TagAngBiblia - Psalms - 119

119:1  Mapalad silang sakdal sa lakad, na nagsisilakad sa kautusan ng Panginoon.

119:2  Mapalad silang nangagiingat ng kaniyang mga patotoo, na nagsisihanap sa kaniya ng buong puso.

119:3  Oo, silang hindi nagsisigawa ng kalikuan; sila'y nagsisilakad sa kaniyang mga daan.

119:4  Iyong iniutos sa amin ang mga tuntunin mo, upang aming sunding masikap.

119:5  Oh matatag nawa ang aking mga daan, upang sundin ang mga palatuntunan mo!

119:6  Hindi nga ako mapapahiya, pagka ako'y nagkaroon ng galang sa inyong lahat na mga utos.

119:7  Ako'y magpapasalamat sa iyo sa pamamagitan ng katuwiran ng puso, pagka aking natutuhan ang mga matuwid mong kahatulan.

119:8  Aking tutuparin ang mga palatuntunan mo: Oh huwag mo akong pabayaang lubos.

119:9  Sa paano lilinisin ng isang binata ang kaniyang daan? Sa pagdinig doon ayon sa iyong salita.

119:10  Hinanap kita ng aking buong puso: Oh huwag nawa akong malihis sa iyong mga utos.

119:11  Ang salita mo'y aking iningatan sa aking puso: upang huwag akong magkasala laban sa iyo.

119:12  Mapalad ka, Oh Panginoon: ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

119:13  Aking ipinahayag ng aking mga labi ang lahat ng mga kahatulan ng iyong bibig.

119:14  Ako'y nagalak sa daan ng iyong mga patotoo, na gaya ng lahat na kayamanan.

119:15  Ako'y magbubulay sa iyong mga tuntunin, at gagalang sa iyong mga daan.

119:16  Ako'y magaaliw sa iyong mga palatuntunan: hindi ko kalilimutan ang iyong salita.

119:17  Gawan ng mabuti ang iyong lingkod, upang ako'y mabuhay; sa gayo'y aking susundin ang iyong salita.

119:18  Idilat mo ang aking mga mata, upang ako'y makakita ng kagilagilalas na mga bagay sa iyong kautusan.

119:19  Ako'y nakikipamayan sa lupa: huwag mong ikubli ang mga utos mo sa akin.

119:20  Ang puso ko'y nadudurog sa pananabik na tinatamo sa iyong mga kahatulan sa lahat ng panahon.

119:21  Iyong sinaway ang mga palalong sinumpa, na nagsisihiwalay sa iyong mga utos.

119:22  Alisin mo sa akin ang kadustaan at kakutyaan; sapagka't iningatan ko ang iyong mga patotoo.

119:23  Mga pangulo naman ay nagsiupo, at naguusap ng laban sa akin; nguni't ang lingkod mo'y nagbulay sa iyong mga palatuntunan.

119:24  Ang mga patotoo mo naman ay aking mga kaluguran at aking mga tagapayo.

119:25  Ang kaluluwa ko'y dumidikit sa alabok: buhayin mo ako ayon sa iyong salita.

119:26  Aking ipinahayag ang mga lakad ko, at ikaw ay sumagot sa akin: ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

119:27  Ipaunawa mo sa akin ang daan ng iyong mga tuntunin: sa gayo'y aking bubulayin ang iyong kagilagilalas na mga gawa.

119:28  Ang kaluluwa ko'y natutunaw sa kabigatan ng loob: iyong palakasin ako ayon sa iyong salita.

119:29  Ilayo mo sa akin ang daan ng kasinungalingan: at ipagkaloob mo sa aking may pagbibiyaya ang iyong kautusan.

119:30  Aking pinili ang daan ng pagtatapat: ang mga kahatulan mo'y inilagay ko sa harap ko.

119:31  Ako'y kumapit sa iyong mga patotoo: Oh Panginoon, huwag mo akong ilagay sa kahihiyan.

119:32  Aking tatakbuhan ang daan ng iyong mga utos, pagka iyong pinalaki ang aking puso.

119:33  Ituro mo sa akin, Oh Panginoon, ang daan ng iyong mga palatuntunan; at aking iingatan hanggang sa wakas.

119:34  Bigyan mo ako ng pagkaunawa at aking iingatan ang iyong kautusan; Oo, aking susundin ng aking buong puso.

119:35  Payaunin mo ako sa landas ng iyong mga utos; sapagka't siya kong kinaaliwan.

119:36  Ikiling mo ang aking puso sa iyong mga patotoo, at huwag sa kasakiman.

119:37  Alisin mo ang aking mga mata sa pagtingin ng walang kabuluhan. At buhayin mo ako sa iyong mga daan.

119:38  Papagtibayin mo ang iyong salita sa iyong lingkod, na ukol sa takot sa iyo.

119:39  Alisin mo ang aking kadustaan na aking kinatatakutan: sapagka't ang mga kahatulan mo'y mabuti.

119:40  Narito, ako'y nanabik sa iyong mga tuntunin; buhayin mo ako sa iyong katuwiran.

119:41  Padatingin mo rin sa akin ang iyong mga kagandahang-loob, Oh Panginoon, sa makatuwid baga'y ang iyong kaligtasan, ayon sa iyong salita.

119:42  Sa gayo'y magkakaroon ako ng kasagutan sa kaniya na dumuduwahagi sa akin; sapagka't ako'y tumitiwala sa iyong salita.

119:43  At huwag mong lubos na kunin ang salita ng katotohanan sa aking bibig; sapagka't ako'y umasa sa iyong mga kahatulan.

119:44  Gayon ko susundin ang iyong kautusan na palagi magpakailan-kailan pa man.

119:45  At lalakad ako sa kalayaan; sapagka't aking hinanap ang iyong mga tuntunin.

119:46  Ako nama'y magsasalita ng iyong mga patotoo sa harap ng mga hari, at hindi ako mapapahiya.

119:47  At ako'y maaaliw sa iyong mga utos, na aking iniibig.

119:48  Akin namang itataas ang aking mga kamay sa iyong mga utos, na aking inibig; at ako'y magbubulay sa iyong mga palatuntunan.

119:49  Iyong alalahanin ang salita sa iyong lingkod, na doo'y iyong pinaasa ako.

119:50  Ito'y aking kaaliwan sa aking pagkapighati: sapagka't binuhay ako ng iyong salita.

119:51  Ang palalo ay dumuwahaging mainam sa akin: gayon ma'y hindi ako hihiwalay sa iyong kautusan.

119:52  Aking inalaala ang mga kahatulan mo ng una, Oh Panginoon, at ako'y nagaliw sa sarili.

119:53  Maalab na galit ang humawak sa akin, dahil sa masama na nagpabaya ng iyong kautusan.

119:54  Ang iyong mga palatuntunan ay naging aking mga awit sa bahay ng aking pangingibang bayan.

119:55  Aking inalaala sa gabi ang pangalan mo, Oh Panginoon, at sinunod ko ang iyong kautusan.

119:56  Ito ang tinamo ko, sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

119:57  Ang Panginoon ay aking bahagi: aking sinabi na aking tutuparin ang iyong mga salita.

119:58  Aking hiniling ang iyong biyaya ng aking buong puso: magmahabagin ka sa akin ayon sa iyong salita.

119:59  Ako'y nagiisip sa aking mga lakad, at ibinalik ko ang aking mga paa sa iyong mga patotoo.

119:60  Ako'y nagmadali, at hindi ako nagmakupad, na sundin ang iyong mga utos.

119:61  Pinuluputan ako ng mga panali ng masama; nguni't hindi ko nilimot ang iyong kautusan.

119:62  Sa hating gabi ay babangon ako upang magpasalamat sa iyo, dahil sa iyong mga matuwid na kahatulan.

119:63  Ako'y kasama ng lahat na nangatatakot sa iyo, at ng nagsisitupad ng iyong mga tuntunin.

119:64  Ang lupa, Oh Panginoon, ay puno ng iyong kagandahang-loob: ituro mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

119:65  Ginawan mo ng mabuti ang iyong lingkod, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

119:66  Turuan mo ako ng mabuting kahatulan at kaalaman; sapagka't ako'y sumampalataya sa iyong mga utos.

119:67  Bago ako nagdalamhati ay naligaw ako; nguni't ngayo'y tinutupad ko ang iyong salita.

119:68  Ikaw ay mabuti, at gumagawa ng mabuti; ituro mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

119:69  Ang palalo ay kumatha ng kabulaanan laban sa akin: aking tutuparin ang iyong mga tuntunin ng buong puso ko.

119:70  Ang puso nila ay matabang gaya ng sebo; nguni't ako'y naaaliw sa iyong kautusan.

119:71  Mabuti sa akin na ako'y napighati; upang aking matutuhan ang mga palatuntunan mo.

119:72  Ang kautusan ng iyong bibig ay lalong mabuti sa akin kay sa libong ginto at pilak.

119:73  Ginawa ako at inanyuan ako ng iyong mga kamay: bigyan mo ako ng unawa, upang matutuhan ko ang iyong mga utos.

119:74  Silang nangatatakot sa iyo ay makikita ako, at matutuwa; sapagka't ako'y umasa sa iyong salita;

119:75  Talastas ko, Oh Panginoon na ang mga kahatulan mo ay matuwid, at sa pagtatapat, iyo akong dinalamhati.

119:76  Isinasamo ko sa iyo na maging kaaliwan ko ang iyong kagandahang-loob, ayon sa iyong salita sa iyong lingkod.

119:77  Dumating nawa sa akin ang iyong malumanay na kaawaan upang ako'y mabuhay: sapagka't ang kautusan mo'y aking kaaliwan.

119:78  Mahiya ang palalo; sapagka't dinaig nila ako ng walang kadahilanan: nguni't ako'y magbubulay sa iyong mga tuntunin.

119:79  Bumalik nawa sa akin yaong nangatatakot sa iyo, at silang nangakakakilala ng iyong mga patotoo.

119:80  Maging sakdal nawa ang aking puso sa iyong mga palatuntunan; upang huwag akong mapahiya.

119:81  Pinanglulupaypayan ng aking kaluluwa ang iyong pagliligtas: nguni't umaasa ako sa iyong salita.

119:82  Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong salita, samantalang aking sinasabi, Kailan mo ako aaliwin?

119:83  Sapagka't ako'y naging parang balat na lalagyan ng alak sa usok; gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang iyong mga palatuntunan.

119:84  Gaano karami ang mga kaarawan ng iyong lingkod? Kailan ka gagawa ng kahatulan sa kanila na nagsisiusig sa akin?

119:85  Inihukay ako ng palalo ng mga lungaw na hindi mga ayon sa iyong kautusan.

119:86  Lahat mong mga utos ay tapat. Kanilang inuusig ako na may kamalian; tulungan mo ako.

119:87  Kanilang tinunaw ako halos sa ibabaw ng lupa; nguni't hindi ko pinabayaan ang mga tuntunin mo.

119:88  Buhayin mo ako ayon sa iyong kagandahang-loob; sa gayo'y aking iingatan ang patotoo ng iyong bibig.

119:89  Magpakailan man, Oh Panginoon, ang iyong salita ay natatag sa langit.

119:90  Ang iyong pagtatapat ay sa lahat ng sali't saling lahi: iyong itinatag ang lupa, at lumalagi.

119:91  Namamalagi sa araw na ito ayon sa iyong mga alituntunin; sapagka't lahat ng bagay ay mga lingkod mo.

119:92  Kundi ang kautusan mo'y naging aking kaaliwan, namatay nga sana ako sa aking kadalamhatian.

119:93  Hindi ko kalilimutan kailan man ang mga tuntunin mo; sapagka't sa pamamagitan ng mga yaon ay binuhay mo ako.

119:94  Ako'y iyo, iligtas mo ako, sapagka't aking hinanap ang mga tuntunin mo,

119:95  Inabatan ako ng masama upang ako'y patayin; nguni't aking gugunitain ang iyong mga patotoo.

119:96  Aking nakita ang wakas ng buong kasakdalan; nguni't ang utos mo'y totoong malawak.

119:97  Oh gaanong iniibig ko ang iyong kautusan! Siya kong gunita buong araw.

119:98  Pinarunong ako kay sa aking mga kaaway ng iyong mga utos; sapagka't mga laging sumasa akin.

119:99  Ako'y may higit na unawa kay sa lahat ng tagapagturo sa akin; sapagka't ang iyong mga patotoo ay gunita ko.

119:100  Ako'y nakakaunawa na higit kay sa may katandaan, sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

119:101  Aking pinigil ang mga paa ko sa lahat ng masamang lakad, upang aking masunod ang salita mo.

119:102  Ako'y hindi lumihis sa iyong mga kahatulan; sapagka't iyong tinuruan ako.

119:103  Pagkatamis ng iyong mga salita sa aking lasa! Oo, matamis kay sa pulot sa aking bibig!

119:104  Sa iyong mga tuntunin ay nagkakamit ako ng unawa: kaya't aking ipinagtatanim ang bawa't lakad na sinungaling.

119:105  Ang salita mo'y ilawan sa aking mga paa, at liwanag sa aking landas.

119:106  Ako'y sumumpa, at pinagtibay ko, na aking tutuparin ang mga matuwid mong kahatulan.

119:107  Ako'y nagdadalamhating mainam: buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

119:108  Tanggapin mo, isinasamo ko sa iyo, ang mga kusang handog ng aking bibig, Oh Panginoon, at ituro mo sa akin ang mga kahatulan mo.

119:109  Ang kaluluwa ko'y laging nasa aking kamay; gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang kautusan mo.

119:110  Ipinaglagay ako ng silo ng masama; gayon ma'y hindi ako lumihis sa iyong mga tuntunin.

119:111  Ang mga patotoo mo'y inari kong pinakamana magpakailanman; sapagka't sila ang kagalakan ng aking puso.

119:112  Ikiniling ko ang puso ko na ganapin ang mga palatuntunan mo, magpakailan man, sa makatuwid baga'y hanggang sa wakas.

119:113  Ipinagtatanim ko sila na may salawahang pagiisip; nguni't ang iyong kautusan ay iniibig ko.

119:114  Ikaw ang kublihan kong dako at kalasag ko: ako'y umaasa sa iyong salita.

119:115  Magsihiwalay kayo sa akin, kayong mga manggagawa ng kasamaan; upang aking maingatan ang mga utos ng aking Dios.

119:116  Alalayan mo ako ayon sa iyong salita, upang ako'y mabuhay; at huwag mo akong hiyain sa aking pagasa.

119:117  Alalayan mo ako, at ako'y maliligtas, at magkakaroon ako ng laging pitagan sa iyong mga palatuntunan.

119:118  Inilagay mo sa wala silang lahat na naliligaw sa iyong mga palatuntunan; sapagka't ang kanilang pagdaraya ay kasinungalingan.

119:119  Inaalis mo ang lahat ng masama sa lupa na gaya ng taing bakal; kaya't iniibig ko ang mga patotoo mo.

119:120  Ang laman ko'y nanginginig dahil sa takot sa iyo; at ako'y takot sa iyong mga kahatulan.

119:121  Ako'y gumawa ng kahatulan at kaganapan: huwag mo akong iwan sa mga mangaapi sa akin.

119:122  Maging tagapatnugot ka ng iyong lingkod sa ikabubuti: huwag mong ipapighati ako sa palalo.

119:123  Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong pagliligtas, at ang iyong matuwid na salita.

119:124  Gawan mo ang lingkod mo ng ayon sa iyong kagandahang-loob, at ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

119:125  Ako'y lingkod mo; bigyan mo ako ng unawa; upang aking maalaman ang mga patotoo mo,

119:126  Kapanahunan sa Panginoon na gumawa; sapagka't kanilang niwalang kabuluhan ang kautusan mo.

119:127  Kaya't aking iniibig ang mga utos mo ng higit sa ginto, oo, higit sa dalisay na ginto.

119:128  Kaya't aking pinahahalagahan na matuwid ang lahat mong mga tuntunin tungkol sa lahat ng mga bagay; at ipinagtatanim ko ang bawa't sinungaling na lakad.

119:129  Ang mga patotoo mo'y kagilagilalas; kayat sila'y iniingatan ng aking kaluluwa.

119:130  Ang bukas ng iyong mga salita ay nagbibigay ng liwanag; nagbibigay ng unawa sa walang muwang.

119:131  Aking binuka ng maluwang ang bibig ko, at ako'y nagbuntong-hininga; sapagka't aking pinanabikan ang mga utos mo.

119:132  Manumbalik ka sa akin, at maawa ka sa akin, gaya ng iyong kinauugaliang gawin sa nagsisiibig ng iyong pangalan.

119:133  Itatag mo ang mga hakbang ko sa iyong salita; at huwag magkaroon ng kapangyarihan sa akin ang anomang kasamaan.

119:134  Tubusin mo ako sa pagpighati ng tao: sa gayo'y aking tutuparin ang mga tuntunin mo.

119:135  Pasilangin mo ang mukha mo sa iyong lingkod; at ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

119:136  Ang mga mata ko'y nagsisiagos ng mga ilog ng tubig; sapagka't hindi nila tinutupad ang kautusan mo.

119:137  Matuwid ka, Oh Panginoon, at matuwid ang mga kahatulan mo.

119:138  Iniutos mo ang mga patotoo mo sa katuwiran at totoong may pagtatapat.

119:139  Tinunaw ako ng aking sikap, sapagka't kinalimutan ng aking mga kaaway ang mga salita mo.

119:140  Ang salita mo'y totoong malinis; kaya't iniibig ito ng iyong lingkod.

119:141  Ako'y maliit at hinahamak: gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang mga tuntunin mo.

119:142  Ang katuwiran mo ay walang hanggang katuwiran, at ang kautusan mo'y katotohanan.

119:143  Kabagabagan at kahirapan ay humawak sa akin: gayon ma'y ang mga utos mo'y aking kaaliwan.

119:144  Ang mga patotoo mo'y matuwid magpakailan man: bigyan mo ako ng unawa at mabubuhay ako.

119:145  Ako'y tumawag ng aking buong puso; sagutin mo ako, Oh Panginoon: iingatan ko ang iyong mga palatuntunan.

119:146  Ako'y tumawag sa iyo; iligtas mo ako, at aking tutuparin ang mga patotoo mo.

119:147  Ako'y nagpauna sa bukang-liwayway ng umaga, at dumaing ako: ako'y umasa sa iyong mga salita.

119:148  Ang mga mata ko'y nanguna sa mga pagpupuyat sa gabi, upang aking magunita ang salita mo.

119:149  Dinggin mo ang tinig ko ayon sa iyong kagandahang-loob: buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong mga kahatulan.

119:150  Silang nagsisisunod sa kasamaan ay nagsisilapit; sila'y malayo sa iyong kautusan.

119:151  Ikaw ay malapit, Oh Panginoon; at lahat mong utos ay katotohanan.

119:152  Nang una'y nakaunawa ako sa iyong mga patotoo, na iyong pinamalagi magpakailan man.

119:153  Pakundanganan mo ang aking kadalamhatian at iligtas mo ako; sapagka't hindi ko kinalilimutan ang iyong kautusan.

119:154  Ipaglaban mo ang aking usap, at iligtas mo ako: buhayin mo ako ayon sa iyong salita.

119:155  Kaligtasan ay malayo sa masama; sapagka't hindi nila hinahanap ang mga palatuntunan mo.

119:156  Dakila ang mga malumanay mong kaawaan, Oh Panginoon: buhayin mo ako ayon sa iyong mga kahatulan.

119:157  Marami ang mga manguusig sa akin at mga kaaway ko; gayon ma'y hindi ako humiwalay sa iyong mga patotoo.

119:158  Aking namasdan ang mga magdarayang manggagawa at ako'y namanglaw; sapagka't hindi nila sinusunod ang salita mo.

119:159  Dilidilihin mo kung gaano iniibig ko ang mga utos mo: buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong kagandahang-loob.

119:160  Ang kabuoan ng iyong salita ay katotohanan; at bawa't isa ng iyong matutuwid na kahatulan ay magpakailan man.

119:161  Inusig ako ng mga pangulo ng walang kadahilanan; nguni't ang puso ko'y nanginginig sa iyong mga salita.

119:162  Ako'y nagagalak sa iyong salita, na parang nakakasumpong ng malaking samsam.

119:163  Aking pinagtataniman at kinasusuklaman ang pagsisinungaling; nguni't ang kautusan mo'y aking iniibig.

119:164  Makapito sa isang araw na pumupuri ako sa iyo, dahil sa iyong matutuwid na kahatulan.

119:165  Dakilang kapayapaan ang tinatamo nila na nagsisiibig ng iyong kautusan. At sila'y walang kadahilanang ikatitisod.

119:166  Ako'y umasa sa iyong pagliligtas, Oh Panginoon. At ginawa ko ang mga utos mo.

119:167  Sinunod ng aking kaluluwa ang mga patotoo mo; at iniibig kong mainam,

119:168  Aking tinupad ang iyong mga tuntunin at ang iyong mga patotoo; sapagka't lahat ng aking lakad ay nasa harap mo.

119:169  Dumating nawa sa harap mo ang aking daing, Oh Panginoon: bigyan mo ako ng unawa ayon sa iyong salita.

119:170  Dumating nawa sa harap mo ang aking pamanhik: iligtas mo ako ayon sa iyong salita.

119:171  Tulutang magbadya ng pagpuri ang aking mga labi; sapagka't itinuturo mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

119:172  Awitin ng aking dila ang iyong salita; sapagka't lahat ng mga utos mo ay katuwiran.

119:173  Magsihanda nawa ang iyong kamay na tulungan ako; sapagka't aking pinili ang iyong mga tuntunin.

119:174  Aking pinanabikan ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon: at ang iyong kautusan ay aking kaaliwan.

119:175  Mabuhay nawa ang aking kaluluwa, at pupuri sa iyo; at tulungan nawa ako ng iyong mga kahatulan.

119:176  Ako'y naligaw na parang tupang nawala; hanapin mo ang iyong lingkod; sapagka't hindi ko kinalilimutan ang iyong mga utos.