VulgClementine - Mark

Chapter 1

1:1  Initium Evangelii Jesu Christi, Filii Dei.

1:2  Sicut scriptum est in Isaia propheta : Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te.

1:3  Vox clamantis in deserto : Parate viam Domini, rectas facite semitas ejus.

1:4  Fuit Joannes in deserto baptizans, et prædicans baptismum pœnitentiæ in remissionem peccatorum.

1:5  Et egrediebatur ad eum omnis Judææ regio, et Jerosolymitæ universi, et baptizabantur ab illo in Jordanis flumine, confitentes peccata sua.

1:6  Et erat Joannes vestitus pilis cameli, et zona pellicea circa lumbos ejus, et locustas et mel silvestre edebat.

1:7  Et prædicabat dicens : Venit fortior me post me, cujus non sum dignus procumbens solvere corrigiam calceamentorum ejus.

1:8  Ego baptizavi vos aqua, ille vero baptizabit vos Spiritu Sancto.

1:9  Et factum est : in diebus illis venit Jesus a Nazareth Galilææ : et baptizatus est a Joanne in Jordane.

1:10  Et statim ascendens de aqua, vidit cælos apertos, et Spiritum tamquam columbam descendentem, et manentem in ipso.

1:11  Et vox facta est de cælis : Tu es Filius meus dilectus, in te complacui.

1:12  Et statim Spiritus expulit eum in desertum.

1:13  Et erat in deserto quadraginta diebus, et quadraginta noctibus : et tentabatur a Satana : eratque cum bestiis, et angeli ministrabant illi.

1:14  Postquam autem traditus est Joannes, venit Jesus in Galilæam, prædicans Evangelium regni Dei,

1:15  et dicens : Quoniam impletum est tempus, et appropinquavit regnum Dei : pœnitemini, et credite Evangelio.

1:16  Et præteriens secus mare Galilææ, vidit Simonem, et Andream fratrem ejus, mittentes retia in mare (erant enim piscatores),

1:17  et dixit eis Jesus : Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum.

1:18  Et protinus relictis retibus, secuti sunt eum.

1:19  Et progressus inde pusillum, vidit Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem ejus, et ipsos componentes retia in navi :

1:20  et statim vocavit illos. Et relicto patre suo Zebedæo in navi cum mercenariis, secuti sunt eum.

1:21  Et ingrediuntur Capharnaum : et statim sabbatis ingressus in synagogam, docebat eos.

1:22  Et stupebant super doctrina ejus : erat enim docens eos quasi potestatem habens, et non sicut scribæ.

1:23  Et erat in synagoga eorum homo in spiritu immundo : et exclamavit,

1:24  dicens : Quid nobis et tibi, Jesu Nazarene ? venisti perdere nos ? scio qui sis, Sanctus Dei.

1:25  Et comminatus est ei Jesus, dicens : Obmutesce, et exi de homine.

1:26  Et discerpens eum spiritus immundus, et exclamans voce magna, exiit ab eo.

1:27  Et mirati sunt omnes, ita ut conquirerent inter se dicentes : Quidnam est hoc ? quænam doctrina hæc nova ? quia in potestate etiam spiritibus immundis imperat, et obediunt ei.

1:28  Et processit rumor ejus statim in omnem regionem Galilææ.

1:29  Et protinus egredientes de synagoga, venerunt in domum Simonis et Andreæ, cum Jacobo et Joanne.

1:30  Decumbebat autem socrus Simonis febricitans : et statim dicunt ei de illa.

1:31  Et accedens elevavit eam, apprehensa manu ejus : et continuo dimisit eam febris, et ministrabat eis.

1:32  Vespere autem facto cum occidisset sol, afferebant ad eum omnes male habentes, et dæmonia habentes :

1:33  et erat omnis civitas congregata ad januam.

1:34  Et curavit multos, qui vexabantur variis languoribus, et dæmonia multa ejiciebat, et non sinebat ea loqui, quoniam sciebant eum.

1:35  Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat.

1:36  Et prosecutus est eum Simon, et qui cum illo erant.

1:37  Et cum invenissent eum, dixerunt ei : Quia omnes quærunt te.

1:38  Et ait illis : Eamus in proximos vicos, et civitates, ut et ibi prædicem : ad hoc enim veni.

1:39  Et erat prædicans in synagogis eorum, et in omni Galilæa, et dæmonia ejiciens.

1:40  Et venit ad eum leprosus deprecans eum : et genu flexo dixit ei : Si vis, potes me mundare.

1:41  Jesus autem misertus ejus, extendit manum suam : et tangens eum, ait illi : Volo : mundare.

1:42  Et cum dixisset, statim discessit ab eo lepra, et mundatus est.

1:43  Et comminatus est ei, statimque ejecit illum,

1:44  et dicit ei : Vide nemini dixeris : sed vade, ostende te principi sacerdotum, et offer pro emundatione tua, quæ præcepit Moyses in testimonium illis.

1:45  At ille egressus cœpit prædicare, et diffamare sermonem, ita ut jam non posset manifeste introire in civitatem, sed foris in desertis locis esset, et conveniebant ad eum undique.

Chapter 2

2:1  Et iterum intravit Capharnaum post dies,

2:2  et auditum est quod in domo esset, et convenerunt multi, ita ut non caperet neque ad januam, et loquebatur eis verbum.

2:3  Et venerunt ad eum ferentes paralyticum, qui a quatuor portabatur.

2:4  Et cum non possent offerre eum illi præ turba, nudaverunt tectum ubi erat : et patefacientes submiserunt grabatum in quo paralyticus jacebat.

2:5  Cum autem vidisset Jesus fidem illorum, ait paralytico : Fili, dimittuntur tibi peccata tua.

2:6  Erant autem illic quidam de scribis sedentes, et cogitantes in cordibus suis :

2:7  Quid hic sic loquitur ? blasphemat. Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus ?

2:8  Quo statim cognito Jesus spiritu suo, quia sic cogitarent intra se, dicit illis : Quid ista cogitatis in cordibus vestris ?

2:9  Quid est facilius dicere paralytico : Dimittuntur tibi peccata : an dicere : Surge, tolle grabatum tuum, et ambula ?

2:10  Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata (ait paralytico),

2:11  tibi dico : Surge, tolle grabatum tuum, et vade in domum tuam.

2:12  Et statim surrexit ille : et, sublato grabato, abiit coram omnibus, ita ut mirarentur omnes, et honorificent Deum, dicentes : Quia numquam sic vidimus.

2:13  Et egressus est rursus ad mare, omnisque turba veniebat ad eum, et docebat eos.

2:14  Et cum præteriret, vidit Levi Alphæi sedentem ad telonium, et ait illi : Sequere me. Et surgens secutus est eum.

2:15  Et factum est, cum accumberet in domo illius, multi publicani et peccatores simul discumbebant cum Jesu et discipulis ejus : erant enim multi, qui et sequebantur eum.

2:16  Et scribæ et pharisæi videntes quia manducaret cum publicanis et peccatoribus, dicebant discipulis ejus : Quare cum publicanis et peccatoribus manducat et bibit Magister vester ?

2:17  Hoc audito Jesus ait illis : Non necesse habent sani medico, sed qui male habent : non enim veni vocare justos, sed peccatores.

2:18  Et erant discipuli Joannis et pharisæi jejunantes : et veniunt, et dicunt illi : Quare discipuli Joannis et pharisæorum jejunant, tui autem discipuli non jejunant ?

2:19  Et ait illis Jesus : Numquid possunt filii nuptiarum, quamdiu sponsus cum illis est, jejunare ? Quanto tempore habent secum sponsum, non possunt jejunare.

2:20  Venient autem dies cum auferetur ab eis sponsus : et tunc jejunabunt in illis diebus.

2:21  Nemo assumentum panni rudis assuit vestimento veteri : alioquin aufert supplementum novum a veteri, et major scissura fit.

2:22  Et nemo mittit vinum novum in utres veteres : alioquin dirumpet vinum utres, et vinum effundetur, et utres peribunt : sed vinum novum in utres novos mitti debet.

2:23  Et factum est iterum cum Dominus sabbatis ambularet per sata, et discipuli ejus cœperunt progredi, et vellere spicas.

2:24  Pharisæi autem dicebant ei : Ecce, quid faciunt sabbatis quod non licet ?

2:25  Et ait illis : Numquam legistis quid fecerit David, quando necessitatem habuit, et esuriit ipse, et qui cum eo erant ?

2:26  quomodo introivit in domum Dei sub Abiathar principe sacerdotum, et panes propositionis manducavit, quos non licebat manducare, nisi sacerdotibus, et dedit eis qui cum eo erant ?

2:27  Et dicebat eis : Sabbatum propter hominem factum est, et non homo propter sabbatum.

2:28  Itaque Dominus est Filius hominis, etiam sabbati.

Chapter 3

3:1  Et introivit iterum in synagogam : et erat ibi homo habens manum aridam.

3:2  Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum.

3:3  Et ait homini habenti manum aridam : Surge in medium.

3:4  Et dicit eis : Licet sabbatis benefacere, an male ? animam salvam facere, an perdere ? At illi tacebant.

3:5  Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super cæcitate cordis eorum, dicit homini : Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi.

3:6  Exeuntes autem pharisæi, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent.

3:7  Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare : et multa turba a Galilæa et Judæa secuta est eum,

3:8  et ab Jerosolymis, et ab Idumæa, et trans Jordanem : et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quæ faciebat, venerunt ad eum.

3:9  Et dicit discipulis suis ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum :

3:10  multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum ut illum tangerent, quotquot habebant plagas.

3:11  Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei : et clamabant, dicentes :

3:12  Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum.

3:13  Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse : et venerunt ad eum.

3:14  Et fecit ut essent duodecim cum illo : et ut mitteret eos prædicare.

3:15  Et dedit illis potestatem curandi infirmitates et ejiciendi dæmonia.

3:16  Et imposuit Simoni nomen Petrus :

3:17  et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui :

3:18  et Andream, et Philippum, et Bartholomæum, et Matthæum, et Thomam, et Jacobum Alphæi, et Thaddæum, et Simonem Cananæum,

3:19  et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum.

3:20  Et veniunt ad domum : et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare.

3:21  Et cum audissent sui, exierunt tenere eum : dicebant enim : Quoniam in furorem versus est.

3:22  Et scribæ, qui ab Jerosolymis descenderant, dicebant : Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe dæmoniorum ejicit dæmonia.

3:23  Et convocatis eis in parabolis dicebat illis : Quomodo potest Satanas Satanam ejicere ?

3:24  Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare.

3:25  Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare.

3:26  Et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet.

3:27  Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet.

3:28  Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiæ quibus blasphemaverint :

3:29  qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habebit remissionem in æternum, sed reus erit æterni delicti.

3:30  Quoniam dicebant : Spiritum immundum habet.

3:31  Et veniunt mater ejus et fratres : et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum,

3:32  et sedebat circa eum turba : et dicunt ei : Ecce mater tua et fratres tui foris quærunt te.

3:33  Et respondens eis, ait : Quæ est mater mea et fratres mei ?

3:34  Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait : Ecce mater mea et fratres mei.

3:35  Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est.

Chapter 4

4:1  Et iterum cœpit docere ad mare : et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat :

4:2  et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina sua :

4:3  Audite : ecce exiit seminans ad seminandum.

4:4  Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres cæli, et comederunt illud.

4:5  Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam : et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terræ :

4:6  et quando exortus est sol, exæstuavit : et eo quod non habebat radicem, exaruit.

4:7  Et aliud cecidit in spinas : et ascenderunt spinæ, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit.

4:8  Et aliud cecidit in terram bonam : et dabat fructum ascendentem et crescentem, et afferebat unum triginta, unum sexaginta, et unum centum.

4:9  Et dicebat : Qui habet aures audiendi, audiat.

4:10  Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi qui cum eo erant duodecim, parabolam.

4:11  Et dicebat eis : Vobis datum est nosse mysterium regni Dei : illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt :

4:12  ut videntes videant, et non videant : et audientes audiant, et non intelligant : nequando convertantur, et dimittantur eis peccata.

4:13  Et ait illis : Nescitis parabolam hanc ? Et quomodo omnes parabolas cognoscetis ?

4:14  Qui seminat, verbum seminat.

4:15  Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum, et cum audierint, confestim venit Satanas, et aufert verbum, quod seminatum est in cordibus eorum.

4:16  Et hi sunt similiter, qui super petrosa seminantur : qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud :

4:17  et non habent radicem in se, sed temporales sunt : deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum, confestim scandalizantur.

4:18  Et alii sunt qui in spinas seminantur : hi sunt qui verbum audiunt,

4:19  et ærumnæ sæculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiæ introëuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur.

4:20  Et hi sunt qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum, et suscipiunt, et fructificant, unum triginta, unum sexaginta, et unum centum.

4:21  Et dicebat illis : Numquid venit lucerna ut sub modio ponatur, aut sub lecto ? nonne ut super candelabrum ponatur ?

4:22  Non est enim aliquid absconditum, quod non manifestetur : nec factum est occultum, sed ut in palam veniat.

4:23  Si quis habet aures audiendi, audiat.

4:24  Et dicebat illis : Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis, et adjicietur vobis.

4:25  Qui enim habet, dabitur illi : et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab eo.

4:26  Et dicebat : Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo jaciat sementem in terram,

4:27  et dormiat, et exsurgat nocte et die, et semen germinet, et increscat dum nescit ille.

4:28  Ultro enim terra fructificat, primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica.

4:29  Et cum produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis.

4:30  Et dicebat : Cui assimilabimus regnum Dei ? aut cui parabolæ comparabimus illud ?

4:31  Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quæ sunt in terra :

4:32  et cum seminatum fuerit, ascendit, et fit majus omnibus oleribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra ejus aves cæli habitare.

4:33  Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire :

4:34  sine parabola autem non loquebatur eis : seorsum autem discipulis suis disserebat omnia.

4:35  Et ait illis in illa die, cum sero esset factum : Transeamus contra.

4:36  Et dimittentes turbam, assumunt eum ita ut erat in navi : et aliæ naves erant cum illo.

4:37  Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navim, ita ut impleretur navis.

4:38  Et erat ipse in puppi super cervical dormiens : et excitant eum, et dicunt illi : Magister, non ad te pertinet, quia perimus ?

4:39  Et exsurgens comminatus est vento, et dixit mari : Tace, obmutesce. Et cessavit ventus : et facta est tranquillitas magna.

4:40  Et ait illis : Quid timidi estis ? necdum habetis fidem ? et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum : Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obediunt ei ?

Chapter 5

5:1  Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum.

5:2  Et exeunti ei de navi, statim occurrit de monumentis homo in spiritu immundo,

5:3  qui domicilium habebat in monumentis, et neque catenis jam quisquam poterat eum ligare :

5:4  quoniam sæpe compedibus et catenis vinctus, dirupisset catenas, et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare :

5:5  et semper die ac nocte in monumentis, et in montibus erat, clamans, et concidens se lapidibus.

5:6  Videns autem Jesum a longe, cucurrit, et adoravit eum :

5:7  et clamans voce magna dixit : Quid mihi et tibi, Jesu Fili Dei altissimi ? adjuro te per Deum, ne me torqueas.

5:8  Dicebat enim illi : Exi spiritus immunde ab homine.

5:9  Et interrogabat eum : Quod tibi nomen est ? Et dicit ei : Legio mihi nomen est, quia multi sumus.

5:10  Et deprecabatur eum multum, ne se expelleret extra regionem.

5:11  Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus, pascens.

5:12  Et deprecabantur eum spiritus, dicentes : Mitte nos in porcos ut in eos introëamus.

5:13  Et concessit eis statim Jesus. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos : et magno impetu grex præcipitatus est in mare ad duo millia, et suffocati sunt in mari.

5:14  Qui autem pascebant eos, fugerunt, et nuntiaverunt in civitatem et in agros. Et egressi sunt videre quid esset factum :

5:15  et veniunt ad Jesum : et vident illum qui a dæmonio vexabatur, sedentem, vestitum, et sanæ mentis, et timuerunt.

5:16  Et narraverunt illis, qui viderant, qualiter factum esset ei qui dæmonium habuerat, et de porcis.

5:17  Et rogare cœperunt eum ut discederet de finibus eorum.

5:18  Cumque ascenderet navim, cœpit illum deprecari, qui a dæmonio vexatus fuerat, ut esset cum illo,

5:19  et non admisit eum, sed ait illi : Vade in domum tuam ad tuos, et annuntia illis quanta tibi Dominus fecerit, et misertus sit tui.

5:20  Et abiit, et cœpit prædicare in Decapoli, quanta sibi fecisset Jesus : et omnes mirabantur.

5:21  Et cum transcendisset Jesus in navi rursum trans fretum, convenit turba multa ad eum, et erat circa mare.

5:22  Et venit quidam de archisynagogis nomine Jairus, et videns eum procidit ad pedes ejus,

5:23  et deprecabatur eum multum, dicens : Quoniam filia mea in extremis est, veni, impone manum super eam, ut salva sit, et vivat.

5:24  Et abiit cum illo, et sequebatur eum turba multa, et comprimebant eum.

5:25  Et mulier, quæ erat in profluvio sanguinis annis duodecim,

5:26  et fuerat multa perpessa a compluribus medicis : et erogaverat omnia sua, nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat :

5:27  cum audisset de Jesu, venit in turba retro, et tetigit vestimentum ejus :

5:28  dicebat enim : Quia si vel vestimentum ejus tetigero, salva ero.

5:29  Et confestim siccatus est fons sanguinis ejus : et sensit corpore quia sanata esset a plaga.

5:30  Et statim Jesus in semetipso cognoscens virtutem quæ exierat de illo, conversus ad turbam, aiebat : Quis tetigit vestimenta mea ?

5:31  Et dicebant ei discipuli sui : Vides turbam comprimentem te, et dicis : Quis me tetigit ?

5:32  Et circumspiciebat videre eam, quæ hoc fecerat.

5:33  Mulier vero timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum, et dixit ei omnem veritatem.

5:34  Ille autem dixit ei : Filia, fides tua te salvam fecit : vade in pace, et esto sana a plaga tua.

5:35  Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagogo, dicentes : Quia filia tua mortua est : quid ultra vexas magistrum ?

5:36  Jesus autem audito verbo quod dicebatur, ait archisynagogo : Noli timere : tantummodo crede.

5:37  Et non admisit quemquam se sequi nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem fratrem Jacobi.

5:38  Et veniunt in domum archisynagogi, et videt tumultum, et flentes, et ejulantes multum.

5:39  Et ingressus, ait illis : Quid turbamini, et ploratis ? puella non est mortua, sed dormit.

5:40  Et irridebant eum. Ipse vero ejectis omnibus assumit patrem, et matrem puellæ, et qui secum erant, et ingreditur ubi puella erat jacens.

5:41  Et tenens manum puellæ, ait illi : Talitha cumi, quod est interpretatum : Puella (tibi dico), surge.

5:42  Et confestim surrexit puella, et ambulabat : erat autem annorum duodecim : et obstupuerunt stupore magno.

5:43  Et præcepit illis vehementer ut nemo id sciret : et dixit dari illi manducare.

Chapter 6

6:1  Et egressus inde, abiit in patriam suam : et sequebantur eum discipuli sui :

6:2  et facto sabbato cœpit in synagoga docere : et multi audientes admirabantur in doctrina ejus, dicentes : Unde huic hæc omnia ? et quæ est sapientia, quæ data est illi, et virtutes tales, quæ per manus ejus efficiuntur ?

6:3  Nonne hic est faber, filius Mariæ, frater Jacobi, et Joseph, et Judæ, et Simonis ? nonne et sorores ejus hic nobiscum sunt ? Et scandalizabantur in illo.

6:4  Et dicebat illis Jesus : Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua.

6:5  Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit :

6:6  et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens.

6:7  Et vocavit duodecim : et cœpit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum.

6:8  Et præcepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum : non peram, non panem, neque in zona æs,

6:9  sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis.

6:10  Et dicebat eis : Quocumque introieritis in domum, illic manete donec exeatis inde :

6:11  et quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis.

6:12  Et exeuntes prædicabant ut pœnitentiam agerent :

6:13  et dæmonia multa ejiciebant, et ungebant oleo multos ægros, et sanabant.

6:14  Et audivit rex Herodes (manifestum enim factum est nomen ejus), et dicebat : Quia Joannes Baptista resurrexit a mortuis : et propterea virtutes operantur in illo.

6:15  Alii autem dicebant : Quia Elias est ; alii vero dicebant : Quia propheta est, quasi unus ex prophetis.

6:16  Quo audito Herodes ait : Quem ego decollavi Joannem, hic a mortuis resurrexit.

6:17  Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Joannem, et vinxit eum in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam.

6:18  Dicebat enim Joannes Herodi : Non licet tibi habere uxorem fratris tui.

6:19  Herodias autem insidiabatur illi : et volebat occidere eum, nec poterat.

6:20  Herodes enim metuebat Joannem, sciens eum virum justum et sanctum : et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat.

6:21  Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui cœnam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilææ :

6:22  cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus, rex ait puellæ : Pete a me quod vis, et dabo tibi :

6:23  et juravit illi : Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei.

6:24  Quæ cum exisset, dixit matri suæ : Quid petam ? At illa dixit : Caput Joannis Baptistæ.

6:25  Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens : Volo ut protinus des mihi in disco caput Joannis Baptistæ.

6:26  Et contristatus est rex : propter jusjurandum, et propter simul discumbentes, noluit eam contristare :

6:27  sed misso spiculatore præcepit afferri caput ejus in disco. Et decollavit eum in carcere,

6:28  et attulit caput ejus in disco : et dedit illud puellæ, et puella dedit matri suæ.

6:29  Quo audito, discipuli ejus venerunt, et tulerunt corpus ejus : et posuerunt illud in monumento.

6:30  Et convenientes Apostoli ad Jesum, renuntiaverunt ei omnia quæ egerant, et docuerant.

6:31  Et ait illis : Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi : et nec spatium manducandi habebant.

6:32  Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum.

6:33  Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi : et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et prævenerunt eos.

6:34  Et exiens vidit turbam multam Jesus : et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et cœpit docere multa.

6:35  Et cum jam hora multa fieret, accesserunt discipuli ejus, dicentes : Desertus est locus hic, et jam hora præteriit :

6:36  dimitte illos, ut euntes in proximas villas et vicos, emant sibi cibos, quos manducent.

6:37  Et respondens ait illis : Date illis vos manducare. Et dixerunt ei : Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare.

6:38  Et dicit eis : Quot panes habetis ? ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt : Quinque, et duos pisces.

6:39  Et præcepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride fœnum.

6:40  Et discubuerunt in partes per centenos et quinquagenos.

6:41  Et acceptis quinque panibus et duobus piscibus, intuens in cælum, benedixit, et fregit panes, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante eos : et duos pisces divisit omnibus.

6:42  Et manducaverunt omnes, et saturati sunt.

6:43  Et sustulerunt reliquias, fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus.

6:44  Erant autem qui manducaverunt quinque millia virorum.

6:45  Et statim coëgit discipulos suos ascendere navim, ut præcederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum.

6:46  Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare.

6:47  Et cum sero esset, erat navis in medio mari et ipse solus in terra.

6:48  Et videns eos laborantes in remigando (erat enim ventus contrarius eis) et circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans supra mare : et volebat præterire eos.

6:49  At illi ut viderunt eum ambulantem supra mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt.

6:50  Omnes enim viderunt eum, et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis, et dixit eis : Confidite, ego sum : nolite timere.

6:51  Et ascendit ad illos in navim, et cessavit ventus. Et plus magis intra se stupebant :

6:52  non enim intellexerunt de panibus : erat enim cor eorum obcæcatum.

6:53  Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesareth, et applicuerunt.

6:54  Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum :

6:55  et percurrentes universam regionem illam, cœperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse.

6:56  Et quocumque introibat, in vicos, vel in villas aut civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti ejus tangerent, et quotquot tangebant eum, salvi fiebant.

Chapter 7

7:1  Et conveniunt ad eum pharisæi, et quidam de scribis, venientes ab Jerosolymis.

7:2  Et cum vidissent quosdam ex discipulis ejus communibus manibus, id est non lotis, manducare panes, vituperaverunt.

7:3  Pharisæi enim, et omnes Judæi, nisi crebro laverint manus, non manducant, tenentes traditionem seniorum :

7:4  et a foro nisi baptizentur, non comedunt : et alia multa sunt, quæ tradita sunt illis servare, baptismata calicum, et urceorum, et æramentorum, et lectorum :

7:5  et interrogabant eum pharisæi et scribæ : Quare discipuli tui non ambulant juxta traditionem seniorum, sed communibus manibus manducant panem ?

7:6  At ille respondens, dixit eis : Bene prophetavit Isaias de vobis hypocritis, sicut scriptum est : Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me :

7:7  in vanum autem me colunt, docentes doctrinas, et præcepta hominum.

7:8  Relinquentes enim mandatum Dei, tenetis traditionem hominum, baptismata urceorum et calicum : et alia similia his facitis multa.

7:9  Et dicebat illis : Bene irritum facitis præceptum Dei, ut traditionem vestram servetis.

7:10  Moyses enim dixit : Honora patrem tuum, et matrem tuam. Et : Qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur.

7:11  Vos autem dicitis : Si dixerit homo patri, aut matri, Corban (quod est donum) quodcumque ex me, tibi profuerit :

7:12  et ultra non dimittitis eum quidquam facere patri suo, aut matri,

7:13  rescindentes verbum Dei per traditionem vestram, quam tradidistis : et similia hujusmodi multa facitis.

7:14  Et advocans iterum turbam, dicebat illis : Audite me omnes, et intelligite.

7:15  Nihil est extra hominem introiens in eum, quod possit eum coinquinare, sed quæ de homine procedunt illa sunt quæ communicant hominem.

7:16  Si quis habet aures audiendi, audiat.

7:17  Et cum introisset in domum a turba, interrogabant eum discipuli ejus parabolam.

7:18  Et ait illis : Sic et vos imprudentes estis ? Non intelligitis quia omne extrinsecus introiens in hominem, non potest eum communicare :

7:19  quia non intrat in cor ejus, sed in ventrum vadit, et in secessum exit, purgans omnes escas ?

7:20  Dicebat autem, quoniam quæ de homine exeunt, illa communicant hominem.

7:21  Ab intus enim de corde hominum malæ cogitationes procedunt, adulteria, fornicationes, homicidia,

7:22  furta, avaritiæ, nequitiæ, dolus, impudicitiæ, oculus malus, blasphemia, superbia, stultitia.

7:23  Omnia hæc mala ab intus procedunt, et communicant hominem.

7:24  Et inde surgens abiit in fines Tyri et Sidonis : et ingressus domum, neminem voluit scire, et non potuit latere.

7:25  Mulier enim statim ut audivit de eo, cujus filia habebat spiritum immundum, intravit, et procidit ad pedes ejus.

7:26  Erat enim mulier gentilis, Syrophœnissa genere. Et rogabat eum ut dæmonium ejiceret de filia ejus.

7:27  Qui dixit illi : Sine prius saturari filios : non est enim bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus.

7:28  At illa respondit, et dixit illi : Utique Domine, nam et catelli comedunt sub mensa de micis puerorum.

7:29  Et ait illi : Propter hunc sermonem vade : exiit dæmonium a filia tua.

7:30  Et cum abiisset domum suam, invenit puellam jacentem supra lectum, et dæmonium exiisse.

7:31  Et iterum exiens de finibus Tyri, venit per Sidonem ad mare Galilææ inter medios fines Decapoleos.

7:32  Et adducunt ei surdum, et mutum, et deprecabantur eum, ut imponat illi manum.

7:33  Et apprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in auriculas ejus : et exspuens, tetigit linguam ejus :

7:34  et suspiciens in cælum, ingemuit, et ait illi : Ephphetha, quod est, Adaperire.

7:35  Et statim apertæ sunt aures ejus, et solutum est vinculum linguæ ejus, et loquebatur recte.

7:36  Et præcepit illis ne cui dicerent. Quanto autem eis præcipiebat, tanto magis plus prædicabant :

7:37  et eo amplius admirabantur, dicentes : Bene omnia fecit : et surdos fecit audire, et mutos loqui.

Chapter 8

8:1  In diebus illis iterum cum turba multa esset, nec haberent quod manducarent, convocatis discipulis, ait illis :

8:2  Misereor super turbam : quia ecce jam triduo sustinent me, nec habent quod manducent :

8:3  et si dimisero eos jejunos in domum suam, deficient in via : quidam enim ex eis de longe venerunt.

8:4  Et responderunt ei discipuli sui : Unde illos quis poterit saturare panibus in solitudine ?

8:5  Et interrogavit eos : Quot panes habetis ? Qui dixerunt : Septem.

8:6  Et præcepit turbæ discumbere super terram. Et accipiens septem panes, gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut apponerent, et apposuerunt turbæ.

8:7  Et habebant pisciculos paucos : et ipsos benedixit, et jussit apponi.

8:8  Et manducaverunt, et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, septem sportas.

8:9  Erant autem qui manducaverunt, quasi quatuor millia : et dimisit eos.

8:10  Et statim ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutha.

8:11  Et exierunt pharisæi, et cœperunt conquirere cum eo, quærentes ab illo signum de cælo, tentantes eum.

8:12  Et ingemiscens spiritu, ait : Quid generatio ista signum quærit ? Amen dico vobis, si dabitur generationi isti signum.

8:13  Et dimittens eos, ascendit iterum navim et abiit trans fretum.

8:14  Et obliti sunt panes sumere : et nisi unum panem non habebant secum in navi.

8:15  Et præcipiebat eis, dicens : Videte, et cavete a fermento pharisæorum, et fermento Herodis.

8:16  Et cogitabant ad alterutrum, dicentes : quia panes non habemus.

8:17  Quo cognito, ait illis Jesus : Quid cogitatis, quia panes non habetis ? nondum cognoscetis nec intelligitis ? adhuc cæcatum habetis cor vestrum ?

8:18  oculos habentes non videtis ? et aures habentes non auditis ? nec recordamini,

8:19  quando quinque panes fregi in quinque millia : quot cophinos fragmentorum plenos sustulistis ? Dicunt ei : Duodecim.

8:20  Quando et septem panes in quatuor millia : quot sportas fragmentorum tulistis ? Et dicunt ei : Septem.

8:21  Et dicebat eis : Quomodo nondum intelligitis ?

8:22  Et veniunt Bethsaidam, et adducunt ei cæcum, et rogabant eum ut illum tangeret.

8:23  Et apprehensa manu cæci, eduxit eum extra vicum : et exspuens in oculos ejus impositis manibus suis, interrogavit eum si quid videret.

8:24  Et aspiciens, ait : Video homines velut arbores ambulantes.

8:25  Deinde iterum imposuit manus super oculos ejus : et cœpit videre : et restitutus est ita ut clare videret omnia.

8:26  Et misit illum in domum suam, dicens : Vade in domum tuam : et si in vicum introieris, nemini dixeris.

8:27  Et egressus est Jesus, et discipuli ejus in castella Cæsareæ Philippi : et in via interrogabat discipulos suos, dicens eis : Quem me dicunt esse homines ?

8:28  Qui responderunt illi, dicentes : Joannem Baptistam, alii Eliam, alii vero quasi unum de prophetis.

8:29  Tunc dicit illis : Vos vero quem me esse dicitis ? Respondens Petrus, ait ei : Tu es Christus.

8:30  Et comminatus est eis, ne cui dicerent de illo.

8:31  Et cœpit docere eos quoniam oportet Filium hominis pati multa, et reprobari a senioribus, et a summis sacerdotibus et scribis, et occidi : et post tres dies resurgere.

8:32  Et palam verbum loquebatur. Et apprehendens eum Petrus, cœpit increpare eum.

8:33  Qui conversus, et videns discipulos suos, comminatus est Petro, dicens : Vade retro me Satana, quoniam non sapis quæ Dei sunt, sed quæ sunt hominum.

8:34  Et convocata turba cum discipulis suis, dixit eis : Si quis vult me sequi, deneget semetipsum : et tollat crucem suam, et sequatur me.

8:35  Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam : qui autem perdiderit animam suam propter me, et Evangelium, salvam faciet eam.

8:36  Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum et detrimentum animæ suæ faciat ?

8:37  Aut quid dabit homo commutationis pro anima sua ?

8:38  Qui enim me confusus fuerit, et verba mea in generatione ista adultera et peccatrice, et Filius hominis confundetur eum, cum venerit in gloria Patris sui cum angelis sanctis.

8:39  Et dicebat illis : Amen dico vobis, quia sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei veniens in virtute.

Chapter 9

9:1  Et post dies sex assumit Jesus Petrum, et Jacobum, et Joannem, et ducit illos in montem excelsum seorsum solos, et transfiguratus est coram ipsis.

9:2  Et vestimenta ejus facta sunt splendentia, et candida nimis velut nix, qualia fullo non potest super terram candida facere.

9:3  Et apparuit illis Elias cum Moyse : et erant loquentes cum Jesu.

9:4  Et respondens Petrus, ait Jesu : Rabbi, bonum est nos hic esse : et faciamus tria tabernacula, tibi unum, et Moysi unum, et Eliæ unum.

9:5  Non enim sciebat quid diceret : erant enim timore exterriti.

9:6  Et facta est nubes obumbrans eos : et venit vox de nube, dicens : Hic est Filius meus carissimus : audite illum.

9:7  Et statim circumspicientes, neminem amplius viderunt, nisi Jesum tantum secum.

9:8  Et descendentibus illis de monte, præcepit illis ne cuiquam quæ vidissent, narrarent : nisi cum Filius hominis a mortuis resurrexerit.

9:9  Et verbum continuerunt apud se : conquirentes quid esset, cum a mortuis resurrexerit.

9:10  Et interrogabant eum, dicentes : Quid ergo dicunt pharisæi et scribæ, quia Eliam oportet venire primum ?

9:11  Qui respondens, ait illis : Elias cum venerit primo, restituet omnia : et quomodo scriptum est in Filium hominis, ut multa patiatur et contemnatur.

9:12  Sed dico vobis quia et Elias venit (et fecerunt illi quæcumque voluerunt) sicut scriptum est de eo.

9:13  Et veniens ad discipulos suos, vidit turbam magnam circa eos, et scribas conquirentes cum illis.

9:14  Et confestim omnis populus videns Jesum, stupefactus est, et expaverunt, et accurrentes salutabant eum.

9:15  Et interrogavit eos : Quid inter vos conquiritis ?

9:16  Et respondens unus de turba, dixit : Magister, attuli filium meum ad te habentem spiritum mutum :

9:17  qui ubicumque eum apprehenderit, allidit illum, et spumat, et stridet dentibus, et arescit : et dixi discipulis tuis ut ejicerent illum, et non potuerunt.

9:18  Qui respondens eis, dixit : O generatio incredula, quamdiu apud vos ero ? quamdiu vos patiar ? afferte illum ad me.

9:19  Et attulerunt eum. Et cum vidisset eum, statim spiritus conturbavit illum : et elisus in terram, volutabatur spumans.

9:20  Et interrogavit patrem ejus : Quantum temporis est ex quo ei hoc accidit ? At ille ait : Ab infantia :

9:21  et frequenter eum in ignem, et in aquas misit ut eum perderet : sed si quid potes, adjuva nos, misertus nostri.

9:22  Jesus autem ait illi : Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti.

9:23  Et continuo exclamans pater pueri, cum lacrimis aiebat : Credo, Domine ; adjuva incredulitatem meam.

9:24  Et cum videret Jesus concurrentem turbam, comminatus est spiritui immundo, dicens illi : Surde et mute spiritus, ego præcipio tibi, exi ab eo : et amplius ne introëas in eum.

9:25  Et exclamans, et multum discerpens eum, exiit ab eo, et factus est sicut mortuus, ita ut multi dicerent : Quia mortuus est.

9:26  Jesus autem tenens manum ejus elevavit eum, et surrexit.

9:27  Et cum introisset in domum, discipuli ejus secreto interrogabant eum : Quare nos non potuimus ejicere eum ?

9:28  Et dixit illis : Hoc genus in nullo potest exire, nisi in oratione et jejunio.

9:29  Et inde profecti prætergrediebantur Galilæam : nec volebat quemquam scire.

9:30  Docebat autem discipulos suos, et dicebat illis : Quoniam Filius hominis tradetur in manus hominum, et occident eum, et occisus tertia die resurget.

9:31  At illi ignorabant verbum : et timebant interrogare eum.

9:32  Et venerunt Capharnaum. Qui cum domi essent, interrogabat eos : Quid in via tractabatis ?

9:33  At illi tacebant : siquidem in via inter se disputaverunt : quis eorum major esset.

9:34  Et residens vocavit duodecim, et ait illis : Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus, et omnium minister.

9:35  Et accipiens puerum, statuit eum in medio eorum : quem cum complexus esset, ait illis :

9:36  Quisquis unum ex hujusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit : et quicumque me susceperit, non me suscipit, sed eum qui misit me.

9:37  Respondit illi Joannes, dicens : Magister, vidimus quemdam in nomine tuo ejicientem dæmonia, qui non sequitur nos, et prohibuimus eum.

9:38  Jesus autem ait : Nolite prohibere eum : nemo est enim qui faciat virtutem in nomine meo, et possit cito male loqui de me :

9:39  qui enim non est adversum vos, pro vobis est.

9:40  Quisquis enim potum dederit vobis calicem aquæ in nomine meo, quia Christi estis : amen dico vobis, non perdet mercedem suam.

9:41  Et quisquis scandalizaverit unum ex his pusillis credentibus in me : bonum est ei magis si circumdaretur mola asinaria collo ejus, et in mare mitteretur.

9:42  Et si scandalizaverit te manus tua, abscide illam : bonum est tibi debilem introire in vitam, quam duas manus habentem ire in gehennam, in ignem inextinguibilem,

9:43  ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur.

9:44  Et si pes tuus te scandalizat, amputa illum : bonum est tibi claudum introire in vitam æternam, quam duos pedes habentem mitti in gehennam ignis inextinguibilis,

9:45  ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur.

9:46  Quod si oculus tuus scandalizat te, ejice eum : bonum est tibi luscum introire in regnum Dei, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis,

9:47  ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur.

9:48  Omnis enim igne salietur, et omnis victima sale salietur.

9:49  Bonum est sal : quod si sal insulsum fuerit, in quo illud condietis ? Habete in vobis sal, et pacem habete inter vos.

Chapter 10

10:1  Et inde exsurgens venit in fines Judææ ultra Jordanem : et conveniunt iterum turbæ ad eum : et sicut consueverat, iterum docebat illos.

10:2  Et accedentes pharisæi interrogabant eum : Si licet viro uxorem dimittere : tentantes eum.

10:3  At ille respondens, dixit eis : Quid vobis præcepit Moyses ?

10:4  Qui dixerunt : Moyses permisit libellum repudii scribere, et dimittere.

10:5  Quibus respondens Jesus, ait : Ad duritiam cordis vestri scripsit vobis præceptum istud :

10:6  ab initio autem creaturæ masculum et feminam fecit eos Deus.

10:7  Propter hoc relinquet homo patrem suum et matrem, et adhærebit ad uxorem suam :

10:8  et erunt duo in carne una. Itaque jam non sunt duo, sed una caro.

10:9  Quod ergo Deus conjunxit, homo non separet.

10:10  Et in domo iterum discipuli ejus de eodem interrogaverunt eum.

10:11  Et ait illis : Quicumque dimiserit uxorem suam, et aliam duxerit, adulterium committit super eam.

10:12  Et si uxor dimiserit virum suum, et alii nupserit, mœchatur.

10:13  Et offerebant illi parvulos ut tangeret illos. Discipuli autem comminabantur offerentibus.

10:14  Quos cum videret Jesus, indigne tulit, et ait illis : Sinite parvulos venire ad me, et ne prohibueritis eos : talium enim est regnum Dei.

10:15  Amen dico vobis : Quisquis non receperit regnum Dei velut parvulus, non intrabit in illud.

10:16  Et complexans eos, et imponens manus super illos, benedicebat eos.

10:17  Et cum egressus esset in viam, procurrens quidam genu flexo ante eum, rogabat eum : Magister bone, quid faciam ut vitam æternam percipiam ?

10:18  Jesus autem dixit ei : Quid me dicis bonum ? nemo bonus, nisi unus Deus.

10:19  Præcepta nosti : ne adulteres, ne occidas, ne fureris, ne falsum testimonium dixeris, ne fraudem feceris, honora patrem tuum et matrem.

10:20  At ille respondens, ait illi : Magister, hæc omnia observavi a juventute mea.

10:21  Jesus autem intuitus eum, dilexit eum, et dixit ei : Unum tibi deest : vade, quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo : et veni, sequere me.

10:22  Qui contristatus in verbo, abiit mœrens : erat enim habens multas possessiones.

10:23  Et circumspiciens Jesus, ait discipulis suis : Quam difficile qui pecunias habent, in regnum Dei introibunt !

10:24  Discipuli autem obstupescebant in verbis ejus. At Jesus rursus respondens ait illis : Filioli, quam difficile est, confidentes in pecuniis, in regnum Dei introire !

10:25  Facilius est camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum Dei.

10:26  Qui magis admirabantur, dicentes ad semetipsos : Et quis potest salvus fieri ?

10:27  Et intuens illos Jesus, ait : Apud homines impossibile est, sed non apud Deum : omnia enim possibilia sunt apud Deum.

10:28  Et cœpit ei Petrus dicere : Ecce nos dimisimus omnia, et secuti sumus te.

10:29  Respondens Jesus, ait : Amen dico vobis : Nemo est qui reliquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut filios, aut agros propter me et propter Evangelium,

10:30  qui non accipiat centies tantum, nunc in tempore hoc : domos, et fratres, et sorores, et matres, et filios, et agros, cum persecutionibus, et in sæculo futuro vitam æternam.

10:31  Multi autem erunt primi novissimi, et novissimi primi.

10:32  Erant autem in via ascendentes Jerosolymam : et præcedebat illos Jesus, et stupebant : et sequentes timebant. Et assumens iterum duodecim, cœpit illis dicere quæ essent ei eventura.

10:33  Quia ecce ascendimus Jerosolymam, et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum, et scribis, et senioribus, et damnabunt eum morte, et tradent eum gentibus :

10:34  et illudent ei, et conspuent eum, et flagellabunt eum, et interficient eum : et tertia die resurget.

10:35  Et accedunt ad eum Jacobus et Joannes filii Zebedæi, dicentes : Magister, volumus ut quodcumque petierimus, facias nobis.

10:36  At ille dixit eis : Quid vultis ut faciam vobis ?

10:37  Et dixerunt : Da nobis ut unus ad dexteram tuam, et alius ad sinistram tuam sedeamus in gloria tua.

10:38  Jesus autem ait eis : Nescitis quid petatis : potestis bibere calicem, quem ego bibo, aut baptismo, quo ego baptizor, baptizari ?

10:39  At illi dixerunt ei : Possumus. Jesus autem ait eis : Calicem quidem, quem ego bibo, bibetis ; et baptismo, quo ego baptizor, baptizabimini :

10:40  sedere autem ad dexteram meam, vel ad sinistram, non est meum dare vobis, sed quibus paratum est.

10:41  Et audientes decem, cœperunt indignari de Jacobo et Joanne.

10:42  Jesus autem vocans eos, ait illis : Scitis quia hi, qui videntur principari gentibus, dominantur eis : et principes eorum potestatem habent ipsorum.

10:43  Non ita est autem in vobis, sed quicumque voluerit fieri major, erit vester minister :

10:44  et quicumque voluerit in vobis primus esse, erit omnium servus.

10:45  Nam et Filius hominis non venit ut ministraretur ei, sed ut ministraret, et daret animam suam redemptionem pro multis.

10:46  Et veniunt Jericho : et proficiscente eo de Jericho, et discipulis ejus, et plurima multitudine, filius Timæi Bartimæus cæcus, sedebat juxta viam mendicans.

10:47  Qui cum audisset quia Jesus Nazarenus est, cœpit clamare, et dicere : Jesu fili David, miserere mei.

10:48  Et comminabantur ei multi ut taceret. At ille multo magis clamabat : Fili David, miserere mei.

10:49  Et stans Jesus præcepit illum vocari. Et vocant cæcum, dicentes ei : Animæquior esto : surge, vocat te.

10:50  Qui projecto vestimento suo exiliens, venit ad eum.

10:51  Et respondens Jesus dixit illi : Quid tibi vis faciam ? Cæcus autem dixit ei : Rabboni, ut videam.

10:52  Jesus autem ait illi : Vade, fides tua te salvum fecit. Et confestim vidit, et sequebatur eum in via.

Chapter 11

11:1  Et cum appropinquarent Jerosolymæ et Bethaniæ ad montem Olivarum, mittit duos ex discipulis suis,

11:2  et ait illis : Ite in castellum, quod contra vos est, et statim introëuntes illuc, invenietis pullum ligatum, super quem nemo adhuc hominum sedit : solvite illum, et adducite.

11:3  Et si quis vobis dixerit : Quid facitis ? dicite, quia Domino necessarius est : et continuo illum dimittet huc.

11:4  Et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante januam foris in bivio : et solvunt eum.

11:5  Et quidam de illic stantibus dicebant illis : Quid facitis solventes pullum ?

11:6  Qui dixerunt eis sicut præceperat illis Jesus, et dimiserunt eis.

11:7  Et duxerunt pullum ad Jesum : et imponunt illi vestimenta sua, et sedit super eum.

11:8  Multi autem vestimenta sua straverunt in via : alii autem frondes cædebant de arboribus, et sternebant in via.

11:9  Et qui præibant, et qui sequebantur, clamabant, dicentes : Hosanna : benedictus qui venit in nomine Domini :

11:10  benedictum quod venit regnum patris nostri David : hosanna in excelsis.

11:11  Et introivit Jerosolymam in templum : et circumspectis omnibus, cum jam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum duodecim.

11:12  Et alia die cum exirent a Bethania, esuriit.

11:13  Cumque vidisset a longe ficum habentem folia, venit si quid forte inveniret in ea : et cum venisset ad eam, nihil invenit præter folia : non enim erat tempus ficorum.

11:14  Et respondens dixit ei : Jam non amplius in æternum ex te fructum quisquam manducet. Et audiebant discipuli ejus.

11:15  Et veniunt in Jerosolymam. Et cum introisset in templum, cœpit ejicere vendentes et ementes in templo : et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit :

11:16  et non sinebat ut quisquam transferret vas per templum :

11:17  et docebat, dicens eis : Nonne scriptum est : Quia domus mea, domus orationis vocabitur omnibus gentibus ? vos autem fecistis eam speluncam latronum.

11:18  Quo audito principes sacerdotum et scribæ, quærebant quomodo eum perderent : timebant enim eum, quoniam universa turba admirabatur super doctrina ejus.

11:19  Et cum vespera facta esset, egrediebatur de civitate.

11:20  Et cum mane transirent, viderunt ficum aridam factam a radicibus.

11:21  Et recordatus Petrus, dixit ei : Rabbi, ecce ficus, cui maledixisti, aruit.

11:22  Et respondens Jesus ait illis : Habete fidem Dei.

11:23  Amen dico vobis, quia quicumque dixerit huic monti : Tollere, et mittere in mare, et non hæsitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcumque dixerit fiat, fiet ei.

11:24  Propterea dico vobis, omnia quæcumque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient vobis.

11:25  Et cum stabitis ad orandum, dimittite si quid habetis adversus aliquem : ut et Pater vester, qui in cælis est, dimittat vobis peccata vestra.

11:26  Quod si vos non dimiseritis : nec Pater vester, qui in cælis est, dimittet vobis peccata vestra.

11:27  Et veniunt rursus Jerosolymam. Et cum ambularet in templo, accedunt ad eum summi sacerdotes, et scribæ, et seniores :

11:28  et dicunt ei : In qua potestate hæc facis ? et quis dedit tibi hanc potestatem ut ista facias ?

11:29  Jesus autem respondens, ait illis : Interrogabo vos et ego unum verbum, et respondete mihi : et dicam vobis in qua potestate hæc faciam.

11:30  Baptismus Joannis, de cælo erat, an ex hominibus ? Respondete mihi.

11:31  At illi cogitabant secum, dicentes : Si dixerimus : De cælo, dicet : Quare ergo non credidistis ei ?

11:32  Si dixerimus : Ex hominibus, timemus populum : omnes enim habebant Joannem quia vere propheta esset.

11:33  Et respondentes dicunt Jesu : Nescimus. Et respondens Jesus ait illis : Neque ego dico vobis in qua potestate hæc faciam.

Chapter 12

12:1  Et cœpit illis in parabolis loqui : Vineam pastinavit homo, et circumdedit sepem, et fodit lacum, et ædificavit turrim, et locavit eam agricolis, et peregre profectus est.

12:2  Et misit ad agricolas in tempore servum ut ab agricolis acciperet de fructu vineæ.

12:3  Qui apprehensum eum ceciderunt, et dimiserunt vacuum.

12:4  Et iterum misit ad illos alium servum : et illum in capite vulneraverunt, et contumeliis affecerunt.

12:5  Et rursum alium misit, et illum occiderunt : et plures alios : quosdam cædentes, alios vero occidentes.

12:6  Adhuc ergo unum habens filium carissimum, et illum misit ad eos novissimum, dicens : Quia reverebuntur filium meum.

12:7  Coloni autem dixerunt ad invicem : Hic est hæres : venite, occidamus eum : et nostra erit hæreditas.

12:8  Et apprehendentes eum, occiderunt : et ejecerunt extra vineam.

12:9  Quid ergo faciet dominus vineæ ? Veniet, et perdet colonos, et dabit vineam aliis.

12:10  Nec scripturam hanc legistis : Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli :

12:11  a Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris ?

12:12  Et quærebant eum tenere : et timuerunt turbam : cognoverunt enim quoniam ad eos parabolam hanc dixerit. Et relicto eo abierunt.

12:13  Et mittunt ad eum quosdam ex pharisæis, et herodianis, ut eum caperent in verbo.

12:14  Qui venientes dicunt ei : Magister, scimus quia verax es, et non curas quemquam : nec enim vides in faciem hominum, sed in veritate viam Dei doces. Licet dari tributum Cæsari, an non dabimus ?

12:15  Qui sciens versutiam illorum, ait illis : Quid me tentatis ? afferte mihi denarium ut videam.

12:16  At illi attulerunt ei. Et ait illis : Cujus est imago hæc, et inscriptio ? Dicunt ei : Cæsaris.

12:17  Respondens autem Jesus dixit illis : Reddite igitur quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. Et mirabantur super eo.

12:18  Et venerunt ad eum sadducæi, qui dicunt resurrectionem non esse : et interrogabant eum, dicentes :

12:19  Magister, Moyses nobis scripsit, ut si cujus frater mortuus fuerit, et dimiserit uxorem, et filios non reliquerit, accipiat frater ejus uxorem ipsius, et resuscitet semen fratri suo.

12:20  Septem ergo fratres erant : et primus accepit uxorem, et mortuus est non relicto semine.

12:21  Et secundus accepit eam, et mortuus est : et nec iste reliquit semen. Et tertius similiter.

12:22  Et acceperunt eam similiter septem : et non reliquerunt semen. Novissima omnium defuncta est et mulier.

12:23  In resurrectione ergo cum resurrexerint, cujus de his erit uxor ? septem enim habuerunt eam uxorem.

12:24  Et respondens Jesus, ait illis : Nonne ideo erratis, non scientes Scripturas, neque virtutem Dei ?

12:25  Cum enim a mortuis resurrexerint, neque nubent, neque nubentur, sed sunt sicut angeli in cælis.

12:26  De mortuis autem quod resurgant, non legistis in libro Moysi, super rubum, quomodo dixerit illi Deus, inquiens : Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ?

12:27  Non est Deus mortuorum, sed vivorum. Vos ergo multum erratis.

12:28  Et accessit unus de scribis, qui audierat illos conquirentes, et videns quoniam bene illis responderit, interrogavit eum quod esset primum omnium mandatum.

12:29  Jesus autem respondit ei : Quia primum omnium mandatum est : Audi Israël, Dominus Deus tuus, Deus unus est :

12:30  et diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota mente tua, et ex tota virtute tua. Hoc est primum mandatum.

12:31  Secundum autem simile est illi : Diliges proximum tuum tamquam teipsum. Majus horum aliud mandatum non est.

12:32  Et ait illi scriba : Bene, Magister, in veritate dixisti, quia unus est Deus, et non est alius præter eum.

12:33  Et ut diligatur ex toto corde, et ex toto intellectu, et ex tota anima, et ex tota fortitudine, et diligere proximum tamquam seipsum, majus est omnibus holocautomatibus, et sacrificiis.

12:34  Jesus autem videns quod sapienter respondisset, dixit illi : Non es longe a regno Dei. Et nemo jam audebat eum interrogare.

12:35  Et respondens Jesus dicebat, docens in templo : Quomodo dicunt scribæ Christum filium esse David ?

12:36  Ipse enim David dicit in Spiritu Sancto : Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.

12:37  Ipse ergo David dicit eum Dominum, et unde est filius ejus ? Et multa turba eum libenter audivit.

12:38  Et dicebat eis in doctrina sua : Cavete a scribis, qui volunt in stolis ambulare, et salutari in foro,

12:39  et in primis cathedris sedere in synagogis, et primos discubitus in cœnis :

12:40  qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixæ orationis : hi accipient prolixius judicium.

12:41  Et sedens Jesus contra gazophylacium, aspiciebat quomodo turba jactaret æs in gazophylacium, et multi divites jactabant multa.

12:42  Cum venisset autem vidua una pauper, misit duo minuta, quod est quadrans,

12:43  et convocans discipulos suos, ait illis : Amen dico vobis, quoniam vidua hæc pauper plus omnibus misit, qui miserunt in gazophylacium.

12:44  Omnes enim ex eo, quod abundabat illis, miserunt : hæc vero de penuria sua omnia quæ habuit misit totum victum suum.

Chapter 13

13:1  Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis : Magister, aspice quales lapides, et quales structuræ.

13:2  Et respondens Jesus, ait illi : Vides has omnes magnas ædificationes ? Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.

13:3  Et cum sederet in monte Olivarum contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Jacobus, et Joannes, et Andreas :

13:4  Dic nobis, quando ista fient ? et quod signum erit, quando hæc omnia incipient consummari ?

13:5  Et respondens Jesus cœpit dicere illis : Videte ne quis vos seducat :

13:6  multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum : et multos seducent.

13:7  Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis : oportet enim hæc fieri : sed nondum finis.

13:8  Exsurget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terræmotus per loca, et fames. Initium dolorum hæc.

13:9  Videte autem vosmetipsos. Tradent enim vos in consiliis, et in synagogis vapulabitis, et ante præsides et reges stabitis propter me, in testimonium illis.

13:10  Et in omnes gentes primum oportet prædicari Evangelium.

13:11  Et cum duxerint vos tradentes, nolite præcogitare quid loquamini : sed quod datum vobis fuerit in illa hora, id loquimini : non enim vos estis loquentes, sed Spiritus Sanctus.

13:12  Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium : et consurgent filii in parentes, et morte afficient eos.

13:13  Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem sustinuerit in finem, hic salvus erit.

13:14  Cum autem videritis abominationem desolationis stantem, ubi non debet, qui legit, intelligat : tunc qui in Judæa sunt, fugiant in montes :

13:15  et qui super tectum, ne descendat in domum, nec introëat ut tollat quid de domo sua :

13:16  et qui in agro erit, non revertatur retro tollere vestimentum suum.

13:17  Væ autem prægnantibus et nutrientibus in illis diebus.

13:18  Orate vero ut hieme non fiant.

13:19  Erunt enim dies illi tribulationes tales quales non fuerunt ab initio creaturæ, quam condidit Deus usque nunc, neque fient.

13:20  Et nisi breviasset Dominus dies, non fuisset salva omnis caro : sed propter electos, quos elegit, breviavit dies.

13:21  Et tunc si quis vobis dixerit : Ecce hic est Christus, ecce illic, ne credideritis.

13:22  Exsurgent enim pseudochristi et pseudoprophetæ, et dabunt signa et portenta ad seducendos, si fieri potest, etiam electos.

13:23  Vos ergo videte : ecce prædixi vobis omnia.

13:24  Sed in illis diebus, post tribulationem illam, sol contenebrabitur, et luna non dabit splendorem suum :

13:25  et stellæ cæli erunt decidentes, et virtutes, quæ in cælis sunt, movebuntur.

13:26  Et tunc videbunt Filium hominis venientem in nubibus cum virtute multa et gloria.

13:27  Et tunc mittet angelos suos, et congregabit electos suos a quatuor ventis, a summo terræ usque ad summum cæli.

13:28  A ficu autem discite parabolam. Cum jam ramus ejus tener fuerit, et nata fuerint folia, cognoscitis quia in proximo sit æstas :

13:29  sic et vos cum videritis hæc fieri, scitote quod in proximo sit, in ostiis.

13:30  Amen dico vobis, quoniam non transibit generatio hæc, donec omnia ista fiant.

13:31  Cælum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt.

13:32  De die autem illo vel hora nemo scit, neque angeli in cælo, neque Filius, nisi Pater.

13:33  Videte, vigilate, et orate : nescitis enim quando tempus sit.

13:34  Sicut homo qui peregre profectus reliquit domum suam, et dedit servis suis potestatem cujusque operis, et janitori præcepit ut vigilet,

13:35  vigilate ergo (nescitis enim quando dominus domus veniat : sero, an media nocte, an galli cantu, an mane),

13:36  ne, cum venerit repente, inveniat vos dormientes.

13:37  Quod autem vobis dico, omnibus dico : Vigilate.

Chapter 14

14:1  Erat autem Pascha et azyma post biduum : et quærebant summi sacerdotes et scribæ quomodo eum dolo tenerent, et occiderent.

14:2  Dicebant autem : Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.

14:3  Et cum esset Bethaniæ in domo Simonis leprosi, et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi : et fracto alabastro, effudit super caput ejus.

14:4  Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos, et dicentes : Ut quid perditio ista unguenti facta est ?

14:5  poterat enim unguentum istud venundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam.

14:6  Jesus autem dixit : Sinite eam, quid illi molesti estis ? Bonum opus operata est in me :

14:7  semper enim pauperes habetis vobiscum : et cum volueritis, potestis illis benefacere : me autem non semper habetis.

14:8  Quod habuit hæc, fecit : prævenit ungere corpus meum in sepulturam.

14:9  Amen dico vobis : Ubicumque prædicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit hæc, narrabitur in memoriam ejus.

14:10  Et Judas Iscariotes, unus de duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis.

14:11  Qui audientes gavisi sunt : et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quærebat quomodo illum opportune traderet.

14:12  Et primo die azymorum quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli : Quo vis eamus, et paremus tibi ut manduces Pascha ?

14:13  Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis : Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagenam aquæ bajulans : sequimini eum,

14:14  et quocumque introierit, dicite domino domus, quia magister dicit : Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem ?

14:15  Et ipse vobis demonstrabit cœnaculum grande, stratum : et illic parate nobis.

14:16  Et abierunt discipuli ejus, et venerunt in civitatem : et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha.

14:17  Vespere autem facto, venit cum duodecim.

14:18  Et discumbentibus eis, et manducantibus, ait Jesus : Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum.

14:19  At illi cœperunt contristari, et dicere ei singulatim : Numquid ego ?

14:20  Qui ait illis : Unus ex duodecim, qui intingit mecum manum in catino.

14:21  Et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo : væ autem homini illi per quem Filius hominis tradetur ! bonum erat ei, si non esset natus homo ille.

14:22  Et manducantibus illis, accepit Jesus panem : et benedicens fregit, et dedit eis, et ait : Sumite, hoc est corpus meum.

14:23  Et accepto calice, gratias agens dedit eis : et biberunt ex illo omnes.

14:24  Et ait illis : Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur.

14:25  Amen dico vobis, quia jam non bibam de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei.

14:26  Et hymno dicto exierunt in montem Olivarum.

14:27  Et ait eis Jesus : Omnes scandalizabimini in me in nocte ista : quia scriptum est : Percutiam pastorem, et dispergentur oves.

14:28  Sed postquam resurrexero, præcedam vos in Galilæam.

14:29  Petrus autem ait illi : Et si omnes scandalizati fuerint in te, sed non ego.

14:30  Et ait illi Jesus : Amen dico tibi, quia tu hodie in nocte hac, priusquam gallus vocem bis dederit, ter me es negaturus.

14:31  At ille amplius loquebatur : Et si oportuerit me simul commori tibi, non te negabo. Similiter autem et omnes dicebant.

14:32  Et veniunt in prædium, cui nomen Gethsemani. Et ait discipulis suis : Sedete hic donec orem.

14:33  Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum : et cœpit pavere et tædere.

14:34  Et ait illis : Tristis est anima mea usque ad mortem : sustinete hic, et vigilate.

14:35  Et cum processisset paululum, procidit super terram, et orabat ut, si fieri posset, transiret ab eo hora.

14:36  Et dixit : Abba pater, omnia tibi possibilia sunt : transfer calicem hunc a me : sed non quod ego volo, sed quod tu.

14:37  Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro : Simon, dormis ? non potuisti una hora vigilare ?

14:38  vigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma.

14:39  Et iterum abiens oravit, eumdem sermonem dicens.

14:40  Et reversus, denuo invenit eos dormientes (erant enim oculi eorum gravati), et ignorabant quid responderent ei.

14:41  Et venit tertio, et ait illis : Dormite jam, et requiescite. Sufficit : venit hora : ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum.

14:42  Surgite, eamus : ecce qui me tradet, prope est.

14:43  Et, adhuc eo loquente, venit Judas Iscariotes unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus, et scribis, et senioribus.

14:44  Dederat autem traditor ejus signum eis, dicens : Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum, et ducite caute.

14:45  Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait : Ave Rabbi : et osculatus est eum.

14:46  At illi manus injecerunt in eum, et tenuerunt eum.

14:47  Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussit servum summi sacerdotis, et amputavit illi auriculam.

14:48  Et respondens Jesus, ait illis : Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me ?

14:49  quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturæ.

14:50  Tunc discipuli ejus relinquentes eum, omnes fugerunt.

14:51  Adolescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo : et tenuerunt eum.

14:52  At ille rejecta sindone, nudus profugit ab eis.

14:53  Et adduxerunt Jesum ad summum sacerdotem : et convenerunt omnes sacerdotes, et scribæ, et seniores.

14:54  Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis : et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se.

14:55  Summi vero sacerdotes et omne concilium quærebant adversus Jesum testimonium ut eum morti traderent : nec inveniebant.

14:56  Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum : et convenientia testimonia non erant.

14:57  Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes :

14:58  Quoniam nos audivimus eum dicentem : Ego dissolvam templum hoc manu factum, et per triduum aliud non manu factum ædificabo.

14:59  Et non erat conveniens testimonium illorum.

14:60  Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Jesum, dicens : Non respondes quidquam ad ea quæ tibi objiciuntur ab his ?

14:61  Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei : Tu es Christus Filius Dei benedicti ?

14:62  Jesus autem dixit illi : Ego sum : et videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus cæli.

14:63  Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait : Quid adhuc desideramus testes ?

14:64  Audistis blasphemiam : quid vobis videtur ? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis.

14:65  Et cœperunt quidam conspuere eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere, et dicere ei : Prophetiza : et ministri alapis eum cædebant.

14:66  Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis :

14:67  et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait : Et tu cum Jesu Nazareno eras.

14:68  At ille negavit, dicens : Neque scio, neque novi quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit.

14:69  Rursus autem cum vidisset illum ancilla, cœpit dicere circumstantibus : Quia hic ex illis est.

14:70  At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro : Vere ex illis es : nam et Galilæus es.

14:71  Ille autem cœpit anathematizare et jurare : Quia nescio hominem istum, quem dicitis.

14:72  Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi quod dixerat ei Jesus : Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis. Et cœpit flere.

Chapter 15

15:1  Et confestim mane consilium facientes summi sacerdotes cum senioribus, et scribis, et universo concilio, vincientes Jesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato.

15:2  Et interrogavit eum Pilatus : Tu es rex Judæorum ? At ille respondens, ait illi : Tu dicis.

15:3  Et accusabant eum summi sacerdotes in multis.

15:4  Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens : Non respondes quidquam ? vide in quantis te accusant.

15:5  Jesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus.

15:6  Per diem autem festum solebat dimittere illis unum ex vinctis, quemcumque petissent.

15:7  Erat autem qui dicebatur Barrabas, qui cum seditiosis erat vinctus, qui in seditione fecerat homicidium.

15:8  Et cum ascendisset turba, cœpit rogare, sicut semper faciebat illis.

15:9  Pilatus autem respondit eis, et dixit : Vultis dimittam vobis regem Judæorum ?

15:10  Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum summi sacerdotes.

15:11  Pontifices autem concitaverunt turbam, ut magis Barabbam dimitteret eis.

15:12  Pilatus autem iterum respondens, ait illis : Quid ergo vultis faciam regi Judæorum ?

15:13  At illi iterum clamaverunt : Crucifige eum.

15:14  Pilatus vero dicebat illis : Quid enim mali fecit ? At illi magis clamabant : Crucifige eum.

15:15  Pilatus autem volens populo satisfacere, dimisit illis Barabbam, et tradidit Jesum flagellis cæsum, ut crucifigeretur.

15:16  Milites autem duxerunt eum in atrium prætorii, et convocant totam cohortem,

15:17  et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam.

15:18  Et cœperunt salutare eum : Ave rex Judæorum.

15:19  Et percutiebant caput ejus arundine : et conspuebant eum, et ponentes genua, adorabant eum.

15:20  Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis : et educunt illum ut crucifigerent eum.

15:21  Et angariaverunt prætereuntem quempiam, Simonem Cyrenæum venientem de villa, patrem Alexandri et Rufi, ut tolleret crucem ejus.

15:22  Et perducunt illum in Golgotha locum : quod est interpretatum Calvariæ locus.

15:23  Et dabant ei bibere myrrhatum vinum : et non accepit.

15:24  Et crucifigentes eum, diviserunt vestimenta ejus, mittentes sortem super eis, quis quid tolleret.

15:25  Erat autem hora tertia : et crucifixerunt eum.

15:26  Et erat titulus causæ ejus inscriptus : Rex Judæorum.

15:27  Et cum eo crucifigunt duos latrones : unum a dextris, et alium a sinistris ejus.

15:28  Et impleta est Scriptura, quæ dicit : Et cum iniquis reputatus est.

15:29  Et prætereuntes blasphemabant eum, moventes capita sua, et dicentes : Vah ! qui destruis templum Dei, et in tribus diebus reædificas,

15:30  salvum fac temetipsum descendens de cruce.

15:31  Similiter et summi sacerdotes illudentes, ad alterutrum cum scribis dicebant : Alios salvos fecit ; seipsum non potest salvum facere.

15:32  Christus rex Israël descendat nunc de cruce, ut videamus, et credamus. Et qui cum eo crucifixi erant, convitiabantur ei.

15:33  Et facta hora sexta, tenebræ factæ sunt per totam terram usque in horam nonam.

15:34  Et hora nona exclamavit Jesus voce magna, dicens : Eloi, eloi, lamma sabacthani ? quod est interpretatum : Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me ?

15:35  Et quidam de circumstantibus audientes, dicebant : Ecce Eliam vocat.

15:36  Currens autem unus, et implens spongiam aceto, circumponensque calamo, potum dabat ei, dicens : Sinite, videamus si veniat Elias ad deponendum eum.

15:37  Jesus autem emissa voce magna expiravit.

15:38  Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deorsum.

15:39  Videns autem centurio, qui ex adverso stabat, quia sic clamans expirasset, ait : Vere hic homo Filius Dei erat.

15:40  Erant autem et mulieres de longe aspicientes : inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Jacobi minoris, et Joseph mater, et Salome :

15:41  et cum esset in Galilæa, sequebantur eum, et ministrabant ei, et aliæ multæ, quæ simul cum eo ascenderant Jerosolymam.

15:42  Et cum jam sero esset factum (quia erat parasceve, quod est ante sabbatum),

15:43  venit Joseph ab Arimathæa nobilis decurio, qui et ipse erat exspectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Jesu.

15:44  Pilatus autem mirabatur si jam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si jam mortuus esset.

15:45  Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Joseph.

15:46  Joseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit sindone, et posuit eum in monumento quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti.

15:47  Maria autem Magdalene et Maria Joseph aspiciebant ubi poneretur.

Chapter 16

16:1  Et cum transisset sabbatum, Maria Magdalene, et Maria Jacobi, et Salome emerunt aromata ut venientes ungerent Jesum.

16:2  Et valde mane una sabbatorum, veniunt ad monumentum, orto jam sole.

16:3  Et dicebant ad invicem : Quis revolvet nobis lapidem ab ostio monumenti ?

16:4  Et respicientes viderunt revolutum lapidem. Erat quippe magnus valde.

16:5  Et introëuntes in monumentum viderunt juvenem sedentem in dextris, coopertum stola candida, et obstupuerunt.

16:6  Qui dicit illis : Nolite expavescere : Jesum quæritis Nazarenum, crucifixum : surrexit, non est hic, ecce locus ubi posuerunt eum.

16:7  Sed ite, dicite discipulis ejus, et Petro, quia præcedit vos in Galilæam : ibi eum videbitis, sicut dixit vobis.

16:8  At illæ exeuntes, fugerunt de monumento : invaserat enim eas tremor et pavor : et nemini quidquam dixerunt : timebant enim.

16:9  Surgens autem mane prima sabbati, apparuit primo Mariæ Magdalene, de qua ejecerat septem dæmonia.

16:10  Illa vadens nuntiavit his, qui cum eo fuerant, lugentibus et flentibus.

16:11  Et illi audientes quia viveret, et visus esset ab ea, non crediderunt.

16:12  Post hæc autem duobus ex his ambulantibus ostensus est in alia effigie, euntibus in villam :

16:13  et illi euntes nuntiaverunt ceteris : nec illis crediderunt.

16:14  Novissime recumbentibus illis undecim apparuit : et exprobravit incredulitatem eorum et duritiam cordis : quia iis, qui viderant eum resurrexisse, non crediderunt.

16:15  Et dixit eis : Euntes in mundum universum prædicate Evangelium omni creaturæ.

16:16  Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit : qui vero non crediderit, condemnabitur.

16:17  Signa autem eos qui crediderint, hæc sequentur : in nomine meo dæmonia ejicient : linguis loquentur novis :

16:18  serpentes tollent : et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit : super ægros manus imponent, et bene habebunt.

16:19  Et Dominus quidem Jesus postquam locutus est eis, assumptus est in cælum, et sedet a dextris Dei.

16:20  Illi autem profecti prædicaverunt ubique, Domino cooperante, et sermonem confirmante, sequentibus signis.