FarHezareNoh - Mark

Chapter 1

1:1  آغاز خبر خوش دربارة عیسی مسیح، پسر خدا.

1:2  در کتاب اِشَعْیای نبی نوشته شده است: «اینک رسول خود را پیشاپیش تو می‌فرستم، که راهت را هموار خواهد کرد؛

1:3  ندای آن که در بیابان فریاد برمی‌آورد: ‹راه را برای خداوند آماده کنید! مسیر او را هموار سازید!› »

1:4  مطابق این نوشته، یحیای تعمید‌دهنده در بیابان ظهور کرده، به تعمید توبه برای آمرزش گناهان موعظه می‌کرد.

1:5  اهالی دیار یهودیه و مردمان اورشلیم، همگی نزد او می‌رفتند و به گناهان خود اعتراف کرده، در رود اردن از دست او تعمید می‌گرفتند.

1:6  یحیی جامه از پشم شتر بر تن می‌کرد و کمربندی چرمین بر کمر می‌بست، و ملخ و عسل صحرایی می‌خورد.

1:7  او موعظه می‌کرد و می‌گفت: «پس از من کسی تواناتر از من خواهد آمد که من حتی شایسته نیستم خم شوم و بند کفشهایش را بگشایم.

1:8  من شما را با آب تعمید داده‌ام، اما او با روح‌القدس تعمیدتان خواهد داد.»

1:9  در آن روزها، عیسی از ناصره جلیل آمد و از دست یحیی در رود اردن تعمید گرفت.

1:10  چون عیسی از آب برمی‌آمد، در‌ دم دید که آسمان گشوده شده و «روح» همچون کبوتری بر او فرود می‌آید.

1:11  و ندایی از آسمان در‌‌رسیدکه «تو پسر محبوب من هستی و من از تو خشنودم.»

1:12  روح بیدرنگ عیسی را به بیابان برد.

1:13  عیسی چهل روز در بیابان بود و شیطان وسوسه‌اش می‌کرد. او با حیوانات وحشی به‌‌سر می‌برد و فرشتگان خدمتش می‌کردند.

1:14  عیسی پس از گرفتار شدن یحیی، به جلیل رفت. او خبر خوش خدا را موعظه می‌کرد

1:15  و می‌گفت: «زمان به‌‌کمال رسیده و پادشاهی خدا نزدیک شده است. توبه کنید و به خبر خوش ایمان آورید.»

1:16  چون عیسی از کناره دریای جلیل می‌گذشت، شمعون و برادرش آندریاس را دید که تور به دریا می‌افکندند، زیرا ماهیگیر بودند.

1:17  به آنان گفت: «از پی من آیید که شما را صیاد مردمان خواهم ساخت.»

1:18  آنها بیدرنگ تورهای خود را وا‌‌نهادند و از پی او روانه شدند.

1:19  چون کمی پیشتر رفت، یعقوب پسر زِبِدی و برادرش یوحنا را دید که در قایقی تورهای خود را آماده می‌کردند.

1:20  بیدرنگ ایشان را فرا‌‌خواند. پس آنان پدر خود زِبِدی را با کارگران در قایق ترک گفتند و از پی او روانه شدند.

1:21  آنها به کَفَرناحوم رفتند. چون روز شَبّات فرا‌‌رسید، عیسی بیدرنگ به کنیسه رفت و به تعلیم دادن پرداخت.

1:22  مردم از تعلیم او در شگفت شدند، زیرا با اقتدار تعلیم می‌داد، نه همچون علمای دین.

1:23  در آن هنگام، در کنیسه آنها مردی بود که روح پلید داشت. او فریاد برآورد:

1:24  «ای عیسای ناصری، تو را با ما چه کار است؟ آیا آمده‌ای نابودمان کنی؟ می‌دانم کیستی! تو آن قدّوس خدایی!»

1:25  عیسی او را نهیب زد و گفت: «خاموش باش و از او بیرون بیا.»

1:26  آنگاه روح پلید آن مرد را سخت تکان داد و نعره‌زنان از او بیرون آمد.

1:27  مردم همه چنان شگفتزده شده بودند که از یکدیگر می‌پرسیدند: «این چیست؟ تعلیمی جدید و با اقتدار! او حتی به ارواح پلید نیز فرمان می‌دهد و آنها اطاعتش می‌کنند.»

1:28  پس دیری نپایید که آوازه او در سرتاسر سرزمین جلیل پیچید.

1:29  چون عیسی کنیسه را ترک گفت، بیدرنگ به اتفاق یعقوب و یوحنا به خانه شمعون و آندریاس رفت.

1:30  مادرزن شمعون تب داشت و در بستر بود. آنها بیدرنگ عیسی را از حال وی آگاه ساختند.

1:31  پس عیسی به بالین او رفت و دستش را گرفت و کمک کرد تا برخیزد. آنگاه تب او قطع شد و شروع به پذیرایی ازآنها کرد.

1:32  شامگاهان، پس ازغروب آفتاب، همة بیماران و دیوزدگان را نزد عیسی آوردند.

1:33  مردمان شهر همگی در برابر دَر گرد آمده بودند!

1:34  عیسی بسیاری را که به بیماریهای گوناگون دچار بودند، شفا داد و نیز دیوهای بسیاری را بیرون راند، اما نگذاشت دیوها سخنی گویند، زیرا او را می‌شناختند.

1:35  بامدادان که هوا هنوز تاریک بود، عیسی برخاست و خانه را ترک کرده، به خلوتگاهی رفت و در آنجا به دعا مشغول شد.

1:36  شمعون و همراهانش به جستجوی او پرداختند.

1:37  چون او را یافتند، به وی گفتند: «همه در جستجوی تو هستند!»

1:38  عیسی ایشان را گفت: «بیایید به آبادیهای مجاور برویم تا در آنجا نیز موعظه کنم، زیرا برای همین آمده‌ام.»

1:39  پس روانه شده، در سراسر جلیل در کنیسه‌های ایشان موعظه می‌کرد و دیوها را بیرون می‌راند.

1:40  مردی جذامی نزد عیسی آمده، زانو زد و لابه‌کنان گفت: «اگر بخواهی، می‌توانی پاکم سازی.»

1:41  عیسی با شفقت دست خود را دراز کرده، آن مرد را لمس نمود و گفت: «می‌خواهم، پاک شو!»

1:42  در دم، جذامْ ترکش گفت و او پاک شد.

1:43  عیسی بیدرنگ او را مرخص کرد و با تأکید بسیار

1:44  به وی فرمود: «آگاه باش که در این‌ باره به کسی چیزی نگویی؛ بلکه برو و خود را به کاهن بنما و برای تطهیر خود، قربانیهایی را که موسی امر کرده است، تقدیم کن تا برای آنها گواهی باشد.»

1:45  اما آن مرد چون بیرون رفت، دربارة این واقعه به آزادی سخن گفت و خبر آن را پخش کرد. از این‌‌رو عیسی دیگر نتوانست آشکارا به شهر درآید، بلکه در جاهای دورافتاده بیرون از شهر می‌ماند. با این‌ حال، مردم از همه‌ جا نزد او می‌آمدند.

Chapter 2

2:1  پس از چند روز، چون عیسی دیگر‌ بار به کَفَرناحوم درآمد، مردم آگاه شدند که او به خانه آمده است.

2:2  گروهی بسیار گرد‌ آمدند، آن‌‌گونه که حتی جلو در نیز جایی نبود، و او برای آنها کلام را موعظه می‌کرد.

2:3  در این هنگام، جمعی از راه رسیدند و مردی مفلوج را که چهار نفر حمل می‌کردند، پیش آوردند.

2:4  اما چون به‌‌سبب ازدحام جمعیت نتوانستند او را نزد عیسی بیاورند، شروع به برداشتن سقف بالای سر عیسی کردند. پس از گشودن سقف، تُشَکی را که مفلوج بر آن خوابیده بود، پایین فرستادند.

2:5  چون عیسی ایمان آنها را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، گناهانت آمرزیده شد.»

2:6  برخی از علمای دین که آنجا نشسته بودند، با خود اندیشیدند:

2:7  «چرا این مرد چنین سخنی بر زبان می‌راند؟ این کفر است! چه کسی جز خدا می‌تواند گناهان را بیامرزد؟»

2:8  عیسی در دم در روح خود دریافت که با خود چه می‌اندیشند و به ایشان گفت: «چرا در دل چنین می‌اندیشید؟

2:9  گفتن کدام‌‌یک به این مفلوج آسانتر است، اینکه ‹گناهانت آمرزیده شد› یا اینکه ‹برخیز و تخت خود را بردار و راه برو›؟

2:10  حال تا بدانید که پسر انسان بر زمین اقتدار آمرزش گناهان را دارد...» – به مفلوج گفت:

2:11  «به تو می‌گویم، برخیز، تُشَک خود را بردار و به خانه برو!»

2:12  آن مرد برخاست و بیدرنگ تُشَک خود را برداشت و در برابر چشمان همه، از آنجا بیرون رفت. همه در شگفت شدند و خدا را تمجید کرده، گفتند: «هرگز چنین چیزی ندیده بودیم.»

2:13  عیسی بار دیگر به کنار دریا رفت. مردم همه نزدش گرد می‌آمدند و او آنان را تعلیم می‌داد.

2:14  هنگامی که قدم می‌زد، لاوی پسر حَلْفای را دید که در خراجگاه نشسته بود. به او گفت: «از پی من بیا.» او برخاست و از پی عیسی روان شد.

2:15  چون عیسی در خانه لاوی بر سفره نشسته بود، بسیاری از خراجگیران و گناهکاران با او و شاگردانش همسفره بودند، زیرا شمار زیادی از آنها او را پیروی می‌کردند.

2:16  چون علمای دین که فَریسی بودند، عیسی را دیدند که با گناهکاران و خراجگیران همسفره است، به شاگردان وی گفتند: «چرا با خراجگیران و گناهکاران غذا می‌خورد؟»

2:17  عیسی با شنیدن این سخن به ایشان گفت: «بیمارانند که به طبیب نیاز دارند، نه تندرستان. من برای دعوت پارسایان نیامده‌ام، بلکه آمده‌ام تا گناهکاران را دعوت کنم.»

2:18  زمانی که شاگردان یحیی و فَریسیان روزه‌دار بودند، عده‌ای نزد عیسی آمدند و گفتند: «چرا شاگردان یحیی و شاگردان فَریسیان روزه می‌گیرند، اما شاگردان تو روزه نمی‌گیرند؟»

2:19  عیسی پاسخ داد: «آیا ممکن است میهمانان عروسی تا زمانی که داماد با ایشان است، روزه بگیرند؟ تا وقتی داماد با آنهاست نمی‌توانند روزه بگیرند.

2:20  اما زمانی خواهد رسید که داماد از ایشان گرفته شود. در آن ایام روزه خواهند گرفت.

2:21  «هیچ‌کس پارچه نو را بر جامه کهنه وصله نمی‌زند. اگر چنین کند، وصله از آن کنده شده، نو از کهنه جدا می‌شود، و پارگی بدتر می‌گردد.

2:22  و نیز هیچ‌کس شراب نو را در مَشکهای کهنه نمی‌ریزد. اگر چنین کند، آن شراب مَشکها را پاره می‌کند، و این‌‌گونه، شراب و مَشکها هر دو تباه خواهند شد. شراب نو را در مَشکهای نو باید ریخت.»

2:23  در یکی از روزهای شَبّات، عیسی از میان مزارع گندم می‌گذشت و شاگردانش در حین رفتن، شروع به چیدن خوشه‌های گندم کردند.

2:24  فَریسیان به او گفتند: «چرا شاگردانت کاری انجام می‌دهندکه در روز شَبّات جایز نیست؟»

2:25  او پاسخ داد: «مگر تا به‌ حال نخوانده‌اید که داوود چه کرد آنگاه که خود و یارانش محتاج و گرسنه بودند؟

2:26  او در زمان اَبیاتار، کاهن اعظم، به خانه خدا درآمد و نان تقدیمی را خورد و به یارانش نیز داد، هر‌‌چند خوردن آن تنها برای کاهنان جایز است.»

2:27  آنگاه به ایشان گفت: «شَبّات برای انسان مقرر شده، نه انسان برای شَبّات.

2:28  بنابراین، پسر انسان حتی صاحب شَبّات است.»

Chapter 3

3:1  عیسی بار دیگر به کنیسه رفت. در آنجا مردی بود که یک دستش خشک شده بود.

3:2  حاضران عیسی را زیر نظر داشتند تا اگر در روز شَبّات آن مرد را شفا بخشد، بهانه‌ای برای اتهام زدن به او بیابند.

3:3  عیسی به مردی که دستش خشک شده بود گفت: «در برابر همه بایست.»

3:4  آنگاه از ایشان پرسید: «آیا در روز شَبّات نیکی کردن جایز است یا بدی کردن؟ جان کسی را نجات دادن یا کشتن؟» اما آنان خاموش ماندند.

3:5  عیسی خشمگین به کسانی که پیرامونش بودند نگریست و بسیار غمگین از سنگدلی ایشان، به آن مرد گفت: «دستت را دراز کن.» او دست خود را دراز کرد و دستش سالم شد.

3:6  آنگاه فَریسیان بیرون رفتند و بیدرنگ با هیرودیان توطئه کردند که چگونه عیسی را از میان بردارند.

3:7  سپس عیسی با شاگردان خود در ساحل دریا کناره جست. انبوهی از جلیلیان نیز در پی او روانه شدند.

3:8  و نیز، گروهی بسیار از مردم یهودیه و اورشلیم و اِدومیه و نواحیِ آن سوی رود اردن و حوالی صور و صیدون، چون خبر همة کارهای او را شنیدند، نزد وی آمدند.

3:9  به‌سبب کثرت جمعیت، عیسی به شاگردان خود فرمود قایقی برایش آماده کنند، تا مردم بر او ازدحام نکنند.

3:10  از آنجا که بسیاری را شفا داده بود، دردمندان بر او هجوم می‌آوردند تا لمسش کنند.

3:11  هر‌‌گاه ارواح پلید او را می‌دیدند، در برابرش به خاک می‌افتادند و فریاد می‌زدند: «تو پسر خدایی!»

3:12  اما او ایشان را سخت برحذر می‌داشت که به دیگران نگویند او کیست.

3:13  عیسی به کوهی بر‌آمد و آنانی را که خواست به حضور خویش فرا‌‌خواند و آنها به نزدش آمدند.

3:14  او دوازده تن را تعیین کرد و آنان را رسول خواند، تا همراه وی باشند و آنها را برای موعظه بفرستد،

3:15  و از این اقتدار برخوردار باشند که دیوها را بیرون برانند.

3:16  آن دوازده تن که او تعیین کرد عبارت بودند از: شمعون (که وی را پطرس خواند)؛

3:17  یعقوب پسر زِبِدی و برادر وی یوحنا (که آنها را «بوآنِرجِس»، یعنی «پسران رعد» لقب داد)؛

3:18  آندریاس، فیلیپُس، بَرتولْما، مَتّی، توما، یعقوب پسر حَلْفای، تَدّای، شمعون غَیور،

3:19  و یهودا اِسْخَریوطی که عیسی را تسلیم دشمن کرد.

3:20  روزی دیگر عیسی به خانه رفت و باز جماعتی گرد آمدند، به‌‌گونه‌ای که او و شاگردانش را حتی مجال غذا خوردن نبود.

3:21  چون خویشان عیسی این را شنیدند، روانه شدند تا او را برداشته با خود ببرند، زیرا می‌گفتند: «از خود بیخود شده است.»

3:22  علمای دین نیز که از اورشلیم آمده بودند می‌گفتند: « بَعَلزِبول دارد و دیوها را به یاری رئیس دیوها بیرون می‌راند.»

3:23  عیسی آنها را فرا‌‌خواند و مَثَلهایی برایشان آورد و گفت: «چگونه ممکن است شیطان شیطان را بیرون براند؟

3:24  اگر حکومتی بر‌‌ضد خود تجزیه شود، ممکن نیست پا‌‌بر‌‌جا ماند.

3:25  همچنین است خانه‌ای که بر‌‌ضد خود تجزیه شود: نمی‌تواند پا‌‌بر‌‌جا بماند.

3:26  شیطان نیز اگر بر‌‌ضد خود قیام کند و تجزیه شود، ممکن نیست دوام آورد، بلکه پایانش فرا‌‌رسیده است.

3:27  بواقع هیچ‌کس نمی‌تواند به خانه مردی نیرومند درآید و اموالش را غارت کند، مگر اینکه نخست آن مرد را ببندد. پس از آن می‌تواند خانه او را غارت کند.

3:28  «آمین، به شما می‌گویم که تمام گناهان انسان و هر کفری که بگوید آمرزیده می‌شود؛

3:29  اما هر که به روح‌القدس کفر گوید، هرگز آمرزیده نخواهد شد، بلکه مجرم به گناهی ابدی است.»

3:30  این سخن عیسی از آن سبب بود که می‌گفتند روح پلید دارد.

3:31  آنگاه مادر و برادران عیسی آمدند. آنان بیرون ایستاده، کسی را فرستادند تا او را فرا‌‌خواند.

3:32  جماعتی که گرد عیسی نشسته بودند، به او گفتند: «مادر و برادرانت بیرون ایستاده‌اند و تو را می‌جویند.»

3:33  عیسی پاسخ داد: «مادر و برادران من چه کسانی هستند؟»

3:34  آنگاه به آنان که گردش نشسته بودند، نظر افکند و گفت: «اینانند مادر و برادران من.

3:35  هر که خواست خدا را به‌جای‌ آورد، برادر و خواهر و مادر من است.»

Chapter 4

4:1  دیگر‌ بار عیسی در کنار دریا به تعلیم دادن آغار کرد. جمعیت انبوهی او را احاطه کرده بودند چندان که بناچار سوار قایقی شد که در دریا بود و بر آن بنشست، در حالی که تمام مردم در ساحل دریا بودند.

4:2  آنگاه با مَثَلها، بسیار چیزها به آنها آموخت. او در تعلیم خود به ایشان گفت:

4:3  «گوش فرا‌‌دهید. روزی برزگری برای بذرافشانی بیرون رفت.

4:4  چون بذر می‌پاشید، برخی در راه افتاد و پرندگان آمدند و آنها را خوردند.

4:5  برخی دیگر بر زمین سنگلاخ افتاد که خاک چندانی نداشت، پس زود سبز شد، چرا‌‌که خاک کم‌عمق بود.

4:6  اما چون خورشید برآمد، همه سوخت و خشکید، زیرا ریشه نداشت.

4:7  برخی نیز میان خارها افتاد. خارها نمو کرده، آنها را خفه نمودند و ثمری از آنها برنیامد.

4:8  اما بقیه بذرها بر زمین نیکو افتاد و جوانه زده، نمو کرد و بار آورده، زیاد شد، بعضی سی، بعضی شصت و بعضی حتی صد برابر.»

4:9  سپس گفت: «هر که گوش شنوا دارد، بشنود.»

4:10  هنگامی که عیسی تنها بود، آن دوازده تن و کسانی که بر گردش بودند، دربارة مَثَلها از او پرسیدند.

4:11  به ایشان گفت: «سِرّ پادشاهی خدا به شما عطا شده است، اما برای مردمِ بیرون، همه‌ چیز به صورت مَثَل است؛

4:12  تا: « ‹بنگرند، اما درک نکنند، بشنوند، اما نفهمند، مبادا بازگشت کنند و آمرزیده شوند.›

4:13  آنگاه بدیشان گفت: «آیا این مَثَل را درک نمی‌کنید؟ پس چگونه مَثَلهای دیگر را درک خواهید کرد؟

4:14  برزگر کلام را می‌کارد.

4:15  بعضی مردم همچون بذرهای کنار راهند، آنجا که کلام کاشته می‌شود. به محض اینکه آنها کلام را می‌شنوند، شیطان می‌آید و کلامی را که در آنها کاشته شده، می‌رباید.

4:16  دیگران، همچون بذرهای کاشته شده بر سنگلاخند. آنان کلام را می‌شنوند و بیدرنگ آن را با شادی می‌پذیرند،

4:17  اما چون در خود ریشه ندارند، تنها اندک‌ زمانی دوام می‌آورند. ولی وقتی به‌‌سبب کلام، سختی یا آزاری بروز می‌کند، در‌ دم میفتند.

4:18  عده‌ای دیگر، همچون بذرهای کاشته شده در میان خارهایند؛ کلام را می‌شنوند،

4:19  اما نگرانیهای این دنیا و فریبندگی ثروت و هوسِ چیزهای دیگر در آنها رسوخ می‌کند و کلام را خفه کرده، آن را بی‌ثمر می‌سازد.

4:20  دیگران، همچون بذرهای کاشته شده در زمین نیکویند؛ کلام را شنیده، آن را می‌پذیرند و سی، شصت و حتی صد برابر آنچه کاشته شده، بار می‌آورند.»

4:21  عیسی به آنها گفت: «آیا چراغ را می‌آورید تا آن را زیر کاسه یا تخت بگذارید؟ آیا آن را بر چراغدان نمی‌نهید؟

4:22  زیرا چیزی پنهان نیست مگر برای آشکار شدن، و چیزی مخفی نیست مگر برای به‌‌ظهور آمدن.

4:23  هر که گوش شنوا دارد، بشنود.»

4:24  سپس ادامه داده، گفت: «به آنچه می‌شنوید، بدقّت دل بسپارید. با همان پیمانه که وزن کنید، برای شما وزن خواهد شد، و حتی بیشتر.

4:25  زیرا به آن که دارد، بیشتر داده خواهد شد و از آن که ندارد، همان که دارد نیز گرفته خواهد شد.»

4:26  نیز گفت: «پادشاهی خدا مردی را مانَد که بر زمین بذر می‌افشانَد.

4:27  شب و روز، چه او در خواب باشد و چه بیدار، دانه سبز می‌شود و نمو می‌کند. چگونه؟ نمی‌داند.

4:28  زیرا زمین به خودی خود بار می‌دهد: نخست ساقه، سپس خوشه سبز و آنگاه خوشه پر از دانه.

4:29  چون دانه برسد، برزگر بیدرنگ داس را به‌‌کار می‌گیرد، زیرا فصل درو فرا‌‌رسیده است.»

4:30  عیسی دیگر بار گفت: «پادشاهی خدا را به چه چیز مانند کنیم، یا با چه مَثَلی آن را شرح دهیم؟

4:31  همچون دانه خردل است. خردل، کوچکترین دانه‌ای است که در زمین می‌کارند،

4:32  ولی چون کاشته شد، می‌روید و از همه گیاهان باغ بزرگتر شده، شاخه‌های بزرگ می‌آورد، چندان که پرندگان آسمان می‌آیند و در سایه آن آشیانه می‌سازند.»

4:33  عیسی با مَثَلهای بسیار از این‌‌گونه، تا آنجا که می‌توانستند درک کنند، کلام را برایشان بیان می‌کرد.

4:34  او جز با مَثَل چیزی به آنها نمی‌گفت؛ اما هنگامی که با شاگردان خود در خلوت بود، همه‌ چیز را برای آنها شرح می‌داد.

4:35  آن روز چون غروب فرا‌‌رسید، عیسی به شاگردان خود گفت: «به آن سوی دریا برویم.»

4:36  آنها جمعیت را ترک گفتند و عیسی را در همان قایقی که بود، با خود بردند. چند قایق دیگر نیز او را همراهی می‌کرد.

4:37  ناگاه تندبادی شدید برخاست. امواج چنان به قایق برمی‌خورد که نزدیک بود از آب پر شود.

4:38  اما عیسی در عقب قایق، سر بر بالشی نهاده و خفته بود. شاگردان او را بیدار کردند و گفتند: «استاد، تو را باکی نیست که غرق شویم؟»

4:39  عیسی برخاست و باد را نهیب زد و به دریا فرمود: «ساکت شو! آرام باش!» آنگاه باد فرو‌ نشست و آرامش کامل حکمفرما شد.

4:40  سپس به شاگردان خود گفت: «چرا اینچنین ترسانید؟ آیا هنوز ایمان ندارید؟»

4:41  آنها بسیار هراسان شده، به یکدیگر می‌گفتند: «این کیست که حتی باد و دریا هم از او فرمان می‌برند!»

Chapter 5

5:1  سپس به آن سوی دریا، به ناحیه جِراسیان رفتند.

5:2  چون عیسی از قایق پیاده شد، مردی که گرفتار روح پلید بود، از گورستان بیرون آمد و بدو برخورد.

5:3  آن مرد در گورها به‌‌سر می‌برد و کسی را دیگر توان آن نبود که او را حتی با زنجیر در بند نگاه دارد.

5:4  زیرا بارها او را با زنجیر و پابندِ آهنین بسته بودند، اما زنجیرها را گسیخته و پابندهای آهنین را شکسته بود. هیچ‌کس را یارای رام کردن او نبود.

5:5  شب و روز در میان گورها و بر تپه‌ها فریاد برمی‌آورد و با سنگ خود را زخمی می‌کرد.

5:6  چون عیسی را از دور دید، دوان دوان آمد و روی بر زمین نهاده،

5:7  با صدای بلند فریاد زد: «ای عیسی، پسر خدای متعال، تو را با من چه کار است؟ تو را به خدا سوگند می‌دهم که عذابم ندهی!»

5:8  زیرا عیسی به او گفته بود: «ای روح پلید، از این مرد به‌‌در آ!»

5:9  آنگاه عیسی از او پرسید: «نامت چیست؟» پاسخ داد: «نامم لِژیون است؛ زیرا بسیاریم.»

5:10  و به عیسی التماس بسیار کرد که آنها را از آن ناحیه بیرون نکند.

5:11  در تپه‌های آن حوالی، گله بزرگی از خوک در حال چرا بود.

5:12  دیوها از عیسی خواهش کرده، گفتند: «ما را به درون خوکها بفرست؛ بگذار به آنها درآییم.»

5:13  عیسی اجازه داد. پس ارواح پلید بیرون آمدند و به درون خوکها رفتند. گله‌ای که شمار آن حدود دو هزار خوک بود، از سراشیبی تپه به درون دریا هجوم برد و در آب غرق شد.

5:14  خوکبانان گریختند و این واقعه را در شهر و روستا باز‌گفتند، چندان‌که مردم بیرون آمدند تا آنچه را رخ داده بود، ببینند.

5:15  آنها نزد عیسی آمدند و چون دیدند آن مرد دیو‌زده، که پیشتر گرفتار لِژیون بود اکنون جامه به‌‌تن کرده و عاقل در آنجا نشسته است، وحشت کردند.

5:16  کسانی که ماجرا را به چشم دیده بودند، آنچه را بر مرد دیو‌زده و خوکها گذشته بود، برای مردم بازگفتند.

5:17  آنگاه مردم از عیسی خواهش کردند که سرزمین ایشان را ترک گوید.

5:18  چون عیسی سوار قایق می‌شد، مردی که پیشتر دیوزده بود، تمنا کرد که همراه وی برود.

5:19  اما عیسی اجازه نداد و گفت: «به خانه، نزد خویشان خود برو و به آنها بگو که خداوند برای تو چه کرده و چگونه بر تو رحم نموده است.»

5:20  پس آن مرد رفت و در سرزمین دِکاپولیس، به اعلام هر‌‌آنچه عیسی برای او کرده بود، آغاز کرد و مردم همه در شگفت می‌‌شدند.

5:21  عیسی بار دیگر با قایق به آن سوی دریا رفت. در کنار دریا، جمعیتی انبوه نزدش گرد آمدند.

5:22  یکی از رئیسان کنیسه که یایروس نام داشت نیز به آنجا آمد و با دیدن عیسی به پایش افتاد

5:23  و التماس‌کنان گفت: «دختر کوچکم در حال مرگ است. تمنا دارم آمده، دست خود را بر او بگذاری تا شفا یابد و زنده مانَد.»

5:24  پس عیسی با او رفت. گروهی بسیار نیز از پی عیسی به‌‌راه افتادند. آنها سخت بر او ازدحام می‌کردند.

5:25  در آن میان، زنی بود که دوازده سال دچار خونریزی بود.

5:26  او تحت درمان طبیبانِ بسیار، رنج فراوان کشیده و همه دارایی خود را خرج کرده بود؛ اما به‌جای آنکه بهبود یابد، بدتر شده بود.

5:27  پس چون درباره عیسی شنید، از میان جمعیت به پشت سر او آمد و ردای وی را لمس کرد.

5:28  زیرا با خود گفته بود: «اگر حتی به ردایش دست بزنم، شفا خواهم یافت.»

5:29  در همان دم خونریزی او قطع شد و در بدن خود احساس کرد که از آن بلا شفا یافته است.

5:30  عیسی در حالْ دریافت که نیرویی از او صادر شده است. پس در میان جمعیت روی گرداند و پرسید: «چه کسی جامه مرا لمس کرد؟»

5:31  شاگردان او پاسخ دادند: «می‌بینی که مردم بر تو ازدحام می‌کنند. آنگاه می‌پرسی، ‹چه کسی مرا لمس کرد؟› »

5:32  اما عیسی به اطراف می‌نگریست تا ببیند چه کسی این کار را کرده است.

5:33  پس آن زن که می‌دانست بر او چه گذشته است، لرزان و هراسان آمده، به‌‌پای عیسی افتاد و حقیقت را به‌‌تمامی به او گفت.

5:34  آنگاه عیسی به وی گفت: «دخترم، ایمانت تو را شفا داده است. بسلامت برو و از این بلا آزاد باش!»

5:35  او هنوز سخن می‌گفت که عده‌ای از خانه یایروس، رئیس کنیسه، آمدند و گفتند: «دخترت مُرد! دیگر چرا استاد را زحمت می‌دهی؟»

5:36  عیسی چون سخن آنها را شنید، به رئیس کنیسه گفت: «مترس! فقط ایمان داشته باش.»

5:37  عیسی اجازه نداد جز پطرس و یعقوب و یوحنا، برادر یعقوب، کسی دیگر از پی او برود.

5:38  چون به خانه رئیس کنیسه رسیدند، دید غوغایی به‌‌پاست و عده‌ای با صدای بلند می‌گریند و شیون می‌کنند.

5:39  پس داخل شد و به آنها گفت: «این غوغا و شیون برای چیست؟ دختر نمرده، بلکه در خواب است.»

5:40  اما آنها به او خندیدند. پس از اینکه همه آنها را بیرون کرد، پدر و مادر دختر و همچنین شاگردانی را که همراهش بودند با خود برگرفت و به جایی که دختر بود، داخل شد.

5:41  آنگاه دست دختر را گرفت و به وی گفت: «تالیتا کوم»، یعنی: «ای دختر کوچک، به تو می‌گویم برخیز!»

5:42  او بیدرنگ برخاست و راه رفتن آغاز کرد. آن دختر دوازده ساله بود. آنها از این واقعه بینهایت شگفتزده شدند.

5:43  عیسی به آنان دستور اکید داد که نگذارند کسی از این واقعه آگاه شود و فرمود چیزی به آن دختر بدهند تا بخورد.

Chapter 6

6:1  سپس عیسی آنجا را ترک گفت و با شاگردان خود به شهر خویش رفت.

6:2  چون روز شَبّات فرا‌‌رسید، به تعلیم دادن در کنیسه پرداخت. بسیاری با شنیدن سخنان او در شگفت شدند. آنها می‌گفتند: «این مرد همة اینها را از کجا کسب کرده است؟ این چه حکمتی است که به او عطا شده؟ و این چه معجزاتی است که به‌‌دست او انجام می‌شود؟

6:3  مگر او آن نجّار نیست؟ مگر پسر مریم و برادرِ یعقوب، یوشا، یهودا و شمعون نیست؟ مگر خواهران او اینجا، در میان ما زندگی نمی‌کنند؟» پس در نظرشان ناپسند آمد.

6:4  عیسی بدیشان گفت: «نبی بی‌حرمت نباشد جز در دیار خود و در میان خویشان و در خانه خویش!»

6:5  او نتوانست در آنجا هیچ معجزه‌ای انجام دهد، جز آنکه دست خود را بر چند بیمار گذاشت و آنها را شفا بخشید.

6:6  او از بی‌ایمانی ایشان در حیرت بود. سپس، عیسی در روستاهای اطراف می‌گشت و مردم را تعلیم می‌داد.

6:7  او دوازده شاگردش را نزد خود فرا‌‌خواند و آنها را دو به دو فرستاد و به ایشان بر ارواح پلید اقتدار بخشید.

6:8  به آنان دستور داد که: «برای سفر، جز یک چوبدستی چیزی با خود برندارید؛ نه نان، نه کوله‌بار و نه پول در کمربندهای خود.

6:9  پای‌افزار به‌‌پا کنید، اما جامه اضافی نپوشید.

6:10  چون به خانه‌ای وارد شدید، تا زمانی که در آن شهر هستید، در آن خانه بمانید.

6:11  و اگر در جایی شما را نپذیرند، یا به شما گوش فرا ندهند، آنجا را ترک کنید و خاک پاهایتان را نیز بتکانید، تا شهادتی باشد بر‌‌ضد آنها.»

6:12  پس آنها رفته، به مردم موعظه می‌کردند که باید توبه کنند.

6:13  ایشان دیوهای بسیار را بیرون راندند و بیماران بسیار را با روغن تدهین کرده، شفا بخشیدند.

6:14  و اما خبر این وقایع به گوش هیرودیسِ پادشاه رسید، زیرا نام عیسی شهرت یافته بود. بعضی از مردم می‌گفتند: «یحیای تعمید‌‌دهنده از مردگان برخاسته و از همین‌‌روست که این قدرتها از او به‌‌ظهور می‌رسد.»

6:15  دیگران می‌گفتند: « الیاس است.» عده‌ای نیز می‌گفتند: «پیامبری است مانند پیامبران دیرین.»

6:16  اما چون هیرودیس این را شنید، گفت: «این همان یحیی است که من سرش را از تن جدا کردم و اکنون از مردگان برخاسته است!»

6:17  زیرا به‌‌دستور هیرودیس یحیی را گرفته و او را بسته و به زندان افکنده بودند. هیرودیس این کار را به‌‌خاطر هیرودیا کرده بود. هیرودیا پیشتر زن فیلیپُس، برادر هیرودیس بود و اکنون هیرودیس او را به زنی گرفته بود.

6:18  یحیی به هیرودیس گفته بود: «حلال نیست که تو با زن برادرت باشی.»

6:19  پس هیرودیا از یحیی کینه به‌‌دل داشت و می‌خواست او را بکشد، اما نمی‌توانست.

6:20  زیرا هیرودیس از یحیی می‌ترسید، چرا‌‌که او را مردی پارسا و مقدس می‌دانست و از این‌‌رو از او محافظت می‌کرد. هر‌‌گاه سخنان یحیی را می‌شنید، بسیار سرگشته و حیران می‌شد. با این حال، گوش فرا‌دادن به سخنان او را دوست می‌داشت.

6:21  سرانجام فرصت مناسب فرا‌‌رسید. هیرودیس در روز میلاد خود ضیافتی به‌‌پا کرد و درباریان و فرماندهان نظامی خود و والامرتبگان ایالت جلیل را دعوت نمود.

6:22  دختر هیرودیا به مجلس درآمد و رقصید و هیرودیس و میهمانانش را شادمان ساخت. آنگاه پادشاه به دختر گفت: «هر‌‌چه می‌خواهی از من درخواست کن که آن را به تو خواهم داد.»

6:23  همچنین سوگند خورده، گفت: «هر‌‌چه از من بخواهی، حتی نیمی از مملکتم را، به تو خواهم داد.»

6:24  او بیرون رفت و به مادر خود گفت: «چه بخواهم؟» مادرش پاسخ داد: «سَرِ یحیای تعمید‌دهنده را.»

6:25  دختر بیدرنگ بشتاب نزد پادشاه بازگشت و گفت: «از تو می‌خواهم هم‌اکنون سر یحیای تعمید‌دهنده را بر طَبَقی به من بدهی.»

6:26  پادشاه بسیار اندوهگین شد، اما به‌‌پاس سوگند خود و به احترام میهمانانش نخواست درخواست او را رد کند.

6:27  پس بیدرنگ جلادی فرستاد و دستور داد سر یحیی را بیاورد. او رفته، سر یحیی را در زندان از تن جدا کرد

6:28  و آن را بر طَبَقی آورد و به دختر داد. او نیز آن را به مادرش داد.

6:29  چون شاگردان یحیی این را شنیدند، آمدند و بدن او را برداشته، به خاک سپردند.

6:30  و اما رسولان نزد عیسی گرد آمدند و آنچه کرده و تعلیم داده بودند به او بازگفتند.

6:31  عیسی ایشان را گفت: «با من به خلوتگاهی دورافتاده بیایید و اندکی بیارامید.» زیرا آمد و رفت مردم چندان بود که مجال نان خوردن هم نداشتند.

6:32  پس تنها، با قایق عازم مکانی دورافتاده شدند.

6:33  اما به هنگام عزیمت، گروهی بسیار ایشان را دیدند و شناختند. پس مردم، از همه شهرها پای پیاده به آن محل شتافتند و پیش از ایشان به آنجا رسیدند.

6:34  چون عیسی از قایق پیاده شد، جمعیتی بیشمار دید و دلش بر حال آنان به‌‌رحم آمد، زیرا همچون گوسفندانی بی‌شبان بودند. پس به تعلیم آنان پرداخت و چیزهای بسیار به ایشان آموخت.

6:35  نزدیک غروب، شاگردان نزدش آمدند و گفتند: «اینجا مکانی است دورافتاده و دیر‌‌وقت نیز هست.

6:36  مردم را روانه کن تا به روستاها و مزارع اطراف بروند و برای خود خوراک بخرند.»

6:37  عیسی در جواب فرمود: «شما خود به ایشان خوراک دهید.» گفتند: «آیا می‌خواهی برویم و دویست دینار نان بخریم و به آنها بدهیم تا بخورند؟»

6:38  فرمود: «بروید و ببینید چند نان دارید.» پس پرس و جو کردند و به او گفتند: «پنج نان و دو ماهی.»

6:39  آنگاه به شاگردان خود فرمود تا مردم را دسته دسته بر سبزه بنشانند.

6:40  بدین‌‌گونه مردم در دسته‌های صد و پنجاه نفری بر زمین نشستند.

6:41  آنگاه پنج نان و دو ماهی را برگرفت و به آسمان نگریست و شکر به‌جای آورد. سپس نانها را پاره کرد و به شاگردان خود داد تا پیش مردم بگذارند و دو ماهی را نیز میان همه تقسیم کرد.

6:42  همه خوردند و سیر شدند،

6:43  و از خرده‌های نان و ماهی، دوازده سبد پر گرد آوردند.

6:44  شمار مردانی که نان خوردند پنج هزار بود.

6:45  عیسی بیدرنگ شاگردان خود را بر‌‌آن داشت که در آن حال که او مردم را مرخص می‌کرد، سوار قایق شوند و پیش از او به بیت‌صِیْدا در آن سوی دریا بروند.

6:46  پس از روانه کردن مردم، خود به کوه رفت تا دعا کند.

6:47  چون غروب شد، قایق به میانه دریا رسید و عیسی در خشکی تنها بود.

6:48  دید که شاگردان به‌‌زحمت پارو می‌زنند، زیرا بادِ مخالف می‌وزید. در حدود پاس چهارم از شب، عیسی گام‌زنان بر روی آب به‌‌سوی آنان رفت و خواست از کنارشان بگذرد.

6:49  اما چون شاگردان او را در حال راه رفتن بر آب دیدند، گمان کردند شَبَحی است. پس همگی فریاد برآوردند،

6:50  زیرا از دیدن او بسیار وحشت کرده بودند. اما عیسی بیدرنگ با ایشان سخن گفت و فرمود: «دل قوی دارید، من هستم. مترسید!»

6:51  سپس نزد ایشان به قایق برآمد و باد فرو نشست. ایشان بی‌اندازه شگفتزده شده بودند

6:52  چرا‌‌که معجزه نانها را درک نکرده بودند، بلکه دلشان سخت شده بود.

6:53  چون به کرانه دیگر رسیدند، در سرزمین جِنیسارِت فرود آمدند و در آنجا لنگر انداختند.

6:54  از قایق که پیاده شدند، مردم در دم عیسی را شناختند

6:55  و دوان دوان به سرتاسر آن منطقه رفتند و بیماران را بر تختها گذاشته، به هر جا که شنیدند او آنجاست، بردند.

6:56  عیسی به هر روستا یا شهر یا مزرعه‌ای که می‌رفت، مردم بیماران را در میدانها می‌گذاشتند و از او تمنا می‌کردند اجازه دهد دست‌‌کم گوشه ردایش را لمس کنند؛ و هر که لمس می‌کرد، شفا می‌یافت.

Chapter 7

7:1  فَریسیان به همراه برخی از علمای دین که از اورشلیم آمده بودند، نزد عیسی گرد آمدند

7:2  و دیدند برخی از شاگردان او با دستهای نجس، یعنی ناشسته، غذا می‌خورند.

7:3  فَریسیان و نیز تمامی یهودیان، به سنت مشایخ خود پایبندند و تا دستهای خود را طبق آداب تطهیر نشویند، خوراک نمی‌خورند.

7:4  چون از بازار می‌آیند، تا شستشو نکنند چیزی نمی‌خورند. و بسیار سنن دیگر را نیز نگاه می‌دارند، همچون شستن پیاله‌ها، دیگها و ظروف مسی.

7:5  پس فَریسیان و علمای دین از عیسی پرسیدند: «چرا شاگردان تو طبق سنت مشایخ رفتار نمی‌کنند، و با دستهای نجس غذا می‌خورند؟»

7:6  او پاسخ داد: «اِشَعْیا درباره شما ریاکاران چه خوب پیشگویی کرد! چنانکه نوشته شده است، « ‹این قوم با لبها‌ی خود مرا حرمت می‌دارند، اما دلشان از من دور است.

7:7  آنان بیهوده مرا عبادت می‌کنند، و تعلیمشان چیزی جز فرایض بشری نیست.›

7:8  شما احکام خدا را کنار گذاشته‌اید و سنتهای بشری را نگاه می‌دارید.»

7:9  سپس گفت: «شما زیرکانه حکم خدا را کنار می‌گذارید تا سنّت خود را نگاه دارید!

7:10  زیرا موسی گفت، ‹پدر و مادر خود را گرامی دار،› و نیز ‹هر که پدر یا مادر خود را ناسزا گوید، باید کشته شود.›

7:11  اما شما می‌گویید شخص می‌تواند به پدر یا مادرش بگوید: ‹هر کمکی که ممکن بود از من دریافت کنید، قربان – یعنی وقف خدا – است›

7:12  و بدین‌‌گونه نمی‌گذارید هیچ کاری برای پدر یا مادرش بکند.

7:13  شما اینچنین با سنّتهای خود، که آنها را به دیگران نیز منتقل می‌کنید، کلام خدا را باطل می‌شمارید و از این‌‌گونه کارها بسیار انجام می‌دهید.»

7:14  عیسی دیگر بار آن جماعت را نزد خود فرا‌‌خواند و گفت: «همة شما به من گوش فرا‌‌دهید و این را دریابید:

7:15  هیچ چیزی بیرون از آدمی نیست که بتواند با داخل شدن به او، وی را نجس سازد، بلکه آنچه از درون آدمی بیرون می‌آید، وی را نجس می‌سازد. [ هر که گوش شنوا دارد، بشنود!]»

7:17  پس از آنکه جماعت را ترک گفت و به خانه درآمد، شاگردانش معنی مَثَل را از او پرسیدند.

7:18  گفت: «آیا شما نیز درک نمی‌کنید؟ آیا نمی‌دانید که آنچه از بیرون به آدمی داخل می‌شود، نمی‌تواند او را نجس سازد؟

7:19  زیرا به دلش راه نمی‌یابد، بلکه به درون شکمش می‌رود و سپس دفع می‌شود.» عیسی با این سخن، همه خوراکها را پاک اعلام کرد.

7:20  او ادامه داد: «آنچه از درون آدمی بیرون می‌آید، آن است که او را نجس می‌سازد.

7:21  زیرا اینهاست آنچه از درون و دل انسان بیرون می‌آید: افکار پلید، بی‌عفتی، دزدی، قتل، زنا،

7:22  طمع، بدخواهی، حیله، هرزگی، حسادت، تهمت، تکبر و حماقت.

7:23  این بدیها همه از درون سرچشمه می‌گیرد و آدمی را نجس می‌سازد.»

7:24  عیسی آنجا را ترک گفت و به حوالی صور رفت. به خانه‌ای درآمد؛ اما نمی‌خواست کسی با‌خبر شود. با این حال نتوانست حضور خود را پنهان دارد.

7:25  زنی که دختر کوچکش روح پلید داشت، چون شنید او آنجاست، بیدرنگ آمد و به پاهای او افتاد.

7:26  آن زن که یونانی و از مردمان فینیقیة سوریه بود، از عیسی تمنا کرد دیو را از دخترش بیرون کند.

7:27  عیسی به او گفت: «بگذار نخست فرزندان سیر شوند، زیرا نان فرزندان را گرفتن و پیش سگان انداختن روا نیست.»

7:28  زن پاسخ داد: «بله، سرورم، اما سگان نیز در پای سفره از خرده‌های نان فرزندان می‌خورند.»

7:29  عیسی به او گفت: «به‌‌خاطر این سخنت، برو که دیو از دخترت بیرون آمد!»

7:30  آن زن چون به خانه رسید، دید که دخترش بر بستر دراز کشیده و دیو از او بیرون شده است.

7:31  عیسی از سرزمین صور بازگشت و از راه صیدون به‌‌سوی دریا رفته، از میان قلمرو دِکاپولیس عبور می‌کرد.

7:32  در آنجا مردی را نزد او آوردند که هم کَر بود و هم لکنت زبان داشت. از عیسی التماس کردند دست خویش را بر او بنهد.

7:33  عیسی آن مرد را از میان جماعت بیرون آورده، به‌‌کناری برد و انگشتان خود را در گوشهای او گذاشت. سپس آب‌‌دهان انداخت و زبان آن مرد را لمس کرد.

7:34  آنگاه به‌‌سوی آسمان نظر کرده، آه عمیقی کشید و گفت: « اِفَّتَح!» – یعنی «باز شو!»

7:35  در دم گوشهای آن مرد باز شد و گرفتگی زبانش برطرف گردید و توانست براحتی سخن گوید.

7:36  اما عیسی آنها را قدغن کرد که این موضوع را به کسی نگویند. ولی هر‌‌چه بیشتر قدغنشان می‌کرد، بیشتر از این واقعه سخن می‌گفتند.

7:37  مردم با حیرت بسیار می‌گفتند: «هر‌‌چه او کرده، نیکوست؛ حتی کران را شنوا و گنگان را گویا می‌کند!»

Chapter 8

8:1  در آن روزها، باز جمعیتی انبوه گرد آمدند و چون چیزی برای خوردن نداشتند، عیسی شاگردان خود را فرا‌‌خواند و به ایشان فرمود:

8:2  «دلم بر حال این مردم می‌سوزد، زیرا اکنون سه روز است که با مَنَند و چیزی برای خوردن ندارند.

8:3  اگر آنها را گرسنه روانه کنم تا به خانه‌های خود بروند، در راه از پا در‌‌خواهند افتاد، زیرا برخی از ایشان از راهِ دور آمده‌اند.»

8:4  شاگردان در پاسخ گفتند: «در این بیابان از کجا کسی می‌تواند برای سیر کردن آنها نان فراهم آورد؟»

8:5  عیسی پرسید: «چند نان دارید؟» گفتند: «هفت نان.»

8:6  آنگاه جماعت را فرمود تا بر زمین بنشینند. سپس هفت نان را گرفت و پس از شکرگزاری، پاره کرده، به شاگردانِ خود داد تا پیش مردم بگذارند؛ و شاگردان نیز چنین کردند.

8:7  چند ماهی کوچک نیز داشتند. پس عیسی برای آنها نیز شکرگزاری کرد و فرمود تا پیش مردم بگذارند.

8:8  همه خوردند و سیر شدند و هفت زنبیل پر از خرده‌های باقیمانده نیز گرد آوردند.

8:9  در آنجا حدود چهار هزار تن بودند. سپس عیسی جماعت را مرخص کرد

8:10  و بیدرنگ با شاگردان سوار قایق شد و به ناحیه دَلمانوته رفت.

8:11  فَریسیان نزد عیسی آمدند و با او به مباحثه نشستند. آنها برای آزمایش، آیتی آسمانی از او خواستند.

8:12  اما عیسی آهی از دل برآورد و گفت: «چرا این نسل خواستار آیت است؟ آمین، به شما می‌گویم که هیچ آیتی به آنها داده نخواهد شد.»

8:13  سپس ایشان را ترک گفت و باز سوار قایق شد و به آن سوی دریا رفت.

8:14  اما شاگردان فراموش کرده بودند با خود نان بردارند، و در قایق بیش از یک نان نداشتند.

8:15  عیسی به آنان هشدار داد و فرمود: «آگاه باشید و از خمیرمایه فَریسیان و خمیرمایه هیرودیس دوری کنید.»

8:16  اما شاگردان در میان خود گفتگو کرده، می‌گفتند: «از آن‌‌رو چنین گفت که با خود نان نداریم.»

8:17  عیسی که این را دریافته بود، به آنها گفت: «چرا دربارة اینکه نان ندارید با هم بحث می‌کنید؟ آیا هنوز نمی‌دانید و درک نمی‌کنید؟ آیا دل شما هنوز سخت است؟

8:18  آیا چشم دارید و نمی‌بینید و گوش دارید و نمی‌شنوید؟ و آیا به یاد ندارید؟

8:19  هنگامی که پنج نان را برای پنج هزار تن پاره کردم، چند سبد پر از تکه نانهای باقیمانده جمع کردید؟» گفتند: «دوازده سبد.»

8:20  «و چون هفت نان را برای چهار هزار تن پاره کردم، چند زنبیل پر از تکه نانهای باقیمانده جمع کردید؟» گفتند: «هفت زنبیل.»

8:21  آنگاه عیسی بدیشان فرمود: «آیا هنوز درک نمی‌کنید؟»

8:22  و چون به بیت‌صِیْدا رسیدند، عده‌ای مردی نابینا را نزد عیسی آورده، تمنا کردند که بر او دست بگذارد.

8:23  عیسی دست آن مرد را گرفت و او را از دهکده بیرون برد. سپس آب‌‌دهان بر چشمان او انداخت و دستهای خود را بر او نهاد و پرسید: «چیزی می‌بینی؟»

8:24  آن مرد سر بلند کرد و گفت: «مردم را همچون درختانی در حرکت می‌بینم.»

8:25  پس عیسی دیگر بار دستهای خود را بر چشمان او نهاد. آنگاه چشمانش باز شده، بینایی خود را بازیافت، و همه چیز را بخوبی می‌دید.

8:26  عیسی او را روانة خانه کرد و فرمود: «به دهکده بازنگرد.»

8:27  عیسی با شاگردان خود به روستاهای اطراف قیصریه فیلیپُس رفت. در راه، از شاگردان خود پرسید: «به گفته مردم من کِه هستم؟»

8:28  پاسخ دادند: «بعضی می‌گویند یحیای تعمید‌دهنده هستی، عده‌ای می‌گویند الیاسی و عده‌ای دیگر نیز می‌گویند یکی از پیامبران هستی.»

8:29  از آنان پرسید: «شما چه می‌گویید؟ به نظر شما من که هستم؟» پطرس پاسخ داد: «تو مسیح هستی.»

8:30  اما عیسی ایشان را منع کرد که درباره او به کسی چیزی نگویند.

8:31  آنگاه عیسی به تعلیم دادن آنها درباره این حقیقت آغاز کرد که لازم است پسر انسان زحمت بسیار بیند و از سوی مشایخ و سران کاهنان و علمای دین رد شده، کشته شود و پس از سه روز برخیزد.

8:32  چون عیسی این را آشکارا اعلام کرد، پطرس او را به کناری برد و شروع به سرزنش او کرد.

8:33  اما عیسی روی برگردانیده، به شاگردان خود نگریست و پطرس را سرزنش کرد و گفت: «دور شو از من، ای شیطان! زیرا افکار تو انسانی است، نه الهی.»

8:34  آنگاه جماعت را با شاگردان خود فرا‌‌خواند و به آنان گفت: «اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند، باید خود را انکار کرده، صلیب خویش را برگیرد و از پی من بیاید.

8:35  زیرا هر که بخواهد جان خود را نجات دهد، آن را از دست خواهد داد؛ اما هر که به‌‌خاطر من و به‌‌خاطر انجیل جان خود را از دست بدهد، آن را نجات خواهد داد.

8:36  انسان را چه سود که تمامی دنیا را بِبَرد اما جان خود را ببازد؟

8:37  انسان برای بازیافتن جان خود چه می‌تواند بدهد؟

8:38  زیرا هر که در میان این نسلِ زناکار و گناهکار از من و سخنانم عار داشته باشد، پسر انسان نیز آنگاه که در جلال پدر خود همراه با فرشتگان مقدس آید، از او عار خواهد داشت.»

Chapter 9

9:1  نیز ایشان را فرمود: «آمین، به شما می‌گویم، برخی اینجا ایستاده‌اند که تا آمدن نیرومندانة پادشاهی خدا را نبینند، طعم مرگ را نخواهند چشید.»

9:2  شش روز بعد، عیسی پطرس و یعقوب و یوحنا را برگرفت و آنها را تنها با خود بر فراز کوهی بلند برد تا خلوت کنند. در آنجا، در حضور ایشان، سیمای او دگرگون گشت.

9:3  جامه‌اش درخشان و بسیار سفید شد، آن‌‌گونه که در جهان هیچ مادّه‌ای نمی‌تواند جامه‌ای را چنان سفید گرداند.

9:4  در آن هنگام، الیاس و موسی در برابر چشمان ایشان ظاهر شدند و با عیسی به گفتگو پرداختند.

9:5  پطرس به عیسی گفت: «استاد، بودن ما در اینجا نیکوست. پس بگذار سه سرپناه بسازیم، یکی برای تو، یکی برای موسی و یکی هم برای الیاس.»

9:6  پطرس نمی‌دانست چه بگوید، زیرا سخت ترسیده بودند.

9:7  آنگاه ابری آنها را در بر گرفت و ندایی از ابر در‌‌رسید که، «این است پسر محبوبم، به او گوش فرا‌‌دهید.»

9:8  به‌‌ناگاه، چون به اطراف نگریستند، جز عیسی هیچ‌کس را نزد خود ندیدند.

9:9  هنگامی که از کوه فرود می‌آمدند، عیسی به ایشان فرمان داد که آنچه دیده‌اند برای کسی بازگو نکنند تا زمانی که پسر انسان از مردگان برخیزد.

9:10  آنان این ماجرا را بین خود نگاه داشتند، اما از یکدیگر می‌پرسیدند که «برخاستن از مردگان» چیست.

9:11  آنگاه از عیسی پرسیدند: «چرا علمای دین می‌گویند نخست باید الیاس بیاید؟»

9:12  عیسی پاسخ داد: «البته که نخست الیاس می‌آید تا همه چیز را اصلاح کند. اما چرا در مورد پسر انسان نوشته شده است که باید رنج بسیار کشد و تحقیر شود؟

9:13  بعلاوه، من به شما می‌گویم که الیاس، همان‌‌گونه که دربارة او نوشته شده است، آمد و آنان هر‌‌آنچه خواستند با وی کردند.»

9:14  چون نزد بقیه شاگردان رسیدند، دیدند گروهی بیشمار گردشان ایستاده‌اند و علمای دین نیز با ایشان مباحثه می‌کنند.

9:15  جماعت تا عیسی را دیدند، همگی غرق در حیرت شدند و دوان دوان آمده، او را سلام دادند.

9:16  عیسی پرسید: «دربارة چه چیز با آنها بحث می‌کنید؟»

9:17  مردی از میان جمعیت پاسخ داد: «استاد، پسرم را نزدت آورده‌ام. او گرفتار روحی است که قدرت سخن گفتن را از وی بازگرفته است.

9:18  چون او را می‌گیرد، به زمینش می‌افکند، به‌‌گونه‌ای که دهانش کف می‌کند و دندانهایش به هم فشرده شده، بدنش خشک می‌شود. از شاگردانت خواستم آن روح را بیرون کنند، اما نتوانستند.»

9:19  عیسی در پاسخ گفت: «ای نسل بی‌ایمان، تا به کی با شما باشم و تحملتان کنم؟ او را نزد من بیاورید.»

9:20  پس او را آوردند و روح چون عیسی را دید، در دم پسر را به تشنج افکند به‌‌گونه‌ای که بر زمین افتاد و در همان حال که کف بر دهان آورده بود، بر خاک غلتان شد.

9:21  عیسی از پدر او پرسید: «چند وقت است که به این وضع دچار است؟» پاسخ داد: «از کودکی.

9:22  و بارها این روح او را در آب یا آتش افکنده تا هلاکش کند. اگر می‌توانی بر ما شفقت فرما و یاریمان ده.»

9:23  عیسی گفت: «اگر می‌توانی؟ برای کسی که ایمان دارد همه چیز ممکن است.»

9:24  پدرِ آن پسر بیدرنگ با صدای بلند گفت: «ایمان دارم؛ یاریم ده تا بر بی‌ایمانی خود غالب آیم!»

9:25  چون عیسی دید که گروهی دوان دوان به آن سو می‌آیند، بر روح پلید نهیب زده، گفت: «ای روح کَر و لال، به تو دستور می‌دهم از او بیرون آیی و دیگر هرگز به او داخل نشوی!»

9:26  روح نعره‌ای برکشید و پسر را سخت تکان داده، از وی بیرون آمد. پسر همچون پیکری بی‌جان شد، به‌‌گونه‌ای که بسیاری گفتند: «مرده است.»

9:27  اما عیسی دستِ پسر را گرفته، او را برخیزانید، و پسر بر‌‌پا ایستاد.

9:28  چون عیسی به خانه رفت، شاگردانش در خلوت از او پرسیدند: «چرا ما نتوانستیم آن روح را بیرون کنیم؟»

9:29  پاسخ داد: «این جنس جز به دعا بیرون نمی‌آید.»

9:30  آنها آن مکان را ترک کردند و از میان جلیل گذشتند. عیسی نمی‌خواست کسی بداند او کجاست،

9:31  زیرا شاگردان خود را تعلیم می‌داد و در این باره بدیشان سخن می‌گفت که: «پسر انسان به‌‌دست مردم تسلیم خواهد شد و او را خواهند کشت. اما سه روز پس از کشته شدن، بر‌‌خواهد خاست.»

9:32  ولی منظور او را درنیافتند و می‌ترسیدند از او سؤال کنند.

9:33  سپس به کَفَرناحوم آمدند. هنگامی که در خانه بودند، عیسی از شاگردان پرسید: «بین راه، دربارة چه چیز بحث می‌کردید؟»

9:34  ایشان خاموش ماندند، زیرا در راه در این باره بحث می‌کردند که کدامیک از آنها بزرگتر است.

9:35  عیسی بنشست و آن دوازده تن را فرا‌‌خواند و گفت: «هر که می‌خواهد نخستین باشد، باید آخرین و خادم همه باشد.»

9:36  سپس کودکی را برگرفته، در میان ایشان قرار داد و در آغوشش کشیده، به آنها گفت:

9:37  «هر که چنین کودکی را به نام من بپذیرد، مرا پذیرفته است؛ و هر که مرا بپذیرد، نه مرا، بلکه فرستنده مرا پذیرفته است.»

9:38  یوحنا گفت: «استاد، شخصی را دیدیم که به نام تو دیو اخراج می‌کرد، اما چون از ما نبود، او را بازداشتیم.»

9:39  عیسی گفت: «بازَش مدارید، زیرا کسی نمی‌تواند به نام من معجزه کند و دمی بعد، در حق من بد بگوید.

9:40  زیرا هر که بر‌‌ضد ما نیست، با ماست.

9:41  آمین، به شما می‌گویم، هر که از آن سبب که به مسیح تعلق دارید حتی جامی آب به نام من به شما بدهد، بی‌گمان بی‌پاداش نخواهد ماند.

9:42  «و هر که سبب شود یکی از این کوچکان که به من ایمان دارند لغزش خورَد، او را بهتر آن می‌بود که سنگ آسیابی بزرگ به گردنش بیاویزند و به دریا افکنند!

9:43  اگر دستت تو را می‌لغزاند، آن را قطع کن. زیرا تو را بهتر آن است که علیل به حیات راه یابی تا آنکه با دو دست به دوزخ روی، به آتشی که هرگز خاموش نمی‌شود. [ جایی که کرم آنها نمی‌میرد و آتش آن خاموش نمی‌شود.]

9:45  و اگر پایت تو را می‌لغزاند، آن را قطع کن. زیرا تو را بهتر آن است که لنگ به حیات راه یابی، تا آنکه با دو پا به دوزخ افکنده شوی. [ جایی که کرم آنها نمی‌میرد و آتش آن خاموش نمی‌شود.]

9:47  و اگر چشمت تو را می‌لغزاند، آن را به‌‌در آر، زیرا تو را بهتر آنکه با یک چشم به پادشاهی خدا راه یابی، تا آنکه با دو چشم به دوزخ افکنده شوی،

9:48  جایی که « ‹کرم آنها نمی‌میرد و آتش، خاموشی نمی‌پذیرد.›

9:49  «زیرا همه با آتش نمکین خواهند شد.

9:50  نمک نیکوست، اما اگر خاصیتش را از دست بدهد، چگونه می‌توان آن را نمکین ساخت؟ شما نیز در خود نمک داشته باشید و با یکدیگر در صلح و صفا به‌‌سر برید.»

Chapter 10

10:1  عیسی آن مکان را ترک کرد و به نواحی یهودیه و آن سوی رود اردن رفت. دیگر بار جماعتها نزد او گرد آمدند، و او بنا‌‌به روال همیشة خود، به آنها تعلیم می‌داد.

10:2  شماری از فَریسیان نزدش آمدند و برای آزمایش از او پرسیدند: «آیا جایز است که مرد زن خود را طلاق دهد؟»

10:3  عیسی در پاسخ گفت: «موسی چه حکمی به شما داده است؟»

10:4  گفتند: «موسی اجازه داده که مرد طلاقنامه‌ای بنویسد و زن خود را رها کند.»

10:5  عیسی به آنها فرمود: «موسی به‌‌سبب سختدلی شما این حکم را برایتان نوشت.

10:6  اما از آغاز خلقت، خدا ‹ایشان را مرد و زن آفرید.›

10:7  و ‹از این سبب مرد پدر و مادر خود را ترک گفته، به زن خویش خواهد پیوست،

10:8  و آن دو یک تن خواهند شد.› بنابراین، از آن پس دیگر دو نیستند، بلکه یک تن می‌باشند.

10:9  پس آنچه را خدا پیوست، انسان جدا نسازد.»

10:10  چون در خانه بودند، شاگردان دیگر بار درباره این موضوع از عیسی سؤال کردند.

10:11  عیسی فرمود: «هر که زن خود را طلاق دهد و زنی دیگر اختیار کند، نسبت به زن خود مرتکب زنا شده است.

10:12  و اگر زنی از شوهر خود طلاق گیرد و شوهری دیگر اختیار کند، مرتکب زنا شده است.»

10:13  مردم کودکان را نزد عیسی آوردند تا بر آنها دست بگذارد. اما شاگردان مردم را برای این کار سرزنش کردند.

10:14  عیسی چون این را دید، خشمگین شد و به شاگردان خود گفت: «بگذارید کودکان نزد من آیند؛ آنان را بازمدارید، زیرا پادشاهی خدا از آن چنین کسان است.

10:15  آمین، به شما می‌گویم، هر که پادشاهی خدا را همچون کودکی نپذیرد، هرگز بدان راه نخواهد یافت.»

10:16  آنگاه کودکان را در آغوش کشیده، بر آنان دست نهاد و ایشان را برکت داد.

10:17  چون عیسی به‌‌راه افتاد، مردی دوان دوان آمده، در برابرش زانو زد و پرسید: «استاد نیکو، چه کنم تا وارث حیات جاویدان شوم؟»

10:18  عیسی پاسخ داد: «چرا مرا نیکو می‌خوانی؟ هیچ‌کس نیکو نیست جز خدا فقط.

10:19  احکام را می‌دانی: ‹قتل مکن، زنا مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده، فریبکاری مکن، پدر و مادر خود را گرامی دار.› »

10:20  آن مرد در پاسخ گفت: «استاد، همه اینها را از کودکی به‌جا آورده‌ام.»

10:21  عیسی به او نگریست و محبتش کرد و گفت: «تو را یک چیز کم است؛ برو آنچه داری بفروش و بهایش را به تنگدستان بده که در آسمان گنج خواهی داشت. آنگاه بیا و از من پیروی کن.»

10:22  مرد از این سخن نومید شد و اندوهگین از آنجا رفت، زیرا ثروت بسیار داشت.

10:23  عیسی به اطراف نگریسته، به شاگردان خود گفت: «چه دشوار است راهیابی ثروتمندان به پادشاهی خدا!»

10:24  شاگردان از سخنان او در شگفت شدند. اما عیسی بار دیگر به آنها گفت: «ای فرزندان، راه یافتن به پادشاهی خدا چه دشوار است!

10:25  گذشتن شتر از سوراخ سوزن آسانتر است از راهیابی شخص ثروتمند به پادشاهی خدا.»

10:26  شاگردان که بسیار شگفتزده بودند، به یکدیگر می‌گفتند: «پس چه کسی می‌تواند نجات یابد؟»

10:27  عیسی بدیشان چشم دوخت و گفت: «برای انسان ناممکن است، اما برای خدا چنین نیست؛ زیرا همه چیز برای خدا ممکن است.»

10:28  آنگاه پطرس سخن آغاز کرد و گفت: «اینک ما همه چیز را ترک گفته‌ایم و از تو پیروی می‌کنیم.»

10:29  عیسی فرمود: «آمین، به شما می‌گویم، کسی نیست که به‌‌خاطر من و به‌‌خاطر انجیل، خانه یا برادران یا خواهران یا مادر یا پدر یا فرزندان یا املاک خود را ترک کرده باشد،

10:30  و در این عصر صد برابر بیشتر خانه‌ها و برادران و خواهران و مادران و فرزندان و املاک – و همراه آن، آزارها – به‌‌دست نیاورد، و در عصر آینده نیز از حیات جاویدان بهره‌مند نگردد.

10:31  اما بسیاری که اولین هستند آخرین خواهند شد و آخرینها اولین!»

10:32  آنان در راه اورشلیم بودند و عیسی پیشاپیش ایشان راه می‌پیمود. شاگردان در شگفت بودند و کسانی که از پی آنها می‌رفتند، هراسان. عیسی دیگر بار آن دوازده تن را به‌‌کناری برد و آنچه را می‌بایست بر او بگذرد، برایشان بیان کرد.

10:33  فرمود: «اینک به اورشلیم می‌رویم. در آنجا پسر انسان را به سران کاهنان و علمای دین تسلیم خواهند کرد. آنان او را به مرگ محکوم خواهند نمود و به غیریهودیان خواهند سپرد.

10:34  ایشان استهزایش کرده، بر وی آب‌‌دهان خواهند انداخت و تازیانه‌اش زده، خواهند کشت. اما پس از سه روز بر‌‌خواهد خاست.»

10:35  یعقوب و یوحنا پسران زِبِدی نزد او آمدند و گفتند: «استاد، تقاضا داریم آنچه از تو می‌خواهیم، برایمان به‌جای آوری!»

10:36  بدیشان گفت: «چه می‌خواهید برایتان به‌جای آورم؟»

10:37  گفتند: «عطا فرما که در جلال تو، یکی بر جانب راست و دیگری بر جانب چپ تو بنشینیم.»

10:38  عیسی به آنها فرمود: «شما نمی‌دانید چه می‌خواهید. آیا می‌توانید از جامی که من می‌نوشم، بنوشید و تعمیدی را که من می‌گیرم، بگیرید؟»

10:39  گفتند: «آری، می‌توانیم.» عیسی فرمود: «شکی نیست که از جامی که من می‌نوشم، خواهید نوشید و تعمیدی را که من می‌گیرم، خواهید گرفت.

10:40  اما بدانید که نشستن بر جانب راست و چپِ من، در اختیار من نیست تا آن را به کسی ببخشم. این جایگاه از آنِ کسانی است که برایشان فراهم شده است.»

10:41  چون ده شاگرد دیگر از این امر آگاه شدند، بر یعقوب و یوحنا خشم گرفتند.

10:42  عیسی ایشان را فرا‌‌خواند و گفت: «شما می‌دانید آنان که حاکمان دیگر قومها شمرده می‌شوند بر ایشان سروری می‌کنند و بزرگانشان بر ایشان فرمان می‌رانند.

10:43  اما در میان شما چنین نباشد. هر که می‌خواهد در میان شما بزرگ باشد، باید خادم شما شود.

10:44  و هر که می‌خواهد در میان شما اوّل باشد، باید غلام همه گردد.

10:45  چنانکه پسر انسان نیز نیامد تا خدمتش کنند، بلکه آمد تا خدمت کند و جانش را چون بهای رهایی به عوض بسیاری بدهد.»

10:46  آنگاه به اَریحا آمدند. و چون عیسی با شاگردان خود و جمعیتی انبوه اَریحا را ترک می‌گفت، گدایی کور به نام بارتیمائوس، پسر تیمائوس، در کنار راه نشسته بود.

10:47  چون شنید که عیسای ناصری است، فریاد برکشید که: «ای عیسی، پسر داوود، بر من رحم کن!»

10:48  بسیاری از مردم بر او عتاب کردند که خاموش شود، اما او بیشتر فریاد می‌زد: «ای پسر داوود، بر من رحم کن!»

10:49  عیسی ایستاد و فرمود: «او را فرا‌‌خوانید.» پس آن مرد کور را فرا‌‌خوانده، به وی گفتند: «دل قوی دار! برخیز که تو را می‌خواند.»

10:50  او بیدرنگ عبای خود را به کناری انداخته، از جای برجست و نزد عیسی آمد.

10:51  عیسی از او پرسید: «چه می‌خواهی برایت بکنم؟» پاسخ داد: «استاد، می‌خواهم بینا شوم.»

10:52  عیسی به او فرمود: «برو که ایمانت تو را شفا داده است.» آن مرد، در دم بینایی خود را بازیافت و از پی عیسی در راه روانه شد.

Chapter 11

11:1  چون به بیت‌فاجی و بیت‌عَنْیا رسیدندکه نزدیک اورشلیم در دامنه کوه زیتون بود، عیسی دو تن از شاگردان خود را فرستاد

11:2  و به آنان فرمود: «به دهکده‌ای که پیش روی شماست، بروید. به‌‌محض ورود، کره الاغی را بسته خواهید یافت که تا‌‌ کنون کسی بر آن سوار نشده است. آن را باز کنید و بیاورید.

11:3  اگر کسی از شما پرسید: ‹چرا چنین می‌کنید؟› بگویید: ‹خداوند بدان نیاز دارد و بیدرنگ آن را به اینجا باز خواهد فرستاد.› »

11:4  آن دو رفتند و بیرون، در کوچه‌ای کره الاغی را یافتند که مقابل دری بسته شده بود. پس آن را باز کردند.

11:5  در همان هنگام، بعضی از کسانی که آنجا ایستاده بودند پرسیدند: «چرا کره الاغ را باز می‌کنید؟»

11:6  آن دو همان‌‌گونه که عیسی بدیشان فرموده بود، پاسخ دادند؛ پس گذاشتند آنها بروند.

11:7  آنگاه کره الاغ را نزد عیسی آورده، رداهای خود را بر آن افکندند، و عیسی سوار شد.

11:8  بسیاری از مردم نیز رداهای خود را بر سر راه گستردند و عده‌ای نیز شاخه‌هایی را که در مزارع بریده بودند، در راه می‌گستردند.

11:9  کسانی که پیشاپیش او می‌رفتند و آنان که از پس او می‌آمدند، فریاد‌کنان می‌گفتند: «هوشیعانا!» «خجسته باد او که به نام خداوند می‌آید!»

11:10  «خجسته باد پادشاهی پدر ما داوود که فرا‌‌می‌رسد!» «هوشیعانا در عرش برین!»

11:11  پس عیسی به اورشلیم درآمد و به معبد رفت. در آنجا همه چیز را ملاحظه کرد، اما چون دیر‌‌وقت بود همراه با آن دوازده تن به بیت‌عَنْیا رفت.

11:12  روز بعد، به هنگام خروج از بیت‌عَنْیا، عیسی گرسنه شد.

11:13  از دور درخت انجیری دید که برگ داشت؛ پس پیش رفت تا ببیند میوه دارد یا نه. چون نزدیک شد، جز برگ چیزی بر آن نیافت، زیرا هنوز فصل انجیر نبود.

11:14  پس خطاب به درخت گفت: «مباد که دیگر هرگز کسی از تو میوه خورَد!» شاگردانش این را شنیدند.

11:15  چون به اورشلیم رسیدند، عیسی به صحن معبد درآمد و به بیرون راندن کسانی آغاز کرد که در آنجا داد و ستد می‌کردند. او تختهای صرّافان و بساط کبوترفروشان را واژگون کرد

11:16  و اجازه نداد کسی برای حمل کالا از میان صحن معبد عبور کند.

11:17  سپس به آنها تعلیم داد و گفت: «مگر نوشته نشده است که، « ‹خانة من خانه دعا برای همه قومها خوانده خواهد شد› ؟ اما شما آن را ‹لانة دزدان› ساخته‌اید. »

11:18  سران کاهنان و علمای دین چون این را شنیدند در پی راهی برای کشتن او برآمدند، زیرا از او می‌ترسیدند، چرا‌‌که همة جمعیت از تعالیم او در شگفت بودند.

11:19  چون غروب شد، عیسی و شاگردان از شهر بیرون رفتند.

11:20  بامدادان، در راه، درخت انجیر را دیدند که از ریشه خشک شده بود.

11:21  پطرس ماجرا را به یاد آورد و به عیسی گفت: «استاد، بنگر! درخت انجیری که نفرین کردی، خشک شده است.»

11:22  عیسی پاسخ داد: «به خدا ایمان داشته باشید.

11:23  آمین، به شما می‌گویم که اگر کسی به این کوه بگوید، ‹از جا کنده شده، به دریا افکنده شو،› و در دل خود شک نکند بلکه ایمان داشته باشد که آنچه می‌گوید روی خواهد داد، برای او انجام خواهد شد.

11:24  پس به شما می‌گویم، هر‌‌آنچه در دعا درخواست کنید، ایمان داشته باشید که آن را یافته‌اید، و از آن شما خواهد بود.

11:25  «پس هر‌‌گاه به دعا می‌ایستید، اگر نسبت به کسی چیزی به دل دارید، او را ببخشید تا پدر شما نیز که در آسمان است، خطاهای شما را ببخشاید. [ اما اگر شما نبخشید، پدر شما نیز که در آسمان است، خطاهای شما را نخواهد بخشید.]»

11:27  آنها بار دیگر به اورشلیم آمدند. هنگامی که عیسی در صحن معبد گام می‌زد، سران کاهنان و علمای دین و مشایخ نزد او آمده،

11:28  پرسیدند: «به چه اجازه‌‌ای این کارها را می‌کنی؟ چه کسی حق انجام این کارها را به تو داده است؟»

11:29  عیسی در پاسخ گفت: «من نیز از شما پرسشی دارم. به من پاسخ دهید تا من نیز به شما بگویم به چه اجازه‌ای این کارها را می‌کنم.

11:30  تعمید یحیی از آسمان بود یا از انسان؟ پاسخ دهید.»

11:31  آنها بین خود بحث کرده، گفتند: «اگر بگوییم، ‹از آسمان بود›، خواهد گفت: ‹پس چرا به او ایمان نیاوردید؟›

11:32  اگر بگوییم، ‹از انسان بود›...» – از مردم بیم داشتند، زیرا همه یحیی را پیامبری راستین می‌دانستند.

11:33  پس به عیسی پاسخ دادند: «نمی‌دانیم.» عیسی گفت: «من نیز به شما نمی‌گویم به چه اجازه‌ای این کارها را می‌کنم.»

Chapter 12

12:1  سپس عیسی به مَثَلها با ایشان سخن آغاز کرد و گفت: «مردی تاکستانی غَرس کرد و گِرد آن دیوار کشید و حوضچه‌ای برای گرفتن آب‌انگور کَند و برجی بنا کرد. سپس تاکستان را به چند باغبان اجاره داد و خود به سفر رفت.

12:2  در موسم برداشت محصول، غلامی نزد باغبانان فرستاد تا مقداری از میوه تاکستان را از آنها بگیرد.

12:3  اما آنها غلام را گرفته، زدند و دست خالی بازگرداندند.

12:4  سپس غلامی دیگر نزد آنها فرستاد، ولی باغبانان سَرش را شکستند و با او بیحرمتی کردند.

12:5  باز غلامی دیگر فرستاد، اما او را کشتند. و به همین‌‌گونه با بسیاری دیگر رفتار کردند؛ بعضی را زدند و بعضی را کشتند.

12:6  او تنها یک تن دیگر داشت که بفرستد و آن، پسر محبوبش بود. پس او را آخر همه روانه کرد و با خود گفت: ‹پسرم را حرمت خواهند داشت.›

12:7  اما باغبانان به یکدیگر گفتند: ‹این وارث است؛ بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ما شود.›

12:8  پس او را گرفته، کشتند و از تاکستان بیرون افکندند.

12:9  حال، صاحب تاکستان چه خواهد کرد؟ خواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده، تاکستان را به دیگران خواهد سپرد.

12:10  مگر در کتب مقدس نخوانده‌اید که: « ‹همان سنگی که معماران رد کردند، سنگ اصلی بنا شده است؛

12:11  خداوند چنین کرده و در نظر ما شگفت می‌نماید› ؟»

12:12  آنگاه بر‌‌آن شدند عیسی را گرفتار کنند، زیرا دریافتند که این مَثَل را درباره آنها گفته است، اما از جمعیت بیم داشتند؛ پس او را ترک کردند و رفتند.

12:13  سپس بعضی از فَریسیان وهیرودیان را نزد عیسی فرستادند تا او را با سخنان خودش به دام اندازند.

12:14  آنها نزد او آمدند و گفتند: «استاد، می‌دانیم مردی صادق هستی و از کسی باک نداری، زیرا بر صورت ظاهر نظر نمی‌کنی، بلکه راه خدا را بدرستی می‌آموزانی. آیا پرداخت خراج به قیصر رواست یا نه؟

12:15  آیا باید بپردازیم یا نه؟» اما عیسی به ریاکاری آنها پی برد و گفت: «چرا مرا می‌آزمایید؟ دیناری نزد من بیاورید تا آن را ببینم.»

12:16  سکه‌ای آوردند. از ایشان پرسید: «نقش و نام روی این سکه از آنِ کیست؟» پاسخ دادند: «از آنِ قیصر.»

12:17  عیسی به آنها گفت: «پس مال قیصر را به قیصر بدهید و مال خدا را به خدا.» آنها از سخنان او حیران ماندند.

12:18  سپس صَدّوقیان که منکر قیامتند، نزد وی آمدند و سؤالی از او کرده، گفتند:

12:19  «استاد، موسی برای ما نوشت که اگر برادر مردی بمیرد و همسرش فرزندی نداشته باشد، آن مَرد باید او را به زنی بگیرد تا نسلی برای برادر خود باقی گذارد.

12:20  باری، هفت برادر بودند. برادر نخستین زنی گرفت، و بی‌فرزند مُرد.

12:21  پس برادر دوم آن بیوه را به زنی گرفت، اما او نیز بی‌فرزند مرد. برادر سوم نیز چنین شد.

12:22  به همین‌‌سان، هیچ‌‌یک از هفت برادر فرزندی به‌جا نگذاشت. سرانجام، آن زن نیز مُرد.

12:23  حال، در قیامت، آن زن همسر کدام‌یک از آنها خواهد بود، زیرا هر هفت برادر او را به زنی گرفته بودند؟»

12:24  عیسی به ایشان فرمود: «آیا گمراه نیستید، از آن‌‌رو که نه از کتب مقدس آگاهید و نه از قدرت خدا؟

12:25  زیرا هنگامی که مردگان بر‌خیزند، نه زن می‌گیرند و نه شوهر اختیار می‌کنند؛ بلکه همچون فرشتگان آسمان خواهند بود.

12:26  اما دربارة برخاستن مردگان، آیا در کتاب موسی نخوانده‌اید که در ماجرای بوته، چگونه خدا به او فرمود: ‹من هستم خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب› ؟

12:27  او نه خدای مردگان، بلکه خدای زندگان است. شما براستی بسیار گمراهید!»

12:28  یکی از علمای دین به آنجا نزدیک شد و گفتگوی آنها را شنید. چون دید که عیسی پاسخی نیکو به آنها داد، از او پرسید: «کدام حکم شریعت، مهمترینِ همه است؟»

12:29  عیسی به او فرمود: «مهمترین حکم این است: ‹بشنو ای اسرائیل، خداوندْ خدای ما، خداوندِ یکتاست.

12:30  خداوندْ خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر و با تمامی قوت خود دوست بدار.›

12:31  دومین حکم این است: ‹همسایه‌ات را همچون خویشتن دوست بدار.› بزرگتر از این دو حکمی نیست.»

12:32  آن عالم دین به او گفت: «نیکو فرمودی، استاد! براستی که خدا یکی است و جز او خدایی نیست،

12:33  و به او با تمامی دل و با تمامی عقل و با تمامی قوت خود مهر ورزیدن و همسایة خود را همچون خویشتن دوست داشتن، از همه هدایای سوختنی و قربانیها مهمتر است.»

12:34  چون عیسی دید که عاقلانه پاسخ داد، به او فرمود: «از پادشاهی خدا دور نیستی.» از آن پس، دیگر هیچ‌کس جرأت نکرد چیزی از او بپرسد.

12:35  هنگامی که عیسی در صحن معبد تعلیم می‌داد، پرسید: «چگونه است که علمای دین می‌گویند مسیح پسر داوود است؟

12:36  داوود، خود به الهامِ روح‌القدس گفته است: « ‹خداوند به خداوند من گفت: «به دست راست من بنشین تا آن هنگام که دشمنانت را کرسی زیر پایت سازم.»›

12:37  اگر داوود خود، او را خداوند می‌خوانَد، او چگونه می‌تواند پسر داوود باشد؟» انبوه جمعیت با خوشی به سخنان او گوش فرا‌‌می‌دادند.

12:38  پس در تعلیم خود فرمود: «از علمای دین برحذر باشید که دوست می‌دارند در قبای بلند راه بروند و مردم در کوچه و بازار آنها را سلام گویند،

12:39  و در کنیسه‌ها بهترین جای را داشته باشند و در ضیافتها بر صدر مجلس بنشینند.

12:40  از سویی خانه‌های بیوه‌زنان را غارت می‌کنند و از دیگر سو، برای تظاهر، دعای خود را طول می‌دهند. مکافات اینان بسی سخت‌تر خواهد بود.»

12:41  عیسی در برابر صندوق بیت‌المال معبد به تماشای مردمی نشسته بود که پول در صندوق می‌انداختند. بسیاری از ثروتمندان مبالغ هنگفت می‌دادند.

12:42  سپس بیوه‌زنی فقیر آمد و دو سکه ناچیز مسی که به تقریب برابر یک ربع می‌شد، در صندوق انداخت.

12:43  آنگاه عیسی شاگردان خود را فرا‌‌خواند و به ایشان فرمود: «آمین، به شما می‌گویم که این بیوه‌زن فقیر بیش از همه آنها که در صندوق پول انداختند، هدیه داده است.

12:44  زیرا آنان جملگی از فزونی دارایی خویش دادند، اما این زن در تنگدستی خود، هر‌‌آنچه داشت داد، یعنی تمامی روزی خویش را.»

Chapter 13

13:1  هنگامی که عیسی معبد را ترک می‌کرد، یکی از شاگردانش به او گفت: «استاد، بنگر! چه سنگها و چه بناهای با‌شکوهی!»

13:2  اما عیسی به او فرمود: «همة این بناهای بزرگ را می‌بینی؟ بدان که سنگی بر سنگ دیگر باقی نخواهد ماند، بلکه همه فرو خواهد ریخت.»

13:3  و چون عیسی بر کوه زیتون روبروی معبد نشسته بود، پطرس و یعقوب و یوحنا و آندریاس در خلوت از او پرسیدند:

13:4  «به ما بگو این وقایع کِی روی خواهد داد و نشانة نزدیک شدن زمان تحقق آنها چیست؟»

13:5  عیسی بدیشان فرمود: «بهوش باشید تا کسی گمراهتان نکند.

13:6  بسیاری به نام من آمده، خواهند گفت، ‹من همانم› و بسیاری را گمراه خواهند کرد.

13:7  چون درباره جنگها می‌شنوید و خبر جنگها به گوشتان می‌رسد، مشوش مشوید. چنین وقایعی می‌باید رخ دهد، ولی هنوز پایان فرا نرسیده است.

13:8  قومی بر قوم دیگر و حکومتی بر حکومت دیگر بر‌‌خواهند خاست. زلزله‌ها در جایهای گوناگون خواهد آمد و قحطیها خواهد شد. اما این تنها به منزله آغاز درد زایمان است.

13:9  «و اما دربارة خودتان باید بهوش باشید، زیرا شما را به محاکم خواهند سپرد و در کنیسه‌ها خواهند زد و به‌‌خاطر من در حضور والیان و پادشاهان خواهید ایستاد تا در برابر آنان شهادت دهید.

13:10  نخست باید انجیل به همة قومها موعظه شود.

13:11  پس هر‌‌گاه شما را گرفتار کنند و به محاکمه کشند، پیشاپیش نگران نباشید که چه بگویید، بلکه هر‌‌آنچه در آن زمان به شما داده شود، آن را بگویید؛ زیرا گوینده شما نیستید بلکه روح‌القدس است.

13:12  برادر، برادر را و پدر، فرزند را تسلیم مرگ خواهد کرد. فرزندان بر والدین برخاسته، اسباب کشته شدن آنها را فراهم خواهند آورد.

13:13  همه به‌‌خاطر نام من از شما نفرت خواهند داشت؛ اما هر که تا به پایان پایدار بماند، نجات خواهد یافت.

13:14  «اما چون آن ‹مکروه ویرانگر› را در مکانی که نباید باشد، بر‌‌پا ببینید – خواننده دقت کند – آنگاه آنان که در یهودیه‌اند، به کوهها بگریزند؛

13:15  و هر که بر بام خانه باشد، برای برداشتن چیزی، فرود نیاید و وارد خانه نشود؛

13:16  و هر که در مزرعه باشد، برای برگرفتن قبای خود به خانه باز‌نگردد.

13:17  وای بر زنان آبستن و مادران شیرده در آن روزها!

13:18  دعا کنید که این وقایع در زمستان روی ندهد.

13:19  زیرا که در آن روزها چنان مصیبتی روی خواهد داد که مانندش از آغاز عالمی که خدا آفرید تا‌‌کنون روی نداده و هرگز نیز روی نخواهد داد.

13:20  و اگر خداوند آن روزها را کوتاه نمی‌کرد، هیچ بشری جان سالم به‌‌در نمی‌برد. اما به‌‌خاطر برگزیدگان، که خودْ آنها را انتخاب کرده، آن روزها را کوتاه کرده است.

13:21  در آن زمان، اگر کسی به شما گوید: ‹بنگر، مسیح اینجاست›، یا ‹بنگر، او آنجاست!› باور مکنید.

13:22  زیرا مسیحان کاذب و پیامبران دروغین برخاسته، آیات و معجزات به‌‌ظهور خواهند‌آورد تا اگر ممکن باشد، برگزیدگان را گمراه کنند.

13:23  پس هشیار باشید، زیرا پیشاپیش، همة اینها را به شما گفتم.

13:24  «اما در آن روزها، پس از آن مصیبت، « ‹خورشید تاریک خواهد شد و ماه دیگر نور نخواهد افشاند.

13:25  ستارگان از آسمان فرو خواهند ریخت و نیروهای آسمان به‌‌لرزه در‌ خواهد آمد.›

13:26  آنگاه مردم پسر انسان را خواهند دید که با قدرت و جلال عظیم در ابرها می‌آید.

13:27  او فرشتگان را خواهد فرستاد و برگزیدگانش را از چهار گوشه جهان، از کرانهای زمین تا کرانهای آسمان، گرد هم خواهد آورد.

13:28  «حال، از درخت انجیر این درس را فرا‌‌گیرید: چون شاخه‌های آن جوانه زده، برگ می‌دهد، درمی‌یابید که تابستان نزدیک است.

13:29  به همین‌‌گونه، هر‌‌گاه یبینید که این چیزها رخ می‌دهد، درمی‌یابید که او نزدیک، بلکه بر در است.

13:30  آمین، به شما می‌گویم که تا این همه روی ندهد، این نسل نخواهد گذشت.

13:31  آسمان و زمین زایل خواهد شد، اما سخنان من هرگز زوال نخواهد پذیرفت.

13:32  «هیچ‌کس آن روز و ساعت را نمی‌داند جز پدر؛ حتی فرشتگان آسمان و پسر نیز از آن آگاه نیستند.

13:33  پس بیدار و هشیار باشید، زیرا نمی‌دانید آن زمان کِی فرا‌‌می‌رسد.

13:34  همچون کسی است که به سفر رفته و به هنگام عزیمت، خادمانش را به ادارة خانة خود گماشته باشد، و به هر یک وظیفه‌ای خاص سپرده و به دربان نیز دستور داده باشد که بیدار بماند.

13:35  پس شما نیز بیدار باشید، زیرا نمی‌دانید صاحبخانه کی خواهد آمد، شب یا نیمه‌شب، به هنگام بانگ خروس یا در سپیده‌دم.

13:36  مبادا که او ناگهان بیاید و شما را در خواب بیند.

13:37  آنچه به شما می‌گویم، به همه می‌گویم: بیدار باشید!»

Chapter 14

14:1  دو روز به عید پِسَح و فَطیر مانده بود، و سران کاهنان و علمای دین در جستجوی راهی بودند که عیسی را به نیرنگ گرفتار کنند و به قتل رسانند،

14:2  زیرا می‌گفتند: «نه در ایام عید، مبادا مردم شورش کنند.»

14:3  در آن هنگام که عیسی در بیت‌عَنْیا در خانه شمعون جذامی بر سفره نشسته بود، زنی با ظرفی مرمرین از عطری بسیار گرانبها، از سنبل خالص، نزد عیسی آمد و ظرف را شکست و عطر را بر سر او ریخت.

14:4  اما بعضی از حاضران به خشم آمده، با یکدیگر گفتند: «چرا باید این عطر این‌‌گونه تلف شود؟

14:5  می‌شد آن را به بیش از سیصد دینار فروخت و بهایش را به فقیران داد.» وآن زن را سخت سرزنش کردند.

14:6  اما عیسی بدیشان گفت: «او را به حال خود بگذارید. چرا او را می‌رنجانید؟ او کاری نیکو در حق من کرده است.

14:7  فقیران را همیشه با خود دارید و هر‌‌گاه بخواهید می‌توانید به آنها کمک کنید، اما من همیشه نزد شما نخواهم بود.

14:8  این زن آنچه در توان داشت، انجام داد. او با این کار، بدن مرا پیشاپیش برای تدفین، تدهین کرد.

14:9  آمین، به شما می‌گویم، در تمام جهان، هر جا که انجیل موعظه شود، کار این زن نیز به یاد او بازگو خواهد شد.»

14:10  آنگاه یهودای اِسْخَریوطی که یکی از آن دوازده تن بود، نزد سران کاهنان رفت تا عیسی را به آنها تسلیم کند.

14:11  آنها چون سخنان یهودا را شنیدند، شادمان شدند و به او وعدة پول دادند. پس او در پی فرصت بود تا عیسی را تسلیم کند.

14:12  در نخستین روز عید فَطیر که بره پِسَح را قربانی می‌کنند، شاگردان عیسی از او پرسیدند: «کجا می‌خواهی برویم و برایت تدارک ببینیم تا شام پِسَح را بخوری؟»

14:13  او دو تن از شاگردان خود را فرستاد و به آنها گفت: «به شهر بروید؛ در آنجا مردی با کوزه‌ای آب به شما برمی‌خورد. از پی او بروید.

14:14  هر جا که وارد شد، به صاحب آن خانه بگویید، ‹استاد می‌گوید: میهمانخانه من کجاست تا شام پِسَح را با شاگردانم بخورم؟›

14:15  و او بالاخانه‌ای بزرگ و مفروش و آماده به شما نشان خواهد داد. در آنجا برای ما تدارک ببینید.»

14:16  آنگاه شاگردان به شهر رفته، همه چیز را همان‌‌گونه که به ایشان گفته بود یافتند و پِسَح را تدارک دیدند.

14:17  چون شب فرا‌‌رسید، عیسی با دوازده شاگرد خود به آنجا رفت.

14:18  هنگامی که بر سفره نشسته، غذا می‌خوردند، عیسی گفت: «آمین، به شما می‌گویم که یکی از شما که با من غذا می‌خورد مرا تسلیم دشمن خواهد کرد.»

14:19  آنها غمگین شدند و یکی پس از دیگری از او پرسیدند: «من که آن کس نیستم؟»

14:20  عیسی گفت: «یکی از شما دوازده تن است، همان که نان خود را با من در کاسه فرو می‌برد.

14:21  پسر انسان همان‌‌گونه که درباره او نوشته شده، خواهد رفت، اما وای بر آن کس که پسر انسان را تسلیم دشمن می‌کند. او را بهتر آن می‌‌بود که هرگز زاده نمی‌شد.»

14:22  هنوز مشغول خوردن بودند که عیسی نان را برگرفت و پس از شکرگزاری، پاره کرد و به شاگردان داد و فرمود: «بگیرید، این است بدن من.»

14:23  سپس جام را برگرفت و پس از شکرگزاری، به آنها داد و همه از آن نوشیدند.

14:24  و بدیشان گفت: «این است خون من برای عهد [جدید] که به‌‌خاطر بسیاری ریخته می‌شود.

14:25  آمین، به شما می‌گویم که از محصول مو دیگر نخواهم نوشید تا روزی که آن را در پادشاهی خدا، تازه بنوشم.»

14:26  آنگاه پس از خواندن سرودی، به سمت کوه زیتون به راه افتادند.

14:27  عیسی به آنان گفت: «همة شما خواهید لغزید زیرا نوشته شده، « ‹شبان را خواهم زد و گوسفندان پراکنده خواهند شد.›

14:28  اما پس از آنکه برخاستم، پیش از شما به جلیل خواهم رفت.»

14:29  پطرس به او گفت: «حتی اگر همه بلغزند، من هرگز نخواهم لغزید.»

14:30  عیسی به او گفت: «آمین، به تو می‌گویم که امروز، آری همین امشب، پیش از آنکه خروس دو بار بانگ زند، سه بار مرا انکار خواهی کرد!»

14:31  اما پطرس با تأکید بسیار گفت: «اگر لازم باشد با تو بمیرم، انکارت نخواهم کرد.» سایر شاگردان نیز چنین گفتند.

14:32  آنگاه به مکانی به نام جِتْسیمانی رفتند و در آنجا عیسی به شاگردان خود گفت: «در اینجا بنشینید، تا من دعا کنم.»

14:33  سپس پطرس و یعقوب و یوحنا را با خود برد و پریشان و مضطرب شده، بدیشان گفت:

14:34  «از فرط اندوه، به حال مرگ افتاده‌ام. در اینجا بمانید و بیدار باشید.»

14:35  سپس قدری پیش رفته، بر خاک افتاد و دعا کرد که اگر ممکن باشد آن ساعت از او بگذرد.

14:36  او چنین گفت: «اَبّا، پدر، همه چیز برای تو ممکن است. این جام را از من دور کن، اما نه به خواست من بلکه به اراده تو.»

14:37  چون بازگشت، آنان را در خواب یافت. پس به پطرس گفت: «شمعون، خوابیده‌ای؟ آیا نمی‌توانستی ساعتی بیدار بمانی؟

14:38  بیدار باشید و دعا کنید تا در آزمایش نیفتید. روح مشتاق است اما جسم ناتوان.»

14:39  پس دیگر بار رفت و همان دعا را کرد.

14:40  چون بازگشت، ایشان را همچنان در خواب یافت، زیرا چشمانشان بسیار سنگین شده بود. آنها نمی‌دانستند چه به او بگویند.

14:41  آنگاه عیسی سومین بار نزد شاگردان آمد و بدیشان گفت: «آیا هنوز در خوابید و استراحت می‌کنید؟ دیگر بس است! ساعت مقرر فرا‌‌رسیده. اینک پسر انسان به‌‌دست گناهکاران تسلیم می‌شود.

14:42  برخیزید، برویم. اینک تسلیم‌کنندة من از راه می‌رسد.»

14:43  عیسی همچنان سخن می‌گفت که ناگاه یهودا، یکی از آن دوازده، همراه با گروهی مسلح به چماق و شمشیر، از سوی سران کاهنان و علمای دین و مشایخ آمدند.

14:44  تسلیم‌کنندة او به همراهان خود علامتی داده و گفته بود: «آن کس را که ببوسم، همان است؛ او را بگیرید و با مراقبت کامل ببرید.»

14:45  پس چون به آن مکان رسید، بیدرنگ به عیسی نزدیک شد و گفت: «استاد!» و او را بوسید.

14:46  آنگاه آن افراد بر سر عیسی ریخته، او را گرفتار کردند.

14:47  اما یکی از حاضران شمشیر بر‌کشیده، ضربه‌ای به خدمتکار کاهن اعظم زد و گوش او را برید.

14:48  عیسی به آنها گفت: «مگر من راهزنم که با چماق و شمشیر به گرفتنم آمده‌اید؟

14:49  هر روز در حضور شما در معبد تعلیم می‌دادم و مرا نگرفتید. اما کتب مقدس می‌باید تحقق یابد.»

14:50  آنگاه همه شاگردان ترکش کرده، گریختند.

14:51  جوانی که فقط پارچه‌ای به تن پیچیده بود، در پی عیسی به راه افتاد. او را نیز گرفتند،

14:52  اما او آنچه بر تن داشت رها کرد و عریان گریخت.

14:53  عیسی را نزد کاهن اعظم بردند. در آنجا همة سران کاهنان و مشایخ و علمای دین گرد آمده بودند.

14:54  پطرس نیز دورادور از پی عیسی رفت تا به حیاط خانه کاهن اعظم رسید. پس در آنجا، کنار آتش، با نگهبانان نشست تا خود را گرم کند.

14:55  سران کاهنان و تمامی اهل شورا در پی یافتن دلایل و شواهدی علیه عیسی بودند تا او را بکشند. ولی هیچ نیافتند.

14:56  زیرا هر‌‌چند بسیاری شهادتهای دروغ علیه عیسی دادند، اما شهادتهای ایشان با هم وفق نداشت.

14:57  آنگاه عده‌ای پیش آمدند و به دروغ علیه او شهادت داده، گفتند:

14:58  «ما خود شنیدیم که می‌گفت، ‹این معبد را که ساخته دست بشر است خراب خواهم کرد و ظرف سه روز، معبدی دیگر خواهم ساخت که ساخته دست بشر نباشد.› »

14:59  اما شهادتهای آنها نیز ناموافق بود.

14:60  آنگاه کاهن اعظم برخاست و در برابر همه از عیسی پرسید: «هیچ پاسخ نمی‌گویی؟ این چیست که علیه تو شهادت می‌دهند؟»

14:61  اما عیسی همچنان خاموش ماند و پاسخی نداد. دیگر بار کاهن اعظم از او پرسید: «آیا تو مسیح، پسر خدای متبارک هستی؟»

14:62  عیسی بدو گفت: «هستم، و پسر انسان را خواهید دید که به‌‌دست راست قدرت نشسته، با ابرهای آسمان می‌آید.»

14:63  آنگاه کاهن اعظم گریبان خود را چاک زد و گفت: «دیگر چه نیاز به شاهد است؟

14:64  کفرش را شنیدید. حکمتان چیست؟» آنها همگی فتوا دادند که سزایش مرگ است.

14:65  آنگاه بعضی شروع کردند به آب‌‌دهان بر او انداختن؛ آنها چشمانش را بستند و در حالی که او را می‌زدند، می‌گفتند: «نبوت کن!» نگهبانان نیز او را گرفتند و زدند.

14:66  هنگامی که پطرس هنوز پایین، در حیاط بود، یکی از خادمه‌های کاهن اعظم نیز به آنجا آمد

14:67  و او را دید که در کنار آتش خود را گرم می‌کرد. آن زن با دقّت بر وی نگریست و گفت: «تو نیز با عیسای ناصری بودی.»

14:68  اما پطرس انکار کرد و گفت: «نمی‌دانم و در‌نمی‌یابم چه می‌گویی!» این را گفت و به سرسرای خانه رفت. در همین هنگام خروس بانگ زد.

14:69  دیگر بار، چشم آن کنیز به او افتاد و به کسانی که آنجا ایستاده بودند، گفت: «این مرد یکی از آنهاست.»

14:70  اما پطرس باز انکار کرد. کمی بعد، کسانی که آنجا ایستاده بودند، بار دیگر به پطرس گفتند: «بی‌گمان تو نیز یکی از آنهایی، زیرا جلیلی هستی.»

14:71  اما پطرس لعن کردن آغاز کرد، و قسم خورده، گفت: «این مرد را که می‌گویید، نمی‌شناسم!»

14:72  در همان دم، خروس بار دوم بانگ زد. آنگاه پطرس سخنان عیسی را به یاد آورد که به او گفته بود: «پیش از آنکه خروس دو بار بانگ زند، سه بار مرا انکار خواهی کرد». پس دلش ریش شد و بگریست.

Chapter 15

15:1  بامدادان، بیدرنگ، سران کاهنان همراه با مشایخ و علمای دین و تمامی اعضای شورای یهود به مشورت نشستند و عیسی را دست بسته بردند و به پیلاتُس تحویل دادند.

15:2  پیلاتُس از او پرسید: «آیا تو پادشاه یهودی؟» عیسی پاسخ داد: «چنین است که می‌گویی!»

15:3  سران کاهنان اتهامات بسیار بر او می‌زدند.

15:4  پس پیلاتُس باز از او پرسید: «آیا هیچ پاسخی نداری؟ ببین چقدر بر تو اتهام می‌زنند!»

15:5  ولی عیسی باز هیچ پاسخ نداد، چندان‌‌که پیلاتُس در شگفت شد.

15:6  رسم پیلاتُس بر این بود که هنگام عید یک زندانی را به تقاضای مردم آزاد کند.

15:7  در میان شورشیانی که به جرم قتل در یک بلوا به زندان افتاده بودند، مردی بود بارْاَبّا نام.

15:8  مردم نزد پیلاتُس آمدند و از او خواستند که رسم معمول را برایشان به‌جای آورد.

15:9  پیلاتُس از آنها پرسید: «آیا می‌خواهید پادشاه یهود را برایتان آزاد کنم؟»

15:10  این را از آن‌‌رو گفت که دریافته بود سران کاهنان عیسی را از سر رَشک به او تسلیم کرده‌اند.

15:11  اما سران کاهنان جمعیت را برانگیختند تا از پیلاتُس بخواهند که به‌جای عیسی، بارْاَبّا را برایشان آزاد کند.

15:12  آنگاه پیلاتُس بار دیگر از آنها پرسید: «پس با مردی که شما او را پادشاه یهود می‌خوانید، چه کنم؟»

15:13  دیگر بار فریاد برآوردند که: «بر صلیبش کن!»

15:14  پیلاتُس از آنها پرسید: «چرا؟ چه بدی کرده است؟» اما آنها بلندتر فریاد زدند: «بر صلیبش کن!»

15:15  پس پیلاتُس که می‌خواست مردم را خشنود سازد، بارْاَبّا را برایشان آزاد کرد و عیسی را تازیانه زده، سپرد تا بر صلیبش کِشند.

15:16  آنگاه سربازان، عیسی را به صحن کاخ، یعنی کاخ والی، بردند و همه گروه سربازان را نیز گرد هم فرا‌‌خواندند.

15:17  سپس خرقه‌ای ارغوانی بر او پوشانیدند و تاجی از خار بافتند و بر سرش نهادند.

15:18  آنگاه شروع به تعظیم کرده، می‌گفتند: «درود بر پادشاه یهود!»

15:19  و با چوب بر سرش می‌زدند و آب‌‌دهان بر او انداخته، در برابرش زانو می‌زدند و ادای احترام می‌کردند.

15:20  پس از آنکه استهزایش کردند، خرقه ارغوانی را از تنش به‌‌در ‌آورده، جامه خودش را بر او پوشاندند. سپس وی را بیرون بردند تا بر صلیبش کشند.

15:21  آنها رهگذری شمعون نام از مردم قیرَوان را که پدر اسکندر و روفُس بود و از مزارع می‌آمد، وا‌داشتند تا صلیب عیسی را حمل کند.

15:22  پس عیسی را به مکانی بردند به نام جُلجُتا، که به معنی مکان جمجمه است.

15:23  آنگاه به او شراب آمیخته به مُرّ از روز بود که او را بر صلیب کردند.

15:26  بر تقصیرنامه او نوشته شد: «پادشاه یهود.»

15:27  دو راهزن را نیز با وی بر صلیب کشیدند، یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ او.

15:29  رهگذران سرهای خود را تکان داده، ناسزاگویان می‌گفتند: «ای تو که می‌خواستی معبد را ویران کنی و سه روزه آن را باز‌‌بسازی،

15:30  خود را نجات ده و از صلیب فرود آ!»

15:31  سران کاهنان و علمای دین نیز در میان خود استهزا یش می‌کردند و می‌گفتند: «دیگران را نجات داد اما خود را نمی‌تواند نجات دهد!

15:32  بگذار مسیح، پادشاه اسرائیل اکنون از صلیب فرود آید تا ببینیم و ایمان بیاوریم.» آن دو تن که با او بر صلیب شده بودند نیز به او اهانت می‌کردند.

15:33  از ساعت ششم تا نهم، را فرا‌‌گرفت.

15:34  در ساعت نهم، عیسی با صدای بلند فریاد زد: «ایلویی، ایلویی، لَما سَبَقْتَنی؟» یعنی «خدای من، خدای من، چرا مرا وا‌گذاشتی؟»

15:35  برخی از حاضران چون این را شنیدند، گفتند: «گوش دهید، الیاس را می‌خواند.»

15:36  پس شخصی پیش دوید و اسفنجی را از شراب تُرشیده پر کرد و بر سر چوبی نهاده، پیش دهان عیسی برد تا بنوشد، و گفت: «او را به حال خود واگذارید تا ببینیم آیا الیاس می‌آید تا او را از صلیب پایین آورد؟»

15:37  پس عیسی به بانگ بلند فریادی برآورد و دَمِ آخر برکشید.

15:38  آنگاه پرده محرابگاه از بالا تا پایین دو‌‌پاره شد.

15:39  چون فرمانده سربازان که در برابر عیسی ایستاده بود، دید او چگونه جان سپرد، گفت: «براستی این مرد پسر خدا بود.»

15:40  شماری از زنان نیز از دور نظاره می‌کردند. در میان آنان مریم مَجْدَلیّه، مریم مادر یعقوب کوچک و یوشا، و سالومه بودند.

15:41  این زنان هنگامی که عیسی در جلیل بود، او را پیروی و خدمت می‌کردند. بسیاری از زنان دیگر نیز که همراه او به اورشلیم آمده بودند، در آنجا بودند.

15:42  آن روز، روز «تهیه» یعنی روز پیش از شَبّات بود. پس هنگام غروب

15:43  یوسف نامی از مردم رامه، که عضوی محترم از شورای یهود بود و انتظار پادشاهی خدا را می‌کشید، شجاعانه نزد پیلاتُس رفت و پیکر عیسی را طلب کرد.

15:44  پیلاتُس که باور نمی‌کرد عیسی بدین زودی درگذشته باشد، فرمانده سربازان را فرا‌‌خواند تا ببیند عیسی جان سپرده است یا نه.

15:45  چون از او دریافت که چنین است، پیکر عیسی را به یوسف سپرد.

15:46  یوسف نیز پارچه‌ای کتانی خرید و جسد را از صلیب پایین آورده، در کتان پیچید و در مقبره‌ای که در صخره تراشیده شده بود، نهاد. سپس سنگی جلو دهانه مقبره غلتانید.

15:47  مریم مَجْدَلیّه و مریم مادر یوشا دیدند که عیسی کجا گذاشته شد.

Chapter 16

16:1  چون روز شَبّات گذشت، مریم مَجْدَلیّه و سالومه و مریم مادر یعقوب، حنوط خریدند تا بروند و بدن عیسی را تدهین کنند.

16:2  پس در نخستین روز هفته، سحرگاهان، هنگام طلوع آفتاب، به‌‌سوی مقبره روانه شدند.

16:3  آنها به یکدیگر می‌گفتند: «چه کسی سنگ را برای ما از جلو مقبره خواهد غلتانید؟»

16:4  اما چون نگریستند، دیدند که آن سنگ که بسیار بزرگ بود، از جلو مقبره به کناری غلتانیده شده است.

16:5  چون وارد مقبره شدند، جوانی را دیدند که بر سمت راست نشسته بود و ردایی سفید بر تن داشت. از دیدن او هراسان شدند.

16:6  جوان به ایشان گفت: «مترسید. شما در جستجوی عیسای ناصری هستید که بر صلیبش کشیدند. او برخاسته است؛ در اینجا نیست. جایی که پیکر او را نهاده بودند، بنگرید.

16:7  حال، بروید و به شاگردان او و پطرس بگویید که او پیش از شما به جلیل می‌رود؛ در آنجا او را خواهید دید، چنانکه پیشتر به شما گفته بود.»

16:8  پس زنان بیرون آمده، از مقبره گریختند، زیرا لرزه بر تنشان افتاده بود و حیران بودند. آنها به هیچ‌کس چیزی نگفتند، چرا‌‌که می‌ترسیدند.

16:10  مریم نیز رفت و به یاران او که در ماتم و زاری بودند، خبر داد.

16:11  اما آنها چون شنیدند که عیسی زنده شده و مریم او را دیده است، باور نکردند.

16:12  پس از آن، عیسی با سیمایی دیگر بر دو تن از ایشان که به مزارع می‌رفتند، ظاهر شد.

16:13  آن دو بازگشتند و دیگران را از این امر آگاه ساختند، اما سخن ایشان را نیز باور نکردند.

16:14  سپس عیسی بر آن یازده تن، در حالی که به غذا نشسته بودند، ظاهر شد و آنها را به‌‌سبب بی‌ایمانی و سختدلیشان توبیخ کرد، زیرا سخن کسانی را که او را پس از رستاخیزش دیده بودند، باور نکردند.

16:15  آنگاه بدیشان فرمود: «به سرتاسر جهان بروید و خبر خوش

16:16  هر که ایمان آوَرَد و تعمید گیرد، نجات خواهد یافت. اما هر که ایمان نیاورد، محکوم خواهد شد.

16:17  و این آیات همراه ایمانداران خواهد بود که به نام من دیوها را بیرون کنند و به زبانهای تازه سخن گویند

16:18  و مارها را با دستهایشان برگیرند، و هر‌‌گاه زهری کشنده بنوشند، گزندی به آنها نرسد، و دستها بر بیماران بنهند و آنها شفا یابند.»

16:19  عیسای خداوند پس از آنکه این سخنان را بدیشان فرمود، به آسمان بالا برده شد و به‌‌دست راست خدا بنشست.

16:20  پس ایشان بیرون رفته، در همه جا موعظه می‌کردند، و خداوند با ایشان عمل می‌کرد و کلام خود را با آیاتی که همراه ایشان بود، ثابت می‌نمود.]