TurNTB - Proverbs

Chapter 1

1:1  Davut oğlu İsrail Kralı Süleyman'ın özdeyişleri:

1:2  Bu özdeyişler, bilgeliğe ve terbiyeye ulaşmak, Akıllıca sözleri anlamak,

1:3  Başarıya götüren terbiyeyi edinip Doğru, haklı ve adil olanı yapmak,

1:4  Saf kişiyi ihtiyatlı, Genç adamı bilgili ve sağgörülü kılmak içindir.

1:5  Özdeyişlerle benzetmeleri, Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak için Bilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın, Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.

1:6  Özdeyişlerle benzetmeleri, Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak için Bilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın, Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.

1:7  RAB korkusudur bilginin temeli. Ahmaklarsa bilgeliği ve terbiyeyi küçümser.

1:8  Oğlum, babanın uyarılarına kulak ver, Annenin öğrettiklerinden ayrılma.

1:9  Çünkü bunlar başın için sevimli bir çelenk, Boynun için gerdanlık olacaktır.

1:10  Oğlum, seni ayartmaya çalışan günahkârlara teslim olma.

1:11  Şöyle diyebilirler: “Bizimle gel, Adam öldürmek için pusuya yatalım, Zevk uğruna masum kişileri tuzağa düşürelim.

1:12  Onları ölüler diyarı gibi diri diri, Ölüm çukuruna inenler gibi Bütünüyle yutalım.

1:13  Bir sürü değerli mal ele geçirir, Evlerimizi ganimetle doldururuz.

1:14  Gel, sen de bize katıl, Tek bir kesemiz olacak.”

1:15  Oğlum, böyleleriyle gitme, Onların tuttuğu yoldan uzak dur.

1:16  Çünkü ayakları kötülüğe koşar, Çekinmeden kan dökerler.

1:17  Kuşların gözü önünde ağ sermek boşunadır.

1:18  Başkasına pusu kuran kendi kurduğu pusuya düşer. Yalnız kendi canıdır tuzağa düşürdüğü.

1:19  Haksız kazanca düşkün olanların sonu böyledir. Bu düşkünlük onları canlarından eder.

1:20  Bilgelik dışarıda yüksek sesle haykırıyor, Meydanlarda sesleniyor.

1:21  Kalabalık sokak başlarında bağırıyor, Kentin giriş kapılarında sözlerini duyuruyor:

1:22  “Ey budalalar, budalalığı ne zamana dek seveceksiniz? Alaycılar ne zamana dek alay etmekten zevk alacak? Akılsızlar ne zamana dek bilgiden nefret edecek?

1:23  Uyardığımda yola gelin, o zaman size yüreğimi açar, Sözlerimi anlamanıza yardım ederim.

1:24  Ama sizi çağırdığım zaman beni reddettiniz. Elimi uzattım, umursayan olmadı.

1:25  Duymazlıktan geldiniz bütün öğütlerimi, Uyarılarımı duymak istemediniz.

1:26  Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim. Belaya uğradığınızda, Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde, Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz, Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde, Sizinle alay edeceğim.

1:27  Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim. Belaya uğradığınızda, Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde, Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz, Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde, Sizinle alay edeceğim.

1:28  O zaman beni çağıracaksınız, Ama yanıtlamayacağım. Var gücünüzle arayacaksınız beni, Ama bulamayacaksınız.

1:29  Çünkü bilgiden nefret ettiniz. RAB'den korkmayı reddettiniz.

1:30  Öğütlerimi istemediniz, Uyarılarımın tümünü küçümsediniz.

1:31  Bu nedenle tuttuğunuz yolun meyvesini yiyeceksiniz, Kendi düzenbazlığınıza doyacaksınız.

1:32  Bön adamlar dönekliklerinin kurbanı olacak. Akılsızlar kaygısızlıklarının içinde yok olup gidecek.

1:33  Ama beni dinleyen güvenlik içinde yaşayacak, Kötülükten korkmayacak, huzur bulacak.”

Chapter 2

2:1  Oğlum, bilgeliğe kulak verip Yürekten akla yönelerek Sözlerimi kabul eder, Buyruklarımı aklında tutarsan,

2:2  Oğlum, bilgeliğe kulak verip Yürekten akla yönelerek Sözlerimi kabul eder, Buyruklarımı aklında tutarsan,

2:3  Evet, aklı çağırır, Ona gönülden seslenirsen,

2:4  Gümüş ararcasına onu ararsan, Onu ararsan define arar gibi,

2:5  RAB korkusunu anlar Ve Tanrı'yı yakından tanırsın.

2:6  Çünkü bilgeliğin kaynağı RAB'dir. O'nun ağzından bilgi ve anlayış çıkar.

2:7  Doğru kişileri başarıya ulaştırır, Kalkanıdır dürüst yaşayanların.

2:8  Adil olanların adımlarını korur, Sadık kullarının yolunu gözetir.

2:9  O zaman anlarsın her iyi yolu, Neyin doğru, haklı ve adil olduğunu.

2:10  Çünkü yüreğin bilgelikle dolacak, Zevk alacaksın bilgiden.

2:11  Sağgörü sana bekçilik edecek Ve akıl seni koruyacak.

2:12  Bunlar seni kötü yoldan, Ahlaksızın sözlerinden kurtaracak.

2:13  Onlar ki karanlık yollarda yürümek için Doğru yoldan ayrılırlar.

2:14  Kötülük yapmaktan hoşlanır, Zevk alırlar kötülüğün aşırısından.

2:15  Yolları dolambaçlı, Yaşayışları çarpıktır.

2:16  Bilgelik, gençken evlendiği eşini terk eden, Tanrı'nın önünde içtiği andı unutan ahlaksız kadından, Sözleriyle yaltaklanan Vefasız kadından seni kurtaracak.

2:17  Bilgelik, gençken evlendiği eşini terk eden, Tanrı'nın önünde içtiği andı unutan ahlaksız kadından, Sözleriyle yaltaklanan Vefasız kadından seni kurtaracak.

2:18  O kadının evi insanı ölüme, Yolları ölülere götürür.

2:19  Ona gidenlerden hiçbiri geri dönmez, Yaşam yollarına erişmez.

2:20  Bu nedenle sen iyilerin yolunda yürü, Doğruların izinden git.

2:21  Çünkü ülkede yaşayacak olan doğrulardır, Dürüst kişilerdir orada kalacak olan.

2:22  Kötüler ülkeden sürülecek, Hainler sökülüp atılacak.

Chapter 3

3:1  Oğlum, unutma öğrettiklerimi, Aklında tut buyruklarımı.

3:2  Çünkü bunlar ömrünü uzatacak, Yaşam yıllarını, esenliğini artıracaktır.

3:3  Sevgiyi, sadakati hiç yanından ayırma, Bağla onları boynuna, Yaz yüreğinin levhasına.

3:4  Böylece Tanrı'nın ve insanların gözünde Beğeni ve saygınlık kazanacaksın.

3:5  RAB'be güven bütün yüreğinle, Kendi aklına bel bağlama.

3:6  Yaptığın her işte RAB'bi an, O senin yolunu düze çıkarır.

3:7  Kendini bilge biri olarak görme, RAB'den kork, kötülükten uzak dur.

3:8  Böylece bedenin sağlık Ve ferahlık bulur.

3:9  Servetinle ve ürününün turfandasıyla RAB'bi onurlandır.

3:10  O zaman ambarların tıka basa dolar, Teknelerin yeni şarapla dolup taşar.

3:11  Oğlum, RAB'bin terbiye edişini hafife alma, O'nun azarlamasından usanma.

3:12  Çünkü RAB, oğlundan hoşnut bir baba gibi, Sevdiğini azarlar.

3:13  Bilgeliğe erişene, Aklı bulana ne mutlu!

3:14  Gümüş kazanmaktansa onu kazanmak daha iyidir. Onun yararı altından daha çoktur.

3:15  Daha değerlidir mücevherden, Dileyeceğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.

3:16  Sağ elinde uzun ömür, Sol elinde zenginlik ve onur vardır.

3:17  Yolları sevinç yollarıdır, Evet, bütün yolları esenliğe çıkarır.

3:18  Bilgelik yaşam ağacıdır ona sarılanlara, Ne mutlu ona sımsıkı tutunanlara!

3:19  RAB dünyanın temelini bilgelikle attı, Gökleri akıllıca yerleştirdi.

3:20  Bilgisiyle enginler yarıldı, Bulutlar suyunu verdi.

3:21  Oğlum, sağlam öğüde, sağgörüye tutun. Sakın gözünü ayırma onlardan.

3:22  Onlar sana yaşam verecek Ve boynuna güzel bir süs olacak.

3:23  O zaman güvenlik içinde yol alırsın, Sendelemeden.

3:24  Korkusuzca yatar, Tatlı tatlı uyursun.

3:25  Beklenmedik felaketten, Ya da kötülerin uğradığı yıkımdan korkma.

3:26  Çünkü senin güvencen RAB'dir, Tuzağa düşmekten seni O koruyacaktır.

3:27  Elinden geldikçe, İyiliğe hakkı olanlardan iyiliği esirgeme.

3:28  Elinde varken komşuna, “Bugün git, yarın gel, o zaman veririm” deme.

3:29  Sana güvenerek yanında yaşayan komşuna Kötülük tasarlama.

3:30  Sana kötülük etmemiş biriyle Yok yere çekişme.

3:31  Zorba kişiye imrenme, Onun yollarından hiçbirini seçme.

3:32  Çünkü RAB sapkınlardan tiksinir, Ama doğruların candan dostudur.

3:33  RAB kötülerin evini lanetler, Doğruların oturduğu yeriyse kutsar.

3:34  RAB alaycılarla alay eder, Ama alçakgönüllülere lütfeder.

3:35  Bilge kişiler onuru miras alacak, Akılsızlara yalnız utanç kalacak.

Chapter 4

4:1  Çocuklarım, babanızın uyarılarına kulak verin. Dikkat edin ki anlayışlı olasınız.

4:2  Çünkü size iyi ders veriyorum, Ayrılmayın öğrettiğimden.

4:3  Ben bir çocukken babamın evinde, Annemin körpecik tek yavrusuyken,

4:4  Babam bana şunu öğretti: “Söylediklerime yürekten sarıl, Buyruklarımı yerine getir ki yaşayasın.

4:5  Bilgeliği ve aklı sahiplen, Söylediklerimi unutma, onlardan sapma.

4:6  Bilgelikten ayrılma, o seni korur. Sev onu, seni gözetir.

4:7  Bilgeliğe ilk adım onu sahiplenmektir. Bütün servetine mal olsa da akla sahip çık.

4:8  Onu el üstünde tut, o da seni yüceltecek, Ona sarılırsan seni onurlandıracak.

4:9  Başına zarif bir çelenk, Görkemli bir taç giydirecektir.”

4:10  Dinle oğlum, sözlerimi benimse ki, Uzasın ömrün.

4:11  Seni bilgelik yolunda eğitir, Doğru yollara yöneltirim.

4:12  Ayakların takılmadan yürür, Sürçmeden koşarsın.

4:13  Aldığın terbiyeye sarıl, bırakma, Onu uygula, çünkü odur yaşamın.

4:14  Kötülerin yoluna ayak basma, Yürüme alçakların yolunda,

4:15  O yoldan sakın, yakınından bile geçme, Yönünü değiştirip geç.

4:16  Çünkü kötülük etmedikçe uyuyamaz onlar, Uykuları kaçar saptırmadıkça birilerini.

4:17  Yedikleri ekmek kötülük, İçtikleri şarap zorbalık ürünüdür.

4:18  Oysa doğruların yolu şafak ışığı gibidir, Giderek öğle güneşinin parlaklığına erişir.

4:19  Kötülerin yoluysa zifiri karanlık gibidir, Neden tökezlediklerini bilmezler.

4:20  Oğlum, sözlerime dikkat et, Dediklerime kulak ver.

4:21  Aklından çıkmasın bunlar, Onları yüreğinde sakla.

4:22  Çünkü onları bulan için yaşam, Bedeni için şifadır bunlar.

4:23  Her şeyden önce de yüreğini koru, Çünkü yaşam ondan kaynaklanır.

4:24  Yalan çıkmasın ağzından, Uzak tut dudaklarını sapık sözlerden.

4:25  Gözlerin hep ileriye baksın, Dosdoğru önüne!

4:26  Gideceğin yolu düzle, O zaman bütün işlerin sağlam olur.

4:27  Sapma sağa sola, Ayağını kötülükten uzak tut.

Chapter 5

5:1  Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.

5:2  Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.

5:3  Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

5:4  Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

5:5  Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır.

5:6  Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

5:7  Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

5:8  Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.

5:9  Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

5:10  Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

5:11  Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

5:12  “Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.

5:13  “Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.

5:14  Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”

5:15  Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.

5:16  Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?

5:17  Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.

5:18  Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

5:19  Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.

5:20  Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

5:21  RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.

5:22  Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

5:23  Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.

Chapter 6

6:1  Oğlum, eğer birine kefil oldunsa, Onun borcunu yüklendinse,

6:2  Düştünse tuzağa kendi sözlerinle, Ağzının sözleriyle yakalandınsa,

6:3  O kişinin eline düştün demektir. Oğlum, şunu yap ve kendini kurtar: Git, yere kapan onun önünde, Ona yalvar yakar.

6:4  Gözlerine uyku girmesin, Ağırlaşmasın göz kapakların.

6:5  Avcının elinden ceylan gibi, Kuşbazın elinden kuş gibi kurtar kendini.

6:6  Ey tembel kişi, git, karıncalara bak, Onların yaşamından bilgelik öğren.

6:7  Başkanları, önderleri ya da yöneticileri olmadığı halde,

6:8  Yazın erzaklarını biriktirirler, Yiyeceklerini toplarlar biçim mevsiminde.

6:9  Ne zamana dek yatacaksın, ey tembel kişi? Ne zaman kalkacaksın uykundan?

6:10  “Biraz kestireyim, biraz uyuklayayım, Ellerimi kavuşturup şöyle bir uyuyayım” demeye kalmadan,

6:11  Yokluk bir haydut gibi, Yoksulluk bir akıncı gibi gelir üzerine.

6:12  Ağzında yalanla dolaşan kişi, Soysuz ve fesatçıdır.

6:13  Göz kırpar, bir sürü ayak oyunu, El kol hareketleri yapar,

6:14  Ahlaksız yüreğinde kötülük tasarlar, Çekişmeler yaratır durmadan.

6:15  Bu yüzden ansızın yıkıma uğrayacak, Birdenbire çaresizce yok olacak.

6:16  RAB'bin nefret ettiği altı şey, İğrendiği yedi şey vardır:

6:17  Gururlu gözler, Yalancı dil, Suçsuz kanı döken eller,

6:18  Düzenbaz yürek, Kötülüğe seğirten ayaklar,

6:19  Yalan soluyan yalancı tanık Ve kardeşler arasında çekişme yaratan kişi.

6:20  Oğlum, babanın buyruklarına uy, Annenin öğrettiklerinden ayrılma.

6:21  Bunlar sürekli yüreğinin bağı olsun, Tak onları boynuna.

6:22  Yolunda sana rehber olacak, Seni koruyacaklar yattığın zaman; Söyleşecekler seninle uyandığında.

6:23  Bu buyruklar sana çıra, Öğretilenler ışıktır. Eğitici uyarılar yaşam yolunu gösterir.

6:24  Seni kötü kadından, Başka birinin karısının yaltaklanan dilinden Koruyacak olan bunlardır.

6:25  Böyle kadınların güzelliği seni ayartmasın, Bakışları seni tutsak etmesin.

6:26  Çünkü fahişe yüzünden insan bir lokma ekmeğe muhtaç kalır, Başkasının karısıyla yatmak da kişinin canına mal olur.

6:27  İnsan koynuna ateş alır da, Giysisi yanmaz mı?

6:28  Korlar üzerinde yürür de, Ayakları kavrulmaz mı?

6:29  Başkasının karısıyla yatan adamın durumu budur. Böyle bir ilişkiye giren cezasız kalmaz.

6:30  Aç hırsız karnını doyurmak için çalıyorsa, Kimse onu hor görmez.

6:31  Ama yakalanırsa, çaldığının yedi katını ödemek zorunda; Varını yoğunu vermek anlamına gelse bile.

6:32  Zina eden adam sağduyudan yoksundur. Yaptıklarıyla kendini yok eder.

6:33  Payına düşen dayak ve onursuzluktur, Asla kurtulamaz utançtan.

6:34  Çünkü kıskançlık kocanın öfkesini azdırır, Öç alırken acımasız olur.

6:35  Hiçbir fidye kabul etmez, Gönlünü alamazsın armağanların çokluğuyla.

Chapter 7

7:1  Oğlum, sözlerimi yerine getir, Aklında tut buyruklarımı.

7:2  Buyruklarımı yerine getir ki, yaşayasın. Öğrettiklerimi gözünün bebeği gibi koru.

7:3  Onları yüzük gibi parmaklarına geçir, Yüreğinin levhasına yaz.

7:4  Bilgeliğe, “Sen kızkardeşimsin”, Akla, “Akrabamsın” de.

7:5  Zina eden kadından, Yaltaklanan ahlaksız kadından seni koruyacak olan bunlardır.

7:6  Evimin penceresinden, Kafesin ardından dışarıyı seyrederken,

7:7  Bir sürü toy gencin arasında, Sağduyudan yoksun bir delikanlı çarptı gözüme.

7:8  Akşamüzeri, alaca karanlıkta, Akşam karanlığı çökerken, O kadının oturduğu sokağa saptığını, Onun evine yöneldiğini gördüm.

7:9  Akşamüzeri, alaca karanlıkta, Akşam karanlığı çökerken, O kadının oturduğu sokağa saptığını, Onun evine yöneldiğini gördüm.

7:10  Derken kadın onu karşıladı, Fahişe kılığıyla sinsice.

7:11  Yaygaracı, dik başlı biriydi kadın. Bir an bile durmaz evde.

7:12  Kâh sokakta, kâh meydanlardadır. Sokak başlarında pusuya yatar.

7:13  Delikanlıyı tutup öptü, Yüzü kızarmadan ona şöyle dedi:

7:14  “Esenlik kurbanlarımı kesmek zorundaydım, Adak sözümü bugün yerine getirdim.

7:15  Bunun için seni karşılamaya, seni aramaya çıktım, İşte buldum seni!

7:16  Döşeğime Mısır ipliğinden dokunmuş Renkli örtüler serdim.

7:17  Yatağıma mür, öd Ve tarçın serptim.

7:18  Haydi gel, sabaha dek doya doya sevişelim, Aşktan zevk alalım.

7:19  Kocam evde değil, Uzun bir yolculuğa çıktı.

7:20  Yanına para torbasını aldı, Dolunaydan önce eve dönmeyecek.”

7:21  Onu bir sürü çekici sözlerle baştan çıkardı, Tatlı diliyle peşinden sürükledi.

7:22  Kesimevine götürülen öküz gibi Hemen izledi onu delikanlı; Tuzağa düşen geyik gibi,

7:23  Ciğerini bir ok delene kadar; Kapana koşan bir kuş gibi, Bunun yaşamına mal olacağını bilmeden.

7:24  Çocuklarım, şimdi dinleyin beni, Kulak verin söylediklerime,

7:25  Sakın o kadına gönül vermeyin, Onun yolundan gitmeyin.

7:26  Yere serdiği bir sürü kurbanı var, Öldürdüğü kişilerin sayısı pek çok.

7:27  Ölüler diyarına giden yoldur onun evi, Ölüm odalarına götürür.

Chapter 8

8:1  Bilgelik çağırıyor, Akıl sesini yükseltiyor.

8:2  Yol kenarındaki tepelerin başında, Yolların birleştiği yerde duruyor o.

8:3  Kentin girişinde, kapıların yanında, Sesini yükseltiyor:

8:4  “Ey insanlar, size sesleniyorum, Çağrım insan soyunadır!

8:5  Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!

8:6  Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, Ağzımı doğruları söylemek için açarım.

8:7  Ağzım gerçeği duyurur, Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.

8:8  Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, Yoktur eğri ya da sapık olanı.

8:9  Apaçıktır hepsi anlayana, Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.

8:10  Gümüş yerine terbiyeyi, Saf altın yerine bilgiyi edinin.

8:11  Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.

8:12  Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. Bilgi ve sağgörü bendedir.

8:13  RAB'den korkmak kötülükten nefret etmek demektir. Kibirden, küstahlıktan, Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.

8:14  Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. Akıl ve güç kaynağı benim.

8:15  Krallar sayemde egemenlik sürer, Hükümdarlar adil kurallar koyar.

8:16  Önderler, adaletle yöneten soylular Sayemde yönetirler.

8:17  Beni sevenleri ben de severim, Gayretle arayan beni bulur.

8:18  Zenginlik ve onur, Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.

8:19  Meyvem altından, saf altından, Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.

8:20  Doğruluk yolunda, Adaletin izinden yürürüm.

8:21  Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, Hazinelerini doldururum.

8:22  RAB yaratma işine başladığında İlk beni yarattı,

8:23  Dünya var olmadan önce, Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.

8:24  Enginler yokken, Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.

8:25  Dağlar daha oluşmadan, Tepeler belirmeden, RAB dünyayı, kırları Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.

8:26  Dağlar daha oluşmadan, Tepeler belirmeden, RAB dünyayı, kırları Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.

8:27  RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,

8:28  Bulutları oluşturduğunda, Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,

8:29  Sular buyruğundan öte geçmesinler diye Denize sınır çizdiğinde, Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,

8:30  Baş mimar olarak O'nun yanındaydım. Gün be gün sevinçle dolup taştım, Huzurunda hep coştum.

8:31  O'nun dünyası mutluluğum, İnsanları sevincimdi.

8:32  Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: Yolumu izleyenlere ne mutlu!

8:33  Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, Görmezlikten gelmeyin onları.

8:34  Beni dinleyen, Her gün kapımı gözleyen, Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!

8:35  Çünkü beni bulan yaşam bulur Ve RAB'bin beğenisini kazanır.

8:36  Beni gözardı edense kendine zarar verir, Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.”

Chapter 9

9:1  Bilgelik kendi evini yaptı, Yedi direğini yonttu.

9:2  Hayvanlarını kesti, Şarabını hazırlayıp sofrasını kurdu.

9:3  Kentin en yüksek noktalarına gönderdiği Hizmetçileri aracılığıyla herkesi çağırıyor:

9:4  “Kim safsa buraya gelsin” diyor. Sağduyudan yoksun olanlara da, “Gelin, yiyeceklerimi yiyin, Hazırladığım şaraptan için” diyor.

9:5  “Kim safsa buraya gelsin” diyor. Sağduyudan yoksun olanlara da, “Gelin, yiyeceklerimi yiyin, Hazırladığım şaraptan için” diyor.

9:6  “Saflığı bırakın da yaşayın, Aklın yolunu izleyin.

9:7  “Alaycıyı paylayan aşağılanmayı hak eder, Kötü kişiyi azarlayan hakarete uğrar.

9:8  Alaycıyı azarlama, yoksa senden nefret eder. Bilge kişiyi azarlarsan, seni sever.

9:9  Bilge kişiyi eğitirsen Daha bilge olur, Doğru kişiye öğretirsen bilgisini artırır.

9:10  RAB korkusudur bilgeliğin temeli. Akıl Kutsal Olan'ı tanımaktır.

9:11  Benim sayemde günlerin çoğalacak, Ömrüne yıllar katılacak.

9:12  Bilgeysen, bilgeliğinin yararı sanadır, Alaycı olursan acısını yalnız sen çekersin.”

9:13  Akılsız kadın yaygaracı Ve saftır, hiçbir şey bilmez.

9:14  Evinin kapısında, Kentin en yüksek yerinde bir iskemleye oturur; Yoldan geçenleri, Kendi yollarından gidenleri çağırmak için,

9:15  Evinin kapısında, Kentin en yüksek yerinde bir iskemleye oturur; Yoldan geçenleri, Kendi yollarından gidenleri çağırmak için,

9:16  “Kim safsa buraya gelsin” der. Sağduyudan yoksun olanlara da,

9:17  “Çalıntı su tatlı, Gizlice yenen yemek lezzetlidir” der.

9:18  Ne var ki, evine girenler ölüme gittiklerini, Ona konuk olanlar Ölüler diyarının dibine indiklerini bilmezler.

Chapter 10

10:1  Süleyman'ın özdeyişleri: Bilge çocuk babasını sevindirir, Akılsız çocuk annesini üzer.

10:2  Haksızca kazanılan servetin yararı yoktur, Ama doğruluk ölümden kurtarır.

10:3  RAB doğru kişiyi aç komaz, Ama kötülerin isteğini boşa çıkarır.

10:4  Tembel eller insanı yoksullaştırır, Çalışkan el zengin eder.

10:5  Aklı başında evlat ürünü yazın toplar, Hasatta uyuyansa ailesinin yüzkarasıdır.

10:6  Bereket doğru kişinin başına yağar, Kötülerse zorbalıklarını sözle gizler.

10:7  Doğrular övgüyle, Kötüler nefretle anılır.

10:8  Bilge kişi buyrukları kabul eder, Çenesi düşük ahmaksa yıkıma uğrar.

10:9  Dürüst kişi güvenlik içinde yaşar, Ama hileli yoldan giden açığa vurulacaktır.

10:10  Sinsice göz kırpan, acılara neden olur. Çenesi düşük ahmak da yıkıma uğrar.

10:11  Doğru kişinin ağzı yaşam pınarıdır, Kötülerse zorbalıklarını sözle gizlerler.

10:12  Nefret çekişmeyi azdırır, Sevgi her suçu bağışlar.

10:13  Akıllı kişinin dudaklarından bilgelik akar, Ama sağduyudan yoksun olan sırtına kötek yer.

10:14  Bilge kişi bilgi biriktirir, Ahmağın ağzıysa onu yıkıma yaklaştırır.

10:15  Zenginin serveti onun kalesidir, Fakirin yoksulluğu ise onu yıkıma götürür.

10:16  Doğru kişinin ücreti yaşamdır, Kötünün geliriyse kendisine cezadır.

10:17  Terbiyeye kulak veren yaşam yolunu bulur. Uyarıları reddedense başkalarını yoldan saptırır.

10:18  Nefretini gizleyen kişinin dudakları yalancıdır. İftira yayan akılsızdır.

10:19  Çok konuşanın günahı eksik olmaz, Sağduyulu kişiyse dilini tutar.

10:20  Doğru kişinin dili saf gümüş gibidir, Kötünün niyetleriyse değersizdir.

10:21  Doğru kişinin sözleri birçoklarını besler, Ahmaklarsa sağduyu yoksunluğundan ölür.

10:22  RAB'bin bereketidir kişiyi zengin eden, RAB buna dert katmaz.

10:23  Kötülük akılsızlar için eğlence gibidir. Aklı başında olanlar içinse bilgelik aynı şeydir.

10:24  Kötü kişinin korktuğu başına gelir, Doğru kişiyse dileğine erişir.

10:25  Kasırga gelince kötü kişiyi silip götürür; Ama doğru kişi sonsuza dek ayakta kalır.

10:26  Dişler için sirke, Gözler için duman neyse, Tembel ulak da kendisini gönderen için öyledir.

10:27  RAB korkusu ömrü uzatır, Kötülerin yıllarıysa kısadır.

10:28  Doğrunun umudu onu sevindirir, Kötünün beklentileriyse boşa çıkar.

10:29  RAB'bin yolu dürüst için sığınak, Fesatçı içinse yıkımdır.

10:30  Doğru kişi hiçbir zaman sarsılmaz, Ama kötüler ülkede kalamaz.

10:31  Doğru kişinin ağzı bilgelik üretir, Sapık dilse kesilir.

10:32  Doğru kişinin dudakları söylenecek sözü bilir, Kötünün ağzındansa sapık sözler çıkar.

Chapter 11

11:1  RAB hileli teraziden iğrenir, Hilesiz tartıdansa hoşnut kalır.

11:2  Küstahlığın ardından utanç gelir, Ama bilgelik alçakgönüllülerdedir.

11:3  Erdemlinin dürüstlüğü ona yol gösterir, Hainin yalancılığıysa yıkıma götürür.

11:4  Gazap günü servet işe yaramaz, Oysa doğruluk ölümden kurtarır.

11:5  Dürüst insanın doğruluğu onun yolunu düzler, Kötü kişiyse kötülüğü yüzünden yıkılıp düşer.

11:6  Erdemlinin doğruluğu onu kurtarır, Ama haini kendi hırsı ele verir.

11:7  Kötü kişi öldüğünde umutları yok olur, Güvendiği güç de biter.

11:8  Doğru kişi sıkıntıdan kurtulur, Onun yerine sıkıntıyı kötü kişi çeker.

11:9  Tanrısız kişi başkalarını ağzıyla yıkıma götürür, Oysa doğrular bilgi sayesinde kurtulur.

11:10  Doğruların başarısına kent bayram eder, Kötülerin ölümüne sevinç çığlıkları atılır.

11:11  Dürüstlerin kutsamasıyla kent gelişir, Ama kötülerin ağzı kenti yerle bir eder.

11:12  Başkasını küçük gören sağduyudan yoksundur, Akıllı kişiyse dilini tutar.

11:13  Dedikoducu sır saklayamaz, Oysa güvenilir insan sırdaş olur.

11:14  Yol göstereni olmayan ulus düşer, Danışmanı bol olan zafere gider.

11:15  Yabancıya kefil olan mutlaka zarar görür, Kefaletten kaçınan güvenlik içinde yaşar.

11:16  Sevecen kadın onur, Zorbalarsa yalnızca servet kazanır.

11:17  İyilikseverin yararı kendinedir, Gaddarsa kendi başına bela getirir.

11:18  Kötü kişinin kazancı aldatıcıdır, Doğruluk ekenin ödülüyse güvenlidir.

11:19  Yürekten doğru olan yaşama kavuşur, Kötülüğün ardından giden ölümünü hazırlar.

11:20  RAB sapık yürekliden iğrenir, Dürüst yaşayandan hoşnut kalır.

11:21  Bilin ki, kötü kişi cezasız kalmaz, Doğruların soyuysa kurtulur.

11:22  Sağduyudan yoksun kadının güzelliği, Domuzun burnundaki altın halkaya benzer.

11:23  Doğruların isteği hep iyilikle sonuçlanır, Kötülerin umutlarıysa gazapla.

11:24  Eliaçık olan daha çok kazanır, Hak yiyenin sonuysa yoksulluktur.

11:25  Cömert olan bolluğa erecek, Başkasına su verene su verilecek.

11:26  Halk buğday istifleyeni lanetler, Ama buğday satanı kutsar.

11:27  İyiliği amaç edinen beğeni kazanır, Kötülüğü amaç edinense kötülüğe uğrar.

11:28  Zenginliğine güvenen tepetaklak gidecek, Oysa doğrular dalındaki yaprak gibi gelişecek.

11:29  Ailesine sıkıntı çektirenin mirası yeldir, Ahmaklar da bilgelerin kulu olur.

11:30  Doğru kişinin işleri yaşam ağacının meyvesine benzer, Bilge kişi insanları kazanır.

11:31  Bu dünyada doğru kişi bile cezalandırılırsa, Kötülerle günahlıların cezalandırılacağı kesindir.

Chapter 12

12:1  Terbiye edilmeyi seven bilgiyi de sever, Azarlanmaktan nefret eden budaladır.

12:2  İyi kişi RAB'bin lütfuna erer, Ama düzenbazı RAB mahkûm eder.

12:3  Kötülük kişiyi güvenliğe kavuşturmaz, Ama doğruların kökü kazılamaz.

12:4  Erdemli kadın kocasının tacıdır, Edepsiz kadınsa kocasını yer bitirir.

12:5  Doğruların tasarıları adil, Kötülerin öğütleri aldatıcıdır.

12:6  Kötülerin sözleri ölüm tuzağıdır, Doğruların konuşmasıysa onları kurtarır.

12:7  Kötüler yıkılıp yok olur, Doğru kişinin evi ayakta kalır.

12:8  Kişi sağduyusu oranında övülür, Çarpık düşünceliyse küçümsenir.

12:9  Köle sahibi olup aşağılanan Büyüklük taslayıp ekmeğe muhtaç olandan yeğdir.

12:10  Doğru kişi hayvanıyla ilgilenir, Ama kötünün sevecenliği bile zalimcedir.

12:11  Toprağını işleyenin ekmeği bol olur, Hayal peşinde koşansa sağduyudan yoksundur.

12:12  Kötü kişi kötülerin ganimetini ister, Ama doğru kişilerin kökü ürün verir.

12:13  Kötü kişinin günahlı sözleri kendisi için tuzaktır, Ama doğru kişi sıkıntıyı atlatır.

12:14  İnsan ağzının ürünüyle iyiliğe doyar, Elinin emeğine göre de karşılığını alır.

12:15  Ahmağın yolu kendi gözünde doğrudur, Bilge kişiyse öğüde kulak verir.

12:16  Ahmak sinirlendiğini hemen belli eder, Ama ihtiyatlı olan aşağılanmaya aldırmaz.

12:17  Dürüst tanık doğruyu söyler, Yalancı tanıksa hile solur.

12:18  Düşünmeden söylenen sözler kılıç gibi keser, Bilgelerin diliyse şifa verir.

12:19  Gerçek sözler sonsuza dek kalıcıdır, Oysa yalanın ömrü bir anlıktır.

12:20  Kötülük tasarlayanın yüreği hileci, Barışı öğütleyenin yüreğiyse sevinçlidir.

12:21  Doğru kişiye hiç zarar gelmez, Kötünün başıysa beladan kurtulmaz.

12:22  RAB yalancı dudaklardan iğrenir, Ama gerçeğe uyanlardan hoşnut kalır.

12:23  İhtiyatlı kişi bilgisini kendine saklar, Oysa akılsızın yüreği ahmaklığını ilan eder.

12:24  Çalışkanların eli egemenlik sürer, Tembellikse köleliğe götürür.

12:25  Kaygılı yürek insanı çökertir, Ama güzel söz sevindirir.

12:26  Doğru kişi arkadaşına da yol gösterir, Kötünün tuttuğu yolsa kendini saptırır.

12:27  Tembel kişi işini bitirmez, Oysa çalışkan değerli bir servet kazanır.

12:28  Doğru yol yaşam kaynağıdır, Bu yol ölümsüzlüğe götürür.

Chapter 13

13:1  Bilge kişi terbiye edilmeyi sever, Alaycı kişi azarlansa da aldırmaz.

13:2  İyi insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir, Ama hainlerin soluduğu zorbalıktır.

13:3  Dilini tutan canını korur, Ama boşboğazın sonu yıkımdır.

13:4  Tembel canının çektiğini elde edemez, Çalışkanın istekleriyse tümüyle yerine gelir.

13:5  Doğru kişi yalandan nefret eder, Kötünün sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.

13:6  Doğruluk dürüst yaşayanı korur, Kötülük günahkârı yıkar.

13:7  Kimi hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir, Kimi serveti çokken kendini yoksul gösterir.

13:8  Kişinin serveti gün gelir canına fidye olur, Oysa yoksul kişi tehdide aldırmaz.

13:9  Doğruların ışığı parlak yanar, Kötülerin çırası söner.

13:10  Kibirden ancak kavga çıkar, Öğüt dinleyense bilgedir.

13:11  Havadan kazanılan para yok olur, Azar azar biriktirenin serveti çok olur.

13:12  Ertelenen umut hayal kırıklığına uğratır, Yerine gelen dilekse yaşam verir.

13:13  Uyarılara kulak asmayan bedelini öder, Buyruklara saygılı olansa ödülünü alır.

13:14  Bilgelerin öğrettikleri yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.

13:15  Sağduyulu davranış saygınlık kazandırır, Hainlerin yoluysa yıkıma götürür.

13:16  İhtiyatlı kişi işini bilerek yapar, Akılsız kişiyse ahmaklığını sergiler.

13:17  Kötü ulak belaya düşer, Güvenilir elçiyse şifa getirir.

13:18  Terbiye edilmeye yanaşmayanı Yokluk ve utanç bekliyor, Ama azara kulak veren onurlandırılır.

13:19  Yerine getirilen dilek mutluluk verir. Akılsız kötülükten uzak kalamaz.

13:20  Bilgelerle oturup kalkan bilge olur, Akılsızlarla dost olansa zarar görür.

13:21  Günahkârın peşini felaket bırakmaz, Doğruların ödülüyse gönençtir.

13:22  İyi kişi torunlarına miras bırakır, Günahkârın servetiyse doğru kişiye kalır.

13:23  Yoksulun tarlası bol ürün verebilir, Ama haksızlık bunu alıp götürür.

13:24  Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. Seven baba özenle terbiye eder.

13:25  Doğru kişinin yeterince yiyeceği vardır, Kötünün karnıysa aç kalır.

Chapter 14

14:1  Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.

14:2  Doğru yolda yürüyen, RAB'den korkar, Yoldan sapan, RAB'bi hor görür.

14:3  Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.

14:4  Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.

14:5  Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.

14:6  Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.

14:7  Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.

14:8  İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.

14:9  Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.

14:10  Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.

14:11  Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.

14:12  Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.

14:13  Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.

14:14  Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.

14:15  Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.

14:16  Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.

14:17  Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.

14:18  Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.

14:19  Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.

14:20  Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.

14:21  Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!

14:22  Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.

14:23  Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.

14:24  Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.

14:25  Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.

14:26  RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.

14:27  RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.

14:28  Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.

14:29  Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.

14:30  Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.

14:31  Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.

14:32  Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.

14:33  Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.

14:34  Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.

14:35  Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.

Chapter 15

15:1  Yumuşak yanıt gazabı yatıştırır, Oysa yaralayıcı söz öfkeyi alevlendirir.

15:2  Bilgenin dili bilgiyi iyi kullanır, Akılsızın ağzındansa ahmaklık akar.

15:3  RAB'bin gözü her yerde olanı görür, Kötüleri de iyileri de gözler.

15:4  Okşayıcı dil yaşam verir, Çarpık dilse ruhu yaralar.

15:5  Ahmak babasının uyarılarını küçümser, İhtiyatlı kişi azara kulak verir.

15:6  Doğru kişinin evi büyük hazine gibidir, Kötünün geliriyse sıkıntı kaynağıdır.

15:7  Bilgelerin dudakları bilgi yayar, Ama akılsızların yüreği öyle değildir.

15:8  RAB kötülerin kurbanından iğrenir, Ama doğruların duası O'nu hoşnut eder.

15:9  RAB kötü kişinin yolundan iğrenir, Doğruluğun ardından gideni sever.

15:10  Yoldan sapan şiddetle cezalandırılır Ve azarlanmaktan nefret eden ölüme gider.

15:11  RAB, ölüm ve yıkım diyarında olup biteni bilir, Nerde kaldı ki insanın yüreği!

15:12  Alaycı kişi azarlanmaktan hoşlanmaz, Bilgelere gidip danışmaz.

15:13  Mutlu yürek yüzü neşelendirir, Acılı yürek ruhu ezer.

15:14  Akıllı yürek bilgi arar, Akılsızın ağzıysa ahmaklıkla beslenir.

15:15  Mazlumun bütün günleri sıkıntı doludur, Mutlu bir yürekse sahibine sürekli ziyafettir.

15:16  Yoksul olup RAB'den korkmak, Zengin olup kaygı içinde yaşamaktan yeğdir.

15:17  Sevgi dolu bir ortamdaki sebze yemeği, Nefret dolu bir ortamdaki besili danadan yeğdir.

15:18  Huysuz kişi çekişme yaratır, Sabırlı kişi kavgayı yatıştırır.

15:19  Tembelin yolu dikenli çit gibidir, Doğrunun yoluysa ana caddeye benzer.

15:20  Bilge çocuk babasını sevindirir, Akılsız çocuksa annesini küçümser.

15:21  Sağduyudan yoksun kişi ahmaklığıyla sevinir, Ama akıllı insan dürüst bir yaşam sürer.

15:22  Karşılıklı danışılmazsa tasarılar boşa çıkar, Danışmanların çokluğuyla başarıya ulaşılır.

15:23  Uygun yanıt sahibini mutlu eder, Yerinde söylenen söz ne güzeldir!

15:24  Sağduyulu kişi yukarıya, yaşama giden yoldadır, Bu da ölüler diyarına inmesini önler.

15:25  RAB kibirlinin evini yıkar, Dul kadının sınırını korur.

15:26  RAB kötünün tasarılarından iğrenir, Temiz düşüncelerden hoşnut kalır.

15:27  Kazanca düşkün kişi kendi evine sıkıntı verir, Rüşvetten nefret edense rahat yaşar.

15:28  Doğru kişinin aklı yanıtını iyi tartar, Kötünün ağzı kötülük saçar.

15:29  RAB kötülerden uzak durur, Oysa doğruların duasını duyar.

15:30  Gülen gözler yüreği sevindirir, İyi haber bedeni ferahlatır.

15:31  Yaşam veren uyarıları dinleyen, Bilgeler arasında konaklar.

15:32  Terbiyeden kaçan kendine zarar verir, Azara kulak verense sağduyu kazanır.

15:33  RAB korkusu bilgelik öğretir, Alçakgönüllülük de onurun önkoşuludur.

Chapter 16

16:1  İnsan aklıyla çok şey tasarlayabilir, Ama dilin vereceği yanıt RAB'dendir.

16:2  İnsan her yaptığını temiz sanır, Ama niyetlerini tartan RAB'dir.

16:3  Yapacağın işleri RAB'be emanet et, O zaman tasarıların gerçekleşir.

16:4  RAB her şeyi amacına uygun yapar, Kötü kişinin yıkım gününü de O hazırlar.

16:5  RAB yüreği küstah olandan iğrenir, Bilin ki, öyleleri cezasız kalmaz.

16:6  Sevgi ve bağlılık suçları bağışlatır, RAB korkusu insanı kötülükten uzaklaştırır.

16:7  RAB kişinin yaşayışından hoşnutsa Düşmanlarını bile onunla barıştırır.

16:8  Doğrulukla kazanılan az şey Haksızlıkla kazanılan büyük gelirden iyidir.

16:9  Kişi yüreğinde gideceği yolu tasarlar, Ama adımlarını RAB yönlendirir.

16:10  Tanrı buyruklarını kralın ağzıyla açıklar, Bu nedenle kral adaleti çiğnememelidir.

16:11  Doğru terazi ve baskül RAB'bindir, Bütün tartı ağırlıklarını O belirler.

16:12  Krallar kötülükten iğrenir, Çünkü tahtın güvencesi adalettir.

16:13  Kral doğru söyleyenden hoşnut kalır, Dürüst konuşanı sever.

16:14  Kralın öfkesi ölüm habercisidir, Ama bilge kişi onu yatıştırır.

16:15  Kralın yüzü gülüyorsa, yaşam demektir. Lütfu son yağmuru getiren bulut gibidir.

16:16  Bilgelik kazanmak altından daha değerlidir, Akla sahip olmak da gümüşe yeğlenir.

16:17  Dürüstlerin tuttuğu yol kötülükten uzaklaştırır, Yoluna dikkat eden, canını korur.

16:18  Gururun ardından yıkım, Kibirli ruhun ardından da düşüş gelir.

16:19  Mazlumlar arasında alçakgönüllü biri olmak, Kibirlilerle çapul malı paylaşmaktan iyidir.

16:20  Öğüde kulak veren başarıya ulaşır, RAB'be güvenen mutlu olur.

16:21  Bilge yüreklilere akıllı denir, Tatlı söz ikna gücünü artırır.

16:22  Sağduyu, sahibine yaşam kaynağı, Ahmaklıksa ahmaklara cezadır.

16:23  Bilgenin aklı diline yön verir, Dudaklarının ikna gücünü artırır.

16:24  Hoş sözler petek balı gibidir, Cana tatlı ve bedene şifadır.

16:25  Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.

16:26  Emekçinin iştahıdır onu çalıştıran, Çünkü açlığı onu kamçılar.

16:27  Alçaklar başkalarına kötülük tasarlar, Konuşmaları kavurucu ateş gibidir.

16:28  Huysuz kişi çekişmeyi körükler, Dedikoducu can dostları ayırır.

16:29  Zorba kişi başkalarını ayartır Ve onları olumsuz yola yöneltir.

16:30  Göz kırpmak düzenbazlığa, Sinsi gülücükler kötülüğe işarettir.

16:31  Ağarmış saçlar onur tacıdır, Doğru yaşayışla kazanılır.

16:32  Sabırlı kişi yiğitten üstündür, Kendini denetleyen de kentler fethedenden üstündür.

16:33  İnsan kura atar, Ama her kararı RAB verir.

Chapter 17

17:1  Huzur içinde kuru bir lokma, Kavga ve ziyafet dolu evden iyidir.

17:2  Sağduyulu köle, Ailesini utanca sokan oğula egemen olur Ve kardeşlerle birlikte mirastan pay alır.

17:3  Altın ocakta, gümüş potada arıtılır, Yüreği arıtansa RAB'dir.

17:4  Kötü kişi fesat yüklü dudakları dinler, Yalancı da yıkıcı dile kulak verir.

17:5  Yoksulla alay eden, onu yaratanı hor görür. Felakete sevinen cezasız kalmaz.

17:6  Torunlar yaşlıların tacıdır, Çocukların övüncü anne babalarıdır.

17:7  Kurumlu sözler ahmağa nasıl yakışmazsa, Soyluya da yalancı dudaklar hiç yakışmaz.

17:8  Sahibinin gözünde rüşvet bir tılsımdır. Ne yapsa başarılı olur.

17:9  Sevgi isteyen kişi suçları bağışlar, Olayı diline dolayansa can dostları ayırır.

17:10  Akıllı kişiyi azarlamak, Akılsıza yüz darbe vurmaktan etkilidir.

17:11  Kötü kişi ancak başkaldırmaya eğilimlidir, Ona gönderilecek ulak acımasız olacaktır.

17:12  Azgınlığı üstünde bir akılsızla karşılaşmak, Yavrularından edilmiş dişi ayıyla karşılaşmaktan beterdir.

17:13  İyiliğin karşılığını kötülükle ödeyenin Evinden kötülük eksik olmaz.

17:14  Kavganın başlangıcı su sızıntısına benzer, Bir patlamaya yol açmadan çekişmeyi bırak.

17:15  Kötüyü aklayan da, doğruyu mahkûm eden de RAB'bi tiksindirir.

17:16  Akılsız biri bilgelik satın almak için niye para harcasın? Zaten sağduyudan yoksun!

17:17  Dost her zaman sever, Kardeş sıkıntılı günde belli olur.

17:18  Sağduyudan yoksun kişi el sıkışıp Başkasına kefil olur.

17:19  Başkaldırıyı seven kavgayı sever, Kapısını yüksek yapan yıkımına davetiye çıkarır.

17:20  Sapık yürekli kişi iyilik beklememeli. Diliyle aldatan da belaya düşer.

17:21  Akılsız kendisini doğurana derttir, Ahmağın babası sevinç nedir bilmez.

17:22  İç ferahlığı sağlık getirir, Ezik ruh ise bedeni yıpratır.

17:23  Kötü kişi adaleti saptırmak için Gizlice rüşvet alır.

17:24  Akıllı kişi gözünü bilgelikten ayırmaz, Akılsızın gözüyse hep sağda soldadır.

17:25  Akılsız çocuk babasına üzüntü, Annesine acı verir.

17:26  Ne suçsuza ceza kesmek iyidir, Ne de görevliyi dürüst davrandığı için dövmek...

17:27  Bilgili kişi az konuşur, Akıllı kişi sakin ruhludur.

17:28  Çenesini tutup susan ahmak bile Bilge ve akıllı sayılır.

Chapter 18

18:1  Geçimsiz kişi kendi çıkarı peşindedir, İyi öğüde hep karşı çıkar.

18:2  Akılsız kişi bir şey anlamaktan çok Kendi düşüncelerini açmaktan hoşlanır.

18:3  Kötülüğü aşağılanma, Ayıbı utanç izler.

18:4  Bilge kişinin ağzından çıkan sözler derin sular gibidir, Bilgelik pınarı da coşkun bir akarsu.

18:5  Kötüyü kayırmak da, Suçsuzdan adaleti esirgemek de iyi değildir.

18:6  Akılsızın dudakları çekişmeye yol açar, Ağzı da dayağı davet eder.

18:7  Akılsızın ağzı kendisini mahveder, Dudakları da canına tuzaktır.

18:8  Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.

18:9  İşini savsaklayan kişi Yıkıcıya kardeştir.

18:10  RAB'bin adı güçlü kuledir, Ona sığınan doğru kişi için korunaktır.

18:11  Zengin servetini bir kale, Aşılmaz bir sur sanır.

18:12  Yürekteki gururu düşüş, Alçakgönüllülüğü ise onur izler.

18:13  Dinlemeden yanıt vermek Ahmaklık ve utançtır.

18:14  İnsanın ruhu hastalıkta ona destektir. Ama ezik ruh nasıl dayanabilir?

18:15  Akıllı kişi bilgiyi satın alır, Bilgenin kulağı da bilgi peşindedir.

18:16  Armağan, verenin yolunu açar Ve kendisini büyüklerin önüne çıkartır.

18:17  Duruşmada ilk konuşan haklı görünür, Başkası çıkıp onu sorgulayana dek.

18:18  Kura çekişmeleri sona erdirir, Güçlü rakipleri uzlaştırır.

18:19  Gücenmiş kardeş surlu kentten daha zor elde edilir. Çekişme sürgülü kale kapısı gibidir.

18:20  İnsanın karnı ağzının meyvesiyle, Dudaklarının ürünüyle doyar.

18:21  Dil ölüme de götürebilir, yaşama da; Konuşmayı seven, dilin meyvesine katlanmak zorundadır.

18:22  İyi bir eş bulan iyilik bulur Ve RAB'bin lütfuna erer.

18:23  Yoksul acınma dilenir, Zenginin yanıtıysa serttir.

18:24  Yıkıma götüren dostlar vardır, Ama öyle dost var ki, kardeşten yakındır insana.

Chapter 19

19:1  Dürüst yaşayan bir yoksul olmak, Yalancı bir akılsız olmaktan yeğdir.

19:2  Bilgisiz heves işe yaramaz, Acelecilik insanı yanılgıya düşürür.

19:3  İnsanın ahmaklığı yaşamını yıkar, Yine de içinden RAB'be öfkelenir.

19:4  Zenginlik dost üstüne dost kazandırır. Oysa yoksulun dostu onu yüzüstü bırakır.

19:5  Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan kurtulamaz.

19:6  Birçokları önemli kişinin gözüne girmek Ve eli açık olanın dostu olmak ister.

19:7  Yoksulun akrabaları bile onu sevmezse, Dostlarının ondan uzak duracağı daha da kesindir. Ne kadar yalvarsa ona yaklaşmazlar.

19:8  Sağduyulu olan canını sever, Aklı izleyen bolluğa kavuşur.

19:9  Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan yok olur.

19:10  Akılsızın gösterişli bir yaşam sürmesi uygun değilse, Kölelerin önderlere egemen olması Hiç uygun değildir.

19:11  Sağduyulu kişi sabırlıdır, Kusurları hoş görmesi ona onur kazandırır.

19:12  Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, Lütfuysa otların üzerine düşen çiy gibidir.

19:13  Akılsız çocuk babasının başına beladır, Dırdır eden kadın sürekli damlayan su gibidir.

19:14  Ev ve servet babadan mirastır, Ama sağduyulu kadın RAB'bin armağanıdır.

19:15  Tembellik insanı uyuşukluğa iter, Haylaz kişi de aç kalır.

19:16  Tanrı buyruğuna uyan canını korur, Gitmesi gereken yolları umursamayan ölür.

19:17  Yoksula acıyan kişi RAB'be ödünç vermiş olur, Yaptığı iyilik için RAB onu ödüllendirir.

19:18  Henüz umut varken çocuğunu eğit, Onun yıkımına neden olma.

19:19  Huysuz insan cezasını çekmelidir. Onu bir kere kurtarsan da, hep aynı şeyi yapman gerekir.

19:20  Öğüde kulak ver, terbiyeyi kabul et ki, Ömrünün kalan kısmı boyunca bilge olasın.

19:21  İnsan yüreğinde çok şey tasarlar, Ama gerçekleşen, RAB'bin amacıdır.

19:22  İnsandan istenen vefadır, Yoksul olmak yalancı olmaktan yeğdir.

19:23  RAB korkusu Doygun ve dertsiz bir yaşama kavuşturur.

19:24  Tembel sahana daldırdığı elini Ağzına geri götürmek bile istemez.

19:25  Alaycıyı döversen bön kişi ibret alır, Akıllı kişiyi azarlarsan bilgisine bilgi katar.

19:26  Babasına saldıran, annesini kovan çocuk, Ailesinin utancı ve yüzkarasıdır.

19:27  Oğlum, uyarılara kulağını tıkarsan, Bilgi kaynağı sözlerden saparsın.

19:28  Niyeti bozuk tanık adaletle eğlenir, Kötülerin ağzı fesatla beslenir.

19:29  Alaycılar için ceza, Akılsızların sırtı için kötek hazırdır.

Chapter 20

20:1  Şarap insanı alaycı, içki gürültücü yapar, Onun etkisiyle yoldan sapan bilge değildir.

20:2  Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, Onu kızdıran canından olur.

20:3  Kavgadan kaçınmak insan için onurdur, Oysa her ahmak tartışmaya hazırdır.

20:4  Sonbaharda çift sürmeyen tembel, Hasatta aradığını bulamaz.

20:5  İnsanın niyetleri derin bir kuyunun suları gibidir, Akıllı kişi onları açığa çıkarır.

20:6  İnsanların çoğu, “Vefalıyım” der. Ama sadık birini kim bulabilir?

20:7  Doğru ve dürüst bir babaya Sahip olan çocuklara ne mutlu!

20:8  Yargı kürsüsünde oturan kral, Kötülüğü gözleriyle ayıklar.

20:9  Kim, “Yüreğimi pak kıldım, Günahımdan arındım” diyebilir?

20:10  RAB hileli tartıdan da, hileli ölçüden de tiksinir.

20:11  Çocuk bile eylemleriyle kendini belli eder, Yaptıkları pak ve doğru mu, değil mi, anlaşılır.

20:12  İşiten kulağı da gören gözü de RAB yaratmıştır.

20:13  Uykuyu seversen yoksullaşırsın, Uyanık durursan ekmeğin bol olur.

20:14  Alıcı, “İşe yaramaz, işe yaramaz” der, Ama alıp gittikten sonra aldığıyla övünür.

20:15  Bol bol altının, mücevherin olabilir, Ama bilgi akıtan dudaklar daha değerlidir.

20:16  Tanımadığı birine kefil olanın giysisini al; Bir yabancı için yapıyorsa bunu, Giysisini rehin tut.

20:17  Hileyle kazanılan yiyecek insana tatlı gelir, Ama sonra ağza dolan çakıl gibidir.

20:18  Tasarılarını danışarak yap, Yöntemlere uyarak savaş.

20:19  Dedikoducu sır saklayamaz, Bu nedenle ağzı gevşek olanla arkadaşlık etme.

20:20  Annesine ya da babasına sövenin Işığı zifiri karanlıkta sönecek.

20:21  Tez elde edilen mirasın Sonu bereketli olmaz.

20:22  “Bu kötülüğü sana ödeteceğim” deme; RAB'bi bekle, O seni kurtarır.

20:23  RAB hileli tartıdan tiksinir, Hileli teraziden hoşlanmaz.

20:24  İnsanın adımlarını RAB yönlendirir; Öyleyse insan tuttuğu yolu nasıl anlayabilir?

20:25  Düşünmeden adakta bulunmak Sakıncalıdır.

20:26  Bilge kral kötüleri ayıklar, Harman döver gibi cezalandırır.

20:27  İnsanın ruhu RAB'bin ışığıdır, İç varlığın derinliklerine işler.

20:28  Sevgi ve sadakat kralın güvencesidir. Onun tahtını sağlamlaştıran sevgidir.

20:29  Gençlerin görkemi güçleri, Yaşlıların onuru ağarmış saçlardır.

20:30  Yaralayan darbeler kötülüğü temizler, Kötek iç varlığın derinliklerini paklar.

Chapter 21

21:1  Kralın yüreği RAB'bin elindedir, Kanaldaki su gibi onu istediği yöne çevirir.

21:2  İnsan izlediği her yolun doğru olduğunu sanır, Ama niyetlerini tartan RAB'dir.

21:3  RAB kendisine kurban sunulmasından çok, Doğruluğun ve adaletin yerine getirilmesini ister.

21:4  Küstah bakışlar ve kibirli yürek Kötülerin çırası ve günahıdır.

21:5  Çalışkanın tasarıları hep bollukla, Her türlü acelecilik hep yoklukla sonuçlanır.

21:6  Yalan dolanla yapılan servet, Sis gibi geçicidir ve ölüm tuzağıdır.

21:7  Kötülerin zorbalığı kendilerini süpürüp götürür, Çünkü doğru olanı yapmaya yanaşmazlar.

21:8  Suçlunun yolu dolambaçlı, Pak kişinin yaptıklarıysa dosdoğrudur.

21:9  Kavgacı kadınla aynı evde oturmaktansa, Damın köşesinde oturmak yeğdir.

21:10  Kötünün can attığı kötülüktür, Hiç kimseye acımaz.

21:11  Alaycı cezalandırılınca bön kişi akıllanır, Bilge olan öğretilenden bilgi kazanır.

21:12  Adil Olan, kötünün evini dikkatle gözler Ve kötüleri yıkıma uğratır.

21:13  Yoksulun feryadına kulağını tıkayanın Feryadına yanıt verilmeyecektir.

21:14  Gizlice verilen armağan öfkeyi, Koyna sokuşturulan rüşvet de kızgın gazabı yatıştırır.

21:15  Hak yerine gelince doğru kişi sevinir, Fesatçı dehşete düşer.

21:16  Sağduyudan uzaklaşan, Kendini ölüler arasında bulur.

21:17  Zevkine düşkün olan yoksullaşır, Şaraba ve zeytinyağına düşkün kişi de zengin olmaz.

21:18  Kötü kişi doğru kişinin fidyesidir, Hain de dürüstün.

21:19  Çölde yaşamak, Can sıkıcı ve kavgacı kadınla yaşamaktan yeğdir.

21:20  Bilgenin evi değerli eşya ve zeytinyağıyla doludur, Akılsızsa malını har vurup harman savurur.

21:21  Doğruluğun ve sevginin ardından koşan, Yaşam, gönenç ve onur bulur.

21:22  Bilge kişi güçlülerin kentine saldırıp Güvendikleri kaleyi yıkar.

21:23  Ağzını ve dilini tutan Başını beladan korur.

21:24  Gururlu, küstah ve alaycı: Bunlar kas kas kasılan insanın adlarıdır.

21:25  Tembelin isteği onu ölüme götürür, Çünkü elleri çalışmaktan kaçınır;

21:26  Bütün gün isteklerini sıralar durur, Oysa doğru kişi esirgemeden verir.

21:27  Kötülerin sunduğu kurban iğrençtir, Hele bunu kötü niyetle sunarlarsa.

21:28  Yalancı tanık yok olur, Dinlemeyi bilenin tanıklığıysa inandırıcıdır.

21:29  Kötü kişi kendine güçlü bir görünüm verir, Erdemli insansa tuttuğu yoldan emindir.

21:30  RAB'be karşı başarılı olabilecek Bilgelik, akıl ve tasarı yoktur.

21:31  At savaş günü için hazır tutulur, Ama zafer sağlayan RAB'dir.

Chapter 22

22:1  İyi ad büyük servetten, Saygınlık gümüş ve altından yeğdir.

22:2  Zenginle yoksulun ortak yönü şu: Her ikisini de RAB yarattı.

22:3  İhtiyatlı kişi tehlikeyi görünce saklanır, Bönse öne atılır ve zarar görür.

22:4  Alçakgönüllülüğün ve RAB korkusunun ödülü, Zenginlik, onur ve yaşamdır.

22:5  Kötünün yolu diken ve tuzakla doludur. Canını korumak isteyen bunlardan uzak durur.

22:6  Çocuğu tutması gereken yola göre yetiştir, Yaşlandığında o yoldan ayrılmaz.

22:7  Zengin yoksullara egemen olur, Borç alan borç verenin kulu olur.

22:8  Fesat eken dert biçer, Gazabının değneği yok olur.

22:9  Cömert olan kutsanır, Çünkü yemeğini yoksullarla paylaşır.

22:10  Alaycıyı kov, kavga biter; Çekişme ve aşağılamalar da sona erer.

22:11  Yürek temizliğini ve güzel sözleri seven, Kralın dostluğunu kazanır.

22:12  RAB bilgiyi gözetip korur, Hainin sözlerini ise altüst eder.

22:13  Tembel der ki, “Dışarda aslan var, Sokağa çıksam beni parçalar.”

22:14  Sokak kadınının ağzı dipsiz çukur gibidir, RAB'bin gazabına uğrayan oraya düşer.

22:15  Akılsızlık çocuğun öz yapısındadır, Değnekle terbiye edilirse akılsızlıktan uzaklaşır.

22:16  Servetini büyütmek için yoksulu ezenle Zengine armağan verenin sonu yoksulluktur.

22:17  Kulak ver, bilgelerin sözlerini dinle, Öğrettiğimi zihnine işle.

22:18  Sözlerimi yüreğinde saklarsan mutlu olursun, Onlar hep hazır olsun dudaklarında.

22:19  RAB'be güvenmen için Bugün bunları sana, evet sana da bildiriyorum.

22:20  Senin için otuz söz yazdım, Bilgi ve öğüt sözleri...

22:21  Öyle ki, güvenilir, doğru sözleri bilesin, Böylece seni gönderene güvenilir yanıt verebilesin.

22:22  Yoksulu, yoksul olduğu için soymaya kalkma, Düşkünü mahkemede ezme.

22:23  Çünkü onların davasını RAB yüklenecek Ve onları soyanların canını alacak.

22:24  Huysuz kişiyle arkadaşlık etme; Tez öfkelenenle yola çıkma.

22:25  Yoksa onun yollarına alışır, Kendini tuzağa düşmüş bulursun.

22:26  El sıkışıp Başkasının borcuna kefil olmaktan kaçın.

22:27  Ödeyecek paran olmazsa, Altındaki döşeğe bile el koyarlar.

22:28  Atalarının belirlediği Eski sınır taşlarının yerini değiştirme.

22:29  İşinde usta birini görüyor musun? Öylesi sıradan kişilere değil, Krallara bile hizmet eder.

Chapter 23

23:1  Bir önderle yemeğe oturduğunda Önüne konulana dikkat et.

23:2  İştahına yenilecek olursan, Daya bıçağı kendi boğazına.

23:3  Onun lezzetli yemeklerini çekmesin canın, Böyle yemeğin ardında hile olabilir.

23:4  Zengin olmak için didinip durma, Çıkar bunu aklından.

23:5  Servet göz açıp kapayana dek yok olur, Kanatlanıp kartal gibi göklere uçar.

23:6  Cimrinin verdiği yemeği yeme, Lezzetli yemeklerini çekmesin canın.

23:7  Çünkü yediğin her şeyin hesabını tutar, “Ye, iç” der sana, Ama yüreği senden yana değildir.

23:8  Yediğin azıcık yemeği kusarsın, Söylediğin güzel sözler de boşa gider.

23:9  Akılsıza öğüt vermeye kalkma, Çünkü senin sözlerindeki sağduyuyu küçümser.

23:10  Eski sınır taşlarının yerini değiştirme, Öksüzlerin toprağına el sürme.

23:11  Çünkü onların Velisi güçlüdür Ve onların davasını sana karşı O yürütür.

23:12  Uyarıları zihnine işle, Bilgi dolu sözlere kulak ver.

23:13  Çocuğunu terbiye etmekten geri kalma, Onu değnekle dövsen de ölmez.

23:14  Onu değnekle döversen, Canını ölüler diyarından kurtarırsın.

23:15  Oğlum, bilge yürekli olursan, Benim yüreğim de sevinir.

23:16  Dudakların doğru konuştuğunda Gönlüm de coşar.

23:17  Günahkârlara imrenmektense, Sürekli RAB korkusunda yaşa.

23:18  Böylece bir geleceğin olur Ve umudun boşa çıkmaz.

23:19  Oğlum, dinle ve bilge ol, Yüreğini doğru yolda tut.

23:20  Aşırı şarap içenlerle, Ete düşkün oburlarla arkadaşlık etme.

23:21  Çünkü ayyaş ve obur kişi yoksullaşır, Uyuşukluk da insana paçavra giydirir.

23:22  Sana yaşam veren babanın sözlerine kulak ver, Yaşlandığı zaman anneni hor görme.

23:23  Gerçeği satın al ve satma; Bilgeliği, terbiyeyi, aklı da.

23:24  Doğru kişinin babası coştukça coşar, Bilgece davranan oğulun babası sevinir.

23:25  Annenle baban seninle coşsun, Seni doğuran sevinsin.

23:26  Oğlum, beni yürekten dinle, Gözünü gittiğim yoldan ayırma.

23:27  Çünkü fahişe derin bir çukur, Ahlaksız kadın dar bir kuyudur.

23:28  Evet, soyguncu gibi pusuda bekler Ve birçok erkeği yoldan çıkarır.

23:29  Ah çeken kim? Vah çeken kim? Kimdir çekişip duran? Yakınan kim? Boş yere yaralanan kim? Gözleri kanlı olan kim?

23:30  İçmeye oturup kalkamayanlar, Karışık şarapları denemeye gidenlerdir.

23:31  Şarabın kızıl rengine, Kadehte ışımasına, Boğazdan aşağı süzülüvermesine bakma.

23:32  Sonunda yılan gibi ısırır, Engerek gibi sokar.

23:33  Gözlerin garip şeyler görür, Aklından ahlaksızlıklar geçer.

23:34  Kendini kâh denizin ortasında, Kâh gemi direğinin tepesinde yatıyor sanırsın.

23:35  “Dövdüler beni ama incinmedim, Vurdular ama farketmedim” dersin, “Yeniden içmek için ne zaman ayılacağım?”

Chapter 24

24:1  Kötülere imrenme, Onlarla birlikte olmayı isteme.

24:2  Çünkü yürekleri zorbalık tasarlar, Dudakları belalardan söz eder.

24:3  Ev bilgelikle yapılır, Akılla pekiştirilir.

24:4  Bilgi sayesinde odaları Her türlü değerli, güzel eşyayla dolar.

24:5  Bilgelik güçten, Bilgi kaba kuvvetten üstündür.

24:6  Savaşmak için yöntem, Zafer kazanmak için birçok danışman gerekli.

24:7  Ahmak için bilgelik ulaşılamayacak kadar yüksektir, Kent kurulunda ağzını açamaz.

24:8  Kötülük tasarlayan kişi Düzenbaz olarak bilinecektir.

24:9  Ahmakça tasarılar günahtır, Alaycı kişiden herkes iğrenir.

24:10  Sıkıntılı günde cesaretini yitirirsen, Gücün kıt demektir.

24:11  Ölüm tehlikesi içinde olanları kurtar, Ölmek üzere olanları esirge.

24:12  “İşte bunu bilmiyordum” desen de, İnsanın yüreğindekini bilen sezmez mi? Senin canını koruyan anlamaz mı? Ödetmez mi herkese yaptığını?

24:13  Oğlum, bal ye, çünkü iyidir, Süzme bal damağa tatlı gelir.

24:14  Bilgelik de canın için öyledir, bilmiş ol. Bilgeliği bulursan bir geleceğin olur Ve umudun boşa çıkmaz.

24:15  Ey kötü adam, doğru kişinin evine karşı pusuya yatma, Konutunu yıkmaya kalkma.

24:16  Çünkü doğru kişi yedi kez düşse yine kalkar, Ama kötüler felakette yıkılır.

24:17  Düşmanın düşüşüne keyiflenme, Sendelemesine sevinme.

24:18  Yoksa RAB görür ve hoşnut kalmaz Ve düşmanına duyduğu öfke yatışır.

24:19  Kötülük edenlere kızıp üzülme, Onlara özenme.

24:20  Çünkü kötülerin geleceği yok, Çırası sönecek onların.

24:21  Oğlum, RAB'be ve krala saygı göster, Onlara başkaldıranlarla arkadaşlık etme.

24:22  Çünkü onlar ansızın felakete uğrar, İnsanın başına ne belalar getireceklerini kim bilir?

24:23  Şunlar da bilgelerin sözleridir: Yargılarken yan tutmak iyi değildir.

24:24  Kötüye, “Suçsuzsun” diyen yargıcı Halklar lanetler, uluslar kınar.

24:25  Ne mutlu suçluyu mahkûm edene! Herkes onu candan kutlar.

24:26  Dürüst yanıt Gerçek dostluğun işaretidir.

24:27  İlkin dışardaki işini bitirip tarlanı hazırla, Ondan sonra evini yap.

24:28  Başkalarına karşı nedensiz tanıklık etme Ve dudaklarınla aldatma.

24:29  “Bana yaptığını ben de ona yapacağım, Ödeteceğim bana yaptığını” deme.

24:30  Tembelin tarlasından, Sağduyudan yoksun kişinin bağından geçtiğimde

24:31  Her yanı dikenlerin, otların Kapladığını gördüm; Taş duvar da yıkılmıştı.

24:32  Gördüklerimi derin derin düşündüm, Seyrettiklerimden ibret aldım.

24:33  “Biraz kestireyim, biraz uyuklayayım, Ellerimi kavuşturup şöyle bir uyuyayım” demeye kalmadan,

24:34  Yokluk bir haydut gibi, Yoksulluk bir akıncı gibi gelir üzerine.

Chapter 25

25:1  Bundan sonrakiler de Süleyman'ın özdeyişleridir. Bunları Yahuda Kralı Hizkiya'nın adamları derledi.

25:2  Tanrı'yı gizli tuttuğu şeyler için, Krallarıysa açığa çıkardıkları için yüceltiriz.

25:3  Göğün yüksekliği, yerin derinliği gibi, Kralların aklından geçen de kestirilemez.

25:4  Cürufu gümüşten ayırınca, Kuyumcunun işleyeceği madde kalır.

25:5  Kötüleri kralın huzurundan uzaklaştırırsan Kralın tahtı adaletle pekişir.

25:6  Kralın önünde kendini yüceltme, Önemli kişiler arasında yer edinmeye çalışma.

25:7  Çünkü kralın seni bir soylunun önünde alaşağı etmesindense, Sana, “Yukarıya gel” demesi yeğdir.

25:8  Gördüklerinle hemencecik mahkemeye başvurma; Çünkü başkası seni utandırabilir, Sonra ne yapacağını bilemezsin.

25:9  Davanı doğrudan komşunla gör; Başkasının sırrını açıklama.

25:10  Yoksa işiten seni utandırabilir Ve bu kötü ün yakanı bırakmaz.

25:11  Yerinde söylenen söz, Gümüş oymalardaki altın elma gibidir.

25:12  Altın küpe ya da altın bir süs neyse, Dinleyen kulak için bilgenin azarlaması da öyledir.

25:13  Hasatta kar serinliği nasılsa, Güvenilir ulak da kendisini gönderenler için öyledir. Böyle biri efendilerinin canına can katar.

25:14  Yağmursuz bulut ve yel nasılsa, Vermediği armağanla övünen kişi de öyledir.

25:15  Sabırla bir hükümdar bile ikna edilir, Tatlı dil en güçlü direnci kırar.

25:16  Bal buldun mu yeteri kadar ye, Fazla doyarsan kusarsın.

25:17  Başkalarının evine seyrek git, Yoksa onları bezdirir, nefretini kazanırsın.

25:18  Başkasına karşı yalancı tanıklık eden Topuz, kılıç ya da sivri ok gibidir.

25:19  Sıkıntılı günde haine güvenmek, Çürük dişe ya da sakat ayağa güvenmek gibidir.

25:20  Dertli kişiye ezgi söylemek, Soğuk günde giysilerini üzerinden almaya, Ya da sodaya sirke katmaya benzer.

25:21  Düşmanın acıkmışsa doyur, Susamışsa su ver.

25:22  Bunu yapmakla onu utanca boğarsın Ve RAB seni ödüllendirir.

25:23  Kuzeyden esen rüzgar nasıl yağmur getirirse, İftiracı dil de öfkeli bakışlara yol açar.

25:24  Kavgacı kadınla aynı evde oturmaktansa, Damın köşesinde oturmak yeğdir.

25:25  Susamış kişi için soğuk su neyse, Uzak ülkeden gelen iyi haber de öyledir.

25:26  Kötünün önünde pes eden doğru kişi, Suyu bulanmış pınar, kirlenmiş kuyu gibidir.

25:27  Fazla bal yemek iyi değildir; Hep yüceltilmeyi beklemek de...

25:28  Kendini denetleyemeyen kişi Yıkılmış sursuz kent gibidir.

Chapter 26

26:1  Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi, Akılsıza da onur yakışmaz.

26:2  Öteye beriye uçuşan serçe Ve kırlangıç gibi, Hak edilmemiş lanet de tutmaz.

26:3  Ata kırbaç, eşeğe gem, Akılsızın sırtına da değnek gerek.

26:4  Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme, Yoksa sen de onun düzeyine inersin.

26:5  Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver, Yoksa kendini bilge sanır.

26:6  Akılsızın eliyle haber gönderen, Kendi ayaklarını kesen biri gibi, Kendine zarar verir.

26:7  Akılsızın ağzında özdeyiş, Kötürümün sarkan bacakları gibidir.

26:8  Akılsızı onurlandırmak, Taşı sapana bağlamak gibidir.

26:9  Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise, Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.

26:10  Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse, Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.

26:11  Ahmaklığını tekrarlayan akılsız, Kusmuğuna dönen köpek gibidir.

26:12  Kendini bilge gören birini tanıyor musun? Akılsız bile ondan daha umut vericidir.

26:13  Tembel, “Yolda aslan var, Sokaklarda aslan dolaşıyor” der.

26:14  Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi, Tembel de yatağında döner durur.

26:15  Tembel elini sahana daldırır, Yeniden ağzına götürmeye üşenir.

26:16  Tembel kendini, Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.

26:17  Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi, Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.

26:18  Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse, Komşusunu aldatıp, “Şaka yapıyordum” Diyen de öyledir.

26:19  Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse, Komşusunu aldatıp, “Şaka yapıyordum” Diyen de öyledir.

26:20  Odun bitince ateş söner, Dedikoducu yok olunca kavga diner.

26:21  Kor için kömür, ateş için odun neyse, Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.

26:22  Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.

26:23  Okşayıcı dudaklarla kötü yürek, Sırlanmış toprak kaba benzer.

26:24  Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır, Ama içi hile doludur.

26:25  Güzel sözlerine kanma, Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.

26:26  Nefretini hileyle örtse bile, Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.

26:27  Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer, Taşı yuvarlayan altında kalır.

26:28  Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder, Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.

Chapter 27

27:1  Yarınla övünme, Çünkü ne getireceğini bilemezsin.

27:2  Seni kendi ağzın değil, başkaları övsün, Kendi dudakların değil, yabancı övsün.

27:3  Taş ağırdır, kum bir yüktür, Ama ahmağın kışkırtması ikisinden de ağırdır.

27:4  Öfke zalim, hiddet azgındır, Ama kıskançlığa kim dayanabilir?

27:5  Açık bir azar, Gizli tutulan sevgiden iyidir.

27:6  Düşmanın öpücükleri aldatıcıdır, Ama dostun seni iyiliğin için yaralar.

27:7  Tok insanın canı balı bile çekmez, Aç kişiye en acı şey tatlı gelir.

27:8  Yuvasından uzak kalan kuş nasılsa, Yurdundan uzak kalan insan da öyledir.

27:9  Güzel koku ve buhur canı ferahlatır, Dostun verdiği öğüt insana tatlı gelir.

27:10  Kendi dostunu da babanın dostunu da bırakma Ve felakete uğradığın gün kardeşinin evine gitme; Yakın komşun uzaktaki kardeşten yeğdir.

27:11  Oğlum, bilgece davran ki yüreğim sevinsin, Beni ayıplayana yanıt vereyim.

27:12  İhtiyatlı kişi tehlikeyi görünce saklanır, Bönse öne atılır ve zarar görür.

27:13  Tanımadığı birine kefil olanın giysisini al; Bir yabancı için yapıyorsa bunu, Giysisini rehin tut.

27:14  Sabah sabah komşuya verilen gürültülü bir selam Küfür sayılır.

27:15  Kavgacı kadının dırdırı Yağmurlu günde damlaların dinmeyen sesi gibidir.

27:16  Böyle bir kadını dizginlemeye kalkmak, Rüzgarı ya da yağı avuçta tutmaya çalışmak gibidir.

27:17  Demir demiri biler, İnsan da insanı...

27:18  İncir ağacını budayan meyvesini yer, Efendisine hizmet eden onurlandırılır.

27:19  Su görüntümüzü nasıl yansıtıyorsa, Yürek de insanın içini yansıtır.

27:20  Ölüm ve yıkım diyarı insana doymaz, İnsanın gözü de hiç doymaz.

27:21  Altın ocakta, gümüş potada sınanır, İnsansa aldığı övgüyle sınanır.

27:22  Ahmağı buğdayla birlikte dibekte tokmakla dövsen bile, Ahmaklığından kurtulmaz.

27:23  Davarına iyi bak, Sığırlarına dikkat et.

27:24  Çünkü zenginlik kalıcı değildir Ve taç kuşaktan kuşağa geçmez.

27:25  Çayır biçilince, yeni çimen çıkınca, Dağlardaki otlar toplanınca,

27:26  Kuzular seni giydirir, Tekeler tarlanın bedeli olur.

27:27  Keçilerin sütü yalnız seni değil, Ev halkını, hizmetçilerini de doyurmaya yeter.

Chapter 28

28:1  Kötü kişi kendisini kovalayan olmasa bile kaçar, Doğrularsa genç aslan gibi yüreklidir.

28:2  Ayaklanan ülke çok başlı olur, Ama akıllı, bilgili kişi düzeni sağlar.

28:3  Yoksulu ezen yoksul, Ürünü harap eden sağanak yağmur gibidir.

28:4  Yasayı terk eden kötüyü över, Yerine getirense kötüye karşı çıkar.

28:5  Kötüler adaletten anlamaz, RAB'be yönelenlerse her yönüyle anlar.

28:6  Dürüst bir yoksul olmak, Yolsuzlukla zengin olmaktan yeğdir.

28:7  Kutsal Yasa'yı yerine getiren çocuk akıllıdır, Oburlarla arkadaşlık edense babasını utandırır.

28:8  Faiz ve tefecilikle malına mal katan kişi, Bunu yoksullara acıyan için biriktirir.

28:9  Yasaya kulağını tıkayanın Duası da iğrençtir.

28:10  Dürüst kişileri kötü yola saptıran Kendi kazdığı çukura düşer. İyiliği, özü sözü bir olanlar miras alacak.

28:11  Zengin kendini bilge sanır, Ama akıllı yoksul onun içini okur.

28:12  Doğruların zaferi coşkuyla kutlanır, Ama kötüler egemen olunca insan kaçacak yer arar.

28:13  Günahlarını gizleyen başarılı olmaz, İtiraf edip bırakansa merhamet bulur.

28:14  Günahtan çekinen ne mutludur! İnatçılık edense belaya düşer.

28:15  Yoksul halkı yöneten kötü kişi Kükreyen aslan, saldırgan ayı gibidir.

28:16  Gaddar önderin aklı kıttır; Haksız kazançtan nefret edense uzun ömürlü olur.

28:17  Adam öldürmekten vicdan azabı çeken, mezara dek kaçacaktır; Kimse ona yardım etmesin.

28:18  Alnı ak yaşayan kurtulur, Yolsuzluk yapan ansızın yıkıma uğrar.

28:19  Toprağını işleyenin ekmeği bol olur, Hayal peşinde koşansa yoksulluğa doyar.

28:20  Güvenilir kişi bolluğa erer, Zengin olmaya can atansa beladan kurtulamaz.

28:21  Hatır gözetmek iyi değildir, Çünkü insan bir lokma ekmek için bile suç işler.

28:22  Cimri servet peşinde koşar, Yoksulluğa uğrayacağını düşünmez.

28:23  Başkasını azarlayan sonunda Pohpohlayandan daha çok beğeni kazanır.

28:24  Annesini ya da babasını soymayı günah saymayan, Haydutla birdir.

28:25  Açgözlü kavga çıkarır, RAB'be güvenense bolluk içinde yaşar.

28:26  Kendine güvenen akılsızdır, Bilgece davranan güvenlikte olur.

28:27  Yoksula verenin eksiği olmaz, Yoksulu görmezden gelense bir sürü lanete uğrar.

28:28  Kötüler egemen olunca insan kaçacak yer arar, Ama kötüler yok olunca doğrular çoğalır.

Chapter 29

29:1  Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden, Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.

29:2  Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir, Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.

29:3  Bilgeliği seven babasını sevindirir, Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.

29:4  Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar, Rüşvet alansa çökertir.

29:5  Başkasını pohpohlayan kişi, Ona tuzak olur.

29:6  Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur, Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.

29:7  Doğru kişi yoksulların hakkını verir, Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.

29:8  Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır, Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.

29:9  Bilge kişiyle davası olan ahmak Kızar, alay eder ve rahat vermez.

29:10  Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder, Doğrularsa onun canını korur.

29:11  Akılsız hep patlamaya hazırdır, Bilgeyse öfkesini dizginler.

29:12  Hükümdar yalana kulak verirse, Bütün görevlileri de kötü olur.

29:13  Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var: İkisinin de gözünü açan RAB'dir.

29:14  Yoksulları adaletle yöneten kralın Tahtı hep güvenlikte olur.

29:15  Değnekle terbiye bilgelik kazandırır, Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.

29:16  Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır, Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.

29:17  Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek Ve gönlünü hoşnut edecektir.

29:18  Tanrısal esinden yoksun olan halk Sınır tanımaz olur. Ne mutlu Kutsal Yasa'yı yerine getirene!

29:19  Köle salt sözle terbiye edilemez, Çünkü anlasa da kulak asmaz.

29:20  Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun? Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.

29:21  Çocukluğundan beri kölesini şımartan, Sonunda cezasını çeker.

29:22  Öfkeli kişi çekişme yaratır, Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.

29:23  Kibir insanı küçük düşürür, Alçakgönüllülükse onur kazandırır.

29:24  Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir, Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.

29:25  İnsandan korkmak tuzaktır, Ama RAB'be güvenen güvenlikte olur.

29:26  Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur, Ama RAB'dir insana adalet sağlayan.

29:27  Doğrular haksızlardan iğrenir, Kötüler de dürüst yaşayanlardan.

Chapter 30

30:1  Massalı Yake oğlu Agur'un sözleri: Bu adam şöyle diyor: “Yoruldum, ey Tanrım, yoruldum ve tükendim.

30:2  Gerçekten ben insanların en cahiliyim, Bende insan aklı yok.

30:3  Bilgeliği öğrenmedim, Kutsal Olan'a ilişkin bilgiden de yoksunum.

30:4  Kim göklere çıkıp indi? Kim yeli avuçlarında topladı? Suları giysisiyle sarıp sarmalayan kim? Kim belirledi dünyanın sınırlarını? Adı nedir, oğlunun adı nedir, biliyorsan söyle!

30:5  Tanrı'nın her sözü güvenilirdir, O kendisine sığınan herkese kalkandır.

30:6  O'nun sözüne bir şey katma, Yoksa seni azarlar, yalancı çıkarsın.

30:7  Ey Tanrı, iki şey diledim senden: Ben ölmeden bunları esirgeme benden.

30:8  Sahtekârlığı, yalanı benden uzak tut, Bana ne yoksulluk ne de zenginlik ver; Payıma düşen ekmeği ver, yeter.

30:9  Yoksa bolluktan, ‘Kimmiş RAB?’ diye seni yadsır, Ya da yoksulluktan çalar Ve Tanrım'ın adını lekelemiş olurum.

30:10  “Köleyi efendisine çekiştirme, Yoksa sana lanet eder, sen de suçlu çıkarsın.

30:11  Öyleleri var ki, babalarına lanet eder, Annelerine değer vermezler.

30:12  Öyleleri var ki, kendilerini tertemiz sanırlar, Oysa kötülüklerinden arınmış değiller.

30:13  Öyleleri var ki, kendilerinden üstün kimse yok sanır, Herkese tepeden bakarlar.

30:14  Öyleleri var ki, dişleri kılıç, çeneleri bıçaktır, Mazlumlarla yoksulları yutup yeryüzünden yok ederler.

30:15  Sülüğün iki kızı vardır, adları ‘Ver, ver’ dir. Hiç doymayan üç şey, ‘Yeter’ demeyen dört şey vardır:

30:16  Ölüler diyarı, kısır rahim, Suya doymayan toprak ve ‘Yeter’ demeyen ateş.

30:17  Babasıyla alay edenin, annesinin sözünü hor görenin Gözünü vadideki kargalar oyacak; O akbabalara yem olacak.

30:18  Aklımın ermediği üç şey, Anlamadığım dört şey var:

30:19  Kartalın gökyüzünde, Yılanın kayada, Geminin denizde izlediği yol Ve erkeğin genç kızla tuttuğu yol.

30:20  Zina eden kadının yolu da şöyledir: Yer, ağzını siler, Sonra da, ‘Suç işlemedim’ der.

30:21  Yeryüzü üç şeyin altında sarsılır; Katlanamadığı dört şey vardır:

30:22  Kölenin kral olması, Budalanın doyması,

30:23  Nefret edilen kadının evlenmesi Ve hizmetçinin hanımının yerine geçmesi.

30:24  “Dünyada dört küçük yaratık var ki, Çok bilgece davranırlar:

30:25  Karıncalar güçlü olmayan bir topluluktur, Ama yiyeceklerini yazdan biriktirirler.

30:26  Kaya tavşanları da güçsüz bir topluluktur, Ama yuvalarını kaya kovuklarında yaparlar.

30:27  Çekirgelerin kralı yoktur, Ama bölük bölük ilerlerler.

30:28  Kertenkele elle bile yakalanır, Ama kral saraylarında bulunur.

30:29  “Yürüyüşü gösterişli üç yaratık, Davranışı gösterişli dört yaratık var:

30:30  Hayvanların en güçlüsü olan Ve hiçbir şeyin önünde pes etmeyen aslan,

30:31  Tazı, teke Ve ordusunun başındaki kral.

30:32  “Eğer budala gibi kendini yücelttinse Ya da kötülük tasarladınsa, Dur ve düşün!

30:33  Çünkü nasıl sütü dövünce tereyağı, Burnu sıkınca kan çıkarsa, Öfkeyi kurcalayınca da kavga çıkar.”

Chapter 31

31:1  Massa Kralı Lemuel'in sözleri, Annesinin ona öğrettikleri:

31:2  “Oğlum, rahmimin ürünü, ne diyeyim? Adaklarımın yanıtı oğlum, ne diyeyim?

31:3  Gücünü kadınlara, Gençliğini kralları mahvedenlere kaptırma!

31:4  “Şarap içmek krallara yakışmaz, ey Lemuel, Krallara yakışmaz! İçkiyi özlemek hükümdarlara yaraşmaz.

31:5  Çünkü içince kuralları unutur, Mazlumun hakkını yerler.

31:6  İçkiyi çaresize, Şarabı kaygı çekene verin.

31:7  İçsin ki yoksulluğunu unutsun, Artık sefaletini anmasın.

31:8  Ağzını hakkını savunamayan için, Kimsesizin davasını gütmek için aç.

31:9  Ağzını aç ve adaletle yargıla, Mazlumun, yoksulun hakkını savun.”

31:10  Erdemli kadını kim bulabilir? Onun değeri mücevherden çok üstündür.

31:11  Kocası ona yürekten güvenir Ve kazancı eksilmez.

31:12  Kadın ona kötülükle değil, Yaşamı boyunca iyilikle karşılık verir.

31:13  Yün, keten bulur, Zevkle elleriyle işler.

31:14  Ticaret gemileri gibidir, Yiyeceğini uzaktan getirir.

31:15  Gün ağarmadan kalkar, Ev halkına yiyecek, hizmetçilerine paylarını verir.

31:16  Bir tarlayı gözüne kestirip satın alır, El emeğiyle kazandığı parayla bağ diker.

31:17  Giyinip kollarını sıvar, Canla başla çalışır.

31:18  Ticaretinin kârlı olduğunu bilir, Çırası gece boyunca yanar.

31:19  Eliyle örekeyi tutar, Avucunda iği tutar.

31:20  Mazluma kollarını açar, Yoksula elini uzatır.

31:21  Kar yağınca ev halkı için kaygılanmaz, Çünkü hepsinin iki kat giysisi vardır.

31:22  Yatak örtüleri dokur, Kendi giysileri ince mor ketendendir.

31:23  Kocası ülkenin ileri gelenleriyle oturup kalkar, Kent kurulunda iyi tanınır.

31:24  Kadın diktiği keten giysilerle Ördüğü kuşakları tüccara satar.

31:25  Güç ve onurla kuşanmıştır, Geleceğe güvenle bakar.

31:26  Ağzından bilgelik akar, Dili iyilik öğütler.

31:27  Ev halkının işlerini yönetir, Tembellik nedir bilmez.

31:28  Çocukları önünde ayağa kalkıp onu kutlar, Kocası onu över.

31:29  “Soylu işler yapan çok kadın var, Ama sen hepsinden üstünsün” der.

31:30  Çekicilik aldatıcı, güzellik boştur; Ama RAB'be saygılı kadın övülmeye layıktır.

31:31  Ellerinin hak ettiğini verin kendisine, Yaptıkları için kent kurulunda övülsün.