WelBeiblNet - Hosea

Chapter 1

1:1  Dyma'r neges roddodd yr ARGLWYDD i Hosea fab Beëri. Roedd yn proffwydo pan oedd Wseia, Jotham, Ahas a Heseceia yn frenhinoedd ar Jwda, a Jeroboam fab Jehoas, yn frenin ar Israel.

1:2  Pan ddechreuodd yr ARGLWYDD siarad drwy Hosea, dwedodd wrtho: “Dos, a priodi gwraig sy'n puteinio. Bydd hi'n puteinio ac yn cael plant siawns. Mae fel y wlad yma, sy'n puteinio o hyd drwy droi cefn arna i, yr ARGLWYDD.”

1:3  Felly dyma Hosea yn priodi Gomer, merch Diblaim. Dyma hi'n cael ei hun yn feichiog, ac yn geni mab iddo.

1:4  A dyma'r ARGLWYDD yn dweud wrth Hosea, “Galw fe'n Jesreel, achos yn fuan iawn dw i'n mynd i gosbi llinach frenhinol Jehw am y tywallt gwaed yn Jesreel. Dw i'n mynd i ddod â theyrnas Israel i ben.

1:5  Bydda i'n dinistrio grym milwrol Israel yn Nyffryn Jesreel.”

1:6  Pan oedd Gomer yn disgwyl babi eto, dyma hi'n cael merch y tro yma. A dyma'r ARGLWYDD yn dweud wrth Hosea, “Galw hi'n Lo-rwhama (sef ‛dim trugaredd‛). Fydda i'n dangos dim trugaredd at wlad Israel o hyn ymlaen. Maen nhw wedi fy mradychu i.

1:7  Ond bydda i'n dangos trugaredd at wlad Jwda. Fi, yr ARGLWYDD eu Duw, fydd yn eu hachub nhw, nid arfau a grym milwrol a rhyfela.”

1:8  Cyn gynted ag roedd Gomer wedi stopio bwydo Lo-rwhama ar y fron, roedd hi'n feichiog eto, a dyma hi'n cael mab arall.

1:9  Dyma'r ARGLWYDD yn dweud, “Galw fe'n Lo-ammi (sef ‛dim fy mhobl‛). Achos dych chi ddim yn bobl i mi, a dw i ddim yn Dduw i chi.”

1:10  Ond yn y dyfodol, bydd poblogaeth Israel fel y tywod ar lan y môr – yn amhosib i'w cyfrif. Yn yr union le lle dwedwyd wrthyn nhw, “Dych chi ddim yn bobl i mi” byddan nhw'n cael eu galw yn “blant y Duw byw”!

1:11  Bydd pobl Jwda a phobl Israel yn uno gyda'i gilydd. Byddan nhw'n dewis un arweinydd, ac yn codi eto o'r tir. Bydd hi'n ddiwrnod mawr i Jesreel!

Chapter 2

2:1  “Byddi'n galw dy frawd yn Ammi (sef ‛fy mhobl‛), a dy chwaer yn Rwhama (sef ‛trugaredd‛)!

2:2  Plediwch yn daer gyda'ch mam (Dydy hi ddim yn wraig i mi, a dw i ddim yn ŵr iddi hi.) Plediwch arni i stopio peintio ei hwyneb fel putain, a dangos ei bronnau i bawb.

2:3  Neu bydda i'n rhwygo'i dillad oddi arni – bydd hi'n hollol noeth, fel ar ddiwrnod ei geni. Bydda i'n troi'r wlad yn anialwch. Bydd fel tir sych; a bydd hi'n marw o syched.

2:4  Fydda i'n dangos dim trugaredd at ei phlant, am mai plant siawns ydyn nhw, am iddi buteinio.

2:5  Hwren anffyddlon ydy eu mam nhw; mae hi wedi ymddwyn yn warthus. Roedd hi'n dweud: ‘Dw i'n mynd at fy nghariadon. Maen nhw'n rhoi bwyd a dŵr i mi, gwlân, llin, olew, a diodydd.’

2:6  Felly, dw i am gau ei ffordd gyda drain a chodi wal i'w rhwystro, fel ei bod hi'n colli ei ffordd.

2:7  Wedyn, pan fydd hi'n rhedeg ar ôl ei chariadon, bydd hi'n methu'u cyrraedd nhw. Bydd hi'n chwilio, ond yn methu'u ffeindio nhw. Bydd hi'n dweud wedyn, ‘Dw i am fynd yn ôl at fy ngŵr. Roedd pethau lot gwell arna i bryd hynny.’

2:8  “Dydy hi ddim yn barod i gydnabod mai fi sy'n rhoi'r ŷd a'r sudd grawnwin a'r olew olewydd iddi. A fi wnaeth roi'r holl arian a'r aur iddi hefyd – ond aeth ei phobl a rhoi'r cwbl i Baal!

2:9  Felly, dw i'n mynd i gymryd yr ŷd yn ôl, a'r cynhaeaf grawnwin hefyd. Dw i'n mynd i gymryd yn ôl y gwlân a'r llin oeddwn i wedi'i rhoi iddi i'w gwisgo.

2:10  Yn fuan iawn, dw i'n mynd i wneud iddi sefyll yn noethlymun o flaen ei chariadon. Fydd neb yn gallu ei helpu hi!

2:11  Bydd ei holl bartïo ar ben: ei gwyliau crefyddol, ei dathliadau misol a'i Sabothau wythnosol – pob un parti!

2:12  Bydda i'n difetha ei gwinllannoedd a'i choed ffigys – roedd hi'n honni mai tâl gan ei chariadon oedd y cwbl. Bydda i'n troi'r cwbl yn ddrysni llawn chwyn wedi tyfu'n wyllt; dim ond anifeiliaid gwyllt fydd yn bwyta'u ffrwyth.

2:13  Bydda i'n ei chosbi am bob diwrnod y buodd hi'n llosgi arogldarth i ddelwau o Baal. Roedd hi'n gwisgo'i chlustdlysau a'i gemwaith i fynd ar ôl ei chariadon, ond yn fy anghofio i!” —yr ARGLWYDD sy'n dweud hyn.

2:14  “Felly, dw i'n mynd i'w denu hi yn ôl ata i. Dw i'n mynd i'w harwain hi yn ôl i'r anialwch a siarad yn rhamantus gyda hi eto.

2:15  Wedyn, dw i'n mynd i roi ei gwinllannoedd iddi, a throi Dyffryn y Drychineb yn Giât Gobaith Bydd hi'n canu fel pan oedd hi'n ifanc, pan ddaeth hi allan o wlad yr Aifft.

2:16  Bryd hynny,” meddai'r ARGLWYDD, “byddi'n galw fi, ‛fy ngŵr‛; fyddi di byth eto'n fy ngalw i, ‛fy meistr‛.

2:17  Bydda i'n gwneud i ti anghofio enwau'r delwau o Baal; fyddi di ddim yn eu defnyddio byth eto.

2:18  Bryd hynny, bydda i'n gwneud ymrwymiad gyda'r anifeiliaid gwyllt, yr adar, a'r holl bryfed ar y ddaear Bydda i'n cael gwared ag arfau rhyfel – y bwa saeth a'r cleddyf; A bydd fy mhobl yn byw'n saff a dibryder.

2:19  Bydda i'n dy gymryd di'n wraig i mi am byth. Bydda i'n dy drin di'n deg, yn gyfiawn, ac yn dangos cariad a charedigrwydd atat.

2:20  Bydda i'n ffyddlon i ti bob amser, a byddi di'n fy nabod i, yr ARGLWYDD.

2:21  Bryd hynny, bydda i'n ymateb i ti'n frwd,” —yr ARGLWYDD sy'n dweud hyn. “Bydda i'n rhoi cymylau i'r awyr, a bydd yr awyr yn rhoi glaw i'r tir.

2:22  Bydd y tir yn rhoi dŵr i'r ŷd, y grawnwin a'r olewydd. A bydd ffrwyth y tir ar gael i Jesreel.

2:23  Bydda i'n ei phlannu i mi fy hun yn y tir. Bydd ‛heb drugaredd‛ yn cael profi trugaredd. Bydda i'n dweud wrth ‛nid fy mhobl‛, ‛dych chi'n bobl i mi‛. A byddan nhw'n ateb, ‘Ti ydy'n Duw ni!’.”

Chapter 3

3:1  Dyma'r ARGLWYDD yn dweud wrtho i: “Dos, a dangos gariad at dy wraig eto, er bod ganddi gariad arall a'i bod yn anffyddlon i ti. Dyna'n union fel mae'r ARGLWYDD yn caru pobl Israel, er eu bod nhw'n troi at eilun-dduwiau ac yn offrymu teisennau ffrwyth melys iddyn nhw.”

3:2  Felly dyma fi'n mynd a thalu un deg pump darn arian a chan cilogram o haidd amdani.

3:3  A dyma fi'n dweud wrthi, “O hyn allan ti'n mynd i aros gyda mi. Ti ddim i weithio fel putain na chael rhyw gydag unrhyw ddyn, hyd yn oed gyda fi.”

3:4  Mae pobl Israel yn mynd i fod am amser hir heb frenin nac arweinydd eu hunain, heb fedru aberthu, heb golofnau cysegredig, heb arweiniad offeiriad nac eilun-ddelwau teuluol.

3:5  Ond wedyn yn y dyfodol bydd pobl Israel yn troi yn ôl at yr ARGLWYDD eu Duw a'u brenin o deulu Dafydd. Bryd hynny byddan nhw'n plygu i'r ARGLWYDD a'i barchu, ac yn profi eto mor dda ydy e.

Chapter 4

4:1  Bobl Israel, gwrandwch ar y neges sydd gan yr ARGLWYDD i chi! Mae'r ARGLWYDD yn dwyn achos yn erbyn pobl y wlad. Does yna neb sy'n ffyddlon, neb sy'n garedig, neb sy'n nabod Duw go iawn.

4:2  Ond mae yna ddigon o regi, twyllo, llofruddio, dwyn a godinebu! Mae yna drais ym mhobman!

4:3  A dyna pam fydd y wlad yn methu a'i phobl yn mynd yn wan. Bydd hyd yn oed yr anifeiliaid gwyllt a'r adar a'r pysgod yn diflannu!

4:4  Peidiwch pwyntio'r bys at bobl eraill, a rhoi'r bai arnyn nhw. Mae fy achos yn eich erbyn chi offeiriaid!

4:5  Byddwch yn baglu yng ngolau dydd, a bydd eich proffwydi ffals yn baglu gyda chi yn y nos. Bydd dychryn yn eich dinistrio!

4:6  Mae fy mhobl yn cael eu dinistrio am nad ydyn nhw'n fy nabod i. Dych chi offeiriaid ddim eisiau fy nabod i, felly dw i ddim eisiau chi yn offeiriaid. Dych chi wedi gwrthod dysgeidiaeth eich Duw felly dw i'n mynd i wrthod eich plant chi.

4:7  Wrth i'r offeiriaid ennill mwy a mwy o gyfoeth maen nhw'n pechu mwy yn fy erbyn i – cyfnewid yr Un Gwych am beth gwarthus!

4:8  Maen nhw'n bwyta offrymau dros bechod fy mhobl! Maen nhw eisiau i'r bobl bechu!

4:9  Ac mae'r bobl yn gwneud yr un fath â'r offeiriaid – felly bydda i'n eu cosbi nhw i gyd am y drwg; talu'n ôl iddyn nhw am beth maen nhw wedi'i wneud.

4:10  Byddan nhw'n bwyta, ond byth yn cael digon. Byddan nhw'n cael rhyw, ond ddim yn cael plant. Maen nhw wedi troi cefn ar yr ARGLWYDD a bwrw ati i buteinio.

4:11  Mae gwin wedi drysu fy mhobl!

4:12  Maen nhw'n troi at ddarn o bren am help, a disgwyl ateb gan ffon hud rhyw swynwr! Mae'r obsesiwn am ryw wedi gwneud iddyn nhw golli'r ffordd, ac maen nhw'n puteinio eu hunain i ffwrdd oddi wrth eu Duw.

4:13  Maen nhw'n aberthu ar gopa'r mynyddoedd, a llosgi arogldarth ar ben y bryniau – dan gysgod hyfryd rhyw dderwen, coeden boplys neu derebinth. A'r canlyniad? Mae eich merched yn buteiniaid, a'ch merched-yng-nghyfraith yn godinebu!

4:14  Ond pam ddylwn i gosbi dy ferched am buteinio, a'th ferched-yng-nghyfraith am odinebu? Mae'r dynion yr un fath! – yn ‛addoli‛ gyda hwren, ac yn aberthu gyda phutain teml! ‘Bydd pobl ddwl yn mynd i ddistryw!’

4:15  Er dy fod ti, O Israel, yn godinebu, boed i Jwda osgoi pechu. Paid mynd i gysegr Gilgal! Paid mynd i fyny i Beth-afen! Paid tyngu llw, “Fel mae'r ARGLWYDD yn fyw …”

4:16  Mae Israel anufudd yn ystyfnig fel mul! Cyn bo hir bydd yr ARGLWYDD yn ei gyrru allan i bori, a bydd fel oen bach ar dir agored!

4:17  Mae pobl Effraim yn briod ag eilunod – gad iddyn nhw fod!

4:18  Ar ôl yfed yn drwm nes bod dim diod ar ôl, maen nhw'n troi at buteiniaid cwltig ac yn joio eu mochyndra digywilydd!

4:19  Ond bydd corwynt yn eu cipio, a bydd eu haberthau'n achos cywilydd go iawn.

Chapter 5

5:1  Gwrandwch, chi offeiriaid! Daliwch sylw, bobl Israel! Clywch, chi'r teulu brenhinol! Mae'r farn ar fin dod arnoch! Dych chi wedi bod fel trap i bobl Mitspa, a rhwyd i ddal pobl Tabor;

5:2  yn wrthryfelwyr wedi achosi lladdfa ddifrifol, a bydda i'n eich cosbi chi i gyd.

5:3  Dw i'n gwybod yn iawn am Effraim. Dydy Israel ddim yn gallu cuddio oddi wrtho i! Rwyt ti Effraim wedi troi at buteinio – mae Israel wedi'i llygru'n llwyr.

5:4  Mae eu drygioni'n eu rhwystro rhag troi yn ôl at eu Duw. Mae puteindra ysbrydol wedi'u meddiannu, a dŷn nhw ddim yn nabod yr ARGLWYDD.

5:5  Mae balchder Israel yn tystio yn ei herbyn. Bydd Israel ac Effraim yn syrthio o achos eu drygioni. A bydd Jwda, hefyd, yn syrthio gyda nhw.

5:6  Wedyn, byddan nhw'n mynd at yr ARGLWYDD gyda'i defaid a'u geifr a'u bustych. Ond bydd yn rhy hwyr! Bydd e wedi'u gadael nhw.

5:7  Maen nhw wedi bradychu'r ARGLWYDD ac maen nhw wedi cael plant siawns. Yn fuan iawn, ar ŵyl y lleuad newydd, byddan nhw a'u tir yn cael eu difa.

5:8  Chwythwch y corn hwrdd yn Gibea! Canwch utgorn yn Rama! Rhybuddiwch bobl Beth-afen! Ti fydd gyntaf, Benjamin!

5:9  Bydd Effraim yn cael ei dinistrio ar ddydd y cosbi! Mae beth dw i'n ddweud wrth lwythau Israel yn mynd i ddigwydd.

5:10  Mae arweinwyr Jwda fel rhai sy'n symud terfyn i ddwyn tir; a bydda i'n tywallt fy llid arnyn nhw fel llifogydd!

5:11  Bydd Effraim yn cael ei orthrymu, a'i sathru pan fydda i'n barnu; am ei fod wedi penderfynu dilyn eilunod diwerth.

5:12  Bydda i fel gwyfyn yn difa Effraim, fel pydredd i bobl Jwda.

5:13  Pan welodd Effraim ei fod yn sâl, a Jwda'n gweld ei ddolur, dyma Effraim yn troi at Asyria am help gan ‛y brenin mawr‛. Ond dydy e ddim yn gallu dy helpu. Fydd e ddim yn gwella dy glwyf!

5:14  Fi sy'n ymosod ar Effraim a Jwda, fel llew yn rhwygo'i ysglyfaeth. Fi – ie, fi! Bydda i'n eu rhwygo nhw'n ddarnau a'u cario nhw i ffwrdd. Fydd neb yn gallu eu helpu.

5:15  Bydda i'n mynd yn ôl i'm ffau nes byddan nhw'n cyfaddef eu bai. Wedyn, byddan nhw'n chwilio amdana i; yn eu helbul, byddan nhw'n chwilio'n daer amdana i:

Chapter 6

6:1  “Dewch! Gadewch i ni droi'n ôl at yr ARGLWYDD. Fe sydd wedi'n rhwygo'n ddarnau, ond bydd e'n iacháu! Fe sydd wedi'n hanafu ni, ond bydd e'n gwella'r briwiau!

6:2  Bydd yn rhoi bywyd newydd i ni mewn ychydig; bydd wedi'n codi ni'n ôl yn fyw mewn dim o dro. Cawn fyw yn ei gwmni,

6:3  a'i nabod yn iawn. Gadewch i ni fwrw iddi i gydnabod yr ARGLWYDD. Bydd yn dod allan i'n hachub, mor sicr â bod y wawr yn torri. Bydd yn dod fel glaw y gaeaf neu gawodydd y gwanwyn i ddyfrio'r tir.”

6:4  O, beth wna i gyda chi, bobl Effraim? Beth wna i gyda chi, bobl Jwda? Mae eich ffyddlondeb fel tarth y bore, neu'r gwlith sy'n diflannu'n gynnar.

6:5  Dyna pam dw i wedi anfon y proffwydi i'ch taro. Dw i'n mynd i'ch lladd chi fel y dwedais wrth gyhoeddi barn. Mae'r farn yn siŵr o ddod, fel golau'r wawr.

6:6  Ffyddlondeb sy'n fy mhlesio, nid aberthau! Nabod Duw, nid dim ond offrwm i'w losgi.

6:7  Maen nhw wedi sathru fy ymrwymiad fel Adda! Maen nhw wedi fy mradychu i!

6:8  Mae Gilead yn dref o bobl ddrwg, ac mae olion traed gwaedlyd yn staen ar ei strydoedd.

6:9  Mae'r urdd o offeiriaid fel gang o ladron, yn cuddio i ymosod ar bobl – yn llofruddio ar y ffordd i Sichem. Maen nhw'n gwneud cymaint o ddrwg!

6:10  Dw i wedi gweld pobl Israel yn gwneud pethau cwbl ffiaidd! Mae Effraim yn puteinio – mae Israel wedi'i llygru'n llwyr!

6:11  Mae cynhaeaf barn yn dod i tithau, Jwda! Dw i eisiau i'm pobl lwyddo eto;

Chapter 7

7:1  dw i eisiau iacháu Israel. Ond mae pechod Effraim yn y golwg, a drygioni Samaria mor amlwg. Maen nhw mor dwyllodrus! Mae lladron yn torri i mewn i'r tai, a gangiau'n dwyn ar y strydoedd.

7:2  Dŷn nhw ddim yn sylweddoli fy mod i'n gweld y drwg i gyd. Mae eu drygioni fel baw drostyn nhw – dw i'n ei weld o flaen fy llygaid!

7:3  Mae'r brenin yn mwynhau gweld drwg a'r tywysogion yn twyllo.

7:4  Maen nhw i gyd yn godinebu! Maen nhw fel popty crasboeth – does dim rhaid i'r pobydd brocio'r tân tra mae'n tylino'r toes, na pan mae'n cael ei bobi!

7:5  Mae'r brenin yn cynnal parti, ac mae'r tywysogion yn meddwi; Mae e'n cynllwynio gyda phaganiaid

7:6  ac yn troi ata i gan fwriadu brad. Bwriadau sydd fel popty poeth, yn mudlosgi drwy'r nos ac yn cynnau'n fflamau tân yn y bore.

7:7  Maen nhw i gyd fel popty crasboeth, yn lladd eu llywodraethwyr. Mae eu brenhinoedd i gyd wedi syrthio, a does dim un yn galw arna i!

7:8  Mae Effraim wedi cymysgu gyda'r cenhedloedd. Mae fel bara tenau wedi'i losgi ar un ochr!

7:9  Mae estroniaid yn sugno'i nerth, a dydy e ddim wedi sylwi! Mae fel hen ddyn a'i wallt yn britho heb iddo sylwi!

7:10  Mae balchder Israel yn tystio yn ei herbyn. Wnân nhw ddim troi'n ôl at yr ARGLWYDD eu Duw! Er gwaetha'r cwbl maen nhw'n gwrthod troi ato.

7:11  Mae Effraim fel colomen ddisynnwyr, hawdd i'w thwyllo – mae'n galw ar yr Aifft am help, ac wedyn yn troi at Asyria.

7:12  Bydda i'n taflu fy rhwyd i'w rhwystro rhag hedfan; bydda i'n eu dal nhw fel dal adar, ac yn eu cosbi nhw pan glywa i nhw'n heidio at ei gilydd.

7:13  Gwae nhw am geisio dianc oddi wrtho i! Dinistr gân nhw am wrthryfela yn fy erbyn i! Sut alla i eu gollwng nhw'n rhydd pan maen nhw'n dweud celwydd amdana i?

7:14  Dŷn nhw ddim yn galw arna i o ddifrif. Maen nhw'n gorweddian ar eu gwlâu yn gweiddi, a thorri eu hunain â chyllyll wrth ofyn am ŷd a grawnwin. Maen nhw wedi troi cefn arna i,

7:15  er mai fi wnaeth eu dysgu nhw. Fi wnaeth eu gwneud nhw'n gryf, ond maen nhw'n cynllwynio i wneud drwg i mi.

7:16  Maen nhw'n troi at Baal! Maen nhw fel bwa llac, yn dda i ddim. Byddan nhw'n cael eu lladd gan y gelyn am siarad mor hy yn fy erbyn. Byddan nhw'n destun sbort i bobl yr Aifft.

Chapter 8

8:1  Canwch y corn hwrdd! Rhybuddiwch y bobl! Mae eryr yn hofran uwch teml yr ARGLWYDD. Maen nhw wedi torri amodau'r ymrwymiad gyda mi, ac wedi gwrthryfela yn erbyn fy nghyfraith.

8:2  Mae Israel yn galw arna i, “O Dduw, dŷn ni'n dy gydnabod di!”

8:3  Ond mae'n rhy hwyr! Mae Israel wedi gwrthod y da, a bydd y gelyn yn ei erlyn.

8:4  Maen nhw wedi dewis brenhinoedd heb ofyn i mi. Maen nhw wedi urddo arweinwyr heb i mi gytuno. Maen nhw wedi gwneud eilunod gyda'r arian a'r aur oedd ganddyn nhw – ffordd dda i ddinistrio'i hunain!

8:5  Dw i wedi gwrthod tarw Samaria. Dw i wedi digio'n lân gyda nhw! Fydd hi ddim yn hir nes i mi eu cosbi nhw,

8:6  er mai pobl Israel ydyn nhw! Cafodd y peth hwnnw ei greu gan grefftwr – nid Duw ydy e! Felly, bydd tarw Samaria yn cael ei falu'n ddarnau mân!

8:7  Maen nhw wedi hau gwynt, ond byddan nhw'n medi corwynt! ‛Dydy ŷd heb ben ddim yn rhoi blawd.‛ Hyd yn oed petai'n rhoi cnwd, pobl estron fydd yn ei fwyta.

8:8  Bydd Israel wedi'i llyncu gan y cenhedloedd; bydd fel darn o sbwriel wedi'i daflu i ffwrdd.

8:9  Maen nhw wedi mynd i fyny i Asyria – fel asyn gwyllt yn crwydro'n unig. Mae Effraim wedi bod yn talu am ei chariadon.

8:10  Am ei bod nhw wedi talu am gariad y cenhedloedd, dw i'n mynd i'w casglu nhw i gael eu barnu, a byddan nhw'n gwywo dan orthrwm y brenin mawr.

8:11  Er fod Effraim wedi adeiladu allorau i aberthu dros bechod, maen nhw wedi'u troi yn allorau i bechu!

8:12  Er fy mod wedi rhoi cyfreithiau manwl iddyn nhw, maen nhw'n trin y cwbl fel rhywbeth hollol ddieithr!

8:13  Maen nhw'n dod i offrymu aberthau er mwyn cael bwyta'r cig! Dydy'r ARGLWYDD ddim yn eu derbyn nhw! Yn fuan iawn, bydd yn delio gyda'i pechodau nhw, ac yn eu cosbi nhw; byddan nhw'n mynd yn ôl i'r Aifft!

8:14  Mae Israel wedi anghofio'i Chrëwr. Mae Jwda wedi adeiladu palasau, a chryfhau ei chaerau amddiffynnol. Ond bydda i'n anfon tân i'w threfi, ac yn llosgi ei phalasau.

Chapter 9

9:1  O Israel, stopia ddathlu a gweiddi'n llawen fel y paganiaid; ti wedi bod yn anffyddlon i dy Dduw. Ti'n hoffi derbyn cyflog putain wrth ‛addoli‛ ar bob llawr dyrnu!

9:2  Fydd dy gynhaeaf ŷd ddim digon i fwydo dy bobl, a bydd y grawnwin o'r gwinllannoedd yn dy siomi.

9:3  Fyddan nhw ddim yn aros ar dir yr ARGLWYDD. Bydd Effraim yn mynd yn ôl i'r Aifft, ac yn bwyta bwyd aflan yn Asyria.

9:4  Fyddan nhw ddim yn gallu tywallt gwin i'r ARGLWYDD, nac offrymu aberthau iddo. Bydd yr aberthau'n aflan, fel bwyd pobl sy'n galaru; bydd pawb sy'n ei fwyta'n cael eu llygru. Bydd eu bwyd i'w boliau'n unig; fydd e ddim yn mynd yn agos i deml yr ARGLWYDD.

9:5  Felly, beth wnewch chi ar Ddydd Gŵyl – sut fyddwch chi'n dathlu Gwyliau'r ARGLWYDD?

9:6  Hyd yn oed os byddan nhw'n dianc o'r dinistr, bydd yr Aifft yn cael gafael ynddyn nhw, a Memffis yn eu claddu nhw. Bydd chwyn yn chwennych eu trysorau a mieri'n meddiannu eu tai.

9:7  Mae cyfnod y cosbi wedi cyrraedd! Mae dydd y farn wedi dod! Mae'n bryd i Israel wybod! “Mae'r proffwyd yn hurt! Mae'r dyn ysbrydol yn wallgof!” Ti wedi pechu gymaint, ac mor llawn casineb!

9:8  Mae'r proffwyd yn wyliwr dros Effraim ar ran Duw. Ond mae trapiau'n cael eu gosod ar ei lwybrau; a dim byd ond casineb ato yn nheml ei Dduw.

9:9  Mae'r llygredd yn mynd o ddrwg i waeth, fel digwyddodd yn Gibea gynt. Bydd Duw yn delio gyda'u drygioni ac yn eu cosbi am eu pechodau.

9:10  Roedd darganfod Israel fel dod o hyd i rawnwin yn yr anialwch. I mi, roedd dy hynafiaid fel y ffrwyth cyntaf i dyfu ar goeden ffigys. Ond dyma nhw'n cyrraedd Baal-peor, a rhoi eu hunain i eilun cywilyddus – cyn pen dim aethon nhw mor ffiaidd â'r eilun roedden nhw'n ei addoli.

9:11  “Bydd ysblander Effraim yn hedfan i ffwrdd fel aderyn! Bydd heb blant – byth yn beichiogi. Bydd yn ddiffrwyth!

9:12  Hyd yn oed petaen nhw'n magu plant, bydda i'n eu cipio nhw i ffwrdd – fydd dim un ar ôl. Gwae nhw! Dw i'n mynd i droi cefn arnyn nhw!

9:13  Rôn i'n gweld Effraim fel coeden balmwydd wedi'i phlannu mewn cae hyfryd, ond byddan nhw'n dod â'i plant allan i'w lladd.”

9:14  Rho iddyn nhw, ARGLWYDD – Ond beth roi di iddyn nhw? – Rho grothau sy'n erthylu, a bronnau wedi sychu!

9:15  “Am wneud yr holl ddrwg yn Gilgal, dw i'n eu casáu nhw. Dw i'n mynd i'w gyrru nhw allan o'm tir o achos eu holl ddrygioni. Dw i ddim yn eu caru nhw bellach; mae eu swyddogion i gyd mor ystyfnig.

9:16  Bydd pobl Effraim yn cael eu taro'n galed – mae'r gwreiddyn wedi sychu; a does dim ffrwyth yn tyfu. A hyd yn oed petaen nhw'n cael plant, byddwn i'n lladd eu babis bach del!”

9:17  Bydd fy Nuw yn eu gwrthod nhw am beidio gwrando arno; ac yn gwneud iddyn nhw grwydro ar goll ymhlith y cenhedloedd!

Chapter 10

10:1  Roedd Israel fel gwinwydden iach a'i ffrwyth yn drwm ar ei changhennau. Ond po fwya o ffrwyth gafwyd, mwya o allorau a godwyd. Wrth i gnydau'r tir lwyddo byddai'r colofnau cysegredig yn cael eu haddurno.

10:2  Maen nhw'n rhagrithio, felly byddan nhw'n cael eu cosbi. Bydd yr ARGLWYDD ei hun yn chwalu'r allorau ac yn malu'r colofnau.

10:3  Yn fuan iawn byddan nhw'n cyfaddef, “Does dim brenin am ein bod heb barchu'r ARGLWYDD. Ond beth wnaeth brenin i ni beth bynnag?”

10:4  Maen nhw'n llawn geiriau gwag, addewidion wedi'u torri, a chytundebau diwerth. Mae achosion llys yn lledu fel chwyn gwenwynig mewn cae wedi'i aredig.

10:5  Bydd pobl Samaria yn ofni beth ddigwydd i lo Beth-afen. Bydd y bobl yn galaru gyda'r offeiriaid ffals a fu'n dathlu, am fod ei ysblander wedi'i gipio,

10:6  a'i gario i Asyria yn anrheg i'r brenin mawr. Bydd Effraim yn destun sbort, ac Israel yn cywilyddio o achos yr eilun o bren.

10:7  Bydd Samaria'n cael ei dinistrio, a'i brenin yn cael ei gipio fel brigyn yn cael ei gario ar lif afon.

10:8  Bydd yr allorau paganaidd yn cael eu dinistrio – sef y lleoedd lle bu Israel yn pechu. Bydd drain ac ysgall yn tyfu dros yr allorau. Byddan nhw'n dweud wrth y mynyddoedd, “Cuddiwch ni!” ac wrth y bryniau, “Syrthiwch arnon ni!”

10:9  “Israel, ti wedi pechu ers y digwyddiad erchyll yn Gibea. A does dim byd wedi newid! Onid rhyfel oedd canlyniad yr holl ddrwg yn Gibea?

10:10  A dw i'n barod i gosbi eto. Dw i'n mynd i gasglu'r cenhedloedd i ymosod arnat ti a dy gymryd yn gaeth am y ddau bechod.

10:11  Roedd Effraim fel heffer wedi'i hyfforddi, ac wrth ei bodd yn sathru'r grawn. Ond dw i'n mynd i roi iau trwm ar ei gwddf, a gêr i wneud i Effraim aredig. Bydd rhaid i Jwda aredig a Jacob lyfnu'r tir ei hun!

10:12  Heuwch hadau cyfiawnder, a chewch gynhaeaf o gariad gen i. Trin tir eich calon galed – ceisio'r ARGLWYDD nes iddo ddod gyda chawodydd achubiaeth.

10:13  Ond rwyt wedi plannu drygioni, a medi anghyfiawnder, ac yna bwyta ffrwyth y twyll. Ti wedi dibynnu ar gerbydau rhyfel, a phwyso ar faint dy fyddin.

10:14  Felly daw sŵn brwydro ar dy bobl, a bydd dy gaerau i gyd yn syrthio. Bydd fel y frwydr honno pan ddinistriodd y Brenin Shalman Beth-arbel, a'r mamau'n cael eu curo i farwolaeth gyda'u plant.

10:15  Dyna fydd yn digwydd i ti, Bethel, am wneud cymaint o ddrwg! Pan fydd y diwrnod hwnnw'n gwawrio, bydd brenin Israel wedi mynd am byth.”

Chapter 11

11:1  Pan oedd Israel yn blentyn rôn i'n ei garu, a galwais fy mab allan o'r Aifft.

11:2  Ond po fwya roeddwn i'n galw, pellaf roedden nhw'n mynd. Roedden nhw'n aberthu i ddelwau o Baal, a llosgi arogldarth i eilunod.

11:3  Fi ddysgodd Effraim i gerdded; a'i arwain gerfydd ei law. Ond wnaeth ei bobl ddim cydnabod mai fi ofalodd amdanynt.

11:4  Fi wnaeth eu harwain gyda thennyn lledr – tennyn cariad. Fi gododd yr iau oddi ar eu gwddf, a fi wnaeth blygu i'w bwydo.

11:5  Byddan nhw'n mynd yn ôl i'r Aifft! Bydd Asyria'n eu rheoli, am iddyn nhw wrthod troi'n ôl ata i.

11:6  Bydd cleddyf yn fflachio'n eu trefi. Bydd y gelyn yn malu'r giatiau, a'u lladd er gwaetha'u cynlluniau.

11:7  Mae fy mhobl yn mynnu troi cefn arna i. Maen nhw'n galw ar Baal, ond fydd e byth yn eu helpu nhw!

11:8  Sut alla i dy roi heibio, Effraim? Ydw i'n mynd i adael i ti fynd, Israel? Sut alla i dy roi heibio fel Adma? Ydw i'n mynd i dy drin fel Seboïm? Na, dw i wedi newid fy meddwl! Mae tosturi wedi cynnau'n fy nghalon.

11:9  Alla i ddim gadael llonydd i'm llid losgi. Alla i ddim dinistrio Effraim yn llwyr! Duw ydw i, nid dyn fel chi, yr Un Sanctaidd – dw i ddim am ddod i ddinistrio.

11:10  Bydd yr ARGLWYDD yn rhuo fel llew, a byddan nhw'n ei ddilyn eto. Pan fydd e'n rhuo, bydd ei blant yn dod o'r gorllewin yn llawn cyffro.

11:11  Dod ar frys fel adar o'r Aifft, neu golomennod yn hedfan o Asyria. “Bydda i'n eu casglu nhw'n ôl i'w cartrefi.” —yr ARGLWYDD sy'n dweud hyn.

11:12  Ac eto celwydd Effraim sydd o'm cwmpas; dydy pobl Israel yn gwneud dim byd ond twyllo. Ac mae Jwda'n crwydro yn ôl ac ymlaen oddi wrth Dduw – yr Un Sanctaidd, sydd mor ffyddlon.

Chapter 12

12:1  Mae Effraim yn rhedeg ar ôl cysgodion – mae fel ffŵl sy'n dyheu am wynt poeth y dwyrain! Dim ond twyllo diddiwedd, a dinistr yn ei ddilyn. Mae'n gwneud cytundeb gydag Asyria, ac wedyn yn anfon olew olewydd yn dâl i'r Aifft!

12:2  Mae'r ARGLWYDD am ddwyn achos yn erbyn Jwda: bydd yn cosbi pobl Jacob am y ffordd maen nhw wedi ymddwyn; talu'n ôl iddyn nhw am beth maen nhw wedi'i wneud.

12:3  Daliodd ei frawd yn ôl yn y groth, a hyd yn oed ymladd gyda Duw fel oedolyn!

12:4  Reslo gydag angel heb golli – crio a pledio arno i'w fendithio. Dyma Duw yn ei gyfarfod yn Bethel a siarad ag e yno –

12:5  Ie, yr ARGLWYDD! Y Duw hollbwerus! Yr ARGLWYDD ydy ei enw am byth!

12:6  Rhaid i ti droi'n ôl at Dduw! – byw bywyd o gariad a chyfiawnder, a disgwyl yn ffyddiog am dy Dduw.

12:7  Fel masnachwyr gyda chlorian sy'n twyllo, maen nhw wrth eu boddau'n manteisio.

12:8  Ac mae Effraim yn brolio: “Dw i'n gyfoethog! Dw i wedi gwneud arian mawr! A does neb yn gallu gweld y twyll; neb yn gweld fy mod yn euog o unrhyw bechod.”

12:9  “Fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw ddaeth â ti allan o wlad yr Aifft. Dw i'n mynd i wneud i ti fyw mewn pebyll eto, fel pan wnes i dy gyfarfod yn yr anialwch.

12:10  Dw i wedi siarad drwy'r proffwydi – mewn gweledigaethau a negeseuon.”

12:11  Ydy Gilead yn addoli eilunod? Ydy, a does dim dyfodol i'w phobl! Ydyn nhw'n aberthu teirw yn Gilgal? Ydyn, ond bydd eu hallorau fel pentwr o gerrig mewn cae wedi'i aredig!

12:12  Roedd rhaid i Jacob ddianc i wlad Aram – gweithiodd Israel fel gwas i gael gwraig, a chadw defaid i dalu amdani.

12:13  Yna defnyddiodd yr ARGLWYDD broffwyd i arwain Israel allan o'r Aifft, ac i'w cadw nhw'n fyw yn yr anialwch.

12:14  Ond mae Effraim wedi'i bryfocio i ddigio. Bydd ei Feistr yn ei ddal yn gyfrifol am y tywallt gwaed, ac yn gwneud iddo dalu am fod mor ddirmygus.

Chapter 13

13:1  Pan oedd llwyth Effraim yn siarad roedd pawb yn crynu – roedd pawb yn ei barchu yn Israel. Ond buont ar fai yn addoli Baal, a dyna oedd eu diwedd.

13:2  Ac maen nhw'n dal i bechu! Maen nhw wedi gwneud delwau o fetel tawdd; eilunod cywrain wedi'u gwneud o arian – ond dim ond gwaith llaw crefftwyr ydy'r cwbl! Mae yna ddywediad amdanyn nhw: “Mae'r bobl sy'n aberthu yn cusanu teirw!”

13:3  Byddan nhw wedi mynd fel tarth y bore, neu'r gwlith sy'n diflannu'n gynnar; fel us yn cael ei chwythu o'r llawr dyrnu, neu fwg sy'n dianc drwy ffenest.

13:4  “Ond fi ydy'r ARGLWYDD eich Duw, ers i chi ddod allan o wlad yr Aifft. Peidiwch arddel unrhyw dduw ond fi – Fi ydy'r unig un sy'n achub!

13:5  Fi wnaeth fwydo'ch pobl yn yr anialwch, mewn tir sych, diffaith.

13:6  Ond wedi'u bwydo, roedden nhw'n fodlon – mor fodlon nes iddyn nhw droi'n falch, ac yna fy anghofio i!

13:7  Felly bydda i'n rhuthro arnyn nhw fel llew, ac yn llechian fel llewpard ar ochr y ffordd.

13:8  Bydda i'n ymosod arnyn nhw fel arth wedi colli ei chenawon; a'u llarpio nhw fel llew, neu anifail gwyllt yn rhwygo'i ysglyfaeth.

13:9  Dw i'n mynd i dy ddinistrio di, O Israel! Pwy sydd yna i dy helpu di?

13:10  Ble mae dy frenin, iddo fe dy achub di? Ble mae'r arweinwyr yn dy drefi? Ti ofynnodd, ‘Rho frenin a swyddogion i mi’.

13:11  Wel, rhois frenin i ti am fy mod yn ddig, a dw i wedi'i gipio i ffwrdd am fy mod yn fwy dig fyth!

13:12  Mae'r dyfarniad ar Effraim wedi'i gofnodi, a'i gosb wedi'i gadw'n saff iddo.

13:13  Bydd yn dod yn sydyn, fel poenau ar wraig sy'n cael babi; mae'r amser wedi dod, ac mae'r plentyn dwl yn gwrthod dod allan o'r groth, a byw.

13:14  Ydw i'n mynd i'w hachub nhw o fyd y meirw? Ydw i'n mynd i'w rhyddhau o afael marwolaeth? O farwolaeth! Ble mae dy blâu di? O fedd! Ble mae dy ddinistr di? Fydda i'n dangos dim trugaredd!”

13:15  Falle ei fod yn llwyddo fel brwyn mewn cors, ond bydd yr ARGLWYDD yn dod â gwynt poeth y dwyrain i fyny o gyfeiriad yr anialwch. Bydd y dŵr yn sychu, a'r ffynhonnau'n diflannu, a'r bwydydd yn y stordai yn cael eu difetha.

13:16  Bydd Samaria yn cael ei galw i gyfri am wrthryfela yn erbyn ei Duw. Bydd y bobl yn cael eu lladd yn y rhyfel, plant bach yn cael eu curo i farwolaeth, a'r gwragedd beichiog yn cael eu rhwygo'n agored.

Chapter 14

14:1  O Israel, tro yn ôl at yr ARGLWYDD dy Dduw. Dy ddrygioni wnaeth i ti syrthio.

14:2  Siarad gydag e. Tro yn ôl ato, a dweud, “Maddau'n llwyr i ni am ein drygioni. Derbyn ein gweddi o gyffes. Derbyn ein mawl fel offrwm i ti.

14:3  Dydy Asyria ddim yn gallu'n hachub. Wnawn ni ddim marchogaeth i ryfel. Wnawn ni ddim galw ‛ein duwiau‛ ar y delwau wnaethon ni byth eto. ARGLWYDD, dim ond ti sy'n garedig at yr amddifad!”

14:4  “Dw i'n mynd i'w gwella o'u gwrthgilio, a'u caru nhw'n ddiamod. Dw i'n mynd i droi cefn ar fy llid.

14:5  Bydda i fel gwlith i Israel – bydd hi'n blodeuo fel saffrwn, a bydd ganddi wreiddiau dwfn fel coed Libanus.

14:6  Bydd ei blagur yn tyfu; bydd yn hardd fel coeden olewydd, a bydd ei harogl yn hyfryd fel fforestydd Libanus.

14:7  Bydd pobl yn byw eto dan ei chysgod. Bydd fel ŷd yn tyfu neu winwydden yn lledu; bydd yn enwog fel gwin Libanus.

14:8  Fydd gan Effraim ddim i'w wneud ag eilunod byth eto! Bydda i'n ateb ei weddi ac yn gofalu amdano. Dw i fel coeden binwydd fytholwyrdd, bydda i'n rhoi ffrwyth i chi drwy'r flwyddyn.”

14:9  Pwy sy'n ddoeth? Bydd e'n deall. Pwy sy'n gall? Bydd e'n gwybod. Mae ffyrdd yr ARGLWYDD yn iawn – bydd pobl gyfiawn yn eu dilyn, ond y rhai sy'n gwrthryfela yn baglu.