FarHezareNoh - Luke

Chapter 1

1:1  از آنجا که بسیاری دست به تألیف حکایت اموری زده‌اند که نزد ما به انجام رسیده است،

1:2  درست به همان‌گونه که آنان که از آغاز شاهدان عینی و خادمان کلام بودند به ما سپردند،

1:3  من نیز که همه‌چیز را از آغاز بدقت بررسی کرده‌ام، مصلحت چنان دیدم که آنها را به‌شکلی منظم برای شما، عالی‌جناب تئوفیلوس، بنگارم،

1:4  تا از درستی آنچه آموخته‌اید، یقین پیدا کنید.

1:5  در زمان هیرودیس، پادشاه یهودیه، کاهنی می‌زیست زکریا نام. او از کاهنان گروه ابیا بود. همسرش الیزابت نیز از تبار هارون کاهن بود.

1:6  هر دو در نظر خدا پارسا بودند و همة دستورات و احکام خداوند را بی‌کم و کاست به‌جا می‌آوردند.

1:7  اما ایشان را فرزندی نبود، زیرا الیزابت نازا بود و هر دو سالخورده بودند.

1:8  یک بار که نوبت خدمت گروه زکریا بود، و او در پیشگاه خدا کهانت می‌کرد،

1:9  بنا به رسم کاهنان، قرعه دخول به قدس معبد خداوند و سوزاندن بخور به نام وی افتاد.

1:10  در زمان سوزاندن بخور، تمام جماعت در بیرون سرگرم عبادت بودند،

1:11  که ناگاه فرشتة خداوند، ایستاده بر جانب راست بخور‌سوز، بر زکریا ظاهر شد.

1:12  زکریا با دیدن او، بهت‌زده شد و ترس وجودش را فراگرفت.

1:13  اما فرشته به او گفت: «ای زکریا، مترس! دعای تو مستجاب شده است. همسرت الیزابت برای تو پسری خواهد زاد که باید نامش را یحیی بگذاری.

1:14  تو سرشار از شادی و خوشی خواهی شد، و بسیاری نیز از میلاد او شادمان خواهند گردید،

1:15  زیرا در نظر خداوند بزرگ خواهد بود. یحیی نباید هرگز به شراب یا دیگر مُسکِرات لب زند. حتی از شکم مادر، پر از روح‌القدس خواهد بود،

1:16  و بسیاری از قوم اسرائیل را به‌سوی خداوند، خدای ایشان باز خواهد گردانید.

1:17  به روح و قدرت ایلیا، پیشاپیش خداوند خواهد آمد تا دلهای پدران را به‌سوی فرزندان، و عاصیان را به‌سوی حکمت پارسایان بگرداند، تا قومی آماده برای خداوند فراهم سازد.»

1:18  زکریا از فرشته پرسید: «این را از کجا بدانم؟ من مردی پیرم و همسرم نیز سالخورده است.»

1:19  فرشته پاسخ داد: «من جبرائیلم که در حضور خدا می‌ایستم. اکنون فرستاده شده‌ام تا با تو سخن گویم و این مژده را به تو بدهم.

1:20  اینک لال خواهی شد و تا روز وقوع این امر، یارای سخن گفتن نخواهی داشت، زیرا سخنان مرا که در زمان مقرر به حقیقت خواهد پیوست، باور نکردی.»

1:21  در این میان، جماعت منتظر زکریا بودند و حیران از طول توقف او در قدس.

1:22  چون بیرون آمد، نمی‌توانست با مردم سخن گوید. پس دریافتندکه رؤیایی در قدس دیده است، زیرا تنها ایما و اشاره می‌کرد و توان سخن گفتن نداشت.

1:23  زکریا پس از پایان نوبت خدمتش، به خانة خود بازگشت.

1:24  چندی بعد، همسرش الیزابت آبستن شد و پنج ماه خانه‌نشینی اختیار کرد.

1:25  الیزابت می‌گفت: «خداوند برایم چنین کرده است. او در این روزها لطف خود را شامل حال من ساخته و عزت از دست رفته‌ام را نزد مردم به من بازگردانده است.»

1:26  در ماه ششم، جبرائیل فرشته از جانب خدا به شهری در جلیل که ناصره نام داشت، فرستاده شد

1:27  تا نزد دوشیزه‌ای مریم نام برود. مریم نامزد مردی بود یوسف نام از خاندان داود.

1:28  فرشته نزد او رفت و گفت: «سلام بر تو، ای که بسیار مورد لطفی. خداوند با توست.»

1:29  مریم با شنیدن سخنان او پریشان شد و با خود اندیشید که این چگونه سلامی است.

1:30  اما فرشته وی را گفت: «ای مریم، مترس! لطف بسیار خدا شامل حال تو شده است.

1:31  اینک آبستن شده، پسری خواهی زاد که باید نامش را عیسی بگذاری.

1:32  او بزرگ خواهد بود و پسر خدای متعال خوانده خواهد شد. خداوندْ خدا تخت پادشاهی جَدّش داود را به او عطا خواهد فرمود.

1:33  او تا ابد بر خاندان یعقوب سلطنت خواهد کرد و پادشاهی او هرگز زوال نخواهد پذیرفت.»

1:34  مریم از فرشته پرسید: «این چگونه ممکن است، زیرا من با مردی نبوده‌ام؟»

1:35  فرشته پاسخ داد: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قدرت خدای متعال بر تو سایه خواهد افکند. از این روی، آن مولودْ مقدس و پسر خدا خوانده خواهد شد.

1:36  اینک الیزابت نیز که از خویشان توست، در سن پیری آبستن است و پسری در راه دارد. آری، او که می‌گویند نازاست، در ششمین ماه آبستنی است.

1:37  زیرا نزد خدا هیچ امری ناممکن نیست!»

1:38  مریم گفت: «کنیز خداوندم. آنچه دربارة من گفتی، انجام شود.» آنگاه فرشته از نزد او رفت.

1:39  در آن روزها، مریم برخاست و به‌شتاب به شهری در کوهستان یهودیه رفت،

1:40  و به خانة زکریا درآمد و به الیزابت سلام کرد.

1:41  چون الیزابت سلام مریم را شنید، طفل در رَحِمش به جست و خیز آمد، و الیزابت از روح‌القدس پر شد و

1:42  به بانگ بلند گفت: «تو در میان زنان مبارکی، و مبارک است میوة رَحِم تو!

1:43  من که باشم که مادر خداوندم نزد من آید؟

1:44  چون صدای سلام تو به‌گوشم رسید، طفل از شادی در رَحِمِ من به جست و خیز آمد.

1:45  مبارک است آن که ایمان آورْد، زیرا آنچه از جانب خداوند به او گفته شده است، به انجام خواهد رسید.»

1:46  مریم در پاسخ گفت: «جان من خداوند را می‌ستاید

1:47  و روحم در نجات دهنده‌ام، خدا، به وجد می‌آید،

1:48  زیرا بر حقارتِ کنیزِ خود نظر افکنده است. زین پس، همة نسلها سعادتمندم می‌خوانند،

1:49  زیرا آن قادر که نامش قدوس است، کارهای عظیم برایم کرده است.

1:50  رحمت او، نسل اندر نسل، همة ترسندگان او را در بر می‌گیرد.

1:51  او به بازوی خود، نیرومندانه عمل کرده و کسانی را که اندیشه‌های متکبرانه در سر دارند، پراکنده ساخته است؛

1:52  فرمانروایان را از تخت به زیر کشیده وفروتنان را سرافراز کرده است؛

1:53  گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر کرده و ثروتمندان را تهی‌دست روانه ساخته است.

1:54  او رحمت خود را به‌یاد آورده، و خادم خویش اسرائیل را یاری داده است،

1:55  همان‌گونه که به نیاکان ما ابراهیم و نسل او وعده داده بود که تا ابد چنین کند.»

1:56  مریم حدود سه ماه نزد الیزابت ماند و سپس به خانه بازگشت.

1:57  چون زمان وضع حمل الیزابت فرا‌رسید، پسری بزاد.

1:58  همسایگان و خویشان چون شنیدندکه خداوند رحمت عظیمش را بر وی ارزانی داشته، در شادی او سهیم شدند.

1:59  در روز هشتم، برای آیین ختنة نوزاد آمدند و می‌خواستند نام پدرش زکریا را بر او بگذارند.

1:60  اما مادر نوزاد گفت: «نه! نام او باید یحیی باشد.»

1:61  گفتند: «از خویشان تو کسی چنین نامی نداشته است.»

1:62  پس با اشاره، نظر پدر نوزاد را دربارة نام فرزندش جویا شدند.

1:63  زکریا لوحی خواست، و در برابر حیرت همگان نوشت: «نام او یحیی است!»

1:64  در دم، زبانش باز شد و دهان به ستایش خدا گشود.

1:65  ترس بر همة همسایگان مستولی گشت و مردم در سرتاسر کوهستان یهودیه در این باره گفتگو می‌کردند.

1:66  هر که این سخنان را می‌شنید، شگفتزده می‌پرسید: «این کودک چگونه کسی خواهد شد؟» زیرا دست خداوند همراه او بود.

1:67  آنگاه پدر او، زکریا، از روح‌القدس پر شد و چنین نبوت کرد:

1:68  «ستایش بر خداوند، خدای اسرائیل، زیرا به یاری قوم خویش آمده و ایشان را رهایی بخشیده است.

1:69  او برای ما شاخ نجاتی در خاندان خادمش، داود، بر‌پای داشته است،

1:70  چنانکه در زمانهای پیشین، از زبان انبیای مقدس خود وعده فرموده بود که

1:71  ما را از دست دشمنان و همة کسانی که از ما نفرت دارند، نجات بخشد،

1:72  تا بر نیاکانمان رحمت بنماید و عهد مقدس خویش به‌یاد آورد؛

1:73  همان سوگندی را که برای پدرمان ابراهیم یاد کرد

1:74  که ما را از دست دشمن رهایی بخشد و یاریمان دهد که او را بی هیچ واهمه عبادت کنیم،

1:75  در حضورش، با قدوسیت و پارسایی، همة ایام عمر.

1:76  و تو، ای فرزندم، نبیِ خدای متعال خوانده خواهی شد، زیرا پیشاپیش خداوند حرکت خواهی کرد تا راه را برای او آماده سازی،

1:77  و به قوم او این معرفت عطا کنی که با آمرزیدن گناهانشان، ایشان را نجات می‌بخشد،

1:78  زیرا خدای ما رئوف و مهربان است. از همین روست که آفتاب تابان را از سپهر برین بر ما خواهد تابانید

1:79  تا کسانی را که در تاریکی و سایة مرگ ساکنند، روشنایی بخشد، و گامهای ما را در مسیر صلح هدایت فرماید.»

1:80  و اما آن کودک رشد می‌کرد و در روح، نیرومند می‌شد، و تا روز ظهور علنی‌اش بر قوم اسرائیل، در بیابان به‌سر می‌برد.

Chapter 2

2:1  در آن روزها، آگوستوسِ قیصر فرمانی صادر کرد تا مردمان جهان همگی سرشماری شوند.

2:2  این که نخستین سرشماری بود، در ایام فرمانداری کرینیوس بر سوریه انجام می‌شد.

2:3  پس، هرکس روانة شهر خود شد تا نام‌نویسی شود.

2:4  یوسف نیز از شهر ناصرة جلیل رهسپار بیت‌لحم، زادگاه داود شد، زیرا از نسل و خاندان داود بود.

2:5  او با نامزدش مریم که زایمانش نزدیک بود، روانه آنجا شد تا نام‌نویسی شوند.

2:6  در آنجا که بودند، هنگام زایمان مریم فرا‌رسید

2:7  و نخستین فرزندش را که پسر بود به‌دنیا آورد. او را در قنداقی پیچید و در آخوری خوابانید، زیرا در مهمانسرا جایی برایشان نبود.

2:8  در آن نواحی، شبانانی در صحرا بودند که شب هنگام از گلة خود پاسداری می‌کردند.

2:9  ناگاه فرشتة خداوند بر آنها ظاهر شد، و نور جلال خداوند بر گردشان تابید. شبانان سخت وحشت کردند،

2:10  اما فرشته به آنان گفت: «مترسید، زیرا بشارتی برایتان دارم، خبری بس شادی‌بخش که برای تمامی قوم است:

2:11  امروز در شهر داود، نجات دهنده‌ای برای شما به‌دنیا آمد. او خداوندْ مسیح است.

2:12  نشانه برای شما این است که نوزادی را در قنداقی پیچیده و در آخوری خوابیده خواهید یافت.»

2:13  ناگاه گروهی عظیم از لشکریان آسمان ظاهر شدند که همراه آن فرشته در ستایش خدا می‌گفتند:

2:14  «جلال بر خدا در عرش برین، و آرامش بر مردمانی که بر زمین مورد لطف اویند.»

2:15  و چون فرشتگان از نزد ایشان به آسمان فرا‌رفتند، شبانان به یکدیگر گفتند: «بیایید به بیت‌لَحِم رویم و آنچه را روی داده و خداوند ما را از آن آگاه کرده است، ببینیم.»

2:16  پس به‌شتاب رفتند و مریم و یوسف و نوزاد خفته در آخور را یافتند.

2:17  چون نوزاد را دیدند، سخنی را که دربارة او به ایشان گفته شده بود، پخش کردند.

2:18  و هرکه می‌شنید، از سخن شبانان در شگفت می‌شد.

2:19  اما مریم، این همه را به خاطر می‌سپرد و دربارة آنها می‌اندیشید.

2:20  شبانان که هر آنچه به ایشان گفته شده بود، بی کم و کاست دیده و شنیده بودند، در حالی که خدا را به سبب آنها جلال می‌دادند و حمد می‌گفتند، بازگشتند.

2:21  در روز هشتم، چون زمان ختنة نوزاد فرارسید، او را عیسی نام نهادند. این همان نامی بود که فرشته، پیش از قرار گرفتن او در رَحِم مریم، بر وی نهاده بود.

2:22  چون ایام تطهیر ایشان مطابق شریعت موسی به‌پایان رسید، یوسف و مریم عیسای نوزاد را به اورشلیم بردند تا او را به خداوند تقدیم کنند.

2:23  این به پیروی از آن حکم شریعت خداوند بود که «هر پسری که نخستزاده باشد، باید به خداوند وقف شود».

2:24  آنان همچنین می‌خواستند طبق شریعت، یک جفت قمری یا جوجه کبوتر قربانی کنند.

2:25  در آن زمان، مردی پارسا و دیندار، شمعون نام، در اورشلیم می‌زیست که در انتظار تسلی اسرائیل بود و روح‌القدس بر او قرار داشت.

2:26  روح‌القدس بر او آشکار کرده بود که تا مسیحِ خداوند را نبیند، نخواهد مرد.

2:27  پس شمعون به هدایت روح وارد صحن معبد شد و چون والدین عیسای نوزاد او را آوردند تا آیین شریعت را برایش به‌جای آورند،

2:28  شمعون او را در آغوش گرفت و خدا را ستایش‌کنان گفت:

2:29  «ای خداوند، حال بنا به وعدة خود، خادمت را به‌سلامت مرخص فرما.

2:30  زیرا چشمان من نجات تو را دیده است،

2:31  نجاتی که در برابر دیدگان همة قومها فراهم کرده‌ای،

2:32  نوری برای آشکار کردن حقیقت بر قومهای بیگانه و جلالی برای قوم تو اسرائیل.»

2:33  پدر و مادر عیسی از سخنانی که دربارة او گفته شد، در شگفت شدند.

2:34  سپس شمعون آنها را برکت داد و به مریم مادر او گفت: «مقدر است که این کودک موجب افتادن و برخاستن بسیاری از قوم اسرائیل شود. او آیت و نشانی خواهد بود که در برابرش خواهند ایستاد،

2:35  و بدین‌سان، اندیشة دلهای بسیاری آشکار خواهد شد و شمشیری نیز در قلب تو فرو خواهد رفت.»

2:36  در آنجا نبیه‌ای می‌زیست، آنّا نام، دختر فنوئیل از قبیلة اشیر، که بسیار سالخورده بود. آنّا پس از هفت سال زناشویی، شوهرش را از دست داده بود

2:37  و تا هشتاد و چهار سالگی بیوه مانده بود. او هیچگاه معبد را ترک نمی‌کرد، بلکه شبانه‌روز، با روزه و دعا به عبادت مشغول بود.

2:38  او نیز در همان هنگام پیش آمد و خدا را سپاس گفته، با همة کسانی که چشم انتظار رهایی اورشلیم بودند، دربارة عیسی سخن گفت.

2:39  چون یوسف و مریم آیین شریعت خداوند را به‌گمال انجام دادند، به شهر خود ناصره، واقع در جلیل، بازگشتند.

2:40  باری، آن کودک رشد می‌کرد و قوی می‌شد. او پر از حکمت بود و فیض خدا بر او قرار داشت.

2:41  والدین عیسی هر سال برای عید پِسَح به اورشلیم می‌رفتند.

2:42  چون عیسی دوازده ساله شد، به رسم عید به اورشلیم رفتند.

2:43  پس از پایان آیین عید، چون والدینش راه بازگشت را پیش گرفتند، عیسای نوجوان در اورشلیم ماند. اما آنها از این امر آگاه نبودند،

2:44  بلکه چون می‌پنداشتند در کاروان است، روزی تمام سفر کردند. سرانجام به جستجوی عیسی در میان خویشاوندان و دوستان برآمدند.

2:45  و چون او را نیافتند، در جستجویش به اورشلیم بازگشتند.

2:46  پس از سه روز، سرانجام او را در معبد یافتند. او در میان معلمان نشسته بود و به سخنان ایشان گوش فرا‌می‌داد و از آنها پرسشها می‌کرد.

2:47  هر که سخنان او را می‌شنید، از فهم او و پاسخهایی که می‌داد، در شگفت می‌شد.

2:48  چون والدینش او را در آنجا دیدند، شگفتزده شدند. مادرش به او گفت: «پسرم، چرا با ما چنین کردی؟ پدرت و من با نگرانی بسیار در جستجوی تو بودیم.»

2:49  اما او در پاسخ گفت: «چرا مرا می‌جستید؟ مگر نمی‌دانستید که می‌باید در خانة پدرم باشم؟ »

2:50  اما آنها معنای این سخن را درنیافتند.

2:51  پس با ایشان به‌راه افتاد و به ناصره رفت و مطیع ایشان بود. اما مادرش تمامی این امور را به خاطر می‌سپرد.

2:52  و عیسی در قامت و حکمت، و در محبوبیت نزد خدا و مردم، ترقی می‌کرد.

Chapter 3

3:1  در پانزدهمین سال فرمانروایی تیبریوسِ قیصر، هنگامی که پنطیوس پیلاطوس والی یهودیه بود، هیرودیس حاکم جلیل، و برادرش فیلیپ حاکم ایتوریه و تراخونیتیس، لیسانیوس حاکم آبلیه،

3:2  و حنا و قیافا کاهنان اعظم بودند، کلام خدا در بیابان بر یحیی، پسر زکریا، نازل شد.

3:3  پس یحیی به سرتاسر نواحی اردن می‌رفت و به مردم موعظه می‌کرد که برای آمرزش گناهان خود توبه کنند و تعمید گیرند.

3:4  در این‌باره در کتاب سخنان اشعیای نبی آمده است که: «ندای آن که در بیابان فریاد برمی‌آورد: ‹راه را برای خداوند آماده کنید! مسیر او را هموار سازید!

3:5  همة دره‌ها پر و همة کوهها و تپه‌ها پست خواهند شد، راههای کج راست و مسیرهای ناهموار هموار خواهند گشت.

3:6  آنگاه تمامی بشر نجات خدا را خواهند دید.› »

3:7  یحیی خطاب به جماعتی که برای تعمید گرفتن نزد او می‌آمدند، می‌گفت: «ای افعی‌زادگان، چه کسی به شما هشدار داد که از غضبی که در پیش است بگریزید؟

3:8  پس ثمرات شایستة توبه بیاورید و با خود مگویید که: ‹پدر ما ابراهیم است.› زیرا به شما می‌گویم که خدا قادر است از این سنگها فرزندان برای ابراهیم پدید آورد.

3:9  هم‌اکنون تیشه بر ریشة درختان نهاده شده است. هر درختی که میوة خوب ندهد، بریده و در آتش افکنده خواهد شد.»

3:10  جماعت از او پرسیدند: «پس چه باید بکنیم؟»

3:11  پاسخ داد: «آن که دو جامه دارد، یکی را به آن که ندارد بدهد، و آن که خوراک دارد نیز چنین کند.»

3:12  خراجگیران نیز آمدند تا تعمید بگیرند. از او پرسیدند: «استاد، ما چه باید بکنیم؟»

3:13  به ایشان گفت: «بیش از آنچه مقرر شده است، خراج مستانید.»

3:14  سربازان نیز از او پرسیدند: «ما چه باید بکنیم؟» گفت: «بزور از کسی پول نگیرید و بر هیچ کس افترا مزنید و به مزد خویش قانع باشید.»

3:15  مردم مشتاقانه در انتظار بودند و با خود می‌اندیشیدند آیا ممکن است یحیی همان مسیح باشد؟

3:16  پاسخ یحیی به همة آنها این بود: «من شما را با آب تعمید می‌دهم، اما کسی تواناتر از من خواهد آمد که من حتی شایسته نیستم بند کفشهایش را بگشایم. او شما را با روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد.

3:17  او کج‌بیل خود را در دست دارد تا خرمنگاه خود را پاک کند و گندم را در انبار خویش ذخیره نماید، اما کاه را با آتشی خاموشی‌ناپذیر خواهد سوزانید.»

3:18  و یحیی با اندرزهای بسیار دیگر به مردم بشارت می‌داد.

3:19  اما چون هیرودیس حاکم، دربارة هیرودیا، همسر برادرش، و نیز شرارتهای دیگری که کرده بود، از یحیی توبیخ شد،

3:20  او را به زندان انداخت و بدین‌گونه خطایی دیگر بر خطاهای خود افزود.

3:21  هنگامی که همة مردم تعمید می‌گرفتند، عیسی نیز تعمید گرفت. در همان حال که او دعا می‌کرد، آسمان گشوده شد

3:22  و روح‌القدس به شکلی قابل رؤیت، همچون کبوتری بر او فرود آمد و ندایی از آسمان در‌رسید که «تو پسر محبوب من هستی، و من از تو خشنودم.»

3:23  عیسی حدود سی سال داشت که خدمت خود را آغاز کرد. او به گمان مردم پسر یوسف بود، و یوسف پسر هالی،

3:24  پسر متات، پسر لاوی، پسر ملکی، پسر یَنّا، پسر یوسف،

3:25  پسر مَتاتیا، پسر آموس، پسر ناحوم، پسر حسلی، پسر نَجّی،

3:26  پسر مَئَت، پسر متاتیا، پسر شمعی، پسر یوسخ، پسر یودا،

3:27  پسر یوحنان، پسر ریسا، پسر زروبابل، پسر سائِلتی ئیل، پسر نیری،

3:28  پسر ملکی، پسر اَدّی، پسر قوسام، پسر ایلمودام، پسر عیر،

3:29  پسر یوشع، پسر ایلعاذر، پسر یوریم، پسر متات، پسر لاوی،

3:30  پسر شمعون، پسر یهودا، پسر یوسف، پسر یونان، پسر ایلیاقیم،

3:31  پسر ملیا، پسر مینان، پسر متاتا، پسر ناتان، پسر داود،

3:32  پسر یسی، پسر عوبید، پسر بوعز، پسر شلمون، پسر نحشون،

3:33  پسر عمیناداب، پسر ارام، پسر حصرون، پسر فارص، پسر یهودا،

3:34  پسر یعقوب، پسر اسحاق، پسر ابراهیم، پسر تارح، پسر ناحور،

3:35  پسر سِروج، پسر رعو، پسر فالج، پسر عابر، پسر شالح،

3:36  پسر قینان، پسر ارفکشاد، پسر سام، پسر نوح، پسر لامک،

3:37  پسر متوشالح، پسر خنوخ، پسر یارِد، پسر مَهَلَل‌ئیل، پسر قینان،

3:38  پسر انوش، پسر شیث، پسر آدم، پسر خدا.

Chapter 4

4:1  عیسی پر از روح‌القدس، از رود اردن بازگشت و روح او را در بیابان هدایت می‌کرد.

4:2  در آنجا ابلیس چهل روز او را وسوسه کرد. در آن روزها چیزی نخورد، و در پایان آن مدت، گرسنه شد.

4:3  پس ابلیس به او گفت: «اگر پسر خدایی، به این سنگ بگو نان شود.»

4:4  عیسی پاسخ داد: «نوشته شده است که ‹انسان تنها به نان زنده نیست.› »

4:5  سپس ابلیس او را به مکانی بلند برد و در دَمی همة حکومتهای جهان را به او نشان داد

4:6  و گفت: «من این همه قدرت و شوکت را به تو خواهم بخشید، زیرا که به من سپرده شده است و مختارم آن را به هر کس که بخواهم بدهم.

4:7  کافی است پرستشم کنی تا این همه از آن تو گردد.»

4:8  عیسی پاسخ داد: «نوشته شده است: « ‹خداوند، خدای خود را بپرست و تنها او را خدمت کن.› »

4:9  آنگاه ابلیس او را به شهر اورشلیم برد و بر فراز معبد قرار داد و گفت: «اگر پسر خدا یی، خود را از اینجا به زیر افکن.

4:10  زیرا نوشته شده است: « ‹دربارة تو به فرشتگان خود فرمان خواهد داد تا از تو محافظت کنند.

4:11  آنها تو را بر دستهایشان خواهند گرفت مبادا پایت را به سنگی بزنی.› »

4:12  عیسی پاسخ داد: «گفته شده است: ‹خداوند، خدای خود را میازما.› »

4:13  چون ابلیس همة این وسوسه‌ها را به پایان رسانید، او را تا فرصتی دیگر ترک گفت.

4:14  عیسی به نیروی روح به جلیل بازگشت و خبر او در سرتاسر آن نواحی پیچید.

4:15  او در کنیسه‌های ایشان تعلیم می‌داد، و همه وی را می‌ستودند.

4:16  پس به شهر ناصره، که در آن پرورش یافته بود، رفت و در روز شبات، طبق معمول به کنیسه درآمد. و برخاست تا تلاوت کند.

4:17  طومار اشعیای نبی را به او دادند. چون آن را گشود، قسمتی را یافت که می‌فرماید:

4:18  «روح خداوند بر من است، زیرا مرا مسح کرده تا فقیران را بشارت دهم و مرا فرستاده تا رهایی را به اسیران و بینایی را به نابینایان اعلام کنم، و ستمدیدگان را رهایی بخشم،

4:19  و سال لطف خداوند را اعلام نمایم.»

4:20  سپس طومار را فرو‌پیچید و به خادم کنیسه سپرد و بنشست. همه در کنیسه به او چشم دوخته بودند.

4:21  آنگاه چنین سخن آغاز کرد که «امروز این نوشته هنگامی که بدان گوش فرامی‌دادید، تحقق یافت.»

4:22  همه از او نیکو می‌گفتند و از کلام فیض‌آمیزش در شگفت بودند و می‌گفتند: «آیا این پسر یوسف نیست؟»

4:23  عیسی به آنها گفت: «بی‌گمان این مَثَل را بر من خواهید آورد که ‹ای طبیب خود را شفا ده! آنچه را شنیده‌ایم در کفرناحوم کرده‌ای، اینجا در زادگاه خویش نیز انجام بده.› »

4:24  سپس افزود: «براستی به شما می‌گویم که هیچ پیامبری در دیار خویش پذیرفته نیست.

4:25  یقین بدانید که در زمان ایلیا، هنگامی که آسمان سه سال و نیم بسته شد و خشکسالی سخت سرتاسر آن سرزمین را فرا‌گرفت، بیوه‌زنان بسیار در اسرائیل بودند.

4:26  اما ایلیا نزد هیچ‌یک فرستاده نشد مگر نزد بیوه‌زنی در شهر صَرفَه در سرزمین صیدون.

4:27  در زمان الیشع نبی نیز جذامیان بسیار در اسرائیل بودند، ولی هیچ‌یک از جذام خود پاک نشد مگر نَعمان سُریانی.»

4:28  آنگاه همة کسانی که در کنیسه بودند، از شنیدن این سخنان برآشفتند

4:29  و برخاسته، او را از شهر بیرون کشیدند و بر لبة کوهی که شهر بر آن بنا شده بود، بردند تا از آنجا به زیرش افکنند.

4:30  اما او از میانشان گذشت و رفت.

4:31  سپس عیسی به شهر کفرناحوم واقع در جلیل رفت و در روز شبات به تعلیم مردم پرداخت.

4:32  آنها از تعلیم او در شگفت شدند، زیرا در کلامش اقتدار بود.

4:33  در کنیسه، مردی دیوزده بود که روح پلید داشت. او با صدایی بلند فریاد برآورد:

4:34  «ای عیسای ناصری، تو را با ما چه کار است؟ آیا آمده‌ای نابودمان کنی؟ می‌دانم کیستی؛ تو آن قدوس خدایی!»

4:35  عیسی روح پلید را نهیب زد و گفت: «خاموش باش و از او بیرون بیا!» آنگاه دیو، آن مرد را در حضور همگان بر زمین زد و بی‌آنکه آسیبی به او برساند، از او بیرون آمد.

4:36  مردم همه شگفتزده به یکدیگر می‌گفتند: «این چه کلامی است؟ او با اقتدار و قدرت به ارواح پلید فرمان می‌دهد و آنها نیز از مردم بیرون می‌آیند!»

4:37  بدین‌گونه خبر کارهای او در سرتاسر آن نواحی پیچید.

4:38  آنگاه عیسی کنیسه را ترک گفت و به خانة شمعون رفت. و اما مادرزن شمعون را تبی سخت عارض گشته بود. از عیسی خواستند یاری‌اش کند.

4:39  پس بر بالین او ایستاد و تب را نهیب زد و تبش قطع شد. او بیدرنگ برخاست و به پذیرایی از آنان پرداخت.

4:40  هنگام غروب، همة کسانی که بیمارانی مبتلا به امراض گوناگون داشتند، آنان را نزد عیسی آوردند، و او نیز بر یکا‌یک ایشان دست گذاشت و شفایشان داد.

4:41  دیوها نیز از بسیاری بیرون می‌آمدند و فریادکنان می‌گفتند: «تو پسر خدایی!» اما او آنها را نهیب می‌زد و نمی‌گذاشت سخنی بگویند، زیرا می‌دانستند او مسیح است.

4:42  بامدادان، عیسی به خلوتگاهی رفت. اما مردم او را می‌جستند و چون به آنجا که او بود رسیدند، کوشیدند نگذارند ترکشان کند.

4:43  ولی او گفت: «من باید پادشاهی خدا را در شهرهای دیگر نیز بشارت دهم، چرا که به همین منظور فرستاده شده‌ام.»

4:44  پس به موعظه در کنیسه‌های یهودیه ادامه داد.

Chapter 5

5:1  یک روز که عیسی در کنار دریاچة جنِیسارت ایستاده بود و جمعیت از هر سو بر وی ازدحام می‌کردند تا کلام خدا را بشنوند،

5:2  در کنار دریاچه دو قایق دید که صیادان از آنها بیرون آمده، مشغول شستن تورهایشان بودند.

5:3  پس سوار یکی از آنها شد که متعلق به شمعون بود و از او خواست قایق را اندکی از ساحل دور کند. سپس خود بر قایق نشست و به تعلیم مردم پرداخت.

5:4  چون سخنانش به پایان رسید، به شمعون گفت: «قایق را به جایی عمیق ببر، و تورها را برای صید ماهی در آب افکنید.»

5:5  شمعون پاسخ داد: «استاد، ما همة شب سخت تلاش کردیم و چیزی نگرفتیم. اما چون تو می‌گویی، تورها را در آب خواهیم افکند.»

5:6  وقتی چنین کردند، آنقدر ماهی گرفتند که چیزی نمانده بود تورهایشان پاره شود!

5:7  از این رو، از دوستان خود در قایق دیگر به اشاره خواستند تا به یاریشان آیند. آنها آمدند و هر دو قایق را آنقدر از ماهی پر کردند که چیزی نمانده بود در آب فرو روند.

5:8  شمعون پطرس چون این را دید، به پاهای عیسی افتاد و گفت: «ای خداوند، از من دور شو، زیرا مردی گناهکارم!»

5:9  چه خود و همراهانش از واقعة صید ماهی شگفتزده بودند.

5:10  یعقوب و یوحنا، پسران زِبدی، نیز که همکار شمعون بودند، همین حال را داشتند. عیسی به شمعون گفت: «مترس، از این پس مردم را صید خواهی کرد.»

5:11  پس آنها قایقهای خود را به ساحل راندند و همه چیز را ترک گفتند و از پی او روانه شدند.

5:12  روزی دیگر که عیسی در یکی از شهرها بود، مردی بدانجا آمد که جذام تمام بدنش را فراگرفته بود. چون عیسی را دید، روی بر خاک نهاد و التماس‌کنان گفت: «سرور من، اگر بخواهی می‌توانی از جذام پاکم سازی.»

5:13  عیسی دست خود را دراز کرد و او را لمس نمود و گفت: «می‌خواهم؛ پاک شو!» در دم، جذام آن مرد برطرف گردید.

5:14  سپس عیسی به او امر کرد: «به کسی چیزی مگو، بلکه برو و خود را به کاهن بنما و برای تطهیر خود قربانیهایی را که موسی امر کرده است، تقدیم کن تا برای آنان گواهی باشد.»

5:15  با این همه، خبر کارهای او هرچه بیشتر پخش می‌شد، چندان که جماعتهای بسیار گرد می‌آمدند تا سخنان او را بشنوند و از بیماریهای خود شفا یابند.

5:16  اما عیسی اغلب به جاهای دورافتاده می‌رفت و در تنهایی دعا می‌کرد.

5:17  روزی عیسی تعلیم می‌داد، و فریسیان و علمای دین از همة شهرهای جلیل و یهودیه و نیز از اورشلیم آمده و نشسته بودند، و قدرت خداوند برای شفای بیماران با او بود.

5:18  ناگاه چند مرد از راه رسیدند که مفلوجی را بر تختی حمل می‌کردند. کوشیدند او را به درون خانه ببرند و در برابر عیسی بگذارند.

5:19  اما چون به سبب ازدحام جمعیت راهی نیافتند، به بام خانه رفتند و از میان سفالها مفلوج را با تختش پایین فرستادند و در وسط جمعیت، در برابر عیسی نهادند.

5:20  چون عیسی ایمان آنها را دید، گفت: «ای مرد، گناهانت آمرزیده شد!»

5:21  اما فریسیان و علمای دین با خود اندیشیدند: «این کیست که کفر می‌گوید؟ چه کسی جز خدا می‌تواند گناهان را بیامرزد؟»

5:22  عیسی دریافت چه می‌اندیشند و پرسید: «چرا چنین فکری به دل راه می‌دهید؟

5:23  گفتن کدام یک آسانتر است: ‹گناهانت آمرزیده شد› یا اینکه ‹برخیز و راه برو›؟

5:24  حال تا بدانید که پسر انسان بر زمین اقتدار آمرزش گناهان را دارد...» – به مرد مفلوج گفت – «به تو می‌گویم: برخیز، تخت خود را بردار و به خانه برو!»

5:25  در دم، مقابل ایشان ایستاد و آنچه را بر آن خوابیده بود برداشت و خدا را حمدگویان به خانه رفت.

5:26  همه از این رویداد در شگفت شده، خدا را تمجید کردند و در حالی که ترس وجودشان را فراگرفته بود، گفتند: «امروز چیزهای شگفت‌انگیز دیدیم.»

5:27  سپس عیسی از آن خانه بیرون آمد و خراجگیری لاوی نام دیدکه در خراجگاه نشسته بود. او را گفت: «از پی من بیا.»

5:28  لاوی برخاست، همه چیز را ترک گفت و از پی عیسی روان شد.

5:29  او در خانة خویش ضیافتی بزرگ به افتخار عیسی برپا کرد، و جمعی بزرگ از خراجگیران و دیگر مردم، با آنها بر سفره نشستند.

5:30  اما فریسیان و گروهی از علمای دین که از فرقة آنها بودند، شکوه‌کنان به شاگردان عیسی گفتند: «چرا با خراجگیران و گناهکاران می‌خورید و می‌آشامید؟»

5:31  عیسی پاسخ داد: «بیمارانند که به طبیب نیاز دارند، نه تندرستان.

5:32  من نیامده‌ام تا پارسایان را به توبه دعوت کنم، بلکه گناهکاران را».

5:33  به او گفتند: «شاگردان یحیی اغلب روزه می‌گیرند و دعا می‌کنند؛ شاگردان فریسیان نیز چنین‌اند، اما شاگردان تو همیشه در حال خوردن و نوشیدنند.»

5:34  عیسی پاسخ داد: «آیا می‌توان میهمانان عروسی را تا زمانی که داماد با آنهاست، به روزه واداشت؟

5:35  اما زمانی خواهد رسید که داماد از ایشان گرفته شود. در آن ایام روزه خواهند گرفت.»

5:36  پس این مَثَل را برایشان آورد: «هیچ‌کس تکه‌ای از جامة نو را نمی‌بُرَد تا آن را به جامه‌ای کهنه وصله زَنَد. زیرا اگر چنین کند، هم جامة نو را پاره کرده و هم پارچة نو بر جامه کهنه وصله‌ای است نامناسب.

5:37  نیز کسی شراب نو را در مَشکهای کهنه نمی‌ریزد. زیرا اگر چنین کند، شراب نو مَشکها را خواهد درید و شراب خواهد ریخت و مَشکها نیز تباه خواهد شد.

5:38  شراب نو را در مَشکهای نو باید ریخت.

5:39  و کسی پس از نوشیدن شراب کهنه خواهان شراب تازه نیست، زیرا می‌گوید: ‹شراب کهنه بهتر است.› »

Chapter 6

6:1  در یکی از روزهای شبات، عیسی از میان مزارع گندم می‌گذشت وشاگردانش خوشه‌های گندم را می‌چیدند و به‌دست ساییده، می‌خوردند.

6:2  اما تنی چند از فریسیان گفتند: «چرا کاری می‌کنید که انجامش در روز شبات جایز نیست؟»

6:3  عیسی پاسخ داد: «مگر نخوانده‌اید که داود چه کرد، آنگاه که خود و یارانش گرسنه بودند؟

6:4  او به خانة خدا درآمد و نان تقدیمی را برگرفت و خورد و به یارانش نیز داد، هرچند خوردن آن نان تنها برای کاهنان جایز بود.»

6:5  و در ادامه فرمود: «پسر انسان صاحب شبات است.»

6:6  در شباتی دیگر، به کنیسه درآمد و به تعلیم پرداخت. مردی در آنجا بود که دست راستش خشک شده بود.

6:7  علمای دین و فریسیان، عیسی را زیر نظر داشتند تا ببینند آیا در روز شبات کسی را شفا می‌دهد یا نه؛ زیرا در پی دستاویزی بودند تا به او اتهام بندند.

6:8  اما عیسی که از افکارشان آگاه بود، مرد دست خشک را گفت: «برخیز و در برابر همه بایست.» او نیز برخاست و ایستاد.

6:9  عیسی به آنان گفت: «از شما می‌پرسم، کدام یک در روز شبات رواست: نیکویی یا بدی، نجات جان انسان یا نابود کردن آن؟»

6:10  پس چشم به جانب یکایک ایشان گرداند و سپس خطاب به آن مرد گفت: «دستت را دراز کن!» چنین کرد، و دستش سالم شد.

6:11  اما آنان سخت خشمگین شدند و با یکدیگر به مشورت نشستند که با عیسی چه کنند.

6:12  در یکی از آن روزها، عیسی برای دعا به کوهی رفت و شب را در عبادت خدا به صبح رساند.

6:13  بامدادان شاگردانش را فرا‌خواند، و از میان آنان دوازده تن را برگزید و ایشان را رسول خواند.

6:14  شمعون (که او را پطرس نامید)، اندریاس (برادر پطرس)، یعقوب، یوحنا، فیلیپ، برتولما،

6:15  متی، توما، یعقوب پسر حلفی، شمعون معروف به غیور،

6:16  یهودا پسر یعقوب، و یهودای اِسخریوطی که به وی خیانت کرد.

6:17  عیسی همراه ایشان از کوه فرود آمد و در جایی هموار ایستاد. بسیاری از شاگردانش و انبوهی از مردم از سرتاسر یهودیه، اورشلیم، و از شهرهای ساحلی صور و صیدون آنجا حاضر بودند.

6:18  آنها آمده بودند تا سخنان او را بشنوند و از بیماریهای خود شفا یابند؛ و کسانی که ارواح پلید آزارشان می‌داد، شفا می‌یافتند.

6:19  مردم همه می‌کوشیدند او را لمس کنند، زیرا نیرویی از او صادر می‌شد که همگان را شفا می‌بخشید.

6:20  آنگاه عیسی بر شاگردانش نظر افکند و گفت: «خوشا‌به‌حال شما که فقیرید، زیرا پادشاهی خدا از آن شماست.

6:21  خوشا‌به‌حال شما که اکنون گرسنه‌اید، زیرا سیر خواهید شد. خوشا‌به‌حال شما که اکنون گریانید، زیرا خواهید خندید.

6:22  «خوشا‌به‌حال شما آنگاه که مردم به‌خاطر پسر انسان، بر شما نفرت گیرند و شما را از جمع خود برانند و دشنام دهند و بدنام سازند.

6:23  در آن روز، شادی و پایکوبی کنید، زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است. چرا که نیاکان آنها نیز با پیامبران چنین کردند.

6:24  «اما وای بر شما که ثروتمندید، زیرا تسلی خود را یافته‌اید.

6:25  وای بر شما که اکنون سیرید، زیرا گرسنه خواهید شد. وای بر شما که اکنون خندانید، زیرا ماتم خواهید کرد و زاری خواهید نمود.

6:26  وای بر شما آنگاه که همگان زبان به ستایشتان بُگشایند، زیرا نیاکان آنها نیز با انبیای دروغین چنین کردند.

6:27  «اما ای شنوندگان، به شما می‌گویم که دشمنان خود را دوست بدارید و به آنان که از شما نفرت دارند، نیکی کنید

6:28  و برای هرکه نفرینتان کند برکت بطلبید، و هر کس را که آزارتان دهد دعای خیر کنید.

6:29  اگر کسی بر یک گونة تو سیلی زند، گونة دیگر را نیز به جانب او بگردان. اگر کسی ردایت را از تو بستاند، پیراهنت را نیز از او دریغ مکن.

6:30  اگر کسی چیزی از تو بخواهد به او بده، و اگر مال تو را غصب کند، از او باز مخواه.

6:31  با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.

6:32  «اگر فقط کسانی را دوست بدارید که شما را دوست می‌دارند، چه برتری دارید؟ حتی گناهکاران نیز دوستداران خود را دوست می‌دارند.

6:33  و اگر فقط به کسانی نیکی کنیدکه به شما نیکی می‌کنند، چه برتری دارید؟ حتی گناهکاران نیز چنین می‌کنند.

6:34  و اگر فقط به کسانی قرض دهید که امید عوض از آنان دارید، چه برتری خواهید داشت؟ حتی گناهکاران نیز به گناهکاران قرض می‌دهند تا روزی از ایشان عوض بگیرند.

6:35  اما شما، دشمنانتان را دوست بدارید و به آنها نیکی کنید، و بدون امید عوض، به ایشان قرض دهید، زیرا پاداشتان عظیم است، و فرزندان خدای متعال خواهید بود، چه او با ناسپاسان و بدکاران مهربان است.

6:36  پس رحیم باشید، چنان که پدر شما رحیم است.

6:37  «عیبجویی نکنید تا از شما عیبجویی نکنند. محکوم نکنید تا محکومتان نکنند. ببخشید تا بخشوده شوید.

6:38  بدهید تا به شما داده شود. پیمانه‌ای پُر، فشرده، تکانداده و لبریز در دامنتان ریخته خواهد شد! زیرا با هر پیمانه‌ای که بدهید، با همان پیمانه به شما داده خواهد شد.»

6:39  و این مَثَل را نیز برایشان آورد: «آیا کور می‌تواند راهنمای کور دیگر شود؟ آیا هر دو در چاه نخواهند افتاد؟

6:40  شاگرد، برتر از استاد خود نیست، اما هرکه تعلیم و تربیتش به کمال رسد، همچون استاد خود خواهد شد.

6:41  «چرا پر کاه را در چشم برادرت می‌بینی، اما از چوبی که در چشم خود داری غافلی؟

6:42  چگونه می‌توانی به برادرت بگویی: ‹برادر، بگذار خس را ازچشمت بیرون آورم›، ولی چوب را در چشم خود نمی‌بینی؟ ای ریاکار، نخست چوب را از چشم خود به‌در آر، آنگاه بهتر خواهی دید تا پر کاه را از چشم برادرت بیرون کنی.

6:43  «هیچ درخت نیکو، میوة بد به بار نمی‌آوَرَد و نه هیچ درخت بد، میوة نیکو.

6:44  هر درختی را از میوه‌اش می‌توان شناخت. نه از بوتة خار می‌توان انجیر چید، و نه از بوتة تمشک، انگور!

6:45  شخص نیک از خزانة نیکوی دل خود نیکویی بر‌می‌آورد، و شخص بد از خزانة بد دل خود، بدی. زیرا زبان از آنچه دل از آن لبریز است، سخن می‌گوید.

6:46  «چگونه است که مرا ‹سرورم، سرورم› می‌خوانید، اما به آنچه می‌گویم عمل نمی‌کنید؟

6:47  آن که نزد من می‌آید و سخنانم را می‌شنود و به آن عمل می‌کند، بنگرید که به چه کس می‌مانَد.

6:48  او کسی را مانَد که برای بنای خانه، زمین را گود کَند و پی خانه را بر صخره نهاد. چون سیل آمد و سیلاب بر آن خانه هجوم برد، نتوانست آن را بجنباند، زیرا که بر صخره بنا شده بود.

6:49  اما آن که سخنانم را می‌شنود ولی به آن عمل نمی‌کند، کسی را مانَد که خانه‌ای بدون پی بر زمین ساخت. چون سیلاب بر آن خانه هجوم برد، در دم فروریخت و ویرانی عظیم بر جای نهاد.»

Chapter 7

7:1  چون عیسی تمامی گفتار خود را با مردم به پایان رسانید، به کفرناحوم درآمد.

7:2  در آنجا یک نظامی رومی بود که غلام او که بس عزیزش می‌داشت، بیمار و در آستانة مرگ بود.

7:3  نظامی چون دربارة عیسی شنید، تنی چند از مشایخ یهود را نزد او فرستاد تا از او بخواهند که بیاید و غلامش را شفا دهد.

7:4  آنها نزد عیسی آمدند و با التماس بسیار به او گفتند: «این مرد سزاوار است که این لطف را در حقش بکنی،

7:5  زیرا قوم ما را دوست می‌دارد و کنیسه را نیز برایمان ساخته است.»

7:6  پس عیسی همراه آنان رفت. به نزدیکی خانه که رسید، آن نظامی چند تن از دوستانش را نزد عیسی فرستاد، با این پیغام که: «سَروَرم، خود را زحمت مده، زیرا شایسته نیستم زیر سقف من آیی.

7:7  از همین رو، حتی خود را لایق ندانستم نزد تو آیم. فقط سخنی بگو که خادم من شفا خوهد یافت.

7:8  زیرا من خود فردی هستم زیر فرمان. سربازانی نیز زیر فرمان خود دارم. به یکی می‌گویم: ‹برو›، می‌رود؛ به دیگری می‌گویم: ‹بیا›، می‌آید. به غلام خود می‌گویم: ‹این را به‌جای‌آر›، به‌جای می‌آورد.»

7:9  عیسی چون این را شنید، از او به شگفت آمد و به جمعیتی که از پی‌اش می‌آمدند روی کرد و گفت: «به شما می‌گویم: «چنین ایمانی حتی در اسرائیل هم ندیده‌ام.»

7:10  چون فرستادگان به خانه بازگشتند، غلام را سلامت یافتند.

7:11  چندی بعد، عیسی رهسپار شهری به‌نام نائین شد. شاگردان و جمعیتی انبوه نیز او را همراهی می‌کردند.

7:12  به نزدیکی دروازة شهر که رسید، دید مرده‌ای را می‌برندکه یگانه پسر بیوه‌زنی بود. بسیاری از مردمان شهر نیز آن زن را همراهی می‌کردند.

7:13  خداوند چون آن زن را دید، دلش بر حال او سوخت و گفت: «گریه مکن.»

7:14  سپس نزدیک رفت و تابوت را لمس کرد. کسانی که آن را حمل می‌کردند، ایستادند. عیسی گفت: «ای جوان، تو را می‌گویم، برخیز!»

7:15  مرده راست نشست و سخن گفتن آغاز کرد! عیسی او را به مادرش سپرد.

7:16  ترس و هیبت بر همة آنان مستولی شد و در حالی که خدا را ستایش می‌کردند، گفتند: «پیامبری بزرگ در میان ما ظهور کرده است. خدا به‌یاری قوم خود آمده است.»

7:17  خبر این کار عیسی در تمام یهودیه و نواحی اطراف منتشر شد.

7:18  شاگردان یحیی او را از همة این وقایع آگاه ساختند. پس او دو تن از آنان را فرا‌خواند

7:19  و با این پیغام نزد عیسی فرستاد: «آیا تو همانی که می‌بایست بیاید، یا منتظر دیگری باشیم؟»

7:20  آن دو نزد عیسی آمده، گفتند: «یحیای تعمیددهنده ما را فرستاده تا از تو بپرسیم که آیا تو همانی که می‌بایست بیاید، یا منتظر دیگری باشیم؟»

7:21  در همان ساعت، عیسی بسیاری را از بیماریها و دردها و ارواح پلید شفا داد و نابینایان بسیار را بینایی بخشید.

7:22  پس در پاسخ آن فرستادگان فرمود: «بروید و آنچه دیده و شنیده‌اید به یحیی بازگویید، که کوران بینا می‌شوند، لنگان راه می‌روند، جذامیان شفا می‌یابند، کَران شنوا می‌شوند، مردگان زنده می‌گردند و به فقیران بشارت داده می‌شود.

7:23  خوشابه‌حال کسی که از بابت من نلغزد.»

7:24  چون فرستادگان یحیی رفتند، عیسی دربارة او سخن آغاز کرد و به جماعت گفت: «برای دیدن چه چیز به بیابان رفته بودید؟ برای دیدن نی‌ای که از باد در جنبش است؟

7:25  برای دیدن چه چیز رفتید؟ مردی که جامه‌ای لطیف در بر دارد؟ آنان که جامه‌های فاخر می‌پوشند و در تجمل زندگی می‌کنند، در قصرهای پادشاهانند.

7:26  پس برای دیدن چه رفته بودید؟ برای دیدن پیامبری؟ آری، به شما می‌گویم که او از پیامبر نیز برتر است.

7:27  او همان است که درباره‌اش نوشته شده: « ‹اینک رسول خود را پیشاپیش تو می‌فرستم تا راهت را پیش پایت هموار سازد.›

7:28  به شما می‌گویم که کسی بزرگتر از یحیی از مادر زاده نشده است؛ اما کوچکترین در پادشاهی خدا، از او بزرگتر است.»

7:29  همة مردمانی که سخنان عیسی را شنیدند، حتی خراجگیران، تصدیق کردند که راه خدا حق است، زیرا به‌دست یحیی تعمید گرفته بودند.

7:30  اما فریسیان و فقیهان ارادة خدا را برای خود رد کردند، زیرا از یحیی تعمید نگرفته بودند.

7:31  «پس، مردم این نسل را به چه تشبیه کنم؟ به چه می‌مانند؟

7:32  به کودکانی مانند که در بازار می‌نشینند و به یکدیگر ندا می‌کنند: « ‹برای شما نی نواختیم، نرقصیدید؛ مرثیه خواندیم، بر سینه نزدید.›

7:33  زیرا یحیای تعمید‌دهنده آمد که نه نان می‌خورْد و نه شراب می‌نوشید، گفتید، ‹دیو دارد.›

7:34  پسر انسان آمد که می‌خورَد و می‌نوشد، می‌گویید، ‹مردی است شکمباره و میگسار، دوست خراجگیران و گناهکاران.›

7:35  اما حقانیت حکمت را همة فرزندان آن به ثبوت می‌رسانند.»

7:36  روزی یکی از فریسیان عیسی را به صرف غذا دعوت کرد. پس به خانة آن فریسی رفت و بر سفره نشست.

7:37  در آن شهر زنی بدکاره می‌زیست که چون شنید عیسی در خانة آن فریسی میهمان است، ظرفی مرمرین، پر از عطر با خود آورد

7:38  و گریان پشت سر عیسی، کنارِ پاهای او ایستاد. آنگاه با قطرات اشک به شستن پاهای عیسی پرداخت و با گیسوانش آنها را خشک کرد. سپس پاهای او را بوسید و عطرآگین کرد.

7:39  چون فریسی میزبان این را دید، با خود گفت: «اگر این مرد براستی پیامبر بود، می‌دانست این زن که او را لمس می‌کند کیست و چگونه زنی است – می‌دانست که زنی بدکاره است.»

7:40  عیسی به او گفت: «ای شمعون، می‌خواهم چیزی به تو بگویم.» گفت: «بفرما، استاد!»

7:41  عیسی گفت: «شخصی از دو تن طلب داشت: از یکی پانصد دینار، از دیگری پنجاه دینار.

7:42  اما چون چیزی نداشتند به او بدهند، بدهی هر دو را بخشید. حال به گمان تو کدام‌یک او را بیشتر دوست خواهد داشت؟»

7:43  شمعون پاسخ داد: «به گمانم آن که بدهی بیشتری داشت و بخشیده شد.» عیسی گفت: «درست گفتی.»

7:44  آنگاه به سوی آن زن اشاره کرد و به شمعون گفت: «این زن را می‌بینی؟ من به خانة تو آمدم، و تو برای شستن پاهایم آب نیاوردی، اما این زن با اشکهایش پاهای مرا شست و با گیسوانش خشک کرد!

7:45  تو مرا نبوسیدی، امّا این زن از لحظة ورودم، دمی از بوسیدن پاهایم بازنایستاده است.

7:46  تو سر مرا به روغن تدهین نکردی، اما او پاهایم را به عطر تدهین کرد.

7:47  پس به تو می‌گویم، محبت بسیار او از آن روست که گناهان بسیارش آمرزیده شده است. اما آن که کمتر آمرزیده شد، کمتر هم محبت می‌کند.»

7:48  پس رو به آن زن کرد و گفت: «گناهانت آمرزیده شد!»

7:49  میهمانان با یکدیگر گفتند: «این کیست که گناهان را نیز می‌آمرزد؟»

7:50  عیسی به آن زن گفت: «ایمانت تو را نجات داده است، به‌سلامت برو!»

Chapter 8

8:1  پس از آن، عیسی شهر به شهر و روستا به روستا می‌گشت و پادشاهی خدا را بشارت می‌داد. آن دوازده تن نیز با وی بودند،

8:2  و نیز شماری از زنان که از ارواح پلید و بیماری شفا یافته بودند: مریم معروف به مجدلیه که از او هفت روح پلید اخراج شده بود،

8:3  یونا همسر خوزا، مباشر هیرودیس، سوسن و بسیاری زنان دیگر. این زنان از دارایی خود برای نیازهای عیسی و شاگردانش تدارک می‌دیدند.

8:4  چون مردم از بسیاری شهرها به دیدن عیسی می‌آمدند و جمعیتی انبوه گرد‌آمد، این مَثَل را آورد:

8:5  «روزی برزگری برای پاشیدن بذر خود بیرون رفت. چون بذر می‌پاشید، برخی در راه افتاد و لگدمال شد و پرندگان آسمان آنها را خوردند.

8:6  برخی دیگر در زمین سنگلاخ افتاد، و چون رویید، خشک شد، چرا که رطوبتی نداشت.

8:7  برخی نیز میان خارها افتاد و خارها با بذرها نمو کرده، آنها را خفه کردند.

8:8  اما برخی از بذرها در خاک خوب افتاد و نمو کرد و صد چندان بار آورد.» چون این را گفت، ندا در داد: «هرکه گوش شنوا دارد، بشنود!»

8:9  شاگردانش معنای این مثل را از وی پرسیدند.

8:10  گفت: «درک اسرار پادشاهی خدا به شما عطا شده، اما با دیگران در قالب مثل سخن می‌گویم، تا: « ‹بنگرند، اما نبینند؛ بشنوند، اما نفهمند.›

8:11  «معنای مثل این است: بذر، کلام خداست.

8:12  بذرهایی که در راه می‌افتد، کسانی هستند که کلام را می‌شنوند، اما ابلیس می‌آید و آن را از دلشان می‌رباید، تا نتوانند ایمان آورند و نجات یابند.

8:13  بذرهایی که بر زمین سنگلاخ می‌افتد کسانی هستند که چون کلام را می‌شنوند، آن را با شادی می‌پذیرند، اما ریشه نمی‌دوانند. اینها اندک‌زمانی ایمان دارند، اما به‌هنگام آزمایش، ایمان خود را از دست می‌دهند.

8:14  بذرهایی که در میان خارها می‌افتد، کسانی هستند که می‌شنوند، اما نگرانیها، ثروت و لذات زندگی آنها را خفه می‌کند و به‌ثمر‌نمی‌رسند.

8:15  اما بذرهایی که بر خاک خوب می‌افتد، کسانی هستند که کلام را با دلی پاک و نیکو می‌شنوند و آن را نگاه داشته، پایدار می‌مانند و ثمر می‌آورند.

8:16  «هیچ‌کس چراغ را بر‌نمی‌افروزد تا بر آن سرپوش نهد یا آن را زیر تخت بگذارد! بلکه چراغ را بر چراغدان می‌گذارند تا هر که داخل شود، نورش را ببیند.

8:17  زیرا هیچ چیز پنهانی نیست که آشکار نشود و هیچ چیز نهفته‌ای نیست که هویدا نگردد.

8:18  پس توجه داشته باشید که چگونه می‌شنوید، زیرا به آن که دارد بیشتر داده خواهد شد و از آن که ندارد، همان هم که گمان می‌کند دارد، گرفته خواهد شد.»

8:19  در این هنگام، مادر و برادران عیسی آمدند تا او را ببینند، اما ازدحام جمعیت چندان بود که نتوانستند به او نزدیک شوند.

8:20  پس برای عیسی خبر آوردند که: «مادر و برادرانت بیرون ایستاده‌اند و می‌خواهند تو را ببینند.»

8:21  در پاسخ گفت: «مادر و برادران من کسانی هستند که کلام خدا را می‌شنوند و به آن عمل می‌کنند.»

8:22  روزی عیسی به شاگردان خود گفت: «به آن سوی دریاچه برویم.» پس سوار قایق شدند و به‌پیش راندند.

8:23  و چون می‌رفتند، عیسی به خواب رفت. ناگاه تندبادی بر دریا وزیدن گرفت، چندان که قایق از آب پر می‌شد و جانشان به‌خطر افتاد.

8:24  شاگردان نزد عیسی رفتند و او را بیدار کرده، گفتند: «ای استاد، ای استاد، چیزی نمانده غرق شویم!» عیسی بیدار شد و بر باد و امواج خروشان نهیب زد. توفان فرو‌نشست و آرامش برقرار شد.

8:25  پس به ایشان گفت: «ایمانتان کجاست؟» شاگردان با بهت و وحشت از یکدیگر می‌پرسیدند: «این کیست که حتی به باد و آب فرمان می‌دهد وآنها از او فرمان می‌برند.»

8:26  پس به ناحیة جراسیان رسیدند که آن سوی دریاچه، در مقابل جلیل قرار داشت.

8:27  چون عیسی قدم بر ساحل گذاشت، با مردی دیوزده از مردمان آن شهر روبه‌رو شد که دیرگاهی لباس نپوشیده و در خانه‌ای زندگی نکرده بود، بلکه در گورها به‌سر می‌برد.

8:28  چون عیسی را دید، نعره برکشید و به‌پای او افتاد و با صدای بلند فریاد برآورد: «ای عیسی، پسر خدای متعال، تو را با من چه کار است؟ تمنا می‌کنم عذابم ندهی!»

8:29  زیرا عیسی به روح پلید دستور داده بود از او به‌در‌آید. آن روح بارها او را گرفته بود و با آنکه دست و پایش را به‌زنجیر می‌بستند و از او نگاهبانی می‌کردند، بندها را می‌گسست و دیو او را به جایهای غیرمسکون می‌کشاند.

8:30  عیسی از او پرسید: «نامت چیست؟» پاسخ داد: «لِژیون،» زیرا دیوهای بسیاری به‌درون او رفته بودند.

8:31  آنها التماس‌کنان از عیسی خواستند به آنها دستور بازگشت به هاویه ندهد.

8:32  در آن نزدیکی، گلة بزرگی خوک در دامنة تپه مشغول چرا بود. دیوها از عیسی خواهش کردند اجازه دهد به‌درون خوکها روند، و او نیز اجازه داد.

8:33  پس، از آن مرد بیرون آمدند و به‌درون خوکها رفتند و خوکها از سراشیبی تپه به درون دریاچه هجوم بردند و غرق شدند.

8:34  چون خوکبانان این را دیدند، پا به فرار گذاشتند و در شهر و نواحی اطراف، ماجرا را بازگفتند.

8:35  پس مردم بیرون آمدند تا آنچه روی داده بود ببینند و چون نزد عیسی رسیدند و دیدند که آن مرد که دیوها از او به‌در‌آمده بودند، عاقل و جامه بر تن، پیش پاهای عیسی نشسته است، ترسیدند.

8:36  کسانی که ماجرا را به‌چشم دیده بودند، برای ایشان بازگفتند که مرد دیوزده چگونه شفا یافته بود.

8:37  پس همة مردم ناحیة جراسیان از عیسی خواستند که از نزد آنها برود، زیرا ترس بر آنها چیره شده بود. پس او سوار قایق شد و رفت.

8:38  مردی که دیوها از او بیرون آمده بودند، از عیسی تمنا کرد که بگذارد او با وی همراه شود، اما عیسی او را روانه کرد و گفت:

8:39  «به خانة خود برگرد و آنچه خدا برای تو کرده است، بازگو.» پس او رفت و در سرتاسر شهر اعلام کرد که عیسی برای او چه کرده است.

8:40  چون عیسی بازگشت، مردم به‌گرمی از او استقبال کردند، زیرا همه چشم به‌راهش بودند.

8:41  در این هنگام، مردی یایروس نام که رئیس کنیسه بود، آمد و به‌پای عیسی افتاد و التماس کرد که به خانه‌اش برود،

8:42  زیرا تنها دخترش که حدود دوازده سال داشت، در حال مرگ بود. هنگامی که عیسی در راه بود، جمعیت از هر سو بر او فشار می‌آورد.

8:43  در آن میان، زنی بود که دوازده سال مبتلا به خونریزی بود و با اینکه تمام دارایی خود را صرف طبیبان کرده بود، کسی را توان درمان او نبود.

8:44  او از پشت سر به عیسی نزدیک شد و لبة ردای او را لمس کرد و در‌دم خونریزی‌اش قطع شد.

8:45  عیسی پرسید: «چه کسی مرا لمس کرد؟» چون همه انکار کردند، پطرس گفت: «ای استاد، مردم از هر سو احاطه‌ات کرده‌اند و بر تو فشار می‌آورند!»

8:46  اما عیسی گفت: «کسی مرا لمس کرد! زیرا دریافتم نیرویی از من صادر شد!»

8:47  آن زن چون دید نمی‌تواند پنهان بماند، با ترس و لرز پیش آمد و به‌پای او افتاد و در برابر همگان گفت چرا او را لمس کرده و چگونه در‌دَم شفا یافته است.

8:48  عیسی به او گفت: «دخترم، ایمانت تو را شفا داده است. به‌سلامت برو.»

8:49  عیسی هنوز سخن می‌گفت که کسی از خانة یایروس، رئیس کنیسه، آمد و گفت: «دخترت مرد، دیگر استاد را زحمت مده.»

8:50  عیسی چون این را شنید، به یایروس گفت: «مترس! فقط ایمان داشته باش! دخترت شفا خواهد یافت.»

8:51  وقتی به خانة یایروس رسید، نگذاشت کسی جز پطرس و یوحنا و یعقوب و پدر و مادر دختر با او به‌خانه در‌آیند.

8:52  همة مردم برای دختر شیون و زاری می‌کردند. عیسی گفت: «زاری مکنید، زیرا او نمرده بلکه در خواب است.»

8:53  آنها ریشخندش کردند، چرا که می‌دانستند دختر مرده است.

8:54  اما عیسی دست دخترک را گرفت و گفت: «دخترم، برخیز!»

8:55  روح او بازگشت و در‌دَم از جا برخاست. عیسی فرمود تا به او خوراک دهند.

8:56  والدین دختر غرق در حیرت بودند، اما او بدیشان امر فرمود که ماجرا را به کسی بازنگویند.

Chapter 9

9:1  عیسی آن دوازده تن را گرد هم خواند و به ایشان قدرت واقتدار برای بیرون راندن همة ارواح پلید و شفای بیماریها بخشید.

9:2  آنگاه آنان را فرستاد تا پادشاهی خدا را موعظه کنند و بیماران را شفا دهند.

9:3  به آنان گفت: «هیچ‌چیز برای سفر برندارید، نه چوب‌دستی، نه کوله‌بار، نه نان، نه پول و نه پیراهن اضافه.

9:4  به هر خانه‌ای که درآمدید، تا هنگام ترک شهر در آنجا بمانید.

9:5  اگر مردم شما را نپذیرفتند، به هنگام ترک شهرشان، خاک پاهای خود را بتکانید تا شهادتی بر ضد آنها باشد.»

9:6  پس ایشان به‌راه افتاده، از دهی به ده دیگر می‌رفتند و هر جا می‌رسیدند بشارت می‌دادند و بیماران را شفا می‌بخشیدند.

9:7  و اما خبر همة این امور به گوش هیرودیسِ حاکم رسید. هیرودیس حیران و سردرگم مانده بود، چرا که برخی می‌گفتند عیسی همان یحیی است که از مردگان برخاسته است.

9:8  برخی دیگر می‌گفتند ایلیا ظهور کرده، و برخی نیز می‌گفتند یکی از پیامبران ایام کهن زنده شده است.

9:9  اما هیرودیس گفت: «سر یحیی را من از تن جدا کردم. پس این کیست که این چیزها را درباره‌اش می‌شنوم؟» و در صدد برآمد که عیسی را ببیند.

9:10  چون رسولان بازگشتند، هرآنچه کرده بودند به عیسی بازگفتند. آنگاه آنان را با خود به شهری به‌نام بیت‌صیدا برد تا در آنجا تنها باشند.

9:11  اما بسیاری این را دریافتند و از پی ایشان روانه شدند. عیسی نیز آنان را پذیرفت و برایشان از پادشاهی خدا سخن گفت و کسانی را که نیاز به‌درمان داشتند، شفا بخشید.

9:12  نزدیک غروب، آن دوازده تن نزد او آمدند و گفتند: «جماعت را مرخص فرما تا به روستاها و مزارع اطراف بروند و خوراک و سرپناهی بیابند، چون اینجا مکانی دورافتاده است.»

9:13  عیسی در جواب گفت: «شما خود به ایشان خوراک دهید.» گفتند: «ما جز پنج نان و دو ماهی چیزی نداریم، مگر اینکه برویم و برای همة این مردم خوراک بخریم.»

9:14  در آنجا حدود پنج هزار مرد بودند. عیسی به شاگردان خود فرمود: «مردم را در گروههای پنجاه نفری بنشانید.»

9:15  شاگردان چنین کردند و همه را نشاندند.

9:16  آنگاه پنج نان و دو ماهی را برگرفت، به آسمان نگریست و شکر به‌جای آورده، آنها را پاره کرد و به شاگردان داد تا پیش مردم بگذارند.

9:17  همه خوردند و سیر شدند و دوازده سبد نیز از تکه‌های برجای‌مانده گرد آوردند.

9:18  روزی عیسی در خلوت دعا می‌کرد و تنها شاگردانش با او بودند. از ایشان پرسید: «مردم می‌گویند من که هستم؟»

9:19  پاسخ دادند: «برخی می‌گویند یحیای تعمید‌دهنده‌ای؛ برخی دیگر می‌گویند ایلیایی، و برخی نیز تو را یکی از پیامبران ایام کهن می‌دانندکه زنده شده است.»

9:20  از ایشان پرسید: «شما چه؟ شما مرا که می‌دانید؟» پطرس پاسخ داد: «مسیح خدا.»

9:21  سپس عیسی ایشان را منع کرد و دستور داد که این را به کسی نگویند،

9:22  و گفت: «می‌باید که پسر انسان رنج بسیار بیند و مشایخ و سران کاهنان و علمای دین او را رد کنند و کشته شود و در روز سوم برخیزد.»

9:23  سپس به همه فرمود: «اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند، باید خود را انکار کند و هر روز صلیب خود را بردارد و از پی من بیاید.

9:24  زیرا هرکه بخواهد جان خود را نجات دهد، آن را از دست خواهد داد، اما هرکه به‌خاطر من جانش را از دست بدهد، آن را نجات خواهد داد.

9:25  انسان را چه سود که تمامی دنیا را ببرد، اما جان خویش را ببازد یا آن را تلف کند.

9:26  زیرا هرکه از من و سخنان من عار داشته باشد، پسر انسان نیز آنگاه که در جلال خود و جلال پدر و فرشتگان مقدس آید، از او عار خواهد داشت.

9:27  براستی به شما می‌گویم، برخی اینجا ایستاده‌اند که تا پادشاهی خدا را نبینند، طعم مرگ را نخواهند چشید.»

9:28  حدود هشت روز پس از این سخنان، عیسی پطرس و یوحنا و یعقوب را برگرفت و بر فراز کوهی رفت تا دعا کند.

9:29  در همان حال که دعا می‌کرد، نمود چهره‌اش تغییر کرد، و جامه‌اش سفید و نورانی گشت.

9:30  ناگاه دو مرد، موسی و ایلیا، پدیدار گشته، با او به گفتگو پرداختند.

9:31  آنان در جلال ظاهر شده بودند و دربارة رفتن عیسی که می‌بایست بزودی در اورشلیم رخ دهد، سخن می‌گفتند.

9:32  پطرس و همراهانش بسیار خواب‌آلود بودند، اما چون کاملاً بیدار و هوشیار شدند، جلال عیسی را دیدند و آن دو مرد را که درکنارش ایستاده بودند.

9:33  هنگامی که آن دو از نزد عیسی می‌رفتند، پطرس گفت: «استاد، بودن ما در اینجا نیکوست! بگذار سه سرپناه بسازیم، یکی برای تو، یکی برای موسی و یکی هم برای ایلیا.» پطرس نمی‌دانست چه می‌گوید.

9:34  این سخن هنوز بر زبان پطرس بود که ابری پدیدار گشت و آنان را در‌بر‌گرفت. چون به‌درون ابر می‌رفتند، هراسان شدند.

9:35  آنگاه ندایی از ابر دررسید که «این است پسر من، که او را برگزیده‌ام؛ به او گوش فرا‌دهید!»

9:36  و چون صدا قطع شد، عیسی را تنها دیدند. شاگردان این را نزد خود نگه داشتند، و در آن زمان کسی را از آنچه دیده بودند، آگاه نکردند.

9:37  روز بعد، چون از کوه فرود آمدند، جمعی انبوه با عیسی دیدار کردند.

9:38  ناگاه مردی از میان جمعیت فریاد زد: «استاد، از تو التماس می‌کنم نظر لطفی بر پسر من بیفکنی، زیرا تنها فرزند من است.

9:39  روحی ناگهان او را می‌گیرد و او در‌دَم نعره می‌کشد و دچار تشنج می‌شود، به‌گونه‌ای که دهانش کف می‌کند. روحْ بندرت رهایش می‌کند و قصد نابودیش دارد.

9:40  من به شاگردانت التماس کردم از او بیرونش کنند، اما نتوانستند.»

9:41  عیسی پاسخ داد: «ای نسل بی‌ایمان و منحرف، تا به کِی با شما باشم و تحملتان کنم؟ پسرت را به اینجا بیاور.»

9:42  حتی هنگامی که پسر می‌آمد، دیو او را بر زمین زد و به تشنج افکند. اما عیسی بر آن روح پلید نهیب زد و پسر را شفا داد و به پدرش سپرد.

9:43  مردم همگی از بزرگی خدا در حیرت افتادند. در آن حال که همگان از کارهای عیسی در شگفت بودند، او به شاگردان خود گفت:

9:44  «به آنچه می‌خواهم به شما بگویم بدقت گوش بسپارید: پسر انسان به‌دست مردم تسلیم خواهد شد.»

9:45  اما آنان منظور وی را درنیافتند؛ بلکه از آنان پنهان ماند تا درکش نکنند؛ و می‌ترسیدند در این‌باره از او سؤال کنند.

9:46  روزی در میان شاگردان این بحث درگرفت که کدام‌یک از ایشان از همه بزرگتر است.

9:47  عیسی که از افکار ایشان آگاه بود، کودکی را برگرفت و در کنار خود قرار داد.

9:48  سپس به آنان گفت: «هر که این کودک را به‌نام من بپذیرد، مرا پذیرفته است؛ و هر که مرا بپذیرد، فرستندة مرا پذیرفته است. زیرا در میان شما آن کس بزرگتر است که از همه کوچکتر باشد.»

9:49  یوحنا گفت: «استاد، شخصی را دیدیم که به‌نام تو دیو اخراج می‌کرد، اما چون از ما نبود، او را بازداشتیم.»

9:50  عیسی گفت: «او را بازمدارید، زیرا هرکه بر ضد شما نیست، با شماست.»

9:51  چون زمان صعود عیسی به آسمان نزدیک می‌شد، با عزمی راسخ رو به سوی اورشلیم نهاد.

9:52  پیشاپیش خود قاصدانی فرستاد که به یکی از دهکده‌های سامریان رفتند تا برای او تدارک ببینند.

9:53  اما مردم آنجا او را نپذیرفتند، زیرا مقصدش اورشلیم بود.

9:54  چون شاگردان او، یعقوب و یوحنا، این را دیدند، گفتند: «ای سرور ما، آیا می‌خواهی بگوییم از آسمان آتش ببارد و همة آنها را نابود کند؟»

9:55  اما عیسی روی بگرداند و توبیخشان کرد.

9:56  سپس به دهکده‌ای دیگر رفتند.

9:57  در راه، شخصی به عیسی گفت: «هر جا بروی، تو را پیروی خواهم کرد.»

9:58  عیسی پاسخ داد: «روباهان را لانه‌هاست و پرندگان را آشیانه‌ها، اما پسر انسان را جای سر نهادن نیست.»

9:59  عیسی به شخصی دیگر گفت: «مرا پیروی کن.» اما او پاسخ داد: «سرورم، نخست رخصت ده تا بروم و پدر خود را دفن کنم.»

9:60  عیسی به او گفت: «بگذار مردگان، مردگان خود را دفن کنند، اما تو برو و پادشاهی خدا را موعظه کن.»

9:61  دیگری گفت: «سرورم، تو را پیروی خواهم کرد، اما نخست رخصت ده تا بازگردم و اهل خانة خود را وداع گویم.»

9:62  عیسی در پاسخ گفت: «کسی که دست به شخم‌زنی دراز کند و به‌عقب بنگرد، شایستة پادشاهی خدا نباشد.»

Chapter 10

10:1  پس از آن، خداوند هفتاد تن دیگر را نیز تعیین فرمود و آنها را دو به دو پیشاپیش خود به هر شهر و دیاری فرستاد که قصد رفتن بدانجا داشت.

10:2  به ایشان گفت: «محصول فراوان است، اما کارگر کَم. پس، از مالکِ محصول بخواهید تا کارگرانی برای دروِ محصول خود بفرستد.

10:3  بروید! من شما را چون بره‌ها به میان گرگها می‌فرستم.

10:4  کیسة پول یا کوله‌بار یا کفش برمگیرید؛ و در راه کسی را سلام مگویید.

10:5  به هر خانه‌ای که وارد می‌شوید، نخست بگویید: ‹سلام بر این خانه باد.›

10:6  اگر در آن خانه کسی از اهل صلح و سلام باشد، سلام شما بر او قرار خواهد گرفت؛ وگرنه، به خود شما باز‌خواهدگشت.

10:7  درآن خانه بمانید و هر چه به شما دادند، بخورید و بیاشامید، زیرا کارگر مستحق مزد خویش است. از خانه‌ای به خانة دیگر نقل مکان مکنید.

10:8  چون وارد شهری شدید و شما را به‌گرمی پذیرفتند، هر چه در برابر شما گذاشتند، بخورید.

10:9  بیماران آنجا را شفا دهید و بگویید: ‹پادشاهی خدا به شما نزدیک شده است.›

10:10  اما چون به شهری درآمدید و شما را نپذیرفتند، به کوچه‌های آن شهر بروید و بگویید:

10:11  ‹ما حتی خاک شهر شما را که بر پاهای ما نشسته است، بر شما می‌تکانیم. اما بدانید که پادشاهی خدا نزدیک شده است.›

10:12  یقین بدانید که در روز جزا، تحمل مجازات برای سدوم آسانتر خواهد بود تا برای آن شهر.

10:13  «وای بر تو، ای خورَزین! وای بر تو، ای بیت‌صیدا! زیرا اگر معجزاتی که در شما انجام شد در صور و صیدون روی می‌داد، مردم آنجا مدتها پیش در پلاس و خاکستر می‌نشستند و توبه می‌کردند.

10:14  اما در روز جزا، تحمل مجازات، برای صور و صیدون آسانتر خواهد بود تا برای شما.

10:15  و تو، ای کفرناحوم، آیا تا به آسمان صعود خواهی کرد؟ هرگز، بلکه تا به اعماق دوزخ سرنگون خواهی شد.

10:16  «هرکه به شما گوش فرا‌دهد، به من گوش فرا‌داده است؛ و هرکه شما را رد کند، مرا رد کرده است؛ اما هرکه مرا رد کند، فرستندة مرا رد کرده است.»

10:17  آن هفتاد تن با شادی بازگشتند و گفتند: «سرور ما، حتی دیوها هم به‌نام تو از ما اطاعت می‌کنند.»

10:18  به ایشان فرمود: «شیطان را دیدم که همچون برق از آسمان فرو‌می‌افتاد.

10:19  اینک به شما قدرت می‌بخشم که ماران و عقربها و تمامی قدرت دشمن را پایمال کنید، و هیچ‌چیز به شما آسیب نخواهد رسانید.

10:20  اما از این شادمان مباشیدکه اروا ح از شما اطاعت می‌کنند، بلکه شادی شما از این باشد که نامتان در آسمان نوشته شده است.»

10:21  در همان ساعت، عیسی در روح‌القدس به‌وجد آمد و گفت: «ای پدر، مالک آسمان و زمین، تو را می‌ستایم که این حقایق را از دانایان و خردمندان پنهان داشته‌ای و بر کودکان آشکار کرده‌ای. بله، ای پدر، زیرا ارادة نیکوی تو چنین بود.

10:22  پدرم همه‌چیز را به من سپرده است. هیچ‌کس نمی‌داند پسر کیست جز پدر و هیچ‌کس نمی‌داند پدر کیست جز پسر و آنان که پسر بخواهد او را بر ایشان آشکار سازد.»

10:23  سپس در خلوت، رو به شاگردان کرد و گفت: «خوشابه‌حال چشمانی که آنچه شما می‌بینید، می‌بینند.

10:24  زیرا به شما می‌گویم که بسیاری از انبیا و پادشاهان آرزو داشتند آنچه شما می‌بینید، ببینند و ندیدند، و آنچه شما می‌شنوید، بشنوند و نشنیدند.»

10:25  روزی یکی از فقیهان برخاست تا با این پرسش عیسی را به‌دام اندازد: «ای استاد، چه کنم تا وارث حیات جاویدان شوم؟»

10:26  عیسی در جواب گفت: «در تورات چه نوشته است؟ از آن چه می‌فهمی؟»

10:27  پاسخ داد: « ‹خداوند، خدای خود را با تمامی دل، با تمامی جان، با تمامی قوت و با تمامی فکر خود دوست بدار›؛ و ‹همسایة خود را همچون خویشتن دوست بدار.› »

10:28  عیسی گفت: «پاسخ درست دادی. این را به‌جای آور که حیات خواهی داشت.»

10:29  اما او برای تبرئة خود از عیسی پرسید: «ولی همسایة من کیست؟»

10:30  عیسی در پاسخ چنین گفت: «مردی از اورشلیم به اریحا می‌رفت. در راه به‌دست راهزنان افتاد. آنها او را لخت کرده، کتک زدند، و نیمه‌جان رهایش کردند و رفتند.

10:31  از قضا کاهنی از همان راه می‌گذشت. اما چون چشمش به آن مرد افتاد، راه خود کج کرد و از سمت دیگر جاده رفت.

10:32  یک لاوی نیز از آنجا می‌گذشت. او نیز چون به آنجا رسید و آن مرد را دید، راه خود را کج کرد و از سمت دیگر جاده رفت.

10:33  اما مسافری سامری چون بدانجا رسید و آن مرد را دید دلش بر حال او سوخت.

10:34  پس نزدش رفت، بر زخمهایش شراب ریخت و روغن مالید و آنها را بست. سپس او را بر الاغ خود گذاشت و به کاروانسرایی برد و از او پرستاری کرد.

10:35  روز بعد، دو دینار به کاروانسرادار داد و به او گفت: ‹از این مرد پرستاری کن و اگر بیش از این خرج کردی، چون برگردم به تو خواهم داد.›

10:36  حال به‌نظر تو کدامیک از این سه تن، همسایة مردی بود که به‌دست راهزنان افتاد؟»

10:37  او پاسخ داد: «آن که به او ترحم کرد.» عیسی به او گفت: «برو و تو نیز چنین کن.»

10:38  چون در راه می‌رفتند، به دهکده‌ای درآمد. در آنجا زنی مارتا نام عیسی را به خانة خود دعوت کرد.

10:39  مارتا خواهری داشت به‌نام مریم. مریم کنار پاهای خداوند نشسته بود و به سخنان او گوش فرا‌می‌داد.

10:40  اما مارتا که سخت به تدارک پذیرایی مشغول شده بود، نزد عیسی آمد و گفت: « سَروَرم، آیا تو را باکی نیست که خواهرم مرا در کار پذیرایی دست‌تنها گذاشته؟ به او بفرما که مرا یاری دهد!»

10:41  خداوند جواب داد: «مارتا! مارتا! تو را چیزهای بسیار نگران و مضطرب کرده است،

10:42  حال آنکه تنها یک چیز لازم است. و مریم آن نصیب بهتر را برگزیده، که از او بازگرفته نخواهد شد.»

Chapter 11

11:1  روزی عیسی در مکانی دعا می‌کرد. چون دعایش به‌پایان رسید، یکی از شاگردان به او گفت: «ای سرور ما، دعا کردن را به ما بیاموز، همان‌گونه که یحیی به شاگردان خود آموخت.»

11:2  به ایشان گفت: «چون دعا می‌کنید، بگویید: ‹ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد، پادشاهی تو بیاید.

11:3  نان روزانة ما را هر روز به ما عطا فرما.

11:4  گناهان ما را ببخش، زیرا ما نیز همة کسانی را که به ما گناه می‌کنند، می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور.› »

11:5  سپس به ایشان گفت: «کیست از شما که دوستی داشته باشد، و نیمه‌شب نزد وی برود و بگوید: ‹ای دوست، سه نان به من قرض بده،

11:6  زیرا یکی از دوستانم از سفر رسیده، و چیزی ندارم تا پیش او بگذارم،›

11:7  و او از درون خانه جواب دهد: ‹زحمتم مده. در قفل است، و فرزندانم با من در بسترند. نمی‌توانم از جای برخیزم و چیزی به تو بدهم.›

11:8  به شما می‌گویم، هرچند به‌خاطر دوستی برنخیزد و به او نان ندهد، به سبب سماجتِ او برخواهد‌خاست و هرآنچه نیاز دارد به او خواهد داد.

11:9  «پس به شما می‌گویم: بخواهید که به شما داده خواهد شد؛ بجویید که خواهید یافت؛ بکوبید که در به‌رویتان گشوده خواهد شد.

11:10  زیرا هرکه بخواهد، به‌دست آورد؛ و هرکه بجوید، یابد؛ و هرکه بکوبد، در به‌رویش گشوده شود.

11:11  کدام یک از شما پدران، اگر پسرش از او ماهی بخواهد، ماری به او می‌دهد؟

11:12  یا اگر تخم‌مرغ بخواهد، عقربی به او می‌بخشد؟

11:13  حال اگر شما با همة بد‌سیرتی‌تان می‌دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را به هرکه از او بخواهد، عطا خواهد فرمود.»

11:14  عیسی دیوی لال را از کسی بیرون می‌کرد. چون دیو بیرون رفت، مردِ لال توانست سخن بگوید و مردم در شگفت شدند.

11:15  اما برخی گفتند: «او دیوها را به‌یاری بَعلزَبول، رئیس دیوها، بیرون می‌کند.»

11:16  دیگران به‌قصد آزمودن او، خواستار آیتی آسمانی شدند.

11:17  او افکار آنان را درک کرد و به ایشان گفت: «هر حکومتی که بر ضد خود تجزیه شود، نابود خواهد شد، و هر خانه‌ای که بر ضد خود تجزیه شود، فرو‌خواهد‌ریخت.

11:18  اگر شیطان نیز بر ضد خود تجزیه شود، چگونه حکومتش پابرجا مانَد؟ این را از آن سبب می‌گویم که ادعا می‌کنید دیوها را به‌یاری بعلزبول بیرون می‌رانم.

11:19  اگر من به‌یاری بعلزبول دیوها را بیرون می‌رانم، شاگردان شما به‌یاری که آنها را بیرون می‌کنند؟ پس ایشان، خودْ شما را محکوم خواهند کرد.

11:20  و اما اگر من به‌قدرت خدا دیوها را بیرون می‌رانم، یقین بدانید که پادشاهی خدا به شما رسیده است.

11:21  هرگاه مردی نیرومند و مسلّح از خانة خود پاسداری کند، اموالش در امان خواهد بود.

11:22  اما چون کسی نیرومندتر از او بر وی یورش بَرَد و چیره شود، سلاحی را که آن مرد بدان توکل دارد از او گرفته، غنیمت را تقسیم خواهد کرد.

11:23  هرکه با من نیست، بر ضد من است، و هرکه با من جمع نکند، پراکنده سازد.

11:24  «هنگامی که روح پلید از کسی بیرون می‌آید، به‌مکانهای خشک و بایر می‌رود تا جایی برای استراحت بیابد، اما چون نمی‌یابد با خود می‌گوید: ‹به خانه‌ای که از آن آمدم، بازمی‌گردم.›

11:25  اما چون به آنجا می‌رسد و خانه را رُفته و آراسته می‌بیند،

11:26  می‌رود و هفت روح بدتر از خود را نیز می‌آورد، و همگی داخل می‌شوند و در آنجا سکونت می‌گزینند. در نتیجه، سرانجام آن شخص بدتر از حالت نخست او می‌شود.»

11:27  هنگامی که عیسی این سخنان را می‌گفت، زنی از میان جمعیت به بانگ بلند گفت: «خوشا‌به‌حال زنی که تو را به‌دنیا آورد و به تو شیر داد.»

11:28  اما عیسی در پاسخ گفت: «خوشا‌به‌حال آنان که کلام خدا را می‌شنوند و آن را به‌جای می‌آورند.»

11:29  چون بر جمعیت افزوده می‌شد، عیسی گفت: «این نسل، نسلی بس شرارت‌پیشه است. خواستار آیتی هستند! اما هیچ آیتی به ایشان داده نخواهد شد جز آیت یونس.

11:30  زیرا همان‌گونه که یونس آیتی بود برای مردم نینوا، پسر انسان نیز برای این نسل آیتی خواهد بود.

11:31  در روز جزا، ملکة جنوب با این نسل بر‌خواهد‌خاست و محکومشان خواهد کرد، زیرا از آن سوی دنیا آمد تا حکمت سلیمان را بشنود، و حال آنکه کسی بزرگتر از سلیمان اینجاست.

11:32  مردم نینوا در روز جزا با این نسل بر‌خواهند‌خاست و محکومشان خواهند کرد، زیرا آنان در اثر موعظة یونس توبه کردند، و حال آنکه کسی بزرگتر از یونس اینجاست.

11:33  «هیچکس چراغ را بر نمی‌افروزد تا آن را پنهان کند یا زیر کاسه‌ای بنهد، بلکه چراغ را بر چراغدان می‌گذارند تا هر که داخل شود نورش را ببیند.

11:34  چشم تو، چراغ بدن توست. اگر چشمت سالم باشد، تمام وجودت روشن خواهد بود. اما اگر چشمت فاسد باشد، تمام وجودت را تاریکی فراخواهدگرفت.

11:35  پس بهوش باش نوری که در توست، تاریکی نباشد.

11:36  چه اگر تمام وجودت روشن باشد و هیچ جزئی از آن تاریک نباشد، آنگاه همچون زمانی که نورِ چراغ بر تو می‌تابد، به‌تمامی در روشنایی خواهی بود.»

11:37  چون عیسی سخنان خود را به‌پایان رسانید، یکی از فریسیان او را به صرف غذا دعوت کرد. پس به خانة او رفت و بنشست.

11:38  اما فریسی چون دید که عیسی دستهایش را پیش از غذا نشست، سخت تعجب کرد.

11:39  آنگاه خداوند خطاب به او گفت: «شما فریسیان بیرون پیاله و بشقاب را پاک می‌کنید، اما از درون آکنده از آزید و خباثت!

11:40  ای نادانان، آیا آن که برون را آفرید، درون را نیز نیافرید؟

11:41  از آنچه در درون (ظرف) است به فقیران بدهید تا همه چیز برایتان پاک باشد.

11:42  «وای بر شما ای فریسیان! شما از نعناع و سُداب و هرگونه سبزی ده یک می‌دهید، اما عدالت را نادیده می‌گیرید و از محبت خدا غافلید. می‌بایست اینها را به‌جای می‌آوردید و آنها را نیز فراموش نمی‌کردید.

11:43  وای بر شما ای فریسیان! زیرا دوست می‌دارید در بهترین جای کنیسه‌ها بنشینید و مردم در کوچه و بازار شما را سلام گویند.

11:44  وای بر شما! زیرا چون قبرهایی بی‌نام و نشان‌اید که مردم ندانسته بر آنها راه می‌روند.»

11:45  یکی از فقیهان در پاسخ گفت: «استاد، تو با این سخنان به ما نیز اهانت می‌کنی.»

11:46  عیسی فرمود: «وای بر شما نیز، ای فقیهان، که بارهایی توان‌فرسا بر دوش مردم می‌نهید، اما خود حاضر نیستید حتی انگشتی برای کمک بجنبانید.

11:47  وای بر شما که برای پیامبرانی که به‌دست نیاکانتان کشته شدند، مقبره می‌سازید!

11:48  براستی که این گونه بر کار آنها مهر تأیید می‌زنید. آنها پیامبران را کشتند و شما آرامگاهشان را می‌سازید.

11:49  از این رو حکمت خدا می‌فرماید که ‹من برای آنها پیامبران و رسولان خواهم فرستاد. اما بعضی را خواهند کشت و بعضی را آزار خواهند رسانید.›

11:50  پس، خون همة پیامبرانی که خونشان از آغاز خلقت تا کنون ریخته شده است، بر گردن این نسل خواهد بود–

11:51  از خون هابیل تا خون زکریا که بین قربانگاه و محراب.معبد کشته شد. آری، به شما می‌گویم که این نسل برای این همه حساب پس خواهد داد.

11:52  وای بر شما ای فقیهان! زیرا کلید معرفت را غصب کرده‌اید. خود داخل نمی‌شوید و داخل‌شوندگان را نیز مانع می‌گردید.»

11:53  چون عیسی بیرون رفت، علمای دین و فریسیان سخت با او به مخالفت برخاستند و با سؤالات بسیار بر او تاختند

11:54  و در کمین بودند تا سخنی از زبانش بیرون کشند و گرفتارش سازند.

Chapter 12

12:1  در این هنگام، هزاران تن گرد آمدند، چندانکه بر یکدیگر پا می‌نهادند. عیسی نخست به سخن گفتن با شاگردان خود آغاز کرد و گفت: «از خمیرمایة فریسیان که همانا ریاکاری است، دوری کنید.

12:2  هیچ‌چیز پنهانی نیست که آشکار نشود و هیچ‌چیز پوشیده‌ای نیست که عیان نگردد.

12:3  آنچه در تاریکی گفته‌اید، در روشنایی شنیده خواهد شد، و آنچه پشت درهای بسته نجوا کرده‌اید، از فراز بامها اعلام خواهد شد.

12:4  «دوستان، به شما می‌گویم از کسانی که جسم را می‌کشند و بیش از این نتوانند، مترسید.

12:5  به شما نشان می‌دهم از که باید ترسید: از آن که پس از کشتن جسم، قدرت دارد به دوزخ اندازد. آری، به شما می‌گویم، از اوست که باید ترسید.

12:6  آیا پنج گنجشک به دو پول سیاه فروخته نمی‌شود؟ با این حال، حتی یکی از آنها نزد خدا فراموش نمی‌گردد.

12:7  حتی موهای سر شما به‌تمامی شمرده شده است. پس مترسید، زیرا ارزش شما بیش از هزاران گنجشک است.

12:8  «به شما می‌گویم، هر که مرا نزد مردم اقرار کند، پسر انسان نیز او را در حضور فرشتگان خدا اقرار خواهد کرد.

12:9  اما هرکه نزد مردم مرا انکار کند، در حضور فرشتگان خدا انکار خواهد شد.

12:10  هر که سخنی برضد پسر انسان گوید، بخشیده شود، اما هر که به روح‌القدس کفر گوید، بخشیده نخواهد شد.

12:11  چون شما را به کنیسه‌ها و به‌حضور حاکمان و صاحبمنصبان برند، نگران مباشید که چگونه از خود دفاع کنید یا چه بگویید،

12:12  زیرا در آن هنگام روح‌القدس آنچه را که باید بگویید به شما خواهد آموخت.»

12:13  ناگاه کسی از میان جمعیت به او گفت: «استاد، به برادرم بگو میراث پدری را با من قسمت کند.»

12:14  عیسی پاسخ داد: «ای مرد، چه کسی مرا بین شما داور یا مُقَسّم قرار داده است؟»

12:15  پس به مردم گفت: «بهوش باشید و از هر‌گونه حرص و آز بپرهیزید، زیرا زندگی انسان به فزونی داراییش نیست.»

12:16  سپس این مَثَل را برایشان آورد: «مردی ثروتمند از زراعت خویش محصول فراوان حاصل کرد.

12:17  پس با خود اندیشید، ‹چه کنم، زیرا جایی برای انباشتن محصول خود ندارم؟›

12:18  سپس گفت: ‹دانستم چه باید کرد! انبارهای خود را خراب می‌کنم و انبارهایی بزرگتر می‌سازم، و همة گندم و اموال خود را در آن ذخیره می‌کنم.

12:19  آنگاه به خود خواهم گفت: ای جان من، برای سالیان دراز اموال فراوان اندوخته‌ای. حال آسوده زی؛ بخور و بنوش و خوش باش.›

12:20  اما خدا به او گفت: ‹ای نادان! همین‌امشب جانت را از تو خواهند ستاند. پس آنچه اندوخته‌ای، از آنِ که خواهد شد؟›

12:21  این است فرجام کسی که برای خویشتن ثروت می‌اندوزد اما در قبال خدا ثروتمند نیست.»

12:22  آنگاه عیسی خطاب به شاگردان خود گفت: «پس به شما می‌گویم، نگران زندگی خود مباشید که چه بخورید، و نه نگران بدن خود که چه بپوشید.

12:23  زندگی از خوراک و بدن از پوشاک مهمتر است.

12:24  کلاغها را بنگرید: نه می‌کارند و نه می‌دروند، نه کاهدان دارند و نه انبار؛ با این همه خدا به آنها روزی می‌دهد. و شما چقدر باارزشتر از پرندگانید!

12:25  کیست از شما که بتواند با نگرانی، ساعتی بر عمر خود بیفزاید؟

12:26  پس، اگر از انجام چنین کار کوچکی ناتوانید، از چه سبب نگران مابقی هستید؟

12:27  سوسنها را بنگرید که چگونه نمو می‌کنند؛ نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند. به شما می‌گویم که حتی سلیمان نیز با همة شکوه و جلالش همچون یکی از آنها آراسته نشد.

12:28  پس اگر خدا علف صحرا را که امروز هست و فردا در تنور افکنده می‌شود، چنین می‌پوشانَد، چقدر بیشتر شما را، ای سست‌ایمانان، خواهد پوشانید!

12:29  پس در پی این مباشید که چه بخورید یا چه بنوشید. نگران اینها مباشید.

12:30  زیرا مردم بی‌ایمان این دنیا در پی این‌گونه چیزهایند، اما پدر شما می‌داند که به این همه نیاز دارید.

12:31  بلکه شما، در پی پادشاهی او باشید، که همة اینها نیز به شما داده خواهد شد.

12:32  «ای گلة کوچک، ترسان مباشید، زیرا خشنودی پدر شما این است که پادشاهی را به شما عطا کند.

12:33  آنچه دارید بفروشید و به فقرا بدهید؛ برای خود کیسه‌هایی فراهم کنید که پوسیده نشود، و گنجی پایان ناپذیر در آسمان بیندوزید، جایی که نه دزد آید و نه بید زیان رساند.

12:34  زیرا هرجا گنج شماست، دلتان نیز آنجا خواهد بود.

12:35  «کمر خود را برای خدمت ببندید و چراغ خویش را فروزان نگاه دارید.

12:36  همچون کسانی باشید که منتظرند سرورشان از جشن عروسی بازگردد، تا چون از راه رسد و در را کوبد، بیدرنگ بر او بگشایند.

12:37  خوشا‌به‌حال خادمانی که چون سرورشان بازگردد، آنان را بیدار و هشیار یابد. براستی به شما می‌گویم که خود کمر به خدمتشان خواهد بست؛ آری آنان را بر سفره خواهد نشانید و پیش آمده، از ایشان پذیرایی خواهد کرد.

12:38  خوشا‌به‌حال خادمانی که چون سرورشان از راه رسد، چه در پاس دوم شب، چه در پاس سوم، ایشان را بیدار و هشیار یابد.

12:39  «بدانید که اگر صاحبخانه می‌دانست دزد در چه ساعتی خواهد آمد، نمی‌گذاشت به خانه‌اش دستبرد زنند.

12:40  پس شما نیز آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی خواهد آمد که انتظار ندارید.»

12:41  پطرس پرسید: «سرور من، آیا این مثل را برای ما آوردی یا برای همه؟»

12:42  خداوند در پاسخ گفت: «پس آن کارگزار امین و دانا کیست که اربابش او را به سرپرستی خادمان خانة خود گماشته باشد تا سهم خوراک آنان به‌موقع بدهد؟

12:43  خوشا‌به‌حال آن غلام که چون اربابش بازگردد، او را مشغول کار بیند.

12:44  یقین بدانید که او را بر همة مایملک خود خواهد گماشت.

12:45  اما اگر آن غلام با خود بیندیشد که ‹ارباب در آمدن تأخیر کرده،› و به آزار خادم‌ها و خادمه‌ها، و خوردن و نوشیدن و میگساری بپردازد،

12:46  آنگاه اربابش در روزی که انتظار ندارد و در ساعتی که از آن آگاه نیست خواهد آمد و او را از میان دو‌پاره کرده، در جایگاه خیانتکاران خواهد افکند.

12:47  غلامی که خواستِ اربابش را می‌داند و با این حال، خود را برای انجام آن آماده نمی‌کند، تازیانة بسیار خواهد خورد.

12:48  اما آن که خواست اربابش را نمی‌داند و کاری می‌کند که سزاوار تنبیه است، تازیانة کمتر خواهد خورد. هرکه به او بیشتر داده شود، از او بیشتر نیز مطالبه خواهد شد؛ و هرکه مسؤلیتش بیشتر بُوَد، پاسخ‌گویی‌اش نیز بیشتر خواهد بود.

12:49  «آمده‌ام تا بر زمین آتش افروزم، و ای کاش که تا‌کنون افروخته شده بود!

12:50  اما مرا تعمیدی باید، و چه در فشارم تا به انجام رسد.

12:51  گمان می‌برید آمده‌ام تا صلح به زمین آورم؟ نه، بلکه تا جدایی افکنم.

12:52  از این پس، میان پنج تن از اهل یک خانه جدایی خواهد افتاد؛ سه علیه دو خواهند بود و دو علیه سه.

12:53  پدر علیه پسر و پسر علیه پدر، مادر علیه دختر و دختر علیه مادر، مادرشوهر علیه عروس و عروس علیه مادرشوهر.»

12:54  سپس به جماعت گفت: «چون بینید ابری در مغرب پدیدار شود، بیدرنگ گویید: ‹باران خواهد بارید،› و باران می‌بارد.

12:55  و چون باد جنوب وزد، گویید: ‹هوا گرم خواهد شد،› و چنین می‌شود.

12:56  ای ریاکاران! شما که نیک می‌دانید چگونه سیمای زمین و آسمان را تعبیر کنید، چگونه است که از تعبیر زمان حاضر ناتوانید؟

12:57  «چرا خود دربارة آنچه درست است قضاوت نمی‌کنید؟

12:58  هنگامی که با شاکی خود به محکمه می‌روی، بکوش تا در راه با او آشتی کنی، وگرنه تو را نزد قاضی خواهد‌کشانید، و قاضی تو را به نگهبان خواهد سپرد و او تو را به زندان خواهد افکند.

12:59  به تو می‌گویم که تا شاهی آخر را نپردازی، از زندان به‌در نخواهی آمد.»

Chapter 13

13:1  در همان زمان، عده‌ای از حاضران، از جلیلیانی با عیسی سخن گفتندکه پیلاطس خونشان را با خون قربانیهایشان در‌هم‌آمیخته بود.

13:2  عیسی در پاسخ گفت: آیا گمان می‌کنید چون آن جلیلیان به چنین روز دچار شدند، از بقیة اهالی جلیل گناهکارتر بودند؟

13:3  به شما می‌گویم که چنین نیست. بلکه اگر توبه نکنید، شما نیز جملگی هلاک خواهید شد.

13:4  و آیا گمان می‌کنید، آن هجده تن که برج سلوام بر آنها افتاد و مردند، از دیگر ساکنان اورشلیم خطاکارتر بودند؟

13:5  به شما می‌گویم که چنین نیست. بلکه اگر توبه نکنید، شما نیز جملگی هلاک خواهید شد.»

13:6  سپس این مَثَل را آورد: «مردی درخت انجیری در تاکستان خود کاشت. چون خواست میوة آن بچیند، چیزی بر آن نیافت.

13:7  پس به باغبان خود گفت: ‹سه سال است برای چیدن میوة این درخت می‌آیم اما چیزی نمی‌یابم. آن را ببُر، تا خاک را هدر ندهد.›

13:8  اما او پاسخ داد: ‹سرورم، بگذار یک سال دیگر هم بماند. گِردَش را خواهم کند و کودش خواهم داد.

13:9  اگر سال بعد میوه آورد که هیچ؛ اگر نیاورد آنگاه آن را بِبُر.› »

13:10  در یکی از روزهای شبات، عیسی در کنیسه‌ای تعلیم می‌داد.

13:11  در آنجا زنی بود که روحی او را هجده سال علیل کرده بود. پشتش خمیده شده بود و به هیچ‌روی توان راست ایستادن نداشت.

13:12  چون عیسی او را بدید، نزد خود فرایش خواند و فرمود: «ای زن، از ضعف خود خلاصی یافتی!»

13:13  سپس بر او دست نهاد و او بیدرنگ راست ایستاده، خدا را سپاس گفت.

13:14  اما رئیس کنیسه از اینکه عیسی در روز شبات شفا داده بود، خشمگین شد و به مردم گفت: «شش روز برای کار دارید. در آن روزها بیایید و شفا بگیرید، نه در روز شبات.»

13:15  خداوند در پاسخ گفت: «ای ریاکاران! آیا هیچیک از شما در روز شبات گاو یا الاغ خود را از طویله باز نمی‌کند تا برای آب دادن بیرون ببرد؟

13:16  پس آیا نمی‌بایست این زن را که دختر ابراهیم است و شیطان هجده سال اسیرش کرده بود، در روز شبات آزاد کرد؟»

13:17  چون این را گفت، مخالفانش جملگی شرمسار شدند، اما جمعیت همگی از آن همه کارهای شگفت‌آور او شادمان بودند.

13:18  آنگاه گفت: «پادشاهی خدا به چه مانَد؟ آن را به چه تشبیه کنم؟

13:19  همچون دانة خردلی است که شخصی آن را بر‌می‌گیرد و در باغ خود می‌کارد. آن دانه می‌روید و درختی می‌شود، آن گونه که پرندگان آسمان می‌آیند و بر شاخه‌هایش لانه می‌سازند.»

13:20  باز گفت: «پادشاهی خدا را به چه تشبیه کنم؟

13:21  همچون خمیرمایه‌ای است که زنی برداشت و با مقدار زیادی آرد مخلوط کرد تا تمامی خمیر ور‌می‌آمد.»

13:22  عیسی در راه اورشلیم، به شهرها و روستاها می‌رفت و تعلیم می‌داد.

13:23  در این میان، کسی از او پرسید: « سَروَر من، آیا تنها شماری اندک از مردم نجات خواهند یافت؟» به ایشان گفت:

13:24  «سخت بکوشید تا از درِ تنگ داخل شوید، زیرا به شما می‌گویم بسیاری خواهند کوشید تا داخل شوند، اما نخواهند توانست.

13:25  چون صاحب خانه برخیزد و در را ببندد، بیرون ایستاده، در را خواهید کوبید و خواهید گفت: ‹سَروَرا، در بر ما بگشا!› اما او پاسخ خواهد داد: ‹شما را نمی‌شناسم؛ نمی‌دانم از کجایید؟›

13:26  خواهید گفت: ‹ما با تو خوردیم و آشامیدیم و تو در کوچه‌های ما تعلیم می‌دادی.›

13:27  اما جواب خواهید شنید: ‹شما را نمی‌شناسم؛ نمی‌دانم از کجایید؟ ای بدکاران از من دور شوید.›

13:28  آنگاه در آنجا گریه و دندان بر هم ساییدن خواهد بود، زیرا ابراهیم و اسحاق و یعقوب و همة انبیا را در پادشاهی خدا خواهید دید اما خود را محروم خواهید یافت.

13:29  مردم از شرق و غرب و شمال و جنوب، خواهند آمد و بر سفرة پادشاهی خدا خواهند نشست.

13:30  آری، هستندآخرینی که اول خواهند شد، و اولینی که آخر.»

13:31  در آن هنگام، تنی چند از فریسیان نزد عیسی آمدند و گفتند: «اینجا را ترک کن و به جایی دیگر برو، زیرا هیرودیس می‌خواهد تو را بکشد.»

13:32  در جواب گفت: «بروید و به آن روباه بگویید که ‹امروز و فردا دیوها را بیرون می‌رانم و مردم را شفا می‌بخشم، و در روز سوم کار خویش به‌کمال خواهم رسانید.

13:33  اما امروز و فردا و پس‌فردا باید به راه خود ادامه دهم، زیرا ممکن نیست نبی بیرون از اورشلیم کشته شود.›

13:34  ای اورشلیم، ای اورشلیم، ای قاتل پیامبران و سنگسارکنندة رسولانی که نزدت فرستاده می‌شوند! چند بار خواستم همچون مرغی که جوجه‌هایش را زیر بالهای خویش جمع می‌کند، فرزندان تو را گرد‌آورم، اما نخواستی.

13:35  اکنون خانة شما برایتان وا‌گذاشته می‌شود. و به شما می‌گویم که دیگر مرا نخواهید دید تا روزی که بگویید: ‹مبارک است او که به‌نام خداوند می‌آید.› »

Chapter 14

14:1  در یکی از روزهای شبات که عیسی برای صرف غذا به خانة فریسی سرشناسی رفته بود، حاضران بدقت او را زیر نظر داشتند.

14:2  مقابل او مردی بود که بدنش ورم کرده بود.

14:3  عیسی از فقیهان و فریسیان پرسید: «آیا شفا دادن در روز شبات جایز است یا نه؟»

14:4  آنان خاموش ماندند. پس عیسی آن مرد را گرفته، شفا داد و مرخص فرمود.

14:5  سپس رو به آنان کرد و پرسید: «کیست از شما که الاغ یا گاوش در روز شبات در چاه بیفتد و بیدرنگ آن را بیرون نیاوَرَد؟»

14:6  آنان پاسخی نداشتند.

14:7  چون عیسی دید میهمانان چگونه صدر مجلس را برای خود اختیار می‌کنند، این مَثَل را برایشان آورد:

14:8  «چون کسی تو را به مجلس عروسی دعوت کند، صدر مجلس منشین، زیرا شاید کسی سرشناس‌تر از تو دعوت شده باشد.

14:9  در آن صورت میزبانی که هر دو شما را دعوت کرده است، خواهد آمد و به تو خواهد گفت: ‹جایت را به این شخص بده.› ناگزیر با سرافکندگی پایین مجلس خواهی نشست.

14:10  بلکه هرگاه کسی میهمانت کند، برو و پایین‌ترین جای مجلس بنشین، تا چون میزبان آید، تو را گوید: ‹دوست من، بفرما جای بالاتری بنشین.› آنگاه نزد دیگر میهمانان سربلند خواهی شد.

14:11  زیرا هرکه خود را بزرگ سازد، خوار خواهد شد، و هرکه خود را خوار سازد، سرافراز خواهد گردید.»

14:12  سپس عیسی به میزبانش گفت: «چون ضیافتِ ناهار یا شام می‌دهی، دوستان و برادران و خویشان و همسایگان ثروتمند خویش را دعوت مکن؛ زیرا آنان نیز تو را دعوت خواهند کرد و بدین سان عوض خواهی یافت.

14:13  پس چون میهمانی می‌دهی، فقیران و معلولان و لنگان و کوران را دعوت کن

14:14  تا سعادتمند شوی؛ زیرا آنان را چیزی نیست که در عوض به تو بدهند، و پاداش خود را در قیامت پارسایان خواهی یافت.»

14:15  چون یکی از میهمانان که با عیسی هم‌سفره بود این را شنید، گفت: «خوشا‌به‌حال آن که در ضیافت پادشاهی خدا نان خورَد.»

14:16  عیسی در پاسخ گفت: «شخصی ضیافتی بزرگ ترتیب داد و بسیاری را دعوت کرد.

14:17  چون وقت شام فرا‌رسید، خادمش را فرستاد تا دعوت‌شدگان را گوید: ‹بیایید که همه چیز آماده است.›

14:18  اما آنها هر‌یک عذری آوردند. یکی گفت: ‹مزرعه‌ای خریده‌ام که باید بروم آن را ببینم. تمنا اینکه معذورم بداری.›

14:19  دیگری گفت: ‹پنچ جفت گاو خریده‌ام، و هم‌اکنون در راهم تا آنها را بیازمایم. مرا معذور دار.›

14:20  سومی نیز گفت: ‹تازه زن گرفته‌ام، و از این رو نمی‌توانم بیایم.›

14:21  پس خادم بازگشت و سرور خود را آگاه ساخت. میزبان خشمگین شد و به خادم دستور داد که به کوچه و بازار شهر بشتابد و فقیران و معلولان و کوران و لنگان را بیاورد.

14:22  خادم گفت: ‹سرور من، دستورت را انجام دادم، اما هنوز جا هست.›

14:23  پس آقایش گفت: ‹به جاده‌ها و کوره‌راههای بیرون از شهر برو و به‌اصرار مردم را به ضیافت من بیاور تا خانه‌ام پر شود.

14:24  به شما می‌گویم که هیچ‌یک از دعوت شدگان، شام مرا نخواهند چشید.› »

14:25  جمعیتی انبوه عیسی را همراهی می‌کرد. رو بدیشان کرد و گفت:

14:26  «هر که نزد من آید و از پدر و مادر، زن و فرزند، برادر و خواهر، و حتی از جان خود متنفر نباشد، شاگرد من نتواند بود.

14:27  و هرکه صلیب خود بر‌نگیرد و از پی من نیاید، شاگرد من نتواند بود.

14:28  کیست از شما که قصد بنای برجی داشته باشد و نخست ننشیند تا هزینة آن برآوُرد کند و ببیند آیا توان تکمیل آن دارد یا نه؟

14:29  زیرا اگر پی آن بگذارد اما از تکمیل بنا درماند، هرکه بیند، استهزا کرده،

14:30  گوید: ‹این شخص ساختن بنایی را آغاز کرد، اما از تکمیل آن درمانده است!›

14:31  و یا کدام پادشاه است که راهیِ جنگ با پادشاهی دیگر شود، بی‌آنکه نخست بنشیند و بیندیشد که آیا با ده هزار سرباز می‌تواند به رویارویی با کسی رود که با بیست هزار سرباز به جنگ او می‌آید؟

14:32  و اگر بیند که او را توان رویارویی نیست، آنگاه تا سپاه دشمن دور است، هیأتی خواهد فرستاد تا شرایط صلح را جویا شود.

14:33  به همین‌سان، هیچ‌یک از شما نیز تا از تمام دارایی خود دست نشویید، شاگرد من نتوانید بود.

14:34  «نمک نیکوست، اما اگر خاصیتش را از دست بدهد، چگونه می‌توان آن را باز نمکین ساخت؟

14:35  نه به کار زمین می‌آید و نه در‌خور کُپة کود است؛ بلکه آن را دور می‌ریزند. هر که گوش شنوا دارد، بشنود!»

Chapter 15

15:1  و اما خراجگیران و گناهکاران جملگی نزد عیسی گرد می‌آمدند تا سخنانش را بشنوند.

15:2  اما فریسیان و علمای دین همهمه‌کنان می‌گفتند: «این مرد گناهکاران را می‌پذیرد و با آنان نان می‌خورد.»

15:3  پس عیسی این مثل را برایشان آورد:

15:4  «کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و چون یکی از آنها گم شود، آن نود و نه را در صحرا نگذارد و در پی آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟

15:5  و چون گوسفند گمشده را یافت، آن را با شادی بر دوش نهد

15:6  و به خانه آمده، دوستان و همسایگان را فرا‌خواند و‌گوید: ‹با من شادی کنید، زیرا گوسفند گمشدة خویش بازیافتم.›

15:7  به شما می‌گویم، به همین‌سان در آسمان برای یک گناهکار که توبه می‌کند، جشن و سرور عظیم‌تری برپا می‌شود تا برای نود و نه پارسا که نیاز به توبه ندارند.

15:8  «و یا کدام زن است که ده سکة نقره داشته باشد و چون یکی از آنها گم شود، چراغی بر‌نیفروزد و خانه را نروبد و تا آن را نیافته از جستن باز نایستد؟

15:9  و چون آن را یافت، دوستان و همسایگان را فرا‌خواند و گوید: ‹با من شادی کنید، زیرا سکة گمشدة خویش بازیافتم.›

15:10  به شما می‌گویم، به همین‌سان، برای توبة یک گناهکار، در حضور فرشتگان خدا جشن و سرور برپا می‌شود.»

15:11  سپس ادامه داد: «مردی را دو پسر بود.

15:12  روزی پسر کوچک به پدر خود گفت: ‹ای پدر، سهمی را که از دارایی تو به من خواهد رسید، اکنون به من بده.› پس پدر دارایی خود را بین آن دو تقسیم کرد.

15:13  پس از چندی، پسر کوچکتر آنچه داشت گرد آورد و راهی دیاری دوردست شد و ثروت خویش در آنجا به عیاشی بر‌باد داد.

15:14  چون هر چه داشت خرج کرد، قحطی شدید در آن دیار آمد و او سخت به تنگدستی افتاد.

15:15  از این رو، خدمتگزاری یکی از مردمان آن سامان پیشه کرد. و او وی را به خوکبانی در مزرعة خویش برگماشت.

15:16  پسر آرزو داشت شکم خود با خوراک خوکها سیر کند، اما هیچ‌کس به او چیزی نمی‌داد.

15:17  سرانجام به خود آمد و گفت: ‹ای بسا کارگران پدرم خوراک اضافی نیز دارند و من اینجا از فرط گرسنگی تلف می‌شوم.

15:18  پس برمی‌خیزم و نزد پدر می‌روم و می‌گویم: «پدر، به آسمان و به تو گناه کرده‌ام.

15:19  دیگر شایسته نیستم پسرت خوانده شوم. با من همچون یکی از کارگرانت رفتار کن.»›

15:20  پس برخاست و راهی خانة پدر شد. اما هنوز دور بود که پدرش او را دیده، دل بر وی بسوزاند و شتابان به‌سویش دویده، در آغوشش کشید و غرق بوسه‌اش ساخت.

15:21  پسر گفت: ‹پدر، به آسمان و به تو گناه کرده‌ام. دیگر شایسته نیستم پسرت خوانده شوم.›

15:22  اما پدر به خدمتکارانش گفت: ‹بشتابید! بهترین جامه را بیاورید و به او بپوشانید. انگشتری بر انگشتش و کفش به پاهایش کنید.

15:23  گوسالة پرواری آورده، سر ببرید تا بخوریم و جشن بگیریم.

15:24  زیرا این پسر من مرده بود، زنده شد؛ گم شده بود، یافت شد!› پس به جشن و سرور پرداختند.

15:25  «و اما پسر بزرگتر در مزرعه بود. چون به خانه نزدیک شد و صدای ساز و آواز شنید،

15:26  یکی از خدمتکاران را فرا‌خواند و پرسید چه خبر است.

15:27  خدمتکار پاسخ داد: ‹برادرت آمده و پدرت گوسالة پرواری سر بریده، زیرا پسرش را بسلامت باز‌یافته است.›

15:28  چون این را شنید، برآشفت و نخواست به خانه درآید. پس پدر بیرون آمد و به او التماس کرد.

15:29  اما او در جواب پدر گفت: ‹اینک سالهاست تو را چون غلامان خدمت کرده‌ام و هرگز از فرمانت سر نپیچیده‌ام. اما تو هرگز حتی بزغاله‌ای به من ندادی تا با دوستانم ضیافتی به‌پا کنم.

15:30  و حال که این پسرت بازگشته است، پسری که دارایی تو را با روسپی‌ها بر‌باد داده، برایش گوسالة پرواری سر بریده‌ای!›

15:31  پدر گفت: ‹پسرم، تو همواره با منی، و هرآنچه دارم، مال توست.

15:32  اما اکنون باید جشن بگیریم و شادی کنیم، زیرا این برادر تو مرده بود، زنده شد؛ گم شده بود، یافت شد!› »

Chapter 16

16:1  آنگاه عیسی به شاگردان خود گفت: «توانگری را مباشری بود. چون شکایت به او رسید که مباشر اموال او را بر باد می‌دهد،

16:2  او را فراخواند و پرسید: ‹این چیست که دربارة تو می‌شنوم؟ حساب خود بازپس ده که دیگر مباشر من نتوانی بود.›

16:3  مباشر با خود اندیشید: ‹چه کنم؟ ارباب می‌خواهد از کار برکنارم کند. یارای زمین کندن ندارم و از گدایی نیز عار دارم.

16:4  دانستم چه باید کرد تا چون شغلم از کف دادم، کسانی باشند که مرا در خانه‌هایشان بپذیرند.›

16:5  پس، بدهکاران ارباب خویش یک به یک به حضور فراخواند. از اولی پرسید: ‹چقدر به سرورم بدهکاری؟›

16:6  پاسخ داد: ‹صد خمره روغن زیتون.› گفت: ‹بگیر، این حساب توست. بنشین و رقم آن را عوض کن و بنویس پنجاه خمره!›

16:7  سپس از دومی پرسید: ‹تو چقدر بدهکاری؟› پاسخ داد: ‹صد خروار گندم.› گفت: ‹بگیر، این حساب توست. رقم آن را عوض کن و بنویس هشتاد خروار!›

16:8  ارباب، مباشر متقلب را تحسین کرد، زیرا عاقلانه عمل کرده بود؛ چرا که فرزندان این عصر در مناسبات خود با هم‌عصران خویش از فرزندان نور عاقلترند.

16:9  به شما می‌گویم که مال این دنیای فاسد را برای یافتن دوستان صرف کنید تا چون از آن مال اثری نماند، شما را در خانه‌های جاودانی بپذیرند.

16:10  «آن که در امور کوچک امین باشد، در امور بزرگ نیز امین خواهد بود، و آن که در امور کوچک امین نباشد، در امور بزرگ نیز امین نخواهد بود.

16:11  پس اگر در به‌کار‌بردن مال این دنیای فاسد امین نباشید، کیست که مال حقیقی را به شما بسپارد؟

16:12  و اگر در به‌کار‌بردن مال دیگری امین نباشید، کیست که مال خود شما را به شما بدهد؟

16:13  هیچ غلامی دو ارباب را خدمت نتواندکرد، زیرا یا از یکی نفرت خواهد داشت و به دیگری مهر خواهد ورزید، و یا سرسپردة یکی خواهد بود و دیگری را خوار خواهد شمرد. نمی‌توانید هم بندة خدا باشید، هم بندة پول.»

16:14  فریسیانِ پول‌دوست با شنیدن این سخنان، عیسی را به ریشخند گرفتند.

16:15  به آنها گفت: «شما آن کسانید که خویشتن در نظر مردم پارسا می‌نمایید، اما خدا از دلتان آگاه است. آنچه مردم ارج بسیارش نهند، در نظر خدا ناپسند است!

16:16  «تورات و انبیا تا زمان یحیی بود. از آن پس، پادشاهی خدا بشارت داده می‌شود و همگان به قهر و زور راه خود بدان می‌گشایند.

16:17  با این حال، آسانتر است آسمان و زمین از میان برود تا اینکه نقطه‌ای از تورات فرو‌افتد!

16:18  «هر که زن خویش را طلاق دهد و زنی دیگر اختیار کند، زنا کرده است، و نیز هر که با زنی مطلقه نکاح کند، مرتکب زنا شده است.»

16:19  «مردی ثروتمند بود که جامه از کتان لطیف ارغوانی بر تن می‌کرد و همه‌روزه به خوشگذرانی مشغول بود.

16:20  بر در خانة او فقیری می‌نهادند، ایلعازر نام، که بدنش پوشیده از جراحت بود.

16:21  ایلعازر آرزو داشت با خرده‌های غذا که از سفرة آن مرد ثروتمند فرو‌می‌افتاد، خود را سیر کند. حتی سگان نیز می‌آمدند و زخمهایش را می‌لیسیدند.

16:22  باری، آن فقیر مُرد و فرشتگان او را به جوار ابراهیم بردند. ثروتمند نیز مُرد و او را دفن کردند.

16:23  اما چون چشمان خود در عالم مردگان بگشود، خود را در عذاب یافت. از دور، ابراهیم را دید و ایلعازر را نیز در جوار او.

16:24  پس با صدای بلند گفت: ‹ای پدر من ابراهیم، بر من ترحم کن و ایلعازر را بفرست تا نوک انگشت خود در آب تَر کند و زبانم خنک سازد، زیرا در این آتش عذاب می‌کشم.›

16:25  اما ابراهیم پاسخ داد: ‹ای فرزند، به‌یاد آر که تو در زندگی، از همة چیزهای خوب بهره‌مند شدی، حال‌آنکه چیزهای بد نصیب ایلعازر شد. اکنون او اینجا در آسایش است و تو در عذاب.

16:26  از این گذشته، بین ما و شما پرتگاهی هست؛ آنان که بخواهند از اینجا نزد تو آیند نتوانند، و آنان نیز که آنجایند نتوانند نزد ما آیند.›

16:27  گفت: ‹پس، ای پدر، تمنا اینکه ایلعازر را به خانة پدرم بفرستی،

16:28  زیرا مرا پنج برادر است. او را بفرست تا برادرانم را هشدار دهد، مبادا آنان نیز به این مکان عذاب درافتند.›

16:29  ابراهیم پاسخ داد: ‹آنها موسی و انبیا را دارند، پس به سخنان ایشان گوش فرادهند.›

16:30  گفت: ‹نه، ای پدر ما ابراهیم، بلکه اگر کسی از مردگان نزد آنها برود، توبه خواهند کرد.›

16:31  ابراهیم به او گفت: ‹اگر به موسی و انبیا گوش نسپارند، حتی اگر کسی از مردگان زنده شود، مجاب نخواهند شد.› »

Chapter 17

17:1  آنگاه به شاگردان خود گفت: «از لغزشها گریزی نیست، اما وای بر کسی که آنها را سبب گردد.

17:2  او را بهتر آن می‌بود که سنگ آسیایی به گردنش بیاویزند و به دریا افکنند تا اینکه سبب لغزش یکی از این کوچکان شود.

17:3  پس مراقب خود باشید. اگر برادرت گناه کند، او را توبیخ کن، و اگر توبه کرد، ببخشایش.

17:4  اگر هفت بار در روز به تو گناه ورزد، و هفت بار نزد تو بازآید و گوید: ‹توبه می‌کنم،› او را ببخشا.»

17:5  رسولان به خداوندگفتند: «ایمان ما را بیفزا!»

17:6  خداوند پاسخ داد: «اگر ایمانی به کوچکی دانة خردل داشته باشید، می‌توانید به این درخت توت بگویید از ریشه برآمده در دریا کاشته شود، و از شما فرمان خواهد برد.

17:7  «کیست از شما که چون خدمتکارش از شخم زدن یا چرانیدن گوسفندان در صحرا بازگردد، او را گوید: ‹بیا، بنشین و بخور›؟

17:8  آیا نخواهد گفت: ‹شام مرا آماده کن و کمر به پذیرایی‌ام بربند تا بخورم و بیاشامم، و بعد تو بخور و بیاشام›؟

17:9  آیا مِنّت از خدمتکار خود خواهد برد که فرمانش را به‌جای آورده است؟

17:10  پس، شما نیز چون آنچه به شما فرمان داده شده است، به‌جای آوردید، بگویید: ‹ما خدمتکارانی نالایقیم و تنها انجام وظیفه کرده‌ایم.› »

17:11  عیسی بر سر راه خود به اورشلیم، از حدّ سامره و جلیل می‌گذشت.

17:12  پس چون به دهی وارد می‌شد، ده جذامی به او برخوردند. آنها دور ایستاده

17:13  با صدای بلند فریاد برآوردند: «ای عیسی، ای استاد، بر ما ترحم کن.»

17:14  چون عیسی آنها را دید، گفت: «بروید و خود را به کاهن بنمایید.» آنها به‌راه افتادند و در میانة راه از جذام پاک شدند.

17:15  یکی از آنها چون دید که شفا یافته است، در‌حالی‌که با صدای بلند خدا را ستایش می‌کرد، بازگشت؛

17:16  و خود را به پای عیسی افکند و او را سپاس گفت. آن جذامی سامری بود.

17:17  عیسی فرمود: «مگر همة آن ده تن پاک نشدند؟ پس نُه تن دیگر کجایند؟

17:18  آیا بجز این غریبه، کسی دیگر بازنگشت تا خدا را سپاس گوید؟»

17:19  سپس به او گفت: «برخیز و برو، ایمانت تو را شفا داده است.»

17:20  عیسی در پاسخ فریسیان که پرسیده بودند پادشاهی خدا کی خواهد آمد، گفت: «آمدن پادشاهی خدا را نمی‌توان به مشاهده دریافت،

17:21  و کسی نخواهد گفت اینجا یا آنجاست، زیرا پادشاهی خدا در میان شماست.»

17:22  سپس به شاگردان گفت: «زمانی می‌آید که آرزو خواهیدکرد یکی از روزهای پسر انسان را ببینید، اما نخواهید دید.

17:23  مردم به شما خواهند گفت: ‹او اینجاست،› یا ‹او آنجاست.› اما در پی آنها مروید.

17:24  زیرا پسر انسان در روز خود همچون صاعقه خواهد بود که در یک آن می‌درخشد و آسمان را از کران تا کران روشن می‌کند.

17:25  اما نخست می‌باید رنج بسیار کشد و از سوی این نسل طرد شود.

17:26  روزهای پسر انسان همچون روزهای نوح خواهد بود.

17:27  مردم می‌خوردند و می‌نوشیدند و زن می‌گرفتند و شوهر می‌کردند تا آن روز که نوح به کشتی درآمد. آنگاه سیل برخاست و همه را هلاک کرد.

17:28  در زمان لوط نیز چنین بود. مردم سرگرم خوردن و نوشیدن و خرید و فروش و زراعت و عمارت بودند.

17:29  اما روزی که لوط سدوم را ترک گفت، آتش و گوگرد از آسمان بارید و همه را هلاک کرد.

17:30  روز ظهور پسر انسان به همین‌گونه خواهد بود.

17:31  در آن روز، کسی که بر بام خانه‌اش باشد و اثاثه‌اش در درون خانه، برای برداشتن آنها فرود نیاید. و آن که در مزرعه باشد نیز به خانه بازنگردد.

17:32  زن لوط را به‌یاد آرید!

17:33  هر که بخواهد جان خویش حفظ کند، آن را از دست خواهد داد، و هر که جان خویش از دست دهد، آن را محفوظ خواهد داشت.

17:34  به شما می‌گویم، در آن شب از دو تن که بر یک بسترند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد.

17:35  و از دو زن که در یک جا گندم آسیا می‌کنند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد.

17:36  نیز از دو مرد که در مزرعه‌اند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد.»

17:37  پرسیدند: «کجا، ای خداوند؟» پاسخ گفت: «هر جا لاشه‌ای باشد، لاشخوران در آنجا گرد‌می‌آیند!»

Chapter 18

18:1  عیسی برای شاگردان مثلی آورد تا نشان دهد که باید همیشه دعا کنند و هرگز دلسرد نشوند.

18:2  فرمود: «در شهری قاضی‌ای بود که نه از خدا ترسی داشت، نه به خلق خدا توجهی.

18:3  در آن شهر بیوه‌زنی بود که پیوسته نزد او می‌آمد و از او می‌خواست دادش از دشمن بستاند.

18:4  قاضی چندگاهی به او اعتنا نکرد. اما سرانجام با خود گفت: ‹هرچند از خدا نمی‌ترسم و به خلق خدا نیز بی‌توجهم،

18:5  اما چون این بیوه‌زن مدام زحمتم می‌دهد، دادش می‌ستانم، مبادا پیوسته بیاید و مرا به‌ستوه آورد!› »

18:6  آنگاه خداوند فرمود: «شنیدید این قاضی بی‌انصاف چه گفت؟

18:7  حال، آیا خدا به داد برگزیدگان خود که روز و شب به درگاه او فریاد برمی‌آورند، نخواهد رسید؟ آیا این کار را همچنان به عقب خواهد انداخت؟

18:8  به شما می‌گویم که بزودی به داد ایشان خواهد رسید. امّا هنگامی که پسر انسان آید، آیا ایمان بر زمین خواهد یافت؟»

18:9  آنگاه برای برخی که از پارسایی خویش مطمئن بودند و در دیگران به‌دیدة تحقیر می‌نگریستند، این مثل را آورد:

18:10  «دو نفر برای عبادت به معبد رفتند، یکی فریسی، دیگری خراجگیر.

18:11  فریسی بایستاد و با خود چنین دعاکرد: ‹خدایا، تو را شکر می‌گویم که همچون دیگر مردمان دزد و بدکاره و زناکار نیستم، و نه مانند این خراجگیرم.

18:12  دو بار در هفته روزه می‌گیرم و از هر چه به‌دست می‌آورم، ده یک می‌دهم.›

18:13  اما آن خراجگیر دور ایستاد و نخواست حتی چشمان خود را به‌سوی آسمان بلند کند، بلکه بر سینة خود می‌کوفت و می‌گفت: ‹خدایا، بر منِ گناهکار رحم کن.›

18:14  به شما می‌گویم که این مرد، و نه آن دیگر، در پیشگاه خدا پارسا شمرده شده به خانه رفت. زیرا هر که خود را برافرازد، خوار خواهد شد، و هر که خود را خوار سازد، سرافراز خواهد گردید.»

18:15  مردم حتی نوزادان را نزد عیسی می‌آوردند تا ایشان را لمس کند. شاگردان چون این را دیدند، مردم را سرزنش کردند.

18:16  اما عیسی آنان را نزد خود فرا‌خواند و گفت: «بگذارید کودکان نزد من آیند و ایشان را بازمدارید، زیرا پادشاهی خدا از آن چنین کسان است.

18:17  براستی به شما می‌گویم، هر که پادشاهی خدا را همچون کودکی نپذیرد، بدان راه نخواهد یافت.»

18:18  حاکمی از او پرسید: «استاد نیکو، چه کنم تا وارث حیات جاویدان شوم؟»

18:19  عیسی پاسخ داد: «چرا مرا نیکو می‌خوانی؟ هیچ‌کس نیکو نیست، جز خدا.

18:20  احکام را می‌دانی: زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده، پدر ومادر خود را گرامی دار.»

18:21  گفت: «همة اینها را از کودکی به‌جا آورده‌ام.»

18:22  عیسی چون این را شنید، گفت: «هنوز یک چیز کم داری؛ آنچه داری بفروش و بهایش را میان تنگدستان تقسیم کن، که در آسمان گنج خواهی داشت. آنگاه بیا و از من پیروی کن.»

18:23  چون این را شنید، اندوهگین شد، زیرا ثروت بسیار داشت.

18:24  عیسی به او نگاه کرد و گفت: «چه دشوار است راه یافتن ثروتمندان به پادشاهی خدا!

18:25  گذشتن شتر از سوراخ سوزن آسانتر است از راهیابی شخص ثروتمند به پادشاهی خدا.»

18:26  کسانی که این را شنیدند، پرسیدند: «پس چه کسی می‌تواند نجات یابد؟»

18:27  فرمود: «آنچه برای انسان ناممکن است برای خدا ممکن است.»

18:28  پطرس گفت: «ما که خانه و کاشانه خود را ترک گفتیم تا از تو پیروی کنیم!»

18:29  عیسی به ایشان گفت: «براستی به شما می‌گویم، کسی نیست که خانه یا زن یا برادر یا والدین یا فرزندان را به‌خاطر پادشاهی خدا ترک کند،

18:30  و در همین عصر چند برابر به‌دست نیاورد، و در عصر آینده نیز حیات جاویدان را.»

18:31  آنگاه آن دوازده را به کناری کشید و به ایشان گفت: «ما به اورشلیم می‌رویم، و اینک آنچه انبیا دربارة پسر انسان نوشته‌اند، به انجام خواهد رسید.

18:32  زیرا او را به غیریهودیان خواهند سپرد. آنها او را استهزا و توهین خواهند کرد و‌آب دهان بر او انداخته، تازیانه‌اش خواهند زد و خواهند کشت.

18:33  اما در روز سوم برخواهدخاست.»

18:34  شاگردان هیچ یک از اینها را درک نکردند. معنی سخن او از آنان پنهان بود و درنیافتند دربارة چه سخن می‌گوید.

18:35  چون نزدیک اریحا رسید، مردی نابینا بر کنار راه نشسته بود و گدایی می‌کرد.

18:36  چون صدای جمعیتی را که از آنجا می‌گذشت شنید، پرسید، «چه خبر است؟»

18:37  گفتند: «عیسای ناصری از اینجا می‌گذرد.»

18:38  او فریاد برکشید: «ای عیسی، پسر داود، بر من ترحم کن!»

18:39  کسانی که پیشاپیش جمعیت می‌رفتند، عتابش کردند و خواستند خاموش باشد. اما او بیشتر فریاد برآورد که: «ای پسر داود، بر من ترحم کن!»

18:40  آنگاه عیسی بازایستاد و امر فرمود آن مرد را نزد او بیاورند. چون نزدیک آمد، عیسی از او پرسید:

18:41  «چه می‌خواهی برایت بکنم؟» گفت: «ای سَروَر من، می‌خواهم بینا شوم.»

18:42  عیسی به او گفت: «بینا شو! ایمانت تو را شفا داده است.»

18:43  کور همان دم بینایی خود بازیافت و خدا را سپاس‌گویان، در پی عیسی شتافت. مردم چون این را دیدند، همگی خدا را سپاس گفتند.

Chapter 19

19:1  عیسی به اریحا درآمد و از میان شهر می‌گذشت.

19:2  در آنجا مردی ثروتمند بود، زکای نام، رئیس خراجگیران.

19:3  او می‌خواست ببیند عیسی کیست، اما از کوتاهی قامت و ازدحام جمعیت نمی‌توانست.

19:4  از‌این‌رو، پیش دوید و از درخت انجیری بالا رفت تا او را ببیند، زیرا عیسی از آن راه می‌گذشت.

19:5  چون عیسی به آن مکان رسید، بالا نگریست و به او گفت: «زکای، بشتاب و پایین بیا که امروز باید در خانة تو بمانم.»

19:6  زکای بیدرنگ پایین آمد و با شادی او را پذیرفت.

19:7  مردم چون این را دیدند، همگی لب به شکایت گشودند که: «به خانة گناهکاری به میهمانی رفته است.»

19:8  و اما زکای از جا برخاست و به خداوند گفت: «ای سَروَر من، اینک نصف اموال خود را به فقرا می‌بخشم، و اگر چیزی به ناحق از کسی گرفته باشم، چهار برابر به او بازمی‌گردانم.»

19:9  عیسی فرمود: «امروز نجات به این خانه آمده است، چرا که این مرد نیز فرزند ابراهیم است.

19:10  زیرا پسر انسان آمده تا گمشده را بجوید و نجات بخشد.»

19:11  در همان حال که آنان به این سخنان گوش فرامی‌دادند، عیسی در ادامة سخن، مثلی آورد، زیرا در نزدیکی اورشلیم بود و مردم گمان می‌کردند پادشاهی خدا در همان موقع ظهور خواهد کرد.

19:12  پس گفت: «نجیب‌زاده‌ای به سرزمینی دوردست رفت تا به مقام شاهی منصوب شود و سپس بازگردد.

19:13  پس، ده تن از خادمان خود را فراخواند و به هر یک سکه‌ای طلا داد و گفت: ‹تا بازگشت من با این پول تجارت کنید.›

19:14  اما مردمانی که قرار بود بر ایشان حکومت کند، از وی نفرت داشتند؛ آنان از پس او قاصدانی فرستادند با این پیغام که: ‹ما نمی‌خواهیم این شخص بر ما حکومت کند.›

19:15  با این همه، او به مقام شاهی منصوب شد و به ولایت خویش بازگشت. پس فرمود خادمانی را که به ایشان سرمایه داده بود، فراخوانند تا دریابد هر‌یک چقدر سود کرده است.

19:16  اولی آمد و گفت: ‹سرورا، سکة تو ده سکة دیگر سود آورده است.›

19:17  به او گفت: ‹آفرین، ای خادم نیکو! چون در اندک امین بودی، حکومت ده شهر را به تو می‌سپارم.›

19:18  دومی آمد و گفت: ‹سرورا، سکة تو پنج سکة دیگر سود آورده است.›

19:19  به او نیز گفت: ‹بر پنج شهر حکمرانی کن.›

19:20  سپس دیگری آمد و گفت: ‹سرورا، اینک سکة تو! آن را در پارچه‌ای پیچیده، نگاه داشتم.

19:21  زیرا از تو می‌ترسیدم، چون مردی سختگیری. آنچه نگذاشته‌ای، برمی‌گیری، و آنچه نکاشته‌ای، می‌دروی.›

19:22  به او گفت: ‹ای خادم بدکاره، مطابق گفتة خودت بر تو حکم می‌کنم. تو که می‌دانستی من مردی سختگیرم، آنچه نگذاشته‌ام برمی‌گیرم و آنچه نکاشته‌ام می‌دروم،

19:23  چرا پول مرا به صرافان ندادی تا چون بازگردم آن را با سود پس گیرم؟›

19:24  پس به حاضران گفت: ‹سکه را از او بگیرید و به آن که ده سکه دارد، بدهید.›

19:25  به او گفتند: ‹سرورا، او که خود ده سکه دارد!›

19:26  پاسخ داد: ‹به شما می‌گویم که به هرکه دارد، بیشتر داده خواهد شد، اما آن که ندارد، حتی آنچه دارد نیز از او گرفته خواهد شد.

19:27  و اینک آن دشمنان مرا که نمی‌خواستند بر آنان حکومت کنم بدین جا بیاورید و در برابر من بکشید.› »

19:28  پس از این گفتار، عیسی پیشاپیش دیگران راه اورشلیم را در پیش گرفت.

19:29  چون به نزدیکی بیت‌فاجی و بیت‌عنیا که بر فراز کوهی بود رسید، دو تن از شاگردان خود را فرستاده گفت:

19:30  «به دهکده‌ای که پیش روی شماست، بروید. چون وارد شدید، کُرّه الاغی را بسته خواهید یافت که تا به حال کسی بر آن سوار نشده است. آن را باز کنید و به اینجا بیاورید.

19:31  اگر کسی از شما پرسید: ‹چرا آن را باز می‌کنید؟› بگویید: ‹سَروَر ما بدان نیاز دارد.› »

19:32  فرستادگان رفتند و همه چیز را چنان یافتند که عیسی گفته بود.

19:33  و چون کُرّه را باز‌می‌کردند، صاحبانش به ایشان گفتند: «چرا کره را باز می‌کنید؟»

19:34  پاسخ دادند: «سرور ما بدان نیاز دارد.»

19:35  آنان کُرّه را نزد عیسی آوردند. سپس رداهای خود را بر آن افکندند و عیسی را بر آن نشاندند.

19:36  همچنان که عیسی پیش می‌راند، مردم رداهای خود را بر سر راه می‌گستردند.

19:37  چون نزدیک سرازیری کوه زیتون رسید، همة جماعت شاگردان شادمانه خدا را با صدای بلند به خاطر همة معجزاتی که از او دیده بودند سپاس گفته،

19:38  ندا در دادند که: «مبارک باد پادشاهی که به نام خداوند می‌آید!‌ صلح و سلامت در آسمان و جلال در عرش برین باد!»

19:39  برخی از فریسیان از میان جمعیت به عیسی گفتند: «ای استاد، شاگردانت را عتاب کن!»

19:40  او در پاسخ گفت: «به شما می‌گویم اگر اینان خاموش شوند، سنگها به فریاد خواهند آمد!»

19:41  پس چون به اورشلیم نزدیک شد و شهر را دید، بر آن بگریست

19:42  وگفت: «کاش در این روز می‌دانستی چه چیز برایت صلح و سلامت به ارمغان می‌آورد. اما افسوس که از چشمانت پنهان گشته است.

19:43  زمانی فراخواهدرسید که دشمنانت گرداگرد تو سنگر خواهند ساخت و از هر سو محاصره‌ات کرده، عرصه را بر تو تنگ خواهند نمود؛

19:44  و تو و فرزندانت را در درونت به خاک و خون خواهند کشید. و سنگ بر سنگ بر‌جا نخواهند گذاشت؛ زیرا از موعد دیدار خداوند با خودت غافل ماندی.»

19:45  سپس به صحن معبد درآمد و به بیرون راندن فروشندگان آغاز نمود

19:46  و به آنان گفت: «چنین آمده است که ‹خانة من خانة دعا خواهد بود›؛ اما شما آن را ‹کُنام راهزنان› ساخته‌اید.»

19:47  او هر روز در معبد تعلیم می‌داد. اما سران کاهنان و علمای دین و مشایخ قوم در پی کشتن او بودند،

19:48  ولی راهی برای انجام مقصود خود نمی‌یافتند، زیرا مردم همه شیفتة سخنان او بودند.

Chapter 20

20:1  یکی از روزها که عیسی در صحن معبد به مردم تعلیم و بشارت می‌داد، سران کاهنان و علمای دین به همراه مشایخ نزدش آمدند

20:2  و گفتند: «به ما بگو، به چه اجازه‌ای این کارها را می‌کنی؟ چه کسی این حق را به تو داده است؟»

20:3  پاسخ داد: «من نیز از شما پرسشی دارم؛ به من بگویید،

20:4  آیا تعمید یحیی از آسمان بود یا از انسان؟»

20:5  آنها با هم شور کرده، گفتند: «اگر بگوییم از آسمان بود، خواهد گفت پس چرا به او ایمان نیاوردید؟

20:6  و اگر بگوییم از انسان بود، همة مردم سنگسارمان خواهند کرد، زیرا بر این اعتقادند که یحیی پیامبر بود.»

20:7  پس پاسخ دادند: «نمی‌دانیم از کجاست.»

20:8  عیسی گفت: «من نیز به شما نمی‌گویم به چه اجازه‌ای این کارها را می‌کنم.»

20:9  آنگاه این مثل را برای مردم آورد: «مردی تاکستانی غَرس کرد و آن را به چند باغبان اجاره داده، مدتی طولانی به سفر رفت.

20:10  در موسم برداشت محصول، غلامی نزد باغبانان فرستاد تا مقداری از میوة تاکستان را به او بدهند. اما باغبانان او را زدند و دست خالی بازگرداندند.

20:11  پس غلامی دیگر فرستاد، اما او را نیز زدند و با وی بی‌حرمتی کرده، دست خالی روانه‌اش نمودند.

20:12  پس سومین بار غلامی فرستاد، اما او را نیز مجروح کرده، بیرون افکندند.

20:13  پس صاحب باغ گفت: ‹چه کنم؟ پسر محبوب خود را می‌فرستم؛ شاید او را حرمت دارند.›

20:14  اما باغبانان چون پسر را دیدند، با هم به مشورت نشسته، گفتند: ‹این وارث است. بیایید او را بکشیم تا میراث از آنِ ما شود.›

20:15  پس او را از تاکستان بیرون افکنده، کشتند. حالْ به گمان شما صاحب تاکستان با آنها چه خواهد کرد؟

20:16  خواهد آمد و باغبانان را هلاک خواهد کرد و تاکستان را به دیگران خواهد سپرد.» مردم چون این را شنیدند، گفتند: «چنین مباد!»

20:17  اما او به آنها نگریست و گفت: «پس معنای آن نوشته چیست که می‌گوید: ‹همان سنگی که معماران رد کردند، سنگ اصلی بنا شده است› ؟

20:18  هر که بر آن سنگ افتد، خُرد خواهد شد، و هرگاه آن سنگ بر کسی افتد، او را در‌هم‌خواهدشکست.»

20:19  علمای دین و سران کاهنان چون دریافتند این مثل را دربارة آنها می‌گوید، بر آن شدند همان دم او را گرفتار کنند، اما از مردم بیم داشتند.

20:20  پس عیسی را زیر نظر گرفتند و جاسوسانی نزد او فرستادند که خود را صدیق جلوه می‌دادند. آنها در پی این بودند که از سخنان عیسی دستاویزی برای تسلیم او به قدرت و اقتدار والی بیابند.

20:21  پس جاسوسان از او پرسیدند: «ای استاد، می‌دانیم که تو حقیقیت را بیان می‌کنی و تعلیم می‌دهی، و از کسی جانبداری نمی‌کنی، بلکه راه خدا را بدرستی می‌آموزی.

20:22  آیا پرداخت خراج به قیصر بر ما رواست یا نه؟»

20:23  اما او به نیرنگ آنان پی برد و گفت:

20:24  «دیناری به من نشان دهید. نقش و نام روی این سکه از آنِ کیست؟»

20:25  پاسخ دادند: «از آنِ قیصر.» به آنها گفت: «مال قیصر را به قیصر دهید و مال خدا را به خدا!»

20:26  بدین‌سان، نتوانستند در حضور مردم، او را با گفته‌هایش به‌دام اندازند، و در شگفت از پاسخ او خاموش ماندند.

20:27  سپس تنی چند از صَدّوقیان که منکر قیامتند آمدند،

20:28  و سوالی از او کرده، گفتند: «استاد، موسی برای ما نوشت که اگر برادر مردی بمیرد و از خود زنی بی‌فرزند بر جای نهد، آن مرد باید او را به زنی بگیرد تا نسلی برای برادرش باقی گذارد.

20:29  باری، هفت برادر بودند. برادر نخستین زنی گرفت و بی‌فرزند مُرد.

20:30  سپس دومین

20:31  و بعد سومین او را به زنی گرفتند و به همین‌سان هر هفت برادر مردند، بی‌آنکه از خود فرزندی بر جای نهند.

20:32  سرانجام آن زن نیز بمرد.

20:33  حال، در قیامت، او زن کدام یک خواهد بود؟ زیرا هر هفت برادر او را به زنی گرفتند.»

20:34  عیسی پاسخ داد: «مردم این عصر زن می‌گیرند و شوهر می‌کنند.

20:35  اما آنان که شایستة رسیدن به عصر آینده و قیامت مردگان محسوب شوند، نه زن خواهندگرفت و نه شوهر خواهند کرد،

20:36  و نه دیگر خواهند مرد؛ زیرا مانند فرشتگان خواهند بود. آنان فرزندان خدایند، چرا که فرزندان قیامتند.

20:37  حقیقتِ برخاستن مردگان را حتی موسی نیز در شرح ماجرای بوتة سوزان آشکار می‌کند، آنجا که خداوند، خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب خوانده شده است.

20:38  اما او نه خدای مردگان، بلکه خدای زندگان است؛ زیرا برای او همه زنده‌اند.»

20:39  بعضی از علمای دین در پاسخ گفتند: «ای استاد، نیکو گفتی!»

20:40  و دیگر هیچ‌کس جرأت نکرد پرسشی از او کند.

20:41  سپس عیسی به آنان گفت: «چگونه است که می‌گویند مسیح پسر داود است؟

20:42  داود خود در کتاب مزامیر می‌گوید: ‹خداوند به خداوند من گفت: به‌دست راست من بنشین

20:43  تا زمانی که دشمنانت را کرسی زیر پایت سازم.›

20:44  اگر داود او را ‹خداوند› می‌خواند، چگونه او می‌تواند پسر داود باشد؟»

20:45  در همان حال که مردم همه گوش فرامی‌دادند، عیسی به شاگردان خودگفت:

20:46  «از علمای دین برحذر باشید که دوست می‌دارند در قبای بلند راه بروند و در کوچه و بازار مردم به آنها سلام گویند، و در کنیسه‌ها بهترین جای را داشته باشند و در ضیافت‌ها در صدر مجلس بنشینند.

20:47  از سویی خانه‌های بیوه‌زنان را غارت می‌کنند و از دیگر سو، دعای خود را ریاکارانه طول می‌دهند. مکافات اینان بسی سخت‌تر خواهد بود.»

Chapter 21

21:1  عیسی به اطراف نگریست و ثروتمندانی را دید که هدایای خویش در صندوق بیت‌المال معبد می‌انداختند.

21:2  در آن میان بیوه‌زنی فقیر را نیز دید که دو سکة ناچیز مسی در صندوق انداخت.

21:3  عیسی گفت: «براستی به شما می‌گویم که این بیوه‌زن فقیر از همة آنان بیشتر داد.

21:4  زیرا آنان جملگی از فزونی دارایی خویش دادند، اما این زن در تنگدستی خود، تمامی معاش خود را داد.»

21:5  چون برخی در وصف معبد سخن می‌گفتند که چگونه با سنگهای زیبا و هدایای وقف شده مزین است، عیسی گفت:

21:6  «زمانی خواهد آمدکه از آنچه اینجا می‌بینید، سنگی بر سنگ دیگر نخواهد ماند بلکه همه فرو‌خواهد‌ریخت.»

21:7  پرسیدند: «ای استاد، این کی روی خواهد داد و نشانة نزدیک شدن وقوع آن چیست؟»

21:8  پاسخ داد: «به‌هوش بویین که گمراه نوویین؛ اینسّه که خله‌ها به نوم من اِنّه گانّه: ‹من همونمه› و ‹زمان موعود بَرسیه› اونا جه پیروی نکنید.

21:9  و چون خبر جنگها و آشوبها را می‌شنوید، نهراسید. زیرا می‌باید نخست چنین وقایعی رخ دهد، ولی پایان کار بلافاصله فرا نخواهد رسید.»

21:10  سپس به آنها گفت: «قومی بر قومی دیگر و حکومتی بر حکومتی دیگر بر‌خواهند‌خاست.

21:11  زلزله‌های بزرگ و قحطی و طاعون در جایهای گوناگون خواهد آمد، و وقایع هولناک روی داده، نشانه‌های مهیب از آسمان ظاهر خواهد شد.

21:12  «اما پیش از این همه، شما را گرفتار کرده، آزار خواهند رسانید و به کنیسه‌ها و زندانها خواهند سپرد، و به‌خاطر نام من، شما را نزد پادشاهان و والیان خواهند برد

21:13  و این‌گونه فرصت خواهید یافت تا شهادت دهید.

21:14  عزم خود را جزم کنید تا پیشاپیش نگران نباشید که در دفاع از خود چه بگویید.

21:15  زیرا به شما کلام و حکمتی خواهم داد که هیچ‌یک از دشمنانتان را یارای مقاومت یا مخالفت با آن نباشد.

21:16  حتی والدین و برادرانتان، و خویشان و دوستانتان شما را تسلیم دشمن خواهند کرد و برخی از شما را خواهند کشت.

21:17  مردم همه به‌خاطر نام من از شما نفرت خواهند داشت.

21:18  اما مویی از سرتان گُم نخواهد شد.

21:19  با پایداری، جان خود را نجات خواهید داد.

21:20  «چون ببینید اورشلیم به محاصرة سپاهیان درآمده، بدانید ویرانی آن نزدیک است.

21:21  آنگاه هر که در یهودیه.باشد به کوهها بگریزند، کسانی که در شهرند از شهر بیرون شوند، و آنان که در دشت و صحرایند به شهر درنیایند.

21:22  زیرا آن روزها، روزهای مکافات است که در آن هر‌آنچه نوشته شده تحقق خواهد یافت.

21:23  وای بر زنان آبستن و مادران شیرده در آن روزها! زیرا مصیبتی عظیم دامنگیر این سرزمین خواهد شد و این قوم به غضب الهی دچار خواهند گشت.

21:24  به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان همة قومهای دیگر به اسارت برده خواهند شد و اورشلیم لگدمال غیریهودیانِ خواهد گشت تا آنگاه که ‹دوران غیریهودیان› تحقق یابد.

21:25  «نشانه‌هایی در خورشید و ماه و ستارگان پدید خواهد آمد. بر زمین، قومها از جوش و خروش دریا پریشان و مشوش خواهند شد.

21:26  مردم از تصور آنچه باید بر دنیا حادث شود، از فرط وحشت بیهوش خواهند شد، زیرا نیروهای آسمان به لرزه در‌خواهد‌آمد.

21:27  آنگاه پسر انسان را خواهند دید که با قدرت و شکوه عظیم بر ابری می‌آید.

21:28  چون این امور آغاز شود، راست بایستید و سرهای خود را بالا بگیرید، زیرا رهایی شما نزدیک است!»

21:29  و این مَثَل را برای آنها آورد: «درخت انجیر و درختان دیگر را در نظر آورید.

21:30  چون برگ می‌دهند، می‌توانید ببینید و دریابید که تابستان نزدیک است.

21:31  به‌همین‌سان، هرگاه ببینید این چیزها رخ می‌دهد، درمی‌یابید پادشاهی خدا نزدیک شده است.

21:32  براستی به شما می‌گویم که تا همة این امور واقع نشود، این نسل از بین نخواهد رفت.

21:33  آسمان و زمین زایل خواهد شد، اما سخنان من هرگز زوال نخواهد پذیرفت.

21:34  «بهوش باشید، مبادا عیش و نوش، و مستی و نگرانیهای زندگی دلتان را سنگین سازد و آن روز چون دامی به‌ناگاه غافلگیرتان کند.

21:35  زیرا بر همة مردم در سرتاسر جهان خواهد آمد.

21:36  پس همیشه مراقب باشید و دعا کنید تا بتوانید از همة این چیزها که بزودی رخ خواهد داد، در امان بمانید و در حضور پسر انسان بایستید.»

21:37  عیسی هر روز در معبد تعلیم می‌داد و همه شب از شهر بیرون می‌رفت و بر فراز کوه معروف به زیتون شب را به صبح می‌آورد.

21:38  صبحگاهان مردم برای شنیدن سخنانش در معبد گرد می‌آمدند.

Chapter 22

22:1  عید فَطیر که به پِسَح معروف است نزدیک می‌شد،

22:2  و سران کاهنان و علمای دین در جستجوی راهی مناسب برای کشتن عیسی بودند، زیرا از شورش مردم بیم داشتند.

22:3  آنگاه شیطان در یهودای معروف به اسخریوطی که یکی از دوازده شاگرد بود، رخنه کرد.

22:4  او نزد سران کاهنان و فرماندهان قراولان معبد رفت و با آنان گفتگو کرد که چگونه عیسی را به دست ایشان تسلیم کند.

22:5  آنان شاد شدند و توافق کردند مبلغی به او بدهند.

22:6  او نیز پذیرفت و در پی فرصت بود تا در غیاب مردم، عیسی را به آنان تسلیم کند.

22:7  روز عید فطیر که می‌بایست برة پِسَح قربانی شود، فرا‌رسید.

22:8  عیسی، پطرس و یوحنا را فرستاده، گفت: «بروید و شام پسح را برایمان تدارک ببینید تا بخوریم.»

22:9  پرسیدند: «در کجا می‌خواهی تدارک ببینیم؟»

22:10  پاسخ داد: «هنگامی که داخل شهر می‌شوید، مردی با کوزه‌ای‌آب به شما بر‌می‌خورد. از پی او به خانه‌ای بروید که او بدان وارد می‌شود

22:11  و به صاحبخانه بگویید: ‹استاد می‌گوید: «میهمانخانه کجاست تا شام پِسَح را با شاگردانم بخورم؟»›

22:12  او بالاخانة بزرگ و مفروشی به شما نشان خواهد داد. در آنجا تدارک ببینید.»

22:13  آنها رفتند و همه چیز را همان‌گونه یافتند که به ایشان گفته بود، و پِسَح را تدارک دیدند.

22:14  ساعت مقرر فرا‌رسید و عیسی با رسولان خود بر سفره بنشست.

22:15  آنگاه به ایشان گفت: «اشتیاق بسیار داشتم پیش از رنج کشیدنم، این پِسَح را با شما بخورم.

22:16  زیرا به شما می‌گویم که دیگر از آن نخواهم خورد تا آن هنگام که در پادشاهی خدا تحقق یابد.»

22:17  پس جامی برگرفت و شکر کرد و گفت: «این را بگیرید و میان خود تقسیم کنید.

22:18  زیرا به شما می‌گویم که تا آمدن پادشاهی خدا دیگر از محصول مو نخواهم نوشید.»

22:19  همچنین نان را برگرفت، شکر کرد و پاره نمود و به آنها داد و گفت: «این بدن من است که برای شما داده می‌شود؛ این را به‌یاد من به‌جا آرید.»

22:20  به‌همین‌سان، پس از شام جام را برگرفت و گفت: «این جام، پیمان نوین است در خون من، که برای شما ریخته می‌شود.

22:21  اما دست آن کس که قصد تسلیم من دارد، با دست من در سفره است.

22:22  پسر انسان آن گونه که مقدر است، خواهد رفت، اما وای بر آن کس که او را تسلیم دشمن می‌کند.»

22:23  آنگاه به پرسش از یکدیگر آغاز کردندکه کدام یک چنین خواهد کرد.

22:24  نیز جدالی میانشان درگرفت، در این‌باره که کدام یک از ایشان بزرگتر است.

22:25  عیسی به آنها گفت: «پادشاهان این دنیا بر مردم سروری می‌کنند؛ و حاکمان آنان ‹ولی‌نعمت› خوانده می‌شوند.

22:26  اما شما چنین مباشید. بزرگترین در میان شما باید همچون کوچکترین باشد و حاکم باید همچون خادم بُوَد.

22:27  زیرا کدام یک بزرگتر است، آن که بر سفره می‌نشیند یا آن که خدمت می‌کند؟ آیا نه آن که بر سفره می‌نشیند؟ اما من در میان شما همچون خادم هستم.

22:28  «شما کسانی هستید که در آزمایشهای من در کنارم ایستادید.

22:29  پس همان‌گونه که پدرم سلطنتی به من عطا کرد، من نیز به شما عطا می‌کنم،

22:30  تا بر سفرة من در پادشاهی من بخورید و بیاشامید و بر تخت‌ها بنشینید و بر دوازده قبیلة اسرائیل داوری کنید.

22:31  «ای شمعون، ای شمعون، شیطان اجازه خواست شما را همچون گندم غربال کند.

22:32  اما من برای تو دعا کردم تا ایمانت تلف نشود. پس چون بازگشتی، برادرانت را استوار بدار.»

22:33  اما او در پاسخ گفت: «ای سرورم، من آماده‌ام با تو به زندان بروم و بمیرم.»

22:34  عیسی جواب داد: «پطرس، بدان که امروز پیش از بانگ خروس، سه بار انکار خواهی کرد که مرا می‌شناسی.»

22:35  سپس از آنها پرسید: «آیا زمانی که شما را بدون کیسة پول و توشه‌دان و کفش گسیل داشتم، به چیزی محتاج شدید؟» پاسخ دادند: «نه، به هیچ‌چیز.»

22:36  پس به آنها گفت: «اما اکنون هر که کیسه یا توشه‌دان دارد، آن را برگیرد و اگر شمشیر ندارد، جامة خود را فروخته، شمشیری بخرد.

22:37  زیرا این نوشته باید دربارة من تحقق یابد که: ‹او در شمار خطاکاران محسوب گشت.› آری، آنچه دربارة من نوشته شده، در شرف تحقق است.»

22:38  شاگردان گفتند: «ای خداوند، بنگر، دو شمشیر داریم.» به ایشان گفت: «کافی است.»

22:39  سپس عیسی بیرون رفت و بنا به عادت راهی کوه زیتون شد و شاگردانش نیز از پی او رفتند.

22:40  چون به آن مکان رسیدند، به آنها گفت: «دعاکنید تا در آزمایش نیفتید.»

22:41  سپس به مسافت پرتاب سنگی از آنها کناره گرفت و زانو زده، چنین دعا کرد:

22:42  «ای پدر، اگر ارادة توست، این جام را از من دور کن؛ اما نه خواست من بلکه ارادة تو انجام شود.»

22:43  آنگاه فرشته‌ای از آسمان بر او ظاهر شد و او را تقویت کرد.

22:44  پس چون در عذاب بود، با جدیتی بیشتر دعا کرد، و عرقش همچون قطرات خون بر زمین می‌چکید.

22:45  چون از دعا برخاست و نزد شاگردان بازگشت، دید از فرط اندوه خفته‌اند.

22:46  به ایشان گفت: «چرا در خوابید؟ برخیزید و دعا کنید تا در آزمایش نیفتید.»

22:47  هنوز سخن می‌گفت که گروهی از راه رسیدند. یهودا، یکی از آن دوازده تن، آنها را هدایت می‌کرد. او به عیسی نزدیک شد تا وی را ببوسد،

22:48  اما عیسی به او گفت: «ای یهودا، آیا پسر انسان را با بوسه تسلیم می‌کنی؟»

22:49  چون پیروان عیسی دریافتند چه روی می‌دهد، گفتند: «ای سرور ما، شمشیرهایمان را برکشیم؟»

22:50  و یکی از آنان غلام کاهن اعظم را به شمشیر زد و گوش راستش را برید.

22:51  اما عیسی گفت: «دست نگاه دارید!» و گوش آن مرد را لمس کرد و شفا داد.

22:52  سپس خطاب به سران کاهنان و فرماندهان قراولان معبد و مشایخی که برای گرفتار کردن او آمده بودند، گفت: «مگر من راهزنم که با چماق و شمشیر به سراغم آمده‌اید؟

22:53  هر روز در معبد با شما بودم، و دست بر من دراز نکردید، اما اکنون ساعت شماست، ساعت حکومت تاریکی.»

22:54  سپس او را گرفتند و به خانة کاهن اعظم بردند. پطرس دورادور از پی ایشان می‌رفت.

22:55  در میانة صحنِ خانه، آتشی روشن بود و جمعی گرد آن نشسته بودند. پطرس نیز در میان آنان بنشست.

22:56  در این هنگام، کنیزی او را در روشنایی آتش دید و به اوخیره شده گفت: «این مرد نیز با او بود.»

22:57  اما او انکار کرد و گفت: «ای زن، من او را نمی‌شناسم.»

22:58  کمی بعد، کسی دیگر او را دید و گفت: «تو نیز یکی از آنهایی.» پطرس در پاسخ گفت: «ای مرد، من از آنها نیستم.»

22:59  ساعتی گذشت و کسی دیگر به تأکید گفت: «بی‌گمان این مرد نیز با او بود، زیرا جلیلی هم هست.»

22:60  پطرس در پاسخ گفت: «ای مرد، نمی‌دانم چه می‌گویی.» هنوز سخن می‌گفت که خروس بانگ زد.

22:61  آنگاه خداوند برگشت و به پطرس نگاه کرد، و پطرس سخن او را به یاد آورد که گفته بود: «امروز پیش از بانگ خروس، سه بار مرا انکار خواهی کرد.»

22:62  پس بیرون رفت و به تلخی بگریست.

22:63  آنان که عیسی را در میان داشتند، به استهزا و زدن او آغاز کردند.

22:64  چشم او را بسته، می‌گفتند: «نبوت کن و بگو چه کسی تو را می‌زند؟»

22:65  و ناسزاهای بسیار دیگر به او می‌گفتند.

22:66  چون صبح شد، شورای مشایخ قوم، یعنی سران کاهنان و علمای دین، تشکیل جلسه دادند و عیسی را به حضور فراخواندند.

22:67  گفتند: «اگر تو مسیحی، به ما بگو.» پاسخ داد: «اگر بگویم، سخنم را باور نخواهید کرد،

22:68  و اگر از شما بپرسم، پاسخم نخواهید داد.

22:69  اما زین پس، پسر انسان به دست راست خدای قادر خواهد نشست.»

22:70  همگی گفتند: «پس آیا تو پسر خدایی؟» در پاسخ گفت: «شما خود گفتید که هستم.»

22:71  پس گفتند: «دیگر چه نیازی به شهادت داریم؟ خود از زبانش شنیدیم. »

Chapter 23

23:1  آنگاه همة شورا برخاستند و او را نزد پیلاطس بردند

23:2  از او شکایت کرده، گفتند: «این مرد را یافته‌ایم که قوم ما را گمراه می‌کند و ما را از پرداخت خراج به قیصر باز‌می‌دارد و ادعا می‌کند مسیح و پادشاه است.»

23:3  پس پیلاطس از او پرسید: «آیا تو پادشاه یهودی؟» در پاسخ گفت: «چنین است که می‌گویی!»

23:4  آنگاه پیلاطس به سران کاهنان و جماعت اعلام کرد: «سببی برای محکوم کردن این مرد نمی‌یابم.»

23:5  اما آنها به اصرار گفتند: «او در سرتاسر یهودیه مردم را با تعالیم خود تحریک می‌کند. از جلیل آغاز کرده و حال بدینجا نیز رسیده است.»

23:6  چون پیلاطس این را شنید، خواست بداند آیا او جلیلی است.

23:7  و چون دریافت از قلمرو هیرودیس است، او را نزد وی فرستاد که در آن هنگام در اورشلیم بود.

23:8  هیرودیس چون عیسی را دید، بسیار شاد شد، زیرا دیر‌زمانی خواهان دیدار وی بود. بنابر آنچه دربارة عیسی شنیده بود، امید داشت معجزاتی از او ببیند.

23:9  پس پرسشهای بسیار از عیسی کرد، اما عیسی پاسخی به او نداد.

23:10  سران کاهنان و علمای دین که در آنجا بودند، سخت بر او اتهام می‌زدند.

23:11  هیرودیس و سربازانش نیز به او بی‌حرمتی کردند و به استهزایش گرفتند. سپس ردایی فاخر بر او پوشاندند و نزد پیلاطس باز‌فرستادند.

23:12  در آن روز، هیرودیس و پیلاطس با هم آشتی کردند، زیرا پیش از آن دشمن یکدیگر بودند.

23:13  پیلاطس سران کاهنان و بزرگان قوم و مردم را فرا‌خواند

23:14  و به آنها گفت: «این مرد را به تهمت شوراندن مردم، نزد من آوردید. من در حضور شما او را آزمودم و هیچ دلیلی بر صحت تهمتهای شما نیافتم.

23:15  نظر هیرودیس نیز همین است، چه او را نزد ما باز فرستاده است. چنانکه می‌بینید، کاری نکرده که مستحق مرگ باشد.

23:16  پس او را تازیانه می‌زنم و آزاد می‌کنم.»

23:17  در هر عید، پیلاطس می‌بایست یک زندانی را آزاد می‌کرد.

23:18  آنها یکصدا فریاد برآوردند: «او را از میان بردار و باراباس را برای ما آزاد کن!»

23:19  باراباس به‌سبب شورشی که در شهر واقع شده بود، و نیزبه‌سبب قتل، در زندان بود.

23:20  پیلاطس که می‌خواست عیسی را آزاد کند، دیگر بار با آنان سخن گفت.

23:21  اما همچنان فریاد برآوردند: «بر صلیبش کن! برصلیبش کن!»

23:22  سومین بار به آنها گفت: «چرا؟ چه بدی کرده است؟ من که هیچ سببی برای کشتن او نیافتم. پس او را تازیانه می‌زنم و آزاد می‌کنم.»

23:23  اما آنان به فریاد بلند مصرانه خواستند بر صلیب کشیده شود. سرانجام فریادشان غالب آمد

23:24  و پیلاطس حکمی را که می‌خواستند، صادر کرد.

23:25  او مردی را که به‌سبب شورش و قتل در زندان بود و جمعیت خواهان آزادی‌اش بودند، رها کرد و عیسی را به ایشان سپرد تا به دلخواه خود با او رفتار کنند.

23:26  چون او را می‌بردند، مردی شمعون نام از اهالی قیروان را که از مزارع به شهر می‌آمد، گرفتند و صلیب را بر دوش او نهاده، وادارش کردند آن را پشت سر عیسی حمل کند.

23:27  گروهی بسیار از مردم، از جمله زنانی که بر سینه خود می‌کوفتند و شیون می‌کردند، از پی او روانه شدند.

23:28  عیسی روی برگرداند و به آنها گفت: «ای دختران اورشلیم، برای من گریه مکنید؛ برای خود و فرزندانتان گریه کنید.

23:29  زیرا زمانی خواهد آمد که خواهید گفت: ‹خوشا‌به‌حال زنان نازا، خوشا‌به‌حال رَحِمهایی که هرگز نزادند و سینه‌هایی که هرگز شیر ندادند!›

23:30  در آن هنگام، به کوهها خواهند گفت: ‹بر ما فرو‌افتید!› و به تپه‌ها که: ‹ما را بپوشانید!›

23:31  زیرا اگر با چوب تَر چنین کنند، با چوب خشک چه خواهند کرد؟»

23:32  دو مرد دیگر را نیز که هر دو جنایتکار بودند، می‌بردند تا با او بکشند.

23:33  چون به مکانی که جمجمه نام داشت رسیدند، او را با آن دو جنایتکار بر صلیب کردند، یکی را در سمت راست او و دیگری را در سمت چپ.

23:34  عیسی گفت: «ای پدر، اینان را ببخش، زیرا نمی‌دانند چه می‌کنند.» آنگاه قرعه انداختند تا جامه‌های او را میان خود تقسیم کنند.

23:35  مردم به تماشا ایستاده بودند و بزرگان قوم نیز ریشخندکنان می‌گفتند: «دیگران را نجات داد! اگر مسیح است و برگزیدة خدا، خود را نجات دهد.»

23:36  سربازان نیز او را به استهزا گرفتند. شراب ترشیده به او می‌دادند

23:37  و می‌گفتند: «اگر پادشاه یهودی، خود را برهان.»

23:38  بالای سر او نوشته‌ای نصب کرده بودند که می‌گفت: «این است پادشاه یهود.»

23:39  یکی از دو جنایتکاری که بر صلیب آویخته شده بودند، اهانت‌کنان به او می‌گفت: «مگر تو مسیح نیستی؟ پس ما و خودت را نجات بده!»

23:40  اما آن دیگر او را سرزنش کرد وگفت: «از خدا نمی‌ترسی؟ تو نیز زیر همان حکمی!

23:41  مکافات ما بحق است، زیرا سزای اعمال ماست. اما این مرد هیچ تقصیری نکرده است.»

23:42  سپس گفت: «ای عیسی، چون به پادشاهی خود رسیدی، مرا نیز به‌یاد‌آور.»

23:43  عیسی پاسخ داد: «براستی به تو می‌گویم که امروز با من در فردوس خواهی بود.»

23:44  حدود ساعت ششم بود که تاریکی تمامی آن سرزمین را فراگرفت و تا ساعت نهم ادامه یافت،

23:45  زیرا خورشید از درخشیدن باز‌ایستاده بود. در این هنگام، پردة معبد از میان دو پاره شد.

23:46  آنگاه عیسی به بانگ بلند فریاد برآورد: «ای پدر، روح خود را به دستان تو می‌سپارم.» این را گفت و جان سپرد.

23:47  فرماندة سربازان با دیدن این واقعه، خدا را تمجید کرد و گفت: «به‌یقین که این مرد بیگناه بود.»

23:48  مردمی نیز که به تماشا گرد‌آمده‌بودند، چون آنچه رخ داد دیدند، در‌حالی‌که بر سینة خود می‌کوفتند، آنجا را ترک کردند.

23:49  اما همة آشنایان او، از جمله زنانی که از جلیل از پی او روانه شده بودند، دور ایستاده، این وقایع را نظاره می‌کردند.

23:50  در آنجا شخصی یوسف نام نیز حضور داشت که مردی بود نیک و درستکار. او هرچند عضو شورا نیز بود،

23:51  با رأی و تصمیم آنان موافق نبود. یوسف از مردمان رامه، یکی از شهرهای یهودیان بود و مشتاقانه انتظار پادشاهی خدا را می‌کشید.

23:52  او نزد پیلاطس رفت و پیکر عیسی را طلب کرد.

23:53  پس آن را پایین آورده، در کتانی پیچید و در مقبره‌ای تراشیده از سنگ نهاد که تا‌به‌حال کسی در آن گذاشته نشده بود.

23:54  آن روز، «روز تهیه» بود و چیزی به شروع شبات نمانده بود.

23:55  زنانی که از جلیل در پی عیسی آمده بودند، به دنبال یوسف رفتند و مکان مقبره و چگونگی قرار گرفتن پیکر او را دیدند.

23:56  سپس به خانه بازگشته، حنوط و عطریات آماده کردند و در روز شبات طبق حکم شریعت، آرام گرفتند.

Chapter 24

24:1  در سپیده‌دم روز اول هفته، زنان حنوطی را که تهیه کرده بودند، با خود برداشتند و به سر قبر رفتند.

24:2  دیدند سنگ جلو مقبره به کناری غلتانیده شده است.

24:3  اما چون به مقبره داخل شدند، بدن خداوندْ عیسی را نیافتند.

24:4  از این امر در حیرت بودند که ناگاه دو مرد با جامه‌هایی درخشان در کنار ایشان ایستادند.

24:5  زنان از ترس سرهای خود به‌زیر افکندند؛ اما آن دو مرد به ایشان گفتند: «چرا زنده را در میان مردگان می‌جویید؟

24:6  او اینجا نیست، بلکه برخاسته است! به‌یاد آورید هنگامی که در جلیل بود، به شما چه گفت.

24:7  گفت که پسر انسان باید به‌دست مردم گناهکار تسلیم شده، بر صلیب رود و در روز سوم برخیزد.»

24:8  آنگاه زنان سخنان او را به‌یاد آوردند.

24:9  چون از مقبره بازگشتند، همة اینها را به آن یازده رسول و نیز به دیگران بازگفتند.

24:10  زنانی که این خبر را به رسولان دادند: مریم مجدلیه، یونا، مریم مادر یعقوب و زنان همراه ایشان بودند.

24:11  اما رسولان گفتة زنان را هذیان پنداشتند؛ پس سخنانشان را باور نکردند.

24:12  با این همه، پطرس برخاست و به‌سوی قبر دوید و خم شده نگریست، اما جز کفن چیزی دیگر ندید. پس حیران از آنچه روی داده بود به خانه بازگشت.

24:13  در همان روز، دو تن از آنان به دهکده‌ای می‌رفتند، عِموآس نام، واقع در دو فرسنگی اورشلیم.

24:14  ایشان دربارة همة وقایعی که رخ داده بود، با یکدیگر گفتگو می‌کردند.

24:15  همچنان که سرگرم بحث وگفتگو بودند، عیسی، خود، نزد آنها آمد و با ایشان همراه شد.

24:16  اما او را نشناختند زیرا قدرت تشخیص از ایشان بازگرفته شده بود.

24:17  او از آنها پرسید: «در راه، دربارة چه گفتگو می‌کنید؟» آنها با چهره‌هایی اندوهگین، خاموش ایستادند.

24:18  آنگاه یکی از ایشان که کلئوپاس نام داشت، در پاسخ گفت: «آیا تو تنها شخص غریب در اورشلیمی که از آنچه در این روزها رخ داده بی‌خبری؟»

24:19  پرسید: «کدام رخداد؟» گفتند: «آنچه بر عیسای ناصری گذشت. او پیامبری بود که در پیشگاه خدا و نزد همة مردم، کلام و اعمال پرقدرتی داشت.

24:20  سران کاهنان و حکمرانان ما او را سپردند تا به مرگ محکوم شود و به صلیبش کشیدند.

24:21  اما ما امید داشتیم او همان باشد که می‌بایست اسرائیل را رهایی بخشد. افزون بر این، بواقع اکنون سه روز از این وقایع گذشته است.

24:22  برخی از زنان نیز که در میان ما هستند، ما را به‌حیرت افکنده‌اند. آنان امروز صبح زود به سر قبر رفتند،

24:23  اما پیکر او را نیافتند. آنگاه آمده، به ما گفتند فرشتگانی را در رؤیا دیده‌اند که به ایشان گفته‌اند او زنده است.

24:24  برخی از دوستان ما به سر قبر رفتند و اوضاع را همان‌گونه که زنان نقل کرده بودند، یافتند، اما او را ندیدند.»

24:25  آنگاه به ایشان گفت: «ای بیخردان که دلی دیرفهم برای باور کردن گفته‌های انبیا دارید!

24:26  آیا نمی‌بایست مسیح این رنجها را ببیند و سپس به جلال خود درآید؟»

24:27  سپس از موسی و همة انبیا آغاز کرد و آنچه را که در تمامی کتب مقدس دربارة او گفته شده بود، برایشان توضیح داد.

24:28  چون به دهکده‌ای که مقصدشان بود نزدیک شدند، عیسی وانمود کرد می‌خواهد دورتر برود.

24:29  آنها اصرار کردند و گفتند: «با ما بمان، زیرا چیزی به پایان روز نمانده و شب نزدیک است.» پس داخل شد تا با ایشان بماند.

24:30  چون با آنان بر سفره نشسته بود، نان را برگرفت و شکر نموده، پاره کرد و به ایشان داد.

24:31  در همان هنگام، چشمان ایشان گشوده شد و او را شناختند، اما در دم از نظرشان ناپدید گشت.

24:32  آنها از یکدیگر پرسیدند: «آیا هنگامی که در راه با ما سخن می‌گفت و کتب مقدس را برایمان تفسیر می‌کرد، دل در درون ما نمی‌تپید؟»

24:33  پس بیدرنگ برخاستند و به اورشلیم بازگشتند. آنجا آن یازده رسول را یافتند که با دوستان خود گرد‌آمده،

24:34  می‌گفتند: «این حقیقت دارد که خداوند قیام کرده است، زیرا بر شمعون ظاهر شده است.»

24:35  سپس، آن دو نیز بازگفتند که در راه چه روی داده و چگونه عیسی را هنگام پاره کردن نان شناخته‌اند.

24:36  هنوز در این‌باره گفتگو می‌کردند که عیسی خود در میانشان ایستاد و گفت: «سلام بر شما باد!»

24:37  حیران و ترسان پنداشتند شبحی می‌بینند.

24:38  به آنان گفت: «چرا اینچنین مضطربید؟ چرا شک و تردید به خود راه می‌دهید؟

24:39  دست و پایم را بنگرید. خودم هستم! به من دست بزنید و ببینید؛ شبحْ گوشت و استخوان ندارد، اما چنانکه می‌بینید من دارم!»

24:40  این را گفت و دستها و پاهای خود را به ایشان نشان داد.

24:41  آنها از فرط شادی و حیرت نمی‌توانستند باور کنند. پس به ایشان گفت: «چیزی برای خوردن دارید؟»

24:42  تکه‌ای ماهی بریان به او دادند،

24:43  آن را گرفت و در برابر چشمان ایشان خورد.

24:44  آنگاه به ایشان گفت: «این همان است که وقتی با شما بودم، می‌گفتم؛ اینکه تمام آنچه در تورات موسی و کتب انبیا و زبور دربارة من نوشته شده است، باید تحقق یابد.»

24:45  سپس، ذهنهای ایشان را روشن ساخت تا بتوانند کتب مقدس را دریابند.

24:46  و به ایشان گفت: «نوشته شده است که مسیح رنج خواهد دید و در روز سوم از مردگان برخواهدخاست،

24:47  و به نام او توبه و آمرزش گناهان به همة قومها موعظه خواهد شد و شروع آن از اورشلیم خواهد بود.

24:48  شما شاهدان این امور هستید.

24:49  من موعود پدر خود را بر شما خواهم فرستاد؛ پس در این شهر بمانید تا آن‌گاه که از اعلی با قدرت آراسته شوید.»

24:50  سپس ایشان را به بیرون از شهر تا نزدیکی بیت‌عنیا برد و دستهای خود را بلند کرده، برکتشان داد؛

24:51  و در همان حال از آنان جدا گشته، به آسمان برده شد.

24:52  ایشان او را پرستش کردند و با شادی عظیم به اورشلیم بازگشتند.

24:53  در آنجا پیوسته در معبد می‌ماندند و خدا را حمد وسپاس می‌گفتند.