Bela - I Corinthians

Chapter 1

1:1  Павал, воляй Божаю пакліканы апостал Ісуса Хрыста, і Сасфэн брат,

1:2  Царкве Божай, якая ў Карынфе, асьвечаным у Хрысьце Ісусе, пакліканым сьвятым, з усімі, хто заклікае імя Госпада нашага Ісуса Хрыста, у кожным месцы, у іх і ў нас:

1:3  мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

1:4  Не перастаю дзякаваць Богу майму за вас, дзеля мілаты Божай, дадзенай вам у Хрысьце Ісусе.

1:5  Бо ў Ім вы ўзбагаціліся ўсім, усякім словам і ўсякім разуменьнем,

1:6  бо сьведчаньне Хрыстовае сьцьвердзілася ў вас,

1:7  так што вы ня маеце нястачы ні ў якім дараваньні, чакаючы зьяўленьня Госпада нашага Ісуса Хрыста,

1:8  Які і ўмацуе вас да канца, каб вам быць бязьвіннымі ў дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста.

1:9  Верны Бог, Якім вы пакліканыя да супольнасьці з Сынам Ягоным, Ісусам Хрыстом, Госпадам нашым.

1:10  Малю вас, браты, імем Госпада нашага Ісуса Хрыста, каб усе вы гаварылі адно, і ня было паміж вамі падзелаў, а каб вы спалучаны былі ў адным духу і ў адных помыслах.

1:11  Бо ад дамашніх Хлоіных сталася мне вядома пра вас, браты мае, што паміж вамі ёсьць незлагадзь.

1:12  Я разумею тое, што ў вас кажуць: "я Паўлаў"; "я Апалосаў"; "я Кіфаў"; "а я Хрыстоў".

1:13  Хіба падзяліўся Хрыстос? хіба Павал крыжаваўся за вас? альбо ў імя Паўлава вы ахрысьціліся?

1:14  Дзякую Богу, што я нікога з вас ня хрысьціў, акрамя Крыспа і Гаія,

1:15  каб не сказаў хто, што я хрысьціў у імя маё.

1:16  Хрысьціў я таксама Сьцяпанаў дом; а ці хрысьціў я яшчэ каго, ня ведаю.

1:17  Бо Хрыстос паслаў мяне ня хрысьціць, а зьвеставаць, ня ў мудрасьці слова, а каб не зьнясіліць крыж Хрыстовы.

1:18  Бо слова пра крыж для пагібельных — юродзтва ёсьць, а нам, што ратуемся, — сіла Божая!

1:19  Бо напісана: "Я зьнішчу мудрасьць мудрацоў, і розум разумных адкіну".

1:20  Дзе мудрэц? дзе кніжнік? дзе суразмоўца веку гэтага? Ці не абярнуў Бог мудрасьць сьвету гэтага ў неразумнасьць?

1:21  Бо калі сьвет сваёй мудрасьцю не спазнаў Бога ў мудрасьці Божай, дык заўгодна было Богу юродзтвам пропаведзі выратаваць веруючых.

1:22  Бо і Юдэі патрабуюць цудаў, і Эліны шукаюць мудрасьці;

1:23  а мы прапаведуем Хрыста ўкрыжаванага, для Юдэяў камень спатыкненьня, а для Элінаў неразумнасьць,

1:24  а для саміх пакліканых, Юдэяў і Элінаў, Хрыста, Божую сілу і Божую мудрасьць;

1:25  бо і буянае Божае мудрэйшае за людзей, і нямоцнае Божае мацнейшае за людзей.

1:26  Паглядзеце, браты, хто вы, закліканыя: няшмат сярод вас мудрых па плоці, няшмат моцных, няшмат высакародных;

1:27  але Бог выбраў буянае сьвету, каб пасароміць мудрых, і нямоглае сьвету выбраў Бог, каб пасароміць моцнае;

1:28  і бязроднае сьвету і пагарджанае і нічога ня значнае выбраў Бог, каб зьнясіліць значнае;

1:29  на тое, каб ніякая плоць не пахвалялася перад Богам.

1:30  Ад Яго і вы ў Хрысьце Ісусе, Які зрабіўся нам мудрасьцю ад Бога, праведнасьцю і асьвячэньнем і адкупленьнем,

1:31  каб было, як напісана: "хто хваліцца, хваліся Госпадам".

Chapter 2

2:1  І калі я прыходзіў да вас, браты, прыходзіў абвяшчаць вам сьведчаньне Божае не ў высока ўзьнёсласьці слова ці мудрасьці.

2:2  Бо я пастанавіў сабе нічога іншага між вамі ня ведаць, апроч Ісуса Хрыста, і пры тым — укрыжаванага.

2:3  І быў я ў вас зьняможаны і ў страху і ў вялікім трымценьні.

2:4  І слова маё, і казань мая не ў пераканаўчых словах чалавечай мудрасьці, а ў выяўленьні Духа і сілы,

2:5  каб вера вашая была ня ў мудрасьці чалавечай, а ў сіле Божай.

2:6  А мудрасьць мы прапаведуем сярод дасканалых, але мудрасьць ня веку гэтага і ня ўладцаў веку гэтага праходных,

2:7  а прапаведуем мудрасьць Божую, тайную, схаваную, якую Бог вызначыў спрадвеку на славу нашую,

2:8  якое ніхто з уладцаў веку гэтага не спазнаў; бо, калі б спазналі, дык не ўкрыжавалі б Госпада славы.

2:9  А, як напісана: "ня бачыла таго вока і ня чула вуха, і ня ўзыходзіла тое ў сэрца чалавека, што тым Бог падрыхтаваў, хто любіць Яго".

2:10  А нам Бог адкрыў гэта Духам Сваім; бо Дух ва ўсё пранікае, і ў глыбіні Божыя.

2:11  Бо хто зьлюдзей ведае, што ў чалавеку, акрамя духу чалавечага, які жыве ў ім? Так і Божага ніхто ня ведае, акрамя Духа Божага.

2:12  Але мы прынялі ня духа сьвету гэтага, а Духа ад Бога, каб ведаць дараванае нам ад Бога;

2:13  што і абвяшчаем не ад чалавечай мудрасьці вывучанымі словамі, а вывучанымі ад Духа Сьвятога, суадносячы духоўнае з духоўным.

2:14  Душэўны чалавек ня прымае таго, што ад Духа Божага, бо ён лічыць гэта юродзтвам; і ня можа разумець, бо пра гэта трэба разважаць духоўна.

2:15  А духоўны разважае пра ўсё, а пра яго разважыць ніхто ня можа.

2:16  Бо "хто спазнаў розум Гасподні, каб мог разважыць яго?" А мы маем розум Хрыстовы.

Chapter 3

3:1  І я ня мог гутарыць з вамі, браты, як з духоўнымі, а як з плоцкімі, як зь немаўляткамі ў Хрысьце.

3:2  Я ўзгадаваў вас малаком, а ня цьвёрдаю ежаю; бо вы яшчэ не маглі есьці яе, ды і цяпер яшчэ ня можаце.

3:3  Бо вы яшчэ плоцкія. Бо, калі паміж вамі зайздрасьць, звады і несугалосіца, дык ці ж ня плоцкія вы? і ці ня па людзкім звычаі робіце?

3:4  Бо, калі адзін кажа: "Я Паўлаў", а другі: "я Апалосаў", дык ці ж ня плоцкія вы?

3:5  Хто Павал? хто Апалос? Яны толькі слугі, празь якіх вы уверавалі, і пры тым як каму даў Гасподзь.

3:6  Я пасадзіў, Апалос паліваў, а узрасьціў Бог;

3:7  а таму і той, хто садзіць, і хто палівае, ёсьць нішто, а ўсё Бог, Які дае рост.

3:8  І хто садзіць і хто палівае — адно; але кожны атрымае сваю ўзнагароду паводле сваёй працы.

3:9  Бо мы супрацоўнікі ў Бога; а вы Божая ніва, Божая будова.

3:10  Я, па дадзенай мне ад Бога мілаце, як мудры будаўнік, заклаў падмурак, а другі будуе на ім: але кожны ўважай, як будуе.

3:11  Бо ніхто ня можа закласьці іншага падмурка, акрамя закладзенага, які ёсьць Ісус Хрыстос.

3:12  Ці будуе хто на гэтым падмурку з золата, срэбра, каштоўных камянёў, дрэва, сена, саломы,

3:13  дзея кожнага выявіцца: бо дзень пакажа; таму што ў вагні выкрываецца, і вагонь выпрабоўвае дзею кожнага, якая яна ёсьць.

3:14  У каго дзея, якую ён будаваў, выстаіць, той атрымае ўзнагароду;

3:15  а ў каго дзея згарыць, той мецьме шкоду; урэшце сам уратуецца, але так, як бы з вагню.

3:16  Хіба ня ведаеце, што вы храм Божы, і Дух Божы жыве ў вас?

3:17  Калі хто абкрадзе сьвятыню Божую, таго пакарае Бог, бо сьвятыня Божая сьвятая; і гэтая сьвятыня — вы.

3:18  Ніхто не ашуквай сам сябе; калі хто з вас думае быць мудрым у веку гэтым, той хай будзе неразумны, каб быць мудрым.

3:19  Бо мудрасьць сьвету гэтага ёсьць неразумнасьць перад Богам, як напісана: "ловіць мудрых у хітрасьці іхняй".

3:20  І яшчэ: "Гасподзь ведае мудрошчы мудрацоў, што яны марныя".

3:21  Таму вось, няхай ніхто ня хваліцца людзьмі, бо ўсё вашае:

3:22  ці то Павал, ці Апалос, ці Кіфа, ці сьвет, ці жыцьцё, ці сьмерць, ці цяпершчына, а ці наступнае, — усё ваша;

3:23  а вы — Хрыстовыя, а Хрыстос — Божы.

Chapter 4

4:1  Дык вось, кожны павінен уважаць нас за слуг Хрыстовых і за будаўнікоў тайнаў Божых;

4:2  ад будаўнікоў жа патрабуецца, каб кожны быў верны.

4:3  Мне вельмі мала залежыць, як судзіце мяне вы, альбо як судзяць людзі; я і сам сябе ня суджу.

4:4  Бо, хоць я нічога ня ведаю за сабою, але гэтым не апраўдваюся; а судзьдзя мне — Гасподзь.

4:5  Таму ня судзеце ніяк дачасна, пакуль ня прыйдзе Гасподзь, Які і асьветліць схаванае ў змроку і выявіць сардэчныя намеры, і тады кожнаму будзе пахвала ад Бога.

4:6  Гэта, браты, прыклаў я да сябе і да Апалоса дзеля вас, каб вы навучыліся ад нас не мудраваць звыш таго, што напісана, і не выстаўліся адзін перад адным.

4:7  Бо хто вылучае цябе? Што ты маеш, чаго не атрымаў бы? А калі атрымаў, чаго хвалішся, быццам не атрымаў?

4:8  Вы перанасыціліся ўжо, вы ўжо ўзбагаціліся, вы пачалі валадарыць бяз нас. О, калі б на самай справе валадарылі, каб і мы з вамі валадарылі!

4:9  Бо я думаю, што нам, апошнім пасланцам, Бог вызначыў быць як бы засуджанымі на сьмерць; бо мы зрабіліся ганьбішчам для сьвету, для анёлаў і людзей.

4:10  Мы неразумныя дзеля Хрыста, а вы мудрыя ў Хрысьце; мы нямоглыя, а вы дужыя; вы ў славе, а мы ў ганьбе.

4:11  Нават дагэтуль трываем голад і смагу, і галечу, і б’юць нас, і бадзяемся,

4:12  і працуем, робячы сваімі рукамі. Ліхасловяць нас, мы дабраслаўляем; гоняць нас, мы трываем;

4:13  клянуць нас, мы молімся; мы як сьмецьце для сьвету, як пыл, усімі таптаны дагэтуль.

4:14  Не каб пасароміць вас, пішу гэта, а на розум наводжу вас, як любасных дзяцей маіх.

4:15  Бо, хоць у вас тысячы настаўнікаў у Хрысьце, але няшмат айцоў: я нарадзіў вас у Хрысьце Ісусе зьвеставаньнем.

4:16  Таму прашу вас: пераймайце мяне, як я Хрыста.

4:17  На тое паслаў я да вас Цімафея, майго любаснага і вернага ў Госпадзе сына, які нагадае вам пра шляхі мае ў Хрысьце Ісусе, як я вучу ўсюды ў кожнай царкве.

4:18  Як я ня йду да вас, дык некаторыя ў вас заганарыліся;

4:19  але я неўзабаве прыйду да вас, калі заўгодна будзе Госпаду, і выпрабую ня словы гардуноў, а сілу,

4:20  бо Царства Божае ня ў слове, а ў сіле.

4:21  Чаго вы хочаце? каб з посахам прыйшоў да вас, ці зь любоўю і духам лагоднасьці?

Chapter 5

5:1  Ходзіць пэўная чутка пра распусту сярод вас, ды такую распусту, якое ня чуваць нават у язычнікаў: нехта за жонку мае бацькаву жонку.

5:2  І вы заганарыліся, замест таго, каб лепей плакаць, каб забраць спаміж вас таго, хто зрабіў гэта.

5:3  А я, целам адсутны, але прысутны ў вас духам, ужо пастанавіў, як бы калі б быў сярод вас: таго, хто ўчыніў такое,

5:4  на сходзе вашым у імя Госпада нашага Ісуса Хрыста разам з маім духам, сілаю Госпада нашага Ісуса Хрыста,

5:5  аддаць сатане на зьнемажэньне плоці, каб дух быў выратаваны ў дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста.

5:6  Няма чым вам хваліцца. Хіба ня ведаеце, што каліва закваскі расчыняе ўсё цеста?

5:7  Дык вось, ачысьціце старую закваску, каб сталіся вы новым цестам, бо вы прэсныя, бо Пасха наша Хрыстос, ахвяраваны за нас.

5:8  А таму будзем сьвяткаваць не са старою закваскаю, не з закваскаю заганы і падступнасьці, а з праснакамі чысьціні і праўды.

5:9  Я пісаў вам у пасланьні — не вадзіцца з блудадзеямі;

5:10  але ня ўвогуле з блудадзеямі сьвету гэтага, ці зь ліхазьдзірцамі, ці з драпежнікамі, ці з балавахваламі, бо інакш трэба было б вам выйсьці зь сьвету гэтага,

5:11  а пісаў я вам ня супольнічаць з тым, хто, называючыся братам, застаецца блудадзеем, ці ліхазьдзірцам, ці балвахвалам, ці ліхасловам, ці п’яніцаю, ці драпежнікам; з такім нават і ня есьці разам.

5:12  Бо што мне судзіць і староньніх? Ці ж не сваіх вы судзіце?

5:13  А староньніх судзіць Бог. Выкіньце распуснага спасярод вас.

Chapter 6

6:1  Як можа каторы з вас, маючы зыскі да іншага, судзіцца перад бязбожнымі, а ня перад сьвятымі?

6:2  Хіба ня ведаеце, што сьвятыя будуць судзіць сьвет? А калі вы будзеце судзіць сьвет, дык ці ж вы ня вартыя судзіць менш важныя справы?

6:3  Хіба ня ведаеце, што мы будзем судзіць анёлаў, дык ці ня тым болей справы жыцьцёвыя?

6:4  А вы, калі маеце жыцьцёвыя цяжбіны, ставіце за судзьдзяў тых, хто за нішто не ўважаецца ў царкве.

6:5  На сорам ваш кажу: няўжо няма сярод вас ніводнага разумнага, які мог бы рассудзіць братоў сваіх?

6:6  Але брат з братам судзіцца, і да таго ж перад няверуючымі.

6:7  І тое ўжо даволі вас прыніжае, што вы маеце цяжбіны паміж сабою. Ці ня лепей было б вам заставацца ў крыўдзе? ці ня лепей было б вам цярпець нягоды?

6:8  Але вы самі крыўду ўчыняеце і адбіраеце, да таго ж у братоў.

6:9  Хіба ня ведаеце, што няправедныя Царства Божага не спадкуюць? Не ашуквайце саміх сябе: ні блудадзеі, ні балвахвалы, ні пералюбцы, ні ганебцы, ні рукаблуды, ні мужаложцы,

6:10  ні ліхазьдзірцы, ні зладзеі, ні п’яніцы, ні ліхасловы, ні драпежнікі — Царства Божага ня спадкуюць.

6:11  І такімі былі некатроыя з вас, але абмыліся, але асьвяціліся, але апраўдаліся імем Госпада нашага Ісуса Хрыста і Духам Бога нашага.

6:12  Усё мне можна, ды ня ўсё на карысьць; усё мне можна, але нішто не павінна валодаць мною.

6:13  Ежа для чэрава, а чэрава для ежы; але Бог зьнішчыць і тое і другое. А цела не для распусты, а для Госпада, і Гасподзь для цела.

6:14  Бог уваскрэсіў Госпада, уваскрэсіць і нас сілаю Сваёю.

6:15  Хіба ня ведаеце, што целы вашыя — чэлесы Хрыстовыя? Дык вось, ці адны чэлесы ў Хрыста, каб зрабіць іх чэлесамі распусьніцы? Хай ня будзе!

6:16  Альбо ня ведаеце, што той, хто паруецца з распусьніцаю, робіцца адным целам зь ёю; бо сказана: "двое будуць адна плоць".

6:17  А хто яднаецца з Госпадам, ёсьць адзін дух (з Госпадам).

6:18  Унікайце распусты; усякі грэх, які ўчыняе чалавек, ёсьць па-за целам, а распусьнік грэшыць супраць свайго цела.

6:19  Ці ня ведаеце, што целы вашыя — храм Сьвятога Духа, Які ў вас жыве, Якога маеце вы ад Бога, і вы не належыце сабе?

6:20  Бо вы куплены дарагою цаною. Таму ўслаўляйце Бога і ў целах вашых і ў душах вашых, якія — Божыя.

Chapter 7

7:1  А пра што пісалі мне, дык добра чалавеку не чапаць жанчыны.

7:2  Але, каб унікнуць распусты, няхай кожны мае сваю жонку, і кожная жонка няхай мае свайго мужа.

7:3  Няхай муж аддае сваёй жонцы належную прыхільнасьць, гэтак сама і жонка мужу.

7:4  Жонка ня мае ўлады над сваім целам, а муж; гэтак сама і муж ня мае ўлады над сваім целам, а жонка.

7:5  Ня ўліхяйцеся адно ад аднаго, хіба што па згодзе, на час, каб быць у посьце і малітве, а потым зноў будзьце разам, каб не спакушаў вас сатана няўстрыманьнем вашым.

7:6  Урэшце, гэта сказана мною як дазвол, а ня як загад.

7:7  Бо хачу, каб усе людзі былі, як я; але кожны мае свой дар ад Бога, адзін — такі, другі — інакшы.

7:8  А няшлюбным і ўдовам кажу: добра ім, калі застаюцца, як я;

7:9  але калі ня могуць устрымацца, няхай бяруць шлюб, бо лепей шлюбам пабрацца, чым распаляцца.

7:10  А тым, што пабралі шлюб, ня я загадваю, а Гасподзь: жонцы не разводзіцца з мужам,

7:11  а як разьвядзецца, хай застаецца незамужняя, альбо замірыцца з мужам сваім, — а муж няхай не пакідае жонкі сваёй.

7:12  А астатнім я кажу, а не Гасподзь: калі каторы брат мае жонку няверніцу, і яна згодная жыць зь ім, дык ён не павінен пакідаць яе;

7:13  і жонка, якая мае мужа няверніка, і ён згодзен жыць зь ёю, не павінна пакідаць яго.

7:14  Бо няверуючы муж асьвячаецца жонкаю (верніцай), і жонка няверуючая асьвячаецца мужам (вернікам); інакш дзеці вашыя былі б нячыстыя, а цяпер сьвятыя.

7:15  Калі ж нявернік хоча разьвесьціся, хай разводзіцца; брат або сястра ў такім разе ня зьвязаныя; да міру заклікаў нас Гасподзь.

7:16  Адкуль ты ведаеш, жонка, ці ня выратуеш мужа? Альбо ты, муж, адкуль ведаеш, ці ня выратуеш жонкі?

7:17  Толькі кожны няхай робіць так, як Бог яму вызначыў, і кожны, як Гасподзь заклікаў; так я наказваю па ўсіх цэрквах.

7:18  Хто быў закліканы ў абразаньні, ня цурайся; і хто быў закліканы ў неабразаньні, не абрэзвайся.

7:19  Абразаньне нішто і неабразаньне нішто, а ўсё — у выкананьні наказаў Божых.

7:20  Кожны няхай застаецца ў тым стане, у якім пакліканы.

7:21  Ці рабом ты пакліканы, ня турбуйся; але калі і можаш стацца вольным, дык лепшым скарыстайся.

7:22  Бо раб, пакліканы ў Госпадзе, ёсьць вольнік Гасподні; гэтак сама і пакліканы вольнік ёсьць раб Хрыстовы.

7:23  Вы куплены дарагою цаною; не рабецеся рабамі людзей.

7:24  У якім стане хто пакліканы, браты, у тым кожны няхай і застаецца перад Богам.

7:25  Што да дзявоцтва, дык я ня маю наказу Гасподняга, а даю параду, як той, хто атрымаў ад Госпада міласьць быць Яму верным.

7:26  Дзеля цяперашняй патрэбы лічу за лепшае, што добра чалавеку заставацца так.

7:27  Ці зьвязаны ты з жонакаю? ня шукай разводу. Ці застаўся бяз жонкі? ня шукай жонкі.

7:28  Урэшце, калі і ажэнішся, ня згрэшыш; і калі дзяўчына выйдзе замуж, ня згрэшыць. Але такія зазнаюць цялеснага гора, а мне вас шкада.

7:29  Я вам кажу, браты: час ужо кароткі, так што тыя, што маюць жонак, хай жывуць, як бы ня мелі,

7:30  і тыя, што плачуць, як бы ня плакалі; і тыя, што радуюцца, як бы ня радаваліся: і тыя, што купляюць, як бы не набывалі;

7:31  і тыя, што карыстаюцца сьветам гэтым, як бы не карысталіся; бо мінаецца вобраз сьвету гэтага.

7:32  А я хачу, каб вы ня мелі клопату. Нежанаты клапоціцца пра Гасподняе, як дагадзіць Госпаду;

7:33  а жанаты клапоціцца пра зямное, як дагадзіць жонцы. Ёсьць розьніца паміж замужняю і дзяўчынаю:

7:34  незамужняя клапоціцца пра Гасподняе, як дагадзіць Госпаду, каб быць сьвятою і целам і духам; а замужняя клапоціцца пра зямное, як дагадзіць мужу.

7:35  Кажу гэта на вашую ж карысьць, не на тое, каб накласьці на вас путы, а каб вы годна і няспынна служылі Госпаду сур’ёзна.

7:36  Калі ж хто і лічыць няпрыстойным для сваёй дзяўчыны тое, каб яна, будучы ў сталым веку, заставалася так, той хай робіць, як хоча, — ня згрэшыць; няхай такія выходзяць замуж.

7:37  Але хто непахісна цьвёрды ў сэрцы сваім і, ня змушаны патрэбаю, а маючы ўладу ў сваёй волі, рашыўся ў сэрцы сваім аберагчы сваю дзяўчыну, — той добра робіць.

7:38  Таму той, хто выдае замуж сваю дзяўчыну, добра робіць; а хто не выдае, робіць лепш.

7:39  Жонка зьвязана законум, пакуль жыве муж яе; калі ж муж яе памрэ, вольная выйсьці, за каго хоча, толькі ў Госпадзе.

7:40  Але яна шчасьлівейшая, калі застанецца так па маёй парадзе; а думаю, і я маю Духа Божага.

Chapter 8

8:1  Што да ідалаахвярнага, дык мы ведаем, бо мы ўсе маем розум. Але розум надзімае, а любоў навучае.

8:2  Хто думае, што ён ведае нешта, той нічога яшчэ ня ведае так, як трэба ведаць;

8:3  а хто любіць Бога, таму дадзена разуменьне празь Яго.

8:4  І гэтак пра спажываньне ідалаахвярнага мы ведаем, што ідал у сьвеце нішто, і што няма іншага Бога, апрача Адзінага.

8:5  Бо, хоць і ёсьць так званыя божышчы, хай то на небе, хай на зямлі, — бо ёсьць шмат багоў і валадароў шмат, -

8:6  але ў нас адзін Бог Айцец, зь Якога ўсё, і мы для Яго, і адзін Гасподзь Ісус Хрыстос, празь Якога ўсё, і мы празь Яго.

8:7  Але ня ўсе маюць такое разуменьне: некаторыя і дагэтуль з сумленьнем, якое прызнае ідалаў, ядуць ідалаахвярнае як ахвяры ідальскія, і сумленьне іхняе, як што ёсьць нямоглае, апаганьваецца.

8:8  Ежа не набліжае нас да Бога: бо, ці мы ямо, нічога не набываем; ці не ямо, нічога ня трацім.

8:9  Пільнуйцеся, аднак, каб гэтая свабода вашая ня спрычыніла падзеньня нямоглых.

8:10  Бо, калі хто-небудзь убачыць, што ты, маючы разуменьне, сядзіш за сталом у капішчы, дык сумленьне ягонае, як нямоглага, ці ж не падахвоціць яго есьці ідалаахвярнае?

8:11  І ад разуменьня твайго загіне нямоглы брат, за якога памёр Хрыстос.

8:12  А зграшаючы так супроць братоў і ранячы нямоглае сумленьне іхняе, вы грашыце супроць Хрыста.

8:13  І таму, калі ежа спакушае брата майго, ня буду есьці мяса вавек, каб не спакушаць брата майго.

Chapter 9

9:1  Ці не апостал я? Ці ня вольны я? Ці ня бачыў я Ісуса Хрыста, Госпада нашага? Ці не мая дзея вы ў Госпадзе?

9:2  Калі іншым я не апостал, дык для вас апостал, бо пячаць майго апостальства — вы ў Госпадзе.

9:3  Вось мая абарона супроць асуднікаў маіх.

9:4  Альбо мы ня маем улады есьці і піць?

9:5  Альбо ня маем улады мець спадарожніцаю сястру жонку, як і астатнія апосталы, і браты Гасподнія, і Кіфа?

9:6  Альбо адзін я і Варнава ня маем улады не працаваць?

9:7  Які ваяр служыць калі-небудзь сваім коштам? Хто, пасадзіўшы вінаград, ня есьць пладоў яго? Хто, пасучы статак, ня есьць малака ад статку?

9:8  Ці толькі па людзкой развазе я гэта кажу? Ці ня тое самае кажа і закон?

9:9  Бо ў Майсеевым законе напісана: "ня кілзай мызу валу, калі ён малоціць". Ці пра валоў дбае Бог?

9:10  Альбо, можа, нам гаворыцца? Так, нам гэта напісана; бо, хто арэ, павінен араць з надзеяю, і хто малоціць, павінен малаціць з надзеяю атрымаць спадзяванае.

9:11  Калі мы пасеялі ў вас духоўнае, дык ці вялікае тое, калі пажнём у вас цялеснае?

9:12  Калі іншыя маюць у вас уладу, дык ці ня болей мы? Але мы не карысталіся гэтай уладай, а ўсё пераносім, каб не паставіць якое перашкоды зьвеставаньню Хрыстоваму.

9:13  Хіба ня ведаеце, што слугі пры храме кормяцца з храма? што слугі пры ахвярніку бяруць долю з ахвярніка?

9:14  Так сама і Гасподзь наказаў прапаведнікам Дабравесьця жыць са зьвеставаньня.

9:15  Але я не карыстаўся нічым такім. І напісаў гэта на тое, каб так было мне; бо мне лепей памерці, чым каб хто зьнішчыў славу маю.

9:16  Бо, калі я зьвястую, дык няма мне чым хваліцца, бо гэта мусовы абавязак мой, і гора мне, калі не зьвястую!

9:17  Бо калі раблю гэта з добрае волі, дык мецьму ўзнагароду; а калі ня з добрае волі, дык выконваю толькі даверанае мне служэньне.

9:18  За што ж мне ўзнагарода? За тое, што, прапаведуючы Дабравесьце, зьвястую пра Хрыста бескарысьліва, не карыстаючыся маёй уладаю ў зьвеставаньні.

9:19  Бо, будучы вольны ад усіх, я зрабіўся слугою ўсім, каб болей здабыць:

9:20  для Юдэяў я быў як Юдэй, каб здабыць Юдэяў; для падзаконных быў як падзаконны, каб здабыць падзаконных;

9:21  для тых, хто без закону,— як той, хто без закону, — будучы з законум перад Богам, але падзаконны Хрысту, — каб здабыць тых, хто без закону;

9:22  для нямоглых быў як нямоглы, каб здабыць нямоглых. Для ўсіх я зрабіўся ўсіхнім, каб уратаваць, прынамсі, некаторых.

9:23  А гэта раблю дзеля Дабравесьця, каб быць саўдзельнікам яго.

9:24  Хіба ня ведаеце вы, што тыя, якія бягуць навыперадкі, бягуць усе, але толькі адзін здабывае ўзнагароду? Дык бяжэце так, каб здабыць.

9:25  Усе падзьвіжнікі ўстрымліваюцца ад усяго: тыя — каб атрымаць вянок тленны, а мы — нятленны.

9:26  І таму я бягу ня так, як бы марна, б’юся ня так, каб толькі махаць кулакамі ў паветры;

9:27  а ўрымшчваю і занявольваю цела маё, каб, прапаведуючы іншым, самому ня стацца нявартым.

Chapter 10

10:1  Не хачу пакінуць вас, браты, і каб вы ня ведалі, што бацькі нашыя ўсе былі пад хмараю, і ўсе прайшлі праз мора;

10:2  і ўсе хрысьціліся ў Майсея ў хмары і ў моры;

10:3  і ўсе елі адну і тую самую духоўную страву;

10:4  і ўсе пілі адно і тое самае духоўнае пітво, бо пілі з духоўнай скалы, якая ішла сьледам за імі; а скала тая была Ісус Хрыстос.

10:5  Але ня шмат каго упадабаў Бог; бо яны панішчаны былі ў пустыні.

10:6  А гэта былі прыклады нам, каб мы не самахоціліся на ліхое, а самахоціліся яны.

10:7  Ня будзьце таксама ідалапаклонцамі, як некаторыя зь іх, пра якіх напісана: "людзі селі есьці і піць, і ўсталі бавіцца".

10:8  Ня будзем блудадзейнічаць, як некаторыя зь іх блудадзейнічалі, і ў адзін дзень загінула іх дваццаць тры тысячы.

10:9  Ня будзем спакушаць Хрыста, як некаторыя зь іх спакушалі і загінулі ад зьмеяў.

10:10  Не наракайце, як некаторыя зь іх наракалі і загінулі ад зьнішчальніка.

10:11  Усё гэта адбывалася зь імі, як вобразы; а апісана ў настаўленьне нам, што дасягнулі канца вякоў.

10:12  А таму, хто думае, што ён стаіць, глядзі, каб ня ўпасьці.

10:13  Вас апанавала спакуса не якая, а чалавечая; і верны Бог, Які не дапусьціць, каб вас спакушалі звыш сілы, але пры спакушэньні дасьць і палёгку, каб вы маглі ператрываць.

10:14  Таму, любасныя мае, унікайце служэньня ідалам.

10:15  Я кажу вам як разважлівым; самі памяркуйце, пра што я кажу:

10:16  Чара дабраславеньня, якую дабраслаўляем, ці ня ёсьць далучэньне Крыві Хрыстовай? хлеб, які ламаем, ці ня ёсьць далучэньне Цела Хрыстовага?

10:17  Адзін хлеб, і мы многія — адно цела; бо ўсе прычашчаемся адным хлебам.

10:18  Паглядзеце на Ізраіля па плоці: тыя, што ядуць ахвярнае, ці ня супольнікі яны ахвярніка?

10:19  Што я кажу? ці тое, што ідал ёсьць нешта? альбо ідалаахвярнае значыць што-небудзь?

10:20  Не; але што язычнікі, калі прыносяць ахвяры, дык прыносяць дэманам, а ня Богу; але я не хачу, каб вы былі ў супольнасьці з дэманамі.

10:21  Ня можаце піць чару Гасподнюю і чару дэманскую; ня можаце быць супольнікамі ў гасьціне Гасподняй і ў гасьціне дэманскай.

10:22  Няўжо мы адважымся дражніць Госпада? Хіба мы мацнейшыя за Яго?

10:23  Усё мне можна, ды ня ўсё на карысьць; усё мне можна, ды ня ўсё навучае.

10:24  Хай ніхто ня шукае карысьці сабе, а кожны — другому.

10:25  Усё, што прадаецца на торжышчы, ежце не перабіраючы, дзеля спакою сумленьня;

10:26  бо Гасподняя зямля і ўсё, што на ёй.

10:27  Калі хто зь няверных пакліча вас, і вы захочаце пайсьці, — дык усё, што вам прапануецца, ежце не перабіраючы дзеля спакою сумленьня.

10:28  Але калі хто скажа вам: гэта ідалаахвярнае, — дык ня ежце дзеля таго, хто падказаў вам, і дзеля сумленьня; бо Гасподняя зямля, і ўсё, што на ёй.

10:29  Сумленьне ж разумею не сваё, а іншага; бо дзеля чаго маёй свабодзе быць суджанай чужым сумленьнем?

10:30  Калі я з удзячнасьцю ем, дык навошта мяне дакараць за тое, за што я дзякую?

10:31  Дык жа, ці ясьце, ці п’яце, ці (іншае) што робіце, усё рабеце на славу Божую.

10:32  Не давайце панады ні Юдэям, ні Элінам, ні царкве Божай,

10:33  так, як і я дагаджаю ўсім ва ўсім, шукаючы не сабе карысьці, а многім, каб яны ўратаваліся.

Chapter 11

11:1  Пераймайце мяне, як я Хрыста.

11:2  Хвалю вас, браты, што вы ўсё маё памятаеце, і наказаў трымаецеся так, як я наказаў вам.

11:3  Хачу таксама, каб вы ведалі, што кожнаму мужу галава — Хрыстос, жонцы галава — муж, а Хрысту галава — Бог.

11:4  Кожны мужчына, які моліцца альбо прарочыць з накрытаю галавою, сарамаціць сваю галаву;

11:5  і кожная жанчына, якая моліцца альбо прарочыць з адкрытаю галавою, сарамаціць галаву, бо гэта тое самае, як калі б яна была паголеная;

11:6  бо, калі жанчына ня хоча накрывацца, дык няхай і стрыжэцца; а калі жанчыне сорам быць пастрыжанай ці паголенай, хай накрываецца.

11:7  Дык вось, мужчына не павінен накрываць галаву, бо ён ёсьць падабенства і слава Божая; а жанчына ёсьць слава мужчыны.

11:8  Бо ня мужчына ад жанчыны, а жанчына ад мужчыны;

11:9  і ня мужчына створаны жанчыне, а жанчына мужчыне.

11:10  Таму жанчына і павінна мець на галаве сваёй знак улады, дзеля анёлаў.

11:11  Аднак, ні мужчына без жанчыны, ні жанчына бяз мужчыны, у Госпадзе.

11:12  Бо, як жанчына ад мужчыны, так і мужчына праз жанчыну; а ўсе — ад Бога.

11:13  Памяркуйце самі, ці прыстойна жанчыне маліцца Богу зь ненакрытай галавою?

11:14  Ці не сама прырода вучыць вас, што калі мужчына запускае валасы, дык гэта ганьба яму,

11:15  а калі жанчына запускае валасы, дык ёй гэта гонар, бо валасы дадзены ёй замест покрыва.

11:16  А калі б хто захацеў спрачацца, дык мы ня маем такога звычаю, ні цэрквы Божыя.

11:17  Але, наказваючы гэта, не хвалю вас, бо зьбіраецеся вы не на лепшае, а на горшае.

11:18  Бо, па-першае, чую, што, калі вы сыходзіцеся царквою, паміж вамі бывае незлагадзь, у што я крыху і веру.

11:19  Бо мусіць быць і разнадум’е паміж вамі, каб адкрыліся сярод вас дасьведчаныя.

11:20  Далей, вы зьбіраецеся так, што гэта не азначае есьці вячэру Гасподнюю;

11:21  бо кожны сьпяшаецца раней за другіх з’есьці сваю ежу, так што адзін бывае галодны, а іншы ўпіваецца.

11:22  Хіба ў вас няма дамоў на тое, каб есьці і піць? Альбо пагарджаеце царквою Божаю і прыніжаеце бедных? Што сказаць вам? пахваліць вас за гэта? Не пахвалю.

11:23  Бо я ад Самога Госпада прыняў тое, што і вам перадаў, што Гасподзь Ісус у тую ноч, у якую прададзены быў, узяў хлеб

11:24  і, падзякаваўшы, разламаў і сказаў: "прымеце, ежце, гэта ёсьць Цела Маё, за вас ламанае; гэта рабеце ў памяць пра Мяне".

11:25  Гэтак сама і чару пасьля вячэры, і сказаў: "гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві; гэта рабеце, калі толькі будзеце піць, у памяць пра Мяне".

11:26  Бо кожнага разу, як вы ясьце хлеб гэты і п’яце чару гэтую, сьмерць Гасподнюю абвяшчаеце, пакуль Ён прыйдзе.

11:27  А таму, хто будзе есьці хлеб гэты альбо піць чару Гасподнюю нягожа, зьвінаваціцца супроць Цела і Крыві Гасподняй.

11:28  Няхай жа выпрабоўвае сябе чалавек, і такім чынам хай есьць з хлеба гэтага і п’е з чары гэтай.

11:29  Бо, хто есьць і п’е нягожа, той есьць і п’е асуду сабе, не разважаючы пра Цела Гасподняе.

11:30  Ад таго многія з вас нядужыя і хворыя, і шмат хто памірае.

11:31  Бо, калі б мы судзілі самі сябе, дык бы нас ня судзілі;

11:32  а калі бываем суджаныя, дык караемся Госпадам, каб ня быць засуджанымі разам са сьветам.

11:33  А таму, браты мае, зьбіраючыся на вячэру, адзін аднаго чакайце.

11:34  А як хто галодны, хай есьць дома, каб зьбірацца вам не на асуджэньне. Астатняе ўладжу, калі прыйду.

Chapter 12

12:1  Не хачу пакідаць вас, браты, каб ня ведалі вы і пра дары духоўныя.

12:2  Ведаеце, што, калі вы былі язычнікамі, дык хадзілі да безгалосых ідалаў — так, быццам вялі вас.

12:3  Таму маўляю вам, што ніхто, гаворачы ў Духу Божым, ня вымавіць анафэмы на Ісуса, і ніхто ня можа назваць Ісуса Госпадам, як толькі ў Духу Сьвятым.

12:4  Дары ёсьць розныя, а Дух адзін і той самы;

12:5  і служэньні розныя, а Гасподзь адзін і той самы;

12:6  і дзеяньні розныя, а Бог адзін і той самы, Які дзее ўсё ва ўсіх.

12:7  Але кожнаму даецца выяўленьне Духа на карысьць:

12:8  аднаму даецца Духам слова мудрасьці, другому слова веданьня, тым самым Духам;

12:9  іншаму вера, тым самым Духам; іншаму дар ацаленьня, тым самым Духам;

12:10  іншаму цудадзействы, іншаму прароцтва, іншаму распазнаньне духаў, іншаму розныя мовы, іншаму тлумачэньне моваў.

12:11  А ўсё гэта дзее адзін і той самы Дух, надзяляючы кожнага асобна, як Яму заўгодна.

12:12  Бо, як цела адно, але мае многа чэлесаў, і ўсе чэлесы аднаго цела, хоць іх многа, складаюць адно цела, — так і Хрыстос.

12:13  Бо ўсе мы адным Духам хрысьціліся ў адно цела, Юдэі альбо Эліны, рабы альбо вольнікі, і ўсе напоены адным Духам.

12:14  А цела не з аднаго чэлеса, а з многіх.

12:15  Калі нага кажа: я не належу да цела, бо я ня рука, дык няўжо яна таму не належыць да цела?

12:16  І калі вуха скажа: я не належу да цела, бо я ня вока, дык няўжо яно таму не належыць да цела?

12:17  Калі ўсё цела — вока, дык дзе слых? Калі ўсё — слых, дык дзе нюх?

12:18  Бог разьмеркаваў чэлесы, кожнаму ў целе, як Яму было заўгодна.

12:19  А калі б усе былі адным чэлесам, дык дзе было б цела?

12:20  А цяпер чэлесаў многа, а цела адно.

12:21  Ня можа вока сказаць руцэ: ты мне не патрэбная; альбо ж таксама галава нагам: вы мне не патрэбныя.

12:22  Наадварот, чэлесы цела, якія здаюцца слабейшымі, намнога больш патрэбныя,

12:23  і якія нам здаюцца меней высакароднымі ў целе, іх мы якраз і атачаем найбольшым дбаньнем;

12:24  і няпрыстойныя нашыя чэлесы патрабуюць асаблівага ўпрыстойваньня, а прыстойныя нашыя чэлесы ня маюць патрэбы ў гэтым. Але Бог так суразьмерыў цела, што менш дасканаламу чэлесу наказаў большае дбаньне,

12:25  каб ня было падзелу ў целе, а ўсе чэлесы аднолькава рупіліся адзін пра аднаго.

12:26  Таму, калі пакутуе адзін чэлес, пакутуюць разам зь ім усе чэлесы; славіцца адзін чэлес, зь ім радуюцца ўсе чэлесы.

12:27  І вы — цела Хрыстовае, а паасобку — чэлесы.

12:28  І адных Бог паставіў у Царкве, па-першае, апосталамі, па-другое, прарокамі, па-трэйцяе, настаўнікамі; далей адным даў сілу цудадзейную, таксама дары ацаленьня, дапамогі, кіраваньня, розныя мовы.

12:29  Ці ўсе апосталы? ці ўсе прарокі? ці ўсе настаўнікі? ці ўсе цудадзеі?

12:30  ці ўсе маюць дар ацаленьня? ці ўсе гавораць мовамі? ці ўсе тлумачаць?

12:31  Дбайце пра дары большыя, і я пакажу вам шлях яшчэ лепшы.

Chapter 13

13:1  Калі я гавару мовамі чалавечымі і анёльскімі, а любові ня маю, дык я — медзь звонкая, альбо кімвал гулкі,

13:2  Калі маю дар прароцтва, і ведаю ўсе таямніцы, і маю ўсякія веды і ўсю веру, так што магу і горы перастаўляць, а ня маю любові, — дык я нішто.

13:3  І калі я раздам усю маёмасьць маю і аддам цела маё на спаленьне, а любові ня маю, — няма мне ў тым ніякай карысьці.

13:4  Любоў церпіць доўга, умілажальваецца, любоў не зайздросьціць, любоў не праслаўляе сябе, не ганарыцца,

13:5  ня бушуе, ня шукае свайго, не раздражняецца, не намышляе ліха,

13:6  ня радуецца зь няпраўды, а разам цешыцца зь ісьціны;

13:7  усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё пераносіць.

13:8  Любоў ніколі ня мінецца, хоць і прароцтвы спыняцца, і мовы змоўкнуць, і веды скасуюцца.

13:9  Бо мы часткова ведаем і частакова прарочым;

13:10  а калі настане дасканалае, тады тое, што частковае, спыніцца.

13:11  Калі я быў дзіцем, дык па-дзіцячы гаварыў, па-дзіцячы мысьліў, па-дзіцячы разважаў; а як стаўся мужчынаю, дык пакінуў дзіцячае.

13:12  Бо цяпер мы бачым як празь цьмянае шкло, наўздогадзь, а тады твар да твару; цяпер я ведаю часткова, тады ж спазнаю так, як і я спазнаны.

13:13  А тым часам жывуць вось гэтыя тры: вера, надзея, любоў; але любоў зь іх найбольшая.

Chapter 14

14:1  Дасягайце любові; дбайце пра дары духоўныя, а асабліва пра тое, каб прарочыць.

14:2  Бо, хто гаворыць незнаёмаю моваю, той гаворыць ня людзям, а Богу, бо ніхто не разумее яго , ён тайны гаворыць духам;

14:3  а хто прарочыць, той гаворыць людзям на настаўленьне, на ўмаўленьне і суцяшэньне.

14:4  Той, хто гаворыць незнаёмаю мовай, настаўляе сябе; а хто прарочыць, той настаўляе царкву.

14:5  Жадаю, каб вы ўсе гаварылі мовамі; але лепей, каб вы прарочылі, бо хто прарочыць, той большы за таго, хто гаворыць мовамі, хіба што ён пры гэтым будзе і тлумачыць, каб царква атрымала настаўленьне.

14:6  Цяпер, калі я прыйду да вас, браты, і пачну гаварыць незнаёмымі мовамі, дык якую дам вам карысьць, калі ня выслоўлюся вам ці то адкрыцьцём, ці пазнаньнем, ці прароцтвам, ці вучэньнем?

14:7  І бяздушныя рэчы, якія выдаюць гук, жалейка ці гусьлі, калі не выдаюць паасобных тонаў, як распазнаць тое, што іграюць на жалейцы ці на гусьлях?

14:8  І калі труба будзе выдаваць нявыразны гук, хто будзе рыхтавацца да бітвы?

14:9  Так, калі і вы языком вымаўляеце незразумелыя словы, дык як зразумеюць, што вы кажаце? Вы будзеце гаварыць на вецер.

14:10  Колькі, напрыклад, розных словаў на сьвеце, і ніводнага зь іх няма без значэньня;

14:11  але, калі я не разумею значэньня слоў, дык я для таго, хто гаворыць, чужаніца, і той, хто гаворыць, для мяне чужаніца.

14:12  Так і вы, дбаючы пра дары духоўныя, старайцеся ўзбагаціцца імі дзеля настаўленьня царквы.

14:13  А таму той, хто гаворыць незнаёмаю мовай, маліся за дар тлумачэньня.

14:14  Бо, калі я малюся на незнаёмай мове, дык, хоць дух мой і моліцца, але розум мой застаецца бяз плоду.

14:15  Што ж рабіць? Пачну маліцца духам, пачну маліцца і розумам; буду сьпяваць духам, буду сьпяваць і розумам.

14:16  Бо, калі ты будзеш дабраслаўляць духам, дык той, хто стаіць на месцы простага чалавека, як скажа "амін" на тваё дзякаваньне? Бо ён не разумее, што ты кажаш.

14:17  Ты добра дзякуеш, але другі не настаўляецца.

14:18  Дзякую Богу майму: я больш за ўсіх вас гавару мовамі;

14:19  але ў царкве лепей хачу пяць словаў сказаць розумам маім, каб і іншых наставіць,чым процьму словаў незнаёмаю моваю.

14:20  Браты! ня будзьце дзеці розумам: на ліхое будзьце немаўляты, а розумам будзьце паўналетнія.

14:21  У законе напісана: "іншымі мовамі й вуснамі буду гаварыць народу гэтаму, але і тады не паслухаюцца Мяне, кажа Гасподзь".

14:22  Так што мовы — азнака ня вернікам, а няверуючым; а прароцтва — не для няверуючых, а для вернікаў.

14:23  Калі ўся царква сыдзецца разам і ўсе пачнуць гаварыць незнаёмымі мовамі, і ўвойдуць да вас недасьведчаныя альбо няверуючыя, — дык ці ня скажуць, што вы шалееце?

14:24  А калі ўсе прарочаць, і ўвойдзе хто няверуючы альбо недасьведчаны, дык усе яго выкрываюць, усе судзяць,

14:25  і такім чынам тайны сэрца ягонага выяўляюцца; і ён падае ніцма, кланяецца Богу і кажа: "у ісьціне з вамі Бог!".

14:26  Дык што ж, браты? Калі вы сыходзіцеся, і ў кожнага з вас ёсьць псальма, ёсьць павучаньне, ёсьць мова, ёсьць адкрыцьцё, ёсьць тлумачэньне, — хай ўсё гэта будзе на настаўленьне.

14:27  Калі хто гаворыць незнаёмаю моваю, гаварэце двое, ці самае большае трое, і тое паасобку, а адзін хай тлумачыць.

14:28  Калі ж ня будзе тлумача, дык маўчы ў царкве, а гавары сабе і Богу.

14:29  І прарокі няхай гавораць двое ці трое, а астатнія хай разважаюць;

14:30  калі ж каму з тых, што сядзяць, будзе адкрыцьцё, дык першы маўчы;

14:31  бо ўсе адзін за адным можаце прарочыць, каб усім вучыцца і ўсім атрымліваць суцяшэньне.

14:32  І духі прарочыя слухаюцца прарокаў,

14:33  таму што Бог ня ёсьць Бог незлагадзі, а спакою. Так бывае ва ўсіх цэрквах у сьвятых.

14:34  Жонкі вашыя ў цэрквах няхай маўчаць; бо не дазволена ім гаварыць, а быць у паслушэнстве, як і закон кажа.

14:35  Калі ж яны хочуць нечагась навучыцца, хай пытаюцца пра тое дома ў мужоў сваіх; бо ня прыстойна жанчыне гаварыць у царкве.

14:36  Хіба ад вас выйшла слова Божае? Альбо да вас адных дайшло?

14:37  Калі хто лічыць сябе прарокам альбо духоўным, той хай разумее, што я пішу вам, бо гэта запаведзі Гасподнія.

14:38  А хто не разумее, няхай не разумее.

14:39  Дык вось, браты, дбайце пра тое, каб прарочыць, але не забараняйце гаварыць і мовамі;

14:40  толькі ўсё мае быць прыстойна і належна.

Chapter 15

15:1  Нагадваю вам, браты, Дабравесьце, якое я зьвеставаў вам, якое вы і прынялі, у якім і ўмацаваліся,

15:2  якім і ратуецеся, калі настаўленьне памятаеце так, як я зьвеставаў вам, калі толькі ня марна ўверавалі.

15:3  Бо я найперш перадаў вам, што і сам прыняў, гэта значыцца, што Хрыстос памёр за грахі нашыя, паводле Пісаньня,

15:4  і што ён пахаваны быў і што ўваскрэс на трэці дзень, паводле Пісаньня,

15:5  і што зьявіўся Кіфу, потым дванаццаці;

15:6  потым зьявіўся больш чым пяці сотням братоў у адзін час, зь якіх большая частка дагэтуль жывуць, а некаторыя і спачылі;

15:7  потым зьявіўся Якаву, таксама ўсім апосталам;

15:8  а пасьля ўсіх зьявіўся і мне, як нейкаму вылюдку.

15:9  Бо я найменшы з апосталаў, і ня варты называцца апосталам, бо гнаў Царкву Божую.

15:10  Але зь мілаты Божае я ёсьць тое, што ёсьць; і мілата Ягоная ўва мне ня была марная, але я болей за іх усіх папрацаваў; ня я, зрэшты, а мілата Божая, якая са мною.

15:11  І вось, ці то я, ці яны, мы так прапаведуем, і вы так уверавалі.

15:12  Калі пра Хрыста прапаведуецца, што Ён паўстаў зь мёртвых, дык як некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрэсеньня зь мёртвых?

15:13  Калі няма ўваскрэсеньня зь мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрэс;

15:14  а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык і пропаведзь нашая марная, марная і вера ваша.

15:15  Пры гэтым мы сталіся б тады і непраўдзівымі сьведкамі пра Бога, бо сьведчылі б пра Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрэшваў, калі, гэта значыцца, мёртвыя не ўваскрасаюць;

15:16  бо, калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрэс;

15:17  а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых;

15:18  таму і памерлыя ў Хрысьце загінулі.

15:19  І калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хрыста, дык мы самыя няшчасныя з усіх людзей.

15:20  Але Хрыстос уваскрэс зь мёртвых, першынец з памерлых.

15:21  Бо як сьмерць праз чалавека, так праз чалавека і ўваскрэсеньне зь мёртвых.

15:22  Як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць,

15:23  кожны ў сваім парадку; першынец Хрыстос, потым Хрыстовыя, у прышэсьце Ягонае.

15:24  А потым канец, калі Ён перадасьць Царства Богу і Айцу, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу і сілу;

15:25  бо Яму належыць валадарыць, пакуль "пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае",

15:26  а як апошні вораг зьнішчыцца — сьмерць,

15:27  бо "ўсё пакарыў пад ногі Ягоныя"; калі ж сказана, што Яму ўсё падначалена, дык ясна, што акрамя Таго, Які пакарыў Яму ўсё.

15:28  Калі ж усё ўпакорыць Яму, тады і сам Сын скарыцца Таму, Хто скарыў ўсё Яму, хай будзе Бог усё ва ўсім.

15:29  Інакш, што робяць тыя, якія прымаюць хрышчэньне для мёртвых? Калі мёртвыя наогул не ўваскрасаюць, дык навошта і прымаюць хрышчэньне для мёртвых?

15:30  Навошта ж і мы ўвесь час падупадаем небясьпецы?

15:31  Я кожны дзень паміраю; прысягаю ў гэтым пахвалою вашаю, браты, якую я маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым.

15:32  Разважыўшы па-людзку, калі я змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? Будзем есьці і піць, бо заўтра памрэм.

15:33  Не давайцеся ў зман; дрэнныя суполькі псуюць добрыя норавы.

15:34  Працьверазецеся, як трэба, і не грашэце; бо на сорам вам кажу — некаторыя з вас ня ведаюць Бога.

15:35  Але скажа хто-небудзь: як уваскрэснуць мёртвыя? і ў якім целе яны прыйдуць?

15:36  Неразумны! тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ;

15:37  і калі ты сееш, дык сееш ня цела будучае, а голае зерне, якое будзе, пшанічнае або іншае якое;

15:38  але Бог дае яму цела як хоча, і кожнаму семені сваё цела.

15:39  Ня ўсякая плоць, але інакшая плоць у людзей, інакшая плоць у жывёлін, інакшая ў рыб, інакшая ў птушак.

15:40  Ёсьць целы нябесныя і целы зямныя: але інакшая слава ў нябесных, інакшая ў зямных;

15:41  інакшая слава ў сонца, інакшая слава ў месяца, інакшая ў зорак; і зорка ад зоркі розьніцца славаю.

15:42  Так і пры ўваскрэсеньні мёртвых; сеецца ў тленьні, паўстае ў нятленьні;

15:43  сеецца ў няславе, паўстае ў славе; сеецца ў немачы, паўстае ў сіле;

15:44  сеецца цела душэўнае, паўстае цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, ёсьць цела і духоўнае.

15:45  Так і напісана: "першы чалавек Адам стаўся душою жывою"; а апошні Адам ёсьць дух жыватворчы.

15:46  Але ня духоўнае раней, а душэўнае, потым духоўнае.

15:47  Першы чалавек — зь зямлі, і зямны; другі чалавек — Гасподзь — зь неба.

15:48  Які зь зямлі, такія зямныя; і які нябесны, такія і нябесныя;

15:49  і як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць і вобраз нябеснага.

15:50  Але тое скажу вам, браты, што плоць і кроў ня могуць успадкаваць Царства Божага, і тленьне ня спадкуе нятленьня.

15:51  Я кажу вам тайну, ня ўсе мы памрэм, але ўсе пераменімся;

15:52  раптам, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць нятленьнымі, а мы пераменімся;

15:53  бо тленнае гэтае мае апрануцца ў нятленнае, і сьмяротнае гэтае — апрануцца ў несьмяротнасьць.

15:54  Калі ж тленьне гэтае апранецца ў нятленнасьць і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады збудзецца слова напісанае: "паглынута сьмерць перамогаю.

15:55  Сьмерць! дзе тваё джала? пекла! дзе твая перамога?".

15:56  А джала сьмерці — грэх; а сіла грэху — закон.

15:57  Дзякаваць Богу, Які даў нам перамогу Госпадам нашым Ісусам Хрыстом.

15:58  Дык вось, браты любасныя, будзьце цьвёрдыя, непахісныя, заўсёды майце посьпех у справе Гасподняй, ведаючы, што праца вашая не змарнее перад Госпадам.

Chapter 16

16:1  А зьбіраючы для сьвятых, рабеце так, як я ўстанавіў у цэрквах Галятыйскіх;

16:2  у першы дзень тыдня кожны з вас хай адкладвае ў сябе і ашчаджае, колькі дазваляе яму дастатак, каб не рабіць збораў, калі я прыйду.

16:3  А як прыйду, дык, каго вы выбераце, тых пашлю зь пісьмамі, каб даставілі ваш дар у Ерусалім.

16:4  А калі і мне прыстойна будзе выправіцца, дык яны са мною пойдуць.

16:5  Я прыйду да вас, калі прайду Македонію; бо я іду цераз Македонію.

16:6  А ў вас, можа стацца, пажыву, або і перазімую, каб вы мяне правялі, куды пайду.

16:7  Бо я не хачу бачыцца з вамі цяпер мімаходзь, а спадзяюся прабыць у вас колькі часу, калі Гасподзь дазволіць.

16:8  А ў Эфэсе я прабуду да Пяцідзясятніцы,

16:9  бо мне адчынены вялікія і шырокія дзьверы, і праціўнікаў многа.

16:10  Калі ж прыйдзе да вас Цімафей, глядзеце, каб ён быў у вас убясьпечаны; бо ён чыніць справу Гасподнюю, як і я.

16:11  Таму хай ніхто ім не пагардзіць, а праводзьце яго зь мірам, каб ён прыйшоў да мяне; бо я чакаю яго з братамі.

16:12  А што да брата Апалоса, я вельмі прасіў яго, каб ён з братамі пайшоў да вас; але ён ніяк не хацеў ісьці сёньня, а прыйдзе, калі яму будзе спорна.

16:13  Чувайце, стойце ў веры, будзьце мужныя, цьвёрдыя;

16:14  усё ў вас няхай будзе зь любоўю.

16:15  Прашу вас, браты, вы ведаеце, сямейства Сьцяпанавае, што яно ёсьць пачатак Ахаіі, і што яны прысьвяцілі сябе служэньню сьвятым;

16:16  будзьце ж і вы пачцівыя да такіх і да кожнага, хто пасабляе і працуе.

16:17  Я рады прыходу Сьцяпана, Фартуната і Ахаіка: яны бо адшкадавалі мне вашу адсутнасьць,

16:18  бо яны мой і ваш дух супакоілі. Шануйце такіх.

16:19  Вітаюць вас цэрквы Асійскія; вітаюць вас рупліва ў Госпадзе Акіла і Прыскіла з хатняю іхняю царквою.

16:20  Вітаюць вас, усе браты. Вітайце адзін аднаго сьвятым цалаваньнем.

16:21  Маё Паўлава вітаньне сваёю рукою.

16:22  Хто ня любіць Госпада Ісуса Хрыста, анафэма ; маранафа .

16:23  Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з вамі,

16:24  і любоў мая з усімі вамі ў Хрысьце Ісусе. Амін.