TurNTB - Psalms

Chapter 1

1:1  Ne mutlu o insana ki, kötülerin öğüdüyle yürümez, Günahkârların yolunda durmaz, Alaycıların arasında oturmaz.

1:2  Ancak zevkini RAB'bin Yasası'ndan alır Ve gece gündüz onun üzerinde derin derin düşünür.

1:3  Böylesi akarsu kıyılarına dikilmiş ağaca benzer, Meyvesini mevsiminde verir, Yaprağı hiç solmaz. Yaptığı her işi başarır.

1:4  Kötüler böyle değil, Rüzgarın savurduğu saman çöpüne benzerler.

1:5  Bu yüzden yargılanınca aklanamaz, Doğrular topluluğunda yer bulamaz günahkârlar.

1:6  Çünkü RAB doğruların yolunu gözetir, Kötülerin yolu ise ölüme götürür.

Chapter 2

2:1  Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2:2  Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

2:3  “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

2:4  Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

2:5  Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

2:6  Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

2:7  RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

2:8  Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

2:9  Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

2:10  Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

2:11  RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

2:12  Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Chapter 3

3:1  Ya RAB, düşmanlarım ne kadar çoğaldı, Hele bana karşı ayaklananlar!

3:2  Birçoğu benim için: “Tanrı katında ona kurtuluş yok!” diyor. Sela

3:3  Ama sen, ya RAB, çevremde kalkansın, Onurum, başımı yukarı kaldıran sensin.

3:4  RAB'be seslenirim, Yanıtlar beni kutsal dağından. Sela

3:5  Yatar uyurum, Uyanır kalkarım, RAB destektir bana.

3:6  Korkum yok Çevremi saran binlerce düşmandan.

3:7  Ya RAB, kalk, ey Tanrım, kurtar beni! Vur bütün düşmanlarımın çenesine, Kır kötülerin dişlerini.

3:8  Kurtuluş RAB'dedir, Halkının üzerinde olsun bereketin! Sela

Chapter 4

4:1  Sana seslenince yanıtla beni, Ey adil Tanrım! Ferahlat beni sıkıntıya düştüğümde, Lütfet bana, kulak ver duama.

4:2  Ey insanlar, ne zamana dek Onurumu utanca çevireceksiniz? Ne zamana dek boş şeylere gönül verecek, Yalan peşinde koşacaksınız? Sela

4:3  Bilin ki, RAB sadık kulunu kendine ayırmıştır, Ne zaman seslensem, duyar beni.

4:4  Öfkelenebilirsiniz, ama günah işlemeyin; İyi düşünün yatağınızda, susun. Sela

4:5  Doğruluk kurbanları sunun RAB'be, O'na güvenin.

4:6  “Kim bize iyilik yapacak?” diyen çok. Ya RAB, yüzünün ışığıyla bizi aydınlat!

4:7  Öyle bir sevinç verdin ki bana, Onların bol tahıl ve yeni şaraptan aldığı sevinçten fazla.

4:8  Esenlik içinde yatar uyurum, Çünkü yalnız sen, ya RAB, Güvenlik içinde tutarsın beni.

Chapter 5

5:1  Sözlerime kulak ver, ya RAB, İniltilerimi işit.

5:2  Feryadımı dinle, ey Kralım ve Tanrım! Duam sanadır.

5:3  Sabah sesimi duyarsın, ya RAB, Her sabah sana duamı sunar, umutla beklerim.

5:4  Çünkü sen kötülükten hoşlanan Tanrı değilsin, Kötülük senin yanında barınmaz.

5:5  Böbürlenenler önünde duramaz, Bütün suç işleyenlerden nefret duyar,

5:6  Yalan söyleyenleri yok edersin; Ya RAB, sen eli kanlılardan, Aldatıcılardan tiksinirsin.

5:7  Bense bol sevgin sayesinde Kutsal tapınağına gireceğim; Oraya doğru saygıyla eğileceğim.

5:8  Yol göster bana doğruluğunla, ya RAB, Düşmanlarıma karşı! Yolunu önümde düzle.

5:9  Çünkü onların sözüne güvenilmez, Yürekleri yıkım dolu. Ağızları açık birer mezardır, Yaltaklanır dururlar.

5:10  Ey Tanrı, onları suçlu çıkar! Kurdukları düzen yıkımlarına yol açsın. Kov onları sayısız isyanları yüzünden. Çünkü sana karşı ayaklandılar.

5:11  Sevinsin sana sığınan herkes, Sevinç çığlıkları atsın sürekli, Kanat ger üzerlerine; Sevinçle coşsun adını sevenler sende.

5:12  Çünkü sen doğru kişiyi kutsarsın, ya RAB, Çevresini kalkan gibi lütfunla sararsın.

Chapter 6

6:1  Ya RAB, öfkeyle azarlama beni, Gazapla yola getirme.

6:2  Lütfet bana, ya RAB, bitkinim; Şifa ver bana, ya RAB, kemiklerim sızlıyor,

6:3  Çok acı çekiyorum. Ah, ya RAB! Ne zamana dek sürecek bu?

6:4  Gel, ya RAB, kurtar beni, Yardım et sevginden dolayı.

6:5  Çünkü ölüler arasında kimse seni anmaz, Kim şükür sunar sana ölüler diyarından?

6:6  İnleye inleye bittim, Döşeğim su içinde bütün gece ağlamaktan, Yatağım sırılsıklam gözyaşlarımdan.

6:7  Kederden gözlerimin feri sönüyor, Zayıflıyor gözlerim düşmanlarım yüzünden.

6:8  Ey kötülük yapanlar, Uzak durun benden, Çünkü RAB ağlayışımı işitti.

6:9  Yalvarışımı duydu, Duamı kabul etti.

6:10  Bütün düşmanlarım utanacak, Hepsini dehşet saracak, Ansızın geri dönecekler utanç içinde.

Chapter 7

7:1  Sana sığınıyorum, ya RAB Tanrım! Peşime düşenlerden kurtar beni, Özgür kıl.

7:2  Yoksa aslan gibi parçalayacaklar beni, Kurtaracak biri yok diye, Lime lime edecekler etimi.

7:3  Ya RAB Tanrım, eğer şunu yaptıysam: Birine haksızlık ettiysem,

7:4  Dostuma ihanet ettiysem, Düşmanımı nedensiz soyduysam,

7:5  Ardıma düşsün düşman, Yakalasın beni, Canımı yerde çiğnesin, Ayak altına alsın onurumu. Sela

7:6  Öfkeyle kalk, ya RAB! Düşmanlarımın gazabına karşı çık! Benim için uyan! Buyur, adalet olsun.

7:7  Uluslar topluluğu çevreni sarsın, Onları yüce katından yönet.

7:8  RAB halkları yargılar; Beni de yargıla, ya RAB, Doğruluğuma, dürüstlüğüme göre.

7:9  Ey adil Tanrım! Kötülerin kötülüğü son bulsun, Doğrular güvene kavuşsun, Sen ki akılları, gönülleri sınarsın.

7:10  Tanrı kalkan gibi yanıbaşımda, Temiz yüreklileri O kurtarır.

7:11  Tanrı adil bir yargıçtır, Öyle bir Tanrı ki, her gün öfke saçar.

7:12  Kötüler yola gelmezse, Tanrı kılıcını biler, Yayını gerip hedefine kurar.

7:13  Hazır bekler ölümcül silahları, Alevli okları.

7:14  İşte kötü insan kötülük sancıları çekiyor, Fesada gebe kalmış, Yalan doğuruyor.

7:15  Bir kuyu açıp kazıyor, Kazdığı kuyuya kendisi düşüyor.

7:16  Kötülüğü kendi başına gelecek, Zorbalığı kendi tepesine inecek.

7:17  Şükredeyim doğruluğu için RAB'be, Yüce RAB'bin adını ilahilerle öveyim.

Chapter 8

8:1  Ey Egemenimiz RAB, Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde! Gökyüzünü görkeminle kapladın.

8:2  Çocukların, hatta emziktekilerin sesiyle Set çektin hasımlarına, Düşmanı, öç alanı yok etmek için.

8:3  Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri, Oraya koyduğun ayı ve yıldızları,

8:4  Soruyorum kendi kendime: “İnsan ne ki, onu anasın, Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin?”

8:5  Nerdeyse bir tanrı yaptın onu, Başına yücelik ve onur tacını koydun.

8:6  Ellerinin yapıtları üzerine onu egemen kıldın, Her şeyi ayaklarının altına serdin;

8:7  Davarları, sığırları, Yabanıl hayvanları,

8:8  Gökteki kuşları, denizdeki balıkları, Denizde kıpırdaşan bütün canlıları.

8:9  Ey Egemenimiz RAB, Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!

Chapter 9

9:1  Ya RAB, bütün yüreğimle sana şükredeceğim, Yaptığın harikaların hepsini anlatacağım.

9:2  Sende sevinç bulacak, coşacağım, Adını ilahilerle öveceğim, ey Yüceler Yücesi!

9:3  Düşmanlarım geri çekilirken, Sendeleyip ölüyorlar senin önünde.

9:4  Çünkü hakkımı, davamı sen savundun, Adil yargıç olarak tahta oturdun.

9:5  Ulusları azarladın, kötüleri yok ettin, Sonsuza dek adlarını sildin.

9:6  Yok olup gitti düşmanlar sonsuza dek, Kökünden söktün kentlerini, Anıları bile silinip gitti.

9:7  Oysa RAB sonsuza dek egemenlik sürer, Yargı için kurmuştur tahtını;

9:8  O yönetir doğrulukla dünyayı, O yargılar adaletle halkları.

9:9  RAB ezilenler için bir sığınak, Sıkıntılı günlerde bir kaledir.

9:10  Seni tanıyanlar sana güvenir, Çünkü sana yönelenleri hiç terk etmedin, ya RAB.

9:11  Siyon'da oturan RAB'bi ilahilerle övün! Yaptıklarını halklar arasında duyurun!

9:12  Çünkü dökülen kanın hesabını soran anımsar, Ezilenlerin feryadını unutmaz.

9:13  Acı bana, ya RAB! Ey beni ölümün eşiğinden kurtaran, Benden nefret edenler yüzünden çektiğim sıkıntıya bak!

9:14  Öyle ki, övgüye değer işlerini anlatayım, Siyon Kenti'nin kapılarında Sağladığın kurtuluşla sevineyim.

9:15  Uluslar kendi kazdıkları kuyuya düştü, Ayakları gizledikleri ağa takıldı.

9:16  Adil yargılarıyla RAB kendini gösterdi, Kötüler kendi kurdukları tuzağa düştü. Higayon sela

9:17  Kötüler ölüler diyarına gidecek, Tanrı'yı unutan bütün uluslar...

9:18  Ama yoksul büsbütün unutulmayacak, Mazlumun umudu sonsuza dek kırılmayacak.

9:19  Kalk, ya RAB! İnsan galip çıkmasın, Huzurunda yargılansın uluslar!

9:20  Onlara dehşet saç, ya RAB! Sadece insan olduklarını bilsin uluslar. Sela

Chapter 10

10:1  Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

10:2  Kötüler gururla mazlumları avlıyor, Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

10:3  Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB'be lanet okur, O'nu hor görür.

10:4  Kendini beğenmiş kötü insan Tanrı'ya yönelmez, Hep, “Tanrı yok!” diye düşünür.

10:5  Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür. Öyle yücedir ki senin yargıların, Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

10:6  İçinden, “Ben sarsılmam” der, “Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.”

10:7  Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu, Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

10:8  Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.

10:9  Gizli yerlerde pusuya yatar Çalılıktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve ağına düşürüp yakalar.

10:10  Kurbanları çaresiz çöker, Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

10:11  Kötü insan içinden, “Tanrı unuttu” der, “Örttü yüzünü, asla göremez.”

10:12  Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı! Mazlumları unutma!

10:13  Neden kötü insan seni hor görsün, İçinden, “Tanrı hesap sormaz” desin?

10:14  Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün, Yardım etmek için onları izlersin; Çaresizler sana dayanır, Öksüzün yardımcısı sensin.

10:15  Kötünün, haksızın kolunu kır, Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

10:16  RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O'nun ülkesinden temizlenecek.

10:17  Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB, Yüreklendirirsin onları, Kulağın hep üzerlerinde;

10:18  Öksüze, düşküne hakkını vermek için, Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.

Chapter 11

11:1  Ben RAB'be sığınırım, Nasıl dersiniz bana, “Kuş gibi kaç dağlara.

11:2  Bak, kötüler yaylarını geriyor, Temiz yürekli insanları Karanlıkta vurmak için Oklarını kirişine koyuyor.

11:3  Temeller yıkılırsa, Ne yapabilir doğru insan?”

11:4  RAB kutsal tapınağındadır, O'nun tahtı göklerdedir, Bütün insanları görür, Herkesi sınar.

11:5  RAB doğru insanı sınar, Kötüden, zorbalığı sevenden tiksinir.

11:6  Kötülerin üzerine kızgın korlar ve kükürt yağdıracak, Paylarına düşen kâse kavurucu rüzgar olacak.

11:7  Çünkü RAB doğrudur, doğruları sever; Dürüst insanlar O'nun yüzünü görecek.

Chapter 12

12:1  Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, Güvenilir insanlar yok oldu.

12:2  Herkes birbirine yalan söylüyor, Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

12:3  Sustursun RAB dalkavukların ağzını, Büyüklenen dilleri.

12:4  Onlar ki, “Dilimizle kazanırız, Dudaklarımız emrimizde, Kim bize efendilik edebilir?” derler.

12:5  “Şimdi kalkacağım” diyor RAB, “Çünkü mazlumlar eziliyor, Yoksullar inliyor, Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

12:6  RAB'bin sözleri pak sözlerdir; Toprak ocakta eritilmiş, Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

12:7  Sen onları koru, ya RAB, Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

12:8  İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, Kötüler her yanda dolaşır oldu.

Chapter 13

13:1  Ne zamana dek, ya RAB, Sonsuza dek mi beni unutacaksın? Ne zamana dek yüzünü benden gizleyeceksin?

13:2  Ne zamana dek içimde tasa, Yüreğimde hep keder olacak? Ne zamana dek düşmanım bana üstün çıkacak?

13:3  Gör halimi, ya RAB, yanıtla Tanrım, Gözlerimi aç, ölüm uykusuna dalmayayım.

13:4  Düşmanlarım, “Onu yendik!” demesin, Sarsıldığımda hasımlarım sevinmesin.

13:5  Ben senin sevgine güveniyorum, Yüreğim kurtarışınla coşsun.

13:6  Ezgiler söyleyeceğim sana, ya RAB, Çünkü iyilik ettin bana.

Chapter 14

14:1  Akılsız içinden, “Tanrı yok!” der. İnsanlar bozuldu, iğrençlik aldı yürüdü, İyilik eden yok.

14:2  RAB göklerden bakar oldu insanlara, Akıllı, Tanrı'yı arayan biri var mı diye.

14:3  Hepsi saptı, Tümü yozlaştı, İyilik eden yok, Bir kişi bile!

14:4  Suç işleyenlerin hiçbiri görmüyor mu? Halkımı ekmek yer gibi yiyor, RAB'be yakarmıyorlar.

14:5  Dehşete düşecekler yeryüzünde, Çünkü Tanrı doğruların yanındadır.

14:6  Mazlumun tasarılarını boşa çıkarırdınız, Ama RAB onun sığınağıdır.

14:7  Keşke İsrail'in kurtuluşu Siyon'dan gelse! RAB halkını eski gönencine kavuşturunca, Yakup soyu sevinecek, İsrail halkı coşacak.

Chapter 15

15:1  Ya RAB, çadırına kim konuk olabilir? Kutsal dağında kim oturabilir?

15:2  Kusursuz yaşam süren, adil davranan, Yürekten gerçeği söyleyen.

15:3  İftira etmez, Dostuna zarar vermez, Komşusuna kara çalmaz böylesi.

15:4  Aşağılık insanları hor görür, Ama RAB'den korkanlara saygı duyar. Kendi zararına ant içse bile, dönmez andından.

15:5  Parasını faize vermez, Suçsuza karşı rüşvet almaz. Böyle yaşayan asla sarsılmayacak.

Chapter 16

16:1  Koru beni, ey Tanrı, Çünkü sana sığınıyorum.

16:2  RAB'be dedim ki, “Efendim sensin. Senden öte mutluluk yok benim için.”

16:3  Ülkedeki kutsallara gelince, Soyludur onlar, biricik zevkim onlardır.

16:4  Başka ilahların ardınca koşanların derdi artacak. Onların kan sunularını dökmeyeceğim, Adlarını ağzıma almayacağım.

16:5  Benim payıma, Benim kâseme düşen sensin, ya RAB; Yaşamım senin ellerinde.

16:6  Payıma ne güzel yerler düştü, Ne harika bir mirasım var!

16:7  Övgüler sunarım bana öğüt veren RAB'be, Geceleri bile vicdanım uyarır beni.

16:8  Gözümü RAB'den ayırmam, Sağımda durduğu için sarsılmam.

16:9  Bu nedenle içim sevinç dolu, yüreğim coşuyor, Bedenim güven içinde.

16:10  Çünkü sen beni ölüler diyarına terk etmezsin, Sadık kulunun çürümesine izin vermezsin.

16:11  Yaşam yolunu bana bildirirsin. Bol sevinç vardır senin huzurunda, Sağ elinden mutluluk eksilmez.

Chapter 17

17:1  Haklı davamı dinle, ya RAB, Feryadımı işit! Hilesiz dudaklardan çıkan duama kulak ver!

17:2  Haklı çıkar beni, Çünkü sen gerçeği görürsün.

17:3  Yüreğimi yokladın, Gece denedin, Sınadın beni, Kötü bir şey bulmadın; Kararlıyım, ağzımdan kötü söz çıkmaz,

17:4  Başkalarının yaptıklarına gelince, Ben senin sözlerine uyarak Şiddet yollarından kaçındım.

17:5  Sıkı adımlarla senin yollarını tuttum, Kaymadı ayaklarım.

17:6  Sana yakarıyorum, ey Tanrı, Çünkü beni yanıtlarsın; Kulak ver bana, dinle söylediklerimi!

17:7  Göster harika sevgini, Ey sana sığınanları saldırganlardan sağ eliyle kurtaran!

17:8  Koru beni gözbebeği gibi; Kanatlarının gölgesine gizle

17:9  Kötülerin saldırısından, Çevremi saran ölümcül düşmanlarımdan.

17:10  Yürekleri yağ bağlamış, Ağızları büyük laflar ediyor.

17:11  İzimi buldular, üzerime geliyorlar, Yere vurmak için gözetliyorlar.

17:12  Tıpkı parçalamak için sabırsızlanan bir aslan, Pusuya yatan genç bir aslan gibi.

17:13  Kalk, ya RAB, kes önlerini, eğ başlarını! Kılıcınla kurtar canımı kötülerden,

17:14  Elinle bu insanlardan, ya RAB, Yaşam payı bu dünyada olan insanlardan. Varsın karınları vereceğin cezalara doysun, Çocukları da yiyip doysun, Artanı torunlarına kalsın!

17:15  Ama ben doğruluk sayesinde yüzünü göreceğim senin, Uyanınca suretini görmeye doyacağım.

Chapter 18

18:1  Seni seviyorum, gücüm sensin, ya RAB!

18:2  RAB benim kayam, sığınağım, kurtarıcımdır, Tanrım, kayam, sığınacak yerimdir, Kalkanım, güçlü kurtarıcım, korunağımdır!

18:3  Övgüye değer RAB'be seslenir, Kurtulurum düşmanlarımdan.

18:4  Ölüm iplerine dolanmıştım, Yıkım selleri basmıştı beni,

18:5  Ölüler diyarının bağları sarmıştı, Ölüm tuzakları çıkmıştı karşıma.

18:6  Sıkıntı içinde RAB'be yakardım, Yardıma çağırdım Tanrım'ı. Tapınağından sesimi duydu, Haykırışım kulaklarına ulaştı.

18:7  O zaman yeryüzü sarsılıp sallandı, Titreyip sarsıldı dağların temelleri, Çünkü RAB öfkelenmişti.

18:8  Burnundan duman yükseldi, Ağzından kavurucu ateş Ve korlar fışkırdı.

18:9  Kara buluta basarak Gökleri yarıp indi.

18:10  Bir Keruv'a binip uçtu, Rüzgar kanatlar takarak hızla geldi.

18:11  Karanlığı örtündü, Kara bulutları kendine çardak yaptı.

18:12  Varlığının parıltısından, Bulutlardan dolu ve korlar savruluyordu.

18:13  RAB göklerden gürledi, Duyurdu sesini Yüceler Yücesi, Dolu ve alevli korlarla.

18:14  Savurup oklarını düşmanlarını dağıttı, Şimşek çaktırarak onları şaşkına çevirdi.

18:15  Denizin dibi göründü, Yeryüzünün temelleri açığa çıktı, ya RAB, Senin azarlamandan, Burnundan çıkan güçlü soluktan.

18:16  RAB yukarıdan elini uzatıp tuttu, Çıkardı beni derin sulardan.

18:17  Beni zorlu düşmanımdan, Benden nefret edenlerden kurtardı, Çünkü onlar benden güçlüydü.

18:18  Felaket günümde karşıma dikildiler, Ama RAB bana destek oldu.

18:19  Beni huzura kavuşturdu, Kurtardı, çünkü benden hoşnut kaldı.

18:20  RAB doğruluğumun karşılığını verdi, Beni temiz ellerime göre ödüllendirdi.

18:21  Çünkü RAB'bin yolunda yürüdüm, Tanrım'dan uzaklaşarak kötülük yapmadım.

18:22  O'nun bütün ilkelerini göz önünde tuttum, Kurallarından ayrılmadım.

18:23  O'nun gözünde kusursuzdum, Suç işlemekten sakındım.

18:24  Bu yüzden RAB beni doğruluğuma Ve gözünde pak olan ellerime göre ödüllendirdi.

18:25  Sadık kuluna sadakat gösterir, Kusursuz olana kusursuz davranırsın.

18:26  Pak olanla pak olur, Eğriye eğri davranırsın.

18:27  Alçakgönüllüleri kurtarır, Gururluların başını eğersin.

18:28  Işığımın kaynağı sensin, ya RAB, Tanrım! Karanlığımı aydınlatırsın.

18:29  Desteğinle akıncılara saldırır, Seninle surları aşarım, Tanrım.

18:30  Tanrı'nın yolu kusursuzdur, RAB'bin sözü arıdır. O kendisine sığınan herkesin kalkanıdır.

18:31  Var mı RAB'den başka tanrı? Tanrımız'dan başka kaya var mı?

18:32  Tanrı beni güçle donatır, Yolumu kusursuz kılar.

18:33  Ayaklar verdi bana, geyiklerinki gibi, Doruklarda tutar beni.

18:34  Bana savaşmayı öğretti, Kollarımla tunç bir yayı gereyim diye.

18:35  Bana zafer kalkanını bağışlarsın, Sağ elin destekler, Alçakgönüllülüğün yüceltir beni.

18:36  Bastığım yerleri genişletirsin, Burkulmaz bileklerim.

18:37  Kovalayıp yetiştim düşmanlarıma, Hepsi yok olmadan geri dönmedim.

18:38  Ezdim onları, kalkamaz oldular, Ayaklarımın altına serildiler.

18:39  Savaş için beni güçle donattın, Bana başkaldıranları önümde yere serdin.

18:40  Düşmanlarımı kaçmak zorunda bıraktın, Benden nefret edenleri yok ettim.

18:41  Feryat ettiler, ama kurtaran çıkmadı; RAB'bi çağırdılar, ama O yanıt vermedi.

18:42  Ezdim onları, rüzgarın savurduğu toza döndüler, Sokak çamuru gibi savurup attım.

18:43  Halkımın çekişmelerinden beni kurtardın, Ulusların önderi yaptın, Tanımadığım halklar bana kulluk ediyor.

18:44  Duyar duymaz sözümü dinlediler, Yabancılar bana yaltaklandılar.

18:45  Yabancıların betleri benizleri attı, Titreyerek çıktılar kalelerinden.

18:46  RAB yaşıyor! Kayam'a övgüler olsun! Yücelsin kurtarıcım Tanrı!

18:47  O'dur öcümü alan, Halkları bana bağımlı kılan.

18:48  Düşmanlarımdan kurtarır, Başkaldıranlardan üstün kılar beni, Zorbaların elinden alır.

18:49  Bunun için uluslar arasında sana şükredeceğim, ya RAB, Adını ilahilerle öveceğim.

18:50  RAB kralını büyük zaferlere ulaştırır, Meshettiği krala, Davut'a ve soyuna Sonsuza dek sevgi gösterir.

Chapter 19

19:1  Gökler Tanrı'nın görkemini açıklamakta, Gökkubbe ellerinin eserini duyurmakta.

19:2  Gün güne söz söyler, Gece geceye bilgi verir.

19:3  Ne söz geçer orada, ne de konuşma, Sesleri duyulmaz.

19:4  Ama sesleri yeryüzünü dolaşır, Sözleri dünyanın dört bucağına ulaşır. Güneş için göklerde çadır kurdu Tanrı.

19:5  Gerdekten çıkan güveye benzer güneş, Koşuya çıkacak atlet gibi sevinir.

19:6  Göğün bir ucundan çıkar, Öbür ucuna döner, Hiçbir şey gizlenmez sıcaklığından.

19:7  RAB'bin yasası yetkindir, cana can katar, RAB'bin buyrukları güvenilirdir, Saf adama bilgelik verir,

19:8  RAB'bin kuralları doğrudur, yüreği sevindirir, RAB'bin buyrukları arıdır, gözleri aydınlatır.

19:9  RAB korkusu paktır, sonsuza dek kalır, RAB'bin ilkeleri gerçek, tamamen adildir.

19:10  Onlara altından, bol miktarda saf altından çok istek duyulur, Onlar baldan, süzme petek balından tatlıdır.

19:11  Uyarırlar kulunu, Onlara uyanların ödülü büyüktür.

19:12  Kim yanlışlarını görebilir? Bağışla göremediğim kusurlarımı,

19:13  Bilerek işlenen günahlardan koru kulunu, İzin verme bana egemen olmalarına! O zaman büyük isyandan uzak, Kusursuz olurum.

19:14  Ağzımdan çıkan sözler, Yüreğimdeki düşünceler, Kabul görsün senin önünde, Ya RAB, kayam, kurtarıcım benim!

Chapter 20

20:1  Sıkıntılı gününde RAB seni yanıtlasın, Yakup'un Tanrısı'nın adı seni korusun!

20:2  Yardım göndersin sana kutsal yerden, Siyon'dan destek versin.

20:3  Bütün tahıl sunularını anımsasın, Yakmalık sunularını kabul etsin! Sela

20:4  Gönlünce versin sana, Bütün tasarılarını gerçekleştirsin!

20:5  O zaman zaferini sevinç çığlıklarıyla kutlayacağız, Tanrımız'ın adıyla sancaklarımızı dikeceğiz. RAB senin bütün dileklerini yerine getirsin.

20:6  Şimdi anladım ki, RAB meshettiği kralı kurtarıyor, Sağ elinin kurtarıcı gücüyle Kutsal göklerinden ona yanıt veriyor.

20:7  Bazıları savaş arabalarına, Bazıları atlarına güvenir, Bizse Tanrımız RAB'bin adına güveniriz.

20:8  Onlar çöküyor, düşüyorlar; Bizse kalkıyor, dimdik duruyoruz.

20:9  Ya RAB, kralı kurtar! Yanıtla bizi sana yakardığımız gün!

Chapter 21

21:1  Ya RAB, kral seviniyor gösterdiğin güce. Sevinçten coşuyor verdiğin zaferle!

21:2  Gönlünün istediğini verdin, Ağzından çıkan dileği geri çevirmedin. Sela

21:3  Onu güzel armağanlarla karşıladın, Başına saf altından taç koydun.

21:4  Senden yaşam istedi, verdin ona: Uzun, sonsuz bir ömür.

21:5  Sağladığın zaferle büyük yüceliğe erişti, Onu görkem ve büyüklükle donattın.

21:6  Üzerine sürekli bereket yağdırdın, Varlığınla onu sevince boğdun.

21:7  Çünkü kral RAB'be güvenir, Yüceler Yücesi'nin sevgisi sayesinde sarsılmaz.

21:8  Elin bütün düşmanlarına erişecek, Sağ elin senden nefret edenlere uzanacak.

21:9  Öfkelendiğin an, ya RAB, Kızgın fırına döndüreceksin onları; Gazapla yutacak, Ateşle tüketeceksin.

21:10  Yok edeceksin çocuklarını yeryüzünden, Soylarını insanlar arasından.

21:11  Düzenler kursalar sana, Aldatmaya çalışsalar, Yine de başarılı olamazlar.

21:12  Çünkü sırtlarını döndüreceksin, Yayını yüzlerine doğru gerince.

21:13  Yüceliğini göster, ya RAB, gücünle! Ezgiler söyleyip ilahilerle öveceğiz kudretini.

Chapter 22

22:1  Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

22:2  Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

22:3  Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin.

22:4  Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

22:5  Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

22:6  Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

22:7  Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

22:8  “Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

22:9  Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

22:10  Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

22:11  Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

22:12  Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

22:13  Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

22:14  Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

22:15  Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

22:16  Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

22:17  Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

22:18  Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

22:19  Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

22:20  Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

22:21  Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

22:22  Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

22:23  Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin!

22:24  Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

22:25  Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

22:26  Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

22:27  Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak.

22:28  Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir.

22:29  Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde.

22:30  Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

22:31  O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

Chapter 23

23:1  RAB çobanımdır, Eksiğim olmaz.

23:2  Beni yemyeşil çayırlarda yatırır, Sakin suların kıyısına götürür.

23:3  İçimi tazeler, Adı uğruna bana doğru yollarda öncülük eder.

23:4  Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile, Kötülükten korkmam. Çünkü sen benimlesin. Çomağın, değneğin güven verir bana.

23:5  Düşmanlarımın önünde bana sofra kurarsın, Başıma yağ sürersin, Kâsem taşıyor.

23:6  Ömrüm boyunca yalnız iyilik ve sevgi izleyecek beni, Hep RAB'bin evinde oturacağım.

Chapter 24

24:1  RAB'bindir yeryüzü ve içindeki her şey, Dünya ve üzerinde yaşayanlar;

24:2  Çünkü O'dur denizler üzerinde onu kuran, Sular üzerinde durduran.

24:3  RAB'bin dağına kim çıkabilir, Kutsal yerinde kim durabilir?

24:4  Elleri pak, yüreği temiz olan, Gönlünü putlara kaptırmayan, Yalan yere ant içmeyen.

24:5  RAB kutsar böylesini, Kurtarıcısı Tanrı aklar.

24:6  O'na yönelenler, Yakup'un Tanrısı'nın yüzünü arayanlar İşte böyledir. Sela

24:7  Kaldırın başınızı, ey kapılar! Açılın, ey eski kapılar! Yüce Kral girsin içeri!

24:8  Kimdir bu Yüce Kral? O RAB'dir, güçlü ve yiğit, Savaşta yiğit olan RAB.

24:9  Kaldırın başınızı, ey kapılar! Açılın, ey eski kapılar! Yüce Kral girsin içeri!

24:10  Kimdir bu Yüce Kral? Her Şeye Egemen RAB'dir bu Yüce Kral! Sela

Chapter 25

25:1  Ya RAB, bütün varlığımla sana yaklaşıyorum,

25:2  Ey Tanrım, sana güveniyorum, utandırma beni, Düşmanlarım zafer kahkahası atmasın!

25:3  Sana umut bağlayan hiç kimse utanca düşmez; Nedensiz hainlik edenler utanır.

25:4  Ya RAB, yollarını bana öğret, Yönlerini bildir.

25:5  Bana gerçek yolunda öncülük et, eğit beni; Çünkü beni kurtaran Tanrı sensin. Bütün gün umudum sende.

25:6  Ya RAB, sevecenliğini ve sevgini anımsa; Çünkü onlar öncesizlikten beri aynıdır.

25:7  Gençlik günahlarımı, isyanlarımı anımsama, Sevgine göre anımsa beni, Çünkü sen iyisin, ya RAB.

25:8  RAB iyi ve doğrudur, Onun için günahkârlara yol gösterir.

25:9  Alçakgönüllülere adalet yolunda öncülük eder, Kendi yolunu öğretir onlara.

25:10  RAB'bin bütün yolları sevgi ve sadakate dayanır Antlaşmasındaki buyruklara uyanlar için.

25:11  Ya RAB, adın uğruna Suçumu bağışla, çünkü suçum büyük.

25:12  Kim RAB'den korkarsa, RAB ona seçeceği yolu gösterir.

25:13  Gönenç içinde yaşayacak o insan, Soyu ülkeyi sahiplenecek.

25:14  RAB kendisinden korkanlarla paylaşır sırrını, Onlara açıklar antlaşmasını.

25:15  Gözlerim hep RAB'dedir, Çünkü ayaklarımı ağdan O çıkarır.

25:16  Halime bak, lütfet bana; Çünkü garip ve mazlumum.

25:17  Yüreğimdeki sıkıntılar artıyor, Kurtar beni dertlerimden!

25:18  Üzüntüme, acılarıma bak, Bütün günahlarımı bağışla!

25:19  Düşmanlarıma bak, ne kadar çoğaldılar, Nasıl da benden nefret ediyorlar!

25:20  Canımı koru, kurtar beni! Hayal kırıklığına uğratma, çünkü sana sığınıyorum!

25:21  Dürüstlük, doğruluk korusun beni, Çünkü umudum sendedir.

25:22  Ey Tanrı, kurtar İsrail'i Bütün sıkıntılarından!

Chapter 26

26:1  Beni haklı çıkar, ya RAB, Çünkü dürüst bir yaşam sürdüm; Sarsılmadan RAB'be güvendim.

26:2  Dene beni, ya RAB, sına; Duygularımı, düşüncelerimi yokla.

26:3  Çünkü sevgini hep göz önünde tutuyor, Senin gerçeğini yaşıyorum ben.

26:4  Yalancılarla oturmam, İkiyüzlülerin suyuna gitmem.

26:5  Kötülük yapanlar topluluğundan nefret ederim, Fesatçıların arasına girmem.

26:6  Suçsuzluğumu göstermek için ellerimi yıkar, Sunağının çevresinde dönerim, ya RAB,

26:7  Yüksek sesle şükranımı duyurmak Ve bütün harikalarını anlatmak için.

26:8  Severim, ya RAB, yaşadığın evi, Görkeminin bulunduğu yeri.

26:9  Günahkârların, Eli kanlı adamların yanısıra canımı alma.

26:10  Onların elleri kötülük aletidir, Sağ elleri rüşvet doludur.

26:11  Ama ben dürüst yaşarım, Kurtar beni, lütfet bana!

26:12  Ayağım emin yerde duruyor. Topluluk içinde sana övgüler sunacağım, ya RAB.

Chapter 27

27:1  RAB benim ışığım, kurtuluşumdur, Kimseden korkmam. RAB yaşamımın kalesidir, Kimseden yılmam.

27:2  Hasımlarım, düşmanlarım olan kötüler, Beni yutmak için üzerime gelirken Tökezleyip düşerler.

27:3  Karşımda bir ordu konaklasa, Kılım kıpırdamaz, Bana karşı savaş açılsa, Yine güvenimi yitirmem.

27:4  RAB'den tek dileğim, tek isteğim şu: RAB'bin güzelliğini seyretmek, Tapınağında O'na hayran olmak için Ömrümün bütün günlerini O'nun evinde geçirmek.

27:5  Çünkü O kötü günde beni çardağında gizleyecek, Çadırının emin yerinde saklayacak, Yüksek bir kaya üzerine çıkaracak beni.

27:6  O zaman çevremi saran düşmanlarıma karşı Başım yukarı kalkacak, Sevinçle haykırarak kurbanlar sunacağım O'nun çadırında, O'nu ezgilerle, ilahilerle öveceğim.

27:7  Sana yakarıyorum, ya RAB, kulak ver sesime, Lütfet, yanıtla beni!

27:8  Ya RAB, içimden bir ses duydum: “Yüzümü ara!” dedin, İşte yüzünü arıyorum.

27:9  Yüzünü benden gizleme, Kulunu öfkeyle geri çevirme! Bana hep yardımcı oldun; Bırakma, terk etme beni, Ey beni kurtaran Tanrı!

27:10  Annemle babam beni terk etseler bile, RAB beni kabul eder.

27:11  Ya RAB, yolunu öğret bana, Düşmanlarıma karşı Düz yolda bana öncülük et.

27:12  Beni hasımlarımın keyfine bırakma, Çünkü yalancı tanıklar dikiliyor karşıma, Ağızları şiddet saçıyor.

27:13  Yaşam diyarında RAB'bin iyiliğini göreceğimden kuşkum yok.

27:14  Umudunu RAB'be bağla, Güçlü ve yürekli ol; Umudunu RAB'be bağla!

Chapter 28

28:1  Ya RAB, sana yakarıyorum, Kayam benim, kulak tıkama sesime; Çünkü sen sessiz kalırsan, Ölüm çukuruna inen ölülere dönerim ben.

28:2  Seni yardıma çağırdığımda, Ellerimi kutsal konutuna doğru açtığımda, Kulak ver yalvarışlarıma.

28:3  Beni kötülerle, haksızlık yapanlarla Aynı kefeye koyup cezalandırma. Onlar komşularıyla dostça konuşur, Ama yüreklerinde kötülük beslerler.

28:4  Eylemlerine, yaptıkları kötülüklere göre onları yanıtla; Yaptıklarının, hak ettiklerinin karşılığını ver.

28:5  Onlar RAB'bin yaptıklarına, Ellerinin eserine önem vermezler; Bu yüzden RAB onları yıkacak, Bir daha ayağa kaldırmayacak.

28:6  RAB'be övgüler olsun! Çünkü yalvarışımı duydu.

28:7  RAB benim gücüm, kalkanımdır, O'na yürekten güveniyor ve yardım görüyorum. Yüreğim coşuyor, Ezgilerimle O'na şükrediyorum.

28:8  RAB halkının gücüdür, Meshettiği kralın zafer kalesidir.

28:9  Halkını kurtar, kendi halkını kutsa; Çobanlık et onlara, sürekli destek ol!

Chapter 29

29:1  Ey ilahi varlıklar, RAB'bi övün, RAB'bin gücünü, yüceliğini övün,

29:2  RAB'bin görkemini adına yaraşır biçimde övün, Kutsal giysiler içinde RAB'be tapının!

29:3  RAB'bin sesi sulara hükmediyor, Yüce Tanrı gürlüyor, RAB engin sulara hükmediyor.

29:4  RAB'bin sesi güçlüdür, RAB'bin sesi görkemlidir.

29:5  RAB'bin sesi sedir ağaçlarını kırar, Lübnan sedirlerini parçalar.

29:6  Lübnan'ı buzağı gibi, Siryon Dağı'nı yabanıl öküz yavrusu gibi sıçratır.

29:7  RAB'bin sesi şimşek gibi çakar,

29:8  RAB'bin sesi çölü titretir, RAB Kadeş Çölü'nü sarsar.

29:9  RAB'bin sesi geyikleri doğurtur, Ormanları çıplak bırakır. O'nun tapınağında herkes “Yücesin!” diye haykırır.

29:10  RAB tufan üstünde taht kurdu, O sonsuza dek kral kalacak.

29:11  RAB halkına güç verir, Halkını esenlikle kutsar!

Chapter 30

30:1  Seni yüceltmek istiyorum, ya RAB, Çünkü beni kurtardın, Düşmanlarımı bana güldürmedin.

30:2  Ya RAB Tanrım, Sana yakardım, bana şifa verdin.

30:3  Ya RAB, beni ölüler diyarından çıkardın, Yaşam verdin bana, ölüm çukuruna düşürmedin.

30:4  Ey RAB'bin sadık kulları, O'nu ilahilerle övün, Kutsallığını anarak O'na şükredin.

30:5  Çünkü öfkesi bir an sürer, Lütfu ise bir ömür; Gözyaşlarınız belki bir gece akar, Ama sabahla sevinç doğar.

30:6  Huzur duyunca dedim ki, “Asla sarsılmayacağım!”

30:7  Ya RAB, lütfunla beni güçlü bir dağ gibi Sarsılmaz kıldın; Ama sen yüzünü gizleyince, Dehşete düştüm.

30:8  Ya RAB, sana sesleniyorum, Rab'be yalvarıyorum:

30:9  “Ne yararı olur senin için dökülen kanımın, Ölüm çukuruna inersem? Toprak sana övgüler sunar mı, Senin sadakatini ilan eder mi?

30:10  Dinle, ya RAB, acı bana; Yardımcım ol, ya RAB!”

30:11  Yasımı şenliğe döndürdün, Çulumu çıkarıp beni sevinçle kuşattın.

30:12  Öyle ki, gönlüm seni ilahilerle övsün, susmasın! Ya RAB Tanrım, sana sürekli şükredeceğim.

Chapter 31

31:1  Ya RAB, sana sığınıyorum. Utandırma beni hiçbir zaman! Adaletinle kurtar beni!

31:2  Kulak ver bana, Çabuk yetiş, kurtar beni; Bir kaya ol bana sığınmam için, Güçlü bir kale ol kurtulmam için!

31:3  Madem kayam ve kalem sensin, Öncülük et, yol göster bana Kendi adın uğruna.

31:4  Bana kurdukları tuzaktan uzak tut beni, Çünkü sığınağım sensin.

31:5  Ruhumu ellerine bırakıyorum, Ya RAB, sadık Tanrı, kurtar beni.

31:6  Değersiz putlara bel bağlayanlardan tiksinirim, RAB'be güvenirim ben.

31:7  Sadakatinden ötürü sevinip coşacağım, Çünkü düşkün halimi görüyor, Çektiğim sıkıntıları biliyorsun,

31:8  Beni düşman eline düşürmedin, Bastığım yerleri genişlettin.

31:9  Acı bana, ya RAB, sıkıntıdayım, Üzüntü gözümü, canımı, içimi kemiriyor.

31:10  Ömrüm acıyla, Yıllarım iniltiyle tükeniyor, Suçumdan ötürü gücüm zayıflıyor, Kemiklerim eriyor.

31:11  Düşmanlarım yüzünden rezil oldum, Özellikle komşularıma. Tanıdıklarıma dehşet salar oldum; Beni sokakta görenler benden kaçar oldu.

31:12  Gönülden çıkmış bir ölü gibi unutuldum, Kırılmış bir çömleğe döndüm.

31:13  Birçoğunun fısıldaştığını duyuyorum, Her yer dehşet içinde, Bana karşı anlaştılar, Canımı almak için düzen kurdular.

31:14  Ama ben sana güveniyorum, ya RAB, “Tanrım sensin!” diyorum.

31:15  Hayatım senin elinde, Kurtar beni düşmanlarımın pençesinden, Ardıma düşenlerden.

31:16  Yüzün kulunu aydınlatsın, Sevgi göster, kurtar beni!

31:17  Utandırma beni, ya RAB, sana sesleniyorum; Kötüler utansın, ölüler diyarında sesleri kesilsin.

31:18  Sussun o yalancı dudaklar; Doğru insana karşı Gururla, tepeden bakarak, Küçümseyerek konuşan dudaklar.

31:19  İyiliğin ne büyüktür, ya RAB, Onu senden korkanlar için saklarsın, Herkesin gözü önünde, Sana sığınanlara iyi davranırsın.

31:20  İnsanların düzenlerine karşı, Koruyucu huzurunla üzerlerine kanat gerersin; Saldırgan dillere karşı Onları çardağında gizlersin.

31:21  RAB'be övgüler olsun, Kuşatılmış bir kentte Sevgisini bana harika biçimde gösterdi.

31:22  Telaş içinde demiştim ki, “Huzurundan atıldım!” Ama yardıma çağırınca seni, Yalvarışımı işittin.

31:23  RAB'bi sevin, ey O'nun sadık kulları! RAB kendisine bağlı olanları korur, Büyüklenenlerin ise tümüyle hakkından gelir.

31:24  Ey RAB'be umut bağlayanlar, Güçlü ve yürekli olun!

Chapter 32

32:1  Ne mutlu isyanı bağışlanan, Günahı örtülen insana!

32:2  Suçu RAB tarafından sayılmayan, Ruhunda hile bulunmayan insana ne mutlu!

32:3  Sustuğum sürece Kemiklerim eridi, Gün boyu inlemekten.

32:4  Çünkü gece gündüz Elin üzerimde ağırlaştı. Dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. Sela

32:5  Günahımı açıkladım sana, Suçumu gizlemedim. “RAB'be isyanımı itiraf edeceğim” deyince, Günahımı, suçumu bağışladın. Sela

32:6  Bu nedenle her sadık kulun Ulaşılır olduğun zaman sana dua etsin. Engin sular taşsa bile ona erişemez.

32:7  Sığınağım sensin, Beni sıkıntıdan korur, Çevremi kurtuluş ilahileriyle kuşatırsın. Sela

32:8  Eğiteceğim seni, gideceğin yolu göstereceğim, Öğüt vereceğim sana, Gözüm sendedir.

32:9  At ya da katır gibi anlayışsız olmayın; Onları idare etmek için gem ve dizgin gerekir, Yoksa sana yaklaşmazlar.

32:10  Kötülerin acısı çoktur, Ama RAB'be güvenenleri O'nun sevgisi kuşatır.

32:11  Ey doğru insanlar, sevinç kaynağınız RAB olsun, coşun; Ey yüreği temiz olanlar, Hepiniz sevinç çığlıkları atın!

Chapter 33

33:1  Ey doğru insanlar, RAB'be sevinçle haykırın! Dürüstlere O'nu övmek yaraşır.

33:2  Lir çalarak RAB'be şükredin, On telli çenk eşliğinde O'nu ilahilerle övün.

33:3  O'na yeni bir ezgi söyleyin, Sevinç çığlıklarıyla sazınızı konuşturun.

33:4  Çünkü RAB'bin sözü doğrudur, Her işi sadakatle yapar.

33:5  Doğruluğu, adaleti sever, RAB'bin sevgisi yeryüzünü doldurur.

33:6  Gökler RAB'bin sözüyle, Gök cisimleri ağzından çıkan solukla yaratıldı.

33:7  Deniz sularını bir araya toplar, Engin suları ambarlara depolar.

33:8  Bütün yeryüzü RAB'den korksun, Dünyada yaşayan herkes O'na saygı duysun.

33:9  Çünkü O söyleyince, her şey var oldu; O buyurunca, her şey belirdi.

33:10  RAB ulusların planlarını bozar, Halkların tasarılarını boşa çıkarır.

33:11  Ama RAB'bin planları sonsuza dek sürer, Yüreğindeki tasarılar kuşaklar boyunca değişmez.

33:12  Ne mutlu Tanrısı RAB olan ulusa, Kendisi için seçtiği halka!

33:13  RAB göklerden bakar, Bütün insanları görür.

33:14  Oturduğu yerden, Yeryüzünde yaşayan herkesi gözler.

33:15  Herkesin yüreğini yaratan, Yaptıkları her şeyi tartan O'dur.

33:16  Ne büyük ordularıyla zafer kazanan kral var, Ne de büyük gücüyle kurtulan yiğit.

33:17  Zafer için at boş bir umuttur, Büyük gücüne karşın kimseyi kurtaramaz.

33:18  Ama RAB'bin gözü kendisinden korkanların, Sevgisine umut bağlayanların üzerindedir;

33:19  Böylece onları ölümden kurtarır, Kıtlıkta yaşamalarını sağlar.

33:20  Umudumuz RAB'dedir, Yardımcımız, kalkanımız O'dur.

33:21  O'nda sevinç bulur yüreğimiz, Çünkü O'nun kutsal adına güveniriz.

33:22  Madem umudumuz sende, Sevgin üzerimizde olsun, ya RAB!

Chapter 34

34:1  Her zaman RAB'be övgüler sunacağım, Övgüsü dilimden düşmeyecek.

34:2  RAB'le övünürüm, Mazlumlar işitip sevinsin!

34:3  Benimle birlikte RAB'bin büyüklüğünü duyurun, Adını birlikte yüceltelim.

34:4  RAB'be yöneldim, yanıt verdi bana, Bütün korkularımdan kurtardı beni.

34:5  O'na bakanların yüzü ışıl ışıl parlar, Yüzleri utançtan kızarmaz.

34:6  Bu mazlum yakardı, RAB duydu, Bütün sıkıntılarından kurtardı onu.

34:7  RAB'bin meleği O'ndan korkanların çevresine ordugah kurar, Kurtarır onları.

34:8  Tadın da görün, RAB ne iyidir, Ne mutlu O'na sığınan adama!

34:9  RAB'den korkun, ey O'nun kutsalları, Çünkü O'ndan korkanın eksiği olmaz.

34:10  Genç aslanlar bile aç ve muhtaç olur; Ama RAB'be yönelenlerden hiçbir iyilik esirgenmez.

34:11  Gelin, ey çocuklar, dinleyin beni: Size RAB korkusunu öğreteyim.

34:12  Kim yaşamdan zevk almak, İyi günler görmek istiyorsa,

34:13  Dilini kötülükten, Dudaklarını yalandan uzak tutsun.

34:14  Kötülükten sakının, iyilik yapın; Esenliği amaçlayın, ardınca gidin.

34:15  RAB'bin gözleri doğru kişilerin üzerindedir, Kulakları onların yakarışına açıktır.

34:16  RAB kötülük yapanlara karşıdır, Onların anısını yeryüzünden siler.

34:17  Doğrular yakarır, RAB duyar; Bütün sıkıntılarından kurtarır onları.

34:18  RAB gönlü kırıklara yakındır, Ruhu ezikleri kurtarır.

34:19  Doğrunun dertleri çoktur, Ama RAB hepsinden kurtarır onu.

34:20  Bütün kemiklerini korur, Hiçbiri kırılmaz.

34:21  Kötü insanın sonu kötülükle biter, Cezasını bulur doğrulardan nefret edenler.

34:22  RAB kullarını kurtarır, O'na sığınanların hiçbiri ceza görmez.

Chapter 35

35:1  Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş!

35:2  Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş!

35:3  Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, “Seni ben kurtarırım” de bana!

35:4  Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!

35:5  Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB'bin meleği artlarına düşsün!

35:6  Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB'bin meleği kovalasın onları!

35:7  Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar,

35:8  Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar.

35:9  O zaman RAB'de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım.

35:10  Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: “Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?”

35:11  Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar.

35:12  İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni.

35:13  Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi.

35:14  Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi.

35:15  Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni.

35:16  Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana.

35:17  Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan!

35:18  Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.

35:19  Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler.

35:20  Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.

35:21  Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: “Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!”

35:22  Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma!

35:23  Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim!

35:24  Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime!

35:25  Demesinler içlerinden: “Oh! İşte buydu dileğimiz!”, Konuşmasınlar ardımdan: “Yedik başını!” diye.

35:26  Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün.

35:27  Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: “Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!”

35:28  O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.

Chapter 36

36:1  Günah fısıldar kötü insana, Yüreğinin dibinden: Tanrı korkusu yoktur onda.

36:2  Kendini öyle beğenmiş ki, Suçunu görmez, ondan tiksinmez.

36:3  Ağzından kötülük ve yalan akar, Akıllanmaktan, iyilik yapmaktan vazgeçmiş.

36:4  Yatağında bile fesat düşünür, Olumsuz yolda direnir, reddetmez kötülüğü.

36:5  Ya RAB, sevgin göklere, Sadakatin gökyüzüne erişir.

36:6  Doğruluğun ulu dağlara benzer, Adaletin uçsuz bucaksız enginlere. İnsanı da, hayvanı da koruyan sensin, ya RAB.

36:7  Sevgin ne değerli, ey Tanrı! Kanatlarının gölgesine sığınır insanoğlu.

36:8  Evindeki bolluğa doyarlar, Zevklerinin ırmağından içirirsin onlara.

36:9  Çünkü yaşam kaynağı sensin, Senin ışığınla aydınlanırız.

36:10  Sürekli göster Seni tanıyanlara sevgini, Yüreği temiz olanlara doğruluğunu.

36:11  Gururlunun ayağı bana varmasın, Kötülerin eli beni kovmasın.

36:12  Kötülük yapanlar oracıkta düştüler, Yıkıldılar, kalkamazlar artık.

Chapter 37

37:1  Kötülük edenlere kızıp üzülme, Suç işleyenlere özenme!

37:2  Çünkü onlar ot gibi hemen solacak, Yeşil bitki gibi kuruyup gidecek.

37:3  Sen RAB'be güven, iyilik yap, Ülkede otur, sadakatle çalış.

37:4  RAB'den zevk al, O senin yüreğinin dileklerini yerine getirecektir.

37:5  Her şeyi RAB'be bırak, O'na güven, O gerekeni yapar.

37:6  O senin doğruluğunu ışık gibi, Hakkını öğle güneşi gibi Aydınlığa çıkarır.

37:7  RAB'bin önünde sakin dur, sabırla bekle; Kızıp üzülme işi yolunda olanlara, Kötü amaçlarına kavuşanlara.

37:8  Kızmaktan kaçın, bırak öfkeyi, Üzülme, yalnız kötülüğe sürükler bu seni.

37:9  Çünkü kötülerin kökü kazınacak, Ama RAB'be umut bağlayanlar ülkeyi miras alacak.

37:10  Yakında kötünün sonu gelecek, Yerini arasan da bulunmayacak.

37:11  Ama alçakgönüllüler ülkeyi miras alacak, Derin bir huzurun zevkini tadacak.

37:12  Kötü insan doğru insana düzen kurar, Diş gıcırdatır.

37:13  Ama Rab kötüye güler, Çünkü bilir onun sonunun geldiğini.

37:14  Kılıç çekti kötüler, yaylarını gerdi, Mazlumu, yoksulu yıkmak, Doğru yolda olanları öldürmek için.

37:15  Ama kılıçları kendi yüreklerine saplanacak, Yayları kırılacak.

37:16  Doğrunun azıcık varlığı, Pek çok kötünün servetinden iyidir.

37:17  Çünkü kötülerin gücü kırılacak, Ama doğrulara RAB destek olacak.

37:18  RAB yetkinlerin her gününü gözetir, Onların mirası sonsuza dek sürecek.

37:19  Kötü günde utanmayacaklar, Kıtlıkta karınları doyacak.

37:20  Ama kötüler yıkıma uğrayacak; RAB'bin düşmanları kır çiçekleri gibi kuruyup gidecek, Duman gibi dağılıp yok olacak.

37:21  Kötüler ödünç alır, geri vermez; Doğrularsa cömertçe verir.

37:22  RAB'bin kutsadığı insanlar ülkeyi miras alacak, Lanetlediği insanların kökü kazınacak.

37:23  RAB insana sağlam adım attırır, İnsanın yolundan hoşnut olursa.

37:24  Düşse bile yıkılmaz insan, Çünkü elinden tutan RAB'dir.

37:25  Gençtim, ömrüm tükendi, Ama hiç görmedim doğru insanın terk edildiğini, Soyunun ekmek dilendiğini.

37:26  O hep cömertçe ödünç verir, Soyu kutsanır.

37:27  Kötülükten kaç, iyilik yap; Sonsuz yaşama kavuşursun.

37:28  Çünkü RAB doğruyu sever, Sadık kullarını terk etmez. Onlar sonsuza dek korunacak, Kötülerinse kökü kazınacak.

37:29  Doğrular ülkeyi miras alacak, Orada sonsuza dek yaşayacak.

37:30  Doğrunun ağzından bilgelik akar, Dilinden adalet damlar.

37:31  Tanrısı'nın yasası yüreğindedir, Ayakları kaymaz.

37:32  Kötü, doğruya pusu kurar, Onu öldürmeye çalışır.

37:33  Ama RAB onu kötünün eline düşürmez, Yargılanırken mahkûm etmez.

37:34  RAB'be umut bağla, O'nun yolunu tut, Ülkeyi miras almak üzere seni yükseltecektir. Kötülerin kökünün kazındığını göreceksin.

37:35  Kötü ve acımasız adamı gördüm, İlk dikildiği toprakta yeşeren ağaç gibi Dal budak salıyordu;

37:36  Geçip gitti, yok oldu, Aradım, bulunmaz oldu.

37:37  Yetkin adamı gözle, doğru adama bak, Çünkü yarınlar barışseverindir.

37:38  Ama başkaldıranların hepsi yok olacak, Kötülerin kökü kazınacak.

37:39  Doğruların kurtuluşu RAB'den gelir, Sıkıntılı günde onlara kale olur.

37:40  RAB onlara yardım eder, kurtarır onları, Kötülerin elinden alıp özgür kılar, Çünkü kendisine sığınırlar.

Chapter 38

38:1  Ya RAB, öfkelenip azarlama beni, Gazapla yola getirme!

38:2  Okların içime saplandı, Elin üzerime indi.

38:3  Öfken yüzünden sağlığım bozuldu, Günahım yüzünden rahatım kaçtı.

38:4  Çünkü suçlarım başımdan aştı, Taşınmaz bir yük gibi sırtımda ağırlaştı.

38:5  Akılsızlığım yüzünden Yaralarım iğrenç, irinli.

38:6  Eğildim, iki büklüm oldum, Gün boyu yaslı dolaşıyorum.

38:7  Çünkü belim ateş içinde, Sağlığım bozuk.

38:8  Tükendim, ezildim alabildiğine, İnliyorum yüreğimin acısından.

38:9  Ya Rab, bütün özlemlerimi bilirsin, İniltilerim senden gizli değil.

38:10  Yüreğim çarpıyor, gücüm tükeniyor, Gözlerimin feri bile söndü.

38:11  Eşim dostum kaçar oldu derdimden, Yakınlarım uzak duruyor benden.

38:12  Canıma susayanlar bana tuzak kuruyor, Zararımı isteyenler kuyumu kazıyor, Gün boyu hileler düşünüyorlar.

38:13  Ama ben bir sağır gibi duymuyorum, Bir dilsiz gibi ağzımı açmıyorum;

38:14  Duymaz, Ağzında yanıt bulunmaz bir adama döndüm.

38:15  Umudum sende, ya RAB, Sen yanıtlayacaksın, ya Rab, Tanrım benim!

38:16  Çünkü dua ediyorum: “Halime sevinmesinler, Ayağım kayınca böbürlenmesinler!”

38:17  Düşmek üzereyim, Acım hep içimde.

38:18  Suçumu itiraf ediyorum, Günahım yüzünden kaygılanıyorum.

38:19  Ama düşmanlarım güçlü ve dinç, Yok yere benden nefret edenler çok.

38:20  İyiliğe karşı kötülük yapanlar bana karşı çıkar, İyiliğin peşinde olduğum için.

38:21  Beni terk etme, ya RAB! Ey Tanrım, benden uzak durma!

38:22  Yardımıma koş, Ya Rab, kurtuluşum benim!

Chapter 39

39:1  Karar verdim: “Adımlarıma dikkat edeceğim, Dilimi günahtan sakınacağım; Karşımda kötü biri oldukça, Ağzıma gem vuracağım.”

39:2  Dilimi tutup sustum, Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile. Acım alevlendi,

39:3  Yüreğim tutuştu içimde, Ateş aldı derin derin düşünürken, Şu sözler döküldü dilimden:

39:4  “Bildir bana, ya RAB, sonumu, Sayılı günlerimi; Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!

39:5  Yalnız bir karış ömür verdin bana, Hiç kalır hayatım senin önünde. Her insan bir soluktur sadece, En güçlü çağında bile. Sela

39:6  “Bir gölge gibi dolaşır insan, Boş yere çırpınır, Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.

39:7  “Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab? Umudum sende.

39:8  Kurtar beni bütün isyanlarımdan, Aptalların hakaretine izin verme.

39:9  Sustum, açmayacağım ağzımı; Çünkü sensin bunu yapan.

39:10  Uzaklaştır üzerimden yumruklarını, Tokadının altında mahvoldum.

39:11  Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece. Sela

39:12  “Duamı işit, ya RAB, Kulak ver yakarışıma, Gözyaşlarıma kayıtsız kalma! Çünkü ben bir garibim senin yanında, Bir yabancı, atalarım gibi.

39:13  Uzaklaştır üzerimden bakışlarını, Göçüp yok olmadan mutlu olayım!”

Chapter 40

40:1  RAB'bi sabırla bekledim; Bana yönelip yakarışımı duydu.

40:2  Ölüm çukurundan, Balçıktan çıkardı beni, Ayaklarımı kaya üzerinde tuttu, Kaymayayım diye.

40:3  Ağzıma yeni bir ezgi, Tanrımız'a bir övgü ilahisi koydu. Çokları görüp korkacak Ve RAB'be güvenecekler.

40:4  Ne mutlu RAB'be güvenen insana, Gururluya, yalana sapana ilgi duymayana.

40:5  Ya RAB, Tanrım, Harikaların, düşüncelerin ne çoktur bizim için; Sana eş koşulmaz! Duyurmak, anlatmak istesem yaptıklarını, Saymakla bitmez.

40:6  Kurbandan, sunudan hoşnut olmadın, Ama kulaklarımı açtın. Yakmalık sunu, günah sunusu da istemedin.

40:7  O zaman şöyle dedim: “İşte geldim; Kutsal Yazı tomarında benim için yazılmıştır. Ey Tanrım, senin isteğini yapmaktan zevk alırım ben, Yasan yüreğimin derinliğindedir.”

40:8  O zaman şöyle dedim: “İşte geldim; Kutsal Yazı tomarında benim için yazılmıştır. Ey Tanrım, senin isteğini yapmaktan zevk alırım ben, Yasan yüreğimin derinliğindedir.”

40:9  Büyük toplantıda müjdelerim senin zaferini, Sözümü esirgemem, Ya RAB, bildiğin gibi!

40:10  Zaferini içimde gizlemem, Bağlılığını ve kurtarışını duyururum, Sevgini, sadakatini saklamam büyük topluluktan.

40:11  Ya RAB, esirgeme sevecenliğini benden! Sevgin, sadakatin hep korusun beni!

40:12  Sayısız belalar çevremi sardı, Suçlarım bana yetişti, önümü göremiyorum; Başımdaki saçlardan daha çoklar, Çaresiz kaldım.

40:13  Ne olur, ya RAB, kurtar beni! Yardımıma koş, ya RAB!

40:14  Utansın canımı almaya çalışanlar, Yüzleri kızarsın! Geri dönsün zararımı isteyenler, Rezil olsunlar!

40:15  Bana, “Oh! Oh!” çekenler Dehşete düşsün utançlarından!

40:16  Sende neşe ve sevinç bulsun Bütün sana yönelenler! “RAB yücedir!” desin hep Senin kurtarışını özleyenler!

40:17  Bense mazlum ve yoksulum, Düşün beni, ya Rab. Yardımcım ve kurtarıcım sensin, Geç kalma, ey Tanrım!

Chapter 41

41:1  Ne mutlu yoksulu düşünene! RAB kurtarır onu kötü günde.

41:2  Korur RAB, yaşatır onu, Ülkede mutlu kılar, Terk etmez düşmanlarının eline.

41:3  Destek olur RAB ona Yatağa düşünce; Hastalandığında sağlığa kavuşturur onu.

41:4  “Acı bana, ya RAB!” dedim, “Şifa ver bana, çünkü sana karşı günah işledim!”

41:5  Kötü konuşuyor düşmanlarım ardımdan: “Ne zaman ölecek adı batası?” diyorlar.

41:6  Biri beni görmeye geldi mi, boş laf ediyor, Fesat topluyor içinde, Sonra dışarı çıkıp fesadı yayıyor.

41:7  Benden nefret edenlerin hepsi Fısıldaşıyor aralarında bana karşı, Zararımı düşünüyorlar,

41:8  “Başına öyle kötü bir şey geldi ki” diyorlar, “Yatağından kalkamaz artık.”

41:9  Ekmeğimi yiyen, güvendiğim yakın dostum bile İhanet etti bana.

41:10  Bari sen acı bana, ya RAB, kaldır beni. Bunların hakkından geleyim.

41:11  Düşmanım zafer çığlığı atmazsa, O zaman anlarım benden hoşnut kaldığını.

41:12  Dürüstlüğümden ötürü bana destek olur, Sonsuza dek beni huzurunda tutarsın.

41:13  Öncesizlikten sonsuza dek, Övgüler olsun İsrail'in Tanrısı RAB'be! Amin! Amin!

Chapter 42

42:1  Geyik akarsuları nasıl özlerse, Canım da seni öyle özler, ey Tanrı!

42:2  Canım Tanrı'ya, yaşayan Tanrı'ya susadı; Ne zaman görmeye gideceğim Tanrı'nın yüzünü?

42:3  Gözyaşlarım ekmeğim oldu gece gündüz, Gün boyu, “Nerede senin Tanrın?” dedikleri için.

42:4  Anımsayınca içim içimi yiyor, Nasıl toplulukla birlikte yürür, Tanrı'nın evine kadar alaya öncülük ederdim, Sevinç ve şükran sesleri arasında, Bayram eden bir kalabalıkla birlikte.

42:5  Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı'ya umut bağla, Çünkü O'na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım'dır.

42:6  Gönlüm üzgün, Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım. Şeria yöresinde, Hermon ve Misar dağlarında Çağlayanların gümbürdeyince, Enginler birbirine sesleniyor, Bütün dalgaların, sellerin üzerimden geçiyor.

42:7  Gönlüm üzgün, Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım. Şeria yöresinde, Hermon ve Misar dağlarında Çağlayanların gümbürdeyince, Enginler birbirine sesleniyor, Bütün dalgaların, sellerin üzerimden geçiyor.

42:8  Gündüz RAB sevgisini gösterir, Gece ilahi söyler, dua ederim Yaşamımın Tanrısı'na.

42:9  Kayam olan Tanrım'a diyorum ki, “Neden beni unuttun? Niçin düşmanlarımın baskısı altında Yaslı gezeyim?”

42:10  Gün boyu hasımlarım: “Nerede senin Tanrın?” diyerek Bana sataştıkça, Kemiklerim kırılıyor sanki.

42:11  Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı'ya umut bağla, Çünkü O'na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım'dır.

Chapter 43

43:1  Hakkımı ara, ey Tanrı, Savun beni vefasız ulusa karşı, Kurtar hileci, haksız insandan.

43:2  Çünkü sen Tanrım, kalemsin; Neden beni reddettin? Niçin düşmanlarımın baskısı altında Yaslı gezeyim?

43:3  Gönder ışığını, gerçeğini, Yol göstersinler bana, Senin kutsal dağına, konutuna götürsünler beni.

43:4  O zaman Tanrı'nın sunağına, Neşe, sevinç kaynağım Tanrı'ya gideceğim Ve sana, ey Tanrı, Tanrım benim, Lirle şükredeceğim.

43:5  Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı'ya umut bağla, Çünkü O'na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım'dır.

Chapter 44

44:1  Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.

44:2  Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.

44:3  Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.

44:4  Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!

44:5  Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.

44:6  Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;

44:7  Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.

44:8  Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. Sela

44:9  Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.

44:10  Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.

44:11  Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.

44:12  Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.

44:13  Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.

44:14  Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.

44:15  Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim

44:16  Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.

44:17  Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,

44:18  Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.

44:19  Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.

44:20  Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,

44:21  Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.

44:22  Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.

44:23  Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!

44:24  Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?

44:25  Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.

44:26  Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!

Chapter 45

45:1  Yüreğimden güzel sözler taşıyor, Kral için söylüyorum şiirlerimi, Dilim usta bir yazarın kalemi gibi olsun.

45:2  Sen insanların en güzelisin, Lütuf saçılmış dudaklarına. Çünkü Tanrı seni sonsuza dek kutsamış.

45:3  Ey yiğit savaşçı, kuşan kılıcını beline, Görkemine, yüceliğine bürün.

45:4  At sırtında görkeminle, zaferle ilerle, Gerçek ve adalet uğruna Sağ elin korkunç işler göstersin.

45:5  Okların sivridir, Kral düşmanlarının yüreğine saplanır, Halklar ayaklarının altına serilir.

45:6  Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır, Krallığının asası adalet asasıdır.

45:7  Doğruluğu sever, kötülükten nefret edersin. Bunun için Tanrı, senin Tanrın, Seni sevinç yağıyla Arkadaşlarından daha çok meshetti.

45:8  Giysilerinin tümü mür, öd, tarçın kokuyor; Fildişi saraylardan gelen çalgı sesleri seni eğlendiriyor!

45:9  Kral kızları senin saygın kadınların arasında, Kraliçe, Ofir altınları içinde senin sağında duruyor.

45:10  Dinle, ey kral kızı, bak, kulak ver, Halkını, baba evini unut.

45:11  Kral senin güzelliğine vuruldu, Efendin olduğu için önünde eğil.

45:12  Sur halkı armağan getirecek, Halkın zenginleri lütfunu kazanmak isteyecek.

45:13  Kral kızı odasında ışıl ışıl parıldıyor, Giysisi altınla dokunmuş.

45:14  İşlemeli giysiler içinde kralın önüne çıkarılacak, Arkadaşları, ona eşlik eden kızlar sana getirilecek.

45:15  Sevinç ve coşkuyla götürülecek, Kralın sarayına girecekler.

45:16  Atalarının yerini oğulların alacak, Onları önder yapacaksın bütün ülkeye.

45:17  Adını kuşaklar boyunca yaşatacağım, Böylece halklar sonsuza dek övecek seni.

Chapter 46

46:1  Tanrı sığınağımız ve gücümüzdür, Sıkıntıda hep yardıma hazırdır.

46:2  Bu yüzden korkmayız yeryüzü altüst olsa, Dağlar denizlerin bağrına devrilse,

46:3  Sular kükreyip köpürse, Kabaran deniz dağları titretse bile. Sela

46:4  Bir ırmak var ki, suları sevinç getirir Tanrı kentine, Yüceler Yücesi'nin kutsal konutuna.

46:5  Tanrı onun ortasındadır, Sarsılmaz o kent. Gün doğarken Tanrı ona yardım eder.

46:6  Uluslar kükrüyor, krallıklar sarsılıyor, Tanrı gürleyince yeryüzü eriyip gidiyor.

46:7  Her Şeye Egemen RAB bizimledir, Yakup'un Tanrısı kalemizdir. Sela

46:8  Gelin, görün RAB'bin yaptıklarını, Yeryüzüne getirdiği yıkımları.

46:9  Savaşları durdurur yeryüzünün dört bucağında, Yayları kırar, mızrakları parçalar, Kalkanları yakar.

46:10  “Sakin olun, bilin ki, Tanrı benim! Uluslar arasında yüceleceğim, Yeryüzünde yüceleceğim!”

46:11  Her Şeye Egemen RAB bizimledir, Yakup'un Tanrısı kalemizdir. Sela

Chapter 47

47:1  Ey bütün uluslar, el çırpın! Sevinç çığlıkları atın Tanrı'nın onuruna!

47:2  Ne müthiştir yüce RAB, Bütün dünyanın ulu Kralı.

47:3  Halkları altımıza, Ulusları ayaklarımızın dibine serer.

47:4  Sevdiği Yakup'un gururu olan mirasımızı O seçti bizim için. Sela

47:5  RAB Tanrı sevinç çığlıkları, Boru sesleri arasında yükseldi.

47:6  Ezgiler sunun Tanrı'ya, ezgiler; Ezgiler sunun Kralımız'a, ezgiler!

47:7  Çünkü Tanrı bütün dünyanın kralıdır, Maskil sunun!

47:8  Tanrı kutsal tahtına oturmuş, Krallık eder uluslara.

47:9  Ulusların önderleri İbrahim'in Tanrısı'nın halkıyla bir araya gelmiş; Çünkü Tanrı'ya aittir yeryüzü kralları. O çok yücedir.

Chapter 48

48:1  RAB büyüktür ve yalnız O övülmeye değer Tanrımız'ın kentinde, kutsal dağında.

48:2  Yükselir zarafetle, Bütün yeryüzünün sevinci Siyon Dağı, Safon'un doruğu, ulu Kral'ın kenti.

48:3  Tanrı onun kalelerinde Sağlam kule olarak gösterdi kendini.

48:4  Krallar toplandı, Birlikte Siyon'un üzerine yürüdüler.

48:5  Ama onu görünce şaşkına döndüler, Dehşete düşüp kaçtılar.

48:6  Doğum sancısı tutan kadın gibi, Bir titreme aldı onları orada.

48:7  Doğu rüzgarının parçaladığı ticaret gemileri gibi Yok ettin onları.

48:8  Her Şeye Egemen RAB'bin kentinde, Tanrımız'ın kentinde, Nasıl duyduksa, öyle gördük. Tanrı onu sonsuza dek güvenlik içinde tutacak. Sela

48:9  Ey Tanrı, tapınağında, Ne kadar vefalı olduğunu düşünüyoruz.

48:10  Adın gibi, ey Tanrı, övgün de Dünyanın dört bucağına varıyor. Sağ elin zafer dolu.

48:11  Sevinsin Siyon Dağı, Coşsun Yahuda kentleri Senin yargılarınla!

48:12  Siyon'un çevresini gezip dolanın, Kulelerini sayın,

48:13  Surlarına dikkatle bakın, Kalelerini yoklayın ki, Gelecek kuşağa anlatasınız:

48:14  Bu Tanrı sonsuza dek bizim Tanrımız olacak, Bize hep yol gösterecektir.

Chapter 49

49:1  Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

49:2  Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

49:3  Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

49:4  Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

49:5  Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

49:6  Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

49:7  Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı'ya fidye veremez.

49:8  Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

49:9  Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

49:10  Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

49:11  Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

49:12  Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

49:13  Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

49:14  Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

49:15  Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

49:16  Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

49:17  Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

49:18  Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

49:19  Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

49:20  Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Chapter 50

50:1  Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.

50:2  Güzelliğin doruğu Siyon'dan Parıldıyor Tanrı.

50:3  Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.

50:4  Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:

50:5  “Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”

50:6  Gökler O'nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı'nın kendisidir. Sela

50:7  “Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı'yım, senin Tanrın'ım!

50:8  Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.

50:9  Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.

50:10  Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.

50:11  Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.

50:12  Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.

50:13  Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?

50:14  Tanrı'ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi'ne adadığın adakları yerine getir.

50:15  Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.

50:16  Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?

50:17  Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.

50:18  Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.

50:19  Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.

50:20  Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.

50:21  Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.

50:22  “Dikkate alın bunu, ey Tanrı'yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.

50:23  Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”

Chapter 51

51:1  Ey Tanrı, lütfet bana, Sevgin uğruna; Sil isyanlarımı, Sınırsız merhametin uğruna.

51:2  Tümüyle yıka beni suçumdan, Arıt beni günahımdan.

51:3  Çünkü biliyorum isyanlarımı, Günahım sürekli karşımda.

51:4  Sana karşı, yalnız sana karşı günah işledim, Senin gözünde kötü olanı yaptım. Bu nedenle, söylediklerinde haklı, Yargılarında adilsin.

51:5  Nitekim suç içinde doğdum ben, Günah içinde annem bana hamile kaldı.

51:6  Madem sen gönülde sadakat istiyorsun, Bilgelik öğret bana yüreğimin derinliklerinde.

51:7  Beni mercanköşkotuyla arıt, paklanayım, Yıka beni, kardan beyaz olayım.

51:8  Neşe, sevinç sesini duyur bana, Bayram etsin ezdiğin kemikler.

51:9  Bakma günahlarıma, Sil bütün suçlarımı.

51:10  Ey Tanrı, temiz bir yürek yarat, Yeniden kararlı bir ruh var et içimde.

51:11  Beni huzurundan atma, Kutsal Ruhun'u benden alma.

51:12  Geri ver bana sağladığın kurtuluş sevincini, Bana destek ol, istekli bir ruh ver.

51:13  Başkaldıranlara senin yollarını öğreteyim, Günahkârlar geri dönsün sana.

51:14  Kurtar beni kan dökme suçundan, Ey Tanrı, beni kurtaran Tanrı, Dilim senin kurtarışını ilahilerle övsün.

51:15  Ya Rab, aç dudaklarımı, Ağzım senin övgülerini duyursun.

51:16  Çünkü sen kurbandan hoşlanmazsın, Yoksa sunardım sana, Yakmalık sunudan hoşnut kalmazsın.

51:17  Senin kabul ettiğin kurban alçakgönüllü bir ruhtur, Alçakgönüllü ve pişman bir yüreği hor görmezsin, ey Tanrı.

51:18  Lütfet, Siyon'a iyilik yap, Yeruşalim'in surlarını onar.

51:19  O zaman doğru sunulan kurbanlar, Yakmalık sunular, tümüyle yakmalık sunular, Seni hoşnut kılar; O zaman sunağında boğalar sunulur.

Chapter 52

52:1  Niçin kötülüğünle böbürlenirsin, ey kabadayı, Tanrı'nın sadık kullarına karşı Bütün gün dilin yıkım tasarlar Keskin ustura gibi, ey hilekâr.

52:2  Niçin kötülüğünle böbürlenirsin, ey kabadayı, Tanrı'nın sadık kullarına karşı Bütün gün dilin yıkım tasarlar Keskin ustura gibi, ey hilekâr.

52:3  İyilikten çok kötülüğü, Doğru konuşmaktan çok yalanı seversin. Sela

52:4  Seni hileli dil seni! Her yıkıcı sözü seversin.

52:5  Ama Tanrı seni sonsuza dek yıkacak, Seni kapıp çadırından fırlatacak, Yaşam diyarından kökünü sökecek. Sela

52:6  Doğrular bunu görünce korkacak, Gülerek şöyle diyecekler:

52:7  “İşte bu adam, Tanrı'ya sığınmak istemedi, Servetinin bolluğuna güvendi, Başkalarını yıkarak güçlendi!”

52:8  Ama ben Tanrı'nın evinde yeşeren zeytin ağacı gibiyim, Sonsuza dek Tanrı'nın sevgisine güvenirim.

52:9  Sürekli sana şükrederim yaptıkların için, Sadık kullarının önünde umut bağlarım, Çünkü adın iyidir.

Chapter 53

53:1  Akılsız içinden, “Tanrı yok!” der. İnsanlar bozuldu, iğrençlik aldı yürüdü, İyilik eden yok.

53:2  Tanrı göklerden bakar oldu insanlara, Akıllı, Tanrı'ya yönelen biri var mı diye.

53:3  Hepsi saptı, Tümü yozlaştı, İyilik eden yok, Bir kişi bile!

53:4  Suç işleyenler görmüyor mu? Halkımı ekmek yer gibi yiyor, Tanrı'ya yakarmıyorlar.

53:5  Ama korkulmayacak yerde korkacaklar, Çünkü Tanrı seni kuşatanların kemiklerini dağıtacak, Onları reddettiği için hepsini utandıracak.

53:6  Keşke İsrail'in kurtuluşu Siyon'dan gelse! Tanrı halkını eski gönencine kavuşturunca, Yakup soyu sevinecek, İsrail halkı coşacak.

Chapter 54

54:1  Ey Tanrı, beni adınla kurtar, Gücünle akla beni!

54:2  Ey Tanrı, duamı dinle, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

54:3  Çünkü küstahlar bana saldırıyor, Zorbalar canımı almak istiyor, Tanrı'ya aldırmıyorlar. Sela

54:4  İşte Tanrı benim yardımcımdır, Tek desteğim Rab'dir.

54:5  Düşmanlarım yaptıkları kötülüğün cezasını bulsun, Sadakatin uyarınca yok et onları.

54:6  Ya RAB, sana gönülden bir kurban sunacağım, Adına şükredeceğim, çünkü adın iyidir.

54:7  Beni bütün sıkıntılarımdan kurtardın, Gözlerim düşmanlarımın yok oluşunu gördü.

Chapter 55

55:1  Ey Tanrı, kulak ver duama, Sırt çevirme yalvarışıma!

55:2  Dikkatini çevir, yanıt ver bana. Düşüncelerim beni rahatsız ediyor, şaşkınım

55:3  Düşman sesinden, kötünün baskısından; Çünkü sıkıntıya sokuyorlar beni, Öfkeyle üstüme üstüme geliyorlar.

55:4  Yüreğim sızlıyor içimde, Ölüm dehşeti çöktü üzerime.

55:5  Korku ve titreme sardı beni, Ürperti kapladı içimi.

55:6  “Keşke güvercin gibi kanatlarım olsaydı!” Dedim kendi kendime, “Uçar, rahatlardım.

55:7  Uzaklara kaçar, Çöllerde konaklardım. Sela

55:8  Sert rüzgara, kasırgaya karşı Hemen bir barınak bulurdum.”

55:9  Şaşkına çevir kötüleri, ya Rab, karıştır dillerini, Çünkü kentte şiddet ve çatışma görüyorum.

55:10  Gece gündüz kent surları üzerinde dolaşırlar, Haksızlık, fesat dolu kentin içi.

55:11  Yıkıcılık kentin göbeğinde, Zorbalık, hile eksilmez meydanından.

55:12  Beni aşağılayan bir düşman olsaydı, Katlanabilirdim; Bana küstahlık eden bir hasım olsaydı, Gizlenebilirdim.

55:13  Ama sensin, bana denk, Yoldaşım, yakın arkadaşım.

55:14  Birlikte tatlı tatlı yarenlik eder, Toplulukla Tanrı'nın evine giderdik.

55:15  Ölüm yakalasın düşmanlarımı ansızın, Diri diri ölüler diyarına insinler; Çünkü içleri ve evleri kötülük dolu.

55:16  Bense Tanrı'ya seslenirim, RAB kurtarır beni.

55:17  Sabah, öğlen, akşam kederimden feryat ederim, O işitir sesimi.

55:18  Bana karşı girişilen savaştan Esenlikle kurtarır canımı, Sayısı çok da olsa karşıtlarımın.

55:19  Öncesizlikten bu yana tahtında oturan Tanrı, Duyacak ve ezecek onları. Sela Çünkü hiç değişmiyor Ve Tanrı'dan korkmuyorlar.

55:20  Yoldaşım dostlarına saldırarak Yaptığı antlaşmayı bozdu.

55:21  Ağzından bal damlar, Ama yüreğinde savaş var. Sözleri yağdan yumuşak, Ama yalın birer kılıçtır.

55:22  Yükünü RAB'be bırak, O sana destek olur. Asla izin vermez Doğru insanın sarsılmasına.

55:23  Ama sen, ey Tanrı, ölüm çukuruna atacaksın kötüleri, Günlerinin yarısını görmeyecek katillerle hainler; Bense sana güveniyorum.

Chapter 56

56:1  Acı bana, ey Tanrı, Çünkü ayak altında çiğniyor insanlar beni, Gün boyu saldırıp eziyorlar.

56:2  Düşmanlarım ayak altında çiğniyor beni her gün, Küstahça saldırıyor çoğu.

56:3  Sana güvenirim korktuğum zaman.

56:4  Tanrı'ya, sözünü övdüğüm Tanrı'ya Güvenirim ben, korkmam. İnsan bana ne yapabilir?

56:5  Gün boyu sözlerimi çarpıtıyorlar, Hakkımda hep kötülük tasarlıyorlar.

56:6  Fesatlık için uğraşıyor, pusuya yatıyor, Adımlarımı gözlüyor, canımı almak istiyorlar.

56:7  Kötülüklerinin cezasından kurtulacaklar mı? Ey Tanrı, halkları öfkeyle yere çal!

56:8  Çektiğim acıları kaydettin, Gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin! Bunlar defterinde yazılı değil mi?

56:9  Seslendiğim zaman, Düşmanlarım geri çekilecek. Biliyorum, Tanrı benden yana.

56:10  Sözünü övdüğüm Tanrı'ya, Sözünü övdüğüm RAB'be,

56:11  Tanrı'ya güvenirim ben, korkmam; İnsan bana ne yapabilir?

56:12  Ey Tanrı, sana adaklar adamıştım, Şükran kurbanları sunmalıyım şimdi.

56:13  Çünkü canımı ölümden kurtardın, Ayaklarımı tökezlemekten korudun; İşte yaşam ışığında, Tanrı huzurunda yürüyorum.

Chapter 57

57:1  Acı bana, ey Tanrı, acı, Çünkü sana sığınıyorum; Felaket geçinceye kadar, Kanatlarının gölgesine sığınacağım.

57:2  Yüce Tanrı'ya, Benim için her şeyi yapan Tanrı'ya sesleniyorum.

57:3  Gökten gönderip beni kurtaracak, Beni ezmek isteyenleri azarlayacak, Sela Sevgisini, sadakatini gösterecektir.

57:4  Aslanların arasındayım, Alev kusan insanlar arasında yatarım, Mızrak gibi, ok gibi dişleri, Keskin kılıç gibi dilleri.

57:5  Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı, Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

57:6  Ayaklarım için ağ serdiler, Çöktüm; Yoluma çukur kazdılar, İçine kendileri düştüler. Sela

57:7  Kararlıyım, ey Tanrı, kararlıyım, Ezgiler, ilahiler söyleyeceğim.

57:8  Uyan, ey canım, Uyan, ey lir, ey çenk, Seheri ben uyandırayım!

57:9  Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya Rab, Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.

57:10  Çünkü sevgin göklere erişir, Sadakatin gökyüzüne ulaşır.

57:11  Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı, Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

Chapter 58

58:1  Ey yöneticiler, gerçekten adil mi karar verirsiniz? Doğru mu yargılarsınız insanları?

58:2  Hayır! Hep haksızlık tasarlarsınız içinizde, Zorbalık saçar elleriniz yeryüzüne.

58:3  Kötüler daha ana rahmindeyken yoldan çıkar, Doğdu doğalı yalan söyleyerek sapar.

58:4  Zehirleri yılan zehiri gibidir. Kulakları tıkalı bir kobrayı andırırlar,

58:5  Usta büyücülerin, Afsuncuların sesini duymak istemeyen bir kobrayı.

58:6  Ey Tanrı, kır onların ağzında dişlerini, Sök genç aslanların azı dişlerini, ya RAB!

58:7  Akıp giden su gibi yok olsunlar. Yaylarını gerince oklarının ucu kırılsın.

58:8  Süründükçe eriyen sümüklüböceğe dönsünler. Düşük çocuk gibi güneş yüzü görmesinler.

58:9  Kazanlarınız diken ateşini daha duymadan, Yaşı da kurusu da kasırgayla savrulacak kötülerin.

58:10  Doğru adam alınan öcü görünce sevinecek Ve ayaklarını kötünün kanında yıkayacak.

58:11  O zaman insanlar, “Gerçekten doğrulara ödül var” diyecek, “Gerçekten dünyayı yargılayan bir Tanrı var.”

Chapter 59

59:1  Kurtar beni düşmanlarımdan, ey Tanrım, Kalem ol hasımlarıma karşı.

59:2  Kurtar beni suç işleyenlerden, Uzak tut kanlı katillerden.

59:3  Bak, canımı almak için pusu kuruyorlar, Güçlüler bana karşı birleşiyorlar, Oysa başkaldırmadım, günahım yok, ya RAB.

59:4  Suç işlemediğim halde, Koşuşup hazırlanıyorlar. Kalk bana yardım etmek için, halime bak!

59:5  Sen, ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, İsrail'in Tanrısı, Uyan bütün ulusları cezalandırmak için, Acıma bu suçlu hainlere! Sela

59:6  Akşam döner, köpek gibi hırlayıp Sinsi sinsi kenti dolaşırlar.

59:7  Bak, neler dökülür ağızlarından, Kılıç çıkar dudaklarından. “Kim duyacak?” derler.

59:8  Ama sen onlara gülersin, ya RAB, Bütün uluslarla eğlenirsin.

59:9  Gücüm sensin, seni gözlüyorum, Çünkü kalemsin, ey Tanrı.

59:10  Tanrım sevgisiyle karşılar beni, Bana düşmanlarımın yıkımını gösterir.

59:11  Onları öldürme, yoksa halkım unutur, Gücünle dağıt ve alçalt onları, Ya Rab, kalkanımız bizim.

59:12  Ağızlarının günahı, dudaklarından çıkan söz yüzünden, Gururlarının tuzağına düşsünler. Okudukları lanet, söyledikleri yalan yüzünden

59:13  Yok et onları gazabınla, yok et, tükensinler; Bilsinler ki, Tanrı'nın Egemenliği Yakup soyundan Yeryüzünün ucuna kadar ulaşır. Sela

59:14  Akşam döner, köpek gibi hırlayıp Sinsi sinsi kenti dolaşırlar.

59:15  Yiyecek bulmak için gezerler, Doymazlarsa ulurlar.

59:16  Bense gücün için sabah ezgiler söyleyecek, Sevgini sevinçle dile getireceğim. Çünkü sen bana kale, Sıkıntılı günümde sığınak oldun.

59:17  Gücüm sensin, seni ilahilerle öveceğim, Çünkü kalem, beni seven Tanrı sensin.

Chapter 60

60:1  Bizi reddettin, parladın bize karşı, ey Tanrı, Öfkelendin; eski halimize döndür bizi!

60:2  Salladın yeri, yarıklar açtın; Onar çatlaklarını, çünkü yer sarsılıyor.

60:3  Halkına sıkıntı çektirdin, Sersemletici bir şarap içirdin bize.

60:4  Sancak verdin senden korkanlara, Okçulara karşı açsınlar diye. Sela

60:5  Kurtar bizi sağ elinle, yardım et, Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

60:6  Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde: “Şekem'i sevinçle bölüştürecek, Sukkot Vadisi'ni ölçeceğim.

60:7  Gilat benimdir, Manaşşe de benim, Efrayim miğferim, Yahuda asam.

60:8  Moav yıkanma leğenim, Edom'un üzerine çarığımı fırlatacağım, Filist'e zaferle haykıracağım.”

60:9  Kim beni surlu kente götürecek? Kim bana Edom'a kadar yol gösterecek?

60:10  Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi? Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?

60:11  Yardım et bize düşmana karşı, Çünkü boştur insan yardımı.

60:12  Tanrı'yla zafer kazanırız, O çiğner düşmanlarımızı.

Chapter 61

61:1  Ey Tanrı, yakarışımı işit, Duama kulak ver!

61:2  Sana seslenirim yeryüzünün öbür ucundan, Yüreğime hüzün çökünce. Erişemeyeceğim yüksek bir kayaya çıkar beni,

61:3  Çünkü sen benim için sığınak, Düşmana karşı güçlü bir kule oldun.

61:4  Çadırında sonsuza dek oturmak Ve kanatlarının gölgesine sığınmak isterim. Sela

61:5  Çünkü sen, ey Tanrı, adaklarımı duydun, Adından korkanların mirasını bana verdin.

61:6  Kralın günlerine gün kat, Yılları yüzyıllar olsun!

61:7  Tanrı'nın huzurunda sonsuza dek tahtında otursun; Onu sevgin ve sadakatinle koru!

61:8  O zaman adını hep ilahilerle öveceğim, Her gün adaklarımı yerine getireceğim.

Chapter 62

62:1  Canım yalnız Tanrı'da huzur bulur, Kurtuluşum O'ndan gelir.

62:2  Tek kayam, kurtuluşum, Kalem O'dur, asla sarsılmam.

62:3  Birini ezmek için daha ne vakte kadar Hep birlikte üstüne saldıracaksınız, Eğri bir duvara, Yerinden oynamış bir çite saldırır gibi?

62:4  Tek düşünceleri onu doruktan indirmektir. Yalandan zevk alırlar. Ağızlarıyla hayırdua ederken, İçlerinden lanet okurlar. Sela

62:5  Ey canım, yalnız Tanrı'da huzur bul, Çünkü umudum O'ndadır.

62:6  Tek kayam, kurtuluşum, Kalem O'dur, sarsılmam.

62:7  Kurtuluşum ve onurum Tanrı'ya bağlıdır, Güçlü kayam, sığınağım O'dur.

62:8  Ey halkım, her zaman O'na güven, İçini dök O'na, Çünkü Tanrı sığınağımızdır. Sela

62:9  Sıradan insan ancak bir soluk, Soylu insansa bir yalandır. Tartıya konduğunda ikisi birlikte soluktan hafiftir.

62:10  Zorbalığa güvenmeyin, yağma malla övünmeyin; Varlığınız artsa bile, ona gönül bağlamayın.

62:11  Tanrı bir şey söyledi, Ben iki şey duydum: Güç Tanrı'nındır,

62:12  Sevgi de senin, ya Rab! Çünkü sen herkese, yaptığının karşılığını verirsin.

Chapter 63

63:1  Ey Tanrı, sensin benim Tanrım, Seni çok özlüyorum, Canım sana susamış, Kurak, yorucu, susuz bir diyarda, Bütün varlığımla seni arıyorum.

63:2  Kutsal yerde baktım sana, Gücünü, görkemini görmek için.

63:3  Senin sevgin yaşamdan iyidir, Bu yüzden dudaklarım seni yüceltir.

63:4  Ömrümce sana övgüler sunacağım, Senin adınla ellerimi kaldıracağım.

63:5  Zengin yiyeceklere doyarcasına doyacağım sana, Şakıyan dudaklarla ağzım sana övgüler sunacak.

63:6  Yatağıma uzanınca seni anarım, Gece boyunca derin derin seni düşünürüm.

63:7  Çünkü sen bana yardımcı oldun, Kanatlarının gölgesinde sevincimi dile getiririm.

63:8  Canım sana sımsıkı sarılır, Sağ elin bana destek olur.

63:9  Ama canımı almak isteyenler, Yerin derinliklerine inecek,

63:10  Kılıcın ağzına atılacak, Çakallara yem olacak.

63:11  Kralsa Tanrı'da sevinç bulacak. Tanrı'nın adıyla ant içenlerin hepsi övünecek, Yalancıların ağzıysa kapanacak.

Chapter 64

64:1  Ey Tanrı, kulak ver sesime yakındığım zaman, Hayatımı düşman korkusundan koru.

64:2  Kötülerin gizli tasarılarından, O suçlu güruhun şamatasından esirge beni.

64:3  Onlar dillerini kılıç gibi bilemiş, Acı sözlerini ok gibi hedefe yöneltmişler,

64:4  Pusularından masum insanın üzerine atmak için. Ansızın vururlar, hiç çekinmeden.

64:5  Birbirlerini kötülük yapmaya iter, Gizli tuzaklar tasarlarken, “Kim görecek?” derler.

64:6  Haksızlık yapmayı düşünür, “Kusursuz bir plan yaptık!” derler. İnsanın içi ve yüreği derin bir sırdır, bilinmez.

64:7  Ama Tanrı onlara ok atacak, Ansızın yaralanacaklar.

64:8  Dilleri yüzünden yıkıma uğrayacaklar, Hallerini gören herkes alayla baş sallayacak.

64:9  Bütün insanlar korkuya kapılacak, Tanrı'nın işini duyuracak, O'nun yaptıkları üzerinde düşünecekler.

64:10  Doğru insan RAB'de sevinç bulacak, O'na sığınacak, Bütün temiz yürekliler O'nu övecek.

Chapter 65

65:1  Ey Tanrı, Siyon'da seni övgü bekliyor, Yerine getirilecek sana adanan adaklar.

65:2  Ey sen, duaları işiten, Bütün insanlar sana gelecek.

65:3  Suçlarımızın altında ezildik, Ama sen isyanlarımızı bağışlarsın.

65:4  Ne mutlu avlularında otursun diye Seçip kendine yaklaştırdığın kişiye! Evinin, kutsal tapınağının Nimetlerine doyacağız.

65:5  Ey bizi kurtaran Tanrı, Müthiş işler yaparak Zaferle yanıtlarsın bizi. Sen yeryüzünün dört bucağında, Uzak denizlerdekilerin umudusun;

65:6  Kudret kuşanan, Gücüyle dağları kuran,

65:7  Denizlerin kükremesini, Dalgaların gümbürtüsünü, Halkların kargaşasını yatıştıran sensin.

65:8  Dünyanın öbür ucunda yaşayanlar Korkuya kapılır senin belirtilerin karşısında. Doğudan batıya kadar insanlara Sevinç çığlıkları attırırsın.

65:9  Toprağa bakar, çok verimli kılarsın, Onu zenginliğe boğarsın. Ey Tanrı, ırmakların suyla doludur, İnsanlara tahıl sağlarsın, Çünkü sen toprağı şöyle hazırlarsın:

65:10  Sabanın açtığı yarıkları bolca sular, Sırtlarını düzlersin. Yağmurla toprağı yumuşatır, Ürünlerine bereket katarsın.

65:11  İyiliklerinle yılı taçlandırırsın, Arabalarının geçtiği yollardan bolluk akar,

65:12  Otlaklar yeşillenir, Tepeler sevince bürünür,

65:13  Çayırlar sürülerle bezenir, Vadiler ekinle örtünür, Sevinçten haykırır, ezgi söylerler.

Chapter 66

66:1  Ey yeryüzündeki bütün insanlar, Tanrı'ya sevinç çığlıkları atın!

66:2  Adının yüceliğine ilahiler söyleyin, O'na görkemli övgüler sunun!

66:3  “Ne müthiş işlerin var!” deyin Tanrı'ya, “Öyle büyük gücün var ki, Düşmanların eğiliyor önünde.

66:4  Bütün yeryüzü sana tapınıyor, İlahiler okuyor, adını ilahilerle övüyor.” Sela

66:5  Gelin, bakın Tanrı'nın neler yaptığına! Ne müthiş işler yaptı insanlar arasında:

66:6  Denizi karaya çevirdi, Atalarımız yaya geçtiler ırmaktan. Yaptığına sevindik orada.

66:7  Kudretiyle sonsuza dek egemenlik sürer, Gözleri ulusları süzer; Başkaldıranlar gurura kapılmasın! Sela

66:8  Ey halklar, Tanrımız'a şükredin, Övgülerini duyurun.

66:9  Hayatımızı koruyan, Ayaklarımızın kaymasına izin vermeyen O'dur.

66:10  Sen bizi sınadın, ey Tanrı, Gümüş arıtır gibi arıttın.

66:11  Ağa düşürdün bizi, Sırtımıza ağır yük vurdun.

66:12  İnsanları başımıza çıkardın, Ateşten, sudan geçtik. Ama sonra bizi bolluğa kavuşturdun.

66:13  Yakmalık sunularla evine gireceğim, Adaklarımı yerine getireceğim,

66:14  Sıkıntı içindeyken dudaklarımdan dökülen, Ağzımdan çıkan adakları.

66:15  Yakılan koçların dumanıyla semiz hayvanlardan Sana yakmalık sunular sunacağım, Tekeler, sığırlar kurban edeceğim. Sela

66:16  Gelin, dinleyin, ey sizler, Tanrı'dan korkanlar, Benim için neler yaptığını size anlatayım.

66:17  Ağzımla O'na yakardım, Övgüsü dilimden düşmedi.

66:18  Yüreğimde kötülüğe yer verseydim, Rab beni dinlemezdi.

66:19  Oysa Tanrı dinledi beni, Kulak verdi duamın sesine.

66:20  Övgüler olsun Tanrı'ya, Çünkü duamı geri çevirmedi, Sevgisini benden esirgemedi.

Chapter 67

67:1  Tanrı bize lütfetsin, bolluk versin, Yüzünün ışığı üzerimize parlasın. Sela

67:2  Öyle ki, yeryüzünde yolun, Bütün uluslar arasında kurtarıcı gücün bilinsin.

67:3  Halklar sana şükretsin, ey Tanrı, Bütün halklar sana şükretsin!

67:4  Uluslar sevinsin, sevinçten çığlık atsın, Çünkü sen halkları adaletle yargılarsın, Yeryüzündeki uluslara yol gösterirsin. Sela

67:5  Halklar sana şükretsin, ey Tanrı, Bütün halklar sana şükretsin!

67:6  Toprak ürününü verdi, Tanrı, Tanrımız, bizi bolluğa kavuştursun.

67:7  Tanrı bize bolluk versin, Dünyanın dört bucağındakiler O'ndan korksun!

Chapter 68

68:1  Kalksın Tanrı, dağılsın düşmanları, Kaçsın önünden O'ndan nefret edenler!

68:2  Dağıtsın onları dağılan duman gibi; Ateşin karşısında eriyen balmumu gibi Yok olsun kötüler Tanrı'nın önünde!

68:3  Ancak doğrular sevinsin, Bayram etsinler Tanrı'nın önünde, Neşeyle coşsunlar.

68:4  Tanrı'ya ezgiler söyleyin, adını ilahilerle övün, Çölleri geçecek biniciye yol hazırlayın; O'nun adı RAB'dir, bayram edin önünde!

68:5  Kutsal konutundaki Tanrı, Öksüzlerin babası, dul kadınların savunucusudur.

68:6  Tanrı kimsesizlere ev verir, Tutsakları özgürlüğe ve gönence kavuşturur, Ama başkaldıranlar kurak yerde oturur.

68:7  Ey Tanrı, sen halkına öncülük ettiğinde, Çölde yürüdüğünde, Sela

68:8  Yer sarsıldı, Göklerden yağmur boşandı Tanrı'nın önünde, Sina Dağı sarsıldı Tanrı'nın, İsrail'in Tanrısı'nın önünde.

68:9  Bol yağmurlar yağdırdın, ey Tanrı, Canlandırdın yorgun düşen yurdunu.

68:10  Halkın oraya yerleşti, İyiliğinle mazlumların geçimini sağladın, ey Tanrı.

68:11  Rab buyruk verdi, Büyük bir kadın topluluğu duyurdu müjdeyi:

68:12  “Kaçıyor, kaçıyor orduların kralları! Evi bekleyen kadınlar ganimeti paylaşıyor.

68:13  Ağılların arasında uyurken, Kanatları gümüş, tüyleri pırıl pırıl altınla kaplı Bir güvercine benzersiniz.”

68:14  Her Şeye Gücü Yeten, kralları dağıtırken, Sanki Salmon Dağı'na kar yağıyordu.

68:15  Ey Başan Dağı, Tanrı Dağı! Ey Başan Dağı, dorukları ulu dağ!

68:16  Ey ulu dağlar, niçin yan gözle bakıyorsunuz Tanrı'nın yerleşmek için seçtiği dağa? Evet, RAB orada sonsuza dek oturacaktır.

68:17  Tanrı'nın savaş arabaları sayısızdır, Rab kutsallık içinde Sina'dan geldi.

68:18  Sen yükseğe çıktın, tutsakları peşine taktın, İnsanlardan, başkaldıranlardan bile armağanlar aldın, Oraya yerleşmek için, ya RAB Tanrı.

68:19  Her gün yükümüzü taşıyan Rab'be, Bizi kurtaran Tanrı'ya övgüler olsun. Sela

68:20  Tanrımız kurtarıcı bir Tanrı'dır, Ölümden kurtarış yalnız Egemen RAB'be özgüdür.

68:21  Kuşkusuz Tanrı düşmanlarının başını, Suçlu yaşayanların kıllı kafasını ezer.

68:22  Rab, “Onları Başan'dan, Denizin derinliklerinden geri getireceğim” der,

68:23  “Öyle ki, ayaklarını düşmanlarının kanına batırasın, Köpeklerinin dili de onlardan payını alsın.”

68:24  Ey Tanrı, senin zafer alayını, Tanrım'ın, Kralım'ın kutsal yere törenle gelişini gördüler:

68:25  Başta okuyucular, arkada çalgıcılar, Ortada tef çalan genç kızlar.

68:26  “Ey sizler, İsrail soyundan gelenler, Toplantılarınızda Tanrı'ya, RAB'be övgüler sunun!”

68:27  Önde en küçük oymak Benyamin, Kalabalık halinde Yahuda önderleri, Zevulun ve Naftali önderleri oradalar!

68:28  Ey Tanrı, Yeruşalim'deki tapınağından göster gücünü, Bizim için kullandığın gücünü, ey Tanrı. Krallar sana armağanlar sunacak.

68:29  Ey Tanrı, Yeruşalim'deki tapınağından göster gücünü, Bizim için kullandığın gücünü, ey Tanrı. Krallar sana armağanlar sunacak.

68:30  Azarla kamışlar arasında yaşayan hayvanı, Halkların buzağılarıyla boğalar sürüsünü, Çiğne ayaklarınla gümüşe gönül verenleri, Dağıt savaştan zevk alan halkları!

68:31  Mısır'dan elçiler gelecek, Kûşlular ellerini Tanrı'ya doğru kaldırıverecek.

68:32  Ey yeryüzünün krallıkları, Tanrı'ya ezgiler söyleyin, İlahilerle övün Rab'bi, Sela

68:33  Göklere, kadim göklere binmiş olanı. İşte sesiyle, güçlü sesiyle gürlüyor!

68:34  Tanrı'nın gücünü tanıyın; O'nun yüceliği İsrail'in üzerinde, Gücü göklerdedir.

68:35  Ne heybetlisin, ey Tanrı, tapınağında! İsrail'in Tanrısı'na, Halkına güç, kudret veren Tanrı'ya övgüler olsun!

Chapter 69

69:1  Kurtar beni, ey Tanrı, Sular boyuma ulaştı.

69:2  Dipsiz batağa gömülüyorum, Basacak yer yok. Derin sulara battım, Sellere kapıldım.

69:3  Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım'ı beklemekten.

69:4  Yok yere benden nefret edenler Saçlarımdan daha çok. Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?

69:5  Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, Suçlarım senden gizli değil.

69:6  Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! Ey İsrail'in Tanrısı, Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!

69:7  Senin uğruna hakarete katlandım, Utanç kapladı yüzümü.

69:8  Kardeşlerime yabancı, Annemin öz oğullarına uzak kaldım.

69:9  Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, Sana edilen hakaretlere ben uğradım.

69:10  Oruç tutup ağlayınca, Yine hakarete uğradım.

69:11  Çula büründüğüm zaman Alay konusu oldum.

69:12  Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, Sarhoşların türküsü oldum.

69:13  Ama benim duam sanadır, ya RAB. Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde Yanıtla beni.

69:14  Beni çamurdan kurtar, İzin verme batmama; Benden nefret edenlerden, Derin sulardan kurtulayım.

69:15  Seller beni sürüklemesin, Engin beni yutmasın, Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.

69:16  Yanıt ver bana, ya RAB, Çünkü sevgin iyidir. Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!

69:17  Kulundan yüzünü gizleme, Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!

69:18  Yaklaş bana, kurtar canımı, Al başımdan düşmanlarımı.

69:19  Bana nasıl hakaret edildiğini, Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; Düşmanlarımın hepsi senin önünde.

69:20  Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.

69:21  Yiyeceğime zehir kattılar, Sirke içirdiler susadığımda.

69:22  Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, Yandaşları için kapan olsun!

69:23  Gözleri kararsın, göremesinler! Bellerini hep bükük tut!

69:24  Gazabını yağdır üzerlerine, Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!

69:25  Issız kalsın konakları, Çadırlarında oturan olmasın!

69:26  Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.

69:27  Ceza yağdır başlarına, Senin tarafından aklanmasınlar!

69:28  Yaşam kitabından silinsin adları, Doğrularla yan yana yazılmasınlar!

69:29  Bense ezilmiş ve kederliyim, Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!

69:30  Tanrı'nın adını ezgilerle öveceğim, Şükranlarımla O'nu yücelteceğim.

69:31  RAB'bi bir öküzden, Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan Daha çok hoşnut eder bu.

69:32  Mazlumlar bunu görünce sevinsin, Ey Tanrı'ya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.

69:33  Çünkü RAB yoksulları işitir, Kendi tutsak halkını hor görmez.

69:34  O'na övgüler sunun, ey yer, gök, Denizler ve onlardaki bütün canlılar!

69:35  Çünkü Tanrı Siyon'u kurtaracak, Yahuda kentlerini onaracak; Halk oraya yerleşip sahibi olacak.

69:36  Kullarının çocukları orayı miras alacak, O'nun adını sevenler orada oturacak.

Chapter 70

70:1  Ey Tanrı, kurtar beni! Yardımıma koş, ya RAB!

70:2  Utansın canımı almaya çalışanlar, Yüzleri kızarsın! Geri dönsün zararımı isteyenler, Rezil olsunlar!

70:3  Bana, “Oh! Oh!” çekenler Geri çekilsin utançlarından!

70:4  Sende neşe ve sevinç bulsun Bütün sana yönelenler! “Tanrı yücedir!” desin hep Senin kurtarışını özleyenler!

70:5  Bense, mazlum ve yoksulum, Ey Tanrı, yardımıma koş! Yardımcım ve kurtarıcım sensin, Geç kalma, ya RAB!

Chapter 71

71:1  Ya RAB, sana sığınıyorum, Utandırma beni hiçbir zaman!

71:2  Adaletinle kurtar beni, tehlikeden uzaklaştır, Kulak ver bana, kurtar beni!

71:3  Sığınacak kayam ol, Her zaman başvurabileceğim; Buyruk ver, kurtulayım, Çünkü kayam ve kalem sensin.

71:4  Ey Tanrım, kurtar beni Kötünün elinden, haksızın, gaddarın pençesinden!

71:5  Çünkü umudum sensin, ey Egemen RAB, Gençliğimden beri dayanağım sensin.

71:6  Doğduğum günden beri sana güveniyorum, Beni ana rahminden çıkaran sensin. Övgülerim hep sanadır.

71:7  Birçokları için iyi bir örnek oldum, Çünkü sen güçlü sığınağımsın.

71:8  Ağzımdan sana övgü eksilmez, Gün boyu yüceliğini anarım.

71:9  Yaşlandığımda beni reddetme, Gücüm tükendiğinde beni terk etme!

71:10  Çünkü düşmanlarım benden söz ediyor, Beni öldürmek isteyenler birbirine danışıyor,

71:11  “Tanrı onu terk etti” diyorlar, “Kovalayıp yakalayın, Kurtaracak kimsesi yok!”

71:12  Ey Tanrı, benden uzak durma, Tanrım, yardımıma koş!

71:13  Utansın, yok olsun beni suçlayanlar, Utanca, rezalete bürünsün kötülüğümü isteyenler.

71:14  Ama ben her zaman umutluyum, Sana övgü üstüne övgü dizeceğim.

71:15  Gün boyu senin zaferini, Kurtarışını anlatacağım, Ölçüsünü bilmesem de.

71:16  Ey Egemen RAB, gelip yiğitliklerini, Senin, yalnız senin zaferini duyuracağım.

71:17  Ey Tanrı, çocukluğumdan beri beni sen yetiştirdin, Senin harikalarını hâlâ anlatıyorum.

71:18  Yaşlanıp saçlarıma ak düşse bile Terk etme beni, ey Tanrı, Gücünü gelecek kuşağa, Kudretini sonrakilere anlatana dek.

71:19  Ey Tanrı, doğruluğun göklere erişiyor, Büyük işler yaptın, Senin gibisi var mı, ey Tanrı?

71:20  Sen ki, bana birçok kötü sıkıntı gösterdin, Bana yeniden yaşam verecek, Beni toprağın derinliklerinden çıkaracaksın.

71:21  Saygınlığımı artıracak, Yine beni avutacaksın.

71:22  Ben de seni, Senin sadakatini çenkle öveceğim, ey Tanrım, Lir çalarak seni ilahilerle öveceğim, Ey İsrail'in Kutsalı!

71:23  Seni ilahilerle överken, Dudaklarımla, varlığımla sevincimi dile getireceğim, Çünkü sen beni kurtardın.

71:24  Dilim gün boyu senin zaferinden söz edecek, Çünkü kötülüğümü isteyenler Utanıp rezil oldu.

Chapter 72

72:1  Ey Tanrı, adaletini krala, Doğruluğunu kral oğluna armağan et.

72:2  Senin halkını doğrulukla, Mazlum kullarını adilce yargılasın!

72:3  Dağlar, tepeler, Halka adilce gönenç getirsin!

72:4  Mazlumlara hakkını versin, Yoksulların çocuklarını kurtarsın, Zalimleriyse ezsin!

72:5  Güneş ve ay durdukça, Kral kuşaklar boyunca yaşasın;

72:6  Yeni biçilmiş çayıra düşen yağmur gibi, Toprağı sulayan bereketli yağmurlar gibi olsun!

72:7  Onun günlerinde doğruluk serpilip gelişsin, Ay ışıdığı sürece esenlik artsın!

72:8  Egemenlik sürsün denizden denize, Fırat'tan yeryüzünün ucuna dek!

72:9  Çöl kabileleri diz çöksün önünde, Düşmanları toz yalasın.

72:10  Tarşiş'in ve kıyı ülkelerinin kralları Ona haraç getirsin, Saba ve Seva kralları armağanlar sunsun!

72:11  Bütün krallar önünde yere kapansın, Bütün uluslar ona kulluk etsin!

72:12  Çünkü yardım isteyen yoksulu, Dayanağı olmayan düşkünü o kurtarır.

72:13  Yoksula, düşküne acır, Düşkünlerin canını kurtarır.

72:14  Baskıdan, zorbalıktan özgür kılar onları, Çünkü onun gözünde onların kanı değerlidir.

72:15  Yaşasın kral! Ona Saba altını versinler; Durmadan dua etsinler onun için, Gün boyu onu övsünler!

72:16  Ülkede bol buğday olsun, Dağ başlarında dalgalansın! Başakları Lübnan gibi verimli olsun, Kent halkı ot gibi serpilip çoğalsın!

72:17  Kralın adı sonsuza dek yaşasın, Güneş durdukça adı var olsun, Onun aracılığıyla insanlar kutsansın, Bütün uluslar “Ne mutlu ona” desin!

72:18  RAB Tanrı'ya, İsrail'in Tanrısı'na övgüler olsun, Harikalar yaratan yalnız O'dur.

72:19  Yüce adına sonsuza dek övgüler olsun, Bütün yeryüzü O'nun yüceliğiyle dolsun! Amin! Amin!

72:20  İşay oğlu Davut'un duaları burada bitiyor.

Chapter 73

73:1  Tanrı gerçekten İsrail'e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.

73:2  Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.

73:3  Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.

73:4  Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.

73:5  Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.

73:6  Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.

73:7  Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.

73:8  İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.

73:9  Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.

73:10  Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.

73:11  Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi'nin?”

73:12  İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.

73:13  Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.

73:14  Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.

73:15  “Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.

73:16  Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,

73:17  Tanrı'nın Tapınağı'na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.

73:18  Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.

73:19  Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!

73:20  Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.

73:21  Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,

73:22  Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.

73:23  Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.

73:24  Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.

73:25  Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.

73:26  Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.

73:27  Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.

73:28  Ama benim için en iyisi Tanrı'ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB'bi kendime.

Chapter 74

74:1  Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?

74:2  Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.

74:3  Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.

74:4  Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.

74:5  Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.

74:6  Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.

74:7  Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.

74:8  İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.

74:9  Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...

74:10  Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?

74:11  Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!

74:12  Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.

74:13  Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.

74:14  Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.

74:15  Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.

74:16  Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,

74:17  Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.

74:18  Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.

74:19  Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.

74:20  Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.

74:21  Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.

74:22  Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!

74:23  Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!

Chapter 75

75:1  Sana şükrederiz, ey Tanrı, Şükrederiz, çünkü sen yakınsın, Harikaların bunu gösterir.

75:2  “Belirlediğim zaman gelince, Doğrulukla yargılayacağım” diyor Tanrı,

75:3  “Yeryüzü altüst olunca üzerindekilerle, Ben pekiştireceğim onun direklerini. Sela

75:4  Övünenlere, ‘Övünmeyin artık!’ dedim; Kötülere, ‘Kaldırmayın başınızı!

75:5  Kaldırmayın başınızı! Tepeden konuşmayın!’ ”

75:6  Çünkü ne doğudan, ne batıdan, Ne de çöldeki dağlardan doğar yargı.

75:7  Yargıç ancak Tanrı'dır, Birini alçaltır, birini yükseltir.

75:8  RAB elinde dolu bir kâse tutuyor, Köpüklü, baharat karıştırılmış şarap döküyor; Yeryüzünün bütün kötüleri Tortusuna dek yalayıp onu içiyor.

75:9  Bense sürekli duyuracağım bunu, Yakup'un Tanrısı'nı ilahilerle öveceğim:

75:10  “Kıracağım kötülerin bütün gücünü, Doğruların gücüyse yükseltilecek.”

Chapter 76

76:1  Yahuda'da Tanrı bilinir, İsrail'de adı uludur;

76:2  Konutu Şalem'dedir, Yaşadığı yer Siyon'da.

76:3  Orada kırdı alevli okları, Kalkanı, kılıcı, savaş silahlarını. Sela

76:4  Işıl ışıl parıldıyorsun, Avı bol dağlardan daha görkemli.

76:5  Yağmaya uğradı yiğitler, Uykularına daldılar, En güçlüleri bile elini kıpırdatamaz oldu.

76:6  Ey Yakup'un Tanrısı, sen kükreyince, Atlarla atlılar son uykularına daldılar.

76:7  Yalnız sensin korkulması gereken, Öfkelenince kim durabilir karşında?

76:8  Yargını göklerden açıkladın, Yeryüzü korkup sessizliğe büründü,

76:9  Ey Tanrı, sen yargılamaya, Ülkedeki mazlumları kurtarmaya kalkınca. Sela

76:10  İnsanların gazabı bile sana övgüler doğuruyor, Gazabından kurtulanları çevrene topluyorsun.

76:11  Adaklar adayın Tanrınız RAB'be, Yerine getirin adaklarınızı, Armağanlar sunun korkulması gereken Tanrı'ya, Bütün çevresindekiler.

76:12  RAB önderlerin soluğunu keser, Korku salar yeryüzü krallarına.

Chapter 77

77:1  Yüksek sesle Tanrı'ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

77:2  Sıkıntılı günümde Rab'be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

77:3  Tanrı'yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

77:4  Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

77:5  Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

77:6  Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

77:7  “Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

77:8  Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

77:9  Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

77:10  Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

77:11  RAB'bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

77:12  Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

77:13  Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

77:14  Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

77:15  Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

77:16  Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

77:17  Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

77:18  Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

77:19  Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

77:20  Musa ve Harun'un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.

Chapter 78

78:1  Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

78:2  Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

78:3  Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

78:4  Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

78:5  RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

78:6  Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

78:7  Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;

78:8  Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

78:9  Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

78:10  Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

78:11  Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

78:12  Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

78:13  Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

78:14  Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

78:15  Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

78:16  Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

78:17  Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

78:18  Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.

78:19  “Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.

78:20  “Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

78:21  RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;

78:22  Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

78:23  Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

78:24  Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

78:25  Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

78:26  Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

78:27  Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

78:28  Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

78:29  Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

78:30  Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

78:31  Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

78:32  Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.

78:33  Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

78:34  Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

78:35  Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

78:36  Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

78:37  O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

78:38  Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

78:39  Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

78:40  Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!

78:41  Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.

78:42  Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

78:43  Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

78:44  Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

78:45  Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

78:46  Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

78:47  Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

78:48  Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

78:49  Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

78:50  Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

78:51  Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

78:52  Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

78:53  Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

78:54  Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

78:55  Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

78:56  Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

78:57  Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

78:58  Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.

78:59  Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.

78:60  İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.

78:61  Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

78:62  Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

78:63  Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

78:64  Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

78:65  O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

78:66  Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

78:67  Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

78:68  Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.

78:69  Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

78:70  Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

78:71  Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

78:72  Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

Chapter 79

79:1  Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı, Kutsal tapınağını kirletti, Yeruşalim'i taş yığınına çevirdi.

79:2  Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara, Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler.

79:3  Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalim'in çevresine, Onları gömecek kimse yok.

79:4  Komşularımıza yüzkarası, Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk.

79:5  Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi sürecek öfken, Alev gibi yanan kıskançlığın?

79:6  Öfkeni seni tanımayan ulusların, Adını anmayan ülkelerin üzerine dök.

79:7  Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, Yurdunu viraneye çevirdiler.

79:8  Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme, Sevecenliğini hemen göster bize, Çünkü tükendikçe tükendik.

79:9  Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı, Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı!

79:10  Niçin uluslar, “Nerede onların Tanrısı?” diye konuşsun, Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler, Gözlerimizle bunu görelim!

79:11  Tutsakların iniltisi senin katına erişsin, Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları.

79:12  Komşularımızın sana ettikleri hakareti Yedi kat iade et bağırlarına, ya Rab!

79:13  Bizler, kendi halkın, otlağının koyunları Sonsuza dek şükredeceğiz sana, Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.

Chapter 80

80:1  Kulak ver, ey İsrail'in çobanı, Ey Yusuf'u bir sürü gibi güden, Keruvlar arasında taht kuran, Saç ışığını,

80:2  Efrayim, Benyamin, Manaşşe önünde Uyandır gücünü, Gel, kurtar bizi!

80:3  Bizi eski halimize kavuştur, ey Tanrı, Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!

80:4  Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Ne zamana dek halkının dualarına ateş püsküreceksin?

80:5  Onlara ekmek yerine gözyaşı verdin, Ölçekler dolusu gözyaşı içirdin.

80:6  Kavga nedeni ettin bizi komşularımıza, Düşmanlarımız alay ediyor bizimle.

80:7  Bizi eski halimize kavuştur, Ey Her Şeye Egemen Tanrı, Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!

80:8  Mısır'dan bir asma çubuğu getirdin, Ulusları kovup onu diktin.

80:9  Onun için toprağı hazırladın, Kök saldı, bütün ülkeye yayıldı.

80:10  Gölgesi dağları, Dalları koca sedir ağaçlarını kapladı.

80:11  Sürgünleri Akdeniz'e, Filizleri Fırat'a dek uzandı.

80:12  Niçin yıktın bağın duvarlarını? Yoldan geçen herkes üzümünü koparıyor,

80:13  Orman domuzları onu yoluyor, Yabanıl hayvanlar onunla besleniyor.

80:14  Ey Her Şeye Egemen Tanrı, ne olur, dön bize! Göklerden bak ve gör, İlgilen bu asmayla.

80:15  İlgilen sağ elinin diktiği filizle, Kendine seçtiğin oğulla!

80:16  Asman kesilmiş, yakılmış, Öfkeli bakışların yok etsin düşmanlarını!

80:17  Elin, sağ kolun olan adamın üzerinde, Kendine seçtiğin insanın üzerinde olsun!

80:18  O zaman senden asla ayrılmayacağız; Yaşam ver bize, adını analım!

80:19  Ya RAB, ey Her Şeye Egemen Tanrı, Bizi eski halimize kavuştur, Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!

Chapter 81

81:1  Sevincinizi dile getirin gücümüz olan Tanrı'ya, Sevinç çığlıkları atın Yakup'un Tanrısı'na!

81:2  Çalgıya başlayın, tef çalın, Tatlı sesli lir ve çenk çınlatın.

81:3  Yeni Ay'da, dolunayda, Boru çalın bayram günümüzde.

81:4  Çünkü bu İsrail için bir kuraldır, Yakup'un Tanrısı'nın ilkesidir.

81:5  Tanrı Mısır'a karşı yürüdüğünde, Yusuf soyuna koydu bu koşulu. Orada tanımadığım bir ses işittim:

81:6  “Sırtındaki yükü kaldırdım, Ellerin küfeden kurtuldu” diyordu,

81:7  “Sıkıntıya düşünce seslendin, seni kurtardım, Gök gürlemesinin ardından sana yanıt verdim, Meriva sularında seni sınadım. Sela

81:8  “Dinle, ey halkım, seni uyarıyorum; Ey İsrail, keşke beni dinlesen!

81:9  Aranızda yabancı ilah olmasın, Başka bir ilaha tapmayın!

81:10  Seni Mısır'dan çıkaran Tanrın RAB benim. Ağzını iyice aç, doldurayım!

81:11  “Ama halkım sesimi dinlemedi, İsrail bana boyun eğmek istemedi.

81:12  Ben de onları inatçı yürekleriyle baş başa bıraktım, Bildikleri gibi yaşasınlar diye.

81:13  Keşke halkım beni dinleseydi, İsrail yollarımda yürüseydi!

81:14  Düşmanlarını hemen yere serer, Hasımlarına el kaldırırdım!

81:15  Benden nefret edenler bana boyun eğerdi, Bu böyle sonsuza dek sürerdi.

81:16  Oysa sizleri en iyi buğdayla besler, Kayadan akan balla doyururdum.”

Chapter 82

82:1  Tanrı yerini aldı tanrısal kurulda, Yargısını açıklıyor ilahların ortasında:

82:2  “Ne zamana dek haksız karar verecek, Kötüleri kayıracaksınız? Sela

82:3  Zayıfın, öksüzün davasını savunun, Mazlumun, yoksulun hakkını arayın.

82:4  Zayıfı, düşkünü kurtarın, Onları kötülerin elinden özgür kılın.”

82:5  Bilmiyor, anlamıyorlar, Karanlıkta dolaşıyorlar. Yeryüzünün temelleri sarsılıyor.

82:6  “ ‘Siz ilahlarsınız’ diyorum, ‘Yüceler Yücesi'nin oğullarısınız hepiniz!’

82:7  Yine de insanlar gibi öleceksiniz, Sıradan bir önder gibi düşeceksiniz!”

82:8  Kalk, ey Tanrı, yargıla yeryüzünü! Çünkü bütün uluslar senindir.

Chapter 83

83:1  Ey Tanrı, susma, Sessiz, hareketsiz kalma!

83:2  Bak, düşmanların kargaşa çıkarıyor, Senden nefret edenler boy gösteriyor.

83:3  Halkına karşı kurnazlık peşindeler, Koruduğun insanlara dolap çeviriyorlar.

83:4  “Gelin, bu ulusun kökünü kazıyalım” diyorlar, “İsrail'in adı bir daha anılmasın!”

83:5  Hepsi sözbirliği etmiş, düzen kuruyor, Sana karşı anlaşmaya vardı:

83:6  Edomlular, İsmaililer, Moavlılar, Hacerliler,

83:7  Geval, Ammon, Amalek, Filist ve Sur halkı.

83:8  Asur da onlara katıldı, Lutoğulları'na güç verdiler. Sela

83:9  Onlara Midyan'a, Kişon Vadisi'nde Sisera'ya ve Yavin'e yaptığını yap:

83:10  Onlar Eyn-Dor'da yok oldular, Toprak için gübreye döndüler.

83:11  Onların soylularına Orev ve Zeev'e yaptığını, Beylerine Zevah ve Salmunna'ya yaptığını yap.

83:12  Onlar: “Gelin, sahiplenelim Tanrı'nın otlaklarını” demişlerdi.

83:13  Ey Tanrım, savrulan toza, Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne çevir onları!

83:14  Orman yangını gibi, Dağları tutuşturan alev gibi,

83:15  Fırtınanla kovala, Kasırganla dehşete düşür onları!

83:16  Utançla kapla yüzlerini, Sana yönelsinler, ya RAB.

83:17  Sonsuza dek utanç ve dehşet içinde kalsınlar, Rezil olup yok olsunlar.

83:18  Senin adın RAB'dir, Anlasınlar yalnız senin yeryüzüne egemen en yüce Tanrı olduğunu.

Chapter 84

84:1  Ey Her Şeye Egemen RAB, Ne kadar severim konutunu!

84:2  Canım senin avlularını özlüyor, İçim çekiyor, Yüreğim, bütün varlığım Sana, yaşayan Tanrı'ya sevinçle haykırıyor.

84:3  Kuşlar bile bir yuva, Kırlangıç, yavrularını koyacak bir yer buldu Senin sunaklarının yanında, Ey Her Şeye Egemen RAB, Kralım ve Tanrım!

84:4  Ne mutlu senin evinde oturanlara, Seni sürekli överler! Sela

84:5  Ne mutlu gücünü senden alan insana! Aklı hep Siyon'u ziyaret etmekte.

84:6  Baka Vadisi'nden geçerken, Pınar başına çevirirler orayı, İlk yağmurlar orayı berekete boğar.

84:7  Gittikçe güçlenir, Siyon'da Tanrı'nın huzuruna çıkarlar.

84:8  Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, duamı dinle, Kulak ver, ey Yakup'un Tanrısı! Sela

84:9  Ey Tanrı, kalkanımıza bak, Meshettiğin krala lütfet!

84:10  Senin avlularında bir gün, Başka yerdeki bin günden iyidir; Kötülerin çadırında yaşamaktansa, Tanrım'ın evinin eşiğinde durmayı yeğlerim.

84:11  Çünkü RAB Tanrı bir güneş, bir kalkandır. Lütuf ve yücelik sağlar; Dürüstçe yaşayanlardan hiçbir iyiliği esirgemez.

84:12  Ey Her Şeye Egemen RAB, Ne mutlu sana güvenen insana!

Chapter 85

85:1  Ya RAB, ülkenden hoşnut kaldın, Yakup soyunu eski gönencine kavuşturdun.

85:2  Halkının suçlarını bağışladın, Bütün günahlarını yok saydın. Sela

85:3  Bütün gazabını bir yana koydun, Kızgın öfkenden vazgeçtin.

85:4  Ey bizi kurtaran Tanrı, bizi eski halimize getir, Bize karşı öfkeni dindir!

85:5  Sonsuza dek mi öfkeleneceksin bize? Kuşaktan kuşağa mı sürdüreceksin öfkeni?

85:6  Halkın sende sevinç bulsun diye Bize yeniden yaşam vermeyecek misin?

85:7  Ya RAB, sevgini göster bize, Kurtarışını bağışla!

85:8  Kulak vereceğim RAB Tanrı'nın ne diyeceğine; Halkına, sadık kullarına esenlik sözü verecek, Yeter ki, bir daha akılsızlık etmesinler.

85:9  Evet, O kendisinden korkanları kurtarmak üzeredir, Görkemi ülkemizde yaşasın diye.

85:10  Sevgiyle sadakat buluşacak, Doğrulukla esenlik öpüşecek.

85:11  Sadakat yerden bitecek, Doğruluk gökten bakacak.

85:12  Ve RAB iyi olan neyse, onu verecek, Toprağımızdan ürün fışkıracak.

85:13  Doğruluk önüsıra yürüyecek, Adımları için yol yapacak.

Chapter 86

86:1  Kulak ver, ya RAB, yanıtla beni, Çünkü mazlum ve yoksulum.

86:2  Koru canımı, çünkü senin sadık kulunum. Ey Tanrım, kurtar sana güvenen kulunu!

86:3  Acı bana, ya Rab, Çünkü gün boyu sana yakarıyorum.

86:4  Sevindir kulunu, ya Rab, Çünkü dualarımı sana yükseltiyorum.

86:5  Sen iyi ve bağışlayıcısın, ya Rab, Sana yakaran herkese bol sevgi gösterirsin.

86:6  Kulak ver duama, ya RAB, Yalvarışlarımı dikkate al!

86:7  Sıkıntılı günümde sana yakarırım, Çünkü yanıtlarsın beni.

86:8  İlahlar arasında senin gibisi yok, ya Rab, Eşsizdir işlerin.

86:9  Yarattığın bütün uluslar gelip Sana tapınacaklar, ya Rab, Adını yüceltecekler.

86:10  Çünkü sen ulusun, harikalar yaratırsın, Tek Tanrı sensin.

86:11  Ya RAB, yolunu bana öğret, Senin gerçeğine göre yürüyeyim, Kararlı kıl beni, yalnız senin adından korkayım.

86:12  Ya Rab Tanrım, bütün yüreğimle sana şükredeceğim, Adını sonsuza dek yücelteceğim.

86:13  Çünkü bana sevgin büyüktür, Canımı ölüler diyarının derinliklerinden sen kurtardın.

86:14  Ey Tanrı, küstahlar bana saldırıyor, Zorbalar sürüsü, sana aldırmayanlar Canımı almak istiyor,

86:15  Oysa sen, ya Rab, Sevecen, lütfeden, tez öfkelenmeyen, Sevgisi ve sadakati bol bir Tanrı'sın.

86:16  Yönel bana, acı halime, Kuluna kendi gücünü ver, Kurtar hizmetçinin oğlunu.

86:17  İyiliğinin bir belirtisini göster bana; Benden nefret edenler görüp utansın; Çünkü sen, ya RAB, bana yardım ettin, Beni avuttun.

Chapter 87

87:1  RAB Siyon'u kutsal dağlar üzerine kurdu.

87:2  Siyon'un kapılarını Yakup soyunun bütün konutlarından daha çok sever.

87:3  Ey Tanrı kenti, senin için ne yüce sözler söylenir: Sela

87:4  “Beni tanıyanlar arasında Rahav ve Babil'i anacağım, Filist'i, Sur'u, Kûş'u da; ‘Bu da Siyon'da doğdu’ diyeceğim.”

87:5  Evet, Siyon için şöyle denecek: “Şu da orada doğmuş, bu da, Yüceler Yücesi onu sarsılmaz kılacak.”

87:6  RAB halkları kaydederken, “Bu da Siyon'da doğmuş” diye yazacak. Sela

87:7  Okuyucular, kavalcılar, “Bütün kaynaklarım sendedir!” diyecek.

Chapter 88

88:1  Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.

88:2  Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.

88:3  Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.

88:4  Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;

88:5  Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.

88:6  Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.

88:7  Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. Sela

88:8  Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.

88:9  Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.

88:10  Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? Sela

88:11  Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?

88:12  Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?

88:13  Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.

88:14  Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?

88:15  Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.

88:16  Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.

88:17  Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.

88:18  Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.

Chapter 89

89:1  RAB'bin sevgisini sonsuza dek ezgilerle öveceğim, Sadakatini bütün kuşaklara bildireceğim.

89:2  Sevgin sonsuza dek ayakta kalır diyeceğim, Sadakatini gökler kadar kalıcı kıldın.

89:3  Dedin ki, “Seçtiğim adamla antlaşma yaptım, Kulum Davut'a şöyle ant içtim:

89:4  ‘Soyunu sonsuza dek sürdüreceğim, Tahtını kuşaklar boyunca sürekli kılacağım.’ ” Sela

89:5  Ya RAB, gökler över harikalarını, Kutsallar topluluğunda övülür sadakatin.

89:6  Çünkü göklerde RAB'be kim eş koşulur? Kim benzer RAB'be ilahi varlıklar arasında?

89:7  Kutsallar topluluğunda Tanrı korku uyandırır, Çevresindekilerin hepsinden ulu ve müthiştir.

89:8  Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Senin gibi güçlü RAB var mı? Sadakatin çevreni sarar.

89:9  Sen kudurmuş denizler üzerinde egemenlik sürer, Dalgalar kabardıkça onları dindirirsin.

89:10  Sen Rahav'ı leş ezer gibi ezdin, Güçlü kolunla düşmanlarını dağıttın.

89:11  Gökler senindir, yeryüzü de senin; Dünyanın ve içindeki her şeyin temelini sen attın.

89:12  Kuzeyi, güneyi sen yarattın, Tavor ve Hermon dağları Sana sevincini dile getiriyor.

89:13  Kolun güçlüdür, Elin kudretli, sağ elin yüce.

89:14  Tahtın adalet ve doğruluk üzerine kurulu, Sevgi ve sadakat önünsıra gider.

89:15  Ne mutlu sevinç çığlıkları atmasını bilen halka, ya RAB! Yüzünün ışığında yürürler.

89:16  Gün boyu senin adınla sevinir, Doğruluğunla yücelirler.

89:17  Çünkü sen onların gücü ve yüceliğisin, Lütfun sayesinde gücümüz artar.

89:18  Kalkanımız RAB'be, Kralımız İsrail'in Kutsalı'na aittir.

89:19  Geçmişte bir görüm aracılığıyla, Sadık kullarına şöyle dedin: “Bir yiğide yardım ettim, Halkın içinden bir genci yükselttim.

89:20  Kulum Davut'u buldum, Kutsal yağımla onu meshettim.

89:21  Elim ona destek olacak, Kolum güç verecek.

89:22  Düşman onu haraca bağlayamayacak, Kötüler onu ezmeyecek.

89:23  Düşmanlarını onun önünde kıracağım, Ondan nefret edenleri vuracağım.

89:24  Sadakatim, sevgim ona destek olacak, Benim adımla gücü yükselecek.

89:25  Sağ elini denizin, Irmakların üzerine egemen kılacağım.

89:26  ‘Babam sensin’ diye seslenecek bana, ‘Tanrım, kurtuluşumun kayası.’

89:27  Ben de onu ilk oğlum, Dünyadaki kralların en yücesi kılacağım.

89:28  Sonsuza dek ona sevgi göstereceğim, Onunla yaptığım antlaşma hiç bozulmayacak.

89:29  Soyunu sonsuza dek, Tahtını gökler durduğu sürece sürdüreceğim.

89:30  “Çocukları yasamdan ayrılır, İlkelerime göre yaşamazsa;

89:31  Kurallarımı bozar, Buyruklarıma uymazsa,

89:32  İsyanlarını sopayla, Suçlarını dayakla cezalandıracağım.

89:33  Ama onu sevmekten vazgeçmeyecek, Sadakatime sırt çevirmeyeceğim.

89:34  Antlaşmamı bozmayacak, Ağzımdan çıkan sözü değiştirmeyeceğim.

89:35  Bir kez kutsallığım üstüne ant içtim, Davut'a yalan söylemeyeceğim.

89:36  Onun soyu sonsuza dek sürecek, Tahtı karşımda güneş gibi duracak,

89:37  Göklerde güvenilir bir tanık olan ay gibi Sonsuza dek kalacak.” Sela

89:38  Ama sen reddettin, sırt çevirdin, Çok öfkelendin meshettiğin krala.

89:39  Kulunla yaptığın antlaşmadan vazgeçtin, Onun tacını yere atıp kirlettin.

89:40  Yıktın bütün surlarını, Viran ettin kalelerini.

89:41  Yoldan geçen herkes onu yağmaladı, Yüzkarası oldu komşularına.

89:42  Hasımlarının sağ elini onun üstüne kaldırdın, Bütün düşmanlarını sevindirdin.

89:43  Kılıcının ağzını başka yöne çevirdin, Savaşta ona yan çıkmadın.

89:44  Görkemine son verdin, Tahtını yere çaldın.

89:45  Gençlik günlerini kısalttın, Onu utanca boğdun. Sela

89:46  Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi gizleneceksin? Ne zamana dek öfken alev alev yanacak?

89:47  Anımsa ömrümün ne çabuk geçtiğini, Ne boş yaratmışsın insanoğlunu!

89:48  Var mı yaşayıp da ölümü görmeyen, Ölüler diyarının pençesinden canını kurtaran? Sela

89:49  Ya Rab, nerede o eski sevgin? Davut'a göstereceğine ant içtiğin o sadık sevgin!

89:50  Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.

89:51  Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.

89:52  Sonsuza dek övgüler olsun RAB'be! Amin! Amin!

Chapter 90

90:1  Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.

90:2  Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.

90:3  İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.

90:4  Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.

90:5  İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

90:6  Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

90:7  Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.

90:8  Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.

90:9  Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.

90:10  Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

90:11  Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.

90:12  Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.

90:13  Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!

90:14  Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.

90:15  Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.

90:16  Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.

90:17  Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.

Chapter 91

91:1  Yüceler Yücesi'nin barınağında oturan, Her Şeye Gücü Yeten'in gölgesinde barınır.

91:2  “O benim sığınağım, kalemdir” derim RAB için, “Tanrım'dır, O'na güvenirim.”

91:3  Çünkü O seni avcı tuzağından, Ölümcül hastalıktan kurtarır.

91:4  Seni kanatlarının altına alır, Onların altına sığınırsın. O'nun sadakati senin kalkanın, siperin olur.

91:5  Ne gecenin dehşetinden korkarsın, Ne gündüz uçan oktan, Ne karanlıkta dolaşan hastalıktan, Ne de öğleyin yok eden kırgından.

91:6  Ne gecenin dehşetinden korkarsın, Ne gündüz uçan oktan, Ne karanlıkta dolaşan hastalıktan, Ne de öğleyin yok eden kırgından.

91:7  Yanında bin kişi, Sağında on bin kişi kırılsa bile, Sana dokunmaz.

91:8  Sen yalnız kendi gözlerinle seyredecek, Kötülerin cezasını göreceksin.

91:9  Sen RAB'bi kendine sığınak, Yüceler Yücesi'ni konut edindiğin için,

91:10  Başına kötülük gelmeyecek, Çadırına felaket yaklaşmayacak.

91:11  Çünkü Tanrı meleklerine buyruk verecek, Gideceğin her yerde seni korusunlar diye.

91:12  Elleri üzerinde taşıyacaklar seni, Ayağın bir taşa çarpmasın diye.

91:13  Aslanın, kobranın üzerine basıp geçeceksin, Genç aslanı, yılanı çiğneyeceksin.

91:14  “Beni sevdiği için Onu kurtaracağım” diyor RAB, “Beni iyi tanıdığı için Ona kale olacağım.

91:15  Bana seslenince onu yanıtlayacağım, Sıkıntıda onun yanında olacağım, Kurtarıp yücelteceğim onu.

91:16  Onu uzun ömürle doyuracak, Ona kurtarışımı göstereceğim.”

Chapter 92

92:1  Ya RAB, sana şükretmek, Ey Yüceler Yücesi, adını ilahilerle övmek, Sabah sevgini, Gece sadakatini, On telli sazla, çenk ve lirle duyurmak ne güzel!

92:2  Ya RAB, sana şükretmek, Ey Yüceler Yücesi, adını ilahilerle övmek, Sabah sevgini, Gece sadakatini, On telli sazla, çenk ve lirle duyurmak ne güzel!

92:3  Ya RAB, sana şükretmek, Ey Yüceler Yücesi, adını ilahilerle övmek, Sabah sevgini, Gece sadakatini, On telli sazla, çenk ve lirle duyurmak ne güzel!

92:4  Çünkü yaptıklarınla beni sevindirdin, ya RAB, Ellerinin işi karşısında sevinç ilahileri okuyorum.

92:5  Yaptıkların ne büyüktür, ya RAB, Düşüncelerin ne derin!

92:6  Aptal insan bilemez, Budala akıl erdiremez:

92:7  Kötüler mantar gibi bitse, Suçlular pıtrak gibi açsa bile, Bu onların sonsuza dek yok oluşu demektir.

92:8  Ama sen sonsuza dek yücesin, ya RAB.

92:9  Ya RAB, düşmanların kesinlikle, Evet, kesinlikle yok olacak, Suç işleyen herkes dağılacak.

92:10  Beni yaban öküzü kadar güçlü kıldın, Taze zeytinyağını başıma döktün.

92:11  Gözlerim düşmanlarımın bozgununu gördü, Kulaklarım bana saldıran kötülerin sonunu duydu.

92:12  Doğru insan hurma ağacı gibi serpilip gelişecek, Lübnan sediri gibi yükselecek.

92:13  RAB'bin evinde dikilmiş olarak Tanrımız'ın avlularında serpilip büyüyecek.

92:14  Böyleleri yaşlanınca da meyve verecek, Taptaze ve yeşil kalacaklar.

92:15  “RAB doğrudur! Kayamdır benim! O'nda haksızlık bulunmaz!” diye duyuracaklar.

Chapter 93

93:1  RAB egemenlik sürüyor, görkeme bürünmüş, Kudret giyinip kuşanmış. Dünya sağlam kurulmuş, sarsılmaz.

93:2  Ya RAB, tahtın öteden beri kurulmuş, Varlığın öncesizliğe uzanır.

93:3  Denizler gürlüyor, ya RAB, Denizler gümbür gümbür gürlüyor, Denizler dalgalarını çınlatıyor.

93:4  Yücelerdeki RAB engin suların gürleyişinden, Denizlerin azgın dalgalarından Daha güçlüdür.

93:5  Koşulların hep geçerlidir; Tapınağına kutsallık yaraşır Sonsuza dek, ya RAB.

Chapter 94

94:1  Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!

94:2  Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!

94:3  Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak?

94:4  Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor.

94:5  Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar.

94:6  Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar.

94:7  “RAB görmez” diyorlar, “Yakup'un Tanrısı dikkat etmez.”

94:8  Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?

94:9  Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi?

94:10  Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi?

94:11  RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir.

94:12  Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana!

94:13  Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.

94:14  Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez.

94:15  Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.

94:16  Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak?

94:17  RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.

94:18  “Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.

94:19  Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir.

94:20  Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı?

94:21  Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.

94:22  Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu.

94:23  Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.

Chapter 95

95:1  Gelin, RAB'be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

95:2  Şükranla huzuruna çıkalım, O'na sevinç ilahileri yükseltelim!

95:3  Çünkü RAB ulu Tanrı'dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

95:4  Yerin derinlikleri O'nun elindedir, Dağların dorukları da O'nun.

95:5  Deniz O'nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O'nun elleri biçim verdi.

95:6  Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB'bin önünde diz çökelim.

95:7  Çünkü O Tanrımız'dır, Bizse O'nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

95:8  Meriva'da, o gün çölde, Massa'da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

95:9  Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

95:10  Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

95:11  Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”

Chapter 96

96:1  Yeni bir ezgi söyleyin RAB'be! Ey bütün dünya, RAB'be ezgiler söyleyin!

96:2  Ezgi söyleyin, RAB'bin adını övün, Her gün duyurun kurtarışını!

96:3  Görkemini uluslara, Harikalarını bütün halklara anlatın!

96:4  Çünkü RAB uludur, yalnız O övgüye değer, İlahlardan çok O'ndan korkulur.

96:5  Halkların bütün ilahları bir hiçtir, Oysa gökleri yaratan RAB'dir.

96:6  Yücelik, ululuk O'nun huzurundadır, Güç ve güzellik O'nun tapınağındadır.

96:7  Ey bütün halklar, RAB'bi övün, RAB'bin gücünü, yüceliğini övün,

96:8  RAB'bin görkemini adına yaraşır biçimde övün, Sunular getirip avlularına girin!

96:9  Kutsal giysiler içinde RAB'be tapının! Titreyin O'nun önünde, ey bütün yeryüzündekiler!

96:10  Uluslara, “RAB egemenlik sürüyor” deyin. Dünya sağlam kurulmuş, sarsılmaz. O halkları adaletle yargılar.

96:11  Sevinsin gökler, coşsun yeryüzü! Gürlesin deniz içindekilerle birlikte!

96:12  Bayram etsin kırlar ve üzerindekiler! O zaman RAB'bin önünde bütün orman ağaçları Sevinçle haykıracak. Çünkü O geliyor! Yeryüzünü yargılamaya geliyor. Dünyayı adaletle, Halkları kendi gerçeğiyle yönetecek.

96:13  Bayram etsin kırlar ve üzerindekiler! O zaman RAB'bin önünde bütün orman ağaçları Sevinçle haykıracak. Çünkü O geliyor! Yeryüzünü yargılamaya geliyor. Dünyayı adaletle, Halkları kendi gerçeğiyle yönetecek.

Chapter 97

97:1  RAB egemenlik sürüyor, coşsun yeryüzü, Bütün kıyı halkları sevinsin!

97:2  Bulut ve zifiri karanlık sarmış çevresini, Doğruluk ve adalettir tahtının temeli.

97:3  Ateş yürüyor O'nun önünde, Düşmanlarını yakıyor çevrede.

97:4  Şimşekleri dünyayı aydınlatır, Yeryüzü görüp titrer.

97:5  Dağlar balmumu gibi erir, RAB'bin, bütün yeryüzünün Rab'bi önünde.

97:6  Gökler O'nun doğruluğunu duyurur, Bütün halklar görkemini görür.

97:7  Utansın puta tapanlar, Değersiz putlarla övünenler! RAB'be tapın, ey bütün ilahlar!

97:8  Siyon seviniyor yargılarını duyunca, ya RAB, Yahuda kentleri coşuyor.

97:9  Çünkü sensin, ya RAB, bütün yeryüzünün en yücesi, Bütün ilahların üstündesin, çok ulusun.

97:10  Ey sizler, RAB'bi sevenler, kötülükten tiksinin. O sadık kullarının canını korur, Onları kötülerin elinden kurtarır.

97:11  Doğrulara ışık, Temiz yüreklilere sevinç saçar.

97:12  Ey doğrular, RAB'de sevinç bulun, Kutsallığını anarak O'na şükredin!

Chapter 98

98:1  Yeni bir ezgi söyleyin RAB'be. Çünkü harikalar yaptı, Zaferler kazandı sağ eli ve kutsal koluyla.

98:2  RAB ulusların gözü önüne serdi kurtarışını, Zaferini bildirdi.

98:3  İsrail halkına sevgisini, Sadakatini anımsadı; Tanrımız'ın zaferini gördü dünyanın dört bucağı.

98:4  Sevinç çığlıkları yükseltin RAB'be, ey yeryüzündekiler! Sevinç ilahileriyle yeri göğü çınlatın!

98:5  Lirle ezgiler sunun RAB'be, Lir ve müzik eşliğinde!

98:6  Boru ve borazan eşliğinde Sevinç çığlıkları atın Kral olan RAB'bin önünde.

98:7  Gürlesin deniz ve içindekiler, Gürlesin yeryüzü ve üzerindekiler.

98:8  El çırpsın ırmaklar, Sevinçle haykırsın dağlar RAB'bin önünde! Çünkü O geliyor Yeryüzünü yönetmeye. Dünyayı adaletle, Halkları doğrulukla yönetecek.

98:9  El çırpsın ırmaklar, Sevinçle haykırsın dağlar RAB'bin önünde! Çünkü O geliyor Yeryüzünü yönetmeye. Dünyayı adaletle, Halkları doğrulukla yönetecek.

Chapter 99

99:1  RAB egemenlik sürüyor, titresin halklar! Keruvlar arasında tahtına oturmuş, Sarsılsın yeryüzü!

99:2  RAB Siyon'da uludur, Yücedir O, bütün halklara egemendir.

99:3  Övsünler büyük, müthiş adını! O kutsaldır.

99:4  Ey adaleti seven güçlü kral, Eşitliği sen sağladın, Yakup soyunda doğru ve adil olanı sen yaptın.

99:5  Yüceltin Tanrımız RAB'bi, Ayaklarının taburesi önünde tapının! O kutsaldır.

99:6  Musa'yla Harun O'nun kâhinlerindendi, Samuel de O'nu adıyla çağıranlar arasındaydı. RAB'be seslenirlerdi, O da yanıtlardı.

99:7  Bulut sütunu içinden onlarla konuştu, Uydular O'nun buyruklarına, Kendilerine verdiği kurallara.

99:8  Ya RAB Tanrımız, yanıt verdin onlara; Bağışlayıcı bir Tanrı oldun, Ama yaptıkları kötülüğü cezasız bırakmadın.

99:9  Tanrımız RAB'bi yüceltin, Tapının O'na kutsal dağında! Çünkü Tanrımız RAB kutsaldır.

Chapter 100

100:1  Ey bütün dünya, RAB'be sevinç çığlıkları yükseltin!

100:2  O'na neşeyle kulluk edin, Sevinç ezgileriyle çıkın huzuruna!

100:3  Bilin ki RAB Tanrı'dır. Bizi yaratan O'dur, biz de O'nunuz, O'nun halkı, otlağının koyunlarıyız.

100:4  Kapılarına şükranla, Avlularına övgüyle girin! Şükredin O'na, adına övgüler sunun!

100:5  Çünkü RAB iyidir, Sevgisi sonsuzdur. Sadakati kuşaklar boyunca sürer.

Chapter 101

101:1  Sevgini ve adaletini ezgilerle anacağım, Seni ilahilerle öveceğim, ya RAB.

101:2  Dürüst davranmaya özen göstereceğim, Ne zaman geleceksin bana? Temiz bir yaşam süreceğim evimde,

101:3  Önümde alçaklığa izin vermeyeceğim. Tiksinirim döneklerin işinden, Etkilemez beni.

101:4  Uzak olsun benden sapıklık, Tanımak istemem kötülüğü.

101:5  Yok ederim dostunu gizlice çekiştireni, Katlanamam tepeden bakan, gururlu insana.

101:6  Gözüm ülkenin sadık insanları üzerinde olacak, Yanımda oturmalarını isterim; Bana dürüst yaşayan kişi hizmet edecek.

101:7  Hilekâr evimde oturmayacak, Yalan söyleyen gözümün önünde durmayacak.

101:8  Her sabah ülkedeki kötüleri yok ederek Bütün haksızları RAB'bin kentinden söküp atacağım.

Chapter 102

102:1  Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

102:2  Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

102:3  Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

102:4  Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

102:5  Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

102:6  Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

102:7  Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

102:8  Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

102:9  Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

102:10  Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

102:11  Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

102:12  Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

102:13  Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

102:14  Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

102:15  Uluslar RAB'bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

102:16  Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

102:17  Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

102:18  Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB'be övgüler sunsun.

102:19  RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

102:20  Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

102:21  Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.

102:22  Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.

102:23  RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

102:24  “Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

102:25  “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

102:26  Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

102:27  Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

102:28  Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”

Chapter 103

103:1  RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! O'nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!

103:2  RAB'be övgüler sun, ey canım! İyiliklerinin hiçbirini unutma!

103:3  Bütün suçlarını bağışlayan, Bütün hastalıklarını iyileştiren,

103:4  Canını ölüm çukurundan kurtaran, Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,

103:5  Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O'dur, Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.

103:6  RAB bütün düşkünlere Hak ve adalet sağlar.

103:7  Kendi yöntemlerini Musa'ya, İşlerini İsrailliler'e açıkladı.

103:8  RAB sevecen ve lütfedendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.

103:9  Sürekli suçlamaz, Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.

103:10  Bize günahlarımıza göre davranmaz, Suçlarımızın karşılığını vermez.

103:11  Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse, Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.

103:12  Doğu batıdan ne kadar uzaksa, O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.

103:13  Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa, RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.

103:14  Çünkü mayamızı bilir, Toprak olduğumuzu anımsar.

103:15  İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;

103:16  Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.

103:17  Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.

103:18  Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.

103:19  RAB tahtını göklere kurmuştur, O'nun egemenliği her yeri kapsar.

103:20  RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun melekleri, O'nun sözünü dinleyen, Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!

103:21  RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun bütün göksel orduları, İsteğini yerine getiren kulları!

103:22  RAB'be övgüler sunun, Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!

Chapter 104

104:1  RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,

104:2  Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,

104:3  Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,

104:4  Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.

104:5  Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.

104:6  Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.

104:7  Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.

104:8  Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.

104:9  Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

104:10  Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.

104:11  Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.

104:12  Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.

104:13  Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

104:14  Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,

104:15  Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.

104:16  RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.

104:17  Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.

104:18  Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.

104:19  Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.

104:20  Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.

104:21  Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.

104:22  Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.

104:23  İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.

104:24  Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.

104:25  İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.

104:26  Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.

104:27  Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.

104:28  Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.

104:29  Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.

104:30  Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

104:31  RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!

104:32  O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.

104:33  Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.

104:34  Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!

104:35  Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!

Chapter 105

105:1  RAB'be şükredin, O'nu adıyla çağırın, Halklara duyurun yaptıklarını!

105:2  O'nu ezgilerle, ilahilerle övün, Bütün harikalarını anlatın!

105:3  Kutsal adıyla övünün, Sevinsin RAB'be yönelenler!

105:4  RAB'be ve O'nun gücüne bakın, Durmadan O'nun yüzünü arayın!

105:5  Ey sizler, kulu İbrahim'in soyu, Seçtiği Yakupoğulları, O'nun yaptığı harikaları, Olağanüstü işlerini Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!

105:6  Ey sizler, kulu İbrahim'in soyu, Seçtiği Yakupoğulları, O'nun yaptığı harikaları, Olağanüstü işlerini Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!

105:7  Tanrımız RAB O'dur, Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.

105:8  O antlaşmasını, Bin kuşak için verdiği sözü, İbrahim'le yaptığı antlaşmayı, İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.

105:9  O antlaşmasını, Bin kuşak için verdiği sözü, İbrahim'le yaptığı antlaşmayı, İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.

105:10  “Hakkınıza düşen mülk olarak Kenan ülkesini size vereceğim” diyerek, Bunu Yakup için bir kural, İsrail'le sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.

105:11  “Hakkınıza düşen mülk olarak Kenan ülkesini size vereceğim” diyerek, Bunu Yakup için bir kural, İsrail'le sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.

105:12  O zaman bir avuç insandılar, Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar.

105:13  Bir ulustan öbürüne, Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular.

105:14  RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi, Onlar için kralları bile payladı:

105:15  “Meshettiklerime dokunmayın, Peygamberlerime kötülük etmeyin!” dedi.

105:16  Ülkeye kıtlık gönderdi, Bütün yiyeceklerini yok etti.

105:17  Önlerinden bir adam göndermişti, Köle olarak satılan Yusuf'tu bu.

105:18  Zincir vurup incittiler ayaklarını, Demir halka geçirdiler boynuna,

105:19  Söyledikleri gerçekleşinceye dek, RAB'bin sözü onu sınadı.

105:20  Kral adam gönderip Yusuf'u salıverdi, Halklara egemen olan onu özgür kıldı.

105:21  Onu kendi sarayının efendisi, Bütün varlığının sorumlusu yaptı;

105:22  Önderlerini istediği gibi eğitsin, İleri gelenlerine akıl versin diye.

105:23  O zaman İsrail Mısır'a gitti, Yakup Ham ülkesine yerleşti.

105:24  RAB halkını alabildiğine çoğalttı, Düşmanlarından sayıca artırdı onları.

105:25  Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının: Halkından tiksindiler, Kullarına kurnazca davrandılar.

105:26  Kulu Musa'yı, Seçtiği Harun'u gönderdi aralarına.

105:27  Onlar gösterdiler RAB'bin belirtilerini, Ham ülkesinde şaşılası işlerini.

105:28  Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB, Çünkü Mısırlılar O'nun sözlerine karşı gelmişti.

105:29  Kana çevirdi sularını, Öldürdü balıklarını.

105:30  Ülkede kurbağalar kaynaştı Krallarının odalarına kadar.

105:31  RAB buyurunca sinek sürüleri, Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına.

105:32  Dolu yağdırdı yağmur yerine, Şimşekler çaktırdı ülkelerinde.

105:33  Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu, Parçaladı ülkenin ağaçlarını.

105:34  O buyurunca çekirgeler, Sayısız yavrular kaynadı.

105:35  Ülkenin bütün bitkilerini yediler, Toprağın ürününü yiyip bitirdiler.

105:36  RAB ülkede ilk doğanların hepsini, İlk çocuklarını öldürdü.

105:37  İsrailliler'i ülkeden altın ve gümüşle çıkardı, Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi.

105:38  Onlar gidince Mısır sevindi, Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısır'ın üzerine.

105:39  RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine, Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye.

105:40  İstediler, bıldırcın gönderdi, Göksel ekmekle doyurdu karınlarını.

105:41  Kayayı yardı, sular fışkırdı, Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı.

105:42  Çünkü kutsal sözünü, Kulu İbrahim'e verdiği sözü anımsadı.

105:43  Halkını sevinç içinde, Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı.

105:44  Ulusların topraklarını verdi onlara. Halkların emeğini miras aldılar;

105:45  Kurallarını yerine getirsinler, Yasalarına uysunlar diye. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 106

106:1  Övgüler sunun, RAB'be! RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

106:2  RAB'bin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim O'na yeterince övgü sunabilir?

106:3  Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara!

106:4  Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle.

106:5  Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım.

106:6  Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik.

106:7  Atalarımız Mısır'dayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kamış Denizi'nde başkaldırdılar.

106:8  Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları.

106:9  Kamış Denizi'ni azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde O'nun öncülüğünde, Çölde yürür gibi.

106:10  Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı.

106:11  Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı.

106:12  O zaman atalarımız O'nun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek O'nu övdüler.

106:13  Ne var ki, RAB'bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler.

106:14  Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı'yı denediler ıssız yerlerde.

106:15  Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.

106:16  Onlar ordugahlarında Musa'yı, RAB'bin kutsal kulu Harun'u kıskanınca,

106:17  Yer yarıldı ve Datan'ı yuttu, Aviram'la yandaşlarının üzerine kapandı.

106:18  Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri.

106:19  Bir buzağı heykeli yaptılar Horev'de, Dökme bir puta tapındılar.

106:20  Tanrı'nın yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.

106:21  Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı'yı, Mısır'da yaptığı büyük işleri,

106:22  Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kamış Denizi kıyısında yaptığı müthiş işleri.

106:23  Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa O'nun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O'nu.

106:24  Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrı'nın verdiği söze inanmadılar.

106:25  Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RAB'bin sesini.

106:26  Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

106:27  Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

106:28  Sonra Baal-Peor'a bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler.

106:29  Öfkelendirdiler RAB'bi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında.

106:30  Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi.

106:31  Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.

106:32  Yine RAB'bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musa'nın başına dert açıldı onlar yüzünden;

106:33  Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu.

106:34  RAB'bin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları,

106:35  Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler.

106:36  Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu.

106:37  Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler.

106:38  Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi.

106:39  Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle.

106:40  RAB'bin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından.

106:41  Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.

106:42  Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine.

106:43  RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.

106:44  RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca.

106:45  Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.

106:46  Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.

106:47  Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim.

106:48  Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! Bütün halk, “Amin!” desin. RAB'be övgüler olsun!

Chapter 107

107:1  RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

107:2  Böyle desin RAB'bin kurtardıkları, Düşman pençesinden özgür kıldıkları,

107:3  Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneyden, Bütün ülkelerden topladıkları.

107:4  Issız çöllerde dolaştılar, Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar.

107:5  Aç, susuz, Sefil oldular.

107:6  O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.

107:7  Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek, Onlara doğru yolda öncülük etti.

107:8  Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için.

107:9  Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir, Aç canı iyiliklerle doyurur.

107:10  Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar, Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.

107:11  Çünkü Tanrı'nın buyruklarına karşı çıkmışlardı, Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesi'nin öğüdünü.

107:12  Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti, Çöktüler, yardım eden olmadı.

107:13  O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden;

107:14  Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan, Kopardı zincirlerini.

107:15  Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!

107:16  Çünkü tunç kapıları kırdı, Demir kapı kollarını parçaladı O.

107:17  Cezalarını buldu aptallar, Suçları, isyanları yüzünden.

107:18  İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden, Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.

107:19  O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.

107:20  Sözünü gönderip iyileştirdi onları, Kurtardı ölüm çukurundan.

107:21  Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!

107:22  Şükran kurbanları sunsunlar Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar O'nun yaptıklarını!

107:23  Gemilerle denize açılanlar, Okyanuslarda iş yapanlar,

107:24  RAB'bin işlerini, Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler.

107:25  Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu, Dalgalar şaha kalktı.

107:26  Göklere yükselip diplere indi gemiler, Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin,

107:27  Sarhoş gibi sallanıp sendelediler, Ustalıkları işe yaramadı.

107:28  O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.

107:29  Fırtınayı limanlığa çevirdi, Yatıştı dalgalar;

107:30  Rahatlayınca sevindiler, Diledikleri limana götürdü RAB onları.

107:31  Şükretsinler RAB'be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!

107:32  Yüceltsinler O'nu halk topluluğunda, Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında.

107:33  Irmakları çöle çevirir, Pınarları kurak toprağa,

107:34  Verimli toprağı çorak alana, Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden.

107:35  Çölü su birikintisine çevirir, Kuru toprağı pınara.

107:36  Açları yerleştirir oraya; Oturacak bir kent kursunlar,

107:37  Tarlalar ekip bağlar diksinler, Bol ürün alsınlar diye.

107:38  RAB'bin kutsamasıyla, Çoğaldılar alabildiğine, Eksiltmedi hayvanlarını.

107:39  Sonra azaldılar, alçaldılar, Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden.

107:40  RAB rezalet saçtı soylular üzerine, Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları.

107:41  Ama yoksulu sefaletten kurtardı, Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini.

107:42  Doğru insanlar görüp sevinecek, Kötülerse ağzını kapayacak.

107:43  Aklı olan bunları göz önünde tutsun, RAB'bin sevgisini dikkate alsın.

Chapter 108

108:1  Kararlıyım, ey Tanrı, Bütün varlığımla sana ezgiler, ilahiler söyleyeceğim!

108:2  Uyan, ey lir, ey çenk, Seheri ben uyandırayım!

108:3  Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya RAB, Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.

108:4  Çünkü sevgin göklere erişir, Sadakatin gökyüzüne ulaşır.

108:5  Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı, Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

108:6  Kurtar bizi sağ elinle, yardım et, Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

108:7  Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde: “Şekem'i sevinçle bölüştürecek, Sukkot Vadisi'ni ölçeceğim.

108:8  Gilat benimdir, Manaşşe de benim, Efrayim miğferim, Yahuda asam.

108:9  Moav yıkanma leğenim, Edom'un üzerine çarığımı fırlatacağım, Filist'e zaferle haykıracağım.”

108:10  Kim beni surlu kente götürecek? Kim bana Edom'a kadar yol gösterecek?

108:11  Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi? Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?

108:12  Yardım et bize düşmana karşı, Çünkü boştur insan yardımı.

108:13  Tanrı'yla zafer kazanırız, O çiğner düşmanlarımızı.

Chapter 109

109:1  Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!

109:2  Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.

109:3  Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.

109:4  Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.

109:5  İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.

109:6  Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!

109:7  Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!

109:8  Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!

109:9  Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!

109:10  Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!

109:11  Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!

109:12  Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!

109:13  Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!

109:14  Atalarının suçları RAB'bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!

109:15  Günahları hep RAB'bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!

109:16  Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.

109:17  Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!

109:18  Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!

109:19  Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!

109:20  Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!

109:21  Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!

109:22  Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.

109:23  Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.

109:24  Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.

109:25  Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!

109:26  Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!

109:27  Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!

109:28  Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.

109:29  Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!

109:30  RAB'be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O'na övgüler dizeceğim;

109:31  Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.

Chapter 110

110:1  RAB Efendim'e: “Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur” diyor.

110:2  RAB Siyon'dan uzatacak kudret asanı, Düşmanlarının ortasında egemenlik sür!

110:3  Savaşacağın gün Gönüllü gidecek askerlerin. Seherin bağrından doğan çiy gibi Kutsal giysiler içinde Sana gelecek gençlerin.

110:4  RAB ant içti, kararından dönmez: “Melkisedek düzeni uyarınca Sonsuza dek kâhinsin sen!” dedi.

110:5  Rab senin sağındadır, Kralları ezecek öfkelendiği gün.

110:6  Ulusları yargılayacak, ortalığı cesetler dolduracak, Dünyanın dört bucağında başları ezecek.

110:7  Yol kenarındaki dereden su içecek; Bu yüzden başını dik tutacak.

Chapter 111

111:1  Övgüler sunun RAB'be! Doğru insanların toplantısında, Topluluk içinde, Bütün yüreğimle RAB'be şükredeceğim.

111:2  RAB'bin işleri büyüktür, Onlardan zevk alanlar hep onları düşünür.

111:3  O'nun yaptıkları yüce ve görkemlidir, Doğruluğu sonsuza dek sürer.

111:4  RAB unutulmayacak harikalar yaptı, O sevecen ve lütfedendir.

111:5  Kendisinden korkanları besler, Antlaşmasını sonsuza dek anımsar.

111:6  Ulusların topraklarını kendi halkına vermekle Gösterdi onlara işlerinin gücünü.

111:7  Yaptığı her işte sadık ve adildir, Bütün koşulları güvenilirdir;

111:8  Sonsuza dek sürer, Sadakat ve doğrulukla yapılır.

111:9  O halkının kurtuluşunu sağladı, Antlaşmasını sonsuza dek geçerli kıldı. Adı kutsal ve müthiştir.

111:10  Bilgeliğin temeli RAB korkusudur, O'nun kurallarını yerine getiren herkes Sağduyu sahibi olur. O'na sonsuza dek övgü sunulur!

Chapter 112

112:1  Övgüler sunun RAB'be! Ne mutlu RAB'den korkan insana, O'nun buyruklarından büyük zevk alana!

112:2  Soyu yeryüzünde güç kazanacak, Doğruların kuşağı kutsanacak.

112:3  Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden, Sonsuza dek sürer doğruluğu.

112:4  Karanlıkta ışık doğar dürüstler için, Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.

112:5  Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren, İşlerini adaletle yürüten insana!

112:6  Asla sarsılmaz, Sonsuza dek anılır doğru insan.

112:7  Kötü haberden korkmaz, Yüreği sarsılmaz, RAB'be güvenir.

112:8  Gözü pektir, korku nedir bilmez, Sonunda düşmanlarının yenilgisini görür.

112:9  Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi; Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır, Gücü ve saygınlığı artar.

112:10  Kötü kişi bunu görünce kudurur, Dişlerini gıcırdatır, kendi kendini yer, bitirir. Kötülerin dileği boşa çıkar.

Chapter 113

113:1  Övgüler sunun RAB'be! Övgüler sunun, ey RAB'bin kulları, RAB'bin adına övgüler sunun!

113:2  Şimdiden sonsuza dek RAB'bin adına şükürler olsun!

113:3  Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar RAB'bin adına övgüler sunulmalı!

113:4  RAB bütün uluslara egemendir, Görkemi gökleri aşar.

113:5  Var mı Tanrımız RAB gibi, Yücelerde oturan,

113:6  Göklerde ve yeryüzünde olanlara Bakmak için eğilen?

113:7  Düşkünü yerden kaldırır, Yoksulu çöplükten çıkarır;

113:8  Soylularla, Halkının soylularıyla birlikte oturtsun diye.

113:9  Kısır kadını evde oturtur, Çocuk sahibi mutlu bir anne kılar. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 114

114:1  İsrail Mısır'dan çıktığında, Yakup'un soyu yabancı dil konuşan bir halktan ayrıldığında,

114:2  Yahuda Rab'bin kutsal yeri oldu, İsrail de O'nun krallığı.

114:3  Deniz olanı görüp geri çekildi, Şeria Irmağı tersine aktı.

114:4  Dağlar koç gibi, Tepeler kuzu gibi sıçradı.

114:5  Ey deniz, sana ne oldu da kaçtın? Ey Şeria, neden tersine aktın?

114:6  Ey dağlar, niçin koç gibi, Ey tepeler, niçin kuzu gibi sıçradınız?

114:7  Titre, ey yeryüzü, Kayayı havuza, Çakmaktaşını pınara çeviren Rab'bin önünde, Yakup'un Tanrısı'nın huzurunda.

114:8  Titre, ey yeryüzü, Kayayı havuza, Çakmaktaşını pınara çeviren Rab'bin önünde, Yakup'un Tanrısı'nın huzurunda.

Chapter 115

115:1  Bizi değil, ya RAB, bizi değil, Sevgin ve sadakatin uğruna, Kendi adını yücelt!

115:2  Niçin uluslar: “Hani, nerede onların Tanrısı?” desin.

115:3  Bizim Tanrımız göklerdedir, Ne isterse yapar.

115:4  Oysa onların putları altın ve gümüşten yapılmış, İnsan elinin eseridir.

115:5  Ağızları var, konuşmazlar, Gözleri var, görmezler,

115:6  Kulakları var, duymazlar, Burunları var, koku almazlar,

115:7  Elleri var, hissetmezler, Ayakları var, yürümezler, Boğazlarından ses çıkmaz.

115:8  Onları yapan, onlara güvenen herkes Onlar gibi olacak!

115:9  Ey İsrail halkı, RAB'be güven, O'dur yardımcınız ve kalkanınız!

115:10  Ey Harun soyu, RAB'be güven, O'dur yardımcınız ve kalkanınız!

115:11  Ey RAB'den korkanlar, RAB'be güvenin, O'dur yardımcınız ve kalkanınız!

115:12  RAB bizi anımsayıp kutsayacak, İsrail halkını, Harun soyunu kutsayacak.

115:13  Küçük, büyük, Kendisinden korkan herkesi kutsayacak.

115:14  RAB sizi, Sizi ve çocuklarınızı çoğaltsın!

115:15  Yeri göğü yaratan RAB Sizleri kutsasın.

115:16  Göklerin öteleri RAB'bindir, Ama yeryüzünü insanlara vermiştir.

115:17  Ölüler, sessizlik diyarına inenler, RAB'be övgüler sunmaz;

115:18  Biziz RAB'bi öven, Şimdiden sonsuza dek. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 116

116:1  RAB'bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.

116:2  Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.

116:3  Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

116:4  O zaman RAB'bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.

116:5  RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.

116:6  RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.

116:7  Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.

116:8  Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

116:9  Yaşayanların diyarında, RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.

116:10  İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.

116:11  Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.

116:12  Ne karşılık verebilirim RAB'be, Bana yaptığı onca iyilik için?

116:13  Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB'bi adıyla çağıracağım.

116:14  Bütün halkının önünde, RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.

116:15  RAB'bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.

116:16  Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.

116:17  Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.

116:18  RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,

116:19  RAB'bin Tapınağı'nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!

Chapter 117

117:1  Ey bütün uluslar, RAB'be övgüler sunun! Ey bütün halklar, O'nu yüceltin!

117:2  Çünkü bize beslediği sevgi büyüktür, RAB'bin sadakati sonsuza dek sürer. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 118

118:1  RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

118:2  “Sonsuzdur sevgisi!” desin İsrail halkı.

118:3  “Sonsuzdur sevgisi!” desin Harun'un soyu.

118:4  “Sonsuzdur sevgisi!” desin RAB'den korkanlar.

118:5  Sıkıntı içinde RAB'be seslendim; Yanıtladı, rahata kavuşturdu beni.

118:6  RAB benden yana, korkmam; İnsan bana ne yapabilir?

118:7  RAB benden yana, benim yardımcım, Benden nefret edenlerin sonuna zaferle bakacağım.

118:8  RAB'be sığınmak İnsana güvenmekten iyidir.

118:9  RAB'be sığınmak Soylulara güvenmekten iyidir.

118:10  Bütün uluslar beni kuşattı, RAB'bin adıyla püskürttüm onları.

118:11  Kuşattılar, sardılar beni, RAB'bin adıyla püskürttüm onları.

118:12  Arılar gibi sardılar beni, Ama diken ateşi gibi sönüverdiler; RAB'bin adıyla püskürttüm onları.

118:13  İtilip kakıldım, düşmek üzereydim, Ama RAB yardım etti bana.

118:14  RAB gücüm ve ezgimdir, O kurtardı beni.

118:15  Sevinç ve zafer çığlıkları Çınlıyor doğruların çadırlarında: “RAB'bin sağ eli güçlü işler yapar!

118:16  RAB'bin sağ eli üstündür, RAB'bin sağ eli güçlü işler yapar!”

118:17  Ölmeyecek, yaşayacağım, RAB'bin yaptıklarını duyuracağım.

118:18  RAB beni şiddetle yola getirdi, Ama ölüme terk etmedi.

118:19  Açın bana adalet kapılarını, Girip RAB'be şükredeyim.

118:20  İşte budur RAB'bin kapısı! Doğrular girebilir oradan.

118:21  Sana şükrederim, çünkü bana yanıt verdin, Kurtarıcım oldun.

118:22  Yapıcıların reddettiği taş, Köşenin baş taşı oldu.

118:23  RAB'bin işidir bu, Gözümüzde harika bir iş!

118:24  Bugün RAB'bin yarattığı gündür, Onun için sevinip coşalım!

118:25  Ne olur, ya RAB, kurtar bizi, Ne olur, başarılı kıl bizi!

118:26  Kutsansın RAB'bin adıyla gelen! Kutsuyoruz sizi RAB'bin evinden.

118:27  RAB Tanrı'dır, aydınlattı bizi. İplerle bağlayın bayram kurbanını, İlerleyin sunağın boynuzlarına kadar.

118:28  Tanrım sensin, şükrederim sana, Tanrım sensin, yüceltirim seni.

118:29  RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

Chapter 119

119:1  Ne mutlu yolları temiz olanlara, RAB'bin yasasına göre yaşayanlara!

119:2  Ne mutlu O'nun öğütlerine uyanlara, Bütün yüreğiyle O'na yönelenlere!

119:3  Hiç haksızlık etmezler, O'nun yolunda yürürler.

119:4  Koyduğun koşullara Dikkatle uyulmasını buyurdun.

119:5  Keşke kararlı olsam Senin kurallarına uymakta!

119:6  Hiç utanmayacağım, Bütün buyruklarını izledikçe.

119:7  Şükredeceğim sana temiz yürekle, Adil hükümlerini öğrendikçe.

119:8  Kurallarını yerine getireceğim, Bırakma beni hiçbir zaman!

119:9  Genç insan yolunu nasıl temiz tutar? Senin sözünü tutmakla.

119:10  Bütün yüreğimle sana yöneliyorum, İzin verme buyruklarından sapmama!

119:11  Aklımdan çıkarmam sözünü, Sana karşı günah işlememek için.

119:12  Övgüler olsun sana, ya RAB, Bana kurallarını öğret.

119:13  Ağzından çıkan bütün hükümleri Dudaklarımla yineliyorum.

119:14  Sevinç duyuyorum öğütlerini izlerken, Sanki benim oluyor bütün hazineler.

119:15  Koşullarını derin derin düşünüyorum, Yollarını izlerken.

119:16  Zevk alıyorum kurallarından, Sözünü unutmayacağım.

119:17  Ben kuluna iyilik et ki yaşayayım, Sözüne uyayım.

119:18  Gözlerimi aç, Yasandaki harikaları göreyim.

119:19  Garibim bu dünyada, Buyruklarını benden gizleme!

119:20  İçim tükeniyor, Her an hükümlerini özlemekten.

119:21  Buyruklarından sapan Lanetli küstahları azarlarsın.

119:22  Uzaklaştır benden küçümsemeleri, hakaretleri, Çünkü öğütlerini tutuyorum.

119:23  Önderler toplanıp beni kötüleseler bile, Ben kulun senin kurallarını derin derin düşüneceğim.

119:24  Öğütlerin benim zevkimdir, Bana akıl verirler.

119:25  Toza toprağa serildim, Sözün uyarınca yaşam ver bana.

119:26  Yaptıklarımı açıkladım, beni yanıtladın; Kurallarını öğret bana!

119:27  Koşullarını anlamamı sağla ki, Harikalarının üzerinde düşüneyim.

119:28  İçim eriyor kederden, Sözün uyarınca güçlendir beni!

119:29  Yalan yoldan uzaklaştır, Yasan uyarınca lütfet bana.

119:30  Ben sadakat yolunu seçtim, Hükümlerini uygun gördüm.

119:31  Öğütlerine dört elle sarıldım, ya RAB, Utandırma beni!

119:32  İçime huzur verdiğin için Buyrukların doğrultusunda koşacağım.

119:33  Kurallarını nasıl izleyeceğimi öğret bana, ya RAB, Öyle ki, onları sonuna kadar izleyeyim.

119:34  Anlamamı sağla, yasana uyayım, Bütün yüreğimle onu yerine getireyim.

119:35  Buyrukların doğrultusunda yol göster bana, Çünkü yolundan zevk alırım.

119:36  Yüreğimi haksız kazanca değil, Kendi öğütlerine yönelt.

119:37  Gözlerimi boş şeylerden çevir, Beni kendi yolunda yaşat.

119:38  Senden korkulması için Ben kuluna verdiğin sözü yerine getir.

119:39  Korktuğum hakaretten uzak tut beni, Çünkü senin ilkelerin iyidir.

119:40  Çok özlüyorum senin koşullarını! Beni doğruluğunun içinde yaşat!

119:41  Bana sevgini göster, ya RAB, Sözün uyarınca kurtar beni!

119:42  O zaman beni aşağılayanlara Gereken yanıtı verebilirim, Çünkü senin sözüne güvenirim.

119:43  Gerçeğini ağzımdan düşürme, Çünkü senin hükümlerine umut bağladım.

119:44  Yasana sürekli, Sonsuza dek uyacağım.

119:45  Özgürce yürüyeceğim, Çünkü senin koşullarına yöneldim ben.

119:46  Kralların önünde senin öğütlerinden söz edecek, Utanç duymayacağım.

119:47  Senin buyruklarından zevk alıyor, Onları seviyorum.

119:48  Saygı ve sevgi duyuyorum buyruklarına, Derin derin düşünüyorum kurallarını.

119:49  Kuluna verdiğin sözü anımsa, Bununla umut verdin bana.

119:50  Acı çektiğimde beni avutan budur, Sözün bana yaşam verir.

119:51  Çok eğlendiler küstahlar benimle, Yine de yasandan şaşmadım.

119:52  Geçmişte verdiğin hükümleri anımsayınca, Avundum, ya RAB.

119:53  Çileden çıkıyorum, Yasanı terk eden kötüler yüzünden.

119:54  Senin kurallarındır ezgilerimin konusu, Konuk olduğum bu dünyada.

119:55  Gece adını anarım, ya RAB, Yasana uyarım.

119:56  Tek yaptığım, Senin koşullarına uymak.

119:57  Benim payıma düşen sensin, ya RAB, Sözlerini yerine getireceğim, dedim.

119:58  Bütün yüreğimle sana yakardım. Lütfet bana, sözün uyarınca.

119:59  Tuttuğum yolları düşündüm, Senin öğütlerine göre adım attım.

119:60  Buyruklarına uymak için Elimi çabuk tuttum, oyalanmadım.

119:61  Kötülerin ipleri beni sardı, Yasanı unutmadım.

119:62  Doğru hükümlerin için Gece yarısı kalkıp sana şükrederim.

119:63  Dostuyum bütün senden korkanların, Koşullarına uyanların.

119:64  Yeryüzü sevginle dolu, ya RAB, Kurallarını öğret bana!

119:65  Ya RAB, iyilik ettin kuluna, Sözünü tuttun.

119:66  Bana sağduyu ve bilgi ver, Çünkü inanıyorum buyruklarına.

119:67  Acı çekmeden önce yoldan sapardım, Ama şimdi sözüne uyuyorum.

119:68  Sen iyisin, iyilik edersin; Bana kurallarını öğret.

119:69  Küstahlar yalanlarla beni lekeledi, Ama ben bütün yüreğimle senin koşullarına uyarım.

119:70  Onların yüreği yağ bağladı, Bense zevk alırım yasandan.

119:71  İyi oldu acı çekmem; Çünkü kurallarını öğreniyorum.

119:72  Ağzından çıkan yasa benim için Binlerce altın ve gümüşten daha değerlidir.

119:73  Senin ellerin beni yarattı, biçimlendirdi. Anlamamı sağla ki buyruklarını öğreneyim.

119:74  Senden korkanlar beni görünce sevinsin, Çünkü senin sözüne umut bağladım.

119:75  Biliyorum, ya RAB, hükümlerin adildir; Bana acı çektirirken bile sadıksın.

119:76  Ben kuluna verdiğin söz uyarınca, Sevgin beni avutsun.

119:77  Sevecenlik göster bana, yaşayayım, Çünkü yasandan zevk alıyorum.

119:78  Utansın küstahlar beni yalan yere suçladıkları için. Bense senin koşullarını düşünüyorum.

119:79  Bana dönsün senden korkanlar, Öğütlerini bilenler.

119:80  Yüreğim kusursuz uysun kurallarına, Öyle ki, utanç duymayayım.

119:81  İçim tükeniyor senin kurtarışını özlerken, Senin sözüne umut bağladım ben.

119:82  Gözümün feri sönüyor söz verdiklerini beklemekten, “Ne zaman avutacaksın beni?” diye soruyorum.

119:83  Dumandan kararmış tuluma döndüm, Yine de unutmuyorum kurallarını.

119:84  Daha ne kadar bekleyecek kulun? Ne zaman yargılayacaksın bana zulmedenleri?

119:85  Çukur kazdılar benim için Yasana uymayan küstahlar.

119:86  Bütün buyrukların güvenilirdir; Haksız yere zulmediyorlar, yardım et bana!

119:87  Nerdeyse sileceklerdi beni yeryüzünden, Ama ben senin koşullarından ayrılmadım.

119:88  Koru canımı sevgin uyarınca, Tutayım ağzından çıkan öğütleri.

119:89  Ya RAB, sözün Göklerde sonsuza dek duruyor.

119:90  Sadakatin kuşaklar boyu sürüyor, Kurduğun yeryüzü sapasağlam duruyor.

119:91  Bugün hükümlerin uyarınca ayakta duran her şey Sana kulluk ediyor.

119:92  Eğer yasan zevk kaynağım olmasaydı, Çektiğim acılardan yok olurdum.

119:93  Koşullarını asla unutmayacağım, Çünkü onlarla bana yaşam verdin.

119:94  Kurtar beni, çünkü seninim, Senin koşullarına yöneldim.

119:95  Kötüler beni yok etmeyi beklerken, Ben senin öğütlerini inceliyorum.

119:96  Kusursuz olan her şeyin bir sonu olduğunu gördüm, Ama senin buyruğun sınır tanımaz.

119:97  Ne kadar severim yasanı! Bütün gün düşünürüm onun üzerinde.

119:98  Buyrukların beni düşmanlarımdan bilge kılar, Çünkü her zaman aklımdadır onlar.

119:99  Bütün öğretmenlerimden daha akıllıyım, Çünkü öğütlerin üzerinde düşünüyorum.

119:100  Yaşlılardan daha bilgeyim, Çünkü senin koşullarına uyuyorum.

119:101  Sakınırım her kötü yoldan, Senin sözünü tutmak için.

119:102  Ayrılmam hükümlerinden, Çünkü bana sen öğrettin.

119:103  Ne tatlı geliyor verdiğin sözler damağıma, Baldan tatlı geliyor ağzıma!

119:104  Senin koşullarına uymakla bilgelik kazanıyorum, Bu yüzden nefret ediyorum her yanlış yoldan.

119:105  Sözün adımlarım için çıra, Yolum için ışıktır.

119:106  Adil hükümlerini izleyeceğime ant içtim, Andımı tutacağım.

119:107  Çok sıkıntı çektim, ya RAB; Koru hayatımı sözün uyarınca.

119:108  Ağzımdan çıkan içten övgüleri Kabul et, ya RAB, Bana hükümlerini öğret.

119:109  Hayatım her an tehlikede, Yine de unutmam yasanı.

119:110  Kötüler tuzak kurdu bana, Yine de sapmadım senin koşullarından.

119:111  Öğütlerin sonsuza dek mirasımdır, Yüreğimin sevincidir onlar.

119:112  Kararlıyım Sonuna kadar senin kurallarına uymaya.

119:113  Döneklerden tiksinir, Senin yasanı severim.

119:114  Sığınağım ve kalkanım sensin, Senin sözüne umut bağlarım.

119:115  Ey kötüler, benden uzak durun, Tanrım'ın buyruklarını yerine getireyim.

119:116  Sözün uyarınca destek ol bana, yaşam bulayım; Umudumu boşa çıkarma!

119:117  Sıkı tut beni, kurtulayım, Her zaman kurallarını dikkate alayım.

119:118  Kurallarından sapan herkesi reddedersin, Çünkü onların hileleri boştur.

119:119  Dünyadaki kötüleri cüruf gibi atarsın, Bu yüzden severim senin öğütlerini.

119:120  Bedenim ürperiyor dehşetinden, Korkuyorum hükümlerinden.

119:121  Adil ve doğru olanı yaptım, Gaddarların eline bırakma beni!

119:122  Güven altına al kulunun mutluluğunu, Baskı yapmasın bana küstahlar.

119:123  Gözümün feri sönüyor, Beni kurtarmanı, Adil sözünü yerine getirmeni beklemekten.

119:124  Kuluna sevgin uyarınca davran, Bana kurallarını öğret.

119:125  Ben senin kulunum, bana akıl ver ki, Öğütlerini anlayabileyim.

119:126  Ya RAB, harekete geçmenin zamanıdır, Yasanı çiğniyorlar.

119:127  Bu yüzden senin buyruklarını, Altından, saf altından daha çok seviyorum;

119:128  Koyduğun koşulların hepsini doğru buluyorum, Her yanlış yoldan tiksiniyorum.

119:129  Harika öğütlerin var, Bu yüzden onlara candan uyuyorum.

119:130  Sözlerinin açıklanışı aydınlık saçar, Saf insanlara akıl verir.

119:131  Ağzım açık, soluk soluğayım, Çünkü buyruklarını özlüyorum.

119:132  Bana lütufla bak, Adını sevenlere her zaman yaptığın gibi.

119:133  Adımlarımı pekiştir verdiğin söz uyarınca, Hiçbir suç bana egemen olmasın.

119:134  Kurtar beni insan baskısından, Koşullarına uyabileyim.

119:135  Yüzün aydınlık saçsın kulunun üzerine, Kurallarını öğret bana.

119:136  Oluk oluk yaş akıyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.

119:137  Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin doğrudur.

119:138  Buyurduğun öğütler doğru Ve tam güvenilirdir.

119:139  Gayretim beni tüketti, Çünkü düşmanlarım unuttu senin sözlerini.

119:140  Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.

119:141  Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama koşullarını unutmuyorum.

119:142  Adaletin sonsuza dek doğrudur, Yasan gerçektir.

119:143  Sıkıntıya, darlığa düştüm, Ama buyrukların benim zevkimdir.

119:144  Öğütlerin sonsuza dek doğrudur; Bana akıl ver ki, yaşayayım.

119:145  Bütün yüreğimle haykırıyorum, Yanıtla beni, ya RAB! Senin kurallarına uyacağım.

119:146  Sana sesleniyorum, Kurtar beni, Öğütlerine uyayım.

119:147  Gün doğmadan kalkıp yardım dilerim, Senin sözüne umut bağladım.

119:148  Verdiğin söz üzerinde düşüneyim diye, Gece boyunca uyku girmiyor gözüme.

119:149  Sevgin uyarınca sesime kulak ver, Hükümlerin uyarınca, ya RAB, yaşam ver bana!

119:150  Yaklaşıyor kötülük ardınca koşanlar, Yasandan uzaklaşıyorlar.

119:151  Oysa sen yakınsın, ya RAB, Bütün buyrukların gerçektir.

119:152  Çoktan beri anladım Öğütlerini sonsuza dek verdiğini.

119:153  Çektiğim sıkıntıyı gör, kurtar beni, Çünkü yasanı unutmadım.

119:154  Davamı savun, özgür kıl beni, Sözün uyarınca koru canımı.

119:155  Kurtuluş kötülerden uzaktır, Çünkü senin kurallarına yönelmiyorlar.

119:156  Çok sevecensin, ya RAB, Hükümlerin uyarınca koru canımı.

119:157  Bana zulmedenler, düşmanlarım çok, Yine de sapmadım senin öğütlerinden.

119:158  Tiksinerek bakıyorum hainlere, Çünkü uymuyorlar senin sözüne.

119:159  Bak, ne kadar seviyorum koşullarını, Sevgin uyarınca, ya RAB, koru canımı.

119:160  Sözlerinin temeli gerçektir, Doğru hükümlerinin tümü sonsuza dek sürecektir.

119:161  Yok yere zulmediyor bana önderler, Oysa yüreğim senin sözünle titrer.

119:162  Ganimet bulan biri gibi Verdiğin sözlerde sevinç bulurum.

119:163  Tiksinir, iğrenirim yalandan, Ama senin yasanı severim.

119:164  Doğru hükümlerin için Seni günde yedi kez överim.

119:165  Yasanı sevenler büyük esenlik bulur, Hiçbir şey sendeletmez onları.

119:166  Ya RAB, kurtarışına umut bağlar, Buyruklarını yerine getiririm.

119:167  Öğütlerine candan uyar, Onları çok severim.

119:168  Öğütlerini, koşullarını uygularım, Çünkü bütün davranışlarımı görürsün sen.

119:169  Feryadım sana erişsin, ya RAB, Sözün uyarınca akıl ver bana!

119:170  Yalvarışım sana ulaşsın; Verdiğin söz uyarınca kurtar beni!

119:171  Dudaklarımdan övgüler aksın, Çünkü bana kurallarını öğretiyorsun.

119:172  Dilimde sözün ezgilere dönüşsün, Çünkü bütün buyrukların doğrudur.

119:173  Elin bana yardıma hazır olsun, Çünkü senin koşullarını seçtim ben.

119:174  Kurtarışını özlüyorum, ya RAB, Yasan zevk kaynağımdır.

119:175  Beni yaşat ki, sana övgüler sunayım, Hükümlerin bana yardımcı olsun.

119:176  Kaybolmuş koyun gibi avare dolaşıyordum; Kulunu ara, Çünkü buyruklarını unutmadım ben.

Chapter 120

120:1  Sıkıntıya düşünce RAB'be seslendim; Yanıtladı beni.

120:2  Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

120:3  Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

120:4  Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

120:5  Vay bana, Meşek'te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

120:6  Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

120:7  Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!

Chapter 121

121:1  Gözlerimi dağlara kaldırıyorum, Nereden yardım gelecek?

121:2  Yeri göğü yaratan RAB'den gelecek yardım.

121:3  O ayaklarının kaymasına izin vermez, Seni koruyan uyuklamaz.

121:4  İsrail'in koruyucusu ne uyur ne uyuklar.

121:5  Senin koruyucun RAB'dir, O sağ yanında sana gölgedir.

121:6  Gündüz güneş, Gece ay sana zarar vermez.

121:7  RAB her kötülükten seni korur, Esirger canını.

121:8  Şimdiden sonsuza dek RAB koruyacak gidişini, gelişini.

Chapter 122

122:1  Bana: “RAB'bin evine gidelim” dendikçe Sevinirim.

122:2  Ayaklarımız senin kapılarında, Ey Yeruşalim!

122:3  Bitişik nizamda kurulmuş bir kenttir Yeruşalim!

122:4  Oymaklar çıkar oraya, RAB'bin oymakları, İsrail'e verilen öğüt uyarınca, RAB'bin adına şükretmek için.

122:5  Çünkü orada yargı tahtları, Davut soyunun tahtları kurulmuştur.

122:6  Esenlik dileyin Yeruşalim'e: “Huzur bulsun seni sevenler!

122:7  Surlarına esenlik, Saraylarına huzur egemen olsun!”

122:8  Kardeşlerim, dostlarım için, “Esenlik olsun sana!” derim.

122:9  Tanrımız RAB'bin evi için İyilik dilerim sana.

Chapter 123

123:1  Gözlerimi sana kaldırıyorum, Ey göklerde taht kuran!

123:2  Nasıl kulların gözleri efendilerinin, Hizmetçinin gözleri hanımının eline bakarsa, Bizim gözlerimiz de RAB Tanrımız'a öyle bakar, O bize acıyıncaya dek.

123:3  Acı bize, ya RAB, acı; Gördüğümüz hakaret yeter de artar.

123:4  Rahat yaşayanların alayları, Küstahların hakareti Canımıza yetti.

Chapter 124

124:1  RAB bizden yana olmasaydı, Desin şimdi İsrail:

124:2  RAB bizden yana olmasaydı, İnsanlar bize saldırdığında,

124:3  Diri diri yutarlardı bizi, Öfkeleri bize karşı alevlenince.

124:4  Sular silip süpürürdü bizleri, Seller geçerdi üzerimizden.

124:5  Kabaran sular Aşardı başımızdan.

124:6  Övgüler olsun Bizi onların ağzına yem etmeyen RAB'be!

124:7  Bir kuş gibi Kurtuldu canımız avcının tuzağından, Kırıldı tuzak, kurtulduk.

124:8  Yeri göğü yaratan RAB'bin adı yardımcımızdır.

Chapter 125

125:1  RAB'be güvenenler Siyon Dağı'na benzer, Sarsılmaz, sonsuza dek durur.

125:2  Dağlar Yeruşalim'i nasıl kuşatmışsa, RAB de halkını öyle kuşatmıştır, Şimdiden sonsuza dek.

125:3  Kalmayacak kötülerin asası, Doğruların payına düşen toprakta, Yoksa doğrular haksızlığa el uzatabilir.

125:4  İyilik et, ya RAB, İyilere, yüreği temiz olanlara.

125:5  Ama kendi halkından eğri yollara sapanları, RAB kötü uluslarla birlikte kovacak. İsrail'e esenlik olsun!

Chapter 126

126:1  RAB sürgünleri Siyon'a geri getirince, Rüya gibi geldi bize.

126:2  Ağzımız gülüşlerle, Dilimiz sevinç çığlıklarıyla doldu. “RAB onlar için büyük işler yaptı” Diye konuşuldu uluslar arasında.

126:3  RAB bizim için büyük işler yaptı, Sevinç doldu içimiz.

126:4  Ya RAB, eski gönencimize kavuştur bizi, Negev'de suya kavuşan vadiler gibi.

126:5  Gözyaşları içinde ekenler, Sevinç çığlıklarıyla biçecek;

126:6  Ağlayarak tohum çuvalını taşıyıp dolaşan, Sevinç çığlıkları atarak demetlerle dönecek.

Chapter 127

127:1  Evi RAB yapmazsa, Yapıcılar boşuna didinir. Kenti RAB korumazsa, Bekçi boşuna bekler.

127:2  Boşuna erken kalkıp Geç yatıyorsunuz. Ey zahmetle kazanılan ekmeği yiyenler, RAB sevdiklerinin rahat uyumasını sağlar.

127:3  Çocuklar RAB'bin verdiği bir armağandır, Rahmin ürünü bir ödüldür.

127:4  Yiğidin elinde nasılsa oklar, Öyledir gençlikte doğan çocuklar.

127:5  Ne mutlu ok kılıfı onlarla dolu insana! Kent kapısında hasımlarıyla tartışırken Utanç duymayacaklar.

Chapter 128

128:1  Ne mutlu RAB'den korkana, O'nun yolunda yürüyene!

128:2  Emeğinin ürününü yiyeceksin, Mutlu ve başarılı olacaksın.

128:3  Eşin evinde verimli bir asma gibi olacak; Çocukların zeytin filizleri gibi sofranın çevresinde.

128:4  İşte RAB'den korkan kişi Böyle kutsanacak.

128:5  RAB seni Siyon'dan kutsasın! Yeruşalim'in gönencini göresin, Bütün yaşamın boyunca!

128:6  Çocuklarının çocuklarını göresin! İsrail'e esenlik olsun!

Chapter 129

129:1  Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar; Şimdi söylesin İsrail:

129:2  “Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar, Ama yenemediler beni.

129:3  Çiftçiler saban sürdüler sırtımda, Upuzun iz bıraktılar.”

129:4  Ama RAB adildir, Kesti kötülerin bağlarını.

129:5  Siyon'dan nefret eden herkes Utanç içinde geri çekilsin.

129:6  Damlardaki ota, Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

129:7  Orakçı avucunu, Demetçi kucağını dolduramaz onunla.

129:8  Yoldan geçenler de, “RAB sizi kutsasın, RAB'bin adıyla sizi kutsarız” demezler.

Chapter 130

130:1  Derinliklerden sana sesleniyorum, ya RAB,

130:2  Sesimi işit, ya Rab, Yalvarışıma iyi kulak ver!

130:3  Ya RAB, sen suçların hesabını tutsan, Kim ayakta kalabilir, ya Rab?

130:4  Ama sen bağışlayıcısın, Öyle ki senden korkulsun.

130:5  RAB'bi gözlüyorum, Canım RAB'bi gözlüyor, Umut bağlıyorum O'nun sözüne.

130:6  Sabahı gözleyenlerden, Evet, sabahı gözleyenlerden daha çok, Canım Rab'bi gözlüyor.

130:7  Ey İsrail, RAB'be umut bağla! Çünkü RAB'de sevgi, Tam kurtuluş vardır.

130:8  İsrail'i bütün suçlarından Fidyeyle O kurtaracaktır.

Chapter 131

131:1  Ya RAB, yüreğimde gurur yok, Gözüm yükseklerde değil. Büyük işlerle, Kendimi aşan harika işlerle uğraşmıyorum.

131:2  Tersine, ana kucağında sütten kesilmiş çocuk gibi, Kendimi yatıştırıp huzur buldum, Sütten kesilmiş çocuğa döndüm.

131:3  Ey İsrail, RAB'be umut bağla Şimdiden sonsuza dek!

Chapter 132

132:1  Ya RAB, Davut'un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup'un güçlü Tanrısı'na adak adadığını anımsa:

132:2  Ya RAB, Davut'un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup'un güçlü Tanrısı'na adak adadığını anımsa:

132:3  “Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,

132:4  Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,

132:5  RAB'be bir yer, Yakup'un güçlü Tanrısı'na bir konut buluncaya dek.”

132:6  Antlaşma Sandığı'nın Efrata'da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.

132:7  “RAB'bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım” dedik.

132:8  Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.

132:9  Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

132:10  Kulun Davut'un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.

132:11  RAB Davut'a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.

132:12  Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.”

132:13  Çünkü RAB Siyon'u seçti, Onu konut edinmek istedi.

132:14  “Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.

132:15  Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.

132:16  Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.

132:17  Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.

132:18  Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.”

Chapter 133

133:1  Ne iyi, ne güzeldir, Birlik içinde kardeşçe yaşamak!

133:2  Başa sürülen değerli yağ gibi, Sakaldan, Harun'un sakalından Kaftanının yakasına dek inen yağ gibi.

133:3  Hermon Dağı'na yağan çiy Siyon dağlarına yağıyor sanki. Çünkü RAB orada bereketi, Sonsuz yaşamı buyurdu.

Chapter 134

134:1  Ey sizler, RAB'bin bütün kulları, RAB'bin Tapınağı'nda gece hizmet edenler, O'na övgüler sunun!

134:2  Ellerinizi kutsal yere doğru kaldırıp RAB'be övgüler sunun!

134:3  Yeri göğü yaratan RAB kutsasın sizi Siyon'dan.

Chapter 135

135:1  RAB'be övgüler sunun! RAB'bin adına övgüler sunun, Ey RAB'bin kulları! Ey sizler, RAB'bin Tapınağı'nda, Tanrımız'ın Tapınağı'nın avlularında hizmet edenler, Övgüler sunun!

135:2  RAB'be övgüler sunun! RAB'bin adına övgüler sunun, Ey RAB'bin kulları! Ey sizler, RAB'bin Tapınağı'nda, Tanrımız'ın Tapınağı'nın avlularında hizmet edenler, Övgüler sunun!

135:3  RAB'be övgüler sunun, Çünkü RAB iyidir. Adını ilahilerle övün, Çünkü hoştur bu.

135:4  RAB kendine Yakup soyunu, Öz halkı olarak İsrail'i seçti.

135:5  Biliyorum, RAB büyüktür, Rabbimiz bütün ilahlardan üstündür.

135:6  RAB ne isterse yapar, Göklerde, yeryüzünde, Denizlerde, bütün derinliklerde.

135:7  Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir, Yağmur için şimşek çaktırır, Ambarlarından rüzgar estirir.

135:8  İnsanlardan hayvanlara dek Mısır'da ilk doğanları öldürdü.

135:9  Ey Mısır, senin orta yerinde, Firavunla bütün görevlilerine Belirtiler, şaşılası işler gösterdi.

135:10  Birçok ulusu bozguna uğrattı, Güçlü kralları öldürdü:

135:11  Amorlu kral Sihon'u, Başan Kralı Og'u, Bütün Kenan krallarını.

135:12  Topraklarını mülk, Evet, mülk olarak halkı İsrail'e verdi.

135:13  Ya RAB, adın sonsuza dek sürecek, Bütün kuşaklar seni anacak.

135:14  RAB halkını haklı çıkarır, Kullarına acır.

135:15  Ulusların putları altın ve gümüşten yapılmış, İnsan elinin eseridir.

135:16  Ağızları var, konuşmazlar, Gözleri var, görmezler,

135:17  Kulakları var, duymazlar, Soluk alıp vermezler.

135:18  Onları yapan, onlara güvenen herkes Onlar gibi olacak!

135:19  Ey İsrail halkı, RAB'be övgüler sun! Ey Harun soyu, RAB'be övgüler sun!

135:20  Ey Levi soyu, RAB'be övgüler sun! RAB'be övgüler sunun, ey RAB'den korkanlar!

135:21  Yeruşalim'de oturan RAB'be Siyon'dan övgüler sunulsun! RAB'be övgüler sunun!

Chapter 136

136:1  Şükredin RAB'be, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur;

136:2  Şükredin tanrılar Tanrısı'na, Sevgisi sonsuzdur;

136:3  Şükredin rabler Rabbi'ne, Sevgisi sonsuzdur;

136:4  Büyük harikalar yapan tek varlığa, Sevgisi sonsuzdur;

136:5  Gökleri bilgece yaratana, Sevgisi sonsuzdur;

136:6  Yeri sular üzerine yayana, Sevgisi sonsuzdur;

136:7  Büyük ışıklar yaratana, Sevgisi sonsuzdur;

136:8  Gündüze egemen olsun diye güneşi, Sevgisi sonsuzdur;

136:9  Geceye egemen olsun diye ayı ve yıldızları yaratana, Sevgisi sonsuzdur;

136:10  Mısır'da ilk doğanları öldürene, Sevgisi sonsuzdur;

136:11  Güçlü eli, kudretli koluyla Sevgisi sonsuzdur; İsrail'i Mısır'dan çıkarana, Sevgisi sonsuzdur;

136:12  Güçlü eli, kudretli koluyla Sevgisi sonsuzdur; İsrail'i Mısır'dan çıkarana, Sevgisi sonsuzdur;

136:13  Kamış Denizi'ni ikiye bölene, Sevgisi sonsuzdur;

136:14  İsrail'i ortasından geçirene, Sevgisi sonsuzdur;

136:15  Firavunla ordusunu Kamış Denizi'ne dökene, Sevgisi sonsuzdur;

136:16  Kendi halkını çölde yürütene, Sevgisi sonsuzdur;

136:17  Büyük kralları vurana, Sevgisi sonsuzdur;

136:18  Güçlü kralları öldürene, Sevgisi sonsuzdur;

136:19  Amorlu kral Sihon'u, Sevgisi sonsuzdur;

136:20  Başan Kralı Og'u öldürene, Sevgisi sonsuzdur;

136:21  Topraklarını mülk olarak, Sevgisi sonsuzdur; Kulu İsrail'e mülk verene, Sevgisi sonsuzdur;

136:22  Topraklarını mülk olarak, Sevgisi sonsuzdur; Kulu İsrail'e mülk verene, Sevgisi sonsuzdur;

136:23  Düşkün günlerimizde bizi anımsayana, Sevgisi sonsuzdur;

136:24  Düşmanlarımızdan bizi kurtarana, Sevgisi sonsuzdur;

136:25  Bütün canlılara yiyecek verene, Sevgisi sonsuzdur;

136:26  Şükredin Göklerin Tanrısı'na, Sevgisi sonsuzdur.

Chapter 137

137:1  Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

137:2  Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

137:3  Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

137:4  Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

137:5  Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

137:6  Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

137:7  Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

137:8  Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

137:9  Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Chapter 138

138:1  Bütün yüreğimle sana şükrederim, ya RAB, İlahlar önünde seni ilahilerle överim.

138:2  Kutsal tapınağına doğru eğilir, Adına şükrederim, Sevgin, sadakatin için. Çünkü adını ve sözünü her şeyden üstün tuttun.

138:3  Seslendiğim gün bana yanıt verdin, İçime güç koydun, beni yüreklendirdin.

138:4  Şükretsin sana, ya RAB, yeryüzü krallarının tümü, Çünkü ağzından çıkan sözleri işittiler.

138:5  Yaptığın işleri ezgilerle övsünler, ya RAB, Çünkü çok yücesin.

138:6  RAB yüksekse de, Alçakgönüllüleri gözetir, Küstahları uzaktan tanır.

138:7  Sıkıntıya düşersem, canımı korur, Düşmanlarımın öfkesine karşı el kaldırırsın, Sağ elin beni kurtarır.

138:8  Ya RAB, her şeyi yaparsın benim için. Sevgin sonsuzdur, ya RAB, Elinin eserini bırakma!

Chapter 139

139:1  Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.

139:2  Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.

139:3  Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.

139:4  Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

139:5  Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.

139:6  Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.

139:7  Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?

139:8  Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

139:9  Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,

139:10  Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.

139:11  Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”

139:12  Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

139:13  İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.

139:14  Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.

139:15  Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.

139:16  Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.

139:17  Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!

139:18  Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

139:19  Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!

139:20  Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.

139:21  Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?

139:22  Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.

139:23  Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.

139:24  Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!

Chapter 140

140:1  Ya RAB, kurtar beni kötü insandan, Koru beni zorbadan.

140:2  Onlar yüreklerinde kötülük tasarlar, Savaşı sürekli körükler,

140:3  Yılan gibi dillerini bilerler, Engerek zehiri var dudaklarının altında. Sela

140:4  Ya RAB, sakın beni kötünün elinden, Koru beni zorbadan; Bana çelme takmayı tasarlıyorlar.

140:5  Küstahlar benim için tuzak kurdu, Haydutlar ağ gerdi; Yol kenarına kapan koydular benim için. Sela

140:6  Sana diyorum, ya RAB: “Tanrım sensin.” Yalvarışıma kulak ver, ya RAB.

140:7  Ey Egemen RAB, güçlü kurtarıcım, Savaş gününde başımı korudun.

140:8  Kötülerin dileklerini yerine getirme, ya RAB, Tasarılarını ileri götürme! Yoksa gurura kapılırlar. Sela

140:9  Beni kuşatanların başını, Dudaklarından dökülen fesat kaplasın.

140:10  Kızgın korlar yağsın üzerlerine! Ateşe, dipsiz çukurlara atılsınlar, Bir daha kalkamasınlar.

140:11  İftiracılara ülkede hayat kalmasın, Felaket zorbaları amansızca avlasın.

140:12  Biliyorum, RAB mazlumun davasını savunur, Yoksulları haklı çıkarır.

140:13  Kuşkusuz doğrular senin adına şükredecek, Dürüstler senin huzurunda oturacak.

Chapter 141

141:1  Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

141:2  Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

141:3  Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

141:4  Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

141:5  Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

141:6  Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

141:7  Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

141:8  Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

141:9  Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

141:10  Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.

Chapter 142

142:1  Yüksek sesle yakarıyorum RAB'be, Yüksek sesle RAB'be yalvarıyorum.

142:2  Önüne döküyorum yakınmalarımı, Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.

142:3  Bunalıma düştüğümde, Gideceğim yolu sen bilirsin. Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.

142:4  Sağıma bak da gör, Kimse saymıyor beni, Sığınacak yerim kalmadı, Kimse aramıyor beni.

142:5  Sana haykırıyorum, ya RAB: “Sığınağım, Yaşadığımız bu dünyada nasibim sensin” diyorum.

142:6  Haykırışıma kulak ver, Çünkü çok çaresizim; Kurtar beni ardıma düşenlerden, Çünkü benden güçlüler.

142:7  Çıkar beni zindandan, Adına şükredeyim. O zaman doğrular çevremi saracak, Bana iyilik ettiğin için.

Chapter 143

143:1  Duamı işit, ya RAB, Yalvarışlarıma kulak ver! Sadakatinle, doğruluğunla yanıtla beni!

143:2  Kulunla yargıya girme, Çünkü hiçbir canlı senin karşında aklanmaz.

143:3  Düşman beni kovalıyor, Ezip yere seriyor. Çoktan ölmüş olanlar gibi, Beni karanlıklarda oturtuyor.

143:4  Bu yüzden bunalıma düştüm, Yüreğim perişan.

143:5  Geçmiş günleri anıyor, Bütün yaptıklarını derin derin düşünüyor, Ellerinin işine bakıp dalıyorum.

143:6  Ellerimi sana açıyorum, Canım kurak toprak gibi sana susamış. Sela

143:7  Çabuk yanıtla beni, ya RAB, Tükeniyorum. Çevirme benden yüzünü, Yoksa ölüm çukuruna inen ölülere dönerim.

143:8  Sabahları duyur bana sevgini, Çünkü sana güveniyorum; Bana gideceğim yolu bildir, Çünkü duam sanadır.

143:9  Düşmanlarımdan kurtar beni, ya RAB; Sana sığınıyorum.

143:10  Bana istemini yapmayı öğret, Çünkü Tanrım'sın benim. Senin iyi Ruhun Düz yolda bana öncülük etsin!

143:11  Ya RAB, adın uğruna yaşam ver bana, Doğruluğunla kurtar beni sıkıntıdan.

143:12  Sevginden ötürü, Öldür düşmanlarımı, Yok et bütün hasımlarımı, Çünkü senin kulunum ben.

Chapter 144

144:1  Ellerime vuruşmayı, Parmaklarıma savaşmayı öğreten Kayam RAB'be övgüler olsun!

144:2  O'dur benim vefalı dostum, kalem, Kurtarıcım, kulem, Kalkanım, O'na sığınırım; O'dur halkları bana boyun eğdiren!

144:3  Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?

144:4  İnsan bir soluğu andırır, Günleri geçici bir gölge gibidir.

144:5  Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, Dokun dağlara, tütsünler.

144:6  Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, Savur oklarını, şaşkına çevir onları.

144:7  Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; Çıkar derin sulardan, Al eloğlunun elinden.

144:8  Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

144:9  Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.

144:10  Sensin kralları zafere ulaştıran, Kulun Davut'u kötülük kılıcından kurtaran.

144:11  Kurtar beni, özgür kıl Eloğlunun elinden. Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

144:12  O zaman gençliğinde Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.

144:13  Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayırlarda davarlarımız.

144:14  Semiz olacak sığırlarımız; Surlarımıza gedik açılmayacak, İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!

144:15  Ne mutlu bunlara sahip olan halka! Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!

Chapter 145

145:1  Ey Tanrım, ey Kral, seni yücelteceğim, Adını sonsuza dek öveceğim.

145:2  Seni her gün övecek, Adını sonsuza dek yücelteceğim.

145:3  RAB büyüktür, yalnız O övgüye yaraşıktır, Akıl ermez büyüklüğüne.

145:4  Yaptıkların kuşaktan kuşağa şükranla anılacak, Güçlü işlerin duyurulacak.

145:5  Düşüneceğim harika işlerini, İnsanlar büyüklüğünü, yüce görkemini konuşacak.

145:6  Yaptığın müthiş işlerin gücünden söz edecekler, Ben de senin büyüklüğünü duyuracağım.

145:7  Eşsiz iyiliğinin anılarını kutlayacak, Sevinç ezgileriyle övecekler doğruluğunu.

145:8  RAB lütufkâr ve sevecendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.

145:9  RAB herkese iyi davranır, Sevecenliği bütün yapıtlarını kapsar.

145:10  Bütün yapıtların sana şükreder, ya RAB, Sadık kulların sana övgüler sunar.

145:11  Krallığının yüceliğini anlatır, Kudretini konuşur;

145:12  Herkes senin gücünü, Krallığının yüce görkemini bilsin diye.

145:13  Senin krallığın ebedi krallıktır, Egemenliğin kuşaklar boyunca sürer. RAB verdiği bütün sözleri tutar, Her davranışı sadıktır.

145:14  RAB her düşene destek olur, İki büklüm olanları doğrultur.

145:15  Herkesin umudu sende, Onlara yiyeceklerini zamanında veren sensin.

145:16  Elini açar, Bütün canlıları doyurursun dilediklerince.

145:17  RAB bütün davranışlarında adil, Yaptığı bütün işlerde sevecendir.

145:18  RAB kendisine yakaran, İçtenlikle yakaran herkese yakındır.

145:19  Dileğini yerine getirir kendisinden korkanların, Feryatlarını işitir, onları kurtarır.

145:20  RAB korur kendisini seven herkesi, Yok eder kötülerin hepsini.

145:21  RAB'be övgüler sunsun ağzım! Bütün canlılar O'nun kutsal adına, Sonsuza dek övgüler dizsin.

Chapter 146

146:1  RAB'be övgüler sunun! Ey gönlüm, RAB'be övgüler sun.

146:2  Yaşadıkça RAB'be övgüler sunacak, Var oldukça Tanrım'a ilahiler söyleyeceğim.

146:3  Önderlere, Sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin.

146:4  O son soluğunu verince toprağa döner, O gün tasarıları da biter.

146:5  Ne mutlu yardımcısı Yakup'un Tanrısı olan insana, Umudu Tanrısı RAB'de olana!

146:6  Yeri göğü, Denizi ve içindeki her şeyi yaratan, Sonsuza dek güvenilir olan,

146:7  Ezilenlerin hakkını alan, Açlara yiyecek sağlayan O'dur. RAB tutsakları özgür kılar,

146:8  Körlerin gözünü açar, İki büklüm olanları doğrultur, Doğruları sever.

146:9  RAB garipleri korur, Öksüze, dul kadına yardım eder, Kötülerin yolunuysa saptırır.

146:10  RAB Tanrın sonsuza dek, ey Siyon, Kuşaklar boyunca egemenlik sürecek. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 147

147:1  RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.

147:2  RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.

147:3  O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

147:4  Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

147:5  Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

147:6  RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

147:7  RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.

147:8  O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

147:9  O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

147:10  Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.

147:11  RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

147:12  RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!

147:13  Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

147:14  Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

147:15  Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

147:16  Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

147:17  Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

147:18  Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

147:19  Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.

147:20  Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 148

148:1  RAB'be övgüler sunun! Göklerden RAB'be övgüler sunun, Yücelerde O'na övgüler sunun!

148:2  Ey bütün melekleri, O'na övgüler sunun, Övgüler sunun O'na, ey bütün göksel orduları!

148:3  Ey güneş, ay, O'na övgüler sunun, Övgüler sunun O'na, ey ışıldayan bütün yıldızlar!

148:4  Ey göklerin gökleri Ve göklerin üstündeki sular, O'na övgüler sunun!

148:5  RAB'bin adına övgüler sunsunlar, Çünkü O buyruk verince, var oldular;

148:6  Bozulmayacak bir kural koyarak, Onları sonsuza dek yerlerine oturttu.

148:7  Yeryüzünden RAB'be övgüler sunun, Ey deniz canavarları, bütün enginler,

148:8  Şimşek, dolu, kar, bulutlar, O'nun buyruğuna uyan fırtınalar,

148:9  Dağlar, bütün tepeler, Meyve ağaçları, sedir ağaçları,

148:10  Yabanıl ve evcil hayvanlar, Sürüngenler, uçan kuşlar,

148:11  Yeryüzünün kralları, bütün halklar, Önderler, yeryüzünün bütün yöneticileri,

148:12  Delikanlılar, genç kızlar, Yaşlılar, çocuklar!

148:13  RAB'bin adına övgüler sunsunlar, Çünkü yalnız O'nun adı yücedir. O'nun yüceliği yerin göğün üstündedir.

148:14  RAB kendi halkını güçlü kıldı, Bütün sadık kullarına, Kendisine yakın olan halka, İsrailliler'e ün kazandırdı. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 149

149:1  RAB'be övgüler sunun! RAB'be yeni bir ezgi söyleyin, Sadık kullarının toplantısında O'nu ezgilerle övün!

149:2  İsrail Yaratıcısı'nda sevinç bulsun, Siyon halkı Kralları'yla coşsun!

149:3  Dans ederek övgüler sunsunlar O'nun adına, Tef ve lir çalarak O'nu ilahilerle övsünler!

149:4  Çünkü RAB halkından hoşlanır, Alçakgönüllüleri zafer tacıyla süsler.

149:5  Bu onurla mutlu olsun sadık kulları, Sevinç ezgileri okusunlar yataklarında!

149:6  Ağızlarında Tanrı'ya yüce övgüler, Ellerinde iki ağızlı kılıçla

149:7  Uluslardan öç alsınlar, Halkları cezalandırsınlar,

149:8  Krallarını zincire, Soylularını prangaya vursunlar!

149:9  Yazılan kararı onlara uygulasınlar! Bütün sadık kulları için onurdur bu. RAB'be övgüler sunun!

Chapter 150

150:1  RAB'be övgüler sunun! Kutsal yerde Tanrı'ya övgüler sunun! Gücünü gösteren göklerde övgüler sunun O'na!

150:2  Övgüler sunun O'na güçlü işleri için! Övgüler sunun O'na eşsiz büyüklüğüne yaraşır biçimde!

150:3  Boru çalarak O'na övgüler sunun! Çenkle ve lirle O'na övgüler sunun!

150:4  Tef ve dansla O'na övgüler sunun! Saz ve neyle O'na övgüler sunun!

150:5  Zillerle O'na övgüler sunun! Çınlayan zillerle O'na övgüler sunun!

150:6  Bütün canlı varlıklar RAB'be övgüler sunsun! RAB'be övgüler sunun!