ABPGRK - Isaiah

Chapter 1

1:1  όρασις ην είδεν Ησαϊας υιός Αμώς ην είδε κατά της Ιουδαίας και κατά Ιερουσαλήμ εν βασιλεία Οζίου και Ιωαθάμ και Άχαζ και Εζεκίου οι εβασίλευσαν της Ιουδαίας

1:2  άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη ότι κύριος ελάλησεν υιούς εγέννησα και ύψωσα αυτοί δε με ηθέτησαν

1:3  έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός με ου συνήκεν

1:4  ουαί έθνος αμαρτωλόν λαός πλήρης αμαρτιών σπέρμα πονηρόν υιοί άνομοι εγκατελίπατε τον κύριον και παρωργίσατε τον άγιον του Ισραήλ απηλλοτριώθησαν εις τα οπίσω

1:5  τι έτι πληγήτε προστιθέντες ανομίαν πάσα κεφαλή εις πόνον και πάσα καρδία εις λύπην

1:6  από ποδών έως κεφαλής ουκ έστιν εν αυτώ ολοκληρία ούτε τραύμα ούτε μώλωψ ούτε πληγή φλεγμαίνουσα ουκ έστι μάλαγμα επιθείναι ούτε έλαιον ούτε καταδέσμους

1:7  η γη υμών έρημος αι πόλεις υμών πυρίκαυστοι την χώραν υμών ενώπιον υμών αλλότριοι κατεσθίουσιν αυτήν και ηρήμωται κατεστραμμένη υπό λαών αλλοτρίων

1:8  εγκαταλειφθήσεται η θυγάτηρ Σιών ως σκηνή εν αμπελώνι και ως οπωροφυλάκιον εν σικυηράτω ως πόλις πολιορκουμένη

1:9  και ει μη κύριος σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν

1:10  ακούσατε λόγον κυρίου άρχοντες Σοδόμων προσέχετε νόμον θεού ημών λαός Γομόρρας

1:11  τι μοι πλήθος των θυσιών υμών λέγει κύριος πλήρης ειμί ολοκαυτωμάτων κριών και στέαρ αρνών και αίμα ταύρων και τράγων ου βούλομαι

1:12  ουδ΄ αν έρχησθε οφθήναί μοι τις γαρ εξεζήτησε ταύτα εκ των χειρών υμών πατείν την αυλήν μου ου προσθήσεσθε

1:13  εάν φέρητε σεμίδαλιν μάταιον θυμίαμα βδέλυγμά μοι εστί τας νουμηνίας υμών και τα σάββατα και ημέραν μεγάλην ουκ ανέχομαι

1:14  νηστείαν και αργίαν και τας νουμηνίας υμών και τας εορτάς υμών μισεί η ψυχή μου εγενήθητέ μοι εις πλησμονήν ουκέτι ανήσω τας αμαρτίας υμών

1:15  όταν εκτείνητε τας χείρας αποστρέψω τους οφθαλμούς μου αφ΄ υμών και εάν πληθύνητε την δέησιν ουκ εισακούσομαι υμών αι γαρ χείρες υμών αίματος πλήρεις

1:16  λούσασθε καθαροί γίνεσθε αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών απέναντι των οφθαλμών μου παύσασθε από των πονηριών υμών

1:17  μάθετε καλόν ποιείν εκζητήσατε κρίσιν ρύσασθε αδικούμενον κρίνατε ορφανώ και δικαιώσατε χήραν

1:18  και δεύτε διελεγχθώμεν λέγει κύριος και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν ως χίονα λευκανώ εάν δε ώσιν ως κόκκινον ως έριον λευκανώ

1:19  και εάν θέλητε και εισακούσητέ μου τα αγαθά της γης φάγεσθε

1:20  εάν δε μη θέλητε μηδέ εισακούσητέ μου μάχαιρα υμάς κατέδεται το γαρ στόμα κυρίου ελάλησε ταύτα

1:21  πως εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών πλήρης κρίσεως εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη εν αυτή νυν δε φονευταί

1:22  το αργύριον υμών αδόκιμον οι κάπηλοί σου μίσγουσι τον οίνον ύδατι

1:23  οι άρχοντές σου απειθούσι κοινωνοί κλεπτών αγαπώντες δώρα διώκοντες ανταπόδομα ορφανοίς ου κρίνοντες και κρίσιν χηρών ου προσέχοντες

1:24  διά τούτο τάδε λέγει ο δεσπότης κύριος σαβαώθ ουαί οι ισχύοντες Ισραήλ ου παύσεται γαρ μου ο θυμός εν τοις υπεναντίοις και κρίσιν εκ των εχθρών μου ποιήσω

1:25  και επάξω την χείρά μου επί σε και πυρώσω σε εις καθαρόν τους δε απειθούντας απολέσω και αφελώ πάντας ανόμους από σου

1:26  και πάντας υπερηφάνους ταπεινώσω και επιστήσω τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ΄ αρχής και μετά ταύτα κληθήση πόλις δικαιοσύνης μητρόπολις πιστή Σιών

1:27  μετά γαρ κρίματος σωθήσεται η αιχμαλωσία αυτής και μετά ελεημοσύνης

1:28  και συντριβήσονται οι άνομοι και οι αμαρτωλοί άμα και οι εγκαταλιπόντες τον κύριον συντελεσθήσονται

1:29  διότι αισχυνθήσονται από των ειδώλων αυτών α αυτοί ηβούλοντο και επησχύνθησαν επί τοις κήποις α επεθύμησαν

1:30  έσονται γαρ ως τερέβινθος αποβεβληκύια τα φύλλα και ως παράδεισος ύδωρ μη έχων

1:31  και έσται η ισχύς αυτών ως καλάμη στιππύου και αι εργασίαι αυτών ως σπινθήρες και κατακαυθήσονται οι άνομοι και οι αμαρτωλοί άμα και ουκ έσται ο σβέσων

Chapter 2

2:1  ο λόγος ο γενόμενος προς Ησαϊαν υιόν Αμώς περί της Ιουδαίας και περί Ιερουσαλήμ

2:2  ότι έσται εν ταις εσχάταις ημέραις εμφανές το όρος κυρίου και ο οίκος του θεού επ΄ άκρου των ορέων και υψωθήσεται υπεράνω των βουνών και ήξουσιν επ΄ αυτόν πάντα τα έθνη

2:3  και πορεύσονται έθνη πολλά και ερούσι δεύτε και αναβώμεν εις το όρος κυρίου και εις τον οίκον του θεού Ιακώβ και αναγγελεί ημίν την οδόν αυτού και πορευσόμεθα εν αυτή εκ γαρ Σιών εξελεύσεται νόμος και λόγος κυρίου εξ Ιερουσαλήμ

2:4  και κρινεί αναμέσον των εθνών και εξελεγξει λαόν πολύν και συγκόψουσι τας μαχαίρας αυτών εις άροτρα και τας ζιβύνας αυτών εις δρέπανα και ου λήψεται έθνος επ΄ έθνος μάχαιραν και ου μη μάθωσιν έτι πολεμείν

2:5  και νυν ο οίκος του Ιακώβ δεύτε και πορευθώμεν τω φωτί κυρίου

2:6  ανήκε γαρ τον λαόν αυτού τον οίκον του Ιακώβ ότι ενεπλήσθη ως το απ΄ αρχής η χώρα αυτών κληδονισμών ως η των αλλοφύλων και τέκνα πολλά αλλόφυλα εγενήθη αυτοίς

2:7  ενεπλήσθη γαρ η χώρα αυτών αργυρίου και χρυσίου και ουκ ην αριθμός των θησαυρών αυτών και ενεπλήσθη η γη ίππων και ουκ ην αριθμός των αρμάτων αυτών

2:8  και ενεπλήσθη η γη βδελυγμάτων των έργων των χειρών αυτών και προσεκύνησαν οις εποίησαν οι δάκτυλοι αυτών

2:9  και έκυψεν άνθρωπος και εταπεινώθη ανήρ και ου μη ανήσω αυτούς

2:10  και νυν εισέλθετε εις τας πέτρας και κρύπτεσθε εις την γην από προσώπου του φόβου κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού όταν αναστή θραύσαι την γην

2:11  οι γαρ οφθαλμοί κυρίου υψηλοί ο δε άνθρωπος ταπεινός και ταπεινωθήσεται το ύψος των ανθρώπων και υψωθήσεται κύριος μόνος εν τη ημέρα εκείνη

2:12  ημέρα γαρ κυρίου σαβαώθ επί πάντα υβριστήν και υπερήφανον και επί πάντα υψηλόν και μετέωρον και ταπεινωθήσονται

2:13  και επί πάσαν κέδρον του Λιβάνου των υψηλών και μετεώρων και επί παν δένδρον βαλάνου Βασάν

2:14  και επί παν υψηλόν όρος και επί πάντα βουνόν υψηλόν

2:15  και επί πάντα πύργον υψηλόν και επί παν τείχος υψηλόν

2:16  και επί παν πλοίον θαλάσσης και επί πάσαν θέαν πλοίων κάλλους

2:17  και ταπεινωθήσεται πας άνθρωπος και πεσείται το ύψος των ανθρώπων και υψωθήσεται κύριος μόνος εν τη ημέρα εκείνη

2:18  και τα χειροποίητα πάντα κατακρύψουσιν

2:19  εισενέγκαντες εις τα σπήλαια και εις τας σχισμάς των πετρών και εις τας τρώγλας της γης από προσώπου του φόβου κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού όταν αναστή θραύσαι την γην

2:20  τη γαρ ημέρα εκείνη εκβαλεί άνθρωπος τα βδελύγματα αυτού τα αργυρά και τα χρυσά α εποίησαν προσκυνείν τοις ματαίοις και ταις νυκτερίσι

2:21  του εισελθείν εις τας τρώγλας της στερεάς πέτρας και τας σχισμάς των πετρών από προσώπου του φόβου κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού όταν αναστή θραύσαι την γην

2:22  παύσασθε υμίν από του ανθρώπου ο αναπνοή εν μυκτήρι αυτού ότι εν τίνι ελογίσθη

Chapter 3

3:1  ιδού δη ο δεσπότης κύριος σαβαώθ αφελεί από Ιερουσαλήμ και από της Ιουδαίας ισχύοντα και ισχύουσαν ισχύν άρτου και ισχύν ύδατος

3:2  γίγαντα και ισχύοντα και άνθρωπον πολεμιστήν και δικαστήν και προφήτην και στοχαστήν και πρεσβύτην

3:3  και πεντηκόνταρχον και θαυμαστόν σύμβουλον και σοφόν αρχιτέκτονα και συνετόν ακροατήν

3:4  και επιστήσω νεανίσκους άρχοντας αυτών και εμπαίκται κυριεύσουσιν αυτών

3:5  και συμπεσείται ο λαός άνθρωπος προς άνθρωπον και άνθρωπος προς τον πλησίον αυτού προσκόψει το παιδίον προς τον πρεσβύτην ο άτιμος προς τον έντιμον

3:6  ότι επιλήψεται άνθρωπος του αδελφού αυτού η του οικείου του πατρός αυτού λέγων ιμάτιον έχεις αρχηγός γενού ημών και το βρώμα το εμόν υπό σε έστω

3:7  και αποκριθείς εν τη ημέρα εκείνη ερεί ουκ έσομαί σου αρχηγός ου γαρ εν τω οίκω μου έστιν άρτος ουδέ ιμάτιον ουκ έσομαι αρχηγός του λαού τούτου

3:8  ότι ανείται Ιερουσαλήμ και η Ιουδαία συμπέπτωκε και αι γλώσσαι αυτών μετά ανομίας τα προς κύριον απειθούντες

3:9  διότι νυν εταπεινώθη η δόξα αυτών και η αισχύνη του προσώπου αυτών αντέστη αυτοίς την δε αμαρτίαν αυτών ως Σοδόμων ανήγγειλαν και ενεφάνισαν ουαί τη ψυχή αυτών διότι βεβούλευνται βουλήν πονηράν καθ΄ εαυτών

3:10  ειπόντες δήσωμεν τον δίκαιον ότι δύσχρηστος ημίν εστι τοίνυν τα γεννήματα των έργων αυτών φάγονται

3:11  ουαί τω ανόμω πονηρά κατά τα έργα των χειρών αυτού συμβήσεται αυτώ

3:12  λαός μου οι πράκτορες υμών καλαμώνται υμάς και οι απαιτούντες κυριεύουσιν υμών λαός μου οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και τας τρίβους των ποδών υμών εκταράσσουσιν

3:13  αλλά νυν καταστήσεται εις κρίσιν κύριος και στήσει εις κρίσιν τον λαόν αυτού

3:14  αυτός κύριος εις κρίσιν ήξει μετά των πρεσβυτέρων του λαού και μετά των αρχόντων αυτού υμείς δε τι ενεπυρίσατε τον αμπελώνά μου και η αρπαγή του πτωχού εν τοις οίκοις υμών

3:15  τι υμείς αδικείτε τον λαόν μου και το πρόσωπον των πτωχών καταισχύνετε φησί κύριος κύριος στρατιών

3:16  τάδε λέγει κύριος ανθ΄ ων υψώθησαν αι θυγατέρες Σιών και επορεύθησαν υψηλώ τραχήλω και εν νεύμασιν οφθαλμών και τη πορεία των ποδών άμα σύρουσαι τους χιτώνας και τοις ποσίν άμα παίζουσαι

3:17  και ταπεινώσει κύριος αρχούσας θυγατέρας Σιών και κύριος ανακαλύψει το σχήμα αυτών

3:18  εν τη ημέρα εκείνη και αφελεί κύριος την δόξαν του ιματισμού αυτών και τους κοσύμβους και τους μηνίσκους

3:19  και το κάθεμα και τον κόσμον του προσώπου αυτών

3:20  και την σύνθεσιν του κόσμου της δόξης και τους χλιδώνας και τα ψέλλια και τα εμπλόκια και τους δακτυλίους και τα περιδέξια

3:21  και τα ενώτια και τα περιπόρφυρα και τα μεσοπόρφυρα

3:22  και τα επιβλήματα κατά την οικίαν και τα διαφανή Λακωνικά

3:23  και τα βύσσινα και τα υακίνθινα και κόκκινα και την βύσσον συν χρυσώ και υακίνθω συγκαθυφασμένην και θέριστρα κατάκλιτα

3:24  και έσται αντί οσμής ηδείας κονιορτός και αντί ζώνης σχοινίω ζώση και αντί του κόσμου της κεφαλής του χρυσίου φαλάκρωμα έξεις διά τα έργα σου και αντί του χιτώνος του μεσοπορφύρου περιζώση σάκκον

3:25  και ο υιός σου ο κάλλιστος ον αγαπάς μαχαίρα πεσείται και οι ισχυροί υμών μαχαίρα πεσούνται και ταπεινωθήσονται

3:26  και πενθήσουσιν αι θήκαι του κόσμου υμών και καταλειφθήση μόνη και εις την γην εδαφισθήση

Chapter 4

4:1  και επιλήψονται επτά γυναίκες ανθρώπου ενός εν εκείνη τη ημέρα λέγουσαι τον άρτον ημών φαγόμεθα και τα ιμάτια ημών περιβαλούμεθα πλην το όνομά σου κεκλήσθω εφ΄ ημάς άφελε τον ονειδισμόν ημών

4:2  εν τη ημέρα εκείνη επιλάμψει ο θεός εν βουλή μετά δόξης επί της γης του υψώσαι και δοξάσαι το καταλειφθέν του Ισραήλ

4:3  και έσται το υπολειφθέν εν Σιών και το καταλειφθέν εν Ιερουσαλήμ άγιοι κληθήσονται πάντες οι γραφέντες εις ζωήν εν Ιερουσαλήμ

4:4  ότι εκπλυνεί κύριος τον ρύπον των υιών και των θυγατέρων Σιών και το αίμα Ιερουσαλήμ εκκαθαριεί εκ μέσου αυτής εν πνεύματι κρίσεως και πνεύματι καύσεως

4:5  και ήξει και έσται πας τόπος του όρους Σιών και πάντα τα περικύκλω αυτής σκιάσει νεφέλη ημέρας και ως καπνού και φωτός πυρός καιομένου νυκτός πάση τη δόξη σκεπασθήσεται

4:6  και έσται εις σκιάν από καύματος και εν σκέπη και εν αποκρύφω από σκληρότητος και υετού

Chapter 5

5:1  άσω δη τω ηγαπημένω μου άσμα του αγαπητού μου τω αμπελώνι αυτού αμπελών εγενήθη τω ηγαπημένω εν κέρατι εν τόπω πίονι

5:2  και φραγμόν περιέθηκα και εχαράκωσα και εφύτευσα άμπελον σωρήκ και ωκοδόμησα πύργον εν μέσω αυτού και προλήνιον ώρυξα εν αυτώ και έμεινα του ποιήσαι σταφυλήν και εποίησεν ακάνθας

5:3  και νυν οι ενοικούντες εν Ιερουσαλήμ και άνθρωπος του Ιούδα κρίνατε δη εν εμοί και αναμέσον του αμπελώνός μου

5:4  τι ποιήσω έτι τω αμπελώνί μου και ουκ εποίησα αυτώ διότι έμεινα του ποιήσαι σταφυλήν εποίησε δε ακάνθας

5:5  νυν ουν αναγγελώ υμίν τι εγώ ποιήσω τω αμπελώνί μου αφελώ τον φραγμόν αυτού και έσται εις διαρπαγήν και καθελώ τον τοίχον αυτού και έσται εις καταπάτημα

5:6  και ανήσω τον αμπελώνά μου και ου μη τμηθή ουδε μη σκαφή και αναβήσεται εις αυτόν ως εις χέρσον άκανθα και ταις νεφέλαις εντελούμαι του μη βρέξαι εις αυτόν υετόν

5:7  ο γαρ αμπελών κυρίου σαβαώθ οίκος του Ισραήλ εστι και άνθρωπος του Ιούδα νεόφυτον ηγαπημένον έμεινα του ποιήσαι κρίσιν εποίησε δε ανομίαν και ου δικαιοσύνην αλλά κραυγήν

5:8  ουαί οι συνάπτοντες οικίαν προς οικίαν και αγρόν προς αγρόν εγγίζοντες ίνα του πλησίον αφέλωνταί τι μη οικήσετε μόνοι επί της γης

5:9  ηκούσθη γαρ εις τα ώτα κυρίου σαβαώθ ταύτα εάν γαρ γένωνται οικίαι πολλαί εις έρημον έσονται μεγάλαι και καλαί και ουκ έσονται οι ενοικούντες εν αυταίς

5:10  ου γαρ εργώνται δέκα ζεύγη βοών ποιήσει κεράμιον εν και ο σπείρων αρτάβας εξ ποιήσει μέτρα τρία

5:11  ουαί οι εγειρόμενοι τοπρωϊ και το σίκερα διώκοντες οι μένουντες το οψέ ο γαρ οίνος συγκαύσει αυτούς

5:12  μετά γαρ κιθάρας και ψαλτηρίου και τυμπάνων και αυλών τον οίνον πίνουσι τα δε έργα κυρίου ουκ εμβλέπουσι και τα έργα των χειρών αυτού ου κατανοούσι

5:13  τοίνυν αιχμάλωτος ο λαός μου εγενήθη διά το μη ειδέναι αυτούς τον κύριον και πλήθος εγενήθη νεκρών διά λιμόν και δίψαν ύδατος

5:14  και επλάτυνεν ο άδης την ψυχήν αυτού και διήνοιξε το στόμα αυτού του μη διαλιπείν και καταβήσονται οι ένδοξοι και οι μεγάλοι και οι πλούσιοι και ο αγαλλιώμενος εν αυτή

5:15  και ταπεινωθήσεται άνθρωπος και ατιμασθήσεται ανήρ και οι οφθαλμοί οι μετέωροι ταπεινωθήσονται

5:16  και υψωθήσεται κύριος σαβαώθ εν κρίματι και ο θεός ο άγιος δοξασθήσεται εν δικαιοσύνη

5:17  και βοσκηθήσονται οι διηρπασμένοι ως ταύροι και τας ερήμους των απειλημμένων άρνες φάγονται

5:18  ουαί οι επισπώμενοι τας αμαρτίας ως σχοινίω μακρώ και ως ζυγού ιμάντι δαμάλεως τας ανομίας

5:19  οι λέγοντες το τάχος εγγισάτω α ποιήσει ίνα ίδωμεν και ελθέτω η βουλή του αγίου Ισραήλ ίνα γνώμεν

5:20  ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν

5:21  ουαί οι σοφοί εν αυτοίς και ενώπιον εαυτών επιστήμονες

5:22  ουαί οι ισχύοντες υμών οι πίνοντες τον οίνον και οι δυνάσται οι κεραννύντες το σίκερα

5:23  οι δικαιούντες τον ασεβή ένεκεν δώρων και το δίκαιον του δικαίου αίροντες

5:24  διά τούτο ον τρόπον καυθήσεται καλάμη υπό άνθρακος πυρός και συγκαυθήσεται υπό φλογός ανειμένης η ρίζα αυτών ως χνούς έσται και το άνθος αυτών ως κονιορτός αναβήσεται ου γαρ ηθέλησαν τον νόμον κυρίου σαβαώθ αλλά το λόγιον του αγίου Ισραήλ παρώξυναν

5:25  και εθυμώθη οργή κύριος σαβαώθ επί τον λαόν αυτού και επέβαλε την χείρα επ΄ αυτούς και επάταξεν αυτούς και παρωξύνθη τα όρη και εγενήθη τα θνησιμαία αυτών ως κοπρία εν μέσω οδού και εν πάσι τούτοις ουκ απεστράφη ο θυμός αυτού αλλ΄ έτι η χειρ αυτού υψηλή

5:26  τοιγαρούν αρεί σύσσημον εν τοις έθνεσι τοις μακρόθεν και συριεί αυτούς απ΄ άκρου της γης και ιδού ταχύ κούφως έρχονται

5:27  ου πεινάσουσιν ουδέ κοπιάσουσιν ουδέ νυστάξουσιν ουδέ κοιμηθήσονται ουδέ λύσουσι τας ζώνας αυτών από των οσφύων αυτών ουδ΄ μη ραγώσιν οι ιμάντες των υποδημάτων αυτών

5:28  ων τα βέλη οξείά εστι και τα τόξα αυτών εντεταμένα οι πόδες των ίππων αυτών ως στερεά πέτρα ελογίσθησαν οι τροχοί των αρμάτων αυτών ως καταιγίς

5:29  ορμώσιν ως λέοντες και παρέστησαν ως σκύμνοι λέοντος και επιλήψεται και βοήσει ως θηρίον και εκβαλεί και ουκ έσται ο ρυόμενος αυτούς

5:30  και βοήσει δι΄ αυτούς τη ημέρα εκείνη ως φωνή θαλάσσης κυμαινούσης και εμβλέψονται εις τον ουρανόν άνω και κάτω και ιδού σκότος σκληρόν εν τη απορία αυτών

Chapter 6

6:1  και εγένετο του ενιαυτού ου απέθανεν ο βασιλεύς Οζίας είδον τον κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου και πλήρης ο οίκος της δόξης αυτού

6:2  και σεραφείμ ειστήκεισαν κύκλω αυτού εξ πτέρυγες τω ενί και εξ πτέρυγες τω ενί και ταις μεν δυσί κατεκάλυπτον το πρόσωπον ταις δε δυσί κατεκάλυπτον τους πόδας και ταις δυσίν επέταντο

6:3  και εκέκραγον έτερος προς τον έτερον και έλεγον άγιος άγιος άγιος κύριος σαβαώθ πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού

6:4  και επήρθη το υπέρθυρον από της φωνής ης εκέκραγον και ο οίκος ενεπλήσθη καπνού

6:5  και είπον ω τάλας εγώ ότι κατανένυγμαι ότι άνθρωπος ων και ακάθαρτα χείλη έχων εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οικώ και τον βασιλέα κύριον σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου

6:6  και απεστάλη προς με εν των σεραφείμ και εν τη χειρί είχεν άνθρακα ον τη λαβίδι έλαβεν από του θυσιαστηρίου

6:7  και ήψατο του στόματός μου και είπεν ιδού ήψατο τούτο των χειλέων σου και αφελεί τας ανομίας σου και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί

6:8  και ήκουσα της φωνής κυρίου λέγοντος τίνα αποστείλω και τις πορεύσεται προς τον λαόν τούτον και είπον ιδού εγώ ειμι απόστειλόν με

6:9  και είπε πορεύθητι και είπον τω λαώ τούτω ακοή ακούσετε και ου μη συνείτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε

6:10  επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου και τοις ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς αυτών και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι και ίασομαι αυτούς

6:11  και είπα έως πότε κύριε και είπεν έως αν ερημωθώσι πόλεις παρά το μη κατοικείσθαι και οίκοι παρά το μη είναι ανθρώπους και η γη καταλειφθήσεται έρημος

6:12  και μετά ταύτα μακρυνεί ο θεός τους ανθρώπους και πληθυνθήσονται οι εγκαταλειφθέντες επί της γης

6:13  και έτι επ΄ αυτής εστι το επιδέκατον και πάλιν έσται εις προνομήν ως τερέβινθος και ως βάλανος όταν εκπέση εκ της θήκης αυτής σπέρμα άγιον το στήλωμα αυτής

Chapter 7

7:1  και εγένετο εν ταις ημέραις Άχαζ υιού Ιωαθάμ του υιόυ Οζίου βασιλέως Ιούδα ανέβη Ρασίν βασιλεύς Αράμ και Φακεέ υιός Ρομελίου βασιλεύς Ισραήλ επί Ιερουσαλήμ πολεμήσαι αυτήν και ουκ ηδυνήθησαν πολιορκήσαι αυτήν

7:2  και ανηγγέλη εις τον οίκον Δαυίδ λέγων συνεφώνησεν Αράμ προς τον Εφραϊμ και εξέστη η ψυχή αυτού και η ψυχή του λαού αυτού ον τρόπον εν δρυμώ ξύλον υπό πνεύματος σαλευθή

7:3  και είπε κύριος προς Ησαϊαν έξελθε εις συνάντησιν Άχαζ συ και ο καταλειφθείς Ιασούβ ο υιός σου προς την κολυμβήθραν της άνω οδού αγρού του κναφέως

7:4  και ερείς αυτώ φύλαξαι του ησυχάσαι και μη φόβου μηδέ η ψυχή σου ασθενείτω από των δύο ξύλων των δαλών των καπνιζομένων τούτων όταν γαρ οργή του θυμού μου γένηται πάλιν ιάσομαι

7:5  και ο υιός του Αράμ και ο υιός του Ρομελίου ότι εβουλεύσαντο βουλήν πονηράν

7:6  αναβησόμεθα εις την Ιουδαίαν και συλλαλήσαντες αυτοίς αποστρέψομεν αυτούς προς ημάς και βασιλεύσομεν αυτοίς τον υιόν Ταβέλ

7:7  τάδε λέγει κύριος σαβαώθ ου μη μείνη η βουλή αύτη ουδέ έσται

7:8  αλλά η κεφαλή Αράμ Δαμασκός και η κεφαλή Δαμασκού Ρασίν αλλ΄ έτι εξήκοντα και πέντε ετών εκλείψει η βασιλεία Εφραϊμ από λαού

7:9  και η κεφαλή Εφραϊμ Σομόρων και η κεφαλή Σομόρων υιός του Ρομελίου και εάν μη πιστεύσητε ουδε μη συνήτε

7:10  και προσέθετο κύριος λαλήσαι τω Άχαζ λέγων

7:11  αίτησαι σεαυτώ σημείον παρά κυρίου θεού σου εις βάθος η εις ύψος

7:12  και είπεν Άχαζ ου μη αιτήσω ουδέ μη πειράσω κύριον

7:13  και είπεν ακούσατε δη οίκος Δαυίδ μη μικρόν υμίν αγώνα παρέχειν ανθρώποις και πως κυρίω παρέχετε αγώνα

7:14  διά τούτο δώσει κύριος αυτός υμίν σημείον ιδού η παρθένος εν γαστρί λήψεται και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ

7:15  βούτυρον και μέλι φάγεται πριν η γνώναι αυτόν προελέσθαι πονηρά η εκλέξασθαι το αγαθόν

7:16  διότι πριν η γνώναι το παιδίον αγαθόν η κακόν απειθεί πονηρία εκλέξασθαι το αγαθόν και καταλειφθήσεται η γη ην συ φοβή από προσώπου των δύο βασιλέων

7:17  αλλά επάξει επί σε ο θεός και επί τον λαόν σου και επί τον οίκον του πατρός σου ημέρας αι ούπω ήκασιν αφ΄ ης ημέρας αφείλεν Εφραϊμ από Ιούδα τον βασιλέα των Ασσυρίων

7:18  και έσται εν τη ημέρα εκείνη συριεί κύριος μυίαις αι κυριεύσουσι μέρος ποταμού Αιγύπτου και τη μελίσση η εστιν εν χώρα Ασσυρίων

7:19  και ελεύσονται και αναπαύσονται πάντες εν ταις φάραγξι της χώρας και εν ταις τρώγλαις των πετρών και εις τα σπήλαια και εις πάσαν ραγάδα και εν παντί ξύλω

7:20  εν τη ημέρα εκείνη ξυρήσει κύριος εν τω ξυρώ τω μεμεθυσμένω πέραν του ποταμού βασιλέως Ασσυρίων την κεφαλήν και τας τρίχας των ποδών και τον πώγωνα αφελεί

7:21  και έσται εν τη ημέρα εκείνη θρέψει άνθρωπος δάμαλιν βοών και δύο πρόβατα

7:22  και έσται από του πλείστον πιείν γάλα βούτυρον και μέλι φάγεται πας ο καταλειφθεις επί της γης

7:23  και έσται εν τη ημέρα εκείνη πας τόπος ου εάν ώσι χίλιαι άμπελοι χιλίων σικλών εις χέρσον έσονται και εις άκανθαν

7:24  μετά βέλους και τοξεύματος εισελεύσονται εκεί ότι χέρσος και άκανθα έσται πάσα η γη

7:25  και παν όρος αροτριώμενον αροτριωθήσεται ου μη επέλθη εκεί φόβος έσται γαρ από της χέρσου και ακάνθης εις βόσκημα προβάτου και καταπάτημα βοός

Chapter 8

8:1  και είπε κύριος προς με λάβε σεαυτώ τόμον καινόν μέγαν και γράψον εις αυτόν γραφίδι ανθρώπου του οξέως προνομήν ποιήσαι σκύλων πάρεστι γαρ

8:2  και μάρτυράς μοι ποίησον πιστούς ανθρώπους τον Ουρίαν τον ιερέα και Ζαχαρίαν υιόν Βαραχίου

8:3  και προσήλθον προς την προφήτιν και εν γαστρί έλαβε και έτεκεν υιόν και είπε κύριός μοι κάλεσον το όνομα αυτού ταχέως σκύλευσον οξέως προνόμευσον

8:4  διότι πριν η γνώναι το παιδίον καλείν πατέρα η μητέρα λήψεται δύναμιν Δαμασκού και τα σκύλα Σαμαρείας έναντι βασιλέως Ασσυρίων

8:5  και προσέθετο κύριος λαλήσαί μοι έτι λέγων

8:6  διά το μη βούλεσθαι τον λαόν τούτον το ύδωρ του Σιλωάμ το πορευόμενον ησυχή αλλά βούλεσθαι έχειν τον Ρασσίν και τον υιόν Ρομελίου βασιλέα εφ΄ υμών διά τούτο

8:7  ιδού κύριος ανάγει εφ΄ υμάς το ύδωρ του ποταμού το ισχυρόν και πολύ τον βασιλέα των Ασσυρίων και την δόξαν αυτού και αναβήσεται επί πάσαν φάραγγα υμών και περιπατήσει επί παν τείχος υμών

8:8  και αφελεί από της Ιουδαίας άνθρωπον ος δυνήσεται κεφαλήν άραι η δυνατόν συντελέσασθαί τι και έσται η παρεμβολή αυτού ώστε πληρώσαι το πλάτος της χώρας σου μεθ΄ ημών ο θεός

8:9  γνώτε έθνη και ηττάσθε επακούσατε έως εσχάτου της γης ισχυκότες ηττάσθε εάν γαρ πάλιν ισχύσητε πάλιν ηττηθήσεσθε

8:10  και ην αν βουλεύσησθε βουλήν διασκεδάσει κύριος και λόγον ον εάν λαλήσητε ου μη εμμείνη εν υμίν ότι μεθ΄ ημών ο θεός

8:11  ούτω λέγει κύριος τη ισχυρά χειρί απειθούσι τη πορεία της οδού του λαού τούτου λέγοντες

8:12  μήποτε είπωσι σκληρόν παν γαρ ο εάν είπη ο λαός ούτος σκληρόν εστι τον δε φόβον αυτού ου μη φοβηθήτε ουδε μη ταραχθήτε

8:13  τον κύριον των δυνάμεων αυτόν αγιάσατε και αυτός έσται σου φόβος

8:14  καν επ΄ αυτώ πεποιθώς ης έσται σοι εις αγίασμα και ουχ ως λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε ουδ΄ ως πέτρας πτώματι οι δε οίκοι Ιακώβ εν παγίδι και εν κοιλώματι εγκαθήμενοι εν Ιερουσαλήμ

8:15  διά τούτο αδυνατήσουσιν εν αυτοίς πολλοί και πεσούνται και συντριβήσονται και εγγιούσι και αλώσονται άνθρωποι εν ασφαλεία

8:16  τότε φανεροί έσονται οι σφραγιζόμενοι τον νόμον του μη μαθείν

8:17  και ερεί μενώ τον θεόν τον αποστρέψαντα το πρόσωπον αυτού από του οίκου Ιακώβ και πεποιθώς έσομαι επ΄ αυτώ

8:18  ιδού εγώ και τα παιδία α έδωκέ μοι ο θεός και έσται σημεία και τέρατα εν τω οίκω Ισραήλ παρά κυρίου σαβαώθ ος κατοικεί εν τω όρει Σιών

8:19  και εάν είπωσι προς υμάς ζητήσατε τους εγγαστριμύθους και τους από της γης φωνούντας και τους κενολογούντας οι εκ της κοιλίας φωνούνσιν ουκ έθνος προς θεόν αυτού εκζητήσουσι τι εκζητούσι περί των ζώντων τους νεκρούς

8:20  νόμον γαρ εις βοήθειαν έδωκεν ίνα είπωσιν ουχ ως το ρήμα τούτο περί ου ουκ έστι δώρα δούναι περί αυτού

8:21  και ήξει εφ΄ υμάς σκληρά λιμός και έσται ως αν πεινάσητε λυπηθήσεσθε και κακώς ερείτε τον άρχοντα και τα πάτρια και αναβλέψονται εις τον ουρανόν άνω

8:22  και εις την γην κάτω εμβλέψονται και ιδού σκότος θλίψις και στενοχωρία και σκότος ώστε μη βλέπειν έως καιρου

Chapter 9

9:1  τούτο πρώτον ταχύ πίε ταχύ ποίει χώρα Ζαβυλών η γη Νεφθαλείμ και οι λοιποί την παραλίαν και πέραν του Ιορδάνου Γαλιλαία των εθνών

9:2  ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει είδε φως μέγα οι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου φως λάμψει εφ΄ υμάς

9:3  το πλείστον του λαού κατήγαγες εν ευφροσύνη και ευφρανθήσονται ενώπιόν σου ως οι ευφραινόμενοι εν αμήτω και ον τρόπον οι διαιρούμενοι σκύλα

9:4  διότι αφήρηται ο ζυγός ο επ΄ αυτών κείμενος και η ράβδος η επί του τραχήλου αυτών την γαρ ράβδον των απαιτούντων διεσκέδασεν ως τη ημέρα τη επί Μαδιάμ

9:5  ότι πάσαν στολήν επισυνηγμένην δόλω και ιμάτιον μετά καταλλαγής αποτίσουσι και θελήσουσιν ει εγένοντο πυρίκαυστοι

9:6  ότι παιδίον εγεννήθη ημίν υιός εδόθη ημίν ου η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού και καλείται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος θαυμαστός σύμβουλος θεός ισχυρός εξουσιαστής άρχων ειρήνης πατήρ του μέλλοντος αιώνος άξω γαρ ειρήνην επί τους άρχοντας και υγίειαν αυτού

9:7  και μεγάλη η αρχή αυτού και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν τέλος επί τον θρόνον Δαυίδ και την βασιλείαν αυτού κατορθώσαι αυτήν και αντιλαβέσθαι εν κρίματι και εν δικαιοσύνη από του νυν και εις τον αιώνα ο ζήλος κυρίου σαβαώθ ποιήσει ταύτα

9:8  θάνατον απέστειλε κύριος επί Ιακώβ και ήλθεν επί Ισραήλ

9:9  και γνώσονται πας ο λαός του Εφραϊμ και οι καθήμενοι εν Σαμαρεία εφ΄ ύβρει και υψηλή καρδία λέγοντες

9:10  πλίνθοι πεπτώκασιν αλλά δεύτε λαξεύσωμεν λίθους και κόψωμεν συκαμίνους και κέδρους και οικοδομήσωμεν εαυτοίς πύργον

9:11  και ράξει ο θεός τους επανισταμένους επί όρος Σιών επί αυτόν και τους εχθρούς αυτού διασκεδάσει

9:12  Συρίαν αφ΄ ηλίου ανατολών και τους Έλληνας αφ΄ ηλίου δυσμών τους κατεσθίοντας τον Ισραήλ όλω τω στόματι επί πάσι τούτοις ουκ απεστράφη ο θυμός αλλ΄ έτι η χειρ υψηλή

9:13  και ο λαός ουκ απεστράφη έως επλήγη και τον κύριον των δυνάμεων ουκ εζήτησαν

9:14  και αφείλε κύριος από Ισραήλ κεφαλήν και ουράν μέγαν και μικρόν εν μία ημέρα

9:15  πρεσβύτην και τους τα πρόσωπα θαυμάζοντας αύτη η αρχή και προφήτην διδάσκοντα άνομα ούτος η ουρά

9:16  και έσονται οι μακαρίζοντες τον λαόν τούτον πλανώντες και πλανώσιν όπως καταπίωσιν αυτούς

9:17  διά τούτο επί τους νεανίσκους αυτών ουκ ευφρανθήσεται ο κύριος και τους ορφανούς αυτών και τας χήρας αυτών ουκ ελεήσει ότι πάντες άνομοι και πονηροί και παν στόμα λαλεί άδικα επί πάσι τούτοις ουκ απεστράφη ο θυμός αυτού αλλ΄ έτι η χειρ αυτού υψηλή

9:18  και καυθήσεται ως πυρ η ανομία και ως άγρωστις ξηρά βρωθήσεται υπό πυρός και καυθήσεται εν τοις δάσεσι του δρυμού και συγκαταφάγεται τα κύκλω των βουνών πάντα

9:19  διά θυμόν οργής κυρίου συγκέκαυται η γη όλη και έσται ο λαός ως κατακεκαυμένος υπό πυρός άνθρωπος τον αδελφόν αυτού ουκ ελεήσει

9:20  αλλ΄ εκκλινεί εις τα δεξιά ότι πεινάσει και φάγεται εκ των αριστερών και ου μη εμπλησθήσεται άνθρωπος εσθίων τας σάρκας του βραχίονος αυτού

9:21  φάγεται γαρ Μανασσής του Εφραϊμ και Εφραϊμ του Μανασσή ότι άμα πολιορκήσουσι τον Ιούδαν επί τούτοις πάσιν ουκ απεστράφη ο θυμός αλλ΄ έτι η χειρ αυτού υψηλή

Chapter 10

10:1  ουαί τοις γράφουσι πονηρίαν γράφοντες γαρ πονηρίαν γράφουσιν

10:2  εκκλίνοντες κρίσιν πτωχών αρπάζοντες κρίμα πενήτων του λαού μου ώστε είναι αυτοίς χήραν εις διαρπαγήν και ορφανόν εις προνομήν

10:3  και τι ποιήσουσιν εν τη ημέρα της επισκοπής η γαρ θλίψις υμίν πόρρωθεν ήξει και προς τίνα καταφεύξεσθε του βοηθήναι και που καταλείψετε την δόξαν υμών

10:4  του μη εμπεσείν εις απαγωγήν και υποκάτω ανηρημένων πεσούνται και επί πάσι τούτοις ουκ απεστράφη η οργή αυτού αλλ΄ έτι η χειρ αυτού υψηλή

10:5  ουαί Ασσυρίοις η ράβδος του θυμού μου και οργή εστιν εν ταις χερσίν αυτών

10:6  την οργήν μου εις έθνος άνομον αποστελώ και τω εμώ λαώ συντάξω ποιήσαι σκύλα και προνομήν και καταπατείν τας πόλεις και θείναι αυτάς εις κονιορτόν

10:7  αυτός δε ουχ ούτως ενεθυμήθη και τη ψυχή ουχ ούτω λελόγισται αλλά απαλλάξει ο νους αυτού και του εξολοθρεύσαι έθνη ουκ ολίγα

10:8  και εάν είπωσιν αυτώ συ μόνος ει άρχων

10:9  και ερεί ουκ έλαβον την χώραν την επάνω Βαβυλώνος και Χαλάνης ου ο πύργος ωκοδομήθη και έλαβον Αραβίαν και Δαμασκόν και Σαμάρειαν

10:10  ον τρόπον έλαβον ταύτας πάσας τας αρχάς λήψομαι ολολύξατε τα γλυπτά εν Ιερουσαλήμ και εν Σαμαρεία

10:11  ον τρόπον γαρ εποίησα Σαμαρεία και τοις χειροποιήτοις αυτής ούτω ποιήσω και τη Ιερουσαλήμ και τοις ειδώλοις αυτής

10:12  και έσται όταν συντελέση κύριος πάντα ποιών εν τω όρει Σιών και Ιερουσαλήμ επάξει επί τον νουν τον μεγαν επί τον άρχοντα των Ασσυρίων και επί το ύψος της δόξης των οφθαλμών αυτού

10:13  είπε γαρ εν τη ισχύϊ ποιήσω και εν τη σοφία της συνέσεως αφελώ όρια εθνών και την ισχύν αυτών προνομεύσω

10:14  και σείσω πόλεις κατοικουμένας και την οικουμένην όλην καταλήψομαι τη χειρί ως νοσσιάν και ως καταλελειμμένα ωά αρώ και ουκ έστιν ος διαφεύξεταί με η αντείπη μοι και ανοίγων στόμα και στρουθίζων

10:15  μη δοξασθήσεται αξίνη άνευ του κόπτοντος εν αυτή η υψωθήσεται πρίων άνευ του έλκοντος αυτόν ωσαύτως εάν τις άρη ράβδον η ξύλον και ουχ ούτως

10:16  αλλά αποστελεί κύριος σαβαώθ εις την σην τιμήν ατιμίαν και εις την σην δόξαν πυρ καιόμενον καυθήσεται

10:17  και έσται το φως του Ισραήλ εις πυρ και αγιάσει αυτήν εν πυρί καιομένω και φάγεται ωσεί χόρτον την ύλην τη ημέρα εκείνη

10:18  αποσβεσθήσεται τα όρη και οι βουνοί και οι δρυμοί και καταφάγεται από ψυχής έως σαρκών και έσται ο φεύγων ως ο φεύγων από φλογός καιομένης

10:19  και οι καταλειφθέντες αυτών αριθμός έσονται και παιδίον μικρόν γράψει αυτούς

10:20  και έσται εν τη ημέρα εκείνη ουκέτι προστεθήσεται το καταλειφθέν Ισραήλ και οι σωθέντες του Ιακώβ ουκέτι μη πεποιθότες ώσιν επί τους αδικήσαντας αυτούς αλλ΄ έσονται πεποιθότες επί τον θεόν τον άγιον του Ισραήλ τη αληθέια

10:21  και έσται το καταλειφθέν του Ιακώβ επί θεόν ισχύοντα

10:22  και εάν γένηται ο λαός Ισραήλ ως η άμμος της θαλάσσης το κατάλειμμα αυτών σωθήσεται

10:23  λόγον γαρ συντελών και συντέμνων εν δικαιοσύνη ότι λόγον συντετμημένον κύριος κύριος δυνάμεων ποιήσει εν τη οικουμένη όλη

10:24  διά τούτο τάδε λέγει κύριος σαβαώθ μη φοβού λαός μου οι κατοικούντες εν Σιών από Ασσυρίων ότι εν ράβδω πατάξει σε πληγήν γαρ επάγει επί σε του ιδείν οδόν Αιγύπτου

10:25  έτι γαρ μικρόν και παύσεται η οργή ο δε θυμός μου επί την βουλήν αυτών

10:26  και εγερεί απ΄ αυτούς κύριος ο θεός των δυνάμεων κατά την πληγήν Μαδιάμ εν τόπω θλίψεως και ο θυμός αυτού τη οδώ τη κατά θάλασσαν εις την οδόν την κατ΄ Αίγυπτον

10:27  και έσται εν τη ημέρα εκείνη αφαιρεθήσεται ο ζυγός αυτού από του ώμου σου και ο φόβος αυτού από σου και καταφθαρήσεται ο ζυγός από των ώμων υμών

10:28  ήξει γαρ εις την πόλιν Αγγαϊ και παρελεύσεται εις Μαγγεδώ και εν Μαχμάς θήσει τα σκεύη αυτού

10:29  και παρελεύσεται φάραγγα και ήξει εις Αγγαϊ φόβος λήψεται Ραμά πόλιν Σαούλ φεύξεται

10:30  χρεμέτισον φωνήν σου θυγάτηρ Γαλλίμ επάκουσεται Λαϊσα επακούσεται εν Αναθώθ

10:31  και εξέστη Μαδεβηνά και οι κατοικούντες Γεβίμ

10:32  παρακαλείτε σήμερον εν οδώ του μείναι παρακαλείτε εν τω όρει την θυγατέρα Σιών και οι βουνοί εν Ιερουσαλήμ

10:33  ιδού ο δεσπότης κύριος σαβαώθ συνταράσσει τους ενδόξους μετά ισχύος και οι υψηλοί τη ύβρει συντριβήσονται και οι υψηλοί ταπεινωθήσονται

10:34  και πεσούνται υψηλοί μαχαίρα ο δε Λίβανος συν τοις υψηλοίς πεσείται

Chapter 11

11:1  και εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εκ της ρίζης αυτού αναβήσεται

11:2  και αναπαύσεται επ΄ αυτόν πνεύμα κυρίου πνεύμα σοφίας και συνέσεως πνεύμα βουλής και ισχύος πνεύμα γνώσεως και ευσεβείας

11:3  εμπλήσει αυτόν πνεύμα φόβου θεού ου κατά την δόξαν κρινεί ουδέ κατά την λαλιάν ελέγξει

11:4  αλλά κρινεί ταπεινώ κρίσιν και ελέγξει τους ταπεινούς της γης και πατάξει γην τω λόγω του στόματος αυτού και εν πνεύματι διά χειλέων ανελεί ασεβή

11:5  και έσται δικαιοσύνη εζωσμένος την οσφύν αυτού και αληθεία ειλημένος τας πλευράς αυτού

11:6  και συμβοσκηθήσεται λύκος μετά αρνού και πάρδαλις συναναπαύσεται ερίφω και μοσχάριον και λέων και ταύρος άμα βοσκηθήσονται και παιδίον μικρόν άξει αυτούς

11:7  και βούς και άρκτος βοσκηθήσονται άμα και άμα έσονται τα παιδία αυτών και λέων ως βους φάγεται άχυρα

11:8  και παιδίον νήπιον επί τρώγλων ασπίδων και επί κοίτην εκγόνων ασπίδων την χείρα επιβαλεί

11:9  και ου μη κακοποιήσωσιν ουδέ μη δύνωνται απολέσαι ουδένα επί το όρος το άγιόν μου ότι ενεπλήσθη η σύμπασα του γνώναι τον κύριον ως ύδωρ πολύ κατακαλύψαι θαλάσσας

11:10  και έσται εν τη ημέρα εκείνη η ρίζα του Ιεσσαί και ο ανιστάμενος άρχειν εθνών επ΄ αυτώ έθνη ελπιούσι και έσται η ανάπαυσις αυτού τιμή

11:11  και έσται τη ημέρα εκείνη προσθήσει ο κύριος του δείξαι την χείρα αυτού του ζηλώσαι το καταλειφθέν υπόλοιπον του λαού ο εαν καταλειφθή από των Ασσυρίων και από Αιγύπτου και από Βαβυλώνος και από Αιθιοπίας και από Ελαμιτών και από ηλίου ανατολών και εξ Αραβίας

11:12  και αρεί σημείον εις τα έθνη και συνάξει τους απολομένους Ισραήλ και τους διεσπαρμένους Ιούδα συνάξει εκ των τεσσάρων πτερύγων της γης

11:13  και αφαιρεθήσεται ο ζήλος Εφραϊμ και οι εχθροί Ιούδα απολούνται Εφραϊμ ου ζηλώσει Ιούδαν και Ιούδας ου θλίψει Εφραϊμ

11:14  και πετασθήσονται εν πλοίοις αλλοφύλων θάλασσαν άμα προνομεύσουσι και τους αφ΄ ηλίου ανατολών και Ιδουμαίαν και επί Μωάβ πρώτον τας χείρας επιβαλούσιν οι δε υιοί Αμμών πρώτοι υπακούσονται

11:15  και ερημώσει κύριος την θάλασσαν Αιγύπτου και επιβαλεί την χείρα αυτού επί τον ποταμόν πνεύματι βιαίω και πατάξει επτά φάραγγας ώστε διαπορεύεσθαι αυτόν εν υποδήμασι

11:16  και έσται δίοδος τω καταλειφθέντι λαώ μου τω καταλειφθέντι από Ασσυρίων και έσται τω Ισραήλ ως τη ημέρα ότε εξήλθεν εκ γης Αιγύπτου

Chapter 12

12:1  και ερεί εν τη ημέρα εκείνη ευλογήσω σε κύριε διότι ωργίσθης μοι και απέστρεψας τον θυμόν σου και ηλεήσας με

12:2  ιδού ο θεός μου σωτήρ μου πεποιθώς έσομαι επ΄ αυτού και ου φοβηθήσομαι διότι η δόξα μου και η αίνεσίς μου κύριος και εγένετό μοι εις σωτηρίαν

12:3  και αντλήσατε ύδωρ μετ΄ ευφροσύνης εκ των πηγών του σωτηρίου

12:4  και ερείς εν τη ημέρα εκείνη υμνείτε κύριον βοάτε το όνομα αυτού αναγγείλατε εν τοις έθνεσι τα ένδοξα αυτού μιμνήσκεσθε ότι υψώθη το όνομα αυτού

12:5  υμνήσατε το όνομα κυρίου ότι υψηλά εποίησεν αναγγείλατε ταύτα εν πάση τη γη

12:6  αγαλλιάσθε και ευφραίνεσθε οι κατοικούντες Σιών ότι υψώθη ο άγιος του Ισραήλ εν μέσω αυτής

Chapter 13

13:1  όρασις κατά Βαβυλώνος ην είδεν Ησαϊας υιός Αμώς

13:2  επ΄ όρους πεδινού άρατε σημείον υψώσατε την φωνήν αυτοίς μη φοβείσθε παρακαλείτε τη χειρί ανοίξατε οι άρχοντες

13:3  εγώ συντάσσω και εγώ άγω αυτούς γίγαντες έρχονται πληρώσαι τον θυμόν μου χαίροντες άμα και υβρίζοντες

13:4  φωνή εθνών πολλών επί των ορέων ομοία εθνών πολλών φωνή βασιλέων και εθνών συνηγμένων κύριος σαβαώθ εντέταλται έθνει οπλομάχω

13:5  έρχεσθε εκ γης πόρρωθεν απ΄ άκρου θεμελίου του ουρανού κύριος και οι οπλόμαχοι αυτού καταφθείραι πάσαν την οικουμένην

13:6  ολολύζετε εγγύς γαρ ημέρα κυρίου και συντριβή παρά θεού ήξει

13:7  διά τούτο πάσα χειρ εκλυθήσεται και πάσα ψυχή ανθρώπου δειλιάσει

13:8  και ταραχθήσονται οι πρέσβεις και ωδίνες αυτούς έξουσιν ως γυναικός τικτούσης και συμφοράσουσιν έτερος προς τον έτερον και εκστήσονται και το πρόσωπον ως φλοξ μεταβαλούσιν

13:9  ιδού γαρ ημέρα κυρίου έρχεται ανίατος θυμού και οργής θείναι την οικουμένην έρημον και τους αμαρτωλούς απολέσαι εξ αυτής

13:10  οι γαρ αστέρες του ουρανού και ο Ωρίων και πας ο κόσμος του ουρανού το φως αυτων ου δώσουσι και σκοτισθήσεται του ηλίου ανατέλλοντος και η σελήνη ου δώσει το φως αυτής

13:11  και εντελούμαι τη οικουμένη όλη κακά και τοις ασεβέσι τας αμαρτίας αυτών και απολώ ύβριν ανόμων και ύβριν υπερηφάνων ταπεινώσω

13:12  και έσονται οι καταλελειμμένοι έντιμοι μάλλον η το χρυσίον το άπυρον και άνθρωπος μάλλον έντιμος έσται η ο λίθος ο εξ Οπφείρ

13:13  ο γαρ ουρανός θυμωθήσεται και η γη σεισθήσεται εκ των θεμελίων αυτής διά θυμόν οργής κυρίου σαβαώθ εν τη ημέρα ος αν επέλθη ο θυμός αυτού

13:14  και έσονται οι καταλελειμμένοι ως δορκάδιον φεύγον και ως πρόβατον πλανώμενον και ουκ έστιν ο συνάγων ώστε άνθρωπον εις τον λαόν αυτού αποστραφήναι και άνθρωπος εις την χώραν εαυτού διώξεται

13:15  ος γαρ αν αλώ ηττηθήσεται και οίτινες συνηγμένοι εισί πεσούνται εν μαχαίρα

13:16  και τα τέκνα αυτών ράξουσιν ενώπιον αυτών και τας οικίας αυτών προνομεύσουσι και τας γυναίκας αυτών έξουσιν

13:17  ιδού επεγείρω υμίν τους Μήδους οι αργύριον ου λογίζονται ουδέ χρυσίου χρείαν έχουσι

13:18  τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσι και τα τέκνα υμών ου μη ελεήσωσιν ουδέ επί τοις τέκνοις σου φείσονται οι οφθαλμοί αυτών

13:19  και έσται Βαβυλών η καλείται ένδοξος από βασιλέων Χαλδαίων ον τρόπον κατέστρεψεν ο θεός Σόδομα και Γόμορρα

13:20  ου κατοικηθήσεται εις τον αιώνα ουδέ μη εισέλθωσιν εις αυτήν διά πολλών γενεών ουδέ μη διελθωσιν αυτήν Αραβες ουδέ ποιμένες ου μη αναπαύσονται εν αυτή

13:21  και αναπαύσονται εκεί θηρία και εμπλησθήσονται αι οικίαι ήχου και αναπαύσονται εκεί σειρήνες και δαιμόνια ορχήσονται εκεί

13:22  και ονοκένταυροι εκεί κατοικήσουσι και νοσσοποιήσουσιν εχίνοι εν τοις οίκοις αυτών

Chapter 14

14:1  ταχύ έρχεται και ου χρονιεί και ημέραι αυτών ου μη εφελκυσθώσι και ελεήσει κύριος τον Ιακώβ και εκλέξεται έτι τον Ισραήλ και αναπαύσονται επί της γης αυτών και ο γειώρας προστεθήσεται προς αυτούς και προστεθήσεται προς τον οίκον Ιακώβ

14:2  και λήψονται αυτούς έθνη και εισάξουσιν εις τον τόπον αυτών και κατακληρονομήσουσι και πληθυνθήσονται επί της γης του θεού εις δούλους και δούλας και έσονται αιχμάλωτοι οι αιχμαλωτεύσαντες αυτούς και κυριευθήσονται οι κυριεύσαντες αυτούς

14:3  και έσται εν τη ημέρα εκείνη αναπαύσει σε κύριος από της οδύνης και του θυμού σου και της δουλείας σου της σκληράς ης εδούλευσας αυτοίς

14:4  και λήψη τον θρήνον τούτον επί τον βασιλέα Βαβυλώνος και ερείς εν τη ημέρα εκείνη πως αναπέπαυται ο απαιτών και αναπέπαυται ο επισπουδαστής

14:5  συνέτριψε κύριος τον ζυγόν των αμαρτωλών τον ζυγόν των αρχόντων

14:6  πατάξας έθνος θυμώ πληγή ανιάτω παίων έθνος πληγή θυμόυ η ουκ εφείσατο ανεπαύσατο πεποιθώς

14:7  πάσα η γη βοά μετ΄ ευφροσύνης

14:8  και τα ξύλα του Λιβάνου ευφράνθησαν επί σοι και η κέδρος του Λιβάνου αφ΄ ου συ κεκοίμησαι ουκ ανέβη ο κόπτων ημάς

14:9  ο άδης κάτωθεν επικράνθη συναντήσας σοι συνηγέρθησάν σοι πάντες οι γίγαντες οι άρξαντες της γης οι εγείραντες εκ των θρόνων αυτών πάντας βασιλείς εθνών

14:10  πάντες αποκριθήσονται και ερούσί σοι και συ εάλως ώσπερ και ημείς εν ημίν δε κατελογίσθης

14:11  κατέβη εις άδου η δόξα σου η πολλή ευφροσύνη σου υποκάτω σου στρώσουσι σήψιν και το κατακάλυμμά σου σκώληξ

14:12  πως εξέπεσεν εκ του ουρανού ο εωσφόρος ο πρωϊ ανατέλλων συνετρίβης εις την γην ο αποστέλλων προς πάντα τα έθνη

14:13  συ δε είπας εν τη καρδία σου εις τον ουρανόν αναβήσομαι επάνω των αστέρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου καθιώ εν όρει υψηλώ επί τα όρη τα υψηλά τα προς βορράν

14:14  αναβήσομαι επάνω των νεφελών έσομαι όμοιος τω υψίστω

14:15  νυν δε εις άδην καταβήση και εις τα θεμέλια της γης

14:16  οι ιδόντες σε θαυμάσουσιν επί σοι και ερούσιν ούτος ο άνθρωπος ο παροξύνων την γην ο σείων βασιλείς

14:17  ο θείς την οικουμένην έρημον και τας πόλεις αυτού καθείλε τους εν απαγωγή ουκ έλυσε

14:18  πάντες οι βασιλείς των εθνών εκοιμήθησαν εν τιμή άνθρωπος εν τω οίκω αυτού

14:19  συ δε ριφήση εν τοις όρεσιν ως νεκρός εβδελυγμένος μετά πολλών τεθνηκότων εκκεκεντημένων μαχαίρα καταβαινόντων εις άδου

14:20  ον τρόπον ιμάτιον εν αίματι πεφυρμένον ουκ έσται καθαρόν ούτως ουδέ συ έση καθαρός διότι την γην μου απώλεσας και τον λαόν μου απέκτεινας ου μη μείνης εις τον αιώνα χρόνον σπέρμα πονηρόν

14:21  ετοίμασον τα τέκνα σου σφαγήναι ταις αμαρτίαις του πατρός αυτών ίνα μη αναστώσι και κληρονομήσωσι την γην και εμπλήσωσι την γην πολέμων

14:22  και επαναστήσομαι αυτοίς λέγει κύριος σαβαώθ και απολέσω αυτών όνομα και κατάλειμμα και σπέρμα τάδε λέγει κύριος

14:23  και θήσω την Βαβυλώνιαν έρημον ώστε κατοικείν εχίνους και έσται εις ουδέν και θήσω αυτήν πηλού βάραθρον εις απώλειαν

14:24  τάδε λέγει κύριος σαβαώθ ον τρόπον είρηκα ούτως έσται και ον τρόπον βεβούλευμαι ούτως μένει

14:25  του απολέσαι τους Ασσυρίους επί της γης της εμής και επί των ορέων μου και έσονται εις καταπάτημα και αφαιρεθήσεται απ΄ αυτών ο ζυγός αυτών και το κύδος αυτών από των ώμων αυτων αφαιρεθήσεται

14:26  αύτη η βουλή ην βεβούλευται κύριος επί όλην την οικουμένην και αύτη η χειρ η υψηλή επί πάντα τα έθνη

14:27  α γαρ ο θεός ο άγιος βεβούλευται τις διασκεδάσει και την χείρα αυτού την υψηλήν τις αποστρέψει

14:28  του έτους ου απέθανεν Άχαζ ο βασιλεύς εγενήθη το ρήμα τούτο

14:29  μη ευφρανθείητε οι αλλόφυλοι παντες συνετρίβη γαρ ο ζυγός του παίοντος υμάς εκ γαρ σπέρματος όφεως εξελεύσεται έκγονα ασπίδων και τα έκγονα αυτών εξελεύσονται όφεις πετώμενοι

14:30  και βοσκηθήσονται πτωχοί δι΄ αυτού πτωχοί δε άνθρωποι επί ειρήνης αναπαύσονται ανελεί δε εν λιμώ το σπέρμα σου και το καταλειμμά σου ανελεί

14:31  ολολύξατε πύλαι πόλεων κεκραγέτωσαν πόλεις τετραγμέναι οι αλλόφυλοι πάντες ότι από βορρά καπνός έρχεται και ουκ έστι του είναι

14:32  και τι αποκριθήσονται βασιλείς εθνών ότι κύριος εθεμελίωσε Σιών και δι΄ αυτού σωθήσονται λαοί πολλοί

Chapter 15

15:1  το ρήμα κατά του Μωάβ νυκτός απολείται η Μωαβίτις νυκτός γαρ απολείται το τείχος της Μωαβίτιδος

15:2  λυπείσθε εφ΄ αυτοίς απολείται γαρ και Δεβών ου ο βωμός υμών εκεί αναβήσεσθε κλαίειν επί Ναβαύ της Μωαβίτιδος ολολύξατε επί πάσης κεφαλής φαλάκρωμα πάντες βραχίονες κατατετμημένοι

15:3  εν ταις πλατείαις αυτών περιζώσατε σάκκους και κόπτεσθε επί των δωμάτων αυτής και εν ταις πλατείαις αυτής και εν ταις ρύμαις αυτής πάντες ολολύζετε μετά κλαυθμού

15:4  ότι κέκραγεν Εσεβών και Ελέαλη έως Ιασσά ηκούσθη η φωνή αυτών διά τούτο η οσφύς της Μωαβίτιδος βοά η ψυχή αυτής γνώσεται

15:5  η καρδία της Μωαβίτιδος βοά εν αυτή έως Σηγώρ δάμαλις γαρ εστι τριετής επί δε της αναβάσεως Λουήθ προς σε κλαίοντες αναβήσονται τη οδώ Αρωνιείμ βοά σύντριμμα και σεισμός

15:6  το ύδωρ της Νεβρίμ έρημον έσται και ο χόρτος αυτής εκλείψει χόρτος γαρ χλωρός ουκ έσται

15:7  μη και ούτως μέλλει σωθήναι επάξω γαρ επί την φάραγγα Άραβας και λήψονται αυτήν

15:8  συνήψε γαρ η βοή το όριον της Μωαβίτιδος της Αγαλλείμ και ολολυγμός αυτής έως του φρέατος του Ελείμ ολολυγμός αυτής

15:9  το γαρ ύδωρ το Διβών πλησθήσεται αίματος επάξω γαρ επί Διβών Άραβας και αρώ το σπέρμα Μωάβ και Αριήλ και το κατάλοιπον Άδαμα

Chapter 16

16:1  αποστελώ αμνόν κυριεύοντα επί την γην μη πέτρα έρημός εστι το όρος της θυγατρός Σιών

16:2  έση γαρ ως πετεινού ανιπταμένου νεοσσός αφηρημένος θυγάτηρ Μωάβ έπειτα δε Αρνών

16:3  πλείονα βουλεύου ποιεί τε σκέπην πένθους αυτη διαπαντός εν μεσημβρινή σκοτία φεύγουσιν εξέστησαν μη αχθής

16:4  παροικήσουσί σοι οι φυγάδες Μωάβ έσονται σκέπη υμίν από προσώπου διώκοντος ότι ήρθη η συμμαχία σου και ο άρχων απώλετο ο καταπατών από της γης

16:5  και διορθωθήσεται μετ΄ ελέους θρόνος και καθιείται επ΄ αυτού μετά αληθείας εν σκηνή Δαυίδ κρίνων και εκζητών κρίμα και σπεύδων δικαιοσύνην

16:6  ηκούσαμεν την ύβριν Μωάβ υβριστήν σφόδρα την υπερηφανίαν και την ύβριν αυτού και η μήνις αυτού ουχ ούτως μαντεία σου

16:7  ολολύξει Μωάβ εν γαρ τη Μωαβίτιδι πάντες ολολύξουσι εν τοις κατοικούσι δε Σεθ μελετήσεις και ουκ εντραπήσεις

16:8  τα πεδία Εσεβών πενθήσει άμπελος Σεβαμά καταπίνοντες τα έθνη καταπατήσαντες τας αμπέλους αυτής έως Ιαζήρ ου μη συνάψητε πλανήθητε την έρημον οι απεσταλμένοι απ΄ αυτής εγκατελείφθησαν διέβησαν γαρ την θάλασσαν

16:9  διά τούτο κλαύσομαι ως τον κλαυθμόν Ιαζήρ άμπελον Σεβαμά τα δένδρα σου κατέβαλεν Εσεβών και Ελεάλη ότι επί τω θερισμώ και επί τω τρυγητώ σου καταπατήσω και πάντα πεσούνται

16:10  και αρθήσεται ευφροσύνη και αγαλλίαμα εκ των αμπέλωνων και εν τοις αμπελώσι σου ου μη ευφρανθήσονται και ου μη πατήσουσιν οίνον εις τα υπολήνια πέπαυται γαρ

16:11  διά τούτο η κοιλία μου επί Μωάβ ως κιθάρα ηχήσει και τα εντός μου ως τείχος ενεκαίνισας

16:12  και έσται εις το εντραπήναί σε ότι εκοπίασε Μωάβ επί τοις βωμοίς και εισελεύσεται εις τα χειροποίητα αυτής ώστε προσεύξασθαι και ου μη δύνηται εξελέσθαι αυτήν

16:13  τούτο το ρήμα ο ελάλησε κύριος επί Μωάβ

16:14  και νυν ελάλησε κύριος λέγων εν τρισίν έτεσιν ετών μισθωτού ατιμασθήσεται η δόξα Μωάβ εν παντί τω πλούτω τω πολλώ και καταλειφθήσεται ολιγοστός και ουκ έντιμος

Chapter 17

17:1  το ρήμα το κατά Δαμασκού ιδού Δαμασκός αρθήσεται από πόλεων και έσται εις πτώσιν

17:2  καταλελειμμένη εις τον αιώνα εις κοίτην ποιμνίων και ανάπαυσιν και ουκ έσται ο διώκων

17:3  και ουκέτι έσται οχυρά του καταφυγείν εκεί τον Εφραϊμ και ουκέτι βασιλεία εν Δαμασκώ και το κατάλοιπον των Συρίων ου γαρ συ βελτίων ει των υιών Ισραήλ και της δόξης αυτών τάδε λέγει κύριος σαβαώθ

17:4  έσται εν τη ημέρα εκείνη έκλειψις της δόξης Ιακώβ και τα πίονα της δόξης αυτού σεισθήσεται

17:5  και έσται ον τρόπον εάν τις συναγάγη αμητόν εστηκότα και σπέρμα σταχύων αμήση και έσται ον τρόπον εάν τις συναγάγη στάχυν εν φάραγγι στερεά

17:6  και καταλειφθή εν αυτή καλάμη η ως ρώγες ελαίας δύο η τρεις απ΄ άκρου μετεώρου η τέσσαρες η πέντε επί των κλάδων αυτών καταλειφθώσι τάδε λέγει κύριος ο θεός Ισραήλ

17:7  τη ημέρα εκείνη πεποιθώς έσται ο άνθρωπος επί τω ποιήσαντι αυτόν οι δε οφθαλμοί αυτού εις τον άγιον του Ισραήλ εμβλέψονται

17:8  και ου μη πεποιθότες ώσιν επί τοις βωμοίς ουδέ επί τοις έργοις των χειρών αυτών α εποίησαν οι δάκτυλοι αυτών και ουκ όψονται τα δένδρα ουδέ τα βδελύγματα αυτών

17:9  τη ημέρα εκείνη έσονται αι πόλεις σου εγκαταλελειμμέναι ον τρόπον κατέλιπον οι Αμορραίοι και οι Ευαίοι από προσώπου των υιών Ισραήλ και έσονται έρημοι

17:10  διότι κατελίπες τον θεόν τον σωτήρά σου και θεού σου ουκ εμνήσθης διά τούτο φυτεύσεις φύτευμα άπιστον και σπέρμα άπιστον

17:11  τη δε ημέρα η αν φυτεύσης πλανηθήση το δε πρωϊ εάν σπείρης ανθήσει εις αμητόν η αν ημέρα κληρονομίας και ως πατήρ ανθρώπου κληρώση τους υιούς σου

17:12  ουαί πλήθος εθνών πολλών ως θάλασσα κυμαίνουσα ούτως ταραχθήσεσθε και ήχος εθνών πολλών ως ύδωρ ηχήσει

17:13  ος ύδωρ πολύ έθνη πολλά ως ύδατος πολλού βία φερομένου και αποσκορακιεί αυτούς και πόρρω αυτούς διώξεται ως χνουν ορέων λελικμωμένον απέναντι ανέμου και ως κονιορτόν τροχού καταιγίδος φερούσης

17:14  προς εσπέραν έσται πένθος πρινή πρωϊ και ουκ έσται αύτη η μερίς των προνομευσάντων ημάς και κληρονομία τοις κληρονομήσασιν ημάς

Chapter 18

18:1  ουαί γης πλοίων πτερύγων επέκεινα ποταμών Αιθιοπίας

18:2  ο αποστέλλων εν θαλάσση όμηρα και επιστολάς βιβλίνας επάνω του ύδατος πορεύσονται γαρ άγγελοι κούφοι προς έθνος μετέωρον και ξένον λαόν και χαλεπόν τις εστίν επέκεινα έθνος ανέλπιστον και καταπεπατημένον νυν οι ποταμοί της γης πάντες

18:3  ως χώρα κατοικουμένη κατοικηθήσεται η χώρα αυτών ωσεί σημείον από όρους αρθή ως σάλπιγγος φωνή ακουστόν

18:4  διότι ούτως είπε κύριος μοι ασφάλεια έσται εν τη εμή πόλει ως φως καύματος μεσημβρίας και ως νεφέλη δρόσου ημέρας αμητού έσται

18:5  προ του θερισμού όταν συντελεσθή άνθος και όμφαξ εξανθήση άνθος ομφακίζουσα και αφελεί τα βοτρύδια τα μικρά τοις δρεπάνοις και τας κληματίδας αφελεί και αποκόψει

18:6  και καταλείψει άμα τοις πετεινοίς του ουρανού και τοις θηρίοις της γης και συναχθήσεται επ΄ αυτούς τα πετεινά του ουρανού και πάντα τα θηρία της γης επ΄ αυτήν ήξει

18:7  εν τω καιρώ εκείνω ανενεχθήσεται δώρα κυρίω σαβαώθ εκ λαού τεθλιμμένου και τετιλμένου και από λαού μεγάλου από του νυν και εις τον αιώνα χρόνον έθνος ελπίζον και καταπεπατημένον ο εστιν εν μέρει ποταμού της χώρας αυτού εις τον τόπον ου το όνομα κυρίου σαβαώθ εις όρος άγιον

Chapter 19

19:1  όρασις Αιγύπτου ιδού κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης και ήξει εις Αίγυπτον και σεισθήσεται τα χειροποίητα Αιγύπτου από προσώπου αυτού και η καρδία αυτών ηττηθήσεται εν αυτοίς

19:2  και επεγερθήσονται Αιγύπτιοι επ΄ Αιγυπτίους και πολεμήσει άνθρωπος τον αδελφόν αυτού και άνθρωπος τον πλησίον αυτού πόλις επί πόλιν και νόμος επί νόμον

19:3  και ταραχθήσεται το πνεύμα των Αιγυπτίων εν αυτοίς και την βουλήν αυτών διασκεδάσω και επερωτήσουσι τους θεούς αυτών και τα αγάλματα αυτών και τους εκ της γης φωνούντας και τους εγγαστριμύθους

19:4  και παραδώσω την Αίγυπτον εις χείρας ανθρώπων κυρίων σκληρών και βασιλείς σκληροί κυριεύσουσιν αυτών τάδε λέγει κύριος σαβαώθ

19:5  και πίονται οι Αιγύπτιοι ύδωρ το παρά θάλασσαν ο δε ποταμός εκλείψει και ξηρανθήσεται

19:6  και εκλείψουσιν οι ποταμοί και αι διώρυγες του ποταμού και ξηρανθήσεται πάσα συναγωγή ύδατος και εν παντί έλει καλάμου και παπύρου

19:7  και το χλωρόν παν το κύκλω του ποταμού και παν το σπειρόμενον διά του ποταμού ξηρανθήσεται ανεμοφθόρον

19:8  και στενάξουσιν οι αλιείς και στενάξουσι πάντες οι βάλλοντες άγκιστρον εις τον ποταμόν και οι βάλλοντες σαγήνας και οι αμφιβολείς πενθήσουσι

19:9  και αισχύνη λήψεται τους εργαζομένους το λινόν το σχιστόν και τους εργαζομένους την βύσσον

19:10  και έσονται οι εργαζόμενοι αυτά εν οδύνη και πάντες οι ποιούντες τον ζύθον λυπηθήσονται και τας ψυχάς πονέσουσι

19:11  και μωροί έσονται οι άρχοντες Τάνεως οι σοφοί σύμβουλοι του βασιλέως η βουλή αυτών μωρανθήσεται πως ερείτε τω βασιλεί υιοί συνετών ημείς υιοί βασιλέων των εξ αρχής

19:12  που εισι νυν οι σοφοί σου και αναγγειλάτωσάν σοι και ειπάτωσαν τι βεβούλευται κύριος σαβαώθ επ΄ Αίγυπτον

19:13  εξέλιπον οι άρχοντες Τάνεως και υψώθησαν οι άρχοντες Μέμφεως και πλανήσουσιν Αίγυπτον και τας φυλάς

19:14  κυριός γαρ εκέρασεν αυτοίς πνεύμα πλανήσεως και επλάνησαν Αίγυπτον εν πάσι τοις έργοις αυτής ως πλανάται ο μεθύων και ο εμών άμα

19:15  και ουκ έσται τοις Αιγυπτίοις έργον ο ποιήσει κεφαλήν και ουράν και αρχήν και τέλος

19:16  τη ημέρα εκείνη έσονται οι Αιγύπτιοι ως γυναίκες εν φόβω και εν τρόμω από προσώπου της χειρός κυρίου σαβαώθ ην αυτός επιβαλεί αυτοίς

19:17  και έσται η χώρα των Ιουδαίων τοις Αιγυπτίοις εις φόβητρον πας ος εάν ονομάση αυτήν αυτοίς φοβηθήσονται διά την βουλήν ην κύριος σαβαώθ βεβούλευται επ΄ αυτήν

19:18  τη ημέρα εκείνη έσονται πέντε πόλεις εν τη Αιγύπτω λαλούσαι τη γλώσση τη Χαναανίτιδι και ομνύοντες τω ονόματι κυρίου σαβαώθ πόλις Ασεδεκ κληθήσεται η μία πόλις

19:19  τη ημέρα εκείνη έσται θυσιαστήριον τω κυρίω εν χώρα Αιγυπτίων και στήλη προς το όριον αυτής τω κυρίω

19:20  και έσται εις σημείον εις τον αιώνα κυρίω εν χώρα Αιγύπτου ότι κεκράξονται προς κύριον διά τους θλίβοντας αυτούς και αποστελεί αυτοίς άνθρωπον ος σώσει αυτούς κρίνων σώσει αυτούς

19:21  και γνωστός έσται κύριος τοις Αιγυπτίοις και γνώσονται οι Αιγύπτιοι τον κύριον εν τη ημέρα εκείνη και ποιήσουσι θυσίαν και δώρον και εύξονται ευχάς τω κυρίω και αποδώσουσι

19:22  και πατάξει κύριος τους Αιγυπτίους πληγή και ιάσεται αυτούς και επιστραφήσονται προς κύριον και εισακούσεται αυτών και ιάσεται αυτούς ιάσει

19:23  τη ημέρα εκείνη έσται οδός Αιγύπτου προς Ασσυρίους και εισελεύσονται Ασσύριοι εις Αίγυπτον και Αιγύπτιοι πορεύσονται προς Ασσυρίους και δουλεύσουσιν οι Αιγύπτιοι τοις Ασσυρίοις

19:24  τη ημέρα εκείνη έσται Ισραήλ τρίτος εν τοις Αιγυπτίοις και εν τοις Ασσυρίοις ευλογημένος εν τη γη

19:25  ην ευλόγησε κύριος σαβαώθ λέγων ευλογημένος ο λαός μου ο εν Αιγύπτω και ο εν Ασσυρίοις και η κληρονομία μου Ισραήλ

Chapter 20

20:1  του έτους ου εισήλθε Ταναθάν εις Άζωτον ηνίκα απεστάλη υπό Ναρνά βασιλέως Ασσυρίων και επολέμησε την Άζωτον και κατελάβετο αυτήν

20:2  τότε ελάλησε κύριος προς Ησαϊαν υιόν Αμως λέγων πορεύου και άφελε τον σάκκον από της οσφύος σου και τα σανδάλιά σου υπόλυσαι από των ποδών σου και ποίησεν ούτως πορευόμενος γυμνός και ανυπόδετος

20:3  και είπε κύριος ον τρόπον πεπόρευται Ησαϊας ο παις μου γυμνός και ανυπόδετος τρία έτη έσται σημεία και τέρατα τοις Αιγυπτίοις και Αιθίοψιν

20:4  ότι ούτως άξει βασιλεύς Ασσυρίων την αιχμαλωσίαν Αιγύπτου και Αιθιόπων νεανίσκους και πρεσβύτας γυμνούς και ανυποδέτους ανακεκαλυμμένους την αισχύνην Αιγύπτου

20:5  και αισχυνθήσονται ηττηθέντες επί τοις Αιθίοψιν εφ΄ οις ήσαν πεποιθότες οι Αιγύπτιοι ήσαν γαρ αυτοίς δόξα

20:6  και ερούσιν οι κατοικούντες εν τη νήσω ταύτη εν τη ημέρα εκείνη ιδού ημείς ήμεν πεποιθότες του φυγείν εις αυτούς εις βοήθειαν οι ουκ ηδύναντο σωθήναι από βασιλέως Ασσυρίων και πως ημείς σωθησόμεθα

Chapter 21

21:1  το όραμα της ερήμου ως καταιγίς δι΄ ερήμου διέλθοι εξ ερήμου ερχομένη εκ γης

21:2  φοβερόν το όραμα και σκληρόν ανηγγέλη μοι ο αθετών αθετεί ο ανομών ανομεί επ΄ εμοί οι Ελαμίται και οι πρέσβεις των Περσών επ΄ εμέ έρχονται νυν στενάξω και παρακαλέσω εμαυτόν

21:3  διά τούτο ενεπλήσθη η οσφύς μου εκλύσεως και ωδίνες έλαβόν με ως την τίκτουσαν ηδίκησα του μη ακούσαι εσπούδασα του μη βλέπειν

21:4  η καρδία μου πλανάται και η ανομία με βαπτίζει η ψυχή μου εφέστηκεν εις φόβον

21:5  ετοιμάσατε την τράπεζαν φάγετε πίετε αναστάντες οι άρχοντες ανασπάσατε θυρεούς

21:6  ότι ούτως είπε κύριος προς με βαδίσας σεαυτώ στήσον σκοπόν και ο αν ίδης ανάγγειλον

21:7  και είδον αναβάτας ιππείς δύο ανάβατην όνου και αναβάτην καμήλου ακρόασαι ακρόασιν πολλήν

21:8  και κάλεσον Ουρίαν εις την σκοπιάν κυρίου και είπεν έστην διαπαντός ημέρας και επί της παρεμβολής έστην όλην την νύκτα

21:9  και ιδού αυτός έρχεται αναβάτης ξυνωρίδος και αποκριθείς είπε πέπτωκε πέπτωκε Βαβυλών και πάντα τα αγάλματα αυτής και τα χειροποίητα αυτής συνετρίβησαν εις την γην

21:10  ακούσατε οι καταλελειμμένοι και οι οδυνώμενοι ακούσατε α ήκουσα παρά κυρίου σαβαώθ ο θεός του Ισραήλ ανήγγειλεν υμίν

21:11  το όραμα της Ιδουμαίας προς εμέ κάλει παρά του Σηείρ φυλάσσετε επάλξεις

21:12  φυλάσσω τοπρωϊ και την νύκτα εάν ζητής ζήτει και παρ΄ εμοί οίκει

21:13  εν τω δρυμώ εσπέρας κοιμηθήση εν τη οδώ Δαιδάν

21:14  εις συνάντησιν διψώντι ύδωρ φέρετε οι ενοικούντες εν χώρα Θεμάν άρτοις συναντάτε τοις φεύγουσι

21:15  διά το πλήθος των κτεινομένων και διά το πλήθος των πλανωμένων και διά το πλήθος της μαχαίρας και διά το πλήθος των τοξευμάτων των διατεταμένων και διά το πλήθος των πεπτωκότων εν τω πολέμω

21:16  οτι ούτως είπέ μοι κύριος έτι ενιαυτός ως ενιαυτός μισθωτού εκλείψει η δόξα Κηδάρ

21:17  και το κατάλοιπον των τοξευμάτων των ισχυρών υιών Κηδάρ έσται ολίγον διότι κύριος ο θεός Ισραήλ ελάλησε

Chapter 22

22:1  το ρήμα της φάραγγος Σιών τι εγένετό σοι ότι νυν ανέβητε πάντες εις δώματα μάταια

22:2  ενεπλήσθη η πόλις βοώντων οι τραυματίαι σου ου τραυματίαι εν μαχαίραις ουδέ οι νεκροί σου νεκροί πολέμου

22:3  πάντες οι άρχοντές σου πεφεύγασι άμα από του τόξου δεδεμένοι εισί και οι ισχύοντες εν σοι πόρρω πεφεύγασι

22:4  διά τούτο είπα άφετέ με πικρώς κλαύσομαι μη κατισχύσητε παρακαλείν με επί το σύντριμμα της θυγατρός του λαού μου

22:5  ότι ημέρα ταραχής και απωλείας και καταπατήματος και πλάνησις παρά κυρίου σαβαώθ εν φάραγγι Σιών πλανώνται από μικρού έως μεγάλου πλανώνται επί τα όρη

22:6  οι δε Ελαμίται έλαβον φαρέτρας και αναβάται άνθρωποι εφ΄ ίππους και συναγωγή παρατάξεως

22:7  και έσονται αι εκλεκταί φάραγγές σου πλησθήσονται αρμάτων οι δε ιππείς εμφράξουσι τας πύλας σου

22:8  και ανακαλύψουσι τας πύλας Ιούδα και εμβλέψονται τη ημέρα εκείνη εις τους εκλεκτούς οίκους της πόλεως

22:9  και ανακαλύψουσι τα κρυπτά των οίκων της άκρας Δαυίδ και ειδοσαν ότι πλείους εισί και απέστρεψαν το ύδωρ της αρχαίας κολυμβήθρας εις την πόλιν

22:10  και ότι καθείλοσαν τους οίκους Ιερουσαλήμ εις οχύρωμα τείχους τη πόλει

22:11  και εποιήσατε εαυτοίς ύδωρ αναμέσον των δύο τειχέων εσώτερον της κολυμβήθρας της αρχαίας και ουκ ενεβλέψατε εις τον απ΄ αρχής ποιήσαντα αυτήν και τον κτίσαντα αυτήν ουκ είδετε

22:12  και εκάλεσε κύριος σαβαώθ εν τη ημέρα εκείνη κλαυθμόν και κοπετόν και ξύρησιν και ζώσιν σάκκων

22:13  αυτοί δε εποιήσαντο ευφροσύνην και αγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους και θύοντες πρόβατα ώστε φαγείν κρέατα και πιείν οίνον λέγοντες φάγωμεν και πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκομεν

22:14  και ανακεκαλυμμένα ταύτά εστιν εν τοις ωσί κυρίου σαβαώθ ότι ουκ αφεθήσεται υμίν αύτη η αμαρτία έως αν αποθάνητε

22:15  τάδε λέγει κύριος σαβαώθ πορεύου εις το παστοφόριον προς Σομνάν τον ταμίαν και είπον αυτώ

22:16  τι συ ώδε και τι σοι έστιν ώδε ότι ελατόμησας σεαυτώ ώδε μνημείον και εποίησας σεαυτώ εν υψηλώ μνημείον και έγραψας σεαυτώ εν πέτρα σκηνήν

22:17  ιδού δη κύριος σαβαώθ εκβαλλεί και εκτρίψει άνδρα και αφελεί την στολήν σου και τον στέφανόν σου τον ένδοξον

22:18  και ρίψει σε εις χώραν μεγάλην και αμέτρητον και εκεί αποθανείς και θήσει το άρμα σου το καλόν εις άτιμιαν και τον οίκον του άρχοντός σου εις καταπάτημα

22:19  και αφαιρεθήση εκ της οικονομίας σου και εκ της στάσεως σου

22:20  και έσται εν τη ημέρα εκείνη και καλέσω τον παίδά μου Ελιακείμ τον του Χελκίου

22:21  και ενδύσω αυτόν την στολήν σου και τον στέφανόν σου δώσω αυτώ και το κράτος και την οικονομίαν σου δώσω εις τας χείρας αυτού και έσται ως πατήρ τοις ενοικούσιν Ιερουσαλήμ και τοις ενοικούσιν Ιούδα

22:22  και δώσω αυτώ την κλείδα οίκου Δαυίδ επί τω ώμω αυτού και ανοίξει και ουκ έσται ο αποκλείων και κλείσει και ουκ έσται ο ανοίγων και δώσω την δόξαν Δαυίδ αυτώ και άρξει και ουκ έσται ο αντιλέγων

22:23  και στήσω αυτόν άρχοντα εν τόπω πιστώ και έσται εις θρόνον δόξης του οίκου του πατρός αυτού

22:24  και έσται πεποιθώς επ΄ αυτόν πας ένδοξος εν τω οίκω του πατρός αυτού από μικρού έως μεγάλου παν το σκεύος το μικρόν από σκευούς των αγανώθ και έσονται επικρεμάμενοι αυτώ εν τη ημέρα εκείνη

22:25  τάδε λέγει κύριος σαβαώθ κινηθήσεται ο άνθρωπος ο εστηριγμένος εν τόπω πιστώ και αφαιρεθήσεται και πεσείται και απολύσεται η δόξα η επ΄ αυτόν ότι κύριος ελάλησε

Chapter 23

23:1  το ρήμα Τύρου ολολύξατε πλοία Καρχηδόνος ότι απώλετο και ουκέτι έρχονται εκ γης Κιτιαίων ήκται αιχμάλωτος

23:2  τίνι όμοιοι γεγόνασιν οι ενοικούντες εν τη νήσω μετάβολοι Φοινίκης διαπερώντες την θάλασσαν

23:3  εν ύδατι πολλώ σπέρμα μεταβόλων ως αμητού εισφερομένου οι μετάβολοι των εθνών

23:4  αισχύνθητι Σιδών είπεν η θάλασσα η δε ισχύς της θαλάσσης είπεν ουχ ώδινον ουδέ έτεκον ουδέ εξέθρεψα νεανίσκους ουδέ ύψωσα παρθένους

23:5  όταν δε ακουστόν γένηται Αιγύπτω λήψεται αυτούς οδύνη περί Τύρου

23:6  απέλθατε εις Καρχηδόνα ολολύξατε οι κατοικούντες εν τη νήσω ταύτη

23:7  ουχ αύτη ην η ύβρις υμών η απ΄ αρχής πριν η παραδοθήναι αυτήν

23:8  τις ταύτα εβούλευσεν επί Τύρον μη ήσσων εστίν η ουκ ισχύει οι έμποροι αυτής ένδοξοι άρχοντες της γης

23:9  κύριος σαβαώθ εβουλεύσατο παραλύσαι πάσαν την ύβριν των ενδόξων και ατιμάσαι παν ένδοξον επί της γης

23:10  εργάζου την γην σου και γαρ πλοία ουκέτι έρχεται εκ Καρχηδόνος

23:11  η δε χειρ σου ουκέτι ισχύει κατά θάλασσαν η παροξύνουσα βασιλείς κύριος σαβαώθ ενετείλατο περί Χαναάν απολέσαι αυτής την ισχύν

23:12  και ερούσιν ουκέτι ου μη προστεθήτε του υβρίζειν και αδικείν την θυγατέρα Σιών και εάν απέλθης εις Κιτιείς ουδέ εκεί ανάπαυσις έσται σοι

23:13  και εις γην Χαλδαίων και αύτη ηρήμωται από των Ασσυρίων ουδέ εκεί σοι ανάπαυσις έσται ότι ο τοίχος αυτής πέπτωκεν

23:14  ολολύξατε πλοία Καρχηδόνος ότι απόλωλε το οχύρωμα υμών

23:15  και έσται εν τη ημέρα εκείνη καταλειφθήσεται Τύρος έτη εβδομήκοντα ως χρόνος βασιλέως ενός ως χρόνος ανθρώπου και μετά εβδομήκοντα έτη έσται Τύρος ως άσμα πόρνης

23:16  λάβε κιθάραν ρέμβευσον πόλις πόρνη επιλελησμένη καλώς κιθάρισον πολλά άσον ίνα σου μνεία γένηται

23:17  και έσται μετά τα εβδομήκοντα έτη επισκοπήν ποιήσει ο θεός Τύρου και πάλιν αποκατασταθήσεται εις το αρχαίον και έσται εμπόριον πάσαις ταις βασιλείας της οικουμένης επί πρόσωπον της γης

23:18  και έσται αυτής η εμπορία και ο μισθός άγιος τω κυρίω ουκ αυτοίς συναχθήσεται αλλά τοις κατοικούσιν έναντι κυρίου πάσα η εμπορία αυτής φαγείν και πιείν και εμπλησθήναι και εις συμβολήν μνημόσυνον έναντι κυρίου

Chapter 24

24:1  ιδού κύριος καταφθείρει την οικουμένην όλην και ερημώσει αυτήν και ανακαλύψει το πρόσωπον αυτής και διασπερεί τους ενοικούντας εν αυτή

24:2  και έσται ο λαός ως ιερεύς και ο παις ως ο κύριος και η θεράπαινα ως η κυρία έσται ο αγοράζων ως ο πωλών ο δανείζων ως ο δανειζόμενος και ο οφείλων ως ω οφείλει

24:3  φθορά φθαρήσεται η γη και προνομή προνομευθήσεται η γη το γαρ στόμα κυρίου ελάλησε ταύτα

24:4  επένθησεν η γη και εφθάρη η οικουμένη επένθησαν οι υψηλοί της γης

24:5  και η γη ηνόμησε διά τους κατοικούντας αυτήν διότι παρέβησαν τον νόμον κυρίου και διεσκέδασαν και ήλλαξαν τα προστάγματα διαθήκην αιώνιον

24:6  διά τούτο αρά έδεται την γην ότι ημάρτοσαν οι κατοικούντες αυτήν διά τούτο πτωχοί έσονται οι ενοικούντες εν τη γη και καταλειφθήσονται άνθρωποι ολίγοι

24:7  πενθήσει οίνος πενθήσει άμπελος στενάξουσι πάντες οι ευφραινόμενοι την ψυχήν

24:8  πέπαυται ευφροσύνη τυμπάνων πέπαυται αυθάδεια και πλούτος ασεβών πέπαυται φωνή κιθάρας

24:9  ησχύνθησαν ουκ έπιον οίνον πικρόν εγένετο το σίκερα τοις πίνουσιν

24:10  ηρημώθη πάσα πόλις κλείσει οικίαν του μη εισελθείν

24:11  ολολύζετε περί του οίνου πανταχή πέπαυται πάσα ευφροσύνη της γης απήλθε πάσα ευφροσύνη της γης

24:12  και καταλειφθήσονται πόλεις έρημοι και οίκοι εγκαταλελειμμένοι απολούνται

24:13  ταύτα πάντα έσονται εν τη γη εν μέσω των εθνών ον τρόπον εάν τις καλαμήσηται ελαίαν ούτως καλαμήσονται αυτούς και εάν παύσηται ο τρυγητός

24:14  και ούτοι φωνή βοήσονται οι δε καταλειφθέντες επί της γης ευφρανθήσονται άμα τη δόξη κυρίου ταραχθήσεται το ύδωρ της θαλάσσης

24:15  διά τούτο η δόξα κυρίου εν ταις νήσοις έσται της θαλάσσης το όνομα κυρίου ένδοξον έσται

24:16  κύριε ο θεός Ισραήλ από των πτερύγων της γης τέρατα ηκούσαμεν ελπίς τω ευσεβεί και ερούσιν ουαί τοις αθετούσιν οι αθετούντες τον νόμον

24:17  φόβος και βόθυνος και παγίς εφ΄ υμάς τους ενοικούντας επί της γης

24:18  και έσται ο φεύγων τον φόβον εμπεσείται εις τον βόθυνον και ο εκβαίνων εκ του βοθύνου αλώσεται υπό της παγίδος ότι θυρίδες εκ του ουρανού ανεώχθησαν και σεισθήσεται τα θεμέλια της γης

24:19  ταραχή ταραχθήσεται η γη και απορία απορηθήσεται η γη

24:20  έκλινεν και σεισθήσεται ως οπωροφυλάκιον η γη ως ο μεθύων και κραιπαλών και πεσείται και ου μη δύνηται αναστήναι κατίσχυσε γαρ επ΄ αυτής η ανομία

24:21  και έσται εν τη ημέρα εκείνη επάξει ο θεός επί τον κόσμον του ουρανού την χείρα και επί τους βασιλείς της γης

24:22  και συνάξουσι συναγωγήν αυτής και αποκλείσουσιν εις οχύρωμα και εις δεσμωτήριον διά πολλών γενεών επισκοπή έσται αυτών

24:23  και τακήσεται η πλίνθος και πεσείται το τείχος και εντραπήσεται η σελήνη και αισχυνθήσεται ο ήλιος ότι βασιλεύσει κύριος εν Σιών και εξ Ιερουσαλήμ και ενώπιον των πρεσβυτέρων δοξασθήσεται

Chapter 25

25:1  κύριε ο θεός μου δοξάσω σε υμνήσω το όνομά σου ότι εποίησας θαυμαστά πράγματα βουλήν αρχαίαν αληθινήν γένοιτο

25:2  ότι έθηκας πόλεις εις χώμα πόλεις οχυράς του μη πεσείν αυτών τα θεμέλια των ασεβών πόλις τον αιώνα ου μη οικοδομηθή

25:3  διά τούτο ευλογήσει σε ο λαός πτωχός και πόλεις ανθρώπων αδικουμένων ευλογήσουσί σε

25:4  εγένου γαρ πάση πόλει ταπεινή βοηθός και τοις αθυμήσασι δι΄ ένδειαν σκέπη από ανθρώπων πονηρών ρύση αυτούς σκέπη διψώντων και πνεύμα ανθρώπων αδικουμένων

25:5  ως άνθρωποι ολιγόψυχοι διψώντες εν Σιών ότι ρύση αυτούς από ανθρώπων ασεβών οις ημάς παρέδωκας

25:6  και ποιήσει κύριος σαβαώθ πάσι τοις έθνεσιν επί το όρος τούτο πίονται εν ευφροσύνην πίονται οίνον

25:7  χρίσονται μύρον εν τω όρει τούτω παράδος ταύτα πάντα τοις έθνεσιν η γαρ βουλή αύτη επί πάντα τα έθνη

25:8  κατέπιεν ο θάνατος ισχύσας και πάλιν αφείλε κύριος ο θεός παν δάκρυον από παντός προσώπου το όνειδος του λαού αφείλεν από πάσης της γης το γαρ στόμα κυρίου ελάλησε

25:9  και ερούσι τη ημέρα εκείνη ιδού ο θεός ημών εφ ω ηλπίζομεν και σώσει ημάς ούτος κύριος υπεμείναμεν αυτώ και ηγαλλιώμεθα και ευφρανθησόμεθα επί τη σωτηρία ημών

25:10  ανάπαυσιν δώσει ο θεός επί το όρος τούτο και καταπατηθήσεται η Μωαβίτις ον τρόπον πατούσιν άλωνα εν αμάξαις

25:11  και ανήσει τας χείρας αυτού ον τρόπον και αυτός εταπείνωσε του απολέσαι και ταπεινώσει την ύβριν αυτού εφ΄ α τας χείρας επέβαλε

25:12  και το ύψος της καταφυγής του οίκου σου ταπεινώσει και καταβήσεται έως του εδάφους

Chapter 26

26:1  τη ημέρα εκείνη άσονται το άσμα τούτο επί γης της Ιουδαίας ιδού πόλις ισχυρά και σωτήριον ημών θήσει το τείχος και περίτειχος

26:2  ανοίξατε πύλας εισελθέτω λαός φυλάσσων δικαιοσύνην και φυλάσσων αλήθειαν

26:3  αντιλαμβανόμενος αληθείας και φυλάσσων ειρήνην

26:4  ότι επί σοι ηλπίσαμεν κύριε έως του αιώνος ο θεός ο μέγας ο αιώνιος

26:5  ος ταπεινώσας κατήγαγεν τους ενοικούντας εν υψηλοίς πόλεις οχυράς καταβαλείς και κατάξεις έως εδάφους

26:6  και πατήσουσιν αυτάς πόδες πραέων και ταπεινών βήματα

26:7  οδός ευσεβών ευθεία εγένετο και παρεσκευασμένη η οδός των ευσεβών

26:8  η γαρ οδός κυρίου κρίσις ηλπίσαμεν επί τω ονόματί σου και επί τη μνεία

26:9  η επιθύμει η ψυχή ημών εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμά μου προς σε ο θεός διότι φως τα προστάγματά σου επί της γης δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης

26:10  πέπαυται γαρ ο ασεβής ου μη μάθη δικαιοσύνην επί της γης αλήθειαν ου μη ποιήση αρθήτω ο ασεβής ίνα μη ίδη την δόξαν κυρίου

26:11  κύριε υψηλός σου ο βραχίων και ουκ ήδεισαν γνόντες δε αισχυνθήσονται ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον και νυν πυρ τους υπεναντίους έδεται

26:12  κύριε ο θεός ημών ειρήνην δος ημίν πάντα γαρ απέδωκας ημίν

26:13  κύριε ο θεός ημών κτήσαι ημάς κύριε εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν το όνομά σου ονομάζομεν

26:14  οι δε νεκροί ζωήν ου μη ίδωσιν ουδέ ιατροί ου μη αναστήσουσι διά τούτο επήγαγες και απώλεσας και ήρας παν άρσεν αυτών

26:15  πρόσθες αυτοίς κακά κύριε πρόσθες κακά τοις ενδόξοις της γης

26:16  κύριε εν θλίψει εμνήσθημέν σου εν θλίψει μικρά η παιδεία σου ημίν

26:17  και ωσεί η ωδίνουσα εγγίζει του τεκείν και επί τη ωδίνι αυτής εκέκραξεν ούτως εγένηθημεν τω αγαπητώ σου

26:18  διά τον φόβον σου κύριε εν γαστρί ελάβομεν και ωδινήσαμεν και ετέκομεν πνεύμα σωτηρίας σου ο εποίησας επί της γης ου πεσούμεθα αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί της γης

26:19  αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις και ευφρανθήσονται οι εν τη γη η γαρ δρόσος η παρά σου ίαμα αυτοίς εστιν η δε γη των ασεβών πεσείται

26:20  βάδιζε λαός μου είσελθε εις τα ταμείά σου απόκλεισον την θύραν σου αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον έως αν παρέλθη η οργή κυρίου

26:21  ιδού γαρ κύριος από του αγίου επάγει την οργήν επί τους κατοικούντας επί της γης και ανακαλύψει η γη το αίμα αυτής και ου κατακαλύψει τους ανηρημένους έτι

Chapter 27

27:1  εν τη ημέρα εκείνη επάξει ο θεός την μάχαιραν την αγίαν και την μεγάλην και την ισχυράν επί τον δράκοντα όφιν φεύγοντα επί τον δράκοντα όφιν σκολιόν και ανελεί τον δράκοντα τον εν τη θαλάσση

27:2  τη ημέρα εκείνη αμπελών καλός επιθύμημα εξάρχειν κατ΄ αυτής

27:3  εγώ πόλις οχυρά πόλις πολιορκουμένη μάτην ποτιώ αυτήν αλώσεται γαρ νυκτός ημέρας δε πεσείται το τείχος αυτής

27:4  ουκ έστιν η ουκ επελάβετο αυτής τοίνυν διά τούτο εποίησε κύριος πάντα όσα συνέταξε κατακέκαυμαι

27:5  βοήσονται πάντες οι ενοικούντες εν αυτή ποιήσωμεν ειρήνην αυτώ ποιήσωμεν ειρήνην

27:6  οι ερχόμενοι τέκνα Ιακώβ βλαστήσει και εξανθήσει Ισραήλ και εμπλησθήσεται η οικουμένη του καρπού αυτού

27:7  μη ως αυτός επάταξε και αυτός ούτως πληγήσεται και ως αυτός ανείλεν και αυτός ούτως αναιρεθήσεται

27:8  μαχόμενος και ονειδίζων εξαποστελεί αυτους ου συ ήσθα ο μελετών τω πνεύματι τω σκληρώ ανελείν αυτούς πνεύματι θυμού

27:9  διά τούτο αφαιρεθήσεται η ανομία Ιακώβ και τούτό εστιν η ευλογία αυτού όταν αφέλωμαι αυτού την αμαρτίαν όταν θώσι πάντας τους λίθους των βωμών κατακεκομμένους ως κονίαν λεπτήν και ου μη μείνη τα δένδρα αυτών και τα είδωλα αυτών εκκεκομμένα ώσπερ δρυμός μακράν

27:10  το κατοικούμενον ποίμνιον ανειμένον έσται ως ποίμνιον καταλελειμμένον και έσται πολύν χρόνον εις βόσκημα και εκεί αναπαύσονται

27:11  και μετά πολύν χρόνον ουκ έσται εν αυτή παν χλωρόν διά το ξηρανθήναι γυναίκες ερχόμεναι από θέας δεύτε ου γαρ λαός εστιν έχων σύνεσιν διά τούτο ου μη οικτειρήση ο ποιήσας αυτούς ουδέ ο πλάσας αυτούς ου μη ελεήση

27:12  και έσται εν τη ημέρα εκείνη συμφράξει κύριος από της διώρυγος του ποταμού έως Ρινοκούρων υμείς δε συνάγαγετε τους υιούς Ισραήλ κατά ένα ένα

27:13  και έσται εν τη ημέρα εκείνη σαλπιούσι τη σάλπιγγι τη μεγάλη και ήξουσιν οι απολόμενοι εν τη χώρα των Ασσυρίων και οι απολόμενοι εν Αιγύπτω και προσκυνήσουσι τω κυρίω επί το όρος το άγιον εν Ιερουσαλήμ

Chapter 28

28:1  ουαί τω στεφάνω της ύβρεως οι μισθωτοί Εφραϊμ το άνθος το εκπεσόν της δόξης επί της κορυφής του όρους του παχέος οι μεθύοντες άνευ οίνου

28:2  ιδού ισχυρός και σκληρός ο θυμός κυρίου ως χάλαζα καταφερομένη ουκ έχουσα σκέπην βία καταφερομένη ως ύδατος πολύ πλήθος σύρον χώραν εν τη γη ποιήσει ανάπαυμα ταις χερσί

28:3  και τοις ποσί καταπατηθήσεται ο στέφανος της ύβρεως οι μισθωτοί του Εφραϊμ

28:4  και έσται το άνθος το εκπεσόν της ελπίδος της δόξης επ΄ άκρου του όρους του υψηλού ως πρόδρομος σύκου ο ιδών αυτό πριν εις την χείρα αυτού λαβείν θελήσει αυτο καταπιείν

28:5  τη ημέρα εκείνη έσται κύριος σαβαώθ ο στέφανος της ελπίδος ο πλεκείς της δόξης τω καταλειφθέντι μου λαώ

28:6  και καταλειφθήσονται εν πνεύματι κρίσεως επί κρίσιν και ισχύν κωλυόντων ανελείν

28:7  ούτοι γαρ οίνω πεπλανημένοι εισίν επλανήθησαν διά το σίκερα ιερεύς και προφήτης εξέστησαν διά το σίκερα κατεπόθησαν διά τον οίνον εσείσθησαν από της μέθης του σίκερα επλανήθησαν τουτ΄ έστι φάσμα

28:8  αρά έδεται ταύτην την βουλήν αύτη γαρ η βουλή ένεκα πλεονεξίας

28:9  τίνι ανηγγείλαμεν κακά και τίνι ανηγγείλαμεν αγγελίαν οι απογεγαλακτισμένοι από γάλακτος και οι απεσπασμένοι από μαστού

28:10  θλίψιν επί θλίψιν προσδέχου ελπίδα επ΄ ελπίδι έτι μικρόν έτι μικρόν

28:11  διά φαυλισμόν χειλέων διά γλώσσης ετέρας ότι λαλήσουσι τω λαώ τούτω

28:12  λέγοντες αυτώ τούτο το ανάπαυμα τω πεινώντι και τούτο το σύντριμμα και ουκ ηθέλησαν ακούειν

28:13  και έσται αυτοίς το λόγιον του θεού θλίψις επί θλίψιν ελπίς επ΄ ελπίδι έτι μικρόν έτι μικρόν ίνα πορευθώσι και πέσωσιν εις τα οπίσω και κινδυνεύσουσι και συντριβήσονται και αλώσονται

28:14  διά τούτο ακούσατε λόγον κυρίου άνδρες τεθλιμμένοι και οι άρχοντες του λαού τούτου του εν Ιερουσαλήμ

28:15  ότι είπατε εποιήσαμεν διαθήκην μετά του άδου και μετά του θανάτου συνθηκας καταιγίς φερομένη εάν παρέλθη ου μη έλθη ημίν εθήκαμεν ψεύδος την ελπίδα ημών και τω ψεύδει σκεπασθησόμεθα

28:16  διά τούτο ούτω λέγει κύριος ιδού εγώ εμβαλλώ εις τα θεμέλια Σιών λίθον πολυτελή εκλεκτόν ακρογωνιαίον έντιμον εις τα θεμέλια αυτής και ο πιστεύων επ΄ αυτώ ου μη καταισχυνθή

28:17  και θήσω κρίσιν εις ελπίδα η δε ελεημοσύνη μου εις σταθμούς και οι πεποιθότες μάτην ψεύδει ότι ου μη παρέλθη υμάς καταιγίς

28:18  και μη αφελή υμών την διαθήκην του θανάτου και η ελπίς υμών η προς τον άδην ου μη εμμείνη καταιγίς φερομένη εάν επέλθη έσεσθε αυτή εις καταπάτημα

28:19  όταν παρέλθη λήψεται υμάς πρωϊ πρωϊ παρελεύσεται υμάς και εν νυκτί έσται ελπίς πονηρά μάθετε ακούειν

28:20  στενοχωρούμενοι ου δυνάμεθα μάχεσθαι αυτοί δε ασθενούμεν του υμάς συναχθήναι

28:21  ώσπερ όρος ασεβών αναστήσεται κύριος και έσται εν τη φάραγγι Γαβαών μετά θυμού ποιήσει τα έργα αυτού πικρίας έργον ο δε θυμός αυτού αλλοτρίως χρήσεται και η σαπρία αυτού αλλοτρία

28:22  και υμείς μη ευφρανθείητε μηδέ ισχυσάτωσαν υμίν οι δεσμοί διότι συντετελεσμένα και συντετμημένα πράγματα ήκουσα παρά κυρίου σαβαώθ α ποιήσει επί πάσαν την γην

28:23  ενωτίζεσθε και ακούετε της φωνής μου προσέχετε και ακούετε των λόγων μου

28:24  μη όλην την ημέραν μέλλει ο αροτριών αροτριάν η σπόρον προετοιμάσει πριν εργάσασθαι την γην

28:25  ουχ όταν ομαλίση το πρόσωπον αυτής τότε σπείρει μικρόν μελάνθιον η κύμινον και πάλιν σπείρει πυρόν και κριθήν και ζέαν εν τοις ορίοις σου

28:26  και παιδευθήση κρίματι θεού σου και ευφρανθήση

28:27  ου γαρ μετά σκληρότητος καθαιρείται το μελάνθιον ουδέ τροχός αμάξης περιάξει επί το κύμινον αλλά ράβδω εκτινάσσεται το μελάνθιον

28:28  το δε κύμινον μετά άρτου βρωθήσεται ου γαρ εις τον αιώνα εγώ οργισθήσομαι υμίν ουδέ φωνή της πικρίας μου καταπατήσει υμάς

28:29  και ταύτα παρά κυρίου σαβαώθ εξήλθε τα τέρατα βουλεύσασθε υψώσατε ματαίαν παράκλησιν

Chapter 29

29:1  ουαί πόλις Αριήλ ην Δαυίδ επολέμησε συναγάγετε γεννήματα ενιαυτόν επί ενιαυτόν φάγεσθε γαρ συν Μωάβ

29:2  εκθλίψω γαρ Αριήλ και έσται αυτής η ισχύς και ο πλούτος εμοί

29:3  και κυκλώσω ως Δαυίδ επί σε και βαλώ περί σε χάρακα και οικοδομήσω και θήσω περί σε πύργους

29:4  και ταπεινωθήσονται οι λόγοι σου εις την γην και εις την γην οι λόγοι σου δύσονται και έσται ως οι φωνούντες εκ της γης η φωνή σου και προς το έδαφος η φωνή σου ασθενήσει

29:5  και έσται ως κονιορτός από τροχού ο πλούτος των ασεβών και ως χνους φερόμενος το πλήθος των θλιψάντων σε και έσται ως στιγμή παραχρήμα

29:6  παρά κυρίου σαβαώθ επισκοπή γαρ έσται μετά βροντής και σεισμού και φωνής μεγάλης καταιγίς φερομένη και φλοξ πυρός κατεσθίουσα

29:7  και έσται ως ενυπνιαζόμενος εν ύπνω ο πλούτος πάντων των εθνών όσοι επεστράτευσαν επί Αριήλ και πάντες οι στρατευόμενοι επί Ιερουσαλήμ και πάντες οι συνηγμένοι επ΄ αυτήν και οι θλίβοντες αυτήν

29:8  και έσονται ως οι εν ύπνω πίνοντες και έσθοντες και εξαναστάντων μάταιον αυτων το ενύπνιον και ον τρόπον ενυπνιάζεται ο διψών και πίνων και εξαναστάς έτι διψά η δε ψυχή αυτού εις κενόν ήλπισεν ούτως έσται ο πλούτος πάντων των εθνών όσοι επεστράτευσαν επί το όρος Σιών

29:9  εκλύθητε έκστητε και κραιπαλήσατε ουκ από σίκερα ουδέ από οίνου

29:10  ότι πεπότικεν υμάς κύριος πνεύματι κατανύξεως και καμμύσει τους οφθαλμούς αυτών και των προφητών αυτών και των αρχόντων αυτών οι ορώντες τα κρυπτά

29:11  και έσονται υμίν πάντα τα ρήματα ταύτα ως οι λόγοι του βιβλίου του εσφραγισμένου τούτου ω εάν δώσιν αυτό ανθρώπω επισταμένω γράμματα λέγοντες ανάγνωθι ταύτα και ερεί ου δύναμαι αναγνώναι εσφράγισται γαρ

29:12  και δοθήσεται το βιβλίον τούτο εις χείρας ανθρώπου μη επισταμένου γράμματα και ερεί αυτώ ανάγνωθι τούτο και ερεί ουκ επίσταμαι γράμματα

29:13  και είπε κύριος εγγίζει μοι ο λαός ούτος εν τω στόματι αυτού και εν τοις χείλεσιν αυτών τιμώσί με η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού μάτην δε σέβονταί με διδάσκοντες εντάλματα ανθρώπων και διδασκαλίας

29:14  διά τούτο ιδού εγώ προσθήσω του μεταθείναι τον λαόν τούτον και μεταθήσω αυτούς και απολώ την σοφίαν των σοφών και την σύνεσιν των συνετών κρύψω

29:15  ουαί οι βαθέως βουλήν ποιούντες και ου διά κυρίου ουαί οι εν κρυφή βουλήν ποιούντες και έσται εν σκότει τα έργα αυτών και ερούσι τις εώρακεν ημάς και τις ημάς γνώσεται η α ημείς ποιούμεν

29:16  ουχ ως πηλός του κεραμέως λογισθήσεσθε μη ερεί το πλάσμα τω πλάσαντι ου συ με έπλασας η το ποίημα τω ποιήσαντι ου συνετώς με εποίησας

29:17  ουκέτι μικρόν και μετατεθήσεται ο Λίβανος ως το όρος το Χερμέλ και το όρος Χερμέλ εις δρυμόν λογισθήσεται

29:18  και ακούσονται εν τη ημέρα εκείνη κωφοί λόγους βιβλίου και οι εν τω σκότει και οι εν τη ομίχλη οφθαλμοί τυφλών όψονται

29:19  και αγαλλιάσονται πτωχοί διά κύριον εν ευφροσύνη και οι απηλπισμέννοι των ανθρώπων εμπλησθήσονται ευφροσύνης

29:20  εξέλιπεν άνομος και απώλετο υπερήφανος και εξωλοθρεύθησαν οι ανομούντες επί κακία

29:21  και οι ποιούντες αμαρτείν ανθρώπους εν λόγω πάντας δε τους ελέγχοντας εν πύλαις πρόσκομμα θήσουσιν ότι επλαγίασαν επ΄ αδίκοις δίκαιον

29:22  διά τούτο τάδε λέγει κύριος επί τον οίκον Ιακώβ ον αφώρισεν εξ Αβραάμ ου νυν αισχυνθήσεται Ιακώβ ουδέ νυν το πρόσωπον μεταβαλεί Ισραήλ

29:23  αλλ΄ όταν ίδωσι τα τέκνα αυτών τα έργα μου δι΄ εμέ αγιάσουσι το όνομά μου και αγιάσουσι τον άγιον Ιακώβ και τον θεόν του Ισραήλ φοβηθήσονται

29:24  και γνώσονται οι πλανώμενοι τω πνεύματι σύνεσιν οι δε γογγύζοντες μαθήσονται υπακούειν και αι γλώσσαι αι ψελλίζουσαι μαθήσονται λαλείν ειρήνην

Chapter 30

30:1  ουαί τέκνα αποστάται τάδε λέγει κύριος εποιήσατε βουλήν ου δι΄ εμού και συνθήκας ου διά του πνεύματός μου προσθείναι αμαρτίας εφ΄ αμαρτίας

30:2  οι πορευόμενοι καταβήναι εις Αίγυπτον εμέ δε ουκ επηρώτησαν του βοηθηθήναι υπό Φαραώ και σκεπασθήναι υπό Αιγυπτίων

30:3  έσται γαρ υμίν η σκέπη Φαραώ εις αισχύνην και τοις πεποιθόσιν επ΄ Αίγυπτον όνειδος

30:4  ότι εισίν εν Τάνει αρχηγοί άγγελοι πονηροί

30:5  μάτην κοπιάσουσι προς λαόν ος ουκ ωφελήσει αυτούς ούτε εις βοήθειαν ούτε εις ωφέλειαν αλλά εις αισχύνην και όνειδος

30:6  η όρασις των τετραπόδων των εν τη ερήμω εν τη θλίψει και τη στενοχωρία λέων και σκύμνος λέοντος εκείθεν και ασπίδες και έκγονα ασπίδων πετομένων οι έφερον επί όνων και καμήλων τον πλούτον αυτών προς έθνος ο ουκ ωφελήσει αυτούς εις βοήθειαν αλλά εις αισχύνην και όνειδος

30:7  Αιγύπτιοι μάταια και κενά ωφελήσουσιν υμάς απάγγελον αυτοίς ότι μάταια η παράκλησις υμών αύτη

30:8  νυν ουν καθίσας γράψον επί πυξίου ταύτα και εις βιβλίον ότι έσται εις καιρων ημέρας ταύτα και έως εις τον αιώνα

30:9  ότι λαός απειθής εστιν υιοί ψευδείς οι ουκ ηβούλοντο ακούειν τον νόμον του θεού

30:10  οι λέγοντες τοις προφήταις μη αναγγέλλετε ημίν και τοις τα οράματα ορώσι μη λαλείτε ημίν αλλά ημίν λαλείτε και αναγγέλλετε ημίν ετέραν πλάνησιν

30:11  και αποστρέψατε ημάς από της οδού ταύτης αφέλετε αφ΄ ημών τον τρίβον τούτον και αφέλετε αφ΄ ημών το λόγιον του Ισραήλ

30:12  διά τούτο τάδε λέγει κύριος ο άγιος του Ισραήλ ότι ηπειθήσατε τοις λόγοις τούτοις και ηλπίσατε επί ψεύδει και ότι εγόγγυσας και πεποιθώς εγένου επί τω λόγω τούτω

30:13  διά τούτο έσται υμίν η αμαρτία αύτη ως τείχος πίπτον παραχρήμα πόλεως οχυράς εαλωκυίας ης παραχρήμα πάρεστι το πτώμα

30:14  και το πτώμα αυτής έσται ως σύντριμμα αγγείου οστρακίνου εκ κεραμίου λεπτού ώστε μη ευρείν εν αυτοίς όστρακον εν ω πυρ αρείς και εν ω αποσυριείς ύδωρ μικρόν

30:15  ούτω λέγει κύριος κύριος ο άγιος του Ισραήλ όταν αποστραφείς στενάξης τότε σωθήση και γνώσεις που ήσθα ότε επεποίθεις επί τοις ματαίοις ματαία η ισχύς υμών εγενήθη και ουκ ηβούλεσθε ακούειν

30:16  αλλ΄ είπατε εφ΄ ίππων φευξόμεθα διά τούτο φεύξεσθε και είπατε επί κούφοις αναβάταις εσομεθα διά τούτο κούφοι έσονται οι διώκοντες υμάς

30:17  διά φωνήν ενός φεύξονται χίλιοι και διά φωνήν πέντε φεύξονται πολλοί έως αν καταλειφθήτε ως ιστός επ΄ όρους και ως σημαίαν φέρων επί βουνού

30:18  και πάλιν μένει ο θεός του οικτειρήσαι υμάς και διά τούτο υψωθήσεται του ελεήσαι υμάς διότι κριτής κύριος ο θεός υμών εστι μακάριοι πάντες οι εμμένοντες εν αυτώ

30:19  διότι λαός άγιος εν Σιών οικήσει και Ιερουσαλήμ κλαυθμώ έκλαυσεν ελέησόν με ελεήσει σε την φωνήν της κραυγής σου ηνίκα είδεν επήκουσέ σε

30:20  δώσει κύριος υμίν άρτον θλίψεως και ύδωρ στενόν και ουκ έτι μη εγγίσωσί σοι οι πλανώντές σε ότι οι οφθαλμοί σου όψονται τους πλανώντάς σε

30:21  και τα ωτά σου ακούσονται τους λόγους των οπίσω σε πλανησάντων οι λέγοντες αύτη η οδός πορευθώμεν εν αυτή είτε δεξιά είτε αριστερά

30:22  και εξαρείς τα είδωλα τα περιηργυρωμένα και περικεχρυσωμένα λεπτά ποιήσεις και λικμήσεις ως ύδωρ αποκαθημένης και ως κόπρον ώσεις αυτά

30:23  τότε έσται ο υετός τω σπέρματι της γης σου και ο άρτος του γεννήματός της γης σου έσται πλησμονή και λιπαρός και βοσκηθήσονταί σου τα κτήνη εν τη ημέρα εκείνη τόπον πίονα και ευρύχωρον

30:24  οι ταύροι υμών και οι βόες οι εργαζόμενοι την γην φάγονται άχυρα αναπεποιημένα εκ κριθή λελικμημένη

30:25  και έσται επί παντός όρους υψηλού και επί παντός βουνού μετεώρου ύδωρ διαπορευόμενον εν τη ημέρα εκείνη όταν απόλωνται πολλοί και όταν πέσωσι πύργοι

30:26  και έσται το φως της σελήνης ως το φως του ηλίου και το φως του ηλίου έσται επταπλάσιον εν τη ημέρα όταν ιάσηται κύριος το σύντριμμα του λαού αυτού και την οδύνην της πληγής σου ιάσεται

30:27  ιδού το όνομα κυρίου έρχεται διά χρόνου πολλού καιόμενος θυμός μετά δόξης το λόγιον των χειλέων αυτού λόγιον οργής πλήρες και η οργή του θυμού αυτού ως πυρ έδεται

30:28  και το πνεύμα αυτού ως ύδωρ εν φάραγγι σύρον ήξει έως του τραχήλου και διαιρεθήσεται ταράξει έθνη επί πλανήσει ματαία και διώξεται αυτούς πλάνησις και λήψεται αυτούς κατά πρόσωπον αυτών

30:29  μη διαπαντός δει υμάς ευφραίνεσθαι και εισπορεύεσθαι εις τα άγιά μου διαπαντός ωσεί εορτάζοντας και ωσεί ευφραινομένους εισελθείν μετά αυλού εις το όρος κυρίου προς τον θεόν του Ισραήλ

30:30  και ακουστήν ποιήσει κύριος την δόξαν της φωνής αυτού και τον θυμόν του βραχίονος αυτού δείξει μετά θυμού και οργής και φλογός κατεσθιούσης κεραυνώσει βιαίως και ως ύδωρ και χάλαζα συγκαταφερομένη βία

30:31  διά γαρ της φωνής κυρίου ηττηθήσονται Ασσύριοι τη πληγή η αν πατάξη αυτούς

30:32  και έσται αυτώ κυκλόθεν όθεν ην αυτώ η ελπίς της βοηθείας εφ΄ ην αυτός επεποίθει αυτοί μετά τυμπάνων και κιθάρας πολεμήσουσιν αυτόν εκ μεταβολής

30:33  συ γαρ προ ημερών απαιτηθήση μη και σοι ητοιμάσθη βασιλεύειν φάραγγα βαθείαν ξύλα κείμενα πυρ και ξύλα πολλά ο θυμός κυρίου ως φάραγξ υπό θείου καιομένη

Chapter 31

31:1  ουαί οι καταβαίνοντες εις Αίγυπτον επί βοήθειαν οι εφ΄ ίπποις πεποιθότες και εφ΄ άρμασιν έστι γαρ πολλά και εφ΄ ίπποις πλήθος σφόδρα και ουκ ήκουσαν πεποιθότες επί τον άγιον του Ισραήλ και τον θεόν ουκ εζήτησαν

31:2  και αυτός σοφώς ήγεν επ΄ αυτούς κακά και ο λόγος αυτού ου μη αθετηθή και επαναστήσεται επ΄ οίκους ανθρώπων πονηρών και επί την ελπίδα αυτών την ματαίαν

31:3  Αιγύπτιος άνθρωπος και ου θεός ίπποι αυτών σάρκας και ου βοήθεια ο δε κύριος επάξει την χείρα αυτού επ΄ αυτούς και κοπιάσουσιν οι βοηθούντες και άμα πάντες απολούνται

31:4  ότι ούτως είπέ μοι κύριος ον τρόπον όταν βοήση ο λέων η ο σκύμνος επί τη θήρα η έλαβε και κεκράξη επ΄ αυτή έως αν εμπλησθή τα όρη της φωνής αυτού και ηττήθησαν και το πλήθος του θυμού επτοήθησαν ούτως καταβήσεται κύριος σαβαώθ επιστρατεύσαι επί το όρος Σιών επί τα όρη αυτής

31:5  ως όρνεα πετόμενα ούτως υπερασπιεί κύριος σαβαώθ υπέρ Ιερουσαλήμ και εξελείται και περιποιήσεται και σώσει

31:6  επιστράφητε οι την βαθείαν βουλήν βουλευόμενοι και άνομον υιοί Ισραήλ

31:7  ότι τη ημέρα εκείνη απαρνήσονται οι άνθρωποι τα χειροποίητα αυτών τα αργυρά και τα χρυσά α εποίησαν αι χείρες αυτών

31:8  και πεσείται Ασσούρ ου μάχαιρα ανδρός ουδέ μάχαιρα ανθρώπου καταφάγεται αυτόν και φεύξεται ουκ από προσώπου μαχαίρας οι δε νεανίσκοι έσονται ήττημα

31:9  πέτρα γαρ περιληφθήσονται ως χάρακι και ηττηθήσονται ο δε φεύγων αλώσεται τάδε λέγει κύριος μακάριος ος έχει εν Σιών σπέρμα και οικείους εν Ιερουσαλήμ

Chapter 32

32:1  ιδού γαρ βασιλεύς δίκαιος βασιλεύσει και άρχοντες μετά κρίσεως άρξουσι

32:2  και έσται ο άνθρωπος κρύπτων τους λόγους αυτού και κρυβήσεται ως αφ΄ ύδατος φερομένου και φανήσεται εν Σιών ως ποταμός φερόμενος ένδοξος εν γη διψώση

32:3  και ουκέτι έσονται πεποιθότες επ΄ ανθρώποις αλλά τα ώτα δώσουσι ακούειν

32:4  και η καρδία των ασθενούντων προσέξει του ακούειν και αι γλώσσαι ψελλίζουσαι ταχύ μαθήσονται λαλείν ειρήνην

32:5  και ουκέτι μη είπωσι τω μωρώ άρχειν και ουκέτι μη είπωσιν οι υπηρέται σου σίγα

32:6  ο γαρ μωρός μωρά λαλήσει και η καρδία αυτού μάταια νοήσει του συντελείν άνομα και λαλείν προς κύριον πλάνησιν του διασπείραι ψυχάς πεινώσας και τας ψυχάς τας διψώσας κενάς ποιήσαι

32:7  η γαρ βουλή των πονηρών άνομα βουλεύσεται καταφθείραι ταπεινούς εν λόγοις αδίκοις και διασκεδάσαι λόγους ταπεινών εν κρίσει

32:8  οι δε ευσεβείς συνετά εβουλεύσαντο και αύτη η βουλή μένει

32:9  γυναίκες πλούσιαι ανάστητε και ακούσατε της φωνής μου θυγατέρες εν ελπίδι εισακούσατε λόγους μου

32:10  ημέρας ενιαυτού μνείαν ποιήσασθε εν οδύνη μετ΄ ελπίδος ανήλωται ο τρυγητός πέπαυται ο σπόρος και ουκέτι μη έλθη

32:11  έκστητε λυπήθητε αι πεποιθύιαι εκδύσασθε γυμναί γενέσθε περιζώσασθε τας οσφύας

32:12  και επί των μαστών κόπτεσθε από αγρού επιθυμήματος και αμπέλου γεννήματος

32:13  η γη του λαού μου άκανθα και χόρτος αναβήσεται και εκ πάσης οικίας ευφροσύνη αρθήσεται

32:14  οίκοι εγκαταλελειμμένοι πλούτον πόλεως αφήσουσιν και οίκους επιθυμητούς και έσονται αι κώμαι σπήλαια έως του αιώνος ευφροσύνη όνων αγρίων βοσκήματα ποιμένων

32:15  έως αν έλθη εφ΄ υμάς πνεύμα αφ΄ υψηλού και έσται έρημος ο χερμέλ και ο χερμέλ εις δρυμόν λογισθήσεται

32:16  και αναπαύσεται εν τη ερήμω κρίμα και δικαιοσύνη εν τω Καρμήλω κατοικήσει

32:17  και έσται τα έργα της δικαιοσύνης ειρήνη και κρατήσει η δικαιοσύνη ανάπαυσιν και πεποιθότες έσονται έως του αιώνος

32:18  και κατοικήσει ο λαός αυτού εν πόλει ειρήνης και ενοικήσει πεποιθώς και αναπαύσονται μετά πλούτου

32:19  η δε χάλαζα εαν καταβή ουκ εφ΄ υμάς ήξει και έσονται οι ενοικούντες εν τοις δρυμοίς πεποιθότες ως οι εν τω πεδινή

32:20  μακάριοι οι σπείροντες επί παν ύδωρ ου βους και όνος πατεί

Chapter 33

33:1  ουαί τοις ταλαιπωρούσιν υμάς δε ουδείς ποιεί ταλαιπώρους και ο αθετών υμάς ουκ αθετεί αλώσονται οι αθετούντες και παραδοθήσονται και ως σης επί ιματίου ούτως ηττηθήσονται

33:2  κύριε ελέησον ημάς επί σοι γαρ πεποίθαμεν εγενήθη το σπέρμα των απειθούντων εις απώλειαν η δε σωτηρία ημών εν καιρώ θλίψεως

33:3  διά φωνήν του φόβου σου εξέστησαν λαοί από του φόβου σου και διεσπάρησαν τα έθνη

33:4  νυν δε συναχθήσεται τα σκύλα υμών μικρού και μεγάλου ον τρόπον εάν τις συναγάγη ακρίδας ούτως εμπαίξουσιν υμίν

33:5  άγιος ο θεός ο κατοικών εν ουρανοίς ενεπλήσθη Σιών κρίσεως και δικαιοσύνης

33:6  εν νόμω παραδοθήσονται εν θησαυροίς η σωτηρία ημών εκεί σοφία και επιστήμη και ευσέβεια προς τον κύριον ούτοι εισι θησαυροί δικαιοσύνης

33:7  ιδού δη εν τω φόβω υμών ούτοι φοβηθήσονται ους εφοβείσθε βοήσονται αφ΄ υμών άγγελοι γαρ αποσταλήσονται παρακαλούντες ειρήνην πικρώς κλαίοντες

33:8  ερημωθήσονται γαρ αι τούτων οδοί πέπαυται ο φόβος των εθνών και η διαθήκη αίρεται και ου μη λογίσησθε αυτούς ανθρώπους

33:9  επένθησεν η γη ησχύνθη ο Λίβανος έλη εγένετο ο Σαρών φανερά έσται η Γαλιλαία και ο Κάρμελος

33:10  νυν αναστήσομαι λέγει κύριος νυν δοξασθήσομαι νυν υψωθήσομαι

33:11  νυν όψεσθε νυν αισθηθήσεσθε ματαία έσται η ισχύς του πνεύματος υμών πυρ κατεδέται υμάς

33:12  και έσονται έθνη κατακεκαυμένα ως άκανθα εν αγρώ ερριμμένη και κατακεκαυμένη

33:13  ακούσονται οι πόρρωθεν α εποίησα και γνώσονται οι εγγίζοντες την ισχύν μου

33:14  απέστησαν οι εν Σιών άνομοι λήψεται τρόμος τους ασεβείς τις αναγγελεί υμίν ότι πυρ καίεται τις αναγγελεί υμίν τον τόπον τον αιώνιον

33:15  πορευόμενος εν δικαιοσύνη λαλών ευθείαν οδόν μισών ανομίαν και αδικίαν και τας χείρας αποσειόμενος από δώρων βαρύνων τα ώτα ίνα μη ακούση κρίσιν αίματος καμμύων τους οφθαλμούς ίνα μη ίδη αδικίαν

33:16  ούτος οικήσει εν υψηλώ σπηλαίω πέτρας ισχυράς άρτος αυτώ δοθήσεται και το ύδωρ αυτού πιστόν

33:17  βασιλέα μετά δόξης όψεσθε και οι οφθαλμοί υμών όψονται γην πόρρωθεν

33:18  η ψυχή υμών μελετήσει φόβον που εισίν οι γραμματικοί που εισίν οι συμβουλεύοντες που εστίν ο αριθμών τους τρεφομένους

33:19  μικρόν και μέγαν λαόν ω ου συνεβουλεύσατο ουδέ ήδει βαθύφωνον ώστε μη ακούσαι λαός πεφαυλισμένος και ουκ έστι τω ακούοντι σύνεσις

33:20  ιδού Σιών η πόλις το σωτήριον ημών οι οφθαλμοί σου όψονται Ιερουσαλήμ πόλις πλουσία σκηναί αι ου μη σεισθώσιν ουδέ μη κινηθώσιν οι πάσσαλοι της σκηνής αυτής εις τον αιώνα χρόνον ουδέ τα σχοινία αυτής ου μη διαρραγώσιν

33:21  ότι το όνομα κυρίου μέγα υμίν έσται ποταμοί και διώρυγες πλατείς και ευρύχωροι ου πορεύση ταύτην την οδόν ουδέ πορεύσεται πλοίον ελαύνον

33:22  ο γαρ θεός μου μέγας εστίν ου παρελεύσεταί με κύριος κύριος κριτής ημών κύριος άρχων ημών κύριος βασιλεύς ημών κύριος αυτός ημάς σώσει

33:23  ερράγησαν τα σχοινία σου ότι ουκ ενίσχυσεν ο ιστός σου έκλινεν ου χαλάσει τα ιστία ουκ αρεί σημείον έως ου παραδοθή εις προνομήν τοίνυν πολλοί χωλοί προνομήν ποιήσουσι

33:24  και ου μη είπωσι κοπιώ ο λαός ο ενοικών εν αυτή αφέθη γαρ αυτοίς η αμαρτία

Chapter 34

34:1  προσαγάγετε έθνη και ακούσατε άρχοντες ακουσάτω η γη και οι εν αυτή οικούντες η οικουμένη και ο λαός ο εν αυτή

34:2  διότι ο θυμός κυρίου επί πάντα τα έθνη και οργή επί τον αριθμόν αυτών του απολέσαι αυτούς και παραδούναι αυτούς εις σφαγήν

34:3  οι δε τραυματίαι αυτών ριφήσονται και οι νεκροί και αναβήσεται αυτών η οσμή και βραχήσεται το όρη από του αίματος αυτών

34:4  και τακήσονται πάσαι αι δυνάμεις των ουρανών και ελιγήσεται ο ουρανός ως βιβλίον και πάντα το άστρα πεσείται ως φύλλα εξ αμπέλου και ως πίπτει φύλλα από συκής

34:5  ότι εμεθύσθη η μάχαιρά μου εν τω ουρανώ ιδού επί την Ιδουμαίαν καταβήσεται και επί τον λαόν της απωλείας μετά κρίσεως

34:6  η μάχαιρα του κυρίου ενεπλήσθη αίματος επαχύνθη από στέατος αρνών και από στέατος τράγων και κριών ότι θυσία τω θεώ εν Βοσόρ και σφαγή μεγάλη εν τη Ιδουμαία

34:7  και συμπεσούνται οι αδροί μετ΄ αυτών και οι κριοί και οι ταύροι και μεθυσθήσεται η γη από του αίματος και το χώμα αυτών και από του στέατος αυτών εμπλησθήσεται

34:8  ημέρα γαρ κρίσεως κυρίου και ενιαυτός ανταποδόσεως κρίσεως Σιών

34:9  και στραφήσονται αι φάραγγες αυτής εις πίσσαν και η γη αυτής εις θείον και έσται η γη αυτής εις πίσσαν καιομένην

34:10  νυκτός και ημέρας και ου σβεσθήσεται εις τον αιώνα χρόνον και αναβήσεται ο καπνός αυτής άνω εις γενεάς αυτής ερημωθήσεται και εις χρόνον πολύν ερημωθήσεται

34:11  όρνεα και εχίνοι και ίβεις και κόρακες κατοικήσουσιν εν αυτή και επιβληθήσεται επ΄ αυτήν σπαρτίον γεωμετρίας ερήμου και ονοκένταυροι οικήσουσιν εν αυτή

34:12  οι άρχοντες αυτής ουκ έσονται οι γαρ βασιλείς αυτής και οι μεγιστάνες αυτής έσονται εις απώλειαν

34:13  και αναφύσει εις τας πόλεις αυτών ακάνθινα ξύλα και εις τα οχυρώματα αυτής και έσονται επαύλεις σειρήνων και αυλή στρουθών

34:14  και συναντήσουσι δαιμόνια ονοκενταύροις και βοήσονται έτερος προς τον έτερον εκεί αναπαύσονται ονοκένταυροι εύρον γαρ αυτοίς ανάπαυσιν

34:15  εκεί ενόσσευσεν εχίνος και έσωσεν η γη τα παιδία αυτής μετά ασφαλείας εκεί έλαφοι συνήντησαν και είδον τα πρόσωπα αλλήλων

34:16  αριθμώ παρήλθον και μία αυτών ουκ απώλετο ετέρα την ετέραν ουκ εζήτησαν ότι ο κύριος αυταίς ενετείλατο και το πνεύμα αυτού συνήγαγεν αυτας

34:17  και αυτός επιβαλεί αυτοίς κλήρους και η χειρ αυτού διεμέρισε αυτοίς βόσκεσθαι εις τον αιώνα χρόνον κληρονομήσετε εις γενεάς γενεών αναπαύσονται επ΄ αυτής

Chapter 35

35:1  ευφράνθητι έρημος διψώσα αγαλλιάσθω έρημος και ανθείτω ως κρίνον

35:2  και εξανθήσει και αγαλλιάσεται τα έρημα του Ιορδάνου η δόξα του Λιβάνου εδόθη αυτή και η τιμή του Καρμήλου και ο λαός μου όψεται την δόξαν κυρίου και το ύψος του θεού

35:3  ισχύσατε χείρες ανειμέναι και γόνατα παραλελυμένα

35:4  παρακαλέσατε οι ολιγόψυχοι τη διανοία ισχύσατε μη φοβείσθε ιδού ο θεός ημών κρίσιν ανταποδίδωσι και ανταποδώσει αυτός ήξει και σώσει ημάς

35:5  τότε ανοιχθήσονται οφθαλμοί τυφλών και ώτα κωφών ακούσονται

35:6  τότε αλείται ως έλαφος ο χωλός και τρανή έσται γλώσσα μογιλάλων ότι ερράγη εν τη ερήμω ύδωρ και φάραγξ εν γη διψώση

35:7  και έσται η άνυδρος εις έλη και εις την διψώσαν γην πηγή ύδατος έσται εκεί ευφροσύνη ορνέων έπαυλεις καλάμου και έλη

35:8  έσται εκεί οδός καθαρά και οδός αγία κληθήσεται και ου μη παρέλθη εκεί ακάθαρτος ουδέ έσται εκεί οδός ακάθαρτος οι δε διεσπαρμένοι πορεύσονται επ΄ αυτής και ου μη πλανηθώσι

35:9  και ουκ έσται εκεί λέων ουδέ των πονηρών θηρίων ου μη αναβή εις αυτήν ουδέ μη ευρεθή εκεί αλλά πορεύσονται εν αυτή λελυτρωμένοι

35:10  και συνηγμένοι διά κύριον και αποστραφήσονται και ήξουσιν εις Σιών μετ΄ ευφροσύνης και ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών επί γαρ της κεφαλής αυτών αίνεσις και αγαλλίαμα και ευφροσύνη καταλήψεται αυτούς απέδρα οδύνη και λύπη και στεναγμός

Chapter 36

36:1  και εγένετο του τεσσαρεσκαιδεκάτου έτους βασιλεύοντος Εζεκίου ανέβη Σενναχηρείμ βασιλεύς Ασσυρίων επί τας πόλεις της Ιουδαίας τας οχυράς και έλαβεν αυτάς

36:2  και απέστειλε βασιλεύς Ασσυρίων τον Ραψάκην εκ Λάχης εις Ιερουσαλήμ προς τον βασιλέα Εζεκίαν μετά δυνάμεως πολλής και έστη εν τω υδραγωγώ της κολυμβήθρας της άνω εν τη οδώ του αγρού του κναφέως

36:3  και εξήλθε προς αυτόν Ελιακείμ ο του Χελκίου ο οικονόμος και Σομνάς ο γραμματεύς και Ιωάχ ο του Ασάφ ο υπομνηματογράφος

36:4  και είπεν αυτοίς Ραψάκης είπατε δε προς Εζεκίαν τάδε λέγει ο βασιλεύς ο μέγας βασιλεύς Ασσυρίων τι πεποιθώς ει

36:5  μη εν βουλή η λόγοις χειλέων παράταξις γίνεται και νυν επί τίνα πέποιθας ότι απειθείς μοι

36:6  ιδού πεποιθώς ει επί την ράβδον την καλαμίνην την τεθλασμένην ταύτην επ΄ Αίγυπτον η αν επιστηρισθή ανήρ επ΄ αυτήν εισελεύσεται εις την χείρα αυτού και τρήσει αυτήν ούτως εστί Φαραώ βασιλεύς Αιγύπτου και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτώ

36:7  ει δε λέγετε επί κύριον τον θεόν ημών πεποίθαμεν ουκ αυτός εστι ους αφείλεν Εζεκίας τα υψηλά αυτού και τα θυσιαστήρια αυτού και είπε τω Ιούδα και τη Ιερουσαλήμ κατά πρόσωπον του θυσιαστηρίου τούτου προσκυνήσατε νυν

36:8  μίχθητε δε τω κυρίω μου τω βασιλεί Ασσυρίων και δώσω υμίν δισχιλίαν ίππον ει δυνήσεσθε δούναι αναβάτας επ΄ αυτούς

36:9  και πως δύνασθε αποστρέψαι εις πρόσωπον των τοπαρχών οικέται εισίν οι πεποιθότες επ΄ Αιγυπτίοις εις ίππον και αναβάτην

36:10  και νυν μη άνευ κυρίου ανέβημεν επί την χώραν ταύτην πολεμήσαι αυτήν κύριος είπε προς με ανάβηθι επί την γην ταύτην και διάφθειρον αυτήν

36:11  και είπε προς αυτόν Ελιακείμ και Σομνάς και Ιωάς προς Ραψάκην λάλησον δη προς τους παίδάς σου Συριστί ακούομεν γαρ ημείς και μη λαλεί προς ημάς Ιουδαϊστι και ινατί λαλείς εις τα ώτα των ανθρώπων των εστηκότων επί τω τείχει

36:12  και είπε προς αυτούς Ραψάκης μη προς τον κύριόν σου η προς υμάς απέστειλέ με ο κυριός μου λαλήσαι τους λόγους τούτους ουχί προς τους ανθρώπους τους καθημένους επί τω τείχει ίνα φάγωσι την κόπρον αυτών και πιώσιν το ούρον αυτών μεθ΄ υμών άμα

36:13  και έστη Ραψάκης και ανεβόησε φωνή μεγάλη Ιουδαϊστι και είπεν ακούσατε δη τους λόγους του βασιλέως του μεγάλου βασιλέως Ασσυρίων

36:14  τάδε λέγει ο βασιλεύς μη απατάτω υμάς Εζεκίας λόγοις ου μη δύνηται ρύσασθαι υμάς

36:15  και μη λέγετω υμίν Εζεκίας ότι ρύσεται υμάς ο θεός και ου μη παραδοθή η πόλις αύτη εν χειρί βασιλέως Ασσυρίων

36:16  μη ακούετε Εζεκίου τάδε λέγει ο βασιλεύς Ασσυρίων ει βούλεσθε ευλογηθήναι εκπορεύεσθε προς με και φάγεσθε έκαστος την άμπελον αυτού και τας συκάς και πίεσθε ύδωρ εκ του λάκκου αυτού

36:17  έως αν έλθω και λάβω υμάς εις γην ως η γη υμών γη σίτου και οίνου και άρτων και αμπελώνων

36:18  μη απατάτω υμάς Εζεκίας λέγων ο θεός ρύσεται ημάς μη ερρύσαντο οι θεοί των εθνών έκαστος την εαυτού χώραν εκ χειρός βασιλέως Ασσυρίων

36:19  που εστιν ο θεός Εμάθ και Αρφάθ και που ο θεός της πόλεως Σεπφαρουϊμ μη εδύναντο ρύσασθαι την Σαμάρειαν εκ χειρός μου

36:20  τις των θεών πάντων των εθνών τούτων όστις ερρύσατο την γην αυτού εκ χειρός μου ότι ρύση κύριος Ιερουσαλήμ εκ χειρός μου

36:21  και εσιώπησαν και ουδείς απεκρίθη αυτώ λόγον διά το προστάξαι τον βασιλέα μηδέν αποκριθήναι

36:22  και εισήλθεν Ελιακείμ ο του Χελκίου ο οικονόμος και Σομνάς ο γραμματεύς και Ιωάς ο του Ασάφ ο υπομνηματογράφος προς Εζεκίαν περιεσχισμένοι τους χιτώνας και ανήγγειλαν αυτώ τους λόγους Ραψάκου

Chapter 37

37:1  και εγένετο εν τω ακούσαι τον βασιλέα Εζεκίαν έσχισε τα ιμάτια αυτού και περιεβάλετο σάκκον και ανέβη εις τον οίκον κυρίου

37:2  και απέστειλεν τον Ελιακείμ τον οικονόμον και Σομνάν τον γραμματέα και τους πρεσβυτέρους των ιερέων περιβεβλημένους σάκκους προς Ησαϊαν υιόν Αμώς τον προφήτην

37:3  και είπαν αυτώ τάδε λέγει Εζεκίας ημέρα θλίψεως και ονειδισμού και ελεγμού και οργής η σήμερον ημέρα ότι ήκει η ωδίν τη τικτούση ισχύν δε ουκ έχει του τεκείν

37:4  είπως εισακούσαι κύριος ο θεός σου τους λόγους Ραψάκου ους απέστειλε βασιλεύς Ασσυρίων ο κυριός αυτού ονειδίζειν θεόν ζώντα και ονειδίζειν λόγους ους ήκουσε κύριος ο θεός σου και δεηθήση προς κύριον τον θεόν σου περί των καταλελειμμένων τούτων

37:5  και ήλθον οι παίδες του βασιλέως Εζεκίου προς Ησαϊαν

37:6  και είπεν αυτοίς Ησαϊας ούτως ερείτε προς τον κύριον υμών τάδε λέγει κύριος μη φοβηθής από των λόγων ων ήκουσας ους ωνείδισάν με οι πρέσβεις βασιλέως Ασσυρίων

37:7  ιδού εγώ εμβαλώ επ΄ αυτόν πνεύμα και ακούσας αγγελίαν αποστρέψει εις την χώραν αυτού και πεσείται μαχαίρα εν τη γη αυτού

37:8  και απέστρεψε Ραψάκης και κατέλαβε τον βασιλέα Ασσυρίων πολιορκούντα Λόβναν και ήκουσεν ότι απήρεν από Λάχις

37:9  και εξήλθε Θαρρά βασιλεύς Αιθιόπων του πολιορκήσαι αυτόν και ακούσας απέστρεψε και απέστειλεν αγγέλους προς Εζεκίαν λέγων

37:10  ούτως ερείτε Εζεκία βασιλεί της Ιουδαίας μη απατάτω σε ο θεός σου εφ΄ ω συ πέποιθας επ΄ αυτώ λέγων ου μη παραδοθή Ιερουσαλήμ εν χειρί βασιλέως Ασσυρίων

37:11  ιδού συ ουκ ήκουσας α εποίησαν βασιλείς Ασσυρίων πάσαν την γην ως απώλεσαν και συ ρυσθήση

37:12  μη ερρύσαντο αυτούς οι θεοί των εθνών ους απώλεσαν οι πατέρες μου την τε Γώζαν και Χαρράν και Ρασέμ αι εισιν εν χώρα Θεεμάθ

37:13  που εισίν οι βασιλείς Εμάθ και που Αρφάθ και που πόλεως Σεπφαρουϊμ Ανανεού και Γαυσά

37:14  και έλαβεν Εζεκίας το βιβλίον παρά των αγγέλων και ανέγνω αυτό και ανέβη εις οίκον κυρίου και ήνοιξεν αυτό εναντίον κυρίου

37:15  και προσηύξατο Εζεκίας προς κύριον λέγων

37:16  Κύριε σαβαώθ ο θεός Ισραήλ ο καθήμενος επί των χερουβίμ συ ει ο θεός μόνος πάσης βασιλείας της οικουμένης συ εποίησας τον ουρανόν και την γην

37:17  κλίνον κύριε το ους σου εισάκουσον κύριε άνοιξον κύριε τους οφθαλμούς σου είσβλεψον κύριε και ίδε και άκουσον πάντας τους λόγους Σενναχηρείμ ους απέστειλεν ονειδίζειν θεόν ζώντα

37:18  επ΄ αληθείας γαρ κύριε ηρήμωσαν βασιλείς Ασσυρίων την οικουμένην όλην και την χώραν αυτών

37:19  και ανέβαλον τα είδωλα αυτών εις το πυρ ου γαρ θεοί ήσαν αλλ΄ έργα χειρών ανθρώπων ξύλα και λίθοι και απώλεσαν αυτούς

37:20  νυν δε κύριε ο θεός ημών σώσον ημάς εκ χειρός αυτού ίνα γνω πάσα βασιλεία της γης ότι συ ει ο θεός μόνος

37:21  και απεστάλη Ησαϊας υιός Αμώς προς Εζεκίαν και είπεν αυτώ τάδε λέγει κύριος ο θεός Ισραήλ ήκουσα α προσηύξω προς με περί Σενναχηρείμ βασιλέως Ασσυρίων

37:22  ούτος ο λόγος ον ελάλησε περί αυτού ο θεός εφαύλισέ σε και εμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών επί σοι κεφαλήν εκίνησε θυγάτηρ Ιερουσαλήμ

37:23  τίνα ωνείδισας και παρώξυνας η προς τίνα ύψωσας την φωνήν σου και ήρας εις ύψος τους οφθαλμούς σου προς τον άγιον του Ισραήλ

37:24  ότι δι΄ αγγέλων ωνείδισας κύριον συ γαρ είπας τω πλήθει των αρμάτων εγώ ανέβην εις ύψος ορέων και εις τα έσχατα του Λιβάνου και έκοψα το ύψος κέδρου αυτού και το κάλλος της κυπαρίσσου και εισήλθον εις ύψος μέρους του δρυμού

37:25  και έθηκα γέφυραν και ηρήμωσα ύδατα και πάσαν συναγωγήν ύδατος

37:26  ου ταύτα ήκουσας πάλαι α εγώ εποίησα εξ ημερών αρχαίων συνέταξα νυν δε επέδειξα εξερημώσαι έθνη εν οχυροίς και οικούντας εν πόλεσιν οχυραίς

37:27  ανήκα τας χείρας και εξηράνθησαν και εγένοντο ως χόρτος ξηρός επί δωμάτων και ως άγρωστις

37:28  νυν δε την ανάπαυσίν σου και την έξοδόν σου και την είσοδόν σου εγώ επίσταμαι

37:29  ο δε θυμός σου ον εθυμώθης και η πικρία σου ανέβη προς με και εμβαλώ φιμόν εις την ρινά σου και χαλινόν εις τα χείλη σου και αποστρέψω σε τη οδώ η ήλθες εν αυτή

37:30  τούτο δε σοι το σημείον φάγε τούτον τον ενιαυτόν α έσπαρκας τω δε ενιαυτώ τω δευτέρω το κατάλειμμα τω δε τρίτω σπείραντες αμήσατε και φυτεύσατε αμπελώνας και φάγεσθε τον καρπόν αυτών

37:31  και έσονται οι καταλελειμμένοι εν τη Ιουδαία φυήσουσι ρίζαν κάτω και ποιήσουσι σπέρμα άνω

37:32  ότι εξ Ιερουσαλήμ εξελεύσονται οι καταλελειμμένοι και οι σωζόμενοι εξ όρους Σιών ο ζήλος κυρίου σαβαώθ ποιήσει ταύτα

37:33  διά τούτο ούτως λέγει κύριος επί βασιλέα Ασσυρίων ου μη εισέλθη εις την πόλιν ταύτην ουδέ μη βάλη επ΄ αυτήν βέλος ουδέ μη επιβάλη επ΄ αυτήν θυρεόν ουδέ μη κυκλώση επ΄ αυτήν χάρακα

37:34  αλλά τη οδώ η ήλθεν επ΄ αυτή αποστραφήσεται και εις την πόλιν ταύτην ου μη εισέλθη τάδε λέγει κύριος

37:35  υπερασπιώ υπέρ της πόλεως ταύτης του σώσαι αυτήν δι΄ εμέ και διά Δαυίδ τον παίδά μου

37:36  και εξήλθεν άγγελος κυρίου και ανείλεν εκ της παρεμβολής των Ασσυρίων εκατόν ογδοηκονταπέντε χιλιάδας και αναστάντες τοπρωϊ εύρον πάντα τα σώματα νεκρά

37:37  και απήλθεν αποστραφείς και απέστρεψεν Σενναχηειρείμ βασιλεύς Ασσυρίων και ώκησεν εν Νινευή

37:38  και εν τω αυτόν προσκύνειν εν τω οίκω Ασαράχ θεού αυτού Αδραμελέχ και Σαρασάρ οι υιοί αυτού επάταξαν αυτόν μαχαίραις αυτοί δε διεσώθησαν εις Αρμενίαν και εβασίλευσεν Ασορδάν ο υιός αυτού αντ΄ αυτού

Chapter 38

38:1  εγένετο δε εν τω καιρώ εκείνω εμαλακίσθη Εζεκίας έως θανάτου και ήλθε προς αυτόν Ησαϊας υιός Αμώς ο προφήτης και είπε προς αυτόν τάδε λέγει κύριος τάξαι περί του οίκου σου αποθνήσκεις γαρ συ και ου ζήση

38:2  και απέστρεψεν Εζεκίας το πρόσωπον αυτού προς τον τοίχον και προσηύξατο προς κύριον

38:3  λέγων μνήσθητι κύριε ως επορεύθην ενώπιόν σου μετά αληθείας εν καρδία αληθινή και τα αρεστά ενώπιόν σου εποίησα και έκλαυσεν Εζεκίας κλαυθμώ μεγάλω

38:4  και εγένετο λόγος κυρίου προς Ησαϊαν λέγων

38:5  πορεύθητι και είπον Εζεκία τάδε λέγει κύριος ο θεός Δαυίδ του πατρός σου ήκουσα της προσευχής σου και είδον τα δάκρυά σου ιδού προστίθημι προς τον χρόνον σου δεκαπέντε έτη

38:6  και εκ χειρός βασιλέως Ασσυρίων ρύσομαί σε και την πόλιν ταύτην και υπερασπιώ υπέρ της πόλεως ταύτης

38:7  τούτο δε σοι το σημείον παρά κυρίου ότι ποιήσει ο θεός το ρήμα τούτο ος ελάλησεν

38:8  ιδού εγώ στρέψω την σκιάν των αναβαθμών ους κατέβη τους δέκα αναβαθμούς του οίκου του πατρός σου ο ήλιος αποστρέψω τον ήλιον τους δέκα αναβαθμούς ους κατέβη η σκιά

38:9  προσευχή Εζεκίου βασιλέως της Ιουδαίας ηνίκα εμαλακίσθη και ανέστη εκ της μαλακίας αυτού

38:10  εγώ είπα εν τω ύψει των ημερών μου πορεύσομαι εν πύλαις άδου καταλείψω τα έτη τα επίλοιπα

38:11  είπα ουκέτι ου μη ίδω το σωτήριον του θεού επί γης ζώντων ουκέτι ου μη ίδω άνθρωπον μετά κατοικούντων

38:12  εξέλιπον συγγενείας μου κατέλιπον το λοιπόν της ζωής μου εξήλθε και απήλθεν απ΄ εμού ώσπερ ο καταλύων σκηνήν πήξας το πνεύμα μου παρ΄ εμοί εγένετο ως ιστός ερίθου εγγιζούσης εκτεμείν

38:13  εν τη ημέρα εκείνη παρεδόθην έως πρωϊ ως λέων ούτως συνέτριψε πάντα τα οστά μου από γαρ της ημέρας έως της νυκτός παρεδόθην

38:14  ως χελιδών ούτως φωνήσω και ως περιστερά ούτως μελετήσω εξέλιπον γαρ μου οι οφθαλμοί του βλέπειν εις το ύψος του ουρανού προς τον κύριον ος εξείλατό με

38:15  και αφείλατό μου την οδύνην της ψυχής και αυτός εποίησε

38:16  κύριε περί αυτής γαρ ανηγγέλη σοι και εξήγειράς μου την πνοήν και παρακληθείς έζησα

38:17  ιδού εν ειρήνη πικρία μου είλου γαρ μου την ψυχήν ίνα μη απόληται και απέρριψας οπίσω μου πάσας τας αμαρτίας μου

38:18  ου γαρ οι εν άδου αινέσουσί σε ουδέ οι αποθνήσκοντες ευλογήσουσί σε ουδέ ελπιούσιν οι εν άδου την ελεημοσύνην σου

38:19  οι ζώντες ευλογήσουσί σε ον τρόπον καγώ από γαρ της σήμερον παιδία ποιήσω α αναγγελούσι την δικαιοσύνην σου

38:20  κύριε της σωτηρίας μου και ου παύσομαι ευλογών σε μετά ψαλτηρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου κατέναντι του οίκου του θεού

38:21  και είπεν Ησαϊας προς Εζεκίαν λάβε παλάθην σύκων και τρίψον και κατάπλασαι και υγιής έση

38:22  και είπεν Εζεκίας τι το σημείον ότι αναβήσομαι εις τον οίκον του θεού

Chapter 39

39:1  εν τω καιρώ εκείνω απέστειλε Μαρωδόχ Βαλαδάν ο υιός του Βαλαδάν ο βασιλεύς της Βαβυλωνίας επιστολάς και πρέσβεις και δώρα Εζεκία ήκουσε γαρ ότι εμαλακίσθη έως θανάτου και ανέστη

39:2  και εχάρη επ΄ αυτοίς Εζεκίας χαράν μεγάλην και έδειξεν αυτοίς τον οίκον του νεχωθά και του αργυρίου και του χρυσίου και της στακτής και των θυμιαμάτων και του μύρου και πάντας τους οίκους των σκευών της γάζης και πάντα όσα ην εν τοις θησαυροίς αυτού και ουκ ην ουθέν ο ουκ έδειξεν αυτοίς Εζεκίας εν τω οίκω αυτού

39:3  και ήλθεν Ησαϊας ο προφήτης προς τον βασιλέα Εζεκίαν και είπε προς αυτόν τι λέγουσιν οι άνθρωποι ούτοι και πόθεν ήκασι προς σε και είπεν Εζεκίας εκ γης πόρρωθεν ήκασι προς με εκ Βαβυλώνος

39:4  και είπεν Ησαϊας τι είδοσαν εν τω οίκω σου και είπεν Εζεκίας πάντα τα εν τω οίκω μου είδοσαν και ουκ έστιν εν τω οίκω μου ο ουκ είδοσαν αλλά και τα εν τοις θησαυροίς μου

39:5  και είπεν Ησαϊας αυτώ άκουσον τον λόγον κυρίου σαβαώθ

39:6  ιδού ημέραι έρχονται και λήψονται πάντα τα εν τω οίκω σου και όσα συνήγαγον οι πατέρες σου έως της ημέρας ταύτης εις Βαβυλώνα ήξει και ουθέν ου μη καταλείπωσιν είπε δε ο θεός

39:7  ότι και από των τέκνων σου ων εγέννησας λήψονται και ποιήσουσι σπάδοντας εν τω οίκω του βασιλέως των Βαβυλωνίων

39:8  και είπεν Εζεκαις Ησαϊα αγαθός ο λόγος κυρίου ον ελάλησας γενέσθω δη ειρήνη και δικαιοσύνη εν ταις ημέραις μου

Chapter 40

40:1  παρακαλείτε παρακαλείτε λαός μου λέγει ο θεός υμών

40:2  ιερείς λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ παρακαλέσατε αυτήν ότι επλήσθη η ταπείνωσις αυτής λέλυται αυτής η αμαρτία ότι εδέξατο εκ χειρός κυρίου διπλά τα αμαρτήματα αυτής

40:3  φωνή βοώντος εν τη ερήμω ετοιμάσατε την οδόν κυρίου ευθείας ποιείτε τας τρίβους του θεού ημών

40:4  πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται και έσται πάντα τα σκολιά εις ευθεία και η τραχεία εις πεδία λεία

40:5  και οφθήσεται η δόξα κυρίου και όψεται πάσα σαρξ το σωτήριον του θεού ότι κύριος ελάλησε

40:6  φωνή λέγοντος βοήσον και είπα τι βοήσω πάσα σαρξ χόρτος και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου

40:7  εξηράνθη ο χόρτος και το άνθος εξέπεσε ότι πνεύμα θεού ενεφύσησεν εν αυτώ αληθώς ο χόρτος εστίν ο λαός

40:8  εξηράνθη ο χόρτος άνθος εξέπεσεν το δε ρήμα του θεού ημών μένει εις τον αιώνα

40:9  επ΄ όρος υψηλόν ανάβηθι ο ευαγγελιζόμενος Σιών ύψωσον εν τη ισχύϊ την φωνήν σου ο ευαγγελιζόμενος Ιερουσαλήμ ύψωσατε μη φόβου είπον ταις πόλεσιν Ιούδα ιδού ο θεός υμών

40:10  ιδού κύριος κύριος μετά ισχύος έρχεται και ο βραχίων μετά κυρίας ιδού ο μισθός αυτού μετ΄ αυτού και το έργον εναντίον αυτού

40:11  ως ποιμήν ποιμανεί το ποίμνιον αυτού και τω βραχίονι αυτού συνάξει άρνας και εν γαστρί εχούσας παρακαλέσει

40:12  τις εμέτρησε τη χειρί το ύδωρ και τον ουρανόν σπιθαμή και πάσαν την γην δρακί τις έστησε τα όρη σταθμώ και τας νάπας ζυγώ

40:13  τις έγνω νουν κυρίου και τις αυτού σύμβουλος εγένετο ος συμβιβάσει αυτόν

40:14  η τίνα συνεβουλεύσατο και συνεβίβασεν αυτόν η τις έδειξεν αυτώ κρίσιν η οδόν συνέσεως τις έδειξεν αυτώ

40:15  ει πάντα τα έθνη ως σταγών από κάδου και ως ροπή ζυγού ελογίσθησαν και ως σιελός λογισθήσονται

40:16  ο δε Λίβανος ουχ ικανός εις καύσιν και πάντα τα τετράποδα ουχ ικανά εις ολοκάρπωσιν

40:17  και πάντα τα έθνη ως ουδέν εισι και εις ουδέν ελογίσθησαν αυτώ

40:18  τίνι ωμοιώσατε κύριον και τίνι ομοιώματι ωμοιώσατε αυτόν

40:19  μη εικόνα εποίησε τέκτων η χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν αυτόν ομοίωμα κατεσκεύασεν αυτόν

40:20  ξύλον γαρ άσηπτον εκλέγεται τέκτων και σοφώς ζητεί πως στήσει αυτου εικόνα ίνα μη σαλεύηται

40:21  ου γνώσεσθε ουκ ακούσεσθε ουκ ανηγγέλη εξ αρχής υμίν ουκ έγνωτε τα θεμέλια της γης

40:22  ο κατέχων τον γύρον της γης και οι ενοικούντες εν αυτή ως ακρίδες ο στήσας ως καμάραν τον ουρανόν και διατείνας ως σκηνήν κατοικείν

40:23  ο διδούς άρχοντας ως ουδέν άρχειν την δε γην ως ουδέν εποίησεν

40:24  ου γαρ μη φυτεύσονται ουδέ μη σπείρωσιν ουδέ μη ριζωθή εις την γην η ρίζα αυτών έπνευσεν επ΄ αυτούς και εξηράνθησαν και καταιγίς ως φρύγανα αναλήψεται αυτούς

40:25  νυν ουν τίνι με ωμοιώσατε και υψωθήσομαι είπεν ο άγιος

40:26  αναβλέψατε εις ύψος τους οφθαλμούς υμών και ίδετε τις κατέδειξε ταύτα πάντα ο εκφέρων κατά αριθμόν τον κόσμον αυτού πάντας επ΄ ονόματι καλέσει από πολλής δόξης και εν κράτει ισχύος ουδέν σε έλαθε

40:27  μη γαρ είπης Ιακώβ και τι ελάλησας Ισραήλ απεκρύβη η οδός μου από του θεού και ο θεός μου την κρίσιν αφείλε και απέστη

40:28  και νυν ουκ έγνως ει μη ήκουσας θεός αιώνιος ο θεός ο κατασκευάσας τα άκρα της γης ου πεινάσει ουδέ κοπιάσει ουδέ έστιν εξεύρεσις της φρονήσεως αυτού

40:29  διδούς τοις πεινώσιν ισχύν και τοις μη οδυνωμένοις λύπην

40:30  πεινάσουσι γαρ νεώτεροι και κοπιάσουσι νεανίσκοι και εκλεκτοί ανίσχυες έσονται

40:31  οι δε υπομένοντες τον θεόν αλλάξουσιν ισχύν πτεροφυήσουσιν ως αετοί δραμούνται και ου κοπιάσουσι βαδιούνται και ου πεινάσουσιν

Chapter 41

41:1  εγκαινίζεσθε προς με νήσοι οι γαρ άρχοντες αλλάξουσιν ισχύν εγγισάτωσαν και λαλησάτωσαν άμα τότε κρίσιν αναγγειλάτωσαν

41:2  τις εξήγειρεν απ΄ ανατολών δικαιοσύνην εκάλεσεν αυτήν κατά πόδας αυτού και πορεύσεται δώσει εναντίον εθνών και βασιλείς εκστήσει και δώσει εις γην τας μαχαίρας αυτών και ως φρύγανα εξωσμένα τα τόξα αυτών

41:3  και διώξεται αυτούς διελεύσεται εν ειρήνη την οδόν των ποδών αυτού

41:4  τις ενήργησε και εποίησε ταύτα εκάλεσεν αυτήν ο καλών αυτήν από γενεών αρχής εγώ ο θεός πρώτος και εις τα επερχόμενα εγώ ειμι

41:5  είδοσαν έθνη και εφοβήθησαν τα άκρα της γης έκστησαν ήγγισαν και ήλθοσαν άμα

41:6  κρίνων έκαστος τω πλησίον και τω αδελφώ βοηθήσων και ερεί

41:7  ίσχυσεν ανήρ τέκτων και χαλκεύς τύπτων σφύρη άμα ελαύνων ποτέ μεν ερεί σύμβλημα καλόν εστιν ισχύρωσαν αυτά εν ήλοις θήσουσιν αυτά και ου κινηθήσεται

41:8  συ δε Ισραήλ παις μου Ιακώβ ον εξελεξάμην σπέρμα Αβραάμ ον ηγάπησα

41:9  ου αντελαβόμην απ΄ άκρων της γης και εκ των σκοπιών αυτής εκάλεσά σε και είπα σοι παις μου ει εξελεξάμην σε και ουκ εγκατέλιπόν σε

41:10  μη φόβου μετά σου γαρ ειμι μη πλανώ εγώ γαρ ειμι ο θεός σου ο ενισχύσας σε και εβοήθησά σοι και ησφαλισάμην σε τη δεξιά τη δικαία μου

41:11  ιδού αισχυνθήσονται και εντραπήσονται πάντες οι αντικείμενοί σοι έσονται γαρ ως ουκ υπάρχοντες και απολούνται πάντες οι αντίδικοί σου

41:12  ζητήσεις αυτούς και ου μη εύρης τους ανθρώπους οι παροινήσουσιν εις σε έσονται γαρ ως ουκ όντες και ουκ έσονται οι αντιπολεμούντές σε

41:13  ότι εγώ ο θεός σου ο κρατών της δεξιάς σου ο λέγων σοι

41:14  μη φόβου Ιακώβ ολιγοστός Ισραήλ εγώ εβοήθησά σοι λέγει ο θεός σου ο λυτρούμενός σε Ισραήλ

41:15  ιδού εποίησά σε ως τροχούς αμάξης αλοώντας καινούς πριστηροειδείς και αλοήσεις όρη και λεπτυνείς βουνούς και ως χουν θήσεις

41:16  και λικμήσεις και άνεμος λήψεται αυτούς και καταιγίς διασπερεί αυτούς συ δε ευφρανθήση εν τοις αγίοις Ισραήλ

41:17  και αγαλλιάσονται οι πτωχοί και οι ενδεείς ζητήσουσι γαρ ύδωρ και ουκ έσται η γλώσσα αυτών από της δίψης εξηράνθη εγώ κύριος επακούσομαι ο θεός Ισραήλ και ουκ εγκαταλείψω αυτούς

41:18  αλλ΄ ανοίξω επί των ορέων ποταμούς και εν μέσω πεδίων πηγάς ποιήσω την έρημον εις έλη υδάτων και την διψώσαν γην εν υδραγωγοίς

41:19  θήσω εις την άνυδρον γην κέδρον και πύξον και μυρσίνην και κυπάρισσον και λεύκην

41:20  ίνα ίδωσι και γνώσι και εννοηθώσι και επιστώνται άμα ότι χειρ κυρίου εποίησε ταύτα και ο άγιος του Ισραήλ κατέδειξεν

41:21  εγγίζει η κρίσις υμών λέγει κύριος ο θεός ήγγισαν αι βουλαί υμών λέγει ο βασιλεύς Ιακώβ

41:22  εγγισάτωσαν και αναγγειλάτωσαν υμίν α συμβήσεται η τα πρότερα τίνα ην είπατε και επιστήσομεν τον νουν και γνωσόμεθα α τα έσχατα και τα επερχόμενα

41:23  είπατε ημίν αναγγείλατε τα επερχόμενα επ΄ εσχάτου και γνωσόμεθα ότι θεοί εστέ ευ ποιήσατε και κακώσατε και θαυμασόμεθα και οψόμεθα άμα

41:24  ότι πόθεν εστέ υμείς και πόθεν η εργασία υμών εκ γης βδέλυγμα εξελέξαντο υμάς

41:25  εγώ δε ήγειρα τον από βορρά και τον αφ΄ ηλίου ανατολών κληθήσονται τω ονόματί μου ερχέσθωσαν άρχοντες και ως πηλός κεραμέως και ως κεραμεύς καταπατών τον πηλόν ούτω καταπατηθήσεσθε

41:26  τις γαρ αναγγελεί τα εξ αρχής ίνα γνώμεν και τα έμπροσθεν και ερούμεν ότι αληθή εστιν ουκ έστιν ο προλέγων ουδέ ο ακούων υμών τους λόγους

41:27  αρχήν Σιών δώσω και Ιερουσαλήμ παρακαλέσω εις οδόν

41:28  από γαρ των εθνών ιδού ουθέν και από των ειδώλων αυτών ουκ ην ο αναγγέλλων και εάν ερωτήσω αυτούς πόθεν εστέ ου μη αποκριθώσί μοι

41:29  εισί γαρ οι ποιούντες υμάς και μάτην πλανώντες υμάς

Chapter 42

42:1  Ιακώβ ο παις μου αντιλήψομαι αυτού Ισραήλ ο εκλεκτός μου προσεδέξατο αυτόν η ψυχή μου δέδωκα το πνεύμά μου επ΄ αυτόν κρίσιν τοις έθνεσιν εξοίσει

42:2  ου κεκράξεται ουδέ ανήσει ουδέ ακουσθήσεται έξω η φωνή αυτού

42:3  κάλαμον συντεθλασμένον ου συντρίψει και λίνον καπνιζόμενον ου σβέσει αλλά εις αληθή εξοίσει κρίσιν

42:4  αναλάμψει και ου θραυσθήσεται έως αν θη επί της γης κρίσιν και επί τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσιν

42:5  ούτω λέγει κύριος ο θεός ο ποιήσας τον ουρανόν και πήξας αυτόν στερεώσας την γην και τα εν αυτή και διδούς πνοήν τω λαώ τω επ΄ αυτής και πνεύμα τοις πατούσιν αυτήν

42:6  εγώ κύριος ο θεός εκάλεσά σε εν δικαιοσύνη και κρατήσω της χειρός σου και ενισχύσω σε και έδώκα σε εις διαθήκην γένους εις φως εθνών

42:7  ανοίξαι οφθαλμούς τυφλών εξαγαγείν εκ δεσμών δεδεμένους εξ οίκου φυλακής και καθημένους εν σκότει

42:8  εγώ κύριος ο θεός τούτό μου εστί το όνομα την δόξαν μου ετέρω ου δώσω ουδέ τας αρετάς μου τοις γλυπτοίς

42:9  τα απ΄ αρχής ιδού ήκασι και καινά α εγώ αναγγελώ και προ του αναγγείλαι εδηλώθη υμίν

42:10  υμνήσατε τω κυρίω ύμνον καινόν δοξάζετε το όνομα αυτού απ΄ άκρου της γης οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν και πλέοντες αυτήν αι νήσοι και οι κατοικούντες αυτάς

42:11  ευφράνθητι έρημος και αι κώμαι αυτής επαύλεις και οι κατοικούντες Κηδάρ ευφρανθήσονται οι κατοικούντες πέτραν απ΄ άκρου των ορέων βοήσουσι

42:12  δώσουσι τω θεώ δόξαν τας αρετάς αυτού εν ταις νήσοις απαγγελούσι

42:13  κύριος ο θεός των δυνάμεων εξελεύσεται και συντρίψει πόλεμον επεγερεί ζήλον και βοήσεται επί τους εχθρούς αυτού μετά ισχύος

42:14  εσιώπησα απ΄ αιώνος μη και αεί σιωπήσομαι και ανέξομαι ως η τίκτουσα εκαρτέρησα εκστήσω και ξηρανώ άμα

42:15  ερημώσω όρη και βουνούς και πάντα τον χόρτον αυτών ξηρανώ και θήσω ποταμούς εις νήσους και έλη ξηρανώ

42:16  και άξω τυφλούς εν οδώ η ουκ έγνωσαν και τρίβους ας ουκ ήδεισαν πατήσαι ποιήσω αυτούς ποιήσω αυτοίς σκότος εις φως και σκολία εις ευθεία ταύτα τα ρήματα ποιήσω αυτοίς και ουκ εγκαταλείψω αυτούς

42:17  αυτοί δε απεστράφησαν εις τα οπίσω αισχύνθητε αισχύνην οι πεποιθότες επί τοις γλυπτοίς οι λέγοντες τοις χωνευτοίς υμείς εστέ θεοί ημών

42:18  οι κωφοί ακούσατε και οι τυφλοί αναβλέψατε ιδείν

42:19  και τις τυφλός αλλ΄ η οι παίδες μου και κωφοί αλλ΄ η οι κυριεύοντες αυτών τις τυφλός ως ο απεσχηκώς και ετυφλώθησαν οι δούλοι του θεού

42:20  είδετε πλεονάκις και ουκ εφυλαξάσθε ηνοιγμένα τα ώτα και ουκ ηκούσατε

42:21  κύριος ο θεός εβούλετο ίνα δικαιωθή και μεγαλύνη αίνεσιν

42:22  και είδον και εγένετο ο λαός πεπρονομευμένος και διηρπασμένος η γαρ παγίς εν τοις ταμείοις πανταχού και εν οίκοις άμα όπου έκρυψαν αυτούς εγένοντο εις προνομήν και ουκ ην ο εξαιρούμενος άρπαγμα και ουκ ην ο λέγων απόδος

42:23  τις εν υμίν ενωτιείται ταύτα ος εισακούσατε εις τα επερχόμενα

42:24  τις έδωκεν εις διαρπαγήν Ιακώβ και Ισραήλ τοις προνομεύουσιν ουχί ο θεός ω ημάρτοσαν και ουκ ηβούλοντο εν ταις οδοίς αυτού πορεύεσθαι ουδέ ακούειν του νόμου αυτού

42:25  και επήγαγεν επ΄ αυτούς οργήν θυμού αυτού και κατίσχυσεν αυτούς πόλεμος και οι συμφλέγοντες αυτούς κύκλω και ουκ έγνωσαν έκαστος αυτών ουδέ έθεντο επί ψυχήν

Chapter 43

43:1  και νυν ούτως λέγει κύριος ο θεός ο ποιήσας σε Ιακώβ και ο πλάσας σε Ισραήλ μη φοβού ότι ελυτρωσάμην σε εκάλεσά σε το όνομά σου εμός ει συ

43:2  και εάν διαβαίνης δι΄ ύδατος μετά σου ειμί και ποταμοί ου συγκλύσουσί σε και εάν διέλθης διά πυρός ου μη κατακαυθής φλοξ ου κατακαύσει σε

43:3  ότι εγώ κύριος ο θεός σου ο άγιος Ισραήλ ο σώζων σε εποίησα άλλαγμά σου Αίγυπτον και Αιθιοπίαν και Σούηνην υπέρ σου

43:4  αφ΄ ου έντιμος εγένου εναντίον εμού εδοξάσθης και εγώ ηγάπησά σε και δώσω ανθρώπους υπέρ σου και άρχοντας υπέρ της κεφαλής σου

43:5  μη φοβού ότι μετά σου ειμι από ανατολών άξω το σπέρμα σου και από δυσμών συνάξω σε

43:6  ερώ τω βορρά άγε και τω λιβί μη κώλυε άγε τους υιούς μου από γης πόρρωθεν και τας θυγατέρας μου απ΄ άκρων της γης

43:7  πάντας όσοι επικέκληνται τω ονόματί μου εν γαρ τη δόξη μου κατεσκεύασα αυτόν και έπλασα αυτόν και εποίησα αυτόν

43:8  και εξήγαγον λαόν τυφλόν και οφθαλμοί εισιν ωσαύτως τυφλοί και κωφά τα ώτα έχοντες

43:9  πάντα τα έθνη συνήχθησαν άμα και συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών τις αναγγελεί ταύτα η τα εξ αρχής τις αναγγελεί αγαγέτωσαν τους μάρτυρας αυτών και δικαιωθήτωσαν και ακουσάτωσαν και ειπάτωσαν αληθή

43:10  γίνεσθέ μοι μάρτυρες και εγώ μάρτυς λέγει κύριος ο θεός και ο παις μου ον εξελεξάμην ίνα γνώτε και πιστεύσητε και συνήτε ότι εγώ ειμι έμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος θεός και μετ΄ εμέ ουκ έσται

43:11  εγώ θεός και ουκ έστι πάρεξ εμού σώζων

43:12  εγώ ανήγγειλα και έσωσα ωνείδισα και ουκ ην εν υμίν αλλότριος υμείς εμοί μάρτυρες και εγώ κύριος ο θεός

43:13  έτι απ΄ αρχής και ουκ έστιν ο εκ των χειρών μου εξαιρούμενος ποιήσω και τις αποστρέψει αυτό

43:14  ούτως λέγει κύριος ο θεός ο λυτρούμενος υμάς ο άγιος του Ισραήλ ένεκεν υμών αποστελώ εις Βαβυλώνα και επεγερώ φεύγοντας πάντας και Χαλδαίοι εν πλοίοις δεθήσονται

43:15  εγώ κύριος ο θεός ο άγιος υμών ο καταδείξας Ισραήλ βασιλέα υμών

43:16  ότι τάδε λέγει κύριος ο διδούς εν θαλάσση οδόν και εν ύδατι ισχυρώ τρίβον

43:17  ο εξαγαγών άρματα και ίππον και όχλον ισχυρόν αλλ΄ εκοιμήθησαν και ουκ αναστήσονται εσβέσθησαν ως λινόν εσβεσμένον

43:18  μη μνημονεύετε τα πρώτα και τα αρχαία μη συλλογίζεσθε

43:19  ιδού εγώ ποιώ καινά α νυν ανατελεί και γνώσεσθε αυτά και ποιήσω εν τη ερήμω οδόν και εν τη ανύδρω ποταμούς

43:20  ευλογήσουσί μου τα θηρία του αγρού σειρήνες και θυγατέρες στρουθών ότι έδωκα εν τη ερήμω ύδωρ και ποταμούς εν τη ανύδρω ποτίσαι το γένος μου το εκλεκτόν

43:21  λαόν μου ον περιεποιησάμην τας αρετάς μου διηγείσθαι

43:22  ου νυν εκάλεσά σε Ιακώβ ουδέ κοπιάσαι σε εποίησα Ισραήλ

43:23  ουκ ήνεγκάς μοι πρόβατα σου της ολοκαρπώσεώς σου ουδέ εν ταις θυσίαις σου εδόξασάς με ουκ εδούλωσας εν θυσίαις ουδέ έγκοπον εποίησας σε εν λιβάνω

43:24  ουδέ εκτήσω μοι θυσιασμα αργυρίου ουδέ το στέαρ των θυσιών σου επεθύμησα αλλ΄ εν ταις αμαρτίαις σου προέστης μου και εν ταις αδικίαις σου

43:25  εγώ ειμι εγώ ειμι αυτός ο εξαλείφων τας ανομίας σου ένεκεν εμου και τας αμαρτίας σου ου μη μνησθήσομαι

43:26  συ δε μνήσθητι και κριθώμεν άμα λέγε συ τας ανομίας σου πρώτος ίνα δικαιωθής

43:27  οι πατέρες υμών πρώτοι ήμαρτον και οι άρχοντες υμών ηνόμησαν εις εμέ

43:28  και εμίαναν οι άρχοντες τα άγιά μου και έδωκα απολέσαι Ιακώβ και Ισραήλ εις ονειδισμόν

Chapter 44

44:1  νυν δε άκουσον Ιακώβ ο παις μου και Ισραήλ ον εξελεξάμην

44:2  ούτως λέγει κύριος ο θεός ο κτίσας σε και πλάσας σε εκ κοιλίας έτι βοηθήση μη φοβού παις μου Ιακώβ και ο ηγαπημένος Ισραήλ ον εξελεξάμην

44:3  ότι εγώ δώσω ύδωρ εν δίψη τοις πορευομένοις εν ανύδρω επιθήσω το πνεύμα μου επί το σπέρμα σου και τας ευλογίας μου επί τα τέκνα σου

44:4  και ανατελούσιν ως αναμέσον ύδατος χόρτος και ως ιτέα επί παραρρέον ύδωρ

44:5  ούτος ερεί το θεού ειμι και ούτος βοήσεται επί τω ονόματι Ιακώβ και έτερος επιγράψει χειρί αυτού του θεού ειμι και επί τω ονόματι Ισραήλ βοήσεται

44:6  ούτως λέγει ο θεός ο βασιλεύς Ισραήλ και ο ρυσάμενος αυτόν θεός σαβαώθ εγώ πρώτος και εγώ μετά ταύτα πλην εμού ουκ έστι θεός

44:7  τις ώσπερ εγώ στήτω και καλεσάτω και αναγγειλάτω και ετοιμασάτω μοι αφ΄ ου εποίησα άνθρωπον εις τον αιώνα και τα επερχόμενα προ του ελθείν αναγγειλάτωσαν υμίν

44:8  μη παρακαλύπτεσθε μηδέ πλανάσθε ουκ απ΄ αρχής ηνωτίσασθε και απήγγειλα υμίν μάρτυρες υμείς εστέ ει έστι θεός πλην εμού

44:9  και ουκ ήκουσαν τότε οι πλάσσοντες και οι γλύφοντες πάντες μάταιοι ποιούντες τα καταθύμια αυτών α ουκ ωφελήσει αυτούς και μάρτυρες αυτών εισιν ουκ όψονται και ου γνώσονται ίνα αισχυνθώσι τις πλάσσει ισχυρόν και γλυπτόν χωνεύσει εις ανωφελή ιδού πάντες οι κοινωνούντες αυτώ αισχυνθήσονται

44:10  οι πλάσσοντες θεόν και γλύφοντες πάντες ανωφελή

44:11  και πάντα όθεν εγένοντο εξηράνθησαν και κωφοί από ανθρώπων συναχθήτωσαν πάντες και στήτωσαν άμα και εντραπήτωσαν και αισχυνθήτωσαν άμα

44:12  ότι ώξυνε τέκτων σίδηρον σκεπάρνω ειργάσατο αυτό εν άνθραξι και εν τερέτρω έστησεν αυτό και ειργάσατο αυτό εν τω βραχίονι της ισχύος αυτού και πεινάσει και ασθενήσει και ου μη πίη ύδωρ

44:13  εκλεξάμενος τέκτων ξύλον έστησεν αυτό εν μέτρω και εμόρφωσεν αυτό εν παραγραφίδι εποίησεν αυτό εν παραγωνίσκοις και εν κόλλη ερρύθμισεν αυτό και εποίησεν αυτό ως μορφήν ανδρός και ως ωραιότητα ανθρώπου στήσαι αυτό εν οικίσκω

44:14  ω έκοψε εαυτώ κέδρους και έλαβε αγριοβάλανον και δρύν και εκαρτέρωσεν αυτώ ξύλον εκ του δρυμού ο εφύτευσε κύριος πίτυν και υετός εμήκυνεν

44:15  ίνα η ανθρώποις εις καύσιν και λαβών απ΄ αυτού εθερμάνθη και καύσαντες έπεψαν άρτους επ΄ αυτώ το δε λοιπόν ειργάσαντο θεούς και προσκυνούσιν αυτοίς εποίησε αυτό γλυπτόν και κάμπτει αυτοίς

44:16  ου το ήμισυ αυτού κατέκαυσεν εν πυρί και επί του ημίσους αυτού κρέας έφαγεν οπτήσας ώπτησεν οπτόν και ενεπλήσθη και θερμανθείς είπεν ηδύ μοι ότι εθερμάνθην και είδον πυρ

44:17  το δε λοιπόν εποίησεν εις θεόν γλυπτόν κάμπτει αυτώ και προσκυνεί και προσεύχεται λέγων εξελού με ότι θεός μου ει συ

44:18  ουκ έγνωσαν φρονήσαι ότι απημαυρώθησαν του βλέπειν τοις οφθαλμοίς αυτών και του νοήσαι τη καρδία αυτών

44:19  και ουκ ελογίσατο τη ψυχή αυτού ουδέ έγνω τη φρονήσει ότι το ήμισυ αυτού κατέκαυσεν εν πυρί και έπεψεν επί των ανθράκων αυτού άρτους και οπτήσας κρέας έφαγε και το λοιπόν αυτού εις βδέλυγμα εποίησε και προσκυνούσιν αυτώ

44:20  γνώθι ότι σποδός η καρδία αυτών και πλανώνται και ουδείς δύναται εξελέσθαι την ψυχήν αυτού ίδετε ουκ ερείτε ότι ψεύδος εν τη δεξιά μου

44:21  μνήσθητι ταύτα Ιακώβ και Ισραήλ ότι παις μου ει συ έπλασά σε παίδά μου και συ Ισραήλ μη επιλανθάνου μου

44:22  ιδού απήλειψα ως νεφέλην τας ανομίας σου και ως γνόφον τας αμαρτίας σου επιστράφητι προς με και λυτρώσομαί σε

44:23  ευφράνθητε ουρανοί ότι ηλέησεν ο θεός τον Ισραήλ σαλπίσατε τα θεμέλια της γης βοήσατε όρη ευφροσύνην οι βουνοί και πάντα τα ξύλα τα εν αυτοίς ότι ελυτρώσατο κύριος τον Ιακώβ και Ισραήλ δοξασθήσεται

44:24  ούτω λέγει κύριος ο λυτρούμενός σε και πλάσσων σε εκ κοιλίας εγώ κύριος ο συντελών πάντα εξέτεινα τον ουρανόν μόνος και εστερέωσα την γην

44:25  τις έτερος διασκεδάσει σημεία εγγαστριμύθων και μαντείας από καρδίας αποστρέφων φρονίμους εις τα οπίσω και την βουλήν αυτών μωραίνων

44:26  και ιστών ρήμα παιδός αυτού και την βουλήν των αγγέλων αυτού αληθεύων ο λέγων τη Ιερουσαλήμ κατοικηθήση και ταις πόλεσι της Ιουδαίας οικοδομηθήσεσθε και τα έρημα αυτής αναστήσω

44:27  ο λέγων τη αβύσσω ερημωθήση και τους ποταμούς σου ξηρανώ

44:28  ο λέγων Κύρω φρονείν και πάντα τα θελήματά μου ποιήσει ο λέγων Ιερουσαλήμ οικοδομηθήση και τον οίκον τον άγιόν μου θεμελιώσω

Chapter 45

45:1  ούτω λέγει κύριος ο θεός τω χριστώ μου Κύρω ου εκράτησα της δεξιάς επακούσαι έμπροσθεν αυτού έθνη και ισχύν βασιλέων διαρρήξω ανοίξω έμπροσθεν αυτού θύρας και πύλαι ου συγκλεισθήσονται

45:2  εγώ έμπροσθέν σου πορεύσομαι και όρη ομαλιώ θύρας χαλκάς συντρίψω και μοχλούς σιδηρούς συγκλάσω

45:3  και δώσω σοι θησαυρούς σκοτεινούς αποκρύφους αοράτους ανοίξω σοι ίνα γνως ότι εγώ κύριος ο θεός σου ο καλών το όνομά σου ο θεός Ισραήλ

45:4  ένεκεν του παιδός μου Ιακώβ και Ισραήλ του εκλεκτού μου εγώ καλέσω σε τω ονόματί σου και προσδέξομαί σε συ δε ουκ έγνως με

45:5  ότι εγώ κύριος ο θεός και ουκ έστιν έτι πλην εμού ουκ έστι θεός ενίσχυσά σε και ουκ ήδεις με

45:6  ίνα γνώσιν οι απ΄ ανατολών ηλίου και οι από δυσμών ότι ουκ έστι πλην εμού εγώ κύριος ο θεός και ουκ έστιν έτι

45:7  εγώ ο κατασκευάσας φως και ποιήσας σκότος ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακά εγώ κύριος ο θεός ο ποιών πάντα ταύτα

45:8  ευφρανθήτω ο ουρανός άνωθεν και αι νεφέλαι ρανάτωσαν δικαιοσύνην ανατειλάτω η γη και βλαστήσατω έλεος και δικαιοσύνην βλαστησάτω άμα εγώ ειμι κύριος ο κτίσας σε

45:9  τι εποίησα βελτίων πηλόν κεραμέως μη ο αροτριών αροτριάσει την γην όλην την ημέραν μη ερεί ο πηλός τω κεραμεί τι ποιείς ότι ουκ εργάζη ουδέ έχεις χείρας

45:10  ουαί ο λέγων τω πατρί τι γεννήσεις και τη μητρί τι ωδίνεις

45:11  ότι ούτως λέγει κύριος ο θεός ο άγιος Ισραήλ ο ποιήσας τα επερχόμενα ερωτήσατέ με περί των υιών μου και περί των έργων των χειρών μου εντελείσθέ μοι

45:12  εγώ εποίησα γην και άνθρωπον επ΄ αυτής εγώ τη χειρί μου εστερέωσα τον ουρανόν εγώ πάσι τοις άστροις ενετειλάμην

45:13  εγώ ηγειρα αυτόν μετά δικαιοσύνης βασιλέα και πάσαι αι οδοί αυτού ευθείαι ούτος οικοδομήσει την πόλιν μου και την αιχμαλωσίαν του λαού μου επιστρέψει ου μετά λύτρων ουδέ μετά δώρων είπε κύριος σαβαώθ

45:14  ούτως λέγει κύριος σαβαώθ εκοπίασεν Αίγυπτος και εμπορία Αιθιόπων και οι Σαβαείν άνδρες υψηλοί επί σε διαβήσονται και σοι έσονται δούλοι και οπίσω σου ακολουθήσουσι δεδεμένοι χειροπέδαις και διαβήσονται προς σε και προσκυνήσουσί σοι και εν σοι προσεύξονται ότι εν σοι ο θεός εστι και ουκ έστι θεός πλην σου

45:15  συ γαρ ει θεός και ουκ ήδειμεν θεός του Ισραήλ σωτήρ

45:16  αισχυνθήσονται και εντραπήσονται πάντες οι αντικείμενοι αυτώ και πορεύσονται εν αισχύνη εγκαινίζεσθε προς με νήσοι

45:17  Ισραήλ σώζεται υπό κυρίου σωτηρίαν αιώνιον ουκ αισχυνθήσονται ουδε μη εντραπώσιν έως του αιώνος έτι

45:18  ότι ούτως λέγει κύριος ο ποιήσας τον ουρανόν ούτος ο θεός ο καταδείξας την γην και ποιήσας αυτήν αυτός διώρισεν αυτήν ουκ εις κενόν εποίησεν αυτήν αλλά κατοικείσθαι έπλασεν αυτήν εγώ ειμι κύριος και ουκ έστιν έτι

45:19  ουκ εν κρυφή λελάληκα ουδέ εν τόπω γης σκοτεινώ ουκ είπα τω σπέρματι Ιακώβ μάταιον ζητήσατε εγώ ειμι κύριος ο λαλών δικαιοσύνην και αναγγέλλων αλήθειαν

45:20  συνάχθητε και ήκετε βουλεύσασθε άμα οι σωζόμενοι από των εθνών ουκ έγνωσαν οι αίροντες το ξύλον γλύμμα αυτών και οι προσευχόμενοι προς θεούς οι ου σώζουσιν

45:21  οι αναγγέλουσιν εγγισάτωσαν ίνα γνώσιν άμα τις ακουστά εποίησε ταύτα απ΄ αρχής εκ τότε αναγγελλεί υμίν ουχί εγώ κύριος ο θεός ουκ έστιν άλλος πλην εμού δίκαιος και σωτήρ ουκ έστι παρεξεμού

45:22  επιστράφητε επ΄ εμέ και σωθήσεσθε οι απ΄ εσχάτου της γης εγώ ειμι ο θεός και ουκ έστιν άλλος

45:23  κατ΄ εμαυτού ομνύω ει μη εξελεύσεται εκ του στόματός μου δικαιοσύνη οι λόγοι μου ουκ αποστραφήσονται ότι εμοί κάμψει παν γόνυ και ομείται πάσα γλώσσα τον θεόν

45:24  λέγων δικαιοσύνη και δόξα προς αυτόν ήξει και αισχυνθήσονται πάντες οι διορίζοντες αυτούς από κυρίου

45:25  δικαιωθήσονται και εν τω θεώ ενδοξασθήσεται παν το σπέρμα των υιών Ισραήλ

Chapter 46

46:1  έπεσε Βηλ συνετρίβη Δαγών εγένετο τα γλυπτά αυτών εις θηρία και κτήνη αίρετε αυτά καταδεδεμένα ως φορτίον κοπιώντι εκλελυμένω

46:2  και πεινώντι ουκ ισχύοντι άμα οι ου δυνήσονται σωθήναι από πολέμου αυτοί δε αιχμάλωτοι ήχθησαν

46:3  ακούσατέ μου οίκος του Ιακώβ και παν το κατάλοιπον του Ισραήλ οι αιρόμενοι εκ κοιλίας και παιδευόμενοι εκ παιδίου

46:4  έως γήρως εγώ ειμι και έως αν καταγηράσητε εγώ ειμι εγώ ανέχομαι υμάς εγώ εποίησα και εγώ ανήσω εγώ αναλήψομαι και σώσω υμάς

46:5  τίνι με ωμοιώσατε ίδετε τεχνάσασθε οι πλανώμενοι

46:6  και οι συμβαλλόμενοι χρυσίον εκ μαρσυππίου και αργύριον εν ζυγώ στήσουσιν εν σταθμώ και μισθωσάμενοι χρυσοχόον εποίησαν χειροποίητα και κύψαντες προσκυνούσιν αυτώ

46:7  αίρουσιν αυτό επί του ώμου και πορεύονται εάν δε θώσιν αυτό επί του τόπου αυτού μένει ου μη κινηθή και ος εάν βοήση προς αυτόν ου μη εισακούση από κακού ου μη σώση αυτόν

46:8  μνήσθητε ταύτα και στενάξατε μετανοήσατε οι πεπλανημένοι επιστρέψατε τη καρδία

46:9  μνήσθητε τα πρότερα από του αιώνος ότι εγώ ειμι ο θεός και ουκ έστιν άλλος πλην εμού

46:10  αναγγέλλων πρότερον τα έσχατα πριν αυτά γενέσθαι και συνετελέσθη και είπα πάσα η βουλή μου στήσεται και πάντα όσα βεβούλευμαι ποιήσω

46:11  καλών από ανατολών πετεινόν και από γης πόρρωθεν περί ων βεβούλευμαι και γε ελάλησα και γε ήγαγον έκτισα και εποίησα ήγαγον αυτόν και ευώδωσα την οδόν αυτού

46:12  ακούσατέ μου οι απολωλεκότες την καρδίαν οι μακράν από της δικαιοσύνης

46:13  ήγγισα την δικαιοσύνην μου ου μη μακρυνθή και την σωτηρίαν την παρ΄ εμού ου βραδύνω δέδωκα εν Σιών σωτηρίαν τω Ισραήλ εις δόξασμα

Chapter 47

47:1  κατάβηθι κάθισον επί την γην παρθένος θύγατερ Βαβυλώνος κάθισον εις την γην ουκ έστι θρόνος θυγάτηρ Χαλδαίων ότι ουκέτι προσθήση κληθήναι απαλή και τρυφερά

47:2  λάβε μύλον άλεσον άλευρον αποκάλυψαι το κατακάλυμμά σου αποκάλυψαι τας πολιάς αποκάλυψαι τας κνήμας διάβηθι ποταμούς

47:3  ανακαλυφθήσεται η αισχύνη σου φανήσονται οι ονειδισμοί σου το δίκαιον εκ σου λήψομαι ουκέτι μη παραδώ ανθρώποις

47:4  ο ρυσάμενός σε κύριος σαβαώθ όνομα αυτώ άγιος Ισραήλ

47:5  κάθισον κατανενυγμένη είσελθε εις το σκότος θύγατερ Χαλδαίων ουκέτι μη κληθής ισχύς βασιλείας

47:6  παρωξύνθην επί τω λαώ μου εμίανας την κληρονομίαν μου εγώ έδωκα αυτούς εις την χείρα σου συ δε ουκ έδωκας αυτοίς έλεος του πρεσβύτου εβάρυνας τον ζύγον σφόδρα

47:7  και είπας εις τον αιώνα έσομαι άρχουσα ουκ ενόησας ταύτα εν τη καρδία σου ουδέ εμνήσθης τα έσχατα

47:8  νυν δε άκουε ταύτα τρυφερά η καθημένη η πεποιθύια η λέγουσα εν τη καρδία αυτής εγώ ειμι και ουκ έστιν ετέρα ου καθίσω χήρα ουδέ γνώσομαι ορφανίαν

47:9  νυν δε ήξει επί σε τα δύο ταύτα εξαίφνης εν ημέρα μία ατεκνία και χηρεία ήξει εξαίφνης επί σε εν τη φαρμακεία σου εν τη ισχύϊ των επαοιδών σου σφόδρα

47:10  τη ελπίδι της πονηρίας σου συ γαρ είπας εγώ ειμι και ουκ έστιν ετέρα γνώθι ότι η σύνεσις τούτων και η πορνεία σου σοι έσται αισχύνη και είπας εν τη καρδία σου εγώ ειμι και ουκ έστιν ετέρα

47:11  και ήξει επί σε απώλεια και ου μη γνως βόθυνον και εμπεσή εις αυτόν και ήξει επί σε ταλαιπωρία και ου μη δυνήση καθαρά γενέσθαι και ήξει επί σε εξαπίνης απώλεια και ου μη γνώση

47:12  στήθι νυν εν ταις επαοιδαίς σου και εν τη πολλή φαρμακεία σου α εμάνθανες εκ νεότητός σου ει δυνήση ωφεληθήναι

47:13  κεκοπίακας εν ταις βουλαίς σου στήτωσαν δη και σωσάτωσάν σε οι αστρολόγοι του ουρανού οι ορώντες τους αστέρας αναγγειλάτωσάν σοι τι μέλλει έρχεσθαι επί σε

47:14  ιδού πάντες ως φρύγανα επί πυρί κατακαυθήσονται και ου μη εξέλωνται την ψυχήν αυτών εκ φλογός ότι έχεις άνθρακας πυρός κάθισαι επ΄ αυτούς

47:15  ούτοι έσονταί σοι βοήθεια εκοπίασας εν τη μεταβολή απο της νεότητός σου άνθρωπος καθ΄ εαυτόν επλανήθη σοι δε ουκ έσται σωτηρία

Chapter 48

48:1  ακούσατε ταύτα οίκος Ιακώβ οι κεκλημένοι επί τω ονόματι Ισραήλ και εξ ύδατος Ιούδα εξελθόντες οι ομνύοντες τω ονόματι κυρίου θεού Ισραήλ μιμνησκόμενοι ου μετά αληθείας ουδέ μετά δικαιοσύνης

48:2  και αντεχόμενοι τω ονόματι της πόλεως της αγίας και επί τω θεώ Ισραήλ αντιστηριζόμενοι κύριος σαβαώθ όνομα αυτώ

48:3  τα πρότερα έτι ανήγγειλα και εκ του στόματός μου εξήλθε και ακουστόν εγένετο εξάπινα εποίησα και επήλθε

48:4  γινώσκω ότι σκληρός ει και νεύρον σιδηρούν ο τράχηλός σου και το μέτωπόν σου χαλκούν

48:5  και ανήγγειλά σοι πάλαι α πριν ελθείν επί σε ακουστόν σοι εποίησα μη ποτε είπης ότι τα είδωλά μου εποίησε και είπης ότι τα γλυπτά και τα χωνευτά ενετείλατό μοι

48:6  ηκούσατε πάντα και υμείς ουκ έγνωτε αλλά και ακουστά σοι εποίησα τα καινά από του νυν α μέλλει γενέσθαι και ουκ είπας

48:7  νυν γίνεται και ου πάλαι και ου προτέραις ημέραις και ουκ ήκουσας αυτά μη είπης ναι γινώσκω αυτά

48:8  ούτε έγνως ούτε ηπίστω ούτε απ΄ αρχής ήνοιξά σου τα ώτα έγνων γαρ ότι αθετών αθετήσεις και άνομος έτι εκ κοιλίας κληθήση

48:9  ένεκεν του εμού ονόματος δείξω σοι τον θυμόν μου και τα ένδοξά μου επάξω επί σε ίνα μη εξολοθρεύσω σε

48:10  ιδού πέπρακά σε ουχ ένεκεν αργυρίου εξειλάμην δε σε εκ καμίνου πτωχείας

48:11  ένεκεν εμού ποιήσω ότι το εμόν όνομα βεβηλούται και την δόξαν μου ετέρω ου δώσω

48:12  άκουέ μου Ιακώβ και Ισραήλ ον εγώ καλώ εγώ ειμι πρώτος και εγώ εις τον αιώνα

48:13  και η χειρ μου εθεμελίωσε την γην και η δεξιά μου εστερέωσε τον ουρανόν καλέσω εγώ αυτούς και στήσονται άμα

48:14  και συναχθήσονται πάντες και ακούσονται τις αυτοίς ανήγγειλε ταύτα αγαπών σε εποίησα το θέλημά σου επί Βαβυλώνα άραι σπέρμα Χαλδαίων

48:15  εγώ ελάλησα και εγώ εκάλεσα ήγαγον αυτόν και ευώδωσα την οδόν αυτού

48:16  προσαγάγετε προς με και ακούσατε ταύτα ουκ απ΄ αρχής εν κρυφή λελάληκα ηνίκα εγένετο εκεί ήμην και νυν κύριος κύριος απέστειλέ με και το πνεύμα αυτού

48:17  ούτω λέγει κύριος ο ρυσάμενός σε ο άγιος Ισραήλ εγώ κύριος ο θεός σου δέδειχά σοι του ευρείν σε την οδόν εν η πορεύση εν αυτή

48:18  και ει ήκουσας των εντολών μου εγένετο αν ως ποταμός η ειρήνη σου και η δικαιοσύνη σου ως κύμα θαλάσσης

48:19  και εγένετο αν ωσεί άμμος το σπέρμα σου και τα έκγονα της κοιλίας σου ως χους της γης ουδέ νυν ου μη εξολοθρευθής ουδέ απολείται το όνομά σου ενώπιον εμού

48:20  έξελθε εκ Βαβυλώνος φεύγων από των Χαλδαίων φωνήν ευφροσύνης αναγγείλατε και ακουστόν γενέσθω τούτο απαγγείλατε έως εσχάτου της γης λέγετε ερρύσατο κύριος τον δούλον αυτού Ιακώβ

48:21  και εάν διψήσωσι δι΄ ερήμου άξει αυτούς ύδωρ εκ πέτρας εξάξει αυτοίς σχισθήσεται πέτρα και ρυήσεται ύδωρ και πίεται ο λαός μου

48:22  ουκ έστι χαίρειν λέγει κύριος τοις ασεβέσιν

Chapter 49

49:1  ακούσατε νήσοι και προσέχετε έθνη διά χρόνου πολλού στήσεται λέγει κύριος εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσε το όνομά μου

49:2  και έθηκε το στόμα μου ως μάχαιραν οξείαν και υπό την σκέπην της χειρός αυτού έκρυψέ με έθηκέ με ωσεί βέλος εκλεκτόν και εν τη φαρέτρα αυτού έκρυψέ με

49:3  και είπε μοι δούλός μου ει συ Ισραήλ και εν σοι ενδοξασθήσομαι

49:4  και εγώ είπα κενώς εκοπίασα εις μάταιον και εις ουδέν έδωκα την ισχύν μου διά τούτο η κρίσις μου παρά κύριον και ο πόνος μου εναντίον του θεού μου

49:5  και νυν ούτως λέγει κύριος ο πλάσας με εκ κοιλίας δούλον εαυτώ του συναγαγείν τον Ιακώβ προς αυτόν και Ισραήλ συναχθήσομαι και δοξασθήσομαι εναντίον κυρίου και ο θεός μου έσται ισχύς μου

49:6  και είπε μέγα σοι εστί του κληθήναι παίδά μου του στήσαι τας φυλάς Ιακώβ και την διασποράν του Ισραήλ επιστρέψαι ιδού δέδωκά σε εις διαθήκην γένους εις φως εθνών του ειναί σε εις σωτηρίαν έως εσχάτου της γης

49:7  ούτως λέγει κύριος ο ρυσάμενός σε ο θεός Ισραήλ αγιάσατε τον φαυλίζοντα την ψυχήν αυτού τον βδελυσσόμενον υπό των εθνών του δούλου των αρχόντων βασιλείς όψονται αυτόν και αναστήσονται άρχοντες και προσκυνήσουσιν αυτώ ένεκεν κυρίου ότι πιστός εστιν ο άγιος Ισραήλ και εξελεξάμην σε

49:8  ούτως λέγει κύριος καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι και έπλασά σε και έδωκά σε εις διαθήκην εθνών του καταστήσαι την γην και κληρονομήσαι κληρονομίας ερήμους

49:9  λέγοντα τοις εν δεσμοίς εξέλθετε και τοις εν τω σκότει ανακαλυφθήναι εν πάσαις ταις οδοίς βοσκηθήσονται και εν πάσαις ταις τρίβοις η νομή αυτών

49:10  ου πεινάσουσιν ουδέ διψήσουσιν ουδέ πατάξει αυτούς καύσων ουδέ ήλιος αλλ΄ ος ελεεί αυτούς παρακαλέσει αυτούς και διά πηγών υδάτων άξει αυτούς

49:11  και θήσω παν όρος εις οδόν και πάσαν τρίβον εις βόσκημα αυτοίς

49:12  ιδού ούτοι πόρρωθεν ήξουσιν ούτοι από βορρά και θαλάσσης άλλοι δε εκ γης Περσών

49:13  ευφραίνεσθε ουρανοί και αγαλλιάσθω η γη ρηξάτωσαν τα όρη ευφροσύνην ότι ηλέησεν ο θεός τον λαόν αυτού και τους ταπεινούς του λαού αυτού παρεκάλεσεν

49:14  είπεν Σιών εγκατέλιπέ με κύριος και ο κύριος επελάθετό μου

49:15  μη επιλήσεται γυνή του παιδός αυτής η του μη ελεήσαι τα έκγονα της κοιλίας αυτής ει δε και ταύτα επιλάθοιτο γυνή αλλ΄ εγώ ουκ επιλήσομαί σου λέγει κύριος

49:16  ιδού επί των χειρών μου εζωγράφησά σου τα τείχη και ενώπιόν μου ει διαπαντός

49:17  και ταχύ οικοδομηθηση υφ ων καθηρέθης και οι ερημώσαντές σε εξελεύσονται εκ σου

49:18  άρον κύκλω τους οφθαλμούς σου και ίδε πάντας ιδού συνήχθησαν και ήλθοσαν προς σε ζω εγώ λέγει κύριος ότι πάντας αυτούς ως κόσμον ενδύση και περιθήση αυτούς ως κόσμον νύμφη

49:19  ότι τα έρημά σου και τα διεφθαρμένα και τα πεπτωκότα ότι νυν στενοχωρήση από των κατοικούντων και μακρυνθήσονται από σου οι καταπίνοντες σε

49:20  ερούσι γαρ εις τα ώτά σου οι υιοί σου ους απολώλεκας στενός μοι ο τόπος ποίησόν μοι τόπον ίνα κατοικήσω

49:21  και ερείς εν τη καρδία σου τις εγέννησέ μοι τούτους εγώ δε άτεκνος και χήρα πάροικος και εγκεκλεισμένη τούτους δε τις εξέθρεψέ μοι εγώ δε κατελείφθην μόνη ούτοι δε μοι που ήσαν

49:22  ούτως λέγει κύριος κύριος ιδού αίρω εις τα έθνη την χείρά μου και εις τας νήσους αρώ σύσσημόν μου και άξουσι τους υιούς σου εν κόλπω τας δε θυγατέρας σου επ΄ ώμων αρούσι

49:23  και έσονται βασιλείς τιθηνοί σου αι δε άρχουσαι αυτών τροφοί σου επί πρόσωπον της γης προσκυνήσουσί σοι και τον χουν των ποδών σου λείξουσι και γνώση ότι εγώ κύριος και ουκ αισχυνθήσονται οι υπομένοντές με

49:24  μη λήψεταί τις παρά γίγαντος σκύλα και εάν αιχμαλωτεύση τις αδίκως σωθήσεται

49:25  ότι ούτω λέγει κύριος εάν τις αιχμαλωτεύση γίγαντα λήψεται σκύλα λαμβάνων δε παρά ισχύοντος σωθήσεται εγώ δε την κρίσιν σου κρινώ και εγώ τους υιούς σου ρύσομαι

49:26  και φάγονται οι θλίψαντές σε τας σάρκας αυτών και πίονται ως οίνον νέον το αίμα αυτών και μεθυσθήσονται και αισθανθήσεται πάσα σαρξ ότι εγώ κύριος ο ρυσάμενός σε και αντιλαμβανόμενος ισχύος Ιακώβ

Chapter 50

50:1  ούτως λέγει κύριος ποίον τούτο βιβλίον του αποστασίου της μητρός υμών ω εξαπέστειλα αυτήν η τίνι υπόχρεω των πρασσόντων με πέπρακα υμάς αυτώ ιδού ταις αμαρτίαις υμών επράθητε και ταις ανομίαις υμών εξαπέστειλα την μητέρα υμών

50:2  τι ότι ήλθον και ουκ ην άνθρωπος εκάλεσα και ουκ ην ο υπακούων μη ουκ ισχύει η χειρ μου του ρύσασθαι η ουκ ισχύω του εξελέσθαι ιδού τω ελεγμώ μου εξερημώσω την θάλασσαν και θήσω ποταμούς ερήμους και ξηρανθήσονται οι ιχθύες αυτών από του μη είναι ύδωρ και αποθανούνται εν δίψει

50:3  ενδύσω τον ουρανόν σκότος και ως σάκκον θήσω το περιβόλαιον αυτού

50:4  κύριος κύριος δίδωσί μοι γλώσσαν παιδείας του γνώναι ηνίκα δει ειπείν λόγον έθηκέ με πρωϊ πρωϊ προσέθηκέ μοι ωτίον ακούειν

50:5  και η παιδεία κυρίου ανοίγει μου τα ώτα εγώ δε ουκ απειθώ ουδέ αντιλέγω

50:6  τον νώτόν μου δέδωκα εις μάστιγας τας δε σιαγόνας μου εις ραπίσματα το δε πρόσωπόν μου ουκ απέστρεψα από αισχύνης εμπτυσμάτων

50:7  και κύριος κύριος βοηθός μοι εγενήθη διά τούτο ουκ ενετράπην αλλ΄ έθηκα το πρόσωπόν μου ως στερεάν πέτραν και έγνων ότι ου μη αισχυνθώ

50:8  ότι εγγίζει ο δικαιώσας με τις ο κρινόμενός μοι αντιστήτω μοι άμα και τις ο κρινόμενός μοι εγγισάτω μοι

50:9  ιδού κύριος βοηθήσει μοι τις κακώσει με ιδού πάντες υμείς ως ιμάτιον παλαιωθήσεσθε και ως σης καταφάγεται υμάς

50:10  τις εν υμίν ο φοβούμενος τον κύριον υπακουσάτω της φωνής του παιδός αυτού οι πορευόμενοι εν σκότει και ουκ έστιν αυτοίς φως πεποίθατε επί τω ονόματι κυρίου και αντιστηρίσασθε επί τω θεώ

50:11  ιδού πάντες υμείς πυρ καίετε και κατισχύετε φλόγα πορεύεσθε τω φωτί του πυρός υμών και τη φλογί η εξεκαύσατε δι΄ εμέ εγένετο ταύτα υμίν εν λύπη κοιμηθήσεσθε

Chapter 51

51:1  ακούσατέ μου οι διώκοντες το δίκαιον και ζητούντες τον κύριον εμβλέψατε εις την στερεάν πέτραν ην ελατομήσατε και εις τον βόθυνον του λάκκου ον ωρύξατε

51:2  εμβλέψατε εις Αβραάμ τον πατέρα υμών και εις Σάρραν την ωδίνουσαν υμάς ότι εις ην και εκάλεσα αυτόν και ευλόγησα αυτόν και ηγάπησα αυτόν και επλήθυνα αυτόν

51:3  και σε νυν παρακαλέσω Σιών και παρεκάλεσα πάντα τα έρημα αυτής και θήσω το έρημα αυτής ως παράδεισον και τα προς δυσμαίς αυτής ως παράδεισον κυρίου ευφροσύνην και αγαλλίαμα ευρήσουσιν εν αυτή εξομολόγησιν και φωνήν αινέσεως

51:4  ακούσατέ μου ακούσατέ μου λαός μου και οι βασιλείς προς με ενωτίσασθε ότι νόμος παρ΄ εμού εξελεύσεται και η κρίσις μου εις φως εθνών

51:5  εγγίζει ταχύ η δικαιοσύνη μου και εξελεύσεται ως φως το σωτήριόν μου και εις τον βραχίονά μου ελπιούσιν εμέ νήσοι υπομενούσι και εις τον βραχιονά μου ελπιούσιν

51:6  άρατε εις τον ουρανόν τους οφθαλμούς υμών και εμβλέψατε εις την γην κάτω ότι ο ουρανός ως καπνός εστερεώθη η δε γη ως ιμάτιον παλαιωθήσεται οι δε κατοικούντες ώσπερ ταύτα αποθανούνται το δε σωτήριόν μου εις τον αιώνα έσται η δε δικαιοσύνη μου ου μη εκλείπη

51:7  ακούσατέ μου οι ειδότες κρίσιν λαός ου ο νόμος μου εν τη καρδία αυτών μη φοβείσθε ονειδισμόν ανθρώπων και τω φαυλισμώ αυτών μη ηττάσθε

51:8  ως γαρ ιμάτιον βρωθήσεται υπό χρόνου και ως έρια βρωθήσεται υπό σητός η δε δικαιοσύνη μου εις τον αιώνα έσται το δε σωτήριόν μου εις γενεάς γενεών

51:9  εξεγείρου εξεγείρου Ιερουσαλήμ και ένδυσαι την ισχύν του βραχίονός σου εξεγείρου ως εν αρχή ημέρας ως γενεά αιώνος ου συ ει η λατομήσασα πλάτος διαρρήξασα δράκοντα

51:10  ου συ ει η ερημούσα θάλασσαν ύδωρ αβύσσου πλήθος η θείσα τα βάθη της θαλάσσης οδόν διαβάσεως ρυομένοις

51:11  και λελυτρωμένοις υπο γαρ κυρίου αποστραφήσονται και ήξουσιν εις Σιών μετ΄ ευφροσύνης και αγαλλιάματος αιωνίου επί κεφαλής γαρ αυτών αίνεσις και ευφροσύνη καταλήψεται αυτούς απέδρα οδύνη και λύπη και στεναγμός

51:12  εγώ ειμι εγώ ειμι αυτός ο παρακαλών σε γνώθι τις ούσα ίνα φοβηθής από ανθρώπου θνητού και από υιόυ ανθρώπου οι ωσεί χόρτος εξηράνθησαν

51:13  και επελάθου θεόν τον ποιήσαντά σε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και θεμελιώσαντα την γην και φοβού αεί πάσας τας ημέρας το πρόσωπον του θυμού του θλίβοντός σε ον τρόπον εβουλεύσατο του άραι σε και νυν που ο θυμός του θλίβοντός σε

51:14  εν γαρ τω σώζεσθαί σε ου στήσεται ουδέ χρονιεί και ου θανατώσει εις διαφθοράν και ου μη υστερήσει ο άρτος αυτού

51:15  ότι εγώ ο θεός σου ο ταράσσων την θάλασσαν και ηχών τα κύματα αυτής κύριος σαβαώθ όνομά μοι

51:16  θήσω τους λόγους μου εις το στόμα σου και υπό την σκιάν χειρός μου σκεπάσω σε εν η έστησα τον ουρανόν και εθεμελίωσα την γην και ερεί Σιών λαός μου ει συ

51:17  εξεγείρου εξεγείρου ανάστηθι Ιερουσαλήμ η πιούσα εκ χειρός κυρίου το ποτήριον του θυμού αυτού το ποτήριον γαρ της πτώσεως το κόνδυ του θυμού εξέπιες και εξεκένωσας

51:18  και ουκ ην ο παρακαλών σε από πάντων των τέκνων σου ων έτεκες και ουκ ην ο αντιλαμβανόμενος της χειρός σου ουδέ από πάντων των υιών σου ων ύψωσας

51:19  διό ταύτα αντικείμενά σοι τις συλλυπηθήσεται σοι πτώμα και σύντριμμα λιμός και μάχαιρα τις παρακαλέσει σε

51:20  οι υιοί σου οι απορούμενοι οι καθεύδοντες επ΄ άκρου πασών εξόδων ως σεύτλιον ημίεφθον οι πλήρεις θυμού κυρίου εκλελυμένοι από κυρίου του θεού

51:21  διά τούτο άκουε τεταπεινωμένη και μεθύουσα ουκ από οίνου

51:22  ούτω λέγει κύριος ο θεός ο κρίνων τον λαόν αυτού ιδού είληφα εκ της χειρός σου το ποτήριον της πτώσεως το κόνδυ του θυμού μου και ου προσθήση πιείν αυτό έτι

51:23  και δώσω αυτό εις τας χείρας των αδικησάντων σε και των ταπεινωσάντων σε οι είπαν τη ψυχή σου κύψον ίνα παρέλθωμεν και έθηκας ίσα τη γη τα μέσα σου έξω τοις παραπορευομένοις

Chapter 52

52:1  εξεγείρου εξεγείρου Σιών ένδυσαι την ισχύν σου Σιών και συ ένδυσαι την δόξαν σου Ιερουσαλήμ πόλις η αγία ουκέτι προστεθήσεται διελθείν διά σου απερίτμητος και ακάθαρτος

52:2  εκτίναξαι τον χουν και ανάστηθι κάθισον Ιερουσαλήμ έκδυσαι τον δεσμόν του τραχήλου σου η αιχμάλωτος θυγάτηρ Σιών

52:3  ότι τάδε λέγει κύριος δωρεάν επράθητε και ου μετά αργυρίου λυτρωθήσεσθε

52:4  ότι ούτως λέγει κύριος κύριος εις Αίγυπτον κατέβη ο λαός μου το πρότερον παροικήσαι εκεί και εις Ασσυρίους βία ήχθησαν

52:5  και νυν τι έσται ώδε τάδε λέγει κύριος ότι ελήφθη ο λαός μου δωρεάν θαυμάζετε και ολολύζετε τάδε λέγει κύριος δι΄ υμάς διαπαντός το όνομά μου βλασφημείται εν τοις έθνεσι

52:6  διά τούτο γνώσεται ο λαός μου το όνομά μου διά τούτο εν τη ημέρα εκείνη ότι εγώ ειμι αυτός ο λαλών πάρειμι

52:7  ως ώρα επί των ορέων ως πόδες ευαγγελιζόμενου ακοήν ειρήνης ως ευαγγελιζομένου αγαθά ότι ακουστήν ποιήσω την σωτηρίαν σου λέγων Σιών βασιλεύσει ο θεός σου

52:8  φωνή των φυλασσόντων σε υψώθη και τη φωνή άμα ευφρανθήσονται ότι οφθαλμοί προς οφθαλμούς όψονται ηνίκα αν ελεήση κύριος την Σιών

52:9  ρηξάτω ευφροσύνην άμα τα έρημα Ιερουσαλήμ ότι ηλέησε κύριος αυτήν και ερρύσατο Ιερουσαλήμ

52:10  και αποκαλύψει κύριος τον βραχίονα τον άγιον αυτού ενώπιον πάντων των εθνών και όψονται πάντα τα άκρα της γης την σωτηρίαν την παρά του θεού ημών

52:11  απόστητε απόστητε εξέλθετε εκείθεν και ακαθάρτου μη άπτεσθε εξέλθετε εκ μέσου αυτού αφορίσθητε οι φέροντες τα σκεύη κυρίου

52:12  ότι ου μετά ταραχής εξελεύσεσθε ουδέ φυγή πορεύσεσθε προπορεύσεται γαρ πρότερος υμών κύριος και ο επισυνάγων υμάς ο θεός Ισραήλ

52:13  ιδού συνήσει ο παίς μου και υψωθήσεται και δοξασθήσεται και μετεωρισθήσεται σφόδρα

52:14  ον τρόπον εκστήσονται επί σε πολλοί ούτως αδοξήσει από των ανθρώπων το ειδός σου και η δόξα σου από υιών ανθρώπων

52:15  ούτω θαυμάσονται έθνη πολλά επ΄ αυτώ και συνέξουσι βασιλείς το στόμα αυτών ότι οις ουκ ανηγγέλη περί αυτού όψονται και οι ουκ ακηκόασι συνήσουσι

Chapter 53

53:1  κύριε τις επίστευσε τη ακοή ημών και ο βραχίων κυρίου τίνι απεκαλύφθη

53:2  ανηγγείλαμεν ως παιδίον εναντίον αυτού ως ρίζα εν γη διψώση ουκ έστιν είδος αυτώ ουδέ δόξα και είδομεν αυτόν και ουκ είχεν είδος ουδέ κάλλος

53:3  αλλά το είδος αυτού άτιμον και εκλείπον παρά υιούς των ανθρώπων άνθρωπος εν πληγή ων και ειδώς φέρειν μαλακίαν ότι απέστραπται το πρόσωπον αυτού ητιμάσθη και ουκ ελογίσθη

53:4  ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται και ημείς ελογισάμεθα αυτόν είναι εν πόνω και εν πληγή υπό θεού και εν κακώσει

53:5  αυτός δε ετραυματίσθη διά τας αμαρτίας ημών και μεμαλάκισται διά τας ανομίας ημών παιδεία ειρήνης ημιν επ΄ αυτόν τω μώλωπι αυτού ημείς ιάθημεν

53:6  πάντες ως πρόβατα επλανήθημεν άνθρωπος τη οδώ αυτού επλανήθη και κύριος παρέδωκεν αυτόν ταις αμαρτίαις ημών

53:7  και αυτός διά το κεκακώσθαι ουκ ήνοιξε το στόμα αυτού ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός έμπροσθεν του κείροντος άφωνος ούτως ουκ ήνοιξε το στόμα αυτού

53:8  εν τη ταπεινώσει η κρίσις αυτού ήρθη την γενεάν αυτού τις διηγήσεται ότι αίρεται από της γης η ζωή αυτού από των ανομιών του λαού μου ήχθη εις θάνατον

53:9  και δώσω τους πονηρούς αντί τας ταφής αυτού και τους πλουσίους αντί του θανάτου αυτού ότι ανομίαν ουκ εποίησεν ουδέ δόλος εν τω στόματι αυτού

53:10  και κύριος βούλεται καθαρίσαι αυτόν της πληγής εάν δώτε περί αμαρτίας την ψυχηήν υμών όψεται σπέρμα μακρόβιον

53:11  και βούλεται κύριος εν χειρί αυτού αφελείν πόνον της ψυχής αυτού δείξαι αυτώ φως και πλάσαι τη συνέσει δικαιώσαι δίκαιον ευ δουλεύοντα πολλοίς και τας αμαρτίας αυτών αυτός ανοίσει

53:12  διά τούτο αυτός κληρονομήσει πολλούς και των ισχυρών μεριεί σκύλα ανθ΄ ων παρεδόθη εις θάνατον η ψυχή αυτού και εν τοις ανόμοις ελογίσθη και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκε και διά τας ανομίας αυτών παρεδόθη

Chapter 54

54:1  ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον η της εχούσης τον άνδρα είπε γαρ κύριος

54:2  πλάτυνον τον τόπον της σκηνής σου και τας δέρρεις των αυλαιών σου πήξον μη φείση μάκρυνον τα σχοινίσματά σου και τους πασσάλους σου κατίσχυσον

54:3  έτι εις τα δεξιά και τα αριστερά εκπέτασον και το σπέρμα σου έθνη κληρονομήσει και πόλεις ηρημωμένας κατοικιείς

54:4  μη φόβου ότι κατησχύνθης μηδέ εντραπής ότι ωνειδίσθης ότι αισχύνην αιώνιον επιλήση και όνειδος της χηρείας σου ου μη μνησθήση έτι

54:5  ότι κύριος ο ποιών σε κύριος σαβαώθ όνομα αυτώ και ο ρυσάμενός σε αυτός ο θεός Ισραήλ θεός πάσης της γης κληθήσεται

54:6  ουχ ως γυναίκα καταλελειμμένην και ολιγόψυχον κέκληκέ σε ο κύριος ουδ΄ ως γυναίκα εκ νεότητος μεμισημένην είπεν ο θεός σου

54:7  χρόνον μικρόν κατέλιπόν σε και μετ΄ ελέους μεγάλου ελεήσω σε

54:8  εν θυμώ μικρώ απέστρεψα το πρόσωπόν μου από σου και εν ελέει αιωνίω ελεήσω σε είπεν ο ρυσάμενός σε κύριος

54:9  από του ύδατος του επί Νώε τούτό μοι εστι καθότι ώμοσα αυτώ εν τω χρόνω εκείνω τη γη μη θυμωθήσεσθαι επί σοι έτι μηδέ εν απειλή σου

54:10  τα όρη μεταστήσεσθαι ουδ΄ οι βουνοί σου μετακινηθήσονται ούτως ουδέ το παρ΄ εμού σοι έλεος εκλείψει ουδέ η διαθήκη της ειρήνης σου ου μη μεταστή είπε γαρ ιλεώς σοι κύριος

54:11  ταπεινή και ακατάστατος ου παρεκλήθης ιδού εγώ ετοιμάζω σοι άνθρακα τον λίθον σου και τα θεμέλιά σου σάπφειρον

54:12  και θήσω τας επάλξεις σου ίασπιν και τας πύλας σου λίθους κρυστάλλους και τον περίβολόν σου λίθους εκλεκτούς

54:13  και πάντας τους υιούς σου διδακτούς θεού και πολλή ειρήνη τοις τέκνοις σου

54:14  και εν δικαιοσύνη οικοδομηθήση απέχου από αδίκου και ου φοβηθήση και τρόμος ουκ εγγιεί σοι

54:15  ιδού προσήλυτοι προσελεύσονταί σοι δι΄ εμού και παροικήσουσί σοι και επί σε καταφεύξονται

54:16  ιδού εγώ έκτισά σε ουχ ως χαλκεύς φυσών εν πυρί άνθρακας και εκφέρων σκεύος εις έργον εγώ δε έκτισά σε ουκ εις απώλειαν φθείραι

54:17  παν σκεύος σκευαστόν επί σε ουκ ευοδωθήσεται και πάσα φωνή αναστήσεται επί σε εις κρίσιν πάντας αυτούς ηττήσεις οι δε ένοχοί σου έσονται εν αυτή έστι κληρονομία τοις θεραπεύουσι κύριον και υμείς έσεσθέ μοι δίκαιοι λέγει κύριος

Chapter 55

55:1  ουαί οι διψώντες πορεύεσθε εφ΄ ύδωρ και όσοι μη έχετε αργύριον βαδίσαντες αγοράσατε και φάγετε και πορεύεσθε και αγοράσατε άνευ αργυρίου και τιμής οίνον και στέαρ

55:2  ινατί τιμάσθε αργυρίου ουκ εν άρτοις και τον μόχθον υμών ουκ εις πλησμονήν ακούσατέ μου και φάγεσθε αγαθά και εντρυφήσει εν αγαθοίς η ψυχή υμών

55:3  προσέχετε τοις ωσίν υμών και επακολουθήσατε ταις οδοίς μου εισακούσατέ μου και ζήσεται εν αγαθοίς η ψυχή υμών και διαθήσομαι υμίν διαθήκην αιώνιον τα όσια Δαυίδ τα πιστά

55:4  ιδού μαρτύριον έθνεσιν έδωκα αυτόν άρχοντα και προστάσσοντα έθνεσιν

55:5  ιδού έθνη α ουκ οίδασί σε επικαλέσονταί σε και λαοί οι ουκ επίστανταί σε επί σε καταφεύξονται ένεκεν κυρίου του θεού σου και του αγίου Ισραήλ ότι εδόξασέ σε

55:6  ζητήσατε τον κύριον και εν τω ευρίσκειν αυτόν επικαλέσασθε ηνίκα δ΄ αν εγγίζη υμίν

55:7  απολιπέτω ο ασεβής τας οδούς αυτού και ανήρ άνομος τας βουλάς αυτού και επιστραφήτω προς κύριον και ελεηθήσεται και προς τον θεόν ημών ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών

55:8  ου γαρ εισιν αι βουλαί μου ώσπερ αι βουλαί υμών ουδ΄ ώσπερ αι οδοί υμών αι οδοί μου λέγει κύριος

55:9  αλλ΄ ως απέχει ο ουρανός από της γης ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου

55:10  ως γαρ αν καταβή ο υετός η χιών εκ του ουρανού και ου μη αποστραφή έως αν μεθύση την γην και εκτέκη και εκβλαστήση και δω σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν

55:11  ούτως έσται το ρήμά μου ο εαν εξέλθη εκ του στόματός μου ου μη αποστραφή προς με κενόν έως αν τελεσθή όσα αν ηθέλησα και ευοδώσω τας οδούς σου και τα εντάλματά μου

55:12  εν γαρ ευφροσύνη εξελεύσεσθε και εν χαρά αχθήσεσθε τα γαρ όρη και οι βουνοί εξαλούνται προσδεχόμενοι υμάς εν χαρά και πάντα τα ξύλα του αγρού επικροτήσει τοις κλάδοις

55:13  και αντί στοιβής αναβήσεται κυπάρισσος αντί δε της κονύζης αναβήσεται μυρσίνη και έσται κύριος εις όνομα και εις σημείον αιώνιον και ουκ εκλείψει

Chapter 56

56:1  τάδε λέγει κύριος φυλάσσεσθε κρίσιν και ποιήσατε δικαιοσύνην ήγγικε γαρ το σωτήριόν μου παραγίνεσθαι και το έλεός μου αποκαλυφθήναι

56:2  μακάριος ανήρ ο ποιών ταύτα και άνθρωπος ο αντεχόμενος αυτών και φυλάσσων τα σάββατα μη βεβηλούν αυτά και διατηρών τας χείρας αυτού μη ποιείν άδικα

56:3  μη λεγέτω ο αλλογενής ο προσκείμενος προς κύριον λέγων αφορισμώ αφοριεί με άρα κύριος από του λαού αυτού και μη λεγέτω ο ευνούχος ότι εγώ ειμι ξύλον ξηρόν

56:4  ότι τάδε λέγει κύριος τοις ευνούχοις όσοι αν φυλάξωνται τα σάββατά μου και εκλέξωνται α εγώ θέλω και αντέχωνται της διαθήκης μου

56:5  δώσω αυτοίς εν τω οίκω μου και εν τω τείχει μου τόπον ονομαστόν κρείττω υιών και θυγατέρων όνομα αιώνιον δώσω αυτοίς και ουκ εκλείψει

56:6  και τοις αλλογενέσι τοις προσκειμένοις κυρίω δουλεύειν αυτώ και αγαπάν το όνομα κυρίου του είναι αυτώ εις δούλους και δούλας και πάντας τους φυλασσομένους τα σάββατά μου μη βεβηλούν και αντεχομένους της διαθήκης μου

56:7  εισάξω αυτούς εις το όρος το άγιόν μου και ευφρανώ αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου τα ολοκαυτώματα αυτών και αι θυσίαι αυτών έσονται δεκταί επί το θυσιαστήριόν μου ο γαρ οίκός μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοις έθνεσιν

56:8  είπε κύριος ο συνάγων τους διεσπαρμένους Ισραήλ ότι συνάξω επ΄ αυτόν συναγωγήν

56:9  πάντα τα θηρία τα άγρια δεύτε φάγετε πάντα τα θηρία του δρυμού

56:10  ίδετε ότι εκτετύφλωνται πάντες ουκ έγνωσαν πάντες κύνες ενεοί ου δυνήσονται υλακτείν ενυπνιαζόμενοι κοίτην φιλούντες νυστάξαι

56:11  και οι κύνες αναιδείς τη ψυχή ουκ ειδότες πλησμονήν και εισί πονηροί ουκ ειδότες σύνεσιν πάντες ταις οδοίς αυτών εξηκολούθησαν έκαστος κατά το εαυτού πλεονέκτημα απ΄ άκρου αυτού

56:12  δεύτε λάβωμεν οίνον και οινοφλυγήσωμεν μέθη και έσται τοιαύτη ημέρα αύριον μεγάλη μάλλον σφόδρα

Chapter 57

57:1  ίδετε ως ο δίκαιος απώλετο και ουδείς εκδέχεται τη καρδία και άνδρες δίκαιοι αίρονται και ουδείς κατανοεί από γαρ προσώπου αδικίας ήρται ο δίκαιος

57:2  έσται εν ειρήνη η ταφή αυτού ήρται εκ του μέσου

57:3  υμείς δε προσαγάγετε ώδε υιοί άνομοι σπέρμα μοιχών και πόρνης

57:4  εν τίνι ενετρυφήσατε και επί τίνα ηνοίξατε το στόμα υμών και επί τίνα εχαλάσατε την γλώσσαν υμών ουχ υμείς εστέ τέκνα απωλείας σπέρμα άτιμον

57:5  οι παρακαλούντες επί τα είδωλα υπό δένδρα δασέα σφάζοντες τα τέκνα αυτών εν ταις φάραγξιν αναμέσον των πετρών

57:6  εκείνη σου η μερίς ούτός σου ο κλήρος κακείνοις εξέχεας σπονδάς και τούτοις ανήνεγκας θυσίας επί τούτοις ουν ουκ οργισθήσομαι

57:7  επ΄ όρος υψηλόν και μετέωρον εκεί σου η κοίτη και εκεί ανεβίβασας θύσαι θυσίας σου

57:8  και οπίσω των σταθμών της θύρας σου έθηκας μνημόσυνά σου ελογίσθης ότι εάν αποστής απ΄ εμού πλείόν τι έξειν ηγάπησας τους κοιμωμένους μετά σου

57:9  και επλήθυνας την πορνείαν σου μετ΄ αυτών και πολλούς εποίησας τους μακράν από σου και απέστειλας πρέσβεις υπέρ τα όριά σου και εταπεινώθης έως άδου

57:10  ταις πολυοδίαις σου εκοπίασας και ουκ είπας παύσομαι ενισχύουσα ότι έπραξας ταύτα διά τούτο ου κατεδεήθης μου συ

57:11  τίνα ευλαβηθείσα εφοβήθης και εψεύσω με και ουκ εμνήσθης μου ουδέ έλαβές με εις την διάνοιάν σου ουδέ εις την καρδίαν σου και εγώ σε ιδών παρορώ και εμέ ουκ εφοβήθης

57:12  και εγώ απαγγελώ την δικαιοσύνην σου και τα κακά σου ουκ ωφελήσουσί σε

57:13  όταν αναβοήσης εξελέσθωσάν σε εν τη θλίψει σου τούτους γαρ πάντας άνεμος λήψεται και αποίσει καταιγίς οι δε αντεχόμενοι εν εμοί κτήσονται γην και κληρονομήσουσι το όρος το άγιόν μου

57:14  και ερούσι καθαρίσατε από προσώπου αυτού οδούς και άρατε σκώλα από της οδού του λαού μου

57:15  τάδε λέγει ο ύψιστος ο εν υψηλοίς κατοικών τον αιώνα άγιος εν αγίοις όνομα αυτώ κύριος ύψιστος εν αγίοις αναπαυόμενος και ολιγοψύχοις διδούς μακροθυμίαν και διδούς ζωήν τοις συντετριμμένοις την καρδίαν

57:16  ουκ εις τον αιώνα εκδικήσω υμάς ουδέ διαπαντός οργισθήσομαι υμίν πνεύμα γαρ παρ΄ εμού εξελεύσεται και πνοήν πάσαν εγώ εποίησα

57:17  δι΄ αμαρτίαν βραχύ τι ελύπησα αυτόν και επάταξα αυτόν και απέστρεψα το πρόσωπόν μου απ΄ αυτού και ελυπήθην και επορεύθη στυγνός εν ταις οδοίς αυτού

57:18  τας οδούς αυτού εώρακα και ιασάμην αυτόν και παρεκάλεσα αυτόν και έδωκα αυτώ παράκλησιν αληθινήν

57:19  ειρήνην επ΄ ειρήνη τοις μακράν και τοις εγγύς ούσι και είπε κύριος ιάσομαι αυτούς

57:20  οι δε άδικοι ούτως κλυδωνισθήσονται και αναπαύσασθαι ου δυνήσονται

57:21  ουκ έστι χαίρειν τοις ασεβέσιν είπεν ο θεός

Chapter 58

58:1  αναβόησον εν ισχύϊ και μη φείση ως σάλπιγγα ύψωσον την φωνήν σου και ανάγγειλον τω λαώ μου τα αμαρτήματα αυτών και τω οίκω Ιακώβ τας ανομίας αυτών

58:2  εμέ ημέραν εξ ημέρας ζητήτουσι και γνώναί μου τας οδούς επιθυμούσιν ως λαός δικαιοσύνην πεποιηκώς και κρίσιν θεού αυτού μη εγκαταλελοιπώς αιτούσί με νυν κρίσιν δικαίαν και εγγίζειν θεώ επιθυμούσι

58:3  λέγοντες τι ότι ενηστεύσαμεν και ουκ είδες εταπεινώσαμεν τας ψυχάς ημών και ουκ έγνως εν γαρ ταις ημέραις των νηστειών υμών ευρίσκετε τα θελήματα υμών και πάντας τους υποχειρίους υμών υπονύσσετε

58:4  εις κρίσεις και μαχας νηστεύετε και τύπτετε πυγμαίς ταπεινόν ινατί μοι νηστεύετε ως σήμερον ακουσθήναι εν κραυγή την φωνήν υμών

58:5  ου ταύτην την νηστείαν εξελεξάμην και ημέραν ταπεινούν άνθρωπον την ψυχήν αυτού ουδ΄ αν κάμψης ως κρίκον τον τράχηλόν σου και σάκκον και σποδόν υποστρώση ουδ΄ ούτω καλέσετε νηστείαν δεκτήν

58:6  ουχί τοιαύτην εγώ εξελεξάμην νηστείαν λέγει κύριος αλλά λύε πάντα σύνδεσμον αδικίας διάλυε στραγγαλιάς βιαίων συναλλαγμάτων απόστελλε τεθραυσμένους εν αφέσει και πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα

58:7  διάθρυπτε πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους είσαγε εις τον οίκόν σου εάν ίδης γυμνόν περίβαλε και από των οικείων του σπέρματός σου ουχ υπερόψει

58:8  τότε ραγήσεται το πρώϊμον το φως σου και τα ιάματά σου ταχύ ανατελεί και προπορεύσεται έμπροσθέν σου η δικαιοσύνη σου και η δόξα του θεού περιστελεί σε

58:9  τότε βοήση και ο κύριος εισακούσεταί σου έτι λαλούντός σου ερεί ιδού πάρειμι εάν αφέλης από σου σύνδεσμον και χειροτονίαν και ρήμα γογγυσμόυ

58:10  και δως πεινώντι τον άρτον εκ ψυχής σου και ψυχήν τεταπεινωμένην εμπλήσης τότε ανατελεί εν τω σκότει το φως σου και το σκότος σου ως μεσημβρία

58:11  και έσται ο θεός σου μετά σου διαπαντός και εμπλησθήση καθάπερ επιθυμεί η ψυχή σου και τα οστά σου πιανθήσεται και έσται ως κήπος μεθύων και ως πηγή ην μη εξέλιπεν ύδωρ

58:12  και οικοδομηθήσονταί σοι αι έρημοι αιώνιοι και έσται τα θεμέλιά σου αιώνια εν γενεαίς γενεών και κληθήση οικοδόμος φραγμών και τους λίθους τους αναμέσον των τρίβων σου παύσεις

58:13  εάν αποστρέψης τον πόδα σου από των σαββάτων του μη ποιείν τα θελήματά σου εν τη ημέρα τη αγία και καλέσεις τα σάββατα τρυφερά άγια τω θεώ σου ουκ αρείς τον πόδα σου επ΄ έργω ουδέ λαλήσεις λόγον εν οργή εκ του στόματός σου

58:14  και έση πεποιθώς επί κύριον και αναβιβάσει σε επί τα αγαθά της γης και ψωμιεί σε την κληρονομίαν Ιακώβ του πατρός σου το γαρ στόμα του κυρίου ελάλησε ταύτα

Chapter 59

59:1  μη ουκ ισχύει η χειρ κυρίου του σώσαι η εβάρυνε το ους αυτού μη εισακούσαι

59:2  αλλά τα αμαρτήματα υμών διϊστώσιν αναμέσον υμών και του θεού και διά τας αμαρτίας υμών απέστρεψε το πρόσωπον αυτού αφ΄ υμών του μη ελεήσαι

59:3  αι γαρ χείρες υμών μεμολυσμέναι αίματι και οι δάκτυλοι υμών εν αμαρτίαις τα δε χείλη υμών ελάλησεν ανομίαν και η γλώσσα υμών αδικίαν εμελέτα

59:4  ουθείς λαλεί δίκαια ουδέ έστι κρίσις αληθινή πεποίθασιν επί ματαίοις και λαλούσι κενά ότι κύουσι πόνον και τίκτουσιν ανομίαν

59:5  ωά ασπίδων έρρηξαν και ιστόν αράχνης υφαίνουσι και ο μέλλων των ωών αυτών φαγείν συντρίψας ούριον εύρε και εν αυτώ βασιλίσκον

59:6  ο ιστός αυτών ουκ έσται εις ιμάτιον ουδέ μη περιβάλωνται από των έργων αυτών τα γαρ έργα αυτών έργα ανομίας

59:7  οι δε πόδες αυτών επί πονηρίαν τρέχουσι ταχινοί εκχέαι αίμα και οι δαιλογισμοί αυτών διαλογισμοί από φόνων σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών

59:8  και οδόν ειρήνης ουκ οίδασι και ουκ έστι κρίσις εν ταις οδοίς αυτών αι γαρ τρίβοι αυτών διεστραμμέναι ας διοδεύουσι και ουκ οίδασιν ειρήνην

59:9  διά τούτο απέστη η κρίσις απ΄ αυτών και ου μη καταλάβη αυτούς δικαιοσύνη υπομεινάντων αυτών φως εγένετο αυτοίς σκότος μείναντες αυγήν εν αωρία περιεπάτησαν

59:10  ψηλαφήσουσιν ως τυφλοί τοίχον και ως ουχ υπαρχόντων οφθαλμών ψηλαφήσουσι πεσούνται εν μεσημβρία ως εν μεσονυκτίω ως αποθνήσκοντες στενάξουσιν

59:11  ως άρκος και ως περιστερά άμα πορεύσονται ανεμείναμεν κρίσιν και ουκ έστι σωτηρία μακράν αφέστηκεν αφ΄ ημών

59:12  πολλή γαρ ημών η ανομία εναντίον σου και αι αμαρτίαι ημών αντέστησαν ημίν αι γαρ ανομίαι ημών εν ημίν και τα αδικήματα ημών έγνωμεν

59:13  ησεβήσαμεν και εψευσάμεθα και απέστημεν από του θεού ημών ελαλήσαμεν άδικα και ηπειθήσαμεν εκύομεν και εμελετήσαμεν από καρδίας ημών λόγους αδίκους

59:14  και απεστήσαμεν οπίσω την κρίσιν και η δικαιοσύνη μακράν αφέστηκεν ότι καταναλώθη εν ταις οδοίς αυτών η αλήθεια και δι΄ ευθείας ουκ ηδύναντο διελθείν

59:15  και η αλήθεια ήρται και μετέστησαν την διάνοιαν αυτών του συνιέναι και είδε κύριος και ουκ ήρεσεν αυτώ ότι ουκ ην κρίσις

59:16  και είδε και ουκ ην ανήρ και κατενόησε και ουκ ην ο αντιληψόμενος και ημύνατο αυτούς τω βραχίονι αυτού και τη ελεημοσύνη εστηρίσατο

59:17  και ενεδύσατο δικαιοσύνην ως θώρακα και περιέθετο περικεφαλαίαν σωτηρίου επί της κεφαλής και περιεβάλετο ιμάτιον εκδικήσεως και το περιβόλαιον

59:18  ως ανταποδώσων ανταπόδοσιν όνειδος τοις υπεναντίοις

59:19  και φοβηθήσονται οι από δυσμών το όνομα κυρίου και οι απ΄ ανατολών ηλίου το όνομα το ένδοξον ήξει γαρ ως ποταμός βιαίος η οργή παρά κύριον ήξει μετά θυμού

59:20  και ήξει από Σιών ο ρυόμενος και αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ

59:21  και αύτη αυτοίς η παρ΄ εμού διαθήκη είπε κύριος το πνεύμα το εμόν ο εστιν επί σοι και τα ρήματά μου α έδωκα εις το στόμα σου ου μη εκλίπη εκ του στόματός σου και εκ του στόματος του σπέρματός σου είπε κύριος από του νυν και εις τον αιώνα

Chapter 60

60:1  φωτίζου φωτίζου Ιερουσαλήμ ήκει γαρ σου το φως και η δόξα κυρίου επί σε ανατέταλκεν

60:2  ιδού σκότος καλύψει γην και γνόφος επ΄ έθνη επί δε σε φανήσεται κύριος και η δόξα αυτού επί σε οφθήσεται

60:3  και πορεύσονται έθνη τω φωτί σου και βασιλείς τη λαμπρότητί σου

60:4  άρον κύκλω τους οφθαλμούς σου και ίδε συνηγμένα πάντα τα τέκνα σου ήκασι πάντες οι υιοί σου μακρόθεν και αι θυγατέρες σου επ΄ ώμων αρθήσονται

60:5  τότε όψει και φοβηθήση και εκστήση τη καρδία ότι μεταβαλεί εις σε πλούτος θαλάσσης και εθνών και λαών και ήξουσί σοι

60:6  αγέλαι καμήλων και καλύψουσί σε κάμηλοι Μαδιάμ και Γαιφάρ πάντες εκ Σαβά ήξουσι φέροντες χρυσίον και λίβανον και το σωτήριον κυρίου ευαγγελιούνται

60:7  και πάντα τα πρόβατα Κηδάρ συναχθήσονταί σοι και κριοί Ναβαιώθ ήξουσί σοι και ανενεχθήσεται δεκτά επί το θυσιαστήριόν μου και ο οίκος της προσευχής μου δοξασθήσεται

60:8  τίνες οίδε ως νεφέλαι πέτανται και ωσεί περιστεραί συν νοσσοίς

60:9  εμέ νήσοι υπέμειναν και πλοία Θαρσείς εν πρώτοις αγαγείν τα τέκνα σου μακρόθεν και τον άργυρον και τον χρυσόν αυτών μετ΄ αυτών διά το όνομα κυρίου το άγιον και διά τον άγιον του Ισραήλ ένδοξον είναι

60:10  και οικοδομήσουσιν αλλογενείς τα τείχη σου και οι βασιλείς αυτών παραστήσονταί σοι διά γαρ οργήν μου επάταξά σε και διά έλεον ηγάπησά σε

60:11  και ανοιχθήσονται αι πύλαι σου διαπαντός ημέρας και νυκτός ου κλεισθήσονται εισαγαγείν προς σε δύναμιν εθνών και βασιλείς αυτών αγομένους

60:12  τα γαρ έθνη και οι βασιλείς οίτινες ου δουλεύσουσί σοι απολούνται και τα έθνη ερημία ερημωθήσονται

60:13  και η δόξα του Λιβάνου προς σε ήξει εν κυπαρίσσω και πεύκη και κέδρω άμα δοξάσαι τον τόπον τον άγιόν μου και τόπον ποδών αυτών δοξάσω

60:14  και πορεύσονται προς σε δεδοικότες υιοί των ταπεινωσάντων σε και προσκυνούσι τα ίχνη των ποδών σου πάντες οι παρώξυνάν σε και κληθήση πόλις κυρίου Σιών αγίου Ισραήλ

60:15  διά το γεγενήσθαι σε εγκαταλελειμμένην και μεμιστημένην και ουκ ην ο βοηθών και θήσω σε αγαλλίαμα αιώνιον ευφροσύνην γενεαίς γενεών

60:16  και θηλάσεις γάλα εθνών και πλούτον βασιλέων φάγεσαι και γνώση ότι εγώ κύριος ο σώζων σε και εξαιρούμενός σε θεός Ιακώβ

60:17  και αντί χαλκού οίσω σοι χρυσίον αντί δε σιδήρου οίσω σοι αργύριον αντί δε ξύλων οίσω σοι χαλκόν αντί δε λίθων σίδηρον και δώσω τους άρχοντας σου εν ειρήνη και τους επισκόπους σου εν δικαιοσύνη

60:18  και ουκ ακουσθήσεται έτι αδικία εν τη γη σου ουδέ σύντριμμα ουδέ ταλαιπωρία εν τοις ορίοις σου αλλά κληθήσεται σωτήριον τα τείχη σου και αι πύλαι σου γλύμμα

60:19  και ουκ έσται σοι έτι ο ήλιος εις φως ημέρας ουδέ ανατολή σελήνης φωτιεί σοι την νύκτα αλλ΄ έσται σοι κύριος φως αιώνιον και ο θεός δόξα σου

60:20  ου γαρ δύσεται ο ήλιός σοι και η σελήνη σοι ουκ εκλείψει έσται γαρ σοι κύριος φως αιώνιον και αναπληρωθήσονται αι ημέραι του πένθους σου

60:21  και ο λαός σου πας δίκαιος και δι΄ αιώνος κληρονομήσουσι την γην φυλάσσων το φύτευμα έργα χειρών αυτού εις δόξαν

60:22  ο ολιγοστός έσται εις χιλιάδας και ο ελάχιστος εις έθνος μέγα εγώ κύριος κατά καιρόν συνάξω αυτούς

Chapter 61

61:1  πνεύμα κυρίου επ΄ εμέ ου είνεκεν έχρισέ με ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους τη καρδία κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν

61:2  καλέσαι ενιαυτόν κυρίου δεκτόν και ημέραν ανταποδόσεως παρακαλέσαι πάντας τους πενθούντας

61:3  δοθήναι τοις πενθούσι Σιών δόξαν αντί σποδού άλειμμα ευφροσύνης τοις πενθούσι κατά στολήν δόξης αντί πνεύματος ακηδίας και κληθήσονται γενεαί δικαιοσύνης φύτευμα κυρίου εις δόξαν

61:4  και οικοδομήσουσιν ερήμους αιωνίας εξηρημωμένας πρότερον εξαναστήσουσι και καινιούσι πόλεις ερήμους εξηρημωμένας εις γενεάς

61:5  και ήξουσιν αλλογενείς ποιμαίνοντες τα πρόβατά σου και αλλόφυλοι αροτήρες και αμπελουργοί

61:6  υμείς δε ιερείς κυρίου κληθήσεσθε λειτουργοί θεού ημών ρηθήσεται υμίν ισχύν εθνών κατέδεσθε και εν τω πλούτω αυτών θαυμασθήσεσθε

61:7  ούτως εκ δευτέρας κληρονομήσουσι την γην και ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών

61:8  εγώ γαρ ειμι κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην και μισών άρπαγματα εξ αδικίας και δώσω τον μόχθον αυτών δικαίοις και διαθήκην αιώνιον διαθήσομαι αυτοίς

61:9  και γνωσθήσεται εν τοις έθνεσι το σπέρμα αυτών και τα έκγονα αυτών εν μέσω των λαών πας ορών αυτούς επιγνώσεται αυτούς ότι ούτοί εισι σπέρμα ηυλογημένον υπό θεού

61:10  και ευφροσύνη ευφρανθήσονται επί κύριον αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω κυρίω ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτηρίου και χιτώνα ευφροσύνης ως νυμφίω περιέθηκε μοι μίτραν και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω

61:11  και ως γην αύξουσαν το άνθος αυτής και ως κήπος τα σπέρματα αυτού εκβλαστάνει ούτως ανατελεί κύριος κύριος δικαιοσύνην και αγαλλίαμα εναντίον πάντων των εθνών

Chapter 62

62:1  διά Σιών ου σιωπήσομαι και διά Ιερουσαλήμ ουκ ανήσω έως αν εξέλθη ως φως η δικαιοσύνη μου το δε σωτήριόν μου ως λαμπάς καυθήσεται

62:2  και όψονται έθνη την δικαιοσύνην σου και πάντες βασιλείς την δόξαν σου και καλέσει σε το όνομά σου το καινόν ο το στόμα κυρίου ονόμασει αυτο

62:3  και έση στέφανος κάλλους εν χειρί κυρίου και διάδημα βασιλείας εν χειρί θεού σου

62:4  και ουκέτι κληθήση καταλελειμμένη και η γη σου ου κληθήσεται έρημος σοι γαρ κληθήσεται θέλημα εμόν και τη γη σου οικουμένη ότι ευδόκησε κύριος εν σοι και η γη σου συνοικισθήσεται

62:5  και ως συνοικών νεανίσκος παρθένω ούτω κατοικήσουσιν οι υιοί σου μετά σου και έσται ον τρόπον ευφρανθήσεται νυμφίος επί νύμφη ούτως ευφρανθήσεται κύριος επί σοι

62:6  και επί των τειέχων σου Ιερουσαλήμ κατέστησα φύλακάς όλην την ημέραν και όλην την νύκτα οι διά τέλους ου σιωπήσονται μιμνησκόμενοι κυρίου

62:7  ουκ έστι γαρ υμίν όμοιος εάν διορθώση και ποιηση Ιερουσαλήμ γαυρίαμα επί της γης

62:8  ώμοσε κύριος κατά της δεξιάς αυτού και κατά της ισχύος του βραχίονος αυτού ει έτι δώσω τον σίτόν σου και τα βρώματά σου τοις εχθροίς σου και ει έτι πίονται υιοί αλλότριοι τον οίνόν σου εφ΄ ω εμόχθησας

62:9  αλλ΄ η οι συνάγαγοντες φάγονται αυτά και αινέσουσι τον κύριον και οι συνάγοντες πίονται αυτά εν ταις επαύλεσι ταις αγίαις μου

62:10  πορεύεσθε διά των πυλών μου και οδοποιήσατε τω λαώ μου και τους λίθους τους εκ της οδού διαρρίψατε εξάρατε σύσσημον εις τα έθνη

62:11  ιδού γαρ κύριος εποίησεν ακουστόν έως εσχάτου της γης είπατε τη θυγατρί Σιών ιδού ο σωτήρ σοι παραγίνεται έχων τον εαυτού μισθόν μετ΄ αυτού και το έργον αυτού προ προσώπου αυτού

62:12  και καλέσει αυτόν λαόν άγιον λελυτρωμένον υπό κυρίου συ δε κληθήση επιζητουμένη πόλις και ουκ εγκαταλελειμμένη

Chapter 63

63:1  τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ ερύθημα ιματίων εκ Βοσόρ ούτος ωραίος εν στολή αυτού βία μετά ισχύος εγώ διαλέγομαι δικαιοσύνην και κρίσιν σωτηρίου

63:2  διατί σου ερυθρά τα ιμάτια και τα ενδύματά σου ως από πατητού ληνού

63:3  πλήρους καταπεπατημένης και των εθνών ουκ έστιν ανήρ μετ΄ εμού και κατεπάτησα αυτούς εν θυμώ μου και κατέθλασα αυτούς ως γην και κατήγαγον το αίμα αυτών εις γην και πάντα τα ιμάτια μου εμίανα

63:4  ημέρα γαρ ανταποδόσεως επήλθεν αυτοίς και ενιαυτός λυτρώσεως πάρεστι

63:5  και επέβλεψα και ουκ ην βοηθός και προσενόησα και ουθείς αντελαμβάνετο και ερρύσατο αυτούς ο βραχίων μου και ο θυμός μου επέστη

63:6  και κατεπάτησα αυτούς τη οργή μου και κατήγαγον το αίμα αυτών εις γην

63:7  τον έλεον κυρίου εμνήσθην τας αρετάς κυρίου εν πάσιν οις ημίν ανταποδίδωσι κύριος κριτής αγαθός τω οίκω Ισραήλ επάγει ημίν κατά το έλεος αυτού και κατά το πλήθος της δικαιοσύνης αυτού

63:8  και είπεν ο λαός μου τέκνα ου μη αθετήσωσι και εγένετο αυτοίς εις σωτηρίαν

63:9  εκ πάσης θλίψεως αυτών ου πρέσβυς ουδέ άγγελος αλλ΄ αυτός ο κύριος έσωσεν αυτούς διά το αγαπάν αυτούς και φείδεσθαι αυτών αυτός ελυτρώσατο αυτούς και ανέλαβεν αυτούς και ύψωσεν αυτούς πάσας τας ημέρας του αιώνος

63:10  αυτοί δε ηπείθησαν και παρώξυναν το πνεύμα το άγιον αυτού και εστράφη αυτοίς κύριος εις έχθραν αυτός επολέμησεν αυτούς

63:11  και εμνήσθη ημερών αιωνίων ο αναβιβάσας εκ της γης τον ποιμένα των προβάτων που εστιν ο θεις εν αυτοίς το πνεύμα το άγιον

63:12  ο αγαγών τη δεξιά Μωυσήν ο βραχίων της δόξης αυτού κατίσχυσεν ύδωρ από προσώπου αυτού ποιήσαι αυτώ όνομα αιώνιον

63:13  ήγαγεν αυτούς διά της αβύσσου ως ίππον δι΄ ερήμου και ουκ εκοπίασαν

63:14  και ως κτήνη διά πεδίου κατέβη πνεύμα παρά κυρίου και ώδηγησεν αυτούς ούτως ήγαγες τον λαόν σου ποιήσαι σεαυτώ όνομα δόξης

63:15  επίστρεψον εκ του ουρανού και ίδε εκ του οίκου του αγίου σου και δόξης σου που εστιν ο ζηλός σου και η ισχύς σου που εστι το πλήθος του ελέους σου και οικτιρμών σου ότι ανέσχου ημών

63:16  συ γαρ ει πατήρ ημών ότι Αβραάμ ουκ έγνω ημάς και Ισραήλ ουκ επέγνω ημάς αλλά συ κύριε πατήρ ημών ρύσαι ημάς απ΄ αρχής το όνομά σου εφ΄ ημάς εστι

63:17  τι επλάνησας ημάς κύριε από της οδού σου εσκλήρυνας τας καρδίας ημών του μη φοβείσθαί σε επίστρεψον διά τους δούλους σου διά τας φυλάς της κληρονομίας σου

63:18  ίνα μικρόν κληρονομήσωμεν του όρους του αγίου σου οι υπεναντίοι ημών κατεπάτησαν το αγίασμά σου

63:19  εγενόμεθα ως το απ΄ αρχής ότε ουκ ήρξας ημών ουδέ εκλήθη τον όνομά σου εφ΄ ημάς

Chapter 64

64:1  εάν ανοίξης τον ουρανόν τρόμος λήψεται από σου όρη και τακήσονται

64:2  ως κηρός από πυρός τήκεται και κατακαύσει πυρ τους υπεναντίους και φανερόν έσται το όνομά σου εν τοις υπεναντίοις από προσώπου σου έθνη ταραχθήσονται

64:3  όταν ποιής τα ένδοξα τρόμος λήψεται όρη

64:4  από του αιώνος ουκ ηκούσαμεν ουδέ οι οφθαλμοί ημών είδον θεόν πλην σου και τα έργά σου α ποιήσεις τοις υπομένουσιν έλεον

64:5  συναντήσεται γαρ τοις ποιούσι το δίκαιον και των οδών σου μνησθήσονται ιδού συ ωργίσθης και ημείς ημάρτομεν διά τούτο επλανήθημεν

64:6  και εγενήθημεν ως ακάθαρτοι πάντες ημείς ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών και εξερρύημεν ως φύλλα διά τας ανομίας ημών ούτως άνεμος οίσει ημάς

64:7  και ουκ έστιν ο επικαλούμενος το όνομά σου και ο μνησθείς αντιλαβέσθαι σου ότι απέστρεψας το πρόσωπόν σου αφ΄ ημών και παρέδωκας ημάς διά τας αμαρτίας ημών

64:8  και νυν κύριε πατήρ ημών συ ημείς δε πηλός έργα των χειρών σου πάντες ημεις

64:9  μη οργίζου ημίν σφόδρα και μη εν καιρώ μνησθής αμαρτιών ημών και νυν επίβλεψον κύριε ότι λαός σου πάντες ημείς

64:10  πόλις του αγίου σου εγενήθη έρημος Σιών ως έρημος εγενήθη Ιερουσαλήμ εις κατάραν

64:11  ο οίκος το άγιον ημών και η δόξα ην ευλόγησαν οι πατέρες ημών εγενήθη πυρίκαυστος και πάντα τα ένδοξα ημών συνέπεσε

64:12  και επί πάσι τούτοις ανέσχου κύριε και εσιώπησας και εταπείνωσας ημάς σφόδρα

Chapter 65

65:1  εμφανής εγενήθην τοις εμέ μη ζητούσιν ευρέθην τοις εμέ μη επερωτώσιν είπα ιδού ειμι τω έθνει οι ουκ εκάλεσάν μου το όνομα

65:2  εξεπέτασα τας χείράς μου όλην την ημέραν προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα οι ουκ επορεύθησαν οδώ αγαθή αλλ΄ οπίσω των αμαρτιών αυτών

65:3  ο λαός ούτος ο παροξύνων με εναντίον εμού διαπαντός αυτοί θυσιάζουσιν εν τοις κήποις και θυμιώσιν επί ταις πλίνθοις τοις δαιμονίοις α ουκ έστιν

65:4  και εν τοις μνήμασι εν τοις σπηλαίοις κοιμώνται διά ενύπνια οι έσθοντες κρέα ύειον και ζωμόν θυσιών μεμολυμμένα πάντα τα σκεύη αυτών

65:5  οι λέγοντες πόρρω απ΄ εμού μη εγγίσης μοι ότι καθαρός ειμι ούτος καπνός του θυμού μου πυρ καίεται εν αυτώ πάσας τας ημέρας

65:6  ιδού γέγραπται ενώπιόν μου ου σιωπήσω έως αν αποδώ και ανταποδώσω εις τον κόλπον αυτών

65:7  τας αμαρτίας αυτών και των πατέρων αυτών λέγει κύριος οι εθυμίασαν επί των ορέων και επί των βουνών ωνείδισάν με αποδώσω τα έργα αυτών εις τον κόλπον αυτών

65:8  ούτως λέγει κύριος ον τρόπον ευρεθήσεται ο ρωξ εν τω βότρυϊ και ερούσι μη λυμήνη αυτόν ότι ευλογία έστιν εν αυτώ ούτως ποιήσω ένεκεν του δουλεύοντός μοι τούτου ένεκεν ου μη απολέσω πάντας

65:9  και εξάξω το εξ Ιακώβ σπέρμα και το εξ Ιούδα και κληρονομήσει το όρος το άγιόν μου και κληρονομήσουσιν οι εκλεκτοί μου και οι δούλοί μου και κατοικήσουσιν εκεί

65:10  και έσονται εν τω δρυμώ επαύλεις ποιμνίων και φάραγξ Αχώρ εις ανάπαυσιν βουκολίων τω λαώ μου οι εζήτησάν με

65:11  υμείς δε οι εγκαταλιπόντες με και επιλανθανόμενοι το όρος το άγιόν μου και ετοιμάζοντες τω δαιμονίω τράπεζαν και πληρούντες τη τύχη κέρασμα

65:12  εγώ παραδώσω υμάς εις μάχαιραν πάντες εν σφαγή πεσείσθε ότι εκάλεσα υμάς και ουχ υπηκούσατε ελάλησα και παρηκούσατε και εποιήσατε το πονηρόν εναντίον εμού και α ουκ εβουλόμην εξελέξασθε

65:13  διά τούτο τάδε λέγει κύριος ιδού οι δουλεύοντές μοι φάγονται υμείς δε πεινάσετε ιδού οι δουλεύοντές μοι πίονται υμείς δε διψήσετε ιδού οι δουλεύοντές μοι ευφρανθήσονται υμείς δε αισχυνθήσεσθε

65:14  ιδού οι δουλεύοντές μοι αγαλλιάσονται εν ευφροσύνη υμείς δε κεκράξεσθε διά τον πόνον της καρδίας υμών και από συντριβής πνεύματος υμών ολολύξετε

65:15  καταλείψετε γαρ το όνομα υμών εις πλησμονήν τοις εκλεκτοίς μου υμάς δε ανελεί κύριος τοις δε δουλεύουσί μοι κληθήσεται όνομα καινόν

65:16  ο ευλογηθήσεται επί της γης ευλογήσουσι γαρ τον θεόν τον αληθινόν και οι ομνύοντες επί της γης ομούνται τον θεόν τον αληθινόν επιλήσονται γαρ την θλίψιν αυτών την πρώτην και ουκ αναβήσεται επί την καρδίαν αυτών

65:17  έσται γαρ ο ουρανός καινός και η γη καινή και ου μη μνησθώσι των προτέρων ουδ΄ ου μη επέλθη επί την καρδίαν αυτών

65:18  αλλ΄ ευφροσύνην και αγαλλίαμα ευρήσουσιν εν αυτή ότι ιδού εγώ ποιώ αγαλλίαμα Ιερουσαλήμ και επί τον λαόν μου ευφροσύνην

65:19  και αγαλλιάσομαι επί Ιερουσαλήμ και ευφρανθήσομαι επί τω λαώ μου και ουκέτι μη ακουσθή εν αυτή φωνή κλαυθμού ουδέ φωνή κραυγής

65:20  ουδ΄ ου μη γένηται έτι άωρος και πρεσβύτης ος ουκ εμπλήσει τον χρόνον αυτού έσται γαρ ο νέος εκατόν ετών ο δε αποθνήσκων αμαρτωλός εκατόν ετών και επικατάρατος έσται

65:21  και οικοδομήσουσιν οικίας και αυτοί ενοικήσουσι και καταφυτεύσουσιν αμπελώνας και αυτοί φάγονται τα γεννήματα αυτών και τον οίνον πίονται

65:22  ου μη οικοδομήσουσι και άλλοι ενοικήσουσι και ου μη φυτεύσουσι και άλλοι φάγονται κατά γαρ τας ημέρας του ξύλου της ζωής έσονται αι ημέραι του λαού μου τα γαρ έργα των χειρών αυτών παλαιώσουσιν

65:23  οι δε εκλεκτοί μου ου κοπιάσουσιν εις κενόν ουδέ τεκνοποιήσουσιν εις κατάραν ότι σπέρμα ευλογημένον υπό θεού εστι και τα έκγονα αυτών μετ΄ αυτών

65:24  και έσται πριν η κεκράξαι αυτους εγώ υπακούσομαι αυτών έτι λαλούντων αυτών ερώ τι εστι

65:25  τότε λύκοι και άρνες βοσκηθήσονται άμα και λέων ως βους φάγεται άχυρα και όφις γην ως άρτον ουκ αδικήσουσιν ουδέ λυμανούνται επί τω όρει τω αγίω μου λέγει κύριος

Chapter 66

66:1  ούτως λέγει κύριος ο ουρανός μοι θρόνος και η γη υποπόδιον των ποδών μου ποίον οίκον οικοδομήσετέ μοι και ποίος τόπος της καταπαύσεώς μου

66:2  πάντα γαρ ταύτα εποίησεν η χειρ μου και έστιν εμά πάντα ταύτα λέγει κύριος και επί τίνα επιβλέψω αλλ΄ η επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου

66:3  ο δε άνομος ο θύων μοι μόσχον ως ο τύπτων άνδρα και ο θυσιάζων ποιμνίου ως ο αποκτείνων κύνα ο δε αναφέρων σεμίδαλιν ως αίμα ύειον ο διδούς λίβανον εις μνημόσυνον ως βλάσφημος και αυτοί εξελέξαντο τας οδούς αυτών και τα βδελύγματα αυτών α η ψυχή αυτών ηθέλησε

66:4  και εγώ εκλέξομαι τα εμπαίγματα αυτών και τας αμαρτίας αυτών ανταποδώσω αυτοίς ότι εκάλεσα αυτούς και ουχ υπήκουσάν μου ελάλησα και ουκ ήκουσαν και εποίησαν το πονηρόν εναντίον μου και α ουκ εβουλόμην εξελέξαντο

66:5  ακούσατε λόγον κυρίου οι τρέμοντες τον λόγον αυτού είπατε αδελφοί υμών τοις μισούσιν υμάς και βδελυσσομένοις ίνα το όνομα κυρίου δοξασθή και οφθή εν τη ευφροσύνη αυτών και εκείνοι αισχυνθήσονται

66:6  φωνή κραυγής εκ πόλεως φωνή εκ ναού φωνή κυρίου ανταποδιδόντος ανταπόδοσιν τοις αντικειμένοις

66:7  πριν την ωδίνουσαν τεκείν πριν ελθείν τον πόνον των ωδίνων εξέφυγε και έτεκεν άρσεν

66:8  τις ήκουσε τοιούτο και τις εώρακεν ούτως ει ώδινε γη εν μία ημέρα η και ετέχθη έθνος εισάπαξ ότι ώδινε και έτεκε Σιών τα παιδία αυτής

66:9  εγώ δε έδωκα την προσδοκίαν ταύτην και ουκ εμνήσθης μου είπε κύριος και ιδού εγώ γεννώσαν και στείραν εποίησα είπεν ο θεός σου

66:10  ευφράνθητι Ιερουσαλήμ και πανηγυρίσατε εν αυτή πάντες οι αγαπώντες αυτήν και οι κατοικούντες αυτήν χάρητε χαρά πάντες όσοι πενθείτε επ΄ αυτή

66:11  ίνα θηλάσητε και εμπλησθήτε από μαστού παρακλήσεως αυτής ίνα εκθηλάσαντες τρυφήσητε από εισόδου δόξης αυτής

66:12  ότι τάδε λέγει κύριος ιδού εγώ εκκλινώ εις αυτούς ως ποταμός ειρήνης και ως χειμάρρους επικλύζων δόξαν εθνών τα παιδία αυτών επ΄ ώμων αρθήσονται και επί γονάτων παρακληθήσονται

66:13  ως ει τινα μήτηρ παρακαλέσει ούτως καγώ παρακαλέσω υμάς και εν Ιερουσαλήμ παρακληθήσεσθε

66:14  και όψεσθε και χαρήσεται η καρδία υμών και τα οστά υμών ως βοτάνη ανατελεί και γνωσθη έσται η χειρ κυρίου τοις φοβουμενοις αυτόν και απειλήσει τοις απειθούσιν

66:15  ιδού γαρ κύριος ως πυρ ήξει και ως καταιγίς τα άρματα αυτού αποδούναι εν θυμώ εκδίκησιν και αποσκορακισμόν εν φλογί πυρός

66:16  εν γαρ τω πυρί κυρίου κριθήσεται πάσα η γη και εν τη ρομφαία αυτού πάσα σαρξ πολλοί τραυματίαι έσονται υπό κυρίου

66:17  οι αγνιζόμενοι και καθαριζόμενοι εις τους κήπους και εν τοις προθύροις έσθοντες κρέας ύειον και τα βδελύγματα και τον μυν επιτοαυτό αναλωθήσονται είπε κύριος

66:18  καγώ τα έργα αυτών και τον λογισμόν αυτών επίσταμαι και εγώ έρχομαι συναγαγείν πάντα τα έθνη και τας γλώσσας και ήξουσι και όψονται την δόξαν μου

66:19  και καταλείψω επ΄ αυτών σημείον και εξαποστελώ εξ αυτών σεσωσμένους εις τα έθνη εις Θαρσείς και Φουδ και Λουδ και Μοσόχ και Θοβέλ και εις την Ελλάδα και εις τας νήσους τας πόρρω οι ουκ ακηκόασί μου το όνομα ούτε εωράκασι την δόξαν μου και αναγγελούσι την δόξαν μου εν τοις έθνεσι

66:20  και άξουσι τους αδελφούς υμών εκ πάντων των εθνών δώρον κυρίω μεθ΄ ίππων και αρμάτων εν λαμπήναις ημιόνων μετά σκιαδίων εις την αγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ και είπεν κύριος ως αν ενέγκαισαν οι υιοί Ισραήλ τας θυσίας αυτών εμοί μετά ψαλμών εις τον οίκον κυρίου

66:21  και απ΄ αυτών λήψομαι ιερείς και Λευίτας είπε κύριος

66:22  ον τρόπον γαρ ο ουρανός καινός και η γη καινή α εγώ ποιώ μένει ενώπιόν μου λέγει κύριος ούτω στήσεται το σπέρμα υμών και το όνομα υμών

66:23  και έσται μην εκ μηνός και σάββατον εκ σαββάτου ήξει πάσα σαρξ του προσκυνήσαι ενώπιόν μου εν Ιερουσαλήμ είπε κύριος

66:24  και εξελεύσονται και όψονται τα κώλα των ανθρώπων των παραβεβηκότων εν εμοί ο γαρ σκώληξ αυτών ου τελευτήσει και το πυρ αυτών ου σβεσθήσεται και έσονται εις όρασιν πάση σαρκί