PolGdanska - Psalms - 119

119:1  Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Pańskim,

119:2  Błogosławieni, którzy strzegą świadectw jego, i którzy go ze wszystkiego serca szukają;

119:3  I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego.

119:4  Tyś przykazał, aby pilnie strzeżono rozkazań twoich.

119:5  Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich!

119:6  Tedy nie będę zawstydzony, gdy się będę oglądał na wszystkie rozkazania twoje.

119:7  Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy się nauczę praw sprawiedliwości twojej.

119:8  Ustaw twoich z pilnością strzedz będę; tylko mię nie opuszczaj.

119:9  Jakim sposobem oczyści młodzieniec ścieszkę swoję? Gdy się zachowa według słowa twego.

119:10  Ze wszystkiego serca mego szukam cię; nie dopuszczajże mi błądzić od rozkazań twoich.

119:11  W sercu mojem składam wyroki twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.

119:12  Błogosławionyś ty, Panie! nauczże mię ustaw twoich.

119:13  Wargami mojemi opowiadam wszystkie sądy ust twoich.

119:14  W drodze świadectw twoich kocham się więcej, niż we wszystkich bogactwach.

119:15  O przykazaniach twoich rozmyślam, i przypatruję się drogom twoim.

119:16  W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

119:17  Daruj to słudze twemu, abym żył, a przestrzegał słów twoich.

119:18  Odsłoń oczy moje, abym się przypatrzył dziwom z zakonu twego.

119:19  Jestem gościem na ziemi; nie ukrywaj przedemną rozkazań twoich.

119:20  Omdlewa dusza moja, pragnąc sądów twoich na każdy czas.

119:21  Wytraciłeś pysznych; przeklęci są ci, którzy błądzą od rozkazań twoich.

119:22  Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę, gdyż strzegę świadecwt twoich.

119:23  I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich.

119:24  Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi.

119:25  Przylgnęła do prochu dusza moja; ożywże mię według słowa twego.

119:26  Drogi moje rozpowiedziałem, a wysłuchałeś mię; naucz mię ustaw twoich.

119:27  Daj, abym zrozumiał drogę rozkazań twoich, ażebym rozmyślał o dziwnych sprawach twoich.

119:28  Rozpływa się od smutku dusza moja; utwierdźże mię według słowa twego.

119:29  Drogę kłamliwą oddal odemnie, a zakonem twoim udaruj mię.

119:30  Obrałem drogę prawdy, a sądy twoje przekładam sobie.

119:31  Przystałem do świadectw twoich; Panie! nie zawstydzajże mię.

119:32  Drogą przykazań twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje.

119:33  Naucz mię, Panie! drogi ustaw twoich, a będę jej strzegł aż do końca.

119:34  Daj mi rozum, abym strzegł zakonu twego, ażebym go przestrzegał ze wszystkiego serca.

119:35  Daj, abym chodził ścieżką przykazań twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje.

119:36  Nakłoń serce moje do świadectw twoich, a nie do łakomstwa.

119:37  Odwróć oczy moje, aby nie patrzały na marność; na drodze twojej ożyw mię.

119:38  Utwierdź wyrok twój słudze twemu, który się oddał bojaźni twojej.

119:39  Oddal odemnie pohańbienie moje, którego się boję; bo sądy twoje dobre.

119:40  Oto pragnę rozkazań twoich; w sprawiedliwości twojej ożyw mię.

119:41  Niech na mię przyjdą litości twoje, Panie! i zbawienie twoje według wyroku twego.

119:42  Tak abym odpowiedź mógł dać samą rzeczą temu, który mi urąga, gdyż ufam w słowie twojem.

119:43  A nie wyjmuj z ust moich słowa najprawdziwszego; albowiem sądów twoich oczekuję.

119:44  I będę strzegł zakonu twego zawsze, aż na wieki wieczne.

119:45  A ustawicznie będę chodził na przestrzeństwie, bom się dopytał rozkazań twoich.

119:46  Owszem, będę mówił o świadectwach twoich przed królmi, a nie będę zawstydzony.

119:47  Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował.

119:48  Przyłożę i ręce moje do rozkazań twoich, które miłuję, a będę rozmyślał o ustawach twoich.

119:49  Wspomnij na słowo wyrzeczone do sługi twego, któremeś mię ubezpieczył.

119:50  Toć pociecha moja w utrapieniu mojem, że mię wyrok twój ożywia.

119:51  Pyszni bardzo się ze mnie naśmiewają; wszakże się od zakonu twego nie uchylam.

119:52  Bo pamiętam na sądy twoje wieczne, Panie! któremi się cieszę.

119:53  Strach mię ogarnął nad niezbożnymi, którzy opuszczają zakon twój.

119:54  Są mi ustawy twoje pieśniami w domu pielgrzymstwa mego.

119:55  Wspominam sobie i w nocy na imię twoje, Panie! i strzegę zakonu twego.

119:56  Toć mam z tego, że przestrzegam przykazań twoich.

119:57  Rzekłem: Panie! to jest cząstka moja, przestrzegać słów twoich.

119:58  Modlę się przed obliczem twojem ze wszystkiego serca; zmiłujże się nademną według słowa twego.

119:59  Uważyłem w myślach drogi moje, a obróciłem nogi moje ku świadectwom twoim.

119:60  Śpieszę się, a nie omieszkuję przestrzegać rozkazań twoich.

119:61  Hufy niepobożnych złupiły mię; ale na zakon twój nie zapominam.

119:62  O północy wstaję, abym cię wysławiał w sądach sprawiedliwości twojej.

119:63  Jestem towarzyszem wszystkich, którzy się ciebie boją, i tych, którzy przestrzegają przykazań twoich.

119:64  Panie! pełna jest ziemia miłosierdzia twego; nauczże mię ustaw twoich.

119:65  Łaskawieś postąpił ze sługą twoim, Panie! według słowa twego.

119:66  Dobrego rozumu i umiejętności naucz mię; bom przykazaniom twoim uwierzył.

119:67  Pierwej niżem się był uniżył, błądziłem; ale teraz wyroku twego przestrzegam.

119:68  Dobryś ty i dobrotliwy; nauczże mię ustaw twoich.

119:69  Uknowali hardzi kłamstwo przeciwko mnie; ale ja ze wszystkiego serca strzegę przykazań twoich.

119:70  Serce ich zatyło jako sadło; ale się ja zakonem twoim cieszę.

119:71  Jest mi to ku dobremu, żem był utrapiony, abym się nauczył ustaw twoich.

119:72  Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżeli tysiące złota i srebra.

119:73  Ręce twoje uczyniły mię, i wykształtowały mię; dajże mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich;

119:74  Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję.

119:75  Znam, Panie! iż są sprawiedliwe sądy twoje, a iżeś mię słusznie utrapił.

119:76  Niechajże mię, proszę, ucieszy miłosierdzie twoje według wyroku twego, któryś uczynił słudze twemu.

119:77  Niechże na mię przyjdą litości twoje, abym żył; bo zakon twój jest kochaniem mojem.

119:78  Niech będą zawstydzeni pyszni, przeto, że mię chytrze podwrócić chcieli; ale ja rozmyślać będę w przykazaniach twoich.

119:79  Niech się obrócą do mnie, którzy się ciebie boją, i którzy znają świadectwa twoje.

119:80  Niech będzie serce moje uprzejme przy ustawach twoich, abym nie był zawstydzony.

119:81  Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

119:82  Ustały oczy moje, czekając wyroku twego, gdy mówię: Kiedyż mię pocieszysz?

119:83  Chociażem jest jako naczynie skórzane w dymie, wszakżem ustaw twoich nie zapomniał.

119:84  Wieleż będzie dni sługi twego? kiedyż sąd wykonasz nad tymi, którzy mię prześladują?

119:85  Pyszni pokopali mi doły, co nie jest według zakonu twojego.

119:86  Wszystkie przykazania twoje są prawdą; bez przyczyny mię prześladują; ratujże mię.

119:87  Bez mała mię już wniwecz nie obrócili na ziemi; a wszakżem ja nie opuścił przykazań twoich.

119:88  Według miłosierdzia twego ożyw mię, abym strzegł świadectwa ust twoich.

119:89  O Panie! słowo twoje trwa na wieki na niebie.

119:90  Od narodu do narodu prawda twoja; ugruntowałeś ziemię, i stoi.

119:91  Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej.

119:92  By był zakon twój nie był kochaniem mojem, dawnobym był zginął w utrapieniu mojem.

119:93  Na wieki nie zapomnę na przykazania twoje, gdyżeś mię w nich ożywił.

119:94  Twójcim ja, zachowajże mię; bo przykazań twoich szukam.

119:95  Czekają na mię niezbożnicy, aby mię zatracili; ale ja świadectwa twoje uważam.

119:96  Wszelkiej rzeczy koniec widzę; ale przykazanie twoje bardzo szerokie.

119:97  O jakom się rozmiłował zakonu twego! tak, iż każdego dnia jest rozmyślaniem mojem.

119:98  Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mię czynisz przykazaniem twojem; bo je mam ustawicznie przed sobą.

119:99  Nad wszystkich nauczycieli moich stałem się rozumniejszym; bo świadectwa twoje są rozmyślaniem mojem.

119:100  Nad starców jestem roztropniejszy; bo przykazań twoich przestrzegam.

119:101  Od wszelkiej złej drogi zawściągam nogi swoje, abym strzegł słowa twego.

119:102  Od sądów twoich nie odstępuję, przeto, że ich ty mnie uczysz.

119:103  O jako są słodkie słowa twoje podniebieniu memu! nad miód są słodsze ustom moim.

119:104  Z przykazań twoich nabyłem rozumu: przetoż mam w nienawiści wszelką ścieszkę obłędliwą.

119:105  Słowo twe jest pochodnią nogą moim, a światłością ścieszce mojej.

119:106  Przysięgłem i uczynię temu dosyć, że będę strzegł sądów sprawiedliwości twojej.

119:107  Jestem bardzo utrapiony; o Panie! ożyw mię według słowa twego.

119:108  Panie! dobrowolne śluby ust moich przyjmij proszę za wdzięczne, a sądów twoich naucz mię.

119:109  Dusza moja jest w ustawicznem niebezpieczeństwie; wszakże na zakon twój nie zapominam.

119:110  Sidło na mię niezbożnicy zastawili; lecz ja się od przykazań twoich nie obłądzę.

119:111  Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego.

119:112  Nakłoniłem serca mego ku wykonywaniu ustaw twoich ustawicznie, i aż do końca (żywota).

119:113  Wymysły mam w nienawiści, a zakon twój miłuję.

119:114  Tyś jest ucieczką moją, i tarczą moją; na słowo twoje oczekuję.

119:115  Odstąpcież odemnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego.

119:116  Utwierdźże mię według słowa twego, abym żył, a nie zawstydzaj mię w oczekiwaniu mojem.

119:117  Podpieraj mię, abym był zachowany, i rozmyślał w ustawach twoich ustawicznie.

119:118  Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich.

119:119  Odrzucasz jako zużelicę wszystkich niezbożników ziemi; dla tego miłuję świadectwa twoje.

119:120  Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam.

119:121  Czynię sądy i sprawiedliwość: nie podawajże mię tym, którzy mi gwałt czynią.

119:122  Zastąp sam sługę twego ku dobremu, aby mię hardzi nie potłoczyli.

119:123  Oczy moje ustały, czekając na zbawienie twoje, i na wyrok sprawiedliwości twojej.

119:124  Obchodź się z sługą twoim według miłosierdzia twego, a ustaw twoich naucz mię.

119:125  Sługamci ja twój, dajże mi zrozumienie; abym umiał świadectwa twoje.

119:126  Czasci już, abyś czynił Panie! albowiem wzruszono zakon twój.

119:127  Dlatego umiłowałem rozkazania twoje nad złoto, a nad złoto najwyborniejsze.

119:128  Przeto, że wszystkie przykazania twoje, wszystkie prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki obłędliwe mam w nienawiści.

119:129  Dziwne są świadectwa twoje; przetoż ich strzeże dusza moja.

119:130  Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom.

119:131  Usta moje otwieram i dyszę; albowiemem przykazań twoich pragnął.

119:132  Wejżyjże na mię, a zmiłuj się nademną weaług prawa tych, którzy miłują imię twoje.

119:133  Drogi moje utwierdź w słowie twojem, a niech nademną nie panuje żadna nieprawość.

119:134  Wybaw mię od uciśnienia ludzkiego, abym strzegł rozkazań twoich.

119:135  Rozświeć nad sługą twoim oblicze twoje, a naucz mię ustaw twoich.

119:136  Strumienie wód płyną z oczów moich dla tych, którzy nie strzegli zakonu twego.

119:137  Sprawiedliwyś ty, Panie! i prawdziwy w sądach twoich.

119:138  Przykazałeś sprawiedliwe świadectwa twoje, i wielce prawdziwe.

119:139  Zniszczyła mię gorliwość moja, iż zapominają na słowo twoje nieprzyjaciele moi.

119:140  Doskonale są doświadczone słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał.

119:141  Jam maluczki i wzgardzony; wszakże przykazań twoich nie zapominam.

119:142  Sprawiedliwość twoja sprawiedliwość wieczna, a zakon twój prawda.

119:143  Ucisk i utrapienie przyszło na mię; przykazania twoje są kochaniem mojem.

119:144  Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum, a żyć będę.

119:145  Wołam ze wszystkiego serca, wysłuchajże mię, o Panie! a będę strzegł ustaw twoich.

119:146  Wołam do ciebie, zachowajże mię, a będę pilen świadectw twoich.

119:147  Uprzedzam cię na świtaniu i wołam, na słowo twoje oczekując.

119:148  Uprzedzają straż nocną oczy moje, przeto, abym rozmyślał o wyrokach twoich.

119:149  Panie! głos mój usłysz według miłosierdzia twego; według sądu twego ożyw mię.

119:150  Przybliżają się, którzy naśladują złości, ci, którzy się od zakonu twego oddalili.

119:151  Bliskoś ty jest, Panie! a wszystkie przykazania twoje są prawdą.

119:152  Dawno to wiem o świadectwach twoich, żeś je na wieki ugruntował.

119:153  Obacz utrapienie moje, a wyrwij mię; bom na zakon twój nie zapomniał.

119:154  Stań przy sprawie mojej, a obroń mię; dla słowa twego ożyw mię.

119:155  Dalekoć jest od niezbożników zbawienie; bo się nie badają o ustawach twoich.

119:156  Wielkie są litości twoje, Panie! według sądów twoich ożyw mię.

119:157  Wieleć jest prześladowców moich i nieprzyjaciół moich; wszakże od świadectw twoich nie uchylam się.

119:158  Widziałem przestępców, i mierziało mię to, że wyroku twego nie przestrzegali.

119:159  Obaczże Panie! iż rozkazania twoje miłuję; według miłosierdzia twego ożyw mię.

119:160  Najprzedniejsza rzecz słowa twego jest prawda, a na wieki trwa wszelki sąd sprawiedliwości twojej.

119:161  Książęta mię prześladują bez przyczyny; wszakże słów twoich boi się serce moje.

119:162  Ja się weselę z wyroku twego, tak jako ten, który znajduje wielkie korzyści.

119:163  Ale nienawidzę kłamstwa, i brzydzą się niem; ale zakon twój miłuję.

119:164  Chwalę cię siedm kroć przez dzień, dla sądów twoich sprawiedliwych.

119:165  Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon twój, a nie doznawają żadnego obrażenia.

119:166  Panie! oczekuję zbawienia twego; a przykazania twoje wykonywam.

119:167  Przestrzega dusza moja świadectw twoich; albowiem je bardzo miłuję.

119:168  Przestrzegam przykazań twoich i świadectw twoich; albowiem wszystkie drogi moje są przed tobą.

119:169  Panie! niech się przybliży wołanie moje przed oblicze twoje; według słowa twego daj mi zrozumienie.

119:170  Niech przyjdzie prośba moja przed twarz twoję, a według obietnicy twojej wyrwij mię.

119:171  Chwałę wydadzą wargi moje, gdy mię nauczysz ustaw twoich.

119:172  Opowiadać będzie język mój wyroki twoje; bo wszystkie przykazania twoje są sprawiedliwość.

119:173  Niech mi będzie na pomocy ręka twoja, gdyżem sobie obrał przykazania twoje.

119:174  Panie! zbawienia twego pragnę, a zakon twój jest kochaniem mojem.

119:175  Żyć będzie dusza moja, i będzie cię chwaliła, a sądy twoje będą mi na pomocy.

119:176  Błądzę jako owca zgubiona, szukajże sługi twego; boć przykazań twoich nie zapominam.