UyCyr - Revelation of John

Chapter 1

1:1  Мәзкүр китап Әйса Мәсиһниң аянидур. Худа йеқин кәлгүсидә йүз бериши муқәррәр болған вақиәләрни Өз хизмәткарлириға көрситиш үчүн, Әйса Мәсиһкә бу аянни бәрди. Мәсиһ буни Өз периш­тәси арқилиқ хизмәткари Юһаннаға аян қилди.

1:2  Юһанна Худаниң Сөзи — Әйса Мәсиһ бәргән гувалиққа, көргәнлириниң һәммисигә гувалиқ бәрди.

1:3  Бу пәйғәмбәрлик сөзләрни оқуп бәргән вә уни аңлап әмәл қилғанлар нәқәдәр бәхитлик! Чүнки бу ишларниң әмәлгә ашидиған вақти йеқиндур.

1:4  Мәнки Юһаннадин Асия өлкисидики йәттә мәсиһийләр җамаи­тигә салам! Һазир вә әзәлдин Бар Болған һәм кәлгүсидә Кәлгүчидин, Униң тәхтиниң алдидики йәттә роһтин,

1:5  садиқ Гувачи, өлүмдин тунҗа Тирилгүчи, дуния падишалириниң Һөкүмрани болған Әйса Мәсиһтин силәргә меһир-шәпқәт вә аманлиқ болғай. У бизни сөйди, Өз қени билән бизни гуналиримиздин азат қилди,

1:6  бизни бир падишалиқ қилип уюштуруп, Өз Атиси Худаниң хизмити­дики роһаний қилди. Барлиқ шан-шәрәп вә күч-қудрәт Униңға мәңгү мәнсүп болғай, амин!

1:7  Мана У булутлар үстидә кәлмәктә. Һәммә көзләр, һәтта Униң тенини нәйзилигәнләрму Уни көриду. Йәр йүзидики пүткүл хәлиқләр Униң үчүн һаза тутиду. Бу иш җәзмән болиду, амин!

1:8  Пәрвәрдигар Худа дәйдуки: «Баш вә Ахир Өзәмдурмән. Һазир вә әзәлдин Бар Болған һәм Мәңгү Бар Болғучимән, шундақла һәммигә қадирдурмән».

1:9  Мән қериндишиңлар Юһаннамән. Биз Әйса Мәсиһкә мәнсүп болғанлиғимиз үчүн азап-оқубәткә, Худаниң Падишалиғиға вә сәвир-тақәткә ортақмиз. Худаниң Сөзи вә Әйса Мәсиһниң қилған гували­ғини тарқатқанлиғим үчүн, бир мәзгил Патмос арилида мәһбус болуп туруп қалғандим.

1:10  Рәббимизниң күнидә Муқәддәс Роһниң мени илкигә елиши билән, кәйнимдин кәлгән канай авазиға охшап кетидиған үнлүк бир авазни аңлидим.

1:11  Бу аваз: «Көридиғанлириңни китап қилип яз вә уни йәттә мәсиһийләр җамаитигә, йәни Әфәс, Измир, Пәргама, Тиятира, Сардис, Филаделфийә вә Лаодикия шәһәр­ли­ригә әвәт», дегән еди.

1:12  Маңа сөзлигүчини көрүш үчүн кәйнимгә бурулдум. Бурулғинимда, көзүмгә йәттә алтун чирақдан

1:13  вә уларниң оттурисида учисидики тони ошуғиғичә чүшүп туридиған, көксигә алтун бәлбағ бағлиған Инсан Оғлиға охшайдиған Бири көрүнди.

1:14  Униң чечи ақ жуң вә қардәк аппақ еди. Көзлири гоя ялқунлап турған оттәк еди.

1:15  Путлири очақта тавлинип пақириған мисқа охшатти, авази шақирап еқиватқан суниң шавқунидәк еди.

1:16  У оң қолида йәттә юлтуз тутқан болуп, ағзи­дин икки бислиқ өткүр бир қилич чиқип туратти. Чирайи худди чиңқи чүш вақтидики қуяштәк парлақ еди.

1:17  Уни көргинимдә, айиғиға өлүктәк жиқилдим. У оң қолини учамға қоюп мундақ деди: — Қорқма, Тунҗа вә Ахирқи Мән болимән.

1:18  Һаят болғучи Өзәмдур­мән. Мән өлгән едим, лекин әнди мәңгү һаят яшаймән. Өлүм вә өлүкләр дияриниң ачқучи Мениң қолумда.

1:19  Шуниң үчүн көргәнли­риңни, йәни һазир болуватқан вә кәлгүсидә болидиған ишларни йезип қалдур.

1:20  Йәттә алтун чирақдан вә сән оң қолумда көргән йәттә юлтузниң сириға кәлсәк, йәттә юлтуз йәттә мәсиһийләр җамаитиниң периштәлири. Йәттә чирақдан болса, йәттә җамаәттур.

Chapter 2

2:1  — Әфәстики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз: «Оң қолида йәттә юлтузни тутуп, йәттә алтун чирақданниң оттурисида Маңғучи мундақ дәйду:

2:2  Сениң әмәлиятиңни, тириш­чан­­лиғиңни, сәвир-тақитиңни билимән. Яман адәмләрниң қилмиш­лириға чидап туралмайдиғанлиғиңни, әлчи болмисиму өзлирини әлчи, дәп ативалғанларни синап, уларниң сахтилиғини тонуғанли­ғиң­ниму билимән.

2:3  Шундақ, сән сәвир-тақәт қилдиң, Маңа ишәнгән­лигиң сәвәвидин келип чиққан җапа-мәшәқәткә бәрдашлиқ бәрдиң вә һармидиң.

2:4  Лекин саңа бир наразилиғим барки, у болсиму меһир-муһәббитиң дәсләпкидин суслашти.

2:5  Шуниң үчүн қанчилик һаләткә чүшүп қалғанлиғиңға нәзәр сал! Товва қил вә дәсләпки әмәлиятиңни әслигә кәлтүр. Әгәр товва қилмисаң, Мән келип чирақданиңни орнидин елип кетимән.

2:6  Бирақ сениң бир артуқчилиғиң барки, у болсиму, сәнму Маңа охшаш Николас тәрәпдарлириниң қилмиш­лиридин нәпрәтләндиң.

2:7  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңда чиң тут! Ғалибә қилғучиларға Худаниң җәннитидики һаятлиқ дәриғиниң мевилирини йейиш һоқуқини беримән».

2:8  — Измирдики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз: «Тунҗа вә Ахирқи, өлүп Тирилгүчи мундақ дәйду:

2:9  Сениң азап-оқубәтлириңни вә намратлиғиңни билимән, лекин әмәлиятта сән бай. Өзлирини йәһудий дәвалғанларниң төһмәтлирини билимән. Әмәлиятта улар йәһудий әмәс, бәлки шәйтанниң груһиди­киләрдур.

2:10  Кәлгүсидә чекидиған азап-оқубәтләрдин қорқма. Билип қойғин­ки, шәйтан араңлардин бәзиләрни йеқинда зинданға ташлитип синимақчи. Силәр он күнгичә қийнилисиләр. Таки өлгичә Маңа садиқ бол. Шу чағда Мән саңа һаятлиқ таҗини кийдүримән.

2:11  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңда чиң тут. Ғалибә қилғучилар иккинчи өлүмниң зийиниға һәргиз учримайду».

2:12  — Пәргамадики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз: «Икки бислиқ өткүр қиличи бар Болғучи мундақ дәйду:

2:13  Сениң шәйтанниң тәхти орунлашқан йәрдә туридиғанлиғиңни билимән. Шундақтиму сән Мениң намимға садиқ болуп кәлдиң. Һәтта араңдики ишәнчлик гувачим Антипа мошу шәйтанниң мака­нида өлтүрүлгән күнләрдиму Маңа ишәнгәнлигиңни инкар қилмидиң.

2:14  Лекин саңа бир наразилиғим бар, бу болсиму араң­ларда Билъамниң тәлимигә әгәшкәнләр болмақта. Билъам Балақ дегән адәмгә исраилларни бутқа атап нәзир қилинған гөшни йейиш вә җинсий әхлақсизлиқ қилишқа аздурушни үгәткән еди.

2:15  Шуниңға охшаш, силәрниң араңларда Николас тәрәп­дар­ли­ри­ниң тәлимигә әгәшкәнләрму бар.

2:16  Шуниң үчүн товва қил. Ундақ қилмисаң, йениңға дәрһал берип, ағзимдики қиличим билән саңа зәрбә беримән.

2:17  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңда чиң тут. Ғалибә қилғучиларға сақлақлиқ маннидин беримән. Уларға йәнә бирдин ақ таш вә бу ташларниң үстигә йезилған йеңи бир исимни, йәни буни қобул қилғучилардин башқа һеч ким билмәй­диған бир исимни беримән».

2:18  — Тиятирадики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз: «Худаниң көзлири ялқунлиған отқа вә путлири пақирақ мисқа охшайдиған Оғли мундақ дәйду:

2:19  Сениң әмәлиятиңни, меһир-муһәббитиңни, ишәнчиңни, әҗриңни вә сәвир-тақитиңни били­мән. Һазирқи әмәлиятиңниң дәсләпки әмәлиятиңдин ешип чүшүват­қан­лиғиниму билимән.

2:20  Лекин саңа бир наразилиғим бар, у болсиму өзини пәйғәмбәр дәп тонуштурған Изабел исимлиқ аялға йол қоюватисән. Бу аял хәлқимгә тәлим берип, уларни җинсий әхлақсизлиқ қилишқа вә бутқа атап нәзир қилинған гөшни йейишкә аздурмақта.

2:21  Мән униң товва қилиши үчүн пурсәт бәргән едим, лекин у җинсий әхлақсизлиғиға товва қилишни халимиди.

2:22  Әнди уни еғир кесәл қилип ятқузуветимән. Униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилғанлар қилмишлириға товва қилмиса, уларниму еғир азапқа муптила қилимән.

2:23  Униң пәрзәнт­лирини әҗәллик кесәл билән һалак қилимән. У чағда пүткүл мәсиһийләр җамаәтлиригә кишиләрниң ой-пикри вә қәлбини яхши билгүчиниң Өзәм екәнлигимни билдүримән һәм һәр бириңларға қилған әмәлиятиңларға яриша яндуримән.

2:24  Лекин Тиятирадики бу тәлимни қобул қилмиған вә шәйтан­ниң аталмиш «чоңқур сирлирини» үгәнмигән силәргә шуни ейти­мән­ки: өзәңларда бар болғанни Мән кәлгичә чиң сақлаңлар. Силәргә буниңдин башқа тәләп қоймаймән.

2:25  Лекин Тиятирадики бу тәлимни қобул қилмиған вә шәйтан­ниң аталмиш «чоңқур сирлирини» үгәнмигән силәргә шуни ейти­мән­ки: өзәңларда бар болғанни Мән кәлгичә чиң сақлаңлар. Силәргә буниңдин башқа тәләп қоймаймән.

2:26  Ким ғалибә қилса, йәни әмирлиримгә ахирғичә әмәл қилса, униңға пүткүл хәлиқләргә һаким болуш һоқуқини беримән.

2:27  Мана бу Атам Маңа бәргән һоқуққа охшаш һоқуқтур. Зәбурда йезилғандәк: «У уларни төмүр калтәк билән башқуруп, Сапал қачиларни уруп чаққандәк тар-мар қилиду».

2:28  Ғалибә қилғучиларға йәнә таң юлтузини ата қилимән.

2:29  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңларда чиң тутуңлар!»

Chapter 3

3:1  — Сардистики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз: «Худаниң йәттә роһиға вә йәттә юлтузға егә Болғучи мундақ дәйду: Сениң әмәлиятиңни билимән. Һаят җамаәт, дәп нам елипсән, лекин өлүксән.

3:2  Шуңа уйқаңни ечип, кичиккинә һәм йоқап кетиш алдида турған етиқадиңни күчәйт. Чүнки Худайим алдида әмәлия­тиңниң техи түгәл әмәслигини билдим.

3:3  Шуниң үчүн аңлиған вә қобул қилған тәлимләрни есиңдә тут. Уларға әмәл қил, товва қил. Әгәр ойғанмисаң, Мениң келишим саңа худди оғриниң күтүлмигән вақитта кәлгинидәк туюқсиз билиниду. Мениң келидиған вақит-саатимни һәргиз биләлмәйсән.

3:4  Лекин араңларда өзлиригә дағ тәккүзмигән йәнә бир нәччиси бар. Улар ақ тон кийип, Мән билән биллә туриду. Чүнки улар буниңға лайиқтур.

3:5  Ғалибә қилғучилар мана шундақ ақ тон кийиду. Уларниң намини һаятлиқ дәптиридин һәргиз өчүрмәймән. Улар­ниң намини Атам Худаниң вә Униң периштәлири­ниң алдида очуқ етирап қилимән.

3:6  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлири­ни қулиғиңларда чиң тутуңлар!»

3:7  — Филаделфийәдики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мун­дақ яз: «Муқәддәс вә Ишәнчлик, қолида Давутниң ачқучи болған, ишикни ачсам һеч ким япалмайду, япсам һеч ким ачалмайду, дегүчи мундақ дәйду:

3:8  Сениң әмәлиятиңни билимән. Күчүң аҗиз болсиму, тәлимимгә әмәл қилдиң вә намимни инкар қилмидиң. Шуниң үчүн алдиңда һеч ким япалмайдиған бир ишикни ечип қойдум.

3:9  Қара, шәйтан груһидикиләргә, өзлирини йәһудий дәп атавалған, әмәлиятта йәһудий әмәс алдамчиларни шундақ ақивәткә қалдуримәнки, улар келип сениң айиғиңға жиқилиду вә Мениң сени яхши көридиғанлиғимни көриду.

3:10  Бәрдашлиқ бериш һәққидики әмримгә әмәл қилғанлиғиң үчүн, бу дуниядики инсанларни синаш мәхситидә пүтүн йәр йүзигә балаю-апәт чүшири­лидиған вақитта сени униңдин қоғдап қалимән.

3:11  Туюқсиз келимән. Таҗиңни башқиларниң тартивалмаслиғи үчүн, өзәңдә бар болғанни чиң сақла.

3:12  Ғалибә қилғучини Худаниң ибадәтханисиға түврүк қилимән. Бундақ адәм у йәрдин әсла кәтмәйду. Униң вуҗудиға Худайимниң намини, Худайимниң шәһириниң намини, йәни асмандин — Худаниң йенидин чүшиди­ған йеңи Йерусалимниң намини вә Мениң йеңи намимни язимән.

3:13  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңларда чиң тутуңлар!»

3:14  — Лаодикиядики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз: «Амин Аталғучи, йәни садиқ вә ишәнчлик Гувачи, Худа яратқан мәвҗудатларниң Мәнбәси мундақ дәйду:

3:15  Сениң әмәлиятиңни билимән. Сән ишәнчтә соғму әмәс, қизғинму әмәс. Йә соғ, йә қизғин болсаңчу кашки.

3:16  Сән йә соғ, йә қизғин әмәс, бәлки илман судәк болғанлиғиң үчүн, сени ағзимдин түкүрүп чиқириветимән.

3:17  Баймән, баяшәтликтә яшаватимән, һеч нәрсигә һаҗәт әмәсмән, дәйсән. Лекин бечарә, ечинишлиқ, намрат, кор вә ялиңач екәнли­гиңни билмәйсән.

3:18  Шуңа бай болушуң үчүн от билән тавланған алтун, ялиңачлиқ әйивиңни йепишиң үчүн кийидиған ақ кийим-кечәк, көрүшүң үчүн көзлириңгә сүртидиған мәлһәм­ләрни Мәндин сетивелишиңни тәвсийә қилимән.

3:19  Мән өзәм яхши көридиған кишиләрниң һәммисини әйивини көрситип тәрбийи­ләймән. Шуниң үчүн қизғин болуп, гуналириңға товва қил.

3:20  Қара, Мән һазир ишик алдида туруп, ишикни қеқиватимән. Әгәр бири авазим­ни аңлап ишикни ачса, униң йениға киримән. Мән униң билән, уму Мән билән биллә ғизалиниду.

3:21  Мән ғалибә қилип, Атам­ниң тәхтидә Униң билән биллә олтардим. Шуниң үчүн Мәнму ғалибә қилғучи­ларға тәхтимдә Мән билән биргә олтириш һоқуқини беримән.

3:22  Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиң­ларда чиң тутуңлар!»

Chapter 4

4:1  Андин асманда очуқ бир ишикни көрдүм. Мән бурун аңлиған канай авазиға охшап кетидиған аваз: «Бу яққа чиқ, саңа буниңдин кейин йүз бериши муқәррәр болған вақиәләрни көрситәй», деди.

4:2  Муқәддәс Роһниң мени дәрһал илкигә елиши билән асманда бир тәхт вә униңда олтарған Бирини көрдүм.

4:3  Тәхттә Олтарғучиниң қияпити йешил қашташ вә қизил кварцқа охшатти. Зумрәтни әслитидиған бир һасан-һүсән тәхтни орап туратти.

4:4  Тәхтниң әтрапида йәнә жигирмә төрт тәхт бар еди. Тәхтләрдә башлириға алтун таҗа кийгән, ақ тонға оранған жигирмә төрт йетәкчи олтиратти.

4:5  Тәхттин чақмақлар чеқип, гүлдүрмоминиң гүлдүр-қараслири аңлинип туратти. Тәхтниң алдида ялқунлап турған йәттә мәшъәл бар еди. Булар Худаниң йәттә роһи еди.

4:6  Тәхтниң алдида йәнә худди хрустальдәк пақирап туридиған, әйнәктәк сүзүк деңизға охшайдиған бир нәрсә бар еди. Тәхтниң һәр бир тәрипиниң оттура қисмида алди вә кәйнидә нурғун көзлири бар төрт тирик мәхлуқ туратти.

4:7  Биринчи мәхлуқ ширға, иккинчи мәхлуқ буқиға охшатти. Үчинчи мәхлуқниң йүзи адәмниң чирайиға охшатти. Төртинчи мәхлуқ учуватқан бүркүткә охшатти.

4:8  Төрт тирик мәхлуқниң һәр бириниң алтидин қанити бар болуп, уларниң пүтүн бәдини, һәтта қанат астиму көзләр билән толған еди. Улар кечә-күндүз тинмай мундақ дейишәтти: «Муқәддәс, муқәддәс, муқәддәстур, Әзәлдин бар болған, һазирму бар һәм кәлгүсидә Кәлгүчи Һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа!»

4:9  Тирик мәхлуқлар тәхттә олтарған әбәдил-әбәт Һаят Болғучини улуқлап, Униңға һөрмәт вә тәшәккүр изһар қилғинида,

4:10  жигирмә төрт йетәкчи әбәдил-әбәт яшайдиған тәхттә Олтарғучиниң айиғиға баш қоюп сәҗдә қилатти. Таҗилирини тәхтниң алдиға қоюшуп, мундақ дейишәтти:

4:11  «Пәрвәрдигаримиз вә Худайимиз! Шан-шәрәп, һөрмәт вә қудрәткә лайиқсән. Чүнки һәммини Сән яраттиң. Һәммә нәрсә хаһишиң билән яритилип вуҗутқа кәлди».

Chapter 5

5:1  Андин тәхттә Олтарғучиниң оң қолида һәр икки йүзигә хәт йезилған вә йәттә тамға билән печәтләнгән бир орам язмини көрдүм.

5:2  Жуқури аваз билән: «Орам язма вә печәтләрни ечишқа ким лайиқтур?» дәп вақириған күчлүк бир периштәниму көрдүм.

5:3  Лекин нә асманда, нә йәр йүзидә, нә йәр астида орам язмини ечип оқалайдиған бирәрси чиқмиди.

5:4  Орам язмини ечиш вә оқушқа лайиқ бирәрси чиқмиғачқа, қаттиқ жиғлавәттим.

5:5  Буниң билән йетәкчиләрдин бири маңа: — Жиғлима! Қара, Йәһуда қәбилисидин кәлгән Шир — Давутниң Нотиси ғалибә қилди. Орам язмини вә униң йәттә печитини ечиш­қа У қадир, — деди.

5:6  Андин бир Қозиниң йетәкчиләр қоршап турған тәхт билән тирик мәхлуқларниң арилиғида турғанлиғини көрдүм. Қаримаққа, У бурун боғузланғандәк қилатти. Қозиниң йәттә мүңгүзи вә йәттә көзи бар болуп, бу көзләр Худаниң пүткүл дунияға әвәткән йәттә Роһи еди.

5:7  Қоза берип, тәхттә Олтарғучиниң оң қолидин орам язмини алди.

5:8  Язмини алғанда, төрт тирик мәхлуқ вә жигирмә төрт йетәкчи Униң айиғиға баш қойди. Уларниң һәр бириниң қолида чилтар вә исриқ билән толған алтун тавақ бар еди. Бу исриқ Худаниң муқәддәс хәлқиниң дуалири еди.

5:9  Улар йеңи бир қошақ ейтишти: «Орам язмини елишқа Вә печәтләрни ечишқа лайиқсән. Чүнки боғузландиң Вә һәр қәбилидин, һәр тилдин, Һәр милләттин, һәр хәлиқтин болған инсанларни Өз қениң төләми билән Худаға мәнсүп қилдиң.

5:10  Уларни бир падишалиқ қилип уюштуруп, Худайимизниң хизмитидики роһаний қилдиң. Улар йәр йүзидә һөкүм сүргүси».

5:11  Андин тәхтниң, тирик мәхлуқларниң вә йетәкчиләрниң әтрапида миңлиған, он миңлиған периштәләрни көрдүм вә уларниң авазлирини аңлидим.

5:12  Улар үнлүк аваз билән мундақ дейишәтти: «Боғузланған Қоза Қудрәт, байлиқ, даналиқ, күч-қувәт, Һөрмәт, шан-шәрәп вә мәдһийигә лайиқтур».

5:13  Мән йәнә асман, йәр йүзи, йәр асти, деңизлар вә каинаттики пүтүн җанлиқларниң: «Мәдһийә, һөрмәт, шан-шәрәп вә қудрәт, Тәхттә Олтарғучиға вә Қозиға мәңгү мәнсүп болсун!» дегинини аңлидим.

5:14  Төрт тирик мәхлуқ «Амин!» дәп җавап қайтуратти, йетәкчиләр йәргә баш қоюп, тәхттә Олтарғучиға вә Қозиға сәҗдә қилатти.

Chapter 6

6:1  Андин Қозиниң йәттә печәтниң биринчисини ачқанлиғини көрдүм. Шу чағда төрт тирик мәхлуқтин бириниң гүлдүрмо­мидәк аваз билән: «Кәл!» дегинини аңлидим.

6:2  Қариведим, бир ақ атни көрдүм. Атқа мингүчиниң қолида бир оқ-я бар еди. Униңға бир таҗа берилди. У ғалибә қилғучи сүпитидә ғалибә қучуш үчүн җәңгә атланди.

6:3  Қоза иккинчи печәтни ачқанда, иккинчи мәхлуқниң: «Кәл!» дегинини аңлидим.

6:4  У чағда йәнә бир ат оттуриға чиқти, униң рәңги қизил еди. Атқа мингүчигә йәр йүзидики течлиқни елип кетиш вә инсанларни өз ара қирғинчилиққа селиш һоқуқи берилди. Униңға йәнә чоң бир қилич берилди.

6:5  Қоза үчинчи печәтни ачқанда, үчинчи мәхлуқниң: «Кәл!» дегинини аңлидим. Қариведим, бир қара атни көрдүм. Атқа мингүчиниң қолида бир тараза бар еди.

6:6  Төрт тирик мәхлуқниң арисидин: «Бир күнлүк иш һәққи үчүн пәқәт бир тавақ буғдай яки болмиса үч тавақ арпила берилиду. Зәйтун дәриғи билән үзүм ғолиға тәгмә!» дегәндәк бир авазни аңлидим.

6:7  Қоза төртинчи печәтни ачқанда, төртинчи мәхлуқниң: «Кәл!» дегән авазини аңлидим.

6:8  Қариведим, бир татираң атни көрдүм. Атқа мингүчиниң исми «Өлүм» еди. Униң кәйнидин өлүкләр дияри әгишип келивататти. Буларға йәр йүзиниң төрттин биригә һөкүм­ранлиқ қилип, қилич, ачарчилиқ, ваба вә йәр йүзидики жиртқуч һайванлар арқилиқ адәм өлтүрүш һоқуқи берилди.

6:9  Қоза бәшинчи печәтни ачқанда, Худаниң сөзини йәткүзгәнлиги вә бәргән гувалиғи сәвәвидин өлтүрүлгәнләрниң җанлирини қурван­лиқ суписиниң тегидә көрдүм.

6:10  Улар қаттиқ аваз билән чуқан селишип: «Муқәддәс вә ишәнчлик Егимиз! Йәр йүзидә яшаватқан инсанларни қачан сорақ қилип, улардин қенимизниң интиқамини елип берисән?» дейишәтти.

6:11  Уларниң һәр биригә бирдин ақ тон берилгән болуп, Худаға хизмәт қилған өзлиригә охшаш өлтүрүлиди­ған мәсиһий қериндашлириниң сани тошқичә азғинә вақит күтүши тәләп қилинған еди.

6:12  Андин Қозиниң алтинчи печәтни ачқанлиғини көрдүм. Бу вақитта зимин қаттиқ тәвринип, қуяш худди қап-қара көмүрниң, ай болса қанниң рәңгигә кирди.

6:13  Әнҗир дәриғиниң қаттиқ боранда силкинишидин тоң әнҗирләр йәргә төкүлгәндәк, асмандики юлтуз­ларму йәр йүзигә төкүлди.

6:14  Асман худди орам язмидәк орилип ғайип болди, пүткүл тағлар вә араллар орнидин йөткәлди.

6:15  Дунияниң падиша­лири, һөкүмранлири, сәрдарлири, байлири, һоқуқдарлири, қуллири вә әркин адәмлириниң һәммиси өңкүрләргә вә тағларниң төшүклиригә йошурунди.

6:16  Улар тағ-даван­ларға мундақ дәп җар салди: «Үстимизгә чүшүңлар! Бизни тәхттә Олтарғучи­ниң йүзидин вә Қозиниң ғәзивидин тосап қелиңлар!

6:17  Чүнки уларниң ғәзиви тутқан дәһшәтлик күн кәлди. Униңға кимму бәрдашлиқ берәлисун?»

Chapter 7

7:1  Униңдин кейин йәр йүзиниң төрт булуңида турған төрт периштәни көрдүм. Улар қуруқлуқ, деңиз һәм дәл-дәрәқләрни боран урмаслиғи үчүн, йәр йүзиниң төрт тәрипидин келидиған боранни тизгинләп туратти.

7:2  Мәңгү һаят Худаниң тамғисини елип күн чиқиштин кәлгән башқа бир периштәниму көрдүм. У қаттиқ аваз билән қуруқлуқ вә деңизларни бузуп ташлаш һоқуқи берилгән әшу төрт периштәгә:

7:3  «Биз Худаниң хизмәткарлириниң пешанисигә тамға басқичә, қуруқлуқ, деңиз вә дәл-дәрәқләрни бузуп ташлимаң­лар», дәп вақириди.

7:4  Андин мән тамғиланғанларниң санини аңлидим. Исраилларниң пүтүн қәбилилиридин 144000 киши, йәни:

7:5  Йәһуда қәбилисидин 12000 киши, Рубен қәбилисидин 12000 киши, Гад қәбилисидин 12000 киши,

7:6  Ашер қәбилисидин 12000 киши, Нафтали қәбилисидин 12000 киши, Манассә қәбилисидин 12000 киши,

7:7  Шимон қәбилисидин 12000 киши, Лавий қәбилисидин 12000 киши, Иссакар қәбилисидин 12000 киши,

7:8  Зәбулун қәбилисидин 12000 киши, Йүсүп қәбилисидин 12000 киши, Бинямин қәбилисидин 12000 киши тамғиланған еди.

7:9  Андин һәр хәлиқ, һәр қәбилә, һәр милләттин болған, һәр хил тилларда сөзлишидиған санап түгәткүсиз зор бир топ халайиқниң тәхтниң вә Қозиниң алдида турғанлиғини көрдүм. Уларниң һәммиси ақ тон кийгән болуп, қоллирида хорма шахлири тутқан еди.

7:10  Улар үнлүк аваз билән: «Ниҗатлиқ тәхттә олтарған Худайимиздин вә Қозидин келиду», дәп вақиришатти.

7:11  Пүтүн периштәләр тәхтниң, йетәкчиләрниң вә төрт тирик мәхлуқниң әтрапиға олишивалған еди. Улар тәхтниң алдида йәргә баш қоюп, Худаға сәҗдә қилип, мундақ дейишәтти:

7:12  «Амин! Мәдһийә, шан-шәрәп, Даналиқ вә тәшәккүр, Һөрмәт вә күч-қудрәт Худайимизға мәңгү мәнсүп болсун. Амин!»

7:13  Шу чағда йетәкчиләрдин бири мәндин: — Ақ тон кийгән бу кишиләр ким болиду, қәйәрдин кәлди? — дәп сориди.

7:14  — Тәхсир, мән билмәймән, бу өзлиригә мәлумдур, — дедим. У маңа: — Булар дәһшәтлик балаю-апәтләрни бешидин өткүзүп кәлгәнләрдур. Улар тонлирини Қозиниң қенида жуюп, аппақ қилған.

7:15  Шуниң үчүн улар Худаниң тәхтиниң алдида туруп, Худаниң ибадәт­хани­сида кечә-күндүз Униң хизмитидә болиду. Тәхттә олтарғучи Худа уларға сайивәндур.

7:16  Улар әнди ач қалмайду, уссимайду, уларға нә аптап, нә қаттиқ иссиқ өтмәйду.

7:17  Чүнки уларни тәхтниң оттурисидики Қоза бақиду вә һаятлиқ сүйиниң булақлириға елип бариду. Худа уларниң көзлири­дики пүтүн яшларни сүртиду, — деди.

Chapter 8

8:1  Қоза йәттинчи печәтни ачқанда, асманда йерим саатчә җим-җитлиқ һөкүм сүрди.

8:2  Андин Худаниң алдида турған йәттә периш­тәни көрдүм. Уларға йәттә канай берилди.

8:3  Алтун исриқдан тутқан йәнә бир периштә келип, қурванлиқ суписиниң алдида турди. Тәхтниң алдидики алтун қурванлиқ суписи­да Худаниң барлиқ муқәддәс хәлқиниң дуалири билән биллә аташ үчүн, униңға көп исриқ берилди.

8:4  Исриқтин чиққан түтүнләр билән муқәддәс хәлиқниң дуалири периштәниң қолидин Худаниң алдиға көтирилди.

8:5  Андин периштә исриқданни қолиға елип, уни қурванлиқ суписидики от билән толтуруп йәр йүзигә атти. У чағда гүлдүрмо­миниң гүлдүр-қараслири аңланди. Чақмақлар чеқип, йәр-зимин тәврәнди.

8:6  Андин кейин қоллириға бирдин канай тутқан йәттә периштә канай­ли­рини челишқа һазирланди.

8:7  Биринчи периштә канийини чалғанда, мөлдүр билән от қанға арилашқан һалда яғдурулди. Зиминниң үчтин бири, дәл-дәрәқләрниң үчтин бири вә пүткүл йешил от-чөпләр көйүп кәтти.

8:8  Иккинчи периштә канийини чалғанда, гоя лавулдап көйүватқан чоң бир тағдәк наһайити зор бир җисим деңизға ташланди. Деңизниң үчтин бири қанға айланди.

8:9  Деңиздики җаниварларниң үчтин бири өлди вә кемиләрниң үчтин бири вәйран болди.

8:10  Үчинчи периштә канийини чалғанда, асмандин мәшъәлдәк ялқун­лап янған чоң бир юлтуз дәрияларниң үчтин бириниң вә булақларниң үстигә чүшти.

8:11  Бу юлтузниң исми «Қериқ» еди. Суларниң үчтин бири қериқ болуп кетип, бу суни ичкән нурғун адәм өлүп кәтти.

8:12  Төртинчи периштә канийини чалғанда, қуяшниң, айниң вә юлтузларниң үчтин бири зәрбигә учриди. Нәтиҗидә қуяш, ай вә юлтузларниң йоруқлуғиниң үчтин бири өчти. Күндүзниң үчтин бири қараңғулуққа айланди, кечиниң үчтин биридә йоруқлуқ йоқалди.

8:13  Йәнә қариведим, асманда учуп кетиватқан бир бүркүтниң қаттиқ аваз билән: «Башқа үч периштә чалидиған канай авазлириниң дәсти­дин йәр йүзидә яшайдиғанларниң һалиға вай, һалиға вай, һалиға вай!» дегинини аңлидим.

Chapter 9

9:1  Бәшинчи периштә канийини чалғанда, асмандин йәргә чүшүп кәткән бир юлтузни көрдүм. Теги йоқ һаңға баридиған йолниң ачқучи униңға берилди.

9:2  У теги йоқ һаңни ачқанда, һаңдин йоған очақниң исидәк түтүн етилип чиқти. Һаңниң түтүнидин қуяш вә асманни қараңғулуқ басти.

9:3  Түтүнниң ичидин йәр йүзигә чекәткә яғди. Уларға чаянлардәк чеқиш күчи берилгән еди.

9:4  Чекәткиләргә йәр йүзидики от-чөпләргә вә һәр қандақ өсүмлүк яки дәл-дәрәқләргә әмәс, пәқәт пешанисидә Худаниң тамғиси болмиған инсанларғила зиян йәткүзүш буйрулған еди.

9:5  Уларға бу инсанларни өлтүрүш әмәс, пәқәт бәш ай муддәтлик қийин-қистаққа елиш буйруғила берилгән еди. Бу қийин-қистақ чаян адәмни чаққан вақиттики қаттиқ ағриқ азавиға охшатти.

9:6  У күнләрдә инсанлар өлүмни издәйду, лекин тапалмайду; өлүмни сеғиниду, лекин өлүм улардин қачиду.

9:7  Чекәткиләрниң қияпити худди җәңгә һазирланған атларға охшат­ти. Башлирида болса алтун таҗиға охшайдиған бир нәрсә бар еди. Чирайи адәмниңкигә охшатти.

9:8  Чачлири аялларниң чечиға, чишлири ширниң чишиға охшатти.

9:9  Көкрәклири төмүр савутларға охшатти. Қанатлириниң авази җәңгә атланған нурғун ат-һарвуларниң авазиға охшатти.

9:10  Чаянларниңкигә охшаш чақидиған қуйруқлири бар еди. Қуйруқлиридики зәһәрлик нәштиридә адәмни бәш ай азапқа салғидәк күч бар еди.

9:11  Уларни башқуридиған падиша теги йоқ һаңниң периш­тәси еди. Бу периштәниң ибранийчә исми Аваддон; грекчә исми Аполийон, йәни һалак қилғучи еди.

9:12  Биринчи балаю-апәт өтүп кәтти. Әнди буниңдин кейин йәнә икки балаю-апәт келиду.

9:13  Алтинчи периштә канийини чалғанда, Худаниң алдидики алтун қурванлиқ суписиниң төрт мүңгүзидин чиққан бир авазни аңлидим.

9:14  Бу аваз алтинчи периштәгә: «Чоң Фират дәриясиниң йенида бағлақлиқ төрт периштәни бошат», деди.

9:15  Дәл шу жил, шу ай, шу күн вә шу саат үчүн һазирлап қоюлған бу төрт периштә инсанларниң үчтин бирини һалак қилиш үчүн бағлақтин бошитилди.

9:16  Буларниң атлиқ ләшкәрлириниң сани икки йүз миллион еди. Уларниң саниниң җакаланғанлиғини аңлидим.

9:17  Ғайибанә аламәттә көзүмгә көрүнгән ат вә атлиқлар мана мундақ еди: атлиқларниң көкрәк қалқанлири чоғдәк қизил, көк яқуттәк көк вә гуңгуттәк сериқ еди. Атларниң башлири ширниң бешиға охшатти. Еғизлиридин от, түтүн вә гуңгут пүркүләтти.

9:18  Инсанларниң үчтин бири буларниң ағзидин пүркүлгән от, түтүн вә гуңгуттин ибарәт бу үч апәттин өлди.

9:19  Атларниң күчи еғизлирида вә қуйруқлирида еди. Қуйруқлириниң иланға охшаш беши болуп, булар билән адәмни зәхимләндүрәтти.

9:20  Қалған инсанлар, йәни бу балаю-апәтләрдин аман қалғучилар өз қилмишлириға товва қилмиди. Җинларға, көрәлмәс, аңлалмас вә маңалмас алтун, күмүч, мис вә яғач бутларға ибадәт қилиштин ваз кәчмиди.

9:21  Улар қатиллиқ, сехиргәрлик, җинсий әхлақсизлиқ вә оғрилиқлириғиму товва қилмиди.

Chapter 10

10:1  Андин кейин асмандин чүшүватқан йәнә бир күчлүк периш­тәни көрдүм. У бир парчә булутни йепинған болуп, бешиниң үстидә бир һасан-һүсән бар еди. Йүзи қуяшқа, путлири болса от түврүгигә охшатти.

10:2  Қолида бир кичик очуқ орам язма бар еди. У оң путини деңиз үстигә, сол путини болса қуруқлуққа қоюп туруп,

10:3  ширниң һөкүришигә охшаш қаттиқ аваз билән вақириди. У вақири­ғанда, йәттә гүлдүрмома өз гүлдүр-қараслири билән җавап қайтурди.

10:4  Йәттә гүлдүрмома җавап қайтурғанда, уларниң сөзлирини хатирили­вал­мақчи болуп тураттим. Бирақ асмандин: «Йәттә гүлдүрмоминиң ейтқанлирини хатирилимә. Уларни мәхпий тут», дегән бир авазни аңлидим.

10:5  Деңиз һәм қуруқлуқниң үстидә турған, мән көргән у периштә оң қолини асманға көтирип,

10:6  асман, йәр, деңиз вә улардики мәвҗудат­ларни Яратқучи, йәни әбәдил-әбәт Яшиғучиниң нами билән қәсәм қилип: «Әнди кечиктүрүлмәйду;

10:7  әксичә йәттинчи периштә канийини чалғанда, Худа Өз хизмәткарлири болған пәйғәмбәрләргә җакалиған сир әмәлгә ашиду», деди.

10:8  Мән асмандин аңлиған аваз маңа йәнә: «Берип, деңиз һәм қуруқ­луқ­ниң үстидә турған периштәниң қолидики очуқ орам язмини ал», деди.

10:9  Мән берип, периштәниң кичик орам язмини маңа беришини сори­дим. У маңа: — Буни елип йә! Ағзиңда һәсәлдәк татлиқ болиду, бирақ мәйдәң­ни ечиштуриду, — деди.

10:10  Кичик орам язмини периштәниң қолидин елип йедим, ағзимда һәсәлдәк татлиқ тетиди. Лекин уни жутқинимда мәйдәм ечишип кәтти.

10:11  Кейин периштә маңа: — Сән Худаниң көп милләтләр, хәлиқләр, һәр хил тилларда сөзлишидиған кишиләр вә падишалар тоғрисидики пәйғәмбәрлик сөзлирини йәнә бир қетим җакалишиң лазим, — деди.

Chapter 11

11:1  Маңа өлчигүч орнида ишлитишкә қомуч берилди вә бир аваз маңа мундақ деди: «Берип, Худаниң ибадәтханиси вә қурванлиқ суписини өлчә, у йәрдә ибадәт қиливатқанларни сана.

11:2  Ибадәтханиниң ташқирқи һойлисини өлчимәй қой, чүнки у йәр йәһудий әмәсләргә берилди. Улар муқәддәс шәһәрни 42 ай дәпсәндә қилиду.

11:3  Мән икки гувачимға қудрәт беримән. Улар қарилиқ кийим кийип, Худаниң аянини бәкитилгән әйнә шу 1260 күндә йәткүзиду».

11:4  Дунияниң Рәбби алдида турған икки түп Зәйтун дәриғи вә икки чирақдан мана шу гувачилардур.

11:5  Бирәрси уларни зәхимләндүрмәкчи болса, улар еғизлиридин от пүркүп, у дүшмәнни көйдүрүп ташлайду. Уларни зәхимләндүрмәкчи болғанлар мана шундақ өлтүрүлиду.

11:6  Улар Худаниң пәйғәмбәрлик сөзини җакалайдиған күнләрдә ямғур яғмаслиғи үчүн, асманни йепиветиш қудритигә егә еди. Улар суларни қанға айландуруш вә һәр хил балаю-апәтләр билән йәр йүзигә хали­ған вақитта зәрбә бериш қудритигиму егә.

11:7  Гувалиқ вәзипилири аяқлашқанда, теги йоқ һаңдин чиқидиған девә улар билән елишиду вә уларни йеңип өлтүриду.

11:8  Җәсәтлири улуқ шәһәрниң ғол йолиға ташлиниду. Бу шәһәр Содом яки Мисир дегән символлуқ нам билән аталған болуп, уларниң Рәббиму у йәрдә чапрас яғачқа миқланған еди.

11:9  Һәр милләттин, һәр қәбилидин вә һәр хил тилда сөзлишидиған хәлиқләрдин кишиләр келишип, уларниң җәсәтлиригә үч йерим күн тикилип қарайду вә җәсәтләр­ниң йәрликкә қоюлушиға рухсәт қилмайду.

11:10  Йәр йүзидә яшайдиған­лар уларниң бу әһвалидин хошаллиққа чөмүп, һейт-мәйрәм өткүзиду, бир-биригә һәдийәләр әвәтишиду, чүнки бу икки пәйғәмбәрниң сөзи инсанларниң вижданлириға тикәндәк санчилип, уларға қахшатқуч зәрбә бәргән еди.

11:11  Үч йерим күндин кейин, икки пәйғәмбәрниң тенигә Худадин кәлгән һаятлиқ нәпәси кирди вә улар орнидин турди. Уларни көргәнләр интайин алақзадә болуп кетишти.

11:12  Икки пәйғәмбәр асмандин кәлгән җараңлиқ бир авазниң: «Бу яққа чиқ!» дегәнлигини аңлиди вә дүшмәнлириниң көз алдида бир булут ичидә асманға көтирилди.

11:13  Дәл шу чағда, зимин шиддәтлик тәврәнди, шәһәрниң ондин бири гумран болуп, йәттә миң киши һалак болди. Қалғанлири интайин қорқушуп, асмандики Худани улуқлашти.

11:14  Иккинчи балаю-апәт өтүп кәтти. Әнди үчинчи балаю-апәт келиш­кә аз қалди.

11:15  Униңдин кейин йәттинчи периштә канийини чалди. Асмандин кәлгән җараңлиқ авазлар мундақ дәтти: «Дунияниң падишалиғи Пәрвәрдигаримиз вә Униң Мәсиһигә мәнсүп болди. У әбәдил-әбәт һөкүм сүргүси».

11:16  Худаниң алдидики өз тәхтлиридә олтарған жигирмә төрт йетәк­чи йәргә баш қоюп, Худаға сәҗдә қилип, мундақ дейишти:

11:17  «Һазир вә әзәлдин бар болған Һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа, Шүкүрләр болсун Саңа. Чүнки улуқ қудритиң билән, Һөкүмүңни жүргүзүшкә башлидиң.

11:18  Хәлиқләр ғәзәпләнгән еди. Әнди Сениң ғәзивиң йетип кәлди! Өлүкләрни сорақ қилиш, Хизмәткарлириң болған пәйғәмбәрләрни Вә Худаниң муқәддәс хәлқи, Шундақла әрзимәс яки улуқ болсун, Намиңни чоңқур һөрмәтлигәнләрни мукапатқа егә қилиш, Йәр йүзини гумран қилғанларни һалак қилиш вақти кәлди».

11:19  Андин Худаниң асмандики ибадәтханиси ечилди вә Униң келишим сандуғи у йәрдә көрүнди. Шу ан чақмақлар чеқип, гүлдүрмоминиң гүлдүр-қараслири аңланди. Зимин тәвринип, дәһшәтлик мөлдүр йеғип кәтти.

Chapter 12

12:1  У чағда асманда әҗайип зор бир карамәт, йәни қуяшни йепинчақлиған бир аял көрүнди. Униң путлириниң астида ай, бешида он икки юлтузлуқ таҗа бар еди.

12:2  Бу аялниң ай-күни тошуп қалған болуп, толғақ ичидә дат-пәрият қилатти.

12:3  Андин асманда йәнә бир карамәт, йәни йәттә башлиқ, он мүңгүзлүк, чоң бир қизил әҗдиһа көрүнди. Униң йәттә бешида йәттә таҗа бар еди.

12:4  У асмандики юлтузларниң үчтин бирини қуйруғи билән сүрүп, йәр йүзигә чүширивәтти. Андин аял бошанған һаман униң балисини ялмап жутувәтмәкчи болуп, туғут үстидики аялниң алдида турди.

12:5  Аял бир бала, йәни пүтүн әлләрни төмүр калтәк билән башқуридиған бир оғул туғди. Бала тәхттә олтарған Худаниң алдиға дәрһал елип чиқилди.

12:6  Аял болса чөлгә қачти. У йәрдә униң 1260 күн беқилиши үчүн униңға Худа тәрипидин һазирлап қоюлған бир җай бар еди.

12:7  Униңдин кейин асманда җәң болди. Баш периштә Микаил вә униң периштәлири әҗдиһаға қарши җәң қилди. Әҗдиһаму өз периштәлири билән уларға етилди,

12:8  лекин елишалмиди. Буниң билән улар асмандики орнидин мәһрум қалди.

12:9  Чоң әҗдиһа, йәни иблис яки шәйтан дәп аталған, пүтүн дунияни аздурған һелиқи қедимий илан өз периштәлири билән биллә йәр йүзигә ташланди.

12:10  Шуниңдин кейин асманда җараңлиқ бир авазниң мундақ дегән­лигини аңлидим: «Худайимизниң ниҗатлиғи, қудрити, падишалиғи вә У тайинлиған Мәсиһниң һоқуқи намайән болди. Чүнки Худайимизниң алдида қериндашлиримизни кечә-күндүз әйиплигүчи асмандин ташлаветилди.

12:11  Қериндашлиримиз Қозиниң қени вә Униң қилған гувалиғи билән әҗдиһани йәңди. Улар һәтта өлүм алдидиму өз җенини айимиди.

12:12  Шуниң үчүн, әй асман вә асманда яшиғучилар, хошал болуңлар! Лекин һалиңларға вай, әй йәр вә деңизлар! Чүнки иблис үстүңларға ташланди. У өз вақтиниң аз қалғанлиғини билип, дәрғәзәпкә кәлди».

12:13  Әҗдиһа өзиниң йәр йүзигә ташланғанлиғини көрүп, оғул балини туққан аялни қоғлашқа башлиди.

12:14  Аялниң әҗдиһадин далдилинип, чөлдики үч йерим жил беқилидиған маканға учуп кетиши үчүн, униңға йоған бир бүркүтниң икки қанити берилди.

12:15  Әҗдиһа аялниң арқисидин ағзи билән дәриядәк су пүркүп, уни сәлгә бастуруп еқитип кәтмәкчи болди.

12:16  Лекин зимин аялға ярдәм қилип, ағзини ечип, әҗдиһаниң ағзидин етилип чиққан дәрияни жүтти.

12:17  Буниң билән әҗдиһа аялға дәрғәзәп болуп, униң башқа пәрзәнтлири, йәни Худаниң әмирлирини тутуп, Әйса Мәсиһниң бәргән гувалиғида турғанлири билән җәң қилғили кәтти.

Chapter 13

13:1  Һелиқи әҗдиһа деңиз бойида тикилип туратти. Андин он мүңгүзлүк, йәттә башлиқ бир девиниң деңиздин чиқиватқанлиғини көрдүм. Униң һәр бир мүңгүзидә бирдин таҗа бар еди, һәр бир бешида Худаға күпүрлүк кәлтүридиған ибарә йезилған еди.

13:2  Мән көргән бу девә илпизға охшатти, путлири ейиқниң путлириға, ағзи болса ширниң ағзиға охшатти. Әҗдиһа девигә өз қудрити, тәхти вә зор һоқуқини бәрди.

13:3  Девиниң башлиридин бири әҗәллик яриланғандәк туратти. Лекин бу әҗәллик яра сақайған еди. Пүтүн дуния һәйранлиқ ичидә девигә әгәшти.

13:4  Улар девигә бундақ һоқуқ бәргән әҗдиһаға ибадәт қилишти. Улар йәнә девигиму ибадәт қилип: «Девигә тәң келәләйдиғанлар барму? Униң билән кимму елиша­лисун?» деди.

13:5  Девигә тәкәббурлуқ вә күпүрлүк қилидиған еғиз һәмдә 42 ай жүргү­зәләйдиған һоқуқ берилди.

13:6  У Худаға, Худаниң намиға вә Униң дәргаһиға, йәни бу йәрдә яшайдиғанларға күпүрлүк қилиш үчүн ағзини ачти.

13:7  Униң Худаниң муқәддәс хәлқигә қарши җәң қилип, уларни йеңишигә йол қоюлди. Һәр қәбилә, һәр милләт, һәр хил тилда сөзлишидиған хәлиқләргә һөкүмранлиқ қилиш һоқуқи берилди.

13:8  Дуния яритилғандин бу ян, боғузланған Қозиниң һаятлиқ дәптиригә нами йезилғанлардин башқа, йәр йүзидә яшайдиған һәммә инсан Униңға ибадәт қилиду.

13:9  Мону сөзни қулиғиңларда чиң тутуңлар:

13:10  «Худаниң: «Тутқун болиду», дегини чоқум тутқун болиду. Худаниң: «Қиличлиниду», дегини чоқум қиличлинип өлиду». Шуниң үчүн Худаниң муқәддәс хәлқи сәвир қилиши, етиқатта чиң туруши лазим.

13:11  Униңдин кейин йәрдин чиқиватқан йәнә бир девини көрдүм. Униң Қозиниңкидәк кичик икки мүңгүзи бар еди, лекин авази әҗдиһаниңкидәк чиқатти.

13:12  У биринчи девигә вакалитән пүтүн һоқуқни жүргүзүп, йәр йүзини вә униңда яшайдиғанларни әҗәллик яриси сақайған биринчи девигә ибадәт қилишқа мәҗбурлатти.

13:13  У чоң карамәтләрни көрситәтти, һәтта инсанларниң көз алдида асмандин йәр йүзигә от яғдуратти.

13:14  У биринчи девигә вакалитән көрситишкә һоқуқландурулған карамәтләр билән йәр йүзидә яшайди­ғанларни аздурди. Уларға қилич билән чепилған, лекин аман қалған биринчи девиниң һөрмити үчүн бир һәйкәл тикләшни буйриди.

13:15  Йәрдин чиққан девигә, деңиздин чиққан девиниң һәйкилигә һаятлиқ нәпәси берип, уни сөзләләйдиған қилиш вә униңға ибадәт қилмиғанларниң һәммисини өлтүрүш қудрити берилди.

13:16  У улуқ вә әрзимәс, бай вә кәмбәғәл, әркин адәм вә қулларниң һәммисини оң қоли яки пешанисигә бир бәлгү урғузушқа мәҗбурлиди.

13:17  Бу бәлгү барлар, йәни қоли яки пешанисидә девиниң нами яки униң намиға вәкиллик қилидиған рәқәм бесилғанлардин башқа һеч ким бир нәрсә сетивалалматти яки саталматти.

13:18  Бу йәрдә бир һекмәт бар. Әқил-парасити барла кишиләр девиниң рәқимини һесаплап чиқалайду, чүнки бу рәқәм бир адәмгә вәкиллик қилиду. Униң рәқими 666дур.

Chapter 14

14:1  Андин Қозиниң Сион теғи үстидә турғанлиғини көрдүм. Униң йенида пешанисигә Қозиниң вә Униң Атисиниң исми йезилған 144000 киши бар еди.

14:2  Асмандин худди шарқирап еқиватқан суларниң вә гүлдүрмоминиң қаттиқ гүлдүрлишидәк бир авазни аңлидим. Мән аңлиған аваз йәнә чилтарчилар орундиған нәғмә авази­ғиму охшатти.

14:3  Һелиқи 144000 киши тәхтниң, төрт тирик мәхлуқниң вә йетәкчиләрниң алдида йеңи бир нахша ейтишти. Бу нахшини гуналириниң төләми төлинип бу дуниядин азат қилинған кишиләр­дин башқа һеч ким үгинишкә қадир әмәс еди.

14:4  Улар худди җинсий әхлақсизлиқ қилип бақмиған кишиләрдәк пак болуп, Қоза нәгә барса, уларму Униңға әгишип шу йәргә бариду. Улар инсанлар арисидин төләм билән қутқузувелинғанлар болуп, худди дәсләп пишқан мевә Худаға аталғинидәк, улар Худаға вә Қозиға аталғанлардур.

14:5  Уларниң ағзидин ялған сөз чиқмайду. Улар әйипсиздур.

14:6  Буниң кәйнидин асманда учуп жүргән башқа бир периштәни көрдүм. Бу периштә йәр йүзидә яшайдиғанларға, йәни һәр бир хәлиқ, қәбилә вә һәр хил тилда сөзлишидиған милләтләргә йәткүзи­диған мәңгүлүк Хуш Хәвәрни елип кәлгән еди.

14:7  У җараңлиқ аваз билән: «Худадин қорқуңлар! Уни улуқлаңлар! Чүнки Униң инсанлар­ни сорақ қилидиған вақти йетип кәлди. Асманни, зиминни, деңизни вә булақларни Яратқучиға сәҗдә қилиңлар!» дәтти.

14:8  Униң кәйнидин кәлгән иккинчи периштә мундақ деди: «Гумран болди! Өз җинсий әхлақсизлиғиниң күчлүк шаравини пүткүл хәлиқ­ләргә ичкүзгән улуқ шәһәр Бабил гумран болди!»

14:9  Алдинқи икки периштәниң кәйнидин үчинчи периштә қаттиқ аваз билән мундақ деди: «Кимдә-ким деңиздин чиққан девигә вә униң һәйкилигә ибадәт қилса, униң бәлгүсини пешанисигә яки қолиға урғузса,

14:10  Худаниң ғәзивиниң сап һәм күчлүк шаравини Худаниң ғәзиви билән толған қәдәһтә ичиду. У муқәддәс периштәләр­ниң вә Қозиниң алдида от вә гуңгутта азаплиниду.

14:11  Уни қийниған отниң ис-түтәклири мәңгү пурқирап туриду. Девигә вә униң һәйки­лигә ибадәт қилип, униң исминиң бәлгүсини урғузғанларға кечә-күндүз арамлиқ болмайду».

14:12  Шуниң үчүн Худаниң әмирлирини тутқан вә Әйсаға садиқ болған хәлиқ сәвир-тақәтлик болуши лазим.

14:13  Мән йәнә асманда мундақ бир авазни аңлидим: «Бу сөзни яз: ‹ Буниңдин кейин Рәббимизгә мәнсүп болуп өлгәнләр нәқәдәр бәхитлик! › » Муқәддәс Роһ: «Дурус, улар өз ишлирини түгитип арам алиду. Чүнки қилған яхши әмәллириниң нәтиҗиси улар билән биллә болиду», деди.

14:14  Униңдин кейин бир парчә ақ булутни көрдүм. Булутниң үстидә бешиға алтун таҗа кийгән, қолида өткүр бир оғақ тутқан, Инсан Оғлиға охшайдиған Бири олтиратти.

14:15  Ибадәтханидин чиққан башқа бир периштә булутниң үстидә Олтарғучиға жуқури аваз билән: «Оғиғиңни сал вә ор! Чүнки ома вақти кәлди, зиминдики зираәтләр пишип йетилди», деди.

14:16  Булут үстидә Олтарғучи зиминға оғақ салди. Йәрдики зираәтләр орулди.

14:17  Асмандики ибадәтханидин йәнә бир периштә чиқти. Униңму өткүр бир оғиғи бар еди.

14:18  Арқидинла отни башқуридиған йәнә бир периштә қурванлиқ суписи тәрәптин чиқип, өткүр оғақ тутқан периштәгә жуқури аваз билән: «Өткүр оғиғиңни селип, йәр йүзиди­ки үзүм таллириниң сапақлирини жиғивал, чүнки үзүмләр пишип йетилди», деди.

14:19  Буниң билән периштә оғиғини йәр йүзигә салди вә йәрдики үзүм таллириниң мевилирини жиғип, Худаниң ғәзивиниң шарап көлчигигә ташлиди.

14:20  Шәһәрниң сиртидики шарап көлчиги­дики үзүмләр дәссилип, шәрбәтлири қан болуп, атниң тизгинигә келидиған егизликтә үч йүз чақирим жирақлиққа ақти.

Chapter 15

15:1  Асманда зор һәм һәйран қаларлиқ йәнә бир карамәтни, йәни ахирқи йәттә хил балаю-апәтни елип келидиған йәттә периш­тәни көрдүм. Худаниң ғәзиви бу балаю-апәтләр билән ахирлишатти.

15:2  Мән йәнә от арилаш хрусталь деңиздәк бир көрүнүшни көрдүм. Униң йенида девә үстидин ғалибә қилғанлар, йәни девигә вә униң һәйкилигә ибадәт қилмиған һәм униң намиға вәкиллик қилидиған рәқәм билән тамғиланмиғанлар туратти. Уларниң қоллирида Худа бәргән чилтарлар болуп,

15:3  улар Худаниң хизмәткари Мусаниң нахши­сини һәм Қоза һәққидики нахшини ейтишатти: «Һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа, Қилғанлириң улуқ вә карамәттур. Әй пүткүл хәлиқләрниң Падишаси, Йоллириң адил вә һәқтур.

15:4  Әй Пәрвәрдигар, Сәндин қорқмайдиған ким бар, Намиңни мәдһийилимәйдиған? Чүнки ялғуз бир муқәддәс Өзәңдурсән. Келип пүткүл хәлиқләр, Саңа сәҗдә қилғуси. Чүнки ашкарә болғач Қилғанлириңниң һәққанийлиғи».

15:5  Униңдин кейин асмандики ибадәтханиниң, йәни келишим чедири­ниң ечилғанлиғини көрдүм.

15:6  Йәттә хил балаю-апәтни өз илкидә тутқан йәттә периштә пакиз һәм пақирап туридиған кәндир рәхттин тон кийгән, көксигә алтун бәлбағ бағлиған һалда ибадәтханидин чиқти.

15:7  Төрт тирик мәхлуқниң бири йәттә периштәгә әбәдил-әбәт яшайдиған Худаниң ғәзиви билән толған йәттә алтун чинини бәрди.

15:8  Ибадәтхана Худаниң улуқлуғи вә қудритидин түтүн билән толди. Йәттә периштәниң йәттә балаю-апити тамам болмиғичә, һеч ким ибадәтханиға кирәлмиди.

Chapter 16

16:1  Шуниңдин кейин ибадәтханидин көтирилгән җараңлиқ бир авазниң йәттә периштәгә: «Бериңлар, Худаниң ғәзиви билән толған йәттә чинидикини йәр йүзигә төкүңлар!» дегәнлигини аңлидим.

16:2  Биринчи периштә берип чинидикини қуруқлуққа төкти. Буниң билән тенидә девиниң бәлгүси болған вә униң һәйкилигә ибадәт қилған­ларниң бәдинини жиркиничлик жириңлиқ ярилар қаплап кәтти.

16:3  Иккинчи периштә чинидикини деңизға төкти. Деңиз сүйи өлүк­ниң қениға охшаш қанға айланди вә ичидики пүтүн җанлиқлар өлди.

16:4  Үчинчи периштә чинидикини дәрия вә булақларға төкти. Уларниң сүйиму қанға айланди.

16:5  Андин су периштәсиниң мундақ дегәнлигини аңлидим: «Һазир вә әзәлдин бар болған муқәддәс Худа! Чиқарған һөкүмлириң дурус вә адилдур.

16:6  Яман адәмләр Сениң муқәддәс хәлқиң вә пәйғәмбәрләр қенини төккәнлиги үчүн, Сән уларға ичкили қан бәрдиң. Улар мошу җазаға лайиқтур».

16:7  Йәнә қурванлиқ суписидин кәлгән бир авазниң: «Әй һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа, һөкүмлириң һәқ вә адилдур», дегәнлигини аңлидим.

16:8  Төртинчи периштә чинидикини қуяшниң йүзигә төкти. Буниң билән қуяшқа инсанларни оттәк қизиғи билән өртәш қудрити берилди.

16:9  Инсанлар дәһшәтлик иссиқта өртәлди. Бирақ улар товва қилиш вә бу балаю-апәтләрни кәлтүрүш қудритигә егә болған Худаға һәмдусаналар ейтишниң орниға Уни қарғашти.

16:10  Бәшинчи периштә чинидикини девиниң тәхтигә төкти. Девиниң падишалиғини қараңғулуқ басти. Инсанлар азаптин тиллирини чишләшти.

16:11  Улар ағриқ азави вә ярилириниң дәстидин асмандики Худани қарғашти. Бирақ қилмишлириға товва қилишмиди.

16:12  Алтинчи периштә чинидикини улуқ Фират дәриясиға төкти. Шу һаман дәрияниң сүйи қуриди. Буниң билән күн чиқиштин келидиған падишаларниң йоли ечилди.

16:13  Шуниңдин кейин әҗдиһаниң, девиниң вә сахта пәйғәмбәрниң еғизлиридин чиққан пақиға охшайдиған үч яман роһни көрдүм.

16:14  Булар карамәтләр көрситидиған җинларниң роһлири болуп, пүтүн дуниядики падишаларни һәммигә қадир Худаниң улуқ күнидики җәңгә топлашқа кетивататти.

16:15  Әйса мундақ деди: «Қараңлар, оғриниң келишидәк туюқсиз келимән. Ялиңач қелип, номусқа қалмаслиқ үчүн, кийимлирини йениға қоюп, сәгәк ятқанлар нәқәдәр бәхитлик-һә!»

16:16  Үч яман роһ падишаларни ибранийчә «Армагедон» дейилидиған йәргә топлиди.

16:17  Йәттинчи периштә чинидикини һаваға төкти. Асмандики ибадәт­ханиниң тәхтидин көтирилгән җараңлиқ бир аваз: «Иш тамам!» деди.

16:18  Шу пәйттә чақмақлар чеқилди, гүлдүрмоминиң гүлдүр-қараслири аңланди. Йәр-зимин шунчилик тәврәндики, инсанлар яритилғандин бери бундақ қаттиқ тәвриниш болмиған еди.

16:19  Улуқ шәһәр Бабил үчкә бөлүнди. Һәр қайси әлләрдики шәһәрләрму йәр билән йәксән болди. Шу улуқ шәһәр Бабилдин һесап елиниш үчүн, Худаниң қаттиқ ғәзиви билән толған қәдәһ униңға берилди.

16:20  Пүтүн араллар ғайип болди, тағлар йоқалди.

16:21  Асмандин инсанларниң үстигә һәр бир даниси қириқ бәш килограмм чамисида келидиған мөлдүр яғди. Бу мөлдүр апити шундақ қорқунучлуқ болдики, инсанлар бу балаю-апәтниң дәстидин Худани қарғашти.

Chapter 17

17:1  Йәттә чиниси бар йәттә периштәниң бири келип, маңа: — Бу йәргә кәл, сулар үстидә олтарған, даңқи чиққан паһишә аялниң тартидиған җазасини саңа көрситип қояй.

17:2  Дуния­ниң падишалири униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилишти, йәр йүзидә яшайдиғанлар униң җинсий әхлақсизлиғиниң шаравидин мәс болушти, — деди.

17:3  Униңдин кейин периштә мени бир чөлгә елип кәтти. Шу чағда Муқәддәс Роһ мени өз илкигә алған еди. У йәрдә йәттә башлиқ, он мүңгүзлүк, пүтүн әзайини күпүрлүк намлири қаплиған бир тоқ қизил девиниң үстидә олтарған бир аялни көрдүм.

17:4  Аял сөсүн вә тоқ қизил рәңлик кийим кийгән болуп, алтун, қиммәт баһалиқ таш вә үнчә-мәрвайитлар билән безәлгән еди. Қолида жиркиничлик нәрсиләр вә өз җинсий әхлақсизлиғиниң мәйнәтчиликлири билән толған бир алтун қәдәһ бар еди.

17:5  Пешанисигә «Улуқ Бабил — паһишиләрниң вә дуниядики пүткүл жиркиничликләрниң аниси» дегән бир сирлиқ нам йезилған еди.

17:6  Мән аялниң Худаниң муқәддәс хәлқи, йәни Әйсаға гувалиқ берип қурван болғанларниң қени билән мәс болғанлиғини көрдүм. Уни көрүп интайин һәйран болдум.

17:7  Периштә маңа мундақ деди: — Немигә һәйран болуватисән? Аялниң вә у минип турған йәттә башлиқ, он мүңгүзлүк девиниң сирини саңа ейтип берәй.

17:8  Сән көргән девә бир заманларда бар еди, һазир йоқ. У кейин теги йоқ һаңдин чиқип, һалакәткә йүзлиниду. Йәр йүзидә яшайдиған, амма дуния яритилғандин бу ян нами һаятлиқ дәптиригә йезилмиған кишиләр девини көрүп интайин һәйран қалиду. Чүнки у бир заманларда бар еди, һазир йоқ, лекин йәнә пәйда болиду.

17:9  Буни чүшиниш үчүн әқил-парасәт керәк. Йәттә баш у аял олтарған йәттә таққа, шундақла йәттә падишаға вәкиллик қилиду.

17:10  Буларниң бәши ағдурулған, бири бар, йәнә бири техи кәлмиди. У кәлгәндә азла вақит туралайду.

17:11  Бурун бар, лекин һазир болмиған девиниң өзи сәккизинчи падишадур. У һәм йәттә падишаниң қатарида һалакәткә йүзлиниду.

17:12  Сән көргән девиниң он мүңгүзи техи һөкүм сүрмигән он падиша­дур. Лекин буларға девә билән биллә бир саатлиқ падишалиқ һоқуқи берилиду.

17:13  Бу падишалар өз қудрити вә һоқуқлирини бир нийәт, бир мәхсәттә девигә беришиду.

17:14  Девә вә падишалар бирлишип Қозиға қарши җәң қилиду. Қоза ғалибә қилиду, чүнки Қоза рәбләрниң Рәбби, падишаларниң Падишасидур. Униң билән бир сәптикиләр чақирилған, талланған вә Униңға садиқ болғанлардур.

17:15  Периштә маңа йәнә: — Паһишә аял бойида олтарған, сән көргән суларниң өзи милләт­ләр, қәбилиләр, хәлиқләр вә һәр хил тилларда сөзлишидиған кишиләр­дур.

17:16  Сән көргән девә вә он мүңгүз бу паһишә аялдин нәпрәтлиниду, уни талан-тараҗ қилип ялиңачлап қойиду, униң гөшини йәп, өзини отта көйдүриду.

17:17  Чүнки Худа әшу он падишаниң қәлбини әсир қилип, уларниң өз мәхсәтлирини әмәлгә ашурғузиду. Шуниң билән бу падишалар Худаниң сөзлири әмәлгә ашқичә, һөкүмранлиқ һоқуқини девигә өткүзүп бериштә бирликкә келиду.

17:18  Сән көргән аял дунияниң падишалири үстидин һөкүмранлиқ қилидиған улуқ шәһәр — Бабилдур, — деди.

Chapter 18

18:1  Униңдин кейин чоң һоқуқлуқ йәнә бир периштәниң асман­дин чүшүватқанлиғини көрдүм. Йәр йүзи униң парлақ нури билән йоруп кәтти.

18:2  Периштә җараңлиқ аваз билән мундақ вақириди: «Гумран болди, улуқ шәһәр Бабил гумран болди! Әнди у җинларниң макани, Һәр хил яман роһларниң угиси, Һәр хил иплас вә жиркиничлик қушларниң угисидур.

18:3  Чүнки ичишти һәр қайси хәлиқләр, Униң әхлақсизлиғиниң күчлүк шаравидин. Җинсий әхлақсизлиқ қилишти дунияниң падишалири униң билән, Бейишти дунияниң содигәрлири. Униң баяшәтчилигиниң көплүгидин».

18:4  Асмандин йәнә бир авазни аңлидим: «У йәрдин чиқиңлар, әй хәлқим! Болмиса шерик болисиләр у шәһәрниң гуналириға. Учрайсиләр униң бешиға чүшидиған балаю-апәтләргә.

18:5  Чүнки пәләккә йәтти униң қатму-қат гуналири, Худаниң ядиға йәтти униң яман қилмишлири.

18:6  Яндуруңлар униң силәргә қилғиниға мувапиқ. Қайтуруңлар униң қилмишлириға қошлап. Сунуңлар икки баравәр толтуруп, Униң шарап бәргән қәдиһини.

18:7  Әйш-ишрәттә һашамәтчилик билән яшиған қандақ, Бериңлар униңға азап вә әләм шундақ. Чүнки махтинидуки у өз көңлидә: ‹ Олтиримән хаништәк тәхттә, Тул әмәсмән. Тутмасмән әсла матәм! ›

18:8  Бу сәвәвидин Униң бешиға келидиған балаю-апәт, Йәни өлүм, ачарчилиқ вә матәм, Келиду һаман бир күн ичидила. Өртилиду у от ичидә. Чүнки сорақ қилиду уни Қудрәтлик Пәрвәрдигар Худа!»

18:9  Униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилған вә әйш-ишрәттә яшиған дунияниң падишалири уни өртигән отниң ис-түтәклирини көргәндә, униң һалиға ечинип жиға-зар қилишиду.

18:10  Униң тартиватқан азави­дин қорқуп, жирақта туруп дәйдуки: «Исит! Исит! Улуқ шәһәр! Аһ Бабил, күчлүк шәһәр! Тартилдиң җазаға, бир саат ичидила».

18:11  Дуниядики содигәрләрму униң һалиға ечинип жиға-зар қилишиду. Чүнки әнди уларниң маллирини,

18:12  йәни алтун-күмүч, қиммәт баһалиқ таш, үнчә-мәрвайит, есил кәндир рәхт, сөсүн товар-дурдун, ипәк, тоқ қизил рәңлик гәзмал, һәр түрлүк хушбой яғачлар, пил чиши, әң есил яғач, мис, төмүр вә мәрмәрләрдин ишләнгән хилму-хил буюмлар,

18:13  шуниңдәк гүлдарчин, дора-дәрмәк, исриқ, мурмәкки, мәстәк, шарап, зәйтун йеғи, ақ ун, буғдай, кала, қой, ат, һарву вә қуллирини, йәни адәмлирини сетивалидиған киши йоқтур.

18:14  Бу содигәрләр Бабилға: «Сән мәстанә болған есил нәрсиләр сәндин кәтти; Пүтүн есил мал-дуниялириң ғайип болди. Сән уларни әнди тапалмассән», дәйду.

18:15  Бабилда бу малларни сетип бейиған содигәрләр шәһәрниң тартиват­қан азап-оқубәтлиридин қорқуп, жирақта туруп, униң һалиға ечинип жиға-зар қилишип дейишидуки:

18:16  «Исит, исит улуқ шәһәр! Оралған едиң есил кәндир рәхтләргә, сөсүн вә тоқ қизил рәңлик гәзмалларға, Безәлгән едиң алтун, қиммәт баһалиқ таш вә үнчә-мәрвайитларға!

18:17  Бәрбат болдуң шунчә улуқ байлиқлар билән бир саат ичидила». Барлиқ кемә башлиқлири, кемидики йолувчилар, кемичиләр вә деңиз­ға тайинип җан бақидиғанларниң һәммиси жирақта туруп:

18:18  уни өртигән отниң ис-түтәклирини көрүп: «Бу улуқ шәһәрниң йәнә бир тәңдиши бармиду?» дәп пәрият қилишиду.

18:19  Улар башлириға топа төкүшүп, матәм тутуп, һәсрәт билән үн селип мундақ дәп жиғлишиду: «Исит! Исит! Улуқ шәһәр! Бейиған еди униң байлиғидин деңизда кемиси барлар, Һалбуки, вәйран болди шәһәр бир саат ичидила!»

18:20  «Әй асман, әй Худаниң муқәддәс хәлқи, әлчиләр вә пәйғәмбәрләр! Хуш болуңлар униң бешиға кәлгәнләрдин! Чүнки җазалап Худа уни, Елип бәрди силәрниң дәрдиңларни».

18:21  Андин күчлүк бир периштә түгмән тешиға охшаш йоған бир ташни көтирип, деңизға ташлап мундақ деди: «Ташлиниду мана шундақ шиддәт билән улуқ шәһәр Бабил, Көрүнмәйду қайта.

18:22  Әнди аңланмайду авази униңда, Чилтарчиниң, нахшичиниң, канайчиниң, сүнәйчиниң. Әнди тепилмайду униңда һеч қандақ қол һүнәрвән. Әнди аңланмайду авази түгмәнчиниң.

18:23  Әнди парлимайду чирақ йоруғи униңда, Аңланмайду муңдишиши йеңи әр-хотунларниң. Дунияниң әң мәртивилик кишилири еди униң содигәрлири, Азди сехри билән пүтүн хәлқи аләм.

18:24  Төкүлди бу шәһәрдә қанлири, Пәйғәмбәрләр, Худаниң муқәддәс хәлқи, йәр йүзидә қирғин болғанларниң».

Chapter 19

19:1  Шуниңдин кейин асманда нурғун халайиқниң вақирашли­ри­дәк бир авазни аңлидим. Улар: «Һәмдусана! Ниҗатлиқ, улуқлуқ вә қудрәт Худайимизға мәнсүптур.

19:2  Чүнки Униң һөкүмлири һәқ вә адилдур. У йәр йүзини өз җинсий әхлақсизлиғи билән бузған даңлиқ паһишини сораққа тартип, Өз хизмәткарлириниң қениниң интиқамини алди», дейишәтти.

19:3  Улар йәнә: «Һәмдусана! Паһишини өртигән отниң ис-түтәклири Пурқирайду әбәдил-әбәт!» дейишти.

19:4  Жигирмә төрт йетәкчи вә төрт тирик мәхлуқ йәргә баш қоюп: «Амин! Һәмдусана!» дәп тәхттә олтарған Худаға сәҗдә қилишти.

19:5  Униңдин кейин тәхттин көтирилгән бир аваз мундақ деди: «Әй Худаниң пүткүл хизмәткарлири, Уни чоңқур һөрмәтлигән улуқ вә әрзимәсләрниң һәммиси Уни мәдһийиләңлар!»

19:6  Андин суларниң шарқиришиға, қаттиқ гүлдүрмоминиң гүлдүрли­шигә вә нурғун халайиқниң авазиға охшаш бир авазни аңлидим. Улар: «Һәмдусана! Һәммигә қадир Пәрвәрдигаримиз Худа һөкүмрандур.

19:7  Шат-хорамлиқ билән тәнтәнә қилайли! Уни мәдһийиләп улуқлайли! Чүнки Қозиниң той күни йетип кәлди, Қиз өзини тәйяр қилди.

19:8  Униңға кийиш үчүн пакиз вә ялтирап туридиған есил кәндир тон берилди», дәп вақирашти. (Есил кәндир Худаниң муқәддәс хәлқиниң хәйирлик ишлириға вәкиллик қилиду.)

19:9  Андин периштә маңа: — Мону сөзләрни хатириләвал, «Қозиниң той зияпитигә тәклип қилинғанлар нәқәдәр бәхитлик!» — деди. У маңа йәнә: — Булар Худаниң һәқиқий сөзлиридур, — деди.

19:10  Униңға сәҗдә қилиш үчүн айиғиға баш қойдум. Лекин у: — Һәргиз ундақ қилма! Мәнму Худаниң сән вә Әйсаға гувалиқ бәргән қериндашлириңға охшаш хизмәткаримән. Худағила ибадәт қил! Чүнки Әйса Мәсиһ һәққидә гувалиқ бериш Худаниң пәйғәмбәр­лик сөзини ейтишниң һәқиқий маһийитидур, — деди.

19:11  Униңдин кейин асманниң ечилғанлиғини вә у йәрдә турған бир ақ атни көрдүм. Атқа Мингүчиниң исми «Садиқ» вә «Һәқ» еди. У адил һөкүм вә адил җәң қилатти.

19:12  Униң көзлири ялқунлап турған отқа охшатти. Бешида нурғун таҗа бар болуп, бәдинигә Өзидин башқа һеч ким билмәйдиған бир исим йезилған еди.

19:13  Учисиға қанға миләнгән тон кийгән бу атқа Мингүчиниң исми «Худаниң Сөзи» еди.

19:14  Пакиз вә аппақ есил кәндир тон кийгән асмандики қошунлар ақ атларға минип, Униң кәйнидин әгишип келивататти.

19:15  Униң ағзидин һәр қайси хәлиқләргә зәрбә бериш үчүн өткүр бир қилич чиқип туратти. У хәлиқләрни төмүр калтәк билән башқуратти. У Худаға қарши турғучиларни худди үзүмләрни шарап көлчигидә дәссәп миҗиған­дәк, һәммигә қадир Худаниң отлуқ ғәзиви билән һалак қилатти.

19:16  Униң тони вә йотисида «Падишаларниң Падишаси вә рәбләрниң Рәбби» дегән нами йезилған еди.

19:17  Андин қуяшниң ичидә турған бир периштәни көрдүм. У асманда учуватқан барлиқ қушларға қаттиқ аваз билән: «Келиңлар, Худаниң улуқ зияпитигә жиғилиңлар!

19:18  Падишаларниң, сәрдарларниң вә қудрәтликләрниң, шундақла атларниң вә униңға мингәнләрниң, қулларниң вә әркин адәмләрниң, улуқларниң вә әрзимәсләрниң гөшлирини йәңлар», деди.

19:19  Униңдин кейин девә, дуния падишалири вә уларниң ләшкәрли­риниң атқа Мингүчи һәм Униң қошуни билән җәң қилиш үчүн җәм болғанлиғини көрдүм.

19:20  Девә вә униңға вакалитән мөҗүзиләр көрсәткән сахта пәйғәмбәр иккилиси тутулди. Сахта пәйғәмбәр шу мөҗүзиләр арқилиқ тенидә девиниң бәлгүси болған һәм девиниң һәйкилигә ибадәт қилғанларни аздуруп жүргән еди. Уларниң һәр иккилиси гуңгут йениватқан от көлигә тирик ташланди.

19:21  Уларниң ләшкәрлири атқа Мингүчиниң ағзидин чиққан қилич билән чепилди. Пүтүн учарқанатлар буларниң гөшини йәп тойди.

Chapter 20

20:1  Униңдин кейин қолида теги йоқ һаңниң ачқучи вә йоған бир кишән тутқан бир периштәниң асмандин чүшүватқанлиғини көрдүм.

20:2  Периштә әҗдиһани, йәни иблис яки шәйтан дейилгән һелиқи қедимий иланни тутуп, миң жиллиқ кишәнлиди.

20:3  Һәр қайси хәлиқләрниң миң жил тошқичә қайта аздурулмаслиғи үчүн, уни теги йоқ һаңға ташлиди. Андин һаңниң ағзини йепип тамғиливәтти. Миң жил тошқандин кейин, әҗдиһа вақитлиқ қоюп берилиши керәк еди.

20:4  Андин тәхтләрни вә уларда олтарғанларни көрдүм. Уларға һөкүм қилиш һоқуқи берилгән еди. Униңдин башқа, Әйсаға гувалиқ бәргәнлиги вә Худаниң сөзини йәткүзгәнлиги үчүн каллиси елинған­лар­ниң җанлириниму көрдүм. Улар девигә вә униң һәйкилигә ибадәт қилмиған, униң бәлгүси пешанисигә вә қоллириға урулмиғанлар еди. Уларниң һәммиси тирилип, Мәсиһ билән бирликтә миң жил һөкүм сүрәтти.

20:5  Бу дәсләпки тирилиш еди. Өлүкләрниң қалғанлири миң жил тошмиғичә тирилмәтти.

20:6  Дәсләпки тирилиштин һөзүрләнгәнләр бәхитлик вә муқәддәстур. Иккинчи өлүмниң буларни илкигә елиш һоқуқи йоқтур. Улар Худаниң вә Мәсиһниң роһанийлири болиду вә Мәсиһ билән бирликтә миң жил һөкүм сүриду.

20:7  Миң жил тошқанда, шәйтан зиндандин бошитилип,

20:8  йәр йүзиниң төрт булуңидики хәлиқләрни, йәни йәҗүҗ билән мәҗүҗләрни аздуруш вә уларни җәң қилиш үчүн бир йәргә топлашқа чиқиду. Топлинидиғанларниң сани деңиз бойидики қумдәк санақсиздур.

20:9  Улар пүтүн йәр йүзини кезип, Худаниң муқәддәс хәлқиниң туриди­ған җайини, йәни у сөйидиған шәһәрни қоршавға алиду. Лекин асмандин от йеғип, уларни күл қилиду.

20:10  Уларни аздурған иблис болса девә билән сахта пәйғәмбәр көйүватқан от вә гуңгут көлигә ташлинип, у йәрдә кечә-күндүз мәңгү азаплиниду.

20:11  Униңдин кейин чоң бир ақ тәхт вә униңда Олтарғучини көрдүм. Асман билән зимин Униң алдидин қечип, ғайип болди.

20:12  Мән йәнә өлүкләрни көрдүм. Улуқ яки әрзимәс болсун, һәммиси тәхтниң алдида туратти. Китаплар ечилди. «Һаятлиқ дәптири» дейилгән йәнә бир китапму ечилди. Өлүкләр китапларда хатириләнгәнләр бойичә өз әмәлиятиға қарап һөкүм қилинди.

20:13  Деңиз өзидики өлүкләрни, өлүм вә өлүкләр дияриму өзлиридики өлүкләрни тапшурушти. Һәр ким өз әмәлиятиға қарап һөкүм қилинди.

20:14  Андин өлүм вә өлүкләр дияри от көлигә ташланди. Мана бу от деңизи иккинчи өлүмдур.

20:15  Исми һаятлиқ дәптиридә йезилмиғанларниң һәммиси от көлигә ташланди.

Chapter 21

21:1  Андин йеңи асман вә йеңи зиминни көрдүм, чүнки бурунқи асман вә зимин ғайип болған еди. Деңизму йоқалған еди.

21:2  Муқәддәс шәһәрниң, йәни Худа назил қилған йеңи Йерусалимниң асмандин худди өз жигитигә пәдәзлинип һазирланған қиздәк чүшүватқанлиғини көрдүм.

21:3  Тәхттин көтирилгән җараңлиқ бир авазниң мундақ дегәнлигини аңлидим: «Мана, Худаниң макани инсан­ларниң арисидидур, Худа уларниң арисида яшайду, улар Худаниң хәлқи болиду. Худа Өзиму уларниң арисида туруп, уларниң Худаси болиду,

21:4  У уларниң көзлиридики һәр бир тамча яшлирини етиду. Әнди өлүм әсла болмайду, нә матәм, нә жиға-зар, нә қайғу-әләм болмайду, чүнки бурунқи аләм өтүп кәтти».

21:5  Бу чағда тәхттә Олтарғучи мундақ деди: «Мана, һәммини йеңилай­мән!» У маңа йәнә: «Буларни хатириләвал, чүнки бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур», деди.

21:6  У йәнә: «Тамам болди. Баш вә Ахир, Муқәддәм вә Тамам Өзәмдурмән. Уссиғанларға һаятлиқ сүйиниң булиғидин һәқсиз су беримән.

21:7  Ғалибә қилғанлар буларға мирасхорлуқ қилиду. Мән уларниң Худаси болимән. Уларму Мениң пәрзәнтлирим болиду.

21:8  Лекин қорққанчақ, етиқатсиз, бузуқ, қатил, җинсий әхлақсизлиқ қилғучи, сехиргәр, бутпәрәс вә ялғанчиларға кәлсәк, уларниң ериши­диғини гуңгут билән янған от көлидур. Мана бу иккинчи өлүмдур».

21:9  Ахирқи йәттә балаю-апәт билән толған йәттә чинини тутқан йәттә периштәдин бири келип, маңа: — Кәл! Қозиға һәмра болидиған қизни саңа көрситип қояй, — деди.

21:10  Андин Муқәддәс Роһниң мени өз илкигә елиши билән, периштә мени чоң вә егиз бир таққа елип чиқти. У йәрдин маңа асмандин Худа назил қилған муқәддәс шәһәр Йерусалимниң чүшүватқанлиғини көрсәтти.

21:11  Шәһәр Худаниң улуқлуғи билән толған болуп, униң пақириши интайин есил бир гөһәрниң, йешил қашташтәк ялтириған хрустальниң пақиришиға охшатти.

21:12  Шәһәрниң чоң һәм егиз сепили вә он икки дәрвазиси бар еди. Һәр бир дәрвазини бирдин периштә сақлатти. Һәр бир дәрвазиниң үстигә исраилларниң он икки қәбили­си­дин бириниң исми йезилған еди.

21:13  Шәриқтә үч дәрваза, ғәриптә үч дәрваза, шималда үч дәрваза вә җәнупта үч дәрваза бар еди.

21:14  Шәһәрни қоршап турған сепилниң он икки һул теши бар болуп, уларниң үстигә Қозиниң он икки әлчисиниң исимлири йезилған еди.

21:15  Маңа гәп қилған периштәниң қолида шәһәрни вә шәһәрниң дәрвазилири билән сепилини өлчәйдиған бир алтун өлчигүч бар еди.

21:16  Шәһәр төрт булуңлуқ болуп, узунлуғи билән кәңлиги охшаш еди. Периштә шәһәрни өлчигүч билән өлчиди. Һәр бир тәрипи икки миң икки йүз чақирим кәлди. Узунлуғи, кәңлиги вә егизлиги бир-биригә тәпму-тәң еди.

21:17  Периштә сепилниму өлчиди. Сепилниң қелинлиғи у ишләткән инсанларниң өлчигүчи бойичә атмиш бәш метр кәлди.

21:18  Сепил йешил қашташтин, шәһәр әйнәктәк сүзүк сап алтундин бена қилинған еди.

21:19  Шәһәр сепилиниң һули һәр хил есил ташлар билән безәлгән еди. Биринчи һул таш йешил қашташ, иккинчиси көк яқут, үчинчиси һеқиқ, төртинчиси зумрәт,

21:20  бәшинчиси қизил һеқиқ, алтинчиси қизил кварц, йәттинчиси сериқ кварц, сәккизинчиси рәңсиз яқут, тоққузинчиси топаз, онинчиси йешил кварц, он биринчиси сөсүн яқут вә он иккинчиси сөсүн кварц еди.

21:21  Он икки дәрваза он икки мәрвайит еди, йәни дәрвазиларниң һәр бири бирдин мәрвайиттин ясалған еди. Шәһәрниң ғол йоли әйнәктәк сүзүк сап алтундин еди.

21:22  Шәһәрдә һеч қандақ ибадәтхана көрмидим, чүнки һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа вә Қоза шәһәрниң ибадәтханисидур.

21:23  Шәһәрниң йорутулуши үчүн қуяш яки ай һаҗәтсиз болуп, уни Худаниң парлақ нури йорутуп туриду. Қоза униң чириғи болиду.

21:24  Дуниядики хәлиқләр шәһәрдики йоруқлуқта яшайду. Дунияниң падишалири шану-шәвкитини у йәргә елип келиду.

21:25  Шәһәрниң дәрвазилири мәңгү тақалмай күн бойи очуқ туриду, чүнки у йәрдә зади кечә болмайду.

21:26  Һәр қайси хәлиқләр шану-шәвкитини вә иззитини у йәргә елип келиду.

21:27  У йәргә һәр қандақ напак нәрсиләр вә жирки­нич­лик ишларни қилидиған ялғанчи кишиләр кирәлмәйду; пәқәт нами Қозиниң һаятлиқ дәптиридә йезилғанларла кирәләйду.

Chapter 22

22:1  Униңдин кейин периштә маңа Худаниң вә Қозиниң тәхтидин башланған, хрустальдәк сүзүк һаятлиқ сүйи еқиватқан дәрия­ни көрсәтти.

22:2  Шәһәрниң ғол йолиниң оттурисида еқиватқан бу дәрия­ниң икки тәрипидә он икки қетим мевә беридиған, йәни һәр айда мевә беридиған һаятлиқ дәриғи болуп, дәрәқниң йопурмақлири пүткүл хәлиқләргә шипа еди.

22:3  Ләнәткә учрайдиған ишлар қалмайду. Худаниң вә Қозиниң тәхти шәһәрниң ичидә болуп, Худаниң хизмәт­карлири у йәрдә ибадәт қилиду.

22:4  Улар Худаниң җамалини көриду, Худаниң нами уларниң пешанилиригә йезилиду.

22:5  У йәрдә әсла кечә болмайду, нә чирақ нуриға, нә қуяш нуриға һаҗити чүшмәйду. Чүнки Пәрвәрдигар Худа уларниң йоруқлуғи болуп, улар әбәдил-әбәт һөкүм сүриду.

22:6  Периштә маңа: — Бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур. Пәйғәмбәрләрниң роһиға илһам бәргән Пәрвәрдигар Худа йеқин кәлгүсидә йүз бериши муқәррәр болған вақиәләрни Өз хизмәткарлириға көрситиш үчүн, периштәсини әвәтти, — деди.

22:7  Әйса Мәсиһ мундақ деди: «Мана, пат йеқинда келимән! Бу китап­тики пәйғәмбәрлик сөзләргә әмәл қилғанлар нәқәдәр бәхитлик!»

22:8  Буларни аңлиғучи вә көргүчи мән Юһаннамән. Бу ишларни аңли­ғи­нимда вә көргинимдә, буларни маңа көрсәткән периштәгә сәҗдә қилиш үчүн униң айиғиға баш қойдум.

22:9  Лекин у маңа: — Һәргиз ундақ қилма! Мән саңа, пәйғәмбәр болған сениң қериндаш­лириңға һәм бу китаптики сөзләргә әмәл қилғанларға охшаш Худаниң хизмәткаримән. Худағила ибадәт қил! — деди.

22:10  У маңа йәнә: — Бу китаптики пәйғәмбәрлик сөзләрни печәтләп мәхпий тутма, чүнки бу ишларниң әмәлгә ашидиған вақти йеқиндур.

22:11  Яманлиқ қилғучилар яманлиғини қиливәрсун, пәскәшләр пәскәшлигини давам­лаш­турувәрсун, һәққанийлар һәққанийлиғини давамлаштурувәрсун, Худаға атилип пак болғанлар паклиқта яшавәрсун, — деди.

22:12  Әйса Мәсиһ мундақ деди: «Мана, пат йеқинда келимән! Һәр кимниң әмәлиятиға қарап, беридиғинимни Өзәм билән биллә елип келимән.

22:13  Баш вә Ахир, Тунҗа вә Ахирқи, Муқәд­­дәм вә Тамам Мән болимән».

22:14  Һаятлиқ дәриғиниң мевилиридин һөзүрлиниш вә шәһәр дәрва­зи­­лиридин кириш һоқуқиға еришиш үчүн тонлирини жуюп тазилиған­лар нәқәдәр бәхитлик!

22:15  Пәскәшләр, сехиргәрләр, җинсий әхлақсизлиқ қилғучилар, қатиллар, бутпәрәсләр, ялғанчилар вә ялғанчилиқ қилиш­қа хуштарларниң һәммиси шәһәрниң сиртида қалиду.

22:16  «Мәнки Әйса Мәсиһ мәсиһийләр җамаәтлиригә бу ишлар­­­ни йәткүзүш үчүн, периштәмни әвәттим. Давутниң Нотиси һәм Әвлади Мән болимән. Парлақ таң Юлтузи Мән болимән».

22:17  Муқәддәс Роһ вә тойи болидиған қиз: «Кәл!» деди. Аңлиған­ларниң һәммисиму: «Кәл!» десун. Уссиған кәлсун, халиған киши һаятлиқ сүйидин һәқсиз ичсун.

22:18  Мәнки Юһанна бу китаптики пәйғәмбәрлик сөзләрни аңлиған­ларни җиддий агаһландуримәнки: Кимду-ким бу сөзләргә бир нәрсә қошса, Худа униңға бу китапта йезилған балаю-апәтләрни кәлтүриду.

22:19  Кимду-ким бу пәйғәмбәрлик сөзләр йезилған китаптики бирәр сөзни чиқиривәтсә, Худаму уни бу китапта йезилған һаятлиқ дәриғидин вә муқәддәс шәһәрдин берилидиған үлүшидин мәһрум қилиду.

22:20  Мана буларға гувалиқ бәргүчи Әйса Мәсиһ мундақ дәйду: «Шундақ, пат йеқинда келимән!» «Амин! Кәл, я Рәббим Әйса!»

22:21  Рәббимиз Әйсаниң меһир-шәпқити Худаниң муқәддәс хәлқи билән биллә болғай, амин!