Kaz - Lamentations

Chapter 1

1:1  (Пайғамбар:)Беу, бір кезде халқы мол болған қалаЖападан-жалғыз отыр қазір қалайша!Ол сыйлы болатын халықтар арасында,Ал енді жесірдей болды тым бейшара.Аймақтарды басқарған ақсүйек ханшаЖай күңдей қазір ауыр жұмыс жасауда.

1:2  Түнде ол еңіреп жылап жатады,Көз жасы бетінен төмен ағады.Ашына болғандардың ешқайсысыЖұбату үшін қасында қалмапты,Опасыз болып достарының барлығы даАйналып кетті оның жауларына.

1:3  Көп азап шегіп, езгіге салынып,Яһуданың халқы кетті айдалып,Халықтардың арасын мекендейді,Ал сол жерде тыныштықты білмейді,Жау қуып жетті оны мүшкіл күйінде.

1:4  Сионға апаратын жолдар қайғыруда,Өйткені келер ешкім жоқ мейрамдарына,Қаңырап бос тұр оның қақпалары да,Діни қызметкерлер күңірене жоқтауда,Қызметші қыздары қайғырып жылауда,Оның өзі де қатты қиналуда!

1:5  Жау айналды қаланың қожайынына,Бірақ жағдай жақсы қарсыластарында.Қаланың күнәлары тым көп болғаннанҚайғыға ұшыратты оны Жаратқан,Халқын жау айдап әкетті қаладан.

1:6  Сион шаһары бар сәнінен айырылған,Оның күллі әміршілері ұқсас болғанБұғыларға жайылым таппай ашыққан,Әлсіреп қашуда олар жау алдынан.

1:7  Иерусалим қиналып, ел кезіп жүргендеБұрынғы мол байлығын сақтайды есінде.Халқы оның дұшпанның қолына түскенде,Көмектесер ешкім болмады өзіне.Жаулар қарап, күлді оның күйрегеніне.

1:8  Иерусалим күнәға терең батып,Осылай жексұрын болды арамданып.Бұрын оны құрметтеп сыйлағандар даАбыройының ашылғанын табалауда,Ал өзі сырт бұрылып, аһылауда.

1:9  Зор күнәсінен қала арамданып қалды,Соңында не боларын ол еш ойламады.Сондықтан да қала қатты құлдырады,Оны жұбататын ешкім де болмады.«Назар салшы азабыма, уа, Жаратқаным, —Дейді ол, — Тым мақтанады қас дұшпаным!»

1:10  Жау қол сұқты бар қымбат қазыналарына,Бөтен жұрт кіріп алды ғибадатханасына,Ал Сен бұйырдың: «Олар кірмесін жамағатқа!»

1:11  Бүкіл халқы нан іздеп аһ ұруда,Азық үшін бар дүние-мүлкін сатуда.(Иерусалим:)«Қорланғаныма назар салшы, уа, Жаратқан!»

1:12  «Бұл сендерге әсер етпей ме, ей, қасымнанӨтушілер, жан-жаққа қарап, ЖаратқанҚаһары лап еткенде, мені қайғыртқанКезде тартқан жазамды басқа кім тартқан?

1:13  Көктен Тәңірім бойыма от жіберді,Өрт жалмады күйретіп сүйектерімді.Аяғыма тұзақ құрып, мені кері бұрды,Ием мені қаңыратып бос қалдырды,Күн сайын шаршатып-шалдықтырды.

1:14  Күнәмді қолымен жіптей есіп шығарды,Жармадай етіп мойныма салды оларды,Жаратқан мені қуатымнан айырды,Қарсы тұра алмайтын жауыма тапсырды.

1:15  Жасақшыларымды Ием менсінбеді,Жас ерлерімді құртуға қол жинап әкелді.Жүзімнің сыққышта тапталатыны секілдіСүйікті Яһуда халқын таптай берді.

1:16  Сондықтан жылап, көз жасымды төгудемін,Жұбатып, маған күш беретін жоқ ешкім.Жау жеңіп, күйреді халқым менің».(Пайғамбар:)

1:17  Сион қол созса да, жоқ жұбатушылары,Ал Жаратқан Ие былай деп бұйрық шығарды:«Жақып елін қоршауға алсын дұшпандары!»Олар үшін Иерусалим арам затқа айналды.(Иерусалим:)

1:18  «Жаратқан Ие әділ, — дейді Иерусалим. —Мен Оның айтқанына бағынбаған едім.Бар халықтар, тыңдап, қараңдар азабыма,Жас жігіт-қыздарым менің кетті айдауға!

1:19  Шақырып ем көмекке көңілдестерімді,Алайда олар сатып кетті өзімді.Діни қызметкерлерім мен ақсақалдарымҚаза тапты аралап ИерусалимҚаласын азық іздеп жүріп өлмес үшін.

1:20  Менің қанша азап шегіп келгенімеАударшы назарыңды, уа, Жаратқан Ие!Мен саған бағынбай, қарсы шыққандықтан,Жан дүнием менің алай-дүлей болған,Жүрегім де әбден тынышсызданған.Жол бойы семсер халқымды жалмауда,Үйлердің ішіне де ажал таяуда!

1:21  Жұрт естісе де ауыр күңіренгенімді,Жұбататын ешкім жоқ қасіретімді.Жауларымның барлығы басыма түскенҒаламат азабым туралы естіген,Сенің солай істегеніңе жұрт көңілденген!Сен алдын ала айтқан сот күнің келсін,Олар да мен сияқты бола берсін!

1:22  Бар сұмдығы әшкереленсін алдыңда,Мені жазаладың көп күнәма бола,Дәл солай жазалай гөр оларды да!Көп аһ ұрып, жүрегім қан жылауда».

Chapter 2

2:1  (Пайғамбар:)Жаратқан Ие Сион халқын қалайшаӨз қаһарының бұлтымен тұмшалауда!Исраилдің даңқты ұлылығын ӨзіАспаннан жерге лақтырғандай етті!Қаһарын ашық білдірген сол күніИеміз ешқандай мүсіркемедіАяғының тұғыры — киелі үйді.

2:2  Жаратқан Ие Жақыптың жеріндегіБар үйлерді аяусыз құртып жіберді.Ол ашуланып, Яһуда еліндегіҚамалдарын бұзып тастап бүлдірді,Патшалықты әрі әміршілердіАрамдап аяқасты етіп жіберді.

2:3  Ием қатты қаһарланып, ИсраилдіңТалқанын шығарды, барлық күштерінің.Жау шапқанда Тәңір құдіретті қолынЕш созған жоқ бізді қорғау үшін.Ол лапылдаған оттай түкпір-түкпірінЖалмап тұр Жақыптың бүкіл елінің.

2:4  Жаратқан мергендей тартты садағын,Оң қолымен қыруға тұрды дайын.Ол қас жауы сияқты халқымыздыңҚұртып жіберді қымбат жастарын.Жаратқан Қыз Сионның шатырыныңҮстіне оттай төге берді қаһарын.

2:5  Жаратқан Ие қарсыласқа айналды,Түгел жұтып жібергендей Исраилді.Бар сарайының күл-талқанын шығарды,Бекіністерін жермен-жексен қылды.Қыз Яһудаға қайғылы жоқтау айттырды.

2:6  Өзінің киелі үйін Ол қираттыБақшадағы күркені күйреткен сияқты,Халқының мейрамға жиналған жерін құртты.Ием Сионға өзінің мейрамдарыМен діни демалыс күндерін ұмыттырды.Қатты ашуланған Ол тіпті патшаныАяған жоқ әрі діни қызметкерді.

2:7  Тәңір Ие өз құрбандық үстеліненБезіп кетті әрі киелі үйінен.Ол Сион шаһарындағы сарайлардыДұшпандарының қолына тапсырды.Солар Жаратқанның ғибадатханасындаМейрам болып жатқандай айқай салуда.

2:8  Жаратқан Ие Сион шаһарыныңҚамалын да бұзуды жоспарлаған.Ол өлшеуіш жіп тартып, түгел құртамынДеп, қайтқан жоқ ойына алғанынан.Бар бекіністер мен қабырғаларданҚаладағы түк қалмады сондықтан.

2:9  Шаһардың қақпалары жерге шөкті,Ысырмаларын Ол сындырып күйретті,Қаланың патшасы мен әміршілеріБөтен жұрт арасына айдалып кетті.Оларда мүлдем жоқ Таурат заңы,Жаратқаннан аян көрмейді пайғамбарлары.

2:10  Жерде үнсіз отыр Сионның ақсақалдары,Азалы киініп, бастарына топырақ шашты.Ұялып бас иіп жүр Иерусалим қыздары.

2:11  Халқым құрып, бала мен бөбектің көшелердеАштан өліп жатқандарын көргенімде,Төгілген жасымнан талды көздерім де,Жаным қиналды, ақтарылғандай боп жерге.

2:12  Сәбилер: «Тамақ, сусын қайда?» — деп аналарына,Жаралы адамдай көшелерде талықсуда,Жан тапсырады аналарының құшағында.

2:13  Иерусалим, не дейін саған, неге теңейін сені?Уа, Сион халқы, немен салыстырып жұбатам сені,Жараң теңіздей терең, кім жаза алар өзіңді?

2:14  Пайғамбарларыңның хабарлары пайдасыз, жалған,Айдаудан сақтап олар күнәңді ашпады саған,Өтірік аяндар паш етіп сені адастырған.

2:15  Өткен-кеткеннің бәрі қол шапалақтауда,«Мінсіз әсем, бар жердің қуанышы деген қалаОсы ма?» — деп ысқыра бастарын шайқауда.

2:16  Күллі жауың саған арандарын ашуда,Ысқыра тіс қайрап: «Оны жалмап тындық та!Көп күткен күнді, міне, көрдік!» — деп мақтануда.

2:17  Жаратқан жоспарын орындап, баяғы сөзінІске асырды: сені аяусыз қырып, жаудыңТабалауына жол беріп, молайтты оның күшін.

2:18  Жан сала халқың Тәңір Иеге үн қатады,Өзің де, көзің де тыншымай, уа, Сион қамалы,Күні-түні өзендей қып ағыз көз жасыңды!

2:19  Тұр да айқайла, уа, Сион, түнгі күзет басталғанда,Тәңір алдында жүрегіңді ақтар әр көше басында!Аштан өлер халқың үшін қолыңды жай жалбарына!(Иерусалим:)

2:20  «Қарашы, Ием, қай халыққа істедің мұндайды,Туып-өсірген балаларын әйелдер жалмайды!Қызметкер, пайғамбар өз киелі үйіңде құриды!

2:21  Көше бойы жерде жатыр жас та, кәрі де,Семсерден қырылды қыз-жігіттерім де,Бәрін аямай құрттың қаһарланған күніңде.

2:22  Жан-жақтан апат шақырдың тойға жиған сияқты,Ием, қаһарлы күніңде ешкім қашып құтылмады,Мәпелеп өсіргендерімді жау құртып тастады».

Chapter 3

3:1  (Пайғамбар не қайғырған басқа адам:)Иемнің қаһарынан таяқ жеген адаммын мен,

3:2  Ол айдап жүргізді мені жарық емес, түнекпен.

3:3  Күн ұзағына Ол өзімді ұрғылай береді,

3:4  Ет пен терімді шірітіп, сындырды сүйектерімді,

3:5  Зор азап, ауыртпалықпен мені қоршап алды,

3:6  Ежелде өлгендердей түнекте отырғызды.

3:7  Шықпастай қоршап, Ол мені қоламен шынжырлады.

3:8  Қатты шақырсам да, дұғама құлақ салмады.

3:9  Жолымды Ол ирелеңдетіп қисық қылды,Қашалған қойтастар қойғандай бөгет салды.

3:10  Ием мен үшін аңдып жатқан аюдай,Әрі жасырынып жатқан арыстандай,

3:11  Ол мені жолдан сүйреп, талап тастады,Мүлдем дәрменсіз қылып оңаша қалдырды.

3:12  Жаратқан мергендей садағын тарта берді,Жебелері үшін нысана етті мені,

3:13  Осылайша Ол бүйректеріме меніңАтқылады қорамсағының жебелерін.

3:14  Мен бүкіл халқымның күлкісіне айналдым,Олар мазақтап мені ән салады күн сайын.

3:15  Ием мені ащы күйінішпен тойдырды,Удай ащы жусаннан ішкізіп мас қылды.

3:16  Тәңір тістерімді таспен сындырып тастады,Күл-топыраққа Ол мені басып таптады.

3:17  Тыныштық атаулыдан айырылды жаным,Амандықтың не екенін мүлдем ұмытқанмын.

3:18  Былай дедім: ғайып болды Менің бар күшім,Жаратқан Иеге артқан бүкіл үмітім.

3:19  Мүшкіл халім мен мүсәпір жағдайымдыЕске алсам, күйініш толтырады жанымды.

3:20  Олар жадымда берік сақталып қалады.Содан жаным түңіліп, қатты қайғырады.

3:21  Алайда мына жайтты есіме аламын,Соған мен енді үмітімді артамын:

3:22  Түгелдей құрып кетпегеніміз біздіңБерік рақымынан Жаратқан Иенің,Өйткені рақымы Оның сарқылмас дәйім,

3:23  Жаңара береді ол таң атқан сайын.Уа, Ием, сондай зор Сенің адалдығың!

3:24  Өзіме: «Жаратқан Ие — үлесім менің,Сондықтан үмітімді артам Оған!» деймін.

3:25  Иеміз ізгі Өзіне үміт артқанға,Шындап Оған бет бұрып сиынатын жанға!

3:26  Жаратқанның оны құтқарып азат етуінСабыр сақтап күткені игі адам үшін.

3:27  Жас кезінен Тәңірге мойынсұнып жүргеніАдам баласы үшін сондай игілікті!

3:28  Оңашада отырсын ол тыныштықпен,Өйткені Жаратқан Ие соны оған жүктеген.

3:29  Тәңірге бағынып жерге дейін бас исін,Әлі де үміт бар шығар сол адам үшін,

3:30  Өзін соққан жауға бетін ұсынсын,Соның көрсеткен көп қорлығына көнсін.

3:31  Өйткені өз халқын Жаратқан ИеӨзінен аластатпайды мәңгілікке.

3:32  Ол қайғыртса да, кейін рақым көрсетеді,Соншалықты зор Оның берік мейірімі!

3:33  Адам баласына қайғы-қасіреттіОл өз жүрек қалауымен жібермейді.

3:34  Қайта, елдегі бар тұтқынды басып жаншуды,

3:35  Хақ Тағала алдында адам құқығын бұзуды,

3:36  Адамға тиісті әділдікті бұрмалауды:Жаратқан Ие көрмей ме сол сұмдықтарды?

3:37  Жаратқан Ие солай болсын демесе,Адам қолынан мұндай нәрсе келе ме?

3:38  Ауыртпалық пен амандық екеуі деЖаратқан Иенің айтуымен келмей ме?

3:39  Адам өз күнәсі үшін қасірет шексе,Оның шағым айтуы керек несіне?

3:40  Жүрген жолдарымызды байқап сынайық,Жаратқан Иеге қайтадан оралайық!

3:41  Көктегі Құдайға жүрегімізді ашайық,Оған сиынып қолымызды жаяйық:

3:42  «Біз опасыз болып бағынбай кеттік Саған,Әрі Сен кешірім берген жоқсың бұған.

3:43  Қаһарыңа бөленіп, бізді қудаладың,Еш мейірімділік көрсетпей қырып-жойдың.

3:44  Өзіңе өтпеуі үшін дұғамыздың,Сен бұлтпен тұмшаланып жасырындың.

3:45  Бізді халықтар арасындағы «қоқысы»Етіп жібердің әрі «сыпырындысы».

3:46  Күллі қарсыластарымыз да біздіАуыздарын кең ашып келемеждейді.

3:47  Бар көретініміз — үрей мен тұзақ,Қырылу мен ойранға душар болдық».

3:48  Ойран түсті қымбат халқымның басына,Содан көз жасым көл болып ағылуда.

3:49  Көз жасым еш тоқтамай аға береді де,

3:50  Жаратқан Ие көктен қарап көрмейінше.

3:51  Қаланың бейбақ әйел затына болаЖаным қайғы-қасіретке батуда.

3:52  Дұшпандарымның хақысы болмағанмен,Құс аулағандай соңымнан қуып жеткен.

3:53  Құдық ішінде олар жанымды алмақ болды,Сонымен қатар мені таспен атқылады.

3:54  Су ағыны асып кетті сонда басымнан,Мен: «Құрыдым енді!» деп түңіліп ойлағам.

3:55  Атыңды сенің терең құдық түбіненУа, Жаратқан Ием, атап шақырдым мен.

3:56  «Құлағыңды көмек сұраған үнімненЖаппашы!» деген жалынышымды естідің Сен.

3:57  Солай шақырғанымда жақындап келдің,«Еш қорықпа!» деп мені жігерлендірдің.

3:58  Уа, Жасаған Ие, Сен мүддемді қорғадың,Құнын өтеп менің өмірімді құтқардың.

3:59  Ием, шеккен зорлығымды көріп келесің.Әділдікпен шеше гөр ісімді менің!

3:60  Сен көресің дұшпандардың кекшіл қылықтарын,Олардың маған қарсы ойлаған сұмдықтарын,

3:61  Уа, Ием, мені мазақтап қорлағандарынМаған қарсы құрып қойған жоспарларын,

3:62  Қарсыластарымның күнде күбірлескендерін,Маған қарсы сөз байласып жүретіндерін.

3:63  Назар аударшы: олар отырса да, тұрса да,Мені ылғи әнге қосып келеке қылуда.

3:64  Уа, Жаратқан Ие, осы дұшпандарымаІстеріне тиісті жаза тартқызасың,

3:65  Жаулардың жүректерін қасарыстырасың,Оларды қарғысыңа ұшыратасың,

3:66  Уа, Ием, қаһарлана қудалайсың,Аспаныңның астынан аластатасың.

Chapter 4

4:1  (Пайғамбар:)Алтын қаншама көмескі тартқан,Саф алтын сапасынан айырылған,Киелі орынның құнды тастарыКөше қиылыстарында шашылған!

4:2  Сионның алтындай асыл ұлдарыКөзешінің жай ыдысындай саналған!

4:3  Шибөрі күшіктерін қамқорлап емізеді,Ал халқым шөлдегі түйеқұстай қатыгезденді.

4:4  Сәбилер шөлдеп, тілі таңдайына жабысқан,Жалынып жатқан оларға беруге жоқ еш нан.

4:5  Таңдап тамақ жегендер көшеде қалжырауда,Сәнді киініп өскендер қи-көңде құруда.

4:6  Халқымның кінәсі асып түсті Содомдікінен,Ол кенет күйреп, ешкім де қол ұшын бермеген.

4:7  Қардан пәк, сүттен ақ еді елдің әміршілері,Әрі маржаннан қызғылт олардың тәндері,Көк асыл тастай жарқылдайтын өңдері.

4:8  Ал қазір күйеден де қара келбеттері,Көшеде танымайды оларды таныс кісілері,Отындай кеуіп, сүйегіне жабысты терілері.

4:9  Аштықтан өліп жатқандардан гөріСемсерден қаза тапқандарға игі.Болмағанда жейтін азық-түліктеріАдамдар зор азаппен қалжырап өледі.

4:10  Халқымның осылай күйреген кезіндеМейірімді әйелдердің өздері деБалаларын өз қолымен асып, жеді де.

4:11  Жаратқан Ие бүкіл кәрін жаудырды,Ол Сионға қаһарының отын құйды,Өрт қаланың негізін де жалмап жойды.

4:12  Иерусалимнің қақпаларына жау кіредіДеп жердің еш патшасы не халқы сенбеп еді.

4:13  Бірақ халықтың зұлым пайғамбарларыМен діни қызметкерлерінің күнәларыҮшін солай болды: жазықсыз адамдардыҚала ішінде солар өлтіріп тастады!

4:14  Енді олар көшеде соқырдай сипалауда,Үстері төккен қандарынан ластанды да,Ешкім жанасқысы келмейді оларға.

4:15  Жұрт: «Алшаққа кетіңдер, арамсыңдар сендер! —Деп айқайлады. — Кетіңдер! Қол тигізбеңдер!»Һәм былай деді бөтен елдердегі кісілер:«Осында тұра алмайды сол кінәлілер!»

4:16  Жаратқан оларды Өзі шашып тастайды,Бұдан былай Ол соларға ден қоймайды.Жұрт діни қызметкерлерге ізет білдірмейді,Қарияларға да мейірім көрсетпейді.

4:17  Бекерге көмек іздеп көзіміз талды.Мұнарадан тостық құтқара алмайтын халықты.

4:18  Жау аңдып, жүре алмадық жолдарымызда,Күндеріміз бітіп, ажал таяп қалды да.

4:19  Қуғыншылар аспандағы бүркіттен жылдам еді,Тауда өкшелеп, түзде де аңдыды бізді.

4:20  Сеніп едік Жаратқан тағайындаған патшамызға,Бірақ ол да түсті жаудың тұзақтарына.Былай деп едік: «Патшаның қол астындаТірі қалармыз өзге ұлттар арасында».

4:21  Ус еліндегі Едом халқы, қуанасың ба?Ащы шараптай кәрлі жазаны тартасың да,Мас адамдай абыройыңды ашасың да!

4:22  Уа, Сион халқы, бітпек енді күнәңнің жазасы,Иеміз қуғыныңды көп ұзартпайды тағы!Ал, Едом халқы, Жаратқан сені жазалайды,Ол зұлым істеріңді ашып жариялайды.

Chapter 5

5:1  Уа, Иеміз, бізге не болғанын ескере гөр,Көрген масқарамызға қарап көңіл бөле гөр!

5:2  Жат жерліктерге өтті мұралық жеріміз,Сырттан келген жауға тиді біздің үйлеріміз.

5:3  Әкесі жоқ жетім болдық өздеріміз,Жесірге айналды біздің шешелеріміз.

5:4  Ішетін суымызды ақшаға сатып аламыз,Отынымызды да құнын төлеп алып тұрамыз.

5:5  Дұшпандар бізді артымыздан қалмай қууда,Қажысақ та, мұршамыз жоқ демалуға.

5:6  Біздер жеп тойынуымыз үшін нанғаБодан болдық Мысыр, Ассур халықтарына.

5:7  Күнә жасап, қайтыс болды ата-бабамыз,Ал олардың жазасын енді біз тартудамыз.

5:8  Біздің үстімізден құлдар билік құруда,Қолдарынан құтқарар жоқ бір адам да.

5:9  Жейтін нанымызды табамыз бас қаупімен,Өйткені далада қатер төнуде семсерден.

5:10  Аштықтан қатты зардап шегіп келеміз,Отқа күйгендей қарайып кетті теріміз.

5:11  Сиондағы әйелдерді жаулар зорлады,Яһуданың пәк қыздарын да олар қорлады.

5:12  Дұшпандар асып қойды әміршілерді,Қарияларға олар еш құрмет білдірмеді.

5:13  Жас жігіттерге диірмен тасын айналдыртады,Балаларға сүріндіргенше отын тасытады.

5:14  Ақсақалдар енді қақпада бас қоспайды,Жастар көңілді ән-күй салуларын қойды.

5:15  Жүректерімізден қуаныш ғайып болды,Би билеуіміз қайғы-қасіретке айналды.

5:16  Тәжіміз лақтырылып түсті басымыздан,Қасіретке қалдық күнә жасағандықтан.

5:17  Содан жүректеріміз әлсірей қайғыланып,Көздеріміз талып қалды жасы мол ағып.

5:18  Себебі Сион тауы бос жатыр қаңырап,Оны түлкі мен шибөрі кезіп жүр шарлап.

5:19  «Ал Сен, Жаратқан Ие, мәңгі билік жүргізесің,Ұрпақтан ұрпаққа ұласады Сенің билігің!

5:20  Неліктен біздерді мүлдем ұмытып кеттің?Сонша ұзақ уақытқа неге тастап кеттің?

5:21  Уа, Иеміз бізді Өзіңе қабылдай гөр қайта,Сонда біз бет бұрамыз Саған тағы да,Бұрынғыдай етші күндерімізді жаңарта!

5:22  Әлде Сен бізге әбден қаһарландың ба,Әлде бізден біржола бас тартқансың ба?»