ABPGRK - Job

Chapter 1

1:1  ανθρωπός τις ην εν γη Ους Ιωβ όνομα αυτώ και ην ο άνθρωπος εκείνος αληθινός άμωμος ανήρ απλούς και ευθύς και φοβούμενος τον θεόν απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος

1:2  εγένοντο δε αυτώ υιοί επτά και θυγατέρες τρεις

1:3  και ην τα κτήνη αυτού πρόβατα επτακισχίλια κάμηλοι τρισχίλιαι ζεύγη βοών πεντακόσια και όνοι θήλεια νομάδες πεντακόσιαι και υπηρεσία πολλή σφόδρα και έργα μεγάλα ην αυτώ επί της γης και ην άνθρωπος εκείνος μέγας των αφ΄ ηλίου ανατολών

1:4  συμπορευόμενοι δε οι υιοί αυτού προς αλλήλους εποίουν πότον έκαστος την εαυτού ημέραν συμπαραλαμβάνοντες άμα και τας τρεις αδελφάς αυτών εσθίειν και πίνειν μετ΄ αυτών

1:5  και ως αν συνετελέσθησαν αι ημέραι του πότου απέστελλεν Ιωβ και εκαθάριζεν αυτούς ανιστάμενος τοπρωϊ και προσεφέρων περί αυτών θυσίας κατά τον αριθμόν αυτών έλεγε γαρ Ιωβ μήποτε ήμαρτον και ευλόγησαν θεόν επί καρδίας αυτών οι υιοί μου ούτως ουν εποίει Ιωβ πάσας τας ημέρας

1:6  και εγένετο η ημέρα αύτη και ιδού ήλθον οι υιοί του θεού παραστήναι ενώπιον του κυρίου και ο διάβολος ήλθε εν μέσω αυτών

1:7  και είπεν ο κύριος τω διαβόλω πόθεν παραγέγονας και αποκριθείς ο διάβολος τω κυρίω είπε περιελθών την γην και εμπεριπατήσας την υπ΄ ουρανόν πάρειμι

1:8  και είπεν αυτώ ο κύριος προσέσχες ουν τη διανοία σου κατά του θεράποντός μου Ιωβ ότι ουκ έστιν αυτώ όμοιος των επί της γης άνθρωπος άμεμπτος ανήρ απλούς και ευθύς και φοβούμενος τον θεόν απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος

1:9  απεκρίθη δε ο διάβολος και είπεν έναντι του κυρίου μη δωρεάν Ιωβ φοβείται τον θεόν

1:10  ουχί συ περιέφραξας αυτού και τα έσω της οικίας αυτού και τα έξω και πάντων των όντων αυτώ κύκλω τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας και τα κτήνη αυτού πολλά εποίησας επί της γης

1:11  αλλά απόστειλον την χείρά σου και άψαι πάντων ων έχει ημήν εις πρόσωπόν σου ευλογήσει σε

1:12  τότε είπεν ο κύριος τω διαβόλω ιδού πάντα όσα εστίν αυτώ δίδωμι εν τη χειρί σου αλλ΄ αυτού μη άψη και εξήλθεν ο διάβολος παρά του κυρίου

1:13  και ην ως η ημέρα αύτη οι υιοί Ιωβ και αι θυγατέρες αυτού έπινον οίνον εν τη οικία του αδελφού αυτών του πρεσβυτέρου

1:14  και ιδού άγγελος ήλθε προς Ιωβ και είπεν αυτώ τα ζεύγη των βοών ηροτρία και αι θήλειαι όνοι εβόσκοντο εχόμεναι αυτών

1:15  και επέπεσε Σαβά και ηχμαλώτευσαν αυτάς και τους παίδας απέκτειναν εν μαχαίραις σωθείς δε εγώ μόνος ήλθον του απαγγείλαί σοι

1:16  έτι τούτου λαλούντος ήλθεν έτερος και είπε προς Ιωβ πυρ παρά του θεού έπεσεν εκ του ουρανού και κατέκαυσε τα πρόβατα και τους ποιμένας κατέφαγεν όμοιως και σωθείς εγώ μόνος ήλθον του απαγγείλαί σοι

1:17  έτι τούτου λαλούντος ήλθεν έτερος άγγελος και είπε προς Ιωβ οι Χαλδαίοι επέθηκαν τρεις αρχάς και εκύκλωσαν τας καμήλους και ηχμαλώτευσαν αυτάς και τους παίδας απέκτειναν εν μαχαίραις εσώθην δε εγώ μόνος και ήλθον του απαγγείλαί σοι

1:18  έτι τούτου λαλούντος άλλος άγγελος έρχεται λέγων τω Ιωβ των υιών σου και των θυγατέρων σου εσθιόντων και πινόντων παρά τω αδελφώ αυτών τω πρεσβυτέρω

1:19  εξαίφνης πνεύμα μέγας επήλθεν εκ της ερήμου και ήψατο των τεσσάρων γωνιών της οικίας και έπεσεν η οικία επί τα παιδία σου και ετελεύτησαν εσώθην δε εγώ μόνος και ήλθον του απαγγείλαί σοι

1:20  ούτως αναστάς Ιωβ διέρρηξε τα ιμάτια αυτού και εκείρατο την κόμην της κεφαλής αυτού και πεσών χαμαί προσεκύνησε

1:21  και είπεν αυτός γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου γυμνός και απελεύσομαι εκεί ο κύριος έδωκεν ο κύριος αφείλατο ως τω κυρίω έδοξεν ούτως και εγένετο είη τον όνομα κυρίου ευλογημένον

1:22  εν τούτοις πάσι τοις συμβεβηκόσιν αυτώ ουδέν ήμαρτεν Ιωβ εναντίον του κυρίου και ουκ έδωκεν αφροσύνην τω θεώ

Chapter 2

2:1  εγένετο δε ως η ημέρα αύτη και ήλθον οι υιοί του θεού παραστήναι εναντίον του κυρίου και ο διάβολος ήλθεν εν μέσω αυτών παραστήναι εναντίον του κυρίου

2:2  και είπεν ο κύριος τω διαβόλω πόθεν συ έρχη τότε είπεν ο διάβολος εναντίον του κυρίου διαπορευθείς την υπ΄ ουρανόν και εμπεριπατήσας την σύμπασαν πάρειμι

2:3  είπε δε ο κύριος προς τον διάβολον προσέσχες ουν τω θεράποντί μου Ιωβ ότι ουκ έστι κατ΄ αυτόν των επί της γης άνθρωπος άκακος αληθινός άμεμπτος θεοσεβής απεχόμενος από παντός κακού έτι δε έχεται ακακίας συ δε είπας τα υπάρχοντα αυτού διακενής απολέσαι

2:4  υπολαβών δε ο διάβολος είπε τω κυρίω δέρμα υπέρ δέρματος και πάντα όσα υπάρχει ανθρώπω υπέρ της ψυχής αυτού δώσει

2:5  ου μην δε αλλά απόστειλον την χείρά σου άψαι των οστών αυτού και των σαρκών αυτού ημήν εις πρόσωπόν σε ευλογήσει

2:6  είπε δε ο κύριος τω διαβόλω ιδού παραδίδωμί σοι αυτόν μόνον την ψυχήν αυτού φύλαξον

2:7  και εξήλθεν ο διάβολος από του κυρίου και έπαισε τον Ιωβ έλκει πονηρώ από ποδών έως κεφαλής

2:8  και έλαβεν εαυτώ όστρακον ίνα τον ιχώρα ξύη και αυτός εκάθητο εντός της σποδού

2:9  και είπεν αυτώ η γυνή αυτού μέχρι τίνος καρτερήσεις αλλά είπον τι ρήμα προς θεόν και τελεύτα

2:10  ο δε εμβλέψας αυτή είπεν ινατί ώσπερ μία των αφρόνων γυναικών ελάλησας ει τα αγαθά εκδεξάμεθα εκ χειρός κυρίου τα κακά ουχ υποίσομεν εν πάσι τούτοις τοις συμβεβηκόσιν αυτώ ουδέν ήμαρτεν Ιωβ τοις χείλεσιν εναντίον του κύριον

2:11  ακούσαντες δε οι τρεις φίλοι αυτού τα κακά πάντα τα επελθόντα αυτώ παρεγένοντο έκαστος εκ της ιδίας χώρας προς αυτόν Ελιφάζ ο Θαιμανών βασιλεύς Βαλδάδ ο Σαυχαίων τύραννος Σωφάρ ο Μιναίων βασιλεύς και παρεγένοντο προς αυτόν ομοθυμαδόν του παρακαλέσαι και επισκέψασθαι αυτόν

2:12  ιδόντες δε αυτόν πόρρωθεν ουκ επέγνωσαν και βοήσαντες φωνή μεγάλη έκλαυσαν ρήξαντες έκαστος την εαυτού στολήν και καταπασάμενοι γην

2:13  παρεκάθισαν αυτώ επτά ημέρας και επτά νύκτας και ουδείς αυτών ελάλησεν προς αυτόν λόγον εώρων γαρ την πληγήν δεινήν ούσαν και μεγάλην σφόδρα

Chapter 3

3:1  και μετά τούτο ήνοιξε Ιωβ το στόμα αυτού και κατηράσατο την ημέραν αυτού

3:2  λέγων

3:3  απόλοιτο η ημέρα εν η εγεννήθην και η νυξ εν η είπαν ιδού άρσεν

3:4  η νυξ εκείνη είη σκότος και μη αναζητήσαι αυτήν ο κύριος άνωθεν μηδέ έλθοι εις αυτήν φέγγος

3:5  εκλάβοι δε αυτήν σκότος και σκιά θανάτου επέλθοι επ΄ αυτήν γνόφος και ταραχθείη η ημέρα εκείνη

3:6  και η νυξ εκείνη απενέγκαιτο αυτήν σκότος μη είη εις ημέρας ενιαυτού μηδέ αριθμηθείη εις ημέρας μηνών

3:7  αλλά η νυξ εκείνη είη οδύνη και μη έλθοι επ΄ αυτήν ευφροσύνη μηδέ χαρμονή

3:8  αλλά καταράσαιτο αυτήν ο καταρώμενος την ημέραν εκείνην οι μέλλοντες διεγείρειν τον Λεβιαθάν

3:9  σκοτωθείη τα άστρα της νυκτός εκείνης και μη υπομείναι και εις φωτισμόν μη έλθοι και μη ίδοι Εωσφόρον ανατέλλοντα

3:10  ότι ου συνέκλεισε πύλας γαστρός μητρός μου απήλλαξε γαρ αν πόνον από οφθαλμών μου

3:11  διατί γαρ εν κοιλία ουκ ετελεύτησα εκ γαστρός δε εξήλθον και ουκ ευθύς απωλόμην

3:12  ινατί δε συνήντησάν μοι τα γόνατα ινατί δε μαστούς εθήλασα

3:13  νυν αν κοιμηθείς ησύχασα υπνώσας δε ανεπαυσάμην

3:14  μετά βασιλέων βουλευτών γης οι εγαυριώντο επί ξίφεσιν

3:15  η μετά αρχόντων ων πολύς ο χρυσός οι έπλησαν τους οίκους αυτών αργυρίου

3:16  η ώσπερ έκτρωμα εκπορευόμενον εκ μήτρας μητρός η ώσπερ νήπιοι οι ουκ είδον φως

3:17  εκεί ασεβείς έπαυσαν θυμόν οργής εκεί ανεπαύσαντο κατάκοποι τω σώματι

3:18  ομοθυμαδόν δε οι δεδεμένοι ουκ ήκουσαν φωνήν φορολόγου

3:19  μικρός και μέγας εκεί εστι και θεράπων δεδοικώς τον κύριον αυτού

3:20  ινατί γαρ δέδοται τοις εν πικρία φως ζωή δε ταις εν οδύναις ψυχαίς

3:21  οι ιμείρονται του θανάτου και ου τυγχάνουσιν ανορύσσοντες ώσπερ θησαυρούς

3:22  περιχαρείς δε εγένοντο εάν κατατύχωσι θάνατος ανδρί ανάπαυσις

3:23  ου η οδός απεκρύβη συνέκλεισε γαρ ο θεός κατ΄ αυτού

3:24  προ γαρ των σίτων μου στεναγμός ήκει μοι και χυθήσεται ως ύδατα βρυχήματα

3:25  φόβος γαρ ον εφρόντισα ήλθέ μοι και ον εδεδοίκειν συνήντησέ μοι

3:26  ούτε ειρήνευσα ούτε ησύχασα ούτε ανεπαυσάμην ήλθε δε μοι οργή

Chapter 4

4:1  υπολαβών δε Ελιφάζ ο Θαιμανίτης λέγει

4:2  ει ληψόμεθα λαλήσαι προς σε κοπιάσεις ισχύν δε ρημάτων σου τις υποίσει

4:3  ει γαρ συ ενουθέτησας πολλούς και χείρας ασθενούς παρεκάλεσας

4:4  ασθενούντάς τε εξανέστησας ρήμασι γόνασί τε αδυνατούσι θάρσος περιέθηκας

4:5  νυν δε ήκει επί σε πόνος και ήψατό σου συ εσπούδασας

4:6  πότερον ουχ ο φόβος σου εστίν εν αφροσύνη και η ελπίς σου και η κακία της οδού σου

4:7  μνήσθητι ουν τις ων καθαρός απώλετο η πότε αληθινοί ολόρριζοι απώλοντο

4:8  καθ΄ ον τρόπον είδον τους αροτριώντας τα άτοπα οι δε σπείροντες αυτά οδύνας θεριούσιν εαυτοίς

4:9  από προστάγματος κυρίου απολούνται από δε πνεύματος οργής αυτού αφανισθήσονται

4:10  σθένος λέοντος φωνή δε λεαίνης γαυρίαμα δε δρακόντων εσβέσθη

4:11  μυρμηκολέων ώλετο παρά το μη έχειν θήραν σκύμνοι δε λεόντων έλιπον αλλήλους

4:12  προς εμέ δε ελαλήθη λαθραίως εν κλοπή πότερον ου δέξεται μου το ους εξαίσια παρ΄ αυτού

4:13  εν εκπλήξει απ΄ οράματός μου νυκτερινού επιπίπτων φόβος επ΄ ανθρώπους

4:14  φρίκη δε μοι συνήντησε και τρόμος και μεγάλως μου τα οστά συνέσεισε

4:15  και πνεύμα επί πρόσωπόν μου επήλθεν έφριξαν δε μου τρίχες και σάρκες

4:16  ανέστην και ουκ επέγνων είδον και ουκ ην μορφή προ οφθαλμών μου αλλ΄ η αύραν και φωνήν ήκουον

4:17  τι γαρ μη καθαρός έσται βροτός εναντίον του κυρίου η από των έργων αυτού άμεμπτος ανήρ

4:18  ει κατά παίδων αυτού ου πιστεύει κατά δε αγγέλων αυτού σκολιόν τι επενόησε

4:19  τους δε κατοικούντας οικίας πηλίνας εξ ων και αυτοί εκ του αυτού πηλού εσμέν έπαισεν αυτούς σητός τρόπον

4:20  και από πρωϊθεν έως εσπέρας ουκ έτι εισί παρά το μη δύνασθαι αυτούς εαυτοίς βοηθήσαι απώλοντο

4:21  συνεξήρε το υπόλειμμα αυτών εν αυτοίς απώλοντο παρά το μη έχειν αυτούς σοφίαν

Chapter 5

5:1  επικάλεσαι δε ει τις σοι υπακούσεται η ει τινα αγγέλων αγίων όψει

5:2  και γαρ άφρονα αναιρεί οργή πεπλανημένον δε θανατοί ζήλος

5:3  εγώ δε εώρακα άφρονας ρίζας βάλλοντας και κατηρασάμην την ευπρέπειαν αυτών παραχρήμα

5:4  πόρρω γένοιντο οι υιοί αυτών από σωτηρίας και επιτριβήσονται επί θύραις ησσόνων και ουκ έσται ο εξαιρούμενος

5:5  α γαρ εκείνοι εθέρισαν πεινών φάγεται αυτοί δε προς ενόπλων αρθήσονται εκσιφωνισθείη αυτών η ισχύς

5:6  ου γαρ μη εξέλθη εκ της γης κόπος ουδέ εξ ορέων αναβλαστήσει πόνος

5:7  αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω νεοσσοί δε αετών τα υψηλά πέτονται

5:8  ου μην δε αλλά εγώ δεηθήσομαι κυρίου κύριον δε των πάντων δεσπότην επικαλέσομαι

5:9  τον ποιούντα μεγάλα και ανεξιχνίαστα ένδοξά τε και εξαίσια ων ουκ έστιν αριθμός

5:10  τον διδόντα υετόν επί την γην αποστέλλοντα ύδωρ επί την υπ΄ ουρανόν

5:11  τον ποιούντα ταπεινούς εις ύψος και απολωλότας εξεγείροντα

5:12  διασκεδάζοντα βουλάς πανούργων και ου μη ποιήσωσιν αι χείρες αυτών αληθές

5:13  ο καταλαμβάνων σοφούς εν τη φρονήσει βουλήν δε πολυπλόκων εξέστησεν

5:14  ημέρας συναντήσεται αυτοίς σκότος το δε μεσημβρινόν ψηλαφήσαισαν ίσα νυκτί

5:15  απόλοιντο δε εν πολέμω αδύνατος δε εξέλθοι εκ χειρός δυνάστου

5:16  είη δε πτωχώ ελπίς αδίκου δε στόμα εμφραχθείη

5:17  μακάριος δε άνθρωπος ον ήλεγξεν ο κύριος νουθέτημα δε παντοκράτορος μη απαναίνου

5:18  αυτός γαρ αλγείν ποιεί και πάλιν αποκαθίστησιν έπαισε και αι χείρες αυτού ιάσαντο

5:19  εξάκις εξ αναγκών σε εξελείται εν δε τω εβδόμω ου μη άψηταί σου κακόν

5:20  εν λιμώ ρύσεταί σε εκ θανάτου εν πολέμω δε εκ χειρός σιδήρου λύσει σε

5:21  από μάστιγος γλώσσης σε κρύψει και ου μη φοβηθήση από κακών ερχομένων

5:22  αδίκων και ανόμων καταγελάση από δε θηρίων αγρίων ου μη φοβηθήση

5:23  θήρες γαρ άγριοι ειρηνεύσουσί σοι

5:24  είτα γνώση ότι ειρηνεύσει σου ο οίκος και επισκέψει ωραίοτητά σου και ου μη αμαρτήση

5:25  γνώση δε ότι πολύ το σπέρμα σου τα δε έκγονά σου έσται ώσπερ το παμβότανον του αγρού

5:26  ελεύση δε εν τάφω ώσπερ σίτος ώριμος κατά καιρόν θεριζόμενος η ώσπερ θιμωνία άλωνος καθ΄ ώραν συγκομισθείσα

5:27  ιδού ταύτα ούτως εξιχνιάσαμεν ταύτα εστιν α ακηκόαμεν συ δε γνώθι σεαυτώ ει τι έπραξας

Chapter 6

6:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

6:2  ει γαρ τις ιστών στήσαί μου την οργήν τας δε οδύνας μου άραι εν ζυγώ ομοθυμαδόν

6:3  και δη άμμου παραλίας βαρυτέρα έσται επί τούτω τα ρήματά μου κατεπατήθησαν

6:4  βέλη γαρ του ικανού εν τω σώματί μου εστίν ων ο θυμός αυτών εκπίνει μου το αίμα όταν άρξωμαι λαλείν κεντουσί με

6:5  τι γαρ μη διακενής κεκράξεται όνος άγριος αλλ΄ η τα σίτα ζητών ει δε και ρήξει φωνήν βους επί φάτνης έχων τα βρώματα

6:6  ει βρωθήσεται άρτος άνευ αλός ει δε και έστι γεύμα εν ρήμασι κενοίς

6:7  ου δύναται γαρ μου παύσασθαι η ψυχή βρόμον γαρ ορώ τα σίτά μου ώσπερ οσμήν λέοντος

6:8  ει γαρ δώη και έλθοι μου η αίτησις και την ελπίδα μου δώη ο κύριος

6:9  αρξάμενος ο κύριος τρωσάτω εις τέλος δε μη με ανελέτω

6:10  είη δε μου πόλις τάφος εφ΄ ης επί τειχέων ηλλόμην επ΄ αυτής ου φείσομαι ου γαρ εψευσάμην ρήματα άγια θεού μου

6:11  τις γαρ μου η ισχύς ότι υπομενώ η τις μου ο χρόνος ότι ανέχεταί μου η ψυχή

6:12  μη ισχύς λίθων η ισχύς μου η αι σάρκες μου εισί χάλκειαι

6:13  η ουκ επ΄ αυτώ επεποίθειν βοήθεια δε απ΄ εμού απέστη

6:14  απείπατό με έλεος επισκοπή δε κυρίου υπερείδε με

6:15  ου προσείδόν με οι αδελφοί μου ώσπερ χειμάρρους εκλείπων η ώσπερ κύμα παρήλθόν με

6:16  οίτινές με διευλαβούντο νυν επιπεπτώκασί μου ώσπερ χιών η κρύσταλλος πεπηγώς

6:17  καθώς τακείσα θέρμης γενομένης ουκ επεγνώσθη όπου ην

6:18  ούτως καγώ κατελείφθην υπό πάντων απωλόμην δε και έξοικος εγενόμην

6:19  ίδετε οδούς Θαιμανών ατραπούς Σαβών οι διορώντες

6:20  και αισχύνην οφειλήσουσιν οι επί πόλεσι και χρήμασι πεποιθότες

6:21  ατάρ δε και υμείς επέβητέ μοι ανελεημόνως ώστε ιδόντες το εμόν τραύμα φοβήθητε

6:22  τι γαρ μήτι υμάς ήτησα η της παρ΄ υμών ισχύος επιδέομαι

6:23  ώστε σώσαί με εξ εχθρών η εκ χειρός δυναστών ρύσασθαί με

6:24  διδάξατέ με εγώ δε κωφεύσω ει τι πεπλάνημαι φράσατέ μοι

6:25  αλλ΄ ως έοικε φαύλα αληθινού ρήματα ου γαρ παρ΄ υμών ισχύν αιτούμαι

6:26  ουδέ ο έλεγχος υμών ρήμασί με παύσει ουδέ γαρ υμών φθέγμα ρήματος ανέξομαι

6:27  πλην ότι επ΄ ορφανώ επιπίπτετε ενάλλεσθε δε επί φίλω υμών

6:28  νυνί δε εισβλέψας εις πρόσωπα υμών ου ψεύσομαι

6:29  καθίσατε δη και μη είη άδικον και πάλιν τω δικαίω συνέρχεσθε

6:30  ου γαρ εστιν εν γλώσση μου άδικον η ουχί ο λάρυγξ μου μελετά σύνεσιν

Chapter 7

7:1  πότερον ουχί πειρατήριόν εστιν ο βίος ανθρώπου επί της γης και ώσπερ μισθίου αυθημερινού η ζωή αυτού

7:2  η ώσπερ θεράπων δεδοικώς τον κύριον αυτού και τετευχώς σκιάς η ώσπερ μισθωτός αναμένων τον μισθόν αυτού

7:3  ούτως καγώ υπέμεινα μήνας κενούς νύκτες δε οδυνών δεδομέναι μοι εισιν

7:4  εάν κοιμηθώ λέγω πότε η ημέρα ως δ΄ αν αναστώ πάλιν πότε εσπέρα πλήρης δε γίνομαι οδυνών απ΄ εσπέρας έως πρωϊ

7:5  φύρεται δε μου το σώμα εν σαπρία σκωλήκων τήκω δε βώλακας γης από ιχώρος ξύων

7:6  ο δε βίος μου εστίν ελαφρότερος λαλιάς απόλωλε δε εν κενή ελπίδι

7:7  μνήσθητι ουν ότι πνεύμά μου η ζωή και ουκ έτι επανελεύσεται οφθαλμός μου ιδείν αγαθόν

7:8  ου περιβλέψεται οφθαλμός ορώντός με οι οφθαλμοί σου εν εμοί και ουκ έτι ειμί

7:9  ώσπερ νέφος αποκαθαρθέν απ΄ ουρανού εάν γαρ άνθρωπος καταβή εις άδην ουκ έτι ου μη αναβή

7:10  ουδ΄ ου μη επιστρέψη εις τον ίδιον οίκον ουδ΄ ου μη επιγνώ αυτόν έτι ο τόπος αυτού

7:11  ατάρ ουν ουδέ εγώ φείσομαι τω στόματί μου λαλήσω εν ανάγκη ων του πνεύματός μου ανοίξω πικρία ψυχής μου συνεχόμενος

7:12  πότερον θάλασσά ειμι η δράκων ότι κατέταξας επ΄ εμέ φυλακήν

7:13  είπα ότι παρακαλέσει με η κλίνη μου ανοίσω δε προς εμαυτόν ιδία λόγον τη κοίτη μου

7:14  εκφοβείς με ενυπνίοις και εν οράμασί με καταπλήσσεις

7:15  απαλλάξεις από πνεύματός μου την ψυχήν μου από δε θανάτου τα οστά μου

7:16  ου γαρ εις τον αιώνα ζήσομαι ίνα μακροθυμήσω απόστα απ΄ εμού κενός γαρ μου ο βίος

7:17  τι γαρ εστιν άνθρωπος ότι εμεγάλυνας αυτόν η ότι προσέχεις τον νουν εις αυτόν

7:18  η επισκοπήν αυτού ποιήση έως τοπρωϊ και εις ανάπαυσιν αυτον κρινείς

7:19  έως τίνος ουκ εάς με ουδέ προϊη με έως αν καταπίω τον πτύελόν μου εν οδύνη

7:20  ει εγώ ήμαρτον τι δύναμαί σοι πράξαι ο επιστάμενος τον νουν των ανθρώπων διατί έθου με κατεντευκτήν σου ειμί δε επί σοι φορτίον

7:21  και διατί ουκ εποιήσω της ανομίας μου λήθην και καθαρισμόν της αμαρτίας μου νυνί δε εις γην απελεύσομαι ορθρίζων δε ουκέτι ειμί

Chapter 8

8:1  υπολαβών δε Βαλδάδ ο Σαυχίτης λέγει

8:2  μέχρι τίνος λαλήσεις ταύτα πνεύμα πολύρημον του στόματός σου

8:3  μη ο κύριος αδικήσει κρίνων η ο τα πάντα ποιήσας ταράξει το δίκαιον

8:4  ει οι υιοί σου ήμαρτον εναντίον αυτού απέστειλεν εν χειρί ανομίας αυτών

8:5  συ δε όρθριζε προς κύριον παντοκράτορα δεόμενος

8:6  ει καθαρός ει και αληθινός δεήσεως επακούσεταί σου αποκαταστήσει δε σοι δίαιταν δικαιοσύνης

8:7  έσται ουν τα μεν πρώτά σου ολίγα τα δε έσχατά σου αμύθητα

8:8  επερώτησον γαρ γενεάν πρώτην εξιχνίασον δε κατά γένος πατέρων

8:9  χθιζοί γαρ εσμεν και ουκ οίδαμεν σκιά γαρ ημών εστιν ο βίος επί της γης

8:10  η ουχ ούτοί σε διδάξουσι και αναγγελούσι και εκ καρδίας εξάξουσι ρήματα

8:11  μη θάλλει πάπυρος άνευ ύδατος η υψωθήσεται βούτομον άνευ πότου

8:12  έτι ον επί ρίζης και ου μη θερισθή προ του πιείν πάσα βοτάνη ουχί ξηρανθήσεται

8:13  ούτως τοίνυν έσται τα έσχατα πάντων των επιλανθανομένων του κυρίου ελπίς γαρ ασεβούς απολείται

8:14  αοίκητος γαρ αυτού έσται ο οίκος ως αράχνη δε αυτού αποβήσεται η σκηνή

8:15  εάν υπερείση την οικίαν αυτού ου μη στη περιδραξαμένου δε αυτού ου μη υπομείνη

8:16  υγρός γαρ εστιν υπό ηλίου και εκ σαπρίας αυτού ο ράδαμνος αυτού εξελεύσεται

8:17  επί συναγωγήν λίθων κοιμάται εν δε μέσω χαλίκων ζήσεται

8:18  εάν δε καταπίη ο τόπος ψεύσεται αυτόν ουχ εώρακας τοιαύτα

8:19  ότι καταστροφή ασεβούς τοιαύτη εκ δε γης άλλον αναβλαστήσει

8:20  ο γαρ κύριος ου μη αποποιήσηται τον άκακον παν δε δώρον ασεβούς ου δέξεται

8:21  αληθινών δε στόμα εμπλήσει γέλωτος τα δε χείλη αυτών εξομολογήσεως

8:22  οι δε εχθροί αυτών ενδύσονται αισχύνην δίαιτα δε ασεβούς ουκ έσται

Chapter 9

9:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

9:2  επ΄ αληθείας οίδα ότι ούτως εστί πως γαρ έσται δίκαιος βροτός παρά κυρίω

9:3  εάν γαρ βούληται κριθήναι αυτώ ου μη υπακούση αυτώ ίνα μη αντείπη προς ένα λόγον αυτού εκ χιλιών

9:4  σοφός γαρ εστι διανοία κραταιός τε και μέγας τις σκληρός γενόμενος εναντίον αυτού και ειρήνευσεν

9:5  ο παλαιών όρη και ουκ οίδασιν ο καταστρέφων αυτά οργή

9:6  ο σείων την υπ΄ ουρανόν εκ θεμελίων οι δε στύλοι αυτής σαλεύονται

9:7  ο λέγων τω ηλίω και ουκ ανατέλλει κατά δε άστρων κατασφραγίζει

9:8  ο τανύσας τον ουρανόν μόνος και περιπατών ως επ΄ εδάφους επί θαλάσσης

9:9  ο ποιών Πλειάδα και Έσπερον και Αρκτούρον και ταμεία νότου

9:10  ο ποιών μεγάλα και ανεξιχνίαστα ένδοξά τε και εξαίσια ων ουκ έστιν αριθμός

9:11  εάν υπερβή με ου μη ίδω και εάν παρέλθη με ουδ΄ ως έγνων

9:12  εάν απαλλάξη τις αποστρέψει η τις ερεί αυτώ τι εποίησας

9:13  ο θεός ου αναπόστρεπτος η οργή υπ΄ αυτού δε εκάμφθησαν κήτη τα υπ΄ ουρανόν

9:14  εάν δε μου υπακούσεται η διακρίνει τα ρήματά μου

9:15  εάν τε γαρ δίκαιος ω ουκ εισακούσεταί μου του κρίματος αυτού δεηθήσομαι

9:16  εάν δε καλέσω και υπακούση ου πιστεύω ότι εισακήκοέ μου της φωνής

9:17  μη γνόφω με εκτρίψη πολλά δε μου τα συντρίμματα πεποίηκε διακενής

9:18  ουκ εά γαρ με αναπνεύσαι ενέπλησε δε με πικρίας

9:19  ότι μεν γαρ ισχύϊ κρατεί τις ουν κρίματι αυτού αντιστήσεται

9:20  εάν δε ω δίκαιος το στόμα μου ασεβήσει εάν δε ω άμεμπτος σκολιός αποβήσομαι

9:21  είτε γαρ ησέβησα ουκ οίδα τη ψυχή πλην αφαίρειταί μου η ζωή

9:22  διό είπον μέγαν και δυνάστην απολλύει η οργή

9:23  ότι φαύλοι εν θανάτω εξαισίω αλλά δίκαιοι καταγελώνται

9:24  παραδέδονται γαρ εις χείρας ασεβούς πρόσωπα κριτών αυτής συγκαλύπτει ει δε μη αυτός τις εστίν

9:25  ο δε βίος μου εστίν ελαφρότερος δρομέως απέδρασαν και ουκ είδοσαν

9:26  η και έστι ναυσίν ίχνος οδού η αετού πετομένου ζητούντος βοράν

9:27  εάν τε γαρ είπω επιλήσομαι λαλών συγκύψας τω προσώπω στενάξω

9:28  σείομαι πάσι τοις μέλεσιν οίδα γαρ ότι ουκ αθώόν με εάσεις

9:29  επειδή δε ειμί ασεβής εις τι τούτο μάτην κοπιώ

9:30  εάν γαρ απολούσωμαι χιόνι και αποκαθάρωμαι χερσί καθαραίς

9:31  ικανώς εν ρύπω με έβαψας εβδελύξατο δε με η στολή

9:32  ου γαρ ει άνθρωπος κατ΄ εμέ ω αντικρινούμαι ίνα έλθωμεν ομοθυμαδόν εις κρίσιν

9:33  είγε ην ο μεσίτης ημών και ελέγχων και διακούων αμαμέσον αμφοτέρων

9:34  απαλλαξάτω απ΄ εμού την ράβδον ο δε φόβος αυτού μη με στροβείτω

9:35  και ου μη φοβηθώ αλλά λαλήσω ου γαρ ούτως συνεπίσταμαι

Chapter 10

10:1  κάμνων τη ψυχή μου στένων επαφήσω επ΄ εμαυτόν τα ρήματά μου λαλήσω πικρία ψυχής μου συνεχόμενος

10:2  και ερώ προς κύριον μη με ασεβείν δίδασκε και διατί με ούτως έκρινας

10:3  η καλόν σοι εάν αδικήσω ότι απείπω έργα χειρών σου βουλή δε ασεβών προσέσχες

10:4  η ώσπερ βροτός ορά καθοράς η καθώς ορά άνθρωπος βλέψη

10:5  η ο βίος σου ανθρώπινός εστιν η τα έτη σου ανδρός

10:6  ότι ανεζήτησας τας ανομίας μου και τας αμαρτίας μου εξιχνίασας

10:7  οίδας γαρ ότι ουκ ησέβησα αλλά τις εστίν ο εκ χειρών σου εξαιρούμενος

10:8  αι χείρες σου έπλασάν με και εποίησάν με μετά ταύτα μεταβαλών με έπαισας

10:9  μνήσθητι ότι πηλόν με έπλασας εις δε γην με πάλιν αποστρέφεις

10:10  η ουχ ώσπερ γάλα με ήμελξας ετύρωσας δε με ίσα τυρώ

10:11  δέρμα και κρέας με ενέδυσας οστέοις δε και νευροίς με ενειρας

10:12  ζωήν δε και έλεος έθου παρ΄ εμοί η δε επισκοπή σου εφύλαξέ μου το πνεύμα

10:13  ταύτα έχων εν σεαυτώ οίδα ότι πάντα δύνασαι αδυνατεί δε σοι ουδέν

10:14  εάν τε γαρ αμάρτω φυλάσσεις με από δε ανομίας ουκ αθώόν με πεποίηκας

10:15  εάν τε γαρ ασεβής ω οίμοι εάν δε ω δίκαιος ου δύναμαι άραι κεφαλήν πλήρης γαρ ατιμίας ειμί

10:16  αγρεύομαι γαρ ώσπερ λέων εις σφαγήν πάλιν δε μεταβαλών δεινώς με ολέκεις

10:17  επανακαινίζων επ΄ εμέ την έτασίν μου οργή δε μεγάλη μοι εχρήσω επήγαγες δε επ΄ εμέ πειρατήρια

10:18  ινατί ουν εν κοιλίας με εξήγαγες και ουκ απέθανον οφθαλμός δε με ουκ είδε

10:19  και ώσπερ ουκ ων εγενόμην διατί γαρ εκ γαστρός εις μνήμα ουκ απηλλάγην

10:20  η ουκ ολίγος εστίν ο χρόνος του βίου μου έασόν με αναπαύσασθαι μικρόν

10:21  προ του με πορευθήναι όθεν ουκ αναστρέψω εις γην σκοτεινήν και γνοφεράν

10:22  εις γην σκότους αιωνίου ου ουκ έστι φέγγος ουδέ οράν ζωήν βροτών

Chapter 11

11:1  υπολαβών δε Σωφάρ ο Μιναίος λέγει

11:2  ο τα πολλά λέγων και αντακούσεται η και ο εύλαλος οίεται είναι δίκαιος ευλογημένος γεννητός γυναικός ολιγόβιος

11:3  μη πολύς εν ρήμασι γίνου ου γαρ εστιν ο αντικρινόμενός σοι

11:4  μη γαρ λέγε ότι καθαρός ειμι τοις έργοις και άμεμπτος εναντίον αυτού

11:5  αλλά πως αν ο κύριος λαλήσαι προς σε και ανοίξει χείλη αυτού μετά σου

11:6  είτα αναγγελεί σοι δύναμιν σοφίας ότι διπλούς έσται τω κατά σε και τότε γνώση ότι άξιά σοι απέβη παρά κυρίου ων ημάρτηκας

11:7  η ίχνος κυρίου ευρήσεις η εις τα έσχατα αφίκου α εποίησεν ο παντοκράτωρ

11:8  υψηλός ο ουρανός και τι ποιήσεις βαθύτερα δε των εν άδου τι οίδας

11:9  η μακρότερα μέτρου γης η εύρους θαλάσσης

11:10  εάν δε καταστρέψη τα πάντα τις ερεί αυτώ τι εποίησας

11:11  αυτός γαρ οίδεν έργα ανόμων ιδών δε άτοπα ου παρόψεται

11:12  άνθρωπος δε άλλως θρασύνεται λόγοις βροτός δε γεννητός γυναικός ίσα όνω ερημίτη

11:13  ει γαρ συ καθαράν έθου την καρδίαν σου υπτιάζεις δε χείρας προς αυτόν

11:14  ει άνομόν τι εστιν εν χερσί σου πόρρω ποίησον αυτό αδικία δε εν διαίτη σου μη αυλισθήτω

11:15  ούτως γαρ αναλάμψει σου το πρόσωπον ώσπερ ύδωρ καθαρόν εκδύση δε ρύπον και ου μη φοβηθήση

11:16  και τον κόπον επιλήση ώσπερ κύμα παρελθόν και ου πτοηθήση

11:17  η δε ευχή σου ώσπερ Εωσφόρος εκ δε μεσημβρίας ανατελεί σοι ζωή

11:18  πεποιθώς τε έση ότι εστί σοι ελπίς εκ δε μερίμνης και φροντίδος αναφανείταί σοι ειρήνη

11:19  ησυχάσεις γαρ και ουκ έσται ο πολεμών σε μεταβαλόμενοι δε πολλοί σου δεηθήσονται

11:20  σωτηρία δε αυτούς απολείψει η γαρ ελπίς αυτών απώλεια οφθαλμοί δε ασεβών τακήσονται

Chapter 12

12:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

12:2  είτα υμείς εστέ άνθρωποι η μεθ΄ υμών τελευτήσει σοφία

12:3  καμοί μεν καρδία καθ΄ υμάς εστι

12:4  δίκαιος γαρ ανήρ και άμεμπτος εγεννήθη εις χλεύασμα

12:5  εις χρόνον γαρ τακτόν ητοίμαστο πεσείν υπό άλλων οίκους τε αυτού εκπορθείσθαι υπό ανόμων ου μην δε αλλά μηθείς πεποιθέτω πονηρός ων αθώος έσεσθαι

12:6  όσοι παροργίζουσι τον κύριον ως ουχί και έτασις αυτών έσται

12:7  αλλά δη ερώτησον τετράποδα εάν σοι είπωσιν η πετεινά του ουρανού εάν σοι απαγγείλωσιν

12:8  εκδιήγησαι δε γη εάν σοι φράση και εξηγήσονταί σοι οι ιχθύες της θαλάσσης

12:9  τις ουκ έγνω εν πάσι τούτοις ότι χειρ κυρίου εποίησε ταύτα

12:10  ει μη εν χειρί αυτού η ψυχή πάντων των ζώντων και πνεύμα παντός ανθρώπου

12:11  ους μεν γαρ ρήματα διακρίνει λάρυγξ δε σίτα γεύεται

12:12  εν πολλώ χρόνω σοφία εν δε πολλώ βίω επιστήμη

12:13  παρ΄ αυτώ σοφία και δύναμις αυτώ βουλή και σύνεσις

12:14  εάν καταβάλη τις οικοδομήσει εάν κλείση κατά ανθρώπων τις ανοίξει

12:15  εάν κωλύση το ύδωρ ξηρανεί την γην εάν δε επαφή απώλεσεν αυτήν καταστρέψας

12:16  παρ΄ αυτώ κράτος και ισχύς αυτώ επιστήμη και σύνεσις

12:17  διάγων βουλευτάς αιχμαλώτους κριτάς δε γης εξέστησε

12:18  καθιζάνων βασιλείς επί θρόνους και περιέδησε ζώνην οσφύας αυτών

12:19  εξαποστέλλων ιερείς αιχμαλώτους δυνάστας δε γης κατέστρεψε

12:20  διαλλάσσων χείλη πιστών σύνεσιν δε πρεσβυτέρων έγνω

12:21  εκχέων ατιμίας επ΄ άρχοντας ταπεινούς δε ιάσατο

12:22  ανακαλύπτων βαθέα εκ σκότους εξήγαγε δε εις φως σκιάν θανάτου

12:23  πλανών έθνη και απολλύων αυτά καταστρωννύων έθνη και καθοδηγών αυτά

12:24  διαλλάσσων καρδίας αρχόντων γης επλάνησε δε αυτούς εν οδώ η ουκ ήδεισαν

12:25  ψηλαφήσαισαν σκότος και μη φως πλανηθείησαν δε ώσπερ ο μεθύων

Chapter 13

13:1  ιδού ταύτα εωρακέ μου ο οφθαλμός και ακήκοε το ους μου

13:2  και οίδα όσα και υμείς επίστασθε και ουκ ασυνετώτερός ειμι υμών

13:3  ου μην δε αλλ εγώ προς κύριον λαλήσω ελέγξω δε εναντίον αυτού εάν βούληται

13:4  υμείς δε εστέ ιατροί άδικοι και ιαταί κακών πάντες

13:5  είη δε υμίν κωφεύσαι και αποβήσεται υμίν εις σοφίαν

13:6  ακούσατε έλεγχον στόματός μου κρίσιν δε χειλέων μου προσέχετε

13:7  πότερον ου κατέναντι κυρίου λαλείτε έναντι δε αυτού φθέγγεσθε δόλον

13:8  η υποστελείσθε υμείς δε αυτοί κρίται γίνεσθε

13:9  καλόν γε εάν εξιχνιάση υμάς ει γαρ τα πάντα ποιούντες προστεθήσεσθε αυτώ

13:10  ουδέν τι ήσσον ελέγξει υμάς ει δε και κρυφή πρόσωπα θαυμάσετε

13:11  πότερον ουχ η δίνα αυτού στροβήσει υμάς φόβος δε παρ΄ αυτού επιπεσείται υμίν

13:12  αποβήσεται δε υμών το γαυρίαμα ίσον σποδώ το δε σώμα πήλινον

13:13  κωφεύσατε ίνα λαλήσω και αναπαύσωμαι θυμού

13:14  αναλαβών τας σάρκας μου τοις οδούσι ψυχήν δε μου θήσω εν χειρί μου

13:15  εάν με χειρώσηται ο δυνάστης επεί και ήρκται η μην λαλήσω και ελέγξω εναντίον αυτού

13:16  και τούτό μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν ου γαρ εναντίον αυτού δόλος εισελεύσεται

13:17  ακούσατε ακούσατε τα ρήματά μου αναγγελώ γαρ υμών ακουόντων

13:18  ιδού εγώ εγγύς ειμι του κρίματός μου οίδα εγώ ότι δίκαιος αναφανούμαι

13:19  τις γαρ εστιν ο κριθησόμενός μοι ότι νυν κωφεύσω και εκλείψω

13:20  δυείν δε μοι χρήση τότε από του προσώπου σου ου κρυβήσομαι

13:21  την χείρα απ΄ εμού απέχου και ο φόβος σου μη με καταπλησσέτω

13:22  είτα καλέσεις εγώ δε σοι υποακούσομαι η λαλήσεις εγώ δε σοι δώσω ανταπόκρισιν

13:23  πόσαι εισίν αι αμαρτίαι μου και αι ανομίαι μου δίδαξόν με τίνες εισί

13:24  διατί απ΄ εμού κρύπτη ήγησαι δε με υπεναντίον σου

13:25  η ως φύλλον κινούμενον υπό ανέμου ευλαβηθήση η ως χόρτω φερομένω υπό πνεύματος αντίκεισαί μοι

13:26  ότι κατέγραψας κατ΄ εμού κακά περιέθηκας δε μοι νεότητος αμαρτίας

13:27  έθου δε μου τον πόδα εν κωλύματι εφύλαξας δε μου πάντα τα έργα εις δε ρίζας ποδών μου αφίκου

13:28  ο παλαιούται ίσα ασκώ η ώσπερ ιμάτιον σητόβρωτον

Chapter 14

14:1  βροτός γαρ γεννητός γυναικός ολιγόβιος και πλήρης οργής

14:2  η ώσπερ άνθος ανθήσαν εξέπεσεν απέδρα δε ώσπερ σκιά και ου μη στη

14:3  ουχί και τούτου λόγον εποιήσω και τούτον εποίησας εισελθείν ενώπιόν σου εν κρίματι

14:4  τις γαρ καθαρός έσται από ρύπου αλλ΄ ουδείς

14:5  εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης αριθμητοί δε μήνες αυτού παρά σοι εις χρόνον έθου και ου μη υπερβή

14:6  απόστα απ΄ αυτού ίνα ησυχάση και ευδοκήσει τον βίον ώσπερ ο μισθωτός

14:7  έστι γαρ δένδρω ελπίς εάν γαρ εκκοπή έτι επανθήσει και ο ράδαμνος αυτού ου μη εκλείπη

14:8  εάν γαρ γηράση εν γη η ρίζα αυτού εν δε πέτρα τελευτήση το στέλεχος αυτού

14:9  από οσμής ύδατος ανθήσει ποιήσει δε θερισμόν ώσπερ νεόφυτον

14:10  ανήρ δε τελευτήσας ώχετο πεσών δε βροτός ουκ έτι εστί

14:11  χρόνω γαρ σπανίζεται θάλασσα ποταμός δε ερημωθείς εξηράνθη

14:12  άνθρωπος δε κοιμηθείς ου μην αναστή έως αν ο ουρανός ου μη συρραφή και ουκ εξυπνισθήσονται εξ ύπνου αυτών

14:13  ει γαρ όφελον εν άδη με εφύλαξας έκρυψας δε με έως αν παύσηταί σου η οργή και τάξη μοι χρόνον εν ω μνείαν μου ποιήση

14:14  εάν γαρ αποθάνη άνθρωπος ζήσεται συντελέσας τας ημέρας του βίου αυτού υπομενώ έως πάλιν γένωμαι

14:15  είτα καλέσεις εγώ δε σοι υπακούσομαι τα δε έργα των χειρών σου μη αποποιού

14:16  ηρίθμησας δε μου τα επιτηδεύματα και ου μη παρέλθη σε ουδέν των αμαρτιών μου

14:17  εσφράγισας δε μου τας ανομίας εν βαλαντίω επεσημήνω δε είτι άκων παρέβην

14:18  και πλην όρος πίπτον διαπεσείται και πέτρα παλαιωθήσεται εκ του τόπου αυτής

14:19  λίθους ελέαναν ύδατα και κατέκλυσεν ύδατα ύπτια του χώματος της γης και υπομονήν ανθρώπου απώλεσας

14:20  ώσας αυτόν εις τέλος και ώχετο επέστησας αυτώ το πρόσωπον και εξαπέστειλας

14:21  πολλών δε γενομένων των υιών αυτού ουκ οίδεν εάν τε ολίγοι γένωνται ουκ επίσταται

14:22  αλλ΄ η αι σάρκες αυτού ήλγησαν η δε ψυχή αυτού επένθησεν

Chapter 15

15:1  υπολαβών δε Ελιφάζ ο Θαιμανίτης λέγει

15:2  πότερον σοφός απόκρισιν δώσει συνέσεως πνεύματος και ενέπλησε πόνον γαστρός

15:3  ελέγχων εν ρήμασιν οις ου δει εν λόγοις οις ουδέν όφελος

15:4  ου και συ απεποιήσω φόβον συνετελέσω δε ρήματα τοιαύτα εναντίον του κυρίου

15:5  ένοχος ει ρήμασι στόματός σου ου διέκρινας ρήματα δυναστών

15:6  ελέγξαι σε το σον στόμα και μη εγώ τα δε χείλη σου καταμαρτυρήσαισάν σου

15:7  τι γαρ μη πρώτος ανθρώπων εγεννήθης η προ θινών επάγης

15:8  σύνταγμα κυρίου ακήκοας εις δε σε αφίκετο σοφία

15:9  τι γαρ οίδας ο ουκ οίδαμεν η τι συνιείς ο ουχί και ημείς

15:10  και γε πρεσβύτης και γε παλαιός εν ημίν βαρύτερος του πατρός σου ημέραις

15:11  ολίγα ων ημάρτηκας μεμαστίγωσαι μεγάλως υπερβαλλόντως λελάληκας

15:12  τι ετόλμησεν η καρδία σου η τι επήνεγκαν οι οφθαλμοί σου

15:13  ότι θυμόν έρρηξας έναντι του κυρίου εξήγαγες δε εκ στόματος ρήματα τοιαύτα

15:14  τις γαρ ων βροτός ότι έσται άμεμπτος η ως εσόμενος δίκαιος γεννητός γυναικός

15:15  ει κατά αγίων ου πιστεύει ουρανός δε ου καθαρός εναντίον αυτού

15:16  έα δε εβδελυγμένος και ακάθαρτος ανήρ πίνων αδικίας ίσα ποτώ

15:17  αναγγελώ δε σοι άκουέ μου α δη εώρακα αναγγελώ σοι

15:18  α σοφοί ερούσι και ουκ έκρυψαν πατέρες αυτών

15:19  αυτοίς μόνοις εδόθη η γη και ουκ ήλθεν αλλογενής επ΄ αυτούς

15:20  πας ο βίος ασεβούς εν φροντίδι έτη δε αριθμητά δεδομένα δυνάστη

15:21  ο δε φόβος αυτού εν ωσίν αυτού όταν δοκή ήδη ειρηνεύειν ήξει αυτού η καταστροφή

15:22  μη πιστευέτω αποστραφήναι από σκότους εντέταλται γαρ ήδη εις χείρας σιδήρου

15:23  κατατέτακται δε εις σίτα γυψίν οίδε δε εν εαυτώ ότι μένει εις πτώμα ημέρα δε σκοτεινή αυτόν στροβήσει

15:24  ανάγκη δε και θλίψις αυτόν καθέξει ώσπερ στρατηγός πρωτοστάτης πίπτων

15:25  ότι ήρκε χείρας εναντίον του κυρίου έναντι δε παντοκράτορος ετραχηλίασεν

15:26  έδραμε δε εναντίον αυτού ύβρει εν πάχει νώτου ασπίδος αυτού

15:27  ότι εκάλυψε το πρόσωπον αυτού εν στέατι αυτού και εποίησε περιστόμιον επί των μηρίων

15:28  αυλισθείη δε πόλεις ερήμους εισέλθοι δε οίκους αοικήτους α δε εκείνοι ητοίμασαν άλλοι αποίσονται

15:29  ούτε μη πλουτισθή ούτε μη μείνη αυτού τα υπάρχοντα ου μη βάλη επί γης σκιάν

15:30  ουδέ μη εκφύγη το σκότος τον βλαστόν αυτού μαράναι άνεμος εκπέσοι δε αυτού το άνθος

15:31  μη πιστευέτω ότι υπομενεί κενά γαρ αποβήσεται αυτώ

15:32  η τομή αυτού προ ώρας φθαρήσεται και ο ράδαμνος αυτού ου μη πυκάση

15:33  τρυγηθείη δε ώπερ όμφαξ προ ώρας εκπέσοι δε ως άνθος ελαίας

15:34  μαρτύριον γαρ ασεβούς θάνατος πυρ δε καύσει οίκους δωροδεκτών

15:35  εν γαστρί δε λήψεται οδύνας αποβήσεται δε αυτώ κενά η δε κοιλία αυτού υποίσει δόλον

Chapter 16

16:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

16:2  ακήκοα τοιαύτα πολλά παρακλήτορες κακών πάντες

16:3  τι γαρ μη τάξις εστί ρήμασι πνεύματος η τι παρενοχλήσει σοι ότι αποκρίνη

16:4  καγώ καθ΄ υμάς λαλήσω ει υπέκειτο γε η ψυχή υμών αντί της εμής ειτ΄ εναλούμαι υμίν ρήμασι κινήσω δε καθ΄ υμών κεφαλήν

16:5  είη δε ισχύς εν τω στόματί μου κίνησιν δε χειλέων ου φείσομαι

16:6  εάν γαρ λαλήσω ουκ αλγήσω το τραύμα εάν δε και σιωπήσω τι έλαττον τρωθήσομαι

16:7  νυν δε κατάκοπόν με πεποίηκε μωρόν σεσηπότα και επελάβετό μου

16:8  εις μαρτύριον εγενήθην και ανέστη εν εμοί το ψεύδός μου κατά πρόσωπόν μου ανταπεκρίθη

16:9  οργή χρησάμενος κατέβαλέ με έβρυξεν επ΄ εμέ τους οδόντας βέλη πειρατών αυτού επ΄ εμοί επέπεσαν

16:10  ακίσιν οφθαλμών ενήλατο οξεί έπαισέ με εις τα γόνατα ομοθυμαδόν δε κατέδραμον επ΄ εμοί

16:11  παρέδωκε γαρ με ο κύριος εις χείρας αδίκων επί δε ασεβέσιν έρριψέ με

16:12  ειρηνεύοντα διεσκέδασέ με λαβών με της κόμης διέτιλε κατέστησέ με ώσπερ σκοπόν

16:13  εκύκλωσάν με λόγχαις βάλλοντες εις νεφρούς μου ου φειδόμενοι εξέχεαν εις την γην την χολήν μου

16:14  κατέβαλόν με πτώμα επί πτώματι έδραμον προς εμέ δυνάμενοι

16:15  σάκκον έρραψαν επί βύρσης μου το δε σθένος μου εν γη εσβέσθη

16:16  η γαστήρ μου συγκέκαυται από κλαυθμού επι δε βλεφάροις μου σκιά θανάτου

16:17  άδικον δε ουδέν ην εν χερσί μου ευχή δε μου καθαρά

16:18  γη μη επικαλύψης εφ΄ αίματι της σαρκός μου μηδέ είη τόπος τη κραυγή μου

16:19  και νυν ιδού εν ουρανοίς ο μάρτυς μου ο δε συνίστωρ μου εν υψίστοις

16:20  αφίκοιτό μου η δέησις προς κύριον έναντι δε αυτού στάζοι μου ο οφθαλμός

16:21  είη δε έλεγχος ανδρί εναντίον κυρίου και υιώ ανθρώπου τω πλησίον αυτού

16:22  έτη δε αριθμητά ήκασιν οδώ δε η ουκ επαναστραφήσομαι πορεύσομαι

Chapter 17

17:1  ολέκομαι πνεύματι φερόμενος δέομαι δε ταφής και ου τυγχάνω

17:2  λίσσομαι κάμνων και τι ποιήσω έκλεψαν δε μου τα υπάρχοντα αλλότριοι

17:3  τις εστίν ούτος τη χειρί μου συνδεθήτω

17:4  ότι καρδίαν αυτών έκρυψας από φρονήσεως διά τούτο ου μη υψώσης αυτούς

17:5  τη μερίδι αναγγελεί κακίας οφθαλμοί δε εφ΄ υιοίς ετάκησαν

17:6  έθου δε με θρύλλημα εν έθνεσι γέλως δε αυτοίς απέβην

17:7  πεπώρωνται γαρ από οργής οι οφθαλμοί μου πεπολιόρκημαι μεγάλως υπό πάντων

17:8  θαύμα έσχεν αληθινούς επί τούτοις δίκαιος δε επί παρανόμω επανασταίη

17:9  σχοίη δε πιστός την εαυτού οδόν καθαρός δε χείρας αναλάβοι θάρσος

17:10  ου μην δε αλλά πάντες ερείδετε και δεύτε δη ου γαρ ευρίσκω εν υμίν αληθές

17:11  αι ημέραι μου παρήλθον εν βρόμω ερράγη δε τα άρθρα της καρδίας μου

17:12  νύκτα εις ημέραν έθηκα φως εγγύς από προσώπου σκότους

17:13  εάν γαρ υπομείνω άδης μου ο οίκος εν δε γνόφω έστρωταί μου η στρωμνή

17:14  θάνατον επεκαλεσάμην πατέρα μου είναι μητέρα δε μου είναι και αδελφήν σαπρίαν

17:15  που ουν μου εστίν η ελπίς η τα αγαθά μου όψομαι

17:16  η μετ΄ εμού εις άδην καταβησονται η ομοθυμαδόν επί χώματος καταβησόμεθα

Chapter 18

18:1  υπολαβών δε Βαλδάδ ο Σαυχίτης λέγει

18:2  μέχρι τίνος ου παύση επίσχες ίνα και αυτοί λαλήσωμεν

18:3  διατί ώσπερ τετράποδα σεσιωπήκαμεν ενώπιόν σου

18:4  κέχρηταί σε οργή τι γαρ εάν συ αποθάνης αοίκητος η υπ΄ ουρανόν η καταστραφήσεται όρη εκ θεμελίων

18:5  και φως ασεβών σβεσθήσεται και ουκ αποβήσεται αυτών η φλοξ

18:6  το φως αυτού σκότος εν διαίτη ο δε λύχνος επ΄ αυτώ σβεσθήσεται

18:7  θηρεύσαισαν ελάχιστοι τα υπάρχοντα αυτού σφάλαι δε αυτού η βουλή

18:8  εμβληθείη δε ο πους αυτού εν παγίδι εν δικτύω ελιχθείη

18:9  έλθοισαν δε επ΄ αυτόν παγίδες κατισχύσει επ΄ αυτόν διψώντας

18:10  κέκρυπται εν τη γη σχοινίον αυτού και η σύλληψις αυτού επί τρίβων

18:11  κύκλω ολέσαισαν αυτόν οδύναι πολλοί δε περί πόδα αυτού έλθοισαν

18:12  εν λιμώ στενώ πτώμα δε αυτώ ητοίμασται εξαίσιον

18:13  βρωθείησαν δε αυτού κλώνες ποδών κατέδεται δε αυτού τα ωραία θάνατος

18:14  εκραγείη δε εκ διαίτης αυτού ίασις σχοίη δε αυτόν ανάγκη αιτία βασιλική

18:15  κατασκηνώσει εν τη σκηνή αυτού εν νυκτί αυτού κατασπαρήσονται τα ευπρεπή αυτού εν θείω

18:16  υποκάτωθεν αι ρίζαι αυτού ξηρανθήσονται και επάνωθεν επιπεσείται θερισμός αυτού

18:17  το μνημόσυνον αυτού απόλοιτο εκ γης και υπάρξει όνομα αυτώ επί πρόσωπον εξωτέρω

18:18  απώσειεν αυτόν εκ φωτός εις σκότος και από της οικουμένης μετώκισαν αυτόν

18:19  ουκ έσται επιγνωστός εν λαω αυτού ουδέ σεσωσμένος εν τη υπ΄ ουρανόν ο οίκος αυτού

18:20  αλλ΄ εν τοις αυτού ζήσονται έτεροι επ΄ αυτώ εστέναξαν έσχατοι πρώτους δε έσχε θαύμα

18:21  ούτοι εισίν οι οίκοι αδίκων ούτος δε ο τόπος των μη ειδότων τον κύριον

Chapter 19

19:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

19:2  έως τίνος έγκοπον ποιήσετε την ψυχήν μου και καθαιρείτέ με λόγοις γνώτε μόνον ότι ο κύριος εποίησέ με ούτως

19:3  καταλαλείτέ μου ουκ αισχυνόμενοί με επίκεισθέ μοι

19:4  ναι δη επ΄ αληθείας εγώ επλανήθην παρ΄ εμοί δε αυλίζεται πλάνος λαλήσαι ρήμα α ουκ έδει τα δε ρήματά μου πλανάται και ουκ επί καιρού

19:5  έα δε ότι επ΄ εμοί μεγαλύνεσθε ενάλλεσθε δε μοι ονείδει

19:6  γνώτε ουν ότι ο κύριος εστιν ο ταράξας οχύρωμα δε αυτού επ΄ εμέ ύψωσεν

19:7  ιδού γελώ ονείδει και ου λαλήσω κεκράξομαι και ουδαμού κρίμα

19:8  κύκλω περιωκοδόμημαι και ου μη διαβώ επί πρόσωπου μου σκότος έθετο

19:9  την δε δόξαν μου απ΄ εμού εξέδυσεν αφείλε δε στέφανον από κεφαλής μου

19:10  διέσπασέ με κύκλω και ωχόμην εξέκοψε δε ώσπερ δένδρον την ελπίδα μου

19:11  δεινώς δε μοι οργή εχρήσατο ηγήσατο δε με ώσπερ εχθρόν

19:12  ομοθυμαδόν δε ήλθον τα πειρατήρια αυτού επ΄ εμοί τοις οδοίς μου εκύκλωσάν με εγκάθετοι

19:13  απ΄ εμού αδελφοί μου απέστησαν έγνωσαν αλλοτρίους η εμέ φίλοι δε μου ανελεήμονες γεγόνασιν

19:14  ου προσεποιήσαντό με οι εγγύτατοί μου και οι ειδότες μου το όνομα επελάθοντό μου

19:15  γείτονες οικίας θεράπαιναι τε μου αλλογενής ήμην εναντίον αυτών

19:16  θεράποντά μου εκάλεσα και ουχ υπήκουσε στόμα δε μου εδέετο

19:17  και ικέτευον την γυναίκά μου προσεκαλούμην δε κολακεύων υιούς παλλακίδων μου

19:18  οι δε εις τον αιώνά με απεποιήσαντο όταν αναστώ κατ΄ εμού λαλούσιν

19:19  εβδελύξαντό με οι ειδότες με ους δη ηγαπήκειν επανέστησάν μοι

19:20  εν δέρματί μου εσάπησαν αι σάρκες μου τα δε οστά μου εν οδούσιν έχεται

19:21  ελεήσατέ με ελεήσατέ με ω φίλοι χειρ γαρ κυρίου η αψαμένη μου εστί

19:22  διατί δε με διώκετε ώσπερ και ο κύριος από δε σαρκών μου ουκ εμπίπλασθε

19:23  τις γαρ αν δοίη γραφήναι τα ρήματά μου τεθήναι δε αυτά εν βιβλίω εις τον αιώνα

19:24  εν γραφείω σιδηρώ και μολίβδω η εν πέτραις εγγλυφήναι

19:25  οίδα γαρ ότι αένναος εστιν ο εκλύειν με μέλλων επί γης

19:26  αναστήσαι το δέρμα μου το αναντλούν ταύτα παρά γαρ κυρίου ταύτά μοι συνετελέσθη

19:27  α εγώ εμαυτώ συνεπίσταμαι α οφθαλμός μου εώρακε και ουκ άλλος πάντα δε μοι συντετέλεσται εν κόλπω

19:28  ει δε και ερείτε τι ερούμεν εναντίον αυτού και ρίζαν λόγου ευρήσομεν εν αυτώ

19:29  ευλαβήθητε και υμείς από επικαλύμματος θυμός γαρ επί ανόμους επελεύσεται και τότε γνώσονται που εστιν αυτών η ύλη

Chapter 20

20:1  υπολαβών δε Σωφάρ ο Μιναίος λέγει

20:2  ουχ ούτως υπελάμβανον αντερείν σε ταύτα και ουχί συνίετε μάλλον η εγώ

20:3  παιδείαν εντροπής μου ακούσομαι και πνεύμα εκ της συνέσεως αποκρίνεταί μοι

20:4  μη ταύτα έγνως από του έτι αφ΄ ου ετέθη άνθρωπος επί της γης

20:5  ευφροσύνη γαρ ασεβών πτώμα εξαίσιον χαρμονή δε παρανόμων απώλεια

20:6  εάν αναβή εις ουρανόν αυτού τα δώρα η δε θυσία αυτού νεφών άψηται

20:7  όταν γαρ δοκή ήδη κατεστηρίχθαι τότε εις τέλος απολείται οι δε ειδότες αυτόν ερούσι που εστιν

20:8  ώσπερ ενύπνιον εκπετασθέν ου μη ευρεθή έπτη δε ώσπερ φάσμα νυκτερινόν

20:9  οφθαλμός παρέβλεψε και ου προσθήσει και ουκ έτι προσνοήσει αυτόν ο τόπος αυτού

20:10  τους υιούς αυτού ολέσαισαν ήττονες αι δε χείρες αυτού πυρσεύσαισαν οδύνας

20:11  οστά αυτού ενεπλήσθησαν νεότητος αυτού και μετ΄ αυτού επί χώματος κοιμηθήσεται

20:12  εάν γλυκανθή εν στόματι αυτού κακία κρύψει αυτήν υπό την γλώσσαν αυτού

20:13  ου φείσεται αυτής και ουκ εγκαταλείψει αυτήν και συνάξει αυτήν εν μέσω του λάρυγγος αυτού

20:14  και ου μη δυνηθή βοηθήσαι εαυτώ χολή ασπίδος εν γαστρί αυτού

20:15  πλούτος αδίκως συναγόμενος εξεμεθήσεται εξ οικίας αυτού εξελκύσει αυτόν άγγελος

20:16  θυμόν δε δρακόντων θηλάσειεν ανέλοι δε αυτόν γλώσσα όφεως

20:17  μη ίδοι άμελξιν νομάδων μηδέ νομάς μέλιτος και βουτύρου

20:18  εις κενά και μάταια εκοπίασε πλούτον εξ ου ου γεύσεται ώσπερ στρίφνος αμάσητος ακατάποτος

20:19  πολλών γαρ αδυνάτων οίκους έθλασε δίαιταν δε ήρπασε και ουκέστησεν

20:20  ουκ έστιν αυτού σωτηρία τοις υπάρχουσιν εν επιθυμία αυτού ου σωθήσεται

20:21  ουκ εστιν υπόλειμμα τοις βρώμασιν αυτού διά τούτο ουκ ανθήσει αυτού τα αγαθά

20:22  όταν δε δοκή ήδη πεπληρώσθαι θλιβήσεται πάσα δε ανάγκη επ΄ αυτόν επελεύσεται

20:23  ει πως πληρώσαι γαστέρα αυτού επαποστείλαι επ΄ αυτόν θυμόν οργής νίψαι επ΄ αυτόν οδύνας

20:24  και ου μη σωθή εκ χειρός σιδήρου τρώσαι αυτόν τόξον χάλκειον

20:25  διεξέλθοι δε διά σώματος αυτού βέλος άστρα δε εν διαίταις αυτού περιπατήσαισαν επ΄ αυτώ φόβοι

20:26  παν δε σκότος αυτώ υπομείναι κατέδεται αυτόν πυρ άκαυστον κακώσαι δε αυτού επήλυτος τον οίκον

20:27  ανακαλύψαι δε αυτού ο ουρανός τας ανομίας γη δε επανασταίη αυτώ

20:28  ελκύσαι τον οίκον αυτού απώλεια εις τέλος ημέρα οργής επέλθοι αυτώ

20:29  αύτη η μερίς ανθρώπου ασεβούς παρά κυρίου και κτήμα υπαρχόντων αυτώ παρά του επισκόπου

Chapter 21

21:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

21:2  ακούσατε ακούσατέ μου των λόγων ίνα η μοι παρ΄ υμών αύτη η παράκλησις

21:3  άρατέ με εγώ δε λαλήσω ειτ΄ ου καταγελάσετέ μου

21:4  τι γαρ μη ανθρώπου μου η έλεγξις η διατί ου θυμωθήσομαι

21:5  εισβλέψαντες εις εμέ θαύμασετε χείρα θέντες επί σιαγόνι

21:6  εάν τε γαρ μνησθώ εσπούδακα έχουσι δε μου τας σάρκας οδύναι

21:7  διατί ασεβείς ζώσι πεπαλαίωνται δε και εν πλούτω

21:8  ο σπόρος αυτών κατά ψυχήν τα δε τέκνα αυτών εν οφθαλμοίς

21:9  οι οίκοι αυτών ευθηνούσι φόβος δε ουδαμού μάστιξ δε παρά κυρίου ουκ έστιν επ΄ αυτοίς

21:10  η βους αυτών ουκ ωμοτόκησε διεσώθη δε αυτών εν γαστρί έχουσα και ουκ έσφαλε

21:11  μένουσι δε ώσπερ πρόβατα αιώνια τα δε παιδία αυτών προσπαίζουσιν

21:12  αναλαβόντες ψαλτήριον και κιθάραν και ευφραίνονται φωνή ψαλμού

21:13  συνετέλεσαν δε εν αγαθοίς τον βίον αυτών εν δε αναπαύσει άδου εκοιμήθησαν

21:14  λέγει δε κυρίω απόστα απ΄ εμού οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι

21:15  τι ικανός ότι δουλεύσομεν αυτώ και τις ωφέλεια ότι απαντήσομεν αυτώ

21:16  εν χερσί γαρ ουκ ην αυτώ τα αγαθά έργα δε ασεβών ουκ εφορά

21:17  ου μην δε αλλά και ασεβών λύχνος σβεσθήσεται επελεύσεται δε αυτοίς η καταστροφή ωδίνες δε αυτούς έξουσιν από οργής

21:18  έσονται δε ώσπερ άχυρα προ ανέμου η ώσπερ κονιορτός ον υφείλετο λαίλαψ

21:19  εκλείποι υιούς υπάρχοντα αυτού ανταποδώσει προς αυτόν και γνώσεται

21:20  ίδοισαν οι οφθαλμοί αυτού την εαυτού σφαγήν από δε κυρίου μη διασωθείη

21:21  ότι το θέλημα αυτού εν οίκω αυτού μετ΄ αυτού και αριθμοί μηνών αυτού διηρέθησαν

21:22  πότερον ουχ ο κύριος εστιν ο διδάσκων σύνεσιν και επιστήμην αυτός δε σοφούς διακρινεί

21:23  ούτος αποθανείται εν κράτει απλοσύνης αυτού όλος δε ευπαθών και ευθηνών

21:24  τα δε έγκατα αυτού πλήρη στέατος μυελός δε αυτού διαχείται

21:25  ο δε τελευτά υπό πικρίας ψυχής ου φαγών ουδέν αγαθόν

21:26  ομοθυμαδόν δε επί γης κοιμώνται σαπρία δε αυτούς εκάλυψεν

21:27  ώστε οίδα υμάς ότι τόλμη επίκεισθέ μοι

21:28  ότι ερείτε που εστίν οίκος άρχοντος και που εστίν η σκέπη των σκηνωμάτων των ασεβών

21:29  ερωτήσατε παραπορευομένους οδόν και τα σημεία αυτών ουκ απαλλοτριώσετε

21:30  ότι εις ημέραν απωλείας κουφίζεται ο πονηρός εις ημέραν οργής αυτού απαχθήσεται

21:31  τις απαγγελεί επί προσώπου αυτού την οδον αυτού και αυτός εποίησε τις ανταποδώσει αυτώ

21:32  και αυτός εις τάφους απηνέχθη και επί σωρών ηγρύπνησεν

21:33  εγλυκάνθησαν αυτώ χάλικες χειμάρρου και οπίσω αυτού πας άνθρωπος απελεύσεται και έμπροσθεν αυτού αναρίθμητοι

21:34  πως δε παρακαλείτέ με κενά το δε εμέ καταπαύσασθαι αφ΄ υμών ουδέν

Chapter 22

22:1  υπολαβών δε Ελιφάζ ο Θαιμανίτης λέγει

22:2  πότερον ουχί ο κύριός εστιν ο διδάσκων σύνεσιν και επιστήμην

22:3  τι γαρ μέλει τω κυρίω εάν συ ήσθα τοις έργοις άμεμπτος η ωφέλεια ότι απλώσης την οδόν σου

22:4  η λόγον σου ποιούμενος ελέγξει σε και συνεισελεύσεταί σοι εις κρίσιν

22:5  πότερον ουχ η κακία σου εστί πολλή αναρίθμητοι δε σου εισίν αι αμαρτίαι

22:6  ηνεχύραζες δε τους αδελφούς σου διακενής αμφίασιν δε γυμνών αφείλου

22:7  ουδέ ύδωρ διψώντας επότισας αλλά πεινώντων εστέρησας ψωμόν

22:8  εθαύμασας δε τινών πρόσωπα ώκισας δε πτωχούς επί της γης

22:9  χήρας δε εξαπέστειλας κενάς ορφανούς δε εκάκωσας

22:10  τοιγαρούν εκύκλωσάν σε παγίδες και εσπούδασε σε πόλεμος εξαίσιος

22:11  το φως σοι σκότος απέβη κοιμηθέντα δε ύδωρ σε εκάλυψε

22:12  μη ουχί ο τα υψηλά ναίων εφορά τους δε ύβρει φερομένους εταπείνωσε

22:13  και είπας τι έγνω ο ισχυρός η κατά του γνόφου κρινεί

22:14  νεφέλη αποκρυφή αυτού και ουχ οραθήσεται και γύρον ουρανού διαπορεύεται

22:15  μη τρίβον αιώνιον φυλάξεις ην επάτησαν άνδρες άδικοι

22:16  οι συνελήφθησαν άωροι ποταμός επιρρέων οι θεμέλιοι αυτών

22:17  οι λέγοντες κύριος τι ποιήσει ημίν η τι επάξεται ημίν ο παντοκράτωρ

22:18  ος δε ενέπλησε τους οίκους αυτών αγαθών βουλή δε ασεβών πόρρω αυτού

22:19  ιδόντες δίκαιοι εγέλασαν άμεμπτος δε εμυκτήρισεν αυτούς

22:20  ει μη ηφανίσθη η υπόστασις αυτών και το κατάλειμμα αυτών καταφάγεται πυρ

22:21  γενού δη σκληρός εάν υπομείνης είτα ο καρπός σου έσται εν αγαθοίς

22:22  έκλαβε δε εκ στόματος αυτού εξηγορίαν και ανάλαβε τα ρήματα αυτού εν καρδία σου

22:23  εάν δε επιστραφής και ταπεινώσης σεαυτόν έναντι κυρίου πόρρω εποίησας από διαίτης σου άδικον

22:24  θήση επί χώματι εν πέτρα και ως πέτρα χειμάρρου Ωφείρ

22:25  έσται ουν σου ο παντοκράτωρ βοηθός από εχθρών καθαρόν δε αποδώσει σε ώσπερ αργύριον πεπυρωμένον

22:26  είτα παρρησιασθήση έναντι κυρίου αναβλέψας εις τον ουρανόν ιλαρώς

22:27  ευξαμένου δε σου προς αυτόν εισακούσεταί σου δώσει δε σοι αποδούναι τας ευχάς

22:28  αποκαταστήσει δε σοι δίαιταν δικαιοσύνης επί δε οδοίς σου έσται φέγγος

22:29  ότι εταπείνωσεν εαυτόν και ερείς υπερηφανεύσατο και κύφοντα τοις οφθαλμοίς σώσει

22:30  ρύσεται αθώον και διασώθητι εν καθαραίς χερσί σου

Chapter 23

23:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

23:2  και δη οίδα ότι εκ χειρός μου η έλεγξις μου εστί και η χειρ αυτού βαρεία γέγονεν επ΄ εμώ στεναγμώ

23:3  τις δ΄ άρα γνοίη ότι εύροιμι αυτόν και έλθοιμι εις τέλος

23:4  είποιμι δε εμαυτού κρίμα το δε στόμα μου εμπλήσω ελέγχων

23:5  γνοίην δε ίαμα α μοι ερεί αισθοίμην δε τίνα μοι απαγγελεί

23:6  και ει εν πολλή ισχύϊ επελεύσεταί μοι είτα εν απειλή μοι ου χρήσεται

23:7  αλήθεια γαρ και έλεγχος παρ΄ αυτού εξαγαγοι δε εις τέλος μου το κρίμα

23:8  εις γαρ πρώτα πορεύσομαι και ουκέτι ειμί τα δε επ΄ εσχάτοις τι οίδα

23:9  αριστερά ποιήσαντος αυτού ου κατέσχον περιβαλεί δεξιά και ουκ όψομαι

23:10  οίδε γαρ ήδη οδόν μου διέκρινε με ώσπερ το χρυσίον

23:11  εξελεύσομαι δε εν εντάλμασιν αυτού οδούς γαρ αυτού εφύλαξα και ου μη εκκλίνω από ενταλμάτων αυτού

23:12  και ου μη παρέλθω εν δε κόλπω μου έκρυψα τα ρήματα αυτού

23:13  ει δε και αυτός έκρινεν ούτως τις εστίν ο αντειπών αυτώ ο γαρ αυτός ηθέλησε και εποίησε

23:14  διά τούτο επ΄ αυτώ εσπούδακα νουθετούμενος δε εφρόντισα αυτού

23:15  επί τούτω από προσώπου αυτού κατασπουδασθώ κατανοήσω και πτοηθήσομαι εξ αυτού

23:16  κυριός δε εμαλάκυνε την καρδίαν μου ο δε παντοκράτωρ εσπούδασέ με

23:17  ου γαρ ήδειν ότι επελεύσεταί μοι σκότος προ προσώπου δε μου εκάλυψε γνόφος

Chapter 24

24:1  διατί δε κύριον ουκ έλαθον ώραι

24:2  ασεβείς δε όριον υπερέβησαν ποίμνιον συν ποιμένι αρπάσαντες

24:3  υποζύγιον δε ορφανών απήγαγον και βουν χήρας ηνεχύρασαν

24:4  εξέκλιναν αδυνάτους εξ οδού δικαίας ομοθυμαδόν εκρύβησαν πραείς γης

24:5  απέβησαν δε ώσπερ όνοι εν αγρώ υπέρ εμού εξελθόντες την εαυτών πράξιν ηδύνθη αυτών άρτος εις νεωτέρους

24:6  αγρόν προ ώρας ουκ αυτών όντα εθέρισαν αδύνατοι δε αμπελώνας ασεβών αμισθί και ασιτοί ειργάσαντο

24:7  γυμνούς πολλούς εκοίμισαν άνευ ιματίων αμφίασιν δε ψυχής αυτών αφείλαντο

24:8  από ψεκάδων ορέων υγραίνονται παρά το μη έχειν αυτοίς σκέπην πέτραν περιεβάλοντο

24:9  ήρπασαν ορφανόν από μαστού εκπεπτωκότα δε εταπείνωσαν

24:10  γυμνούς δε εκοίμισαν αδίκως πεινώντων δε τον ψωμόν αφείλαντο

24:11  εν στενοίς αδίκως ενήδρευσαν οδόν δε δικαίαν ουκ ήδεισαν

24:12  οι εκ πόλεως και οίκων ιδίων εξεβάλοντο ψυχή δε νηπίων εστέναξε μέγα

24:13  αυτός δε διατί τούτων επισκοπήν ου πεποίηται επί γης όντων αυτών και ουκ επέγνωσαν οδόν δε δικαιοσύνης ουκ ήδεισαν ουδέ ατραπούς αυτών επορεύθησαν

24:14  γνους δε αυτών τα έργα παρέδωκεν αυτούς εις σκότος και νυκτός έσται ως κλέπτης

24:15  και οφθαλμός μοιχού εφύλαξε σκότος λέγων ου προνοήσει με οφθαλμός και αποκρυβήν προσώπου έθετο

24:16  διώρυξεν εν σκότει οικίας ημέρας εσφράγισαν εαυτούς ουκ επέγνωσαν φως

24:17  ότι ομοθυμαδόν αυτοίς τοπρωϊ σκιά θανάτου ότι επιγνώσεται ταραχάς σκιάς θανάτου

24:18  ελαφρός εστιν επί πρόσωπον ύδατος καταραθείη η μερίς αυτών επί γης αναφανείη δε τα φυτά αυτών

24:19  επί γης ξηρά αγκαλίδα γαρ ορφανών ήρπασαν

24:20  ειτ΄ ανεμνήσθη αυτού η αμαρτία ώσπερ δε ομίχλη δρόσου αφανής εγένετο αποδοθείη δε αυτώ α έπραξε συντριβείη δε πας άδικος ίσα ξύλω ανιάτω

24:21  στείραν γαρ ουκ ευ εποίησε και γύναιον ουκ ηλέησε

24:22  θυμώ δε κατέστρεψεν αδυνάτους αναστάς τοιγαρούν ου μη πιστεύση κατά της εαυτού ζωής

24:23  μαλακισθείς μη ελπιζέτω υγιασθήναι αλλά πεσείται νόσω

24:24  πολλούς γαρ εκάκωσε το ύψωμα αυτού εμαράνθη δε ώσπερ μολόχη εν καύματι η ώσπερ στάχυς από καλάμης αυτόματος αποπεσών

24:25  ει δε μη τις εστίν ο φάμενος ψευδή με λέγειν και θήσει εις ουθέν τα ρήματά μου

Chapter 25

25:1  υπολαβών δε Βαλδάδ ο Σαυχίτης λέγει

25:2  τι γαρ προοίμιον η φόβος παρ΄ αυτού ο ποιών την σύμπασαν εν υψίστω

25:3  μη γαρ τις υπολάβοι ότι έστι παρέλκυσις πειραταίς επί τίνας δε ουκ επελεύσεται ένεδρα παρ΄ αυτού

25:4  πως γαρ έσται δίκαιος βροτός έναντι κυρίου η τις αν αποκαθαρίσαι εαυτόν γεννητός γυναικός

25:5  ει σελήνη συντάσσει και ουκ επιφαύσκει άστρα δε ου καθαρά εναντίον αυτού

25:6  έα δε άνθρωπος σαπρία και υιός ανθρώπου σκώληξ

Chapter 26

26:1  υπολαβών δε Ιωβ λέγει

26:2  τίνι πρόσκεισαι η τίνι μέλλεις βοηθείν πότερον ουχ ω πολλή ισχύς και ω βραχίων κραταίος εστι

26:3  τίνι συμβεβούλευσαι ουχ ω πάσα σοφία η τίνι επακολουθήσεις ουχ ω μεγίστη δύναμις

26:4  τίνι ανήγγειλας ρήματα πνοή δε τίνος εστίν η εξελθούσα εκ σου

26:5  μη γίγαντες μαιωθήσονται υποκάτωθεν ύδατος και των γειτόνων αυτού

26:6  γυμνός ο άδης ενώπιον αυτού και ουκ έστι περιβόλαιον τη απωλεία

26:7  εκτείνων βορέαν επ΄ ουδέν κρεμάζων γην επί ουδενός

26:8  δεσμεύων ύδωρ εν νεφέλαις αυτού και ουκ ερράγη νέφος υποκάτω αυτού

26:9  ο κρατών πρόσωπον θρόνου εκπετάζων επ΄ αυτόν νέφος αυτού

26:10  πρόσταγμα εγύρωσεν επί πρόσωπον ύδατος μέχρι συντελείας φωτός μετά σκότους

26:11  στύλοι ουρανού επετάσθησαν και εξέστησαν από της επιτιμήσεως αυτού

26:12  ισχύϊ κατέπαυσε την θάλασσαν επιστήμη δε έστρωσε το κήτος

26:13  κλείθρα δε ουρανού δεδοίκασιν αυτόν προστάγματι δε αυτού εθανάτωσε δράκοντα αποστάτην

26:14  ιδού ταύτα μέρη οδού αυτού και επί ικμάδα λόγου ακουσόμεθα εν αυτώ σθένος δε βροντής αυτού τις οίδεν οπότε ποιήσει

Chapter 27

27:1  έτι δε προσθείς Ιωβ είπε τω προοιμίω

27:2  ζη ο θεός ος ούτω με κέκρικε και ο παντοκράτωρ ο πικράνας μου την ψυχήν

27:3  ει μην έτι της πνοής μου ενούσης πνεύμα δε θείον το περιόν μοι εν ρισί

27:4  μη λαλήσει τα χείλη μου άνομα ουδέ η ψυχή μου μελετήσει άδικα

27:5  μη μοι είη δικαίους υμάς αποφήναι έως αν αποθάνω ου γαρ απαλλάξω μου την ακακίαν μου

27:6  δικαιοσύνη δε προσέχων ου μη πρόωμαι ου γαρ σύνοιδα εμαυτώ άτοπα πράξας

27:7  ου μην δε αλλά είησαν οι εχθροί μου ώσπερ η καταστροφή των ασεβών και οι επ΄ εμέ επανιστάμενοι ώσπερ η απώλεια των παρανόμων

27:8  και τις γαρ εστιν ελπίς ασεβεί ότι επέχει πεποιθώς επί κύριον άρα σωθήσεται

27:9  η την δέησιν αυτού εισακούσεται ο θεός η επελθούσης αυτώ ανάγκης

27:10  μη έχει τινά παρρησίαν εναντίον αυτού η ως επικαλεσαμένου αυτού εισακούσεται αυτού

27:11  αλλά δη αναγγελώ υμίν τι εστιν εν χειρί κυρίου α εστι παρά παντοκράτορι ου ψεύσομαι

27:12  ιδού πάντες οίδατε ότι κενά κενοίς επιβάλλετε

27:13  αύτη η μερίς ανθρώπου ασεβούς παρά κυρίου κτήμα δε δυναστών ελεύσεται παρά παντοκράτορος επ΄ αυτούς

27:14  εάν δε πολλοί γένωνται οι υιοί αυτού εις σφαγήν έσονται εάν δε και ανδρωθώσι προσαιτήσουσιν

27:15  οι δε περιόντες αυτού θανάτω τελευτήσουσι χήρας δε αυτών ουδείς ελεήσει

27:16  εάν συναγάγη ώσπερ γην αργύριον ίσα δε πηλώ ετοιμάση χρυσίον

27:17  ταύτα πάντα δίκαιοι περιποιήσονται τα δε χρήματα αυτού αληθινοί καθέξουσιν

27:18  απέβη δε ο οίκος αυτού ώσπερ σήτες και ώσπερ αράχνη

27:19  πλούσιος κοιμηθήσεται και ου προσθήσει οφθαλμούς αυτού διήνοιξε και ουκ έστι

27:20  συνήντησαν αυτώ ώσπερ ύδωρ αι οδύναι νυκτί δε υφείλετο αυτόν γνόφος

27:21  αναλήψεται αυτόν καύσων και απελεύσεται και λικμήσει αυτόν εκ του τόπου αυτού

27:22  και επιρρίψει επ΄ αυτόν και ου φείσεται εκ χειρός αυτού φυγή φεύξεται

27:23  κροτήσει επ΄ αυτόν χείρας αυτού και συριεί αυτόν εκ του τόπου αυτού

Chapter 28

28:1  εστι γαρ αργυρίω τόπος όθεν γίνεται τόπος δε χρυσίω όθεν διηθείται

28:2  σίδηρος μεν γαρ εκ γης γίνεται χαλκός δε ίσα λίθω λατομείται

28:3  τάξιν έθετο σκότει και παν πέρας αυτός εξακριβάζεται λίθος σκοτία και σκιά θανάτου

28:4  διακοπή χειμάρρου από κονίας οι δε επιλανθανόμενοι οδόν δικαίαν ησθένησαν εκ βροτών εσαλεύθησαν

28:5  γη εξ αυτής εξελεύσεται άρτος υποκάτω αυτής εστράφη ωσεί πυρ

28:6  τόπος σαπφείρου οι λίθοι αυτής και χώμα χρυσίον αυτής

28:7  τρίβος ουκ έγνω αυτήν πετεινόν και ου παρέβλεψεν αυτήν οφθαλμός γυπός

28:8  ουκ επάτησαν αυτήν υιοί αλαζόνων ου παρήλθεν επ΄ αυτής λέων

28:9  εν ακροτόμω εξέτεινε χείρα αυτού κατέστρεψε δε εκ ριζών όρη

28:10  θίνας δε ποταμών διέρρηξε παν δε έντιμον είδέ μου ο οφθαλμός

28:11  βάθη δε ποταμών ανεκάλυψεν έδειξε δε αυτού δύναμιν εις φως

28:12  η δε σοφία πόθεν ευρέθη ποίος δε τόπος εστί της επιστήμης

28:13  ουκ οίδε βροτός οδόν αυτής ουδέ μη ευρεθή εν ανθρώποις

28:14  άβυσσος είπεν ουκ έστιν εν εμοί και η θάλασσα είπεν ουκ έστι μετ΄ εμού

28:15  ου δώσει συγκλεισμόν αντ΄ αυτής και ου σταθήσεται αργύριον αντάλλαγμα αυτής

28:16  και ου συμβασταχθήσεται χρυσίω Ωφείρ εν όνυχι τιμίω και σαπφείρω

28:17  ουκ ισωθήσεται αυτή χρυσίον και ύαλος και το άλλαγμα αυτής σκεύη χρυσά

28:18  μετέωρα και γαβίς ου μνησθήσεται και έλκυσον σοφίαν υπέρ τα εσώτατα

28:19  ουκ ισωθήσεται αυτή τοπάζιον Αιθιοπίας χρυσίω καθαρώ ου συμβασταχθήσεται

28:20  η δε σοφία πόθεν ευρέθη ποίος δε τόπος εστί της συνέσεως

28:21  λέληθε πάντα άνθρωπον και από πετεινών του ουρανού εκρύβη

28:22  η απώλεια και ο θάνατος είπαν ακηκόαμεν αυτής το κλέος

28:23  ο θεός ευ συνέστησεν αυτής την οδόν αυτός δε οίδε τον τόπον αυτής

28:24  αυτός γαρ την υπ΄ ουρανόν πάσαν εφορά ειδώς τα εν τη γη

28:25  πάντα α εποίησεν ανέμων σταθμόν ύδατος μέτρα

28:26  ότε εποίησεν ούτως ιδών ηρίθμησε και οδόν εν τινάγματι φωνής

28:27  τότε είδεν αυτήν εξηγήσατο αυτήν ετοιμάσας εξιχνίασεν

28:28  είπε δε ανθρώπω ιδού η θεοσέβεια εστί σοφία το δε απέχεσθαι από κακών εστίν επιστήμη

Chapter 29

29:1  έτι δε προσθείς Ιωβ είπε τω προοιμίω

29:2  τις αν με θείη κατά μήνα έμπροσθεν ημερών ων με ο θεός εφύλαξεν

29:3  ως ότε ηύγει ο λύχνος αυτού υπέρ κεφαλής μου ότε τω φωτί αυτού επορευόμην εν σκότει

29:4  ότε ήμην εν ημέραις νεότητός μου ότε ο θεός επισκοπήν εποιείτο του οίκου μου

29:5  ότε ήμην υλώδης λίαν κύκλω δε μου οι παίδες μου

29:6  ότε εχέοντο αι οδοί μου βουτύρω τα δε όρη μου εχέοντο γάλακτι

29:7  ότε εξεπορευόμην όρθριος εν πόλει εν δε πλατείαις ετίθετό μου ο δίφρος

29:8  ιδόντες με νεανίσκοι εκρύβησαν πρεσβύται δε πάντες έστησαν

29:9  αδροί δε επαύσαντο λαλούντες δάκτυλον επιθέντες επί στόματι

29:10  οι δε ακούσαντες εμακάρισάν με και γλώσσα αυτών τω λάρυγγι αυτών εκολλήθη

29:11  ότι ωτίον ήκουσε και εμάκαρισέ με οφθαλμός δε ιδών με εξέκλινε

29:12  διέσωσα γαρ πτωχόν εκ χειρός δυνάστου και ορφανώ ω ουκ ην βοηθός εβοήθησα

29:13  ευλογία απολλυμένου επ΄ εμέ έλθοι στόμα δε χήρας με ευλόγησε

29:14  δικαιοσύνην δε ενεδεδύκειν ημφιασάμην δε κρίμα ίσα διπλοϊδι

29:15  οφθαλμός ήμην τυφλών πους δε χωλών

29:16  εγώ ήμην πατήρ αδυνάτων δίκην δε ην ουκ ήδειν εξιχνίασα

29:17  συνέτριψα δε μύλας αδίκων εκ δε μέσων των οδόντων αυτών άρπαγμα εξέσπασα

29:18  είπα δε η ηλικία μου γηράσει ώσπερ στέλεχος φοίνικος πολύν χρόνον βιώσω

29:19  η ρίζα διήνοικται επί ύδατος και δρόσος αυλισθήσεται εν τω θερισμώ μου

29:20  η δόξα μου καινή μετ΄ εμού και το τόξον μου εν χειρί αυτού πορεύεται

29:21  εμού ακούσαντες προσέσχον εσιώπησαν δε επί τη εμή βουλή

29:22  επί τω εμώ ρήματι ου προσέθεντο περιχαρείς δε εγίνοντο οπόταν αυτοίς ελάλουν

29:23  ώσπερ γη διψώσα προσδεχομένη τον υετόν ούτως ούτοι την εμήν λαλιάν

29:24  εάν γελάσω προς αυτούς ου μη πιστεύσωσι και φως του προσώπου μου ουκ απέπιπτεν

29:25  εξελεξάμην οδόν αυτών και εκάθισα άρχων και κατεσκήνουν ωσεί βασιλεύς εν μονοζώνοις ον τρόπον παθεινούς παρεκάλουν

Chapter 30

30:1  νυνί δε κατεγέλασάν μου ελάχιστοι νυν νουθετούσι με εν μέρει ων εξουδένουν τους πατέρας αυτών ους ουχ ηγησάμην είναι αξίους κυνών των εμών νομάδων

30:2  και γε ισχύς χειρών αυτών ινατί μοι επ΄ αυτούς απώλετο συντέλεια

30:3  εν ενδεία και λιμώ άγονος οι φεύγοντες άνυδρον εχθές συνοχήν και ταλαιπωρίαν

30:4  οι περικυκλούντες άλιμα επί ηχούντι οίτινες άλιμα ην αυτών τα σίτα άτιμοι δε και πεφαυλισμένοι ενδεείς παντός αγαθού και οι ριζας ξύλων εμασσώντο υπό λιμού μεγάλου

30:5  επανέστησάν μοι κλέπται

30:6  ων οι οίκοι αυτών ήσαν τρώγλαι πετρών

30:7  αναμέσον ευήχων βοήσονται οι υπό φρύγανα άγρια διητώντο

30:8  αφρόνων υιοί και ατίμων όνομα και κλέος εσβεσμένον από γης

30:9  νυνί δε κιθάρα εγώ ειμι αυτών και εμέ θρύλλημα έχουσιν

30:10  εβδελύξαντο δε με αποστάντες μακράν από δε προσώπου μου ουκ εφείσαντο πτύελον

30:11  ανοίξας γαρ φαρέτραν αυτού εκάκωσέ με και χαλινόν του προσώπου μου εξαπέστειλεν

30:12  επί δεξιών βλαστού επανέστησαν πόδας αυτού εξέτεινεν και ωδοποίησεν επ΄ εμέ τρίβους απωλείας αυτών

30:13  εξετρίβησαν τρίβοι μου εξέδυσε γαρ μου την στολήν βέλεσιν αυτού κατηκόντισέ με

30:14  κέκριται δε μου ως βούλεται εν οδύναις πέφυρμαι

30:15  επιστρέφονταί μου αι οδύναι ωχετό μου η ελπίς ώσπερ πνεύμα και ώσπερ νέφος η σωτηρία μου

30:16  και νυν επ΄ εμέ εκχυθήσεται η ψυχή μου έχουσι δε με ημέραι οδυνών

30:17  νυκτί δε τα οστά μου συγκέκαυται τα δε νεύρά μου διαλέλυται

30:18  εν πολλή ισχύϊ επελάβετό μου της στολής ώσπερ το περιστόμιον του χιτώνός μου περιέσχε με

30:19  ήγησαι δε με ίσα πηλώ εν γη και σποδώ μου η μερίς

30:20  κέκραγα δε προς σε και ουκ ακούεις με έστησαν και κατενοήσάν με

30:21  επέβης δε μοι ανελεημόνως χειρί κραταιά με εμαστίγωσας

30:22  έταξας δε μοι εν οδύναις και απέρριψάς με από σωτηρίας

30:23  οίδα γαρ ότι θάνατός με εκτρίψει οικία γαρ παντί θνητώ γη

30:24  ει γαρ όφελον δυναίμην εμαυτόν διαχειρώσασθαι η δεηθείς γε ετέρου και ποιήσει μοι τούτο

30:25  εγώ δε επί παντί αδυνάτω έκλαυσα εστέναξα δε ιδών άνδρα εν ανάγκαις

30:26  εγώ επέχων αγαθοίς ιδού συνήντησάν μοι μάλλον ημέραι κακών

30:27  η κοιλία μου εξέζεσε και ου σιωπήσεται προέφθασάν με ημέραι πτωχείας

30:28  στένων πορεύομαι άνευ φιμού έστηκα δε εν εκκλησία κεκραγώς

30:29  αδελφός γέγονα σειρήνων εταίρος δε στρουθών

30:30  το δέρμα μου εσκότωται μεγάλως τα δε οστά μου από καύματος

30:31  απέβη δε εις πένθος μου η κιθάρα ο δε ψαλμός μου εις κλαυθμόν εμοί

Chapter 31

31:1  διαθήκην εθέμην τοις οφθαλμοίς μου και ου συνήσω επί παρθένω

31:2  και τι εμέρισεν ο θεός άνωθεν και κληρονομία ικανού εξ υψίστων

31:3  ουαί απώλεια τω αδίκω και απαλλοτρίωσις τοις ποιούσιν ανομίαν

31:4  ουχί αυτός όψεται οδόν μου και πάντα τα διαβήματά μου εξαριθμήσει

31:5  ει δε ήμην πεπορευμένος μετά γελοιαστών ει δε και εσπούδακεν ο πους μου εις δόλον

31:6  έσταμαι γαρ εν ζυγώ δικαίω ειδε δε ο κύριος την ακακίαν μου

31:7  ει εξέκλινεν ο πους μου εκ της οδού ει δε και τω οφθαλμώ επηκολούθησεν η καρδία μου ει δε και ταις χερσί μου ηψάμην δώρων

31:8  σπείραιμι άρα και άλλοι φάγοισαν άρριζος δε γενοίμην επί γης

31:9  ει εξηκολούθησεν η καρδία μου γυναικί ανδρός ετέρου ει και εγκάθετος εγενόμην επί θύραις αυτής

31:10  αρέσαι άρα και η γυνή μου ετέρω τα δε νήπιά μου ταπεινωθείη

31:11  θυμός γαρ οργής ακατάσχετος το μιάναι ανδρός γυναίκα

31:12  πυρ γαρ εστι καιόμενον επί πάντων των μερών ουδ΄ αν επέλθοι εκ ριζών απώλεσεν

31:13  ει δε και εφαύλισα κρίμα θεράποντός μου η θεραπαίνης κρινομένων αυτών προς με

31:14  τι γαρ ποιήσω εάν έτασίν μου ποιήσηται ο κύριος εάν δε και επισκοπήν τίνα απόκρισιν ποιήσομαι

31:15  πότερον ουκ ως και εγώ εγενόμην εν γαστρί και εκείνοι γεγόνασι γεγόναμεν δε εν τη αυτή κοιλία

31:16  αδύνατοι δε χρείαν ην ποτε είχον ουκ απέτυχον χήρας δε τον οφθαλμόν ουκ εξέτηξα

31:17  ει δε και τον ψωμόν μου έφαγον μόνος και ουχί ορφανώ μετέδωκα εξ αυτού

31:18  ότι εκ νεότητός μου εξέτρεφον ως πατήρ και εκ γαστρός μητρός μου ωδήγησα

31:19  ει δε και υπερείδον γυμνόν απολλύμενον και ουκ ημφίασα

31:20  αδύνατοι δε ει μη ευλόγησαν με από δε κουράς αμνών μου εθερμάνθησαν οι ώμοι αυτών

31:21  ει επήρα ορφανώ χείρα πεποιθώς ότι πολλή μοι βοήθεια περίεστιν

31:22  αποσταίη άρα ο ώμός μου από της κλειδός ο δε βραχίων μου από του αγκώνος συντριβείη

31:23  φόβος γαρ κυρίου συνέσχε με από του λήμματος αυτού ουχ υποίσω

31:24  ει έταξα χρυσίον εις ισχύν μου ει δε και λίθω πολυτελεί επεποίθησα

31:25  ει δε και ευφράνθην πολλού πλούτου μοι γενομένου ει δε και επ΄ αναριθμήτοις εθέμην χείρά μου

31:26  η ουχ ορώμεν ήλιον τον επιφαύσκοντα εκλείποντα σελήνην δε φθίνουσαν ου γαρ επ΄ αυτοίς εστι

31:27  και ει ηπατήθη λάθρα η καρδία μου ει δε χείρά μου επιθείς επί στόματι μου εφίλησα

31:28  και τούτό μοι άρα ανομία η μεγίστη λογισθείη ότι εψευσάμην έναντι κυρίου του υψίστου

31:29  ει δε και επιχαρής εγενόμην πτώματι εχθρών μου και είπεν η καρδία μου εύγε

31:30  ακούσαι άρα το ους μου την κατάραν μου θρυλληθείην δε άρα υπό λαού μου κακούμενος

31:31  ει δε και πολλάκις είπον αι θεράπαιναί μου τις αν δώη ημίν των σαρκών αυτού εμπλησθήναι λίαν μου χρηστού οντος

31:32  έξω δε ουκ ηυλίζετο ξένος η δε θύρα μου παντί ελθόντι ανέωκτο

31:33  ει δε και αμαρτών ακουσίως έκρυψα την αμαρτίαν μου

31:34  ου γαρ διετράπην πολυοχιλίαν πλήθους του μη εξαγορεύσαι ενώπιον αυτών ει δε και είασα αδύνατον εξελθείν την θύραν μου κόλπω κενώ

31:35  τις δώη ακούοντά μου χείρα δε κυρίου ει μη εδεδοίκειν συγγραφήν δε ην είχον κατά τινος

31:36  επ΄ ώμοις αν περιθέμενος στέφανον ανεγίνωσκον

31:37  και ει μη ρήξας αυτήν απέδωκα ουθέν λαβών παρά χρεωφειλέτου

31:38  ει επ΄ εμοί ποτέ η γη εστέναξεν ει δε και οι αύλακες αυτής έκλαυσαν ομοθυμαδόν

31:39  ει δε και την ισχύν αυτής έφαγον μόνος άνευ τιμής ει δε και ψυχήν κυρίου της γης εκλαβών ελύπησα

31:40  αντί πυρού άρα εξέλθοι μοι κνίδη αντί δε κριθής βάτος και επαύσατο Ιωβ ρήμασιν

Chapter 32

32:1  ησύχασαν δε και οι τρεις φίλοι αυτού έτι αντειπείν Ιωβ ην γαρ Ιωβ δίκαιος εναντίον αυτών

32:2  ωργίσθη δε Ελιού ο του Βαραχιήλ ο Βουζίτης εκ της συγγενείας Αραμ της Αυσίτιδος χώρας ωργίσθη δε τω Ιωβ σφόδρα διότι απέφηνεν εαυτόν δίκαιον εναντίον του κυρίου

32:3  και κατά των τριών δε φίλων ωργίσθη σφόδρα ότι ουκ ηδυνήθησαν αποκριθήναι αντίθετα Ιωβ και έθεντο αυτόν είναι ασεβή

32:4  Ελιού δε υπέμεινε δούναι απόκρισιν Ιωβ ότι πρεσβύτεροι αυτού εισίν ημέραις

32:5  και είδεν Ελιού ότι ουκ έστιν απόκρισις εν στόματι των τριών ανδρών και εθυμώθη οργη αυτού

32:6  υπολαβών δε Ελιού ο του Βαραχιήλ ο Βουζίτης είπε νεώτερος μεν ειμι τω χρόνω υμείς δε εστέ πρεσβύτεροι διό ησύχασα φοβηθείς του υμίν αναγγείλαι την εμαυτού επιστήμην

32:7  είπα δε ουχ ο χρόνος εστίν ο λαλών εν πολλοίς δε έτεσιν ουκ οίδασι σοφίαν

32:8  αλλά πνεύμά εστιν εν βροτοίς πνοή δε παντοκράτορός εστιν η διδάσκουσα

32:9  ουχ οι πολυχρόνιοί εισι σοφοί ουδ΄ οι γέροντες οίδασι κρίμα

32:10  διό είπα ακούσατέ μου και αναγγελώ υμίν α οίδα

32:11  ενωτίζεσθέ μου τα ρήματα ερώ γαρ υμών ακουόντων άχρι ου ετάσητε λόγους

32:12  και μέχρι υμών συνήσω και ιδού ουκ ην τω Ιωβ ελέγχων ανταποκρινόμενος ρήματα αυτού εξ υμών

32:13  ίνα μη είπητε εύρομεν σοφίαν κυρίω προσθέμενοι

32:14  ανθρώπω δε επετρέψατε λαλήσαι τοιαύτα ρήματα

32:15  επτοήθησαν ουκ απεκρίθησαν έτι επαλαίωσαν εξ αυτών λόγους

32:16  υπέμεινα ου γαρ ελάλησα ότι έστησαν ουκ απεκρίθησαν

32:17  υπολαβών δε Ελιού λέγει πάλιν λαλήσω

32:18  πλήρης γαρ ειμι ρημάτων ολέκει γαρ με το πνεύμα της γαστρός

32:19  η δε γαστήρ μου ώσπερ ασκός γλεύκους ζέων δεδεμένος και ώσπερ φυσητήρ χαλκέως ερρηγώς

32:20  λαλήσω ίνα αναπαύσωμαι ανοίξας τα χείλη

32:21  άνθρωπον γαρ ου μη αίσχυνθω αλλά μην ουδέ βροτόν ου μη εντραπώ

32:22  ου γαρ επίσταμαι θαυμάσαι πρόσωπον ει δε μη και εμέ σήτες έδονται

Chapter 33

33:1  ου μην δε αλλά άκουσον Ιωβ τα ρήματά μου και λαλιάν ενωτίζου μου

33:2  ιδού γαρ ήνοιξα το στόμα μου και ελάλησεν η γλώσσά μου

33:3  καθαρά μου η καρδία ρήμασι σύνεσις δε χειλέων μου καθαρά νοήσει

33:4  πνεύμα θείον το ποιήσάν με πνοή δε παντοκράτορός εστιν η διδάσκουσά με

33:5  εάν δύνη δος μοι απόκρισιν προς ταύτα υπόμεινον στήθι κατ΄ εμέ και εγώ κατά σε

33:6  εκ πηλού διήρτισαι συ ως και εγώ εκ του αυτού διηρτίσμεθα

33:7  ουχ ο φόβος μου σε εκθαμβήσει ουδέ η χειρ μου βαρεία έσται επί σοι

33:8  πλην είπας εν ωσί μου φωνήν ρημάτων σου ακήκοα διότι λέγεις

33:9  καθαρός ειμι ουχ αμαρτών άμεμπτος γαρ ειμί ου γαρ ηνόμησα

33:10  μέμψιν δε κατ΄ εμού εύρεν ήγηται δε με ώσπερ υπεναντίον

33:11  έθετο δε εν ξύλω τον πόδα μου εφύλαξε δε μου πάσας τας οδους

33:12  πως γαρ λέγεις δίκαιός ειμί και ουκ επακήκοέ μου αιώνιος γαρ εστιν ο επάνω βροτών

33:13  λέγεις δε διατί της δικαιοσύνης μου ουκ επακήκοε παν ρήμα

33:14  εν γαρ τω άπαξ λαλήσαι ο κύριος εν δε τω δευτέρω

33:15  ενύπνιον η εν μελέτη νυκτερινή η ως όταν επιπίπτη δεινός φόβος επ΄ ανθρώπους επί νυσταγμάτων επί κοίτης

33:16  τότε ανακαλύπτει νουν ανθρώπων εν είδεσι φόβου τοιούτοις αυτοίς εξεφόβησεν

33:17  αποστρέψαι άνθρωπον εξ αδικίας το δε σώμα αυτού από πτώματος ερρύσατο

33:18  εφείσατο δε της ψυχής αυτού από θανάτου και μη πεσείν αυτόν εν πολέμω

33:19  πάλιν δε ήλεγξεν αυτόν επί μαλακία επί κοίτης και πλήθος οστών αυτού ενάρκησε

33:20  παν δε βρωτόν σίτου ου μη δύνηται προσδέξασθαι και η ψυχή αυτού βρώσιν επιθυμήσει

33:21  έως αν σαπώσιν αυτού αι σάρκες και αποδείξη τα οστά αυτού κενά

33:22  ήγγισε δε εις θάνατον η ψυχή αυτού η δε ζωή αυτού εν άδη

33:23  εάν ώσι χίλιοι άγγελοι θανατηφόροι εις αυτών ου μη τρώσει αυτόν εάν νοήση τη καρδία επιστραφήναι προς κύριον αναγγείλη δε ανθρώπω την εαυτού μέμψιν την δε ανομίαν αυτού δείξη

33:24  ανθέξεται του μη πεσείν εις θάνατον ανανεώσει δε αυτού το σώμα ώσπερ αλοιφήν επί τοίχου τα δε οστά αυτού εμπλήσει μυελού

33:25  απαλυνεί αυτού τας σάρκας ώσπερ νηπίου αποκαταστήσει δε αυτόν ανδρωθέντα εν ανθρώποις

33:26  ευξάμενος δε προς κύριον και δεκτά αυτώ έσται εισελεύσεται δε προσώπω καθαρώ συν εξηγορία αποδώσει δε ανθρώποις δικαιοσύνην

33:27  είτα τότε απομέμψεται άνθρωπος αυτός εαυτώ λέγων οία συνετέλουν και ουκ άξια ήτασέ με ων ήμαρτον

33:28  σώσον ψυχήν μου του μη ελθείν εις διαφθοράν και η ζωή μου φως όψεται

33:29  ιδού ταύτα πάντα εργάται ο ισχυρός οδούς τρεις μετά ανδρός

33:30  και ερρύσατο την ψυχήν μου εκ θανάτου ίνα η ζωή μου εν φωτί αινή αυτόν

33:31  ενωτίζου Ιωβ και άκουέ μου κώφευσον και εγώ ειμι λαλήσω

33:32  ει εισί σοι λόγοι αποκρίθητί μοι λάλησον θέλω γαρ δικαιωθήναί σε

33:33  ει μη συ άκουσόν μου κώφευσον και διδάξω σε σοφίαν

Chapter 34

34:1  υπολαβών δε Ελιού λέγει

34:2  ακούσατέ μου σοφοί επιστάμενοι ενωτίζεσθε το καλόν

34:3  ότι ους λόγους δοκιμάζει και λάρυγξ γεύεται βρώσιν

34:4  κρίσιν ελώμεθα εαυτοίς γνώμεν αναμέσον εαυτών ο τι καλόν

34:5  ότι είρηκεν Ιωβ δίκαιός ειμι ο κύριος απήλλαξέ μου το κρίμα

34:6  εψεύσατο δε τω κρίματί μου βίαιον το βέλος μου άνευ αδικίας

34:7  τις ανήρ ώσπερ Ιωβ πίνων μυκτηρισμόν ώσπερ ύδωρ

34:8  ουκ αμαρτών ουδέ ασεβήσας ουδ΄ όλως κοινωνήσαι μετά ποιούντων τα άνομα του πορευθήναι μετά ασεβών

34:9  μη γαρ είπης ότι ουκ έσται επισκοπή ανδρός και επισκοπή αυτώ παρά κυρίου

34:10  διό συνετοί καρδίας ακούσατέ μου μη μοι είη έναντι κυρίου ασεβήσαι και έναντι παντοκράτορος ταράξαι το δίκαιον

34:11  αλλά αποδιδοί ανθρώπω καθά ποιεί έκαστος αυτών και εν τρίβω ανδρός ευρήσει αυτόν

34:12  οίει δε τον κύριον άτοπα ποιήσειν η ο παντοκράτωρ ταράξει κρίσιν ος εποίησε την γην

34:13  τις δε εστίν ο ποιών την υπ΄ ουρανόν και τα ενόντα πάντα

34:14  ει γαρ βούλοιτο συσχείν και το πνεύμα παρ΄ αυτώ κατασχείν

34:15  τελευτήσει πάσα σαρξ ομοθυμαδόν πας βροτός εις γην απελεύσεται όθεν και επλάσθη

34:16  ει δε μη νουθετή άκουε ταύτα ενωτίζου φωνήν ρημάτων

34:17  ίδε συ τον μισούντα άνομα και τον ολλύντα τους πονηρούς όντα αιώνιον δίκαιον

34:18  ασεβής ο λέγων βασιλεί παρανομείς ασεβέστατος τοις άρχουσιν

34:19  ος ουκ επαισχύνθη πρόσωπον εντίμου ουδέ οίδε τιμήν θέσθαι αδροίς θαυμασθήναι πρόσωπα αυτών

34:20  κενά δε αυτοίς αποβήσεται το κεκραγέναι και δείσθαι ανδρός εχρήσαντο γαρ παρανόμως εκκλεινομένων αδυνάτων

34:21  αυτός γαρ ορατής εστιν έργων ανθρώπων λέληθε δε αυτόν ουδέν ων πράσσουσιν

34:22  ουδέ εστι τόπος του κρυβήναι τους ποιούντας τα άνομα

34:23  ότι ουκ επ΄ άνδρα θήσει έτι

34:24  ο γαρ κύριος πάντας εφορά ο καταλαμβάνων ανεξιχνίαστα ένδοξά τε και εξαίσια ων ουκ έστιν αριθμός

34:25  ο γνωρίζων αυτών τα έργα και στρέψει νύκτα και ταπεινωθήσονται

34:26  έσβεσε δε ασεβείς ορατοί δε εναντίον αυτού

34:27  ότι εξέκλιναν εκ νόμου θεού δικαιώματα αυτού ουκ επέγνωσαν

34:28  του επαγαγείν επ΄ αυτόν κραυγήν πενήτων και κραυγήν πτωχών εισακούσεται

34:29  και αυτός ησυχίαν παρέξεται και τις καταδικάσεται και κρύψει πρόσωπον και τις όψεται αυτόν και κατά έθνους και κατά ανθρώπου ομού

34:30  βασιλεύων άνθρωπον υποκριτήν από δυσκολίας λαού

34:31  ότι προς τον ισχυρόν ο λέγων είληφα ουκ ενεχυράσω

34:32  άνευ εμαυτού όψομαι συ δείξόν μοι ει αδικίαν ειργασάμην ου μη προσθήσω

34:33  μη παρά σου αποτίσει αυτήν ότι συ απώση ότι συ εκλέξη και ουκ εγώ και τι έγνως λάλησον

34:34  διό συνετοί καρδίας ερούσι ταύτα ανήρ δε σοφός ακήκοέ μου το ρήμα

34:35  Ιωβ δε ουκ εν συνέσει ελάλησε τα δε ρήματα αυτού ουκ εν επιστήμη

34:36  ου μην δε αλλά μάθε Ιωβ μη δως έτι ανταπόκρισιν ώσπερ οι άφρονες

34:37  ίνα μη προσθώμεν εφ΄ αμαρτίαις ημών ανομία δε εφ΄ ημίν λογισθείη πολλά λαλούντων ρήματα εναντίον του κυρίου

Chapter 35

35:1  υπολαβών δε Ελιού λέγει

35:2  τι τούτο ηγήσω εν κρίσει συ τις ει ότι είπας δίκαιός ειμι εναντίον κυρίου

35:3  οτι ερείς τι ποιήσω αμαρτών

35:4  εγώ σοι δώσω απόκρισιν και τοις τρισί φίλοις σου

35:5  ανάβλεψον εις τον ουρανόν και ίδε κατάμαθε νέφη ως υψηλά από σου

35:6  ει ήμαρτες τι πράξεις ει δε και πολλά ηνόμησας τι δύνασαι ποιήσαι

35:7  επεί ουν δίκαιος ει τι δώσεις αυτώ η τι εκ χειρός σου λήψεται

35:8  ανδρί τω ομοίω σου η ασέβειά σου και υιώ ανθρώπου η δικαιοσύνη σου

35:9  από πλήθους συκοφαντούμενοι κεκράξονται βοήσονται από βραχίονος πολλών

35:10  και ουκ είπε που εστιν ο θεός ο ποιήσας με ο κατατάσσων φυλακάς νυκτερινάς

35:11  ο διορίζων με από τετραπόδων γης από δε πετεινών ουρανού

35:12  εκεί κεκράξονται και ου μη εισακούση και από ύβρεως πονηρών

35:13  άτοπα γαρ βούλεται ου ιδείν ο κύριος αυτός γαρ ο παντοκράτωρ

35:14  ορατής εστι των συντελούντων τα άνομα και σώσει με κρίθητι δε εναντίον αυτού ει δύνασαι αινέσαι αυτόν ως έστι

35:15  και νυν ότι ουκ έστιν επισκεπτόμενος οργήν αυτού και ουκ έγνω παραπτώματι σφόδρα

35:16  και Ιωβ ματαίως ανοίγει το στόμα αυτού εν αγνωσία ρήματα βαρύνει

Chapter 36

36:1  προσθείς δε έτι Ελιού λέγει

36:2  μείνόν με μικρόν έτι ίνα διδάξω σε έτι γαρ εν εμοί εστι λέξις

36:3  αναλαβών την επιστήμην μου μακράν έργοις δε μου

36:4  δίκαια ερώ επ΄ αληθείας και ουκ άδικα ρήματα αδίκως συνιείς

36:5  γίνωσκε δε ότι ο κύριος ου μη αποποιήσηται τον άκακον δυνατός ισχύϊ καρδίαν

36:6  ασεβή ου μη ζωοποιήση και κριμα πτωχών δώσει

36:7  ουκ αφελεί από δικαίου οφθαλμούς αυτού και μετά βασιλέων εις θρόνον καθιεί αυτούς εις νίκος και υψωθήσονται

36:8  και οι πεπεδημένοι εν χειροπέδαις συσχεθήσονται εν σχοινίοις πενίας

36:9  και αναγγελεί αυτοίς τα έργα αυτών και τα παραπτώματα αυτών ότι ισχύσουσιν

36:10  αλλά του δικαίου εισακούσεται και είπεν ότι επιστραφήσονται εξ αδικίας

36:11  εάν ακούσωσι και δουλεύσωσι συντελέσουσι τας ημέρας αυτών εν αγαθοίς και τα έτη αυτών εν ευπρεπείαις

36:12  ασεβείς δε ου διασώζει παρά το μη βούλεσθαι αυτούς ειδέναι τον κύριον και διότι νουθετούμενοι ανήκοοι ήσαν

36:13  και υποκριταί καρδία τάξουσι θυμόν ου βοήσονται ότι έδησεν αυτούς

36:14  αποθάνοι τοίνυν εν νεότητι η ψυχή αυτών η δε ζωή αυτών τιτρωσκομένη υπό αγγέλων

36:15  ανθ΄ ων έθλιψαν ασθενή και αδύνατον κρίμα δε πραέων εκθήσει

36:16  και προς επεί ηπάτησεν εκ στόματος εχθρού άβυσσος κατάχυσις υποκάτω αυτής και κατέβη τράπεζά σου πλήρης πιότητος

36:17  ουχ υστερήσει δε από δικαίων κρίμα

36:18  θυμός δε επ΄ ασεβείς έσται δι΄ ασεβείας δώρων ων εδέχοντο επ΄ αδικίαις

36:19  μη σε εκκλινάτω εκών ο νους δεήσεως εν ανάγκη όντων αδυνάτων και πάντας τους κραταιούντας ισχύν

36:20  μη εξελκύσης την νύκτα του αναβήναι άλλους αντ΄ αυτών

36:21  αλλά φύλαξαι μη πράξης άτοπα από τούτων γαρ εξείλου από πτωχείας

36:22  ιδού ο ισχυρός κραταιώσει εν ισχύϊ αυτού τις γαρ εστι κατ΄ αυτόν δυνάστης

36:23  τις δε εστιν ο ετάζων αυτού τα έργα η τις ο είπας έπραξεν άδικα

36:24  μνήσθητι ότι μεγάλα τα έργα αυτού εστιν ων ήρξαν άνδρες

36:25  πας άνθρωπος είδεν εν εαυτώ όσοι τιτρωσκόμενοί εισι βροτοί

36:26  ιδού ο ισχυρός πολύς και ου γνωσόμεθα αριθμός ετών αυτού και απέραντος

36:27  αριθμηταί δε αυτώ σταγόνες υετού και επιχυθήσονται υετώ εις νεφέλην

36:28  ρυήσονται παλαιώματα εσκίασε δε νέφη επί αμυθήτων βροτών

36:29  και εάν συνή επεκτάσεις νεφέλης ισότητα σκηνής αυτού

36:30  ιδού εκτένει επ΄ αυτήν ηδώ και ριζώματα της θαλάσσης εκάλυψεν

36:31  εν γαρ αυτοίς κρινεί λαούς δώσει τροφήν τω ισχύοντι

36:32  επί χειρών εκάλυψε φως και ενετείλατο περί αυτής εν απαντώντι

36:33  αναγγελεί περί αυτού φίλον αυτού κτήσις και περί αδικίας

Chapter 37

37:1  και από ταύτης εταράχθη η καρδία μου και απερρύη εκ του τόπου αυτής

37:2  άκουε ακοήν εν οργή θυμού κυρίου και μελέτη εκ στόματος αυτού εξελεύσεται

37:3  υποκάτω παντός του ουρανού η αρχή αυτού και το φως αυτού επί πτερύγων της γης

37:4  οπίσω αυτού βοήσεται φωνή βροντήσει εν φωνή ύβρεως αυτού και ουκ ανταλλάξει αυτούς ότι ακούσει φωνήν αυτού

37:5  βροντήσει ο ισχυρός εν φωνή αυτού θαυμασία ώραν έθετο κτήνεσιν οίδασι δε κοίτης τάξιν επί τούτοις πάσιν ουκ εξίσταταί σου η διάνοια ουδέ διαλλάσσεταί σου η καρδία από σώματος εποίησε γαρ μεγάλα α ουκ ήδειμεν

37:6  συντάσσων χιόνι γίνου επί γης και χειμών υετόν δυναστείας αυτού

37:7  εν χειρί παντός ανθρώπου κατασφραγίζει ίνα γνώ πας άνθρωπος την εαυτού ασθένειαν

37:8  εισήλθε δε θηρία υπό την σκέπην ησύχασαν δε επί κοίτης

37:9  εκ ταμιείων επέρχονται οδύναι από δε ακρωτηρίων ψύχος

37:10  και από πνοής ισχυρού δώσει πάγος οιακίζει δε το ύδωρ ως εάν βούληται

37:11  και εκλεκτόν καταπλάσσει νεφέλη διασκορπιεί νέφος φως αυτού

37:12  και αυτός κυκλώματα διαστρέψει εν θεεβουλαθώθ εις έργα αυτών πάντα όσα αν εντείληται αυτοίς

37:13  ταύτα συντέτακται παρ΄ αυτού επί της γης εάν εις παιδείαν εάν εις την γην αυτού εάν εις έλεος ευρήσει αυτόν

37:14  ενωτίζου ταύτα Ιωβ στήθι νουθετού δύναμιν κυρίου

37:15  οίδαμεν ότι ο θεός έθετο τα έργα αυτού φως ποιήσας εκ σκότους

37:16  επίσταται δε διάκρισιν νεφών εξαίσια δε πτώματα πονηρών

37:17  σου δε η στολή θερμή ησυχάζεται δε επί της γης από νότου

37:18  στερεώσεις μετ΄ αυτού εις παλαιώματα ισχυραί ως οράσις επιχύσεως

37:19  διατί δίδαξόν με τι ερούμεν αυτώ και παυσώμεθα πολλά λέγοντες

37:20  μη βίβλος η γραμματεύς μοι παρέστηκεν ίνα άνθρωπον εστηκώς κατασιωπήσω

37:21  πάσι δε ουχ ορατόν το φως τηλαυγές εστιν εν τοις παλαιώμασιν ώσπερ το παρ΄ αυτού επί νεφών

37:22  από βορρά νέφη χρυσαυγούντα επί τούτοις μεγάλη η δόξα και τιμή παρά παντοκράτορος

37:23  και ουχ ευρίσκομεν άλλον όμοιον τη ισχύϊ αυτού ο τα δίκαια κρίνων ουκ οίει εισακούειν αυτόν

37:24  διο φοβηθήσονται αυτόν οι άνθρωποι φοβηθήσονται δε αυτόν και οι σοφοί καρδία

Chapter 38

38:1  μετά δε το παύσασθαι Ελιού της λέξεως είπεν ο κύριος τω Ιωβ διά λαίλαπος και νεφέλης

38:2  τις ούτος ο κρύπτων βουλήν συνέχων δε ρήματα εν καρδία εμέ δε οίεται κρύπτειν

38:3  ζώσαι ώσπερ ανήρ την οσφύν σου ερωτήσω δε σε συ δε μοι αποκρίθητι

38:4  που ης εν τω θεμελιούν με την γην απάγγελον δε μοι ει επίστη σύνεσιν

38:5  τις έθετο τα μέτρα αυτής ει οίδας η τις ο επαγαγών σπαρτίον επ΄ αυτής

38:6  επί τίνος οι κρίκοι αυτής πεπήγασι τις δε εστιν ο βαλών λίθον γωνιαίον επ΄ αυτής

38:7  ότε εγενήθησαν άστρα ήνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου

38:8  έφραξα δε θάλασσαν πύλαις ότε εμαίμασσεν εκ κοιλίας μητρός αυτής εκπορευομένη

38:9  εθέμην δε αυτή νέφος αμφίασιν ομίχλη δε αυτήν εσπαργάνωσα

38:10  εθέμην δε αυτή όρια περιθείς κλείθρα και πύλας

38:11  είπα δε αυτή μέχρι τούτου ελεύση και ουχ υπερβήση αλλ΄ εν σεαυτή συντριβήσονταί σου τα κύματα

38:12  η επί σου συντέταχα φέγγος πρωϊνόν Εωσφόρος δε είδε την εαυτού τάξιν

38:13  επιλαβέσθαι πτερύγων γης εκτινάξαι ασεβείς εξ αυτής

38:14  η συ λαβών γης πηλόν έπλασας ζώον και λαλητόν αυτόν έθου επί γης

38:15  αφείλες δε από ασεβών το φως βραχίονα δε υπερηφάνων συνέτριψας

38:16  ήλθες επί πηγήν θαλάσσης εν δε ίχνεσιν αβύσσου περιεπάτησας

38:17  ανοίγονται δε σοι φόβω πύλαι θανάτου πυλωροί δε άδου ιδόντες σε έπτηξαν

38:18  νενουθέτησαι δε το εύρος της υπ΄ ουρανόν ανάγγειλον δη μοι πόση τις εστι

38:19  ποία δε γη αυλίζεται το φως σκότους δε ποίος ο τόπος

38:20  ει αγάγοις με εις όρια αυτών ει δε και επίστασαι τρίβους αυτών

38:21  οίδας άρα ότι τότε γεγέννησαι αριθμός δε ετών σου πολύς

38:22  ήλθες δε επί θησαυρούς χιόνος θησαυρούς δε χαλάζης εώρακας

38:23  απόκειται δε σοι εις ώραν εχθρών εις ημέραν πολέμου και μάχης

38:24  πόθεν δε εκπορεύεται πάχνη η διασκεδάννυται νότος εις την υπ΄ ουρανόν

38:25  τις δε ητοίμασεν υετώ λάβρω ρύσιν οδόν δε κυδοιμώ

38:26  του υετίσαι επί γην ου ουκ ανήρ έρημον ου ουχ υπάρχει άνθρωπος εν αυτή

38:27  του χορτάσαι άβατον και αοίκητον και του εκβλαστήσαι έξοδον χλόης

38:28  τις εστίν υετού πατήρ τις δε εστίν ο τετοκώς βώλους δρόσου

38:29  εκ γαστρός δε τίνος εκπορεύεται ο κρύσταλλος πάχνην δε εν ουρανώ τις τέτοκεν

38:30  η καταβαίνει ώσπερ ύδωρ ρέον πρόσωπον δε αβύσσου τις έπτηξε

38:31  συνήκας δε δεσμόν Πλειάδος και φραγμόν Ωρίωνος ήνοιξας

38:32  η διανοίξεις Μαζουρώθ εν καιρώ αυτού και Έσπερον επί κόμης αυτού άξεις αυτόν

38:33  επίστασαι δε τροπάς ουρανού η τα υπ΄ ουρανόν ομοθυμαδόν γινόμενα

38:34  καλέσεις δε νέφος φωνή και τρόμω ύδατος λάβρου υπακούσεταί σοι

38:35  αποστελείς δε καραυνούς και πορεύσονται ερούσι δε σοι τι εστί

38:36  τις δε έδωκε γυναιξίν υφάσματος σοφίαν η ποικιλτικήν επιστήμην

38:37  τις δε ο αριθμών νέφη σοφία ουρανόν δε εις γην έκλινε

38:38  κέχυται δε ώσπερ γη κονία κεκόλληκα δε αυτόν ώσπερ λίθω κύβον

38:39  θηρεύσεις δε λέουσι βοράν ψυχάς δε δρακόντων εμπλήσεις

38:40  δεδοίκασι γαρ εν κοίταις αυτών κάθηνται δε εν ύλαις ενεδρεύοντες

38:41  τις δε ητοίμασε κόρακι βοράν νεοσσοί γαρ αυτού προς κύριον κεκράγασι πλανώμενοι τα σίτα ζητούντες

Chapter 39

39:1  ει έγνως καιρόν τοκετού τραγελάφων πέτρας εφύλαξας δε ωδίνας ελάφων

39:2  ηρίθμησας δε μήνας αυτών πλήρεις τοκετού ωδίνας δε αυτών έλυσας

39:3  εξέθρεψας δε αυτών τα παιδία έξω φόβου ωδίνας δε αυτών εξαποστελείς

39:4  απορρήξουσι τα τέκνα αυτών πληθυνθήσονται εν γεννήματι εξελεύσονται και ου μη ανακάμψουσιν αυτοίς

39:5  τις δε εστίν ο αφείς όνον άγριον ελεύθερον δεσμούς δε αυτού τις έλυσεν

39:6  εθέμην δε την δίαιταν αυτού έρημον και τα σκηνώματα αυτού αλμυρίδα

39:7  καταγελών πολυοχλίας πόλεως μέμψιν δε φορολόγου ουκ ακούων

39:8  κατασκέψεται όρη νομήν αυτού και οπίσω παντός χλωρού ζητεί

39:9  βουλήσεται δε σοι μονόκερος δουλεύσαι η κοιμηθήναι επί φάτνης σου

39:10  δήσεις δε εν ιμάσι ζυγόν αυτού η ελκύσει σου αύλακας εν πεδίω

39:11  πέποιθας δε επ΄ αυτώ ότι πολλή ισχύς αυτού επαφήσεις δε αυτώ τα έργα σου

39:12  πιστεύσεις δε ότι αποδώσει σοι τον σπόρον εισοίσει δε σου τον άλωνα

39:13  πτέρυξ τερπομένων νεελάσσα εάν συλλάβη ασίδα και νέσσα

39:14  ότι αφήσει εις γην τα ωά αυτής και επί χουν θάλψει

39:15  και επελάθετο ότι πους σκορπιεί και θηρία αγρού καταπατήσει

39:16  απεσκλήρυνε τα τέκνα αυτής ώστε μη εαυτήν εις κενόν εκοπίασεν άνευ φόβου

39:17  ότι κατεσιώπησεν αυτή ο θεός σοφίαν και ουκ εμέρισεν αυτή εν τη συνέσει

39:18  κατά καιρόν εν ύψει υψώσει καταγελάσεται ίππου και του επιβάτου αυτού

39:19  η συ περιέθηκας ίππω δύναμιν ενέδυσας δε τραχήλω αυτού φόβον

39:20  περιέθηκας δε αυτώ πανοπλίαν δόξα δε στήθεων αυτού τόλμη

39:21  ανορύσσων εν πεδίω γαυριά εκπορεύεται δε εις πεδίον εν ισχύϊ

39:22  συναντών βέλη καταγελά και ου μη αποστραφή από σιδήρου

39:23  επ΄ αυτώ γαυριά τόξον και μάχαιρα

39:24  και οργή αφανιεί την γην ου μη πιστεύση έως αν σημάνη σάλπιγξ

39:25  σάλπιγγος δε σημαινούσης λέγει εύγε πόρρωθεν δε οσφραίνεται πολέμου συν άλματι και κραυγή

39:26  εκ δε της σης επιστήμης έστηκεν ιέραξ αναπετάσας τας πτέρυγας ακίνητος καθορών τα προς νότον

39:27  επί δε τω σω προστάγματι υψούται αετός γυψ δε επί νοσσιάς αυτού καθεσθείς αυλίζεται

39:28  επ΄ εξοχή πέτρας και αποκρύφω

39:29  εκείσε ων ζητεί τα σίτα πόρρωθεν οι οφθαλμοί αυτού σκοπεύουσι

39:30  νεοσσοί δε αυτού φύρονται εν αίματι ου δ΄ αν ώσι τεθνεώτες παραχρήμα ευρίσκονται

Chapter 40

40:1  και απεκρίθη κύριος ο θεός τω Ιωβ και είπε

40:2  μη κρίσιν μετά ικανού κρίνεις ελέγχων θεόν αποκριθήσεται αυτώ

40:3  υπολαβών δε Ιωβ λέγει τω κυρίω

40:4  τι έτι εγώ κρίνομαι νουθετούμενος και ελέγχων κύριον ακούων τοιαύτα ουθέν ων εγώ δε τίνα απόκρισιν δω προς ταύτα χείρα θήσω επί στόματι μου

40:5  άπαξ λελάληκα επι δε τω δευτέρω ου προσθήσω

40:6  έτι δε υπολαβών ο κύριος είπε τω Ιωβ εκ του νέφους

40:7  μη αλλά ζώσαι ώσπερ ανήρ την οσφύν σου ερωτήσω δε σε συ δε μοι αποκρίθητι

40:8  η αποποίη μου το κρίμα οίει δε με άλλως σοι κεχρηματικέναι η ίνα αναφανής δίκαιος

40:9  η βραχίων σοι εστι κατά του κυρίου η φωνή κατ΄ αυτόν βροντάς

40:10  ανάλαβε δε ύψος και δύναμιν δόξαν δε και τιμήν αμφίασαι

40:11  απόστειλον δε αγγέλους οργή πάντα δε υβριστήν ταπείνωσον

40:12  υπερήφανον δε σβέσον σήψον δε ασεβείς παραχρήμα

40:13  κρύψον δε εις γην ομοθυμαδόν τα δε πρόσωπα αυτών ατιμίας έμπλησον

40:14  και γε εγώ ομολογήσω άρα ότι δύναται η δεξιά σου σώσαι

40:15  αλλά δη ιδού θηρία παρά σοι χόρτον ίσα βουσίν εσθίει

40:16  ιδού δη η ισχύς αυτού επ΄ οσφύϊ η δε δύναμις αυτού επ΄ ομφαλού γαστρός

40:17  έστησεν ουράν ως κυπάρισσον τα δε νεύρα αυτού συμπέπλεκται

40:18  αι πλευραί αυτού πλευραί χάλκειαι η δε ράχις αυτού σίδηρος χυτός

40:19  τουτ΄ έστιν αρχή πλάσματος κυρίου πεποιημένον εγκαταπαίζεσθαι υπό των αγγέλων αυτού

40:20  επελθών δε επ΄ όρος ακρότομον εποίησε χαρμονήν τετράποσιν εν τω ταρτάρω

40:21  υπό παντοδαπά δένδρα κοιμάται παρά πάπυρον και κάλαμον και βούτομον

40:22  σκιάζονται δε αυτώ δένδρα συν οροδάμνοις και κλώνες άγνου

40:23  εάν γένηται πλημμύρα ου μη αισθηθή πέποιθεν ότι προσκρούσει ο Ιορδάνης εις το στόμα αυτού

40:24  εν τω οφθαλμώ αυτού δέξεται αυτόν ενσκολιευόμενος τρήσει ρίνα

Chapter 41

41:1  άξεις δε δράκοντα εν αγκίστρω περιθήσεις δε φορβέαν περί ρίνα αυτού

41:2  η δήσεις κρίκον εν τω μυκτήρι αυτού ψελλίω δε τρυπήσεις το χείλος αυτού

41:3  λαλήσει δε σοι δεήσεις ικετηρίας μαλακώς

41:4  θήσεται δε μετά σου διαθήκην λήψη δε αυτόν δούλον αιώνιον

41:5  παίξη δε εν αυτώ ώσπερ ορνέω η δήσεις αυτόν ώσπερ στρουθίον παιδίω

41:6  ενσιτούνται δε εν αυτώ έθνη μεριτεύονται δε αυτόν Φοινίκων έθνη

41:7  παν δε πλωτόν συνελθόν ου μη ενέγκωσι βύρσαν μίαν ουράς αυτού και εν πλοίοις αλιέων κεφαλήν αυτού

41:8  επιθήσεις δε αυτώ χείρα μνησθείς πόλεμον τον γινόμενον εν σώματι αυτού και μηκέτι γινέσθω

41:9  ουχ εώρακας αυτόν ουδέ επί τοις λεγομένοις τεθαύμακας

41:10  ου δέδοικας ότι ητοίμασταί μοι τις γαρ εστίν ο εμοί αντιστάς

41:11  η τις αντιστήσεταί μοι και υπομενεί ει πάσα η υπ΄ ουρανόν εμή εστιν

41:12  ου σιωπήσομαι δι΄ αυτόν και λόγον δυνάμεως ελεήσει τον ίσον αυτώ

41:13  τις αποκαλύψει πρόσωπον ενδύσεως αυτού εις δε πτύξιν θώρακος αυτού τις αν εισέλθοι

41:14  πύλας προσώπου αυτού τις ανοίξει κύκλω οδόντων αυτού φόβος

41:15  τα έγκατα αυτού ασπίδες χαλκαί σύνδεσμος δε αυτού ώσπερ σμυρίτης λίθος

41:16  εις του ενός κολλώνται πνεύμα δε ου μη διέλθη αυτόν

41:17  ως ανήρ τω αδελφώ αυτού προσκολληθήσονται συνέχονται και ου μη αποσπασθώσιν

41:18  εν πταρμώ αυτού επιφαύσκεται φέγγος οι δε οφθαλμοί αυτού είδος Εωσφόρου

41:19  εκ στόματος αυτού εκπορεύονται λαμπάδες καιόμεναι και διαρριπτούνται εσχάραι πυρός

41:20  εκ μυκτήρων αυτού εκπορεύεται καπνός καμίνου καιομένης πυρί ανθράκων

41:21  η ψυχή αυτού άνθρακες φλοξ δε εκ στόματος αυτού εκπορεύεται

41:22  εν δε τραχήλω αυτού αυλίζεται δύναμις έμπροσθεν αυτού τρέχει απώλεια

41:23  σάρκες δε σώματος αυτού κεκόλληνται καταχέει επ΄ αυτόν ου σαλευθήσεται

41:24  η καρδία αυτού πέπηγεν ώσπερ λίθος έστηκε δε ώσπερ άκμων ανήλατος

41:25  στραφέντος δε αυτού φόβος θηρίοις τετράποσιν επί γης αλλομένοις

41:26  εάν συναντήσωσιν αυτώ λόγχαι ουθέν ου μη πτοήσωσι δόρυ και θώρακα

41:27  ήγηται μεν γαρ σίδηρον άχυρα χαλκόν δε ώσπερ ξύλον σαθρόν

41:28  ου μη τρώσει αυτόν τόξον χάλκειον ήγηται πετρόβολον μεν χόρτον

41:29  ως καλάμη ελογίσθησαν σφύραι καταγελά δε σεισμού πυρφόρου

41:30  η στρωμνή αυτού οβελίσκοι οξείς πας δε χρυσός θαλάσσης επ΄ αυτόν ώσπερ πηλός αμύθητος

41:31  άναζει την άβυσσον ώσπερ χαλκείον ήγηται δε την θάλασσαν ώσπερ εξάλειπτρον

41:32  τον δε τάρταρον της αβύσσου ώσπερ αιχμάλωτον ελογίσατο άβυσσον εις περίπατον

41:33  ουκ έστιν ουδέν επί της γης όμοιον αυτώ πεποιημένον εγκαταπαίζεσθαι υπό των αγγέλων μου

41:34  παν υψηλόν ορά αυτός δε βασιλεύς πάντων των εν τοις ύδασιν

Chapter 42

42:1  υπολαβών δε Ιωβ τω κυρίω λέγει

42:2  οίδα ότι πάντα δύνασαι αδυνατεί δε σοι ουδέν

42:3  τις γαρ εστιν ο κρύπτων σε βουλήν φειδόμενος δε ρημάτων και σε οίεται κρύπτειν τις δε αναγγελεί μοι α ουκ ήδειν μεγάλα και θαυμαστά α ουκ επιστάμην

42:4  άκουσον δε μου κύριε ίνα καγώ λαλήσω ερωτήσω δε σε συ δε με δίδαξον

42:5  ακοήν μεν ωτός ήκουόν σου το πρότερον νυνί δε ο οφθαλμός μου εώρακέ σε

42:6  διό εφαύλισα εμαυτόν και ετάκην ήγημαι δε εμαυτόν γην και σποδόν

42:7  εγένετο δε μετά το λαλήσαι τον κύριον πάντα τα ρήματα ταύτα τω Ιωβ είπεν ο κύριος Ελιφάζ τω Θαιμανίτη ήμαρτες συ και οι δύο φίλοι σου ου γαρ ελαλήσατε ενώπιόν μου αληθές ουδέν ώσπερ ο θεράπων μου Ιωβ

42:8  νυν δε λάβετε επτά μόσχους και επτά κριούς και πορεύθητε προς τον θεράποντά μου Ιωβ και ποιήσει κάρπωσιν περί υμών ότι ει μη πρόσωπον αυτού λήψομαι ει μη γαρ δι΄ αυτόν απώλεσα αν υμάς ου γαρ ελαλήσατε αληθές κατά του θεράποντός μου Ιωβ

42:9  επορεύθη δε Ελιφάζ ο Θαιμανίτης και Βαλδάδ ο Σαυχίτης και Σωφάρ ο Μιναίος και εποίησαν καθώς συνέταξεν αυτοίς ο κύριος και έλυσε την αμαρτίαν αυτοις διά Ιωβ

42:10  ο δε κύριος ηύξησε τον Ιωβ ευξαμένου δε αυτού και περί των φίλων αυτού αφήκεν αυτοίς την αμαρτίαν έδωκε δε ο κύριος διπλά όσα ην εμπροσθεν Ιωβ εις διπλασιασμόν

42:11  ήκουσαν δε πάντες οι αδελφοί αυτού και αι αδελφαί αυτού πάντα τα συμβεβήκοτα αυτώ και ήλθον προς αυτόν και πάντες όσοι ήδεισαν αυτόν εκ πρώτου φαγόντες δε και πιόντες παρ΄ αυτώ παρεκάλεσαν αυτόν και εθαύμασαν επί πάσιν οις επήγαγεν επ΄ αυτώ ο κύριος έδωκε δε αυτώ έκαστος αμνάδα μίαν και τετράδραχμον χρυσούν άσημον

42:12  ο δε κύριος ευλόγησε τα έσχατα Ιωβ η τα έμπροσθεν ην δε τα κτήνη αυτού πρόβατα μύρια τετρακισχίλια κάμηλοι εξακισχίλιαι ζεύγη βοών χίλια όνοι θήλειαι νομάδες χίλιαι

42:13  γεννώνται δε αυτώ υιοί επτά και θυγατέρες τρεις

42:14  και εκάλεσε την μεν πρώτην ημέραν την δε δευτέραν Κασίαν την δε τρίτην Αμαλθαίας κέρας

42:15  και ουχ ευρέθησαν κατά τας θυγατέρας Ιωβ βελτίους αυτών εν τη υπ΄ ουρανόν έδωκε δε αυταίς ο πατήρ κληρονομίαν εν τοις αδελφοίς

42:16  έζησε δε Ιωβ μετά την πληγήν έτη εκατόν τεσσαράκοντα και είδεν Ιωβ τους υιούς αυτού και τους υιούς των υιών αυτού τετάρτην γενεάν

42:17  και ετελεύτησεν Ιωβ πρεσβύτερος και πλήρης ημερών