ABPGRK - II Corinthians

Chapter 1

1:1  Παύλος απόστολος Ιησού χριστού διά θελήματος θεού και Τιμόθεος ο αδελφός τη εκκλησία του θεού τη ούση εν Κορίνθω συν τοις αγίοις πάσι τοις ούσιν εν όλη τη Αχαϊα

1:2  χάρις υμίν και ειρήνη από θεού πατρός ημών και κυρίου Ιησού χριστού

1:3  ευλογητός ο θεός και πατήρ του κυρίου ημών Ιησού χριστού ο πατήρ των οικτιρμών και θεός πάσης παρακλήσεως

1:4  ο παρακαλών ημάς επί πάση τη θλίψει ημών εις το δύνασθαι ημάς παρακαλείν τους εν πάση θλίψει διά της παρακλήσεως ης παρακαλούμεθα αυτοί υπό του θεού

1:5  ότι καθώς περισσεύει τα παθήματα του χριστού εις ημάς ούτω διά χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημων

1:6  είτε δε θλιβόμεθα υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας της ενεργουμένης εν υπομονή των αυτών παθημάτων ων και ημείς πάσχομεν

1:7  και η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών είτε παρακαλούμεθα υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας ειδότες ότι ώσπερ κοινωνοί εστε των παθημάτων ούτω και της παρακλήσεως

1:8  ου γαρ θέλομεν υμάς αγνοείν αδελφοί υπέρ της θλίψεως ημών της γενομένης ημίν εν τη Ασία ότι καθ΄ υπερβολήν βαρήθημεν υπέρ δύναμιν ώστε εξαπορηθήναι ημάς και του ζην

1:9  αλλά αυτοί εν εαυτοίς το απόκριμα του θανάτου εσχήκαμεν ίνα μη πεποιθότες ώμεν εφ΄ εαυτοίς αλλ΄ επί τω θεώ τω εγείροντι τους νεκρούς

1:10  ος εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς και ρύεται εις ον ηλπίκαμεν ότι και έτι ρύσεται

1:11  συνυπουργούντων και υμών υπέρ ημών τη δεήσει ίνα εκ πολλών προσώπων το εις ημάς χάρισμα διά πολλών ευχαριστηθή υπέρ υμών

1:12  η γαρ καύχησις ημών αύτη εστί το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών ότι εν απλότητι και ειλικρινεία θεού ουκ εν σοφία σαρκική αλλ΄ εν χάριτι θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω περισσοτέρως δε προς υμάς

1:13  ου γαρ αλλά γράφομεν υμίν αλλ΄ η α αναγινώσκετε η και επιγινώσκετε ελπίζω δε ότι και έως τέλους επιγνώσεσθε

1:14  καθώς και επέγνωτε ημάς από μέρους ότι καύχημα υμών εσμέν καθάπερ και υμείς ημών εν τη ημέρα του κυρίου Ιησού

1:15  και ταύτη τη πεποιθήσει εβουλόμην ελθείν προς υμάς πρότερον ίνα δευτέραν χάριν έχητε

1:16  και δι΄ υμών διελθείν εις Μακεδονίαν και πάλιν από Μακεδονίας ελθείν προς υμάς και υφ΄ υμών προπεμφθήναι εις την Ιουδαίαν

1:17  τούτο ούν βουλευόμενος μη τι άρα τη ελαφρία εχρησάμην η α βουλεύομαι κατά σάρκα βουλεύομαι ίνα η παρ΄ εμοί το ναι ναι και το ου ου

1:18  πιστός δε ο θεός ότι ο λόγος ημών ο προς υμάς ουκ εγένετο ναι και ου

1:19  ο γαρ του θεού υιός Ιησούς χριστός ο εν υμίν δι΄ ημών κηρυχθείς δι΄ εμού και Σιλουανού και Τιμοθέου ουκ εγένετο ναι και ου αλλά ναι εν αυτώ γέγονεν

1:20  όσαι γαρ επαγγελίαι θεού εν αυτώ το ναι και εν αυτώ το αμήν τω θεώ προς δόξαν δι΄ ημών

1:21  ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις χριστόν και χρίσας ημάς θεός

1:22  ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα του πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών

1:23  εγώ δε μάρτυρα τον θεόν επικαλούμαι επί την εμήν ψυήν ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον

1:24  ουχ ότι κυριεύομεν υμών της πίστεως αλλά συνεργοί εσμεν της χαράς υμών τη γαρ πίστει εστήκατε

Chapter 2

2:1  έκρινα δε εμαυτώ τούτο το μη πάλιν ελθείν εν λύπη προς υμάς

2:2  ει γαρ εγώ λυπώ υμάς και τις εστιν ο ευφραίνων με ει μη ο λυπούμενος εξ εμού

2:3  και έγραψα υμίν τούτο αυτό ίνα μη ελθών λύπην έχω αφ΄ ων έδει με χαίρειν πεποιθώς επί πάντας υμάς ότι η εμή χαρά πάντων υμών εστιν

2:4  εκ γαρ πολλής θλίψεως και συνοχής καρδίας έγραψα υμίν διά πολλών δακρύων ουχ ίνα λυπηθήτε αλλά την αγάπην ίνα γνώτε ην έχω περισσοτέρως εις υμάς

2:5  ει δε τις λελύπηκεν ουκ εμέ λελύπηκεν αλλ΄ από μέρους ίνα μη επιβαρώ πάντας υμάς

2:6  ικανόν τω τοιούτω η επιτιμία αύτη η υπό των πλειόνων

2:7  ώστε τουναντίον μάλλον υμάς χαρίσασθαι και παρακαλέσαι μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος

2:8  διό παρακαλώ υμάς κυρώσαι εις αυτόν αγάπην

2:9  εις τούτο γαρ και έγραψα ίνα γνω την δοκιμήν υμών ει εις πάντα υπήκοοί εστε

2:10  ω δε τι χαρίζεσθε και εγώ και γαρ εγώ ει τι κεχάρισμαι ω κεχάρισμαι δι΄ υμάς εν προσώπω χριστού

2:11  ίνα μη πλεονεκτηθώμεν υπό του σατανά ου γαρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν

2:12  ελθών δε εις την Τρωάδα εις το ευαγγέλιον του χριστού και θύρας μοι ανεωγμένης εν κυρίω

2:13  ουκ έσχηκα άνεσιν τω πνεύματί μου τω μη ευρείν με Τίτον τον αδελφόν μου αλλά αποταξάμενος αυτοίς εξήλθον εις Μακεδονίαν

2:14  τω δε θεώ χάρις τω πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς εν τω χριστώ και την οσμήν της γνώσεως αυτού φανερούντι δι΄ ημών εν παντί τόπω

2:15  ότι χριστού ευωδία εσμέν τω θεώ εν τοις σωζομένοις και εν τοις απολλυμένοις

2:16  οις μεν οσμή θανάτου εις θάνατον οις δε οσμή ζωής εις ζωήν και προς ταύτα τις ικανός

2:17  ου γαρ εσμεν ως οι λοιποί καπηλεύοντες τον λόγον του θεού αλλ΄ ως εξ ειλικρινείας αλλ΄ ως εκ θεού κατενώπιον του θεού εν χριστώ λαλούμεν

Chapter 3

3:1  αρχόμεθα πάλιν εαυτούς συνιστάνειν ει μη χρήζομεν ως τινες συστατικών επιστολών προς υμάς η εξ υμών συστατικών

3:2  η επιστολή ημών υμείς εστέ εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων

3:3  φανερούμενοι ότι εστέ επιστολή χριστού διακονηθείσα υφ΄ ημών εγγεγραμμένη ου μέλανι αλλά πνεύματι θεού ζώντος ουκ εν πλαξί λιθίναις αλλ΄ εν πλαξί καρδίας σαρκιναίς

3:4  πεποίθησιν δε τοιαύτην έχομεν διά του χριστού προς τον θεόν

3:5  ουχ ότι ικανοί εσμεν αφ΄ εαυτών λογίσασθαί τι ως εξ εαυτών αλλ΄ η ικανότης ημών εκ του θεού

3:6  ος και ικάνωσεν ημάς διακόνους καινής διαθήκης ου γράμματος αλλά πνεύματος το γαρ γράμμα αποκτείνει το δε πνεύμα ζωοποιεί

3:7  ει δε η διακονία του θανάτου εν γράμμασιν εντετυπώμενη εν λίθοις εγενήθη εν δόξη ώστε μη δύνασθαι ατενίσαι τους υιούς Ισραήλ εις το πρόσωπον Μωυσέως διά την δόξαν του προσώπου αυτού την καταργουμένην

3:8  πως ουχί μάλλον η διακονία του πνεύματος έσται εν δόξη

3:9  ει γαρ η διακονία της κατακρίσεως δόξα πολλώ μάλλον περισσεύει η διακονία της δικαιοσύνης εν δόξη

3:10  και γαρ ουδέ δεδόξασται το δεδοξασμένον εν τούτω τω μέρει ένεκεν της υπερβαλλούσης δόξης

3:11  ει γαρ το καταργούμενον διά δόξης πολλώ μάλλον το μένον εν δόξη

3:12  έχοντες ούν τοιαύτην ελπίδα πολλή παρρησία χρώμεθα

3:13  και ου καθάπερ Μωυσής ετίθει κάλυμμα επί το πρόσωπον εαυτού προς το μη ατενίσαι τους υιούς Ισραήλ εις το τέλος του καταργουμένου

3:14  αλλ΄ επωρώθη τα νοήματα αυτών άχρι γαρ της σήμερον το αυτό κάλυμμα επί τη αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει μη ανακαλυπτόμενον ότι εν χριστώ καταργείται

3:15  αλλ΄ έως σήμερον ηνίκα αναγινώσκεται Μωυσής κάλυμμα επί την καρδίαν αυτών κείται

3:16  ηνίκα δ΄ αν επιστρέψη προς κύριον περιαιρείται το κάλυμμα

3:17  ο δε κύριος το πνεύμά εστιν ου δε το πνεύμα κυρίου εκεί ελευθερία

3:18  ημείς δε πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν καθάπερ από κυρίου πνεύματος

Chapter 4

4:1  δια τούτο έχοντες την διακονίαν ταύτην καθώς ηλεήθημεν ουκ εκκακούμεν

4:2  αλλ΄ απειπάμεθα τα κρυπτά της αισχύνης μη περιπατούντες εν πανουργία μηδέ δολούντες τον λόγον του θεού αλλά τη φανερώσει της αληθείας συνιστώντες εαυτούς προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον του θεού

4:3  ει δε και έστι κεκαλυμμένον το ευαγγέλιον ημών εν τοις απολλυμένοις εστί κεκαλυμμένον

4:4  εν οις ο θεός του αιώνος τούτου ετύφλωσε τα νοήματα των απίστων εις το μη αυγάσαι αυτοίς τον φωτισμόν του ευαγγελίου της δόξης του χριστού ος εστιν εικών του αοράτου θεού

4:5  ου γαρ εαυτούς κηρύσσομεν αλλά χριστόν Ιησούν κύριον εαυτούς δε δούλους υμών διά Ιησούν

4:6  ότι ο θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του θεού εν προσώπω Ιησού χριστού

4:7  έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν ίνα η υπερβολή της δυνάμεως η του θεού και μη εξ ημών

4:8  εν παντί θλιβόμενοι αλλ΄ ου στενοχωρούμενοι απορούμενοι αλλ΄ ουκ εξαπορούμενοι

4:9  διωκόμενοι αλλ΄ ουκ εγκαταλειπόμενοι καταβαλλόμενοι αλλ΄ ουκ απολλύμενοι

4:10  πάντοτε την νέκρωσιν του κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθή

4:11  αεί γαρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα διά Ιησούν ίνα και η ζωή του Ιησού φανερωθή εν τη θνητή σαρκί ημών

4:12  ώστε ο μεν θάνατος εν ημίν ενεργείται η δε ζωή εν υμίν

4:13  έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον επίστευσα διό ελάλησα και ημείς πιστεύομεν διό και λαλούμεν

4:14  ειδότες ότι ο εγείρας τον κύριον Ιησούν και ημάς διά Ιησού εγερεί και παραστήσει συν υμίν

4:15  τα γαρ πάντα δι΄ υμάς ίνα η χάρις πλεονάσασα διά των πλειόνων την ευχαριστίαν περισσεύση εις την δόξαν του θεού

4:16  διό ουκ εκκακούμεν αλλ΄ ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται αλλ΄ ο έσωθεν ανακαινούνται ημέρα και ημέρα

4:17  το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ΄ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν

4:18  μη σκοπούντων ημών τα βλεπόμενα αλλά τα μη βλεπόμενα τα γαρ βλεπόμενα πρόσκαιρα τα δε μη βλεπόμενα αιώνια

Chapter 5

5:1  οίδαμεν γαρ ότι εάν η επίγειος ημών οικία του σκήνους καταλυθή οικοδομήν εκ θεού έχομεν οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς

5:2  και γαρ εν τούτω στενάζομεν το οικητήριον ημών το εξ ουρανού επενδύσασθαι επιποθούντες

5:3  είγε και ενδυσάμενοι ου γυμνοί ευρεθησόμεθα

5:4  και γαρ οι όντες εν τω σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι επειδή ου θέλομεν εκδύσασθαι αλλ΄ επενδύσασθαι ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής

5:5  ο δε κατεργασάμενος ημάς εις αυτό τούτο θεός ο και δους ημίν τον αρραβώνα του πνεύματος

5:6  θαρρούντες ούν πάντοτε και ειδότες ότι ενδημούντες εν τω σώματι εκδημούμεν από του κυρίου

5:7  διά πίστεως γαρ περιπατούμεν ου διά είδους

5:8  θαρρούμεν δε και ευδοκούμεν μάλλον εκδημήσαι εκ του σώματος και ενδημήσαι προς τον κύριον

5:9  διό και φιλοτιμούμεθα είτε ενδημούντες είτε εκδημούντες ευάρεστοι αυτώ είναι

5:10  τους γαρ πάντας ημάς φανερωθήναι δει έμπροσθεν του βήματος του χριστού ίνα κομίσηται έκαστος τα διά του σώματος προς α έπραξεν είτε αγαθόν είτε κακόν

5:11  ειδότες ούν τον φόβον του κυρίου ανθρώπους πείθομεν θεώ δε πεφανερώμεθα ελπίζω δε και εν ταις συνειδήσεσιν υμών πεφανερώσθαι

5:12  ου γαρ πάλιν εαυτούς συνιστάνομεν υμίν αλλά αφορμήν διδόντες υμίν καυχήματος υπέρ ημών ίνα έχητε προς τους εν προσώπω καυχωμένους και ου καρδία

5:13  είτε γαρ εξέστημεν θεώ είτε σωφρονούμεν υμίν

5:14  η γαρ αγάπη του χριστού συνέχει ημάς κρίναντας τούτο ότι ει εις υπέρ πάντων απέθανεν άρα οι πάντες απέθανον

5:15  και υπέρ πάντων απέθανεν ίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσιν αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι

5:16  ώστε ημείς από του νυν ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα ει δε και εγνώκαμεν κατά σάρκα χριστόν αλλά νυν ουκέτι γινώσκομεν

5:17  ώστε ει τις εν χριστώ καινή κτίσις τα αρχαία παρήλθεν ιδού γέγονε καινά τα πάντα

5:18  τα δε πάντα εκ του θεού του καταλλάξαντος ημάς εαυτώ διά Ιησού χριστού και δόντος ημίν την διακονίαν της καταλλαγής

5:19  ως ότι θεός ην εν χριστώ κόσμον καταλλάσσων εαυτώ μη λογιζόμενος αυτοίς τα παραπτώματα αυτών και θέμενος εν ημίν τον λόγον της καταλλαγής

5:20  υπέρ χριστού ούν πρεσβεύομεν ως θεού παρακαλούντος δι΄ ημών δεόμεθα υπέρ χριστού καταλλάγητε τω θεώ

5:21  τον γαρ μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν ίνα ημείς γινώμεθα δικαιοσύνη θεού εν αυτώ

Chapter 6

6:1  συνεργούντες δε και παρακαλούμεν μη εις κενόν την χάριν του θεού δέξασθαι υμάς

6:2  λέγει γαρ καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος ιδού νυν ημέρα σωτηρίας

6:3  μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν ίνα μη μωμηθή η διακονία

6:4  αλλ΄ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως θεού διάκονοι εν υπομονή πολλή εν θλίψεσιν εν ανάγκαις εν στενοχωρίαις

6:5  εν πληγαίς εν φυλακαίς εν ακαταστασίαις εν κόποις εν αγρυπνίαις εν νηστείαις

6:6  εν αγνότητι εν γνώσει εν μακροθυμία εν χρηστότητι εν πνεύματι αγίω εν αγάπη ανυποκρίτω

6:7  εν λόγω αληθείας εν δυνάμει θεού διά των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών

6:8  διά δόξης και ατιμίας διά δυσφημίας και ευφημίας ως πλάνοι και αληθείς

6:9  ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι

6:10  ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες

6:11  το στόμα ημών ανέωγε προς υμάς Κορίνθιοι η καρδία ημών πεπλάτυνται

6:12  ου στενοχωρείσθε εν ημίν στενοχωρείσθε δε εν τοις σπλάγχνοις υμών

6:13  την δε αυτήν αντιμισθίαν ως τέκνοις λέγω πλατύνθητε και υμείς

6:14  μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος

6:15  τις δε συμφώνησις χριστώ προς Βελιάλ η τις μερίς πιστώ μετά απίστου

6:16  τις δε συγκατάθεσις ναώ θεού μετά ειδώλων υμείς γαρ ναός θεού εστε ζώντος καθώς είπεν ο θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών θεός και αυτοί έσονταί μοι λαός

6:17  διό εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε λέγει κύριος και ακαθάρτου μη άπτεσθε καγώ εισδέξομαι υμάς

6:18  και έσομαι υμίν εις πατέρα και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας λέγει κύριος παντοκράτωρ

Chapter 7

7:1  ταύτας ούν έχοντες τας επαγγελίας αγαπητοί καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω θεού

7:2  χωρήσατε ημάς ουδένα ηδικήσαμεν ουδένα εφθείραμεν ουδένα επλεονεκτήσαμεν

7:3  ου προς κατάκρισιν λέγω προείρηκα γαρ ότι εν ταις καρδίαις ημών εστέ εις το συναποθανείν και συζήν

7:4  πολλή μοι παρρησία προς υμάς πολλή μοι καύχησις υπέρ υμών πεπλήρωμαι τη παρακλήσει υπερπερισσεύομαι τη χαρά επί πάση τη θλίψει ημών

7:5  και γαρ ελθόντων ημών εις Μακεδονίαν ουδεμίαν έσχηκεν άνεσιν η σαρξ ημών αλλ΄ εν παντί θλιβόμενοι έξωθεν μάχαι έσωθεν φόβοι

7:6  αλλ΄ ο παρακαλών τους ταπεινούς παρεκάλεσεν ημάς ο θεος εν τη παρουσία Τίτου

7:7  ου μόνον δε εν τη παρουσία αυτού αλλά και εν τη παρακλήσει η παρεκλήθη εφ΄ υμίν αναγγέλλων ημίν την υμών επιπόθησιν τον υμών οδυρμόν τον υμών ζήλον υπέρ εμού ώστε με μάλλον χαρήναι

7:8  ότι ει και ελύπησα υμάς εν τη επιστολή ου μεταμέλομαι ει και μετεμελόμην βλέπω γαρ ότι η επιστολή εκείνη ει και προς ώραν ελύπησεν υμάς

7:9  νυν χαίρω ουχ ότι ελυπήθητε αλλ΄ ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν ελυπήθητε γαρ κατά θεόν ίνα εν μηδενί ζημίωθητε εξ ημών

7:10  η γαρ κατά θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται

7:11  ιδού γαρ αυτό τούτο το κατά θεόν λυπηθήναι υμάς πόσην κατειργάσατο υμίν σπουδήν αλλά απολογίαν αλλά αγανάκτησιν αλλά φόβον αλλά επιπόθησιν αλλά ζήλον αλλ΄ εκδίκησιν εν παντί συνεστήσατε εαυτούς αγνούς είναι εν τω πράγματι

7:12  άρα ει και έγραψα υμίν ουχ είνεκεν του αδικήσαντος ουδέ είνεκεν του αδικηθέντος αλλ΄ είνεκεν του φανερωθήναι την σπουδήν ημών την υπέρ υμών προς υμάς ενώπιον του θεού

7:13  διά τούτο παρακεκλήμεθα επί τη παρακλήσει υμών περισσοτέρως δε μάλλον εχάρημεν επί τη χαρά Τίτου ότι αναπέπαυται το πνεύμα αυτού από πάντων υμών

7:14  ότι ει τι αυτώ υπέρ υμών κεκαύχημαι ου κατησχύνθην αλλ΄ ως πάντα εν αληθεία ελαλήσαμεν υμίν ούτω και η καύχησις ημών η επί Τίτου αλήθεια εγενήθη

7:15  και τα σπλάγχνα αυτού περισσοτέρως εις υμάς εστιν αναμιμνησκομένου την πάντων υμών υπακοήν ως μετά φόβου και τρόμου εδέξασθε αυτόν

7:16  χαίρω ότι εν παντί θαρρώ εν υμίν

Chapter 8

8:1  γνωρίζομεν δε υμίν αδελφοί την χάριν του θεού την δεδομένην εν ταις εκκλησίαις της Μακεδονίας

8:2  ότι εν πολλή δοκιμή θλίψεως η περισσεία της χαράς αυτών και η κατά βάθους πτωχεία αυτών επερίσσευσεν εις τον πλούτον της απλότητος αυτών

8:3  ότι κατά δύναμιν μαρτυρώ και υπέρ δύναμιν αυθαίρετοι

8:4  μετά πολλής παρακλήσεως δεόμενοι ημών την χάριν και την κοινωνίαν της διακονίας της εις τους αγίους δέξασθαι ημάς

8:5  και ου καθώς ηλπίσαμεν αλλ΄ εαυτούς έδωκαν πρώτον τω κυρίω και ημίν διά θελήματος θεού

8:6  εις το παρακαλέσαι ημάς Τίτον ίνα καθώς προενήρξατο ούτω και επιτελέση εις υμάς και την χάριν ταύτην

8:7  αλλ΄ ώσπερ εν παντί περισσεύετε πίστει και λόγω και γνώσει και πάση σπουδή και τη εξ υμών εν ημίν αγάπη ίνα και εν ταύτη τη χάριτι περισσεύητε

8:8  ου κατ΄ επιταγήν λέγω αλλ΄ διά της ετέρων σπουδής και το της υμετέρας αγάπης γνήσιον δοκιμάζων

8:9  γινώσκετε γαρ την χάριν του κυρίου ημών Ιησού χριστού ότι δι΄ υμάς επτώχευσε πλούσιος ων ίνα υμείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσητε

8:10  και γνώμην εν τούτω δίδωμι τούτο γαρ υμίν συμφέρει οίτινες ου μόνον το ποιήσαι αλλά και το θέλειν προενήρξασθε από πέρυσι

8:11  νυνί δε και το ποιήσαι επιτελέσατε όπως καθάπερ η προθυμία του θέλειν ούτω και το επιτελέσαι εκ του έχειν

8:12  ει γαρ η προθυμία πρόκειται καθό εάν έχη τις ευπρόσδεκτος ου καθό ουκ έχει

8:13  ου γαρ ίνα άλλοις άνεσις υμίν δε θλίψις

8:14  αλλ΄ εξ ισότητος εν τω νυν καιρώ το υμών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα ίνα και το εκείνων περίσσευμα γένηται εις το υμών υστέρημα όπως γένηται ισότης

8:15  καθώς γέγραπται ο το πολύ ουκ επλεόνασε και ο το ολίγον ουκ ηλαττόνησε

8:16  χάρις δε τω θεώ τω διδόντι την αυτήν σπουδήν υπέρ υμών εν τη καρδία Τίτου

8:17  ότι την μεν παράκλησιν εδέξατο σπουδαιότερος δε υπάρχων αυθαίρετος εξήλθεν προς υμάς

8:18  συνεπέμψαμεν δε μετ΄ αυτού τον αδελφόν ου ο έπαινος εν τω ευαγγελίω διά πασών των εκκλησιών

8:19  ου μόνον δε αλλά και χειροτονηθείς υπό των εκκλησιών συνέκδημος ημων συν τη χάριτι ταυτη τη διακονουμένη υφ΄ ημών προς την αυτού του κυρίου δόξαν και προθυμίαν υμών

8:20  στελλόμενοι τούτο μη τις ημάς μωμήσηται εν τη αδρότητι ταύτη τη διακονουμένη υφ΄ ημών

8:21  προνοούμενοι καλά ου μόνον ενώπιον κυρίου αλλά και ενώπιον ανθρώπων

8:22  συνεπέμψαμεν δε αυτοίς τον αδελφόν ημών ον εδοκιμάσαμεν εν πολλοίς πολλάκις σπουδαίον όντα νυνί δε πολύ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλή τη εις υμάς

8:23  είτε υπέρ Τίτου κοινωνός εμός και εις υμάς συνεργός είτε αδελφοί ημών αποστολοί εκκλησιών δόξα χριστού

8:24  την ουν ένδειξιν της αγάπης υμών και ημών καυχήσεως υπέρ υμών εις αυτούς ενδείξασθε και εις πρόσωπον των εκκλησιών

Chapter 9

9:1  περί μεν γαρ της διακονίας της εις τους αγίους περισσόν μοι εστι το γράφειν υμίν

9:2  οίδα γαρ την προθυμίαν υμών ην υπέρ υμών καυχώμαι Μακεδόσιν ότι Αχαϊα παρεσκεύασται από πέρυσι και ο εξ υμών ζήλος ηρέθισε τους πλείονας

9:3  έπεμψα δε τους αδελφούς ίνα μη το καύχημα ημών το υπέρ υμών κενωθή εν τω μέρει τούτω ίνα καθώς έλεγον παρεσκευασμένοι ήτε

9:4  μήπως εάν έλθωσι συν εμοί Μακεδόνες και εύρωσιν υμάς απαρασκευάστους καταισχυνθώμεν ημείς ίνα μη λέγωμεν υμείς εν τη υποστάσει ταύτη της καυχήσεως

9:5  αναγκαίον ούν ηγησάμην παρακαλέσαι τους αδελφούς ίνα προέλθωσιν εις υμάς και προκαταρτίσωσι την προκατηγγελμένην ευλογίαν υμών ταύτην ετοίμην είναι ούτως ως ευλογίαν και μη ώσπερ πλεονεξίαν

9:6  τούτο δε ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει και ο σπείρων επ΄ ευλογίαις επ΄ ευλογίαις και θερίσει

9:7  έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία μη εκ λύπης η εξ ανάγκης ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο θεός

9:8  δυνατός δε ο θεός πάσαν χάριν περισσεύσαι εις υμάς ίνα εν παντί πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες περισσεύητε εις παν έργον αγαθόν

9:9  καθώς γέγραπται εσκόρπισεν έδωκε τοις πένησιν η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα

9:10  ο δε επιχορηγών σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν χορηγήσαι και πληθύναι τον σπόρον υμών και αυξήσαι τα γενήματα της δικαιοσύνης υμών

9:11  εν παντί πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα ήτις κατεργάζεται δι΄ ημών ευχαριστίαν τω θεώ

9:12  ότι η διακονία της λειτουργίας ταύτης ου μόνον εστί προσαναπληρούσα τα υστερήματα των αγίων αλλά και περισσεύουσα διά πολλών ευχαριστιών τω θεώ

9:13  διά της δοκιμής της διακονίας ταύτης δοξάζοντες τον θεόν επί τη υποταγή της ομολογίας υμών εις το ευαγγέλιον του χριστού και απλότητι της κοινωνίας εις αυτούς και εις πάντας

9:14  και αυτών δεήσει υπέρ υμών επιποθούντων υμάς διά την υπερβάλλουσαν χάριν του θεού εφ΄ υμίν

9:15  χάρις δε τω θεώ επί τη ανεκδιηγήτω αυτού δωρεά

Chapter 10

10:1  αυτός δε εγώ Παύλος παρακαλώ υμάς διά της πραότητος και επιεκείας του χριστού ος κατά πρόσωπον μεν ταπεινός εν υμίν απών δε θαρρώ εις υμάς

10:2  δέομαι δε το μη παρών θαρρήσαι τη πεποιθήσει η λογίζομαι τολμήσαι επί τινας τους λογιζομένους ημάς ως κατά σάρκα περιπατούντας

10:3  εν σαρκί γαρ περιπατούντες ου κατά σάρκα στρατευόμεθα

10:4  τα γαρ όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά αλλά δυνατά τω θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων

10:5  λογισμούς καθαιρούντες και παν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του θεού και αιχμαλωτίζοντες παν νόημα εις την υπακοήν του χριστού

10:6  και εν ετοίμω έχοντες εκδικήσαι πάσαν παρακοήν όταν πληρωθή υμών η υπακοή

10:7  τα κατά πρόσωπον βλέπετε ει τις πέποιθεν εαυτώ χριστού είναι τούτο λογιζέσθω πάλιν αφ΄ εαυτού ότι καθώς αυτός χριστού ούτω και ημείς χριστού

10:8  εάν τε γαρ και περισσότερόν τι καυχήσωμαι περί της εξουσίας ημών ης έδωκεν ο κύριος ημίν εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν υμών ουκ αισχυνθήσομαι

10:9  ίνα μη δόξω ως αν εκφοβείν υμάς διά των επιστολών

10:10  ότι αι μεν επιστολαί φησί βαρείαι και ισχυραί η δε παρουσία του σώματος ασθενής και ο λόγος εξουθενημένος

10:11  τούτο λογιζέσθω ο τοιούτος ότι οίοί εσμεν τω λόγω δι΄ επιστολών απόντες τοιούτοι και παρόντες τω έργω

10:12  ου γαρ τολμώμεν εγκρίναι η συγκρίναι εαυτούς τισι των εαυτούς συνιστανόντων αλλά αυτοί εν εαυτοίς εαυτούς μετρούντες και συγκρίνοντες εαυτούς εαυτοίς ου συνιούσι

10:13  ημείς δε ουχί εις τα άμετρα καυχησόμεθα αλλά κατά το μέτρον του κανόνος ου εμέρισεν ο θεός ημίν μέτρου εφικέσθαι άχρι και υμών

10:14  ου γαρ ως μη εφικνούμενοι εις υμάς υπερεκτείνομεν εαυτούς άχρι γαρ και υμών εφθάσαμεν εν τω ευαγγελίω του χριστού

10:15  ουκ εις τα άμετρα καυχώμενοι εν αλλοτρίοις κόποις ελπίδα δε έχοντες αυξανομένης της πίστεως υμών εν υμίν μεγαλυνθήναι κατά τον κανόνα ημών εις περισσείαν

10:16  εις τα υπερέκεινα υμών ευαγγελίσασθαι ουκ εν αλλοτρίω κανόνι εις τα έτοιμα καυχήσασθαι

10:17  ο δε καυχώμενος εν κυρίω καυχάσθω

10:18  ου γαρ ο εαυτόν συνιστών εκείνός εστι δόκιμος αλλ΄ ον ο κύριος συνίστησιν

Chapter 11

11:1  όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τη αφροσύνη αλλά και ανέχεσθέ μου

11:2  ζηλώ γαρ υμάς ζήλω θεού ηρμοσάμην γαρ υμάς ενί ανδρί παρθένον αγνήν παραστήσαι τω χριστώ

11:3  φοβούμαι δε μήπως ως ο όφις Εύαν εξηπάτησεν εν τη πανουργία αυτού ούτω φθαρή τα νοήματα υμών από της απλότητος της εις τον χριστόν

11:4  ει μεν γαρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει ον ουκ εκηρύξαμεν η πνεύμα έτερον λαμβάνετε ο ουκ ελάβετε η ευαγγέλιον έτερον ο ουκ εδέξασθε καλώς ηνείχεσθε

11:5  λογίζομαι γαρ μηδέν υστερηκέναι των υπέρ λίαν αποστόλων

11:6  ει δε και ιδιώτης τω λόγω αλλ΄ ου τη γνώσει αλλ΄ εν παντί φανερωθέντες εν πάσιν εις υμάς

11:7  η αμαρτίαν εποίησα εμαυτόν ταπεινών ίνα υμείς υψωθήτε ότι δωρεάν το του θεού ευαγγέλιον ευηγγελισάμην υμίν

11:8  άλλας εκκλησίας εσύλησα λαβών οψώνιον προς την υμών διακονίαν

11:9  και παρών προς υμάς και υστερηθείς ου κατενάρκησα ουδενός το γαρ υστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας και εν παντί αβαρή υμίν εμαυτόν ετήρησα και τηρήσω

11:10  έστιν αλήθεια χριστού εν εμοί ότι η καύχησις αύτη ου φραγήσεται εις εμέ εν τοις κλίμασι της Αχαϊας

11:11  διατί ότι ουκ αγαπώ υμάς ο θεός οίδεν

11:12  ο δε ποιώ και ποιήσω ίνα εκκόψω την αφορμήν των θελόντων αφορμήν ίνα εν ω καυχώνται ευρεθώσι καθώς και ημείς

11:13  οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι εργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους χριστού

11:14  και ου θαυμαστόν αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός

11:15  ου μέγα ούν ει και οι διακονοί αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών

11:16  πάλιν λέγω μη τις με δόξη άφρονα είναι ει δε μη γε καν ως άφρονα δέξασθέ με ίνα μικρόν τι καγώ καυχήσωμαι

11:17  ο λαλώ ου λαλώ κατά κύριον αλλ΄ ως εν αφροσύνη εν ταύτη τη υποστάσει της καυχήσεως

11:18  επεί πολλοί καυχώνται κατά την σάρκα καγώ καυχήσομαι

11:19  ηδέως γαρ ανέχεσθε των αφρόνων φρόνιμοι όντες

11:20  ανέχεσθε γαρ ει τις υμάς καταδουλοί ει τις κατεσθίει ει τις λαμβάνει ει τις επαίρεται ει τις υμάς εις πρόσωπον δέρει

11:21  κατά ατιμίαν λέγω ως ότι ημείς ησθενήσαμεν εν ω δ΄ αν τις τολμά εν αφροσύνη λέγω τολμώ καγώ

11:22  Εβραίοί εισι καγώ Ισραηλίταί εισι καγώ σπέρμα Αβραάμ εισι καγώ

11:23  διάκονοι χριστού εισι παραφρονών λαλώ υπέρ εγώ εν κόποις περισσοτέρως εν πληγαίς υπερβαλλόντως εν φυλακαίς περισσοτέρως εν θανάτοις πολλάκις

11:24  υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν έλαβον

11:25  τρις ερραβδίσθην άπαξ ελιθάσθην τρις εναυάγησα νυχθήμερον εν τω βυθώ πεποίηκα

11:26  οδοιπορίας πολλάκις κινδύνοις ποταμών κινδύνοις ληστών κινδύνοις εκ γένους κινδύνοις εξ εθνών κινδύνοις εν πόλει κινδύνοις εν ερημία κινδύνοις εν θαλάσση κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις

11:27  εν κόπω και μόχθω εν αγρυπνίαις πολλάκις εν λιμώ και δίψει εν νηστείαις πολλάκις εν ψύχει και γυμνότητι

11:28  χωρίς των παρεκτός η επισύστασίς μου η καθ ημέραν η μέριμνα πασών των εκκλησιών

11:29  τις ασθενεί και ουκ ασθενώ τις σκανδαλίζεται και ουκ εγώ πυρούμαι

11:30  ει καυχάσθαι δει τα της ασθενείας μου καυχήσομαι

11:31  ο θεός και πατήρ του κυρίου Ιησού χριστού οίδεν ο ων ευλογητός εις τους αιώνας ότι ου ψεύδομαι

11:32  εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα του βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων

11:33  και διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά του τείχους και εξέφυγον τας χείρας αυτού

Chapter 12

12:1  καυχάσθαι δη ου συμφέρει μοι ελεύσομαι γαρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις κυρίου

12:2  οίδα άνθρωπον εν χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων είτε εν σώματι ουκ οίδα είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα ο θεός οίδεν αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού

12:3  και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα ο θεός οίδεν

12:4  ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι

12:5  υπέρ του τοιούτου καυχήσομαι υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι ει μη εν ταις ασθενείαις μου

12:6  εάν γαρ θελήσω καυχήσασθαι ουκ έσομαι άφρων αλήθειαν γαρ ερώ φείδομαι δε μη τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ο βλέπει με η ακούει τι εξ εμού

12:7  και τη υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί άγγελος σατάν ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι

12:8  υπέρ τούτου τρις τον κύριον παρεκάλεσα ίνα αποστή απ΄ εμού

12:9  και είρηκέ μοι αρκεί σοι η χάρις μου η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου ίνα επισκηνώση επ΄ εμέ η δύναμις του χριστού

12:10  διό ευδοκώ εν ασθενείαις εν ύβρεσιν εν ανάγκαις εν διωγμοίς εν στενοχωρίαις υπέρ χριστού όταν γαρ ασθενώ τότε δυνατός ειμι

12:11  γέγονα άφρων καυχώμενος υμείς με ηναγκάσατε εγώ γαρ ώφειλον υφ΄ υμών συνίστασθαι ουδέν γαρ υστέρησα των υπέρ λίαν αποστόλων ει και ουδέν ειμι

12:12  τα μεν σημεία του αποστόλου κατείργασθη εν υμίν εν πάση υπομονή εν σημείοις και τέρασι και δυνάμεσι

12:13  τι γαρ εστιν ο ηττήθητε υπέρ τας λοιπάς εκκλησίας ει μη ότι αυτός εγώ ου κατενάρκησα υμών χαρίσασθέ μοι την αδικίαν ταύτην

12:14  ιδού τρίτον ετοίμως έχω ελθείν προς υμάς και ου κατανάρκησω υμών ου γαρ ζητώ τα υμών αλλ΄ υμάς ου γαρ οφείλει τα τέκνα τοις γονεύσι θησαυρίζειν αλλ΄ οι γονείς τοις τέκνοις

12:15  εγώ δε ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανηθήσομαι υπέρ των ψυχών υμών ει και περισσοτέρως υμάς αγαπών ήττον αγαπώμαι

12:16  έστω δε εγώ ου κατεβάρησα υμάς αλλ΄ υπάρχων πανούργος δόλω υμάς έλαβον

12:17  μη τινα ων απέσταλκα προς υμάς δι΄ αυτού επλεονέκτησα υμάς

12:18  παρεκάλεσα Τίτον και συναπέστειλα τον αδελφόν μη τι επλεονέκτησεν υμάς Τίτος ου τω αυτώ πνεύματι περιεπατήσαμεν ου τοις αυτοίς ίχνεσι

12:19  πάλιν δοκείτε ότι υμίν απολογούμεθα κατενώπιον του θεού εν χριστώ λαλούμεν τα δε πάντα αγαπητοί υπέρ της υμών οικοδομής

12:20  φοβούμαι γαρ μήπως ελθών ουχ οίους θέλω εύρω υμάς καγώ ευρεθώ υμίν οίον ου θέλετε μήπως έρις ζήλοι θυμοί ερίθειαι καταλαλιαί ψιθυρισμοί φυσιώσεις ακαταστασίαι

12:21  μη πάλιν ελθόντα με ταπεινώση ο θεός μου προς υμάς και πενθήσω πολλούς των προημαρτηκότων και μη μετανοησάντων επί τη ακαθαρσία και πορνεία και ασελγεία η έπραξαν

Chapter 13

13:1  τρίτον τούτο έρχομαι προς υμάς επί στόματος δύο μαρτύρων και τριών σταθήσεται παν ρήμα

13:2  προείρηκα και προλέγω ως παρών το δεύτερον και απών νυν γράφω τοις προημαρτηκόσι και τοις λοιποίς πάσιν ότι εάν έλθω εις το πάλιν ου φείσομαι

13:3  επεί δοκιμήν ζητείτε του εν εμοί λαλούντος χριστού ος εις υμάς ουκ ασθενεί αλλά δυνατεί εν υμίν

13:4  και γαρ ει εσταυρώθη εξ ασθενείας αλλά ζη εκ δυνάμεως θεού και γαρ ημείς ασθενούμεν εν αυτώ αλλά ζησόμεθα συν αυτώ εκ δυνάμεως θεού εις υμάς

13:5  εαυτούς πειράζετε ει εστέ εν τη πίστει εαυτούς δοκιμάζετε η ουκ επιγνώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς χριστός εν υμίν εστίν ει μη τι αδόκιμοί εστε

13:6  ελπίζω δε ότι γνώσεσθε ότι ημείς ουκ εσμέν αδόκιμοι

13:7  εύχομαι δε προς τον θεόν μη ποιήσαι υμάς κακόν μηδέν ουχ ίνα ημείς δόκιμοι φανώμεν αλλ΄ ίνα υμείς το καλόν ποιήτε ημείς δε ως αδόκιμοι ώμεν

13:8  ου γαρ δυνάμεθά τι κατά της αληθείας αλλ΄ υπέρ της αληθείας

13:9  χαίρομεν γαρ όταν ημείς ασθενώμεν υμείς δε δυνατοί ήτε τούτο δε και ευχόμεθα την υμών κατάρτισιν

13:10  διά τούτο ταύτα απών γράφω ίνα παρών μη αποτόμως χρήσωμαι κατά την εξουσίαν ην έδωκέ μοι ο κύριος εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν

13:11  λοιπόν αδελφοί χαίρετε καταρτίζεσθε παρακαλείσθε το αυτό φρονείτε ειρηνεύετε και ο θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ΄ υμών

13:12  ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι

13:13  ασπάζονται υμάς οι άγιοι πάντες

13:14  η χάρις του κυρίου Ιησού χριστού και η αγάπη του θεού και η κοινωνία του αγίου πνεύματος μετά πάντων υμών αμήν