TurNTB - Lamentations

Chapter 1

1:1  O kent ki, insan doluydu, Nasıl da tek başına kaldı şimdi! Büyüktü uluslar arasında, Dul kadına döndü! Soyluydu iller arasında, Angarya altına düştü!

1:2  Geceleyin acı acı ağlıyor, Yanaklarında gözyaşı; Avutan tek kişi bile yok Bunca oynaşı arasında. Dostları ona hainlik etti, Düşman oldu.

1:3  Yahuda acı çekip ağır kölelik ettikten sonra Sürgün edildi, Ulusların arasında oturuyor, Ama rahat bulamıyor. O sıkıntıdayken ardına düşenler ona yetişti.

1:4  Siyon'a giden yollar yas tutuyor, Çünkü bayramlara gelen yok. Bütün kapıları ıssız, kâhinleri inliyor, Erden kızları sıkıntıda, kendisi de acı çekiyor.

1:5  Hasımları başa geçti, düşmanları rahat içinde. Çok isyan ettiği için RAB ona acı çektiriyor, Yavruları hasımlarının gözü önünde sürgüne gitti.

1:6  Siyon kızının bütün güzelliği uçtu, Önderleri otlak bulamayan geyiklere döndü, Dermanları kesildi Kendilerini kovalayanların önünde.

1:7  Yeruşalim sıkıntı içinde başıboş dolaşırken Eski günlerdeki varlığını anımsıyor. Halkı hasmının eline düşüp de Yardımına koşan çıkmayınca, Hasımları haline bakıp Yıkılışına güldüler.

1:8  Yeruşalim büyük günah işledi, Bu yüzden kirlendi. Ona saygı duyanların hepsi Şimdi onu hor görüyor, Çünkü onu çıplak gördüler. O da inleyip öbür yana dönüyor.

1:9  Kirliliği eteklerindeydi, Sonunu düşünmedi; Bu yüzden düşüşü korkunç oldu, Avutanı yok. “Ya RAB, düşkün halimi gör, Çünkü düşmanım kazandı!”

1:10  Değerli her şeyine düşman el uzattı. Tapınağına başka ulusların girdiğini gördü, Topluluğuna girmesini yasakladığın uluslar.

1:11  Halkı inleyip ekmek arıyor, Yeniden güçlerine kavuşmak için Değerli neleri varsa ekmekle değiştiler; “Bak da gör, ya RAB, ne kadar sefil oldum.”

1:12  “Ey sizler, yoldan geçenler, Sizin için önemi yok mu bunun? Bakın da görün, başıma gelen dert gibisi var mı? Öyle bir dert ki, RAB öfkesinin alevlendiği gün Başıma yağdırdı onu.

1:13  Ateş saldı yukarıdan, Kemiklerimin içine işledi ateş; Ağ serdi ayaklarıma, Geri çevirdi beni; Mahvetti, baygın kaldım bütün gün.

1:14  İsyanlarım boyunduruğa döndü, RAB'bin eliyle birbirine tutturulup Boynuma geçirildi, gücüm tükendi. Rab karşı duramadığım İnsanların eline verdi beni.

1:15  Hiçe saydı beni savunan yiğitleri, Gençlerimi kırıp geçirmek için çağrı yaptı ordulara, Rab erden Yahuda kızını Üzüm sıkma çukurunda çiğnedi adeta.

1:16  “Ağlıyorum bunlara, Gözlerimden yaşlar boşanıyor; Çünkü beni avutan, Canımı tazeleyen benden uzak. Çocuklarım şaşkına döndü, Çünkü düşmanım üstün çıktı.”

1:17  Siyon ellerini açmış, Ama onu avutan yok. RAB Yakup soyuna karşı buyruk verdi, Komşuları ona hasım olsun, dedi. Yeruşalim aralarında paçavraya döndü.

1:18  “RAB haklıdır, çünkü buyruğuna karşı geldim. Şimdi dinleyin, ey halklar, çektiğim acıyı görün; Erden kızlarım, gençlerim sürgüne gitti.

1:19  Oynaşlarımı çağırdım, Ama aldattılar beni. Yeniden güçlerine kavuşmak için yiyecek ararken Kâhinlerimle önderlerim kentte can verdi.

1:20  Gör, ya RAB, ne sıkıntılar çektiğimi, İçim kanıyor, yüreğim buruk, Çünkü çok asilik ettim; Dışarıda kılıç beni çocuklarımdan ayırmakta, İçerdeyse ölüm kol gezmekte.

1:21  İnlediğimi duydular, Beni avutan olmadı. Bütün düşmanlarım başıma gelen felaketi duydu, Sen yaptın diye sevinçten coştular. İlan ettiğin günü getir, Onlar da benim gibi olsunlar.

1:22  Yaptıkları her kötülüğü anımsa, İsyanlarımdan ötürü bana ne yaptınsa onlara da yap; Çünkü sürekli inliyor, baygınlık geçiriyorum.”

Chapter 2

2:1  Rab öfkelenince Siyon kızını nasıl bulutla kapladı! İsrail'in görkemini gökten yere fırlattı, Öfkelendiği gün ayağının taburesini anımsamadı.

2:2  Yakup soyunun yaşadığı her yeri acımadan yuttu, Yahuda kızının surlu kentlerini gazabıyla yıktı, Yerle bir etti onları, Krallığını ve önderlerini alçalttı.

2:3  Kızgın öfkesiyle İsrail'in gücünü kökünden kesti, Düşmanın önünde sağ elini onların üstünden çekti, Çevresini yiyip bitiren alevli ateş gibi Yakup soyunu yaktı.

2:4  Düşman gibi yayını gerdi, Hasım gibi sağ elini kaldırdı, Göz zevkini okşayan herkesi öldürdü, Gazabını Siyon kızının çadırı üstüne ateş gibi döktü.

2:5  Rab adeta bir düşman olup İsrail'i yuttu, Bütün saraylarını yutup surlu kentlerini yıktı, Yahuda kızının feryadını, figanını arşa çıkardı.

2:6  Bahçe çardağını söker gibi kendi çardağını söküp attı, Buluşma yerini yok etti, RAB Siyon'da bayram ve Şabat günlerini unutturdu, Şiddetli öfkesi yüzünden kralı da kâhini de reddetti.

2:7  Rab sunağını attı, Tapınağını terk etti; Siyon saraylarını çeviren surları düşman eline bıraktı. Bayram gününde olduğu gibi, Düşman RAB'bin Tapınağı'nda sevinç çığlıkları attı.

2:8  RAB Siyon kızının surlarını yıkmaya karar verdi, İpi gerdi ve yıkmaktan el çekmedi, İç ve dış surlara yas tutturdu, İkisinin de gücü tükendi.

2:9  Siyon'un kapıları yere battı, RAB kapı sürgülerini kırıp yok etti, Kralıyla önderleri başka ulusların arasında kaldı, Kutsal Yasa uygulanmaz oldu, Peygamberlerine RAB'den görüm gelmiyor artık.

2:10  Siyon kızının ileri gelenleri suskun, yere oturmuş, Başlarına toprak saçıp çul kuşanmışlar, Yeruşalim'in erden kızları yere eğmiş başlarını.

2:11  Gözlerim tükenmekte ağlamaktan, İçim kanıyor; Halkımın yıkımından Yüreğim sızlıyor, Çünkü kent meydanlarında çocuklarla bebekler bayılmakta.

2:12  Kent meydanlarında yaralılar gibi bayılıp Can çekişirken annelerinin bağrında, “Ekmekle şarap nerede?” diye soruyorlar annelerine.

2:13  Senin için ne diyeyim? Ey Yeruşalim kızı, seni neye benzeteyim? Ey Siyon'un erden kızı, sana neyi örnek göstereyim de Seni avutayım? Sendeki gedik deniz kadar büyük, Kim sana şifa verebilir?

2:14  Peygamberlerin senin için boş ve anlamsız görümler gördüler. Suçunu ortaya çıkarsalardı, eski gönencine kavuşabilirdin; Oysa seni ayartacak boş görümler gördüler.

2:15  Yoldan geçen herkes el çırparak seninle alay ediyor, Yeruşalim kızına baş sallayıp ıslık çalarak, “Bütün dünyanın sevinci, güzellik simgesi dedikleri kent bu mu?” diyorlar.

2:16  Düşmanlarının hepsi seninle alay etti, Islık çalıp diş gıcırdatarak, “Onu yuttuk” diyorlar, “İşte beklediğimiz gün, sonunda gördük onu.”

2:17  RAB düşündüğünü yaptı, Geçmişte söylediği sözü yerine getirdi, Yıktı, acımadı, Düşmanı senin haline sevindirdi, Hasımlarını güçlü kıldı.

2:18  Halk Rab'be yürekten feryat ediyor. Ey Siyon kızının surları, Gece gündüz gözyaşın sel gibi aksın! Dinlenme, gözüne uyku girmesin!

2:19  Kalk, gece her nöbet başında haykır, Rab'bin huzurunda yüreğini su gibi dök! Her sokak başında açlıktan bayılan çocuklarının başı için O'na ellerini aç.

2:20  “Bak, ya RAB, gör! Kime böyle yaptın? Kadınlar çocuklarını, sevgili yavrularını mı yesin? Kâhinle peygamber Rab'bin Tapınağı'nda mı öldürülsün?

2:21  Gençler, yaşlılar sokaklarda, yerlerde yatıyor, Kılıçtan geçirildi erden kızlarımla gençlerim, Öfkelendiğin gün öldürdün onları, acımadan boğazladın.

2:22  Bir bayram günü davet eder gibi Beni dehşete düşürenleri davet ettin her yandan. RAB'bin öfkelendiği gün kaçıp kurtulan, Sağ kalan olmadı. Sevgiyle büyüttüğüm çocuklarımı Düşmanım yok etti.”

Chapter 3

3:1  RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

3:2  Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

3:3  Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

3:4  Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

3:5  Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

3:6  Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

3:7  Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

3:8  Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

3:9  Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

3:10  Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

3:11  Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

3:12  Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

3:13  Oklarını böbreklerime sapladı.

3:14  Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

3:15  Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

3:16  Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

3:17  Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

3:18  Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”

3:19  Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

3:20  Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

3:21  Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

3:22  RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

3:23  Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

3:24  “Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”

3:25  RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.

3:26  RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

3:27  İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

3:28  RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

3:29  Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

3:30  Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

3:31  Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

3:32  Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

3:33  Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

3:34  Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

3:35  Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

3:36  Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

3:37  Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

3:38  İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?

3:39  İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

3:40  Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.

3:41  Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:

3:42  “Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

3:43  Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

3:44  Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

3:45  Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

3:46  Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

3:47  Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

3:48  Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

3:49  Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

3:50  RAB göklerden bakıp görünceye dek.

3:51  Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

3:52  Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

3:53  Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

3:54  Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

3:55  Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

3:56  Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

3:57  Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

3:58  Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

3:59  Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

3:60  Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

3:61  Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

3:62  Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

3:63  Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

3:64  Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

3:65  İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

3:66  Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

Chapter 4

4:1  Altın nasıl donuklaştı, Saf altın nasıl değişti! Kutsal taşlar sokak başlarına dağılmış.

4:2  Değerleri saf altınla ölçülen Siyon çocukları Nasıl çömlekçi işi, toprak testi yerine sayılır oldu!

4:3  Çakallar bile meme verip yavrularını emzirir, Ama halkım çöldeki devekuşları kadar acımasız oldu.

4:4  Susuzluktan emzikteki bebeklerin dili damağına yapışıyor, Çocuklar ekmek istiyor, veren yok.

4:5  Onlar ki, yemeğin en iyisini yerlerdi, Sokaklarda perişan oldular; Onlar ki, al giysiler içinde büyüdüler, Çöp yığınlarını kapışır oldular.

4:6  Halkımın suçu el değmeden, bir anda yıkılan Sodom'un günahından daha büyüktür.

4:7  Beyleri kardan temiz, sütten aktılar, Bedence mercandan kızıl, laciverttaşı kadar biçimliydiler.

4:8  Şimdiyse görünüşleri kömürden kara, Sokaklarda tanınmaz oldular. Bir deri bir kemiğe döndüler, odun gibi kurudular.

4:9  Kılıçla öldürülenler kıtlıktan ölenlerden mutludur, Çünkü kıtlıktan ölenler tarla ürününün yokluğundan yıpranarak erimekteler.

4:10  Merhametli kadınlar çocuklarını elleriyle pişirdiler, Halkım kırılırken yiyecek oldu bu kendilerine.

4:11  RAB öfkesini boşalttı, kızgın öfkesini döktü, Temellerini yiyip bitiren ateşi Siyon'un içinde tutuşturdu.

4:12  Dünyadaki kralların ve insanların hiçbiri Yeruşalim kapılarından hasımların, düşmanların gireceğine inanmazdı.

4:13  Peygamberlerinin günahı, kâhinlerinin suçu yüzündendi bu, Çünkü onlar kentin ortasında doğruların kanını döktüler.

4:14  Sokaklarda körler gibi dolaşıyorlar, Kanla kirlendikleri için kimse giysilerine dokunamıyor.

4:15  “Çekilin! Kirliler!” diye bağırdılar onlara, “Çekilin! Çekilin! Dokunmayın!” Kaçıp başıboş dolaştıklarında, Öteki uluslar, “Artık burada kalmasınlar” dediler.

4:16  RAB kendisi dağıttı onları, Artık yüzlerine bakmayacak. Kâhinleri saymadılar, yaşlılara acımadılar.

4:17  Boş yere yardım beklemekten gözlerimizin feri sönüyor, Gözetleme kulesinde bizi kurtaramayacak bir ulusu bekledikçe bekledik.

4:18  İzlerimizi sürüyorlar, Sokaklarımızda gezemez olduk. Sonumuz yaklaştı, günlerimiz tükendi, Çünkü sonumuz geldi.

4:19  Bizi kovalayanlar gökteki kartallardan çevikti, Dağların üstünde kovaladılar bizi, Çölde bize pusu kurdular.

4:20  Yaşam soluğumuz, RAB'bin meshettiği kral onların çukurunda yakalandı; Hani onun için, “Ulusların arasında onun gölgesinde yaşayacağız” dediğimiz.

4:21  Ûs ülkesinde yaşayan Edom kızı, sevin, coş, Ancak kâse sana da gelecek, sarhoş olup soyunacaksın.

4:22  Ey Siyon kızı, suçunun cezası sona erdi, RAB bir daha seni sürgüne göndermeyecek. Ama, ey Edom kızı, suçun yüzünden seni cezalandırıp günahlarını ortaya çıkaracak.

Chapter 5

5:1  Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

5:2  Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

5:3  Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

5:4  Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

5:5  Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

5:6  Ekmek için Mısır'a, Asur'a el açtık.

5:7  Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

5:8  Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

5:9  Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

5:10  Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

5:11  Siyon'da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

5:12  Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

5:13  Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

5:14  Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

5:15  Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

5:16  Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

5:17  Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

5:18  Viran olan Siyon Dağı'nın üstünde Çakallar geziyor!

5:19  Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

5:20  Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

5:21  Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

5:22  Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.