FarOPV - Psalms

Chapter 1

1:1  خوشابحال کسی‌که به مشورت شریران نرود و به راه گناهکاران نایستد، و درمجلس استهزاکنندگان ننشیند؛

1:2  بلکه رغبت اودر شریعت خداوند است و روز و شب درشریعت او تفکر می‌کند.

1:3  پس مثل درختی نشانده نزد نهرهای آب خواهد بود، که میوه خودرا در موسمش می‌دهد، و برگش پژمرده نمی گردد و هر‌آنچه می‌کند نیک انجام خواهدبود.

1:4  شریران چنین نیستند، بلکه مثل کاهند که بادآن را پراکنده می‌کند.

1:5  لهذا شریران در داوری نخواهند ایستاد و نه گناهکاران در جماعت عادلان.

1:6  زیرا خداوند طریق عادلان را می‌داند، ولی طریق گناهکاران هلاک خواهد شد.

Chapter 2

2:1  چرا امت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکر می‌کنند؟

2:2  پادشاهان زمین برمی خیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند، به ضد خداوند و به ضد مسیح او؛

2:3  که بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خودبیندازیم.

2:4  او که بر آسمانها نشسته است می خندد. خداوند بر ایشان استهزا می‌کند.

2:5  آنگاه در خشم خود بدیشان تکلم خواهد کرد وبه غضب خویش ایشان را آشفته خواهد ساخت.

2:6  «و من پادشاه خود را نصب کرده‌ام، بر کوه مقدس خود صهیون.»

2:7  فرمان را اعلام می‌کنم: خداوند به من گفته است: «تو پسر من هستی امروزتو را تولید کردم.

2:8  از من درخواست کن و امت هارا به میراث تو خواهم داد. و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید.

2:9  ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست؛ مثل کوزه کوزه‌گر آنها را خردخواهی نمود.»

2:10  و الان‌ای پادشاهان تعقل نمایید! ای داوران جهان متنبه گردید!

2:11  خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید!

2:12  پسر راببوسید مبادا غضبناک شود، و از طریق هلاک شوید، زیرا غضب او به اندکی افروخته می‌شود. خوشابحال همه آنانی که بر او توکل دارند.

Chapter 3

3:1  ای خداوند دشمنانم چه بسیار شده‌اند. بسیاری به ضد من برمی خیزند.

3:2  بسیاری برای جان من می‌گویند: «به جهت او در خداخلاصی نیست.» سلاه.

3:3  لیکن تو‌ای خداوند گرداگرد من سپر هستی، جلال من و فرازنده سر من.

3:4  به آواز خود نزدخداوند می‌خوانم و مرا از کوه مقدس خوداجابت می‌نماید. سلاه.

3:5  و اما من خسبیده، به خواب رفتم و بیدارشدم زیرا خداوند مرا تقویت می‌دهد.

3:6  ازکرورهای مخلوق نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته‌اند.

3:7  ‌ای خداوند، برخیز! ای خدای من، مرابرهان! زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی؛ دندانهای شریران را شکستی.

3:8  نجات از آن خداوند است و برکت تو بر قوم تو می‌باشد. سلاه.

Chapter 4

4:1  ای خدای عدالت من، چون بخوانم مرا مستجاب فرما. در تنگی مرا وسعت دادی. بر من کرم فرموده، دعای مرا بشنو.

4:2  ‌ای فرزندان انسان تا به کی جلال من عار خواهد بود، و بطالت را دوست داشته، دروغ را خواهید طلبید؟ سلاه

4:3  اما بدانید که خداوند مرد صالح را برای خودانتخاب کرده است، و چون او را بخوانم خداوندخواهد شنید.

4:4  خشم گیرید و گناه مورزید. در دلها بربسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید. سلاه

4:5  قربانی های عدالت را بگذرانید و بر خداوندتوکل نمایید.

4:6  بسیاری می‌گویند: «کیست که به ما احسان نماید؟» ای خداوند نور چهره خویش را بر مابرافراز.

4:7  شادمانی در دل من پدید آورده‌ای، بیشتر از وقتی که غله و شیره ایشان افزون گردید.

4:8  بسلامتی می‌خسبم و به خواب هم می‌روم زیراکه تو فقط‌ای خداوند مرا در اطمینان ساکن می‌سازی.

Chapter 5

5:1  ای خداوند، به سخنان من گوش بده! درتفکر من تامل فرما!

5:2  ‌ای پادشاه و خدای من، به آواز فریادم توجه کن زیرا که نزد تو دعامی کنم.

5:3  ‌ای خداوند صبحگاهان آواز مراخواهی شنید؛ بامدادان (دعای خود را) نزد توآراسته می‌کنم و انتظار می‌کشم.

5:4  زیرا تو خدایی نیستی که به شرارت راغب باشی، و گناهکار نزدتو ساکن نخواهد شد.

5:5  متکبران در نظر تونخواهند ایستاد. از همه بطالت کنندگان نفرت می‌کنی.

5:6  دروغ‌گویان را هلاک خواهی ساخت. خداوند شخص خونی و حیله گر را مکروه می‌دارد.

5:7  و اما من از کثرت رحمت تو به خانه ات داخل خواهم شد، و از ترس تو بسوی هیکل قدس تو عبادت خواهم نمود.

5:8  ‌ای خداوند، بسبب دشمنانم مرا به عدالت خود هدایت نما وراه خود را پیش روی من راست گردان.

5:9  زیرا در زبان ایشان راستی نیست؛ باطن ایشان محض شرارت است؛ گلوی ایشان قبرگشاده است و زبانهای خود را جلا می‌دهند.

5:10  ‌ای خدا، ایشان را ملزم ساز تا به‌سبب مشورتهای خود بیفتند، و به کثرت خطایای ایشان، ایشان را دور انداز زیرا که بر تو فتنه کرده‌اند،

5:11  و همه متوکلانت شادی خواهند کرد و تا به ابد ترنم خواهند نمود. زیرا که ملجاء ایشان تو هستی و آنانی که اسم تو را دوست می‌دارند درتو وجد خواهند نمود.

5:12  زیرا تو‌ای خداوند مردعادل را برکت خواهی داد، او را به رضامندی مثل سپر احاطه خواهی نمود.

Chapter 6

6:1  ای خداوند، مرا در غضب خود توبیخ منما. و مرا در خشم خویش تادیب مکن!

6:2  ‌ای خداوند، بر من کرم فرما زیرا که پژمرده‌ام! ای خداوند، مرا شفا ده زیرا که استخوانهایم مضطرب است،

6:3  و جان من بشدت پریشان است. پس تو‌ای خداوند، تا به کی؟

6:4  ‌ای خداوند، رجوع کن و جانم را خلاصی ده! به رحمت خویش مرا نجات‌بخش!

6:5  زیرا که در موت ذکرتو نمی باشد! در هاویه کیست که تو را حمدگوید؟

6:6  از ناله خود وامانده‌ام! تمامی شب تخت خواب خود را غرق می‌کنم، و بسترخویش را به اشکها تر می‌سازم!

6:7  چشم من ازغصه کاهیده شد و بسبب همه دشمنانم تارگردید.

6:8  ‌ای همه بدکاران از من دور شوید، زیراخداوند آواز گریه مرا شنیده است!

6:9  خداونداستغاثه مرا شنیده است. خداوند دعای مرااجابت خواهد نمود.

6:10  همه دشمنانم به شدت خجل و پریشان خواهند شد. روبرگردانیده، ناگهان خجل خواهند گردید.

Chapter 7

7:1  ای یهوه خدای من، در تو پناه می‌برم. ازهمه تعاقب کنندگانم مرا نجات ده و برهان.

7:2  مبادا او مثل شیر جان مرا بدرد، و خرد سازد ونجات‌دهنده‌ای نباشد.

7:3  ‌ای یهوه خدای من اگراین را کردم و اگر در دست من ظلمی پیدا شد،

7:4  اگر به خیراندیش خود بدی کردم و بی‌سبب دشمن خود را تاراج نمودم،

7:5  پس دشمن جانم راتعاقب کند، و آن را گرفتار سازد، و حیات مرا به زمین پایمال کند، و جلالم را در خاک ساکن سازد. سلاه.

7:6  ‌ای خداوند در غضب خود برخیز، به‌سبب قهر دشمنانم بلند شو و برای من بیدار شو! ای که داوری را امر فرموده‌ای!

7:7  و مجمع امت هاگرداگرد تو بیایند. و بر فوق ایشان به مقام اعلی رجوع فرما.

7:8  خداوند امت‌ها را داوری خواهد نمود. ای خداوند، موافق عدالتم و کمالی که در من است مرا داد بده!

7:9  بدی شریران نابود شود و عادل راپایدار کن زیرا امتحان کننده دلها و قلوب، خدای عادل است.

7:10  سپر من بر خدا می‌باشد که راست دلان را نجات‌دهنده است.

7:11  خدا داور عادل است و هر روزه خدا خشمناک می‌شود.

7:12  اگربازگشت نکند شمشیر خود را تیز خواهد کرد؛ کمان خود را کشیده و آماده کرده است.

7:13  وبرای او آلات موت را مهیا ساخته و تیرهای خویش را شعله‌ور گردانیده است.

7:14  اینک به بطالت آبستن شده، و به ظلم حامله گردیده، دروغ را زاییده است.

7:15  حفره‌ای کند و آن را گود نمود، و در چاهی که ساخت خود بیفتاد.

7:16  ظلم اوبرسرش خواهد برگشت و ستم او بر فرقش فرودخواهد آمد.

7:17  خداوند را برحسب عدالتش حمد خواهم گفت. و اسم خداوند تعالی راتسبیح خواهم خواند.

Chapter 8

8:1  ای یهوه خداوند ما، چه مجید است نام تودر تمامی زمین، که جلال خود را فوق آسمانها گذارده‌ای!

8:2  از زبان کودکان وشیرخوارگان به‌سبب خصمانت قوت را بنا نهادی تا دشمن و انتقام گیرنده را ساکت گردانی.

8:3  چون به آسمان تو نگاه کنم که صنعت انگشتهای توست، و به ماه و ستارگانی که تو آفریده‌ای،

8:4  پس انسان چیست که او را به یادآوری، وبنی آدم که از او تفقد نمایی؟

8:5  او را از فرشتگان اندکی کمتر ساختی و تاج جلال و اکرام را بر سراو گذاردی.

8:6  او را بر کارهای دست خودت مسلط نمودی، و همه‌چیز را زیر پای وی نهادی،

8:7  گوسفندان و گاوان جمیع، و بهایم صحرا را نیز؛

8:8  مرغان هوا و ماهیان دریا را، و هر‌چه بر راههای آبها سیر می‌کند.

8:9  ‌ای یهوه خداوند ما، چه مجیداست نام تو در تمامی زمین!

Chapter 9

9:1  خداوند را به تمامی دل حمد خواهم گفت؛ جمیع عجایب تو را بیان خواهم کرد.

9:2  در تو شادی و وجد خواهم نمود؛ نام تو راای متعال خواهم سرایید.

9:3  چون دشمنانم به عقب بازگردند، آنگاه لغزیده، از حضور تو هلاک خواهند شد.

9:4  زیرا انصاف و داوری من کردی. داور عادل بر مسند نشسته‌ای.

9:5  امت‌ها را توبیخ نموده‌ای و شریران را هلاک ساخته، نام ایشان رامحو کرده‌ای تا ابدالاباد.

9:6  و اما دشمنان نیست شده خرابه های ابدی گردیده‌اند. و شهرها را ویران ساخته‌ای، حتی ذکر آنها نابود گردید.

9:7  لیکن خداوند نشسته است تا ابدالاباد، و تخت خویش را برای داوری برپاداشته است.

9:8  و او ربع مسکون را به عدالت داوری خواهد کرد، و امت‌ها را به راستی دادخواهد داد.

9:9  و خداوند قلعه بلند برای کوفته شدگان خواهد بود، قلعه بلند در زمانهای تنگی.

9:10  و آنانی که نام تو را می‌شناسند بر توتوکل خواهند داشت، زیرا‌ای خداوند تو طالبان خود را هرگز ترک نکرده‌ای.

9:11  خداوند را که بر صهیون نشسته است بسرایید؛ کارهای او را در میان قوم‌ها اعلان نمایید،

9:12  زیرا او که انتقام گیرنده خون است، ایشان را به یاد آورده، و فریاد مساکین را فراموش نکرده است.

9:13  ‌ای خداوند بر من کرم فرموده، به ظلمی که از خصمان خود می‌کشم نظر افکن! ای که برافرازنده من از درهای موت هستی!

9:14  تا همه تسبیحات تو را بیان کنم در دروازه های دخترصهیون. در نجات تو شادی خواهم نمود.

9:15  امت‌ها به چاهی که کنده بودند خودافتادند؛ در دامی که نهفته بودند پای ایشان گرفتار شد.

9:16  خداوند خود را شناسانیده است و داوری کرده، و شریر از کار دست خود به دام گرفتارگردیده است. هجایون سلاه.

9:17  شریران به هاویه خواهند برگشت و جمیع امت هایی که خدا رافراموش می‌کنند،

9:18  زیرا مسکین همیشه فراموش نخواهد شد؛ امید حلیمان تا به ابد ضایع نخواهد بود.

9:19  برخیز‌ای خداوند تا انسان غالب نیاید. برامت‌ها به حضور تو داوری خواهد شد.

9:20  ‌ای خداوند ترس را بر ایشان مستولی گردان، تاامت‌ها بدانند که انسانند. سلاه.

Chapter 10

10:1  ای خداوند چرا دور ایستاده‌ای و خودرا در وقت های تنگی پنهان می‌کنی؟

10:2  از تکبر شریران، فقیر سوخته می‌شود؛ درمشورت هایی که اندیشیده‌اند، گرفتار می‌شوند.

10:3  زیرا که شریر به شهوات نفس خود فخر می‌کند، و آنکه می‌رباید شکر می‌گوید و خداوند را اهانت می‌کند.

10:4  شریر در غرور خود می‌گوید: «بازخواست نخواهد کرد.» همه فکرهای او اینست که خدایی نیست.

10:5  راههای او همیشه استوار است. احکام تو از او بلند و بعید است. همه دشمنان خود را به هیچ می‌شمارد.

10:6  در دل خود گفته است: «هرگزجنبش نخواهم خورد، و دور به دور بدی رانخواهم دید.»

10:7  دهن او از لعنت و مکر و ظلم پر است؛ زیرزبانش مشقت و گناه است؛

10:8  در کمینهای دهات می‌نشیند؛ در جایهای مخفی بی‌گناه را می‌کشد؛ چشمانش برای مسکینان مراقب است؛

10:9  در جای مخفی مثل شیر در بیشه خود کمین می‌کند؛ به جهت گرفتن مسکین کمین می‌کند؛ فقیر را به دام خود کشیده، گرفتار می‌سازد.

10:10  پس کوفته وزبون می‌شود؛ و مساکین در زیر جباران اومی افتند.

10:11  در دل خود گفت: «خدا فراموش کرده است؛ روی خود را پوشانیده و هرگزنخواهد دید.»

10:12  ‌ای خداوند برخیز! ای خدا دست خود رابرافراز! و مسکینان را فراموش مکن.

10:13  چراشریر خدا را اهانت کرده، در دل خود می‌گوید: «تو بازخواست نخواهی کرد؟»

10:14  البته دیده‌ای زیرا که تو بر مشقت و غم می‌نگری، تا به‌دست خود مکافات برسانی. مسکین امر خویش را به توتسلیم کرده است. مددکار یتیمان، تو هستی.

10:15  بازوی گناهکار را بشکن. و اما شریر را ازشرارت او بازخواست کن تا آن را نیابی.

10:16  خداوند پادشاه است تا ابدالاباد. امت‌ها اززمین او هلاک خواهند شد.

10:17  ‌ای خداوندمسالت مسکینان را اجابت کرده‌ای، دل ایشان رااستوار نموده‌ای و گوش خود را فراگرفته‌ای،

10:18  تایتیمان و کوفته شدگان را دادرسی کنی. انسانی که از زمین است، دیگر نترساند.

Chapter 11

11:1  بر خداوند توکل می‌دارم. چرا به‌جانم می گویید: «مثل مرغ به کوه خودبگریزید.

11:2  زیرا اینک شریران کمان را می‌کشند وتیر را به زه نهاده‌اند، تا بر راست دلان در تاریکی بیندازند.

11:3  زیرا که ارکان منهدم می‌شوند و مردعادل چه کند؟»

11:4  خداوند در هیکل قدس خود است و کرسی خداوند در آسمان. چشمان او می‌نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می‌آزماید.

11:5  خداوند مرد عادل راامتحان می‌کند؛ و اما از شریر و ظلم دوست، جان او نفرت می‌دارد.

11:6  بر شریر دامها و آتش وکبریت خواهد بارانید، و باد سموم حصه پیاله ایشان خواهد بود.

11:7  زیرا خداوند عادل است وعدالت را دوست می‌دارد، و راستان روی او راخواهند دید.

Chapter 12

12:1  ای خداوند نجات بده زیرا که مردمقدس نابود شده است و امناء از میان بنی آدم نایاب گردیده‌اند!

12:2  همه به یکدیگر دروغ می‌گویند؛ به لبهای چاپلوس و دل منافق سخن می‌رانند.

12:3  خداوند همه لبهای چاپلوس رامنقطع خواهد ساخت، و هر زبانی را که سخنان تکبرآمیز بگوید.

12:4  که می‌گویند: «به زبان خویش غالب می‌آییم. لبهای ما با ما است. کیست که بر ماخداوند باشد؟»

12:5  خداوند می‌گوید: «به‌سبب غارت مسکینان و ناله فقیران، الان برمی خیزم و او را در نجاتی که برای آن آه می‌کشد برپا خواهم داشت».

12:6  کلام خداوند کلام طاهر است، نقره مصفای در قال زمین که هفت مرتبه پاک شده است.

12:7  تو‌ای خداوند ایشان را محافظت خواهی نمود؛ از این طبقه و تا ابدالاباد محافظت خواهی فرمود.

12:8  شریران به هر جانب می‌خرامند، وقتی که خباثت در بنی آدم بلند می‌شود.

Chapter 13

13:1  ای خداوند تا به کی همیشه مرافراموش می‌کنی؟ تا به کی روی خود رااز من خواهی پوشید؟

13:2  تا به کی در نفس خودمشورت بکنم و در دلم هرروزه غم خواهد بود؟ تا به کی دشمنم بر من سرافراشته شود؟

13:3  ‌ای یهوه خدای من نظر کرده، مرا مستجاب فرما! چشمانم را روشن کن مبادا به خواب موت بخسبم.

13:4  مبادا دشمنم گوید بر او غالب آمدم ومخالفانم از پریشانی‌ام شادی نمایند.

13:5  و اما من به رحمت تو توکل می‌دارم؛ دل من در نجات تو شادی خواهد کرد.

13:6  برای خداوندسرود خواهم خواند زیرا که به من احسان نموده است.

Chapter 14

14:1  احمق در دل خود می‌گوید که خدایی نیست. کارهای خود را فاسد و مکروه ساخته‌اند و نیکوکاری نیست.

14:2  خداوند ازآسمان بربنی آدم نظر انداخت تا ببیند که آیا فهیم و طالب خدایی هست؟

14:3  همه روگردانیده، با هم فاسد شده‌اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی.

14:4  آیا همه گناهکاران بی‌معرفت هستند که قوم مرا می‌خورند چنانکه نان می‌خورند؟ و خداوندرا نمی خوانند؟

14:5  آنگاه ترس بر ایشان مستولی شد، زیرا خدادر طبقه عادلان است.

14:6  مشورت مسکین را خجل می‌سازید چونکه خداوند ملجای اوست.

14:7  کاش که نجات اسرائیل از صهیون ظاهرمی شد! چون خداوند اسیری قوم خویش رابرگرداند، یعقوب وجد خواهد نمود و اسرائیل شادمان خواهد گردید.

Chapter 15

15:1  ای خداوند کیست که در خیمه تو فرودآید؟ و کیست که در کوه مقدس توساکن گردد؟

15:2  آنکه بی‌عیب سالک باشد و عدالت را به‌جاآورد، و در دل خویش راست گو باشد،

15:3  که به زبان خود غیبت ننماید؛ و به همسایه خود بدی نکند و درباره اقارب خویش مذمت را قبول ننماید،

15:4  که در نظر خود حقیر و خوار است وآنانی را که از خداوند می‌ترسند مکرم می‌دارد وقسم به ضرر خود می‌خورد و تغییر نمی دهد.

15:5  نقره خود را به سود نمی دهد و رشوه بر بی‌گناه نمی گیرد. آنکه این را به‌جا آورد تا ابدالاباد جنبش نخواهد خورد.

Chapter 16

16:1  ای خدا مرا محافظت فرما، زیرا برتوتوکل می‌دارم.

16:2  خداوند را گفتم: «توخداوند من هستی. نیکویی من نیست غیر از تو.»

16:3  و اما مقدسانی که در زمین‌اند و فاضلان، تمامی خوشی من در ایشان است.

16:4  دردهای آنانی که عقب (خدای ) دیگر می‌شتابند، بسیار خواهدشد. هدایای خونی‌ایشان را نخواهم ریخت، بلکه نام ایشان را به زبانم نخواهم آورد.

16:5  خداوند نصیب قسمت و کاسه من است. توقرعه مرا نگاه می‌داری.

16:6  خطه های من به‌جایهای خوش افتاد. میراث بهی به من رسیده است.

16:7  خداوند را که مرا نصیحت نمود، متبارک می‌خوانم. شبانگاه نیز قلبم مرا تنبیه می‌کند.

16:8  خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. چونکه به‌دست راست من است، جنبش نخواهم خورد.

16:9  از این‌رو دلم شادی می‌کند و جلالم به وجد می‌آید؛ جسدم نیز در اطمینان ساکن خواهدشد.

16:10  زیرا جانم را در عالم اموات ترک نخواهی کرد، و قدوس خود را نخواهی گذاشت که فسادرا بیند.

16:11  طریق حیات را به من خواهی آموخت. به حضور تو کمال خوشی است و به‌دست راست تو لذت‌ها تا ابدالاباد!

Chapter 17

17:1  ای خداوند، عدالت را بشنو و به فریادمن توجه فرما! و دعای مرا که از لب بی‌ریا می‌آید، گوش بگیر!

17:2  داد من از حضور توصادر شود؛ چشمان تو راستی را ببیند.

17:3  دل مراآزموده‌ای، شبانگاه از آن تفقد کرده‌ای. مرا قال گذاشته‌ای و هیچ نیافته‌ای، زیرا عزیمت کردم که زبانم تجاوز نکند.

17:4  و اما کارهای آدمیان به کلام لبهای تو؛ خود را از راههای ظالم نگاه داشتم.

17:5  قدمهایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید.

17:6  ‌ای خدا تو را خوانده‌ام زیرا که مرا اجابت خواهی نمود. گوش خود را به من فراگیر و سخن مرا بشنو.

17:7  رحمت های خود را امتیاز ده، ای که متوکلان خویش را به‌دست راست خود ازمخالفان ایشان می‌رهانی.

17:8  مرا مثل مردمک چشم نگاه دار؛ مرا زیر سایه بال خود پنهان کن،

17:9  از روی شریرانی که مرا خراب می‌سازند، ازدشمنان جانم که مرا احاطه می‌کنند.

17:10  دل فربه خود را بسته‌اند. به زبان خویش سخنان تکبرآمیزمی گویند.

17:11  الان قدمهای ما را احاطه کرده‌اند، وچشمان خود را دوخته‌اند تا ما را به زمین بیندازند.

17:12  مثل او مثل شیری است که در دریدن حریص باشد، و مثل شیر ژیان که در بیشه خود درکمین است.

17:13  ‌ای خداوند برخیز و پیش روی وی درآمده، او را بینداز و جانم را از شریر به شمشیر خود برهان،

17:14  از آدمیان، ای خداوند، به‌دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است. که شکم ایشان را به ذخایرخود پرساخته‌ای و از اولاد سیر شده، زیادی مال خود را برای اطفال خویش ترک می‌کنند.

17:15  و اما من روی تو را در عدالت خواهم دید و چون بیدار شوم از صورت تو سیر خواهم شد.

Chapter 18

18:1  ای خداوند! ای قوت من! تو را محبت می نمایم.

18:2  خداوند صخره من است وملجا و نجات‌دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می‌برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من.

18:3  خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس، از دشمنانم رهایی خواهم یافت.

18:4  رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود.

18:5  رسنهای گور دور مراگرفته بود و دامهای موت پیش روی من درآمده.

18:6  در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خودشنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید.

18:7  زمین متزلزل و مرتعش شده، اساس کوههابلرزید و متزلزل گردید چونکه خشم او افروخته شد.

18:8  دخان از بینی او برآمد و نار از دهانش ملتهب گشت و آتشها از آن افروخته گردید.

18:9  آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ می‌بود.

18:10  برکروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد طیران کرد.

18:11  تاریکی را پرده خود و خیمه‌ای گرداگرد خویش بساخت، تاریکی آبها و ابرهای متراکم را.

18:12  از تابش پیش روی وی ابرهایش می‌شتافتند، تگرگ و آتشهای افروخته.

18:13  و خداوند از آسمان رعد کرده، حضرت اعلی آواز خود را بداد، تگرگ و آتشهای افروخته را.

18:14  پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت وایشان را پریشان نمود.

18:15  آنگاه عمق های آب ظاهر شد و اساس ربع مسکون مکشوف گردید، از تنبیه تو‌ای خداوند، از نفخه باد بینی تو!

18:16  پس، از اعلی فرستاده، مرا برگرفت و ازآبهای بسیار بیرون کشید.

18:17  و مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد و از خصمانم، زیرا که از من تواناتر بودند.

18:18  در روز بلای من پیش رویم درآمدند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود.

18:19  و مرابجای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که درمن رغبت می‌داشت.

18:20  خداوند موافق عدالتم مرا جزا داد و به حسب طهارت دستم مرا مکافات رسانید.

18:21  زیراکه راههای خداوند را نگاه داشته، و به خدای خویش عصیان نورزیده‌ام،

18:22  و جمیع احکام اوپیش روی من بوده است و فرائض او را از خوددور نکرده‌ام،

18:23  و نزد او بی‌عیب بوده‌ام وخویشتن را از گناه خود نگاه داشته‌ام.

18:24  پس خداوند مرا موافق عدالتم پاداش داده است و به حسب طهارت دستم در نظر وی.

18:25  خویشتن رابا رحیم، رحیم می‌نمایی، و با مرد کامل، خود راکامل می‌نمایی.

18:26  خویشتن را با طاهر، طاهرمی نمایی و با مکار، به مکر رفتار می‌کنی.

18:27  زیراقوم مظلوم را خواهی رهانید و چشمان متکبران را به زیر خواهی انداخت.

18:28  زیرا که تو چراغ مراخواهی افروخت؛ یهوه خدایم تاریکی مرا روشن خواهد گردانید.

18:29  زیرا به مدد تو بر فوجها حمله می‌برم و به خدای خود از حصارها برمی جهم.

18:30  و اما خدا طریق او کامل است و کلام خداوندمصفی. او برای همه متوکلان خود سپر است،

18:31  زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره‌ای غیر از خدای ما؟

18:32  خدایی که کمر مرابه قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است.

18:33  پایهای مرا مثل آهو ساخته و مرا به مقامهای اعلای من برپا داشته است.

18:34  دستهای مرا برای جنگ تعلیم داده است، که کمان برنجین به بازوی من خم شد.

18:35  سپر نجات خود را به من داده‌ای. دست راستت عمود من شده و مهربانی تو مرابزرگ ساخته است.

18:36  قدمهایم را زیرم وسعت دادی که پایهای من نلغزید.

18:37  دشمنان خود راتعاقب نموده، بدیشان خواهم رسید و تا تلف نشوند بر نخواهم گشت.

18:38  ایشان را فرو خواهم کوفت که نتوانند برخاست و زیر پاهای من خواهند افتاد.

18:39  زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت بسته‌ای و مخالفانم را زیر پایم انداخته‌ای.

18:40  گردنهای دشمنانم را به من تسلیم کرده‌ای تاخصمان خود را نابود بسازم.

18:41  فریاد برآوردنداما رهاننده‌ای نبود نزد خداوند، ولی ایشان رااجابت نکرد.

18:42  ایشان را چون غبار پیش بادساییده‌ام؛ مثل گل کوچه‌ها ایشان را دور ریخته‌ام.

18:43  مرا از منازعه قوم رهانیده، سر امت هاساخته‌ای. قومی را که نشناخته بودم، مرا خدمت می‌نمایند.

18:44  به مجرد شنیدن مرا اطاعت خواهند کرد؛ فرزندان غربا نزد من تذلل خواهندنمود.

18:45  فرزندان غربا پژمرده می‌شوند و درقلعه های خود خواهند لرزید.

18:46  خداوند زنده است و صخره من متبارک باد، و خدای نجات من متعال!

18:47  خدایی که برای من انتقام می‌گیرد وقوم‌ها را زیر من مغلوب می‌سازد.

18:48  مرا ازدشمنانم رهانیده، برخصمانم بلند کرده‌ای و ازمرد ظالم مرا خلاصی داده‌ای!

18:49  لهذا‌ای خداوند تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت وبه نام تو سرود خواهم خواند.

18:50  که نجات عظیمی به پادشاه خود داده و به مسیح خویش رحمت نموده است. یعنی به داود و ذریت او تاابدالاباد.

Chapter 19

19:1  آسمان جلال خدا را بیان می‌کند وفلک از عمل دستهایش خبر می‌دهد.

19:2  روز سخن می‌راند تا روز و شب معرفت را اعلان می‌کند تا شب.

19:3  سخن نیست و کلامی نی و آوازآنها شنیده نمی شود.

19:4  قانون آنها در تمام جهان بیرون رفت و بیان آنها تا اقصای ربع مسکون.

19:5  خیمه‌ای برای آفتاب در آنها قرار داد؛ و او مثل داماد از حجله خود بیرون می‌آید و مثل پهلوان ازدویدن در میدان شادی می‌کند.

19:6  خروجش ازکرانه آسمان است و مدارش تا به کرانه دیگر؛ وهیچ‌چیز از حرارتش مستور نیست.

19:7  شریعت خداوند کامل است و جان رابرمی گرداند؛ شهادات خداوند امین است و جاهل را حکیم می‌گرداند.

19:8  فرایض خداوند راست است و دل را شاد می‌سازد. امر خداوند پاک است و چشم را روشن می‌کند.

19:9  ترس خداوند طاهراست و ثابت تا ابدالاباد. احکام خداوند حق وتمام عدل است.

19:10  از طلا مرغوب تر و از زرخالص بسیار. از شهد شیرینتر و از قطرات شانه عسل.

19:11  بنده تو نیز از آنها متنبه می‌شود، و درحفظ آنها ثواب عظیمی است.

19:12  کیست که سهوهای خود را بداند؟ مرا ازخطایای مخفی‌ام طاهر ساز.

19:13  بنده ات را نیز ازاعمال متکبرانه باز دار تا بر من مسلط نشود؛ آنگاه بی‌عیب و از گناه عظیم مبرا خواهم بود.

19:14  سخنان زبانم و تفکر دلم منظور نظر تو باشد، ای خداوند که صخره من و نجات‌دهنده من هستی!

Chapter 20

20:1  خداوند تو را در روز تنگی مستجاب فرماید. نام خدای یعقوب تو را سرافرازنماید.

20:2  نصرت برای تو از قدس خود بفرستد وتو را از صهیون تایید نماید.

20:3  جمیع هدایای تو رابه یاد آورد و قربانی های سوختنی تو را قبول فرماید. سلاه.

20:4  موافق دل تو به تو عطا فرماید وهمه مشورتهای تو را به انجام رساند.

20:5  به نجات تو خواهیم سرایید و به نام خدای خود، علم خود را خواهیم افراشت. خداوندتمامی مسالت تو را به انجام خواهد رسانید.

20:6  الان دانسته‌ام که خداوند مسیح خود رامی رهاند. از فلک قدس خود او را اجابت خواهدنمود، به قوت نجات‌بخش دست راست خویش.

20:7  اینان ارابه‌ها را و آنان اسبها را، اما ما نام یهوه خدای خود را ذکر خواهیم نمود.

20:8  ایشان خم شده، افتاده‌اند و اما ما برخاسته، ایستاده‌ایم.

20:9  ‌ای خداوند نجات بده! پادشاه در روزی که بخوانیم، ما را مستجاب فرماید.

Chapter 21

21:1  ای خداوند در قوت تو پادشاه شادی می کند و در نجات تو چه بسیار به وجدخواهد آمد.

21:2  مراد دل او را به وی بخشیدی و مسالت زبانش را از او دریغ نداشتی. سلاه.

21:3  زیرابه برکات نیکو بر مراد او سبقت جستی. تاجی اززر خالص برسر وی نهادی.

21:4  حیات را از توخواست و آن را به وی دادی، و طول ایام را تاابدالاباد.

21:5  جلال او به‌سبب نجات تو عظیم شده. اکرام و حشمت را بر او نهاده‌ای.

21:6  زیرا او رامبارک ساخته‌ای تا ابدالاباد. به حضور خود او رابی نهایت شادمان گردانیده‌ای.

21:7  زیرا که پادشاه برخداوند توکل می‌دارد، و به رحمت حضرت اعلی جنبش نخواهد خورد.

21:8  دست تو همه دشمنانت را خواهد دریافت. دست راست تو آنانی را که از تو نفرت دارندخواهد دریافت.

21:9  در وقت غضب خود، ایشان راچون تنور آتش خواهی ساخت. خداوند ایشان را در خشم خود خواهد بلعید و آتش ایشان راخواهد خورد.

21:10  ثمره ایشان را از زمین هلاک خواهی ساخت و ذریت ایشان را از میان بنی آدم.

21:11  زیرا قصد بدی برای تو کردند و مکایدی رااندیشیدند که آن را نتوانستند بجا آورد.

21:12  زیراکه ایشان را روگردان خواهی ساخت. بر زههای خود تیرها را به روی ایشان نشان خواهی گرفت.

21:13  ‌ای خداوند در قوت خود متعال شو. جبروت تو را ترنم و تسبیح خواهیم خواند.

Chapter 22

22:1  ای خدای من، ای خدای من، چرا مراترک کرده‌ای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟

22:2  ‌ای خدای من در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز و مراخاموشی نیست.

22:3  و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشسته‌ای.

22:4  پدران ما بر توتوکل داشتند. بر تو توکل داشتند و ایشان راخلاصی دادی.

22:5  نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند.

22:6  و اما من کرم هستم و انسان نی. عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شده قوم.

22:7  هرکه مرا بیند به من استهزا می‌کند. لبهای خود را باز می‌کنند وسرهای خود را می‌جنبانند (و می‌گویند):

22:8  «برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت می‌دارد.»

22:9  زیرا که تومرا از شکم بیرون آوردی؛ وقتی که بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختی.

22:10  از رحم برتو انداخته شدم. از شکم مادرم خدای من توهستی.

22:11  از من دور مباش زیرا تنگی نزدیک است. و کسی نیست که مدد کند.

22:12  گاوان نربسیار دور مرا گرفته‌اند. زورمندان باشان مرااحاطه کرده‌اند.

22:13  دهان خود را بر من باز کردند، مثل شیر درنده غران.

22:14  مثل آب ریخته شده‌ام. وهمه استخوانهایم از هم گسیخته. دلم مثل موم گردیده، در میان احشایم گداخته شده است.

22:15  قوت من مثل سفال خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. و مرا به خاک موت نهاده‌ای.

22:16  زیراسگان دور مرا گرفته‌اند. جماعت اشرار مرا احاطه کرده، دستها و پایهای مرا سفته‌اند.

22:17  همه استخوانهای خود را می‌شمارم. ایشان به من چشم دوخته، می‌نگرند.

22:18  رخت مرا در میان خود تقسیم کردند. و بر لباس من قرعه انداختند.

22:19  اما تو‌ای خداوند دور مباش. ای قوت من برای نصرت من شتاب کن.

22:20  جان مرا از شمشیرخلاص کن. و یگانه مرا از دست سگان.

22:21  مرا ازدهان شیر خلاصی ده. ای که از میان شاخهای گاووحشی مرا اجابت کرده‌ای.

22:22  نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد. در میان جماعت تو راتسبیح خواهم خواند.

22:23  ‌ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید. تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید. و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید.

22:24  زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود رااز او نپوشانیده است. و چون نزد وی فریاد برآورداو را اجابت فرمود.

22:25  تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضورترسندگانت ادا خواهم نمود.

22:26  حلیمان غذاخورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او راتسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالاباد.

22:27  جمیع کرانه های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهندنمود. و همه قبایل امت‌ها به حضور تو سجده خواهند کرد.

22:28  زیرا سلطنت از آن خداونداست. و او بر امت‌ها مسلط است.

22:29  همه متمولان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد. وبه حضور وی هر‌که به خاک فرو می‌رود رکوع خواهد نمود. و کسی جان خود را زنده نخواهدساخت.

22:30  ذریتی او را عبادت خواهند کرد ودرباره خداوند طبقه بعد را اخبار خواهند نمود.

22:31  ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبرخواهند داد، قومی را که متولد خواهند شد که اواین کار کرده است.

Chapter 23

23:1  خداوند شبان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.

23:2  در مرتعهای سبزمرا می‌خواباند. نزد آبهای راحت مرا رهبری می‌کند.

23:3  جان مرا برمی گرداند. و به‌خاطر نام خود به راههای عدالت هدایتم می‌نماید.

23:4  چون در وادی سایه موت نیز راه روم از بدی نخواهم ترسید زیرا تو با من هستی. عصا و چوب دستی تومرا تسلی خواهد داد.

23:5  سفره‌ای برای من به حضور دشمنانم می‌گسترانی. سر مرا به روغن تدهین کرده‌ای و کاسه‌ام لبریز شده است.

23:6  هرآینه نیکویی و رحمت تمام ایام عمرم در‌پی من خواهد بود. و در خانه خداوند ساکن خواهم بود تا ابدالاباد.

Chapter 24

24:1  زمین و پری آن از آن خداوند است. ربع مسکون و ساکنان آن.

24:2  زیرا که اواساس آن را بر دریاها نهاد. و آن را بر نهرها ثابت گردانید.

24:3  کیست که به کوه خداوند برآید؟ وکیست که به مکان قدس او ساکن شود؟

24:4  او که پاک دست و صاف دل باشد، که جان خود را به بطالت ندهد و قسم دروغ نخورد.

24:5  او برکت را ازخداوند خواهد یافت. و عدالت را از خدای نجات خود.

24:6  این است طبقه طالبان او. طالبان روی تو‌ای (خدای ) یعقوب. سلاه.

24:7  ‌ای دروازه‌ها سرهای خود را برافرازید! ای درهای ابدی برافراشته شوید تا پادشاه جلال داخل شود!

24:8  این پادشاه جلال کیست؟ خداوندقدیر و جبار؟ خداوند که در جنگ جبار است.

24:9  ‌ای دروازه‌ها، سرهای خود را برافرازید! ای درهای ابدی برافرازید تا پادشاه جلال داخل شود!

24:10  این پادشاه جلال کیست؟ یهوه صبایوت پادشاه جلال اوست. سلاه.

Chapter 25

25:1  ای خداوند بسوی تو جان خود رابرمی افرازم. ای خدای من بر تو توکل می‌دارم.

25:2  پس مگذار که خجل بشوم و دشمنانم بر من فخر نمایند.

25:3  بلی هر‌که انتظار تو می‌کشدخجل نخواهد شد. آنانی که بی‌سبب خیانت می‌کنند خجل خواهند گردید.

25:4  ‌ای خداوندطریق های خود را به من بیاموز و راههای خویش را به من تعلیم ده.

25:5  مرا به راستی خود سالک گردان و مرا تعلیم ده زیرا تو خدای نجات من هستی. تمامی روز منتظر تو بوده‌ام.

25:6  ‌ای خداونداحسانات و رحمت های خود را بیاد آور چونکه آنها از ازل بوده است.

25:7  خطایای جوانی وعصیانم را بیاد میاور. ای خداوند به رحمت خودو به‌خاطر نیکویی خویش مرا یاد کن.

25:8  خداوندنیکو و عادل است. پس به گناه کاران طریق راخواهد آموخت.

25:9  مسکینان را به انصاف رهبری خواهد کرد و به مسکینان طریق خود را تعلیم خواهد داد.

25:10  همه راههای خداوند رحمت وحق است برای آنانی که عهد و شهادات او را نگاه می‌دارند.

25:11  ‌ای خداوند به‌خاطر اسم خود، گناه مرابیامرز زیرا که بزرگ است.

25:12  کیست آن آدمی که از خداوند می‌ترسد؟ او را بطریقی که اختیار کرده است خواهد آموخت.

25:13  جان او در نیکویی شب را بسر خواهد برد. و ذریت او وارث زمین خواهند شد.

25:14  سر خداوند با ترسندگان او است و عهد او تا ایشان را تعلیم دهد.

25:15  چشمان من دائم بسوی خداوند است زیرا که او پایهای مرااز دام بیرون می‌آورد.

25:16  بر من ملتفت شده، رحمت بفرما زیرا که منفرد و مسکین هستم.

25:17  تنگیهای دل من زیاد شده است. مرا ازمشقت های من بیرون آور.

25:18  بر مسکنت و رنج من نظر افکن و جمیع خطایایم را بیامرز.

25:19  بردشمنانم نظر کن زیرا که بسیارند و به کینه تلخ به من کینه می‌ورزند.

25:20  جانم را حفظ کن و مرارهایی ده تا خجل نشوم زیرا بر تو توکل دارم.

25:21  کمال و راستی حافظ من باشند زیرا که منتظرتو هستم.

25:22  ‌ای خدا اسرائیل را خلاصی ده، ازجمیع مشقتهای وی.

Chapter 26

26:1  ای خداوند مرا داد بده زیرا که من درکمال خود رفتار نموده‌ام و بر خداوندتوکل داشته‌ام، پس نخواهم لغزید.

26:2  ‌ای خداوندمرا امتحان کن و مرا بیازما. باطن و قلب مرا مصفی گردان.

26:3  زیرا که رحمت تو در مد نظر من است ودر راستی تو رفتار نموده‌ام

26:4  با مردان باطل ننشسته‌ام و با منافقین داخل نخواهم شد.

26:5  ازجماعت بدکاران نفرت می‌دارم و با طالحین نخواهم نشست.

26:6  دستهای خود را در صفامی شویم. مذبح تو را‌ای خداوند طواف خواهم نمود.

26:7  تا آواز حمد تو را بشنوانم و عجایب تو رااخبار نمایم.

26:8  ‌ای خداوند محل خانه تو را دوست می‌دارم و مقام سکونت جلال تو را.

26:9  جانم را با گناهکاران جمع مکن و نه حیات مرا با مردمان خون ریز.

26:10  که در دستهای ایشان آزار است و دست راست ایشان پر از رشوه است.

26:11  و اما من درکمال خود سالک می‌باشم. مرا خلاصی ده و برمن رحم فرما.

26:12  پایم در جای هموار ایستاده است. خداوند را در جماعت‌ها متبارک خواهم خواند.

Chapter 27

27:1  خداوند نور من و نجات من است از که بترسم؟ خداوند ملجای جان من است از که هراسان شوم؟

27:2  چون شریران بر من نزدیک آمدند تا گوشت مرا بخورند، یعنی خصمان ودشمنانم، ایشان لغزیدند و افتادند.

27:3  اگر لشکری بر فرود آید دلم نخواهد ترسید. اگر جنگ بر من برپا شود، در این نیز اطمینان خواهم داشت.

27:4  یک چیز از خداوند خواستم و آن را خواهم طلبید: که تمام ایام عمرم در خانه خداوند ساکن باشم تاجمال خداوند را مشاهده کنم و در هیکل او تفکرنمایم.

27:5  زیرا که در روز بلا مرا در سایبان خودنهفته، در پرده خیمه خود مرا مخفی خواهدداشت و مرا بر صخره بلند خواهد ساخت.

27:6  والان سرم بر دشمنانم گرداگردم برافراشته خواهدشد. قربانی های شادکامی را در خیمه او خواهم گذرانید و برای خداوند سرود و تسبیح خواهم خواند.

27:7  ‌ای خداوند چون به آواز خود می‌خوانم مرابشنو و رحمت فرموده، مرا مستجاب فرما.

27:8  دل من به تو می‌گوید (که گفته‌ای ): «روی مرا بطلبید.» بلی روی تو را‌ای خداوند خواهم طلبید.

27:9  روی خود را از من مپوشان و بنده خود را در خشم برمگردان. تو مددکار من بوده‌ای. ای خدای نجاتم، مرا رد مکن و ترک منما.

27:10  چون پدر ومادرم مرا ترک کنند، آنگاه خداوند مرا برمی دارد.

27:11  ‌ای خداوند طریق خود را به من بیاموز و به‌سبب دشمنانم مرا به راه راست هدایت فرما.

27:12  مرا به خواهش خصمانم مسپار، زیرا که شهودکذبه و دمندگان ظلم بر من برخاسته‌اند.

27:13  اگرباور نمی کردم که احسان خداوند را در زمین زندگان ببینم.

27:14  برای خداوند منتظر باش و قوی شو و دلت را تقویت خواهد داد. بلی منتظرخداوند باش.

Chapter 28

28:1  ای خداوند، نزد تو فریاد برمی آورم. ای صخره من، از من خاموش مباش. مبادا اگر از من خاموش شوی، مثل آنانی باشم که به حفره فرو می‌روند.

28:2  آواز تضرع مرا بشنو چون نزد تو استغاثه می‌کنم و دست خود را به محراب قدس تو برمی افرازم.

28:3  مرا با شریران و بدکاران مکش که با همسایگان خود سخن صلح‌آمیزمی گویند و آزار در دل ایشان است.

28:4  آنها را به حسب کردار ایشان و موافق اعمال زشت ایشان بده آنها را مطابق عمل دست ایشان بده و رفتارایشان را به خود ایشان رد نما.

28:5  چونکه در اعمال خداوند و صنعت دست وی تفکر نمی کنند. ایشان را منهدم خواهی ساخت و بنا نخواهی نمود.

28:6  خداوند متبارک باد زیرا که آواز تضرع مراشنیده است.

28:7  خداوند قوت من و سپر من است. دلم بر او توکل داشت و مدد یافته‌ام. پس دل من به وجد آمده است و به‌سرود خود او را حمدخواهم گفت.

28:8  خداوند قوت ایشان است و برای مسیح خود قلعه نجات.

28:9  قوم خود را نجات ده ومیراث خود را مبارک فرما. ایشان را رعایت کن وبرافراز تا ابدالاباد.

Chapter 29

29:1  ای فرزندان خدا، خداوند را توصیف کنید. جلال و قوت را برای خداوندتوصیف نمایید.

29:2  خداوند را به جلال اسم اوتمجید نمایید. خداوند را در زینت قدوسیت سجده کنید.

29:3  آواز خداوند فوق آبها است. خدای جلال رعد می‌دهد. خداوند بالای آبهای بسیار است.

29:4  آواز خداوند با قوت است. آوازخداوند با جلال است.

29:5  آواز خداوند سروهای آزاد را می‌شکند. خداوند سروهای آزاد لبنان رامی شکند.

29:6  آنها را مثل گوساله می‌جهاند. لبنان وسریون را مثل بچه گاو وحشی.

29:7  آواز خداوندزبانه های آتش را می‌شکافد.

29:8  آواز خداوندصحرا را متزلزل می‌سازد. خداوند صحرای قادش را متزلزل می‌سازد.

29:9  آواز خداوند غزالهارا به درد زه می‌اندازد، و جنگل را بی‌برگ می‌گرداند. و در هیکل او جمیع جلال را ذکرمی کنند.

29:10  خداوند بر طوفان جلوس نموده. خداوند نشسته است پادشاه تا ابدالاباد.

29:11  خداوند قوم خود را قوت خواهد بخشید. خداوند قوم خود را به سلامتی مبارک خواهدنمود.

Chapter 30

30:1  ای خداوند تو را تسبیح می‌خوانم زیراکه مرا بالا کشیدی و دشمنانم را بر من مفتخر نساختی.

30:2  ‌ای یهوه خدای من! نزد تواستغاثه نمودم و مرا شفا دادی.

30:3  ‌ای خداوندجانم را از حفره برآوردی. مرا زنده ساختی تا به هاویه فرونروم.

30:4  ‌ای مقدسان خداوند او رابسرایید و به ذکر قدوسیت او حمد گویید!

30:5  زیراکه غضب او لحظه‌ای است و در رضامندی اوزندگانی. شامگاه گریه نزیل می‌شود. صبحگاهان شادی رخ می‌نماید.

30:6  و اما من در کامیابی خودگفتم: «جنبش نخواهم خورد تا ابدالاباد.»

30:7  ‌ای خداوند به رضامندی خود کوه مرا در قوت ثابت گردانیدی و چون روی خود را پوشاندی پریشان شدم.

30:8  ‌ای خداوند نزد تو فریاد برمی آورم و نزدخداوند تضرع می‌نمایم.

30:9  در خون من چه فایده است چون به حفره فرو روم. آیا خاک تو را حمدمی گوید و راستی تو را اخبار می‌نماید؟

30:10  ‌ای خداوند بشنو و به من کرم فرما. ای خداوندمددکار من باش.

30:11  ماتم مرا برای من به رقص مبدل ساخته‌ای. پلاس را از من بیرون کرده و کمرمرا به شادی بسته‌ای.

30:12  تا جلالم ترا سرودخواند و خاموش نشود. ای یهوه خدای من، تو راحمد خواهم گفت تا ابدالاباد.

Chapter 31

31:1  ای خداوند بر تو توکل دارم پس خجل نشوم تا به ابد. در عدالت خویش مرانجات بده.

31:2  گوش خود را به من فراگیر و مرا به زودی برهان. برایم صخره‌ای قوی و خانه‌ای حصین باش تا مرا خلاصی دهی.

31:3  زیرا صخره وقلعه من تو هستی. به‌خاطر نام خود مرا هدایت ورهبری فرما.

31:4  مرا از دامی که برایم پنهان کرده اندبیرون آور.

31:5  زیرا قلعه من تو هستی. روح خود رابه‌دست تو می‌سپارم. ای یهوه خدای حق تو مرافدیه دادی.

31:6  از آنانی که اباطیل دروغ را پیروی می‌کنند نفرت می‌کنم. و اما من بر خداوند توکل می‌دارم.

31:7  به رحمت تو وجد و شادی می‌کنم زیرا مشقت مرا دیده و جانم را در تنگیهاشناخته‌ای.

31:8  مرا به‌دست دشمن اسیرنساخته‌ای. پایهای مرا بجای وسیع قائم گردانیده‌ای.

31:9  ‌ای خداوند بر من رحمت فرما زیرا در تنگی هستم. چشم من از غصه کاهیده شد، بلکه جانم وجسدم نیز.

31:10  زیرا که حیاتم از غم و سالهایم ازناله فانی گردیده است. قوتم از گناهم ضعیف واستخوانهایم پوسیده شد.

31:11  نزد همه دشمنانم عار گردیده‌ام. خصوص نزد همسایگان خویش وباعث خوف آشنایان شده‌ام. هرکه مرا بیرون بینداز من می‌گریزد.

31:12  مثل مرده از خاطر فراموش شده‌ام و مانند ظرف تلف شده گردیده‌ام.

31:13  زیراکه بهتان را از بسیاری شنیدم و خوف گرداگرد من می‌باشد، زیرا بر من با هم مشورت می‌کنند و درقصد جانم تفکر می‌نمایند.

31:14  و اما من بر تو ای خداوند توکل می‌دارم و گفته‌ام خدای من توهستی.

31:15  وقتهای من در دست تو می‌باشد. مرا ازدست دشمنانم و جفاکنندگانم خلاصی ده.

31:16  روی خود را بربنده ات تابان ساز و مرا به رحمت خود نجات‌بخش.

31:17  ‌ای خداوند خجل نشوم چونکه تو را خوانده‌ام. شریران خجل شوندو در حفره خاموش باشند.

31:18  لبهای دروغ گوگنگ شود که به درشتی و تکبر و استهانت برعادلان سخن می‌گوید.

31:19  زهی عظمت احسان توکه برای ترسندگانت ذخیره کرده‌ای و برای متوکلانت پیش بنی آدم ظاهر ساخته‌ای.

31:20  ایشان را در پرده روی خود از مکاید مردم خواهی پوشانید. ایشان را در خیمه‌ای از عداوت زبانها مخفی خواهی داشت.

31:21  متبارک بادخداوند که رحمت عجیب خود را در شهرحصین به من ظاهر کرده است.

31:22  و اما من درحیرت خود گفتم که از نظر تو منقطع شده‌ام. لیکن چون نزد تو فریاد کردم آواز تضرع مرا شنیدی.

31:23  ‌ای جمیع مقدسان خداوند او را دوست دارید. خداوند امنا را محفوظ می‌دارد و متکبران رامجازات کثیر می‌دهد.

31:24  قوی باشید و دل شما راتقویت خواهد داد. ای همگانی که برای خداوندانتظار می‌کشید!

Chapter 32

32:1  خوشابحال کسی‌که عصیان او آمرزیده شد و گناه وی مستور گردید.

32:2  خوشابحال کسی‌که خداوند به وی جرمی درحساب نیاورد. و در روح او حیله‌ای نمی باشد.

32:3  هنگامی که خاموش می‌بودم، استخوانهایم پوسیده می‌شد از نعره‌ای که تمامی روزمی زدم.

32:4  چونکه دست تو روز و شب بر من سنگین می‌بود. رطوبتم به خشکی تابستان مبدل گردید، سلاه.

32:5  به گناه خود نزد تواعتراف کردم و جرم خود را مخفی نداشتم. گفتم: عصیان خود را نزد خداوند اقرارمی کنم. پس تو آلایش گناهم را عفو کردی، سلاه.

32:6  از این‌رو هر مقدسی در وقت اجابت نزد تودعا خواهد کرد. وقتی که آبهای بسیار به سیلان آید، هرگز بدو نخواهد رسید.

32:7  توملجای من هستی مرا از تنگی حفظ خواهی کرد. مرا به‌سرودهای نجات احاطه خواهی نمود، سلاه.

32:8  تو را حکمت خواهم آموخت و براهی که باید رفت ارشاد خواهم نمود و تو را به چشم خودکه بر تو است نصیحت خواهم فرمود.

32:9  مثل اسب و قاطر بی‌فهم مباشید که آنها را برای بستن به دهنه و لگام زینت می‌دهند، والا نزدیک تونخواهند آمد.

32:10  غمهای شریر بسیار می‌باشد. اما هر‌که برخداوند توکل دارد رحمت او را احاطه خواهد کرد.

32:11  ‌ای صالحان در خداوند شادی و وجد کنید و‌ای همه راست دلان ترنم نمایید.

Chapter 33

33:1  ای صالحان در خداوند شادی نمایید، زیرا که تسبیح خواندن راستان رامی شاید.

33:2  خداوند را بربط حمد بگویید. با عودده تار او را سرود بخوانید.

33:3  سرودی تازه برای اوبسرایید. نیکو بنوازید با آهنگ بلند.

33:4  زیرا کلام خداوند مستقیم است و جمیع کارهای او با امانت است.

33:5  عدالت و انصاف را دوست می‌دارد. جهان از رحمت خداوند پر است.

33:6  به کلام خداوند آسمانها ساخته شد و کل جنود آنها به نفخه دهان او.

33:7  آبهای دریا را مثل توده جمع می‌کند و لجه‌ها را در خزانه‌ها ذخیره می‌نماید.

33:8  تمامی اهل زمین از خداوند بترسند. جمیع سکنه ربع مسکون از او بترسند.

33:9  زیرا که او گفت و شد. او امر فرمود و قایم گردید.

33:10  خداوندمشورت امت‌ها را باطل می‌کند. تدبیرهای قبائل را نیست می‌گرداند.

33:11  مشورت خداوند قائم است تا ابدالاباد. تدابیر قلب او تا دهرالدهور.

33:12  خوشابحال امتی که یهوه خدای ایشان است وقومی که ایشان را برای میراث خود برگزیده است.

33:13  از آسمان خداوند نظر افکند و جمیع بنی آدم را نگریست.

33:14  از مکان سکونت خویش نظر می‌افکند، برجمیع ساکنان جهان.

33:15  او که دلهای ایشان را جمیع سرشته است و اعمال ایشان را درک نموده است.

33:16  پادشاه به زیادتی لشکر خلاص نخواهد شد و جبار به بسیاری قوت رهایی نخواهد یافت.

33:17  اسب به جهت استخلاص باطل است و به شدت قوت خودکسی را رهایی نخواهد داد.

33:18  اینک چشم خداوند بر آنانی است که از او می‌ترسند، برآنانی که انتظار رحمت او را می‌کشند.

33:19  تاجان ایشان را از موت رهایی بخشد و ایشان رادر قحط زنده نگاه دارد.

33:20  جان ما منتظرخداوند می‌باشد. او اعانت و سپر ما است.

33:21  زیرا که دل ما در او شادی می‌کند و در نام قدوس او توکل می‌داریم.

33:22  ‌ای خداوندرحمت تو بر ما باد. چنانکه امیدوار توبوده‌ایم.

Chapter 34

34:1  خداوند را در هر وقت متبارک خواهم گفت. تسبیح او دائم بر زبان من خواهدبود.

34:2  جان من در خداوند فخر خواهد کرد. مسکینان شنیده، شادی خواهند نمود.

34:3  خداوندرا با من تکبیر نمایید. نام او را با یکدیگربرافرازیم.

34:4  چون خداوند را طلبیدم مرامستجاب فرمود و مرا از جمیع ترسهایم خلاصی بخشید.

34:5  بسوی او نظر کردند و منور گردیدند ورویهای ایشان خجل نشد.

34:6  این مسکین فریادکرد و خداوند او را شنید و او را از تمامی تنگیهایش رهایی بخشید.

34:7  فرشته خداوندگرداگرد ترسندگان او است. اردو زده، ایشان رامی رهاند.

34:8  بچشید و ببینید که خداوند نیکواست. خوشابحال شخصی که بدو توکل می‌دارد.

34:9  ‌ای مقدسان خداوند از او بترسید زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست.

34:10  شیربچگان بی‌نوا شده، گرسنگی می‌کشند و اما طالبان خداوند را به هیچ‌چیز نیکو کمی نخواهد شد.

34:11  ‌ای اطفال بیایید مرا بشنوید و ترس خداوند رابه شما خواهم آموخت.

34:12  کیست آن شخصی که آرزومند حیات‌است و طول ایام را دوست می‌دارد تا نیکویی را ببیند.

34:13  زبانت را از بدی نگاه دار و لبهایت را از سخنان حیله آمیز.

34:14  ازبدی اجتناب نما و نیکویی بکن. صلح را طلب نماو در‌پی آن بکوش.

34:15  چشمان خداوند بسوی صالحان است و گوشهای وی بسوی فریاد ایشان.

34:16  روی خداوند بسوی بدکاران است تا ذکرایشان را از زمین منقطع سازد.

34:17  چون (صالحان )فریاد برآوردند خداوند ایشان را شنید و ایشان رااز همه تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

34:18  خداوند نزدیک شکسته دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد.

34:19  زحمات مردصالح بسیار است. اما خداوند او را از همه آنهاخواهد رهانید.

34:20  همه استخوانهای ایشان رانگاه می‌دارد، که یکی از آنها شکسته نخواهد شد.

34:21  شریر را شرارت هلاک خواهد کرد و ازدشمنان مرد صالح موآخذه خواهد شد.

34:22  خداوند جان بندگان خود را فدیه خواهد داد واز آنانی که بر وی توکل دارند موآخذه نخواهدشد.

Chapter 35

35:1  ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.

35:2  سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

35:3  و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.

35:4  خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

35:5  مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

35:6  راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

35:7  زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.

35:8  هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

35:9  و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

35:10  همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

35:11  شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.

35:12  به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.

35:13  و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.

35:14  مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.

35:15  ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

35:16  مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.

35:17  ‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

35:18  و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

35:19  تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.

35:20  زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

35:21  و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.

35:22  ‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

35:23  خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

35:24  ‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

35:25  تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.

35:26  و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

35:27  آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

35:28  و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.

Chapter 36

36:1  معصیت شریر در اندرون دل من می گوید که ترس خدا در مد نظر اونیست.

36:2  زیرا خویشتن را در نظر خود تملق می‌گوید تا گناهش ظاهر نشود و مکروه نگردد.

36:3  سخنان زبانش شرارت و حیله است. ازدانشمندی و نیکوکاری دست برداشته است.

36:4  شرارت را بر بستر خود تفکر می‌کند. خود را به راه ناپسند قائم کرده، از بدی نفرت ندارد.

36:5  ‌ای خداوند رحمت تو در آسمانها است وامانت تو تا افلاک.

36:6  عدالت تو مثل کوههای خداست و احکام تو لجه عظیم. ای خداوندانسان و بهایم را نجات می‌دهی.

36:7  ‌ای خدارحمت تو چه ارجمند است. بنی آدم زیر سایه بالهای تو پناه می‌برند.

36:8  از چربی خانه تو شاداب می‌شوند. از نهر خوشیهای خود ایشان را می نوشانی.

36:9  زیرا که نزد تو چشمه حیات‌است ودر نور تو نور را خواهیم دید.

36:10  رحمت خود رابرای عارفان خود مستدام فرما و عدالت خود رابرای راست دلان.

36:11  پای تکبر بر من نیاید و دست شریران مرا گریزان نسازد.

36:12  در آنجا بدکرداران افتاده‌اند. ایشان انداخته شده‌اند و نمی توانندبرخاست.

Chapter 37

37:1  به‌سبب شریران خویشتن را مشوش مساز و بر فتنه انگیزان حسد مبر.

37:2  زیراکه مثل علف به زودی بریده می‌شوند و مثل علف سبز پژمرده خواهند شد.

37:3  بر خداوند توکل نما و نیکویی بکن. در زمین ساکن باش و از امانت پرورده شو.

37:4  و در خداوندتمتع ببر، پس مسالت دل تو را به تو خواهد داد.

37:5  طریق خود را به خداوند بسپار و بر وی توکل کن که آن را انجام خواهد داد.

37:6  و عدالت تو رامثل نور بیرون خواهد آورد و انصاف تو را مانندظهر.

37:7  نزد خداوند ساکت شو و منتظر او باش واز شخص فرخنده طریق و مرد حیله گر خود رامشوش مساز.

37:8  از غضب برکنار شو و خشم راترک کن. خود را مشوش مساز که البته باعث گناه خواهد شد.

37:9  زیرا که شریران منقطع خواهندشد. و اما منتظران خداوند وارث زمین خواهندبود.

37:10  هان بعد از اندک زمانی شریر نخواهد بود. در مکانش تامل خواهی کرد و نخواهد بود.

37:11  واما حلیمان وارث زمین خواهند شد و از فراوانی سلامتی متلذذ خواهند گردید.

37:12  شریر بر مرد عادل شورا می‌کند و دندانهای خود را بر او می‌افشرد.

37:13  خداوند بر او خواهدخندید، زیرا می‌بیند که روز او می‌آید.

37:14  شریران شمشیر را برهنه کرده و کمان راکشیده‌اند تا مسکین و فقیر را بیندازند وراست روان را مقتول سازند.

37:15  شمشیر ایشان به دل خود ایشان فرو خواهد رفت و کمانهای ایشان شکسته خواهد شد.

37:16  نعمت اندک یک مردصالح بهتر است، از اندوخته های شریران کثیر.

37:17  زیرا که بازوهای شریران، شکسته خواهد شد. و اما صالحان را خداوند تایید می‌کند.

37:18  خداوندروزهای کاملان را می‌داند و میراث ایشان خواهدبود تا ابدالاباد.

37:19  در زمان بلا خجل نخواهندشد، و در ایام قحط سیر خواهند بود.

37:20  زیراشریران هلاک می‌شوند و دشمنان خداوند مثل خرمی مرتعها فانی خواهند شد. بلی مثل دخان فانی خواهند گردید.

37:21  شریر قرض می‌گیرد ووفا نمی کند و اما صالح رحیم و بخشنده است.

37:22  زیرا آنانی که از وی برکت یابند وارث زمین گردند. و اما آنانی که ملعون وی‌اند، منقطع خواهند شد.

37:23  خداوند قدمهای انسان رامستحکم می‌سازد، و در طریق هایش سرورمی دارد.

37:24  اگر‌چه بیفتد افکنده نخواهد شد زیراخداوند دستش را می‌گیرد.

37:25  من جوان بودم والان پیر هستم و مرد صالح را هرگز متروک ندیده‌ام و نه نسلش را که گدای نان بشوند.

37:26  تمامی روز رئوف است و قرض دهنده. وذریت او مبارک خواهند بود.

37:27  از بدی برکنار شو و نیکویی بکن. پس ساکن خواهی بود تا ابدالاباد.

37:28  زیرا خداوند انصاف را دوست می‌دارد و مقدسان خود را ترک نخواهدفرمود. ایشان محفوظ خواهند بود تا ابدالاباد. واما نسل شریر منقطع خواهد شد.

37:29  صالحان وارث زمین خواهند بود و در آن تا به ابد سکونت خواهند نمود.

37:30  دهان صالح حکمت را بیان می‌کند و زبان او انصاف را ذکر می‌نماید.

37:31  شریعت خدای وی در دل اوست. پس قدمهایش نخواهد لغزید.

37:32  شریر برای صالح کمین می‌کند و قصد قتل وی می‌دارد.

37:33  خداونداو را در دستش ترک نخواهد کرد و چون به داوری آید بر وی فتوا نخواهد داد.

37:34  منتظرخداوند باش و طریق او را نگاه دار تا تو را به وراثت زمین برافرازد. چون شریران منقطع شوندآن را خواهی دید.

37:35  شریر را دیدم که ظلم پیشه بود و مثل درخت بومی سبز خود را بهر سومی کشید.

37:36  اما گذشت و اینک نیست گردید و اورا جستجو کردم و یافت نشد.

37:37  مرد کامل راملاحظه کن و مرد راست را ببین زیرا که عاقبت آن مرد سلامتی است.

37:38  اما خطاکاران جمیع هلاک خواهند گردید و عاقبت شریران منقطع خواهد شد

37:39  و نجات صالحان از خداوند است و در وقت تنگی او قلعه ایشان خواهد بود.

37:40  وخداوند ایشان را اعانت کرده، نجات خواهد داد. ایشان را از شریران خلاص کرده، خواهد رهانید. زیرا بر او توکل دارند.

Chapter 38

38:1  ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

38:2  زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

38:3  در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

38:4  زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

38:5  جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

38:6  به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

38:7  زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

38:8  من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

38:9  ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

38:10  دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

38:11  دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

38:12  آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

38:13  و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

38:14  و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

38:15  زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

38:16  چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

38:17  زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

38:18  زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

38:19  اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

38:20  وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

38:21  ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

38:22  و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.

Chapter 39

39:1  گفتم راههای خود را حفظ خواهم کردتا به زبانم خطا نورزم. دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت، مادامی که شریر پیش من است.

39:2  من گنگ بودم و خاموش و از نیکویی نیز سکوت کردم و درد من به حرکت آمد.

39:3  دلم در اندرونم گرم شد. چون تفکر می‌کردم آتش افروخته گردید. پس به زبان خود سخن گفتم.

39:4  ‌ای خداوند اجل مرا بر من معلوم ساز و مقدارایامم را که چیست تا بفهمم چه قدر فانی هستم.

39:5  اینک روزهایم را مثل یک وجب ساخته‌ای وزندگانی‌ام در نظر تو هیچ است. یقین هر آدمی محض بطالت قرار داده شد، سلاه.

39:6  اینک انسان در خیال رفتار می‌کند و محض بطالت مضطرب می‌گردد. ذخیره می‌کند و نمی داند کیست که ازآن تمتع خواهد برد.

39:7  و الان‌ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

39:8  مرا از همه گناهانم برهان و مرا نزد جاهلان عار مگردان.

39:9  من گنگ بودم وزبان خود را باز نکردم زیرا که تو این را کرده‌ای.

39:10  بلای خود را از من بردار زیرا که از ضرب دست تو من تلف می‌شوم.

39:11  چون انسان را به‌سبب گناهش به عتابها تادیب می‌کنی، نفایس اورا مثل بید می‌گذاری. یقین هر انسان محض بطالت است، سلاه.

39:12  ‌ای خداوند دعای مرابشنو و به فریادم گوش بده و از اشکهایم ساکت مباش، زیرا که من غریب هستم در نزد تو و نزیل هستم مثل جمیع پدران خود.

39:13  روی (خشم )خود را از من بگردان تا فرحناک شوم قبل از آنکه رحلت کنم و نایاب گردم.

Chapter 40

40:1  انتظار بسیار برای خداوند کشیده‌ام، وبه من مایل شده، فریاد مرا شنید.

40:2  و مرااز چاه هلاکت برآورد و از گل لجن و پایهایم را برصخره گذاشته، قدمهایم را مستحکم گردانید.

40:3  وسرودی تازه در دهانم گذارد یعنی حمد خدای ما را. بسیاری چون این را بینند ترسان شده، برخداوند توکل خواهند کرد.

40:4  خوشابحال کسی‌که بر خداوند توکل دارد و به متکبران ظالم ومرتدان دروغ مایل نشود.

40:5  ‌ای یهوه خدای ما چه بسیار است کارهای عجیب که تو کرده‌ای وتدبیرهایی که برای ما نموده‌ای. در نزد تو آنها راتقویم نتوان کرد، اگر آنها را تقریر و بیان بکنم، ازحد شمار زیاده است.

40:6  در قربانی و هدیه رغبت نداشتی. اما گوشهای مرا باز کردی. قربانی سوختنی و قربانی گناه را نخواستی.

40:7  آنگاه گفتم: «اینک می‌آیم! در طومار کتاب درباره من نوشته شده است.

40:8  در بجا آوردن اراده تو‌ای خدای من رغبت می‌دارم و شریعت تو در اندرون دل من است.»

40:9  در جماعت بزرگ به عدالت بشارت داده‌ام. اینک لبهای خود را باز نخواهم داشت وتو‌ای خداوند می‌دانی.

40:10  عدالت تو را در دل خود مخفی نداشته‌ام. امانت و نجات تو را بیان کرده‌ام. رحمت و راستی تو را از جماعت بزرگ پنهان نکرده‌ام.

40:11  پس تو‌ای خداوند لطف خودرا از من باز مدار. رحمت و راستی تو دائم مرامحافظت کند.

40:12  زیرا که بلایای بیشمار مرااحاطه می‌کند. گناهانم دور مرا گرفته است به حدی که نمی توانم دید. از مویهای سر من زیاده است و دل من مرا ترک کرده است.

40:13  ‌ای خداوند مرحمت فرموده، مرا نجات بده. ای خداوند به اعانت من تعجیل فرما.

40:14  آنانی که قصد هلاکت جان من دارند، جمیع خجل و شرمنده شوند. و آنانی که در بدی من رغبت دارند، به عقب برگردانیده و رسوا گردند.

40:15  آنانی که بر من هه هه می‌گویند، به‌سبب خجالت خویش حیران شوند.

40:16  و اما جمیع طالبان تو در تو وجد و شادی نمایند و آنانی که نجات تو را دوست دارند، دائم گویند که خداوند بزرگ است.

40:17  و اما من مسکین و فقیرهستم و خداوند درباره من تفکر می‌کند. تو معاون و نجات‌دهنده من هستی. ای خدای من، تاخیرمفرما.

Chapter 41

41:1  خوشابحال کسی‌که برای فقیر تفکرمی کند. خداوند او را در روز بلاخلاصی خواهد داد.

41:2  خداوند او را محافظت خواهد کرد و زنده خواهد داشت. او در زمین مبارک خواهد بود و او را به آرزوی دشمنانش تسلیم نخواهی کرد.

41:3  خداوند او را بر بستربیماری تایید خواهد نمود. تمامی خوابگاه او رادر بیماریش خواهی گسترانید.

41:4  من گفتم: «ای خداوند بر من رحم نما. جان مرا شفا بده زیرا به توگناه ورزیده‌ام.»

41:5  دشمنانم درباره من به بدی سخن می‌گویند که کی بمیرد و نام او گم شود.

41:6  واگر برای دیدن من بیاید، سخن باطل می‌گوید ودلش در خود شرارت را جمع می‌کند. چون بیرون رود آن را شایع می‌کند.

41:7  و جمیع خصمانم با یکدیگر بر من نمامی می‌کنند و درباره من بدی می‌اندیشند،

41:8  که «حادثه‌ای مهلک بر او ریخته شده است. و حال که خوابیده است دیگر نخواهدبرخاست.»

41:9  و آن دوست خالص من که بر اواعتماد می‌داشتم که نان مرا نیز می‌خورد، پاشنه خود را بر من بلند کرد.

41:10  و اما تو‌ای خداوند بر من رحم فرموده، مرابرپا بدار تا مجازات بدیشان رسانم.

41:11  از این می‌دانم که در من رغبت داری زیرا که دشمنم برمن فخر نمی نماید.

41:12  و مرا به‌سبب کمالم مستحکم نموده‌ای و مرا به حضور خویش دائم قائم خواهی نمود.

41:13  یهوه خدای اسرائیل متبارک باد. از ازل تا به ابد. آمین و آمین.

Chapter 42

42:1  چنانکه آهو برای نهرهای آب شدت اشتیاق دارد، همچنان‌ای خدا جان من اشتیاق شدید برای تو دارد.

42:2  جان من تشنه خداست تشنه خدای حی، که کی بیایم و به حضور خدا حاضر شوم.

42:3  اشکهایم روز و شب نان من می‌بود، چون تمامی روز مرا می‌گفتند: «خدای تو کجاست؟»

42:4  چون این را بیاد می‌آورم جان خود را بر خود می‌ریزم. چگونه با جماعت می‌رفتم و ایشان را به خانه خدا پیشروی می‌کردم، به آواز ترنم و تسبیح در گروه عیدکنندگان.

42:5  ‌ای جانم چرا منحنی شده‌ای و چرا درمن پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امید دار زیرا که او رابرای نجات روی او باز حمد خواهم گفت.

42:6  ‌ای خدای من، جانم در من منحنی شد. بنابراین تو را از زمین اردن یاد خواهم کرد، ازکوههای حرمون و از جبل مصغر.

42:7  لجه به لجه ندا می‌دهد از آواز آبشارهای تو جمیع خیزابها وموجهای تو بر من گذشته است.

42:8  در روز خداوندرحمت خود را خواهد فرمود. و در شب سرود اوبا من خواهد بود و دعا نزد خدای حیات من.

42:9  به خدا گفته‌ام: «ای صخره من چرا مرا فراموش کرده‌ای؟» چرا به‌سبب ظلم دشمن ماتم‌کنان ترددبکنم؟

42:10  دشمنانم به کوبیدگی در استخوانهایم مرا ملامت می‌کنند، چونکه همه روزه مرامی گویند: «خدای تو کجاست؟»

42:11  ‌ای جان من چرا منحنی شده و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امید دار زیرا که او را باز حمد خواهم گفت، که نجات روی من و خدای من است.

Chapter 43

43:1  ای خدا مرا داوری کن و دعوای مرا باقوم بیرحم فیصل فرما و از مرد حیله گرو ظالم مرا خلاصی ده.

43:2  زیرا تو خدای قوت من هستی. چرا مرا دور انداختی؟ چرا به‌سبب ستم دشمن ماتم‌کنان تردد بکنم؟

43:3  نور و راستی خود را بفرست تا مرا هدایت نمایند. و مرا به کوه مقدس تو و مسکن های تو رسانند.

43:4  آنگاه به مذبح خدا خواهم رفت، بسوی خدایی که سرور و خرمی من است. و تورا‌ای خدا، خدای من با بربط تسبیح خواهم خواند.

43:5  ‌ای جان من چرا منحنی شده‌ای؟ و چرا درمن پریشان گشته‌ای؟ امید بر خدا دار. زیرا که او راباز حمد خواهم گفت، که نجات روی من وخدای من است.

Chapter 44

44:1  ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

44:2  تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

44:3  زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

44:4  ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

44:5  به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

44:6  زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

44:7  بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

44:8  تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

44:9  لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

44:10  و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

44:11  ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

44:12  قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

44:13  ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

44:14  ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

44:15  و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

44:16  ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

44:17  این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

44:18  دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

44:19  هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

44:20  نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

44:21  آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

44:22  هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

44:23  ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

44:24  چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

44:25  زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

44:26  به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.

Chapter 45

45:1  دل من به کلام نیکو می‌جوشد. انشاءخود را درباره پادشاه می‌گویم. زبان من قلم کاتب ماهر است.

45:2  تو جمیل تر هستی ازبنی آدم و نعمت بر لبهای تو ریخته شده است. بنابراین، خدا تو را مبارک ساخته است تا ابدالاباد.

45:3  ‌ای جبار شمشیر خود را بر ران خود ببند، یعنی جلال و کبریایی خویش را.

45:4  و به کبریایی خودسوار شده، غالب شو به جهت راستی و حلم وعدالت و دست راستت چیزهای ترسناک را به توخواهد آموخت.

45:5  به تیرهای تیز تو امت‌ها زیر تومی افتند و به دل دشمنان پادشاه فرو می‌رود.

45:6  ‌ای خدا، تخت تو تا ابدالاباد است؛ عصای راستی عصای سلطنت تو است.

45:7  عدالت را دوست وشرارت را دشمن داشتی. بنابراین خدا خدای توتو را به روغن شادمانی بیشتر از رفقایت مسح کرده است.

45:8  همه رختهای تو مر و عود و سلیخه است، از قصرهای عاج که به تارها تو را خوش ساختند.

45:9  دختران پادشاهان از زنان نجیب توهستند. ملکه به‌دست راستت در طلای اوفیرایستاده است.

45:10  ‌ای دختر بشنو و ببین و گوش خود را فرادار. و قوم خود و خانه پدرت رافراموش کن،

45:11  تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خداوند تو است پس او را عبادت نما.

45:12  ودختر صور با ارمغانی. و دولتمندان قوم رضامندی تو را خواهند طلبید.

45:13  دختر پادشاه تمام در اندرون مجید است و رختهای او با طلا مرصع است.

45:14  به لباس طرازدار نزد پادشاه حاضر می‌شود. باکره های همراهان او در عقب وی نزد تو آورده خواهند شد.

45:15  به شادمانی وخوشی آورده می‌شوند و به قصر پادشاه داخل خواهند شد.

45:16  به عوض پدرانت پسرانت خواهند بود و ایشان را بر تمامی جهان سروران خواهی ساخت.

45:17  نام تو را در همه دهرها ذکرخواهم کرد. پس قوم‌ها تو را حمد خواهند گفت تا ابدالاباد.

Chapter 46

46:1  خدا ملجا و قوت ماست، و مددکاری که در تنگیها فور یافت می‌شود.

46:2  پس نخواهیم ترسید، اگر‌چه جهان مبدل گردد وکوهها در قعر دریا به لرزش آید.

46:3  اگر‌چه آبهایش آشوب کنند و به جوش آیند و کوهها ازسرکشی آن متزلزل گردند، سلاه.

46:4  نهری است که شعبه هایش شهر خدا را فرحناک می‌سازد ومسکن قدوس حضرت اعلی را.

46:5  خدا در وسطاوست پس جنبش نخواهد خورد. خدا او رااعانت خواهد کرد در طلوع صبح.

46:6  امت‌ها نعره زدند و مملکتها متحرک گردیدند. او آواز خود راداد. پس جهان گداخته گردید.

46:7  یهوه صبایوت باماست. و خدای یعقوب قلعه بلند ما، سلاه.

46:8  بیایید کارهای خداوند را نظاره کنید، که چه خرابیها در جهان پیدا نمود.

46:9  او جنگها را تااقصای جهان تسکین می‌دهد. کمان را می‌شکند ونیزه را قطع می‌کند و ارابه‌ها را به آتش می‌سوزاند.

46:10  بازایستید و بدانید که من خدا هستم. در میان امت‌ها، متعال و در جهان، متعال خواهم شد.

46:11  یهوه صبایوت با ماست و خدای یعقوب قلعه بلند ما، سلاه.

Chapter 47

47:1  ای جمیع امت‌ها دستک زنید. نزد خدابه آواز شادی بانگ برآورید.

47:2  زیراخداوند متعال و مهیب است و بر تمامی جهان خدای بزرگ.

47:3  قوم‌ها را در زیر ما مغلوب خواهدساخت و طایفه‌ها را در زیر پایهای ما.

47:4  میراث مارا برای ما خواهد برگزید یعنی جلالت یعقوب راکه دوست می‌دارد، سلاه.

47:5  خدا به آواز بلندصعود نموده است. خداوند به آواز کرنا.

47:6  تسبیح بخوانید، خدا را تسبیح بخوانید. تسبیح بخوانید، پادشاه ما را تسبیح بخوانید.

47:7  زیرا خدا پادشاه تمامی جهان است. به خردمندی تسبیح بخوانید.

47:8  خدا بر امت‌ها سلطنت می‌کند. خدا بر تخت قدس خود نشسته است.

47:9  سروران قوم‌ها با قوم خدای ابراهیم جمع شده‌اند زیرا که سپرهای جهان از آن خداست. او بسیار متعال می‌باشد.

Chapter 48

48:1  خداوند بزرگ است و بی‌نهایت مجید، در شهر خدای ما و در کوه مقدس خویش.

48:2  جمیل در بلندی‌اش و شادی تمامی جهان است کوه صهیون، در جوانب شمال، قریه پادشاه عظیم.

48:3  خدا در قصرهای آن به ملجای بلند معروف است.

48:4  زیرا اینک پادشاهان جمع شدند، و با هم درگذشتند.

48:5  ایشان چون دیدندمتعجب گردیدند. و در حیرت افتاده، فرار کردند.

48:6  لرزه بر ایشان در آنجا مستولی گردید و دردشدید مثل زنی که می‌زاید.

48:7  تو کشتیهای ترشیش را به باد شرقی شکستی.

48:8  چنانکه شنیده بودیم، همچنان دیده‌ایم، در شهر یهوه صبایوت، در شهر خدای ما؛ خدا آن را تا ابدالاباد مستحکم خواهد ساخت، سلاه.

48:9  ‌ای خدا در رحمت توتفکر کرده‌ایم، در اندرون هیکل تو.

48:10  ‌ای خداچنانکه نام تو است، همچنان تسبیح تو نیز تااقصای زمین. دست راست تو از عدالت پر است.

48:11  کوه صهیون شادی می‌کند و دختران یهودا به وجد می‌آیند، به‌سبب داوریهای تو.

48:12  صهیون را طواف کنید و گرداگرد او بخرامید و برجهای وی را بشمارید.

48:13  دل خود را به حصارهایش بنهید و در قصرهایش تامل کنید تا طبقه آینده رااطلاع دهید.

48:14  زیرا این خدا، خدای ماست تاابدالاباد و ما را تا به موت هدایت خواهد نمود.

Chapter 49

49:1  ای تمامی قوم‌ها این را بشنوید! ای جمیع سکنه ربع مسکون این را گوش گیرید!

49:2  ‌ای عوام و خواص! ای دولتمندان وفقیران جمیع!

49:3  زبانم به حکمت سخن می‌راند وتفکر دل من فطانت است.

49:4  گوش خود را به مثلی فرا می‌گیرم. معمای خویش را بر بربط می‌گشایم.

49:5  چرا در روزهای بلا ترسان باشم، چون گناه پاشنه هایم مرا احاطه می‌کند؛

49:6  آنانی که بر دولت خود اعتماد دارند و بر کثرت توانگری خویش فخر می‌نمایند.

49:7  هیچ‌کس هرگز برای برادر خودفدیه نخواهد داد و کفاره او را به خدا نخواهد بخشید.

49:8  زیرا فدیه جان ایشان گران بهاست و ابد بدان نمی توان رسید

49:9  تا زنده بماند تا ابدالاباد وفساد را نبیند.

49:10  زیرا می‌بیند که حکیمان می‌میرند. و جاهلان و ابلهان با هم هلاک می‌گردند و دولت خود را برای دیگران ترک می‌کنند.

49:11  فکر دل ایشان این است که خانه های ایشان دائمی باشد و مسکنهای ایشان دوربه دور؛ و نامهای خود را بر زمینهای خود می‌نهند.

49:12  لیکن انسان در حرمت باقی نمی ماند، بلکه مثل بهایم است که هلاک می‌شود.

49:13  این طریقه ایشان، جهالت ایشان است و اعقاب ایشان سخن ایشان را می‌پسندند، سلاه.

49:14  مثل گوسفندان درهاویه رانده می‌شوند و موت ایشان را شبانی می‌کند و صبحگاهان راستان بر ایشان حکومت خواهند کرد و جمال ایشان در هاویه پوسیده خواهد شد تا مسکنی برای آن نباشد.

49:15  لیکن خدا جان مرا از دست هاویه نجات خواهد دادزیرا که مرا خواهد گرفت، سلاه.

49:16  پس ترسان مباش، چون کسی دولتمندگردد و جلال خانه او افزوده شود!

49:17  زیرا چون بمیرد چیزی از آن نخواهد برد و جلالش در عقب او فرو نخواهد رفت.

49:18  زیرا در حیات خود، خویشتن را مبارک می‌خواند. و چون بر خوداحسان می‌کنی، مردم ترا می‌ستایند.

49:19  لیکن به طبقه پدران خود خواهد پیوست که نور را تا به ابدنخواهند دید.

49:20  انسانی که در حرمت است وفهم ندارد، مثل بهایم است که هلاک می‌شود.

Chapter 50

50:1  خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

50:2  از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

50:3  خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

50:4  آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

50:5  «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

50:6  و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

50:7  «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

50:8  درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

50:9  گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

50:10  زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

50:11  همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

50:12  اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

50:13  آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

50:14  برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

50:15  پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

50:16  و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

50:17  چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

50:18  چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

50:19  دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

50:20  نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

50:21  این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

50:22  ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

50:23  هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»

Chapter 51

51:1  ای خدا به حسب رحمت خود بر من رحم فرما. به حسب کثرت رافت خویش گناهانم را محو ساز.

51:2  مرا از عصیانم به کلی شست و شو ده و از گناهم مرا طاهر کن.

51:3  زیرا که من به معصیت خود اعتراف می‌کنم وگناهم همیشه در نظر من است.

51:4  به تو و به تو تنهاگناه ورزیده، و در نظر تو این بدی را کرده‌ام. تا درکلام خود مصدق گردی و در داوری خویش مزکی شوی.

51:5  اینک در معصیت سرشته شدم و مادرم درگناه به من آبستن گردید.

51:6  اینک براستی در قلب راغب هستی. پس حکمت را در باطن من به من بیاموز.

51:7  مرا با زوفا پاک کن تا طاهر شوم. مراشست و شو کن تا از برف سفیدتر گردم.

51:8  شادی وخرمی را به من بشنوان تا استخوانهایی که کوبیده‌ای به وجد آید.

51:9  روی خود را از گناهانم بپوشان و همه خطایای مرا محو کن.

51:10  ‌ای خدادل طاهر در من بیافرین و روح مستقیم در باطنم تازه بساز.

51:11  مرا از حضور خود مینداز، و روح قدوس خود را از من مگیر.

51:12  شادی نجات خودرا به من باز ده و به روح آزاد مرا تایید فرما.

51:13  آنگاه طریق تو را به خطاکاران تعلیم خواهم داد، و گناه کاران بسوی تو بازگشت خواهند نمود.

51:14  مرا از خونها نجات ده! ای خدایی که خدای نجات من هستی! تا زبانم به عدالت تو ترنم نماید.

51:15  خداوندا لبهایم را بگشا تا زبانم تسبیح تو رااخبار نماید.

51:16  زیرا قربانی را دوست نداشتی والا می‌دادم. قربانی سوختنی را پسند نکردی.

51:17  قربانی های خدا روح شکسته است. خدایا دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد.

51:18  به رضامندی خود بر صهیون احسان فرما وحصارهای اورشلیم را بنا نما.

51:19  آنگاه ازقربانی های عدالت و قربانی های سوختنی تمام راضی خواهی شد و گوساله‌ها بر مذبح توخواهند گذرانید.

Chapter 52

52:1  ای جبار چرا از بدی فخر می‌کنی؟ رحمت خدا همیشه باقی است.

52:2  زبان تو شرارت را اختراع می‌کند، مثل استره تیز، ای حیله ساز!

52:3  بدی را از نیکویی بیشتر دوست می‌داری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه.

52:4  همه سخنان مهلک را دوست می‌داری، ای زبان حیله باز!

52:5  خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کردو تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشه تورا از زمین زندگان، سلاه.

52:6  عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید.

52:7  هان این کسی است که خدا را قلعه خویش ننمود بلکه به کثرت دولت خود توکل کرد و از بدی خویش خود را زورآور ساخت.

52:8  و اما من مثل زیتون سبز در خانه خدا هستم. به رحمت خدا توکل می‌دارم تا ابدالاباد.

52:9  تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کرده‌ای. و انتظار نام تو را خواهم کشید زیرا نزدمقدسان تو نیکوست.

Chapter 53

53:1  احمق در دل خود می‌گوید که خدایی نیست. فاسد شده، شرارت مکروه کرده‌اند. و نیکوکاری نیست.

53:2  خدا از آسمان بر بنی آدم نظر انداخت تاببیند که فهیم و طالب خدایی هست.

53:3  همه ایشان مرتد شده، با هم فاسد گردیده‌اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی.

53:4  آیا گناهکاران بی‌معرفت هستند که قوم مرا می‌خورند چنانکه نان می‌خورند و خدا را نمی خوانند؟

53:5  آنگاه سخت‌ترسان شدند، جایی که هیچ ترس نبود. زیرا خدااستخوانهای محاصره کننده تو را از هم پاشید. آنها را خجل ساخته‌ای زیرا خدا ایشان را ردنموده است.

53:6  کاش که نجات اسرائیل از صهیون ظاهر می شد. وقتی که خدا اسیری قوم خویش رابرگرداند، یعقوب وجد خواهد نمود و اسرائیل شادی خواهد کرد.

Chapter 54

54:1  ای خدا به نام خود مرا نجات بده و به قوت خویش بر من داوری نما.

54:2  ‌ای خدا دعای مرا بشنو و سخنان زبانم را گوش بگیر.

54:3  زیرا بیگانگان به ضد من برخاسته‌اند و ظالمان قصد جان من دارند. و خدا را در مد نظر خودنگذاشته‌اند، سلاه.

54:4  اینک خدا مددکار من است. خداوند از تایید کنندگان جان من است.

54:5  بدی رابر دشمنان من خواهد برگردانید. به راستی خودریشه ایشان را بکن.

54:6  قربانی های تبرعی نزد توخواهم گذرانید و نام تو را‌ای خداوند حمدخواهم گفت زیرا نیکوست.

54:7  چونکه از جمیع تنگیها مرا خلاصی داده‌ای، و چشم من بردشمنانم نگریسته است.

Chapter 55

55:1  ای خدا به دعای من گوش بگیر! و خودرا از تضرع من پنهان مکن!

55:2  به من گوش فراگیر و مرا مستجاب فرما! زیرا که در تفکر خودمتحیرم و ناله می‌کنم.

55:3  از آواز دشمن و به‌سبب ظلم شریر، زیرا که ظلم بر من می‌اندازند وبا خشم بر من جفا می‌کنند.

55:4  دل من در اندرونم پیچ و تاب می کند، و ترسهای موت بر من افتاده است.

55:5  ترس و لرز به من در‌آمده است. وحشتی هولناک مرا در‌گرفته است.

55:6  و گفتم کاش که مرابالها مثل کبوتر می‌بود تا پرواز کرده، استراحت می‌یافتم.

55:7  هرآینه بجای دور می‌پریدم، و درصحرا ماوا می‌گزیدم، سلاه.

55:8  می‌شتافتم بسوی پناهگاهی، از باد تند و از طوفان شدید.

55:9  ‌ای خداوند آنها را هلاک کن و زبانهایشان راتفریق نما زیرا که در شهر ظلم و جنگ دیده‌ام.

55:10  روز و شب بر حصارهایش گردش می‌کنند وشرارت و مشقت در میانش می‌باشد.

55:11  فسادهادر میان وی است و جور و حیله از کوچه هایش دور نمی شود.

55:12  زیرا دشمن نبود که مرا ملامت می‌کرد والا تحمل می‌کردم؛ و خصم من نبود که بر من سربلندی می‌نمود؛ والا خود را از وی پنهان می‌ساختم.

55:13  بلکه تو بودی‌ای مرد نظیر من! ای یار خالص و دوست صدیق من!

55:14  که با یکدیگرمشورت شیرین می‌کردیم و به خانه خدا در انبوه می‌خرامیدیم.

55:15  موت بر ایشان ناگهان آید وزنده بگور فرو روند. زیرا شرارت در مسکن های ایشان و در میان ایشان است.

55:16  و اما من نزد خدا فریاد می‌کنم و خداوندمرا نجات خواهد داد.

55:17  شامگاهان و صبح وظهر شکایت و ناله می‌کنم و او آواز مرا خواهدشنید.

55:18  جانم را از جنگی که بر من شده بود، بسلامتی فدیه داده است. زیرا بسیاری با من مقاومت می‌کردند.

55:19  خدا خواهد شنید و ایشان را جواب خواهد داد، او که از ازل نشسته است، سلاه. زیراکه در ایشان تبدیلها نیست و از خدانمی ترسند.

55:20  دست خود را بر صلح اندیشان خویش دراز کرده، و عهد خویش را شکسته است.

55:21  سخنان چرب زبانش نرم، لیکن دلش جنگ است. سخنانش چرب تر از روغن لیکن شمشیرهای برهنه است.

55:22  نصیب خود را به خداوند بسپار و تو را رزق خواهد داد. او تا به ابدنخواهد گذاشت که مرد عادل جنبش خورد.

55:23  وتو‌ای خدا ایشان را به چاه هلاکت فرو خواهی آورد. مردمان خون ریز و حیله ساز، روزهای خودرا نیمه نخواهند کرد، لیکن من بر تو توکل خواهم داشت.

Chapter 56

56:1  ای خدا بر من رحم فرما، زیرا که انسان مرا به شدت تعاقب می‌کند. تمامی روزجنگ کرده، مرا اذیت می‌نماید.

56:2  خصمانم تمامی روز مرا به شدت تعاقب می‌کنند. زیرا که بسیاری با تکبر با من می‌جنگند.

56:3  هنگامی که ترسان شوم، من بر تو توکل خواهم داشت.

56:4  در خدا کلام او را خواهم ستود. بر خداتوکل کرده، نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟

56:5  هر روزه سخنان مرا منحرف می‌سازند. همه فکرهای ایشان درباره من برشرارت است.

56:6  ایشان جمع شده، کمین می‌سازند. بر قدمهای من چشم دارند زیرا قصدجان من دارند.

56:7  آیا ایشان به‌سبب شرارت خودنجات خواهند یافت؟ ای خدا امت‌ها را درغضب خویش بینداز.

56:8  تو آوارگیهای مرا تقریر کرده‌ای. اشکهایم را در مشک خود بگذار. آیا این در دفتر تو نیست؟

56:9  آنگاه در روزی که تو رابخوانم دشمنانم روخواهند گردانید. این رامی دانم زیرا خدا با من است.

56:10  در خدا کلام او را خواهم ستود. درخداوند کلام او را خواهم ستود.

56:11  بر خدا توکل دارم پس نخواهم ترسید. آدمیان به من چه می‌توانند کرد؟

56:12  ‌ای خدا نذرهای تو بر من است. قربانی های حمد را نزد تو خواهم گذرانید.

56:13  زیرا که جانم را از موت رهانیده‌ای. آیا پایهایم را نیز از لغزیدن نگاه نخواهی داشت تا در نورزندگان به حضور خدا سالک باشم؟

Chapter 57

57:1  ای خدا بر من رحم فرما، بر من رحم فرما! زیرا جانم در تو پناه می‌برد، و درسایه بالهای تو پناه می‌برم تا این بلایا بگذرد.

57:2  نزدخدای تعالی آواز خواهم داد، نزد خدایی که همه‌چیز را برایم تمام می‌کند.

57:3  از آسمان فرستاده، مرا خواهد رهانید. زیرا تعاقب کننده سخت من ملامت می‌کند، سلاه. خدا رحمت و راستی خودرا خواهد فرستاد.

57:4  جان من در میان شیران است. در میان آتش افروزان می‌خوابم یعنی آدمیانی که دندانهایشان نیزه‌ها و تیرهاست. و زبان ایشان شمشیر برنده است.

57:5  ‌ای خدا بر آسمانها متعال شو و جلال تو بر تمامی جهان.

57:6  دامی برای پایهایم مهیا ساختند و جانم خم گردید. چاهی پیش رویم کندند، و خود در میانش افتادند، سلاه.

57:7  دل من مستحکم است خدایا دل من مستحکم است. سرود خواهم خواند و ترنم خواهم نمود.

57:8  ‌ای جلال من بیدار شو! ای بربط وعود بیدار شو! صبحگاهان من بیدار خواهم شد.

57:9  ‌ای خداوند تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت. تو را در میان قوم‌ها تسبیح خواهم خواند.

57:10  زیرا رحمت تو تا آسمانها عظیم است وراستی تو تا افلاک.

57:11  خدایا بر آسمانها متعال شو. و جلال تو بر تمامی جهان.

Chapter 58

58:1  آیا فی الحقیقت به عدالتی که گنگ است سخن می‌گویید؟ و‌ای بنی آدم آیابه راستی داوری می‌نمایید؟

58:2  بلکه در دل خودشرارتها به عمل می‌آورید و ظلم دستهای خود رادر زمین از میزان درمی کنید.

58:3  شریران از رحم منحرف هستند. از شکم مادر دروغ گفته، گمراه می‌شوند.

58:4  ایشان را زهری است مثل زهر مار. مثل افعی کر که گوش خود را می‌بندد.

58:5  که آوازافسونگران را نمی شنود، هر‌چند به مهارت افسون می‌کند.

58:6  ‌ای خدا دندانهایشان را دردهانشان بشکن. ای خداوند دندانهای شیران راخرد بشکن.

58:7  گداخته شده، مثل آب بگذرند. چون او تیرهای خود را می‌اندازد، در ساعت منقطع خواهند شد.

58:8  مثل حلزون که گداخته شده، می‌گذرد. مثل سقط زن، آفتاب را نخواهنددید.

58:9  قبل از آنکه دیگهای شما آتش خارها رااحساس کند. آنها را چه تر و چه خشک خواهدرفت.

58:10  مرد عادل چون انتقام را دید شادی خواهد نمود. پایهای خود را به خون شریرخواهد شست.

58:11  و مردم خواهند گفت: «هرآینه ثمره‌ای برای عادلان هست. هر آینه خدایی هست که در جهان داوری می‌کند.»

Chapter 59

59:1  تا او را بکشند ای خدایم مرا از دشمنانم برهان! مرا ازمقاومت کنندگانم برافراز!

59:2  مرا ازگناهکاران خلاصی ده! و از مردمان خون ریزرهایی بخش!

59:3  زیرا اینک برای جانم کمین می‌سازند و زورآوران به ضد من جمع شده‌اند، بدون تقصیر من‌ای خداوند و بدون گناه من.

59:4  بی قصور من می‌شتابند و خود را آماده می‌کنند. پس برای ملاقات من بیدار شو و ببین.

59:5  اما تو‌ای یهوه، خدای صبایوت، خدای اسرائیل! بیدارشده، همه امت‌ها را مکافات برسان و بر غداران بدکار شفقت مفرما، سلاه.

59:6  شامگاهان برمی گردند و مثل سگ بانگ می‌کنند و در شهردور می‌زنند.

59:7  از دهان خود بدی را فرومی ریزند. در لبهای ایشان شمشیرهاست. زیرا می‌گویند: «کیست که بشنود؟»

59:8  و اما تو‌ای خداوند، بر ایشان خواهی خندید و تمامی امت‌ها را استهزا خواهی نمود.

59:9  ‌ای قوت من بسوی تو انتظار خواهم کشید زیراخدا قلعه بلند من است.

59:10  خدای رحمت من پیش روی من خواهد رفت. خدا مرا بردشمنانم نگران خواهد ساخت.

59:11  ایشان را به قتل مرسان.

59:12  به‌سبب گناه زبان و سخنان لبهای خود، در تکبر خویش گرفتار شوند. و به عوض لعنت و دروغی که می‌گویند،

59:13  ایشان را فانی کن در غضب فانی کن تا نیست گردند و بدانند که خدادر یعقوب تا اقصای زمین سلطنت می‌کند. سلاه.

59:14  و شامگاهان برگردیده، مثل سگ بانگ زنند ودر شهر گردش کنند.

59:15  و برای خوراک پراکنده شوند و سیر نشده، شب را بسر برند.

59:16  و اما من قوت تو را خواهم سرایید و بامدادان از رحمت تو ترنم خواهم نمود. زیرا قلعه بلند من هستی ودر روز تنگی ملجای منی.

59:17  ‌ای قوت من برای تو سرود می‌خوانم، زیرا خدا قلعه بلند من است وخدای رحمت من.

Chapter 60

60:1  ای خدا ما را دور انداخته، پراکنده ساخته‌ای! خشمناک بودی، بسوی مارجوع فرما!

60:2  زمین را متزلزل ساخته، آن راشکافته‌ای! شکستگیهایش را شفا ده زیرا به جنبش آمده است.

60:3  چیزهای مشکل را به قوم خود نشان داده‌ای. باده سرگردانی به مانوشانیده‌ای.

60:4  علمی به ترسندگان خود داده‌ای تاآن را برای راستی برافرازند، سلاه.

60:5  تا حبیبان تونجات یابند. به‌دست راست خود نجات ده و مرا مستجاب فرما.

60:6  خدا در قدوسیت خود سخن گفته است. پس وجد خواهم نمود. شکیم را تقسیم می‌کنم ووادی سکوت را خواهم پیمود.

60:7  جلعاد از آن من است، منسی از آن من. افرایم خود سر من است ویهودا عصای سلطنت من.

60:8  موآب ظرف طهارت من است و بر ادوم کفش خود را خواهم‌انداخت. ای فلسطین برای من بانگ برآور!

60:9  کیست که مرابه شهر حصین درآورد؟ و کیست که مرا به ادوم رهبری کند؟

60:10  مگر نه تو‌ای خدا که ما را دورانداخته‌ای و با لشکرهای ما‌ای خدا بیرون نمی آیی؟

60:11  مرا از دشمن اعانت فرما زیرامعاونت انسان باطل است.

60:12  با خدا ظفر خواهیم یافت. زیرا اوست که دشمنان ما را پایمال خواهدکرد.

Chapter 61

61:1  ای خدا فریاد مرا بشنو! و دعای مرااجابت فرما!

61:2  از اقصای جهان تو راخواهم خواند، هنگامی که دلم بیهوش می‌شود، مرا به صخره‌ای که از من بلندتر است هدایت نما.

61:3  زیرا که تو ملجای من بوده‌ای و برج قوی ازروی دشمن.

61:4  در خیمه تو ساکن خواهم بود تاابدالاباد. زیر سایه بالهای تو پناه خواهم برد، سلاه.

61:5  زیرا تو‌ای خدا نذرهای مرا شنیده‌ای ومیراث ترسندگان نام خود را به من عطا کرده‌ای.

61:6  بر عمر پادشاه روزها خواهی افزود و سالهای اوتا نسل‌ها باقی خواهد ماند.

61:7  به حضور خداخواهد نشست تا ابدالاباد. رحمت و راستی را مهیا کن تا او را محافظت کنند.

61:8  پس نام تو را تا به ابد خواهم سرایید تا هر روز نذرهای خود را وفاکنم.

Chapter 62

62:1  جان من فقط برای خدا خاموش می شود زیرا که نجات من از جانب اوست.

62:2  او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من. پس بسیار جنبش نخواهم خورد.

62:3  تا به کی بر مردی هجوم می‌آورید تا همگی شما او راهلاک کنید مثل دیوار خمشده و حصار جنبش خورده؟

62:4  در این فقط مشورت می‌کنند که او را ازمرتبه‌اش بیندازند. و دروغ را دوست می‌دارند. به زبان خود برکت می‌دهند و در دل خود لعنت می‌کنند، سلاه.

62:5  ‌ای جان من فقط برای خدا خاموش شو زیراکه امید من از وی است.

62:6  او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من تا جنبش نخورم.

62:7  برخداست نجات و جلال من. صخره قوت من وپناه من در خداست.

62:8  ‌ای قوم همه وقت بر اوتوکل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا ملجای ماست، سلاه.

62:9  البته بنی آدم بطالت‌اند و بنی بشر دروغ. در ترازو بالا می‌روندزیرا جمیع از بطالت سبکترند.

62:10  بر ظلم توکل مکنید و بر غارت مغرور مشوید. چون دولت افزوده شود دل در آن مبندید.

62:11  خدا یک بارگفته است و دو بار این را شنیده‌ام که قوت از آن خداست.

62:12  ‌ای خداوند رحمت نیز از آن تواست، زیرا به هر کس موافق عملش جزا خواهی داد.

Chapter 63

63:1  ای خدا، تو خدای من هستی. در سحرتو را خواهم طلبید. جان من تشنه تواست و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی‌آب.

63:2  چنانکه در قدس بر تو نظر کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم.

63:3  چونکه رحمت تو ازحیات نیکوتر است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند.

63:4  از این‌رو تا زنده هستم تو رامتبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام توخواهم برافراشت.

63:5  جان من سیر خواهد شدچنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت،

63:6  چون تو را بر بسترخود یاد می‌آورم و در پاسهای شب در تو تفکرمی کنم.

63:7  زیرا تو مددکار من بوده‌ای و زیر سایه بالهای تو شادی خواهم کرد.

63:8  جان من به توچسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است.

63:9  و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو خواهند رفت.

63:10  ایشان به دم شمشیر سپرده می‌شوند و نصیب شغالها خواهند شد.

63:11  اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هر‌که بدو قسم خورد فخر خواهدنمود. زیرا دهان دروغ‌گویان بسته خواهد گردید.

Chapter 64

64:1  ای خدا وقتی که تضرع می‌نمایم، آوازمرا بشنو و حیاتم را از خوف دشمن نگاه دار!

64:2  مرا از مشاورت شریران پنهان کن و ازهنگامه گناهکاران.

64:3  که زبان خود را مثل شمشیرتیز کرده‌اند و تیرهای خود یعنی سخنان تلخ را برزه آراسته‌اند.

64:4  تا در کمینهای خود بر مرد کامل بیندازند. ناگهان بر او می‌اندازند و نمی ترسند.

64:5  خویشتن را برای کار زشت تقویت می‌دهند. درباره پنهان کردن دامها گفتگو می‌کنند. می‌گویند: «کیست که ما را ببیند؟»

64:6  کارهای بد راتدبیر می‌کنند و می‌گویند: «تدبیر نیکو کرده‌ایم.» و اندرون و قلب هر یک از ایشان عمیق است.

64:7  اما خدا تیرها بر ایشان خواهد انداخت. وناگهان جراحت های ایشان خواهد شد.

64:8  وزبانهای خود را برخود فرود خواهند‌آورد و هرکه ایشان را بیند فرار خواهد کرد.

64:9  و جمیع آدمیان خواهند ترسید و کار خدا را اعلام خواهند کرد و عمل او را درک خواهند نمود.

64:10  ومرد صالح در خداوند شادی می‌کند و بر اوتوکل می‌دارد و جمیع راست دلان، فخر خواهندنمود.

Chapter 65

65:1  ای خدا، تسبیح در صهیون منتظرتوست. و نذرها برای تو وفا خواهدشد.

65:2  ‌ای که دعا می‌شنوی! نزد تو تمامی بشرخواهند آمد.

65:3  گناهان بر من غالب آمده است. توتقصیرهای مرا کفاره خواهی کرد.

65:4  خوشابحال کسی‌که او را برگزیده، و مقرب خود ساخته‌ای تابه درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه توسیر خواهیم شد و از قدوسیت هیکل تو.

65:5  به چیزهای ترسناک در عدل، ما را جواب خواهی داد، ای خدایی که نجات ما هستی. ای که پناه تمامی اقصای جهان و ساکنان بعیده دریاهستی.

65:6  و کوهها را به قوت خود مستحکم ساخته‌ای، و کمر خود را به قدرت بسته‌ای.

65:7  وتلاطم دریا را ساکن می‌گردانی، تلاطم امواج آن وشورش امت‌ها را.

65:8  ساکنان اقصای جهان ازآیات تو ترسانند. مطلع های صبح و شام راشادمان می‌سازی.

65:9  از زمین تفقد نموده، آن راسیراب می‌کنی و آن را بسیار توانگر می‌گردانی. نهر خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده می‌کنی زیرا که بدین طور تهیه کرده‌ای.

65:10  پشته هایش را سیراب می‌کنی و مرزهایش راپست می‌سازی. به بارشها آن را شاداب می‌نمایی. نباتاتش را برکت می‌دهی.

65:11  به احسان خویش سال را تاجدار می‌سازی و راههای توچربی را می‌چکاند.

65:12  مرتع های صحرا نیزمی چکاند. و کمر تلها به شادمانی بسته شده است.

65:13  چمنها به گوسفندان آراسته شده است و دره هابه غله پیراسته؛ از شادی بانگ می‌زنند و نیزمی سرایند.

Chapter 66

66:1  ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

66:2  جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

66:3  خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

66:4  تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

66:5  بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

66:6  دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

66:7  در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

66:8  ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

66:9  که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

66:10  زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

66:11  ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

66:12  مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

66:13  قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

66:14  که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

66:15  قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

66:16  ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

66:17  به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

66:18  اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

66:19  لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

66:20  متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.

Chapter 67

67:1  خدا بر ما رحم کند و ما را مبارک سازدو نور روی خود را بر ما متجلی فرماید! سلاه.

67:2  تا راه تو در جهان معروف گردد و نجات تو به جمیع امت‌ها.

67:3  ‌ای خدا قوم‌ها تو را حمدگویند. جمیع قوم‌ها تو را حمد گویند.

67:4  امت‌ها شادی و ترنم خواهند نمود زیراقوم‌ها را به انصاف حکم خواهی نمود و امت های جهان را هدایت خواهی کرد، سلاه.

67:5  ‌ای خداقوم‌ها تو را حمد گویند. جمیع قوم‌ها تو را حمدگویند.

67:6  آنگاه زمین محصول خود را خواهد دادو خدا خدای ما، ما را مبارک خواهد فرمود.

67:7  خداما را مبارک خواهد فرمود. و تمامی اقصای جهان از او خواهند ترسید.

Chapter 68

68:1  خدا برخیزد و دشمنانش پراکنده شوند! و آنانی که از او نفرت دارند ازحضورش بگریزند!

68:2  چنانکه دود پراکنده می‌شود، ایشان را پراکنده ساز، و چنانکه موم پیش آتش گداخته می‌شود، همچنان شریران به حضور خدا هلاک گردند.

68:3  اما صالحان شادی کنند و در حضور خدا به وجد آیند و به شادمانی خرسند شوند.

68:4  برای خدا سرود بخوانید و به نام او ترنم نمایید و راهی درست کنید برای او که در صحراها سوار است. نام او یهوه است! به حضورش به وجد آیید!

68:5  پدر یتیمان و داور بیوه‌زنان، خداست در مسکن قدس خود!

68:6  خدا بی‌کسان را ساکن خانه می‌گرداند واسیران را به رستگاری بیرون می‌آورد، لیکن فتنه انگیزان در زمین تفتیده ساکن خواهند شد.

68:7  ‌ای خدا هنگامی که پیش روی قوم خود بیرون رفتی، هنگامی که در صحرا خرامیدی، سلاه.

68:8  زمین متزلزل شد و آسمان به حضور خدا بارید. این سینا نیز از حضور خدا، خدای اسرائیل.

68:9  ‌ای خدا باران نعمت‌ها بارانیدی و میراثت را چون خسته بود مستحکم گردانیدی.

68:10  جماعت تو درآن ساکن شدند. ای خدا، به جود خویش برای مساکین تدارک دیده‌ای.

68:11  خداوند سخن را می‌دهد. مبشرات انبوه عظیمی می‌شوند.

68:12  ملوک لشکرها فرار کرده، منهزم می‌شوند. و زنی که در خانه مانده است، غارت را تقسیم می‌کند.

68:13  اگرچه در آغلهاخوابیده بودید، لیکن مثل بالهای فاخته شده ایدکه به نقره پوشیده است و پرهایش به طلای سرخ.

68:14  چون قادر مطلق پادشاهان را در آن پراکنده ساخت، مثل برف بر صلمون درخشان گردید.

68:15  کوه خدا، کوه باشان است، کوهی با قله های افراشته کوه باشان است.

68:16  ‌ای کوههای باقله های افراشته، چرا نگرانید؟ بر این کوهی که خدا برای مسکن خود برگزیده است هر آینه خداوند در آن تا به ابد ساکن خواهد بود.

68:17  ارابه های خدا کرورها و هزارهاست. خداونددر میان آنهاست و سینا در قدس است.

68:18  براعلی علیین صعود کرده، و اسیران را به اسیری برده‌ای. از آدمیان بخششها گرفته‌ای. بلکه ازفتنه انگیزان نیز تا یهوه خدا در ایشان مسکن گیرد.

68:19  متبارک باد خداوندی که هر روزه متحمل بارهای ما می‌شود و خدایی که نجات ماست، سلاه.

68:20  خدا برای ما، خدای نجات است ومفرهای موت از آن خداوند یهوه است.

68:21  هرآینه خدا سردشمنان خود را خرد خواهد کوبیدو کله مویدار کسی را که در گناه خود سالک باشد.

68:22  خداوند گفت: «از باشان باز خواهم آورد. از ژرفیهای دریا باز خواهم آورد.

68:23  تا پای خودرا در خون فروبری و زبان سگان تو از دشمنانت بهره خود را بیابد.»

68:24  ‌ای خدا طریق های تو رادیده‌اند یعنی طریق های خدا و پادشاه مرا درقدس.

68:25  در‌پیش رو، مغنیان می‌خرامند و درعقب، سازندگان. و در وسط دوشیزگان دف زن.

68:26  خدا را در جماعت‌ها متبارک خوانید وخداوند را از چشمه اسرائیل.

68:27  آنجاست بنیامین صغیر، حاکم ایشان و روسای یهودامحفل ایشان. روسای زبولون و روسای نفتالی.

68:28  خدایت برای تو قوت را امر فرموده است. ای خدا آنچه را که برای ما کرده‌ای، استوار گردان.

68:29  به‌سبب هیکل تو که در اورشلیم است، پادشاهان هدایا نزد تو خواهند‌آورد.

68:30  و وحش نی زار را توبیخ فرما و رمه گاوان را با گوساله های قوم که با شمشهای نقره نزد تو گردن می‌نهند. وقوم هایی که جنگ را دوست می‌دارند پراکنده ساخته است.

68:31  سروران از مصر خواهند آمد وحبشه دستهای خود را نزد خدا بزودی درازخواهد کرد.

68:32  ‌ای ممالک جهان برای خدا سرود بخوانید. برای خداوند سرود بخوانید، سلاه.

68:33  برای او که بر فلک الافلاک قدیمی سوار است.

68:34  اینک آواز خود را می‌دهد آوازی که پرقوت است.

68:35  خدارا به قوت توصیف نمایید. جلال وی بر اسرائیل است و قوت او در افلاک.

Chapter 69

69:1  خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها به‌جان من درآمده است.

69:2  در خلاب ژرف فرورفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمده‌ام و سیل مرا می‌پوشاند.

69:3  از فریاد خودخسته شده‌ام و گلوی من سوخته و چشمانم ازانتظار خدا تار گردیده است.

69:4  آنانی که بی‌سبب ازمن نفرت دارند، از مویهای سرم زیاده‌اند ودشمنان ناحق من که قصد هلاکت من دارندزورآورند. پس آنچه نگرفته بودم، رد کردم.

69:5  ‌ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از تومخفی نیست.

69:6  ‌ای خداوند یهوه صبایوت، منتظرین تو به‌سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، طالبان تو به‌سبب من رسوا نگردند.

69:7  زیرا به‌خاطر تو متحمل عار گردیده‌ام ورسوایی روی من، مرا پوشیده است.

69:8  نزدبرادرانم اجنبی شده‌ام و نزد پسران مادر خودغریب.

69:9  زیرا غیرت خانه تو مرا خورده است وملامت های ملامت کنندگان تو بر من طاری گردیده.

69:10  روزه داشته، جان خود را مثل اشک ریخته‌ام. و این برای من عار گردیده است.

69:11  پلاس را لباس خود ساخته‌ام و نزد ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

69:12  دروازه نشینان درباره من حرف می‌زنند و سرود می‌گساران گشته‌ام.

69:13  و اما من، ای خداوند دعای خود را در وقت اجابت نزد تو می‌کنم. ای خدا در کثرت رحمانیت خود و راستی نجات خود مرا مستجاب فرما.

69:14  مرا از خلاب خلاصی ده تا غرق نشوم و ازنفرت کنندگانم و از ژرفیهای آب رستگار شوم.

69:15  مگذار که سیلان آب مرا بپوشاند و ژرفی مراببلعد و هاویه دهان خود را بر من ببندد.

69:16  ‌ای خداوند مرا مستجاب فرما زیرا رحمت تونیکوست. به کثرت رحمانیتت بر من توجه نما.

69:17  و روی خود را از بنده ات مپوشان زیرا در تنگی هستم مرا بزودی مستجاب فرما.

69:18  به‌جانم نزدیک شده، آن را رستگار ساز. به‌سبب دشمنانم مرا فدیه ده.

69:19  تو عار و خجالت و رسوایی مرا می‌دانی وجمیع خصمانم پیش نظر تواند.

69:20  عار، دل مراشکسته است و به شدت بیمار شده‌ام. انتظارمشفقی کشیدم، ولی نبود و برای تسلی دهندگان، اما نیافتم.

69:21  مرا برای خوراک زردآب دادند وچون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

69:22  پس مائده ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند دامی باشد.

69:23  چشمان ایشان تارگردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.

69:24  خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.

69:25  خانه های ایشان مخروبه گردد و در خیمه های ایشان هیچ‌کس ساکن نشود.

69:26  زیرا برکسی‌که تو زده‌ای جفامی کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.

69:27  گناه بر گناه ایشان مزید کن و درعدالت تو داخل نشوند.

69:28  از دفتر حیات محوشوند و با صالحین مرقوم نگردند.

69:29  و اما من، مسکین و دردمند هستم. پس‌ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

69:30  و نام خدا رابا سرود تسبیح خواهم خواند و او را با حمدتعظیم خواهم نمود.

69:31  و این پسندیده خداخواهد بود، زیاده از گاو و گوساله‌ای که شاخها وسمها دارد.

69:32  حلیمان این را دیده، شادمان شوند، و‌ای طالبان خدا دل شما زنده گردد،

69:33  زیرا خداوند فقیران را مستجاب می‌کند واسیران خود را حقیر نمی شمارد.

69:34  آسمان وزمین او را تسبیح بخوانند. آبها نیز و آنچه در آنهامی جنبد.

69:35  زیرا خدا صهیون را نجات خواهدداد و شهرهای یهودا را بنا خواهد نمود تا در آنجاسکونت نمایند و آن را متصرف گردند.

69:36  وذریت بندگانش وارث آن خواهند شد و آنانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهندگردید.

Chapter 70

70:1  خدایا، برای نجات من بشتاب! ای خداوند به اعانت من تعجیل فرما!

70:2  آنانی که قصد جان من دارند، خجل و شرمنده شوند، و آنانی که در بدی من رغبت دارند، روبرگردانیده و رسوا گردند،

70:3  و آنانی که هه هه می‌گویند، به‌سبب خجالت خویش رو برگردانیده شوند.

70:4  و اما جمیع طالبان تو، در تو وجد و شادی کنند، و دوست دارندگان نجات تو دائم گویند: «خدا متعال باد!»

70:5  و اما من مسکین و فقیر هستم. خدایا برای من تعجیل کن. تو مددکار ونجات‌دهنده من هستی. ای خداوند تاخیر منما.

Chapter 71

71:1  در تو‌ای خداوند پناه برده‌ام، پس تا به ابد خجل نخواهم شد.

71:2  به عدالت خودمرا خلاصی ده و برهان. گوش خود را به من فراگیر و مرا نجات ده.

71:3  برای من صخره سکونت باش تا همه وقت داخل آن شوم. تو به نجات من امر فرموده‌ای، زیرا صخره و قلعه من تو هستی.

71:4  خدایا مرا از دست شریر برهان و از کف بدکار وظالم.

71:5  زیرا‌ای خداوند یهوه، تو امید من هستی و ازطفولیتم اعتماد من بوده‌ای.

71:6  از شکم بر توانداخته شده‌ام. از رحم مادرم ملجای من توبوده‌ای و تسبیح من دائم درباره تو خواهد بود.

71:7  بسیاری را آیتی عجیب شده‌ام. لیکن تو ملجای زورآور من هستی.

71:8  دهانم از تسبیح تو پر است واز کبریایی تو تمامی روز.

71:9  در زمان پیری مرا دور مینداز چون قوتم زایل شود مرا ترک منما.

71:10  زیرا دشمنانم بر من حرف می‌زنند و مترصدان جانم با یکدیگرمشورت می‌کنند

71:11  و می‌گویند: «خدا او را ترک کرده است. پس او را تعاقب کرده، بگیرید، زیرا که رهاننده‌ای نیست.»

71:12  ‌ای خدا از من دور مشو. خدایا به اعانت من تعجیل نما.

71:13  خصمان جانم خجل و فانی شوند.

71:14  و اما من دائم امیدوارخواهم بود و بر همه تسبیح تو خواهم افزود.

71:15  زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و نجاتت راتمامی روز. زیرا که حد شماره آن را نمی دانم.

71:16  در توانایی خداوند یهوه خواهم آمد. و ازعدالت تو و بس خبر خواهم داد.

71:17  ‌ای خدا ازطفولیتم مرا تعلیم داده‌ای و تا الان، عجایب تو رااعلان کرده‌ام.

71:18  پس‌ای خدا، مرا تا زمان پیری وسفید مویی نیز ترک مکن، تا این طبقه را از بازوی تو خبر دهم و جمیع آیندگان را از توانایی تو.

71:19  خدایا عدالت تو تا اعلی علیین است. توکارهای عظیم کرده‌ای. خدایا مانند تو کیست؟

71:20  ‌ای که تنگیهای بسیار و سخت را به ما نشان داده‌ای، رجوع کرده، باز ما را زنده خواهی ساخت؛ و برگشته، ما را از عمق های زمین برخواهی آورد.

71:21  بزرگی مرا مزید خواهی کرد وبرگشته، مرا تسلی خواهی بخشید.

71:22  پس من نیزتو را با بربط خواهم ستود، یعنی راستی تو را‌ای خدای من. و تو را‌ای قدوس اسرائیل با عود ترنم خواهم نمود.

71:23  چون برای تو سرود می‌خوانم لبهایم بسیار شادی خواهد کرد و جانم نیز که آن را فدیه داده‌ای.

71:24  زبانم نیز تمامی روز عدالت تورا ذکر خواهد کرد. زیرا آنانی که برای ضرر من می‌کوشیدند خجل و رسوا گردیدند.

Chapter 72

72:1  ای خدا انصاف خود را به پادشاه ده وعدالت خویش را به پسر پادشاه!

72:2  و او قوم تو را به عدالت داوری خواهد نمود و مساکین تو را به انصاف.

72:3  آنگاه کوهها برای قوم سلامتی را بار خواهند‌آورد و تلها نیز در عدالت.

72:4  مساکین قوم را دادرسی خواهد کرد؛ و فرزندان فقیر رانجات خواهد داد؛ و ظالمان را زبون خواهدساخت.

72:5  از تو خواهند ترسید، مادامی که آفتاب باقی است و مادامی که ماه هست تا جمیع طبقات.

72:6  او مثل باران برعلف زار چیده شده فرود خواهدآمد، و مثل بارشهایی که زمین را سیراب می‌کند.

72:7  در زمان او صالحان خواهند شکفت و وفورسلامتی خواهد بود، مادامی که ماه نیست نگردد.

72:8  و او حکمرانی خواهد کرد از دریا تا دریا واز نهر تا اقصای جهان.

72:9  به حضور وی صحرانشینان گردن خواهند نهاد و دشمنان اوخاک را خواهند لیسید.

72:10  پادشاهان ترشیش وجزایر هدایا خواهند‌آورد. پادشاهان شبا و سباارمغانها خواهند رسانید.

72:11  جمیع سلاطین او راتعظیم خواهند کرد و جمیع امت‌ها او را بندگی خواهند نمود.

72:12  زیرا چون مسکین استغاثه کند، او را رهایی خواهد داد و فقیری را که رهاننده‌ای ندارد.

72:13  بر مسکین و فقیر کرم خواهد فرمود وجانهای مساکین را نجات خواهد بخشید.

72:14  جانهای ایشان را از ظلم و ستم فدیه خواهدداد و خون ایشان در نظر وی گران بها خواهد بود.

72:15  و او زنده خواهد ماند و از طلای شبا بدوخواهد داد. دائم برای وی دعا خواهد کرد وتمامی روز او را مبارک خواهد خواند.

72:16  وفراوانی غله در زمین بر قله کوهها خواهد بود که ثمره آن مثل لبنان جنبش خواهد کرد. و اهل شهرها مثل علف زمین نشو و نما خواهند کرد.

72:17  نام او تا ابدالاباد باقی خواهد ماند. اسم او پیش آفتاب دوام خواهد کرد. آدمیان در او برای یکدیگر برکت خواهند خواست و جمیع امت های زمین او را خوشحال خواهند خواند.

72:18  متبارک باد یهوه خدا که خدای اسرائیل است. که او فقط کارهای عجیب می‌کند.

72:19  و متبارک بادنام مجید او تا ابدالاباد. و تمامی زمین از جلال اوپر بشود. آمین و آمین. دعاهای داود بن یسی تمام شد.

Chapter 73

73:1  هرآینه خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاک دل هستند.

73:2  واما من نزدیک بود که پایهایم از راه در رود ونزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

73:3  زیرا بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.

73:4  زیراکه در موت ایشان قیدها نیست و قوت ایشان مستحکم است.

73:5  مثل مردم در زحمت نیستند ومثل آدمیان مبتلا نمی باشند.

73:6  بنابراین گردن ایشان به تکبر آراسته است وظلم مثل لباس ایشان را می‌پوشاند.

73:7  چشمان ایشان از فربهی بدر‌آمده است و از خیالات دل خود تجاوز می‌کنند.

73:8  استهزا می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.

73:9  دهان خود را بر آسمانها گذارده‌اند وزبان ایشان در جهان گردش می‌کند.

73:10  پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده می‌شود.

73:11  و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»

73:12  اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.

73:13  یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شسته‌ام.

73:14  و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.

73:15  اگر می‌گفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت می‌کردم.

73:16  چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

73:17  تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.

73:18  هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذارده‌ای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.

73:19  چگونه بغته به هلاکت رسیده‌اند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیده‌اند.

73:20  مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.

73:21  لیکن دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل ریش شده بودم.

73:22  و من وحشی بودم ومعرفت نداشتم و مثل بهایم نزد تو گردیدم.

73:23  ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مراتایید کرده‌ای.

73:24  موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

73:25  کیست برای من در آسمان؟ و غیر ازتو هیچ‌چیز را در زمین نمی خواهم.

73:26  اگرچه جسد و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم وحصه من خداست تا ابدالاباد.

73:27  زیرا آنانی که ازتو دورند هلاک خواهند شد. و آنانی را که از توزنا می‌کنند، نابود خواهی ساخت.

73:28  و اما مرانیکوست که به خدا تقرب جویم. بر خداوندیهوه توکل کرده‌ام تا همه کارهای تو را بیان کنم.

Chapter 74

74:1  چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟

74:2  جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای.

74:3  قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است.

74:4  دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند.

74:5  و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند.

74:6  و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند.

74:7  قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند.

74:8  و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.

74:9  آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.

74:10  ‌ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟

74:11  چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.

74:12  و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.

74:13  تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.

74:14  سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.

74:15  توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.

74:16  روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.

74:17  تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.

74:18  ‌ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.

74:19  جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن.

74:20  عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست.

74:21  مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند.

74:22  ‌ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند.

74:23  آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود.

Chapter 75

75:1  تو را حمد می‌گوییم! ای خدا تو راحمد می‌گوییم! زیرا نام تو نزدیک است و مردم کارهای عجیب تو را ذکر می‌کنند.

75:2  هنگامی که به زمان معین برسم براستی داوری خواهم کرد.

75:3  زمین و جمیع ساکنانش گداخته شده‌اند. من ارکان آن را برقرار نموده‌ام، سلاه.

75:4  متکبران را گفتم: «فخر مکنید!» و به شریران که «شاخ خود را میفرازید.

75:5  شاخهای خود را به بلندی میفرازید. و با گردن کشی سخنان تکبرآمیز مگویید.»

75:6  زیرا نه از مشرق و نه از مغرب، و نه ازجنوب سرافرازی می‌آید.

75:7  لیکن خدا، داور است. این را به زیر می‌اندازدو آن را سرافراز می‌نماید.

75:8  زیرا در دست خداوند کاسه‌ای است و باده آن پرجوش. ازشراب ممزوج پر است که از آن می‌ریزد. و امادردهایش را جمیع شریران جهان افشرده، خواهند نوشید.

75:9  و اما من، تا به ابد ذکر خواهم کرد و برای خدای یعقوب ترنم خواهم نمود.

75:10  جمیع شاخهای شریران را خواهم برید و اماشاخهای صالحین برافراشته خواهد شد.

Chapter 76

76:1  خدا در یهودا معروف است و نام او دراسرائیل عظیم!

76:2  خیمه او است درشالیم و مسکن او در صهیون.

76:3  در آنجا، برقهای کمان را شکست. سپر و شمشیر و جنگ را، سلاه.

76:4  تو جلیل هستی و مجید، زیاده از کوههای یغما!

76:5  قوی‌دلان تاراج شده‌اند و خواب ایشان رادرربود و همه مردان زورآور دست خود رانیافتند.

76:6  از توبیخ تو‌ای خدای یعقوب، بر ارابه هاو اسبان خوابی گران مستولی گردید.

76:7  تو مهیب هستی، تو! و در حین غضبت، کیست که به حضورتو ایستد؟

76:8  از آسمان داوری را شنوانیدی. پس جهان بترسید و ساکت گردید.

76:9  چون خدا برای داوری قیام فرماید تا همه مساکین جهان راخلاصی بخشد، سلاه،

76:10  آنگاه خشم انسان تو راحمد خواهد گفت و باقی خشم را بر کمر خودخواهی بست.

76:11  نذر کنید و وفا نمایید برای یهوه خدای خود. همه که گرداگرد او هستند، هدیه بگذرانند نزد او که مهیب است.

76:12  روح روسا رامنقطع خواهد ساخت و برای پادشاهان جهان مهیب می‌باشد.

Chapter 77

77:1  آواز من بسوی خداست و فریادمی کنم. آواز من بسوی خداست گوش خود را به من فرا خواهد گرفت.

77:2  در روز تنگی خود خداوند را طلب کردم. در شب، دست من دراز شده، بازکشیده نگشت و جان من تسلی نپذیرفت.

77:3  خدا را یاد می‌کنم و پریشان می‌شوم. تفکر می‌نمایم و روح من متحیر می‌گردد، سلاه.

77:4  چشمانم را بیدار می‌داشتی. بی‌تاب می‌شدم وسخن نمی توانستم گفت.

77:5  درباره ایام قدیم تفکرکرده‌ام. درباره سالهای زمانهای سلف.

77:6  سرودشبانه خود را بخاطر می‌آورم و در دل خود تفکرمی کنم و روح من تفتیش نموده است.

77:7  مگر خداتا به ابد ترک خواهد کرد و دیگر هرگز راضی نخواهد شد.

77:8  آیا رحمت او تا به ابد زایل شده است؟ و قول او باطل گردیده تا ابدالاباد؟

77:9  آیاخدا رافت را فراموش کرده؟ و رحمت های خودرا در غضب مسدود ساخته است؟ سلاه.

77:10  پس گفتم این ضعف من است. زهی سالهای دست راست حضرت اعلی!

77:11  کارهای خداوند را ذکرخواهم نمود زیرا کار عجیب تو را که از قدیم است به یاد خواهم آورد.

77:12  و در جمیع کارهای تو تامل خواهم کرد و در صنعتهای تو تفکرخواهم نمود.

77:13  ‌ای خدا، طریق تو در قدوسیت است. کیست خدای بزرگ مثل خدا؟

77:14  تو خدایی هستی که کارهای عجیب می‌کنی و قوت خویش را بر قوم‌ها معروف گردانیده‌ای.

77:15  قوم خود را به بازوی خویش رهانیده‌ای یعنی بنی یعقوب وبنی یوسف را. سلاه.

77:16  آبها تو را دید، ای خداآبها تو را دیده، متزلزل شد. لجه‌ها نیز سخت مضطرب گردید.

77:17  ابرها آب بریخت و افلاک رعد بداد. تیرهای تو نیز به هر طرف روان گردید.

77:18  صدای رعد تو در گردباد بود و برقها ربع مسکون را روشن کرد. پس زمین مرتعش و متزلزل گردید.

77:19  طریق تو در دریاست و راههای تو درآبهای فراوان و آثار تو را نتوان دانست.

77:20  قوم خود را مثل گوسفندان راهنمایی نمودی، به‌دست موسی و هارون.

Chapter 78

78:1  ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید!

78:2  دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود.

78:3  که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند.

78:4  از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است.

78:5  زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛

78:6  تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛

78:7  و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند.

78:8  ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود.

78:9  بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند.

78:10  عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند،

78:11  واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود،

78:12  و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن.

78:13  دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود.

78:14  و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.

78:15  در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.

78:16  پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.

78:17  و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،

78:18  و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.

78:19  و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟

78:20  اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»

78:21  پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.

78:22  زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.

78:23  پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود

78:24  و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.

78:25  مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.

78:26  بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،

78:27  و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.

78:28  وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.

78:29  پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.

78:30  ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود

78:31  که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

78:32  با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.

78:33  بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.

78:34  هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،

78:35  و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.

78:36  اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.

78:37  زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند.

78:38  اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.

78:39  و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد.

78:40  چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند.

78:41  و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند،

78:42  و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود.

78:43  که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن.

78:44  و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید.

78:45  انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛

78:46  و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.

78:47  تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت.

78:48  بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق.

78:49  و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر.

78:50  و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود.

78:51  و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام.

78:52  و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود.

78:53  وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید.

78:54  و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود.

78:55  و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

78:56  لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند.

78:57  وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند.

78:58  و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند.

78:59  چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت.

78:60  پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود،

78:61  و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد،

78:62  وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید.

78:63  جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد.

78:64  کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند.

78:65  آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد،

78:66  و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید.

78:67  و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید.

78:68  لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت.

78:69  و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد.

78:70  و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت.

78:71  از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند.

78:72  پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد.

Chapter 79

79:1  ای خدا، امت‌ها به میراث تو داخل شده، هیکل قدس تو را بی‌عصمت ساختند. اورشلیم را خرابه‌ها نمودند.

79:2  لاشهای بندگانت را به مرغان هوا برای خوراک دادند وگوشت مقدسانت را به وحوش صحرا.

79:3  خون ایشان را گرداگرد اورشلیم مثل آب ریختند وکسی نبود که ایشان را دفن کند.

79:4  نزد همسایگان خود عار گردیده‌ایم و نزد مجاوران خویش استهزا و سخریه شده‌ایم.

79:5  تا کی‌ای خداوند تا به ابد خشمناک خواهی بود؟ آیا غیرت تو مثل آتش افروخته خواهد شد تا ابدالاباد؟

79:6  قهر خودرا بر امت هایی که تو را نمی شناسند بریز و برممالکی که نام تو را نمی خوانند!

79:7  زیرا که یعقوب را خورده، و مسکن او را خراب کرده‌اند.

79:8  گناهان اجداد ما را بر ما بیاد میاور. رحمت های تو بزودی پیش روی ما آید زیرا که بسیار ذلیل شده‌ایم.

79:9  ‌ای خدا، ای نجات‌دهنده ما، به‌خاطر جلال نام خود ما را یاری فرما و ما رانجات ده و بخاطر نام خود گناهان ما را بیامرز.

79:10  چرا امت‌ها گویند که خدای ایشان کجاست؟ انتقام خون بندگانت که ریخته شده است، برامت‌ها در نظر ما معلوم شود.

79:11  ناله اسیران به حضور تو برسد. به حسب عظمت بازوی خود آنانی را که به موت سپرده شده‌اند، برهان.

79:12  وجزای هفت چندان به آغوش همسایگان مارسان، برای اهانتی که به تو کرده‌اند، ای خداوند.

79:13  پس ما که قوم تو و گوسفندان مرتع تو هستیم، تو را تا به ابد شکر خواهیم گفت و تسبیح تو رانسلا بعد نسل ذکر خواهیم نمود.

Chapter 80

80:1  ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما!

80:2  به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا!

80:3  ‌ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

80:4  ‌ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود،

80:5  نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟

80:6  ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند.

80:7  ‌ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

80:8  موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.

80:9  پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.

80:10  کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.

80:11  شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.

80:12  پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟

80:13  گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.

80:14  ‌ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما

80:15  و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای!

80:16  مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند!

80:17  دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای.

80:18  و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم.

80:19  ‌ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم.

Chapter 81

81:1  ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

81:2  سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

81:3  کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

81:4  زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

81:5  این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

81:6  «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

81:7  در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

81:8  «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

81:9  در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

81:10  من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

81:11  لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

81:12  پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

81:13  ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

81:14  آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

81:15  آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

81:16  ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»

Chapter 82

82:1  خدا در جماعت خدا ایستاده است. درمیان خدایان داوری می‌کند:

82:2  «تا به کی به بی‌انصافی داوری خواهید کرد و شریران راطرفداری خواهید نمود؟ سلاه.

82:3  فقیران و یتیمان را دادرسی بکنید. مظلومان و مسکینان را انصاف دهید.

82:4  مظلومان و فقیران را برهانید و ایشان را ازدست شریران خلاصی دهید.

82:5  «نمی دانند و نمی فهمند و در تاریکی راه می‌روند و جمیع اساس زمین متزلزل می‌باشد.

82:6  من گفتم که شما خدایانید و جمیع شما فرزندان حضرت اعلی.

82:7  لیکن مثل آدمیان خواهید مرد وچون یکی از سروران خواهید افتاد!»

82:8  ‌ای خدا برخیز و جهان را داوری فرما زیراکه تو تمامی امت‌ها را متصرف خواهی شد.

Chapter 83

83:1  ای خدا تو را خاموشی نباشد! ای خداساکت مباش و میارام!

83:2  زیرا اینک دشمنانت شورش می‌کنند و آنانی که از تو نفرت دارند، سر خود را برافراشته‌اند.

83:3  بر قوم تو مکایدمی اندیشند وبر پناه آوردگان تو مشورت می‌کنند.

83:4  و می‌گویند: «بیایید ایشان را هلاک کنیم تا قومی نباشند و نام اسرائیل دیگر مذکور نشود.»

83:5  زیرا به یک دل با هم مشورت می‌کنند و برضد تو عهد بسته‌اند.

83:6  خیمه های ادوم واسماعیلیان و موآب و هاجریان.

83:7  جبال و عمون و عمالیق و فلسطین با ساکنان صور.

83:8  آشور نیز باایشان متفق شدند و بازویی برای بنی لوطگردیدند، سلاه.

83:9  بدیشان عمل نما چنانکه به مدیان کردی. چنانکه به سیسرا و یابین در وادی قیشون.

83:10  که در عیندور هلاک شدند و سرگین برای زمین گردیدند.

83:11  سروران ایشان را مثل غراب و ذئب گردان و جمیع امرای ایشان را مثل ذبح وصلمناع.

83:12  که می‌گفتند: «مساکن خدا را برای خویشتن تصرف نماییم.»

83:13  ‌ای خدای من، ایشان را چون غبار گردبادبساز و مانند کاه پیش روی باد.

83:14  مثل آتشی که جنگل را می‌سوزاند و مثل شعله‌ای که کوهها را مشتعل می‌سازد.

83:15  همچنان ایشان را به تند بادخود بران و به طوفان خویش ایشان را آشفته گردان.

83:16  رویهای ایشان را به ذلت پر کن تا نام تورا‌ای خداوند بطلبند.

83:17  خجل و پریشان بشوندتا ابدالاباد و شرمنده و هلاک گردند.

83:18  و بدانندتو که اسمت یهوه می‌باشد، به تنها بر تمامی زمین متعال هستی.

Chapter 84

84:1  ای یهوه صبایوت، چه دل پذیر است مسکنهای تو!

84:2  جان من مشتاق بلکه کاهیده شده است برای صحنهای خداوند. دلم وجسدم برای خدای حی صیحه می‌زند.

84:3  گنجشک نیز برای خود خانه‌ای پیدا کرده است و پرستوک برای خویشتن آشیانه‌ای تا بچه های خود را در آن بگذارد، در مذبح های تو‌ای یهوه صبایوت که پادشاه من و خدای من هستی.

84:4  خوشابحال آنانی که در خانه تو ساکنند که تو رادائم تسبیح می‌خوانند، سلاه.

84:5  خوشابحال مردمانی که قوت ایشان در تو است و طریق های تو در دلهای ایشان.

84:6  چون از وادی بکا عبورمی کنند، آن را چشمه می‌سازند و باران آن را به برکات می‌پوشاند.

84:7  از قوت تا قوت می‌خرامند وهر یک از ایشان در صهیون نزد خدا حاضرمی شوند.

84:8  ‌ای یهوه خدای لشکرها! دعای مرا بشنو! ای خدای یعقوب گوش خود را فراگیر! سلاه.

84:9  ‌ای خدایی که سپر ما هستی، ببین و به روی مسیح خود نظر انداز.

84:10  زیرا یک روز درصحنهای تو بهتر است از هزار. ایستادن بر آستانه خانه خدای خود را بیشتر می‌پسندم از ساکن شدن در خیمه های اشرار.

84:11  زیرا که یهوه خداآفتاب و سپر است. خداوند فیض و جلال خواهدداد. و هیچ‌چیز نیکو را منع نخواهد کرد از آنانی که به راستی سالک باشند.

84:12  ‌ای یهوه صبایوت، خوشابحال کسی‌که بر تو توکل دارد.

Chapter 85

85:1  ای خداوند از زمین خود راضی شده‌ای. اسیری یعقوب را بازآورده‌ای.

85:2  عصیان قوم خود را عفو کرده‌ای. تمامی گناهان ایشان را پوشانیده‌ای، سلاه.

85:3  تمامی غضب خود را برداشته، و از حدت خشم خویش رجوع کرده‌ای.

85:4  ‌ای خدای نجات ما، مارا برگردان. و غیظ خود را از ما بردار.

85:5  آیا تا به ابدبا ما غضبناک خواهی بود؟ و خشم خویش رانسلا بعد نسل طول خواهی داد؟

85:6  آیا برگشته مارا حیات نخواهی داد تا قوم تو در تو شادی نمایند؟

85:7  ‌ای خداوند رحمت خود را بر ما ظاهر کن ونجات خویش را به ما عطا فرما.

85:8  آنچه خدا یهوه می‌گوید خواهم شنید زیرا به قوم خود و به مقدسان خویش به سلامتی خواهد گفت تا بسوی جهالت برنگردند.

85:9  یقین نجات او به ترسندگان اونزدیک است تا جلال در زمین ما ساکن شود.

85:10  رحمت و راستی با هم ملاقات کرده‌اند. عدالت و سلامتی یکدیگر را بوسیده‌اند.

85:11  راستی، از زمین خواهد رویید و عدالت، ازآسمان خواهد نگریست.

85:12  خداوند نیزچیزهای نیکو را خواهد بخشید و زمین مامحصول خود را خواهد داد.

85:13  عدالت پیش روی او خواهد خرامید و آثار خود را طریقی خواهد ساخت.

Chapter 86

86:1  ای خداوند گوش خود را فراگرفته، مرامستجاب فرما زیرا مسکین و نیازمندهستم!

86:2  جان مرا نگاه دار زیرا من متقی هستم. ای خدای من، بنده خود را که بر تو توکل دارد، نجات بده.

86:3  ‌ای خداوند بر من کرم فرما زیرا که تمامی روز تو را می‌خوانم!

86:4  جان بنده خود را شادمان گردان زیرا‌ای خداوند جان خود را نزد توبرمی دارم.

86:5  زیرا تو‌ای خداوند، نیکو و غفارهستی و بسیار رحیم برای آنانی که تو رامی خوانند.

86:6  ‌ای خداوند دعای مرا اجابت فرما وبه آواز تضرع من توجه نما!

86:7  در روز تنگی خودتو را خواهم خواند زیرا که مرا مستجاب خواهی فرمود.

86:8  ‌ای خداوند در میان خدایان مثل تونیست و کاری مثل کارهای تو نی.

86:9  ‌ای خداوندهمه امت هایی که آفریده‌ای آمده، به حضور توسجده خواهند کرد و نام تو را تمجید خواهندنمود.

86:10  زیرا که تو بزرگ هستی و کارهای عجیب می‌کنی. تو تنها خدا هستی.

86:11  ‌ای خداوند طریق خود را به من بیاموز تا درراستی تو سالک شوم. دل مرا واحد ساز تا از نام تو ترسان باشم.

86:12  ‌ای خداوند خدای من تو را به تمامی دل حمد خواهم گفت و نام تو را تمجیدخواهم کرد تا ابدالاباد.

86:13  زیرا که رحمت تو به من عظیم است و جان مرا از هاویه اسفل رهانیده‌ای.

86:14  ‌ای خدا متکبران بر من برخاسته اندو گروهی از ظالمان قصد جان من دارند و تو را در مد نظر خود نمی آورند.

86:15  و تو‌ای خداوندخدای رحیم و کریم هستی. دیر غضب و پر ازرحمت و راستی.

86:16  بسوی من التفات کن و بر من کرم فرما. قوت خود را به بنده ات بده و پسر کنیزخود را نجات‌بخش.

86:17  علامت خوبی را به من بنما تا آنانی که از من نفرت دارند آن را دیده، خجل شوند زیرا که تو‌ای خداوند مرا اعانت کرده و تسلی داده‌ای.

Chapter 87

87:1  اساس او در کوههای مقدس است.

87:2  خداوند دروازه های صهیون رادوست می‌دارد، بیشتر از جمیع مسکن های یعقوب.

87:3  سخنهای مجید درباره تو گفته می‌شود، ای شهر خدا! سلاه.

87:4  رهب و بابل را ازشناسندگان خود ذکر خواهم کرد. اینک فلسطین و صور و حبش، این در آنجا متولد شده است.

87:5  ودرباره صهیون گفته خواهد شد که این و آن در آن متولد شده‌اند. و خود حضرت اعلی آن را استوارخواهد نمود.

87:6  خداوند چون امت‌ها رامی نویسد، ثبت خواهد کرد که این در آنجا متولدشده است، سلاه.

87:7  مغنیان و رقص کنندگان نیز. جمیع چشمه های من در تو است.

Chapter 88

88:1  ای یهوه خدای نجات من، شب و روزنزد تو فریاد کرده‌ام.

88:2  دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر.

88:3  زیرا که جان من از بلایا پر شده است وزندگانی‌ام به قبر نزدیک گردیده.

88:4  از فروروندگان به هاویه شمرده شده‌ام و مثل مرد بی‌قوت گشته‌ام.

88:5  در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده‌اند، که ایشان را دیگربه یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده‌اند.

88:6  مرا در هاویه اسفل گذاشته‌ای، در ظلمت درژرفیها.

88:7  خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته‌ای، سلاه.

88:8  آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده‌ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد.

88:9  چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزدتو فریاد کرده‌ام تمامی روز. دستهای خود را به تودراز کرده‌ام.

88:10  آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهندگفت؟ سلاه.

88:11  آیا رحمت تو در قبر مذکورخواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟

88:12  آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می‌شود و عدالت تودر زمین فراموشی؟

88:13  و اما من نزد تو‌ای خداوندفریاد برآورده‌ام و بامدادان دعای من در‌پیش تومی آید.

88:14  ‌ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، وروی خود را از من پنهان نموده‌ای.

88:15  من مستمندو از طفولیت مشرف بر موت شده‌ام. ترسهای تورا متحمل شده، متحیر گردیده‌ام.

88:16  حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مراهلاک ساخته.

88:17  مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده.

88:18  یاران و دوستان را از من دور کرده‌ای و آشنایانم را در تاریکی.

Chapter 89

89:1  رحمت های خداوند را تا به ابد خواهم سرایید. امانت تو را به دهان خود نسلابعد نسل اعلام خواهم کرد.

89:2  زیرا گفتم رحمت بنا خواهد شد تا ابدالاباد و امانت خویش را درافلاک پایدار خواهی ساخت.

89:3  با برگزیده خودعهد بسته‌ام. برای بنده خویش داود قسم خورده‌ام.

89:4  که ذریت تو را پایدار خواهم ساخت تا ابدالاباد و تخت تو را نسلا بعد نسل بنا خواهم نمود، سلاه.

89:5  و آسمانها کارهای عجیب تو را‌ای خداوند تمجید خواهند کرد و امانت تو را درجماعت مقدسان.

89:6  زیرا کیست در آسمانها که باخداوند برابری تواند کرد؟ و از فرزندان زورآوران که را با خداوند تشبیه توان نمود؟

89:7  خدا بی‌نهایت مهیب است در جماعت مقدسان و ترسناک است بر آنانی که گرداگرد او هستند.

89:8  ‌ای یهوه خدای لشکرها! کیست‌ای یاه قدیرمانند تو؟ و امانت تو، تو را احاطه می‌کند.

89:9  برتکبر دریا تو مسلط هستی. چون امواجش بلندمی شود، آنها را ساکن می‌گردانی.

89:10  رهب را مثل کشته شده خرد شکسته‌ای. به بازوی زورآورخویش دشمنانت را پراکنده نموده‌ای.

89:11  آسمان از آن تو است و زمین نیز از آن تو. ربع مسکون وپری آن را تو بنیاد نهاده‌ای.

89:12  شمال و جنوب راتو آفریده‌ای. تابور و حرمون به نام تو شادی می‌کنند.

89:13  بازوی تو با قوت است. دست توزورآور است و دست راست تو متعال.

89:14  عدالت و انصاف اساس تخت تو است. رحمت و راستی پیش روی تو می‌خرامند.

89:15  خوشابحال قومی که آواز شادمانی رامی دانند. در نور روی تو‌ای خداوند خواهندخرامید.

89:16  در نام تو شادمان خواهند شد تمامی روز و در عدالت تو سرافراشته خواهند گردید.

89:17  زیرا که فخر قوت ایشان تو هستی و به رضامندی تو شاخ ما مرتفع خواهد شد.

89:18  زیراکه سپر ما از آن خداوند است و پادشاه ما از آن قدوس اسرائیل.

89:19  آنگاه در عالم رویا به مقدس خود خطاب کرده، گفتی که نصرت را بر مردی زورآور نهادم و برگزیده‌ای از قوم را ممتاز کردم.

89:20  بنده خود داود را یافتم و او را به روغن مقدس خود مسح کردم.

89:21  که دست من با او استوارخواهد شد. بازوی من نیز او را قوی خواهدگردانید.

89:22  دشمنی بر او ستم نخواهد کرد و هیچ پسر ظلم بدو اذیت نخواهد رسانید.

89:23  و خصمان او را پیش روی وی خواهم گرفت و آنانی را که ازاو نفرت دارند مبتلا خواهم گردانید.

89:24  و امانت ورحمت من با وی خواهد بود و در نام من شاخ اومرتفع خواهد شد.

89:25  دست او را بر دریا مستولی خواهم ساخت و دست راست او را بر نهرها.

89:26  او مرا خواهد خواند که تو پدر من هستی، خدای من و صخره نجات من.

89:27  من نیز او رانخست زاده خود خواهم ساخت، بلندتر ازپادشاهان جهان.

89:28  رحمت خویش را برای وی نگاه خواهم داشت تا ابدالاباد و عهد من با اواستوار خواهد بود.

89:29  و ذریت وی را باقی خواهم داشت تا ابدالاباد و تخت او را مثل روزهای آسمان.

89:30  اگر فرزندانش شریعت مرا ترک کنند، و دراحکام من سلوک ننمایند،

89:31  اگر فرایض مرابشکنند، و اوامر مرا نگاه ندارند،

89:32  آنگاه معصیت ایشان را به عصا تادیب خواهم نمود وگناه ایشان را به تازیانه‌ها.

89:33  لیکن رحمت خود رااز او برنخواهم داشت و امانت خویش را باطل نخواهم ساخت.

89:34  عهد خود را نخواهم شکست و آنچه را از دهانم صادر شد تغییر نخواهم داد.

89:35  یک چیز را به قدوسیت خود قسم خوردم و به داود هرگز دروغ نخواهم گفت.

89:36  که ذریت اوباقی خواهد بود تا ابدالاباد و تخت او به حضورمن مثل آفتاب،

89:37  مثل ماه ثابت خواهد بود تاابدالاباد و مثل شاهد امین در آسمان، سلاه.

89:38  لیکن تو ترک کرده‌ای و دور انداخته‌ای و بامسیح خود غضبناک شده‌ای.

89:39  عهد بنده خودرا باطل ساخته‌ای و تاج او را بر زمین انداخته، بی‌عصمت کرده‌ای.

89:40  جمیع حصارهایش راشکسته و قلعه های او را خراب نموده‌ای.

89:41  همه راه گذران او را تاراج می‌کنند و او نزد همسایگان خود عار گردیده است.

89:42  دست راست خصمان او را برافراشته، و همه دشمنانش را مسرورساخته‌ای.

89:43  دم شمشیر او را نیز برگردانیده‌ای واو را در جنگ پایدار نساخته‌ای.

89:44  جلال او راباطل ساخته و تخت او را به زمین انداخته‌ای.

89:45  ایام شبابش را کوتاه کرده، و او را به خجالت پوشانیده‌ای، سلاه.

89:46  تا به کی‌ای خداوند خود را تا به ابد پنهان خواهی کرد و غضب تو مثل آتش افروخته خواهد شد؟

89:47  به یاد آور که ایام حیاتم چه کم است. چرا تمامی بنی آدم را برای بطالت آفریده‌ای؟

89:48  کدام آدمی زنده است که موت رانخواهد دید؟ و جان خویش را از دست قبرخلاص خواهد ساخت؟ سلاه.

89:49  ‌ای خداوندرحمت های قدیم تو کجاست؟ که برای داود به امانت خود قسم خوردی.

89:50  ‌ای خداوند ملامت بنده خود را به یاد آور که آن را از قومهای بسیاردر سینه خود متحمل می‌باشم.

89:51  که دشمنان توای خداوند ملامت کرده‌اند، یعنی آثار مسیح تورا ملامت نموده‌اند.

89:52  خداوند متبارک باد تاابدالاباد. آمین و آمین.

Chapter 90

90:1  ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای، درجمیع نسل‌ها،

90:2  قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی.

90:3  انسان را به غباربرمی گردانی، و می‌گویی‌ای بنی آدم رجوع نمایید.

90:4  زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب.

90:5  مثل سیلاب ایشان را رفته‌ای و مثل خواب شده‌اند. بامدادان مثل گیاهی که می‌روید.

90:6  بامدادان می‌شکفد و می‌روید. شامگاهان بریده و پژمرده می‌شود.

90:7  زیرا که در غضب تو کاهیده می‌شویم ودر خشم تو پریشان می‌گردیم.

90:8  چونکه گناهان مارا در نظر خود گذارده‌ای و خفایای ما را در نورروی خویش.

90:9  زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده‌ایم.

90:10  ایام عمر ما هفتاد سال است و اگر ازبنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت وبطالت است زیرا به زودی تمام شده، پروازمی کنیم.

90:11  کیست که شدت خشم تو را می‌داند وغضب تو را چنانکه از تو می‌باید ترسید.

90:12  ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم.

90:13  رجوع کن‌ای خداوند تا به کی و بر بندگان خود شفقت فرما.

90:14  صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تاتمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم.

90:15  ما راشادمان گردان به عوض ایامی که ما را مبتلاساختی و سالهایی که بدی را دیده‌ایم.

90:16  اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان.

90:17  جمال خداوند خدای ما بر ما باد وعمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان.

Chapter 91

91:1  آنکه در ستر حضرت اعلی نشسته است، زیر سایه قادرمطلق ساکن خواهد بود.

91:2  درباره خداوند می‌گویم که او ملجاو قلعه من است و خدای من که بر او توکل دارم.

91:3  زیرا که او تو را از دام صیاد خواهد رهانید و ازوبای خبیث.

91:4  به پرهای خود تو را خواهدپوشانید و زیر بالهایش پناه خواهی گرفت. راستی او تو را مجن و سپر خواهد بود.

91:5  از خوفی درشب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روزمی پرد.

91:6  و نه از وبایی که در تاریکی می‌خرامد ونه از طاعونی که وقت ظهر فساد می‌کند.

91:7  هزارنفر به‌جانب تو خواهند افتاد و ده هزار به‌دست راست تو. لیکن نزد تو نخواهد رسید.

91:8  فقط به چشمان خود خواهی نگریست و پاداش شریران را خواهی دید.

91:9  زیرا گفتی تو‌ای خداوندملجای من هستی و حضرت اعلی را ماوای خویش گردانیده‌ای.

91:10  هیچ بدی بر تو واقع نخواهد شد و بلایی نزد خیمه تو نخواهد رسید.

91:11  زیرا که فرشتگان خود را درباره تو امر خواهدفرمود تا در تمامی راههایت تو را حفظ نمایند.

91:12  تو را بر دستهای خود برخواهند داشت، مباداپای خود را به سنگ بزنی.

91:13  بر شیر و افعی پای خواهی نهاد؛ شیربچه و اژدها را پایمال خواهی کرد.

91:14  «چونکه به من رغبت دارد او را خواهم رهانید و چونکه به اسم من عارف است او راسرافراز خواهم ساخت.

91:15  چون مرا خواند او رااجابت خواهم کرد. من در تنگی با او خواهم بود واو را نجات داده، معزز خواهم ساخت.

91:16  به طول ایام او را سیر می‌گردانم و نجات خویش را بدونشان خواهم داد.»

Chapter 92

92:1  خداوند را حمد گفتن نیکو است و به نام تو تسبیح خواندن، ای حضرت اعلی.

92:2  بامدادان رحمت تو را اعلام نمودن و درهر شب امانت تو را.

92:3  بر ذات ده اوتار و بر رباب وبه نغمه هجایون و بربط.

92:4  زیرا که‌ای خداوند مرابه‌کارهای خودت شادمان ساخته‌ای. به‌سبب اعمال دستهای تو ترنم خواهم نمود.

92:5  ‌ای خداوند اعمال تو چه عظیم است و فکرهای توبی نهایت عمیق.

92:6  مرد وحشی این را نمی داند و جاهل در این تامل نمی کند.

92:7  وقتی که شریران مثل علف می‌رویند و جمیع بدکاران می‌شکفند، برای این است که تا به ابد هلاک گردند.

92:8  لیکن توای خداوند بر اعلی علیین هستی، تا ابدالاباد.

92:9  زیرا اینک دشمنان تو‌ای خداوند، هان دشمنان تو هلاک خواهند شد و جمیع بدکاران پراکنده خواهند شد.

92:10  و اما شاخ مرا مثل شاخ گاو وحشی بلندکرده‌ای و به روغن تازه مسح شده‌ام.

92:11  و چشم من بر دشمنانم خواهد نگریست و گوشهای من ازشریرانی که با من مقاومت می‌کنند خواهد شنید.

92:12  عادل مثل درخت خرما خواهد شکفت و مثل سرو آزاد در لبنان نمو خواهد کرد.

92:13  آنانی که درخانه خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت.

92:14  در وقت پیری نیز میوه خواهند‌آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود.

92:15  تااعلام کنند که خداوند راست است. او صخره من است و در وی هیچ بی‌انصافی نیست.

Chapter 93

93:1  خداوند سلطنت را گرفته و خود را به جلال آراسته است. خداوند خود راآراسته و کمر خود را به قوت بسته است. ربع مسکون نیز پایدار گردیده است و جنبش نخواهدخورد.

93:2  تخت تو از ازل پایدار شده است و تو ازقدیم هستی.

93:3  ‌ای خداوند سیلابها برافراشته اندسیلابها آواز خود را برافراشته‌اند. سیلابهاخروش خود را برافراشته‌اند.

93:4  فوق آواز آبهای بسیار، فوق امواج زورآور دریا. خداوند در اعلی اعلیین زورآورتر است.

93:5  شهادات تو بی‌نهایت امین است. ای خداوند، قدوسیت خانه تو رامی زیبد تا ابدالاباد.

Chapter 94

94:1  ای یهوه خدای ذوالانتقام، ای خدای ذوالانتقام، تجلی فرما!

94:2  ‌ای داور جهان متعال شو و بر متکبران مکافات برسان!

94:3  ‌ای خداوند تا به کی شریران، تا به کی شریران فخرخواهند نمود؟

94:4  حرفها می‌زنند و سخنان ستم آمیز می‌گویند. جمیع بدکاران لاف می‌زنند. ای خداوند، قوم تو را می‌شکنند و میراث تو راذلیل می‌سازند.

94:5  بیوه‌زنان و غریبان را می‌کشند ویتیمان را به قتل می‌رسانند.

94:6  و می‌گویند یاه نمی بیند و خدای یعقوب ملاحظه نمی نماید.

94:7  ‌ای احمقان قوم بفهمید! و‌ای ابلهان کی تعقل خواهید نمود؟

94:8  او که گوش را غرس نمود، آیانمی شنود؟ او که چشم را ساخت، آیا نمی بیند؟

94:9  او که امت‌ها را تادیب می‌کند، آیا توبیخ نخواهد نمود، او که معرفت را به انسان می‌آموزد؟

94:10  خداوند فکرهای انسان را می‌داندکه محض بطالت است.

94:11  ‌ای یاه خوشابحال شخصی که او را تادیب می‌نمایی و از شریعت خود او را تعلیم می‌دهی

94:12  تا او را از روزهای بلا راحت بخشی، مادامی که حفره برای شریران کنده شود.

94:13  زیرا خداوندقوم خود را رد نخواهد کرد و میراث خویش راترک نخواهد نمود.

94:14  زیرا که داوری به انصاف رجوع خواهد کرد و همه راست دلان پیروی آن را خواهند نمود.

94:15  کیست که برای من با شریران مقاومت خواهد کرد و کیست که با بدکاران مقابله خواهدنمود.

94:16  اگر خداوند مددکار من نمی بود، جان من به زودی در خاموشی ساکن می‌شد.

94:17  چون گفتم که پای من می‌لغزد، پس رحمت تو‌ای خداوندمرا تایید نمود.

94:18  در کثرت اندیشه های دل من، تسلی های توجانم را آسایش بخشید.

94:19  آیا کرسی شرارت باتو رفاقت تواند نمود، که فساد را به قانون اختراع می‌کند؟

94:20  بر جان مرد صدیق با هم جمع می‌شوند و بر خون بی‌گناه فتوا می‌دهند.

94:21  لیکن خداوند برای من قلعه بلند است و خدایم صخره ملجای من است.

94:22  و گناه ایشان را بر ایشان راجع خواهد کرد و ایشان را در شرارت ایشان فانی خواهد ساخت. یهوه خدای ما ایشان را فانی خواهد نمود.

Chapter 95

95:1  بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

95:2  به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

95:3  زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

95:4  و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

95:5  دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

95:6  بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

95:7  زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

95:8  دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

95:9  چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

95:10  چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

95:11  پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

Chapter 96

96:1  یهوه را سرود تازه بسرایید! ای تمامی زمین خداوند را بسرایید!

96:2  خداوند رابسرایید و نام او را متبارک خوانید! روز به روزنجات او را اعلام نمایید.

96:3  در میان امت‌ها جلال او را ذکر کنید و کارهای عجیب او را در جمیع قومها.

96:4  زیرا خداوند، عظیم است و بی‌نهایت حمید. و او مهیب است بر جمیع خدایان.

96:5  زیراجمیع خدایان امت‌ها بتهایند، لیکن یهوه آسمانهارا آفرید.

96:6  مجد و جلال به حضور وی است وقوت و جمال در قدس وی.

96:7  ‌ای قبایل قوم‌ها خداوند را توصیف نمایید! خداوند را به جلال و قوت توصیف نمایید!

96:8  خداوند را به جلال اسم او توصیف نمایید! هدیه بیاورید و به صحنهای او بیایید!

96:9  خداوندرا در زینت قدوسیت بپرستید! ای تمامی زمین ازحضور وی بلرزید!

96:10  در میان امت‌ها گوییدخداوند سلطنت گرفته است. ربع مسکون نیزپایدار شد و جنبش نخواهد خورد. قومها را به انصاف داوری خواهد نمود.

96:11  آسمان شادی کند و زمین مسرور گردد. دریا و پری آن غرش نماید.

96:12  صحرا و هر‌چه در آن است، به وجد آید. آنگاه تمام درختان جنگل ترنم خواهند نمود

96:13  به حضور خداوند زیرا که می‌آید. زیرا که برای داوری جهان می‌آید. ربع مسکون را به انصاف داوری خواهد کرد و قوم هارا به امانت خود.

Chapter 97

97:1  خداوند سلطنت گرفته است، پس زمین شادی کند و جزیره های بسیار مسرورگردند.

97:2  ابرها و ظلمت غلیظ گرداگرد اوست. عدل و انصاف قاعده تخت اوست.

97:3  آتش پیش روی وی می‌رود و دشمنان او را به اطرافش می‌سوزاند.

97:4  برقهایش ربع مسکون را روشن می‌سازد. زمین این را بدید و بلرزید.

97:5  کوهها ازحضور خداوند مثل موم گداخته می‌شود، ازحضور خداوند تمامی جهان.

97:6  آسمانها عدالت او را اعلام می‌کنند و جمیع قوم‌ها جلال او رامی بینند.

97:7  همه پرستندگان بتهای تراشیده خجل می‌شوند که به بتها فخر می‌نمایند. ای جمیع خدایان او را بپرستید.

97:8  صهیون شنید و شادمان شد و دختران یهودامسرور گردیدند، ای خداوند به‌سبب داوریهای تو.

97:9  زیرا که تو‌ای خداوند بر تمامی روی زمین متعال هستی. بر جمیع خدایان، بسیار اعلی هستی.

97:10  ‌ای شما که خداوند را دوست می‌دارید، ازبدی نفرت کنید! او حافظ جانهای مقدسان خوداست. ایشان را از دست شریران می‌رهاند.

97:11  نوربرای عادلان کاشته شده است و شادمانی برای راست دلان.

97:12  ‌ای عادلان، در خداوند شادمان باشید! و ذکر قدوسیت او را حمد بگویید.

Chapter 98

98:1  برای خداوند سرود تازه بسرایید زیراکارهای عجیب کرده است. دست راست و بازوی قدوس او، او را مظفر ساخته است.

98:2  خداوند نجات خود را اعلام نموده، وعدالتش را به نظر امت‌ها مکشوف کرده است.

98:3  رحمت و امانت خود را با خاندان اسرائیل به یادآورد. همه اقصای زمین نجات خدای ما رادیده‌اند.

98:4  ‌ای تمامی زمین، خداوند را آواز شادمانی دهید. بانگ زنید و ترنم نمایید و بسرایید.

98:5  خداوند را با بربط بسرایید! با بربط و با آوازنغمات!

98:6  با کرناها و آواز سرنا! به حضور یهوه پادشاه آواز شادمانی دهید!

98:7  دریا و پری آن بخروشد! ربع مسکون و ساکنان آن!

98:8  نهرهادستک بزنند! و کوهها با هم ترنم نمایند.

98:9  به حضور خداوند زیرا به داوری جهان می‌آید. ربع مسکون را به انصاف داوری خواهد کرد و قومهارا به راستی.

Chapter 99

99:1  خداوند سلطنت گرفته است، پس قوم‌ها بلرزند! بر کروبیین جلوس می‌فرماید، زمین متزلزل گردد!

99:2  خداوند در صیهون عظیم است و او بر جمیع قوم هامتعال است!

99:3  اسم عظیم و مهیب تو را حمدبگویند، که او قدوس است.

99:4  و قوت پادشاه، انصاف را دوست می‌دارد. تو راستی را پایدارکرده، و انصاف و عدالت را در یعقوب به عمل آورده‌ای.

99:5  یهوه خدای ما را تکریم نمایید ونزد قدمگاه او عبادت کنید، که او قدوس است.

99:6  موسی و هارون از کاهنانش و سموئیل ازخوانندگان نام او. یهوه را خواندند و او ایشان را اجابت فرمود.

99:7  در ستون ابر بدیشان سخن گفت. شهادات او و فریضه‌ای را که بدیشان داد نگاه داشتند.

99:8  ‌ای یهوه خدای ما توایشان را اجابت فرمودی. ایشان را خدای غفوربودی. اما از اعمال ایشان انتقام کشیدی.

99:9  یهوه خدای ما را متعال بخوانید و نزد کوه مقدس او عبادت کنید. زیرا یهوه خدای ما قدوس است.

Chapter 100

100:1  ای تمامی روی زمین خداوند راآواز شادمانی دهید.

100:2  خداوند را باشادی عبادت نمایید و به حضور او با ترنم بیاید.

100:3  بدانید که یهوه خداست، او ما را آفرید. ما قوم اوهستیم و گوسفندان مرتع او.

100:4  به دروازه های او باحمد بیایید و به صحنهای او با تسبیح! او را حمدگویید و نام او را متبارک خوانید!

100:5  زیرا که خداوند نیکوست و رحمت او ابدی و امانت وی تا ابدالاباد.

Chapter 101

101:1  رحمت و انصاف را خواهم سرایید. نزد تو‌ای خداوند، تسبیح خواهم خواند.

101:2  در طریق کامل به خردمندی رفتارخواهم نمود. نزد من کی خواهی آمد؟ در خانه خود با دل سلیم سالک خواهم شد.

101:3  چیزی بد راپیش نظر خود نخواهم گذاشت. کار کج روان رامکروه می‌دارم، به من نخواهد چسبید.

101:4  دل کج ازمن دور خواهد شد. شخص شریر را نخواهم شناخت.

101:5  کسی را که در خفیه به همسایه خودغیبت‌گوید، هلاک خواهم کرد. کسی را که چشم بلند و دل متکبر دارد تحمل نخواهم کرد.

101:6  چشمانم بر امنای زمین است تا بامن ساکن شوند. کسی‌که به طریق کامل سالک باشد خادم من خواهد بود.

101:7  حیله گر در خانه من ساکن نخواهدشد. دروغ گو پیش نظر من نخواهد ماند.

101:8  همه شریران زمین را صبحگاهان هلاک خواهم کرد. تاجمیع بدکاران را از شهر خداوند منقطع سازم.

Chapter 102

102:1  ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

102:2  در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

102:3  زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

102:4  دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

102:5  به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

102:6  مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

102:7  پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

102:8  تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

102:9  زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

102:10  به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

102:11  روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

102:12  لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

102:13  توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

102:14  چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

102:15  پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

102:16  زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

102:17  به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

102:18  این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

102:19  زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

102:20  تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

102:21  تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

102:22  هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

102:23  توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

102:24  گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

102:25  از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

102:26  آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

102:27  لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

102:28  فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.

Chapter 103

103:1  ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و هرچه در درون من است نام قدوس او را متبارک خواند.

103:2  ‌ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و جمیع احسان های اورا فراموش مکن!

103:3  که تمام گناهانت را می‌آمرزدو همه مرض های تو را شفا می‌بخشد.

103:4  که حیات تو را از هاویه فدیه می‌دهد و تاج رحمت و رافت را بر سر تو می‌نهد.

103:5  که جان تو را به چیزهای نیکو سیر می‌کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود.

103:6  خداوند عدالت را به‌جا می‌آورد و انصاف رابرای جمیع مظلومان.

103:7  طریق های خویش را به موسی تعلیم داد و عمل های خود را به بنی‌اسرائیل.

103:8  خداوند رحمان و کریم است دیرغضب و بسیار رحیم.

103:9  تا به ابد محاکمه نخواهدنمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت.

103:10  باما موافق گناهان ما عمل ننموده، و به ما به حسب خطایای ما جزا نداده است.

103:11  زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است.

103:12  به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است.

103:13  چنانکه پدر برفرزندان خود رئوف است همچنان خداوند برترسندگان خود رافت می‌نماید.

103:14  زیرا جبلت مارا می‌داند و یاد می‌دارد که ما خاک هستیم.

103:15  واما انسان، ایام او مثل گیاه است، مثل گل صحراهمچنان می‌شکفد.

103:16  زیرا که باد بر آن می‌وزد ونابود می‌گردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.

103:17  لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش ازازل تا ابدالاباد است و عدالت او بر فرزندان فرزندان.

103:18  بر آنانی که عهد او را حفظ می‌کنند وفرایض او را یاد می‌دارند تا آنها را به‌جا آورند.

103:19  خداوند تخت خود را بر آسمانها استوارنموده، و سلطنت او بر همه مسلط است.

103:20  خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوت زورآورید و کلام او را به‌جا می‌آورید وآواز کلام او را گوش می‌گیرید!

103:21  ‌ای جمیع لشکرهای او خداوند را متبارک خوانید! و‌ای خادمان او که اراده او را بجا می‌آورید!

103:22  ‌ای همه کارهای خداوند او را متبارک خوانید! در همه مکان های سلطنت او. ای جان من خداوند رامتبارک بخوان!

Chapter 104

104:1  ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

104:2  خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

104:3  آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

104:4  فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

104:5  که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

104:6  آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

104:7  از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

104:8  به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

104:9  حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

104:10  که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

104:11  تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

104:12  بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

104:13  او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

104:14  نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

104:15  و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

104:16  درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

104:17  که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

104:18  کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

104:19  ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

104:20  تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

104:21  شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

104:22  چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

104:23  انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

104:24  ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

104:25  و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

104:26  و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

104:27  جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

104:28  آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

104:29  روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

104:30  چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

104:31  جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

104:32  که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

104:33  خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

104:34  تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

104:35  گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!

Chapter 105

105:1  یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید.

105:2  او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید.

105:3  در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد.

105:4  خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید.

105:5  کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را.

105:6  ‌ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او!

105:7  یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است.

105:8  عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.

105:9  آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است.

105:10  و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی.

105:11  و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود.

105:12  هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا.

105:13  و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر.

105:14  او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود

105:15  که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید.

105:16  پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست،

105:17  و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند.

105:18  پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد

105:19  تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود.

105:20  آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت.

105:21  او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش.

105:22  تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد.

105:23  پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت.

105:24  و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت.

105:25  لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند.

105:26  بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود.

105:27  کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام.

105:28  ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند.

105:29  آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید.

105:30  زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان.

105:31  او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان.

105:32  تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان.

105:33  موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست.

105:34  او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون.

105:35  و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند.

105:36  وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را.

105:37  و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود.

105:38  مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود.

105:39  ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد.

105:40  سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید.

105:41  صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید.

105:42  زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را.

105:43  و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم.

105:44  وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند.

105:45  تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه!

Chapter 106

106:1  هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد!

106:2  کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟

106:3  خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد.

106:4  ‌ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما.

106:5  تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم.

106:6  با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم.

106:7  پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند.

106:8  لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید.

106:9  و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود.

106:10  و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید.

106:11  و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند.

106:12  آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند.

106:13  لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند.

106:14  بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون.

106:15  ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد.

106:16  پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه.

106:17  و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید.

106:18  وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید.

106:19  گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند.

106:20  و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد.

106:21  و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود.

106:22  و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم.

106:23  آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند.

106:24  و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند.

106:25  و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند.

106:26  لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد.

106:27  و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند.

106:28  پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند.

106:29  و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد.

106:30  آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد.

106:31  و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد.

106:32  واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید.

106:33  زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت.

106:34  و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود.

106:35  بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند.

106:36  و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید.

106:37  و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند.

106:38  و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید.

106:39  و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند.

106:40  لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت.

106:41  و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند.

106:42  و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند.

106:43  بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند.

106:44  با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید.

106:45  و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود.

106:46  و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان.

106:47  ‌ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم.

106:48  یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه!

Chapter 107

107:1  خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.

107:2  فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

107:3  وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.

107:4  در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند.

107:5  گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

107:6  آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:7  و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

107:8  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.

107:9  زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.

107:10  آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.

107:11  زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

107:12  و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود.

107:13  آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:14  ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

107:15  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

107:16  زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.

107:17  احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

107:18  جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.

107:19  آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:20  کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

107:21  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

107:22  و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.

107:23  آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

107:24  اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها.

107:25  او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

107:26  به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.

107:27  سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.

107:28  آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:29  طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

107:30  پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

107:31  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

107:32  و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

107:33  او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.

107:34  و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن.

107:35  بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

107:36  و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

107:37  و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.

107:38  و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

107:39  و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

107:40  ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد.

107:41  اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند.

107:42  صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.

107:43  کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.

Chapter 108

108:1  ای خدا دل من مستحکم است. من خواهم سرایید و ترنم خواهم نمودو جلال من نیز.

108:2  ‌ای عود و بربط بیدار شوید! من نیز در سحرگاه بیدار خواهم شد.

108:3  ‌ای خداوند، تو را در میان قوم‌ها حمد خواهم گفت و در میان طایفه‌ها تو را خواهم سرایید.

108:4  زیرا که رحمت توعظیم است، فوق آسمانها! و راستی تو تا افلاک می‌رسد!

108:5  ‌ای خدا، بر فوق آسمانها متعال باش وجلال تو بر تمامی زمین!

108:6  تا محبوبان تو خلاصی یابند. به‌دست راست خود نجات ده و مرا اجابت فرما.

108:7  خدا در قدوسیت خود سخن گفته است، پس وجد خواهم نمود. شکیم را تقسیم می‌کنم و وادی سکوت را خواهم پیمود.

108:8  جلعاد از آن من است و منسی از آن من. و افرایم خود سر من. ویهودا عصای سلطنت من.

108:9  موآب ظرف شست وشوی من است، و بر ادوم نعلین خود را خواهم‌انداخت و بر فلسطین فخر خواهم نمود.

108:10  کیست که مرا به شهر حصین درآورد؟ کیست که مرا به ادوم رهبری نماید؟

108:11  آیا نه تو‌ای خداکه ما را ترک کرده‌ای؟ و تو‌ای خدا که بالشکرهای ما بیرون نمی آیی؟

108:12  ما را بر دشمن امداد فرما، زیرا که مدد انسان باطل است.

108:13  درخدا با شجاعت کار خواهیم کرد و او دشمنان مارا پایمال خواهد نمود.

Chapter 109

109:1  خدای تسبیح من، خاموش مباش!

109:2  زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند.

109:3  به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند.

109:4  به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا.

109:5  و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده.

109:6  مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد.

109:7  هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود.

109:8  ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید.

109:9  فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد.

109:10  و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند.

109:11  طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند.

109:12  کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید.

109:13  ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود.

109:14  عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد.

109:15  و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.

109:16  زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند.

109:17  چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است.

109:18  و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی.

109:19  پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود.

109:20  این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند.

109:21  اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده.

109:22  زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است.

109:23  مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام.

109:24  زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود.

109:25  و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند.

109:26  ‌ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده،

109:27  تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای.

109:28  ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود.

109:29  جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

109:30  خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت.

109:31  زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند.

Chapter 110

110:1  یهوه به خداوند من گفت: «به‌دست راست من بنشین تا دشمنانت را پای انداز تو سازم.»

110:2  خداوند عصای قوت تو را ازصهیون خواهد فرستاد. در میان دشمنان خودحکمرانی کن.

110:3  قوم تو در روز قوت تو، هدایای تبرعی می‌باشند. در زینتهای قدوسیت، شبنم جوانی تو از رحم صحرگاه برای توست.

110:4  خداوند قسم خورده است و پشیمان نخواهدشد که «تو کاهن هستی تا ابدالاباد، به رتبه ملکیصدق.»

110:5  خداوند که به‌دست راست توست؛ در روز غضب خود پادشاهان را شکست خواهد داد.

110:6  در میان امتها داوری خواهد کرد. از لاشها پر خواهد ساخت و سر آنها را درزمین وسیع خواهد کوبید.

110:7  از نهر سر راه خواهد نوشید. بنابراین سر خود را بر‌خواهدافراشت.

Chapter 111

111:1  هللویاه! خداوند را به تمامی دل حمد خواهم گفت، در مجلس راستان و در جماعت.

111:2  کارهای خداوند عظیم است، و همگانی که به آنها رغبت دارند در آنهاتفتیش می‌کنند.

111:3  کار او جلال و کبریایی است وعدالت وی پایدار تا ابدالاباد.

111:4  یادگاری برای کارهای عجیب خود ساخته است. خداوند کریم و رحیم است.

111:5  ترسندگان خود را رزقی نیکوداده است. عهد خویش را به یاد خواهد داشت تاابدالاباد.

111:6  قوت اعمال خود را برای قوم خودبیان کرده است تا میراث امتها را بدیشان عطافرماید.

111:7  کارهای دستهایش راستی و انصاف است و جمیع فرایض وی امین.

111:8  آنها پایدار است تا ابدالاباد. در راستی و استقامت کرده شده.

111:9  فدیه‌ای برای قوم خود فرستاد و عهد خویش راتا ابد امر فرمود. نام او قدوس و مهیب است.

111:10  ترس خداوند ابتدای حکمت است. همه عاملین آنها را خردمندی نیکو است. حمد اوپایدار است تا ابدالاباد.

Chapter 112

112:1  هللویاه! خوشابحال کسی‌که ازخداوند می‌ترسد و در وصایای اوبسیار رغبت دارد.

112:2  ذریتش در زمین زورآورخواهند بود. طبقه راستان مبارک خواهند شد.

112:3  توانگری و دولت در خانه او خواهد بود وعدالتش تا به ابد پایدار است.

112:4  نور برای راستان در تاریکی طلوع می‌کند. او کریم و رحیم و عادل است.

112:5  فرخنده است شخصی که رئوف و قرض دهنده باشد. او کارهای خود را به انصاف استوارمی دارد.

112:6  زیرا که تا به ابد جنبش نخواهد خورد. مرد عادل تا به ابد مذکور خواهد بود.

112:7  از خبر بدنخواهد ترسید. دل او پایدار است و بر خداوندتوکل دارد.

112:8  دل او استوار است و نخواهد ترسیدتا آرزوی خویش را بر دشمنان خود ببیند.

112:9  بذل نموده، به فقرا بخشیده است؛ عدالتش تا به ابدپایدار است. شاخ او با عزت افراشته خواهد شد.

112:10  شریر این را دیده، غضبناک خواهد شد. دندانهای خود را فشرده، گداخته خواهد گشت. آرزوی شریران زایل خواهد گردید.

Chapter 113

113:1  هللویاه! ای بندگان خداوند، تسبیح بخوانید. نام خداوند را تسبیح بخوانید.

113:2  نام خداوند متبارک باد، از الان تاابدالاباد.

113:3  از مطلع آفتاب تا مغرب آن، نام خداوند را تسبیح خوانده شود.

113:4  خداوند برجمیع امتها متعال است و جلال وی فوق آسمانها.

113:5  کیست مانند یهوه خدای ما که بر اعلی علیین نشسته است؟

113:6  و متواضع می‌شود تا نظرنماید بر آسمانها و بر زمین.

113:7  که مسکین را ازخاک برمی دارد و فقیر را از مزبله برمی افرازد.

113:8  تااو را با بزرگان بنشاند یعنی با بزرگان قوم خویش.

113:9  زن نازاد را خانه نشین می‌سازد و مادر فرحناک فرزندان. هللویاه!

Chapter 114

114:1  وقتی که اسرائیل از مصر بیرون آمدند، و خاندان یعقوب از قوم اجنبی زبان،

114:2  یهودا مقدس او بود و اسرائیل محل سلطنت وی.

114:3  دریا این را بدید و گریخت واردن به عقب برگشت.

114:4  کوهها مثل قوچها به جستن درآمدند و تلها مثل بره های گله.

114:5  ‌ای دریاتو را چه شد که گریختی؟ و‌ای اردن که به عقب برگشتی؟

114:6  ‌ای کوهها که مثل قوچها به جستن درآمدید و‌ای تلها که مثل بره های گله.

114:7  ‌ای زمین از حضور خداوند متزلزل شو و از حضور خدای یعقوب.

114:8  که صخره را دریاچه آب گردانید وسنگ خارا را چشمه آب.

Chapter 115

115:1  ما را نی، ای خداوند! ما را نی، بلکه نام خود را جلال ده! به‌سبب رحمتت و به‌سبب راستی خویش.

115:2  امتها چرابگویند که «خدای ایشان الان کجاست؟»

115:3  اماخدای ما در آسمانهاست. آنچه را که اراده نموده به عمل آورده است.

115:4  بتهای ایشان نقره وطلاست، از صنعت دستهای انسان.

115:5  آنها را دهان است و سخن نمی گویند. آنها را چشمهاست ونمی بینند.

115:6  آنها را گوشهاست و نمی شنوند. آنهارا بینی است و نمی بویند.

115:7  دستها دارند و لمس نمی کنند. و پایها و راه نمی روند. و به گلوی خودتنطق نمی نمایند.

115:8  سازندگان آنها مثل آنهاهستند، و هر‌که بر آنها توکل دارد.

115:9  ‌ای اسرائیل بر خداوند توکل نما. او معاون وسپر ایشان است.

115:10  ‌ای خاندان هارون بر خداوندتوکل نمایید. او معاون و سپر ایشان است.

115:11  ‌ای ترسندگان خداوند، بر خداوند توکل نمایید. او معاون و سپر ایشان است.

115:12  خداوند ما را به یادآورده، برکت می‌دهد. خاندان اسرائیل را برکت خواهد داد و خاندان هارون را برکت خواهد داد.

115:13  ترسندگان خداوند را برکت خواهد داد، چه کوچک و چه بزرگ.

115:14  خداوند شما را ترقی خواهد داد، شما و فرزندان شما را.

115:15  شمامبارک خداوند هستید که آسمان و زمین را آفرید.

115:16  آسمانها، آسمانهای خداوند است و اما زمین را به بنی آدم عطا فرمود.

115:17  مردگان نیستند که یاه را تسبیح می‌خوانند؛ و نه آنانی که به خاموشی فرو می‌روند.

115:18  لیکن ما یاه را متبارک خواهیم خواند، از الان و تا ابدالاباد. هللویاه!

Chapter 116

116:1  خداوند را محبت می‌نمایم زیرا که آواز من و تضرع مرا شنیده است.

116:2  زیرا که گوش خود را به من فرا داشته است، پس مدت حیات خود، او را خواهم خواند.

116:3  ریسمان های موت مرا احاطه کرد و تنگیهای هاویه مرا دریافت، تنگی و غم پیدا کردم.

116:4  آنگاه نام خداوند را خواندم. آه‌ای خداوند جان مرارهایی ده!

116:5  خداوند رئوف و عادل است و خدای ما رحیم است.

116:6  خداوند ساده دلان را محافظت می‌کند. ذلیل بودم و مرا نجات داد.

116:7  ‌ای جان من به آرامی خود برگرد، زیراخداوند به تو احسان نموده است.

116:8  زیرا که جان مرا از موت خلاصی دادی و چشمانم را از اشک و پایهایم را از لغزیدن.

116:9  به حضور خداوند سالک خواهم بود، در زمین زندگان.

116:10  ایمان آوردم پس سخن گفتم. من بسیار مستمند شدم.

116:11  درپریشانی خود گفتم که «جمیع آدمیان دروغ گویند.»

116:12  خداوند را چه ادا کنم، برای همه احسانهایی که به من نموده است؟

116:13  پیاله نجات را خواهم گرفت و نام خداوند را خواهم خواند.

116:14  نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد، به حضور تمامی قوم او.

116:15  موت مقدسان خداونددر نظر وی گرانبها است.

116:16  آه‌ای خداوند، من بنده تو هستم! من بنده تو و پسر کنیز تو هستم. بندهای مرا گشوده‌ای!

116:17  قربانی های تشکر نزدتو خواهم گذرانید و نام خداوند را خواهم خواند.

116:18  نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد، به حضور تمامی قوم وی،

116:19  در صحن های خانه خداوند، در اندرون تو‌ای اورشلیم. هللویاه!

Chapter 117

117:1  ای جمیع امتها خداوند را تسبیح بخوانید! ای تمامی قبایل! او راحمد گویید!

117:2  زیرا که رحمت او بر ما عظیم است و راستی خداوند تا ابدالاباد. هللویاه!

Chapter 118

118:1  خداوند را حمد گویید زیرا که نیکوست و رحمت او تا ابدالاباداست.

118:2  اسرائیل بگویند که «رحمت او تا ابدالاباداست.»

118:3  خاندان هارون بگویند که «رحمت او تاابدالاباد است.»

118:4  ترسندگان خداوند بگویند که «رحمت او تا ابدالاباد است.»

118:5  در تنگی یاه را خواندم. یاه مرا اجابت فرموده، در جای وسیع آورد.

118:6  خداوند با من است، پس نخواهم ترسید. انسان به من چه تواندکرد؟

118:7  خداوند برایم از مددکاران من است. پس من بر نفرت کنندگان خود آرزوی خویش راخواهم دید.

118:8  به خداوند پناه بردن بهتر است ازتوکل نمودن بر آدمیان.

118:9  به خداوند پناه بردن بهتراست از توکل نمودن بر امیران.

118:10  جمیع امتها مرااحاطه کردند، لیکن به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.

118:11  مرا احاطه کردند و دور مراگرفتند، لیکن به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.

118:12  مثل زنبورها مرا احاطه کردند ومثل آتش خارها خاموش شدند. زیرا که به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.

118:13  بر من سخت هجوم آوردی تا بیفتم، لیکن خداوند مرااعانت نمود.

118:14  خداوند قوت و سرود من است ونجات من شده است.

118:15  آواز ترنم و نجات درخیمه های عادلان است. دست راست خداوند باشجاعت عمل می‌کند.

118:16  دست راست خداوندمتعال است. دست راست خداوند با شجاعت عمل می‌کند.

118:17  نمی میرم بلکه زیست خواهم کرد و کارهای یاه را ذکر خواهم نمود.

118:18  یاه مرابه شدت تنبیه نموده، لیکن مرا به موت نسپرده است.

118:19  دروازه های عدالت را برای من بگشایید! به آنها داخل شده، یاه را حمد خواهم گفت.

118:20  دروازه خداوند این است. عادلان بدان داخل خواهند شد.

118:21  تو را حمد می‌گویم زیرا که مرااجابت فرموده و نجات من شده‌ای.

118:22  سنگی راکه معماران رد کردند، همان سر زاویه شده است.

118:23  این از جانب خداوند شده و در نظر ما عجیب است.

118:24  این است روزی که خداوند ظاهر کرده است. درآن وجد و شادی خواهیم نمود.

118:25  آه‌ای خداوند نجات ببخش! آه‌ای خداوند سعادت عطا فرما!

118:26  متبارک باد او که به نام خداوندمی آید. شما را از خانه خداوند برکت می‌دهیم.

118:27  یهوه خدایی است که ما را روشن ساخته است. ذبیحه را به ریسمانها بر شاخهای قربانگاه ببندید.

118:28  تو خدای من هستی تو، پس تو را حمدمی گویم. خدای من، تو را متعال خواهم خواند.

118:29  خداوند را حمد گویید زیرا که نیکوست ورحمت او تا ابدالاباد است.

Chapter 119

119:1  خوشا‌به‌حال کاملان طریق که به شریعت خداوند سالکند.

119:2  خوشا‌به‌حال آنانی که شهادات او را حفظ می‌کنند و به تمامی دل او را می‌طلبند.

119:3  کج روی نیز نمی کنندو به طریق های وی سلوک می‌نمایند.

119:4  تووصایای خود را امر فرموده‌ای تا آنها را تمام نگاه داریم.

119:5  کاش که راههای من مستحکم شودتا فرایض تو را حفظ کنم.

119:6  آنگاه خجل نخواهم شد چون تمام اوامر تو را در مد نظر خود دارم.

119:7  تو را به راستی دل حمد خواهم گفت چون داوریهای عدالت تو را آموخته شوم.

119:8  فرایض تورا نگاه می‌دارم. مرا بالکلیه ترک منما.

119:9  به چه چیز مرد جوان راه خود را پاک می‌سازد؟ به نگاه داشتنش موافق کلام تو.

119:10  به تمامی دل تو را طلبیدم. مگذار که از اوامر توگمراه شوم.

119:11  کلام تو را در دل خود مخفی داشتم که مبادا به تو گناه ورزم.

119:12  ‌ای خداوند تومتبارک هستی فرایض خود را به من بیاموز.

119:13  به لب های خود بیان کردم تمامی داوری های دهان تو را.

119:14  در طریق شهادات تو شادمانم.

119:15  چنانکه در هر قسم توانگری، در وصایای توتفکر می‌کنم و به طریق های تو نگران خواهم بود.

119:16  از فرایض تو لذت می‌برم، پس کلام تو رافراموش نخواهم کرد.

119:17  به بنده خود احسان بنما تا زنده شوم و کلام تو را حفظ نمایم.

119:18  چشمان مرا بگشا تا ازشریعت تو چیزهای عجیب بینم.

119:19  من در زمین غریب هستم. اوامر خود را از من مخفی مدار.

119:20  جان من شکسته می‌شود از اشتیاق داوریهای تو در هر وقت.

119:21  متکبران ملعون را توبیخ نمودی، که از اوامر تو گمراه می‌شوند.

119:22  ننگ ورسوایی را از من بگردان، زیرا که شهادات تو راحفظ کرده‌ام.

119:23  سروران نیز نشسته، به ضد من سخن‌گفتند. لیکن بنده تو در فرایض تو تفکرمی کند.

119:24  شهادات تو نیز ابتهاج من و مشورت دهندگان من بوده‌اند.

119:25  جان من به خاک چسبیده است. مرا موافق کلام خود زنده ساز.

119:26  راههای خود را ذکر کردم و مرا اجابت نمودی. پس فرایض خویش را به من بیاموز.

119:27  طریق وصایای خود را به من بفهمان و در کارهای عجیب تو تفکر خواهم نمود.

119:28  جان من از حزن گداخته می‌شود. مرا موافق کلام خود برپا بدار.

119:29  راه دروغ را از من دور کن و شریعت خود را به من عنایت فرما.

119:30  طریق راستی رااختیار کردم و داوریهای تو را پیش خود گذاشتم.

119:31  به شهادات تو چسبیدم. ای خداوند مرا خجل مساز.

119:32  در طریق اوامر تو دوان خواهم رفت، وقتی که دل مرا وسعت دادی.

119:33  ‌ای خداوند طریق فرایض خود را به من بیاموز. پس آنها را تا به آخر نگاه خواهم داشت.

119:34  مرا فهم بده و شریعت تو را نگاه خواهم داشت و آن را به تمامی دل خود حفظ خواهم نمود.

119:35  مرا در سبیل اوامر خود سالک گردان زیرا که درآن رغبت دارم.

119:36  دل مرا به شهادات خود مایل گردان و نه به سوی طمع.

119:37  چشمانم را از دیدن بطالت برگردان و در طریق خود مرا زنده ساز.

119:38  کلام خود را بر بنده خویش استوار کن، که به ترس تو سپرده شده است.

119:39  ننگ مرا که از آن می‌ترسم از من دور کن زیرا که داوریهای تو نیکواست.

119:40  هان به وصایای تو اشتیاق دارم. به حسب عدالت خود مرا زنده ساز.

119:41  ‌ای خداوند رحمهای تو به من برسد ونجات تو به حسب کلام تو.

119:42  تا بتوانم ملامت کننده خود را جواب دهم زیرا بر کلام تو توکل دارم.

119:43  و کلام راستی را از دهانم بالکل مگیرزیرا که به داوریهای تو امیدوارم

119:44  و شریعت تورا دائم نگاه خواهم داشت تا ابدالاباد.

119:45  و به آزادی راه خواهم رفت زیرا که وصایای تو را طلبیده‌ام.

119:46  و در شهادات تو به حضور پادشاهان سخن خواهم گفت و خجل نخواهم شد.

119:47  و ازوصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست می‌دارم.

119:48  و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می‌دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.

119:49  کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.

119:50  این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.

119:51  متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.

119:52  ‌ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.

119:53  حدت خشم مرا در‌گرفته است، به‌سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.

119:54  فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.

119:55  ‌ای خداوند نام تو را در شب به یادآوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.

119:56  این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.

119:57  خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو رانگاه خواهم داشت.

119:58  رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.

119:59  در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.

119:60  شتابیدم ودرنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.

119:61  ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.

119:62  در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.

119:63  من همه ترسندگانت را رفیق هستم، و آنانی را که وصایای تو را نگاه می‌دارند.

119:64  ‌ای خداوند زمین از رحمت تو پر است. فرایض خودرا به من بیاموز.

119:65  با بنده خود احسان نمودی، ای خداوندموافق کلام خویش.

119:66  خردمندی نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم.

119:67  قبل از آنکه مصیبت را ببینم من گمراه شدم لیکن الان کلام تو را نگاه داشتم.

119:68  تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی. فرایض خود را به من بیاموز.

119:69  متکبران بر من دروغ بستند. و اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه داشتم.

119:70  دل ایشان مثل پیه فربه است. و اما من در شریعت تو تلذذمی یابم.

119:71  مرا نیکو است که مصیبت را دیدم، تافرایض تو را بیاموزم.

119:72  شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.

119:73  دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرافهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.

119:74  ترسندگان توچون مرا بینند شادمان گردند زیرا به کلام توامیدوار هستم.

119:75  ‌ای خداوند دانسته‌ام که داوریهای تو عدل است، و بر‌حق مرا مصیبت داده‌ای.

119:76  پس رحمت تو برای تسلی من بشود، موافق کلام تو با بنده خویش.

119:77  رحمت های توبه من برسد تا زنده شوم زیرا که شریعت تو تلذذمن است.

119:78  متکبران خجل شوند زیرا به دروغ مرا اذیت رسانیدند. و اما من در وصایای تو تفکرمی کنم.

119:79  ترسندگان تو به من رجوع کنند و آنانی که شهادات تو را می‌دانند.

119:80  دل من در فرایض تو کامل شود، تا خجل نشوم.

119:81  جان من برای نجات تو کاهیده می‌شود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

119:82  چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و می‌گویم کی مراتسلی خواهی داد.

119:83  زیرا که مثل مشک در دودگردیده‌ام. لیکن فرایض تو را فراموش نکرده‌ام.

119:84  چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفاکنندگانم داوری خواهی نمود؟

119:85  متکبران برای من حفره‌ها زدند زیرا که موافق شریعت تونیستند.

119:86  تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.

119:87  نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.

119:88  به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تاشهادات دهان تو را نگاه دارم.

119:89  ‌ای خداوند کلام تو تا ابدالاباد در آسمانهاپایدار است.

119:90  امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریده‌ای و پایدار می‌ماند.

119:91  برای داوریهای تو تا امروز ایستاده‌اند زیرا که همه بنده تو هستند.

119:92  اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک می‌شدم.

119:93  وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کردزیرا به آنها مرا زنده ساخته‌ای.

119:94  من از آن توهستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.

119:95  شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل می‌کنم.

119:96  برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی‌نهایت وسیع است.

119:97  شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.

119:98  اوامر تو مرا ازدشمنانم حکیم تر ساخته است زیرا که همیشه نزد من می‌باشد.

119:99  از جمیع معلمان خود فهیم ترشدم زیرا که شهادات تو تفکر من است.

119:100  ازمشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو رانگاه داشتم.

119:101  پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم.

119:102  ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.

119:103  کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.

119:104  از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه می‌دارم.

119:105  کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.

119:106  قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.

119:107  بسیار ذلیل شده‌ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!

119:108  ‌ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.

119:109  جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.

119:110  شریران برای من دام گذاشته‌اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.

119:111  شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.

119:112  دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.

119:113  مردمان دو رو را مکروه داشته‌ام، لیکن شریعت تو را دوست می‌دارم.

119:114  ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می‌کشم.

119:115  ‌ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.

119:116  مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.

119:117  مرا تقویت کن تا رستگار گردم و برفرایض تو دائم نظر نمایم.

119:118  همه کسانی را که از فرایض تو گمراه شده‌اند، حقیر شمرده‌ای زیراکه مکر ایشان دروغ است.

119:119  جمیع شریران زمین را مثل درد هلاک می‌کنی. بنابراین شهادات تو را دوست می‌دارم.

119:120  موی بدن من از خوف تو برخاسته است و از داوریهای تو ترسیدم.

119:121  داد و عدالت را به‌جا آوردم. مرا به ظلم کنندگانم تسلیم منما.

119:122  برای سعادت بنده خود ضامن شو تا متکبران بر من ظلم نکنند.

119:123  چشمانم برای نجات تو تار شده است و برای کلام عدالت تو.

119:124  با بنده خویش موافق رحمانیتت عمل نما و فرایض خود را به من بیاموز.

119:125  من بنده تو هستم. مرا فهیم گردان تاشهادات تو را دانسته باشم.

119:126  وقت است که خداوند عمل کند زیرا که شریعت تو را باطل نموده‌اند.

119:127  بنابراین، اوامر تو را دوست می‌دارم، زیادتر از طلا و زر خالص.

119:128  بنابراین، همه وصایای تو را در هر چیز راست می‌دانم، وهر راه دروغ را مکروه می‌دارم.

119:129  شهادات تو عجیب است. ازین سبب جان من آنها را نگاه می‌دارد.

119:130  کشف کلام تو نورمی بخشد و ساده دلان را فهیم می‌گرداند.

119:131  دهان خود را نیکو باز کرده، نفس زدم زیرا که مشتاق وصایای تو بودم.

119:132  بر من نظر کن و کرم فرما، برحسب عادت تو به آنانی که نام تو رادوست می‌دارند.

119:133  قدم های مرا در کلام خودت پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

119:134  مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تورا نگاه دارم.

119:135  روی خود را بر بنده خود روشن ساز، و فرایض خود را به من بیاموز.

119:136  نهرهای آب از چشمانم جاری است زیرا که شریعت تو رانگاه نمی دارند.

119:137  ‌ای خداوند تو عادل هستی و داوریهای تو راست است.

119:138  شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.

119:139  غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کرده‌اند.

119:140  کلام تو بی‌نهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست می‌دارد.

119:141  من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.

119:142  عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.

119:143  تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.

119:144  شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.

119:145  به تمامی دل خوانده‌ام. ای خداوند مراجواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!

119:146  تو راخوانده‌ام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.

119:147  بر طلوع فجر سبقت جسته، استغاثه کردم، و کلام تو را انتظار کشیدم.

119:148  چشمانم بر پاسهای شب سبقت جست، تا درکلام تو تفکر بنمایم.

119:149  به حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوریهای خودمرا زنده ساز.

119:150  آنانی که در‌پی خباثت می‌روند، نزدیک می‌آیند، و از شریعت تو دورمی باشند.

119:151  ‌ای خداوند تو نزدیک هستی وجمیع اوامر تو راست است.

119:152  شهادات تو را اززمان پیش دانسته‌ام که آنها را بنیان کرده‌ای تاابدالاباد.

119:153  بر مذلت من نظر کن و مرا خلاصی ده زیراکه شریعت تو را فراموش نکرده‌ام.

119:154  در دعوای من دادرسی فرموده، مرا نجات ده و به حسب کلام خویش مرا زنده ساز.

119:155  نجات از شریران دور است زیرا که فرایض تو را نمی طلبند.

119:156  ‌ای خداوند، رحمت های تو بسیار است. به حسب داوریهای خود مرا زنده ساز.

119:157  جفاکنندگان و خصمان من بسیارند. اما ازشهادات تو رو برنگردانیدم.

119:158  خیانت کاران رادیدم و مکروه داشتم زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.

119:159  ببین که وصایای تو را دوست می‌دارم. ای خداوند، به حسب رحمت خود مرازنده ساز!

119:160  جمله کلام تو راستی است وتمامی داوری عدالت تو تا ابدالاباد است.

119:161  سروران بی‌جهت بر من جفا کردند. اما دل من از کلام تو ترسان است.

119:162  من در کلام توشادمان هستم، مثل کسی‌که غنیمت وافر پیدانموده باشد.

119:163  از دروغ کراهت و نفرت دارم. اماشریعت تو را دوست می‌دارم.

119:164  هر روز تو راهفت مرتبه تسبیح می‌خوانم، برای داوریهای عدالت تو.

119:165  آنانی را که شریعت تو را دوست می دارند، سلامتی عظیم است و هیچ‌چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.

119:166  ‌ای خداوند، برای نجات تو امیدوار هستم و اوامر تو را بجا می‌آورم.

119:167  جان من شهادات تو را نگاه داشته است و آنهارا بی‌نهایت دوست می‌دارم.

119:168  وصایا وشهادات تو را نگاه داشته‌ام زیرا که تمام طریقهای من در مد نظر تو است.

119:169  ‌ای خداوند، فریاد من به حضور تو برسد. به حسب کلام خود مرا فهیم گردان.

119:170  مناجات من به حضور تو برسد. به حسب کلام خود مراخلاصی ده.

119:171  لبهای من حمد تو را جاری کندزیرا فرایض خود را به من آموخته‌ای.

119:172  زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.

119:173  دست تو برای اعانت من بشود زیرا که وصایای تو را برگزیده‌ام.

119:174  ‌ای خداوند برای نجات تو مشتاق بوده‌ام و شریعت تو تلذذ من است.

119:175  جان من زنده شود تا تو را تسبیح بخواند و داوریهای تو معاون من باشد.

119:176  مثل گوسفند گم شده، آواره گشتم. بنده خود را طلب نما، زیرا که اوامر تو را فراموش نکردم.

Chapter 120

120:1  نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

120:2  ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

120:3  چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

120:4  تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

120:5  وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

120:6  چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

120:7  من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.

Chapter 121

121:1  چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [*ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

121:2  اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

121:3  او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

121:4  اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

121:5  خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

121:6  آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

121:7  خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

121:8  خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Chapter 122

122:1  شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

122:2  پایهای ما خواهد ایستاد، به اندرون دروازه های تو، ای اورشلیم!

122:3  ‌ای اورشلیم که بنا شده‌ای مثل شهری که تمام با هم پیوسته باشد،

122:4  که بدانجااسباط بالا می‌روند، یعنی اسباط یاه، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یهوه را تسبیح بخوانند.

122:5  زیرا که در آنجا کرسیهای داوری بر پاشده است، یعنی کرسیهای خاندان داود.

122:6  برای سلامتی اورشلیم مسالت کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته حال خواهندشد.

122:7  سلامتی در باره های تو باشد، و رفاهیت درقصرهای تو.

122:8  به‌خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که سلامتی بر تو باد.

122:9  به‌خاطرخانه یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.

Chapter 123

123:1  به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرموده‌ای!

123:2  اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی خاتون خویش، همچنان چشمان ما به سوی یهوه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

123:3  ‌ای خداوند بر ما کرم فرما، بر ما کرم فرما زیراچه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

123:4  چه بسیار جان ماپر شده است، از استهزای مستریحان و اهانت متکبران.

Chapter 124

124:1  اگر خداوند با ما نمی بود، اسرائیل الان بگوید؛

124:2  اگر خداوند با مانمی بود، وقتی که آدمیان با ما مقاومت نمودند،

124:3  آنگاه هر آینه ما را زنده فرو می‌بردند، چون خشم ایشان بر ما افروخته بود.

124:4  آنگاه آبها ما راغرق می‌کرد و نهرها بر جان ما می‌گذشت.

124:5  آنگاه آبهای پر زور، از جان ما می‌گذشت.

124:6  متبارک باد خداوند که ما را شکار برای دندانهای ایشان نساخت.

124:7  جان ما مثل مرغ از دام صیادان خلاص شد. دام گسسته شد و ما خلاصی یافتیم.

124:8  اعانت ما به نام یهوه است، که آسمان وزمین را آفرید.

Chapter 125

125:1  آنانی که بر خداوند توکل دارند، مثل کوه صهیون‌اند که جنبش نمی خورد و پایدار است تا ابدالاباد.

125:2  کوههاگرداگرد اورشلیم است؛ و خداوند گرداگرد قوم خود، از الان و تا ابدالاباد است.

125:3  زیرا که عصای شریران بر نصیب عادلان قرار نخواهد گرفت، مبادا عادلان دست خود را به گناه دراز کنند.

125:4  ‌ای خداوند به صالحان احسان فرما و به آنانی که راست دل می‌باشند.

125:5  و اما آنانی که به راههای کج خود مایل می‌باشند، خداوند ایشان را با بدکاران رهبری خواهد نمود. سلامتی بر اسرائیل باد.

Chapter 126

126:1  چون خداوند اسیران صهیون را بازآورد، مثل خواب بینندگان شدیم.

126:2  آنگاه دهان ما از خنده پر شد و زبان ما از ترنم. آنگاه در میان امتها گفتند که «خداوند با ایشان کارهای عظیم کرده است.»

126:3  خداوند برای ما کارهای عظیم کرده است که از آنها شادمان هستیم.

126:4  ‌ای خداوند اسیران ما راباز آور، مثل نهرها در جنوب.

126:5  آنانی که با اشکهامی کارند، با ترنم درو خواهند نمود.

126:6  آنکه باگریه بیرون می‌رود و تخم برای زراعت می‌برد، هر آینه با ترنم خواهد برگشت و بافه های خویش را خواهد آورد.

Chapter 127

127:1  اگر خداوند خانه را بنا نکند، بنایانش زحمت بی‌فایده می‌کشند. اگر خداوند شهر را پاسبانی نکند، پاسبانان بی‌فایده پاسبانی می‌کنند.

127:2  بی‌فایده است که شماصبح زود برمی خیزید و شب دیر می‌خوابید و نان مشقت را می‌خورید. همچنان محبوبان خویش را خواب می‌بخشد.

127:3  اینک پسران میراث ازجانب خداوند می‌باشند و ثمره رحم، اجرتی ازاوست.

127:4  مثل تیرها در دست مرد زور آور، همچنان هستند پسران جوانی.

127:5  خوشابحال کسی‌که ترکش خود را از ایشان پر کرده است. خجل نخواهند شد بلکه با دشمنان، در دروازه سخن خواهند راند.

Chapter 128

128:1  خوشابحال هر‌که از خداوندمی ترسد و بر طریق های او سالک می‌باشد.

128:2  عمل دستهای خود را خواهی خورد. خوشابحال تو و سعادت با تو خواهد بود.

128:3  زن تومثل مو بارآور به اطراف خانه تو خواهد بود وپسرانت مثل نهالهای زیتون، گرداگرد سفره تو.

128:4  اینک همچنین مبارک خواهد بود کسی‌که ازخداوند می‌ترسد.

128:5  خداوند تو را از صهیون برکت خواهد داد، و در تمام ایام عمرت سعادت اورشلیم را خواهی دید.

128:6  پسران پسران خود راخواهی دید. سلامتی بر اسرائیل باد.

Chapter 129

129:1  چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند:

129:2  چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند.

129:3  شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند.

129:4  اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت.

129:5  خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند.

129:6  مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند می‌خشکد.

129:7  که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را.

129:8  و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک می‌خوانیم.

Chapter 130

130:1  ای خداوند از عمقها نزد تو فریادبرآوردم.

130:2  ‌ای خداوند! آواز مرابشنو و گوشهای تو به آواز تضرع من ملتفت شود.

130:3  ‌ای یاه، اگر گناهان را به نظر آوری، کیست‌ای خداوند که به حضور تو بایستد؟

130:4  لیکن مغفرت نزد توست تا از تو بترسند.

130:5  منتظر خداوندهستم. جان من منتظر است و به کلام او امیدوارم.

130:6  جان من منتظر خداوند است، زیاده از منتظران صبح؛ بلی زیاده از منتظران صبح.

130:7  اسرائیل برای خداوند امیدوار باشند زیرا که رحمت نزدخداوند است و نزد اوست نجات فراوان.

130:8  و اواسرائیل را فدیه خواهد داد، از جمیع گناهان وی.

Chapter 131

131:1  ای خداوند دل من متکبر نیست و نه چشمانم برافراشته و خویشتن را به‌کارهای بزرگ مشغول نساختم، و نه به‌کارهایی که از عقل من بعید است.

131:2  بلکه جان خود را آرام و ساکت ساختم، مثل بچه‌ای از شیر باز داشته شده، نزد مادر خود. جانم در من بود، مثل بچه ازشیر بازداشته شده.

131:3  اسرائیل بر خداوند امیدوارباشند، از الان و تا ابدالاباد.

Chapter 132

132:1  ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را.

132:2  چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود

132:3  که به خیمه خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد.

132:4  خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،

132:5  تا مکانی برای خداوندپیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.

132:6  اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را درصحرای یعاریم یافتیم.

132:7  به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.

132:8  ‌ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوت تو.

132:9  کاهنان تو به عدالت ملبس شوند ومقدسانت ترنم نمایند.

132:10  به‌خاطر بنده خودداود، روی مسیح خود را برمگردان.

132:11  خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهدگشت که «از ثمره صلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.

132:12  اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند وشهادتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیزبر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.»

132:13  زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است وآن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.

132:14  «این است آرامگاه من تا ابدالاباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.

132:15  آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،

132:16  و کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت و مقدسانش هرآینه ترنم خواهند نمود.

132:17  در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت.

132:18  دشمنان او را به خجالت ملبس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهدآورد.»

Chapter 133

133:1  اینک چه خوش و چه دلپسند است که برادران به یکدلی با هم ساکن شوند.

133:2  مثل روغن نیکو بر سر است که به ریش فرود می‌آید، یعنی به ریش هارون که به دامن ردایش فرود می‌آید.

133:3  و مثل شبنم حرمون است که بر کوههای صهیون فرود می‌آید. زیرا که درآنجا خداوند برکت خود را فرموده است یعنی حیات را تا ابدالاباد.

Chapter 134

134:1  هان خداوند را متبارک خوانید، ای جمیع بندگان خداوند که شبانگاه درخانه خداوند می‌ایستید!

134:2  دستهای خود را به قدس برافرازید، و خداوند را متبارک خوانید.

134:3  خداوند که آسمان و زمین را آفرید، تو را ازصهیون برکت خواهد داد.

Chapter 135

135:1  هللویاه، نام خداوند را تسبیح بخوانید! ای بندگان خداوند تسبیح بخوانید!

135:2  ‌ای شما که در خانه خداوندمی ایستید، در صحن های خانه خدای ما.

135:3  هللویاه، زیرا خداوند نیکو است! نام او رابسرایید زیرا که دلپسند است.

135:4  زیرا که خداوندیعقوب را برای خود برگزید، و اسرائیل را به جهت ملک خاص خویش.

135:5  زیرا می‌دانم که خداوند بزرگ است و خداوند ما برتر است ازجمیع خدایان.

135:6  هر‌آنچه خداوند خواست آن را کرد، درآسمان و در زمین و در دریا و در همه لجه‌ها.

135:7  ابرها را از اقصای زمین برمی آورد و برقها رابرای باران می‌سازد و بادها را از مخزنهای خویش بیرون می‌آورد.

135:8  که نخست زادگان مصررا کشت، هم از انسان هم از بهایم.

135:9  آیات ومعجزات را در وسط تو‌ای مصر فرستاد، برفرعون و بر جمیع بندگان وی.

135:10  که امتهای بسیاررا زد و پادشاهان عظیم را کشت.

135:11  سیحون پادشاه اموریان و عوج پادشاه باشان و جمیع ممالک کنعان را.

135:12  و زمین ایشان را به میراث داد، یعنی به میراث قوم خود اسرائیل.

135:13  ‌ای خداوند، نام توست تا ابدالاباد؛ و‌ای خداوند، یادگاری توست تا جمیع طبقات.

135:14  زیرا خداوند قوم خود را داوری خواهد نمودو بر بندگان خویش شفقت خواهد فرمود.

135:15  بتهای امتها طلا و نقره می‌باشند، عمل دستهای انسان.

135:16  دهنها دارند و سخن نمی گویند؛ چشمان دارند و نمی بینند؛

135:17  گوشهادارند و نمی شنوند بلکه در دهان ایشان هیچ نفس نیست.

135:18  سازندگان آنها مثل آنها می‌باشند وهرکه بر آنها توکل دارد.

135:19  ‌ای خاندان اسرائیل، خداوند را متبارک خوانید. ای خاندان هارون، خداوند را متبارک خوانید.

135:20  ‌ای خاندان لاوی، خداوند را متبارک خوانید. ای ترسندگان خداوند، خداوند را متبارک خوانید.

135:21  خداونداز صهیون متبارک باد، که در اورشلیم ساکن است. هللویاه.

Chapter 136

136:1  خداوند را حمد گویید زیرا که نیکواست و رحمت او تا ابدالاباد است.

136:2  خدای خدایان را حمد گویید، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:3  رب‌الارباب را حمد گویید، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:4  او را که تنها کارهای عجیب عظیم می‌کند، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:5  او را که آسمانها را به حکمت آفرید، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:6  او را که زمین را بر آبها گسترانید، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:7  او را که نیرهای بزرگ آفرید زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:8  آفتاب را برای سلطنت روز، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:9  ماه و ستارگان را برای سلطنت شب، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:10  که مصر را در نخست زادگانش زد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:11  و اسرائیل را از میان ایشان بیرون آورد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:12  با دست قوی و بازوی دراز، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:13  او را که بحر قلزم را به دو بهره تقسیم کرد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:14  و اسرائیل را از میان آن گذرانید، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:15  و فرعون و لشکر او را در بحرقلزم انداخت، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:16  او را که قوم خویش را در صحرا رهبری نمود، زیرا که رحمت او تاابدالاباد است.

136:17  او را که پادشاهان بزرگ را زد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:18  و پادشاهان نامور را کشت، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:19  سیحون پادشاه اموریان را، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:20  و عوج پادشاه باشان را، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:21  و زمین ایشان را به ارثیت داد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:22  یعنی به ارثیت بنده خویش اسرائیل، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:23  و ما را در مذلت ما به یاد آورد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:24  و مارا از دشمنان ما رهایی داد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:25  که همه بشر را روزی می‌دهد، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

136:26  خدای آسمانها را حمد گویید، زیرا که رحمت او تا ابدالاباد است.

Chapter 137

137:1  نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم.

137:2  بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود.

137:3  زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.»

137:4  چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟

137:5  اگر تو را‌ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند.

137:6  اگر تو را به یادنیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم رابر همه شادمانی خود ترجیح ندهم.

137:7  ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یادآور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»

137:8  ‌ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ماجزا دادی!

137:9  خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد وایشان را به صخره‌ها بزند.

Chapter 138

138:1  تو را به تمامی دل خود حمدخواهم گفت. به حضور خدایان تورا حمد خواهم گفت.

138:2  به سوی هیکل قدس توعبادت خواهم کرد و نام تو را حمد خواهم گفت، به‌سبب رحمت و راستی تو. زیرا کلام خود را برتمام اسم خود تمجید نموده‌ای.

138:3  در روزی که تورا خواندم مرا اجابت فرمودی. و مرا با قوت درجانم شجاع ساختی.

138:4  ‌ای خداوند، تمام پادشاهان جهان تو راحمد خواهند گفت، چون کلام دهان تو رابشنوند.

138:5  و طریق های خداوند را خواهندسرایید، زیرا که جلال خداوند عظیم است.

138:6  زیراکه خداوند متعال است، لیکن بر فروتنان نظر می‌کند. و اما متکبران را از دور می‌شناسد.

138:7  اگر‌چه در میان تنگی راه می‌روم، مرا زنده خواهی کرد. دست خود را بر خشم دشمنانم درازمی کنی و دست راستت مرا نجات خواهد داد.

138:8  خداوند کار مرا به‌کمال خواهد رسانید. ای خداوند، رحمت تو تا ابدالاباد است. کارهای دست خویش را ترک منما.

Chapter 139

139:1  ای خداوند مرا آزموده وشناخته‌ای.

139:2  تو نشستن و برخاستن مرا می‌دانی و فکرهای مرا از دور فهمیده‌ای.

139:3  راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده‌ای و همه طریق های مرا دانسته‌ای.

139:4  زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جز اینکه تو‌ای خداوند آن را تمام دانسته‌ای.

139:5  از عقب و از پیش مرا احاطه کرده‌ای و دست خویش را بر من نهاده‌ای.

139:6  این‌گونه معرفت برایم زیاده عجیب است. و بلند است که بدان نمی توانم رسید.

139:7  از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجابگریزم؟

139:8  اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجاهستی! و اگر در هاویه بستر بگسترانم اینک توآنجا هستی!

139:9  اگر بالهای سحر را بگیرم و دراقصای دریا ساکن شوم،

139:10  در آنجا نیز دست تومرا رهبری خواهد نمود و دست راست تو مراخواهد گرفت.

139:11  و گفتم: «یقین تاریکی مرا خواهدپوشانید.» که در حال شب گرداگرد من روشنایی گردید.

139:12  تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن است و تاریکی و روشنایی یکی است.

139:13  زیرا که تو بر دل من مالک هستی؛ مرا دررحم مادرم نقش بستی.

139:14  تو را حمد خواهم گفت زیرا که به طور مهیب و عجیب ساخته شده‌ام. کارهای تو عجیب است و جان من این رانیکو می‌داند.

139:15  استخوانهایم از تو پنهان نبودوقتی که در نهان ساخته می‌شدم و در اسفل زمین نقشبندی می‌گشتم.

139:16  چشمان تو جنین مرا دیده است و در دفتر تو همه اعضای من نوشته شده، درروزهایی که ساخته می‌شد، وقتی که یکی از آنهاوجود نداشت.

139:17  ‌ای خدا، فکرهای تو نزد من چه قدر گرامی است و جمله آنها چه عظیم است!

139:18  اگر آنها رابشمارم، از ریگ زیاده است. وقتی که بیدارمی شوم هنوز نزد تو حاضر هستم.

139:19  یقین‌ای خدا شریران را خواهی کشت. پس‌ای مردمان خون ریز از من دور شوید.

139:20  زیرا سخنان مکرآمیز درباره تو می‌گویند و دشمنانت نام تو رابه باطل می‌برند.

139:21  ‌ای خداوند آیا نفرت نمی دارم از آنانی که تو را نفرت می‌دارند، و آیامخالفان تو را مکروه نمی شمارم؟

139:22  ایشان را به نفرت تام نفرت می‌دارم. ایشان را دشمنان خویشتن می‌شمارم.

139:23  ‌ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس. مرابیازما و فکرهای مرا بدان،

139:24  و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.

Chapter 140

140:1  ای خداوند، مرا از مرد شریر رهایی ده و از مرد ظالم مرا محفوظ فرما!

140:2  که در دلهای خود در شرارت تفکر می‌کنند وتمامی روز برای جنگ جمع می‌شوند.

140:3  دندانهای خود را مثل مار تیز می‌کنند و زهرافعی زیر لب ایشان است، سلاه.

140:4  ‌ای خداوند مرااز دست شریر نگاه دار، از مرد ظالم مرا محافظت فرما که تدبیر می‌کنند تا پایهای مرا بلغزانند.

140:5  متکبران برای من تله و ریسمانها پنهان کرده ودام به‌سر راه گسترده، و کمندها برای من نهاده‌اند، سلاه.

140:6  به خداوند گفتم: «تو خدای من هستی. ای خداوند آواز تضرع مرا بشنو!»

140:7  ‌ای یهوه خداوندکه قوت نجات من هستی، تو سر مرا در روز جنگ پوشانیده‌ای.

140:8  ‌ای خداوند، آرزوهای شریر رابرایش برمیاور و تدابیر ایشان را به انجام مرسان مبادا سرافراشته شوند، سلاه.

140:9  و اما سرهای آنانی که مرا احاطه می‌کنند، شرارت لبهای ایشان، آنها را خواهد پوشانید.

140:10  اخگرهای سوزنده را برایشان خواهند ریخت، ایشان را درآتش خواهند انداخت و در ژرفیها که دیگرنخواهند برخاست.

140:11  مرد بدگو در زمین پایدارنخواهد شد. مرد ظالم را شرارت صید خواهدکرد تا او را هلاک کند

140:12  می‌دانم که خداونددادرسی فقیر را خواهد کرد و داوری مسکینان راخواهد نمود.

140:13  هر آینه عادلان نام تو را حمدخواهند گفت و راستان به حضور تو ساکن خواهند شد.

Chapter 141

141:1  ای خداوند تو را می‌خوانم. نزد من بشتاب! و چون تو را بخوانم آوازمرا بشنو!

141:2  دعای من به حضور تو مثل بخورآراسته شود، و برافراشتن دستهایم، مثل هدیه شام.

141:3  ‌ای خداوند، بر دهان من نگاهبانی فرما و درلبهایم را نگاه دار.

141:4  دل مرا به عمل بد مایل مگردان تا مرتکب اعمال زشت با مردان بدکارنشوم. و از چیزهای لذیذ ایشان نخورم.

141:5  مرد عادل مرا بزند و لطف خواهد بود، و مرا تادیب نماید و روغن برای سر خواهد بود! و سر من آن راابا نخواهد نمود زیرا که در بدیهای ایشان نیزدعای من دایم خواهد بود.

141:6  چون داوران ایشان از سر صخره‌ها انداخته شوند، آنگاه سخنان مراخواهند شنید زیرا که شیرین است.

141:7  مثل کسی‌که زمین را فلاحت و شیار بکند، استخوانهای مابر سر قبرها پراکنده می‌شود.

141:8  زیرا که‌ای یهوه خداوند، چشمان من بسوی توست. و بر تو توکل دارم. پس جان مرا تلف منما!

141:9  مرا از دامی که برای من نهاده‌اند نگاه دار و از کمندهای گناهکاران.

141:10  شریران به دامهای خود بیفتند و من بسلامتی در بگذرم.

Chapter 142

142:1  به آواز خود نزد خداوند فریادبرمی آورم. به آواز خود نزد خداوندتضرع می‌نمایم.

142:2  ناله خود را در حضور اوخواهم ریخت. تنگی های خود را نزد او بیان خواهم کرد.

142:3  وقتی که روح من در من مدهوش می‌شود. پس تو طریقت مرا دانسته‌ای. در راهی که می‌روم دام برای من پنهان کرده‌اند.

142:4  به طرف راست بنگر و ببین که کسی نیست که مرا بشناسد. ملجا برای من نابود شد. کسی نیست که در فکرجان من باشد.

142:5  نزد تو‌ای خداوند فریاد کردم وگفتم که تو ملجا و حصه من در زمین زندگان هستی.

142:6  به ناله من توجه کن زیرا که بسیار ذلیلم! مرا از جفاکنندگانم برهان، زیرا که از من زورآورترند.

142:7  جان مرا از زندان درآور تا نام تو را حمد گویم. عادلان گرداگرد من خواهند آمد زیراکه به من احسان نموده‌ای.

Chapter 143

143:1  ای خداوند دعای مرا بشنو و به تضرع من گوش بده! در امانت وعدالت خویش مرا اجابت فرما!

143:2  و بر بنده خودبه محاکمه برمیا. زیرا زنده‌ای نیست که به حضورتو عادل شمرده شود.

143:3  زیرا که دشمن بر جان من جفا کرده، حیات مرا به زمین کوبیده است و مرا درظلمت ساکن گردانیده، مثل آنانی که مدتی مرده باشند.

143:4  پس روح من در من مدهوش شده، و دلم در اندرونم متحیر گردیده است.

143:5  ایام قدیم را به یاد می‌آورم. در همه اعمال توتفکر نموده، در کارهای دست تو تامل می‌کنم.

143:6  دستهای خود را بسوی تو دراز می‌کنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است، سلاه.

143:7  ‌ای خداوند، بزودی مرا اجابت فرما زیرا روح من کاهیده شده است. روی خود را از من مپوشان، مبادا مثل فروروندگان به هاویه بشوم.

143:8  بامدادان رحمت خود را به من بشنوان زیرا که بر تو توکل دارم. طریقی را که برآن بروم، مرا بیاموز زیرا نزدتو جان خود را برمی افرازم.

143:9  ‌ای خداوند مرا از دشمنانم برهان زیرا که نزدتو پناه برده‌ام.

143:10  مرا تعلیم ده تا اراده تو را بجاآورم زیرا خدای من تو هستی. روح مهربان تو مرادر زمین هموار هدایت بنماید.

143:11  به‌خاطر نام خود‌ای خداوند مرا زنده ساز. به‌خاطر عدالت خویش جان مرا از تنگی برهان.

143:12  و به‌خاطر رحمت خود، دشمنانم را منقطع ساز. و همه مخالفان جان مرا هلاک کن زیرا که من بنده توهستم.

Chapter 144

144:1  خداوند که صخره من است، متبارک باد! که دستهای مرا به جنگ وانگشتهای مرا به حرب تعلیم داد!

144:2  رحمت من اوست و ملجای من و قلعه بلند من و رهاننده من وسپر من و آنکه بر او توکل دارم، که قوم مرا در زیراطاعت من می‌دارد.

144:3  ‌ای خداوند، آدمی چیست که او را بشناسی؟ و پسر انسان که او را به حساب بیاوری؟

144:4  انسان مثل نفسی است و روزهایش مثل سایه‌ای است که می‌گذرد.

144:5  ‌ای خداوند آسمانهای خود را خم ساخته، فرود بیا. و کوهها را لمس کن تا دود شوند.

144:6  رعدرا جهنده ساخته، آنها را پراکنده ساز. تیرهای خود را بفرست و آنها را منهزم نما.

144:7  دست خودرا از اعلی بفرست، و مرا رهانیده، از آبهای بسیارخلاصی ده، یعنی از دست پسران اجنبی.

144:8  که دهان ایشان به باطل سخن می‌گوید، و دست راست ایشان، دست دروغ است.

144:9  ‌ای خدا، تو راسرودی تازه می‌سرایم. با بربط ذات ده تار، تو راترنم خواهم نمود.

144:10  که پادشاهان را نجات می‌بخشی، و بنده خود داود را از شمشیر مهلک می‌رهانی.

144:11  مرا از دست اجنبیان برهان و خلاصی ده، که دهان ایشان به باطل سخن می‌گوید. و دست راست ایشان دست دروغ است.

144:12  تا پسران ما در جوانی خود نمو کرده، مثل نهالها باشند. ودختران ما مثل سنگهای زاویه تراشیده شده به مثال قصر.

144:13  و انبارهای ما پر شده، به انواع نعمت ریزان شوند. و گله های ما هزارها و کرورهادر صحراهای ما بزایند.

144:14  و گاوان ما باربردارشوند و هیچ رخنه و خروج و ناله‌ای درکوچه های ما نباشد.

144:15  خوشابحال قومی که نصیب ایشان این است. خوشابحال آن قوم که یهوه خدای ایشان است.

Chapter 145

145:1  ای خدای من، ای پادشاه، تو را متعال می‌خوانم و نام تو را متبارک می‌گویم، تا ابدالاباد!

145:2  تمامی روز تو را متبارک می‌خوانم، و نام تو را حمد می‌گویم تا ابدالاباد.

145:3  خداوند عظیم است و بی‌نهایت ممدوح. وعظمت او را تفتیش نتوان کرد.

145:4  طبقه تا طبقه اعمال تو را تسبیح می‌خوانند و کارهای عظیم تورا بیان خواهند نمود.

145:5  در مجد جلیل کبریایی توو در کارهای عجیب تو تفکر خواهم نمود.

145:6  درقوت کارهای مهیب تو سخن خواهند گفت. و من عظمت تو را بیان خواهم نمود.

145:7  و یادگاری کثرت احسان تو را حکایت خواهند کرد. وعدالت تو را خواهند سرایید.

145:8  خداوند کریم ورحیم است و دیر غضب و کثیرالاحسان.

145:9  خداوند برای همگان نیکو است. و رحمت های وی بر همه اعمال وی است.

145:10  ‌ای خداوندجمیع کارهای تو، تو را حمد می‌گویند. ومقدسان تو، تو را متبارک می‌خوانند.

145:11  درباره جلال ملکوت تو سخن می‌گویند و توانایی تو راحکایت می‌کنند.

145:12  تا کارهای عظیم تو را به بنی آدم تعلیم دهند و کبریایی مجید ملکوت تورا.

145:13  ملکوت تو، ملکوتی است تا جمیع دهرها وسلطنت تو باقی تا تمام دورها.

145:14  خداوند جمیع افتادگان را تایید می‌کند و خم شدگان رابرمی خیزاند.

145:15  چشمان همگان منتظر تومی باشد و تو طعام ایشان را در موسمش می‌دهی.

145:16  دست خویش را باز می‌کنی و آرزوی همه زندگان را سیر می‌نمایی.

145:17  خداوند عادل است در جمیع طریق های خود و رحیم در کل اعمال خویش.

145:18  خداوند نزدیک است به آنانی که او رامی خوانند، به آنانی که او را به راستی می‌خوانند.

145:19  آرزوی ترسندگان خود را بجا می‌آورد وتضرع ایشان را شنیده، ایشان را نجات می‌دهد.

145:20  خداوند همه محبان خود را نگاه می‌دارد وهمه شریران را هلاک خواهد ساخت.

145:21  دهان من تسبیح خداوند را خواهد گفت و همه بشر نام قدوس او را متبارک بخوانند تا ابدالاباد.

Chapter 146

146:1  هللویاه! ای جان من خداوند راتسبیح بخوان!

146:2  تا زنده هستم، خداوند را حمد خواهم گفت. مادامی که وجوددارم، خدای خود را خواهم سرایید.

146:3  بر روساتوکل مکنید و نه بر ابن آدم که نزد او اعانتی نیست.

146:4  روح او بیرون می‌رود و او به خاک خودبرمی گردد و در همان روز فکرهایش نابودمی شود.

146:5  خوشابحال آنکه خدای یعقوب مددکار اوست، که امید او بر یهوه خدای وی می‌باشد،

146:6  که آسمان و زمین را آفرید و دریا و آنچه را که در آنهاست؛ که راستی را نگاه دارد تا ابدالاباد؛

146:7  که مظلومان را دادرسی می‌کند؛ و گرسنگان رانان می‌بخشد. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد.

146:8  خداوند چشمان کوران را باز می‌کند. خداوندخم شدگان را برمی افرازد. خداوند عادلان رادوست می‌دارد.

146:9  خداوند غریبان را محافظت می‌کند و یتیمان و بیوه‌زنان را پایدار می‌نماید. لیکن طریق شریران را کج می‌سازد.

146:10  خداوندسلطنت خواهد کرد تا ابدالاباد و خدای تو‌ای صهیون، نسلا بعد نسل. هللویاه!

Chapter 147

147:1  هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

147:2  خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

147:3  شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

147:4  عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

147:5  خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

147:6  خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

147:7  خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

147:8  که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

147:9  که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

147:10  در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

147:11  رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

147:12  ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

147:13  زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

147:14  که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

147:15  که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

147:16  که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

147:17  که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

147:18  کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

147:19  کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

147:20  با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Chapter 148

148:1  هللویاه! خداوند را از آسمان تسبیح بخوانید! در اعلی علیین او راتسبیح بخوانید!

148:2  ‌ای همه فرشتگانش او را تسبیح بخوانید. ای همه لشکرهای او او را تسبیح بخوانید.

148:3  ‌ای آفتاب و ماه او را تسبیح بخوانید. ای همه ستارگان نور او را تسبیح بخوانید.

148:4  ‌ای فلک الافلاک او را تسبیح بخوانید، و‌ای آبهایی که فوق آسمانهایید.

148:5  نام خداوند را تسبیح بخوانیدزیرا که او امر فرمود پس آفریده شدند.

148:6  و آنها راپایدار نمود تا ابدالاباد و قانونی قرار داد که از آن در نگذرند.

148:7  خداوند را از زمین تسبیح بخوانید، ای نهنگان و جمیع لجه‌ها.

148:8  ‌ای آتش و تگرگ وبرف و مه و باد تند که فرمان او را به‌جا می‌آورید.

148:9  ‌ای کوهها و تمام تل‌ها و درختان میوه دار و همه سروهای آزاد.

148:10  ‌ای وحوش و جمیع بهایم وحشرات و مرغان بالدار.

148:11  ‌ای پادشاهان زمین وجمیع امت‌ها و سروران و همه داوران جهان.

148:12  ‌ای جوانان و دوشیزگان نیز و پیران و اطفال.

148:13  نام خداوند را تسبیح بخوانند، زیرا نام او تنهامتعال است و جلال او فوق زمین و آسمان.

148:14  واو شاخی برای قوم خود برافراشته است، تا فخرباشد برای همه مقدسان او، یعنی برای بنی‌اسرائیل که قوم مقرب او می‌باشند. هللویاه!

Chapter 149

149:1  هللویاه! خداوند را سرود تازه بسرایید و تسبیح او را در جماعت مقدسان!

149:2  اسرائیل در آفریننده خود شادی کنندو پسران صهیون در پادشاه خویش وجد نمایند.

149:3  نام او را با رقص تسبیح بخوانند. با بربط و عود اورا بسرایند.

149:4  زیرا خداوند از قوم خویش رضامندی دارد. مسکینان را به نجات جمیل می‌سازد.

149:5  مقدسان از جلال فخر بنمایند. و بربسترهای خود ترنم بکنند.

149:6  تسبیحات بلند خدادر دهان ایشان باشد. و شمشیر دو‌دمه در دست ایشان.

149:7  تا از امت‌ها انتقام بکشند و تادیب‌ها برطوایف بنمایند.

149:8  و پادشاهان ایشان را به زنجیرها ببندند و سروران ایشان را به پابندهای آهنین.

149:9  و داوری را که مکتوب است بر ایشان اجرا دارند. این کرامت است برای همه مقدسان او. هللویاه!

Chapter 150

150:1  هللویاه! خدا را در قدس او تسبیح بخوانید. در فلک قوت او، او راتسبیح بخوانید!

150:2  او را به‌سبب کارهای عظیم اوتسبیح بخوانید. او را به حسب کثرت عظمتش تسبیح بخوانید.

150:3  او را به آواز کرنا تسبیح بخوانید. او را با بربط و عود تسبیح بخوانید.

150:4  اورا با دف و رقص تسبیح بخوانید. او را با ذوات اوتار و نی تسبیح بخوانید.

150:5  او را با صنجهای بلندآواز تسبیح بخوانید. او را با صنجهای خوش صدا تسبیح بخوانید.

150:6  هرکه روح دارد، خداوند را تسبیح بخواند. هللویاه!