FarOPV - Psalms - 119

119:1  خوشا‌به‌حال کاملان طریق که به شریعت خداوند سالکند.

119:2  خوشا‌به‌حال آنانی که شهادات او را حفظ می‌کنند و به تمامی دل او را می‌طلبند.

119:3  کج روی نیز نمی کنندو به طریق های وی سلوک می‌نمایند.

119:4  تووصایای خود را امر فرموده‌ای تا آنها را تمام نگاه داریم.

119:5  کاش که راههای من مستحکم شودتا فرایض تو را حفظ کنم.

119:6  آنگاه خجل نخواهم شد چون تمام اوامر تو را در مد نظر خود دارم.

119:7  تو را به راستی دل حمد خواهم گفت چون داوریهای عدالت تو را آموخته شوم.

119:8  فرایض تورا نگاه می‌دارم. مرا بالکلیه ترک منما.

119:9  به چه چیز مرد جوان راه خود را پاک می‌سازد؟ به نگاه داشتنش موافق کلام تو.

119:10  به تمامی دل تو را طلبیدم. مگذار که از اوامر توگمراه شوم.

119:11  کلام تو را در دل خود مخفی داشتم که مبادا به تو گناه ورزم.

119:12  ‌ای خداوند تومتبارک هستی فرایض خود را به من بیاموز.

119:13  به لب های خود بیان کردم تمامی داوری های دهان تو را.

119:14  در طریق شهادات تو شادمانم.

119:15  چنانکه در هر قسم توانگری، در وصایای توتفکر می‌کنم و به طریق های تو نگران خواهم بود.

119:16  از فرایض تو لذت می‌برم، پس کلام تو رافراموش نخواهم کرد.

119:17  به بنده خود احسان بنما تا زنده شوم و کلام تو را حفظ نمایم.

119:18  چشمان مرا بگشا تا ازشریعت تو چیزهای عجیب بینم.

119:19  من در زمین غریب هستم. اوامر خود را از من مخفی مدار.

119:20  جان من شکسته می‌شود از اشتیاق داوریهای تو در هر وقت.

119:21  متکبران ملعون را توبیخ نمودی، که از اوامر تو گمراه می‌شوند.

119:22  ننگ ورسوایی را از من بگردان، زیرا که شهادات تو راحفظ کرده‌ام.

119:23  سروران نیز نشسته، به ضد من سخن‌گفتند. لیکن بنده تو در فرایض تو تفکرمی کند.

119:24  شهادات تو نیز ابتهاج من و مشورت دهندگان من بوده‌اند.

119:25  جان من به خاک چسبیده است. مرا موافق کلام خود زنده ساز.

119:26  راههای خود را ذکر کردم و مرا اجابت نمودی. پس فرایض خویش را به من بیاموز.

119:27  طریق وصایای خود را به من بفهمان و در کارهای عجیب تو تفکر خواهم نمود.

119:28  جان من از حزن گداخته می‌شود. مرا موافق کلام خود برپا بدار.

119:29  راه دروغ را از من دور کن و شریعت خود را به من عنایت فرما.

119:30  طریق راستی رااختیار کردم و داوریهای تو را پیش خود گذاشتم.

119:31  به شهادات تو چسبیدم. ای خداوند مرا خجل مساز.

119:32  در طریق اوامر تو دوان خواهم رفت، وقتی که دل مرا وسعت دادی.

119:33  ‌ای خداوند طریق فرایض خود را به من بیاموز. پس آنها را تا به آخر نگاه خواهم داشت.

119:34  مرا فهم بده و شریعت تو را نگاه خواهم داشت و آن را به تمامی دل خود حفظ خواهم نمود.

119:35  مرا در سبیل اوامر خود سالک گردان زیرا که درآن رغبت دارم.

119:36  دل مرا به شهادات خود مایل گردان و نه به سوی طمع.

119:37  چشمانم را از دیدن بطالت برگردان و در طریق خود مرا زنده ساز.

119:38  کلام خود را بر بنده خویش استوار کن، که به ترس تو سپرده شده است.

119:39  ننگ مرا که از آن می‌ترسم از من دور کن زیرا که داوریهای تو نیکواست.

119:40  هان به وصایای تو اشتیاق دارم. به حسب عدالت خود مرا زنده ساز.

119:41  ‌ای خداوند رحمهای تو به من برسد ونجات تو به حسب کلام تو.

119:42  تا بتوانم ملامت کننده خود را جواب دهم زیرا بر کلام تو توکل دارم.

119:43  و کلام راستی را از دهانم بالکل مگیرزیرا که به داوریهای تو امیدوارم

119:44  و شریعت تورا دائم نگاه خواهم داشت تا ابدالاباد.

119:45  و به آزادی راه خواهم رفت زیرا که وصایای تو را طلبیده‌ام.

119:46  و در شهادات تو به حضور پادشاهان سخن خواهم گفت و خجل نخواهم شد.

119:47  و ازوصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست می‌دارم.

119:48  و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می‌دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.

119:49  کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.

119:50  این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.

119:51  متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.

119:52  ‌ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.

119:53  حدت خشم مرا در‌گرفته است، به‌سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.

119:54  فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.

119:55  ‌ای خداوند نام تو را در شب به یادآوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.

119:56  این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.

119:57  خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو رانگاه خواهم داشت.

119:58  رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.

119:59  در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.

119:60  شتابیدم ودرنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.

119:61  ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.

119:62  در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.

119:63  من همه ترسندگانت را رفیق هستم، و آنانی را که وصایای تو را نگاه می‌دارند.

119:64  ‌ای خداوند زمین از رحمت تو پر است. فرایض خودرا به من بیاموز.

119:65  با بنده خود احسان نمودی، ای خداوندموافق کلام خویش.

119:66  خردمندی نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم.

119:67  قبل از آنکه مصیبت را ببینم من گمراه شدم لیکن الان کلام تو را نگاه داشتم.

119:68  تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی. فرایض خود را به من بیاموز.

119:69  متکبران بر من دروغ بستند. و اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه داشتم.

119:70  دل ایشان مثل پیه فربه است. و اما من در شریعت تو تلذذمی یابم.

119:71  مرا نیکو است که مصیبت را دیدم، تافرایض تو را بیاموزم.

119:72  شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.

119:73  دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرافهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.

119:74  ترسندگان توچون مرا بینند شادمان گردند زیرا به کلام توامیدوار هستم.

119:75  ‌ای خداوند دانسته‌ام که داوریهای تو عدل است، و بر‌حق مرا مصیبت داده‌ای.

119:76  پس رحمت تو برای تسلی من بشود، موافق کلام تو با بنده خویش.

119:77  رحمت های توبه من برسد تا زنده شوم زیرا که شریعت تو تلذذمن است.

119:78  متکبران خجل شوند زیرا به دروغ مرا اذیت رسانیدند. و اما من در وصایای تو تفکرمی کنم.

119:79  ترسندگان تو به من رجوع کنند و آنانی که شهادات تو را می‌دانند.

119:80  دل من در فرایض تو کامل شود، تا خجل نشوم.

119:81  جان من برای نجات تو کاهیده می‌شود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

119:82  چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و می‌گویم کی مراتسلی خواهی داد.

119:83  زیرا که مثل مشک در دودگردیده‌ام. لیکن فرایض تو را فراموش نکرده‌ام.

119:84  چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفاکنندگانم داوری خواهی نمود؟

119:85  متکبران برای من حفره‌ها زدند زیرا که موافق شریعت تونیستند.

119:86  تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.

119:87  نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.

119:88  به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تاشهادات دهان تو را نگاه دارم.

119:89  ‌ای خداوند کلام تو تا ابدالاباد در آسمانهاپایدار است.

119:90  امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریده‌ای و پایدار می‌ماند.

119:91  برای داوریهای تو تا امروز ایستاده‌اند زیرا که همه بنده تو هستند.

119:92  اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک می‌شدم.

119:93  وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کردزیرا به آنها مرا زنده ساخته‌ای.

119:94  من از آن توهستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.

119:95  شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل می‌کنم.

119:96  برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی‌نهایت وسیع است.

119:97  شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.

119:98  اوامر تو مرا ازدشمنانم حکیم تر ساخته است زیرا که همیشه نزد من می‌باشد.

119:99  از جمیع معلمان خود فهیم ترشدم زیرا که شهادات تو تفکر من است.

119:100  ازمشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو رانگاه داشتم.

119:101  پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم.

119:102  ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.

119:103  کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.

119:104  از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه می‌دارم.

119:105  کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.

119:106  قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.

119:107  بسیار ذلیل شده‌ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!

119:108  ‌ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.

119:109  جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.

119:110  شریران برای من دام گذاشته‌اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.

119:111  شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.

119:112  دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.

119:113  مردمان دو رو را مکروه داشته‌ام، لیکن شریعت تو را دوست می‌دارم.

119:114  ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می‌کشم.

119:115  ‌ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.

119:116  مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.

119:117  مرا تقویت کن تا رستگار گردم و برفرایض تو دائم نظر نمایم.

119:118  همه کسانی را که از فرایض تو گمراه شده‌اند، حقیر شمرده‌ای زیراکه مکر ایشان دروغ است.

119:119  جمیع شریران زمین را مثل درد هلاک می‌کنی. بنابراین شهادات تو را دوست می‌دارم.

119:120  موی بدن من از خوف تو برخاسته است و از داوریهای تو ترسیدم.

119:121  داد و عدالت را به‌جا آوردم. مرا به ظلم کنندگانم تسلیم منما.

119:122  برای سعادت بنده خود ضامن شو تا متکبران بر من ظلم نکنند.

119:123  چشمانم برای نجات تو تار شده است و برای کلام عدالت تو.

119:124  با بنده خویش موافق رحمانیتت عمل نما و فرایض خود را به من بیاموز.

119:125  من بنده تو هستم. مرا فهیم گردان تاشهادات تو را دانسته باشم.

119:126  وقت است که خداوند عمل کند زیرا که شریعت تو را باطل نموده‌اند.

119:127  بنابراین، اوامر تو را دوست می‌دارم، زیادتر از طلا و زر خالص.

119:128  بنابراین، همه وصایای تو را در هر چیز راست می‌دانم، وهر راه دروغ را مکروه می‌دارم.

119:129  شهادات تو عجیب است. ازین سبب جان من آنها را نگاه می‌دارد.

119:130  کشف کلام تو نورمی بخشد و ساده دلان را فهیم می‌گرداند.

119:131  دهان خود را نیکو باز کرده، نفس زدم زیرا که مشتاق وصایای تو بودم.

119:132  بر من نظر کن و کرم فرما، برحسب عادت تو به آنانی که نام تو رادوست می‌دارند.

119:133  قدم های مرا در کلام خودت پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

119:134  مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تورا نگاه دارم.

119:135  روی خود را بر بنده خود روشن ساز، و فرایض خود را به من بیاموز.

119:136  نهرهای آب از چشمانم جاری است زیرا که شریعت تو رانگاه نمی دارند.

119:137  ‌ای خداوند تو عادل هستی و داوریهای تو راست است.

119:138  شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.

119:139  غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کرده‌اند.

119:140  کلام تو بی‌نهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست می‌دارد.

119:141  من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.

119:142  عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.

119:143  تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.

119:144  شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.

119:145  به تمامی دل خوانده‌ام. ای خداوند مراجواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!

119:146  تو راخوانده‌ام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.

119:147  بر طلوع فجر سبقت جسته، استغاثه کردم، و کلام تو را انتظار کشیدم.

119:148  چشمانم بر پاسهای شب سبقت جست، تا درکلام تو تفکر بنمایم.

119:149  به حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوریهای خودمرا زنده ساز.

119:150  آنانی که در‌پی خباثت می‌روند، نزدیک می‌آیند، و از شریعت تو دورمی باشند.

119:151  ‌ای خداوند تو نزدیک هستی وجمیع اوامر تو راست است.

119:152  شهادات تو را اززمان پیش دانسته‌ام که آنها را بنیان کرده‌ای تاابدالاباد.

119:153  بر مذلت من نظر کن و مرا خلاصی ده زیراکه شریعت تو را فراموش نکرده‌ام.

119:154  در دعوای من دادرسی فرموده، مرا نجات ده و به حسب کلام خویش مرا زنده ساز.

119:155  نجات از شریران دور است زیرا که فرایض تو را نمی طلبند.

119:156  ‌ای خداوند، رحمت های تو بسیار است. به حسب داوریهای خود مرا زنده ساز.

119:157  جفاکنندگان و خصمان من بسیارند. اما ازشهادات تو رو برنگردانیدم.

119:158  خیانت کاران رادیدم و مکروه داشتم زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.

119:159  ببین که وصایای تو را دوست می‌دارم. ای خداوند، به حسب رحمت خود مرازنده ساز!

119:160  جمله کلام تو راستی است وتمامی داوری عدالت تو تا ابدالاباد است.

119:161  سروران بی‌جهت بر من جفا کردند. اما دل من از کلام تو ترسان است.

119:162  من در کلام توشادمان هستم، مثل کسی‌که غنیمت وافر پیدانموده باشد.

119:163  از دروغ کراهت و نفرت دارم. اماشریعت تو را دوست می‌دارم.

119:164  هر روز تو راهفت مرتبه تسبیح می‌خوانم، برای داوریهای عدالت تو.

119:165  آنانی را که شریعت تو را دوست می دارند، سلامتی عظیم است و هیچ‌چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.

119:166  ‌ای خداوند، برای نجات تو امیدوار هستم و اوامر تو را بجا می‌آورم.

119:167  جان من شهادات تو را نگاه داشته است و آنهارا بی‌نهایت دوست می‌دارم.

119:168  وصایا وشهادات تو را نگاه داشته‌ام زیرا که تمام طریقهای من در مد نظر تو است.

119:169  ‌ای خداوند، فریاد من به حضور تو برسد. به حسب کلام خود مرا فهیم گردان.

119:170  مناجات من به حضور تو برسد. به حسب کلام خود مراخلاصی ده.

119:171  لبهای من حمد تو را جاری کندزیرا فرایض خود را به من آموخته‌ای.

119:172  زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.

119:173  دست تو برای اعانت من بشود زیرا که وصایای تو را برگزیده‌ام.

119:174  ‌ای خداوند برای نجات تو مشتاق بوده‌ام و شریعت تو تلذذ من است.

119:175  جان من زنده شود تا تو را تسبیح بخواند و داوریهای تو معاون من باشد.

119:176  مثل گوسفند گم شده، آواره گشتم. بنده خود را طلب نما، زیرا که اوامر تو را فراموش نکردم.