ABPGRK - Psalms

Chapter 1

1:1  μακάριος ανήρ ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν

1:2  αλλ΄ η εν τω νόμω κυρίου το θέλημα αυτού και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός

1:3  και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται και πάντα όσα αν ποιή κατευοδωθήσεται

1:4  ουχ ούτως οι ασεβείς ουχ ούτως αλλ΄ η ωσεί χνούς ον εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου της γης

1:5  διά τούτο ουκ αναστήσονται οι ασεβείς εν κρίσει ουδέ αμαρτωλοί εν βουλή δικαίων

1:6  ότι γινώσκει κύριος οδόν δικαίων και οδός ασεβών απολείται

Chapter 2

2:1  ινατί εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά

2:2  παρέστησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν επιτοαυτό κατά του κυρίου και κατά του χριστού αυτού

2:3  διαρρήξωμεν τους δεσμούς αυτών και απορρίψωμεν αφ΄ ημών τον ζυγόν αυτών

2:4  ο κατοικών εν ουρανοίς εκγελάσεται αυτούς και ο κύριος εκμυκτηριεί αυτούς

2:5  τότε λαλήσει προς αυτούς εν οργή αυτού και εν τω θυμώ αυτού ταράξει αυτούς

2:6  εγώ δε κατεστάθην βασιλεύς υπ΄ αυτού επί Σιών όρος το άγιον αυτού

2:7  διαγγέλλων το πρόσταγμα κυρίου κύριος είπε προς με υιός μου ει συ εγώ σήμερον γεγέννηκά σε

2:8  αίτησαι παρ΄ εμού και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου και την κατάσχεσίν σου τα πέρατα της γης

2:9  ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά ως σκεύη κεραμέως συντρίψεις αυτούς

2:10  και νυν βασιλείς σύνετε παιδεύθητε πάντες οι κρίνοντες την γην

2:11  δουλεύσατε τω κυρίω εν φόβω και αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω

2:12  δράξασθε παιδείας μήποτε οργισθή κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίας όταν εκκαυθή εν τάχει ο θυμός αυτού μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτώ

Chapter 3

3:1  κύριε τι επληθύνθησαν οι θλίβοντές με πολλοί επανίστανται επ΄ εμέ

3:2  πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου ουκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω θεώ αυτού διάψαλμα

3:3  συ δε κύριε αντιλήπτωρ μου ει δόξα μου και υψών την κεφαλήν μου

3:4  φωνή μου προς κύριον εκέκραξα και επήκουσέ μου εξ όρους αγίου αυτού

3:5  εγώ δε εκοιμήθην και ύπνωσα εξηγέρθην ότι κύριος αντιλήψεταί μου

3:6  ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι

3:7  ανάστα κύριε σώσόν με ο θεός μου ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας

3:8  του κυρίου η σωτηρία και επί τον λαόν σου η ευλογία σου

Chapter 4

4:1  εν τω επικαλείσθαί με εισήκουσέ μου ο θεός της δικαιοσύνης μου εν θλίψει επλάτυνάς με οικτείρησόν με και εισάκουσον της προσευχής μου

4:2  υιοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι ινατί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος

4:3  και γνώτε ότι εθαυμάστωσε κύριος τον όσιον αυτού κύριος εισακούσεταί μου εν τω κεκραγέναι με προς αυτόν

4:4  οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε α λέγετε εν ταις καρδίαις υμών επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε διάψαλμα

4:5  θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης και ελπίσατε επί κύριον

4:6  πολλοί λέγουσι τις δείξει ημίν τα αγαθά εσημειώθη εφ΄ ημάς το φως του προσώπου σου κύριε

4:7  έδωκας ευφροσύνην εις την καρδίαν μου από καρπού σίτου οίνου και ελαίου αυτών επληθύνθησαν

4:8  εν ειρήνη επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω ότι συ κύριε κατά μονας επ΄ ελπίδι κατώκισάς με

Chapter 5

5:1  τα ρήματά μου ενώτισαι κύριε σύνες της κραυγής μου

5:2  πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου ο βασιλεύς μου και ο θεός μου ότι προς σε προσεύξομαι κύριε

5:3  τοπρωϊ εισακούση της φωνής μου τοπρωϊ παραστήσομαί σοι και επόψει με

5:4  ότι ουχί θεός θέλων ανομίαν συ ει ουδέ παροικήσει σοι πονηρευόμενος

5:5  ουδέ διαμενούσι παράνομοι κατέναντι των οφθαλμών σου εμίσησας πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν

5:6  απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται κύριος

5:7  εγώ δε εν τω πλήθει του ελέους σου εισελεύσομαι εις τον οίκον σου προσκυνήσω προς ναόν άγιόν σου εν φόβω σου

5:8  κύριε οδήγησόν με εν τη δικαιοσύνη σου ένεκα των εχθρών μου κατεύθυνον ενώπιόν σου την οδόν μου

5:9  ότι ουκ έστιν εν τω στόματι αυτών αλήθεια η καρδία αυτών ματαία τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν

5:10  κρίνον αυτούς ο θεός αποπεσάτωσαν από των διαβουλιών αυτών κατά το πλήθος των ασεβειών αυτών έξωσον αυτούς ότι παρεπίκρανάν σε κύριε

5:11  και ευφρανθείησαν πάντες ελπίζοντες επί σε εις αιώνα αγαλλιάσονται και κατασκηνώσεις εν αυτοίς και καυχήσονται εν σοι οι αγαπώντες το όνομά σου

5:12  ότι συ ευλογήσεις δίκαιον κύριε ως όπλω ευδοκίας εστεφάνωσας ημάς

Chapter 6

6:1  κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με

6:2  ελέησόν με κύριε ότι ασθενής ειμί ίασαί με κύριε ότι εταράχθη τα οστά μου

6:3  και η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα και συ κύριε έως πότε

6:4  επίστρεψον κύριε ρύσαι την ψυχήν μου σώσόν με ένεκεν του ελέους σου

6:5  ότι ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου εν δε τω άδη τις εξομολογήσεταί σοι

6:6  εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου λούσω καθ΄ εκάστην νύκτα την κλίνη μου εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω

6:7  εταράχθη από θυμού ο οφθαλμός μου επαλαιώθην εν πάσι τοις εχθροίς μου

6:8  απόστητε απ΄ εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν ότι εισήκουσε κύριος της φωνής του κλαυθμού μου

6:9  ήκουσε κύριος της δεήσεώς μου κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο

6:10  αισχυνθείησαν και ταραχθείησαν πάντες οι εχθροί μου αποστραφείησαν και καταισχυνθείησαν σφόδρα διά τάχους

Chapter 7

7:1  κύριε ο θεός μου επί σοι ήλπισα σώσόν με εκ πάντων των διωκόντων με και ρύσαί με

7:2  μήποτε αρπάση ως λέων την ψυχήν μου μη όντος λυτρουμένου μηδέ σώζοντος

7:3  κύριε ο θεός μου ει εποίησα τούτο ει έστιν αδικία εν χερσί μου

7:4  ει ανταπέδωκα τοις ανταποδιδούσί μοι κακά αποπέσοιμι άρα από των εχθρών μου κενός

7:5  καταδιώξαι άρα ο εχθρός την ψυχήν μου και καταλάβοι και καταπατήσαι εις γην την ζωήν μου και την δόξαν μου εις χουν κατασκηνώσαι

7:6  ανάστηθι κύριε εν οργή σου υψώθητι εν τοις πέρασι των εχθρών σου και εξεγέρθητι κύριε ο θεός μου εν προστάγματι ω ενετείλω

7:7  και συναγωγή λαών κυκλώσει σε και υπέρ ταύτης εις ύψος επίστρεψον

7:8  κύριος κρινεί λαούς κρίνόν με κύριε κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την ακακίαν μου επ΄ εμοί

7:9  συντελεσθήτω δη πονηρία αμαρτωλών και κατευθυνείς δίκαιον ετάζων καρδίας και νεφρούς ο θεός δικαιώς

7:10  η βοήθειά μου παρά του θεού του σώζοντος τους ευθείς τη καρδία

7:11  ο θεός κριτής δίκαιος και ισχυρός και μακρόθυμος μη οργήν επάγων καθ΄ εκάστην ημέραν

7:12  εάν μη επιστραφήτε την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό

7:13  και εν αυτώ ητοίμασε σκεύη θανάτου τα βέλη αυτού τοις καιομένοις εξειργάσατο

7:14  ιδού ωδίνησεν αδικίαν συνέλαβε πόνον και έτεκεν ανομίαν

7:15  λάκκον ώρυξε και ανέσκαψεν αυτόν και εμπεσείται εις βόθρον ον ειργάσατο

7:16  επιστρέψει ο πόνος αυτού εις κεφαλήν αυτού και επί κορυφήν αυτού η αδικία αυτού καταβήσεται

7:17  εξομολογήσομαι τω κυρίω κατά την δικαιοσύνην αυτού και ψάλω τω ονόματι κυρίου του υψίστου

Chapter 8

8:1  κύριε ο κυριός ημών ως θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη ότι επήρθη η μεγαλοπρέπειά σου υπεράνω των ουρανών

8:2  εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον ένεκα των εχθρών σου του καταλύσαι εχθρόν και εκδικητήν

8:3  ότι όψομαι τους ουρανούς έργα των δακτύλων σου σελήνην και αστέρας α συ εθεμελίωσας

8:4  τι εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού η υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν

8:5  ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ΄ αγγέλους δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν

8:6  και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού

8:7  πρόβατα και βόας απάσας έτι δε και τα κτήνη του πεδίου

8:8  τα πετεινά του ουρανού και τους ιχθύας της θαλάσσης τα διαπορεύομενα τρίβους θαλασσών

8:9  κύριε ο κυριός ημών ως θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη

Chapter 9

9:1  εξομολογήσομαί σοι κύριε εν όλη καρδία μου διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου

9:2  ευφρανθήσομαι και αγαλλιάσομαι εν σοι ψάλω τω ονόματί σου ύψιστε

9:3  εν τω αποστραφήναι τον εχθρόν μου εις τα οπίσω ασθενήσουσι και απολούνται από προσώπου σου

9:4  ότι εποίησας την κρίσιν μου και την δίκην μου εκάθισας επί θρόνου ο κρίνων δικαιοσύνην

9:5  επετίμησας έθνεσι και απώλετο ο ασεβής το όνομα αυτού εξήλειψας εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

9:6  του εχθρού εξέλιπον αι ρομφαίαι εις τέλος και πόλεις καθείλες απώλετο το μνημόσυνον αυτού μετ΄ ήχου

9:7  και ο κύριος εις τον αιώνα μένει ητοίμασεν εν κρίσει τον θρόνον αυτού

9:8  και αυτός κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη κρινεί λαούς εν ευθύτητι

9:9  και εγένετο κύριος καταφυγή τω πένητι βοηθός εν ευκαιρίαις εν θλίψεσι

9:10  και ελπισάτωσαν επί σοι οι γινώσκοντες το όνομά σου ότι ουκ εγκατέλιπες τους εκζητούντάς σε κύριε

9:11  ψάλατε τω κυρίω τω κατοικούντι εν Σιών αναγγείλατε εν τοις έθνεσι τα επιτηδεύματα αυτού

9:12  ότι ο εκζητών τα αίματα αυτών εμνήσθη ουκ επελάθετο της κραυγής των πενήτων

9:13  ελέησόν με κύριε ίδε την ταπείνωσίν μου εκ των εχθρών μου ο υψών με εκ των πυλών του θανάτου

9:14  όπως αν εξαγγείλω πάσας τας αινέσεις σου εν ταις πύλαις της θυγατρός Σιών αγαλλιασόμεθα επί τω σωτηρίω σου

9:15  ενεπάγησαν έθνη εν διαφθορά η εποίησαν εν παγίδι ταύτη η έκρυψαν συνελήφθη ο πους αυτών

9:16  γινώσκεται κύριος κρίματα ποιών εν τοις έργοις των χειρών αυτού συνελήφθη ο αμαρτωλός ωδή

9:17  αποστραφήτωσαν οι αμαρτωλοί εις τον άδην πάντα τα έθνη τα επιλανθανόμενα του θεού

9:18  ότι ουκ εις τέλος επιλησθήσεται ο πτωχός η υπομονή των πενήτων ουκ απολείται εις τέλος

9:19  ανάστηθι κύριε μη κραταιούσθω άνθρωπος κριθήτωσαν έθνη ενώπιόν σου

9:20  κατάστησον κύριε νομοθέτην επ΄ αυτούς γνώτωσαν έθνη ότι άνθρωποί εισι

Chapter 10

10:1  ινατί κύριε αφέστηκας μακρόθεν υπεροράς εν ευκαιρίαις εν θλίψεσιν

10:2  εν τω υπερηφανεύεσθαι τον ασεβή εμπυρίζεται ο πτωχός συλλαμβάνονται εν διαβουλίοις οις διαλογίζονται

10:3  ότι επαινείται ο αμαρτωλός εν ταις επιθυμίαις της ψυχής αυτού και ο αδικών ευλογείται

10:4  παρώξυνε τον κύριον ο αμαρτωλός κατά το πλήθος της οργής αυτού ουκ εκζητήσει ουκ έστιν ο θεός ενώπιον αυτού

10:5  βεβηλούνται αι οδοί αυτού εν παντί καιρώ ανταναιρείται τα κρίματά σου από προσώπου αυτού πάντων των εχθρών αυτού κατακυριεύσει

10:6  είπε γαρ εν καρδία αυτού ου μη σαλευθώ από γενεάς εις γενεάν άνευ κακού

10:7  ου αράς το στόμα αυτού γέμει και πικρίας και δόλου υπό την γλώσσαν αυτού κόπος και πόνος

10:8  εγκάθηται ενέδρα μετά πλουσίων εν αποκρύφοις του αποκτείναι αθώον οι οφθαλμοί αυτού εις τον πένητα αποβλέπουσιν

10:9  ενεδρεύει εν αποκρύφω ως λέων εν τη μάνδρα αυτού ενεδρεύει του αρπάσαι πτωχόν αρπάσαι πτωχόν εν τω ελκύσαι αυτόν εν τη παγίδι αυτού ταπεινώσει αυτόν

10:10  κύψει και πεσείται εν τω αυτόν κατακυριεύσαι των πενήτων

10:11  είπε γαρ εν τη καρδία αυτού επιλέλησται ο θεός απέστρεψε το πρόσωπον αυτού του μη βλέπειν εις τέλος

10:12  ανάστηθι κύριε ο θεός μου υψωθήτω η χειρ σου μη επιλάθη των πενήτων σου εις τέλος

10:13  ένεκεν τίνος παρώργισεν ο ασεβής τον θεόν είπε γαρ εν καρδία αυτού ουκ εκζητήσει

10:14  βλέπεις ότι συ πόνον και θυμόν κατανοείς του παραδούναι αυτόν εις χείράς σου σοι εγκαταλέλειπται ο πτωχός ορφανώ συ ήσθα βοηθός

10:15  σύντριψον τον βραχίονα του αμαρτωλού και πονηρού ζητηθήσεται η αμαρτία αυτού και ου μη ευρεθή

10:16  κύριος βασιλεύς εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος απολείσθε έθνη εκ της γης αυτού

10:17  την επιθυμίαν των πενήτων εισήκουσας κύριε την ετοιμασία της καρδίας αυτών προσέσχε το ους σου

10:18  κρίναι ορφανώ και ταπεινώ ίνα μη προσθή έτι του μεγαλαυχείν άνθρωπος επί της γης

Chapter 11

11:1  επί τω κυρίω πέποιθα πως ερείτε τη ψυχή μου μεταναστεύου επί τα όρη ως στρουθίον

11:2  ότι ιδού οι αμαρτωλοί ενέτειναν τόξον ητοίμασαν βέλη εις φαρέτραν του κατατοξεύσαι εν σκοτομήνη τους ευθείς τη καρδία

11:3  ότι α συ κατηρτίσω αυτοί καθείλον ο δε δίκαιος τι εποίησε

11:4  κύριος εν ναώ αγίω αυτού κύριος εν ουρανώ ο θρόνος αυτού οι οφθαλμοί αυτού εις τον πένητα επιβλέπουσι τα βλέφαρα αυτού εξετάζει τους υιούς των ανθρώπων

11:5  κύριος εξετάζει τον δίκαιον και τον ασεβή ο δε αγαπών αδικίαν μισεί την εαυτού ψυχήν

11:6  επιβρέξει επί αμαρτωλούς παγίδας πυρ και θείον και πνεύμα καταιγίδος η μερίς του ποτηρίου αυτών

11:7  ότι δίκαιος κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν ευθύτητας είδε το πρόσωπον αυτού

Chapter 12

12:1  σώσόν με κύριε ότι εκλέλοιπεν όσιος ότι ωλιγώθησαν αι αλήθειαι από των υιών των ανθρώπων

12:2  μάταια ελάλησεν έκαστος προς τον πλησίον αυτού χείλη δόλια εν καρδία και εν καρδία ελάλησε κακά

12:3  εξολοθρεύσαι κύριος πάντα τα χείλη τα δόλια και γλώσσαν μεγαλορρήμονα

12:4  τους ειπόντας την γλώσσαν ημών μεγαλυνούμεν τα χείλη ημών παρ΄ ημίν εστι τις ημών κύριος εστίν

12:5  ένεκεν της ταλαιπωρίας των πτωχών και του στεναγμόυ των πενήτων νυν αναστήσομαι λέγει κύριος θήσομαι εν σωτηρίω παρρησιάσομαι εν αυτώ

12:6  τα λόγια κυρίου λόγια αγνά αργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τη γη κεκαθαρισμένον επταπλασίως

12:7  συ κύριε φυλάξεις ημάς και διατηρήσεις ημάς από της γενεάς ταύτης και εις τον αιώνα

12:8  κύκλω οι ασεβείς περιπατούσι κατά το ύψος σου επολυώρησας τους υιούς των ανθρώπων

Chapter 13

13:1  έως πότε κύριε επιλήση μου εις τέλος έως πότε αποστρέφεις το πρόσωπόν σου απ΄ εμού

13:2  έως τίνος θήσομαι βουλάς εν ψυχή μου οδύνας εν καρδία μου ημέρας και νυκτός έως πότε υψωθήσεται ο εχθρός μου επ΄ εμέ

13:3  επίβλεψον εισάκουσόν μου κύριε ο θεός μου φώτισον τους οφθαλμούς μου μήποτε υπνώσω εις θάνατον

13:4  μήποτε είποι ο εχθρός μου ίσχυσα προς αυτόν οι θλίβοντές με αγαλλιάσονται εάν σαλευθώ

13:5  εγώ δε επί τω ελέει σου ήλπισα αγαλλιάσεται η καρδία μου επι τω σωτηρίω σου

13:6  άσω τω κυρίω τω ευεργετήσαντί με και ψαλώ τω ονόματι κυρίου του υψίστου

Chapter 14

14:1  είπεν άφρων εν καρδία αυτού ουκ έστι θεός διεφθάρησαν και εβδελύχθησαν εν επιτηδεύμασιν ουκ έστι ποιών χρηστότητα

14:2  κύριος εκ του ουρανού διέκυψεν επί τους υιούς των ανθρώπων του ιδείν ει έστι συνιών η εκζητών τον θεόν

14:3  πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν ουκ έστι ποιών χρηστότητα ουκ έστιν έως ενός

14:4  ουχί γνώσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν οι εσθίοντες τον λαόν μου βρώσει άρτου τον κύριον ουκ επεκαλέσαντο

14:5  εκεί εδειλίασαν φόβω ου ουκ ην φόβος ότι ο θεός εν γενεά δίκαια

14:6  βουλήν πτωχού κατησχύνατε ότι κύριος ελπίς αυτού εστι

14:7  τις δώσει εκ Σιών το σωτήριον του Ισραήλ εν τω επιστρέψαι κύριον την αιχμαλωσίαν του λαού αυτού αγαλλιάσεται Ιακώβ και ευφρανθήσεται Ισραήλ

Chapter 15

15:1  κύριε τις παροικήσει εν τω σκηνώματί σου η τις κατασκηνώσει εν όρει αγίω σου

15:2  πορευόμενος άμωμος και εργαζόμενος δικαιοσύνην λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού

15:3  ος ουκ εδόλωσεν εν γλώσση αυτού και ουκ εποίησε τω πλησίον αυτού κακόν και ονειδισμόν ουκ έλαβεν επί τοις έγγιστα αυτού

15:4  εξουδένωται ενώπιον αυτού πονηρευόμενος τους δε φοβουμένους τον κύριον δοξάζει ο ομνύων τω πλησίον αυτού και ουκ αθετών

15:5  το αργύριον αυτού ουκ έδωκεν επί τόκω και δώρα επ΄ αθώοις ουκ έλαβεν ο ποιών ταύτα ου σαλευθήσεται εις τον αιώνα

Chapter 16

16:1  φύλαξόν με κύριε ότι επί σοι ήλπισα

16:2  είπα τω κυρίω κύριός μου ει συ ότι των αγαθών μου ου χρείαν έχεις

16:3  τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο κύριος πάντα τα θελήματα αυτού εν αυτοίς

16:4  επληθύνθησαν αι ασθένειαι αυτών μετά ταύτα ετάχυναν ου μη συναγάγω τας συναγωγάς αυτών εξ αιμάτων ουδ΄ ου μη μνησθώ των ονομάτων αυτών διά χειλέων μου

16:5  κύριος μερίς της κληρονομίας μου και του ποτηρίου μου συ ει ο αποκαθιστών την κληρονομίαν μου εμοί

16:6  σχοινία επεπεσάν μοι εν τοις κρατίστοις και γαρ η κληρονομία μου κρατίστη μοι εστίν

16:7  ευλογήσω τον κύριον τον συνετίσαντά με έτι δε και έως νυκτός επαίδευσάν με οι νεφροί μου

16:8  προωρώμην τον κύριον ενώπιόν μου διαπαντός ότι εκ δεξιών μου εστίν ίνα μη σαλευθώ

16:9  διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου έτι δε και η σαρξ μου κατασκηνώσει επ΄ ελπίδι

16:10  ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν

16:11  εγνώρισάς μοι οδούς ζωής πληρώσεις με ευφροσύνης μετά του προσώπου σου τερπνότητες εν τη δεξία σου εις τέλος

Chapter 17

17:1  εισάκουσον κύριε της δικαιοσύνης μου πρόσχες τη δεήσει μου ενώτισαι την προσευχήν μου ουκ εν χείλεσι δολίοις

17:2  εκ προσώπου σου το κρίμά μου εξέλθοι οι οφθαλμοί μου ιδέτωσαν ευθύτητας

17:3  εδοκίμασας την καρδίαν μου επεσκέψω νυκτός επύρωσάς με και ουχ ευρέθη εν εμοί αδικία όπως αν μη λαλήση το στόμα μου

17:4  τα έργα των ανθρώπων διά τους λόγους των χειλέων σου εγώ εφύλαξα οδούς σκληράς

17:5  κατάρτισαι τα διαβήματά μου εν ταις τρίβοις σου ίνα μη σαλευθώσι τα διαβήματά μου

17:6  εγώ εκέκραξα ότι επήκουσάς μου ο θεός κλίνον το ους σου εμοί και εισάκουσον των ρημάτων μου

17:7  θαυμάστωσον τα ελέη σου ο σώζων τους ελπίζοντας επί σε εκ των ανθεστηκότων τη δεξιά σου

17:8  φύλαξόν με κύριε ως κόρην οφθαλμού εν σκέπη των πτερύγων σου σκεπάσεις με

17:9  από προσώπου ασεβών των ταλαιπωρησάντων με οι εχθροί μου την ψυχήν μου περιέσχον

17:10  το στέαρ αυτών συνέκλεισαν το στόμα αυτών ελάλησεν υπερηφανίαν

17:11  εκβαλόντες με νυνί περιεκύκλωσάν με τους οφθαλμούς αυτών έθεντο εκκλίναι εν τη γη

17:12  υπέλαβόν με ωσεί λέων έτοιμος εις θήραν και ωσεί σκύμνος οίκων εν αποκρύφοις

17:13  ανάστηθι κύριε πρόφθασον αυτούς και υποσκέλισον αυτούς ρύσαι την ψυχήν μου από ασεβούς ρομφαίαν σου

17:14  από εχθρών της χειρός σου κύριε από ολίγων από γης διαμέρισον αυτούς εν τη ζωή αυτών και των κεκρυμμένων σου επλήσθη η γαστήρ αυτών εχορτάσθησαν υιών και αφήκαν τα κατάλοιπα τοις νηπίοις αυτών

17:15  εγώ δε εν δικαιοσύνη οφθήσομαι τω προσώπω σου χορτασθήσομαι εν τω οφθήναί μοι την δόξαν σου

Chapter 18

18:1  αγαπήσω σε κύριε ισχύς μου

18:2  κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου ο θεός μου βοηθός μου και ελπιώ επ΄ αυτόν υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου και αντιλήπτωρ μου

18:3  αινών επικαλέσομαι τον κύριον και εκ των εχθρών μου σωθήσομαι

18:4  περιέσχον με ωδίνες θανάτου και χείμαρροι ανομίας εξετάραξάν με

18:5  ωδίνες άδου περιεκύκλωσάν με προέφθασάν με παγίδες θανάτου

18:6  και εν τω θλίβεσθαί με επεκαλεσάμην τον κύριον και προς τον θεόν μου εκέκραξα ήκουσεν εκ ναού αγίου αυτού φωνής μου και η κραυγή μου ενώπιον αυτού εισελεύσεται εις τα ώτα αυτού

18:7  και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη και τα θεμέλια των ορέων εταράχθησαν και εσαλεύθησαν ότι ωργίσθη αυτοίς ο θεός

18:8  ανέβη καπνός εν οργή αυτού και πυρ από προσώπου αυτού καταφλεγήσεται άνθρακες ανήφθησαν απ΄ αυτού

18:9  και έκλινεν ουρανούς και κατέβη και γνόφος υπό τους πόδας αυτού

18:10  και επέβη επί χερουβίμ και επετάσθη επετάσθη επί πτερύγων ανέμων

18:11  και έθετο σκότος αποκρυφήν αυτού κύκλω αυτού η σκηνή αυτού σκοτεινόν ύδωρ εν νεφέλαις αέρων

18:12  από της τηλαυγήσεως ενώπιον αυτού αι νεφέλαι διήλθον χάλαζα και άνθρακες πυρός

18:13  και εβρόντησεν εξ ουρανού κύριος και ο ύψιστος έδωκε φωνήν αυτού

18:14  και εξαπέστειλε βέλη και εσκόρπισεν αυτούς και αστραπάς επλήθυνε και συνετάραξεν αυτούς

18:15  και ώφθησαν αι πηγαί των υδάτων και ανεκαλύφθη τα θεμέλια της οικουμένης από επιτιμήσεώς σου κύριε από εμπνεύσεως πνεύματος οργής σου

18:16  εξαπέστειλεν εξ ύψους και έλαβέ με προσελάβετό με εξ υδάτων πολλών

18:17  ρύσεταί με εξ εχθρών μου δυνατών και εκ των μισούντων με ότι εστερεώθησαν υπέρ εμέ

18:18  προέφθασάν με εν ημέρα κακώσεώς μου και εγένετο κύριος αντιστήριγμά μου

18:19  και εξήγαγέ με εις πλατυσμόν ρύσεταί με ότι ηθέλησέ με

18:20  και ανταποδώσει μοι κύριος κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την καθαριότητα των χειρών μου ανταποδώσει μοι

18:21  ότι εφύλαξα τας οδούς κυρίου και ουκ ησέβησα από του θεού μου

18:22  ότι πάντα τα κρίματα αυτού ενώπιόν μου και τα δικαιώματα αυτού ουκ απέστησαν απ΄ εμού

18:23  και έσομαι άμωμος μετ΄ αυτού και φυλάξομαι από της ανομίας μου

18:24  και ανταποδώσει μοι κύριος κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την καθαριότητα των χειρών μου ενώπιον των οφθαλμών αυτού

18:25  μετά οσίου όσιος έση και μετά ανδρός αθώου αθώος έση

18:26  και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού διαστρέψεις

18:27  ότι συ λαόν ταπεινόν σώσεις και οφθαλμούς υπερηφάνων ταπεινώσεις

18:28  ότι συ φωτιείς λύχνον μου κύριε ο θεός μου φωτιείς το σκότος μου

18:29  ότι εν σοι ρυσθήσομαι από πειρατηρίου και εν τω θεώ μου υπερβήσομαι τείχος

18:30  ο θεός μου άμωμος η οδός αυτού τα λόγια κυρίου πεπυρωμένα υπερασπιστής εστι πάντων των ελπιζόντων επ΄ αυτόν

18:31  ότι τις θεός πάρεξ του κυρίου η τις θεός πλην του θεού ημών

18:32  ο θεός ο περιζωννύων με δύναμιν και έθετο άμωμον την οδόν μου

18:33  ο καταρτιζόμενος τους πόδας μου ωσεί ελάφου και επί τα υψηλά ιστών με

18:34  διδάσκων χείράς μου εις πόλεμον και έθου τόξον χαλκούν τους βραχίονάς μου

18:35  και έδωκάς μοι υπερασπισμόν σωτηρίας και η δεξιά σου αντελάβετό μου και η παιδεία σου ανώρθωσέ με εις τέλος και η παιδεία σου αυτή με διδάξει

18:36  επλάτυνας τα διαβήματά μου υποκάτω μου και ουκ ησθένησε τα ίχνη μου

18:37  καταδιώξω τους εχθρούς μου και καταλήψομαι αυτούς και ουκ αποστραφήσομαι έως αν εκλείπωσιν

18:38  εκθλίψω αυτούς και ου μη δύνωνται στήναι πεσούνται υπό τους πόδας μου

18:39  και περιέζωσάς με δύναμιν εις πόλεμον συνεπόδισας πάντας τους επανισταμένους επ΄ εμέ υποκάτω μου

18:40  και τους εχθρούς μου έδωκάς μοι νώτον και τους μισούντάς με εξωλόθρευσας

18:41  εκέκραξαν και ουκ ην ο σώζων προς κύριον και ουκ εισήκουεν αυτών

18:42  και λεπτυνώ αυτούς ωσεί χουν κατά πρόσωπον ανέμου ως πηλόν πλατειών λεανώ αυτούς

18:43  ρύσαι με εξ αντιλογίας λαού καταστήσεις με εις κεφαλήν εθνών λαός ον ουκ έγνων εδούλευσέ μοι

18:44  εις ακοήν ωτίου υπήκουσέ μου υιοί αλλότριοι εψεύσαντό μοι

18:45  υιοί αλλότριοι επαλαιώθησαν και εχώλαναν από των τρίβων αυτών

18:46  ζη κύριος και ευλογητός ο θεός και υψωθήτω ο θεός της σωτηρίας μου

18:47  ο θεός ο διδούς εκδικήσεις εμοί και υποτάξας λαούς υπ΄ εμέ

18:48  ο ρύστης μου εξ εχθρών μου οργίλων από των επανισταμένων επ΄ εμέ υψώσεις με από ανδρός αδίκου ρύση με

18:49  διά τούτο εξομολογήσομαί σοι εν έθνεσι κύριε και τω ονόματί σου ψαλώ

18:50  μεγαλύνων τας σωτηρίας του βασιλέως και ποιών έλεος τω χριστώ αυτού τω Δαυίδ και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος

Chapter 19

19:1  οι ουρανοί διήγουνται δόξαν θεού ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα

19:2  ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα και νυξ νυκτί αναγγέλλει γνώσιν

19:3  ουκ εισί λαλιαί ουδέ λόγοι ων ουχί ακούονται αι φωναί αυτών

19:4  εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών εν τω ηλίω έθετο το σκήνωμα αυτού

19:5  και αυτός ως νυμφίος εκπορευόμενος εκ παστού αυτού αγαλλιάσεται ως γίγας δραμείν οδόν

19:6  απ΄ άκρου του ουρανού η έξοδος αυτού και το κατάντημα αυτού έως άκρου του ουρανού και ουκ έστιν ος αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού

19:7  ο νόμος του κυρίου άμωμος επιστρέφων ψυχάς η μαρτύρια κυρίου πιστή σοφίζουσα νήπια

19:8  τα δικαιώματα κυρίου ευθέα ευφραίνοντα καρδίαν η εντολή κυρίου τηλαυγής φωτίζουσα οφθαλμούς

19:9  ο φόβος κυρίου αγνός διαμένων εις αιώνα αιώνος τα κρίματα κυρίου αληθινά δεδικαιωμένα επί το αυτό

19:10  επιθυμητά υπέρ χρυσίον και λίθον τίμιον πολύν και γλυκύτερα υπέρ μέλι και κηρίον

19:11  και γαρ ο δούλός σου φυλάσσει αυτά εν τω φυλάσσειν αυτά ανταπόδοσις πολλή

19:12  παραπτώματα τις συνήσει εκ των κρυφίων μου κάθαρισόν με

19:13  και από αλλοτρίων φείσαι του δούλου σου εάν μη μου κατακυριεύσωσι τότε άμωμος έσομαι και καθαρισθήσομαι από αμαρτίας μεγάλης

19:14  και έσονται εις ευδοκίαν το λόγια του στόματός μου και η μελέτη της καρδίας μου ενώπιόν σου διαπαντός κύριε βοηθέ μου και λυτρωτά μου

Chapter 20

20:1  επακούσαι σου κύριος εν ημέρα θλίψεως υπερασπίσαι σου το όνομα του θεού Ιακώβ

20:2  εξαποστείλαι σοι βοήθειαν εξ αγίου και εκ Σιών αντιλάβοιτό σου

20:3  μνησθείη πάσης θυσίας σου και το ολοκαύτωμά σου πιανάτω

20:4  δωή σοι κύριος κατά την καρδίαν σου και πάσαν την βουλήν σου πληρώσαι

20:5  αγαλλιασόμεθα επί τω σωτηρίω σου και εν ονόματι κυρίου θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα πληρώσαι κύριος πάντα τα αιτήματά σου

20:6  νυν έγνων ότι έσωσε κύριος τον χριστόν αυτού επακούσεται αυτού εξ ουρανού αγίου αυτού εν δυναστείαις η σωτηρία της δεξιάς αυτού

20:7  ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις ημείς δε εν ονόματι κυρίου θεού ημών επικαλεσόμεθα

20:8  αυτοί συνεποδίσθησαν και έπεσον ημείς δε ανέστημεν και ανωρθώθημεν

20:9  κύριε σώσον τον βασιλέα και επάκουσον ημών εν η αν ημέρα επικαλεσώμεθά σε

Chapter 21

21:1  κύριε εν τη δυνάμει σου ευφρανθήσεται ο βασιλεύς και επί τω σωτηρίω σου αγαλλιάσεται σφόδρα

21:2  την επιθυμίαν της καρδίας αυτού έδωκας αυτώ και την δέησιν των χειλέων αυτού ουκ εστέρησας αυτόν

21:3  ότι προέφθασας αυτόν εν ευλογίαις χρηστότητος έθηκας επί την κεφαλήν αυτού στέφανον εκ λίθου τιμίου

21:4  ζωήν ητήσατό σε και έδωκας αυτώ μακρότητα ημερών εις αιώνα αιώνος

21:5  μεγάλη η δόξα αυτού εν τω σωτηρίω σου δόξαν και μεγαλοπρέπειαν επιθήσεις επ΄ αυτόν

21:6  ότι δώσεις αυτώ ευλογίαν εις αιώνα αιώνος ευφρανείς αυτόν εν χαρά μετά του προσώπου σου

21:7  ότι ο βασιλεύς ελπίζει επί κύριον και εν τω ελέει του υψίστου ου μη σαλευθή

21:8  ευρεθείη η χειρ σου πάσι τοις εχθροίς σου η δεξιά σου εύροι πάντας τους μισούντάς σε

21:9  ότι θήσεις αυτούς ως κλίβανον πυρός εις καιρόν του προσώπου σου κύριος εν οργή αυτού συνταράξει αυτούς και καταφάγεται αυτούς πυρ

21:10  τον καρπόν αυτών από γης απολείς και το σπέρμα αυτών από υιών ανθρώπων

21:11  ότι έκλιναν εις σε κακά διελογίσαντο βουλάς αις ου μη δύνωνται στήναι

21:12  ότι θήσεις αυτούς νώτον εν τοις περιλοίποις σου ετοιμάσεις το πρόσωπον αυτών

21:13  υψώθητι κύριε εν τη δυνάμει σου άσομεν και ψαλούμεν τας δυναστείας σου

Chapter 22

22:1  ο θεός ο θεός μου πρόσχες μοι ινατί εγκατέλιπές με μακράν από της σωτηρίας μου οι λόγοι των παραπτωμάτων μου

22:2  ο θεός μου κεκράξομαι ημέρας και ουκ εισακούση και νυκτός και ουκ εις άνοιαν εμοί

22:3  συ δε εν αγίω κατοικείς ο έπαινος του Ισραήλ

22:4  επί σοι ήλπισαν οι πατέρες ημών ήλπισαν και ερρύσω αυτούς

22:5  προς σε εκέκραξαν και εσώθησαν επί σοι ήλπισαν και ου κατησχύνθησαν

22:6  εγώ δε ειμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα λαού

22:7  πάντες οι θεωρούντές με εξεμυκτήρισαν με ελάλησαν εν χείλεσιν εκίνησάν κεφαλήν

22:8  ήλπισεν επί κύριον ρυσάσθω αυτόν σωσάτω αυτόν ότι θέλει αυτόν

22:9  ότι συ ει ο εκσπάσας με εκ γαστρός η ελπίς μου από μαστών της μητρός μου

22:10  επί σε επερρίφην εκ μήτρας εκ κοιλίας μητρός μου θεός μου ει συ

22:11  μη αποστής απ΄ εμού ότι θλίψις εγγύς ότι ουκ έστιν ο βοηθών μοι

22:12  περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί ταύροι πίονες περιέσχον με

22:13  ηνοίξαν επ΄ εμέ το στόμα αυτών ως λέων αρπαζών και ωρυόμενος

22:14  ωσεί ύδωρ εξεχύθη και διεσκορπίσθη πάντα τα οστά μου εγενήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος εν μέσω της κοιλίας μου

22:15  εξηράνθη ως όστρακον η ισχύς μου και η γλώσσά μου κεκόλληται τω λάρυγγί μου και εις χουν θανάτου κατήγαγές με

22:16  ότι εκύκλωσάν με κύνες πολλοί συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με ώρυξαν χείράς μου και πόδας μου

22:17  εξηρίθμησαν πάντα τα οστά μου αυτοί δε κατενόησαν και επείδόν με

22:18  διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον

22:19  συ δε κύριε μη μακρύνης την βοήθειάν σου απ΄ εμού εις την αντίληψίν μου πρόσχες

22:20  ρύσαι από ρομφαίας την ψυχήν μου και εκ χειρός κυνός την μονογενή μου

22:21  σώσόν με εκ στόματος λέοντος και από κεράτων μονοκερώτων την ταπείνωσίν μου

22:22  διηγήσομαι το όνομά σου τοις αδελφοίς μου εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε

22:23  οι φοβούμενοι τον κύριον αινέσατε αυτόν άπαν το σπέρμα Ιακώβ δοξάσατε αυτόν φοβηθήτω δη απ΄ αυτού άπαν το σπέρμα Ισραήλ

22:24  ότι ουκ εξουδένωσεν ουδέ προσώχθισε τη δεήσει του πτωχού ουδέ απέστρεψε το πρόσωπον αυτού απ΄ εμού και εν τω κεκραγέναι με προς αυτόν εισήκουσέ μου

22:25  παρά σου ο έπαινός μου εν εκκλησία μεγάλη εξομολογήσομαί σοι τας ευχάς μου αποδώσω ενώπιον των φοβουμένων αυτόν

22:26  φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται και αινέσουσι κύριον οι εκζητούντες αυτόν ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος

22:27  μνησθήσονται και επιστραφήσονται προς κύριον πάντα τα πέρατα της γης και προσκυνήσουσιν ενώπιον αυτού πάσαι αι πατριαί των εθνών

22:28  ότι του κυρίου η βασιλεία και αυτός δεσπόζει των εθνών

22:29  έφαγον και προσεκύνησαν πάντες οι πίονες της γης ενώπιον αυτού προπεσούνται πάντες οι καταβαίνοντες εις την γην και η ψυχή μου αυτώ ζη

22:30  και το σπέρμα μου δουλεύσει αυτώ αναγγελήσεται τω κυρίω γενεά η ερχομένη

22:31  και αναγγελούσι την δικαιοσύνην αυτού λαώ τω τεχθησομένω ον εποίησεν ο κύριος

Chapter 23

23:1  κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει

23:2  εις τόπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψέ με

23:3  την ψυχήν μου επέστρεψεν ωδήγησέ με επί τρίβους δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού

23:4  εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου ου φοβηθήσομαι κακά ότι συ μετ΄ εμού ει η ράβδος σου και η βακτηρία σου αύταί με παρεκάλεσαν

23:5  ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν εξεναντίας των θλιβόντων με ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον

23:6  και το έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου και το κατοικείν με εν οίκω κυρίου εις μακρότητα ημερών

Chapter 24

24:1  του κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή

24:2  αυτός επί θαλασσών εθεμελίωσεν αυτήν και επί ποταμών ητοίμασεν αυτήν

24:3  τις αναβήσεται εις το όρος του κυρίου η τις στήσεται εν τόπω αγίω αυτού

24:4  αθώος χερσί και καθαρός τη καρδία ος ουκ έλαβεν επί ματαίω την ψυχήν αυτού και ουκ ώμοσεν επί δόλω τω πλησίον αυτού

24:5  ούτος λήψεται ευλογίαν παρά κυρίου και ελεημοσύνην παρά θεού σωτήρος αυτού

24:6  αύτη η γενεά ζητούντων τον κύριον ζητούντων το πρόσωπον του θεού Ιακώβ

24:7  άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης

24:8  τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης κύριος κραταιός και δυνατός κύριος δυνατός εν πολέμω

24:9  άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης

24:10  τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης κύριος των δυνάμεων αυτός εστιν ο βασιλεύς της δόξης

Chapter 25

25:1  προς σε κύριε ήρα την ψυχήν μου

25:2  ο θεός μου επί σοι πέποιθα μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα μηδέ καταγελάσατωσάν με οι εχθροί μου

25:3  και γαρ πάντες οι υπομένοντές σε ου μη καταισχυνθώσιν αισχυνθήτωσαν οι ανομούντες διακενής

25:4  τας οδούς σου κύριε γνώρισόν μοι και τας τρίβους σου δίδαξόν με

25:5  οδήγησόν με επί την αλήθειάν σου και δίδαξόν με ότι συ ει ο θεός ο σωτήρ μου και σε υπέμεινα όλην την ημέραν

25:6  μνήσθητι των οικτιρμών σου κύριε και τα ελέη σου ότι από του αιώνός εισιν

25:7  αμαρτίας νεότητός μου και αγνοίας μου μη μνησθής κατά το έλεός σου μνήσθητί μου συ ένεκεν της χρηστότητός σου κύριε

25:8  χρηστός και ευθής ο κύριος διά τούτο νομοθετήσει αμαρτάνοντας εν οδώ

25:9  οδηγήσει πραείς εν κρίσει διδάξει πραείς οδούς αυτού

25:10  πάσαι αι οδοί κυρίου έλεος και αλήθεια τοις εκζητούσι την διαθήκην αυτού και τα μαρτύρια αυτού

25:11  ένεκεν του ονόματός σου κύριε και ιλάσθητι τη αμαρτία μου πολλή γαρ εστι

25:12  τις εστιν άνθρωπος ο φοβούμενος τον κύριον νομοθετήσει αυτώ εν οδώ η ηρετίσατο

25:13  η ψυχή αυτού εν αγαθοίς αυλισθήσεται και το σπέρμα αυτού κληρονομήσει γην

25:14  κραταίωμα κύριος των φοβουμένων αυτόν και η διαθήκη αυτού δηλώσει αυτοίς

25:15  οι οφθαλμοί μου διαπαντός προς τον κύριον ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου

25:16  επίβλεψον επ΄ εμέ και ελέησόν με ότι μονογενής και πτωχός ειμι εγώ

25:17  αι θλίψεις της καρδίας μου επληθύνθησαν εκ των αναγκών μου εξάγαγέ με

25:18  ίδε την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας μου

25:19  ίδε τους εχθρούς μου ότι επληθύνθησαν και μίσος άδικον εμίσησάν με

25:20  φύλαξον την ψυχήν μου και ρύσαί με μη καταισχυνθείην ότι ήλπισα επί σε

25:21  άκακοι και ευθείς εκολλώντό μοι ότι υπέμεινά σε κύριε

25:22  λύτρωσαι ο θεός τον Ισραήλ εκ πασών των θλίψεων αυτού

Chapter 26

26:1  κρίνόν με κύριε ότι εγώ εν ακακία μου επορεύθην και επί τω κυρίω ελπίζων ου μη ασθενήσω

26:2  δοκίμασόν με κύριε και πείρασόν με πύρωσον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου

26:3  ότι το έλεός σου κατέναντι των οφθαλμών μου εστί και ευηρέστησα εν τη αληθεία σου

26:4  ουκ εκάθισα μετά συνεδρίου ματαιότητος και μετά παρανομούντων ου μη εισέλθω

26:5  εμίσησα εκκλησίαν πονηρευομένων και μετά ασεβών ου μη καθίσω

26:6  νίψομαι εν αθώοις τας χείράς μου και κυκλώσω το θυσιαστήριόν σου κύριε

26:7  του ακούσαί με φωνής αινέσεώς σου και διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου

26:8  κύριε ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου και τόπον σκηνώματος δόξης σου

26:9  μη συναπολέσης μετά ασεβών την ψυχήν μου και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου

26:10  ων εν χερσίν αι ανομίαι η δεξιά αυτών επλήσθη δώρων

26:11  εγώ δε εν ακακία μου επορεύθην λύτρωσαί με και ελέησόν με

26:12  ο πους μου έστη εν ευθύτητι εν εκκλησίαις ευλογήσω σε κύριε

Chapter 27

27:1  κύριος φωτισμός μου και σωτήρ μου τίνα φοβηθήσομαι κύριος υπερασπιστής της ζωής μου από τίνος δειλιάσω

27:2  εν τω εγγίζειν επ΄ εμέ κακούντας του φαγείν τας σάρκας μου οι θλίβοντές με και οι εχθροί μου αυτοί ησθένησαν και έπεσον

27:3  εάν παρατάξηται επ΄ εμέ παρεμβολή ου φοβηθήσεται η καρδία μου εάν επαναστή επ΄ εμέ πόλεμος εν ταύτη εγώ ελπίζω

27:4  μίαν ητησάμην παρά κυρίου ταύτην ζητήσω του κατοικείν με εν οίκω κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου του θεωρείν με την τερπνότητα κυρίου και επισκέπτεσθαι τον ναόν τον άγιον αυτού

27:5  ότι έκρυψέ με εν σκηνή αυτού εν ημέρα κακών μου εσκέπασέ με εν αποκρύφω της σκηνής αυτού εν πέτρα ύψωσέ με

27:6  και νυν ιδού ύψωσε την κεφαλήν μου επ΄ εχθρούς μου εκύκλωσα και έθυσα εν τη σκηνή αυτού θυσίαν αινέσεως και αλαλαγμού άσω και ψαλώ τω κυρίω

27:7  εισάκουσον κύριε της φωνής μου ης εκέκραξα ελέησόν με και εισάκουσόν μου

27:8  σοι είπεν η καρδία μου κύριον ζητήσω εξεζήτησά σε το πρόσωπόν μου το πρόσωπόν σου κύριε ζητήσω

27:9  μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού και μη εκκλίνης εν οργή από του δούλου σου βοηθός μου γενού μη αποσκορακίσης με και μη εγκαταλίπης με και μη υπερίδης με ο θεός ο σωτήρ μου

27:10  ότι ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με ο δε κύριος προσελάβετό με

27:11  νομοθέτησόν με κύριε εν τη οδώ σου και οδήγησόν με εν τρίβω ευθεία ένεκα των εχθρών μου

27:12  μη παραδώς με εις ψυχάς θλιβόντων με ότι επανέστησάν μοι μάρτυρες άδικοι και εψεύσατο η αδικία εαυτή

27:13  πιστεύω του ιδείν τα αγαθά κυρίου εν γη ζώντων

27:14  υπόμεινον τον κύριον ανδρίζου και κραταιούσθω η καρδία σου και υπόμεινον τον κύριον

Chapter 28

28:1  προς σε κύριε κεκράξομαι ο θεός μου μη παρασιωπήσης απ΄ εμού μή ποτε παρασιωπήσης και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον

28:2  εισάκουσον κύριε της φωνής της δέησεώς μου εν τω δέεσθαί με προς σε εν τω αίρειν με χείράς μου προς ναόν άγιόν σου

28:3  μη συνελκύσης με μετά αμαρτωλών και μετά εργαζομένων αδικίαν μη συναπολέσης με των λαλούντων ειρήνην μετά των πλησίον αυτών κακά δε εν ταις καρδίας αυτών

28:4  δος αυτοίς κύριε κατά τα έργα αυτών και κατά την πονηρίαν των επιτηδευμάτων αυτών κατά τα έργα των χειρών αυτών δος αυτοίς απόδος το ανταπόδομα αυτών αυτοίς

28:5  ότι ου συνήκαν εις τα έργα κυρίου και εις τα έργα των χειρών αυτού καθελείς αυτούς και ου μη οικοδομήσεις αυτούς

28:6  ευλογητός κύριος ότι εισήκουσε της φωνής της δεήσεώς μου

28:7  κύριος βοηθός μου και υπερασπιστής μου επ΄ αυτώ ήλπισεν η καρδία μου και εβοηθήθην και ανέθαλεν η σαρξ μου και εκ θελήματος μου εξομολογήσομαι αυτώ

28:8  κύριος κραταίωμα του λαού αυτού και υπερασπιστής των σωτηρίων του χριστού αυτού εστι

28:9  σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου και ποίμανον αυτούς και έπαρον αυτούς έως του αιώνος

Chapter 29

29:1  ενέγκατε τω κυρίω υιοί θεού ενέγκατε τω κυρίω υιούς κριών ενέγκατε τω κυρίω δόξαν και τιμήν

29:2  ενέγκατε τω κυρίω δόξαν ονόματι αυτού προσκυνήσατε τω κυρίω εν αυλή αγία αυτού

29:3  φωνή κυρίου επί των υδάτων ο θεός της δόξης εβρόντησε κύριος επί υδάτων πολλών

29:4  φωνή κυρίου εν ισχύϊ φωνή κυρίου εν μεγαλοπρεπεία

29:5  φωνή κυρίου συντρίβοντος κέδρους και συντρίψει κύριος τας κέδρους του Λιβάνου

29:6  και λεπτυνεί αυτάς ως τον μόσχον τον Λίβανον και ο ηγαπημένος ως υιός μονοκερώτων

29:7  φωνή κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός

29:8  φωνή κυρίου συσσείοντος έρημον και συσσείσει κύριος την έρημον Κάδης

29:9  φωνή κυρίου καταρτιζομένη ελάφους και αποκαλύψει δρυμούς και εν τω ναώ αυτού πας τις λέγει δόξαν

29:10  κύριος τον κατακλυσμόν κατοικιεί και καθιείται κύριος βασιλεύς εις τον αιώνα

29:11  κύριος ισχύν τω λαώ αυτού δώσει κύριος ευλογήσει τον λαόν αυτού εν ειρήνη

Chapter 30

30:1  υψώσω σε κύριε ότι υπέλαβές με και ουκ εύφρανας τους εχθρούς μου επ΄ εμέ

30:2  κύριε ο θεός μου εκέκραξα προς σε και ιάσω με

30:3  κύριε ανήγαγες εξ άδου την ψυχήν μου έσωσάς με από των καταβαινόντων εις λάκκον

30:4  ψάλατε τω κυρίω οι όσιοι αυτού και εξομολογείσθε τη μνήμη της αγιωσύνης αυτού

30:5  ότι οργή εν τω θυμώ αυτού και ζωή εν τω θελήματι αυτού το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εις τοπρωϊ αγαλλίασις

30:6  εγώ δε είπα εν τη ευθηνία μου ου μη σαλευθώ εις τον αιώνα

30:7  κύριε εν τω θελήματί σου παρέσχου τω κάλλει μου δύναμιν απέστρεψάς δε το πρόσωπόν σου και εγενήθην τεταραγμένος

30:8  προς σε κύριε κεκράξομαι και προς τον θεόν μου δεηθήσομαι

30:9  τις ωφέλεια εν τω αίματί μου εν τω καταβαίνειν με εις διαφθοράν μη εξομολογήσεταί σοι χους η αναγγελεί την αλήθειάν σου

30:10  ήκουσε κύριος και ηλέησέ με κύριος εγενήθη βοηθός μου

30:11  έστρεψας τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί διέρρηξας τον σάκκον μου και περιέζωσάς με ευφροσύνην

30:12  όπως αν ψάλη σοι η δόξα μου και ου μη κατανυγώ κύριε ο θεός μου εις τον αιώνα εξομολογήσομαί σοι

Chapter 31

31:1  επί σοι κύριε ήλπισα μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα εν τη δικαιοσύνη σου ρύσαί με και εξελού με

31:2  κλίνον προς με το ους σου τάχυνον του εξελέσθαι με γενού μοι εις θεόν υπερασπιστήν και εις οίκον καταφυγής του σώσαί με

31:3  ότι κραταίωμά μου και καταφυγή μου ει συ και ένεκεν του ονόματός σου οδηγήσεις με και διαθρέψεις με

31:4  εξάξεις με εκ παγίδος ταύτης ης έκρυψάν μοι ότι συ ει ο υπερασπιστής μου κύριε

31:5  εις χείρας σου παραθήσομαι το πνεύμά μου ελυτρώσω με κύριε ο θεός της αληθείας

31:6  εμίσησας τους διαφυλάσσοντας ματαιότητας διακενής εγώ δε επί τω κυρίω ήλπισα

31:7  αγαλλιάσομαι και ευφρανθήσομαι επί τω ελέει σου ότι επείδες επί την ταπείνωσίν μου έσωσας εκ των αναγκών την ψυχήν μου

31:8  και ου συνέκλεισάς με εις χείρας εχθρών έστησας εν ευρυχώρω τους πόδας μου

31:9  ελέησόν με κύριε ότι θλίβομαι εταράχθη εν θυμώ ο οφθαλμός μου η ψυχή μου και η γαστήρ μου

31:10  ότι εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς ησθένησεν εν πτωχεία η ισχύς μου και τα οστά μου εταράχθησαν

31:11  παρά πάντας τους εχθρούς μου εγενήθην όνειδος και τοις γείτοσί μου σφόδρα και φόβος τοις γνωστοίς μου οι θεωρούντές με έξω έφυγον απ΄ εμού

31:12  επελήσθην ωσεί νεκρός από καρδίας εγενήθην ωσεί σκεύος απολωλός

31:13  ότι ήκουσα ψόγον πολλών παροικούντων κυκλόθεν εν τω συναχθήναι αυτούς άμα επ΄ εμέ του λαβείν την ψυχήν μου εβουλεύσαντο

31:14  εγώ δε επί σοι κύριε ήλπισα είπα συ ει ο θεός μου

31:15  εν ταις χερσί σου οι κλήροί μου ρύσαί με εκ χειρός εχθρών μου και εκ των καταδιωκόντων με

31:16  επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλόν σου σώσόν με εν τω ελέει σου

31:17  κύριε μη καταισχυνθείην ότι επεκαλεσάμην σε αισχυνθείησαν οι ασεβείς και καταχθείησαν εις άδου

31:18  άλαλα γενηθήτω τα χείλη τα δόλια τα λαλούντα κατά του δικαίου ανομίαν εν υπερηφανία και εξουδενώσει

31:19  ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός σου κύριε ης έκρυψας τοις φοβουμένοις σε εξειργάσω τοις ελπίζουσιν επί σε εναντίον των υιών των ανθρώπων

31:20  κατακρύψεις αυτούς εν αποκρύφω του προσώπου σου από ταραχής ανθρώπων σκεπάσεις αυτούς εν σκηνή από αντιλογίας γλωσσών

31:21  ευλογητός κύριος ότι εθαυμάστωσε το έλεος αυτού εν πόλει περιοχής

31:22  εγώ δε είπα εν τη εκστάσει μου απέρριμμαι από προσώπου των οφθαλμών σου διά τούτο εισήκουσας της φωνής της δεήσεώς μου εν τω κεκραγέναι με προς σε

31:23  αγαπήσατε τον κύριον πάντες οι όσιοι αυτού ότι αληθείας εκζητεί κύριος και ανταποδίδωσι τοις περισσώς ποιούσιν υπερηφανίαν

31:24  ανδρίζεσθε και κραταιούσθω η καρδία υμών πάντες οι ελπίζοντες επί κύριον

Chapter 32

32:1  μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι

32:2  μακάριος ανήρ ω ου μη λογίσηται κύριος αμαρτίαν ουδέ έστιν εν τω στόματι αυτού δόλος

32:3  ότι εσίγησα επαλαιώθη τα οστά μου από του κράζειν με όλην την ημέραν

32:4  ότι ημέρας και νυκτός εβαρύνθη επ΄ εμέ η χειρ σου εστράφην εις ταλαιπωρίαν εν τω εμπαγήναί μοι άκανθαν

32:5  την ανομίαν μου εγνώρισα και την αμαρτίαν μου ουκ εκάλυψα είπα εξαγορεύσω κατ΄ εμού την ανομίαν μου τω κυρίω και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου διάψαλμα

32:6  υπέρ ταύτης προσεύξεται προς σε πας όσιος εν καιρώ ευθέτω πλην εν κατακλυσμώ υδάτων πολλών προς αυτόν ουκ εγγιούσι

32:7  συ μου ει καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με το αγαλλίαμά μου λύτρωσαί με από των κυκλωσάντων με διάψαλμα

32:8  συνετίω σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταύτη η πορεύση επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου

32:9  μη γίνεσθε ως ίππος και ημίονος οις ουκ έστι σύνεσις εν κημώ και χαλινώ τας σιαγόνας αυτών άγξαις των μη εγγιζόντων προς σε

32:10  πολλαί αι μάστιγες του αμαρτωλού τον δε ελπίζοντα επί κύριον έλεος κυκλώσει

32:11  ευφράνθητε επί κύριον και αγαλλιάσθε δίκαιοι και καυχάσθε πάντες οι ευθείς τη καρδία

Chapter 33

33:1  αγαλλιάσθε δίκαιοι εν τω κυρίω τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις

33:2  εξομολογείσθε τω κυρίω εν κιθάρα εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλατε αυτώ

33:3  άσατε αυτώ άσμα καινόν καλώς ψάλατε αυτώ εν αλαλαγμώ

33:4  ότι ευθής ο λόγος του κυρίου και πάντα τα έργα αυτού εν πίστει

33:5  αγαπά ελεημοσύνην και κρίσιν ο κύριος του ελέους κυρίου πλήρης η γη

33:6  τω λόγω του κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν και τω πνεύματι του στόματος αυτού πάσα η δύναμις αυτών

33:7  συνάγων ωσεί ασκόν ύδατα θαλάσσης τιθείς εν θησαυροίς αβύσσους

33:8  φοβηθήτω τον κύριον πάσα η γη απ΄ αυτού δε σαλευθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην

33:9  ότι αυτός είπε και εγενήθησαν αυτός ενετείλατο και εκτίσθησαν

33:10  κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών αθετεί δε λογισμούς λαών και άθετει βουλάς αρχόντων

33:11  η δε βουλή του κυρίου εις τον αιώνα μένει λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν

33:12  μακάριον το έθνος ου εστι κύριος ο θεός αυτού λαός ον εξελέξατο εις κληρονομίαν εαυτώ

33:13  εξ ουρανού επέβλεψεν ο κύριος είδε πάντας τους υιούς των ανθρώπων

33:14  εφ΄ ετοίμου κατοικητηρίου αυτού επέβλεψεν επί πάντας τους κατοικούντας την γην

33:15  ο πλάσας κατάμόνος τας καρδίας αυτών ο συνιείς εις πάντα τα έργα αυτών

33:16  ου σώζεται βασιλεύς διά πολλήν δύναμιν και γίγας ου σωθήσεται εν πλήθει ισχύος αυτού

33:17  ψευδής ίππος εις σωτηρίαν εν δε πλήθει δυνάμεως αυτού ου σωθήσεται

33:18  ιδού οι οφθαλμοί κυρίου επί τους φοβουμένους αυτόν τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού

33:19  ρύσασθαι εκ θανάτου τας ψυχάς αυτών και διαθρέψαι αυτούς εν λιμώ

33:20  η δε ψυχή ημών υπομενεί τω κυρίω ότι βοηθός και υπερασπιστής ημών εστιν

33:21  ότι εν αυτώ ευφρανθήσεται η καρδία ημών και εν τω ονόματι τω αγίω αυτού ηλπίσαμεν

33:22  γένοιτο το έλεός σου κύριε εφ΄ ημάς καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε

Chapter 34

34:1  ευλογήσω τον κύριον εν παντί καιρώ διαπαντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου

34:2  εν τω κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή μου ακουσάτωσαν πραείς και ευφρανθήτωσαν

34:3  μεγαλύνατε τον κύριον συν εμοί και υψώσωμεν το όνομα αυτού επιτοαυτό

34:4  εξεζήτησα τον κύριον και επήκουσέ μου και εκ πασών των θλίψεων μου ερρύσατό με

34:5  προσέλθατε προς αυτόν και φωτίσθητε και τα πρόσωπα υμών ου μη καταισχυνθή

34:6  ούτος ο πτωχός εκέκραξε και ο κύριος εισήκουσεν αυτού και εκ πασών των θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν

34:7  παρεμβαλεί άγγελος κυρίου κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ρύσεται αυτούς

34:8  γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο κύριος μακάριος ανήρ ος ελπίζει επ΄ αυτόν

34:9  φοβήθητε τον κύριον πάντες οι άγιοι αυτού ότι ουκ έστιν υστέρημα τοις φοβουμένοις αυτόν

34:10  πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού

34:11  δεύτε τέκνα ακούσατέ μου φόβον κυρίου διδάξω υμάς

34:12  τις εστιν άνθρωπος ο θέλων ζωήν αγαπών ημέρας ιδείν αγαθάς

34:13  παύσον την γλώσσάν σου από κακού και χείλη σου του μη λαλήσαι δόλον

34:14  έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν ζήτησον ειρήνην και δίωξον αυτήν

34:15  οι οφθαλμοί κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών

34:16  πρόσωπον δε κυρίου επί ποιούντας κακά του εξολοθρεύσαι εκ γης το μνημόσυνον αυτών

34:17  εκέκραξαν οι δίκαιοι και ο κύριος εισήκουσεν αυτών και εκ πασών των θλίψεων αυτών ερρύσατο αυτούς

34:18  εγγύς κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει

34:19  πολλαί αι θλίψεις των δικαίων και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο κύριος

34:20  φυλάσσει κύριος πάντα τα οστα αυτών εν εξ αυτών ου συντριβήσεται

34:21  θάνατος αμαρτωλών πονηρός και οι μισούντες το δίκαιον πλημμελήσουσι

34:22  λυτρώσεται κύριος ψυχάς δούλων αυτού και ου μη πλημμελήσουσι πάντες οι ελπίζοντες επ΄ αυτόν

Chapter 35

35:1  δίκασον κύριε τους αδικούντάς με πολέμησον τους πολεμούντάς με

35:2  επιλαβού όπλου και θυρεού και ανάστηθι εις βοήθειάν μου

35:3  έκχεον ρομφαίαν και σύγκλεισον εξεναντίας των καταδιωκόντων με είπον τη ψυχή μου σωτηρία σου ειμί εγώ

35:4  αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι λογιζόμενοί μοι κακά

35:5  γενηθήτωσαν ωσεί χνους κατά πρόσωπον ανέμου και άγγελος κυρίου εκθλίβων αυτούς

35:6  γενηθήτω η οδός αυτών σκότος και ολίσθημα και άγγελος κυρίου καταδιώκων αυτούς

35:7  ότι δωρεάν έκρυψάν μοι διαφθοράν παγίδος αυτών μάτην ωνείδισαν την ψυχήν μου

35:8  ελθέτω αυτώ παγίς ην ου γινώσκει και η θήρα ην έκρυψε συλλαβέτω αυτόν και εν τη παγίδι πεσείται εν αυτή

35:9  η δε ψυχή μου αγαλλιάσεται επί τω κυρίω τερφθήσεται επί τω σωτηρίω αυτού

35:10  πάντα τα οστά μου ερούσι κύριε κύριε τις όμοιός σοι ρυόμενος πτωχόν εκ χειρός στερεωτέρων αυτού και πτωχόν και πένητα από των διαρπαζόντων αυτόν

35:11  αναστάντες μοι μάρτυρες άδικοι α ουκ εγίνωσκον ερώτων με

35:12  ανταπεδίδοσάν μοι πονηρά αντί αγαθών και ατεκνίαν τη ψυχή μου

35:13  εγώ δε εν τω αυτούς παρενοχλείν μοι ενεδυόμην σάκκον και εταπείνουν εν νηστεία την ψυχήν μου και η προσευχή μου εις κόλπον μου αποστραφήσεται

35:14  ως πλησίον ως αδελφώ ημετέρω ούτως ευηρέστουν ως πενθών και σκυθρωπάζων ούτως εταπεινούμην

35:15  και κατ΄ εμού ευφράνθησαν και συνήχθησαν συνήχθησαν επ΄ εμέ μάστιγες και ουκ έγνων διεσχίσθησαν και ου κατενύγησαν

35:16  επείρασάν με εξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμώ έβρυξαν επ΄ εμέ τους οδόντας αυτών

35:17  κύριε πότε επόψη αποκατάστησον την ψυχήν μου από της κακουργίας αυτών από λεόντων την μονογενή μου

35:18  εξομολογήσομαί σοι εν εκκλησία πολλή εν λαώ βαρεί αινέσω σε

35:19  μη επιχαρείησάν μοι οι εχθραίνοντές μοι αδίκως οι μισούντες με δωρεάν και διανεύοντες οφθαλμοίς

35:20  ότι εμοί μεν ειρηνικά ελάλουν και επ΄ οργήν δόλους διελογίζοντο

35:21  και επλάτυναν επ΄ εμέ το στόμα αυτών είπον εύγε εύγε είδον οι οφθαλμοί ημών

35:22  είδες κύριε μη παρασιωπήσης κύριε μη αποστής απ΄ εμού

35:23  εξεγέρθητι κύριε και πρόσχες τη κρίσει μου ο θεός μου και ο κυριός μου εις την δίκην μου

35:24  κρίνόν με κύριε κατά την δικαιοσύνην σου κύριε ο θεός μου και μη επιχαρείησάν μοι

35:25  μη είποισαν εν καρδίαις αυτών εύγε εύγε τη ψυχή ημών μηδέ είποιεν κατεπίομεν αυτόν

35:26  αισχυνθείησαν και εντραπείησαν άμα οι επιχαίροντες τοις κακοίς μου ενδυσάσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι μεγαλορρημονούντες επ΄ εμέ

35:27  αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν οι θέλοντες την δικαιοσύνην μου και ειπάτωσαν διαπαντός μεγαλυνθήτω ο κύριος οι θέλοντες την ειρήνην του δούλου αυτού

35:28  και η γλώσσά μου μελετήσει την δικαιοσύνην σου όλην την ημέραν τον έπαινόν σου

Chapter 36

36:1  φησίν ο παράνομος του αμαρτάνειν εν εαυτώ ουκ έστι φόβος θεού απέναντι των οφθαλμών αυτού

36:2  ότι εδόλωσεν ενώπιον αυτού του ευρείν την ανομίαν αυτού και μισήσαι

36:3  τα ρήματα του στόματος αυτού ανομία και δόλος ουκ ηβουλήθη συνιέναι του αγαθύναι

36:4  ανομίαν διελογίσατο επί της κοίτης αυτού παρέστη πάση οδώ ουκ αγαθή κακία δε ου προσώχθισε

36:5  κύριε εν τω ουρανώ το έλεός σου και η αλήθειά σου έως των νεφελών

36:6  η δικαιοσύνη σου ως όρη θεού τα κρίματά σου άβυσσος πολλή ανθρώπους και κτήνη σώσεις κύριε

36:7  ως επλήθυνας το έλεός σου ο θεός οι δε υιοί των ανθρώπων εν σκέπη των πτερύγων σου ελπιούσι

36:8  μεθυσθήσονται από πιότητος οίκου σου και τον χειμάρρουν της τρυφής σου ποτιείς αυτούς

36:9  ότι παρά σοι πηγή ζωής εν τω φωτί σου οψόμεθα φως

36:10  παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε και την δικαιοσύνην σου τοις ευθέσι τη καρδία

36:11  μη ελθέτω μοι πους υπερηφανίας και χειρ αμαρτωλού μη σαλεύσαι με

36:12  εκεί έπεσον πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν εξώσθησαν και ου μη δύνωνται στήναι

Chapter 37

37:1  μη παραζήλου εν πονηρευομένοις μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν

37:2  ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται και ωσεί λάχανα χλόης ταχύ αποπεσούνται

37:3  έλπισον επί κύριον και ποίει χρηστότητα και κατασκήνου την γην και ποιμανθήση επί τω πλούτω αυτής

37:4  κατατρύφησον του κυρίου και δωή σοι τα αιτήματα της καρδίας σου

37:5  αποκάλυψον προς κύριον την οδόν σου και έλπισον επ΄ αυτόν και αυτός ποιήσει

37:6  και εξοίσει ως φως την δικαιοσύνην σου και το κρίμά σου ως μεσημβρίαν

37:7  υποτάγηθι τω κυρίω και ικέτευσον αυτόν μη παραζήλου εν τω κατευοδουμένω εν τη οδώ αυτού εν ανθρώπω ποιούντι παρανομίαν

37:8  παύσαι από οργής και εγκατάλιπε θυμόν μη παραζήλου ώστε πονηρεύεσθαι

37:9  ότι οι πονηρευόμενοι εξολοθρευθήσονται οι δε υπομένοντες τον κύριον αυτοί κληρονομήσουσι την γην

37:10  και έτι ολίγον και ου μη υπάρξη αμαρτωλός και ζητήσεις τον τόπον αυτού και ου μη εύρης

37:11  οι δε πραείς κληρονομήσουσι γην και κατατρυφήσουσιν επί πλήθει ειρήνης

37:12  παρατηρήσεται ο αμαρτωλός τον δίκαιον και βρύξει επ΄ αυτόν τους οδόντας αυτού

37:13  ο δε κύριος εκγελάσεται αυτόν ότι προβλέπει ότι ήξει η ημέρα αυτού

37:14  ρομφαίαν εσπάσαντο οι αμαρτωλοί ενέτειναν τόξον αυτών του καταβαλείν πτωχόν και πένητα του σφάξαι τους ευθείς τη καρδία

37:15  η ρομφαία αυτών εισέλθοι εις τας καρδίας αυτών και τα τόξα αυτών συντριβείη

37:16  κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν

37:17  ότι βραχίονες αμαρτωλών συντριβήσονται υποστηρίζει δε τους δικαίους ο κύριος

37:18  γινώσκει κύριος τας οδούς των αμώμων και η κληρονομία αυτών εις τον αιώνα έσται

37:19  ου καταισχυνθήσονται εν καιρώ πονηρώ και εν ημέραις λιμού χορτασθήσονται

37:20  ότι οι αμαρτωλοί απολούνται οι δε εχθροί του κυρίου άμα τω δοξασθήναι αυτούς και υψωθήναι εκλείποντες ωσεί καπνός εξέλιπον

37:21  δανείζεται ο αμαρτωλός και ουκ αποτίσει ο δε δίκαιος οικτείρει και διδοί

37:22  ότι οι ευλογούντες αυτόν κληρονομήσουσι γην οι δε καταρώμενοι αυτόν εξολοθρευθήσονται

37:23  παρά κυρίου τα διαβήματα ανθρώπου κατευθύνεται και την οδόν αυτού θελήσει σφόδρα

37:24  όταν πέση ου καταραχθήσεται ότι κύριος αντιστηρίζει χείρα αυτώ

37:25  νεώτερος εγενόμην και γαρ εγήρασα και ουκ είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτους

37:26  όλην την ημέραν ελεεί και δανείζει ο δίκαιος και το σπέρμα αυτού εις ευλογίαν έσται

37:27  έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν και κατασκήνου εις αιώνα αιώνος

37:28  ότι κύριος αγαπά κρίσιν και ουκ εγκαταλείψει τους οσίους αυτού εις τον αιώνα φυλαχθήσονται άνομοι δε εκδιωχθήσονται και σπέρμα ασεβών εξολοθρευθήσεται

37:29  δίκαιοι δε κληρονομήσουσι γην και κατασκηνώσουσιν εις αιώνα αιώνος επ΄ αυτής

37:30  στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν και η γλώσσα αυτού λαλήσει κρίσιν

37:31  ο νόμος του θεού αυτού εν καρδία αυτού και ουχ υποσκελισθήσεται τα διαβήματα αυτού

37:32  κατανοεί ο αμαρτωλός τον δίκαιον και ζητεί του θανατώσαι αυτόν

37:33  ο δε κύριος ου μη εγκαταλίπει αυτόν εις τας χείρας αυτού ουδ΄ ου μη καταδικάσηται αυτόν όταν κρίνηται αυτώ

37:34  υπόμεινον τον κύριον και φύλαξον την οδόν αυτού και υψώσει σε του κατακληρονομήσαι την γην εν τω εξολοθρεύεσθαι αμαρτωλούς όψει

37:35  είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον ως τας κέδρους του Λιβάνου

37:36  και παρήλθον και ιδού ουκ ην και εζήτησα αυτόν και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού

37:37  φύλασσε ακακίαν και ίδε ευθύτητα ότι εστίν εγκατάλειμμα ανθρώπω ειρηνικώ

37:38  οι δε παράνομοι εξολοθρευθήσονται επιτοαυτό τα εγκαταλείμματα των ασεβών εξολοθρευθήσονται

37:39  σωτηρία δε των δικαίων παρά κυρίου και υπερασπιστής αυτών εστιν εν καιρώ θλίψεως

37:40  και βοηθήσει αυτοίς κύριος και ρύσεται αυτούς και εξελείται αυτούς εξ αμαρτωλών και σώσει αυτούς ότι ήλπισαν επ΄ αυτόν

Chapter 38

38:1  κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με

38:2  ότι τα βέλη σου ενεπάγησάν μοι και επεστήριξας επ΄ εμέ την χείρά σου

38:3  ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου από προσώπου της οργής σου ουκ έστιν ειρήνη εν τοις οστέοις μου από προσώπου των αμαρτιών μου

38:4  ότι αι ανομίαι μου υπερήραν την κεφαλήν μου ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ΄ εμέ

38:5  προσώζεσαν και εσάπησαν οι μώλωπές μου από προσώπου της αφροσύνης μου

38:6  εταλαιπώρησα και κατεκάμφθην έως τέλους όλην την ημέραν σκυθρωπάζων επορευόμην

38:7  ότι αι ψόαι μου επλήσθησαν εμπαιγμάτων και ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου

38:8  εκακώθην και εταπεινώθην έως σφόδρα ωρυόμην από στεναγμού της καρδίας μου

38:9  κύριε εναντίον σου πάσα η επιθυμία μου και ο στεναγμός μου από σου ουκ απεκρύβη

38:10  η καρδία μου εταράχθη εγκατέλιπέ με η ισχύς μου και το φως των οφθαλμών μου και αυτό ουκ έστι μετ΄ εμού

38:11  οι φίλοι μου και οι πλησίον μου εξεναντίας μου ήγγισαν και έστησαν και οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν

38:12  και εξεβιάζοντο οι ζητούντες την ψυχήν μου και οι ζητούντες τα κακά μοι ελάλησαν ματαιότητας και δολιότητας όλην την ημέραν εμελέτησαν

38:13  εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού

38:14  και εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων και ουκ έχων εν τω στόματι αυτού ελεγμούς

38:15  ότι επί σοι κύριε ήλπισα συ εισακούση κύριε ο θεός μου

38:16  ότι είπον μήποτε επιχαρώσί μοι οι εχθροί μου και εν τω σαλευθήναι πόδας μου επ΄ εμέ εμεγαλορρημόνησαν

38:17  ότι εγώ εις μάστιγας έτοιμος και η αλγηδών μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός

38:18  ότι την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου

38:19  οι δε εχθροί μου ζώσι και κεκραταίωνται υπέρ εμέ και επληθύνθησαν οι μισούντές με αδίκως

38:20  οι ανταποδιδόντες μοι κακά αντί αγαθών ενδιέβαλλόν με επει κατεδίωκον δικαιοσύνην

38:21  μη εγκαταλίπης με κύριε ο θεός μου μη αποστής απ΄ εμού

38:22  πρόσχες εις την βοήθειαν μου κύριε της σωτηρίας μου

Chapter 39

39:1  είπα φυλάξω τας οδούς μου του μη αμαρτάνειν με εν γλώσση μου εθέμην τω στόματί μου φυλακήν εν τω συστήναι τον αμαρτωλόν εναντίον μου

39:2  εκωφώθην και εταπεινώθην και εσίγησα εξ αγαθών και το άλγημά μου ανεκαινίσθη

39:3  εθερμάνθη η καρδία μου εντός μου και εν τη μελέτη μου εκκαυθήσεται πυρ ελάλησα εν γλώσση μου

39:4  γνώρισόν μοι κύριε το πέρας μου και τον αριθμόν των ημερών μου τις εστιν ίνα γνώ τι υστερώ εγω

39:5  ιδού παλαιστάς έθου τας ημέρας μου και υπόστασίς μου ωσεί ουθέν ενώπιόν σου πλην τα σύμπαντα ματαιότης πας άνθρωπος ζων

39:6  μέντοιγε εν εικόνι διαπορεύεται άνθρωπος πλην μάτην ταράσσεται θησαυρίζει και ου γινώσκει τίνι συνάξει αυτά

39:7  και νυν τις η υπομονή μου ουχί ο κύριος και η υπόστασίς μου παρά σου εστιν

39:8  από πασών των ανομιών μου ρύσαί με όνειδος άφρονι έδωκάς με

39:9  εκωφώθην και ουκ ήνοιξα το στόμα μου ότι συ εποίησας

39:10  απόστησον απ΄ εμού τας μαστιγάς σου από της ισχύος της χειρός σου εγώ εξέλιπον

39:11  εν ελεγμοίς υπέρ ανομίας επαίδευσας άνθρωπον και εξέτηξας ως αράχνην την ψυχήν αυτού πλήν μάτην πας άνθρωπος διάψαλμα

39:12  εισάκουσον της προσευχής μου κύριε και της δεήσεώς μου ενώτισαι των δακρύων μου μη παρασιωπήσης ότι πάροικος εγώ ειμι παρά σοι και παρεπίδημος καθώς πάντες οι πατέρες μου

39:13  άνες μοι ίνα αναψύξω προ του με απελθείν και ουκέτι ου μη υπάρξω

Chapter 40

40:1  υπομένων υπέμεινα τον κύριον και προσέσχε μοι και εισήκουσε της δεήσεώς μου

40:2  και ανήγαγέ με εκ λάκκου ταλαιπωρίας και από πηλού ιλύος και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου

40:3  και ενέβαλεν εις το στόμα μου άσμα καινόν ύμνον τω θεώ ημών όψονται πολλοί και φοβηθήσονται και ελπιούσιν επί κύριον

40:4  μακάριος ανήρ ου εστι το όνομα κυρίου ελπίς αυτού και ουκ επέβλεψεν εις ματαιότητας και μανίας ψευδείς

40:5  πολλά εποίησας συ κύριε ο θεός μου τα θαυμάσιά σου και τοις διαλογισμοίς σου ουκ έστι τις ομοιωθήσεταί σοι απήγγειλα και ελάλησα επληθύνθησαν υπέρ αριθμόν

40:6  θυσίαν και προσφοράν ουκ ηθέλησας σώμα δε κατηρτίσω μοι ολοκαυτώματα και περί αμαρτίας ουκ εζήτησας

40:7  τότε είπον ιδού ήκω εν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περί εμού

40:8  του ποιήσαι το θέλημά σου ο θεός μου ηβουλήθην και τον νόμον σου εν μέσω της κοιλίας μου

40:9  ευηγγελισάμην δικαιοσύνην εν εκκλησία μεγάλη ιδού τα χείλη μου ου μη κωλύσω κύριε συ έγνως

40:10  την δικαιοσύνην μου ουκ έκρυψα εν τη καρδία μου την αλήθειάν σου και το σωτήριόν σου είπα ουκ έκρυψα το έλεός σου και την αλήθειάν σου από συναγωγής πολλής

40:11  συ δε κύριε μη μακρύνης τους οικτιρμούς σου απ΄ εμού το έλεός σου και η αλήθειά σου διαπαντός αντιλάβοιντό μου

40:12  ότι περιέσχον με κακά ων ουκ έστιν αριθμός κατέλαβόν με αι ανομίαι μου και ουκ ηδυνήθην του βλέπειν επληθύνθησαν υπέρ τας τρίχας της κεφαλής μου και η καρδία μου εγκατέλιπέ με

40:13  ευδόκησον κύριε του ρύσασθαί με κύριε εις το βοηθήσαί μοι πρόσχες

40:14  καταισχυνθείησαν και εντραπείησαν άμα οι ζητούντες την ψυχήν μου του εξάραι αυτήν αποστραφείησαν εις τα οπίσω και εντραπείησαν οι θέλοντές μοι κακά

40:15  κομισάσθωσαν παραχρήμα αισχύνην αυτών οι λέγοντές μοι εύγε εύγε

40:16  αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί σοι πάντες οι ζητούντές σε κύριε και ειπάτωσαν διαπαντός μεγαλυνθήτω ο κύριος οι αγαπώντες το σωτήριόν σου

40:17  εγώ δε πτωχός ειμί και πένης κύριος φροντιεί μου βοηθός μου και υπερασπιστής μου ει συ ο θεός μου μη χρονίσης

Chapter 41

41:1  μακάριος ο συνιών επί πτωχόν και πένητα εν ημέρα πονηρά ρύσεται αυτόν ο κύριος

41:2  κύριος διαφυλάξαι αυτόν και ζήσαι αυτόν και μακαρίσαι αυτόν εν τη γη και μη παραδοί αυτόν εις χείρας εχθρών αυτού

41:3  κύριος βοηθήσαι αυτώ επί κλίνης οδύνης αυτού όλην την κοίτην αυτού έστρεψας εν τη αρρωστία αυτού

41:4  εγώ είπα κύριε ελέησόν με ίασαι την ψυχήν μου ότι ήμαρτόν σοι

41:5  οι εχθροί μου είπον κακά μοι πότε αποθανείται και απολείται το όνομα αυτού

41:6  και ει εισεπορεύετο του ιδείν μάτην ελάλει η καρδία αυτού συνήγαγεν ανομίαν εαυτώ εξεπορεύετο έξω και ελάλει επί το αυτό

41:7  κατ΄ εμού εψιθύριζον πάντες οι εχθροί μου κατ΄ εμού ελογίζοντο κακά μοι

41:8  λόγον παράνομον κατέθεντο κατ΄ εμού μη ο κοιμώμενος ουχί προσθήσει του αναστήναι

41:9  και γαρ ο άνθρωπος της ειρήνης μου εφ΄ ον ήλπισα ο εσθίων άρτους μου εμεγάλυνεν επ΄ εμέ πτερνισμόν

41:10  συ δε κύριε ελέησόν με και ανάστησόν με και ανταποδώσω αυτοίς

41:11  εν τούτω έγνων ότι τεθέληκάς με ότι ου μη επιχαρή ο εχθρός μου επ΄ εμέ

41:12  εμού δε διά την ακακίαν αντελάβου και εβεβαίωσάς με ενώπιόν σου εις τον αιώνα

41:13  ευλογητός κύριος ο θεός Ισραήλ από του αιώνος και εις τον αιώνα γένοιτο γένοιτο

Chapter 42

42:1  ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε ο θεός

42:2  εδίψησεν η ψυχή μου προς τον θεόν τον ισχυρόν τον ζώντα πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω του θεού

42:3  εγενήθη τα δακρυά μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός εν τω λέγεσθαί μοι καθ΄ εκάστην ημέραν που εστιν ο θεός σου

42:4  ταύτα εμνήσθην και εξέχεα επ΄ εμέ την ψυχήν μου ότι διελεύσομαι εν τόπω σκηνής θαυμαστής έως του οίκου του θεού εν φωνή αγαλλιάσεως και εξομολογήσεως ήχου εορτάζοντος

42:5  ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με έλπισον επί τον θεόν ότι εξομολογήσομαι αυτώ σωτήριον του προσώπου μου

42:6  ο θεός μου προς εμαυτόν η ψυχή μου εταράχθη διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γης Ιορδάνου και Ερμωνιείμ από όρους μικρού

42:7  άβυσσος άβυσσον επικαλείται εις φωνήν των καταρρακτών σου πάντες οι μετεωρισμοί σου και τα κύματά σου επ΄ εμέ διήλθον

42:8  ημέρας εντελείται κύριος το έλεος αυτού και νυκτός ωδή αυτού παρ΄ εμοί προσευχή τω θεώ της ζωής μου

42:9  ερώ τω θεώ αντιλήπτωρ μου ει διατί μου επελάθου ινατί σκυθρωπάζων πορεύομαι εν τω εκθλίβειν τον εχθρόν

42:10  εν τω καταθλάσθαι τα οστά μου ωνείδισάν με οι θλίβοντές με εν τω λέγειν αυτούς μοι καθ΄ εκάστην ημέραν που εστιν ο θεός σου

42:11  ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με έλπισον επί τον θεόν ότι εξομολογήσομαι αυτώ σωτήριον του προσώπου μου και ο θεός μου

Chapter 43

43:1  κρίνόν μοι ο θεός και δίκασον την δίκην μου εξ έθνους ουχ οσίου από ανθρώπου αδίκου και δολίου ρύσαί με

43:2  ότι συ ει ο θεός κραταίωμά μου ινατί απώσω με και ινατί σκυθρωπάζων πορεύομαι εν τω εκθλίβειν τον εχθρόν

43:3  εξαπόστειλον το φως σου και την αλήθειάν σου αυτά με ωδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος άγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου

43:4  και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του θεού προς τον θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου εξομολογήσομαί σοι εν κιθάρα ο θεός ο θεός μου

43:5  ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με έλπισον επί τον θεόν ότι εξομολογήσομαι αυτώ σωτήριον του προσώπου μου και ο θεός μου

Chapter 44

44:1  ο θεός εν τοις ωσίν ημών ηκούσαμεν και οι πατέρες ημών ανήγγειλαν ημίν έργον ο ειργάσω εν ταις ημέραις αυτών εν ημέραις αρχαίαις

44:2  η χειρ σου έθνη εξωλόθρευσε και κατεφύτευσας αυτούς εκάκωσας λαούς και εξέβαλες αυτούς

44:3  ου γαρ εν τη ρομφαία αυτών εκληρονόμησαν γην και ο βραχίων αυτών ουκ έσωσεν αυτούς αλλ΄ η δεξιά σου και ο βραχίων σου και ο φωτισμός του προσώπου σου ότι ευδόκησας εν αυτοίς

44:4  συ ει αυτός ο βασιλεύς μου και ο θεός μου ο εντελλόμενος τας σωτηρίας Ιακώβ

44:5  εν σοι τους εχθρούς ημών κερατιούμεν και εν τω ονόματί σου εξουδενώσομεν τους επανισταμένους ημίν

44:6  ου γαρ επί τω τόξω μου ελπιώ και η ρομφαία μου ου σώσει με

44:7  έσωσας γαρ ημάς εκ των θλιβόντων ημάς και τους μισούντας ημάς κατήσχυνας

44:8  εν τω θεώ επαινεθησόμεθα όλην την ημέραν και εν τω ονόματί σου εξομολογησόμεθα εις τον αιώνα

44:9  νυνί δε απώσω και κατήσχυνας ημάς και ουκ εξελεύση ο θεός εν ταις δυνάμεσιν ημών

44:10  απέστρεψας ημάς εις τα οπίσω παρά τους εχθρούς ημών και οι μισούντες ημάς διήρπαζον εαυτοίς

44:11  έδωκας ημάς ως πρόβατα βρώσεως και εν τοις έθνεσι διέσπειρας ημάς

44:12  απέδου τον λαόν σου άνευ τιμής και ουκ ην πλήθος εν τοις αλαλάγμασιν αυτών

44:13  έθου ημάς όνειδος τοις γείτοσιν ημών μυκτηρισμόν και χλευασμόν τοις κύκλω ημών

44:14  έθου ημάς εις παραβολήν εν τοις έθνεσι κίνησιν κεφαλής εν τοις λαοίς

44:15  όλην την ημέραν η εντροπή μου κατεναντίον μου εστί και η αισχύνη του προσώπου μου εκάλυψέ με

44:16  από φωνής ονειδίζοντος και παραλαλούντος από προσώπου εχθρού και εκδιώκοντος

44:17  ταύτα πάντα ήλθεν εφ΄ ημάς και ουκ επελαθόμεθά σου και ουκ ηδικήσαμεν εν διαθήκη σου

44:18  και ουκ απέστη εις τα οπίσω η καρδία ημών και εξέκλινας τας τρίβους ημών από της οδού σου

44:19  ότι εταπείνωσας ημάς εν τόπω κακώσεως και επεκάλυψεν ημάς σκιά θανάτου

44:20  ει επελαθόμεθα του ονόματος του θεού ημών και ει διεπετάσαμεν χείρας ημών προς θεόν αλλότριον

44:21  ουχί ο θεός εκζητήσει ταύτα αυτός γαρ γινώσκει τα κρύφια της καρδίας

44:22  ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής

44:23  εξεγέρθητι ινατί υπνοίς κύριε ανάστηθι και μη απώση εις τέλος

44:24  ινατί το πρόσωπόν σου αποστρέφεις επιλανθάνη της πτωχείας ημών και της θλίψεως ημών

44:25  ότι εταπεινώθη εις χούν η ψυχή ημών εκολλήθη εις γην η γαστήρ ημών

44:26  ανάστα κύριε βοήθησον ημίν και λύτρωσαι ημάς ένεκεν του ονόματός σου

Chapter 45

45:1  εξηρεύξατο η καρδία μου λόγον αγαθόν λέγω εγώ τα έργα μου τω βασιλεί η γλώσσά μου κάλαμος γραμματέως οξυγράφου

45:2  ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων εξεχύθη χάρις εν χείλεσί σου διά τούτο ευλόγησέ σε ο θεός εις τον αιώνα

45:3  περίζωσαι την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου δυνατέ ωραιότητί σου

45:4  και τω κάλλει σου και έντεινον και κατευοδού και βασίλευε ένεκεν αληθείας και πραότητος και δικαιοσύνης και οδηγήσει σε θαυμαστώς η δεξιά σου

45:5  τα βέλη σου ηκονημένα δυνατέ λαοί υποκάτω σου πεσούνται εν καρδία των εχθρών του βασιλέως

45:6  ο θρόνος σου ο θεός εις τον αιώνα του αιώνος ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας σου

45:7  ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν διά τούτο έχρισέ σε ο θεός ο θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου

45:8  σμύρνα και στακτή και κασία από των ιματίων σου από βάρεων ελεφαντίνων

45:9  εξ ων ηύφρανάν σε θυγατέρες βασιλέων εν τη τιμή σου παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη

45:10  άκουσον θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου

45:11  και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου ότι αυτός εστιν κυριός σου και προσκυνήσεις αυτώ

45:12  και θυγάτηρ Τύρου εν δώροις το πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι του λαού

45:13  πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν εν κροσσωτοίς χρυσοίς

45:14  περιβεβλημένη πεποικιλμένη απενεχθήσονται τω βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής αι πλησίον αυτής απενεχθήσονταί σοι

45:15  απενεχθήσονται εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει αχθήσονται εις ναόν βασιλέως

45:16  αντί των πατέρων σου εγενήθησαν οι υιοί σου καταστήσεις αυτούς άρχοντας επί πάσαν την γην

45:17  μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά διά τούτο λαοί εξομολογήσονταί σοι εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

Chapter 46

46:1  ο θεός ημών καταφυγή και δύναμις βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα

46:2  διά τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών

46:3  ήχησαν και εταράχθησαν τα ύδατα αυτών εταράχθησαν τα όρη εν τη κραταιότητι αυτού

46:4  του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του θεού ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο ύψιστος

46:5  ο θεός εν μέσω αυτής και ου σαλευθήσεται βοηθήσει αυτή ο θεός το προς πρωϊ πρωϊ

46:6  εταράχθησαν έθνη έκλιναν βασιλείαι έδωκε φωνήν αυτού ο ύψιστος εσαλεύθη η γη

46:7  κύριος των δυνάμεων μεθ΄ ημών αντιλήπτωρ ημών ο θεός Ιακώβ

46:8  δεύτε και ίδετε τα έργα του θεού α έθετο τέρατα επί της γης

46:9  ανταναιρών πολέμους μέχρι των περάτων της γης τόξον συντρίψει και συγκλάσει όπλον και θυρεούς κατακαύσει εν πυρί

46:10  σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμι ο θεός υψωθήσομαι εν τοις έθνεσιν υψωθήσομαι εν τη γη

46:11  κύριος των δυνάμεων μεθ΄ ημών αντιλήπτωρ ημών ο θεός Ιακώβ

Chapter 47

47:1  πάντα τα έθνη κροτήσατε χείρας αλαλάξατε τω θεώ εν φωνή αγαλλιάσεως

47:2  ότι κύριος ύψιστος φοβερός βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην

47:3  υπέταξε λαούς ημίν και έθνη υπό τους πόδας ημών

47:4  εξελέξατο ημίν την κληρονομίαν εαυτώ την καλλονήν Ιακώβ ην ηγάπησεν

47:5  ανέβη ο θεός εν αλαλαγμώ κύριος εν φωνή σάλπιγγος

47:6  ψάλατε τω θεώ ημών ψάλατε ψάλατε τω βασιλεί ημών ψάλατε

47:7  ότι βασιλεύς πάσης της γης ο θεός ψάλατε συνετώς

47:8  εβασίλευσεν ο θεός επί τα έθνη ο θεός κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού

47:9  άρχοντες λαών συνήχθησαν μετά του θεού Αβραάμ ότι του θεού οι κραταιοί της γης σφόδρα επήρθησαν

Chapter 48

48:1  μέγας κύριος και αινετός σφόδρα εν πόλει του θεού ημών εν όρει αγίω αυτού

48:2  ευρίζω αγαλλιάματι πάσης της γης όρη Σιών τα πλευρά του βορρά η πόλις του βασιλέως του μεγάλου

48:3  ο θεός εν ταις βάρεσιν αυτής γινώσκεται όταν αντιλαμβάνηται αυτής

48:4  ότι ιδού οι βασιλείς της γης συνήχθησαν διήλθοσαν επιτοαυτό

48:5  αυτοί ιδόντες ούτως εθαύμασαν εταράχθησαν εσαλεύθησαν

48:6  τρόμος επελάβετο αυτών εκεί ωδίνες ως τικτούσης

48:7  εν πνεύματι βιαίω συντρίψεις πλοία Θαρσείς

48:8  καθάπερ ηκούσαμεν ούτως και είδομεν εν πόλει κυρίου των δυνάμεων εν πόλει του θεού ημών ο θεός εθεμελίωσεν αυτήν εις τον αιώνα

48:9  υπελάβομεν ο θεός το ελεός σου εν μέσω του λαού σου

48:10  κατά το όνομά σου ο θεός ούτως και η αίνεσίς σου επί τα πέρατα της γης δικαιοσύνης πλήρης η δεξιά σου

48:11  ευφρανθήτω το όρος Σιών και αγαλλιάσθωσαν αι θυγατέρες της Ιουδαίας ένεκεν των κριμάτων σου κύριε

48:12  κυκλώσατε Σιών και περιλάβετε αυτήν διηγήσασθε εν τοις πύργοις αυτής

48:13  θέσθε τας καρδίας υμών εις την δύναμιν αυτής και καταδίελεσθε τας βάρεις αυτής όπως αν διηγήσησθε εις γενεάν ετέραν

48:14  ότι ούτος εστιν ο θεός ημών εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος αυτός ποιμανεί ημάς εις τους αιώνας

Chapter 49

49:1  ακούσατε ταύτα πάντα τα έθνη ενωτίσασθε πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην

49:2  οι τε γηγενείς και οι υιοί των ανθρώπων επιτοαυτό πλούσιος και πένης

49:3  το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η μελέτη της καρδίας μου σύνεσιν

49:4  κλινώ εις παραβολήν το ους μου ανοίξω εν ψαλτηρίω το πρόβλημά μου

49:5  ινατί φοβούμαι εν ημέρα πονηρά η ανομία της πτέρνης μου κυκλώσει με

49:6  οι πεποιθότες επί τη δυνάμει αυτών και επί τω πλήθει του πλούτου αυτών καυχώμενοι

49:7  αδελφός ου λυτρούται λυτρώσεται άνθρωπος ου δώσει τω θεώ εξίλασμα εαυτού

49:8  και την τιμήν της λυτρώσεως της ψυχής αυτού και εκοπίασεν εις τον αιώνα

49:9  και ζήσεται εις τέλος οτι ουκ όψεται καταφθοράν

49:10  όταν ίδη σοφούς αποθνήσκοντας επιτοαυτό άφρων και άνους απολούνται και καταλείψουσιν αλλοτρίοις τον πλούτον αυτών

49:11  και οι τάφοι αυτών οικίαι αυτών εις τον αιώνα σκηνώματα αυτών εις γενεάν και γενεάν επεκαλέσαντο τα ονόματα αυτών επί των γαιών

49:12  και άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς

49:13  αύτη η οδός αυτών σκάνδαλον αυτοίς και μετά ταύτα εν τω στόματι αυτών ευδοκήσουσιν

49:14  ως πρόβατα εν άδη έθεντο θάνατος ποιμανεί αυτούς και κατακυριεύσουσιν αυτών οι ευθείς τοπρωϊ και η βοήθεια αυτών παλαιωθήσεται εν τω άδη εκ της δόξης αυτών εξώσθησαν

49:15  πλην ο θεός λυτρώσεται την ψυχήν μου εκ χειρός άδου όταν λαμβάνη με

49:16  μη φοβού όταν πλουτήση άνθρωπος η όταν πληθυνθή η δόξα του οίκου αυτού

49:17  ότι ουκ εν τω αποθνήσκειν αυτόν λήψεται τα πάντα ουδέ συγκαταβήσεται αυτώ η δόξα αυτού

49:18  ότι η ψυχή αυτού εν τη ζωή αυτού ευλογηθήσεται εξομολογήσεταί σοι όταν αγαθύνης αυτώ

49:19  εισελεύσεται έως γενεάς πατέρων αυτού έως αιώνος ουκ όψεται φως

49:20  και άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς

Chapter 50

50:1  ο θεός θεών κύριος ελάλησε και εκάλεσε την γην από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών

50:2  εκ Σιών η ευπρέπεια της ωραιότητος αυτού

50:3  ο θεός εμφανώς ήξει ο θεός ημών και ου παρασιωπήσεται πυρ ενώπιον αυτού καυθήσεται και κύκλω αυτού καταιγίς σφόδρα

50:4  προσκαλέσεται τον ουρανόν άνω και την γην διακρίναι τον λαόν αυτού

50:5  συναγάγετε αυτώ τους οσίους αυτού τους διατιθεμένους την διαθήκην αυτού επί θυσίας

50:6  και αναγγελούσιν οι ουρανοί την δικαιοσύνην αυτού ότι ο θεός κριτής εστιν

50:7  άκουσον λαός μου και λαλήσω σοι Ισραήλ και διαμαρτύρομαί σοι ο θεός ο θεός σου ειμί εγώ

50:8  ουκ επί ταις θυσίαις σου ελέγξω σε τα δε ολοκαυτώματά σου ενώπιόν μου εστί διαπαντός

50:9  ου δέξομαι εκ του οίκου σου μόσχους ουδέ εκ των ποιμνίων σου χιμάρους

50:10  ότι εμά εστι πάντα τα θηρία του αγρού κτήνη εν τοις όρεσι και βόες

50:11  έγνωκα πάντα τα πετεινά του ουρανού και ωραιότης αγρού μετ΄ εμού εστιν

50:12  εάν πεινάσω ου μη σοι είπω εμή γαρ εστιν η οικουμένη και το πλήρωμα αυτής

50:13  μη φάγομαι κρέα ταύρων η αίμα τράγων πίομαι

50:14  θύσον τω θεώ θυσίαν αινέσεως και απόδος τω υψίστω τας ευχάς σου

50:15  και επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεώς και εξελούμαί σε και δοξάσεις με

50:16  τω δε αμαρτωλώ είπεν ο θεός ινατί συ διηγή τα δικαιώματά μου και αναλαμβάνεις την διαθήκην μου διά στόματός σου

50:17  συ δε εμίσησας παιδείαν και εξέβαλες τους λόγους μου εις τα οπίσω

50:18  ει εθεώρεις κλέπτην συνέτρεχες αυτώ και μετά μοιχού την μερίδα σου ετίθεις

50:19  το στόμα σου επλεόνασε κακίαν και η γλώσσά σου περιέπλεκε δολιότητας

50:20  καθήμενος κατά του αδελφού σου κατελάλεις και κατά του υιόυ της μητρός σου ετίθεις σκάνδαλον

50:21  ταύτα εποίησας και εσίγησα υπέλαβες ανομίαν ότι έσομαί σοι όμοιος ελέγξω σε και παραστήσω κατά πρόσωπόν σου τας αμαρτίας σου

50:22  σύνετε δη ταύτα οι επιλανθανόμενοι του θεού μήποτε αρπάση και ου μη η ο ρυόμενος

50:23  θυσία αινέσεως δοξάσει με και εκεί οδός η δείξω αυτώ το σωτήριόν μου

Chapter 51

51:1  ελέησόν με ο θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου

51:2  επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με

51:3  ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός

51:4  σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε

51:5  ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου

51:6  ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι

51:7  ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι

51:8  ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστεά τεταπεινωμένα

51:9  απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον

51:10  καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου

51:11  μη απορρίψης με απο του προσώπου σου και το πνεύμά το άγιον μη αντανέλης απ΄ εμού

51:12  απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με

51:13  διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι

51:14  ρύσαί με εξ αιμάτων ο θεός ο θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου

51:15  κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου

51:16  ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις

51:17  θυσία τω θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο θεός ουκ εξουδενώσει

51:18  αγάθυνον κύριε εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ

51:19  τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους

Chapter 52

52:1  τι εγκαυχά εν κακία ο δυνατός ανομίαν όλην την ημέραν

52:2  αδικίαν ελογίσατο η γλώσσά σου ωσεί ξυρόν ηκονημένον εποίησας δόλον

52:3  ηγάπησας κακίαν υπέρ αγαθωσύνην αδικίαν υπέρ το λαλήσαι δικαιοσύνην

52:4  ηγάπησας πάντα τα ρήματα καταποντισμού γλώσσαν δολίαν

52:5  διά τούτο ο θεός καθέλοι σε εις τέλος εκτίλαι σε και μεταναστεύσαι σε από σκηνώματός σου και το ρίζωμά σου εκ γης ζώντων

52:6  όψονται δίκαιοι και φοβηθήσονται και επ΄ αυτόν γελάσονται και ερούσιν

52:7  ιδού άνθρωπος ος ουκ έθετο τον θεόν βοηθόν αυτού αλλ΄ επήλπισεν επί το πλήθει του πλούτου αυτού και ενεδυναμώθη επί τη ματαιότητι αυτού

52:8  εγώ δε ωσεί ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του θεού ήλπισα επί το έλεος του θεού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

52:9  εξομολογήσομαί σοι εις τον αιώνα ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου

Chapter 53

53:1  είπεν άφρων εν καρδία αυτού ουκ έστι θεός διεφθάρησαν και εβδελύχθησαν εν ανομίαις ουκ έστι ποιών αγαθόν

53:2  ο θεός εκ του ουρανού διέκυψεν επί τους υιούς των ανθρώπων του ιδείν ει έστι συνιών η εκζητών τον θεόν

53:3  πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν ουκ έστι ποιών αγαθόν ουκ έστιν έως ενός

53:4  ουχί γνώσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν οι κατεσθίοντες τον λαόν μου εν βρώσει άρτου τον κύριον ουκ επεκαλέσαντο

53:5  εκεί εφοβήθησαν φόβον ου ουκ ην φόβος ότι ο θεός διεσκόρπισεν οστά ανθρωπαρέσκων κατησχύνθησαν ότι ο θεός εξουδένωσε αυτούς

53:6  τις δώσει εκ Σιών το σωτήριον του Ισραήλ εν τω επιστρέψαι τον θεον την αιχμαλωσίαν του λαού αυτού αγαλλιάσεται Ιακωβ και ευφρανθήσεται Ισραήλ

Chapter 54

54:1  ο θεός εν τω όνοματί σου σώσόν με και εν τη δυνάμει σου κρίνόν με

54:2  ο θεός εισάκουσον της προσευχής μου ενώτισαι τα ρήματα του στόματός μου

54:3  ότι αλλότριοι επανέστησαν επ΄ εμέ και κραταιοί εζήτησαν την ψυχήν μου και ου προέθεντο τον θεόν ενώπιον αυτών

54:4  ιδού γαρ ο θεός βοηθεί μοι και ο κύριος αντιλήπτωρ της ψυχής μου

54:5  αποστρέψει τα κακά τοις εχθροίς μου εν τη αληθεία σου εξολόθρευσον αυτούς

54:6  εκουσίως θύσω σοι εξομολογήσομαι τω όνοματί σου κύριε ότι αγαθόν

54:7  ότι εκ πάσης θλίψεως ερρύσω με και εν τοις εχθροίς μου επείδεν ο οφθαλμός μου

Chapter 55

55:1  ενώτισαι ο θεός την προσευχήν μου και μη υπερίδης την δέησίν μου

55:2  πρόσχες μοι και εισάκουσόν μου ελυπήθην εν τη αδολεσχία μου και εταράχθην

55:3  από φωνής εχθρού και από θλίψεως αμαρτωλού ότι εξέκλιναν επ΄ εμέ ανομίαν και εν οργή ενεκότουν μοι

55:4  η καρδία μου εταράχθη εν εμοί και δειλία θανάτου επέπεσεν επ΄ εμέ

55:5  φόβος και τρόμος ήλθεν επ΄ εμέ και εκάλυψέ με σκότος

55:6  και είπα τις δώσει μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς και πετασθήσομαι και καταπαύσω

55:7  ιδού εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω

55:8  προσεδεχόμην τον σώζοντά με από ολιγοψυχίας και καταιγίδος

55:9  καταπόντισον κύριε και καταδίελε τας γλώσσας αυτών ότι είδον ανομίαν και αντιλογίαν εν τη πόλει

55:10  ημέρας και νυκτός κυκλώσει αυτήν επί τα τείχη αυτής και ανομία και πόνος εν μέσω αυτής

55:11  και αδικία και ουκ εξέλιπεν εκ των πλατειών αυτής τόκος και δόλος

55:12  ότι ει εχθρός ωνείδισέ με υπήνεγκα αν και ει ο μισών με επ΄ εμέ εμεγαλορρημόνησεν εκρύβην αν απ΄ αυτού

55:13  συ δε άνθρωπε ισόψυχε ηγεμών μου και γνωστέ μου

55:14  ος επιτοαυτό εγλύκανας εδέσματα εν τω οίκω του θεού επορεύθημεν εν ομονοία

55:15  ελθέτω δε θάνατος επ΄ αυτούς και καταβήτωσαν εις άδου ζώντες ότι πονηρία εν ταις παροικίαις αυτών εν μέσω αυτών

55:16  εγώ προς τον θεόν εκέκραξα και ο κύριος εισήκουσέ μου

55:17  εσπέρας και πρωϊ και μεσημβρίας διηγήσομαι και απαγγελώ και εισακούσεται της φωνής μου

55:18  λυτρώσεται εν ειρήνη την ψυχήν μου από των εγγιζόντων μοι ότι εν πολλοίς ήσαν συν εμοί

55:19  εισακούσεται ο θεός και ταπεινώσει αυτούς ο υπάρχων προ των αιώνων διάψαλμα ου γαρ εστιν αυτοίς αντάλλαγμα ότι ουκ εφοβήθησαν τον θεόν

55:20  εξέτεινε την χείρα αυτού εν τω αποδιδόναι εβεβήλωσαν την διαθήκην αυτού

55:21  διεμερίσθησαν από οργής του προσώπου αυτού και ήγγισαν αι καρδίαι αυτών ηπαλύνθησαν οι λόγοι αυτού υπέρ έλαιον και αυτοί εισι βολίδες

55:22  επίρριψον επί κύριον την μέριμνάν σου και αυτός σε διαθρέψει ου δώσει εις τον αιώνα σάλον τω δικαίω

55:23  συ δε ο θεός κατάξεις αυτούς εις φρέαρ διαφθοράς άνδρες αιμάτων και δολιότητος ου μη ημισεύσωσι τας ημέρας αυτών εγώ δε κύριε ελπιώ επί σε

Chapter 56

56:1  ελέησόν με ο θεός ότι κατεπάτησέ με άνθρωπος όλην την ημέραν πολεμών έθλιψέ με

56:2  κατεπάτησάν με οι εχθροί μου όλην την ημέραν ότι πολλοί οι πολεμούντές με από ύψους

56:3  ημέρας ου φοβηθήσομαι εγώ δε ελπιώ επί σε

56:4  εν τω θεώ επαινέσω τους λόγους μου επί τω θεώ ήλπισα ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι σαρξ

56:5  όλην την ημέραν τους λόγους μου εβδελύσσοντο κατ΄ εμού πάντες οι διαλογισμοί αυτών εις κακόν

56:6  παροικήσουσι και κατακρύψουσιν αυτοί την πτέρναν μου φυλάξουσι καθάπερ υπέμειναν την ψυχήν μου

56:7  υπέρ του μηθενός σώσεις αυτούς εν οργή λαούς κατάξεις

56:8  ο θεός την ζωήν μου εξήγγειλά σοι έθου τα δάκρυά μου ενώπιόν σου ως και εν τη επαγγελία σου

56:9  επιστρέψουσιν οι εχθροί μου εις τα οπίσω εν η αν ημέρα επικαλέσωμαι σε ιδού έγνων ότι θεός μου ει συ

56:10  επί τω θεώ αινέσω ρήμα επί τω κυρίω αινέσω λόγον

56:11  επί τω θεώ ήλπισα ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος

56:12  εν εμοί ο θεός αι ευχαί ας αποδώσω αινέσεώς σου

56:13  ότι ερρύσω την ψυχήν μου εκ θανάτου τους οφθαλμούς μου από δακρύων και τους πόδας μου από ολισθήματος ευαρεστήσω ενώπιον κυρίου εν φωτί ζώντων

Chapter 57

57:1  ελέησόν με ο θεός ελέησόν με ότι επί σοι πέποιθεν η ψυχή μου και εν τη σκιά των πτερύγων σου ελπιώ έως ου παρέλθη η ανομία

57:2  κεκράξομαι προς τον θεόν τον ύψιστον τον θεόν τον ευεργετήσαντά με

57:3  εξαπέστειλεν εξ ουρανού και έσωσέ με έδωκεν εις όνειδος τους καταπατούντάς με εξαπέστειλεν ο θεός το έλεος αυτού και την αλήθειαν αυτού

57:4  και ερρύσατο την ψυχήν μου εκ μέσου σκύμνων εκοιμήθην τεταραγμένος υιοί ανθρώπων οι οδόντες αυτών όπλα και βέλη και η γλώσσα αυτών μάχαιρα οξεία

57:5  υψώθητι επί τους ουρανούς ο θεός και επί πάσαν την γην η δόξα σου

57:6  παγίδα ητοίμασαν τοις ποσί μου και κατέκαμψαν την ψυχήν μου ώρυξαν προ προσώπου μου βόθρον και ενέπεσον εις αυτόν διάψαλμα

57:7  ετοίμη η καρδία μου ο θεός ετοίμη η καρδία μου άσομαι και ψαλώ εν τη δόξη μου

57:8  εξεγέρθητι η δόξα μου εξεγέρθητι ψαλτήριον και κιθάρα εξεγερθήσομαι όρθρου

57:9  εξομολογήσομαί σοι εν λαοίς κύριε ψαλώ σοι εν έθνεσιν

57:10  ότι εμεγαλύνθη έως των ουρανών το έλεός σου και έως των νεφελών η αλήθειά σου

57:11  υψώθητι επί τους ουρανούς ο θεός και επί πάσαν την γην η δόξα σου

Chapter 58

58:1  ει αληθώς άρα δικαιοσύνην λαλείτε ευθείας κρίνατε υιοί των ανθρώπων

58:2  και γαρ εν καρδία ανομίαν εργάζεσθε εν τη γη αδικίαν αι χείρες υμών συμπλέκουσιν

58:3  απηλλοτριώθησαν οι αμαρτωλοί από μήτρας επλανήθησαν από γαστρός ελάλησαν ψευδή

58:4  θυμός αυτοίς κατά την ομοίωσιν του όφεως ωσεί ασπίδος κωφής και βυούσης τα ώτα αυτής

58:5  ήτις ουκ εισακούσεται φωνής επαδόντων φαρμακού τε φαρμακευομένη παρά σοφού

58:6  ο θεός συνέτριψε τους οδόντας αυτών εν τω στόματι αυτών τας μύλας των λέοντων συνέθλασεν ο κύριος

58:7  εξουδενωθήσονται ως ύδωρ διαπορευόμενον εντενεί το τόξον αυτού έως ου ασθενήσουσιν

58:8  ωσεί κηρός τακείς ανταναιρεθήσονται έπεσε πυρ επ΄ αυτούς και ουκ είδον τον ήλιον

58:9  προ του συνιέναι τας ακάνθας υμών την ράμνον ωσεί ζώντας ωσεί εν οργή καταπίεται αυτούς

58:10  ευφρανθήσεται δίκαιος όταν ίδη εκδίκησιν τας χείρας αυτού νίψεται εν τω αίματι του αμαρτωλού

58:11  και ερεί άνθρωπος ει άρα εστί καρπός τω δικαίω άρα εστίν ο θεός κρίνων αυτούς εν τη γη

Chapter 59

59:1  εξελού με εκ των εχθρών μου ο θεός και εκ των επανισταμένων επ΄ εμέ λύτρωσαί με

59:2  ρύσαί με εκ των εργαζομένων την ανομίαν και εξ ανδρών αιμάτων σώσόν με

59:3  ότι ιδού εθήρευσαν την ψυχήν μου επέθεντο επ΄ εμέ κραταιοί ούτε η ανομία μου ούτε η αμαρτία μου κύριε

59:4  άνευ ανομίας έδραμον και κατεύθυνα εξεγέρθητι εις συνάντησίν μου και ίδε

59:5  και συ κύριε ο θεός των δυνάμεων ο θεός του Ισραήλ πρόσχες του επισκέψασθαι πάντα τα έθνη μη οικτειρήσης πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν

59:6  επιστρέψουσιν εις εσπέραν και λιμώξουσιν ως κύων και κυκλώσουσι πόλιν

59:7  ιδού αυτοί αποφθέγξονται εν τω στόματι αυτών και ρομφαία εν τοις χείλεσιν αυτών ότι τις ήκουσε

59:8  και συ κύριε εκγελάσεις αυτούς εξουδενώσεις πάντα τα έθνη

59:9  το κράτος μου προς σε φυλάξω ότι συ ο θεός αντιλήπτωρ μου ει

59:10  ο θεός μου το έλεος αυτού προφθάσει με ο θεός μου δείξει μοι εν τοις εχθροίς μου

59:11  μη αποκτείνης αυτούς μήποτε επιλάθωνται του νόμου σου διασκόρπισον αυτούς εν τη δυνάμει σου και κατάγαγε αυτούς ο υπερασπιστής μου κύριε

59:12  αμαρτία στόματος αυτών λόγος χειλέων αυτών και συλληφθήτωσαν εν τη υπερηφανία αυτών και εξ αράς και ψεύδους διαγγελήσονται

59:13  εν συντελεία εν οργή συντελείας και ου μη υπάρξωσι και γνώσονται ότι ο θεός δεσπόζει του Ιακώβ και των περάτων της γης διάψαλμα

59:14  επιστρέψουσιν εις εσπέραν και λιμώξουσιν ως κύων και κυκλώσουσι πόλιν

59:15  αυτοί διασκορπισθήσονται του φαγείν εάν δε μη χορτασθώσι και γογγύσουσιν

59:16  εγώ δε άσομαι τη δυνάμει σου και αγαλλιάσομαι τοπρωϊ το έλεός σου ότι εγενήθης αντιλήπτωρ μου και καταφυγή μου εν ημέρα θλίψεώς μου

59:17  βοηθός μου ει συ σοι ψαλώ ότι συ ο θεός αντιλήπτωρ μου ει ο θεός μου το έλεός μου

Chapter 60

60:1  ο θεός απώσω ημάς και καθείλες ημάς ωργίσθης και ωκτείρησας ημάς

60:2  συνέσεισας την γην και συνετάραξας αυτήν ίασαι τα συντρίμματα αυτής ότι εσαλεύθη

60:3  έδειξας τω λαώ σου σκληρά επότισας ημάς οίνον κατανύξεως

60:4  έδωκας τοις φοβουμένοις σε σημείωσιν του φυγείν από προσώπου τόξου διάψαλμα

60:5  όπως αν ρυσθώσιν οι αγαπητοί σου σώσον τη δεξιά σου και επάκουσόν μου

60:6  ο θεός ελάλησεν εν τω αγίω αυτού αγαλλιάσομαι και διαμεριώ Σίκιμα και την κοιλάδα των σκηνών διαμετρήσω

60:7  εμός εστι Γαλαάδ και εμός εστι Μανασσή και Εφραϊμ κραταίωσις της κεφαλής μου Ιούδας βασιλεύς μου

60:8  Μωάβ λέβης της ελπίδος μου επί την Ιδουμαίαν εκτενώ το υπόδημά μου εμοί αλλόφυλοι υπετάγησαν

60:9  τις απάξει με εις πόλιν περιοχής η τις οδηγήσει με έως της Ιδουμαίας

60:10  ουχί συ ο θεός ο απωσάμενος ημάς και ουκ εξελεύση ο θεός εν ταις δυνάμεσιν ημών

60:11  δος ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως και ματαία σωτηρία ανθρώπου

60:12  εν τω θεώ ποιήσομεν δύναμιν και αυτός εξουδενώσει τους θλίβοντας ημάς

Chapter 61

61:1  εισάκουσον ο θεός της δεήσεώς μου πρόσχες τη προσευχή μου

61:2  από των περάτων της γης προς σε εκέκραξα εν τω ακηδιάσαι την καρδίαν μου εν πέτρα ύψωσάς με οδήγησάς με

61:3  ότι εγενήθης ελπίς μου πύργος ισχύος από προσώπου εχθρού

61:4  παροικήσω εν τω σκηνώματί σου εις τους αιώνας σκεπασθήσομαι εν τη σκεπη των πτερύγων σου

61:5  ότι συ ο θεός εισήκουσας των ευχών μου έδωκας κληρονομίαν τοις φοβουμένοις το όνομά σου

61:6  ημέρας εφ΄ ημέρας του βασιλέως προσθήσεις τα έτη αυτού έως ημέρας γενεάς και γενεάς

61:7  διαμενεί εις τον αιώνα ενώπιον του θεού έλεος και αλήθειαν αυτού τις εκζητήσει

61:8  ούτως ψαλώ τω ονόματί σου εις τους αιώνας του αποδούναί με τας ευχάς μου ημέραν εξ ημέρας

Chapter 62

62:1  ουχί τω θεώ υποταγήσεται η ψυχή μου παρ΄ αυτώ γαρ το σωτήριόν μου

62:2  και γαρ αυτός θεός μου και σωτήρ μου αντιλήπτωρ μου ου μη σαλευθώ επί πλείον

62:3  έως πότε επιτίθεσθε επ΄ άνθρωπον φονεύετε πάντες υμείς ως τοίχω κεκλιμένω και φραγμώ ωσμένω

62:4  πλην την τιμήν μου εβουλεύσαντο απώσασθαι έδραμον εν δίψη τω στόματι αυτών ευλόγουν και τη καρδία αυτών κατηρώντο

62:5  πλην τω θεώ υποτάγηθι η ψυχή μου ότι παρ΄ αυτώ η υπομονή μου

62:6  ότι αυτός θεός μου και σωτήρ μου αντιλήπτωρ μου ου μη μεταναστεύσω

62:7  επί τω θεώ το σωτήριόν μου και η δόξα μου ο θεός της βοηθείας μου και η ελπίς μου επί τω θεώ

62:8  ελπίσατε επ΄ αυτόν πάσα συναγωγή λαού εκχέετε ενώπιον αυτού τας καρδίας υμών ότι ο θεός βοηθός ημών διάψαλμα

62:9  πλην μάταιοι οι υιοί των ανθρώπων ψευδείς οι υιοί των ανθρώπων εν ζυγοίς του αδικήσαι αυτοί εκ ματαιότητος επιτοαυτό

62:10  μη ελπίζετε επ΄ αδικίαν και επί άρπαγμα μη επιποθείτε πλούτος εάν ρέη μη προστίθεσθε καρδίαν

62:11  άπαξ ελάλησεν ο θεός δύο ταύτα ήκουσα ότι το κράτος του θεού

62:12  και σου κύριε το έλεος ότι συ αποδώσεις εκάστω κατά τα έργα αυτού

Chapter 63

63:1  ο θεός ο θεός μου προς σε ορθρίζω εδίψησέ σε η ψυχή μου ποσαπλώς σοι η σαρξ μου εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω

63:2  ούτως εν τω αγίω ώφθην σοι του ιδείν την δύναμιν σου και την δόξαν σου

63:3  ότι κρείσσον το έλεός σου υπέρ ζωάς τα χείλη μου επαινέσουσί σε

63:4  ούτως ευλογήσω σε εν τη ζωή μου εν τω ονόματί σου αρώ τας χείράς μου

63:5  ως εκ στέατος και πιότητος εμπλησθείη η ψυχή μου και χείλη αγαλλιάσεως αινέσει το στόμα μου

63:6  ει εμνημόνευόν σου επί της στρωμνής μου εν τοις όρθροις εμελέτων εις σε

63:7  ότι εγενήθης βοηθός μου και εν τη σκέπη των πτερύγων σου αγαλλιάσομαι

63:8  εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου

63:9  αυτοί δε εις μάτην εζήτησαν την ψυχήν μου εισελεύσονται εις τα κατώτατα της γης

63:10  παραδοθήσονται εις χείρας ρομφαίας μερίδες αλωπέκων έσονται

63:11  ο δε βασιλεύς ευφρανθήσεται επί τω θεώ επαινεθήσεται πας ο ομνύων εν αυτώ ότι ενεφράγη στόμα λαλούντων άδικα

Chapter 64

64:1  εισάκουσον ο θεός της φωνής μου εν τω δέεσθαί με προς σε από φόβου εχθρού εξελού την ψυχήν μου

64:2  σκέπασόν με από συστροφής πονηρευομένων από πλήθους εργαζομένων αδικίαν

64:3  οίτινες ηκόνησαν ως ρομφαίαν τας γλώσσας αυτών ενέτειναν τόξον αυτών πράγμα πικρόν

64:4  του κατατοξεύσαι εν αποκρύφοις άμωμον εξάπινα κατατοξεύσουσιν αυτόν και ου φοβηθήσονται

64:5  εκραταίωσαν εαυτοίς λόγον πονηρόν διηγήσαντο του κρύψαι παγίδας είπον τις όψεται αυτούς

64:6  εξηρεύνησαν ανομίαν εξέλιπον εξερευνώντες εξερευνήσεις προσελεύσεται άνθρωπος και καρδία βαθεία

64:7  και υψωθήσεται ο θεός βέλος νηπίων εγενήθησαν αι πληγαί αυτών

64:8  και εξουθένησαν αυτόν αι γλώσσαι αυτών εταράχθησαν πάντες οι θεωρούντες αυτούς

64:9  και εφοβήθη πας άνθρωπος και ανήγγειλαν τα έργα του θεού και τα ποιήματα αυτού συνήκαν

64:10  ευφρανθήσεται δίκαιος εν τω κυρίω και ελπιεί επ΄ αυτόν και επαινεθήσονται πάντες οι ευθείς τη καρδία

Chapter 65

65:1  σοι πρέπει ύμνος ο θεός εν Σιών και σοι αποδοθήσεται ευχή εν Ιερουσαλήμ

65:2  εισάκουσον προσευχής μου προς σε πάσα σαρξ ήξει

65:3  λόγοι ανόμων υπερεδυνάμωσαν ημάς και ταις ασεβείας ημών συ ιλάση

65:4  μακάριος ον εξελέξω και προσελάβου κατασκηνώσει εν ταις αυλαίς σου πλησθησόμεθα εν τοις αγαθοίς του οίκου σου άγιος ο ναός σου

65:5  θαυμαστός εν δικαιοσύνη επάκουσον ημών ο θεός ο σωτήρ ημών η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν

65:6  ετοιμάζων όρη εν τη ίσχύϊ αυτού περιεζωσμένος εν δυναστεία

65:7  ο συνταράσσων το κύτος της θαλάσσης ήχους κυμάτων αυτής τις υποστήσεται

65:8  ταραχθήσονται τα έθνη και φοβηθήσονται οι κατοικούντες τα πέρατα από των σημείων σου εξόδους πρωίας και εσπέρας τέρψεις

65:9  επεσκέψω την γην και εμέθυσας αυτήν επλήθυνας του πλουτίσαι αυτήν ο ποταμός του θεού επληρώθη υδάτων ητοίμασας την τροφήν αυτών ότι ούτως η ετοιμασία

65:10  τους αύλακας αυτής μέθυσον πλήθυνον τα γεννήματα αυτής εν ταις σταγόσιν αυτής ευφρανθήσεται ανατέλλουσα

65:11  ευλογήσεις τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου και τα πεδία σου πλησθήσονται πιότητος

65:12  πιανθήσονται τα ωραία όρη της ερήμου και αγαλλίασιν οι βουνοί περιζώσονται

65:13  ενεδύσαντο οι κριοί των προβάτων και αι κοιλάδες πληθυνούσι σίτον κεκράξονται και γαρ υμνήσουσιν

Chapter 66

66:1  αλαλάξατε τω κυρίω πάσα η γη

66:2  ψάλατε δη τω ονόματι αυτού δότε δόξαν αινέσει αυτού

66:3  είπατε τω θεώ ως φοβερά τα έργα σου εν τω πλήθει της δυνάμεώς σου ψεύσονταί σε οι εχθροί σου

66:4  πάσα η γη προσκυνησάτωσάν σοι και ψαλάτωσάν σοι ψαλάτωσαν τω ονόματί σου ύψιστε διάψαλμα

66:5  δεύτε και ίδετε τα έργα του θεού ως φοβερός εν βουλαίς υπέρ τους υιούς των ανθρώπων

66:6  ο μεταστρέφων την θάλασσαν εις ξηράν εν ποταμώ διελεύσονται ποδί εκεί ευφρανθησόμεθα επ΄ αυτώ

66:7  τω δεσπόζοντι εν τη δυναστεία αυτού του αιώνος οι οφθαλμοί αυτού επί τα έθνη επιβλέπουσιν οι παραπικραίνοντες μη υψούσθωσαν εν εαυτοίς διάψαλμα

66:8  ευλογείτε έθνη τον θεόν ημών και ακουτίσατε την φωνήν της αινέσεως αυτού

66:9  του θεμένου την ψυχήν μου εις ζωήν και μη δόντος εις σάλον τους πόδας μου

66:10  ότι εδοκίμασας ημάς ο θεός επύρωσας ημάς ως πυρούται το αργύριον

66:11  εισήγαγες ημάς εις την παγίδα έθου θλίψεις επί τον νώτον ημών

66:12  επεβίβασας ανθρώπους επί τας κεφαλάς ημων διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν

66:13  εισελεύσομαι εις τον οίκόν σου εν ολοκαυτώμασιν αποδώσω σοι τας ευχάς μου

66:14  ας διέστειλε τα χείλη μου και ελάλησε το στόμα μου εν τη θλίψει μου

66:15  ολοκαυτώματα μεμυελωμένα ανοίσω σοι μετά θυμιάματος και κριών ανοίσω σοι βόας μετά χιμάρων διάψαλμα

66:16  δεύτε ακούσατε και διηγήσομαι υμίν πάντες οι φοβούμενοι τον θεόν όσα εποίησε τη ψυχή μου

66:17  προς αυτόν τω στόματί μου εκέκραξα και ύψωσα υπό την γλώσσάν μου

66:18  αδικίαν ει εθεώρουν εν καρδία μου μη εισακουσάτω μου κύριος

66:19  διά τούτο εισήκουσέ μου ο θεός προσέσχε τη φωνή της δεήσεώς μου

66:20  ευλογητός ο θεός ος ουκ απέστησε την προσευχήν μου και το έλεος αυτού απ΄ εμού

Chapter 67

67:1  ο θεός οικτειρήσαι ημάς και ευλογήσαι ημάς επιφάναι το πρόσωπον αυτού εφ΄ ημάς και ελεήσαι ημάς

67:2  του γνώναι εν τη γη την οδόν σου εν πάσιν έθνεσι το σωτήριόν σου

67:3  εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί ο θεός εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί πάντες

67:4  ευφρανθήτωσαν και αγαλλιάσθωσαν έθνη ότι κρινείς λαούς εν ευθύτητι και έθνη εν τη γη οδηγήσεις διάψαλμα

67:5  εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί ο θεός εξομολογησάσθωσάν σοι λαοί πάντες

67:6  γη έδωκε τον καρπόν αυτής ευλογήσαι ημάς ο θεός ο θεός ημών

67:7  ευλογήσαι ημάς ο θεός και φοβηθήτωσαν αυτόν πάντα τα πέρατα της γης

Chapter 68

68:1  αναστήτω ο θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν

68:2  ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του θεού

68:3  και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν αγαλλιάσθωσαν ενώπιον του θεού τερφθήτωσαν εν ευφροσύνη

68:4  άσατε τω θεώ ψάλατε τω ονόματι αυτού οδοποιήσατε τω επιβεβηκότι επί δυσμών κύριος όνομα αυτώ και αγαλλιάσθε ενώπιον αυτού ταραχθήσονται από προσώπου αυτού

68:5  του πατρός των ορφανών και κριτού των χηρών ο θεός εν τόπω αγίω αυτού

68:6  ο θεός κατοικίζει μονοτρόπους εν οίκω εξάγων πεπεδημένους εν ανδρεία ομοίως τους παραπικραίνοντας τους κατοικούντας εν τάφοις

68:7  ο θεός εν τω εκπορεύεσθαί σε ενώπιον του λαού σου εν τω διαβαίνειν σε εν τη ερήμω

68:8  γη εσείσθη και γαρ οι ουρανοί έσταξαν από προσώπου του θεού του Σινά από προσώπου του θεού Ισραήλ

68:9  βροχήν εκούσιον αφοριείς ο θεός τη κληρονομία σου και ησθένησε συ δε κατηρτίσω αυτήν

68:10  τα ζωά σου κατοικούσιν εν αυτή ητοίμασας εν τη χρηστότητί σου τω πτωχώ

68:11  ο θεός κύριος δώσει ρήμα τοις ευαγγελιζομένοις δυνάμει πολλή

68:12  ο βασιλεύς των δυνάμεων του αγαπητού τη ωραιότητι του οίκου διελέσθαι σκύλα

68:13  εάν κοιμηθήτε αναμέσον των κλήρων πτέρυγες περιστεράς περιηργυρωμέναι και τα μετάφρενα αυτής εν χλωρότητι χρυσίου

68:14  εν τω διαστέλλειν τον επουράνιον βασιλείς επ΄ αυτής χιονωθήσονται εν Σελμών

68:15  όρος του θεού όρος πίον όρος τετυρωμένον όρος πίον

68:16  ινατί υπολαμβάνετε όρη τετυρωμένα το όρος ο ευδόκησεν ο θεός κατοικείν εν αυτώ και γαρ ο κύριος κατασκηνώσει εις τέλος

68:17  το άρμα του θεού μυριοπλάσιον χιλιάδες ευθηνούντων κύριος εν αυτοίς εν Σιναίν εν τω αγίω

68:18  ανέβης εις ύψος ηχμαλώτευσας αιχμαλωσίαν έλαβες δόματα εν ανθρώποις και γαρ απειθούντες του κατασκηνώσαι

68:19  κύριος ο θεός ευλογητός ευλογητός κύριος ημέραν καθ΄ ημέραν και κατευοδώσαι ημίν ο θεός των σωτηρίων ημών

68:20  ο θεός ημών ο θεός του σώζειν και του κυρίου αι διέξοδοι του θανάτου

68:21  πλην ο θεός συνθλάσει κεφαλάς εχθρών αυτού κορυφήν τριχός διαπορευομένων εν πλημμελείαις αυτών

68:22  είπε κύριος εκ Βασάν επιστρέψω επιστρέψω εν βυθοίς θαλάσσης

68:23  όπως αν βαφή ο πους σου εν αίματι η γλώσσα των κυνών σου εξ εχθρών παρ΄ αυτού

68:24  εθεωρήθησαν αι πορίαί σου ο θεός αι πορείαι του θεού μου του βασιλέως του εν τω αγίω

68:25  προέφθασαν άρχοντες εχόμενα ψαλλόντων εν μέσω νεανίδων τυμπανιστριών

68:26  εν εκκλησίαις ευλογείτε τον θεόν τον κύριον εκ πηγών Ισραήλ

68:27  εκεί Βενιαμίν νεώτερος εν εκστάσει άρχοντες Ιούδα ηγεμόνες αυτών άρχοντες Ζαβουλών άρχοντες Νεφθαλί

68:28  έντειλαι ο θεός τη δυνάμει σου δυνάμωσον ο θεός τούτο ο κατειργάσω εν ημίν

68:29  από του ναού σου επί Ιερουσαλήμ σοι οίσουσι βασιλείς δώρα

68:30  επιτίμησον τοις θηρίοις του καλάμου η συναγωγή των ταύρων εν ταις δαμάλεσι των λαών του εγκλεισθήναι τους δεδοκιμασμένους τω αργυρίω διασκόρπισον έθνη τα τους πολέμους θέλοντα

68:31  ήξουσι πρέσβεις εξ Αιγύπτου Αιθιοπία προφθάσει χείρα αυτής τω θεώ

68:32  αι βασιλείαι της γης άσατε τω θεώ ψάλατε τω κυρίω διάψαλμα

68:33  τω επιβεβηκότι επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς ιδού δώσει τη φωνή αυτού φωνήν δυνάμεως

68:34  δότε δόξαν τω θεώ επί τον Ισραήλ η μεγαλοπρέπεια αυτού και η δύναμις αυτού εν ταις νεφέλαις

68:35  θαυμαστός ο θεός εν τοις αγίοις αυτού ο θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν και κραταίωσιν τω λαώ αυτού ευλογητός ο θεός

Chapter 69

69:1  σώσόν με ο θεός ότι εισήλθοσαν ύδατα έως ψυχής μου

69:2  ενεπάγην εις ιλύν βυθού και ουκ έστιν υπόστασις ήλθον εις τα βάθη της θαλάσσης και καταιγίς κατεπόντισέ με

69:3  εκοπίασα κράζων εβραγχίασεν ο λάρυγξ μου εξέλιπον οι οφθαλμοί μου από του ελπίζειν με επί τον θεόν μου

69:4  επληθύνθησαν υπέρ τας τρίχας της κεφαλής μου οι μισούντές με δωρεάν εκραταιώθησαν οι εχθροί μου οι εκδιώκοντές με αδίκως α ουχ ήρπαζον τότε απετίννυον

69:5  ο θεός συ έγνως την αφροσύνην μου και αι πλημμέλειαί μου από σου ουκ απεκρύβησαν

69:6  μη αισχυνθείησαν επ΄ εμέ οι υπομένοντές σε κύριε κύριε των δυνάμεων μη εντραπείησαν επ΄ εμέ οι ζητούντές σε ο θεός του Ισραήλ

69:7  ότι ένεκά σου υπήνεγκα ονειδισμόν εκάλυψεν εντροπή το πρόσωπόν μου

69:8  απηλλοτριωμένος εγενήθην τοις αδελφοίς μου και ξένος τοις υιοίς της μητρός μου

69:9  ότι ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ΄ εμέ

69:10  και συνεκάλυψα εν νηστεία την ψυχήν μου και εγενήθη εις ονειδισμούς εμοί

69:11  και εθέμην το ενδυμά μου σάκκον και εγενόμην αυτοίς εις παραβολήν

69:12  κατ΄ εμού ηδολέσχουν οι καθήμενοι εν πύλαις και εις εμέ έψαλλον οι πίνοντες τον οίνον

69:13  εγώ δε τη προσευχή μου προς σε κύριε καιρός ευδοκίας ο θεός εν τω πλήθει του ελέους σου επάκουσόν μου εν αληθεία της σωτηρίας σου

69:14  σώσόν με από πηλού ίνα μη εμπαγώ ρυσθείην εκ των μισούντων με και εκ των βαθέων των υδάτων

69:15  μη με καταποντισάτω καταιγίς ύδατος μηδέ καταπιέτω με βυθός μηδέ συσχέτω επ΄ εμέ φρέαρ το στόμα αυτού

69:16  εισάκουσόν μου κύριε ότι χρηστόν το έλεός σου κατά το πλήθος των οικτιρμών σου επίβλεψον επ΄ εμέ

69:17  μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από του παιδός σου ότι θλίβομαι ταχύ επάκουσόν μου

69:18  πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν ένεκα των εχθρών μου ρύσαί με

69:19  συ γαρ γινώσκεις τον ονειδισμόν μου και την αισχύνην μου και την εντροπήν μου εναντίον σου πάντες οι θλίβοντές με

69:20  ονειδισμόν προσεδόκησεν η ψυχή μου και ταλαιπωρίαν και υπέμεινα συλλυπούμενον και ουχ υπήρξε και παρακαλούντας και ουχ εύρον

69:21  και έδωκαν εις το βρώμά μου χολήν και εις την δίψαν μου επότισάν με όξος

69:22  γενηθήτω η τράπεζα αυτών ενώπιον αυτών εις παγίδα και εις ανταπόδοσιν και εις σκάνδαλον

69:23  σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί αυτών του μη βλέπειν και τον νώτον αυτών διαπαντός σύγκαμψον

69:24  έκχεον επ΄ αυτούς την οργήν σου και ο θυμός της οργής σου καταλάβοι αυτούς

69:25  γενηθήτω η έπαυλις αυτών ηρημωμένη και εν τοις σκηνώμασιν αυτών μη έστω ο κατοικών

69:26  ότι ον συ επάταξας αυτοί κατεδίωξαν και επί το άλγος των τραυμάτων μου προσέθηκαν

69:27  πρόσθες ανομίαν επί τη ανομία αυτών και μη εισελθέτωσαν εν δικαιοσύνη σου

69:28  εξαλειφθήτωσαν εκ βίβλου ζώντων και μετά δικαίων μη γραφήτωσαν

69:29  πτωχός και αλγών ειμί εγώ η σωτηρία σου ο θεός αντιλάβοιτό μου

69:30  αινέσω το όνομα του θεού μου μετ΄ ωδής μεγαλυνώ αυτόν εν αινέσει

69:31  και αρέσει τω θεώ υπέρ μόσχον νέον κέρατα εκφέροντα και οπλάς

69:32  ιδέτωσαν πτωχοί και ευφρανθήτωσαν εκζητήσατε τον θεόν και ζήσεται η ψυχή υμών

69:33  ότι εισήκουσε των πενήτων ο κύριος και τους πεπεδημένους αυτού ουκ εξουδένωσεν

69:34  αινεσάτωσαν αυτόν οι ουρανοί και η γη θάλασσα και πάντα τα έρποντα εν αυτή

69:35  ότι ο θεός σώσει την Σιών και οικοδομηθήσονται αι πόλεις της Ιουδαίας και κατοικήσουσιν εκεί και κληρονομήσουσιν αυτήν

69:36  και το σπέρμα των δούλων σου καθέξουσιν αυτήν και οι αγαπώντες το όνομα αυτού κατασκηνώσουσιν εν αυτή

Chapter 70

70:1  ο θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες κύριε εις το βοηθήσαί μοι σπεύσον

70:2  αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοί μοι κακά

70:3  αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντές μοι εύγε εύγε

70:4  αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί σοι πάντες οι ζητούντές σε ο θεός και λεγέτωσαν διαπαντός μεγαλυνθήτω ο κύριος οι αγαπώντες το σωτήριόν σου

70:5  εγώ δε πτωχός και πένης ο θεός βοήθησόν μοι βοηθός μου και ρύστης μου ει συ κύριε μη χρονίσης

Chapter 71

71:1  επί σοι κύριε ήλπισα μη καταισχυνθείην εις τον αιώνα

71:2  εν τη δικαιοσύνη σου ρύσαί με και εξελού με κλίνον προς με το ους σου και σώσόν με

71:3  γενού μοι εις θεόν υπερασπιστήν και εις τόπον οχυρόν του σώσαί με ότι στερέωμά μου και καταφυγή μου ει συ

71:4  ο θεός μου ρύσαί με εκ χειρός αμαρτωλού εκ χειρός παρανομούντος και αδικούντος

71:5  ότι συ ει η υπομονή μου κύριε κύριε η ελπίς μου εκ νεότητός μου

71:6  επί σε επεστηρίχθην από γαστρός εκ κοιλίας μητρός μου συ μου ει σκεπαστής εν σοι η ύμνησίς μου διαπαντός

71:7  ωσεί τέρας εγενήθην τοις πολλοίς και συ βοηθός μου κραταιός

71:8  πληρωθήτω το στόμα μου αινέσεως όπως υμνήσω την δόξαν σου όλην την ημέραν την μεγαλοπρέπειάν σου

71:9  μη απορρίψης με εις καιρόν γήρους εν τω εκλείπειν την ισχύν μου μη εγκαταλίπης με

71:10  ότι είπον οι εχθροί μου εμοί και οι φυλάσσοντες την ψυχήν μου εβουλεύσαντο επιτοαυτό

71:11  λέγοντες ο θεός εγκατέλιπεν αυτόν καταδιώξατε και καταλάβετε αυτόν ότι ουκ έστιν ο ρυόμενος

71:12  ο θεός μου μη μακρύνης απ΄ εμού ο θεός μου εις την βοήθειάν μου πρόσχες

71:13  αισχυνθήτωσαν και εκλιπέτωσαν οι ενδιαβάλλοντες την ψυχήν μου περιβαλλέσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι ζητούντες τα κακά μοι

71:14  εγώ δε διαπαντός ελπιώ επί σε και προσθήσω επί πάσαν την αίνεσίν σου

71:15  το στόμα μου αναγγελεί την δικαιοσύνην σου όλην την ημέραν την σωτηρίαν σου ότι ουκ έγνων γραμματείας

71:16  εισελεύσομαι εν δυναστεία κυρίου κύριε μνησθήσομαι της δικαιοσύνης σου μόνου

71:17  εδίδαξάς με ο θεός εκ νεότητός μου και μέχρι του νυν απαγγελώ τα θαυμάσιά σου

71:18  και έως γήρους και πρεσβείου ο θεός μου μη εγκαταλίπης με έως αν απαγγειλώ τον βραχίονά σου τη γενεά πάση τη ερχομένη

71:19  την δυναστείαν σου και την δικαιοσύνην σου ο θεός έως των υψίστων α εποίησάς μοι μεγαλεία ο θεός τις όμοιός σοι

71:20  όσας έδειξάς μοι θλίψεις πολλάς και κακάς και επιστρέψας εζωοποίησάς με και εκ των αβύσσων της γης ανήγαγές με

71:21  επλεόνασας επ΄ εμέ την μεγαλωσύνην σου και επιστρέψας παρεκάλεσάς με και εκ των αβύσσων της γης πάλιν ανήγαγές με

71:22  και γαρ εγώ εξομολογήσομαί σοι εν λαοίς κύριε εν σκεύει ψαλμού την αλήθειαν σου ο θεός ψαλώ σοι εν κιθάρα ο άγιος του Ισραήλ

71:23  αγαλλιάσονται τα χείλη μου όταν ψαλώ σοι και η ψυχή μου ην ελυτρώσω

71:24  έτι δε και η γλωσσά μου όλην την ημέραν μελετήσει την δικαιοσύνην σου όταν αισχυνθώσι και εντραπώσιν οι ζητούντες τα κακά μοι

Chapter 72

72:1  ο θεός το κρίμά σου τω βασιλεί δος και την δικαιοσύνην σου τω υιώ του βασιλέως

72:2  κρίνειν τον λαόν σου εν δικαιοσύνη και τους πτωχούς σου εν κρίσει

72:3  αναλαβέτω τα όρη ειρήνην τω λαώ και οι βουνοί δικαιοσύνην

72:4  κρινεί τους πτωχούς του λαού και σώσει τους υιούς των πενήτων και ταπεινώσει συκοφάντην

72:5  και συμπαραμενεί τω ηλίω και προ της σελήνης γενεάς γενεών

72:6  καταβήσεται ως υετός επί πόκον και ωσεί σταγόνες στάζουσαι επί την γην

72:7  ανατελεί εν ταις ημέραις αυτού δικαιοσύνη και πλήθος ειρήνης έως ου ανταναιρεθή η σελήνη

72:8  και κατακυριεύσει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από ποταμών έως περάτων της οικουμένης

72:9  ενώπιον αυτού προπεσούνται Αιθίοπες και οι εχθροί αυτού χουν λείξουσι

72:10  βασιλείς Θαρσείς και αι νήσοι δώρα προσοίσουσι βασιλείς Αράβων και Σαβά δώρα προσάξουσι

72:11  και προσκυνήσουσιν αυτώ πάντες οι βασιλείς της γης πάντα τα έθνη δουλεύσουσιν αυτώ

72:12  ότι ερρύσατο πτωχόν εκ δυνάστου και πένητα ω ουχ υπήρχε βοηθός

72:13  φείσεται πτωχού και πένητος και ψυχάς πενήτων σώσει

72:14  εκ τόκου και εξ αδικίας λυτρώσεται τας ψυχάς αυτών και έντιμον το όνομα αυτού ενώπιον αυτών

72:15  και ζήσεται και δοθήσεται αυτώ εκ του χρυσίου της Αραβίας και προσεύξονται περί αυτού διαπαντός όλην την ημέραν ευλογήσουσιν αυτόν

72:16  έσται στήριγμα εν τη γη επ΄ άκρων των ορέων υπεραρθήσεται υπέρ τον Λίβανον ο καρπός αυτού και εξανθήσουσιν εκ πόλεως ωσεί χόρτος της γης

72:17  έσται το όνομα αυτού ευλογημένον εις τους αιώνας προ του ηλίου διαμένει το όνομα αυτού και ενευλογηθήσονται εν αυτώ πάσαι αι φυλαί της γης πάντα τα έθνη μακαριούσιν αυτόν

72:18  ευλογητός κύριος ο θεός του Ισραήλ ο ποιών θαυμάσια μόνος

72:19  και ευλογημένον το όνομα της δόξης αυτού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος και πληρωθήσεται της δόξης αυτού πάσα η γη γένοιτο γένοιτο

72:20  εξέλιπον οι ύμνοι Δαυίδ του υιόυ Ιεσσαί

Chapter 73

73:1  ως αγαθός ο θεός τω Ισραήλ τοις ευθέσι τη καρδία

73:2  εμού δε παρά μικρόν εσαλεύθησαν οι πόδες παρ ολίγον εξεχύθη τα διαβήματά μου

73:3  ότι εζήλωσα επί τοις ανόμοις ειρήνην αμαρτωλών θεωρών

73:4  ότι ουκ έστιν ανάνευσις εν τω θανάτω αυτών και στερέωμα εν τη μάστιγι αυτών

73:5  εν κόποις ανθρώπων ουκ εισί και μετά ανθρώπων ου μαστιγωθήσονται

73:6  διά τούτο εκράτησεν αυτούς η υπερηφανία αυτών εις τέλος περιεβάλοντο αδικίαν και ασέβειαν εαυτών

73:7  εξελεύσεται ως εκ στέατος η αδικία αυτών διήλθοσαν εις διάθεσιν καρδίας

73:8  διενοήθησαν και ελάλησαν εν πονηρία αδικίαν εις το ύψος ελάλησαν

73:9  έθεντο εις ουρανόν το στόμα αυτών και η γλώσσα αυτών διήλθεν επί της γης

73:10  διά τούτο επιστρέψει ο λαός μου ενταύθα και ημέραι πλήρεις ευρεθήσονται εν αυτοίς

73:11  και είπον πως έγνω ο θεός και ει έστι γνώσις εν τω υψίστω

73:12  ιδού ούτοι οι αμαρτωλοί και ευθηνούντες εις τον αιώνα κατέσχον πλούτου

73:13  και είπα άρα ματαίως εδικαίωσα την καρδίαν μου και ενιψάμην εν αθώοις τας χείράς μου

73:14  και εγενόμην μεμαστιγωμένος όλην την ημέραν και ο έλεγχός μου εις τας πρωϊας

73:15  ει έλεγον διηγήσομαι ούτως ιδού τη γενεά των υιών σου ησυνθέτηκα

73:16  και υπέλαβον του γνώναι τούτο κόπος εστίν ενώπιόν μου

73:17  έως ου εισέλθω εις το αγιαστήριον του θεού και συνώ εις τα έσχατα αυτών

73:18  πλην διά τας δολιότητας αυτών έθου αυτοις κακά κατέβαλες αυτούς εν τω επαρθήναι

73:19  πως εγένοντο εις ερήμωσιν εξάπινα εξέλιπον απώλοντο διά την ανομίαν αυτών

73:20  ωσεί ενύπνιον εξεγειρομένου κύριε εν τη πόλει σου την εικόνα αυτών εξουδενώσεις

73:21  ότι εξεκαύθη η καρδία μου και οι νεφροί μου ηλλοιώθησαν

73:22  καγώ εξουδενωμένος και ουκ έγνων κτηνώδης εγενήθην παρά σοι

73:23  καγώ διαπαντός μετά σου εκράτησας της χειρός της δεξιάς μου

73:24  και εν τη βουλή σου ωδήγησάς με και μετά δόξης προσελάβου με

73:25  τι γαρ μοι υπάρχει εν τω ουρανώ και παρά σου τι ηθέλησα επί της γης

73:26  εξέλιπεν η καρδία μου και η σαρξ μου ο θεός της καρδίας μου και η μερίς μου ο θεός εις τον αιώνα

73:27  ότι ιδού οι μακρύνοντες εαυτούς από σου απολούνται εξωλόθρευσας πάντα τον πορνεύοντα από σου

73:28  εμοί δε το προσκολλάσθαι τω θεώ αγαθόν εστι τίθεσθαι εν τω κυρίω την ελπίδα μου του εξαγγείλαί με πάσας τας αινέσεις σου εν ταις πύλαις της θυγατρός Σιών

Chapter 74

74:1  ο θεός ινατί απώσω εις τέλος ωργίσθη ο θυμός σου επί πρόβατα νομής σου

74:2  μνήσθητι της συναγωγής σου ης εκτήσω απ΄ αρχής ελυτρώσω ράβδον κληρονομίας σου όρος Σιών τούτο ο κατεσκήνωσας εν αυτώ

74:3  έπαρον τας χείράς σου επί τας υπερηφανίας αυτών εις τέλος όσα επονηρεύσατο ο εχθρός εν τω αγίω σου

74:4  και ενεκαυχήσαντο οι μισούντές σε εν μέσω της εορτής σου έθεντο τα σημεία αυτών σημεία

74:5  και ουκ έγνωσαν ως εις την έξοδον υπεράνω ως εν δρυμώ ξύλων αξίναις εξέκοψαν

74:6  τας θύρας αυτής επιτοαυτό εν πελέκει και λαξευτηρίω κατέρραξαν αυτήν

74:7  ενεπύρισαν εν πυρί το αγιαστήριόν σου εις την γην εβεβήλωσαν το σκήνωμα του ονόματός σου

74:8  είπαν εν τη καρδία αυτών αι συγγένεια αυτών επιτοαυτό δεύτε και καταπαύσωμεν πάσας τας εορτάς του θεού από της γης

74:9  τα σημεία ημών ουκ είδομεν ουκ έστιν έτι προφήτης και ημάς ου γνώσεται έτι

74:10  έως πότε ο θεός ονειδιεί ο εχθρός παροξυνεί ο υπεναντίος το όνομά σου εις τέλος

74:11  ινατί αποστρέφεις την χείρά σου και την δεξιάν σου εκ μέσου του κόλπου σου εις τέλος

74:12  ο δε θεός βασιλεύς ημών προ αιώνος ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω της γης

74:13  συ εκραταίωσας εν τη δυνάμει σου την θάλασσαν συ συνέτριψας τας κεφαλάς των δρακόντων επί του ύδατος

74:14  συ συνέθλασας τας κεφαλάς του δράκοντος έδωκας αυτόν βρώμα λαοίς τοις Αιθίοψι

74:15  συ διέρρηξας πηγάς και χειμάρρους συ εξήρανας ποταμούς ηθάμ

74:16  ση εστιν η ημέρα και ση εστιν η νυξ συ κατηριτίσω φαύσιν και ήλιον

74:17  συ εποίησας πάντα τα όρια της γης θέρος και έαρ συ έπλασας αυτά

74:18  μνήσθητι ταύτης εχθρός ωνείδισε τον κύριον και λαός άφρων παρώξυνε το όνομά σου

74:19  μη παραδώς τοις θηρίοις ψυχήν εξομολογουμένην σοι των ψυχών των πενήτων σου μη επιλάθη εις τέλος

74:20  επίβλεψον εις την διαθήκην σου ότι επληρώθησαν οι εσκοτισμένοι της γης οίκων ανομιών

74:21  μη αποστραφήτω τεταπεινωμένος κατησχυμμένος πτωχός και πένης αινέσουσι το όνομά σου

74:22  ανάστα ο θεός δίκασον την δίκην σου μνήσθητι του ονειδισμού σου του υπό άφρονος όλην την ημέραν

74:23  μη επιλάθη της φωνής των οικετών σου η υπερηφανία των μισούντων σε ανέβη διαπαντός

Chapter 75

75:1  εξομολογησόμεθά σοι ο θεός εξομολογησόμεθά και επικαλεσόμεθα το όνομά σου διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου

75:2  όταν λάβω καιρόν εγώ ευθύτητας κρινώ

75:3  ετάκη η γη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή διάψαλμα εγώ εστερέωσα τους στύλους αυτής

75:4  είπα τοις παρανομούσι μη παρανομείτε και τοις αμαρτάνουσι μη υψούτε κέρας

75:5  μη επαίρετε εις ύψος το κέρας υμών και μη λαλείτε κατά του θεού αδικίαν

75:6  ότι ούτε εξ εξόδων ούτε από δυσμών ούτε από ερήμων ορέων

75:7  ότι ο θεός κριτής εστι τούτον ταπεινοί και τούτον υψοί

75:8  ότι ποτήριον εν χειρί κυρίου οίνου ακράτου πλήρες κεράσματος και έκλινεν εκ τούτου εις τούτο πλην ο τρυγίας αυτού ουκ εξεκενώθη πίονται πάντες οι αμαρτωλοί της γης

75:9  εγώ δε αγαλλιάσομαι εις τον αιώνα ψαλώ τω θεώ Ιακώβ

75:10  και πάντα τα κέρατα των αμαρτωλών συνθλάσω και υψωθήσεται το κέρας του δικαίου

Chapter 76

76:1  γνωστός εν τη Ιουδαία ο θεός εν τω Ισραήλ μέγα το όνομα αυτού

76:2  και εγενήθη εν ειρήνη ο τόπος αυτού και το κατοικητήριον αυτού εν Σιών

76:3  εκεί συνέτριψε τα κράτη των τόξων όπλον και ρομφαίαν και πόλεμον

76:4  φωτίζεις συ θαυμαστώς από ορέων αιωνίων

76:5  εταράχθησαν πάντες οι ασύνετοι τη καρδία ύπνωσαν ύπνον αυτών και ουχ εύρον ουδέν πάντες οι άνδρες του πλούτου ταις χερσίν αυτών

76:6  από επιτιμήσεώς σου ο θεός Ιακώβ ενύσταξαν οι επιβεβηκότες τοις ίπποις

76:7  συ φοβερός ει και τις αντιστήσεταί σοι από πότε η οργή σου

76:8  εκ του ουρανού ηκούτισας κρίσιν γη εφοβήθη και ησύχασεν

76:9  εν τω αναστήναι εις κρίσιν τον θεόν του σώσαι πάντας τους πραείς τη γης διάψαλμα

76:10  ότι ενθύμιον ανθρώπου εξομολογήσεταί σοι και εγκατάλειμμα ενθυμίου εορτάσει σοι

76:11  εύξασθε και απόδοτε κυρίω τω θεώ ημών πάντες οι κύκλω αυτού οίσουσι δώρα

76:12  τω φοβερώ και αφαιρουμένω πνεύματα αρχόντων φοβερώ παρά τοις βασιλεύσι της γης

Chapter 77

77:1  φωνή μου προς κύριον εκέκραξα φωνή μου προς τον θεόν και προσέσχε μοι

77:2  εν ημέρα θλίψεώς μου τον θεόν εξεζήτησα ταις χερσί μου νυκτός εναντίον αυτού και ουκ ηπατήθην απηνήνατο παρακληθήναι η ψυχή μου

77:3  εμνήσθην του θεού και ευφράνθην ηδολέσχησα και ωλιγοψύχησε το πνεύμά μου διάψαλμα

77:4  προκατελάβοντο φυλακάς οι οφθαλμοί μου εταράχθην και ουκ ελάλησα

77:5  διελογισάμην ημέρας αρχαίας και έτη αιώνια εμνήσθην

77:6  και εμελέτησα νυκτός μετά της καρδίας μου ηδολέσχουν και έσκαλλε το πνεύμά μου

77:7  μη εις τους αιώνας απώσεται κύριος και ου προσθήσει του ευδοκήσαι έτι

77:8  η εις τέλος το έλεος αυτού αποκόψει συνετέλεσε ρήμα από γενεάς εις γενεάν

77:9  μη επιλήσεται του οικτειρήσαι ο θεός η συνέξει εν τη οργή αυτού τους οικτιρμούς αυτού διάψαλμα

77:10  και είπα νυν ηρξάμην αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του υψίστου

77:11  εμνήσθην των έργων κυρίου ότι μνησθήσομαι από της αρχής των θαυμασίων σου

77:12  και μελετήσω εν πάσι τοις έργοις σου και εν τοις επιτηδεύμασί σου αδολεσχήσω

77:13  ο θεός εν τω αγίω η οδός σου τις θεός μέγας ως ο θεός ημών

77:14  συ ει ο θεός ο ποιών θαυμάσια εγνώρισας εν τοις λαοίς την δύναμίν σου

77:15  ελυτρώσω εν τω βραχίονί σου τον λαόν σου τους υιούς Ιακώβ και Ιωσήφ

77:16  είδοσάν σε ύδατα ο θεός είδοσάν σε ύδατα και εφοβήθησαν εταράχθησαν άβυσσοι

77:17  πλήθος ήχους υδάτων φωνήν έδωκαν αι νεφέλαι και γαρ τα βέλη σου διαπορεύονται

77:18  φωνή της βροντής σου εν τω τροχώ έφαναν αι αστραπαί σου τη οικουμενή εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη

77:19  εν τη θαλάσση αι οδοί σου και αι τρίβοι σου εν ύδασι πολλοίς και τα ίχνη σου ου γνωσθήσονται

77:20  ωδήγησας ως πρόβατα τον λαόν σου εν χειρί Μωυσή και Ααρών

Chapter 78

78:1  προσέχετε λαός μου τω νόμω μου κλίνατε το ους υμών εις τα ρήματα του στόματός μου

78:2  ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου φθέγξομαι προβλήματα απ΄ αρχής

78:3  όσα ηκούσαμεν και έγνωμεν αυτά και οι πατέρες ημών διηγήσαντο ημίν

78:4  ουκ εκρύβη από των τέκνων αυτών εις γενεάν ετέραν απαγγέλλοντες τας αινέσεις του κυρίου και τας δυναστείας αυτού και τα θαυμάσια αυτού α εποίησε

78:5  και ανέστησε μαρτύριον εν Ιακώβ και νόμον έθετο εν Ισραήλ ον ενετείλατο τοις πατράσιν ημών του γνωρίσαι αυτά τοις υιοίς αυτών

78:6  όπως αν γνώ γενεά ετέρα υιοί οι τεχθησόμενοι και αναστήσονται και απαγγελούσιν αυτά τοις υιοίς αυτών

78:7  ίνα θώνται επί τον θεόν την ελπίδα αυτών και μη επιλάθωνται των έργων του θεού και τας εντολάς αυτού εκζητήσωσιν

78:8  ίνα μη γένωνται ως οι πατέρες αυτών γενεά σκολιά και παραπικραίνουσα γενεά ήτις ου κατεύθυνεν την καρδίαν εαυτής και ουκ επιστώθη μετά του θεού το πνεύμα αυτής

78:9  υιοί Εφραϊμ εντείνοντες και βάλλοντες τόξοις εστράφησαν εν ημέρα πολέμου

78:10  ουκ εφύλαξαν την διαθήκην του θεού και εν τω νόμω αυτού ουκ εβουλήθησαν πορεύεσθαι

78:11  και επελάθοντο των ευεργεσιών αυτού και των θαυμασίων αυτού ων έδειξεν αυτοίς

78:12  εναντίον των πατέρων αυτών α εποίησε θαυμάσια εν γη Αιγύπτω εν πεδίω Τάνεως

78:13  διέρρηξε θάλασσαν και διήγαγεν αυτούς παρέστησεν ύδατα ωσεί ασκόν

78:14  και ωδήγησεν αυτούς εν νεφέλη ημέρας και όλην την νύκτα εν φωτισμώ πυρός

78:15  διέρρηξε πέτραν εν ερήμω και επότισεν αυτούς ως εν αβύσσω πολλή

78:16  και εξήγαγεν ύδωρ εκ πέτρας και κατήγαγεν ως ποταμούς ύδατα

78:17  και προσέθεντο έτι του αμαρτάνειν αυτώ παρεπίκραναν τον ύψιστον εν ανύδρω

78:18  και εξεπείρασαν τον θεόν εν ταις καρδίαις αυτών του αιτήσαι βρώματα ταις ψυχαίς αυτών

78:19  και κατελάλησαν του θεού και είπον μη δυνήσεται ο θεός ετοιμάσαι τράπεζαν εν ερήμω

78:20  επεί επάταξε πέτραν και ερρύησαν ύδατα και χείμαρροι κατεκλύσθησαν μη και άρτον δύναται δούναι η ετοιμάσαι τράπεζαν τω λαώ αυτού

78:21  διά τούτο ήκουσε κύριος και ανεβάλετο και πυρ ανήφθη εν Ιακώβ και οργή ανέβη επί τον Ισραήλ

78:22  ότι ουκ επίστευσαν εν τω θεώ ουδέ ήλπισαν επί το σωτήριον αυτού

78:23  και ενετείλατο νεφέλαις υπεράνωθεν και θύρας ουρανού ανέωξε

78:24  και έβρεξεν αυτοίς μάννα φαγείν και άρτον ουρανού έδωκεν αυτοίς

78:25  άρτον αγγέλων έφαγεν άνθρωπος επισιτισμόν απέστειλεν αυτοίς εις πλησμονήν

78:26  απήρε νότον εξ ουρανού και επήγαγεν εν τη δυνάμει αυτού λίβα

78:27  και έβρεξεν επ΄ αυτούς ωσεί χουν σάρκας και ωσεί άμμον θαλασσών πετεινά πτερωτά

78:28  και επέπεσον εις μέσω της παρεμβολής αυτών κύκλω των σκηνωμάτων αυτών

78:29  και έφαγον και ενεπλήσθησαν σφόδρα και την επιθυμίαν αυτών ήνεγκεν αυτοίς

78:30  ουκ εστερήθησαν από της επιθυμίας αυτών έτι της βρώσεως ούσης εν τω στόματι αυτών

78:31  και οργή του θεού ανέβη επ΄ αυτούς και απέκτεινεν εν τοις πίοσιν αυτών και τους εκλεκτούς του Ισραήλ συνεπόδισεν

78:32  εν πάσι τούτοις ήμαρτον έτι και ουκ επίστευσαν εν τοις θαυμασίοις αυτού

78:33  και εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι αυτών και τα έτη αυτών μετά σπουδής

78:34  όταν απέκτεινεν αυτούς τότε εζήτουν αυτόν και επέστρεφον και ώρθριζον προς τον θεόν

78:35  και εμνήσθησαν ότι ο θεός βοηθός αυτών εστι και ο θεός ο ύψιστος λυτρωτής αυτών εστι

78:36  και ηγάπησαν αυτόν εν τω στόματι αυτών και τη γλώσση αυτών εψεύσαντο αυτώ

78:37  η δε καρδία αυτών ουκ ευθεία μετ΄ αυτού ουδέ επιστώθησαν εν τη διαθήκη αυτού

78:38  αυτός δε εστιν οικτίρμων και ιλάσεται ταις αμαρτίαις αυτών και ου διαφθερεί και πληθυνεί του αποστρέψαι τον θυμόν αυτού και ουχί εκκαύσει πάσαν την οργήν αυτού

78:39  και εμνήσθη ότι σαρξ εισι πνεύμα πορευόμενον και ουκ επιστρέφον

78:40  ποσάκις παρεπίκραναν αυτόν εν τη ερήμω παρώργισαν αυτόν εν γη ανύδρω

78:41  και επέστρεψαν και επείρασαν τον θεόν και τον άγιον του Ισραήλ παρώξυναν

78:42  ουκ εμνήσθησαν της χειρός αυτού ημέρας ης ελυτρώσατο αυτούς εκ χειρός θλίβοντος

78:43  ως έθετο εν Αιγύπτω τα σημεία αυτού και τα τέρατα αυτού εν πεδίω Τάνεως

78:44  και μετέστρεψεν εις αίμα τους ποταμούς αυτών και τα ομβρήματα αυτών όπως μη πίωσιν

78:45  εξαπέστειλεν εις αυτούς κυνόμυιαν και κατέφαγεν αυτούς και βάτραχον και διέφθειρεν αυτούς

78:46  και έδωκε τη ερυσίβη τους καρπούς αυτών και τους πόνους αυτών τη ακρίδι

78:47  απέκτεινεν εν χαλάζη την άμπελον αυτών και τας συκαμίνους αυτών εν τη πάχνη

78:48  και παρέδωκεν εις χάλαζαν τα κτήνη αυτών και την ύπαρξιν αυτών τω πυρί

78:49  εξαπέστειλεν εις αυτούς οργήν θυμού αυτού θυμόν και οργήν και θλίψιν αποστολήν δι΄ αγγέλων πονηρών

78:50  ωδοποίησε τρίβον τη οργή αυτού ουκ εφείσατο από θανάτου των ψυχών αυτών και τα κτήνη αυτών εις θάνατον συνέκλεισε

78:51  και επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω απαρχήν πάντος πόνου αυτών εν τοις σκηνώμασι Χαμ

78:52  και απήρεν ως πρόβατα τον λαόν αυτού και ανήγαγεν αυτούς ωσεί ποίμνιον εν ερήμω

78:53  και ωδήγησεν αυτούς επ΄ ελπίδι και ουκ εδείλίασαν και τους εχθρούς αυτών εκάλυψε θάλασσα

78:54  και εισήγαγεν αυτούς εις όρος αγιάσματος αυτού όρος τούτο ο εκτήσατο η δεξιά αυτού

78:55  και εξέβαλεν από προσώπου αυτών έθνη και εκληροδότησεν αυτούς εν σχοινίω κληροδοσίας και κατεσκήνωσεν εν τοις σκηνώμασιν αυτών τας φυλάς του Ισραήλ

78:56  και επείρασαν και παρεπίκραναν τον θεόν τον ύψιστον και τα μαρτύρια αυτού ουκ εφυλάξαντο

78:57  και απέστρεψαν και ηθέτησαν καθώς και οι πατέρες αυτών μετεστράφησαν εις τόξον στρεβλόν

78:58  και παρώργισαν αυτόν εν τοις βουνοίς αυτών και εν τοις γλυπτοίς αυτών παρεζήλωσαν αυτόν

78:59  ήκουσεν ο θεός και υπερείδε και εξουδένωσε σφόδρα τον Ισραήλ

78:60  και απώσατο την σκηνήν Σηλώμ σκήνωμα ο κατεσκήνωσεν εν ανθρώποις

78:61  και παρέδωκεν εις αιχμαλωσίαν την ισχύν αυτών και την καλλονήν αυτών εις χείρας εχθρών

78:62  και συνέκλεισεν εν ρομφαία τον λαόν αυτού και την κληρονομίαν αυτού υπερείδε

78:63  τους νεανίσκους αυτών κατέφαγε πυρ και αι παρθένοι αυτών ουκ επενθήθησαν

78:64  οι ιερείς αυτών εν ρομφαία έπεσον και αι χήραι αυτών ουκ κλαυσθήσονται

78:65  και εξηγέρθη ως ο υπνών κύριος ως δυνατός κεκραιπαληκώς εξ οίνου

78:66  και επάταξε τους εχθρούς αυτού εις τα οπίσω όνειδος αιώνιον έδωκεν αυτοίς

78:67  και απώσατο το σκήνωμα Ισωήφ και την φυλήν Εφραϊμ ουκ εξελέξατο

78:68  εξελέξατο την φυλήν Ιούδα το όρος το Σιών ο ηγάπησε

78:69  και ωκοδόμησεν ως μονοκέρωτος το αγίασμα αυτού εν τη γη εθεμελίωσεν αυτήν εις τον αιώνα

78:70  και εξελέξατο Δαυίδ τον δούλον αυτού και ανέλαβεν αυτόν εκ των ποιμνίων των προβάτων

78:71  εξόπισθεν των λοχευομένων έλαβεν αυτόν ποιμαίνειν Ιακώβ τον δούλον αυτού και Ισραήλ την κληρονομίαν αυτού

78:72  και εποίμανεν αυτούς εν τη ακακία της καρδίας αυτού και εν ταις συνέσεσι των χειρών αυτού ωδήγησεν αυτούς

Chapter 79

79:1  ο θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον

79:2  έθεντο το θνησιμαία των δούλων σου βρώματα τοις πετεινοίς του ουρανού τας σάρκας των οσίων σου τοις θηρίοις της γης

79:3  εξέχεαν το αίμα αυτών ωσεί ύδωρ κύκλω Ιερουσαλήμ και ουκ ην ο θάπτων

79:4  εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημών

79:5  έως πότε κύριε οργισθήση εις τέλος εκκαυθήσεται ως πυρ ο ζήλός σου

79:6  έκχεον την οργήν σου επί έθνη τα μη γινώσκοντά σε και επί βασιλείας αι το όνομά σου ουκ επεκαλέσαντο

79:7  ότι κατέφαγον τον Ιακώβ και τον τόπον αυτού ηρήμωσαν

79:8  μη μνησθής ημών ανομιών αρχαίων ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα

79:9  βοήθησον ημίν ο θεός ο σωτήρ ημών ένεκε της δόξης του ονόματός σου κύριε ρύσαι ημάς και ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών ένεκε του ονόματός σου

79:10  μήποτε είπωσι τα έθνη που εστιν ο θεός αυτών και γνωσθήτω εν τοις έθνεσιν ενώπιον των οφθαλμών ημών η εκδίκησις του αίματος των δούλων σου του εκκεχυμένου

79:11  εισελθέτω ενώπιόν σου ο στεναγμός των πεπεδημένων κατά την μεγαλωσύνην του βραχίονός σου περιποίησαι τους υιούς των τεθανατωμένων

79:12  απόδος τοις γείτοσιν ημών επταπλασίονα εις τον κόλπον αυτών τον ονειδισμόν αυτών ον ωνείδισάν σε κύριε

79:13  ημείς δε λαός σου και πρόβατα νομής σου ανθομολογησόμεθά σοι ο θεός εις τον αιώνα εις γενεάν και γενεάν εξαγγελούμεν την αίνεσίν σου

Chapter 80

80:1  ο ποιμαίνων τον Ισραήλ πρόσχες ο οδηγών ωσεί πρόβατα τον Ιωσήφ ο καθήμενος επί των χερουβίμ εμφάνηθι

80:2  εναντίον Εφραϊμ και Βενιαμίν και Μανασσή εξέγειρον την δυναστείαν σου και ελθέ εις το σώσαι ημάς

80:3  ο θεός επίστρεψον ημάς και επίφανον το πρόσωπόν σου και σωθησόμεθα

80:4  κύριος ο θεός των δυνάμεων έως πότε οργίζη επί την προσευχήν των δούλων σου

80:5  ψωμιείς ημάς άρτον δακρύων και ποτιείς ημάς εν δάκρυσιν εν μέτρω

80:6  έθου ημάς εις αντιλογίαν τοις γείτοσιν ημών και οι εχθροί ημών εμυκτήρισαν ημάς

80:7  κύριε ο θεός των δυνάμεων επίστρεψον ημάς και επίφανον το πρόσωπόν σου και σωθησόμεθα

80:8  άμπελον εξ Αιγύπτου μετήρας εξέβαλες έθνη και κατεφύτευσας αυτήν

80:9  ωδοποίησας έμπροσθεν αυτής και κατεφύτευσας τας ρίζας αυτής και επλήρωσε την γην

80:10  εκάλυψεν όρη η σκιά αυτής και αι αναδενδράδες αυτής τας κέδρους του θεού

80:11  εξέτεινε τα κλήματα αυτής έως θαλάσσης και έως ποταμών τας παραφυάδας αυτής

80:12  ινατί καθείλες τον φραγμόν αυτής και τρυγώσιν αυτήν πάντες οι παραπορευόμενοι την οδόν

80:13  ελυμήνατο αυτήν υς εκ δρυμού και μονιός άγριος κατενεμήσατο αυτήν

80:14  ο θεός των δυνάμεων επίστρεψον δη και επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην

80:15  και κατάρτισαι αυτήν ην εφύτευσεν η δεξιά σου και επί υιόν ανθρώπου ον εκραταίωσας σεαυτώ

80:16  εμπεπυρισμένη πυρί και ανεσκαμμένη από επιτιμήσεως του προσώπου σου απολούνται

80:17  γενηθήτω η χειρ σου επ΄ άνδρα δεξιάς σου και επί υιόν ανθρώπου ον εκραταίωσας σεαυτώ

80:18  και ου μη αποστώμεν από σου ζωώσεις ημάς και το όνομά σου επικαλεσόμεθα

80:19  κύριε ο θεός των δυνάμεων επίστρεψον ημάς και επίφανον το πρόσωπόν σου και σωθησόμεθα

Chapter 81

81:1  αγαλλιάσθε τω θεώ τω βοηθώ ημών αλαλάξατε τω θεώ Ιακώβ

81:2  λάβετε ψαλμόν και δότε τύμπανον ψαλτήριον τερπνόν μετά κιθάρας

81:3  σαλπίσατε εν νεομηνία σάλπιγγι εν ευσήμω ημέρα εορτής υμών

81:4  ότι πρόσταγμα τω Ισραήλ εστι και κρίμα τω θεώ Ιακώβ

81:5  μαρτύριον εν τω Ισωήφ έθετο αυτόν εν τω εξελθείν αυτόν εκ γης Αιγύπτου γλώσσαν ην ουκ έγνω ήκουσεν

81:6  απέστησεν από άρσεων τον νώτον αυτού αι χείρες αυτού εν τω κοφίνω εδούλευσαν

81:7  εν θλίψει επεκαλέσω με και ερρυσάμην σε επήκουσά σου εν αποκρύφω καταιγίδος διάψαλμα εδοκίμασά σε επί ύδατος αντιλογίας

81:8  άκουσον λαός μου και διαμαρτύρομαί σοι Ισραήλ εάν ακούσης μου

81:9  ουκ έσται εν σοι θεός πρόσφατος ουδέ προσκυνήσεις θεώ αλλοτρίω

81:10  εγώ γαρ ειμι κύριος ο θεός σου ο αναγαγών σε εκ γης Αιγύπτου πλάτυνον το στόμα σου και πληρώσω αυτό

81:11  και ουκ ήκουσεν ο λαός μου της φωνής μου και Ισραήλ ου προσέσχε μοι

81:12  και εξαπέστειλα αυτούς κατά τα επιτηδεύματα των καρδιών αυτών πορεύσονται εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών

81:13  ει ο λαός μου ήκουσέ μου Ισραήλ ταις οδοίς μου ει επορεύθη

81:14  εν τω μηδενί αν τους εχθρούς αυτών εταπείνωσα και επί τους θλίβοντας αυτούς επέβαλον αν την χείρά μου

81:15  οι εχθροί κυρίου εψεύσαντο αυτώ και έσται ο καιρός αυτών εις τον αιώνα

81:16  και εψώμισεν αυτούς εκ στέατος πυρού και εκ πέτρας μέλι εχόρτασεν αυτούς

Chapter 82

82:1  ο θεός έστη εν συναγωγή θεών εν μέσω δε θεούς διακρίνει

82:2  έως πότε κρίνετε αδικίαν και πρόσωπα αμαρτωλών λαμβάνετε

82:3  κρίνατε ορφανώ και πτωχώ ταπεινόν και πένητα δικαιώσατε

82:4  εξέλεσθε πένητα και πτωχόν εκ χειρός αμαρτωλού ρύσασθε αυτόν

82:5  ουκ έγνωσαν ουδέ συνήκαν εν σκότει διαπορεύονται σαλευθήσονται πάντα τα θεμέλια της γης

82:6  εγώ είπα θεοί εστέ και υιοί υψίστου πάντες

82:7  υμείς δε ως άνθρωποι αποθνήσκετε και ως εις των αρχόντων πίπτετε

82:8  ανάστα ο θεός κρίνον την γην ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσιν

Chapter 83

83:1  ο θεός τις ομοιωθήσεταί σοι μη σιγήσης μηδέ καταπραύνης ο θεός

83:2  ότι ιδού οι εχθροί σου ήχησαν και οι μισούντές σε ήραν κεφαλήν

83:3  επί τον λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην και εβουλεύσαντο κατά των αγίων σου

83:4  είπαν δεύτε και εξολοθρεύσωμεν αυτούς εξ έθνους και ου μη μνησθή το όνομα Ισραήλ έτι

83:5  ότι εβουλεύσαντο εν ομονοία επιτοαυτό κατά σου διαθήκην διέθεντο

83:6  τα σκηνώματα των Ιδουμαίων και οι Ισμαηλίται Μωάβ και οι Αγαρηνοί

83:7  Γεβάλ και Αμμών και Αμαλήκ αλλόφυλοι μετά των κατοικούντων Τύρον

83:8  και γαρ και Ασσούρ συμπαρεγένετο μετ΄ αυτών εγενήθησαν εις αντίληψιν τοις υιοίς Λωτ διάψαλμα

83:9  ποίησον αυτοίς ως τη Μαδιάμ και τω Σισάρα ως τω Ιαβίμ εν τω χειμάρρω Κισών

83:10  εξωλοθρεύθησαν εν Αενδώρ εγενήθησαν ωσεί κόπρος τη γη

83:11  θου τους άρχοντας αυτών ως τον Ωρήβ και Ζηβ και Ζεβεέ και Σαλμανάν πάντας τους άρχοντας αυτών

83:12  οίτινες είπον κληρονομήσωμεν εαυτοίς το αγιαστήριον του θεού

83:13  ο θεός μου θου αυτούς ως τροχόν ως καλάμην κατά πρόσωπον ανέμου

83:14  ωσεί πυρ ο διαφλέξει δρυμόν ωσεί φλοξ η κατακαύσει όρη

83:15  ούτως καταδιώξεις αυτούς εν τη καταιγίδι σου και εν τη οργή σου ταράξεις αυτούς

83:16  πλήρωσον τα πρόσωπα αυτών ατιμίας και ζητήσουσι το όνομά σου κύριε

83:17  αισχυνθήτωσαν και ταραχθήτωσαν εις τον αιώνα του αιώνος και εντραπήτωσαν και απολέσθωσαν

83:18  και γνώτωσαν ότι όνομά σοι κύριος συ μόνος ύψιστος επί πάσαν την γην

Chapter 84

84:1  ως αγαπητά τα σκηνώματά σου κύριε των δυνάμεων

84:2  επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του κυρίου η καρδία μου και η σαρξ μου ηγαλλιάσαντο επί θεόν ζώντα

84:3  και γαρ στρουθίον εύρεν εαυτώ οικίαν και τρυγών νοσσιάν εαυτή ου θήσει τα νοσσία εαυτής τα θυσιαστήριά σου κύριε των δυνάμεων ο βασιλεύς μου και ο θεός μου

84:4  μακάριοι οι κατοικούντες εν τω οίκω σου εις τους αιώνας των αιώνων αινέσουσί σε διάψαλμα

84:5  μακάριος ανήρ ω εστιν η αντίληψις αυτώ παρά σου αναβάσεις εν τη καρδία αυτού διέθετο

84:6  εις την κοιλάδα του κλαυθμώνος εις τον τόπον ον έθετο και γαρ ευλογίας δώσει ο νομοθετών

84:7  πορεύσονται εκ δυνάμεως εις δύναμιν οφθήσεται ο θεός των θεών εν Σιών

84:8  κύριε ο θεός των δυνάμεων εισάκουσον της προσευχής μου ενώτισαι ο θεός Ιακώβ διάψαλμα

84:9  υπερασπιστά ημών ίδε ο θεός και επίβλεψον εις το πρόσωπον του χριστού σου

84:10  ότι κρείσσων ημέρα μία εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του θεού μου μάλλον η οικείν με επί σκηνώμασιν αμαρτωλών

84:11  ότι έλεον και αλήθειαν αγαπά κύριος ο θεός χάριν και δόξαν δώσει κύριος ου στερήσει τα αγαθά τοις πορευομένοις εν ακακία

84:12  κύριε ο θεός των δυνάμεων μακάριος άνθρωπος ο ελπίζων επί σε

Chapter 85

85:1  ευδόκησας κύριε την γην σου απέστρεψας την αιχμαλωσίαν Ιακώβ

85:2  αφήκας τας ανομίας τω λαώ σου εκάλυψας πάσας τας αμαρτίας αυτών

85:3  κατέπαυσας πάσαν την οργήν σου απέστρεψας από οργής θυμόυ σου

85:4  επίστρεψον ημάς ο θεός των σωτηρίων ημών και απόστρεψον τον θυμόν σου αφ΄ ημών

85:5  μη εις τους αιώνας οργισθής ημίν η διατενείς την οργήν σου από γενεάς εις γενεάν

85:6  ο θεός συ επιστρέψας ζωώσεις ημάς και ο λαός σου ευφρανθήσεται επί σοι

85:7  δείξον ημίν κύριε το έλεός σου και το σωτήριόν σου δώης ημίν

85:8  ακούσομαι τι λαλήσει εν εμοί κύριος ο θεός ότι λαλήσει ειρήνην επί τον λαόν αυτού και επί τους οσίους αυτού και επί τους επιστρέφοντας καρδίας επ΄ αυτόν

85:9  πλην εγγύς των φοβουμένων αυτόν το σωτήριον αυτού του κατασκηνώσαι δόξαν εν τη γη ημών

85:10  έλεος και αλήθεια συνήντησαν δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν

85:11  αλήθεια εκ της γης ανέτειλε και δικαιοσύνη εκ του ουρανού διέκυψε

85:12  και γαρ ο κύριος δώσει χρηστότητα και η γη ημών δώσει τον καρπόν αυτής

85:13  δικαιοσύνη ενώπιον αυτού προπορεύσεται και θήσει εις οδόν τα διαβήματα αυτού

Chapter 86

86:1  κλίνον κύριε το ους σου και επάκουσόν μου ότι πτωχός και πένης ειμί εγώ

86:2  φύλαξον την ψυχήν μου ότι όσιός ειμι σώσον τον δούλόν σου ο θεός μου τον ελπίζοντα επί σε

86:3  ελέησόν με κύριε ότι προς σε κεκράξομαι όλην την ημέραν

86:4  εύφρανον την ψυχήν του δούλου σου ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου

86:5  ότι συ κύριε χρηστός και επιεικής και πολυέλεος πάσι τοις επικαλουμένοις σε

86:6  ενώτισαι κύριε την προσευχήν μου και πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου

86:7  εν ημέρα θλίψεώς μου εκέκραξα προς σε ότι επήκουσάς μου

86:8  ουκ έστιν όμοιός σοι εν θεοίς κύριε και ουκ έστι κατά τα έργα σου

86:9  πάντα τα έθνη όσα εποίησας ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου κύριε και δοξάσουσι το όνομά σου

86:10  ότι μέγας ει συ και ποιών θαυμάσια συ ει ο θεός μόνος

86:11  οδήγησόν με κύριε εν τη οδώ σου και πορεύσομαι εν τη αληθεία σου ευφρανθήτω η καρδία μου του φοβείσθαι το όνομά σου

86:12  εξομολογήσομαί σοι κύριε ο θεός μου εν όλη καρδία μου και δοξάσω το όνομά σου εις τον αιώνα

86:13  ότι το έλεός σου μέγα επ΄ εμέ και ερρύσω την ψυχήν μου εξ άδου κατωτάτου

86:14  ο θεός παράνομοι επανέστησαν επ΄ εμέ και συναγωγή κραταιών εζήτησαν την ψυχήν μου και ου προέθεντό σε ενώπιον αυτών

86:15  και συ κύριε ο θεός μου οικτίρμων και ελεήμων μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός

86:16  επίβλεψον επ΄ εμέ και ελέησόν με δος το κράτος σου τω παιδί σου και σώσον τον υιόν της παιδίσκης σου

86:17  ποίησον μετ΄ εμού σημείον εις αγαθόν και ιδέτωσαν οι μισούντές με και αισχυνθήτωσαν ότι συ κύριε εβοήθησάς μοι και παρεκάλεσάς με

Chapter 87

87:1  οι θεμέλιοι αυτού εν τοις όρεσι τοις αγίοις

87:2  αγαπά κύριος τας πύλας Σιών υπέρ πάντα τα σκηνώματα Ιακώβ

87:3  δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου η πόλις του θεού

87:4  μνησθήσομαι Ραάβ και Βαβυλώνος τοις γινώσκουσί με και ιδού αλλόφυλοι και Τύρος και λαός Αιθιόπων ούτοι εγενήθησαν εκεί

87:5  μήτηρ Σιών ερεί άνθρωπος και άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο ύψιστος

87:6  κύριος διηγήσεται εν γραφή λαών και αρχόντων τούτων των γεγενημένων εν αυτή διάψαλμα

87:7  ως ευφραινομένων πάντων η κατοικία εν σοι

Chapter 88

88:1  κύριε ο θεός της σωτηρίας μου ημέρας εκέκραξα και εν νυκτί εναντίον σου

88:2  εισελθέτω ενώπιόν σου η προσευχή μου κλίνον το ους σου εις την δέησίν μου

88:3  ότι επλήσθη κακών η ψυχή μου και η ζωή μου τω άδη ήγγισε

88:4  προσελογίσθην μετά των καταβαινόντων εις λάκκον εγενήθην ωσεί άνθρωπος αβοήθητος

88:5  εν νεκροίς ελεύθερος ωσεί τραυματίαι καθεύδοντες εν τάφω ων ουκ εμνήσθης έτι και αυτοί εκ της χειρός σου απώσθησαν

88:6  έθεντό με εν λάκκω κατωτάτω εν σκοτεινοίς και εν σκιά θανάτου

88:7  επ΄ εμέ επεστηρίχθη ο θυμός σου και πάντας τους μετεωρισμούς σου επήγαγες επ΄ εμέ διάψαλμα

88:8  εμάκρυνας τους γνωστούς μου απ΄ εμού έθεντό με βδέλυγμα εαυτοίς παρεδόθην και ουκ εξεπορευόμην

88:9  οι οφθαλμοί μου ησθένησαν από πτωχείας εκέκραξα προς σε κύριε όλην την ημέραν διεπέτασα προς σε τας χείράς μου

88:10  μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια η ιατροί αναστήσουσι και εξομολογήσονταί σοι

88:11  μη διηγήσεταί τις εν τάφω το έλεός σου και την αλήθειάν σου εν τη απωλεία

88:12  μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσιά σου και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη

88:13  καγώ προς σε κύριε εκέκραξα και τοπρωϊ η προσευχή μου προφθάσει σε

88:14  ινατί κύριε απωθείς την ψυχήν μου αποστρέφεις το πρόσωπόν σου απ΄ εμού

88:15  πτωχός ειμι εγώ και εν κόποις εκ νεότητός μου υψωθείς δε εταπεινώθην και εξηπορήθην

88:16  επ΄ εμέ διήλθον αι οργαί σου οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με

88:17  εκύκλωσάν με ωσεί ύδωρ όλην την ημέραν περιέσχον με άμα

88:18  εμάκρυνας απ΄ εμού φίλον και πλησίον και τους γνωστούς μου από ταλαιπωρίας

Chapter 89

89:1  τα ελέη σου κύριε εις τον αιώνα άσομαι εις γενεάν και γενεάν απαγγελώ την αλήθειαν σου εν τω στόματί μου

89:2  ότι είπας εις τον αιώνα έλεος οικοδομηθήσεται εν τοις ουρανοίς ετοιμασθήσεται η αλήθειά σου

89:3  διεθέμην διαθήκην τοις εκλεκτοίς μου ώμοσα Δαυίδ τω δούλω μου

89:4  έως του αιώνος ετοιμάσω το σπέρμα σου και οικοδομήσω εις γενεάν και γενεάν τον θρόνον σου

89:5  εξομολογήσονται οι ουρανοί τα θαυμάσιά σου κύριε και την αλήθειάν σου εν εκκλησία αγίων

89:6  ότι τις εν νεφέλαις ισωθήσεται τω κυρίω ομοιωθήσεται τω κυρίω εν υιοίς θεού

89:7  ο θεός ενδοξαζόμενος εν βουλή αγίων μέγας και φοβερός εστιν επί πάντας τους περικύκλω αυτού

89:8  κύριε ο θεός των δυνάμεων τις όμοιός σοι δυνατός ει κύριε και η αλήθειά σου κύκλω σου

89:9  συ δεσπόζεις του κράτους της θαλάσσης τον δε σάλον των κυμάτων αυτής συ καταπραύνεις

89:10  συ εταπείνωσας ως τραυματίαν υπερήφανον εν τω βραχίονι της δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τους εχθρούς σου

89:11  σοι εισιν οι ουρανοί και ση εστιν η γη την οικουμένην και το πλήρωμα αυτής συ εθεμελίωσας

89:12  τον βορράν και θάλασσαν συ έκτισας Θαβώρ και Ερμών εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται

89:13  σος ο βραχίων μετά δυναστείας κραταιωθήτω η χειρ σου υψωθήτω η δεξιά σου

89:14  δικαιοσύνη και κρίμα ετοιμασία του θρόνου σου έλεος και αλήθεια προπορεύσονται προ προσώπου σου

89:15  μακάριος ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν κύριε εν τω φωτί του προσώπου σου πορεύσονται

89:16  και εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται όλην την ημέραν και εν τη δικαιοσύνη σου υψωθήσονται

89:17  ότι το καύχημα της δυνάμεως αυτών συ ει και εν τη ευδοκία σου υψωθήσεται το κέρας ημών

89:18  ότι του κυρίου η αντίληψις και του αγίου Ισραήλ βασιλέως ημών

89:19  τότε ελάλησας εν οράσει τοις υιοίς σου και είπας εθέμην βοήθειαν επί δυνατόν ύψωσα εκλεκτόν εκ του λαού μου

89:20  εύρον Δαυίδ τον δούλόν μου εν ελαίω αγίω μου έχρισα αυτόν

89:21  η γαρ χειρ μου συναντιλήψεται αυτώ και ο βραχίων μου κατισχύσει αυτόν

89:22  ουκ ωφελήσει εχθρός εν αυτώ και υιός ανομίας ου προσθήσει του κακώσαι αυτόν

89:23  και συγκόψω από προσώπου αυτού τους εχθρούς αυτού και τους μισούντας αυτόν τροπώσομαι

89:24  και η αλήθειά μου και το έλεός μου μετ΄ αυτού και εν τω ονόματί μου υψωθήσεται το κέρας αυτού

89:25  και θήσομαι εν θαλάσση χείρα αυτού και εν ποταμοίς δεξιάν αυτού

89:26  αυτός επικαλέσεταί με πατήρ μου ει συ θεός μου και αντιλήπτωρ της σωτηρίας μου

89:27  καγώ πρωτότοκον θήσομαι αυτόν υψηλόν παρά τοις βασιλεύσι της γης

89:28  εις τον αιώνα φυλάξω αυτώ το έλεός μου και η διαθήκη μου πιστή αυτώ

89:29  και θήσομαι εις τον αιώνα του αιώνος το σπέρμα αυτού και τον θρόνον αυτού ως τας ημέρας του ουρανού

89:30  εάν εγκαταλίπωσιν οι υιοί αυτού τον νόμον μου και τοις κρίμασί μου μη πορευθώσιν

89:31  εάν τα δικαιώματά μου βεβηλώσωσι και τας εντολάς μου μη φυλάξωσιν

89:32  επισκέψομαι εν ράβδω τας ανομίας αυτών και εν μάστιξι τας αδικίας αυτών

89:33  το δε έλεός μου ου μη διασκεδάσω απ΄ αυτών ουδ΄ ου μη αδικήσω εν τη αληθεία μου

89:34  ουδ΄ ου μη βεβηλώσω την διαθήκην μου και τα εκπορευόμενα διά των χειλεών μου ου μη αθετήσω

89:35  άπαξ ώμοσα εν τω αγίω μου ει τω Δαυίδ ψεύσομαι

89:36  το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα μενεί και ο θρόνος αυτού ως ο ήλιος εναντίον μου

89:37  και ως η σελήνη κατηρτισμένη εις τον αιώνα και ο μάρτυς εν ουρανώ πιστός διάψαλμα

89:38  συ δε απώσω και εξουδένωσας ανεβάλου τον χριστόν σου

89:39  κατέστρεψας την διαθήκην του δούλου σου εβεβήλωσας εις την γην το αγίασμα αυτού

89:40  καθείλες πάντας τους φραγμούς αυτού έθου τα οχυρώματα αυτού δειλίαν

89:41  διήρπαζον αυτόν πάντες οι διοδεύοντες οδόν εγενήθη όνειδος τοις γείτοσιν αυτού

89:42  ύψωσας την δεξιάν των θλιβόντων αυτόν εύφρανας πάντας τους εχθρούς αυτού

89:43  απέστρεψας την βοήθειαν της ρομφαίας αυτού και ουκ αντελάβου αυτού εν τω πολέμω

89:44  κατέλυσας από καθαρισμού αυτού τον θρόνον αυτού εις την γην κατέρραξας

89:45  εσμίκρυνας τας ημέρας του θρόνου αυτού κατέχεας αυτού αισχύνην

89:46  έως πότε κύριε αποστρέφη εις τέλος εκκαυθήσεται ως πυρ η οργή σου

89:47  μνήσθητι τις η υπόστασις μου μη γαρ ματαίως έκτισας πάντας τους υιούς των ανθρώπων

89:48  τις έστιν άνθρωπος ος ζήσεται και ουκ όψεται θάνατον ρύσεται την ψυχήν αυτού εκ χειρός άδου διάψαλμα

89:49  που εισι τα ελέη σου τα αρχαία κύριε α ώμοσας τω Δαυίδ εν τη αληθεία σου

89:50  μνήσθητι κύριε του ονειδισμού των δούλων σου ου υπέσχον εν τω κόλπω μου πολλών εθνών

89:51  ου ωνείδισαν οι εχθροί σου κύριε ου ωνείδισαν το αντάλλαγμα του χριστού σου

89:52  ευλογητός κύριος εις τον αιώνα γένοιτο γένοιτο

Chapter 90

90:1  κύριε καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά

90:2  προ του όρη γενηθήναι και πλασθήναι την γην και την οικουμένην και από του αιώνος και έως του αιώνος συ ει

90:3  μη αποστρέψης άνθρωπον εις ταπείνωσιν και είπας επιστρέψατε υιοί ανθρώπων

90:4  ότι χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου κύριε ως ημέρα η εχθές ήτις διήλθε και φυλακή εν νυκτί

90:5  τα εξουδενώματα αυτών έτη έσονται τοπρωϊ ωσεί χλόη παρέλθοι

90:6  τοπρωϊ ανθήσαι και παρέλθοι το εσπέρας αποπέσοι σκληρυνθείη και ξηρανθείη

90:7  ότι εξελίπομεν εν τη οργή σου και εν τω θυμώ σου εταράχθημεν

90:8  έθου τας ανομίας ημών εναντίον σου ο αιών ημών εις φωτισμόν του προσώπου σου

90:9  ότι πάσαι αι ημέραι ημών εξέλιπον και εν τη οργή σου εξελίπομεν τα έτη ημών ωσεί αράχνη εμελέτων

90:10  αι ημέραι των ετών ημών εν αυτοίς εβδομήκοντα έτη εάν δε εν δυναστείαις ογδοήκοντα έτη και το πλείον αυτών κόπος και πόνος ότι επήλθε πραότης εφ΄ ημάς και παιδευθησόμεθα

90:11  τις γινώσκει το κράτος της οργής σου και από του φόβου σου τον θυμόν σου εξαριθμήσασθαι

90:12  την δεξιάν σου ούτως γνώρισόν μοι και τους πεπαιδευμένους τη καρδία εν σοφία

90:13  επίστρεψον κύριε έως πότε και παρακλήθητι επί τοις δούλοις σου

90:14  ενεπλήσθημεν τοπρωϊ του ελέους σου κύριε και ηγαλλιασάμεθα και ευφράνθημεν εν πάσαις ταις ημεραις ημών

90:15  ευφρανθείημεν ανθ΄ ων ημερών εταπείνωσας ημάς ετών ων είδομεν κακά

90:16  και ίδε επί τους δούλους σου και επί τα έργα σου και οδήγησον τους υιούς αυτών

90:17  και έστω η λαμπρότης κυρίου του θεού ημών εφ΄ ημάς και τα έργα των χειρών ημών κατεύθυνον εφ΄ ημάς και το έργον των χειρών ημών κατεύθυνον

Chapter 91

91:1  ο κατοικών εν βοηθεία του υψίστου εν σκέπη του θεού του ουρανού αυλισθήσεται

91:2  ερεί τω κυρίω αντιλήπτωρ μου ει και καταφυγή μου ο θεός μου και ελπιώ επ΄ αυτόν

91:3  ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών από λόγου ταραχώδους

91:4  εν τοις μεταφρένοις αυτού επισκιάσει σοι και υπό τας πτέρυγας αυτού ελπιείς όπλω κυκλώσει σε η αλήθεια αυτού

91:5  ου φοβηθήση από φόβου νυκτερινού από βέλους πετομένου ημέρας

91:6  από πράγματος εν σκότει διαπορευομένου από συμπτώματος και δαιμονίου μεσημβρινού

91:7  πεσείται εκ του κλίτους σου χιλιάς και μυριάς εκ δεξιών σου προς σε δε ουκ εγγιεί

91:8  πλην τοις οφθαλμοίς σου κατανοήσεις και ανταπόδοσιν αμαρτωλών όψει

91:9  ότι συ κύριε η ελπίς μου τον ύψιστον έθου καταφυγήν σου

91:10  ου προσελεύσεται προς σε κακά και μάστιξ ουκ εγγιεί εν τω σκηνώματί σου

91:11  ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου

91:12  επί χειρών αρούσί σε μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου

91:13  επί ασπίδα και βασιλίσκον επιβήση και καταπατήσεις λέοντα και δράκοντα

91:14  ότι επ΄ εμέ ήλπισε και ρύσομαι αυτόν σκεπάσω αυτόν ότι έγνω το όνομά μου

91:15  κεκράξεται προς με και επακούσομαι αυτού μετ΄ αυτού ειμί εν θλίψει εξελούμαι αυτόν και δοξάσω αυτόν

91:16  μακρότητα ημερών εμπλήσω αυτόν και δείξω αυτώ το σωτήριόν μου

Chapter 92

92:1  αγαθόν το εξομολογείσθαι τω κυρίω και ψάλλειν τω ονόματί σου ύψιστε

92:2  του αναγγέλλειν τοπρωϊ το έλεός σου και την αλήθειάν σου κατά νύκτα

92:3  εν δεκαχόρδω ψαλτηρίω μετ΄ ωδής εν κιθάρα

92:4  ότι εύφρανάς με κύριε εν τω ποιήματί σου και εν τοις έργοις των χειρών σου αγαλλιάσομαι

92:5  ως εμεγαλύνθη τα έργα σου κύριε σφόδρα εβαθύνθησαν οι διαλογισμοί σου

92:6  ανήρ άφρων ου γνώσεται και ασύνετος ου συνήσει ταύτα

92:7  εν τω ανατείλαι τους αμαρτωλούς ωσεί χόρτον και διέκυψαν πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν όπως αν εξολοθρευθώσιν εις τον αιώνα του αιώνος

92:8  συ δε ύψιστος εις τον αιώνα κύριε

92:9  ότι ιδού οι εχθροί σου κύριε ότι ιδού οι εχθροί σου απολούνται και διασκορπισθήσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν

92:10  και υψωθήσεται ως μονοκέρωτος το κέρας μου και το γήράς μου εν ελαίω πίονι

92:11  και επείδεν ο οφθαλμός μου εν τοις εχθροίς μου και εν τοις επανισταμένοις επ΄ εμέ πονηρευομένοις ακούσεται το ους μου

92:12  δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται

92:13  πεφυτευμένοι εν τω οίκω κυρίου εν ταις αυλαίς του θεού ημών εξανθήσουσιν

92:14  έτι πληθυνθήσονται εν γήρει πίονι και ευπαθούντες έσονται του αναγγείλαι

92:15  ότι ευθής κύριος ο θεός ημών και ουκ έστιν αδικία εν αυτώ

Chapter 93

93:1  ο κύριος εβασίλευσεν ευπρέπειαν ενεδύσατο ενεδύσατο κύριος δύναμιν και περιεζώσατο και γαρ εστερέωσε την οικουμένην ήτις ου σαλευθήσεται

93:2  έτοιμος ο θρόνος σου από τότε από του αιώνος συ ει

93:3  επήραν οι ποταμοί κύριε επήραν οι ποταμοί φωνάς αυτών

93:4  αρούσιν οι ποταμοί επιτρίψεις αυτών από φωνών υδάτων πολλών θαυμαστοί οι μετεωρισμοί της θαλάσσης θαυμαστός εν υψηλοίς ο κύριος

93:5  τα μαρτύριά σου επιστώθησαν σφόδρα τω οίκω σου πρέπει αγίασμα κύριε εις μακρότητα ημερών

Chapter 94

94:1  θεός εκδικήσεων κύριος ο θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο

94:2  υψώθητι ο κρίνων την γην απόδος ανταπόδοσιν τοις υπερηφάνοις

94:3  έως πότε αμαρτωλοί κύριε έως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται

94:4  φθέγξονται και λαλήσουσιν αδικίαν λαλήσουσι πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν

94:5  τον λαόν σου κύριε εταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου εκάκωσαν

94:6  χήραν και ορφανόν απέκτειναν και προσήλυτον εφόνευσαν

94:7  και είπαν ουκ όψεται κύριος ουδέ συνήσει ο θεός του Ιακώβ

94:8  σύνετε δη άφρονες εν τω λαώ και μωροί ποτέ φρονήσατε

94:9  ο φυτεύσας το ους ουχί ακούει η ο πλάσας τον οφθαλμόν ουχί κατανοεί

94:10  ο παιδεύων έθνη ουχί ελέγξει ο διδάσκων άνθρωπον γνώσιν

94:11  κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των ανθρώπων ότι εισί μάταιοι

94:12  μακάριος άνθρωπος ον αν παιδεύσης κύριε και εκ του νόμου σου διδάξης αυτόν

94:13  του πραύναι αυτόν αφ΄ ημερών πονηρών έως ου ορυγή τω αμαρτωλώ βόθρος

94:14  ότι ουκ απώσεται κύριος τον λαόν αυτού και την κληρονομίαν αυτού ουκ εγκαταλείψει

94:15  έως ου δικαιοσύνη επιστρέψει εις κρίσιν και εχόμενοι αυτής πάντες οι ευθείς τη καρδία διάψαλμα

94:16  τις αναστήσεταί μοι επί πονηρευομένοις η τις συμπαραστήσεταί μοι επί τοις εργαζομένοις την ανομίαν

94:17  ει μη ότι κύριος εβοήθησέ μοι παρά βραχύ παρώκησε τω άδη η ψυχή μου

94:18  ει έλεγον σεσάλευται ο πους μου το έλεός σου κύριε εβοήθει μοι

94:19  κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου αι παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχήν μου

94:20  μη συμπροσέσται σοι θρόνος ανομίας ο πλάσσων κόπον επί πρόσταγμα

94:21  θηρεύσουσιν επί ψυχήν δικαίου και αίμα αθώον καταδικάσονται

94:22  και εγένετό μοι κύριος εις καταφυγήν και ο θεός μου εις βοηθόν ελπίδος μου

94:23  και αποδώσει αυτοίς την ανομίαν αυτών και κατά την πονηρίαν αυτών αφανιεί αυτούς κύριος ο θεός

Chapter 95

95:1  δεύτε αγαλλιασώμεθα τω κυρίω αλαλάξωμεν τω θεώ τω σωτήρι ημών

95:2  προφθάσωμεν το πρόσωπον αυτού εν εξομολογήσει και εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν αυτώ

95:3  ότι θεός μέγας κύριος και βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην

95:4  ότι εν τη χειρί αυτού τα πέρατα της γης και τα ύψη των ορέων αυτού εισιν

95:5  ότι αυτού εστιν η θάλασσα και αυτός εποίησεν αυτήν και την ξηράν χείρες αυτού έπλασαν

95:6  δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ και κλαύσωμεν εναντίον κυρίου του ποιήσαντος ημάς

95:7  ότι αυτός εστιν ο θεός ημών και ημείς λαός νομής αυτού και πρόβατα χειρός αυτού σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε

95:8  μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τω παραπικρασμώ κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω

95:9  ου επείρασάν με οι πατέρες υμών εδοκίμασάν με και είδον τα έργα μου

95:10  τεσσαράκοντα έτη προσώχθισα τη γενεά εκείνη και είπα αεί πλανώνται τη καρδία αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου

95:11  ως ώμοσα εν τη οργή μου ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου

Chapter 96

96:1  άσατε τω κυρίω άσμα καινόν άσατε τω κυρίω πάσα η γη

96:2  άσατε τω κυρίω ευλογήσατε το όνομα αυτού ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας το σωτήριον αυτού

96:3  αναγγείλατε εν τοις έθνεσι την δόξαν αυτού εν πάσι τοις λαοίς τα θαυμάσια αυτού

96:4  ότι μέγας κύριος και αινετός σφόδρα φοβερός εστιν υπέρ πάντας τους θεούς

96:5  ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια ο δε κύριος τους ουρανούς εποίησεν

96:6  εξομολόγησις και ωραιότης ενώπιον αυτού αγιωσύνη και μεγαλοπρέπεια εν τω αγιάσματι αυτού

96:7  ενέγκατε τω κυρίω αι πατριαί των εθνών ενέγκατε τω κυρίω δόξαν και τιμήν

96:8  ενέγκατε τω κυρίω δόξαν ονόματι αυτού άρατε θυσίας και εισπορεύεσθε εις τας αυλάς αυτού

96:9  προσκυνήσατε τω κυρίω εν αυλή άγια αυτού σαλευθήτω από προσώπου αυτού πάσα η γη

96:10  είπατε εν τοις έθνεσιν ότι κύριος εβασίλευσε και γαρ κατώρθωσε την οικουμένην ήτις ου σαλευθήσεται κρινεί λαούς εν ευθύτητι

96:11  ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί και αγαλλιάσθω η γη σαλευθήτω η θάλασσα και το πλήρωμα αυτής

96:12  χαρήσεται τα πεδία και πάντα τα εν αυτοίς τότε αγαλλιάσονται πάντα τα ξύλα του δρυμού

96:13  από προσώπου του κυρίου ότι έρχεται ότι έρχεται κρίναι την γην κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη και λαούς εν τη αληθεία αυτού

Chapter 97

97:1  ο κύριος εβασίλευσεν αγαλλιάσθω η γη ευφρανθήτωσαν νήσοι πολλαί

97:2  νεφέλη και γνόφος κύκλω αυτού δικαιοσύνη και κρίμα κατόρθωσις του θρόνου αυτού

97:3  πυρ ενώπιον αυτού προπορεύσεται και φλογιεί κύκλω τους εχθρούς αυτού

97:4  έφαναν αι αστραπαί αυτού τη οικουμένη είδε και εσαλεύθη η γη

97:5  τα όρη ωσεί κηρός ετάκησαν από προσώπου κυρίου από προσώπου κυρίου πάσης της γης

97:6  ανήγγειλαν οι ουρανοί την δικαιοσύνην αυτού και είδοσαν πάντες οι λαοί την δόξαν αυτού

97:7  αισχυνθήτωσαν πάντες οι προσκυνούντες τοις γλυπτοίς οι εγκαυχώμενοι εν τοις ειδώλοις αυτών προσκυνήσατε αυτώ πάντες άγγελοι αυτού

97:8  ήκουσε και ευφράνθη η Σιών και ηγαλλιάσαντο αι θυγατέρες της Ιουδαίας ένεκεν των κριμάτων σου κύριε

97:9  ότι συ κύριος ο ύψιστος επί πάσαν την γην σφόδρα υπερυψώθης υπέρ πάντας τους θεούς

97:10  οι αγαπώντες τον κύριον μισείτε πονηρά φυλάσσει κύριος τας ψυχάς των οσίων αυτού εκ χειρός αμαρτωλού ρύσεται αυτούς

97:11  φως ανέτειλε τω δικαίω και τοις ευθέσι τη καρδία ευφροσύνη

97:12  ευφράνθητε δίκαιοι εν τω κυρίω και εξομολογείσθε τη μνήμη της αγιωσύνης αυτού

Chapter 98

98:1  άσατε τω κυρίω άσμα καινόν ότι θαυμαστά εποίησεν ο κύριος έσωσεν αυτόν η δεξιά αυτού και ο βραχίων ο άγιος αυτού

98:2  εγνώρισε κύριος το σωτήριον αυτού εναντίον των εθνών απεκάλυψε την δικαιοσύνην αυτού

98:3  εμνήσθη του ελέους αυτού τω Ιακώβ και της αληθείας αυτού τω οίκω Ισραήλ είδοσαν πάντα τα πέρατα της γης το σωτήριον του θεού ημών

98:4  αλαλάξατε τω θεώ πάσα η γη άσατε και αγαλλιάσθε και ψάλατε

98:5  ψάλατε τω κυρίω εν κιθάρα εν κιθάρα και φωνή ψαλμού

98:6  εν σάλπιγξιν ελαταίς και φωνή σάλπιγγος κερατίνης αλαλάξατε ενώπιον του βασιλέως κυρίου

98:7  σαλευθήτω η θάλασσα και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή

98:8  ποταμοί κροτήσουσι χειρί επιτοαυτό τα όρη αγαλλιάσονται απο προσώπου κυρίου ότι έρχεται

98:9  ότι ήκει κρίναι την γην κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνη και λαούς εν ευθύτητι

Chapter 99

99:1  ο κύριος εβασίλευσεν οργιζέσθωσαν λαοί ο καθήμενος επί των χερουβίμ σαλευθήτω η γη

99:2  κύριος εν Σιών μέγας και υψηλός εστιν επί πάντας τους λαούς

99:3  εξομολογησάσθωσαν τω ονόματί σου τω μεγάλω ότι φοβερόν και άγιόν εστι

99:4  και τιμή βασιλέως κρίσιν αγαπά συ ητοίμασας ευθύτητας κρίσιν και δικαιοσύνην εν Ιακώβ συ εποίησας

99:5  υψούτε κύριον τον θεόν ημών και προσκυνείτε τω υποποδίω των ποδών αυτού ότι άγιός εστι

99:6  Μωυσής και Ααρών εν τοις ιερεύσιν αυτού και Σαμουήλ εν τοις επικαλουμένοις το όνομα αυτού επεκαλούντο τον κύριον και αυτός εισήκουεν αυτών

99:7  εν στύλω νεφέλης ελάλει προς αυτούς ότι εφύλασσον τα μαρτύρια αυτού και τα προστάγματα αυτού α έδωκεν αυτοίς

99:8  κύριε ο θεός ημών συ επήκουες αυτών ο θεός συ ευίλατος εγίνου αυτοίς και εκδικών επί πάντα τα επιτηδεύματα αυτών

99:9  υψούτε κύριον τον θεόν ημών και προσκυνείτε εις όρος άγιον αυτού ότι άγιος κύριος ο θεός ημών

Chapter 100

100:1  αλαλάξατε τω θεώ πάσα η γη

100:2  δουλεύσατε τω κυρίω εν ευφροσύνη εισέλθατε ενώπιον αυτού εν αγαλλιάσει

100:3  γνώτε ότι κύριος αυτός εστιν ο θεός ημών αυτός εποίησεν ημάς και ουχ ημείς ημείς δε λαός αυτού και πρόβατα της νομής αυτού

100:4  εισέλθατε εις τας πύλας αυτού εν εξομολογήσει εις τας αυλάς αυτού εν ύμνοις εξομολογείσθε αυτώ αινείτε το όνομα αυτού

100:5  ότι χρηστός κύριος εις τον αιώνα το έλεος αυτού και έως γενεάς και γενεάς η αλήθεια αυτού

Chapter 101

101:1  έλεον και κρίσιν άσομαί σοι κύριε

101:2  ψαλώ και συνήσω εν οδώ αμώμω πότε ήξεις προς με διεπορευόμην εν ακακία καρδίας μου εν μέσω του οίκου μου

101:3  ου προεθέμην προ οφθαλμών μου πράγμα παράνομον ποιούντας παραβάσεις εμίσησα

101:4  ουκ εκολλήθη μοι καρδία σκαμβή εκκλίνοντος απ΄ εμού του πονηρού ουκ εγίνωσκον

101:5  τον καταλαλούντα λάθρα των πλησίον αυτού τούτον εξεδίωκον υπερηφάνω οφθαλμώ και απλήστω καρδία τούτω ου συνήσθιον

101:6  οι οφθαλμοί μου επί τους πιστούς της γης του συγκαθήσθαι αυτούς μετ΄ εμού πορευόμενος εν οδώ αμώμω ούτός μοι ελειτούργει

101:7  ου κατώκει εν μέσω της οικίας μου ποιών υπερηφανίαν λαλών άδικα ου κατεύθυνεν ενώπιον των οφθαλμών μου

101:8  εις τας πρωϊας απέκτενον πάντας τους αμαρτωλούς της γης του εξολοθρεύσαι εκ πόλεως κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν

Chapter 102

102:1  κύριε εισάκουσον της προσευχής μου και η κραυγή μου προς σε ελθέτω

102:2  μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού εν η αν ημέρα θλίβομαι κλίνον προς με το ους σου εν η αν ημέρα επικαλέσωμαί σε ταχύ επάκουσόν μου

102:3  ότι εξέλιπον ωσεί καπνός αι ημέραι μου και τα οστά μου ωσεί φρύγιον συνεφρύγησαν

102:4  επλήγην ωσεί χόρτος και εξηράνθη η καρδία μου ότι επελαθόμην του φαγείν τον άρτον μου

102:5  από φωνής του στεναγμού μου εκολλήθη το οστούν μου τη σαρκί μου

102:6  ωμοιώθην πελεκάνι ερημικώ εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω

102:7  ηγρύπνησα και εγενόμην ωσεί στρουθίον μονάζον επί δώματος

102:8  όλην την ημέραν ωνείδιζόν με οι εχθροί μου και οι επαινούντές με κατ΄ εμού ώμνυον

102:9  ότι σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων

102:10  από προσώπου της οργής σου και του θυμού σου ότι επάρας κατέρραξάς με

102:11  αι ημέραι μου ωσεί σκιά εκλίθησαν καγώ ωσεί χόρτος εξηράνθην

102:12  συ δε κύριε εις τον αιώνα μένεις και το μνημόσυνόν σου εις γενεάν και γενεάν

102:13  συ αναστάς οικτειρήσεις την Σιών ότι καιρός του οικτειρήσαι αυτήν ότι ήκει καιρός

102:14  ότι ευδόκησαν οι δούλοί σου τους λίθους αυτής και τον χουν αυτής οικτειρήσουσι

102:15  και φοβηθήσονται τα έθνη το όνομα κυρίου και πάντες οι βασιλείς της γης την δόξαν σου

102:16  ότι οικοδομήσει κύριος την Σιών και οφθήσεται εν τη δόξη αυτού

102:17  επέβλεψεν επί την προσευχήν των ταπεινών και ουκ εξουδένωσε την δέησιν αυτών

102:18  γραφήτω αύτη εις γενεάν ετέραν και λαός ο κτιζόμενος αινέσει τον κύριον

102:19  ότι εξέκυψεν εξ ύψους αγίου αυτού κύριος εξ ουρανού επί την γην επέβλεψε

102:20  του ακούσαι του στεναγμού των πεπεδημένων του λύσαι τους υιούς των τεθανατωμένων

102:21  του αναγγείλαι εν Σιών το όνομα κυρίου και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ

102:22  εν τω επισυναχθήναι λαούς επιτοαυτό και βασιλείς του δουλεύειν τω κυρίω

102:23  απεκρίθη αυτώ εν οδώ ισχύος αυτού την ολιγότητα των ημερών μου ανάγγειλόν μοι

102:24  μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου εν γενεά γενεών τα έτη σου

102:25  κατ΄ αρχάς συ κύριε την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί

102:26  αυτοί απολούνται συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται

102:27  συ δε ο αυτός ει και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν

102:28  οι υιοί των δούλων σου κατασκηνώσουσι και το σπέρμα αυτών εις τον αιώνα κατευθυνθήσεται

Chapter 103

103:1  ευλόγει η ψυχή μου τον κύριον και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού

103:2  ευλόγει η ψυχή μου τον κύριον και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού

103:3  τον ευιλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου

103:4  τον λυτρούμενον εκ φθοράς την ζωήν σου τον στεφανούντά σε εν ελέει και οικτιρμοίς

103:5  τον εμπιπλώντα εν αγαθοίς την επιθυμίαν σου ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου

103:6  ποιών ελεημοσύνας ο κύριος και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις

103:7  εγνώρισε τας οδούς αυτού τω Μωυσή τοις υιοίς Ισραήλ τα θελήματα αυτού

103:8  οικτίρμων και ελεήμων ο κύριος μακρόθυμος και πολυέλεος

103:9  ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί

103:10  ου κατά τας ανομίας ημών εποίησεν ημίν ουδέ κατά τας αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν

103:11  ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβουμένους αυτόν

103:12  καθ΄ όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών εμάκρυνεν αφ΄ ημών τας ανομίας ημών

103:13  καθώς οικτείρει πατήρ υιούς ωκτείρησε κύριος τους φοβουμένους αυτόν

103:14  ότι αυτός έγνω το πλάσμα ημών εμνήσθη ότι χους εσμέν

103:15  άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει

103:16  ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ και ουχ υπάρξει και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού

103:17  το δε έλεος του κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών

103:18  τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς

103:19  κύριος εν τω ουρανώ ητοίμασε τον θρόνον αυτού και η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει

103:20  ευλογείτε τον κύριον πάντες αγγελοί αυτού δυνατοί ισχύϊ ποιούντες τον λόγον αυτού του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού

103:21  ευλογείτε τον κύριον πάσαι αι δυνάμεις αυτού λειτουργοί αυτού ποιούντες το θέλημα αυτού

103:22  ευλογείτε τον κύριον πάντα τα έργα αυτού εν παντί τόπω της δυναστείας αυτού ευλόγει η ψυχή μου τον κύριον

Chapter 104

104:1  ευλόγει η ψυχή μου τον κύριον κύριε ο θεός μου εμεγαλύνθης σφόδρα εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω

104:2  αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν

104:3  ο στεγάζων εν ύδασι τα υπερώα αυτού ο τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων

104:4  ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα

104:5  ο θεμελιών την γην επί την ασφάλειαν αυτής ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος

104:6  άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού επί των ορέων στήσονται ύδατα

104:7  από επιτιμήσεως σου φεύξονται από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν

104:8  αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία εις τόπον ον εθεμελίωσας αυτά

104:9  όριον έθου ο ου παρελεύσονται ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην

104:10  ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν αναμέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα

104:11  ποτιούσι πάντα τα θηρία του αγρού προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών

104:12  επ΄ αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν

104:13  ποτίζων όρη εκ των υπερώων αυτού από καρπού των έργων σου χορτασθήσεται η γη

104:14  ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων του εξαγαγείν άρτον εκ της γης

104:15  και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου του ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω και άρτος καρδίαν ανθρώπου στήριζει

104:16  χορτασθήσονται τα ξύλα του πεδίου αι κέδροι του Λιβάνου ας εφύτευσας

104:17  εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών

104:18  όρη τα υψηλά ταις ελάφοις πέτρα καταφυγή τοις χοιρογρυλλίοις

104:19  εποίησε σελήνην εις καιρούς ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού

104:20  έθου σκότος και εγένετο νυξ εν αυτή διελεύσονται πάντα τα θηρία του δρυμού

104:21  σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι παρά τω θεώ βρώσιν αυτοίς

104:22  ανέτειλεν ο ήλιος και συνήχθησαν και εις τας μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται

104:23  εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού και επί την εργασίαν αυτού έως εσπέρας

104:24  ως εμεγαλύνθη τα έργα σου κύριε πάντα εν σοφία εποίησας επληρώθη η γη της κτίσεώς σου

104:25  αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος εκεί ερπετά ων ουκ έστιν αριθμός ζώα μικρά μετά μεγάλων

104:26  εκεί πλοία διαπορεύονται δράκων ούτος ον έπλασας εμπαίζειν αυτώ

104:27  πάντα προς σε προσδοκώσι δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον

104:28  δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν ανοίξαντός σου την χείρα τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος

104:29  αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται αντανελείς το πνεύμα αυτών και εκλείψουσι και εις τον χουν αυτών επιστρέψουσιν

104:30  εξαποστελείς το πνεύμά σου και κτισθήσονται και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης

104:31  ήτω η δόξα κυρίου εις τους αιώνας ευφρανθήσεται κύριος επί τοις έργοις αυτού

104:32  ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται

104:33  άσω τω κυρίω εν τη ζωή μου ψαλώ τω θεώ μου έως υπάρχω

104:34  ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω κυρίω

104:35  εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι ώστε μη υπάρχειν αυτούς ευλόγει η ψυχή μου τον κύριον

Chapter 105

105:1  εξομολογείσθε τω κυρίω και επικαλείσθε το όνομα αυτού απαγγείλατε εν τοις έθνεσι τα έργα αυτού

105:2  άσατε αυτώ και ψάλατε αυτώ διηγήσασθε πάντα τα θαυμάσια αυτού

105:3  επαινείσθε εν τω ονόματι τω αγίω αυτού ευφρανθήτω καρδία ζητούντων τον κύριον

105:4  ζητήσατε τον κύριον και κραταιώθητε ζητήσατε το πρόσωπον αυτού διαπαντός

105:5  μνήσθητε των θαυμασίων αυτού ων εποίησε τα τέρατα αυτού και τα κρίματα του στόματος αυτού

105:6  σπέρμα Αβραάμ δούλοι αυτού υιοί Ιακώβ εκλεκτοί αυτού

105:7  αυτός κύριος ο θεός ημών εν πάση τη γη τα κρίματα αυτού

105:8  εμνήσθη εις τον αιώνα διαθήκης αυτού λόγου ου ενετείλατο εις χιλίας γενεάς

105:9  ον διέθετο τω Αβραάμ και του όρκου αυτού τω Ισαάκ

105:10  και έστησεν αυτόν τω Ιακώβ εις πρόσταγμα και τω Ισραήλ εις διαθήκην αιώνιον

105:11  λέγων σοι δώσω την γην Χαναάν σχοίνισμα κληρονομίας υμών

105:12  εν τω είναι αυτούς αριθμώ βραχείς ολιγοστούς και παροίκους εν αυτή

105:13  και διήλθον εξ έθνους εις έθνος και εκ βασιλείας εις λαόν έτερον

105:14  ουκ αφήκεν άνθρωπον αδικήσαι αυτούς και ηλέγξεν υπέρ αυτών βασιλείς

105:15  μη άπτεσθε των χριστών μου και εν τοις προφήταις μου μη πονηρεύεσθε

105:16  και εκάλεσε λιμόν επί την γην παν στήριγμα άρτου συνέτριψεν

105:17  απέστειλεν έμπροσθεν αυτών άνθρωπον εις δούλον επράθη Ιωσήφ

105:18  εταπείνωσαν εν πέδαις τους πόδας αυτού σίδηρον διήλθεν η ψυχή αυτού

105:19  μέχρι του ελθείν τον λόγον αυτού το λόγιον του κυρίου επύρωσεν αυτόν

105:20  απέστειλε βασιλεύς και έλυσεν αυτόν άρχων λαού και αφήκεν αυτόν

105:21  κατέστησεν αυτόν κύριον του οίκου αυτού και άρχοντα πάσης της κτήσεως αυτού

105:22  του παιδεύσαι τους άρχοντας αυτού ως εαυτόν και τους πρεσβυτέρους αυτού σοφίσαι

105:23  και εισήλθεν Ισραήλ εις Αίγυπτον και Ιακώβ παρώκησεν εν γη Χαμ

105:24  και ηύξησε τον λαόν αυτού σφόδρα και εκραταίωσεν αυτόν υπέρ τους εχθρούς αυτού

105:25  μετέστρεψε την καρδίαν αυτού του μισήσαι τον λαόν αυτού του δολιούσθαι εν τοις δούλοις αυτού

105:26  εξαπέστειλε Μωυσήν τον δούλον αυτού Ααρών ον εξελέξατο εαυτώ

105:27  έθετο εν αυτοίς τους λόγους των σημείων αυτού και των τεράτων αυτού εν γη Χαμ

105:28  εξαπέστειλε σκότος και εσκότασε και παρεπίκραναν τους λόγους αυτού

105:29  μετέστρεψε τα ύδατα αυτών εις αίμα και απέκτεινε τους ιχθύας αυτών

105:30  εξήρψεν η γη αυτών βατράχους εν τοις ταμείοις των βασιλέων αυτών

105:31  είπε και ήλθε κυνόμυια και σκνίπες εν πάσι τοις ορίοις αυτών

105:32  έθετο τας βροχάς αυτών χάλαζαν πυρ καταφλέγον εν τη γη αυτών

105:33  και επάταξε τας αμπέλους αυτών και τας συκάς αυτών και συνέτριψε παν ξύλον ορίου αυτών

105:34  είπε και ήλθεν ακρίς και βρούχος ου ουκ ην αριθμός

105:35  και κατέφαγε πάντα τον χόρτον εν τη γη αυτών και κατέφαγε τον καρπόν της γης αυτών

105:36  και επάταξε παν πρωτότοκον εν τη γη αυτών απαρχήν παντός πόνου αυτών

105:37  και εξήγαγεν αυτούς εν αργυρίω και χρυσίω και ουκ ην εν ταις φυλαίς αυτών ο ασθενών

105:38  ευφράνθη Αίγυπτος εν τη εξόδω αυτών ότι επέπεσεν ο φόβος αυτών επ΄ αυτούς

105:39  διεπέτασε νεφέλην εις σκέπην αυτοίς και πυρ του φωτίσαι αυτοίς την νύκτα

105:40  ήτησαν και ήλθεν ορτυγομήτρα και άρτον ουρανού ενέπλησεν αυτούς

105:41  διέρρηξε πέτραν και ερρύησαν ύδατα επορεύθησαν εν ανύδροις ποταμοί

105:42  ότι εμνήσθη του λόγου του αγίου αυτού του προς Αβραάμ τον δούλον αυτού

105:43  και εξήγαγε τον λαόν αυτού εν αγαλλιάσει και τους εκλεκτούς αυτού εν ευφροσύνη

105:44  και έδωκεν αυτοίς χώρας εθνών και πόνους λαών κατεκληρονόμησαν

105:45  όπως αν φυλάξωσι τα δικαιώματα αυτού και τον νόμον αυτού εκζητήσωσιν

Chapter 106

106:1  εξομολογείσθε τω κυρίω ότι χρηστός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

106:2  τις λαλήσει τας δυναστείας του κυρίου ακουστάς ποιήσει πάσας τας αινέσεις αυτού

106:3  μακάριοι οι φυλάσσοντες κρίσιν και ποιούντες δικαιοσύνην εν παντί καιρώ

106:4  μνήσθητι ημών κύριε εν τη ευδοκία του λαού σου επίσκεψαι ημάς εν τω σωτηρίω σου

106:5  του ιδείν εν τη χρηστότητι των εκλεκτών σου του ευφρανθήναι εν τη ευφροσύνη του έθνους σου του επαινείσθαι μετά της κληρονομίας σου

106:6  ημάρτομεν μετά των πατέρων ημών ηνομήσαμεν ηδικήσαμεν

106:7  οι πατέρες ημών εν Αιγύπτω ου συνήκαν τα θαυμάσιά σου ουκ εμνήσθησαν του πλήθους του ελέους σου και παρεπίκραναν αναβαίνοντες εν τη ερυθρά θαλάσση

106:8  και έσωσεν αυτούς ένεκεν του ονόματος αυτού του γνωρίσαι την δυναστείαν αυτού

106:9  και επετίμησε τη ερυθρά θαλάσση και εξηράνθη και ωδήγησεν αυτούς εν αβύσσω ως εν ερήμω

106:10  και έσωσεν αυτούς εκ χειρός μισούντος και ελυτρώσατο αυτούς εκ χειρός εχθρών

106:11  εκάλυψεν ύδωρ τους θλίβοντας αυτούς εις εξ αυτών ουχ υπελείφθη

106:12  και επίστευσαν τω λόγω αυτού και ήσαν την αίνεσιν αυτού

106:13  ετάχυναν επελάθοντο των έργων αυτού ουχ υπέμειναν την βουλήν αυτού

106:14  και επεθύμησαν επιθυμίαν εν τη ερήμω και επείρασαν τον θεόν εν ανύδρω

106:15  και έδωκεν αυτοίς το αίτημα αυτών εξαπέστειλε πλησμονήν εις τας ψυχάς αυτών

106:16  και παρώργισαν Μωυσήν εν τη παρεμβολή και Ααρών τον άγιον κυρίου

106:17  ηνοίχθη η γη και κατέπιε Δαθάν και εκάλυψεν επί την συναγωγήν Αβειρών

106:18  και εξεκαύθη πυρ εν τη συναγωγή αυτών φλοξ κατέφλεξεν αμαρτωλούς

106:19  και εποίησαν μόσχον εν Χωρήβ και προσεκύνησαν τω γλυπτώ

106:20  και ηλλάξαντο την δόξαν αυτών εν ομοιώματι μόσχου εσθίοντος χόρτον

106:21  και επελάθοντο του θεού του σώζοντος αυτούς του ποιήσαντος μεγάλα εν Αιγύπτω

106:22  θαυμάσια εν γη Χαμ φοβερά επί θαλάσσης ερυθράς

106:23  και είπε του εξολοθρεύσαι αυτούς ει μη Μωυσής ο εκλεκτός αυτού έστη εν τη θραύσει ενώπιον αυτού του αποστρέψαι τον θυμόν αυτού του μη εξολοθρεύσαι αυτούς

106:24  και εξουδένωσαν γην επιθυμητήν ουκ επίστευσαν τω λόγω αυτού

106:25  και εγόγγυσαν εν τοις σκηνώμασιν αυτών ουκ εισήκουσαν της φωνής κυρίου

106:26  και επήρε την χείρα αυτού επ΄ αυτούς του καταβαλείν αυτούς εν τη ερήμω

106:27  και του καταβαλείν το σπέρμα αυτών εν τοις έθνεσι και διασκορπίσαι αυτούς εν ταις χώραις

106:28  και ετελέσθησαν τω Βεελφεγώρ και έφαγον θυσίας νεκρών

106:29  και παρώξυναν αυτόν εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών και επληθύνθη εν αυτοίς η πτώσις

106:30  και έστη Φινεές και εξιλάσατο και εκόπασεν η θραύσις

106:31  και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην εις γενεάν και γενεάν έως του αιώνος

106:32  και παρώργισαν αυτόν επί ύδατος αντιλογίας και εκακώθη Μωυσής δι΄ αυτούς

106:33  ότι παρεπίκραναν το πνεύμα αυτού και διέστειλεν εν τοις χείλεσιν αυτού

106:34  ουκ εξωλόθρευσαν τα έθνη α είπε κύριος αυτοίς

106:35  και εμίγησαν εν τοις έθνεσι και έμαθον τα έργα αυτών

106:36  και εδούλευσαν τοις γλυπτοίς αυτών και εγενήθη αυτοίς εις σκάνδαλον

106:37  και έθυσαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών τοις δαιμονίοις

106:38  και εξέχεαν αίμα αθώον αίμα υιών αυτών και θυγατέρων ων έθυσαν τοις γλυπτοίς Χαναάν και εφονοκτονήθη η γη εν τοις αίμασι

106:39  και εμιάνθη εν τοις έργοις αυτών και επόρνευσαν εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών

106:40  και ωργίσθη θυμώ κύριος επί τον λαόν αυτού και εβδελύξατο την κληρονομίαν αυτού

106:41  και παρέδωκεν αυτούς εις χείρας εχθρών και εκυρίευσαν αυτών οι μισούντες αυτούς

106:42  και έθλιψαν αυτούς οι εχθροί αυτών και εταπεινώθησαν υπό τας χείρας αυτών

106:43  πλεονάκις ερρύσατο αυτούς αυτοί δε παρεπίκραναν αυτόν εν τη βουλή αυτών και εταπεινώθησαν εν ταις ανομίαις αυτών

106:44  και είδε κύριος εν τω θλίβεσθαι αυτούς εν τω αυτόν εισακούσαι της δεήσεως αυτών

106:45  και εμνήσθη της διαθήκης αυτού και μετεμελήθη κατά το πλήθος του ελέους αυτού

106:46  και έδωκεν αυτούς εις οικτιρμούς εναντίον πάντων των αιχμαλωτευσάντων αυτούς

106:47  σώσον ημάς κύριε ο θεός ημών και επισυνάγαγε ημάς εκ των εθνών του εξομολογήσασθαι τω ονόματί σου τω αγίω του εγκαυχάσθαι εν τη αινέσει σου

106:48  ευλογητός κύριος ο θεός Ισραήλ από του αιώνος και έως του αιώνος και ερεί πας ο λαός γένοιτο γένοιτο

Chapter 107

107:1  εξομολογείσθε τω κυρίω ότι χρηστός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

107:2  ειπάτωσαν οι λελυτρωμένοι υπό κυρίου ους ελυτρώσατο εκ χειρός εχθρού

107:3  και εκ των χωρών συνήγαγεν αυτούς από ανατολών και δυσμών και βορρά και θαλάσσης

107:4  επλανήθησαν εν τη ερήμω εν ανύδρω οδόν πόλεως κατοικητηρίου ουχ εύρον

107:5  πεινώντες και διψώντες η ψυχή αυτών εν αυτοίς εξέλιπε

107:6  και εκέκραξαν προς κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς και εκ των αναγκών αυτών ερρύσατο αυτούς

107:7  και ωδήγησεν αυτούς εις οδόν ευθείαν του πορευθήναι εις πόλιν κατοικητηρίου

107:8  εξομολογησάσθωσαν τω κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων

107:9  ότι εχόρτασε ψυχήν κενήν και ψυχήν πεινώσαν ενέπλησεν αγαθών

107:10  καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου πεπεδημένους εν πτωχεία και σιδήρω

107:11  ότι παρεπίκραναν τα λόγια του θεού και την βουλήν του υψίστου παρώξυναν

107:12  και εταπεινώθη εν κόποις η καρδία αυτών ησθένησαν και ουκ ην ο βοηθών

107:13  και εκέκραξαν προς κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς και εκ των αναγκών αυτών έσωσεν αυτούς

107:14  και εξήγαγεν αυτούς εκ σκότους και σκιάς θανάτου και τους δεσμούς αυτών διέρρηξεν

107:15  εξομολογησάσθωσαν τω κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων

107:16  ότι συνέτριψε πύλας χαλκάς και μοχλούς σιδηρούς συνέθλασεν

107:17  αντελάβετο αυτών εξ οδού ανομίας αυτών διά γαρ τας ανομίας αυτών εταπεινώθησαν

107:18  παν βρώμα εβδελύξατο η ψυχή αυτών και ήγγισαν έως των πυλών του θανάτου

107:19  και εκέκραξαν προς κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς και εκ των αναγκών αυτών έσωσεν αυτούς

107:20  απέστειλε τον λόγον αυτού και ιάσατο αυτούς και ερρύσατο αυτούς εκ των διαφθορών αυτών

107:21  εξομολογησάσθωσαν τω κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων

107:22  και θυσάτωσαν αυτώ θυσίαν αινέσεως και εξαγγειλάτωσαν τα έργα αυτού εν αγαλλιάσει

107:23  οι καταβαίνοντες εις θάλασσαν εν πλοίοις ποιούντες εργασίαν εν ύδασι πολλοίς

107:24  αυτοί είδον τα έργα κυρίου και τα θαυμάσια αυτού εν τω βυθώ

107:25  είπε και έστη πνεύμα καταιγίδος και υψώθη τα κύματα αυτής

107:26  αναβαίνουσιν έως των ουρανών και καταβαίνουσιν έως των αβύσσων η ψυχή αυτών εν κακοίς ετήκετο

107:27  εταράχθησαν εσαλεύθησαν ως ο μεθύων και πάσα η σοφία αυτών κατεπόθη

107:28  και εκέκραξαν προς κύριον εν τω θλίβεσθαι αυτούς και εκ των αναγκών αυτών εξήγαγεν αυτούς

107:29  και επέταξε τη καταιγίδι και έστη εις αύραν και εσίγησαν τα κύματα αυτής

107:30  και ευφράνθησαν ότι ησύχασαν και ωδήγησεν αυτούς επί λιμένα θελήματος αυτών

107:31  εξομολογησάσθωσαν τω κυρίω τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τοις υιοίς των ανθρώπων

107:32  υψωσάτωσαν αυτόν εν εκκλησία λαού και εν καθέδρα πρεσβυτέρων αινεσάτωσαν αυτόν

107:33  έθετο ποταμούς εις έρημον και διεξόδους υδάτων εις δίψαν

107:34  γην καρποφόρον εις άλμην από κακίας των κατοικούντων εν αυτή

107:35  έθετο έρημον εις λίμνας υδάτων και γην άνυδρον εις διεξόδους υδάτων

107:36  και κατώκισεν εκεί πεινώντας και συνεστήσαντο πόλεις κατοικεσίας

107:37  και έσπειραν αγρούς και εφύτευσαν αμπελώνας και εποίησαν καρπόν γεννήματος

107:38  και ευλόγησεν αυτούς και επληθύνθησαν σφόδρα και τα κτήνη αυτών ουκ εσμίκρυνε

107:39  και ωλιγώθησαν και εκακώθησαν από θλίψεως κακών και οδύνης

107:40  εξεχύθη εξουδένωσις επ΄ άρχοντας αυτών και επλάνησεν αυτούς εν αβάτω και ουχ οδώ

107:41  και εβοήθησε πένητι εκ πτωχείας και έθετο ως πρόβατα πατριάς

107:42  όψονται ευθείς και ευφρανθήσονται και πάσα ανομία εμφράξει το στόμα αυτής

107:43  τις σοφός και φυλάξει ταύτα και συνησει τα ελέη του κυρίου

Chapter 108

108:1  ετοίμη η καρδία μου ο θεός ετοίμη η καρδία μου άσομαι και ψαλώ εν τη δόξη μου

108:2  εξεγέρθητι η δόξα μου εξεγέρθητι ψαλτήριον και κιθάρα εξεγερθήσομαι όρθρου

108:3  εξομολογήσομαί σοι εν λαοίς κύριε ψαλώ σοι εν έθνεσιν

108:4  ότι μέγα επάνω των ουρανών το έλεός σου και έως των νεφελών η αλήθειά σου

108:5  υψώθητι επί τους ουρανούς ο θεός και επί πάσαν την γην η δόξα σου

108:6  όπως αν ρυσθώσιν οι αγαπητοί σου σώσον τη δεξιά σου και επάκουσόν μου

108:7  ο θεός ελάλησεν εν τω αγίω αυτού υψωθήσομαι και διαμεριώ Σίκιμα και την κοιλάδα των σκηνών διαμετρήσω

108:8  εμός εστι Γαλαάδ και εμός εστι Μανασσής και Εφραϊμ αντίληψις της κεφαλής μου

108:9  Ιούδας βασιλεύς μου Μωάβ λέβης της ελπίδος μου επί την Ιδουμαίαν επιβαλώ το υπόδημά μου εμοί αλλόφυλοι υπετάγησαν

108:10  τις απάξει με εις πόλιν περιοχής η τις οδηγήσει με έως της Ιδουμαίας

108:11  ουχί συ ο θεός ο απωσάμενος ημάς και ουκ εξελεύση ο θεός εν ταις δυνάμεσιν ημών

108:12  δος ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως και ματαία σωτηρία ανθρώπου

108:13  εν τω θεώ ποιήσομεν δύναμιν και αυτός εξουδενώσει τους εχθρούς ημών

Chapter 109

109:1  ο θεός την αίνεσίν μου μη παρασιωπήσης

109:2  ότι στόμα αμαρτωλού και στόμα δολίου επ΄ εμέ ηνοίχθη ελάλησαν κατ΄ εμού γλώσση δολία

109:3  και λόγοις μίσους εκύκλωσάν με και επολέμησάν με δωρεάν

109:4  αντί του αγαπάν με ενδιέβαλλόν με εγώ δε προσηυχόμην

109:5  και έθεντο κατ΄ εμού κακά αντί αγαθών και μίσος αντί της αγαπήσεώς μου

109:6  κατάστησον επ΄ αυτόν αμαρτωλόν και διάβολος στήτω εκ δεξιών αυτού

109:7  εν τω κρίνεσθαι αυτόν εξέλθοι καταδεδικασμένος και η προσευχή αυτού γενέσθω εις αμαρτίαν

109:8  γενηθήτωσαν αι ημέραι αυτού ολίγαι και την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος

109:9  γενηθήτωσαν οι υιοί αυτού ορφανοί και η γυνή αυτού χήρα

109:10  σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οι υιοί αυτού και επαιτησάτωσαν εκβληθήτωσαν εκ των οικοπέδων αυτών

109:11  εξερευνησάτω δανειστής πάντα όσα υπάρχει αυτώ και διαρπασάτωσαν αλλότριοι τους πόνους αυτού

109:12  μη υπαρξάτω αυτώ αντιλήπτωρ μηδέ γενηθήτω οικτίρμων τοις ορφανοίς αυτού

109:13  γενηθήτω τα τέκνα αυτού εις εξολόθρευσιν εν γενεά μία εξαλειφθείη το όνομα αυτού

109:14  αναμνησθείη η ανομία των πατέρων αυτού έναντι κυρίου και η αμαρτία της μητρός αυτού μη εξαλειφθείη

109:15  γενηθήτωσαν εναντίον κυρίου διαπαντός και εξολοθρευθείη εκ γης το μνημόσυνον αυτών

109:16  ανθ΄ ων ουκ εμνήσθη ποιήσαι έλεος και κατεδίωξεν άνθρωπον πένητα και πτωχόν και κατανενυγμένον τη καρδία του θανατώσαι

109:17  και ηγάπησε κατάραν και ήξει αυτώ και ουκ ηθέλησεν ευλογίαν και μακρυνθήσεται απ΄ αυτού

109:18  και ενεδύσατο κατάραν ως ιμάτιον και εισήλθεν ωσεί ύδωρ εις τα έγκατα αυτού και ωσεί έλαιον εν τοις οστέοις αυτού

109:19  γενηθήτω αυτώ ως ιμάτιον ο περιβάλλεται και ωσεί ζώνη ην διαπαντός περιζώννυται

109:20  τούτο το έργον των ενδιαβαλλόντων με παρά κυρίου και των λαλούντων πονηρά κατά της ψυχής μου

109:21  και συ κύριε κύριε ποίησον μετ΄ εμού ένεκεν του ονόματός σου ότι χρηστόν το έλεός σου

109:22  ρύσαί με ότι πτωχός και πένης ειμί εγώ και η καρδία μου τετάρακται εντός μου

109:23  ωσεί σκιά εν τω εκκλίναι αυτήν αντανηρέθην εξετινάχθην ωσεί ακρίδες

109:24  το γόνατά μου ησθένησαν από νηστείας και η σαρξ μου ηλλοιώθη δι΄ έλαιον

109:25  καγώ εγενήθην όνειδος αυτοίς είδοσάν με εσάλευσαν κεφαλάς αυτών

109:26  βοήθησόν μοι κύριε ο θεός μου και σώσόν με κατά το έλεός σου

109:27  και γνώτωσαν ότι η χειρ σου αύτη και συ κύριε εποίησας αυτήν

109:28  καταράσονται αυτοί και συ ευλογήσεις οι επανιστάμενοί μοι αισχυνθήτωσαν ο δε δούλός σου ευφρανθήσεται

109:29  ενδυσάσθωσαν οι ενδιαβάλλοντές με εντροπήν και περιβαλέσθωσαν ως διπλοϊδα αισχύνην αυτών

109:30  εξομολογήσομαι τω κυρίω σφόδρα εν τω στόματί μου και εν μέσω πολλών αινέσω αυτόν

109:31  ότι παρέστη εκ δεξιών πένητος του σώσαι εκ των καταδιωκόντων την ψυχήν μου

Chapter 110

110:1  είπεν ο κύριος τω κυρίω μου κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου

110:2  ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι κύριος εκ Σιών και κατακυρίευε εν μέσω τον εχθρών σου

110:3  μετά σου η αρχή εν ημέρα της δυνάμεώς σου εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου εκ γαστρός προ Εωσφόρου εγέννησά σε

110:4  ώμοσε κύριος και ου μεταμεληθήσεται συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ

110:5  κύριος εκ δεξιών σου συνέθλασεν εν ημέρα οργής αυτού βασιλείς

110:6  κρινεί εν τοις έθνεσι πληρώσει πτώματα συνθλάσει κεφαλάς επί γης πολλών

110:7  εκ χειμάρρου εν οδώ πίεται διά τούτο υψώσει κεφαλήν

Chapter 111

111:1  εξομολογήσομαί σοι κύριε εν όλη καρδία μου εν βουλή ευθέων και συναγωγή

111:2  μεγάλα τα έργα κυρίου εξεζητημένα εις πάντα τα θελήματα αυτού

111:3  εξομολόγησις και μεγαλοπρέπεια το έργον αυτού και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος

111:4  μνείαν εποιήσατο των θαυμασίων αυτού ελεήμων και οικτίρμων ο κύριος

111:5  τροφήν έδωκε τοις φοβουμένοις αυτόν μνησθήσεται εις τον αιώνα διαθήκης αυτού

111:6  ισχύν έργων αυτού ανήγγειλε τω λαώ αυτού του δούναι αυτοίς κληρονομίαν εθνών

111:7  έργα χειρών αυτού αλήθεια και κρίσις πισταί πάσαι αι εντολαί αυτού

111:8  εστηριγμέναι εις τον αιώνα του αιώνος πεποιημέναι εν αλήθεια και ευθύτητι

111:9  λύτρωσιν απέστειλε τω λαώ αυτού ενετείλατο εις τον αιώνα διαθήκην αυτού άγιον και φοβερόν το όνομα αυτού

111:10  αρχή σοφίας φόβος κυρίου σύνεσις δε αγαθή πάσι τοις ποιούσιν αυτήν η αίνεσις αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος

Chapter 112

112:1  μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον κύριον εν ταις εντολαίς αυτού θελήσει σφόδρα

112:2  δυνατόν εν τη γη έσται το σπέρμα αυτού γενεά ευθέων ευλογηθήσεται

112:3  δόξα και πλούτος εν τω οίκω αυτού και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος

112:4  εξανέτειλεν εν σκότει φως τοις ευθέσιν ελεήμων και οικτίρμων και δίκαιος

112:5  χρηστός ανήρ ο οικτείρων και κιχρών οικονομήσει τους λόγους αυτού εν κρίσει

112:6  ότι εις τον αιώνα ου σαλευθήσεται εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος

112:7  από ακοής πονηράς ου φοβηθήσεται ετοίμη η καρδία αυτού ελπίζειν επί κύριον

112:8  εστήρικται η καρδία αυτού ου μη φοβηθή έως ου επίδη επί τους εχθρούς αυτού

112:9  εσκόρπισεν έδωκε τοις πένησιν η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος το κέρας αυτού υψωθήσεται εν δόξη

112:10  αμαρτωλός όψεται και οργισθήσεται τους οδόντας αυτού βρύξει και τακήσεται επιθυμία αμαρτωλού απολείται

Chapter 113

113:1  αινείτε παίδες κύριον αινείτε το όνομα κυρίου

113:2  είη το όνομα κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος

113:3  από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών αινετόν το όνομα κυρίου

113:4  υψηλός επί πάντα τα έθνη ο κύριος επί τους ουρανούς η δόξα αυτού

113:5  τις ως κύριος ο θεός ημών ο εν υψηλοίς κατοικών

113:6  και τα ταπεινά εφορών εν τω ουρανώ και εν τη γη

113:7  ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα

113:8  του καθίσαι αυτόν μετά αρχόντων μετά αρχόντων λαού αυτού

113:9  ο κατοικίζων στείραν εν οίκω μητέρα επί τέκνοις ευφραινομένην

Chapter 114

114:1  εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου οίκου Ιακώβ εκ λαού βαρβάρου

114:2  εγενήθη Ιουδαία αγίασμα αυτού Ισραήλ εξουσία αυτού

114:3  η θάλασσα είδε και έφυγεν ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω

114:4  τα όρη εσκίρτησαν ωσεί κριοί και οι βουνοί ως αρνία προβάτων

114:5  τι σοι εστί θάλασσα ότι έφυγες και συ Ιορδάνη ότι εστράφης εις τα οπίσω

114:6  τα όρη ότι εσκιρτήσατε ωσεί κριοί και οι βουνοί ως αρνία προβάτων

114:7  από προσώπου κυρίου εσαλεύθη η γη από προσώπου του θεού Ιακώβ

114:8  του στρέψαντος την πέτραν εις λίμνας υδάτων και την ακρότομον εις πηγάς υδάτων

Chapter 115

115:1  μη ημίν κύριε μη ημίν αλλ΄ η τω ονόματί σου δος δόξαν επί τω ελέει σου και τη αληθεία σου

115:2  μήποτε είπωσι τα έθνη που εστιν ο θεός αυτών

115:3  ο δε θεός ημών εν τω ουρανώ και εν τη γη πάντα όσα ηθέλησεν εποίησε

115:4  τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον έργα χειρών ανθρώπων

115:5  στόμα έχουσι και ου λαλήσουσιν οφθαλμούς έχουσι και ουκ όψονται

115:6  ώτα έχουσι και ουκ ακούσονται ρίνας έχουσι και ουκ οσφρανθήσονται

115:7  χείρας έχουσι και ου ψηλαφήσουσι πόδας έχουσι και ου περιπατήσουσιν ου φωνήσουσιν εν τω λάρυγγι αυτών

115:8  όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτοίς

115:9  οίκος Ισραήλ ήλπισεν επί κύριον βοηθός και υπερασπιστής αυτών εστιν

115:10  οίκος Ααρών ήλπισεν επί κύριον βοηθός και υπερασπιστής αυτών εστιν

115:11  οι φοβούμενοι τον κύριον ήλπισαν επί κύριον βοηθός και υπερασπιστής αυτών εστι

115:12  κύριος μνησθείς ημών ευλόγησεν ημάς ευλόγησε τον οίκον Ισραήλ ευλόγησε τον οίκον Ααρών

115:13  ευλόγησε τους φοβουμένους τον κύριον τους μικρούς μετά των μεγάλων

115:14  προσθείη κύριος εφ΄ υμάς εφ΄ υμάς και επί τους υιούς υμών

115:15  ευλογημένοι υμείς τω κυρίω τω ποιήσαντι τον ουρανόν και την γην

115:16  ο ουρανός του ουρανού τω κυρίω την δε γην έδωκε τοις υιοίς των ανθρώπων

115:17  ουχ οι νεκροί αινέσουσί σε κύριε ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις άδου

115:18  αλλ΄ ημείς οι ζώντες ευλογήσομεν τον κύριον από του νυν και έως του αιώνος

Chapter 116

116:1  ηγάπησα ότι εισακούσεται κύριος της φωνής της δεήσεώς μου

116:2  ότι έκλινε το ους αυτού εμοί και εν ταις ημέραις μου επικαλέσομαι

116:3  περιέσχον με ωδίνες θανάτου κίνδυνοι άδου εύροσάν με θλίψιν και οδύνην εύρον

116:4  και το όνομα κυρίου επεκαλεσάμην ω κύριε ρύσαι την ψυχήν μου

116:5  ελεήμων ο κύριος και δίκαιος και ο θεός ημών ελεεί

116:6  φυλάσσων τα νήπια ο κύριος εταπεινώθην και έσωσέ με

116:7  επίστρεψον ψυχή μου εις την ανάπαυσίν σου ότι κύριος ευηργέτησέ σε

116:8  ότι εξείλετο την ψυχήν μου εκ θανάτου τους οφθαλμούς μου από δακρύων και τους πόδας μου από ολισθήματος

116:9  ευαρεστήσω ενώπιον κυρίου εν χώρα ζώντων

116:10  επίστευσα διό ελάλησα εγώ δε εταπεινώθην σφόδρα

116:11  εγώ δε είπα εν τη εκστάσει μου πας άνθρωπος ψεύστης

116:12  τι ανταποδώσω τω κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέ μοι

116:13  ποτήριον σωτηρίου λήψομαι και το όνομα κυρίου επικαλέσομαι

116:14  τας ευχάς μου τω κυρίω αποδώσω εναντίον παντός του λαού αυτού

116:15  τίμιος εναντίον κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού

116:16  ω κύριε εγώ δούλος σος εγώ δούλος σος και υιός της παιδίσκης σου διέρρηξας τους δεσμούς μου

116:17  σοι θύσω θυσίαν αινέσεως και εν ονόματι κυρίου επικαλέσομαι

116:18  τας ευχάς μου τω κυρίω αποδώσω εναντίον παντός του λαού αυτού

116:19  εν αυλαίς οίκου κυρίου εν μέσω σου Ιερουσαλήμ

Chapter 117

117:1  αινείτε τον κύριον πάντα τα έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί

117:2  ότι εκραταιώθη το έλεος αυτού εφ΄ ημάς και η αλήθεια του κυρίου μένει εις τον αιώνα

Chapter 118

118:1  εξομολογείσθε τω κυρίω ότι αγαθός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

118:2  ειπάτω δη οίκος Ισραήλ ότι αγαθός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

118:3  ειπάτω δη οίκος Ααρών ότι αγαθός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

118:4  ειπάτωσαν δη πάντες οι φοβούμενοι τον κύριον ότι αγαθός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

118:5  εκ θλίψεως επεκαλεσάμην τον κύριον και επήκουσέ μου εις πλατυσμόν

118:6  κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος

118:7  κύριος εμοί βοηθός καγώ επόψομαι τους εχθρούς μου

118:8  αγαθόν πεποιθέναι επί κύριον η πεποιθέναι επ΄ άνθρωπον

118:9  αγαθόν ελπίζειν επί κύριον η ελπίζειν επ΄ άρχουσι

118:10  πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι κυρίου ημυνάμην αυτούς

118:11  κυκλώσαντες εκύκλωσάν με και τω ονόματι κυρίου ημυνάμην αυτούς

118:12  εκύκλωσάν με ωσεί μέλισσαι κηρίον και εξεκαύθησαν ως πυρ εν ακάνθαις και τω ονόματι κυρίου ημυνάμην αυτούς

118:13  ωσθείς ανετράπην του πεσείν και ο κύριος αντελάβετό μου

118:14  ισχύς μου και ύμνησίς μου ο κύριος και εγένετό μοι εις σωτηρίαν

118:15  φωνή αγαλλιάσεως και σωτηρίας εν σκηναίς δικαίων δεξιά κυρίου εποίησε δύναμιν

118:16  δεξιά κυρίου ύψωσέ με δεξιά κυρίου εποίησε δύναμιν

118:17  ουκ αποθανούμαι αλλά ζήσομαι και διηγήσομαι τα έργα κυρίου

118:18  παιδεύων επαίδευσέ με ο κύριος και τω θανάτω ου παρέδωκέ με

118:19  ανοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης εισελθών εν αυταίς εξομολογήσομαι τω κυρίω

118:20  αύτη η πύλη του κυρίου δίκαιοι εισελεύσονται εν αυτή

118:21  εξομολογήσομαί σοι ότι επήκουσάς μου και εγένου μου εις σωτηρίαν

118:22  λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας

118:23  παρά κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών

118:24  αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο κύριος αγαλλιασόμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή

118:25  ω κύριε σώσον δη ω κύριε ευόδωσον δη

118:26  ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου ευλογήκαμεν υμάς εξ οίκου κυρίου

118:27  θεός κύριος και επέφανεν ημίν συστήσασθε εορτήν εν τοις πυκάζουσιν έως των κεράτων του θυσιαστηρίου

118:28  θεός μου ει συ και εξομολογήσομαί σοι θεός μου ει συ και υψώσω σε εξομολογήσομαί σοι ότι επήκουσάς μου και εγένου μοι εις σωτηρίαν

118:29  εξομολογείσθε τω κυρίω ότι αγαθός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

Chapter 119

119:1  μακάριοι άμωμοι εν οδώ οι πορευόμενοι εν νόμω κυρίου

119:2  μακάριοι οι εξερευνώντες τα μαρτύρια αυτού εν όλη καρδία εκζητήσουσιν αυτόν

119:3  ου γαρ οι εργαζόμενοι την ανομίαν εν ταις οδοίς αυτού επορεύθησαν

119:4  συ ενετείλω τας εντολάς σου του φυλάξασθαι σφόδρα

119:5  όφελον κατευθυνθείησαν αι οδοί μου του φυλάξασθαι τα δικαιώματά σου

119:6  τότε ου μη αισχυνθώ εν τω με επιβλέπειν επί πάσας τας εντολάς σου

119:7  εξομολογήσομαί σοι εν ευθύτητι καρδίας εν τω μεμαθηκέναι με τα κρίματα της δικαιοσύνης σου

119:8  τα δικαιώματά σου φυλάξω μη με εγκαταλίπης έως σφόδρα

119:9  εν τίνι κατορθώσει νεώτερος την οδόν αυτού εν τω φυλάξασθαι τους λόγους σου

119:10  εν όλη καρδία μου εξεζήτησά σε μη απώση με από των εντολών σου

119:11  εν τη καρδία μου έκρυψα τα λόγιά σου όπως αν μη αμάρτω σοι

119:12  ευλογητός ει κύριε δίδαξόν με τα δικαιώματά σου

119:13  εν τοις χείλεσί μου εξήγγειλα πάντα τα κρίματα του στόματός σου

119:14  εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ετέρφθην ως επί παντί πλούτω

119:15  εν ταις εντολαίς σου αδολεσχήσω και κατανοήσω τας οδούς σου

119:16  εν τοις δικαιώμασί σου μελετήσω ουκ επιλήσομαι των λόγων σου

119:17  ανταπόδος τω δούλω σου ζήσόν με και φυλάξω τους λόγους σου

119:18  αποκάλυψον τους οφθαλμούς μου και κατανοήσω τα θαυμάσια εκ του νόμου σου

119:19  πάροικος εγώ ειμι εν τη γη μη αποκρύψης απ΄ εμού τας εντολάς σου

119:20  επεπόθησεν η ψυχή μου του επιθυμήσαι τα κρίματά σου εν παντί καιρώ

119:21  επετίμησας υπερηφάνοις επικατάρατοι οι εκκλίνοντες από των εντολών σου

119:22  περίελε απ΄ εμού όνειδος και εξουδένωσιν ότι τα μαρτύριά σου εξεζήτησα

119:23  και γαρ εκάθισαν άρχοντες και κατ΄ εμού κατελάλουν ο δε δούλός σου ηδολέσχει εν τοις δικαιώμασί σου

119:24  και γαρ τα μαρτύριά σου μελέτη μου εστί και αι συμβουλίαι μου τα δικαιώματά σου

119:25  εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου ζήσόν με κατά τον λόγον σου

119:26  τας οδούς μου εξήγγειλα και επήκουσάς μου δίδαξόν με τα δικαιώματά σου

119:27  οδόν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με και αδολεσχήσω εν τοις θαυμασίοις σου

119:28  ενύσταξεν η ψυχή μου από ακηδίας βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου

119:29  οδόν αδικίας απόστησον απ΄ εμού και τω νόμω σου ελέησόν με

119:30  οδόν αληθείας ηρετισάμην και τα κρίματά σου ουκ επελαθόμην

119:31  εκολλήθην τοις μαρτυρίοις σου κύριε μη με καταισχύνης

119:32  οδόν εντολών σου έδραμον όταν επλάτυνας την καρδίαν μου

119:33  νομοθέτησόν με κύριε την οδόν των δικαιωμάτων σου και εκζητήσω αυτήν διαπαντός

119:34  συνέτισόν με και εξερευνήσω τον νόμον σου και φυλάξω αυτόν εν όλη καρδία μου

119:35  οδήγησόν με εν τη τρίβω των εντολών σου ότι αυτήν ηθέλησα

119:36  κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν

119:37  απόστρεψον τους οφθαλμούς μου του μη ιδείν ματαιότητα εν τη οδώ σου ζήσόν με

119:38  στήσον τω δούλω σου το λόγιόν σου εις τον φόβον σου

119:39  περίελε τον ονειδισμόν μου ον υπώπτευσα ότι τα κρίματά σου χρηστά

119:40  ιδού επεθύμησα τας εντολάς σου εν τη δικαιοσύνη σου ζήσόν με

119:41  και έλθοι επ΄ εμέ το έλεός σου κύριε το σωτήριόν σου κατά τον λόγον σου

119:42  και αποκριθήσομαι τοις ονειδίζουσί μοι λόγον ότι ήλπισα επί τοις λόγοις σου

119:43  και μη περιέλης εκ του στόματός μου λόγον αληθείας έως σφόδρα ότι επί τοις κρίμασί σου επήλπισα

119:44  και φυλάξω τον νόμον σου διαπαντός εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

119:45  και επορευόμην εν πλατυσμώ ότι τας εντολάς σου εξεζήτησα

119:46  και ελάλουν εν τοις μαρτυρίοις σου εναντίον βασιλέων και ουκ ησχυνόμην

119:47  και εμελέτων εν ταις εντολαίς σου αις ηγάπησα σφόδρα

119:48  και ήρα τας χείράς μου προς τας εντολάς σου ας ηγάπησα και ηδολέσχουν εν τοις δικαιώμασί σου

119:49  μνήσθητι των λόγων σου τω δούλω σου ων επήλπισάς με

119:50  αύτη με παρεκάλεσεν εν τη ταπεινώσει μου ότι το λόγιόν σου έζησέ με

119:51  υπερήφανοι παρηνόμουν έως σφόδρα από δε του νόμου σου ουκ εξέκλινα

119:52  εμνήσθην των κριμάτων σου απ΄ αιώνος κύριε και παρεκλήθην

119:53  αθυμία κατέσχε με από αμαρτωλών των εγκαταλιμπανόντων τον νόμον σου

119:54  ψαλτά ήσαν μοι τα δικαιώματά σου εν τόπω παροικίας μου

119:55  εμνήσθην εν νυκτί του ονόματός σου κύριε και εφύλαξα τον νόμον σου

119:56  αύτη εγενήθη μοι ότι τα δικαιώματά σου εξεζήτησα

119:57  μερίς μου ει κύριε είπα του φυλάξασθαι τον νόμον σου

119:58  εδεήθην του προσώπου σου εν όλη καρδία μου ελέησόν με κατά το λόγιόν σου

119:59  διελογισάμην τας οδούς σου και επέστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου

119:60  ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην του φυλάξασθαι τας εντολάς σου

119:61  σχοινία αμαρτωλών περιεπλάκησάν μοι και του νόμου σου ουκ επελαθόμην

119:62  μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαί σοι επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου

119:63  μέτοχος εγώ ειμι πάντων των φοβουμένων σε και των φυλασσόντων τας εντολάς σου

119:64  του ελέους σου κύριε πλήρης η γη τα δικαιώματά σου δίδαξόν με

119:65  χρηστότητα εποίησας μετά του δούλου σου κύριε κατά τον λόγον σου

119:66  χρηστότητα και παιδείαν και γνώσιν δίδαξόν με ότι ταις εντολαίς σου επίστευσα

119:67  προ του με ταπεινωθήναι εγώ επλημμέλησα διά τούτο το λόγιόν σου εφύλαξα

119:68  χρηστός ει συ κύριε και εν τη χρηστότητί σου δίδαξόν με τα δικαιώματά σου

119:69  επληθύνθη επ΄ εμέ αδικία υπερηφάνων εγώ δε εν όλη καρδία μου εξερευνήσω τας εντολάς σου

119:70  ετυρώθη ως γάλα η καρδία αυτών εγώ δε τον νόμον σου εμελέτησα

119:71  αγαθόν μοι ότι εταπείνωσάς με όπως αν μάθω τα δικαιώματά σου

119:72  αγαθός μοι ο νόμος του στόματός σου υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου

119:73  αι χείρές σου εποίησάν με και έπλασάν με συνέτισόν με και μαθήσομαι τας εντολάς σου

119:74  οι φοβούμενοί σε όψονταί με και ευφρανθήσονται ότι εις τους λόγους σου επήλπισα

119:75  έγνων κύριε ότι δικαιοσύνη τα κρίματά σου και αληθεία εταπείνωσάς με

119:76  γενηθήτω δη το έλεός σου του παρακαλέσαι με κατά το λόγιόν σου τω δούλω σου

119:77  ελθέτωσάν μοι οι οικτιρμοί σου και ζήσομαι ότι ο νόμος σου μελέτη μου εστιν

119:78  αισχυνθήτωσαν υπερήφανοι ότι αδίκως ηνόμησαν εις εμέ εγώ δε αδολεσχήσω εν ταις εντολαίς σου

119:79  επιστρεψάτωσάν με οι φοβούμενοί σε και οι γινώσκοντες τα μαρτύριά σου

119:80  γενηθήτω η καρδία μου άμωμος εν τοις δικαιώμασί σου όπως αν μη αισχυνθώ

119:81  εκλείπει εις το σωτήριόν σου η ψυχή μου εις τους λόγους σου επήλπισα

119:82  εξέλιπον οι οφθαλμοί μου εις το λόγιόν σου λέγοντες πότε παρακαλέσεις με

119:83  ότι εγενήθην ως ασκός εν πάχνη τα δικαιώματά σου ουκ επελαθόμην

119:84  πόσαι εισίν αι ημέραι του δούλου σου πότε ποιήσεις μοι εκ των καταδιωκόντων με κρίσιν

119:85  διηγήσαντό μοι παράνομοι αδολεσχίας αλλ΄ ουχ ως ο νόμος σου κύριε

119:86  πάσαι αι εντολαί σου αλήθεια αδίκως κατεδίωξάν με βοήθησόν μοι

119:87  παρά βραχύ συνετέλεσάν με εν τη γη εγώ δε ουκ εγκατέλιπον τας εντολάς σου

119:88  κατά το έλεός σου ζήσόν με και φυλάξω τα μαρτύρια του στόματός σου

119:89  εις τον αιώνα κύριε ο λόγος σου διαμένει εν τω ουρανώ

119:90  εις γενεάν και γενεάν η αλήθεία σου εθεμελίωσας την γην και διαμένει

119:91  τη διατάξει σου διαμένει ημέρα ότι τα σύμπαντα δούλα σα

119:92  ει μη ότι ο νόμος σου μελέτη μου εστί τότε αν απωλόμην εν τη ταπεινώσει μου

119:93  εις τον αιώνα ου μη επιλάθωμαι των δικαιωμάτων σου ότι εν αυτοίς έζησάς με

119:94  σος ειμι εγώ σώσόν με ότι τα δικαιώματά σου εξεζήτησα

119:95  εμέ υπέμειναν αμαρτωλοί του απολέσαι με τα μαρτύριά σου συνήκα

119:96  πάσης συντελείας είδον πέρας πλατεία η εντολή σου σφόδρα

119:97  ως ηγάπησα τον νόμον σου κύριε όλην την ημέραν μελέτη μου εστίν

119:98  υπέρ τους εχθρούς μου εσόφισάς με την εντολήν σου ότι εις τον αιώνα εμοί εστιν

119:99  υπέρ πάντας τους διδάσκοντάς με συνήκα ότι τα μαρτύριά σου μελέτη μου εστίν

119:100  υπέρ πρεσβυτέρους συνήκα ότι τας εντολάς σου εξεζήτησα

119:101  εκ πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου όπως αν φυλάξω τους λόγους σου

119:102  από των κριμάτων σου ουκ εξέκλινα ότι συ ενομοθέτησάς με

119:103  ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγιά σου υπέρ μέλι τω στόματί μου

119:104  από των εντολών σου συνήκα διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν αδικίας

119:105  λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου

119:106  ώμοσα και έστησα του φυλάξασθαι τα κρίματα της δικαιοσύνης σου

119:107  εταπεινώθην έως σφόδρα κύριε ζήσόν με κατά τον λόγον σου

119:108  τα εκούσια του στόματός μου ευδόκησον δη κύριε και τα κρίματά σου δίδαξόν με

119:109  η ψυχή μου εν ταις χερσί σου διαπαντός και του νόμου σου ουκ επελαθόμην

119:110  έθεντο αμαρτωλοί παγίδα μοι και εκ των εντολών σου ουκ επλανήθην

119:111  εκληρονόμησα τα μαρτύριά σου εις τον αιώνα ότι αγαλλίαμα της καρδίας μου εισίν

119:112  έκλινα την καρδίαν μου του ποιήσαι τα δικαιώματά σου εις τον αιώνα δι΄ αντάμειψιν

119:113  παρανόμους εμίσησα τον δε νόμον σου ηγάπησα

119:114  βοηθός μου και αντιλήπτωρ μου ει συ εις τους λόγους σου επήλπισα

119:115  εκκλίνατε απ΄ εμού πονηρευόμενοι και εξερευνήσω τας εντολάς του θεού μου

119:116  αντιλαβού μου κατά το λόγιόν σου και ζήσόν με και μη καταισχύνης με από της προσδοκίας μου

119:117  βοήθησόν μοι και σωθήσομαι και μελετήσω εν τοις δικαιώμασί σου διαπαντός

119:118  εξουδένωσας πάντας τους αποστατούντας από των δικαιωμάτων σου ότι άδικον το ενθύμημα αυτών

119:119  παραβαίνοντας ελογισάμην πάντας τους αμαρτωλούς της γης διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου

119:120  καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας μου από γαρ των κριμάτων σου εφοβήθην

119:121  εποίησα κρίμα και δικαιοσύνην μη παραδώς με τοις αδικούσί με

119:122  έκδεξαι τον δούλον σου εις αγαθόν μη συκοφαντησάτωσάν με υπερήφανοι

119:123  οι οφθαλμοί μου εξέλιπον εις το σωτήριόν σου και εις το λόγιον της δικαιοσύνης σου

119:124  ποίησον μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και τα δικαιώματά σου δίδαξόν με

119:125  δουλός σου ειμί εγώ συνέτισόν με και γνώσομαι τα μαρτύριά σου

119:126  καιρός του ποιήσαι τω κυρίω διεσκέδασαν τον νόμον σου

119:127  διά τούτο ηγάπησα τας εντολάς σου υπέρ χρυσίον και τοπάζιον

119:128  διά τούτο προς πάσας τας εντολάς σου κατωρθούμην πάσαν οδόν άδικον εμίσησα

119:129  θαυμαστά τα μαρτυριά σου διά τούτο εξηρεύνησεν αυτά η ψυχή μου

119:130  η δήλωσις των λόγων σου φωτιεί και συνετιεί νηπίους

119:131  το στόμα μου ήνοιξα και είλκυσα πνεύμα ότι τας εντολάς σου επεπόθουν

119:132  επίβλεψον επ΄ εμέ και ελέησόν με κατά το κρίμα των αγαπώντων το όνομά σου

119:133  τα διαβήματά μου κατεύθυνον κατά το λόγιόν σου και μη κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία

119:134  λύτρωσαί με από συκοφαντίας ανθρώπων και φυλάξω τας εντολάς σου

119:135  το πρόσωπόν σου επίφανον επί τον δούλόν σου και δίδαξόν με τα δικαιώματά σου

119:136  διεξόδους υδάτων κατέβησαν οι οφθαλμοί μου επεί ουκ εφύλαξα τον νόμον σου

119:137  δίκαιος ει κύριε και ευθείς αι κρίσεις σου

119:138  ενετείλω δικαιοσύνην τα μαρτύριά σου και αλήθειαν σφόδρα

119:139  εξέτηξέ με ο ζήλός σου ότι επελάθοντο των λόγων σου οι εχθροί μου

119:140  πεπυρωμένον το λόγιόν σου σφόδρα και ο δούλός σου ηγάπησεν αυτό

119:141  νεώτερος εγώ ειμι και εξουδενωμένος τα δικαιώματά σου ουκ επελαθόμην

119:142  η δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εις τον αιώνα και ο νόμος σου αλήθεια

119:143  θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με εντολαί σου μελέτη μου

119:144  δικαιοσύνη τα μαρτύριά σου εις τον αιώνα συνέτισόν με και ζήσομαι

119:145  εκέκραξα εν όλη καρδία μου επάκουσόν μου κύριε τα δικαιώματά σου εκζητήσω

119:146  εκέκραξά σοι σώσόν με και φυλάξω τα μαρτύριά σου

119:147  προέφθασα εν αωρία και εκέκραξα εις τους λόγους σου επήλπισα

119:148  προέφθασαν οι οφθαλμοί μου προς όρθρον του μελετάν τα λόγιά σου

119:149  της φωνής μου άκουσον κύριε κατά το έλεός σου κατά το κρίμά σου ζήσόν με

119:150  προσήγγισαν οι καταδιώκοντές με ανομία από δε του νόμου σου εμακρύνθησαν

119:151  εγγύς ει κύριε και πάσαι αι οδοί σου αλήθεια

119:152  κατ΄ αρχάς έγνων εκ των μαρτυρίων σου ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά

119:153  ίδε την ταπείνωσίν μου και εξελού με ότι του νόμου σου ουκ επελαθόμην

119:154  κρίνον την κρίσιν μου και λύτρωσαί με διά τον λόγον σου ζήσόν με

119:155  μακράν από αμαρτωλών σωτηρία ότι τα δικαιώματά σου ουκ εξεζήτησαν

119:156  οι οικτιρμοί σου πολλοί κύριε κατά το κρίμά σου ζήσόν με

119:157  πολλοί οι εκδιώκοντές με και θλίβοντές με εκ των μαρτυρίων σου ουκ εξέκλινα

119:158  είδον ασυνετούντας και εξετηκόμην ότι τα λόγιά σου ουκ εφυλάξαντο

119:159  ίδε ότι τας εντολάς σου ηγάπησα κύριε εν τω ελέει σου ζήσόν με

119:160  αρχή των λόγων σου αλήθεια και εις τον αιώνα πάντα τα κρίματα της δικαιοσύνης σου

119:161  άρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν και από των λόγων σου εδειλίασεν η καρδία μου

119:162  αγαλλιάσομαι εγώ επί τα λόγιά σου ως ο ευρίσκων σκύλα πολλά

119:163  αδικίαν εμίσησα και εβδελυξάμην τον δε νόμον σου ηγάπησα

119:164  επτάκις της ημέρας ήνεσάσε σε επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου

119:165  ειρήνη πολλή τοις αγαπώσι τον νόμον σου και ουκ έστιν αυτοις σκάνδαλον

119:166  προσεδόκων το σωτήριόν σου κύριε και τας εντολάς σου ηγάπησα

119:167  εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου και ηγάπησεν αυτά σφόδρα

119:168  εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου ότι πάσαι αι οδοί μου εναντίον σου κύριε

119:169  εγγισάτω η δέησίς μου ενώπιόν σου κύριε κατά το λόγιόν σου συνέτισόν με

119:170  εισέλθοι το αξίωμα μου ενώπιόν σου κύριε κατά το λόγιόν σου ρύσαί με

119:171  εξερεύξαιντο τα χείλη μου ύμνον όταν διδάξης με τα δικαιώματά σου

119:172  φθέγξαιτο η γλώσσά μου τα λόγιά σου ότι πάσαι αι εντολαί σου δικαιοσύνη

119:173  γενέσθω η χειρ σου του σώσαί με ότι τας εντολάς σου ηρετισάμην

119:174  επεπόθησα το σωτήριόν σου κύριε και ο νόμος σου μελέτη μου εστί

119:175  ζήσεται η ψυχή μου και αινέσει σε και τα κρίματά σου βοηθήσει μοι

119:176  επλανήθην ως πρόβατον απολωλός ζήτησον τον δούλον σου ότι τας εντολάς σου ουκ επελαθόμην

Chapter 120

120:1  προς κύριον εν τω θλίβεσθαί με εκέκραξα και εισήκουσέ μου

120:2  κύριε ρύσαι την ψυχήν μου από χειλέων αδίκων και από γλώσσης δολίας

120:3  τι δοθείη σοι και τι προστεθείη σοι προς γλώσσαν δολίαν

120:4  τα βέλη του δυνατού ηκονημένα συν τοις άνθραξι τοις ερημικοίς

120:5  οίμοι ότι η παροικία μου εμακρύνθη κατεσκήνωσα μετά των σκηνωμάτων Κηδάρ

120:6  πολλά παρώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην

120:7  ήμην ειρηνικός όταν ελάλουν αυτοίς επολέμουν με δωρεάν

Chapter 121

121:1  ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα όρη όθεν ήξει η βοήθειά μου

121:2  η βοήθειά μου παρά κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην

121:3  μη δώη εις σάλον τον πόδα σου μηδέ νυστάξη ο φυλάσσων σε

121:4  ιδού ου νυστάξει ουδέ υπνώσει ο φυλάσσων τον Ισραήλ

121:5  κύριος φυλάξει σε κύριος σκέπη σοι επί χείρα δεξιάν σου

121:6  ημέρας ο ήλιος ου συγκαύσει σε ουδέ η σελήνη την νύκτα

121:7  κύριος φυλάξει σε από παντός κακού φυλαξει την ψυχήν σου ο κύριος

121:8  κύριος φυλάξει την είσοδόν σου και την έξοδόν σου από του νυν και έως του αιώνος

Chapter 122

122:1  ευφράνθην επί τοις ειρηκόσι μοι εις οίκον κυρίου πορευσόμεθα

122:2  εστώτες ήσαν οι πόδες ημών εν ταις αυλαίς σου Ιερουσαλήμ

122:3  Ιερουσαλήμ οικοδομουμένη ως πόλις ης η μετοχή αυτής επιτοαυτό

122:4  εκεί γαρ ανέβησαν αι φυλαί φυλαί κυρίου μαρτύριον του Ισραήλ του εξομολογήσασθαι τω ονόματι κυρίου

122:5  ότι εκεί εκάθισαν θρόνοι εις κρίσιν θρόνοι επί οίκον Δαυίδ

122:6  ερωτήσατε δη τα εις ειρήνην την Ιερουσαλήμ και ευθηνία τοις αγαπώσί σε

122:7  γενέσθω ειρήνη εν τη δυνάμει σου και ευθηνία εν ταις πυργοβάρεσί σου

122:8  ένεκα των αδελφών μου και των πλησίον μου ελάλουν δη ειρήνην περί σου

122:9  ένεκα του οίκου κυρίου του θεού ημών εξεζήτησα αγαθά σοι

Chapter 123

123:1  προς σε ήρα τους οφθαλμούς μου τον κατοικούντα εν τω ουρανώ

123:2  ιδού ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας των κυρίων αυτών ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας της κυρίας αυτής ούτως οι οφθαλμοί ημών προς κύριον τον θεόν ημών έως ου οικτειρήσαι ημάς

123:3  ελέησον ημάς κύριε ελέησον ημάς ότι επ΄ πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως

123:4  επί πλείον επλήσθη η ψυχή ημών το όνειδος τοις ευθηνούσι και η εξουδένωσις τοις υπερηφάνοις

Chapter 124

124:1  ει μη ότι κύριος ην εν ημίν ειπάτω δη Ισραήλ

124:2  ει μη ότι κύριος ην εν ημίν εν τω επαναστήναι ανθρώπους εφ΄ ημάς

124:3  άρα ζώντας αν κατέπιον ημάς εν τω οργισθήναι τον θυμόν αυτού εφ΄ ημάς

124:4  άρα το ύδωρ αν κατεπόντισεν ημάς χείμαρρον διήλθεν η ψυχή ημών

124:5  άρα διήλθεν η ψυχή ημών το ύδωρ το ανυπόστατον

124:6  ευλογητός κύριος ος ουκ έδωκεν ημάς εις θήραν τοις οδούσιν αυτών

124:7  η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων η παγίς συνετρίβη και ημείς ερρύσθημεν

124:8  η βοήθεια ημών εν ονόματι κυρίου του ποιήσαντος του ουρανόν και την γην

Chapter 125

125:1  οι πεποιθότες επί κύριον ως όρος Σιών ου σαλευθήσεται εις τον αιώνα ο κατοικών Ιερουσαλήμ

125:2  όρη κύκλω αυτής και ο κύριος κύκλω του λαού αυτού από του νυν και έως του αιώνος

125:3  ότι ουκ αφήσει κύριος την ράβδον των αμαρτωλών επί τον κλήρον των δικαίων όπως αν μη εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίαις χείρας αυτών

125:4  αγάθυνον κύριε τοις αγαθοίς και τοις ευθέσι τη καρδία

125:5  τους δε εκκλίνοντας εις τας στραγγαλιάς απάξει κύριος μετά των εργαζομένων την ανομίαν ειρήνη επί τον Ισραήλ

Chapter 126

126:1  εν τω επιστρέψαι κύριον την αιχμαλωσίαν Σιών εγενήθημεν ωσεί παρακεκλημένοι

126:2  τότε επλήσθη χαράς το στόμα ημών και η γλώσσα ημών αγαλλιάσεως τότε ερούσιν εν τοις έθνεσιν εμεγάλυνε κύριος του ποιήσαι μετ΄ αυτών

126:3  εμεγάλυνε κύριος του ποιήσαι μετ΄ ημών εγενήθημεν ευφραινόμενοι

126:4  επίστρεψον κύριε την αιχμαλωσίαν ημών ως χειμάρρους εν τω νότω

126:5  οι σπείροντες εν δάκρυσιν εν αγαλλιάσει θεριούσι

126:6  πορευόμενοι επορεύοντο και έκλαιον βάλλοντες τα σπέρματα αυτών ερχόμενοι δε ήξουσιν εν αγαλλιάσει αίροντες τα δράγματα αυτών

Chapter 127

127:1  εάν μη κύριος οικοδομήση οίκον εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες εάν μη κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων

127:2  εις μάτην υμίν εστί το ορθρίζειν εγείρεσθε μετά το καθήσθαι οι εσθίοντες άρτον οδύνης όταν δω τοις αγαπητοίς αυτού ύπνον

127:3  ιδού η κληρονομία κυρίου υιοί ο μισθός του καρπού της γαστρός

127:4  ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού ούτως οι υιοί των εκτετιναγμένων

127:5  μακάριος ος πληρώσει την επιθυμίαν αυτού εξ αυτών ου καταισχυνθήσονται όταν λαλώσι τοις εχθροίς αυτού εν πύλαις

Chapter 128

128:1  μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον κύριον οι πορευόμενοι εν ταις οδοίς αυτού

128:2  τους πόνους των καρπών σου φάγεσαι μακάριος ει και καλώς σοι έσται

128:3  η γυνή σου ως άμπελος ευθηνούσα εν ταις κλίτεσι της οικίας σου οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω της τραπέζης σου

128:4  ιδού ούτως ευλογηθήσεται άνθρωπος ο φοβούμενος τον κύριον

128:5  ευλογήσαι σε κύριος εκ Σιών και ίδοις τα αγαθά Ιερουσαλήμ πάσας τας ημέρας της ζωής σου

128:6  και ίδοις υιούς των υιών σου ειρήνη επί τον Ισραήλ

Chapter 129

129:1  πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου ειπάτω δη Ισραήλ

129:2  πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι

129:3  επί τον νώτόν μου ετέκταινον οι αμαρτωλοί εμάκρυναν την ανομίαν αυτών

129:4  κύριος δίκαιος συνέκοψεν αυχένας αμαρτωλών

129:5  αισχυνθήτωσαν και αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω πάντες οι μισούντες Σιών

129:6  γενηθήτωσαν ωσεί χόρτος δωμάτων ος προ του εκσπασθήναι εξηράνθη

129:7  ου ουκ επλήρωσε την χείρα αυτού ο θερίζων και τον κόλπον αυτού ο τα δράγματα συλλέγων

129:8  και ουκ είπαν οι παράγοντες ευλογία κυρίου εφ΄ υμάς ευλογήκαμεν υμάς εν ονόματι κυρίου

Chapter 130

130:1  εκ βαθέων εκέκραξά σοι κύριε

130:2  κύριε εισάκουσον της φωνής μου γενηθήτω τα ωτά σου προσέχοντα εις την φωνήν της δεήσεώς μου

130:3  εάν ανομίας παρατηρήσης κύριε κύριε τις υποστήσεται

130:4  ότι παρά σοι ο ιλασμός εστιν ένεκεν του ονόματός σου υπέμεινά σε κύριε

130:5  υπέμεινεν η ψυχή μου εις τον λόγον σου

130:6  ήλπισεν η ψυχή μου επί τον κύριον από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός

130:7  ελπισάτω Ισραήλ επί τον κύριον ότι παρά τω κυρίω το έλεος και πολλή παρ΄ αυτώ λύτρωσις

130:8  και αυτός λυτρώσεται τον Ισραήλ εκ πασών των ανομιών αυτού

Chapter 131

131:1  κύριε ουχ υψώθη η καρδία μου ουδέ εμετεωρίσθησαν οι οφθαλμοί μου ουδέ επορεύθην εν μεγάλοις ουδέ εν θαυμασίοις υπέρ εμέ

131:2  ει μη εταπεινοφρόνουν αλλά ύψωσα την ψυχήν μου ως το απογεγαλακτισμένον επί την μητέρα αυτού ως ανταποδώσεις επί την ψυχήν μου

131:3  ελπισάτω Ισραήλ επί τον κύριον από του νυν και έως του αιώνος

Chapter 132

132:1  μνήσθητι κύριε του Δαυίδ και πάσης της πραότητος αυτού

132:2  ως ώμοσε τω κυρίω ηύξατο τω θεώ Ιακώβ

132:3  ει εισελεύσομαι εις σκήνωμα οίκου μου ει αναβήσομαι επί κλίνης στρωμνής μου

132:4  ει δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου

132:5  έως ου εύρω τόπον τω κυρίω σκήνωμα τω θεώ Ιακώβ

132:6  ιδού ηκούσαμεν αυτήν εν Εφραθά εύρομεν αυτήν εν τοις πεδίοις του δρυμού

132:7  εισελευσώμεθα εις τα σκηνώματα αυτού προσκυνήσωμεν εις τον τόπον ου έστησαν οι πόδες αυτού

132:8  ανάστηθι κύριε εις την ανάπαυσίν σου συ και η κιβωτός του αγιάσματός σου

132:9  οι ιερείς σου ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται

132:10  ένεκεν Δαυίδ του δούλου σου μη αποστρέψης το πρόσωπον του χριστού σου

132:11  ώμοσε κύριος τω Δαυίδ αλήθειαν και ου μη αθετήσει αυτήν εκ καρπού της κοιλίας σου θήσομαι επί του θρόνου σου

132:12  εάν φυλάξωνται οι υιοί σου την διαθήκην μου και τα μαρτύριά μου ταύτα α διδάξω αυτούς και οι υιοί αυτών έως του αιώνος καθιούνται επί του θρόνου σου

132:13  ότι εξελέξατο κύριος την Σιών ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτώ

132:14  αύτη η κατάπαυσίς μου εις αιώνα αιώνος ώδε κατοικήσω ότι ηρετισάμην αυτήν

132:15  την θήραν αυτής ευλογών ευλογήσω τους πτωχούς αυτής χορτάσω άρτων

132:16  τους ιερείς αυτής ενδύσω σωτηρίαν και οι όσιοι αυτής αγαλλιάσει αγαλλιάσονται

132:17  εκεί εξανατελώ κέρας τω Δαυίδ ητοίμασα λύχνον τω χριστώ μου

132:18  τους εχθρούς αυτού ενδύσω αισχύνην επί δε αυτόν εξανθήσει το αγίασμά μου

Chapter 133

133:1  ιδού δη τι καλόν η τι τερπνόν αλλ΄ η το κατοικείν αδελφούς επιτοαυτό

133:2  ως μύρον επί κεφαλής το καταβαίνον επί πώγωνα τον πώγωνα τον Ααρών το καταβαίνον επί την ώαν του ενδύματος αυτού

133:3  ως δρόσος Αερμών η καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών ότι εκεί ενετείλατο κύριος την ευλογίαν ζωήν έως του αιώνος

Chapter 134

134:1  ιδού δη ευλογείτε τον κύριον πάντες οι δούλοι κυρίου οι εστώτες εν οίκω κυρίου εν αυλαίς οίκου θεού ημών εν ταις νυξίν

134:2  επάρατε τας χείρας υμών εις τα άγια και ευλογείτε τον κύριον

134:3  ευλογήσαι σε κύριος εκ Σιών ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην

Chapter 135

135:1  αινείτε το όνομα κυρίου αινείτε δούλοι κύριον

135:2  οι εστώτες εν οίκω κυρίου εν αυλαίς οίκου θεού ημών

135:3  αινείτε τον κύριον ότι αγαθός κύριος ψάλατε τω ονόματι αυτού ότι καλόν

135:4  ότι τον Ιακώβ εξελέξατο εαυτώ ο κύριος Ισραήλ εις περιουσιασμόν εαυτώ

135:5  ότι εγώ έγνωκα ότι μέγας ο κύριος και ο κυριός ημών παρά πάντας τους θεούς

135:6  πάντα όσα ηθέλησεν ο κύριος εποίησεν εν τω ουρανώ και εν τη γη εν ταις θαλάσσαις και εν πάσαις ταις αβύσσοις

135:7  ανάγων νεφέλας εξ εσχάτου της γης αστραπάς εις υετόν εποίησεν ο εξάγων ανέμους εκ θησαυρών αυτού

135:8  ος επάταξε τα πρωτότοκα Αιγύπτου από ανθρώπου έως κτήνους

135:9  εξαπέστειλε σημεία και τέρατα εν μέσω σου Αίγυπτε εν Φαραώ και εν πάσι τοις δούλοις αυτού

135:10  ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς

135:11  τον Σηών βασιλέα των Αμμορραίων και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν και πάσας τας βασιλείας Χαναάν

135:12  και έδωκε την γην αυτών κληρονομίαν κληρονομίαν Ισραήλ λαώ αυτού

135:13  κύριε το όνομά σου εις τον αιώνα και το μνημόσυνόν σου εις γενεάν και γενεάν

135:14  ότι κρινεί κύριος τον λαόν αυτού και επί τοις δούλοις αυτού παρακληθήσεται

135:15  τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον έργα χειρών ανθρώπων

135:16  στόμα έχουσι και ου λαλήσουσιν οφθαλμούς έχουσι και ουκ όψονται

135:17  ώτα έχουσι και ουκ ενωτισθήσονται ουδέ γαρ εστι πνεύμα εν τω στόματι αυτών

135:18  όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτοίς

135:19  οίκος Ισραήλ ευλογήσατε τον κύριον οίκος Ααρών ευλογήσατε τον κύριον

135:20  οίκος Λευί ευλογήσατε τον κύριον οι φοβούμενοι τον κύριον ευλογήσατε τον κύριον

135:21  ευλογητός κύριος εν Σιών ο κατοικών Ιερουσαλήμ

Chapter 136

136:1  εξομολογείσθε τω κυρίω ότι αγαθός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:2  εξομολογείσθε τω θεώ των θεών ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:3  εξομολογείσθε τω κυρίω των κυρίων ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:4  τω ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνω ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:5  τω ποιήσαντι τους ουρανούς εν συνέσει ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:6  τω στερεώσαντι την γην επί των υδάτων ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:7  τω ποιήσαντι φώτα μεγάλα μόνω ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:8  τον ήλιον εις εξουσίαν της ημέρας ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:9  την σελήνην και τους αστέρας εις εξουσίαν της νυκτός ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:10  τω πατάξαντι Αίγυπτον συν τοις πρωτοτόκοις αυτών ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:11  και εξαγαγόντι τον Ισραήλ εκ μέσου αυτών ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:12  εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι υψηλώ ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:13  τω καταδιελόντι την ερυθράν θάλασσαν εις διαιρέσεις ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:14  και διαγαγόντι τον Ισραήλ διά μέσου αυτής ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:15  και εκτινάξαντι Φαραώ και την δύναμιν αυτού εις θάλασσαν ερυθράν ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:16  τω διαγαγόντι τον λαόν αυτού εν τη ερήμω ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:17  τω πατάξαντι βασιλείς μεγάλους ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:18  και αποκτείναντι βασιλείς κραταιούς ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:19  τον Σηών βασιλέα των Αμορραίων ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:20  και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:21  και δόντι την γη αυτών κληρονομίαν ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:22  κληρονομίαν Ισραήλ δούλω αυτού ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:23  ότι εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο κύριος ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:24  και ελυτρώσατο ημάς εκ των εχθρών ημών ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:25  ο διδούς τροφήν πάση σαρκί ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

136:26  εξομολογείσθε τω θεώ του ουρανού ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού

Chapter 137

137:1  επί των ποταμών Βαβυλώνος εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών

137:2  επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών

137:3  ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών και οι απαγαγόντες ημάς ύμνον άσατε ημίν εκ των ωδών Σιών

137:4  πως άσωμεν την ωδήν κυρίου επί γης αλλοτρίας

137:5  εάν επιλάθωμαί σου Ιερουσαλήμ επιλησθείη η δεξιά μου

137:6  κολληθείη η γλώσσά μου τω λάρυγγί μου εάν μη σου μνησθώ εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ ως εν αρχή της ευφροσύνης μου

137:7  μνήσθητι κύριε των υιών Εδώμ την ημέραν Ιερουσαλήμ των λεγόντων εκκενούτε εκκενούτε έως των θεμελίων αυτής

137:8  θυγάτηρ Βαβυλώνος η ταλαίπωρος μακάριος ος ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου ο ανταπέδωκας ημίν

137:9  μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν

Chapter 138

138:1  εξομολογήσομαί σοι κύριε εν όλη καρδία μου και εναντίον αγγέλων ψαλώ σοι ότι ήκουσας πάντα τα ρήματα του στόματός μου

138:2  προσκυνήσω προς ναόν άγιόν σου και εξομολογήσομαι τω ονόματί σου επί τω ελέει σου και τη αληθεία σου ότι εμεγάλυνας επί παν το όνομα το άγιόν σου

138:3  εν η αν ημέρα επικαλέσωμαί σε ταχύ επάκουσόν μου πολυωρήσεις με εν ψυχή μου δυνάμει σου

138:4  εξομολογησάσθωσάν σοι κύριε πάντες οι βασιλείς της γης ότι ήκουσαν πάντα τα ρήματα του στόματός σου

138:5  και ασάτωσαν εν ταις οδοίς κυρίου ότι μεγάλη η δόξα κυρίου

138:6  ότι υψηλός κύριος και τα ταπεινά εφορά και τα υψηλά από μακρόθεν γινώσκει

138:7  εάν πορευθώ εν μέσω θλίψεως ζήσεις με επ΄ οργήν εχθρών μου εξέτεινας χείράς σου και έσωσέ με η δεξιά σου

138:8  κύριος ανταποδώσει υπέρ εμού κύριε το έλεός σου εις τον αιώνα τα έργα των χειρών σου μη παρίδης

Chapter 139

139:1  κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με

139:2  συ έγνως την καθέδραν μου και την έγερσίν μου συ συνήκας τους διαλογισμούς μου από μακρόθεν

139:3  την τρίβον μου και την σχοίνόν μου εξιχνίασας και πάσας τας οδούς μου προείδες

139:4  ότι ουκ έστι δόλος εν γλώσση μου ιδού κύριε συ έγνως πάντα

139:5  τα έσχατα και τα αρχαία συ έπλασάς με και έθηκας επ΄ εμέ την χείρά σου

139:6  εθαυμαστώθη η γνώσίς σου εξ εμού εκραταιώθη ου μη δύνωμαι προς αυτήν

139:7  που πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου που φύγω

139:8  εάν αναβώ εις τον ουρανόν συ εκεί ει εάν καταβώ εις τον άδην πάρει

139:9  εάν αναλάβοιμι τας πτέρυγάς μου κατ΄ όρθρον και κατασκνηώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης

139:10  και γαρ εκεί η χειρ σου οδηγήσει με και καθέξει με η δεξιά σου

139:11  και είπα άρα σκότος καταπατήσει με και νυξ φωτισμός εν τη τρυφή μου

139:12  ότι σκότος ου σκοτισθήσεται από σου και νυξ ως ημέρα φωτισθήσεται ως το σκότος αυτής ούτως και το φως αυτής

139:13  ότι συ εκτήσω τους νεφρούς μου αντελάβου μου εκ γαστρός μητρός μου

139:14  εξομολογήσομαί σοι ότι φοβερώς εθαυμαστώθης θαυμάσια τα έργα σου και η ψυχή μου γινώσκει σφόδρα

139:15  ουκ εκρύβη το οστούν μου από σου ο εποίησας εν κρυφή και η υπόστασίς μου εν τοις κατωτάτοις της γης

139:16  ακατέργαστόν μου είδον οι οφθαλμοί σου και επί το βιβλίον σου πάντες γραφήσονται ημέραι πλασθήσονται και ουθείς εν αυτοίς

139:17  εμοί δε λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου ο θεός λίαν εκραταιώθησαν αι αρχαί αυτών

139:18  εξαριθμήσομαι αυτούς και υπέρ άμμον πληθυνθήσονται εξηγέρθην και έτι ειμί μετά σου

139:19  εάν αποκτείνης αμαρτωλούς ο θεός άνδρες αιμάτων εκκλίνατε απ΄ εμού

139:20  ότι ερείς εις διαλογισμούς λήψονται εις ματαιότητα τας πόλεις σου

139:21  ουχί τους μισούντάς σε κύριε εμίσησα και επί τους εχθρούς σου εξετηκόμην

139:22  τέλειον μίσος εμίσουν αυτούς εις εχθρούς εγένοντό μοι

139:23  δοκίμασόν με ο θεός και γνώθι την καρδίαν μου ετασόν με και γνώθι τας τρίβους μου

139:24  και ίδε ει οδός ανομίας εν εμοί και οδήγησόν με εν οδώ αιωνία

Chapter 140

140:1  εξελού με κύριε εξ ανθρώπου πονηρού από ανδρός αδίκου ρύσαί με

140:2  οίτινες ελογίσαντο αδικίαν εν καρδία όλην την ημέραν παρετάσσοντο πολέμους

140:3  ηκόνησαν γλώσσαν αυτών ωσεί όφεως ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών διάψαλμα

140:4  φύλαξόν με κύριε εκ χειρός αμαρτωλού από ανθρώπων αδίκων εξελού με οίτινες διελογίσαντο του υποσκελίσαι τα διαβήματά μου

140:5  έκρυψαν υπερήφανοι παγίδα μοι και σχοινίοις διέτειναν παγίδα τοις ποσί μου εχόμενα τρίβου σκάνδαλον έθεντό μοι διάψαλμα

140:6  είπα τω κυρίω θεός μου ει συ ενώτισαι κύριε την φωνήν της δεήσεώς μου

140:7  κύριε κύριε δύναμις της σωτηρίας μου επεσκίασας επί την κεφαλήν μου εν ημέρα πολέμου

140:8  μη παραδώς με κύριε από της επιθυμίας μου αμαρτωλώ διελογίσαντο κατ΄ εμού μη εγκαταλίπης με μήποτε υψωθώσι διάψαλμα

140:9  η κεφαλή του κυκλώματος αυτών κόπος των χειλέων αυτών καλύψει αυτούς

140:10  πεσούνται επ΄ αυτούς άνθρακες εν πυρί καταβαλείς αυτούς εν ταλαιπωρίαις και ου μη υποστώσιν

140:11  ανήρ γλωσσώδης ου κατευθυνθήσεται επί της γης άνδρα άδικον κακά θηρεύσει εις καταφθοράν

140:12  έγνων ότι ποιήσει κύριος την κρίσιν των πτωχών και την δίκην των πενήτων

140:13  πλην δίκαιοι εξομολογήσονται τω ονόματί σου και κατοικήσουσιν ευθείς συν τω προσώπω σου

Chapter 141

141:1  κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσόν μου πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου εν τω κεκραγέναι με προς σε

141:2  κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή

141:3  θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου

141:4  μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις συν ανθρώποις εργαζομένοις την ανομίαν και ου μη συνδοίασω μετά των εκλεκτών αυτών

141:5  παιδεύσει με δίκαιος εν ελέει και ελέγξει με έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου ότι έτι και η προσευχή μου εν ταις ευδοκίαις αυτών

141:6  κατεπόθησαν εχόμενα πέτρας οι κριταί αυτών ακούσονται τα ρήματά μου ότι ηδύνθησαν

141:7  ωσεί πάχος γης ερράγη επί της γης διεσκορπίσθη τα οστά αυτών παρά τον άδην

141:8  ότι προς σε κύριε κύριε οι οφθαλμοί μου επί σοι ήλπισα μη αντανέλης την ψυχήν μου

141:9  φύλαξόν με από παγίδος ης συνεστήσαντό μοι και από σκανδάλων των εργαζομένων την ανομίαν

141:10  πεσούνται εν αμφιβλήστρω αυτών αμαρτωλοί καταμόνας ειμί εγώ έως αν παρέλθω

Chapter 142

142:1  φωνή μου προς κύριον εκέκραξα φωνή μου προς κύριον εδεήθην

142:2  εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ

142:3  εν τω εκλείπειν εξ εμού το πνεύμά μου και συ έγνως τας τρίβους μου εν οδώ ταύτη η επορευόμην έκρυψαν παγίδα μοι

142:4  κατενόουν εις τα δεξιά και επέβλεπον ότι ουκ ην ο επιγινώσκων με απώλετο φυγή απ΄ εμού και ουκ έστιν ο εκζητών την ψυχήν μου

142:5  εκέκραξα προς σε κύριε είπα συ ει η ελπίς μου μερίς μου ει εν γη ζώντων

142:6  πρόσχες προς την δέησίν μου ότι εταπεινώθην σφόδρα ρύσαί με εκ των καταδιωκόντων με ότι εκραταιώθησαν υπέρ εμέ

142:7  εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου του εξομολογήσασθαι τω ονόματί σου εμέ υπομενούσι δίκαιοι έως ου ανταποδώς μοι

Chapter 143

143:1  κύριε εισάκουσον της προσευχής μου ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου

143:2  και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων

143:3  ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις την γην την ζωήν μου εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος

143:4  και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνεύμά μου εν εμοί εταράχθη η καρδία μου

143:5  εμνήσθην ημερών αρχαίων εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων

143:6  διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι

143:7  ταχύ εισάκουσόν μου κύριε εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον

143:8  ακουστόν ποίησόν μοι τοπρωϊ το έλεός σου ότι επί σοι ήλπισα γνώρισόν μοι κύριε οδόν εν η πορεύσομαι ότι προς σε ήρα την ψυχή μου

143:9  εξελού με εκ των εχθρών μου κύριε προς σε κατέφυγον

143:10  δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου ότι συ ει ο θεός μου το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία

143:11  ένεκεν του ονόματός σου κύριε ζήσεις με εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου

143:12  και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου ότι δούλός σου ειμί

Chapter 144

144:1  ευλογητός κύριος ο θεός μου ο διδάσκων τας χείρας μου εις παράταξιν τους δακτύλους μου εις πόλεμον

144:2  έλεος μου και καταφυγή μου αντιλήπτωρ μου και ρύστης μου υπερασπιστής μου και επ΄ αυτώ ήλπισα ο υποτάσσων τον λαόν μου υπ΄ εμέ

144:3  κύριε τι εστιν άνθρωπος ότι εγνώσθης αυτώ η υιός ανθρώπου ότι λογίζη αυτώ

144:4  άνθρωπος ματαιότητι ωμοιώθη αι ημέραι αυτού ωσεί σκιά παράγουσι

144:5  κύριε κλίνον ουρανούς σου και κατάβηθι άψαι των ορέων και καπνισθήσονται

144:6  άστραψον αστραπήν και σκορπιείς αυτούς εξαπόστειλον τα βέλη σου και συνταράξεις αυτούς

144:7  εξαπόστειλον την χείρά σου εξ ύψους εξελού με και ρύσαί με εξ υδάτων πολλών εκ χειρός υιών αλλοτρίων

144:8  ων το στόμα ελάλησε ματαιότητα και η δεξιά αυτών δεξιά αδικίας

144:9  ο θεός ωδήν καινήν άσομαί σοι εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψαλώ σοι

144:10  τω διδόντι την σωτηρίαν τοις βασιλεύσι τω λυτρουμένω Δαυίδ τον δούλον αυτού εκ ρομφαίας πονηράς

144:11  ρύσαί με και εξελού με εκ χειρός υιών αλλοτρίων ων το στόμα ελάλησε ματαιότητα και η δεξιά αυτών δεξιά αδικίας

144:12  ων οι υιοί αυτών ως νεόφυτα ιδρυμένα εν τη νεότητι αυτών αι θυγατέρες αυτών κακαλλωπισμέναι περικεκοσμημέναι ως ομοίωμα ναού

144:13  τα ταμιεία αυτών πλήρη εξερευγόμενα εκ τούτου εις τούτο τα πρόβατα αυτών πολύτοκα πληθύνοντα εν ταις εξόδοις αυτών

144:14  οι βόες αυτών παχείς ουκ έστι κατάπτωμα φραγμού ουδέ διέξοδος ουδέ κραυγή εν ταις πλατείαις αυτών

144:15  εμακάρισαν τον λαόν ω ταύτά εστι μακάριος ο λαός ου κύριος ο θεός αυτού

Chapter 145

145:1  υψώσω σε ο θεός μου ο βασιλεύς μου και ευλογήσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

145:2  καθ΄ εκάστην ημέραν ευλογήσω σε και αινέσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

145:3  μέγας ο κύριος και αινετός σφόδρα και της μεγαλωσύνης αυτού ουκ έστι πέρας

145:4  γενεά και γενεά επαινέσει το έργα σου και την δύναμίν σου απαγγελούσι

145:5  την μεγαλοπρέπειαν της δόξης της αγιωσύνης σου λαλήσουσι και τα θαυμάσιά σου διηγήσονται

145:6  και την δύναμιν των φοβερών σου ερούσι και την μεγαλωσύνην σου διηγήσονται

145:7  μνήμην του πλήθους της χρηστότητός σου εξερεύξονται και τη δικαιοσύνη σου αγαλλιάσονται

145:8  οικτίρμων και ελεήμων ο κύριος μακρόθυμος και πολυέλεος

145:9  χρηστός κύριος τοις σύμπασι και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα έργα αυτού

145:10  εξομολογησάσθωσάν σοι κύριε πάντα τα έργα σου και οι όσιοί σου ευλογησάτωσάν σε

145:11  δόξαν της βασιλείας σου ερούσι και την δυναστείαν σου λαλήσουσι

145:12  του γνωρίσαι τοις υιοίς των ανθρώπων την δυναστείαν σου και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας της βασιλείας σου

145:13  η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά πιστός κύριος εν πάσι τοις λόγοις αυτού και όσιος εν πάσι τοις έργοις αυτού

145:14  υποστηρίζει κύριος πάντας τους καταπίπτοντας και ανορθοί πάντας τους κατερραγμένους

145:15  οι οφθαλμοί πάντων εις σε ελπίζουσι και συ δίδως την τροφήν αυτών εν ευκαιρία

145:16  ανοίγεις συ την χείρά σου και εμπιπλάς παν ζώον ευδοκίας

145:17  δίκαιος κύριος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και όσιος εν πάσι τοις έργοις αυτού

145:18  εγγύς κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία

145:19  θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς

145:20  φυλάσσει κύριος πάντας τους αγαπώντας αυτόν και πάντας τους αμαρτωλούς εξολοθρεύσει

145:21  αίνεσιν κυρίου λαλήσει το στόμα μου και ευλογείτω πάσα σαρξ το όνομα το άγιον αυτού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος

Chapter 146

146:1  αίνει η ψυχή μου τον κύριον

146:2  αινέσω κύριον εν τη ζωή μου ψαλώ τω θεώ μου έως υπάρχω

146:3  μη πεποίθατε επ΄ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία

146:4  εξελεύσεται το πνεύμα αυτού και επιστρέψει εις την γην αυτού εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού

146:5  μακάριος ου ο θεός Ιακώβ βοηθός αυτού η ελπίς αυτού επί κύριον τον θεόν αυτού

146:6  τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς τον φυλάσσοντα αλήθειαν εις τον αιώνα

146:7  ποιούντα κρίμα τοις αδικουμένοις διδόντα τροφήν τοις πεινώσι κύριος λύει πεπεδημένους

146:8  κύριος σοφοί τυφλούς κύριος ανορθοί κατερραγμένους κύριος αγαπά δικαίους

146:9  κύριος φυλάσσει τους προσηλύτους ορφανόν και χήραν αναλήψεται και οδόν αμαρτωλών αφανιεί

146:10  βασιλεύσει κύριος εις τον αιώνα ο θεός σου Σιών εις γενεάν και γενεάν

Chapter 147

147:1  αινείτε τον κύριον ότι αγαθός ψαλμός τω θεώ ημών ηδυνθείη αίνεσις

147:2  οικοδομών Ιερουσαλήμ ο κύριος τας διασποράς του Ισραήλ επισυνάξει

147:3  ο ιώμενος τους συντετριμμένους την καρδίαν και δεσμεύων τα συντρίμματα αυτών

147:4  ο αριθμών πλήθη άστρων και πάσιν αυτοίς ονόματα καλών

147:5  μέγας ο κυριός ημών και μεγάλη η ισχύς αυτού και της συνέσεως αυτού ουκ έστιν αριθμός

147:6  αναλαμβάνων πραείς ο κύριος ταπεινών δε αμαρτωλούς έως της γης

147:7  εξάρξατε τω κυρίω εν εξομολογήσει ψάλατε τω θεώ ημών εν κιθάρα

147:8  τω περιβάλλοντι τον ουρανόν εν νεφέλαις τω ετοιμάζοντι τη γη υετόν τω εξανατέλλοντι εν όρεσι χόρτον και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων

147:9  διδόντι τοις κτήνεσι τροφήν αυτών και τοις νεοσσοίς των κοράκων τοις επικαλουμένοις αυτόν

147:10  ουκ εν τη δυναστεία του ίππου θελήσει ουδέ εν ταις κνήμαις του ανδρός ευδοκεί

147:11  ευδοκεί κύριος εν τοις φοβουμένοις αυτόν και εν τοις ελπίζουσιν επί το έλεος αυτού

147:12  επαίνει Ιερουσαλήμ τον κύριον αίνει τον θεόν σου Σιών

147:13  ότι ενίσχυσε τους μοχλούς των πυλών σου ευλόγησε τους υιούς σου εν σοι

147:14  ο τιθείς τα όριά σου ειρήνην και στέαρ πυρού εμπιπλών σε

147:15  ο αποστέλλων το λόγιον αυτού τη γη έως τάχους δραμείται ο λόγος αυτού

147:16  διδόντος χιόνα αυτού ωσεί έριον ομίχλην ωσεί σποδόν πάσσοντος

147:17  βάλλοντος κρύσταλλον αυτού ωσεί ψωμούς κατά πρόσωπον ψύχους αυτού τις υποστήσεται

147:18  εξαποστελεί τον λόγον αυτού και τήξει αυτά πνεύσει το πνεύμα αυτού και ρυήσεται ύδατα

147:19  ο απαγγέλλων το λόγιον αυτού τω Ιακώβ δικαιώματα και κρίματα αυτού τω Ισραήλ

147:20  ουκ εποίησεν ούτως παντί έθνει και τα κρίματα αυτού ουκ εδήλωσεν αυτοίς

Chapter 148

148:1  αινείτε τον κύριον εκ των ουρανών αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις

148:2  αινείτε αυτόν πάντες οι άγγελοι αυτού αινείτε αυτόν πάσαι αι δυνάμεις αυτού

148:3  αινείτε αυτόν ήλιος και σελήνην αινείτε αυτόν πάντα τα άστρα και το φως

148:4  αινείτε αυτόν οι ουρανοί των ουρανών και το ύδωρ το υπεράνω των ουρανών

148:5  αινεσάτωσαν το όνομα κυρίου ότι αυτός είπε και εγενήθησαν αυτός ενετείλατο και εκτίσθησαν

148:6  έστησεν αυτά εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος πρόσταγμα έθετο και ου παρελεύσεται

148:7  αινείτε τον κύριον εκ της γης δράκοντες και πάσαι άβυσσοι

148:8  πυρ χάλαζα χιών κρύσταλλος πνεύμα καταιγίδος τα ποιούντα τον λόγον αυτού

148:9  τα όρη και πάντες βουνοί ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι

148:10  τα θηρία και πάντα τα κτήνη ερπετά και πετεινά πτερωτά

148:11  βασιλείς της γης και πάντες λαοί άρχοντες και πάντες κρίται γης

148:12  νεανίσκοι και παρθένοι πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων

148:13  αινεσάτωσαν το όνομα κυρίου ότι υψώθη το όνομα αυτού μόνου η εξομολόγησις αυτού επί γης και ουρανού

148:14  και υψώσει κέρας λαού αυτού ύμνος πάσι τοις οσίοις αυτού τοις υιοίς Ισραήλ λαώ εγγίζοντι αυτώ

Chapter 149

149:1  άσατε τω κυρίω άσμα καινόν η αίνεσις αυτού εν εκκλησία οσίων

149:2  ευφρανθήτω Ισραήλ επί τω ποιήσαντι αυτόν και υιοί Σιών αγαλλιάσθωσαν επί τω βασιλεί αυτών

149:3  αινεσάτωσαν το όνομα αυτού εν χορώ εν τυμπάνω και ψαλτηρίω ψαλάτωσαν αυτώ

149:4  ότι ευδοκεί κύριος εν λαώ αυτού και υψώσει πραείς εν σωτηρία

149:5  καυχήσονται όσιοι εν δόξη και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών

149:6  αι υψώσεις του θεού εν τω λάρυγγι αυτών και ρομφαίαι δίστομοι εν ταις χερσίν αυτών

149:7  του ποιήσαι εκδίκησιν εν τοις έθνεσιν ελεγμούς εν τοις λαοίς

149:8  του δήσαι τους βασιλείς αυτών εν πέδαις και τους ενδόξους αυτών εν χειροπέδαις σιδηραίς

149:9  του ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον δόξα αύτη εστί πάσι τοις οσίοις αυτού

Chapter 150

150:1  αινείτε τον θεόν εν τοις αγίοις αυτού αινείτε αυτόν εν στερεώματι δυνάμεως αυτού

150:2  αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείαις αυτού αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού

150:3  αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα

150:4  αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω

150:5  αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού

150:6  πάσα πνοή αινεσάτω τον κύριον