PolGdanska - Psalms

Chapter 1

1:1  Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi;

1:2  Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy.

1:3  Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.

1:4  Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata.

1:5  Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.

1:6  Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.

Chapter 2

2:1  Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2:2  Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

2:3  Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

2:4  Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

2:5  Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

2:6  Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

2:7  Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

2:8  Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

2:9  Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

2:10  Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

2:11  Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

2:12  Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Chapter 3

3:1  Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.

3:2  Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.

3:3  Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.

3:4  Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.

3:5  Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela.

3:6  Jam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał.

3:7  Nie ulęknę się wielu tysięcy ludu, którzy się na mię zewsząd zasadzili.

3:8  Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój! albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, z zęby niezbożników pokruszyłeś. Od Panać jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje. Sela.

Chapter 4

4:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy.

4:2  Wysłuchaj mię, gdy cię wzywam, Boże sprawiedliwości mojej! któryś mi sprawił przestrzeństwo w uciśnieniu; zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.

4:3  Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela.

4:4  Wiedzcież, żeć Pan odłączył sobie pobożnego; wysłucha Pan, gdy zawołam do niego.

4:5  Lękajcież się, a nie grzeszcie; rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Sela.

4:6  Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.

4:7  Wieleć ich mówią: Któż nam da oglądać dobra? Ale ty, Panie! podnieś nad nami światłość oblicza twego.

4:8  I sposobisz większą radość w sercu mojem, niż oni miewają, gdy się im zboża ich i wina ich obficie zrodzą. W pokoju się i położę i zasnę, bo ty sam, Panie! czynisz, że bezpiecznie mieszkam.

Chapter 5

5:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy.

5:2  Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.

5:3  Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.

5:4  Panie! rano usłysz głos mój; ranoć przedłożę modlitwę moję, i będę wyglądał pomocy.

5:5  Albowiem ty, o Boże! nie kochasz się w nieprawości, a nie zmieszka z tobą złośnik.

5:6  Nieostoją się szaleni przed oczyma twemi: ty masz w nienawiści wszystkich, którzy broją nieprawości.

5:7  Wygłubisz tych, którzy mówią kłamstwo; mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.

5:8  Ale ja w obfitości miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, a pokłonię się w kościele twoim świętym, w bojaźni twojej.

5:9  Panie! prowadź mię w sprawiedliwości twojej dla nieprzyjaciół moich, a wyprostuj przed obliczem mojem drogę twoję.

5:10  Bo niemasz nic szczerego w ustach ich; wnętrzności ich złośliwe, gardło ich jako grób otwarty, językiem swym pochlebiają.

5:11  Spustosz ich, o Boże! Niech upadną od rad swoich; dla wielkości przestępstwa ich rozpędź ich, ponieważ są odpornymi tobie.

5:12  A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje. Albowiem ty, Panie! sprawiedliwemu błogosławić będziesz, a zastawisz go, jako tarczą, dobrotliwością twoją.

Chapter 6

6:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy.

6:2  Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

6:3  Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,

6:4  I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?

6:5  Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;

6:6  Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?

6:7  Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez.

6:8  Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.

6:9  Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego.

6:10  Usłyszał Pan prośbę moję; Pan modlitwę moję przyjął. Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą.

Chapter 7

7:1  Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini.

7:2  Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię;

7:3  By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił.

7:4  Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich;

7:5  Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny:

7:6  Niechajże prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, a niechaj pochwyci, i podepcze na ziemi żywot mój, a sławę moję niech zagrzebie w proch. Sela.

7:7  Powstańże, Panie! w popędliwości twojej, podnieś się przeciwko wściekłości nieprzyjaciół moich, ocuć się, a obróć się ku mnie; boś ty sąd postanowił;

7:8  Tedy się do ciebie zbieży zgromadzenie narodów; dla nich tedy usiądź na wysokości.

7:9  Pan będzie sądził narody. Osądźże mię, Panie! według sprawiedliwości mojej, i według niewinności mojej, która jest przy mnie.

7:10  Niechże, proszę, ustanie złość niepobożnych, a umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Boże sprawiedliwy!

7:11  Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego.

7:12  Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzień na niezbożnego.

7:13  Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.

7:14  Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił.

7:15  Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo.

7:16  Kopał dół, i wykopał go; ale wpadnie w dół, który sam uczynił.

7:17  Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie. Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, a będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.

Chapter 8

8:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy.

8:2  Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa.

8:3  Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.

8:4  Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,

8:5  Tedy mówię: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz?

8:6  Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.

8:7  Dałeś mu opanować sprawy rąk twoich, wszystkoś poddał pod nogi jego.

8:8  Owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.

8:9  Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich. Panie, Panie nasz! jako zacne jest imię twoje po wsystkiej ziemi!

Chapter 9

9:1  Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa.

9:2  Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.

9:3  Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!

9:4  Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.

9:5  Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.

9:6  Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.

9:7  O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.

9:8  Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.

9:9  On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.

9:10  I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.

9:11  I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.

9:12  Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

9:13  Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.

9:14  Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.

9:15  Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.

9:16  Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.

9:17  Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.

9:18  Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.

9:19  Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.

9:20  Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą. Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela.

Chapter 10

10:1  Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?

10:2  Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.

10:3  Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.

10:4  Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.

10:5  Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.

10:6  Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.

10:7  Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.

10:8  Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.

10:9  Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.

10:10  Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.

10:11  Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.

10:12  Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.

10:13  Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?

10:14  Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

10:15  Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.

10:16  Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.

10:17  Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.

10:18  Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

Chapter 11

11:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?

11:2  Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.

11:3  Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?

11:4  Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.

11:5  Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.

11:6  Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.

11:7  Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.

Chapter 12

12:1  Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa.

12:2  Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.

12:3  Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.

12:4  Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

12:5  Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

12:6  Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.

12:7  Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.

12:8  Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki. Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.

Chapter 13

13:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.

13:2  Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną?

13:3  Dokądże się będę radził w duszy swojej, a trapił w sercu mojem przez cały dzień? Dokądże się będzie wywyższał nieprzyjaciel mój nademną?

13:4  Wejrzyjże, wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym snać nie zasnął w śmierci;

13:5  By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.

13:6  Ale ja w miłosierdziu twojem ufam: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem; będę śpiewał Panu, że mi dał wiele dobrego.

Chapter 14

14:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

14:2  Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

14:3  Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

14:4  Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

14:5  Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

14:6  Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

14:7  Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego. Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

Chapter 15

15:1  Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej?

15:2  Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem;

15:3  Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego.

15:4  Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia;

15:5  Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.

Chapter 16

16:1  Złota pieśń Dawidowa.

16:2  Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam. Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,

16:3  Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.

16:4  Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.

16:5  Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.

16:6  Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.

16:7  Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.

16:8  Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.

16:9  Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.

16:10  Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.

16:11  Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.

Chapter 17

17:1  Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.

17:2  Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.

17:3  Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.

17:4  Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.

17:5  Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.

17:6  Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.

17:7  Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.

17:8  Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.

17:9  Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.

17:10  Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.

17:11  Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.

17:12  Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.

17:13  Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.

17:14  Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.

17:15  Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

Chapter 18

18:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:

18:2  Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!

18:3  Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.

18:4  Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.

18:5  Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.

18:6  Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

18:7  W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.

18:8  Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.

18:9  Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.

18:10  Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.

18:11  A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.

18:12  Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.

18:13  Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.

18:14  I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.

18:15  Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.

18:16  I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.

18:17  Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.

18:18  Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.

18:19  Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.

18:20  Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.

18:21  Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.

18:22  Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.

18:23  Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.

18:24  Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.

18:25  Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.

18:26  Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.

18:27  Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;

18:28  Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.

18:29  Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.

18:30  Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.

18:31  Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.

18:32  Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?

18:33  On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.

18:34  Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.

18:35  Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.

18:36  Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.

18:37  Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.

18:38  Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.

18:39  Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.

18:40  Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.

18:41  Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.

18:42  Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.

18:43  I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.

18:44  Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.

18:45  Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.

18:46  Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.

18:47  Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.

18:48  Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.

18:49  Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.

18:50  Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.

Chapter 19

19:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

19:2  Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje.

19:3  Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność,

19:4  Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było.

19:5  Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił.

19:6  A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę.

19:7  Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego.

19:8  Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.

19:9  Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy.

19:10  Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;

19:11  Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.

19:12  Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką.

19:13  Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię.

19:14  I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego. Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój!

Chapter 20

20:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

20:2  Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakóbowego.

20:3  Niech ci ześle ratunek z świątnicy, a z Syonu niech cię podeprze.

20:4  Niech wspomni na wszystkie ofiary twoje, a całopalenia twoje niech w popiół obróci. Sela.

20:5  Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni.

20:6  Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje.

20:7  Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej.

20:8  Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.

20:9  Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się. Panie! ty nas zachowaj, a król nas niech wysłucha w dzień wołania naszego.

Chapter 21

21:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.

21:2  Panie! w mocy twojej raduje się król, a w zbawieniu twojem wielce się weseli.

21:3  Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela.

21:4  Albowiemeś go uprzedził błogosławieństwy hojnemi; włożyłeś na głowę jego koronę ze złota szczerego.

21:5  Prosił cię o żywot, a dałeś mu przedłużenie dni na wieki wieków.

21:6  Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem; chwałą i zacnością przyodziałeś go;

21:7  Boś go wystawił na rozmaite błogosławieństwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego.

21:8  Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony.

21:9  Znajdzie ręka twoja wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twoja dosięże wszystkich, co cię w nienawiści mają.

21:10  Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogień ich pożre.

21:11  Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich.

21:12  Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli.

21:13  Przetoż wystawisz ich za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich. Podnieśże się, Panie! w mocy twojej, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoję.

Chapter 22

22:1  Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.

22:2  Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

22:3  Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

22:4  Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

22:5  W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli,a wybawiłeś ich.

22:6  Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

22:7  Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

22:8  Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

22:9  Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

22:10  Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

22:11  Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

22:12  Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

22:13  Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

22:14  Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

22:15  Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

22:16  Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

22:17  Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

22:18  Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

22:19  Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

22:20  Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

22:21  Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

22:22  Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

22:23  Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

22:24  Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

22:25  Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

22:26  O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

22:27  Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

22:28  Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

22:29  Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

22:30  Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

22:31  Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku. Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.

Chapter 23

23:1  Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.

23:2  Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię.

23:3  Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego.

23:4  Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.

23:5  Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający.

23:6  Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.

Chapter 24

24:1  Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim.

24:2  Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.

24:3  Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego?

24:4  Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie.

24:5  Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego.

24:6  Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela.

24:7  Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!

24:8  Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju.

24:9  Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały.

24:10  Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela.

Chapter 25

25:1  Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę.

25:2  Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie.

25:3  A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący.

25:4  Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię.

25:5  Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego.

25:6  Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku.

25:7  Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie!

25:8  Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.

25:9  Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.

25:10  Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego.

25:11  Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest.

25:12  Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać.

25:13  Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię.

25:14  Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im.

25:15  Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje.

25:16  Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony.

25:17  Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię.

25:18  Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.

25:19  Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści.

25:20  Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam.

25:21  Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał.

25:22  O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego.

Chapter 26

26:1  Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się.

26:2  Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje.

26:3  Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej.

26:4  Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się.

26:5  Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem.

26:6  Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie!

26:7  Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje.

26:8  Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej.

26:9  Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego.

26:10  W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków.

26:11  Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną.

26:12  Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana.

Chapter 27

27:1  Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać?

27:2  Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli.

27:3  Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam.

27:4  O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego.

27:5  Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię.

27:6  A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu.

27:7  Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię.

27:8  O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę.

27:9  Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego.

27:10  Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię.

27:11  Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają.

27:12  Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem.

27:13  Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.

27:14  Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana.

Chapter 28

28:1  Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu.

28:2  Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej.

28:3  Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich.

28:4  Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich.

28:5  Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich.

28:6  Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich.

28:7  Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę.

28:8  Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest.

28:9  Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki.

Chapter 29

29:1  Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc.

29:2  Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.

29:3  Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.

29:4  Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny,

29:5  Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie,

29:6  I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec.

29:7  Głos Pański krzesze płomień ognisty.

29:8  Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades.

29:9  Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję.

29:10  Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki.

29:11  Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju.

Chapter 30

30:1  Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego.

30:2  Panie! wywyższać cię będę; albowiem wywyższyłeś mię, a nie dałeś pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie.

30:3  Panie, Boże mój! wołałem do ciebie, a uzdrowiłeś mię.

30:4  Panie! wywiodłeś z piekła duszę moję; zachowałeś mię przy żywocie, abym nie zstąpił do grobu.

30:5  Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.

30:6  Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele.

30:7  Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki.

30:8  Albowiem ty, Panie! według woli twojej umocniłeś był górę moję mocą; ale skoroś ukrył oblicze swoje, strwożyłem się;

30:9  I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc:

30:10  Co za pożytek ze krwi mojej, gdybym zstąpił do dołu? Izali cię proch chwalić będzie? Iazali opowie prawdę twoję?

30:11  Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim.

30:12  Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością. Przetoż tobie śpiewać będzie chwała moja, a milczeć nie będzie. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać cię będę.

Chapter 31

31:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

31:2  W tobie, Panie! nadzieję mam, niech nie będę zawstydzony na wieki; w sprawiedliwości twojej wybaw mię.

31:3  Nakłoń ku mnie ucha twego, co rychlej wybaw mię; bądźże mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mię zachował.

31:4  Boś ty jest skałą moją, i obroną moją; przetoż dla imienia twego prowadź mię, i zaprowadź mię.

31:5  Wywiedź mię z sieci, którą zastawili na mię; boś ty jest mocą moją.

31:6  W ręce twoje poruczam ducha mego; odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdziwy!

31:7  Mam w nienawiści tych, którzy przestrzegają próżnych marności; bo ja w Panu nadzieję pokładam.

31:8  Będę się radował i weselił w miłosierdziu twojem, żeś wejrzał na utrapienie moje, a poznałeś uciśnienie duszy mojej.

31:9  Aniś mię zawarł w ręce nieprzyjaciela; aleś postawił na przestrzeństwie nogi moje.

31:10  Zmiłuj się nademną, Panie! bom jest uciśniony; wywiędła od żałości twarz moja; także i dusza moja i żywot mój.

31:11  Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.

31:12  U wszystkich nieprzyjaciół moich jestem w pohańbieniu wielkiem, a najwięcej u sąsiadów moich; stałem się na postrach znajomym moim; którzy mię widzą na dworze, uciekają przedemną.

31:13  Wypadłem z pamięci jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.

31:14  Albowiem nasłucham się uszczypków od wielu; strachu dość zewsząd, gdy się naradzają wespół przeciwko mnie, chytrze przemyśliwając, aby odjęli duszę moję.

31:15  Ale ja w tobie mam nadzieję, Panie! Rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.

31:16  W rękach twoich są czasy moje; wyrwijże mię z ręki nieprzyjaciół moich, i od tych, którzy mię prześladują.

31:17  Oświeć oblicze twoje nad sługą twoim; wybaw mię przez miłosierdzie twoje.

31:18  Panie! niech nie będę pohańbiony, ponieważ cię wzywam; niech się zawstydzą niezbożni, i zamilkną w grobie.

31:19  Niech zaniemieją wargi kłamliwe, które mówią przeciwko sprawiedliwemu rzeczy przykre z hardością i ze wzgardą.

31:20  O jakoż jest wielka dobroć twoja, którąś zachował bojącym się ciebie, którąś pokazywał tym, którzy ufają w tobie przed synami ludzkimi.

31:21  Ukrywasz ich w skrytości oblicza twego, przed hardością człowieczą ukrywasz ich, jako w namiocie, przed swarliwemi językami.

31:22  Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.

31:23  Jam rzekł w uciekaniu mojem: Odrzuconym jest od oczów twych; aleś ty wysłuchał głos modlitw moich, gdym wołał do ciebie.

31:24  Miłujcież Pana wszyscy święci jego; boć Pan wiernych strzeże, oddaje sowicie hardzie postępującemu. Zmacniajcie się (a posili Bóg serca wasze) wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.

Chapter 32

32:1  Pieśń Dawidowa nauczająca. Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech.

32:2  Błogosławiony człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu nie masz zdrady.

32:3  Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzień.

32:4  Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja, obróciła się wilgotność moja w suszę letnią. Sela.

32:5  przetoż grzech mój oznajmiłem tobie, a nieprawości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam na się przestępstwa moje Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzechu mego. Sela.

32:6  Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz być znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecież go nie dosięgną.

32:7  Tyś jest ucieczką moją; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela.

32:8  Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje.

32:9  Nie bądźcież jako koń, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.

32:10  Wiele boleści przypada na złośnika; ale ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.

32:11  Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego.

Chapter 33

33:1  Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.

33:2  Wysławiajcie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięciu stronach, śpiewajcie mu.

33:3  Śpiewajcież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno grajcie.

33:4  Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne.

33:5  Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego.

33:6  Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.

33:7  Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.

33:8  Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękają wszyscy obywatele okręgu ziemi.

33:9  Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.

33:10  Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie;

33:11  Ale rada Pańska trwa na wieki, a myśli serca jego od narodu do narodu.

33:12  Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem jego; lud, który sobie obrał za dziedzictwo.

33:13  Pan patrzy z nieba, i widzi wszystkich synów ludzkich.

33:14  Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.

33:15  Który stworzył serce każdego z nich, upatruje wszystkie sprawy ich.

33:16  Nie bywa król wybawiony przez wielkość wojska, ani mocarz nie ujdzie przez wielką moc swoję.

33:17  Omylnyć jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej.

33:18  Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają w miłosierdziu jego;

33:19  Aby wyrwał od śmierci duszę ich,a pożywił ich w głodzie.

33:20  Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.

33:21  W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze; bo w imieniu jego świętem ufamy.

33:22  Niechże będzie miłosierdzie twoje, Panie! nad nami, jakośmy nadzieję w tobie mieli.

Chapter 34

34:1  Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł.

34:2  Będę błogosławił Pana na każdy czas; zawżdy będzie chwała jego w ustach moich.

34:3  W Panu się chlubić będzie dusza moja, co usłyszawszy pokorni rozweselą się.

34:4  Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.

34:5  Bom szukał Pana, i wysłuchał mię, a ze wszystkich strachów moich wyrwał mię.

34:6  Którzy nań spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.

34:7  Ten chudzina wołał, a Pan wysłuchał, i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.

34:8  Zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich.

34:9  Skosztujcież, a obaczcie, jako jest dobry Pan: błogosławiony człowiek, który w nim ufa.

34:10  Bójcie się Pana święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.

34:11  Lwięta niedostatek cierpią i głód; lecz szukającym Pana nie będzie schodziło na wszelkiem dobrem.

34:12  Pójdźcież synowie, słuchajcie mię; bojaźni Pańskiej was nauczę.

34:13  Któż jest, co chce długo żyć, a miłuje dni, aby widział dobra?

34:14  Strzeż języka twego od złego, a warg twoich, aby nie mówiły zdrady.

34:15  Odwróć się od złego, a czyń dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go.

34:16  Oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego na wołanie ich;

34:17  Ale oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy broją złości, aby wykorzenił z ziemi pamiątkę ich.

34:18  Wołają sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchiwa, i ze wszystkich trudności ich wybawia ich.

34:19  Bliski jest Pan tym, którzy są skruszonego serca, a utrapionych w duchu zachowuje.

34:20  Wiele złego przychodzi na sprawiedliwego; ale z tego wszystkiego wyrywa go Pan.

34:21  On strzeże wszystkich kości jego, tak, iż i jedna z nich nie skruszy się.

34:22  Zabije złość niepobożnego, a którzy w nienawiści mają sprawiedliwego, będą spustoszeni; Ale Pan odkupi duszę sług swoich, a nie będą spustoszeni wszyscy, którzy w nim ufają.

Chapter 35

35:1  Psalm Dawidowy. Rozpieraj się, Panie! z tymi, którzy się ze mną spierają; a walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie.

35:2  Porwij pukierz i tarczę, a powstań na ratunek mój.

35:3  Dobądź włóczni, a staw się na drodze przeciwko tym, którzy mię prześladują. Rzeczże duszy mojej: Jam jest zbawieniem twojem.

35:4  Niech będą pohańbieni i zawstydzeni, którzy szukają duszy mojej; niech tył podadzą, i niech będą zawstydzeni, którzy mi źle myślą.

35:5  Niech będą jako plewy przed wiatrem, a Anioł Pański niechaj ich rozproszy.

35:6  Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Pański niech ich goni.

35:7  Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.

35:8  Niechaj na nich przyjdzie spustoszenie, którego się nie spodziewali; a sieć ich, którą zastawili, niech ich ułowi na zginienie, a niech w nią wpadną.

35:9  Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.

35:10  Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.

35:11  Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.

35:12  Oddawają mi złem za dobre, chcąc mię pozbawić duszy mojej,

35:13  Chociażem się ja w wór obłóczył, gdy oni chorowali; trapiłem postem duszę moję, i modliłem się często sam u siebie za nimi.

35:14  Jako do przyjaciela, jako do brata mego, ustawiczniem chadzał; poniżałem się jako ten, który się smuci, chodząc po matce w żałobie.

35:15  Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli.

35:16  Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.

35:17  Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję.

35:18  Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkiem; między ludem wielkim będę cię chwalił.

35:19  Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi są nieprzyjaciółmi bez przyczyny; którzy mię mają w nienawiści niesłusznie, niech nie mrugają okiem.

35:20  Albowiem nie mówią o pokoju; ale przeciwko spokojnym na ziemi zdradliwe słowa zmyślają.

35:21  Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze.

35:22  Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie.

35:23  Obudźże się, a ocuć dla sądu mego, Boże mój i Panie mój! dla sprawy mojej.

35:24  Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój! a niech się nie weselą nademną.

35:25  Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go.

35:26  Niechajże będą pohańbieni, i zawstydzeni wszyscy weselący się ze złego mego; niech będą obleczeni w hańbę, i w sromotę, którzy się chlubią przeciwko mnie.

35:27  Ale ci, którzy się kochają w sprawiedliwości mojej, niech śpiewają i radują się, a niech mówią ustawicznie: Niech będzie uwielbiony Pan, który życzy pokoju słudze swemu.

35:28  A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzień chwałę twoję.

Chapter 36

36:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego.

36:2  Przewrotność niepobożnego świadczy w sercu mojem: Niemasz bojaźni Bożej przed oczyma jego.

36:3  Bo sobie pobłaża w oczach swoich, aby wykonał nieprawość swoję aż do obmierzenia.

36:4  Słowa ust jego są nieprawość i zdrada; nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.

36:5  Nieprawość rozmyśla na łożu swojem, stoi na drodze nie dobrej, a złego się nie waruje.

36:6  Panie! miłosierdzie twoje niebios sięga, prawda twoja aż pod obłoki,

36:7  Sprawiedliwość twoja, jako góry najwyższe; sądy twoje, jako przepaść wielka; ludzie i zwierzęta zachowuje, Panie!

36:8  Jakoż drogie jest miłosierdzie twoje, Boże! przetoż synowie ludzcy w cieniu skrzydeł twoich ufają.

36:9  Będą upojeni hojnością domu twego, a strumieniem rozkoszy twoich napoisz ich.

36:10  Albowiem u ciebie jest źródło żywota, a w światłości twojej oglądamy światłość.

36:11  Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają, a sprawiedliwość twoję nad uprzejmymi sercem.

36:12  Niech nie następuje na mię noga pysznych, a ręka niepobożnych niech mię nie uwodzi. Tam, gdzie upadli, którzy czynili nieprawość, porażeni są, i nie mogli powstać.

Chapter 37

37:1  Pieśń Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość.

37:2  Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną.

37:3  Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.

37:4  Kochaj się w Panu, a dać prośby serca twego,

37:5  Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;

37:6  I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe.

37:7  Poddaj się Panu, a oczekuj go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści w sprawach jego, na człowieka, który dokazuje, cokolwiek zamyśli.

37:8  Przestań gniewu, a zaniechaj popędliwości; nie zapalaj się gniewem, abyś miał źle czynić.

37:9  Albowiem złośnicy będą wykorzenieni: lecz którzy oczekują Pana, ci odziedziczą ziemię.

37:10  Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz.

37:11  Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju.

37:12  Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta nań zębami swemi.

37:13  Ale się Pan śmieje z niego; bo widzi, że przychodzi dzień jego.

37:14  Miecza dobyli niezbożni, a naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego, i niedostatecznego, ażeby pomordowali tych, którzy chodzą prostą drogą;

37:15  Aleć miecz ich przeniknie serce ich, a łuki ich będą połamane.

37:16  Lepsza jest trocha sprawiedliwego, niż wielkie bogactwa wielu niepobożnych;

37:17  Albowiem ramiona niezbożników będą pokruszone; ale sprawiedliwych Pan podpiera.

37:18  Zna Pan dni doskonałych; przetoż dziedzictwo ich na wieki zostanie.

37:19  Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni;

37:20  Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Pańscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją.

37:21  Niezbożnik pożycza, a nie ma czem oddać; ale sprawiedliwy pokazuje łaskę, i rozdaje.

37:22  Albowiem błogosławieni od Pana odziedziczą ziemię; ale przeklęci od niego będą wykorzenieni.

37:23  Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.

37:24  Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego.

37:25  Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba.

37:26  Na każdy dzień pokazuje miłosierdzie i pożycza, a przecież nasienie jego jest w błogosławieństwie.

37:27  Odstąp od złego a czyń dobrze, a będziesz mieszkał na wieki.

37:28  Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich, na wieki w straży jego będą; ale nasienie niepobożnych będzie wykorzenione.

37:29  Sprawiedliwi odziedziczą ziemię, i będą w niej mieszkali na wieki.

37:30  Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.

37:31  Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego.

37:32  Wypatruje niepobożny sprawiedliwego, i szuka jakoby go zabił;

37:33  Ale Pan nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.

37:34  Oczekuj Pana, i strzeż drogi jego, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; a oglądasz, gdy niepobożni, wytraceni będą.

37:35  Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;

37:36  Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

37:37  Spojrzyj na niewinnego, a przypatrz się szczeremu, że ostatnie rzeczy takiego człowieka są spokojne.

37:38  Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.

37:39  Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana, który jest mocą ich czasu uciśnienia.

37:40  Wspomaga ich Pan, i wyrywa ich; wyrywa ich od niepobożnych, i zachowuje ich; bo w nim nadzieję mają.

Chapter 38

38:1  Psalm Dawidowy ku przypominaniu.

38:2  Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

38:3  Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

38:4  Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

38:5  Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

38:6  Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

38:7  Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.

38:8  Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.

38:9  Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

38:10  Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.

38:11  Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

38:12  Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

38:13  I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.

38:14  Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

38:15  I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

38:16  Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!

38:17  Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.

38:18  Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

38:19  Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

38:20  Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:

38:21  A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.

38:22  Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie. Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!

Chapter 39

39:1  Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.

39:2  Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.

39:3  Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.

39:4  Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:

39:5  Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

39:6  Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.

39:7  Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.

39:8  A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.

39:9  Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.

39:10  Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.

39:11  Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.

39:12  Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela.

39:13  Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi. Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.

Chapter 40

40:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

40:2  Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;

40:3  I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;

40:4  A włożył w usta moje pieśń nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu.

40:5  Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem.

40:6  Wieleś uczynił, Panie, Boże mój! cudów twoich, a myśli twoich o nas nikt porządnie wyliczyć nie może przed tobą; chciałlibym je wypowiedzieć i wymówić, daleko ich więcej, niżby wypowiedziane być mogły.

40:7  Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi przekłół uszy; całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś.

40:8  Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie;

40:9  Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.

40:10  Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!

40:11  Sprawiedliwości twojej nie ukryłem w pośród serca mego, prawdę twoję i zbawienie twoje opowiadałem; nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej w zgromadzeniu wielkiem.

40:12  Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą.

40:13  Albowiem ogarnęły mię nieszczęścia, którym niemasz liczby; doścignęły mię nieprawości moje, tak, że przejrzeć nie mogę; rozmnożyły się nad włosy głowy mojej, a serce moje opuściło mię.

40:14  Raczże mię, Panie! wyrwać; o Panie! na ratunek mój pospiesz.

40:15  Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,) którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.

40:16  Niech będą spustoszeni za to, ze mię shańbić usiłują, mówiąc mi: Ehej! ehej!

40:17  Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawżdy: Niechaj będzie Pan uwielbiony. Jamci wprawdzie ubogi i nędzny; aleć Pan myśli o mnie. Tyś jest pomocnikiem moim i wybawicielem moim; Boże mój! nie omieszkujże.

Chapter 41

41:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa.

41:2  Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.

41:3  Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.

41:4  Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.

41:5  Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.

41:6  Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?

41:7  Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.

41:8  Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,

41:9  Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

41:10  Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.

41:11  Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.

41:12  A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.

41:13  Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.

Chapter 42

42:1  Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń ćwicząca.

42:2  Jako jeleń krzyczy do strumieni wód, tak dusza moja woła do ciebie, o Boże!

42:3  Pragnie dusza moja do Boga, do Boga żywego, mówiąc: Kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?

42:4  Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?

42:5  Na to wspominając wylewam sam sobie duszę moję, żem bywał w poczcie innych, i chadzałem z nimi do domu Bożego, z wesołym głosem, i z chwałą, w mnóstwie weselących się.

42:6  Przeczże się smucisz, duszo moja! a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał za wielkie wybawienie twarzy jego.

42:7  Boże mój! dusza moja tęskni sobie we mnie; przetoż na cię wspominam w ziemi Jordańskiej i Hermońskiej, na górze Mizar.

42:8  Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.

42:9  Wszakże we dnie udzieli mi Pan miłosierdzia swego, a w nocy piosnka jego będzie ze mną, i modlitwa do Boga żywota mego.

42:10  Rzekę Bogu, skale mojej: Przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?

42:11  Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzień: Kędy jest Bóg twój? Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Chapter 43

43:1  Sądź mię, o Boże! a ujmij się o sprawę moję; od narodu niemiłosiernego, i od człowieka zdradliwego i niezbożnego wyrwij mię;

43:2  Boś ty jest Bóg siły mojej. Przeczżeś mię odrzucił? a przecz smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?

43:3  Ześlij światłość twoję, i prawdę twoję; te mię poprowadzą, i wprowadzą mię na świętą górę twoję, i do przybytków twoich,

43:4  Abym przystąpił do ołtarza Bożego, do Boga wesela i radości mojej; i będę cię wysławiał na harfie, o Boże, Boże mój!

43:5  Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Chapter 44

44:1  Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający.

44:2  Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

44:3  Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

44:4  Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

44:5  Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

44:6  Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

44:7  Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

44:8  Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

44:9  Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.

44:10  Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

44:11  Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

44:12  Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

44:13  Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

44:14  Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

44:15  Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

44:16  Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

44:17  Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

44:18  To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

44:19  Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

44:20  Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

44:21  Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

44:22  Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

44:23  Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

44:24  Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

44:25  Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

44:26  Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz. Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.

Chapter 45

45:1  Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczający, a pieśń weselna.

45:2  Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będę pieśni moje, o królu! język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza.

45:3  Piękniejszyś nad synów ludzkich; rozlała się wdzięczność po wargach twoich, przeto, że cię pobłogosławił Bóg aż na wieki.

45:4  Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaż chwałę twoję, i zacności twoje.

45:5  A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości, i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja.

45:6  Strzały twoje ostre; od nich narody pod cię upadną, a serce nieprzyjaciół królewskich przenikną.

45:7  Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.

45:8  Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstników twoich.

45:9  Myrrą, aloe, i kassyją wszystkie szaty twoje pachną, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowych urobionych, nad tych, którzy cię uweselają.

45:10  Córki królewskie są między twemi zacnemi białemi głowami; stanęła małżonka po prawicy twojej w kosztownem złocie z Ofir.

45:11  Słuchajże córko, a obacz, i nakłoń ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.

45:12  A zakocha się król w piękności twojej, albowiem on jest Panem twoim; przetoż kłaniaj się przed nim.

45:13  Tyryjczycy także z upominkami przed obliczem twojem kłaniać się będą, najbogatsi z narodów.

45:14  Wszystka zacność córki królewskiej jest wewnątrz, a szaty jej bramowane są złotem.

45:15  W odzieniu haftowanem przywiodą ją do króla; także panny za nią, towarzyszki jej, przywiodą do ciebie.

45:16  Przywiodą je z weselem i z radością, a wnijdą na pałac królewski.

45:17  Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi. Wspominać będę imię twoje od każdego rodzaju do rodzaju: dlatego cię narody wysławiać będą na wieki wieków.

Chapter 46

46:1  Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń.

46:2  Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.

46:3  Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza;

46:4  Choćby zaszumiały, a wzburzyły się wody jego, i zatrzęsły się góry od nawałności jego. Sela.

46:5  Strumienie rzeki jego rozweselają miasto Boże, najświętsze z przybytków najwyższego.

46:6  Bóg jest w pośrodku jego, nie będzie poruszone;poratuje go Bóg zaraz z poranku.

46:7  Gdy się wzburzyły narody, a zatrząsnęły się królestwa, Pan wydał głos swój, i rozpłynęła się ziemia.

46:8  Pan zastępów jest z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.

46:9  Pójdźcie, oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił spustoszenie na ziemi;

46:10  Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy, i oręże łamie, a wozy ogniem pali.

46:11  Mówiąc: Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg; będę wywyższony między narodami, będę wywyższony na ziemi. Pan zastępów z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.

Chapter 47

47:1  Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń.

47:2  Wszystkie narody klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela.

47:3  Albowiem Pan najwyższy, straszny, jest królem wielkim nad wszystką ziemią.

47:4  Podbija ludzi pod moc naszę, a narody pod nogi nasze.

47:5  Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.

47:6  Wstąpił Bóg z krzykiem; Pan wstąpił z głosem trąby.

47:7  Śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież królowi naszemu, śpiewajcie.

47:8  Albowiem Bóg królem wszystkiej ziemi; śpiewajcież rozumnie.

47:9  Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej. Książęta narodów przyłączyli się do ludu Boga Abrahamowego; albowiem Boże są tarcze ziemskie; skąd on zacnie jest wywyższony.

Chapter 48

48:1  Pieśń psalmu synów Korego.

48:2  Wielki jest Pan, i bardzo chwalebny w mieście Boga naszego, na górze świętej swojej.

48:3  Ozdobą krainy, uciechą wszystkiej ziemi jest góra Syon w stronach północnych, miasto króla wielkiego.

48:4  Bóg w pałacach jego uznany jest za twierdzę wysoką.

48:5  Bo oto królowie, gdy się zgromadzili i ciągnęli wespół,

48:6  Sami to ujrzawszy bardzo się zadziwili, a przestraszeni będąc prędko uciekali.

48:7  Strach ich tam ogarnął i boleść, jako niewiastę rodzącą.

48:8  Wiatrem wschodnim pokruszysz okręty z Tarsys.

48:9  Jakośmy słyszeli,takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je ugruntował aż na wieki. Sela.

48:10  Uważamy, o Boże! miłosierdzie twoje w pośród kościoła twego.

48:11  Jakie jest imię twoje, Boże! taka też jest chwała twoja aż do kończyn ziemi; sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.

48:12  NIech się rozweseli góra Syon: niech się rozradują córki Judzkie dla sądów twoich, Boże!

48:13  Otoczcie Syon, i obstąpcie go; policzcie wieże jego.

48:14  Przypatrujcie się pilnie basztom jego, a oglądajcie pałace jego, abyście umieli powiadać narodowi potomnemu. Że ten Bóg jest Bogiem naszym na wieki wieczne, a iż on naszym hetmanem będzie aż do śmierci.

Chapter 49

49:1  Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.

49:2  Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

49:3  Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

49:4  Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

49:5  Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

49:6  Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

49:7  Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

49:8  Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

49:9  (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

49:10  Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

49:11  Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

49:12  Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

49:13  Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

49:14  Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

49:15  Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

49:16  Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

49:17  Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

49:18  Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

49:19  A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

49:20  Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.

Chapter 50

50:1  Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.

50:2  Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.

50:3  Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.

50:4  Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.

50:5  Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.

50:6  Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.

50:7  Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.

50:8  Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.

50:9  Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.

50:10  Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.

50:11  Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.

50:12  Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.

50:13  Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?

50:14  Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;

50:15  A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.

50:16  Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?

50:17  Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.

50:18  Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.

50:19  Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.

50:20  Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.

50:21  Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.

50:22  Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.

50:23  Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.

Chapter 51

51:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

51:2  Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby.

51:3  Zmiłuj się nademną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.

51:4  Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.

51:5  Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.

51:6  Tobie, tobiem samemu zgrzeszył, i złem przed oczyma twemi uczynił, abyś był sprawiedliwy w mowie twojej, i czystym w sądzie twoim.

51:7  Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.

51:8  Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi.

51:9  Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.

51:10  Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył.

51:11  Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje.

51:12  Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.

51:13  Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.

51:14  Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.

51:15  Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.

51:16  Wyrwij mię z pomsty za krew, o Boże, Boże zbawienia mojego! a język mój będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.

51:17  Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.

51:18  Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.

51:19  Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże! Dobrze uczyń według upodobania twego Syonowi; pobubuj mury Jeruzalemskie. Tedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste, i całopalenia; tedy cielce ofiarować będą na ołtarzu twoim.

Chapter 52

52:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa nauczająca.

52:2  Gdy przyszedł Doeg Edomczyk, i oznajmił Saulowi, mówiąc: Dawid przyszedł do domu Achimelechowego.

52:3  Przeczże się chlubisz ze złości, o mocarzu! miłosierdzie Boże trwa każdego dnia.

52:4  Złe rzeczy myśli język twój, jako brzytwa ostra czyniąc zdradę.

52:5  Umiłowałeś złe, bardziej niż dobre; kłamstwo raczej mówisz, niż sprawiedliwość. Sela.

52:6  Umiłowałeś wszystkie słowa szkodliwe, i język zdradliwy.

52:7  Przetoż cię Bóg zniszczy na wieki; porwie cię, i wyrwie cię z przybytku, i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.

52:8  To widząc sprawiedliwi będą się bali, i będę się z niego naśmiewali, mówiąc:

52:9  Otoż człowiek, który nie pokładał w Bogu siły swojej; ale ufając w mnóstwie bogactw swoich, zmacniał się w złości swej. Aleć ja będę jako oliwa zielona w domu Bożym, bom nadzieję położył w miłosierdziu Bożem na wieki wieczne. Będę cię wysławiał, Panie! na wieki, żeś to uczynił, a będę oczekiwał imienia twego, gdyż jest zacne przed oblicznością świętych twoich.

Chapter 53

53:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Machalat pieśń Dawidowa nauczająca.

53:2  Głupi rzekł w sercu swem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwą czynią nieprawość; niemasz, ktoby czynił dobrze.

53:3  Bóg z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

53:4  Aleć oni wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali: niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz, i jednego.

53:5  Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Boga nie wzywają.

53:6  Tam się bardzo ulękną, gdzie niemasz strachu; albowiem Bóg rozproszy kości tych, którzy cię oblegli; ty ich pohańbisz, bo ich Bóg wzgardzi. Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdy Bóg przywróci z więzienia lud swój, rozraduje się Jakób, rozweseli się Izrael.

Chapter 54

54:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca.

54:2  Gdy przyszli Zyfejczycy, i rzekli do Saula: Dawid się kryje przed tobą u nas.

54:3  Boże! dla imienia twego wybaw mię, a w mocy twojej podejmij się sprawy mojej.

54:4  Boże! wysłuchaj modlitwę moję; przyjmij w uszy słowa ust moich.

54:5  Albowiem obcy powstali przeciwko mnie, a okrutnicy szukają duszy mojej, nie stawiając sobie Boga przed oczyma swemi. Sela.

54:6  Oto Bóg jest pomocnikiem moim: Pan jest z tymi, którzy podpierają żywot mój.

54:7  Oddaj złym nieprzyjaciołom moim, w prawdzie twojej wytrać ich, o Panie! Tedyć dobrowolnie będę ofiarował; będę wysławiał imię twoje, Panie! przeto, że jest dobre; Gdyż z każdego utrapienia wyrwałeś mię, a pomstę nad nieprzyjaciołmi mymi oglądało oko moje.

Chapter 55

55:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca.

55:2  W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:

55:3  Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:

55:4  Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się.

55:5  Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

55:6  Bojaźń ze drżeniem przyszła na mię, a okryła mię trwoga.

55:7  I rzekłem: Obym miał skrzydła jako gołębica, zaleciałbym, a odpocząłbym.

55:8  Otobym daleko zaleciał, a mieszkałbym na puszczy. Sela.

55:9  Pospieszyłbym, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym, i przed wichrem.

55:10  Zatrać ich, Panie! rozdziel język ich; bom widział bezprawie i rozruch w mieście.

55:11  We dnie i w nocy otaczają ich po murach jego, a złość i przewrotność jest w pośrodku jego.

55:12  Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

55:13  Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;

55:14  Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

55:15  Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

55:16  Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich.

55:17  Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

55:18  W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.

55:19  Odkupi duszę moję, abym był w pokoju od wojny przeciwko mnie; bo ich wiele było przy mnie.

55:20  Wysłucha Bóg i utrapi ich, (jako ten, który siedzi od wieku.Sela.) przeto, że nie masz w nich poprawy, ani się Boga boją.

55:21  Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.

55:22  Gładsze niż masło były słowa ust jego, ale walka w sercu jego: a mię kciejsze słowa jego niż olej, wszakże były jako miecze dobyte:

55:23  Wrzuć na Pana brzemię twoje, a on cię opatrzy, i nie dopuści, aby się na wieki zachwiać miał sprawiedliwy. Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę.

Chapter 56

56:1  Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali.

56:2  Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

56:3  Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

56:4  Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

56:5  Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

56:6  Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

56:7  Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

56:8  Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

56:9  Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

56:10  Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

56:11  Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

56:12  W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

56:13  Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam. Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.

Chapter 57

57:1  Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złoty psalm Dawidowy, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini.

57:2  Zmiłuj się nademną, o Boże! zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się; aż przeminie utrapienie.

57:3  Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.

57:4  On pośle z nieba, i wybawi mię od pohańbienia tego, który mię chce pochłonąć. Sela. Pośle mi Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swą.

57:5  Dusza moja jest w pośród lwów; leżę miedzy palącymi, między synami ludzkimi, których zęby jako włócznie i strzały, i język ich miecz ostry.

57:6  Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemią chwała twoja.

57:7  Sieci zastawili na nogi moje, nachylili duszę moję, wykopali dół przed obliczem mojem; ale sami wpadli weń. Sela.

57:8  Gotowe jest serce moje, Boże! gotowe jest serce moje; śpiewać i wychwalać cię będę.

57:9  Ocuć się chwało moja! ocuć się, lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.

57:10  Będę cię wysławiał między ludem, Panie! a będęć śpiewał między narodami.

57:11  Albowiem wielkie jest aż do niebios miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja. Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemię wywyż chwałę twoję.

Chapter 58

58:1  Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, pieśń złota Dawidowa.

58:2  O zgromadzenie! Izali poprawdzie sprawiedliwość mówicie? A uprzejmież sądzicie, wy synowie ludzcy?

58:3  Owszem, radniej w sercu nieprawości knujecie, a gwałty rąk waszych na ziemi odważacie.

58:4  Odłączyli się niezbożnicy zaraz od narodzenia; pobłądzili zaraz z żywota matki swej, mówiąc kłamstwo.

58:5  Jad mają w sobie, jako wężowy, jako jad żmii głuchej, która zatula ucho swoje,

58:6  Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika w czarach biegłego.

58:7  O Boże! pokruszże zęby ich w ustach ich; połam, Panie! lwiąt trzonowe zęby.

58:8  Niech się rozpłyną jako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą jako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały jego łamią.

58:9  Jako ślimak, który schodzi i niszczeje; jako martwy płód niewieści niech nie oglądają słońca.

58:10  Ciernie wasze pierwej niż wypuszczą tarny swoje, za zielona w gniewie Bożym jako wichrem porwane będą.

58:11  I będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; nogi swoje umyje we krwi niepobożnego. I rzecze każdy: Zaprawdęć sprawiedliwy odniesie pożytek z sprawiedliwości swojej; zaisteć jest Bóg, który sądzi na ziemi.

Chapter 59

59:1  Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złota pieśń Dawidowa, gdy posłał Saul, aby strzeżono domu jego, a zabito go.

59:2  Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, o Boże mój! a od powstawających przeciwko mnie uczyń mię bezpiecznym.

59:3  Wyrwij mię od tych, którzy broją nieprawość, a od mężów krwawych wybaw mię.

59:4  Albowiem oto czyhają na duszę moję; zbierają się przeciwko mnie mocarze bez przestępstwa mego i bez grzechu mego, o Panie!

59:5  Bez wszelkiej nieprawości mojej zbiegają się, i gotują się; powstańże, zabież mi, a obacz.

59:6  Ty sam, Panie, Boże zastępów, Boże Izraelski! ocuć się, abyś nawiedził te wszystkie narody; a nie miej litości nad żadnym z onych przestępców złośliwych. Sela.

59:7  Nawracają się pod wieczór, a warczą jako psy, i biegają około miasta.

59:8  Oto blegocą usty swemi, miecze są w wargach ich; albowiem mówią: Któż słyszy?

59:9  Ale ty, Panie! naśmiewasz się z nich; naśmiewasz się ze wszystkich narodów.

59:10  Gdy on moc przewodzi, na ciebie pozór mieć będę; boś ty, Boże! twierdzą moją.

59:11  Bóg mój miłosierny uprzedzi mię; Bóg mi da oglądać pomstę nad nieprzyjaciółmi mymi.

59:12  Nie zabijajże ich, aby nie zapomniał lud mój; ale ich rozprosz mocą twoją, i zrzuć ich, tarczo nasza, o Panie!

59:13  Grzech ust swych, słowa warg swych (pojmani będąc w hardości swej dla złorzeczeństwa i kłamstwa) niech wyznawają.

59:14  Wytraćże ich w popędliwości, wytrać ich, aż ich nie stanie. Niech poznają, że Bóg panuje w Jakóbie, i po krajach ziemi. Sela.

59:15  I niech się zaś nawrócą pod wieczór; niech warczą jako psy, a biegają około miasta.

59:16  Niech oni ciekają, chcąc się najeść, wszakże głodni będąc ukłaść się muszą.

59:17  Ale ja będę śpiewał o mocy twojej; zaraz z poranku wysławiać będę miłosierdzie twoje; boś ty był twierdzą moją, i ucieczką w dzień ucisku mego. O mocy moja! tobie będę śpiewał; boś ty, Boże! twierdza moja, Bóg mój miłosierny.

Chapter 60

60:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Sussanedut złota pieśń Dawidowa do nauczania;

60:2  Gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim, i przeciw Syryjczykom Soby; gdy się wrócił Joab, poraziwszy Edomczyków w dolinie solnej dwanaście tysięcy.

60:3  Boże! odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, i rozgniewałeś się; nawróćże się zasię do nas.

60:4  Zatrząsnąłeś był ziemią, i rozsadziłeś ją; uleczże rozpadliny jej, boć się chwieje.

60:5  Okazywałeś ludowi twemu przykre rzeczy, napoiłeś nas winem zawrotu.

60:6  Ale teraz dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby ją wynieśli dla prawdy twej. Sela.

60:7  Aby byli wybawieni umiłowani twoi; zachowajże ich prawicą twoją, a wysłuchaj mię.

60:8  Bóg ci mówił w świętobliwości swojej; przeto się rozweselę, rozdzielę Sychem, i dolinę Sukkotską pomierzę.

60:9  Mojeć jest Galaad, mój i Manases, i Efraim moc głowy mojej; Juda zakonodawcą moim.

60:10  Moab miednicą do umywania mego; na Edoma wrzucę buty moje; ty, Palestyno! wykrzykaj nademną.

60:11  Któż mię wprowadzi do miasta obronnego? kto mię przyprowadzi aż do Edom?

60:12  Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, Boże! z wojskami naszemi? Dajże nam ratunek w utrapieniu; boć omylny ratunek ludzki. W Bogu mężnie sobie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.

Chapter 61

61:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa.

61:2  Wysłuchaj, o Boże! wołanie moje, miej pozór na modlitwę moję.

61:3  Od końca ziemi wołam do ciebie w zatrwożeniu serca mego; wprowadź mię na skałę, która jest wywyżą nad mię.

61:4  Albowiemeś ty był ucieczką moją, i basztą mocną przed twarzą nieprzyjaciela.

61:5  Będę mieszkał w przybytku twoim na wieki, schraniając się pod zasłonę skrzydeł twoich. Sela.

61:6  Albowiemeś ty, Boże! wysłuchał żądości moje; tyś dał dziedzictwo tym, którzy się boją imienia twego.

61:7  Dni do dni królewskich przydaj; niech będą lata jego od narodu do narodu.

61:8  Niech mieszka na wieki przed obliczem Bożem; zgotuj miłosierdzie i prawdę, niech go strzegą. Tak będę śpiewał imieniowi twemu na wieki, a śluby moje oddawać będę na każdy dzień.

Chapter 62

62:1  Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.

62:2  Tylko na Boga spolega dusza moja, od niegoć jest zbawienie moje.

62:3  Tylkoć on jest skałą moją i wybawieniem mojem, twierdzą moją; przeto się bardzo nie zachwieję.

62:4  Dokądże będziecie myślić złe przeciwko człowiekowi? Wszyscy wy zabici będziecie; będziecie jako ściana pochylona, a jako mur walący się.

62:5  Przecież jednak radzą, jakoby go zepchnąć z dostojeństwa jego; kochają się w kłamstwie, usty swemi dobrorzeczą, ale w sercu swem złorzeczą. Sela.

62:6  Ty przecież na Bogu spolegaj, duszo moja! bo od niego jest oczekiwanie moje.

62:7  Onci sam jest skałą moją zbawieniem mojem, i twierdzą moją; przetoż nie zachwieję się.

62:8  W Bogu wybawienie moje, i chwała moja skała mocy mojej; nadzieja moja jest w Bogu.

62:9  Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.

62:10  Zaprawdęć marnością są synowie ludzcy, kłamliwi synowie mocarzy; będąli pospołu włożeni na wagę, lekciejszymi będą nad marność.

62:11  Nie ufajcież w krzywdzie ani w drapiestwie, a nie będźcie marnymi; przybędzieli wam majętności, nie przykładajcież serca do nich.

62:12  Razci rzekł Bóg, dwakrociem to słyszał, iż moc jest Boża, A że Panie! twoje jest miłosierdzie, a że ty oddasz każdemu według uczynków jego.

Chapter 63

63:1  Psalm Dawidowy, gdy był na puszczy Judzkiej.

63:2  Boże! tyś jest Bogiem moim; z poranku cię szukam; pragnie cię dusza moja, tęskni po tobie ciało moje w ziemi suchej i upragnionej, w której nie masz wody;

63:3  Abym cię oglądał w świątnicy twojej, i widział moc twoję i chwałę twoję.

63:4  (Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,) aby cię chwaliły wargi moje,

63:5  Abym cię błogosławił za żywota mego, a w imieniu twojem abym podnosił ręce moje.

63:6  Jako tłustością i sadłem byłaby tu nasycona dusza moja, a radosnem warg śpiewaniem wychwalałyby cię usta moje.

63:7  Zaprawdęć na cię wspominam, i na łożu mojem każdej straży nocnej rozmyślam o tobie.

63:8  Boś mi bywał na pomocy; przetoż w cieniu skrzydeł twoich śpiewać będę.

63:9  Przylgnęła dusza moja do ciebie; prawica twoja podpiera mię.

63:10  Ale ci, którzy szukają upadku duszy mojej, sami wnijdą do najgłębszej niskości ziemi.

63:11  Zabije każdego z nich ostrość miecza, i przyjdą liszkom na podział. Lecz król będzie się weselił w Bogu, a będzie się chlubił każdy, kto przezeń przysięga; albowiem zatkane będą usta mówiących kłamstwo.

Chapter 64

64:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

64:2  Wysłuchaj, o Boże! głos mój, gdy się modlę; od strachu nieprzyjaciela strzeż żywot mój.

64:3  Skryj mię przed skrytą radą złośników, przed zbuntowaniem czyniących nieprawość.

64:4  Którzy zaostrzyli język swój jako miecz, nałożyli strzałę swoję, słowo jadowite,

64:5  Aby strzelali z skrytości na niewinnego; niespodzianie nań strzelają, a nikogo się nie boją.

64:6  Stwierdzają się w złem; zmawiają się, jakoby zakryć sidłą, i mówią: Któż je obaczy?

64:7  Szukają pilnie nieprawości; giniemy od rad zdradliwie wynalezionych. Takci wnętrzność i serce człowiecze głębokie jest.

64:8  Ale gdy Bóg na nich wypuści prędką strzałę, porażeni będą;

64:9  A do upadku przywiedzie ich własny język ich; odłączy się od nich każdy, kto ich ujrzy.

64:10  I ulękną się wszyscy ludzie, a będą opowiadali sprawę Bożą, i dzieło jego zrozumieją. Ale sprawiedliwy się będzie weselił w Panu, a będzie w nim ufał; i będą się chlubili wszyscy, którzy są uprzejmego serca.

Chapter 65

65:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawidowa.

65:2  Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.

65:3  Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało.

65:4  Wielkie nieprawości, które wzięły górę nad nami, i przestępstwa nasze ty oczyszczasz.

65:5  Błogosławiony, kogo ty obierasz a przyjmujesz, aby mieszkał w sieniach twoich; będziemy nasyceni dobrami domu twego, w świątnicy kościoła twego.

65:6  Przedziwne rzeczy podług sprawiedliwości mówisz do nas, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krajów ziemi, i morza dalekiego!

65:7  Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc;

65:8  Który uśmierzasz szum morski, szum nawałności jego, i wzruszenie narodów,

65:9  Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.

65:10  Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ją; obficie ją ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotujesz zboże ich, gdy ją tak przyprawiasz.

65:11  Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.

65:12  Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością.

65:13  Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają. Przyodziewają się pola stadami owiec, a doliny okrywają się zbożem; tak, że wykrzykają i śpiewają.

Chapter 66

66:1  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń psalmu.

66:2  Wykrzykuj Bogu wszystka ziemo! Śpiewajcież psalmy na chwałę imienia jego, ogłaszajcie sławę i chwałę jego.

66:3  Rzeczcież Bogu: Jakoś straszny w sprawach twoich! Dla wielkości mocy twojej obłudnieć się podadzą nieprzyjaciele twoi.

66:4  Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewać ci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu. Sela.

66:5  Pójdźcież, a oglądajcie sprawy Boże; straszny jest w sprawach swoich przy synach ludzkich.

66:6  Obrócił morze w ziemię suchą; rzekę przeszli suchą nogą; tameśmyć się weselili w nim.

66:7  Panuje w mocy swej na wieki; oczy jego patrzą na narody, odporni nie wywyższą się. Sela.

66:8  Błogosławcież narody Boga naszego, i ogłaszajcie głos chwały jego.

66:9  Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszej.

66:10  Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak jako srebro pławione bywa.

66:11  Nagnałeś nas był w sieć, a ścisnąłeś uciskiem biodra nasze.

66:12  Wsadziłeś człowieka na głowę naszę; weszliśmy byli w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę.

66:13  Przetoż wnijdę do domu twego z całopaleniem, a oddam ci śluby moje.

66:14  Któreć ślubowały wargi moje, i wyrzekły usta moje w utrapieniu mojem.

66:15  Całopalenie z tłustych baranów będęć ofiarował z kadzeniem, będęć ofiarował woły i kozły. Sela.

66:16  Pójdźcie, słuchajcie, a będę opowiadał wszystkim, którzy się boicie Boga, co uczynił duszy mojej.

66:17  Do niegom usty swemi wołał, a wywyższałem go językiem moim.

66:18  Bym był patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłuchałby był Pan.

66:19  Aleć zaiste wysłuchał Bóg, a był pilen głosu modlitwy mojej.

66:20  Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego odemnie.

Chapter 67

67:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm ku śpiewaniu.

67:2  Boże! zmiłuj się nad nami, a błogosław nam, rozświeć oblicze twoje nad nami. Sela.

67:3  Aby tak poznali na ziemi drogę twoję, a po wszystkich narodach zbawienie twoje.

67:4  Tedy cię będą wysławiały narody o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie!

67:5  Radować się będą i wykrzykać narody; bo ty będziesz sądził ludzi w sprawiedliwości, a narody będziesz sprawował na ziemi. Sela.

67:6  Będą cię wysławiać narody, o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie.

67:7  Ziemia także wyda urodzaj swój; niech nam błogosławi Bóg, Bóg nasz. Niech nam błogosławi Bóg, a niech się go boją wszystkie kraje ziemi.

Chapter 68

68:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy ku śpiewaniu.

68:2  Powstanie Bóg, a będą rozproszeni nieprzyjaciele jego, i pouciekają przed twarzą jego ci, którzy go mają w nienawiści.

68:3  Jako bywa dym rozpędzony, tak ich rozpędzasz: jako się wosk rozpływa od ognia, tak niezbożnicy poginą przed obliczem Bożem.

68:4  Ale sprawiedliwi weselić się i radować będą przed obliczem Bożem, i pląsać będą od radości.

68:5  Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie psalmy imieniowi jego; gotujcie drogę temu, który jeździ na obłokach. Pan jest imię jego, radujcież się przed obliczem jego.

68:6  Ojcem jest sierót, i sędzią wdów, Bogiem w przybytku swym świętym.

68:7  Bóg, który samotne w rodowite domy rozmnaża, wywodzi więźniów z oków; ale odporni mieszkać muszą w ziemi suchej.

68:8  Boże! gdyś wychodził przed obliczem ludu twego, gdyś chodził po puszczy; Sela,

68:9  Ziemia się trzęsła, także i niebiosa rozpływały się przed obliczem Bożem, i ta góra Synaj drżała przed twarzą Boga, Boga Izraelskiego.

68:10  Deszcz obfity spuszczałeś hojnie, o Boże! na dziedzictwo twoje, a gdy omdlewało, tyś je zaś otrzeźwiał.

68:11  Zastępy twoje mieszkają w niem, któreś ty dla ubogiego nagotował dobrocią twoją, o Boże!

68:12  Pan dał słowo swe, i tych, którzy pociechy zwiastowali, zastęp wielki mówiących.

68:13  Królowie z wojskami uciekali, uciekali: ale ta, która przyglądała domu, dzieliła łupy.

68:14  Chociażeście leżeć musieli między kotłami, przecież będziecie jako gołębica, mająca pióra posrebrzone, a której skrzydła jako żółte złoto.

68:15  Gdy Wszechmogący rozproszy królów w tej ziemi, wybielejesz jako śnieg na górze Salmon.

68:16  Na górze Bożej, na górze Basańskiej, na górze pogórczystej, na górze Basańskiej.

68:17  Przeczże wyskakujecie góry pogórczyste? na tejci górze ulubił sobie Bóg mieszkanie, tamci Pan będzie mieszkał na wieki.

68:18  Wozów Bożych jest dwadzieścia tysięcy, wiele tysięcy Aniołów; ale Pan między nimi jako na Synaj w świątnicy przebywa.

68:19  Wstąpiłeś na wysokość, wiodłeś pojmanych więźniów, nabrałeś darów dla ludzi, i najodporniejszych, Panie Boże! przywiodłeś, aby mieszkali z nami.

68:20  Błogosławiony Pan; na każdy dzień hojnie nas opatruje dobrami swemi Bóg zbawienia naszego. Sela.

68:21  On jest Bóg nasz, Bóg obfitego zbawienia; panujący Pan z śmierci wywodzi.

68:22  Zaiste Bóg zrani głowę nieprzyjaciół swoich, i wierzch głowy włosami nakryty chodzącego w grzechach swoich.

68:23  Rzekł Pan: Wyprowadzę zaś swoich jako z Basan, wywiodę ich zaś z głębokości morskiej.

68:24  Przetoż będzie noga twoja zbroczona we krwi, i język psów twoich we krwi nieprzyjacielskiej.

68:25  Widzieli ciągnienia twoje, Boże! ciągnienia Boga mego i króla mego w świątnicy.

68:26  Wprzód szli śpiewacy, a za nimi grający na instrumentach, a w pośrodku panienki bijąc w bębny.

68:27  W zgromadzeniach błogosławcie Bogu, błogosławcie Panu, którzyście z narodu Izraelskiego. Tu niech będzie Benjamin maluczki, który ich opanował;

68:28  Tu książęta Judzcy, i hufy ich, książęta Zabulońscy, i książęta Neftalimscy.

68:29  Obdarzył cię Bóg twój siłą; utwierdź, o Boże! to, coś w nas sprawił.

68:30  Dla kościoła twego, który jest w Jeruzalemie, będąć królowie dary przynosić.

68:31  Poraź poczet kopijników, zgromadzenie mocnych wodzów, i ludu bujnego, hardych, chlubiących się kęsem srebra; rozprosz narody pragnące wojny.

68:32  Przyjdąć zacni książęta z Egiptu: Murzyńska ziemia pospieszy się wyciągnąć ręce swe do Boga.

68:33  Królestwa ziemi! śpiewajcież Bogu, śpiewajcie Panu. Sela.

68:34  Temu, który jeździ na najwyższych niebiosach od wieczności; oto wydaje głos swój, głos mocy swojej.

68:35  Przyznajcie moc Bogu, nad Izraelem dostojność jego, a wielmożność jego na obłokach. Strasznyś jest, o Boże! z świętych przybytków twoich; Bóg Izraelski sam daje moc i siły ludowi swemu. Niechajże będzie Bóg błogosławiony.

Chapter 69

69:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.

69:2  Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

69:3  Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

69:4  Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.

69:5  Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

69:6  Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.

69:7  Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

69:8  Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

69:9  Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

69:10  Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

69:11  Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.

69:12  Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

69:13  Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

69:14  Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

69:15  Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

69:16  Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.

69:17  Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

69:18  Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.

69:19  Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

69:20  Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.

69:21  Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

69:22  Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

69:23  Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

69:24  Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.

69:25  Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

69:26  Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.

69:27  Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

69:28  Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.

69:29  Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

69:30  Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.

69:31  Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

69:32  A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.

69:33  To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

69:34  Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

69:35  Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

69:36  Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają. Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.

Chapter 70

70:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy na wspominamie.

70:2  Boże! pospiesz się, abyś mię wyrwał; Panie! pospiesz się, abyś mi dał ratunek.

70:3  Niech będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy szukają duszy mojej; niech się obrócą na wstecz, i niech będą pohańbieni, którzy mi złego życzą.

70:4  Niech się obrócą nazad za to, że mię chcą pohańbić ci, którzy mi mówią: Ehej, ehej!

70:5  Ale niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają, a którzy miłują zbawienie twoje, niech mówią zawżdy: Uwielbiony bądź, Boże nasz! Jamci nędzny i ubogi; o Boże! pospiesz się ku mnie; tyś jest pomocą moją, i wybawicielem moim! Panie! nie omieszkujże.

Chapter 71

71:1  W tobie, Panie! nadzieję mam: niech na wieki pohańbiony nie będę.

71:2  Według sprawiedliwości twej wybaw mię, i wyrwij mię; nakłoń ku mnie ucha twego, i zachowaj mię.

71:3  Bądź mi skałą mieszkania, gdziebym zawżdy uchodził;przykazałeś, aby mię strzeżono; boś ty skałą moją i twierdzą moją.

71:4  Boże mój! wyrwij mię z ręki niezbożnika, z ręki przewrotnego i gwałtownika;

71:5  Albowiemeś ty oczekiwaniem mojem, Panie! Panie! nadziejo moja od młodości mojej.

71:6  Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.

71:7  Jako dziwowisko byłem u wielu; wszakże tyś jest mocną nadzieją moją.

71:8  Niechaj będą napełnione usta moje chwałą twoją, przez cały dzień sławą twoją.

71:9  Nie odrzucajże mię w starości mojej; gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.

71:10  Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, radę uczynili społem,

71:11  Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał.

71:12  Boże! nie oddalajże się odemnie; o Boże mój! pospieszże się na ratunek mój.

71:13  Niechże będą zawstydzeni, niech zginą przeciwnicy duszy mojej; niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego.

71:14  Aleć ja zawżdy oczekiwać będę, a tem więcej rozszerzę chwałę twoję.

71:15  Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzień zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem.

71:16  Przystąpię do wysławiania wszelakiej mocy Pana panującego, będę wspominał własną sprawiedliwość twoję.

71:17  Boże! uczyłeś mię od młodości mojej, i opowiadam aż po dziś dzień dziwne sprawy twoje.

71:18  A przetoż aż do starości i sędziwości nie opuszczaj mię, Boże! aż opowiem ramię twoje temu narodowi, i wszystkim potomkom moc twoję.

71:19  Bo sprawiedliwość twoja, Boże! wywyższona jest, czynisz zaiste rzeczy wielkie. Boże! któż jest podobien tobie?

71:20  Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię.

71:21  Rozmnożysz dostojność moję a zasię ucieszysz mię.

71:22  A ja też wysławiać cię będę na instrumentach muzycznych, i prawdę twoję, Boże mój! będęć śpiewał przy harfie, o Święty Izraelski!

71:23  Rozradują się wargi moje, gdyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił.

71:24  Nadto i język mój będzie opowiadał przez cały dzień sprawiedliwość twoję; bo się zawstydzić, i hańbę odnieść musieli ci, którzy szukali nieszczęścia mego.

Chapter 72

72:1  Salomonowi. Boże! daj królowi sądy twoje, a sprawiedliwość twoję synowi królewskiemu;

72:2  Aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogich twoich w prawości.

72:3  Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.

72:4  Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego; ale gwałtownika pokruszy.

72:5  Będą się bać ciebie, póki słońce i miesiąc trwać będzie, od narodu aż do narodu.

72:6  Jako zstępuje deszcz na pokoszoną trawę, a deszcz kroplisty skrapiający ziemię:

72:7  Tak sprawiedliwy zakwitnie za dni jego, a będzie obfitość pokoju, dokąd miesiąca staje.

72:8  Będzie panował od morza aż do morza, i od rzeki aż do kończyn ziemi.

72:9  Przed nim padać będą mieszkający na pustyniach, a nieprzyjaciele jego proch lizać będą.

72:10  Królowie od morza i z wysep dary mu przyniosą; królowie Sebejscy i Sabejscy upominki oddadzą.

72:11  I będą mu się kłaniać wszyscy królowie; wszystkie narody służyć mu będą.

72:12  Albowiem wyrwie ubogiego wołającego, i nędznego, który nie ma pomocnika.

72:13  Zmiłuje się nad ubogim, i nad niedostatecznym, a duszę nędznych wybawi.

72:14  Od zdrady i gwałtu wybawi duszę ich; bo droga jest krew ich przed oczyma jego.

72:15  I będzie żył, a dawać mu będą złoto sabejskie, i ustawicznie się za nim modlić będą, cały dzień błogosławić mu będą.

72:16  Gdy się wrzuci garść zboża do ziemi na wierzchu gór, zaszumi jako Liban urodzaj jego, a mieszczanie zakwitną jako zioła polne.

72:17  Imię jego będzie na wieki; pokąd słońce trwa, dziedziczyć będzie imię jego, a błogosławiąc sobie w nim wszystkie narody wielbić go będą.

72:18  Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraelski, który sam cuda czyni.

72:19  I błogosławione imię chwały jego na wieki, a niech będzie napełniona chwałą jego wszystka ziemia. Amen, Amen.

72:20  A tuć się kończą modlitwy Dawida, syna Isajego.

Chapter 73

73:1  Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.

73:2  Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje,

73:3  Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.

73:4  Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.

73:5  W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.

73:6  Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną.

73:7  Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca.

73:8  Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.

73:9  Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.

73:10  A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,

73:11  Że mówią:Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?

73:12  Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.

73:13  Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam.

73:14  Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.

73:15  Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.

73:16  Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało;

73:17  Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.

73:18  Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

73:19  Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.

73:20  Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

73:21  Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie:

73:22  Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.

73:23  A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.

73:24  Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

73:25  Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.

73:26  Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.

73:27  Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie.

73:28  Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.

Chapter 74

74:1  Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?

74:2  Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.

74:3  Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!

74:4  Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.

74:5  Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.

74:6  A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.

74:7  Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.

74:8  Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.

74:9  Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.

74:10  Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?

74:11  Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?

74:12  Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.

74:13  Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.

74:14  Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.

74:15  Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.

74:16  Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.

74:17  Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.

74:18  Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.

74:19  Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.

74:20  Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.

74:21  Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.

74:22  Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.

74:23  Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.

Chapter 75

75:1  Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, psalm i pieśń Asafowa.

75:2  Wysławiamy cię, Boże! wysławiamy: bo bliskie imię twoje; opowiadają to dziwne sprawy twoje.

75:3  Gdy przyjdzie czas ułożony, ja sprawiedliwie sądzić będę.

75:4  Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele jej; ale ja utwierdzę słupy jej. Sela.

75:5  Rzekę szalonym: Nie szalejcie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów.

75:6  Nie podnoście przeciwko Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie,

75:7  Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie.

75:8  Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa.

75:9  Zaiste kielich jest w rękach Pańskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak, że i drożdże jego wyssą i wypiją wszyscy niepobożni ziemi.

75:10  Ale ja będę opowiadał sprawy Pańskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu. A wszystkie rogi niezbożnikom postrącam; ale rogi sprawiedliwego będą wywyższone.

Chapter 76

76:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot, psalm i pieśń Asafowi.

76:2  Znajomy jest Bóg w Judzkiej ziemi, w Izraelu wielkie imię jego.

76:3  W Salemie jest przybytek jego, a mieszkanie jego na Syonie.

76:4  Tamci połamał ogniste strzały łuków, tarczę, i miecz, i wojnę. Sela.

76:5  Zacnymeś się stał i dostojnym z gór łupiestwa.

76:6  Ci, którzy byli serca mężnego, podani są na łup, zasnęli snem swoim, nie znaleźli mężni rycerze siły w rękach swych.

76:7  Od gromienia twego, o Boże Jakóbowy! twardo zasnęły i wozy i konie.

76:8  Tyś jest, ty bardzo straszliwy; i któż jest, coby się ostał przed obliczem twojem, gdy się zapali gniew twój?

76:9  Gdy z nieba dajesz słyszeć sąd swój, ziemia się lęka i ucicha;

76:10  Gdy Bóg na sąd powstaje, aby wybawił wszystkich pokornych na ziemi. Sela.

76:11  Zaiste i gniew człowieczy chwalić cię musi, a ty ostatek zagniewania skrócisz.

76:12  Śluby czyńcie, a oddawajcie je Panu, Bogu waszemu, wszyscy, którzyście około niego, wszyscy przynoście dary strasznemu. Onci odejmuje ducha książętom, a on jest na postrach królom ziemskim.

Chapter 77

77:1  Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.

77:2  Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

77:3  W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

77:4  Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

77:5  Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

77:6  Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

77:7  Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

77:8  Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

77:9  Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

77:10  Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

77:11  I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

77:12  Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

77:13  I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

77:14  Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

77:15  Tyś jest Bóg,który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

77:16  Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

77:17  Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

77:18  Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

77:19  Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

77:20  Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

Chapter 78

78:1  Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.

78:2  Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.

78:3  Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.

78:4  Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.

78:5  Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,

78:6  Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;

78:7  Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;

78:8  Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.

78:9  Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.

78:10  Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.

78:11  Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.

78:12  Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.

78:13  Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.

78:14  Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.

78:15  Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.

78:16  Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.

78:17  A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;

78:18  I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

78:19  A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?

78:20  Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

78:21  Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;

78:22  Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

78:23  Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.

78:24  I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

78:25  Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.

78:26  Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

78:27  I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;

78:28  Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

78:29  I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.

78:30  A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

78:31  Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.

78:32  Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

78:33  Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.

78:34  Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

78:35  Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:

78:36  (Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

78:37  A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)

78:38  On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

78:39  Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.

78:40  Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

78:41  Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.

78:42  Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;

78:43  Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;

78:44  Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

78:45  Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:

78:46  I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.

78:47  Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.

78:48  I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

78:49  Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.

78:50  Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

78:51  I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;

78:52  Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.

78:53  Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze,)

78:54  Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.

78:55  I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.

78:56  A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.

78:57  Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.

78:58  Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.

78:59  Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,

78:60  Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,

78:61  Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.

78:62  Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.

78:63  Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.

78:64  Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.

78:65  Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.

78:66  I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.

78:67  Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,

78:68  Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.

78:69  I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.

78:70  I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;

78:71  Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;

78:72  Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.

Chapter 79

79:1  Psalm podany Asafowi. O Boże! wtargnęli poganie w dziedzictwo twoje, splugawili kościół twój święty, obrócili Jeruzalem w kupy gruzu.

79:2  Dali trupy sług twoich na pokarm ptastwu powietrznemu, ciała świętych twoich bestyjom ziemskim.

79:3  Wylali krew ich jako wodę około Jeruzalemu, a nie był, ktoby ich pochował.

79:4  Staliśmy się pohańbieniem u sąsiadów naszych; śmiechowiskiem i igrzyskiem u tych, którzy są około nas.

79:5  Dokądże, o Panie? azaż na wieki gniewać się będziesz? a jako ogień pałać będzie zapalczywość twoja?

79:6  Wylij gniew twój na pogan, którzy cię nie znają, i na królestwa, które imienia twego nie wzywają.

79:7  Albowiemci pożarli Jakóba, a mieszkanie jego spustoszyli.

79:8  Nie wspominajże nam przeszłych nieprawości naszych; niech nas rychło uprzedzi miłosierdzie twoje, bośmy bardzo znędzeni.

79:9  Wspomóżże nas, o Boże zbawienia naszego! dla chwały imienia twego, a wyrwij nas, i bądź miłościw grzechom naszym dla imienia twego.

79:10  Przeczżeby mieli mówić poganie: Gdzież jest Bóg ich? Bądź znacznym między poganami, przed oczyma naszemi, dla pomsty krwi sług twoich, która jest wylana.

79:11  Niech przyjdzie przed oblicze twoje narzekanie więźniów, a według wielkości ramienia twego zachowaj ostatki tych, co są na śmierć skazani.

79:12  A oddaj sąsiadom naszym siedmiorako na łono ich za pohańbienie ich, któreć uczynili, o Panie!

79:13  Ale my lud twój i owce pastwiska twego, będziemy cię wysławiali na wieki; od narodu do narodu będziemy opowiadać chwałę twoję.

Chapter 80

80:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm świadectwa Asafowi.

80:2  O Pasterzu Izraelski! posłuchaj, który prowadzisz Józefa jako stado owiec; który siedzisz na Cherubinach, rozjaśnij się.

80:3  Wzbudź moc swoję przed Efraimem, i Benjaminem, i Manasesem, a przybądź na wybawienie nasze.

80:4  O Boże! przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

80:5  Panie, Boże zastępów! dokądże się będziesz gniewał na modlitwę ludu swego?

80:6  Nakarmiłeś ich chlebem płaczu, i napoiłeś ich łzami miarą wielką.

80:7  Wystawiłeś nas na zwadę sąsiadom naszym; a nieprzyjaciołom naszym, aby sobie z nas śmiech stroili.

80:8  O Boże zastępów; przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

80:9  Tyś macicę winną z Egiptu przeniósł; wyrzuciłeś pogan, a wsadziłeś ją.

80:10  Uprzątnąłeś dla niej, i sprawiłeś, że się rozkorzeniła i napełniła ziemię.

80:11  Okryte są góry cieniem jej, a gałęzie jej jako najwyższe cedry.

80:12  Rozpuściła latorośle swe aż do morza, i aż do rzeki gałązki swe.

80:13  Przeczżeś tedy rozwalił płot winnicy, tak, że ją szarpają wszyscy, którzy mimo drogą idą?

80:14  Zniszczył ją wieprz dziki, a zwierz polny spasł ją.

80:15  O Boże zastępów! nawróć się proszę, spojrzyj z nieba, i obacz, a nawiedź tę winną macicę;

80:16  Tę winnicę, którą szczepiła prawica twoja, i latorosłki, któreś sobie zmocnił.

80:17  Spalona jest ogniem, i wyrąbana; ginie od zapalczywości oblicza twego.

80:18  Niech będzie ręka twoja nad mężem prawicy twojej, nad synem człowieczym, któregoś sobie zmocnił.

80:19  A nie odstąpimy od ciebie; zachowaj nas przy żywocie, a imienia twego wzywać będziemy. O Panie, Boże zastępów! nawróćże nas zasię; rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

Chapter 81

81:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi.

81:2  Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.

81:3  Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.

81:4  Zatrąbcie w trąbę na nowiu miesiąca, czasu ułożonego, w dzień święta naszego uroczystego.

81:5  Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.

81:6  Na świadectwo w Józefie wystawił je, kiedy był wyszedł przeciw ziemi egipskiej, kędym słyszał język, któregom nie rozumiał.

81:7  Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.

81:8  Gdyś mię w ucisku wzywał. wyrwałem cię, i wysłuchałem cię w skrytości gromu, doświadczałem cię u wód poswarku. Sela.

81:9  Tedym rzekł: Słuchaj, ludu mój! a oświadczę się przeciwko tobie, o Izraelu! będzieszli mię słuchał.

81:10  I nie będziesz miał boga cudzego, ani się będziesz kłaniał bogu obcemu;

81:11  (Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej;) otwórz usta twoje, a napełnięć je.

81:12  Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.

81:13  Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.

81:14  Oby mię był lud mój posłuchał, a Izrael drogami mojemi chodził!

81:15  W krótkim czasie bym był nieprzyjaciół ich poniżył, a przeciw nieprzyjaciołom ich obróciłbym rękę swą.

81:16  Ci, którzy w nienawiści mają Pana, choć obłudnie, poddaćby się im musieli, i byłby czas ich aż na wieki. I karmiłbym ich tłustością pszenicy, a miodem z opoki nasyciłbym ich.

Chapter 82

82:1  Psalm Asafowy. Bóg stoi w zgromadzeniu Bożem, a w pośród bogów sądzi i mówi:

82:2  Dokądże będziecie niesprawiedliwie sądzić, a osoby niezbożników przyjmować? Sela.

82:3  Czyńcie sprawiedliwość ubogiemu i sierotce;utrapionego i niedostatecznego usprawiedliwiajcie.

82:4  Wyrwijcie chudzinę i nędznego, a z ręki niepobożnej wyrwijcie go.

82:5  Lecz oni nic nie wiedzą, ani rozumieją; w ciemnościach ustawicznie chodzą; zaczem się zachwiały wszystkie grunty ziemi.

82:6  Jam rzekł: Bogowieście, a synami Najwyższego wy wszyscy jesteście.

82:7  A wszakże jako i inni ludzie pomrzecie, a jako jeden z książąt upadniecie.

82:8  Powstańże, o Boże! a sądź ziemię; albowiem ty dziedzicznie trzymasz wszystkie narody.

Chapter 83

83:1  Pieśń i psalm Asafowy.

83:2  O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!

83:3  Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.

83:4  Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;

83:5  Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.

83:6  Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:

83:7  Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareńczyków,

83:8  Giebalczyków,i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyńczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;

83:9  Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. Sela.

83:10  Uczyńże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.

83:11  Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.

83:12  Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;

83:13  Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.

83:14  Boże mój! uczyńże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.

83:15  Jako ogień, który las pali, i jako płomień, który zapala góry.

83:16  Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.

83:17  Napełnij twarze ich pohańbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!

83:18  Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohańbieni niech zaginą. A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.

Chapter 84

84:1  Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, synom Korego psalm.

84:2  O jako są miłe przybytki twoje, Panie zastępów!

84:3  Żąda i bardzo tęskni dusza moja do sieni Pańskich; serce moje i ciało moje pochutniwa sobie do Boga żywego.

84:4  Oto i wróbel znalazł sobie domek, i jaskółka gniazdo swoje, gdzie pokłada ptaszęta swe, u ołtarzów twoich, Panie zastępów, królu mój i Boże mój!

84:5  Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim; będą cię na wieki chwalić. Sela.

84:6  Błogosławiony człowiek, który ma siłę swoję w tobie, i w których sercu są drogi twoje.

84:7  Którzy idąc przez dolinę morwów, za źródło go sobie pokładają, i deszcz pożegnania przychodzi na nich.

84:8  I idą huf za hufem, a ukazują się przed Bogiem na Syonie.

84:9  O Panie, Boże zastępów! wysłuchaj modlitwę moję; przyjmij w uszy twe, o Boże Jakóbowy. Sela.

84:10  O Boże, tarczo nasza! obacz, a wejrzyj na oblicze pomazańca twego.

84:11  Albowiem lepszy jest dzień w sieniach twoich, niż gdzie indziej tysiąc; obrałem sobie raczej w progu siedzieć w domu Boga swego, niżeli mieszkać w przybytkach niezbożników.

84:12  Albowiem Pan Bóg jest słońcem i tarczą: tuć łaski i chwały Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności. Panie zastępów! błogosławiony człowiek, który ma nadzieję w tobie.

Chapter 85

85:1  Przedniejszemu śpiewakowi synom Korego psalm.

85:2  Łaskęś, Panie!niekiedy pokazywał ziemi twojej; przywróciłeś zasię z niewoli Jakóba.

85:3  Odpuściłeś nieprawość ludu twojego, pokryłeś wszelki grzech ich. Sela.

85:4  Uśmierzyłeś wszystek gniew twój, odwróciłeś od zapalczywości popędliwość twoję.

85:5  Przywróć nas, o Boże zbawienia naszego; a uczyń wstręt gniewowi swemu przeciwko nam.

85:6  Izali na wieki gniewać się będziesz na nas? a rozciągniesz gniew twój od rodzaju do rodzaju?

85:7  Izali ty obróciwszy się, nie ożywisz nas, tak, aby się lud twój rozradował w tobie?

85:8  Panie! okaż nam miłosierdzie twoje, a daj nam zbawienie swoje.

85:9  Ale posłucham, co rzecze Bóg, on Pan mocny; zaiste mówi pokój do ludu swego, i do świętych swoich, byle się jedno zaś do głupstwa nie wracali.

85:10  Zaisteć bliskie jest zbawienie jego tym, którzy się go boją; a przebywać będzie chwała jego w ziemi naszej.

85:11  Miłosierdzie i prawda spotkają się z sobą; sprawiedliwość i pokój pocałują się.

85:12  Prawda z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość z nieba wyjrzy.

85:13  Da też Pan i doczesne dobra, a ziemia nasza wyda owoc swój. Sprawi, że sprawiedliwość przed twarzą jego pójdzie, gdy postawi na drodze nogi swoje.

Chapter 86

86:1  Modlitwa Dawidowa. Nakłoń, Panie! ucha twego, a wysłuchaj mię; bomci nędzny i ubogi.

86:2  Strzeżże duszy mojej, bom jest ten, którego ty miłujesz; zachowaj sługę twego, Boże mój! który ma nadzieję w tobie.

86:3  Zmiłuj się nademną, Panie, albowiem do ciebie na każdy dzień wołam.

86:4  Rozwesel duszę sługi twego; bo do ciebie, o Panie! duszę swą podnoszę.

86:5  Boś ty, Panie! dobry i litościwy, i wielce miłosierny wszystkim, którzy cię wzywają.

86:6  Wysłuchajże, Panie! modlitwę moję, a posłuchaj pilnie głosu prośby mojej.

86:7  Wzywam cię w dzień ucisku mego; bo mię ty wysłuchasz.

86:8  Nie masz żadnego podobnego tobie między bogami, o Panie! i nie masz takowych spraw, jako są twoje.

86:9  Wszystkie narody, któreś ty stworzył, przychodząc kłaniać się będą przed obliczem twojem, Panie! i wielbić będą imię twoje.

86:10  Boś ty jest wielki, a czynisz cuda; tyś sam jest Bogiem.

86:11  Naucz mię, Panie, drogi twojej, abym chodził w prawdzie twojej, a ustanów serce moje w bojaźni imienia twego;

86:12  A będę cię chwalił, Panie, Boże mój! ze wszystkiego serca mego, i będę wielbił imię twoje na wieki,

86:13  Ponieważ miłosierdzie twoje wielkie jest nademną, a tyś wyrwał duszę moję z dołu głębokiego.

86:14  O Boże! powstali hardzi przeciwko mnie, a rota okrutników szukała duszy mojej, ci, którzy cię przed oczyma nie mają.

86:15  Ale ty, Panie, Boże miłosierny i litościwy, i nierychły ku gniewu, i wielce miłosierny, i prawdziwy!

86:16  Wejrzyj na mię, a zmiłuj się nademną, dajże moc twoję słudze twemu, a zachowaj syna służebnicy twojej.

86:17  Okaż mi znak dobroci twojej, aby to widząc ci, którzy mię mają w nienawiści, zawstydzeni byli, żeś mię ty, Panie! poratował, i pocieszyłeś mię.

Chapter 87

87:1  Synom Korego psalm i pieśń. Fundament jego jest na górach świętych.

87:2  Umiłował Pan bramy Syońskie nad wszystkie przybytki Jakóbowe.

87:3  Sławne o tobie rzeczy powiadają, o miasto Boże! Sela.

87:4  Wspomnę na Egipt, i na Babilon przed swymi znajomymi; oto i Filistyńczycy, i Tyryjczycy, i Murzyni rzeką, że się tu każdy z nich urodził.

87:5  Także i o Syonie mówić będą:Ten i ów urodził się w nim; a sam Najwyższy ugruntuje go.

87:6  Pan policzy narody, gdy je popisywać będzie, mówiąc:Ten się tu urodził. Sela.

87:7  Przetoż o tobie śpiewać będą z pląsaniem wszystkie siły żywota mego.

Chapter 88

88:1  Pieśń a psalm synów Korego przedniejszemu śpiewakowi na Machalat ku śpiewaniu, nauczający, (złożony)od Hemana Ezrahytczyka.

88:2  Panie, Boże zbawienia mego! we dnie i w nocy wołam do ciebie.

88:3  Niech przyjdzie przed oblicze twoje modlitwa moja; nakłoń ucha twego do wołania mego.

88:4  Bo nasycona jest utrapieniem dusza moja, a żywot mój przybliżył się aż do grobu.

88:5  Poczytano mię między tych, którzy zstępują do dołu; byłem jako człowiek bez wszelakiej mocy.

88:6  Policzony jestem między umarłymi; jestem jako pobici,leżący w grobie, na których więcej nie pamiętasz, którzy są od ręki twojej wytraceni.

88:7  Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

88:8  Doległa mię zapalczywość twoja, a wszystkiemi nawałnościami twemi przytłoczyłeś mię. Sela.

88:9  Dalekoś oddalił znajomych moich odemnie, którymeś mię bardzo obrzydził, a takiem zawarty, że mi nie lza wynijść.

88:10  Oko moje zemdlało od utrapienia mego; wzywam cię, Panie! na każdy dzień, wyciągając do ciebie ręce moje.

88:11  Izali przed umarłymi cuda czynić będziesz? izali umarli powstaną, aby cię wysławiali? Sela.

88:12  Izali opowiadane będzie w grobie miłosierdzie twoje? a prawda twoja w zginieniu?

88:13  Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

88:14  Lecz ja, Panie! do ciebie wołam, a z poranku uprzedza cię modlitwa moja.

88:15  Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

88:16  Jamci utrapiony, i prawie już umierający od gwałtu; ponoszę strachy twoje, i trwożę sobą.

88:17  Powstał przeciwko mnie srogi gniew twój, a strachy twoje wytraciły mię.

88:18  Ogarniają mię jako woda przez cały dzień; otaczają mię gromadno. Oddaliłeś odemnie przyjaciela i towarzysza, a znajomym moim jestem jako w ciemności.

Chapter 89

89:1  Nauczający (złożony) od Etana Ezrahytczyka.

89:2  O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.

89:3  Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiosach utwierdziłeś prawdę twoję, o którejś rzekł:

89:4  Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,

89:5  Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoje, a zbuduję od narodu do narodu stolicę twoję.Sela.

89:6  Przetoż, Panie! wysławiają niebiosa cud twój, i prawdę twoję w zgromadzeniu świętych.

89:7  Albowiem któż na niebie przyrównany może być Panu? kto podobien jest Panu między synami mocarzów?

89:8  I w zgromadzeniu świętych bardzo jest Bóg straszliwy, a straszny nade wszystkich, którzy są około niego.

89:9  Panie, Boże zastępów! któż jest jakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoja jest około ciebie.

89:10  Ty panujesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności jego, ty je skracasz.

89:11  Tyś potawrł Egipt jako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjaciół twoich.

89:12  Twojeć są niebiosa, twoja też i ziemia; okrąg świata i pełność jego tyś ugruntował.

89:13  Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewają o imieniu twojem.

89:14  Ramię twoje mocne jest; można jest ręka twoja, a wywyższona jest prawica twoja.

89:15  Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twojej; miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje.

89:16  Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.

89:17  W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.

89:18  Boś ty jest chwałą mocy ich, a za wolą twoją wywyższy się róg nasz.

89:19  Bo od Pana jest tarcza nasza, a od świętego Izraelskiego król nasz.

89:20  W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.

89:21  Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go.

89:22  Przetoż ręka moja będzie stała przy nim, a ramię moje posili go.

89:23  Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.

89:24  Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę.

89:25  Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu mojem wywyższony będzie róg jego.

89:26  I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.

89:27  On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, Bóg mój, i skała zbawienia mego,

89:28  Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi.

89:29  Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim.

89:30  I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios.

89:31  Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;

89:32  Jeźliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:

89:33  Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.

89:34  Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej.

89:35  Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.

89:36  Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,

89:37  A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słońce przedemną;

89:38  Jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni. Sela.

89:39  Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.

89:40  Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; strąciłeś na ziemię koronę jego.

89:41  Roztargałeś wszystkie płoty jego, i basztyś jego rozwalił.

89:42  Szarpają go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem jest i sąsiadom swoim.

89:43  Wywyższyłeś prawicę przeciwników jego; uweseliłeś wszysstkich nieprzyjaciół jego.

89:44  I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.

89:45  Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.

89:46  Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. Sela.

89:47  Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja?

89:48  Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?

89:49  Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? Sela.

89:50  Gdzież są litości twoje dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi w prawdzie swej?

89:51  Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych.

89:52  Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazańca twego. Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.

Chapter 90

90:1  Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.

90:2  Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.

90:3  Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

90:4  Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

90:5  Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

90:6  Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

90:7  Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

90:8  Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.

90:9  Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

90:10  Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

90:11  Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

90:12  Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

90:13  Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.

90:14  Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.

90:15  Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.

90:16  Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.

90:17  Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!

Chapter 91

91:1  Ten, który mieszka w ochronie Najwyższego, i w cieniu Wszechmocnego przebywać będzie;

91:2  Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.

91:3  Onci zaiste wybawi cię z sidła łowczego, i z powietrza najjadowitszego.

91:4  Pierzem swem okryje cię, a pod skrzydłami jego bezpiecznym będziesz; prawda jego tarczą i puklerzem.

91:5  Nie ulękniesz się strachu nocnego, ani strzały latającej we dnie;

91:6  Ani zarazy morowej, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe.

91:7  Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej; ale się do ciebie nie przybliży.

91:8  Tylko to oczyma twemi obaczysz, a nagrodę niepobożnych oglądasz.

91:9  Ponieważeś ty Pana, który jest nadzieją moją, i Najwyższego, za przybytek swój położył:

91:10  Nie spotka cię nic złego, ani jaka plaga przybliży się do namiotu twego.

91:11  Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.

91:12  Na rękach nosić cię będą, byś snać nie obraził o kamień nogi twojej.

91:13  Po lwie, i po bazyliszku deptać będziesz, lwię i smoka podepczesz.

91:14  Iż się we mnie, mówi Pan, rozkochał, wyrwę go, i wywyższę go, przeto, iż poznał imię moje.

91:15  Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.

91:16  Długością dni nasycę go, i okażę mu zbawienie moje.

Chapter 92

92:1  Psalm a pieśń na dzień sobotni.

92:2  Dobra rzecz jest wysławiać Pana, a śpiewać imieniowi twemu, o Najwyższy.

92:3  Opowiadać z poranku miłosierdzie twoje, i prawdę twoję na każdą noc,

92:4  Na instrumencie o dziesięciu strunach, na lutni, i na harfie z śpiewaniem.

92:5  Albowiemeś mię rozweselił, Panie! sprawami twemi; o sprawach rąk twoich śpiewać będę.

92:6  O jako wielmożne są sprawy twoje, Panie! bardzo głębokie są myśli twoje.

92:7  Człowiek bydlęcy nie zna, a głupi nie zrozumiewa tego,

92:8  Iż wyrastają niezbożnicy jako ziele, a kwitną wszyscy, którzy czynią nieprawość, aby byli wykorzenieni aż na wieki;

92:9  Ale ty, o Najwyższy! jesteś Panem na wieki.

92:10  Albowiem, oto nieprzyjaciele twoi, Panie! albowiem oto nieprzyjaciele twoi zginą; rozproszeni będą wszyscy, którzy czynią nieprawość.

92:11  Ale róg mój wywyższysz jako jednorożców; pokropiony będę olejkiem świeżym.

92:12  I ujrzy oko moje nieszczęście tych, co na mię czyhają; o złośnikach, którzy powstawają przeciwko mnie, usłyszą uszy moje.

92:13  Sprawiedliwy jako palma zakwitnie, jako cedra na Libanie rozmnoży się.

92:14  Wszczepieni w domu Pańskim, w sieniach Boga naszego zakwitną.

92:15  Nawet i w sędziwości przyniosą owoc, czerstwymi i zielonymi będą; Aby to opowiadano, że uprzejmym jest Pan, skała moja, a że w nim nie masz żadnej nieprawości.

Chapter 93

93:1  Pan króluje, oblekł się w dostojność; oblekł się Pan w możność, i przepasał się; utwierdził też okrąg świata, aby się nie poruszył.

93:2  Utwierdzona jest stolica twoja przed wszystkiemi czasy; tyś jest od wieczności.

93:3  Podniosły rzeki, o Panie! podniosły rzeki szum swój; podniosły rzeki nawałności swoje.

93:4  Nad szum wielkich wód, nad mocne wały morskie mocniejszy jest Pan na wysokości.

93:5  Świadectwa twoje są bardzo pewne; świętobliwość, Panie! jest domu twego ozdobą na wieczne dni.

Chapter 94

94:1  Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się!

94:2  Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym.

94:3  Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?

94:4  Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?

94:5  Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić?

94:6  Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać?

94:7  Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy.

94:8  Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?

94:9  Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?

94:10  Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.

94:11  Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością.

94:12  Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.

94:13  Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.

94:14  Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.

94:15  Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego.

94:16  Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?

94:17  By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu.

94:18  Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.

94:19  W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.

94:20  Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?

94:21  Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?

94:22  Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej.

94:23  Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.

Chapter 95

95:1  Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

95:2  Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

95:3  Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

95:4  W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

95:5  Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

95:6  Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

95:7  Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

95:8  Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

95:9  Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

95:10  Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

95:11  Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.

Chapter 96

96:1  Śpiewajcie Panu pieśń nową; śpiewajcie Panu wszystka ziemia!

96:2  Śpiewajcież Panu, dobrorzeczcie imieniowi jego, opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego.

96:3  Opowiadajcie między narodami chwałę jego, między wszystkimi ludźmi cuda jego.

96:4  Albowiem wielki Pan i wszelkiej chwały godny, i straszliwy jest nad wszystkich bogów.

96:5  Wszyscy bowiem bogowie narodów są bałwani; ale Pan niebiosa uczynił.

96:6  Zacność i ochędóstwo przed obliczem jego, moc i piękność w świątnicy jego.

96:7  Oddajcie Panu, pokolenia narodów, oddajcie Panu chwałę i moc.

96:8  Oddajcie Panu chwałę imienia jego; przynieście dary, a wnijdźcie do sieni jego.

96:9  Kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości; niech się lęka oblicza jego wszystka ziemia.

96:10  Powiadajcie między poganami: Pan króluje, a że i krąg świata utwierdzony będzie, tak, aby się nie poruszył, a iż będzie sądził ludzi w sprawiedliwości.

96:11  Niech się weselą niebiosa, a niech pląsa ziemia; niech zaszumi morze, i co w niem jest.

96:12  Niech pląsają pola, i wszystko co jest na nich; tedy niech wykrzykają wszystkie drzewa leśne,

96:13  Przed obliczem Pańskiem; boć idzie, idzie zaiste, aby sądził ziemię. Będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, a narody w prawdzie swojej.

Chapter 97

97:1  Pan króluje; wyskakuj ziemio, a wesel się mnóstwo wysep!

97:2  Obłok i ciemność około niego; sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy jego.

97:3  Ogień przed obliczem jego idzie, a zapala w około nieprzyjaciół jego.

97:4  Błyskawice jego oświecają okrąg świata, co widząc ziemia zadrżała.

97:5  Góry jako wosk rozpływają się przed obliczem Pańskiem, przed obliczem Pana wszystkiej ziemi.

97:6  Niebiosa opowiadają sprawiedliwość jego, a wszystkie narody oglądają chwałę jego.

97:7  Niechże będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą obrazom, którzy się chlubią w bałwanach; kłaniajcież mu się wszyscy bogowie.

97:8  To usłyszawszy Syon rozweseli się, a radować się będą córki Judzkie, dla sądów twoich, Panie!

97:9  Albowiemeś ty Pan najwyższy na wszystkiej ziemi, a bardzoś wywyższony nad wszystkich bogów.

97:10  Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie złe w nienawiści; on strzeże świętych swoich, a z ręki niepobożnych wyrywa ich.

97:11  Światłości nasiano sprawiedliwemu, a radości tym, którzy są uprzejmego serca.

97:12  Weselcie się sprawiedliwi w Panu, a wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.

Chapter 98

98:1  Psalm. Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo dziwne rzeczy uczynił; dopomogła mu prawica jego, i ramię świętobliwości jego.

98:2  Objawił Pan zbawienie swoje; przed oczyma pogan oznajmił sprawiedliwość swoję.

98:3  Wspomniał na miłosierdzie swoje, i na prawdę swoję przeciw domowi Izraelskiemu; oglądały wszystkie granice ziemi zbawienie Boga naszego.

98:4  Śpiewajże Panu wszystka ziemio; wykrzykajcie, a weselcie się i śpiewajcie.

98:5  Grajcie Panu na harfie; na harfie, głosem przyśpiewując.

98:6  Na trąbach i na kornetach krzykliwych głos wydawajcie przed Królem i Panem.

98:7  Niech zaszumi morze, i co w niem jest, okrąg świata, i mieszkający na nim.

98:8  Rzeki niech klaskają rękoma; góry wespół niech się rozradują,

98:9  Przed Panem, bo idzie sądzić ziemię. On będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, i narody w prawości.

Chapter 99

99:1  Pan króluje, niechże zadrżą narody; siedzi między Cherubinami, niechże się poruszy ziemia.

99:2  Pan na Syonie wielki, a wywyższony nad wszystkie narody.

99:3  Niech wysławiają imię twoje wielkie i straszne; albowiem święte jest.

99:4  Moc zaiste królewska miłuje sąd; albowiemeś ty ustanowił prawa; sąd i sprawiedliwość w Jakóbie ty wykonujesz.

99:5  Wywyższajcie Pana, Boga naszego, a kłaniajcie się u podnóżka nóg jego; bo święty jest.

99:6  Mojżesz i Aaron między kapłanami jego, a Samuel między wzywającymi imienia jego, wołali do Pana, a on ich wysłuchał.

99:7  W słupie obłokowym mówił do nich; a gdy strzegli świadectw jego i ustaw, które im podał,

99:8  Panie, Boże nasz! tyś ich wysłuchiwał; Boże!bywałeś im miłościwym, i gdyś ich karał dla występków ich.

99:9  Wywyższajcie Pana, Boga naszego, a kłaniajcie się na górze świętej jego; albowiem święty jest Pan, Bóg nasz.

Chapter 100

100:1  Psalm dla dziękczynienia. Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio!

100:2  Służcie Panu z weselem, przychodźcie przed oblicze jego z radością.

100:3  Wiedzcież, żeć Pan jest Bogiem; on uczynił nas, a nie my samych siebie, abyśmy byli ludem jego, i owcami pastwiska jego.

100:4  Wnijdźcież w bramy jego z wysławianiem, a do sieni jego z chwałami; wysławiajcież go, dobrorzeczcież imieniowi jego;

100:5  Albowiem dobry jest Pan, na wieki trwa miłosierdzie jego, a od narodu aż do narodu prawda jego.

Chapter 101

101:1  Psalm samego Dawida. O miłosierdziu i o sądzie śpiewać będę; tobie, o Panie! śpiewać będę.

101:2  Ostrożnym będę na drodze uprzejmej, kiedy przyjdziesz do mnie; będę chodził ustawicznie w szczerości serca mego, w domu moim.

101:3  Nie położę przed oczy moje złej rzeczy; każdą sprawę występników mam w nienawiści, a nie chwyci się mnie.

101:4  Serce przewrotne odstąpi odemnie, a o złe nie będę dbał.

101:5  Tego, który potajemnie obmawia bliźniego swego, wytnę; oczów wyniosłych, i serca nadętego nie będę mógł cierpieć.

101:6  Oczy moje obrócone będą na prawdomównych w ziemi, aby siadali zemną; kto chodzi drogą uprzejmą, ten mi służyć będzie.

101:7  Nie będzie mieszkał w domu moim zdrajca, ten, który mówi kłamstwo, nie ostoi się przed oczyma memi.

101:8  Co poranek tracić będę wszystkich niezbożnych na ziemi, abym tak wykorzenił z miasta Pańskiego wszystkich, którzy czynią nieprawość.

Chapter 102

102:1  Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

102:2  Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

102:3  Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

102:4  Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

102:5  Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

102:6  Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

102:7  Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

102:8  Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

102:9  Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

102:10  Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

102:11  Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

102:12  Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

102:13  Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

102:14  Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

102:15  Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

102:16  Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

102:17  Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

102:18  Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

102:19  To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

102:20  Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

102:21  Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

102:22  Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

102:23  Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

102:24  Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

102:25  Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

102:26  I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

102:27  One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

102:28  Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Chapter 103

103:1  Psalm Dawidowy. Błogosław duszo moja Panu, i wszystkie wnętrzności moje imieniowi jego świętemu.

103:2  Błogosławże duszo moja Panu, a nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego.

103:3  Który odpuszcza wszystkie nieprawości twoje; który uzdrawia wszystkie choroby twoje;

103:4  Który wybawia od śmierci żywot twój; który cię koronuje miłosierdziem i wielką litością:

103:5  Który nasyca dobrem usta twoje, a odnawia jako orła młodość twoję.

103:6  Pan czyni, co sprawiedliwego jest, i sądy wszystkim uciśnionym.

103:7  Oznajmił drogi swe Mojżeszowi, a synom Izraelskim sprawy swoje.

103:8  Miłosierny i litościwy jest Pan, nierychły do gniewu, i wielkiego miłosierdzia.

103:9  Nie będzie się na wieki wadził, a gniewu wiecznie chował.

103:10  Nie według grzechów naszych obchodzi się z nami, ani według nieprawości naszych odpłaca nam.

103:11  Albowiem jako są niebiosa wysokie nad ziemią, tak jest utwierdzone miłosierdzie jego nad tymi, którzy się go boją;

103:12  A jako daleko jest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas przestępstwa nasze.

103:13  Jako ma litość ojciec nad dziatkami, tak ma litość Pan nad tymi, którzy się go boją.

103:14  Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie, pamięta, żeśmy prochem.

103:15  Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

103:16  Gdy nań wiatr powienie, aliści go niemasz, ani go więcej pozna miejsce jego.

103:17  Ale miłosierdzie Pańskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boją, a sprawiedliwość jego nad synami synów,

103:18  Którzy strzegą przymierza jego, i pamiętają na przykazanie jego, aby je czynili.

103:19  Pan na niebiosach utwierdził stolicę; a królestwo jego nad wszystkimi panuje.

103:20  Błogosławcież Panu Aniołowie jego mocni w sile, którzy czynicie rozkazania jego, posłusznymi będąc głosowi słowa jego.

103:21  Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolę jego.

103:22  Błogosławcie Panu wszystkie sprawy jego, na wszystkich miejscach panowania jego. Błogosław, duszo moja! Panu.

Chapter 104

104:1  Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

104:2  Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

104:3  Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

104:4  Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

104:5  Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

104:6  Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

104:7  Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

104:8  Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

104:9  Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

104:10  Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

104:11  A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

104:12  Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

104:13  Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

104:14  Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

104:15  I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

104:16  Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

104:17  Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

104:18  Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

104:19  Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

104:20  Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

104:21  Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

104:22  Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

104:23  Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

104:24  O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

104:25  W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

104:26  Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

104:27  Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

104:28  Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

104:29  Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

104:30  Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

104:31  Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

104:32  On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

104:33  Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

104:34  O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

104:35  Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Chapter 105

105:1  Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

105:2  Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.

105:3  Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.

105:4  Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.

105:5  Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.

105:6  Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!

105:7  Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.

105:8  Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;

105:9  Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.

105:10  Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.

105:11  Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;

105:12  Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.

105:13  Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;

105:14  Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:

105:15  Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.

105:16  Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.

105:17  Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;

105:18  Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,

105:19  Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.

105:20  Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.

105:21  Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,

105:22  Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.

105:23  Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;

105:24  Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.

105:25  Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.

105:26  Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;

105:27  Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.

105:28  Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

105:29  Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.

105:30  Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.

105:31  Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.

105:32  Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.

105:33  Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.

105:34  Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;

105:35  I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.

105:36  Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.

105:37  Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.

105:38  Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.

105:39  Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.

105:40  Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.

105:41  Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.

105:42  Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.

105:43  Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.

105:44  I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.

105:45  Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.

Chapter 106

106:1  Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.

106:2  Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?

106:3  Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.

106:4  Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,

106:5  Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.

106:6  Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.

106:7  Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.

106:8  A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.

106:9  Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.

106:10  A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.

106:11  W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.

106:12  A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:

106:13  Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.

106:14  Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

106:15  I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.

106:16  Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:

106:17  Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,

106:18  I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.

106:19  Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,

106:20  I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.

106:21  Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;

106:22  Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.

106:23  Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.

106:24  Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.

106:25  I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.

106:26  Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;

106:27  A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.

106:28  Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.

106:29  A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;

106:30  Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;

106:31  Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.

106:32  Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.

106:33  Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.

106:34  Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.

106:35  Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:

106:36  I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.

106:37  Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,

106:38  I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.

106:39  I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.

106:40  Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,

106:41  I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;

106:42  I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.

106:43  Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.

106:44  A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.

106:45  Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.

106:46  Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.

106:47  Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.

106:48  Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.

Chapter 107

107:1  Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

107:2  Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,

107:3  A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.

107:4  Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.

107:5  Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.

107:6  A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;

107:7  I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.

107:8  Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:

107:9  Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.

107:10  Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,

107:11  Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;

107:12  Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.

107:13  A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.

107:14  Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.

107:15  Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

107:16  Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.

107:17  Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.

107:18  Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.

107:19  Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.

107:20  Posyła słowo swe, i uzdrawia ich,a wybawia ich z grobu.

107:21  Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;

107:22  I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

107:23  Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:

107:24  Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.

107:25  Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.

107:26  Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.

107:27  Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.

107:28  Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.

107:29  Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.

107:30  I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.

107:31  Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

107:32  Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.

107:33  Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;

107:34  Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.

107:35  Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.

107:36  I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;

107:37  Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.

107:38  Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.

107:39  Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;

107:40  Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.

107:41  Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.

107:42  To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.

107:43  Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?

Chapter 108

108:1  Pieśń psalmu samego Dawida.

108:2  Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.

108:3  Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.

108:4  Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.

108:5  Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.

108:6  Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.

108:7  Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.

108:8  Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.

108:9  Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.

108:10  Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.

108:11  Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?

108:12  Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?

108:13  Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka. W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.

Chapter 109

109:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

109:2  Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

109:3  A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

109:4  Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

109:5  Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

109:6  Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

109:7  Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

109:8  Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

109:9  Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

109:10  Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

109:11  Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

109:12  Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

109:13  Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

109:14  Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

109:15  Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

109:16  Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego,a tego,który był serca utrapionego, chciał zamordować.

109:17  Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

109:18  A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

109:19  Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

109:20  Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

109:21  Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

109:22  Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

109:23  Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

109:24  Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

109:25  Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

109:26  Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

109:27  Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

109:28  Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

109:29  Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

109:30  Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

109:31  Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.

Chapter 110

110:1  Psalm Dawidowy. Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, dokąd nie położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.

110:2  Laskę mocy twojej pośle Pan z Syonu, mówiąc: Panuj w pośród nieprzyjaciół twoich.

110:3  Lud twój będzie dobrowolny w dzień zwycięstwa twego, w ozdobie świętobliwości, a rozrodzi się płód twój z żywota jako rosa na świtaniu.

110:4  Przysiągł Pan, a nie będzie tego żałował, mówiąc: Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchisedechowego.

110:5  Pan po prawicy twojej potrze królów w dzień gniewu swego.

110:6  Będzie sądził narody, i wszystko napełni trupami; potłucze głowę nad wielą ziem panującą.

110:7  Z strumienia na drodze pić będzie; przetoż wywyższy głowę.

Chapter 111

111:1  Halleluja. Będę wysławiał Pana całem sercem w radzie szczerych, i w zgromadzeniu.

111:2  Wielkie sprawy Pańskie, jawne u wszystkich, którzy się w nich kochają.

111:3  Chwalebne i ozdobne dzieło jego, a sprawiedliwość jego trwa na wieki.

111:4  Pamiątkę cudów swoich uczynił miłosierny a litościwy Pan.

111:5  Dał pokarm tym, którzy się go boją, pamiętając wiecznie na przymierze swoje.

111:6  Moc spraw swoich oznajmił ludowi swemu, dawszy im dziedzictwo pogan.

111:7  Uczynki rąk jego prawda i sąd; nieodmienne są wszystkie przykazania jego,

111:8  Utwierdzone na wieki wieczne, uczynione w prawdzie i w szczerości.

111:9  Wykupienie posławszy ludowi swemu, przykazał na wieki strzedź przymierza swego; święte i straszne jest imię jego.

111:10  Początek mądrości jest bojaźń Pańska; rozumu dobrego nabywają wszyscy, którzy rozkazanie Pańskie czyną; chwała jego trwa na wieki.

Chapter 112

112:1  Halleluja. Błogosławiony mąż, który się Pana boi, a w przykazaniach jego ma wielkie kochanie.

112:2  Możne będzie na ziemi nasienie jego; rodzina szczerych błogosławiona będzie.

112:3  Majętność i bogactwa są w domu jego, a sprawiedliwość jego trwa na wieki.

112:4  Szczerym w ciemnościach światłość wschodzi; łaskawy, miłosierny, i sprawiedliwy jest Bóg.

112:5  Dobry człowiek litościwym jest, i pożycza, a rzeczy swe miarkuje rozsądkiem.

112:6  Bo na wieki nie będzie poruszony; w pamięci wiecznej będzie sprawiedliwy.

112:7  Słysząc złe nowiny, nie boi się; stateczne serce jego ufa w Panu.

112:8  Umocnione serce jego nie boi się, aż ogląda pomstę nad nieprzyjaciołmi swymi.

112:9  Rozprasza, i daje ubogim; sprawiedliwość jego trwa na wieki; róg jego wywyższy się w sławie.

112:10  Widząc to niepobożny, będzie się gniewał, i zębami swemi zgrzytał, i schnąć będzie; żądość niepobożnych zginie.

Chapter 113

113:1  Halleluja. Chwalcie słudzy Pańscy, chwalcie imię Pańskie.

113:2  Niechaj będzie imię Pańskie błogosławione, odtąd aż na wieki.

113:3  Od wschodu słońca, aż do zachodu jego, niech będzie chwalebne imię Pańskie.

113:4  Pan jest nad wszystkie narody wywyższony; chwała jego nad niebiosa.

113:5  Któż taki, jako Pan Bóg nasz, który mieszka na wysokości?

113:6  Który się zniża, aby widział, co jest na niebie i na ziemi.

113:7  Podnosi z prochu nędznego, a z gnoju wywyższa ubogiego,

113:8  Aby go posadził z książętami, z książętami ludu swego;

113:9  Który sprawia, że niepłodna w domu bywa matką weselącą się z dziatek. Halleluja.

Chapter 114

114:1  Gdy wychodził Izrael z Egiptu i dom Jakóbowy z narodu obcego,

114:2  Stał się Juda poświęceniem jego, Izrael panowaniem jego.

114:3  To widząc morze, uciekło a Jordan wrócił się nazad.

114:4  Góry skakały jako barany, pogórki jako jagnięta.

114:5  Morze! cóż ci się stało, iżeś uciekło? O Jordanie! żeś się nazad wrócił?

114:6  Góry! żeście skakały jako barany? pagórki! jako jagnięta?

114:7  Przed obliczem Pańskiem zadrżała ziemia, przed obliczem Boga Jakóbowego.

114:8  Który obraca opokę w jezioro wód, a krzemień w źródło wód.

Chapter 115

115:1  Nie nam, Panie! nie nam, ale imieniowi twemu daj chwałę dla miłosierdzia twego, i dla prawdy twojej.

115:2  Czemuż mają mówić poganie: Gdzież teraz jest Bóg ich?

115:3  Wszakże Bóg nasz jest na niebie, czyniąc wszystko, co mu się podoba.

115:4  Ale bałwany ich są srebro i złoto, robota rąk ludzkich.

115:5  Usta mają, a nie mówią; oczy mają, a nie widzą.

115:6  Uszy mają, a nie słyszą; nozdrze mają, a nie wonieją.

115:7  Ręce mają, a nie macają; nogi mają, a nie chodzą, ani wołają gardłem swojem.

115:8  Niech im podobni będą, którzy je czynią, i wszyscy, którzy w nich ufają.

115:9  Izraelu! ufaj w Panu; bo on jest pomocnikiem ich i tarczą ich.

115:10  Domie Aaronowy! ufajcie w Panu; on jest pomocnikiem, i tarczą ich.

115:11  Którzy się boicie Pana, ufajcie w Panu; on jest pomocnikiem i tarczą ich.

115:12  Pan będzie pamiętał na nas, będzie błogosławił; będzie błogosławił domowi Izraelskiemu, będzie błogosławił domowi Aaronowemu.

115:13  Będzie błogosławił tym, którzy się boją Pana, małym i wielkim.

115:14  Rozmnoży was Pan, was i synów waszych.

115:15  Błogosławieniście wy od Pana, który stworzył niebo i ziemię.

115:16  Niebiosa są niebiosa Pańskie; ale ziemię dał synom ludzkim.

115:17  Umarli nie będą chwalili Pana, ani kto z tych, co zstępują do miejsca milczenia.

115:18  Ale my będziemy błogosławili Panu, odtąd aż na wieki. Halleluja.

Chapter 116

116:1  Miłuję Pana, iż wysłuchał głos mój, i prośby moje.

116:2  Albowiem nakłonił ucha swego ku mnie, gdym go wzywał za dni moich.

116:3  Ogarnęły mię były boleści śmierci, a utrapienia grobu zjęły mię; ucisk i boleść przyszła na mię.

116:4  I wzywałem imienia Pańskiego, mówiąc: Proszę, o Panie! wybaw duszę moję.

116:5  Miłościwy Pan i sprawiedliwy, Bóg nasz litościwy.

116:6  Pan prostaczków strzeże; byłem uciśniony, a wspomógł mię.

116:7  Nawróć się, duszo moja! do odpocznienia swego; albowiem ci Pan dobrze uczynił.

116:8  Bo wyrwał duszę moję od śmierci, oczy moje od płaczu, nogę moję od upadku.

116:9  Będę chodził ustawicznie przed oblicznością Pańską w ziemi żyjących.

116:10  Uwierzyłem, dlategom mówił, chociażem bardzo był utrapiony.

116:11  Jam był rzekł w zatrwożeniu mojem: Wszelki człowiek kłamca.

116:12  Cóż oddam Panu za wszystkie dobrodziejstwa jego, które mi uczynił?

116:13  Kielich obfitego zbawienia wezmę, a imienia Pańskiego wzywać będę,

116:14  Śluby moje oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem jego.

116:15  Droga jest przed oczyma Pańskiemi śmierć świętych jego.

116:16  O mój Panie! żem ja sługą twoim, jam sługą twoim, synem służebnicy twojej, rozwiązałeś związki moje.

116:17  Tobie ofiarować będę ofiarę chwały, i imienia Pańskiego wzywać będę.

116:18  Śluby moje oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem jego,

116:19  W przysionkach domu Pańskiego, w pośrodku ciebie, Jeruzalemie! Halleluja.

Chapter 117

117:1  Chwalcie Pana wszystkie narody! chwalcie go wszyscy ludzie!

117:2  Albowiem rozszerzone jest nad nami miłosierdzie jego, a prawda Pańska trwa na wieki. Halleluja.

Chapter 118

118:1  Wysławiajcie Pana, albowiem dobry; albowiem na wieki trwa miłosierdzie jego;

118:2  Rzecz teraz, Izraelu! że na wieki miłosierdzie jego.

118:3  Rzecz teraz, domie Aaronowy! że na wieki miłosierdzie jego.

118:4  Rzeczcież teraz, którzy się boicie Pana, że na wieki miłosierdzie jego.

118:5  W ucisku wzywałem Pana; wysłuchał mię, i na przestrzeństwie postawił mię Pan.

118:6  Pan jest zemną, nie będę się bał, żeby mi co uczynił człowiek.

118:7  Pan jest zemną między pomocnikami mymi; przetoż ja oglądam pomstę nad tymi, którzy mię mają w nienawiści.

118:8  Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w człowieku.

118:9  Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w książętach.

118:10  Wszystkie narody ogarnęły mię; ale w imieniu Pańskim wygubiłem ich.

118:11  Częstokroć mię ogarnęły; ale w imieniu Pańskiem wygubiłem ich.

118:12  Ogarnęły mię jako pszczoły, ale zgasły jako ogień z ciernia; bo w imieniu Pańskiem wytraciłem ich.

118:13  Bardzoś potężnie na mię nacierał, abym upadł; ale Pan poratował mię.

118:14  Pan jest mocą moją, i pieśnią moją; on był moim wybawicielem.

118:15  Głos wykrzykania i zbawienia w przybytkach sprawiedliwych, prawica Pańska dokazała mocy;

118:16  Prawica Pańska wywyższyła się; prawica Pańska dokazała mocy.

118:17  Nie umrę, ale będę żył, abym opowiadał sprawy Pańskie.

118:18  Pokarałci mię Pan srodze; ale mię na śmierć nie podał.

118:19  Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wszedłszy w nie będę wysławiał Pana.

118:20  Tać jest brama Pańska, którą sprawiedliwi wchodzą.

118:21  Tuć ja ciebie wysławiać będę; boś mię wysłuchał, i byłeś wybawicielem moim.

118:22  Kamień, którzy odrzucili budujący, uczyniony jest głową węgielną.

118:23  Od Pana się to stało, a jest dziwno w oczach naszych.

118:24  Tenci to dzień, który uczynił Pan; rozweselmyż się, a rozradujmy się weń.

118:25  Proszę, Panie! zachowajże teraz; proszę Panie! zdarz teraz.

118:26  Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie; błogosławimy wam z domu Pańskiego.

118:27  Bógci Panem, onci nas oświecił; przywiążcie baranki powrozami ku ofierze aż do rogów ołtarza.

118:28  Tyś jest Bóg mój; przetoż cię wysławiać będę, Boże mój! wywyższać cię będę.

118:29  Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry: albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Chapter 119

119:1  Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Pańskim,

119:2  Błogosławieni, którzy strzegą świadectw jego, i którzy go ze wszystkiego serca szukają;

119:3  I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego.

119:4  Tyś przykazał, aby pilnie strzeżono rozkazań twoich.

119:5  Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich!

119:6  Tedy nie będę zawstydzony, gdy się będę oglądał na wszystkie rozkazania twoje.

119:7  Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy się nauczę praw sprawiedliwości twojej.

119:8  Ustaw twoich z pilnością strzedz będę; tylko mię nie opuszczaj.

119:9  Jakim sposobem oczyści młodzieniec ścieszkę swoję? Gdy się zachowa według słowa twego.

119:10  Ze wszystkiego serca mego szukam cię; nie dopuszczajże mi błądzić od rozkazań twoich.

119:11  W sercu mojem składam wyroki twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.

119:12  Błogosławionyś ty, Panie! nauczże mię ustaw twoich.

119:13  Wargami mojemi opowiadam wszystkie sądy ust twoich.

119:14  W drodze świadectw twoich kocham się więcej, niż we wszystkich bogactwach.

119:15  O przykazaniach twoich rozmyślam, i przypatruję się drogom twoim.

119:16  W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

119:17  Daruj to słudze twemu, abym żył, a przestrzegał słów twoich.

119:18  Odsłoń oczy moje, abym się przypatrzył dziwom z zakonu twego.

119:19  Jestem gościem na ziemi; nie ukrywaj przedemną rozkazań twoich.

119:20  Omdlewa dusza moja, pragnąc sądów twoich na każdy czas.

119:21  Wytraciłeś pysznych; przeklęci są ci, którzy błądzą od rozkazań twoich.

119:22  Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę, gdyż strzegę świadecwt twoich.

119:23  I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich.

119:24  Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi.

119:25  Przylgnęła do prochu dusza moja; ożywże mię według słowa twego.

119:26  Drogi moje rozpowiedziałem, a wysłuchałeś mię; naucz mię ustaw twoich.

119:27  Daj, abym zrozumiał drogę rozkazań twoich, ażebym rozmyślał o dziwnych sprawach twoich.

119:28  Rozpływa się od smutku dusza moja; utwierdźże mię według słowa twego.

119:29  Drogę kłamliwą oddal odemnie, a zakonem twoim udaruj mię.

119:30  Obrałem drogę prawdy, a sądy twoje przekładam sobie.

119:31  Przystałem do świadectw twoich; Panie! nie zawstydzajże mię.

119:32  Drogą przykazań twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje.

119:33  Naucz mię, Panie! drogi ustaw twoich, a będę jej strzegł aż do końca.

119:34  Daj mi rozum, abym strzegł zakonu twego, ażebym go przestrzegał ze wszystkiego serca.

119:35  Daj, abym chodził ścieżką przykazań twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje.

119:36  Nakłoń serce moje do świadectw twoich, a nie do łakomstwa.

119:37  Odwróć oczy moje, aby nie patrzały na marność; na drodze twojej ożyw mię.

119:38  Utwierdź wyrok twój słudze twemu, który się oddał bojaźni twojej.

119:39  Oddal odemnie pohańbienie moje, którego się boję; bo sądy twoje dobre.

119:40  Oto pragnę rozkazań twoich; w sprawiedliwości twojej ożyw mię.

119:41  Niech na mię przyjdą litości twoje, Panie! i zbawienie twoje według wyroku twego.

119:42  Tak abym odpowiedź mógł dać samą rzeczą temu, który mi urąga, gdyż ufam w słowie twojem.

119:43  A nie wyjmuj z ust moich słowa najprawdziwszego; albowiem sądów twoich oczekuję.

119:44  I będę strzegł zakonu twego zawsze, aż na wieki wieczne.

119:45  A ustawicznie będę chodził na przestrzeństwie, bom się dopytał rozkazań twoich.

119:46  Owszem, będę mówił o świadectwach twoich przed królmi, a nie będę zawstydzony.

119:47  Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował.

119:48  Przyłożę i ręce moje do rozkazań twoich, które miłuję, a będę rozmyślał o ustawach twoich.

119:49  Wspomnij na słowo wyrzeczone do sługi twego, któremeś mię ubezpieczył.

119:50  Toć pociecha moja w utrapieniu mojem, że mię wyrok twój ożywia.

119:51  Pyszni bardzo się ze mnie naśmiewają; wszakże się od zakonu twego nie uchylam.

119:52  Bo pamiętam na sądy twoje wieczne, Panie! któremi się cieszę.

119:53  Strach mię ogarnął nad niezbożnymi, którzy opuszczają zakon twój.

119:54  Są mi ustawy twoje pieśniami w domu pielgrzymstwa mego.

119:55  Wspominam sobie i w nocy na imię twoje, Panie! i strzegę zakonu twego.

119:56  Toć mam z tego, że przestrzegam przykazań twoich.

119:57  Rzekłem: Panie! to jest cząstka moja, przestrzegać słów twoich.

119:58  Modlę się przed obliczem twojem ze wszystkiego serca; zmiłujże się nademną według słowa twego.

119:59  Uważyłem w myślach drogi moje, a obróciłem nogi moje ku świadectwom twoim.

119:60  Śpieszę się, a nie omieszkuję przestrzegać rozkazań twoich.

119:61  Hufy niepobożnych złupiły mię; ale na zakon twój nie zapominam.

119:62  O północy wstaję, abym cię wysławiał w sądach sprawiedliwości twojej.

119:63  Jestem towarzyszem wszystkich, którzy się ciebie boją, i tych, którzy przestrzegają przykazań twoich.

119:64  Panie! pełna jest ziemia miłosierdzia twego; nauczże mię ustaw twoich.

119:65  Łaskawieś postąpił ze sługą twoim, Panie! według słowa twego.

119:66  Dobrego rozumu i umiejętności naucz mię; bom przykazaniom twoim uwierzył.

119:67  Pierwej niżem się był uniżył, błądziłem; ale teraz wyroku twego przestrzegam.

119:68  Dobryś ty i dobrotliwy; nauczże mię ustaw twoich.

119:69  Uknowali hardzi kłamstwo przeciwko mnie; ale ja ze wszystkiego serca strzegę przykazań twoich.

119:70  Serce ich zatyło jako sadło; ale się ja zakonem twoim cieszę.

119:71  Jest mi to ku dobremu, żem był utrapiony, abym się nauczył ustaw twoich.

119:72  Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżeli tysiące złota i srebra.

119:73  Ręce twoje uczyniły mię, i wykształtowały mię; dajże mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich;

119:74  Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję.

119:75  Znam, Panie! iż są sprawiedliwe sądy twoje, a iżeś mię słusznie utrapił.

119:76  Niechajże mię, proszę, ucieszy miłosierdzie twoje według wyroku twego, któryś uczynił słudze twemu.

119:77  Niechże na mię przyjdą litości twoje, abym żył; bo zakon twój jest kochaniem mojem.

119:78  Niech będą zawstydzeni pyszni, przeto, że mię chytrze podwrócić chcieli; ale ja rozmyślać będę w przykazaniach twoich.

119:79  Niech się obrócą do mnie, którzy się ciebie boją, i którzy znają świadectwa twoje.

119:80  Niech będzie serce moje uprzejme przy ustawach twoich, abym nie był zawstydzony.

119:81  Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

119:82  Ustały oczy moje, czekając wyroku twego, gdy mówię: Kiedyż mię pocieszysz?

119:83  Chociażem jest jako naczynie skórzane w dymie, wszakżem ustaw twoich nie zapomniał.

119:84  Wieleż będzie dni sługi twego? kiedyż sąd wykonasz nad tymi, którzy mię prześladują?

119:85  Pyszni pokopali mi doły, co nie jest według zakonu twojego.

119:86  Wszystkie przykazania twoje są prawdą; bez przyczyny mię prześladują; ratujże mię.

119:87  Bez mała mię już wniwecz nie obrócili na ziemi; a wszakżem ja nie opuścił przykazań twoich.

119:88  Według miłosierdzia twego ożyw mię, abym strzegł świadectwa ust twoich.

119:89  O Panie! słowo twoje trwa na wieki na niebie.

119:90  Od narodu do narodu prawda twoja; ugruntowałeś ziemię, i stoi.

119:91  Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej.

119:92  By był zakon twój nie był kochaniem mojem, dawnobym był zginął w utrapieniu mojem.

119:93  Na wieki nie zapomnę na przykazania twoje, gdyżeś mię w nich ożywił.

119:94  Twójcim ja, zachowajże mię; bo przykazań twoich szukam.

119:95  Czekają na mię niezbożnicy, aby mię zatracili; ale ja świadectwa twoje uważam.

119:96  Wszelkiej rzeczy koniec widzę; ale przykazanie twoje bardzo szerokie.

119:97  O jakom się rozmiłował zakonu twego! tak, iż każdego dnia jest rozmyślaniem mojem.

119:98  Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mię czynisz przykazaniem twojem; bo je mam ustawicznie przed sobą.

119:99  Nad wszystkich nauczycieli moich stałem się rozumniejszym; bo świadectwa twoje są rozmyślaniem mojem.

119:100  Nad starców jestem roztropniejszy; bo przykazań twoich przestrzegam.

119:101  Od wszelkiej złej drogi zawściągam nogi swoje, abym strzegł słowa twego.

119:102  Od sądów twoich nie odstępuję, przeto, że ich ty mnie uczysz.

119:103  O jako są słodkie słowa twoje podniebieniu memu! nad miód są słodsze ustom moim.

119:104  Z przykazań twoich nabyłem rozumu: przetoż mam w nienawiści wszelką ścieszkę obłędliwą.

119:105  Słowo twe jest pochodnią nogą moim, a światłością ścieszce mojej.

119:106  Przysięgłem i uczynię temu dosyć, że będę strzegł sądów sprawiedliwości twojej.

119:107  Jestem bardzo utrapiony; o Panie! ożyw mię według słowa twego.

119:108  Panie! dobrowolne śluby ust moich przyjmij proszę za wdzięczne, a sądów twoich naucz mię.

119:109  Dusza moja jest w ustawicznem niebezpieczeństwie; wszakże na zakon twój nie zapominam.

119:110  Sidło na mię niezbożnicy zastawili; lecz ja się od przykazań twoich nie obłądzę.

119:111  Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego.

119:112  Nakłoniłem serca mego ku wykonywaniu ustaw twoich ustawicznie, i aż do końca (żywota).

119:113  Wymysły mam w nienawiści, a zakon twój miłuję.

119:114  Tyś jest ucieczką moją, i tarczą moją; na słowo twoje oczekuję.

119:115  Odstąpcież odemnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego.

119:116  Utwierdźże mię według słowa twego, abym żył, a nie zawstydzaj mię w oczekiwaniu mojem.

119:117  Podpieraj mię, abym był zachowany, i rozmyślał w ustawach twoich ustawicznie.

119:118  Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich.

119:119  Odrzucasz jako zużelicę wszystkich niezbożników ziemi; dla tego miłuję świadectwa twoje.

119:120  Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam.

119:121  Czynię sądy i sprawiedliwość: nie podawajże mię tym, którzy mi gwałt czynią.

119:122  Zastąp sam sługę twego ku dobremu, aby mię hardzi nie potłoczyli.

119:123  Oczy moje ustały, czekając na zbawienie twoje, i na wyrok sprawiedliwości twojej.

119:124  Obchodź się z sługą twoim według miłosierdzia twego, a ustaw twoich naucz mię.

119:125  Sługamci ja twój, dajże mi zrozumienie; abym umiał świadectwa twoje.

119:126  Czasci już, abyś czynił Panie! albowiem wzruszono zakon twój.

119:127  Dlatego umiłowałem rozkazania twoje nad złoto, a nad złoto najwyborniejsze.

119:128  Przeto, że wszystkie przykazania twoje, wszystkie prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki obłędliwe mam w nienawiści.

119:129  Dziwne są świadectwa twoje; przetoż ich strzeże dusza moja.

119:130  Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom.

119:131  Usta moje otwieram i dyszę; albowiemem przykazań twoich pragnął.

119:132  Wejżyjże na mię, a zmiłuj się nademną weaług prawa tych, którzy miłują imię twoje.

119:133  Drogi moje utwierdź w słowie twojem, a niech nademną nie panuje żadna nieprawość.

119:134  Wybaw mię od uciśnienia ludzkiego, abym strzegł rozkazań twoich.

119:135  Rozświeć nad sługą twoim oblicze twoje, a naucz mię ustaw twoich.

119:136  Strumienie wód płyną z oczów moich dla tych, którzy nie strzegli zakonu twego.

119:137  Sprawiedliwyś ty, Panie! i prawdziwy w sądach twoich.

119:138  Przykazałeś sprawiedliwe świadectwa twoje, i wielce prawdziwe.

119:139  Zniszczyła mię gorliwość moja, iż zapominają na słowo twoje nieprzyjaciele moi.

119:140  Doskonale są doświadczone słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał.

119:141  Jam maluczki i wzgardzony; wszakże przykazań twoich nie zapominam.

119:142  Sprawiedliwość twoja sprawiedliwość wieczna, a zakon twój prawda.

119:143  Ucisk i utrapienie przyszło na mię; przykazania twoje są kochaniem mojem.

119:144  Sprawiedliwość świadectw twoich trwa na wieki; daj mi rozum, a żyć będę.

119:145  Wołam ze wszystkiego serca, wysłuchajże mię, o Panie! a będę strzegł ustaw twoich.

119:146  Wołam do ciebie, zachowajże mię, a będę pilen świadectw twoich.

119:147  Uprzedzam cię na świtaniu i wołam, na słowo twoje oczekując.

119:148  Uprzedzają straż nocną oczy moje, przeto, abym rozmyślał o wyrokach twoich.

119:149  Panie! głos mój usłysz według miłosierdzia twego; według sądu twego ożyw mię.

119:150  Przybliżają się, którzy naśladują złości, ci, którzy się od zakonu twego oddalili.

119:151  Bliskoś ty jest, Panie! a wszystkie przykazania twoje są prawdą.

119:152  Dawno to wiem o świadectwach twoich, żeś je na wieki ugruntował.

119:153  Obacz utrapienie moje, a wyrwij mię; bom na zakon twój nie zapomniał.

119:154  Stań przy sprawie mojej, a obroń mię; dla słowa twego ożyw mię.

119:155  Dalekoć jest od niezbożników zbawienie; bo się nie badają o ustawach twoich.

119:156  Wielkie są litości twoje, Panie! według sądów twoich ożyw mię.

119:157  Wieleć jest prześladowców moich i nieprzyjaciół moich; wszakże od świadectw twoich nie uchylam się.

119:158  Widziałem przestępców, i mierziało mię to, że wyroku twego nie przestrzegali.

119:159  Obaczże Panie! iż rozkazania twoje miłuję; według miłosierdzia twego ożyw mię.

119:160  Najprzedniejsza rzecz słowa twego jest prawda, a na wieki trwa wszelki sąd sprawiedliwości twojej.

119:161  Książęta mię prześladują bez przyczyny; wszakże słów twoich boi się serce moje.

119:162  Ja się weselę z wyroku twego, tak jako ten, który znajduje wielkie korzyści.

119:163  Ale nienawidzę kłamstwa, i brzydzą się niem; ale zakon twój miłuję.

119:164  Chwalę cię siedm kroć przez dzień, dla sądów twoich sprawiedliwych.

119:165  Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon twój, a nie doznawają żadnego obrażenia.

119:166  Panie! oczekuję zbawienia twego; a przykazania twoje wykonywam.

119:167  Przestrzega dusza moja świadectw twoich; albowiem je bardzo miłuję.

119:168  Przestrzegam przykazań twoich i świadectw twoich; albowiem wszystkie drogi moje są przed tobą.

119:169  Panie! niech się przybliży wołanie moje przed oblicze twoje; według słowa twego daj mi zrozumienie.

119:170  Niech przyjdzie prośba moja przed twarz twoję, a według obietnicy twojej wyrwij mię.

119:171  Chwałę wydadzą wargi moje, gdy mię nauczysz ustaw twoich.

119:172  Opowiadać będzie język mój wyroki twoje; bo wszystkie przykazania twoje są sprawiedliwość.

119:173  Niech mi będzie na pomocy ręka twoja, gdyżem sobie obrał przykazania twoje.

119:174  Panie! zbawienia twego pragnę, a zakon twój jest kochaniem mojem.

119:175  Żyć będzie dusza moja, i będzie cię chwaliła, a sądy twoje będą mi na pomocy.

119:176  Błądzę jako owca zgubiona, szukajże sługi twego; boć przykazań twoich nie zapominam.

Chapter 120

120:1  Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

120:2  Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego.

120:3  Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

120:4  Który jest jako strzały ostre mocarza, i jako węgle jałowcowe.

120:5  Niestetyż mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namiotach Kedarskich.

120:6  Długo mieszka dusza moja między tymi, którzy pokój mają w nienawiści.

120:7  Jać radzę do pokoju; ale gdy o tem mówię, oni do wojny.

Chapter 121

121:1  Pieśń stopni. Oczy moje podnoszę na góry, skądby mi pomoc przyszła.

121:2  Pomoc moja jest od Pana, który stworzył niebo i ziemię.

121:3  Nie dopuści, aby się zachwiać miała noga twoja; nie drzemieć stróż twój.

121:4  Oto nie drzemie ani śpi ten, który strzeże Izraela.

121:5  Pan jest stróżem twoim; Pan jest cieniem twoim po prawej ręce twojej.

121:6  We dnie słońce nie uderzy na cię, ani miesiąc w nocy.

121:7  Pan cię strzec będzie od wszystkiego złego; on duszy twojej strzec będzie.

121:8  Pan strzec będzie wyjścia twego i wejścia twego, odtąd aż na wieki.

Chapter 122

122:1  Pieśń stopni Dawidowa. Weselę się z tego, że mi powiedziano: Do domu Pańskiego pójdziemy.

122:2  Że stanęły nogi nasze w bramach twoich, o Jeruzalemie!

122:3  O Jeruzalem pięknie pobudowane jako miasto w sobie wespół spojone!

122:4  Bo tam wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, do świadectwa Izraelowego, aby wysławiały imię Pańskie.

122:5  Albowiem tam są postawione stolice na sąd, stolice domu Dawidowego.

122:6  Żądajcież pokoju Jeruzalemowi, mówiąc: Niech się szczęści tym, którzy cię miłują.

122:7  Niech będzie pokój w basztach twoich, a uspokojenie w pałacach twoich.

122:8  Dla braci moich i dla przyjaciół moich teraz ci będę żądał pokoju.

122:9  Dla domu Pana, Boga naszego, będę szukał twego dobrego.

Chapter 123

123:1  Pieśń stopni. Do ciebie oczy moje podnoszę, który mieszkasz w niebie.

123:2  Oto jako oczy sług pilnują rąk panów swych, i jako oczy dziewki pilnują ręki pani swej, tak oczy nasze poglądają na Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.

123:3  Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; bośmy bardzo nasyceni wzgardą.

123:4  Bardzo jest nasycona dusza nasza pośmiewiskiem bezbożnych, i wzgardą pysznych.

Chapter 124

124:1  Pieśń stopni Dawidowa. Gdyby był Pan z nami nie był , ( powiedz teraz Izraelu!)

124:2  Gdyby był Pan z nami nie był, gdy ludzie powstawali przeciwko nam:

124:3  Tedyćby nas byli żywo pożarli w rozpaleniu gniewu swego przeciwko nam;

124:4  Tedyćby nas były wody zabrały a strumień porwałby był duszę naszę;

124:5  Tedyćby były porwały duszę naszę one wody gwałtowne.

124:6  Błogosławiony Pan, który nas nie podał na łup zębom ich.

124:7  Dusza nasza jako ptaszek uszła z sidła ptaszników; sidło się potargało, a myśmy uszli.

124:8  Wspomożenie nasze w imieniu Pańskiem, który stworzył niebo i ziemię.

Chapter 125

125:1  Pieśń stopni. Którzy ufają w Panu, są jako góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje.

125:2  Jako około Jeruzalemu są góry, tak Pan jest około ludu swego, od tego czasu aż i na wieki.

125:3  Albowiem nie zostanie laska niezbożników nad losem sprawiedliwych, by snać nie ściągnęli sprawiedliwi rąk swych ku nieprawości.

125:4  Dobrze czyń, Panie! dobrym, i tym, którzy są uprzejmego serca.

125:5  Ale tych, którzy się udawają krzyewemi drogami swemi, niech zapędzi Pan z tymi, którzy czynią nieprawość; lecz pokój niech będzie nad Izraelem.

Chapter 126

126:1  Pieśń stopni. Gdy zaś Pan nawrócił pojmanych z Syonu, byliśmy jako ci, którym się śni.

126:2  Tedy były napełnione weselem usta nasze, a język nasz radością; tedy mówiono między narodami: Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nimi.

126:3  Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nami, z czegośmy się bardzo uradowali.

126:4  Przywróćże zaś, o Panie! pojmanie nasze, jako strumienie na południe.

126:5  Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem;

126:6  Tam i sam chodząc z płaczem rozsiewa lud drogie nasienie; ale zaś przyszedłszy z radością znosić będzie snopy swoje.

Chapter 127

127:1  Pieśń stopni dla Salomona. Jeźli Pan domu nie zbuduje, próżno pracują ci, którzy go budują; jeźli Pan nie będzie strzegł miasta, próżno czuje ten, który go strzeże.

127:2  Próżno macie rano wstawać, długo siadać, i jeść chleb boleści, ponieważ Pan umiłowanemu swemu sen daje.

127:3  Oto dziatki są dziedzictwem od Pana, a płód żywota nagrodą.

127:4  Jako strzały w ręku mocarza, tak są dziatki, które się darzą.

127:5  Błogosławiony mąż, który niemi napełnił sajdak swój; nie będą zawstydzani, gdy się w bramie rozpierać będą z nieprzyjaciołmi swymi.

Chapter 128

128:1  Pieśń stopni. Błogosławiony wszelki, który się boi Pana, który chodzi drogami jego.

128:2  Bo prace rąk twoich pożywać będziesz; błogosławionym będziesz, i będzieć się dobrze działo.

128:3  Żona twoja będzie jako winna macica płodna po bokach domu twego; dziatki twoje jako latorośle oliwne około stołu twego.

128:4  Oto takci będzie ubłogosławiony mąż, który się boi Pana.

128:5  Niechżeć Pan błogosławi z Syonu, abyś patrzył na dobro Jeruzalemskie po wszystkie dni żywota twego.

128:6  I oglądał synów synów twoich, i pokój nad Izraelem.

Chapter 129

129:1  Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

129:2  Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

129:3  Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

129:4  Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

129:5  Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

129:6  Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

129:7  Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

129:8  I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.

Chapter 130

130:1  Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

130:2  Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.

130:3  Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?

130:4  Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.

130:5  Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

130:6  Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

130:7  Oczekujże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana jest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie.

130:8  Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.

Chapter 131

131:1  Pieśń stopni Dawidowa. Panie! nie wyniosło się serce moje, ani się wyniosły oczy moje, anim się kusił o rzeczy wielkie, albo wyższe nad to, niż mi należy.

131:2  Izalim nie położył i nie uspokoił duszy mojej, jako dziecię odstawione od matki swej? odstawionemu dziecięciu była podobna we mnie dusza moja.

131:3  Miejże nadzieję w Panu, o Izraelu! odtąd aż na wieki.

Chapter 132

132:1  Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

132:2  Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:

132:3  Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;

132:4  I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,

132:5  Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.

132:6  Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

132:7  Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.

132:8  Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.

132:9  Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.

132:10  Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.

132:11  Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.

132:12  Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

132:13  Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:

132:14  Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.

132:15  Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.

132:16  Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.

132:17  Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.

132:18  Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.

Chapter 133

133:1  Pieśń stopni Dawidowa. Oto jako rzecz dobra, i jako wdzięczna, gdy bracia zgodnie mieszkają.

133:2  Jest jako olejek najwyborniejszy wylany na głowę, ściekający na brodę, na brodę Aaronową, ściekający aż i na podołek szat jego.

133:3  Jako rosa Hermon, która zstępuje na góry Syońskie; albowiem tam daje Pan błogosławieństwo i żywot aż na wieki.

Chapter 134

134:1  Pieśń stopni. Ej nuż błogosławcie Panu wszyscy słudzy Pańscy, którzy stawacie w domu Pańskim na każdą noc.

134:2  Podnoście ręce wasze ku świątnicy, a błogosławcie Panu, mówiąc:

134:3  Niechajżeć błogosławi Pan z Syonu, który stworzył niebo i ziemię.

Chapter 135

135:1  Halleluja. Chwalcie imię Pańskie, chwalcie słudzy Pańscy.

135:2  Którzy stawacie w domu Pańskim, w sieniach domu Boga naszego.

135:3  Chwalcież Pana, albowiem to Pan dobry; śpiewajcież imieniowi jego, boć jest wdzięczne.

135:4  Albowiem sobie Jakóba Pan obrał, i Izraela za własność swoję.

135:5  Jać zaiste uznaję, iż wielki jest Pan, a Pan nasz jest nad wszystkich bogów.

135:6  Wszystko co chce Pan, to czyni, na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich przepaściach.

135:7  Który czyni, że występują pary od kończyn ziemi; błyskawice i dżdże przywodzi, wywodzi wiatr z skarbów swoich;

135:8  Który pobił pierworodztwa w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia.

135:9  Posłał znaki i cuda w pośród ciebie, Egipcie! na Faraona i na wszystkich sług jego.

135:10  Który poraził wiele narodów, a pobił królów możnych;

135:11  Sehona, króla Amorejskiego, i Oga, króla Basańskiego, i wszystkie królestwa Chananejskie.

135:12  I dał ziemię ich w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, ludowi swemu.

135:13  Panie! imię twoje na wieki; Panie! pamiątka twoja od narodu do narodu.

135:14  Zaite Pan sądzić będzie lud swój, a nad sługami swymi zmiłuje się.

135:15  Ale bałwany pogańskie, srebro i złoto, są robotą rąk ludzkich.

135:16  Usta mają, a nie mówią, oczy mają, a nie widzą;

135:17  Uszy mają, a nie słyszą, ani mają tchnienia w ustach swoich.

135:18  Niech im podobni będą, którzy je robią, i wszyscy, którzy w nich ufają.

135:19  Domie Izraelski! błogosławcie Panu; domie Aaronowy! błogosławcie Panu.

135:20  Domie Lewiego! błogosławcie Panu, którzy się boicie Pana, błogosławcie Panu.

135:21  Błogosławiony Pan z Syonu, który mieszka w Jeruzalemie. Halleluja.

Chapter 136

136:1  Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:2  Wysławiajcież Boga nad bogami; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:3  Wysławiajcież Pana nad panami; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:4  Tego, który sam czyni cuda wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:5  Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:6  Który rozciągnął ziemię na wodach; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:7  Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:8  Słońce, aby panowało we dnie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:9  Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:10  Który poraził Egipczan na pierworodnych ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:11  Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:12  W ręce mocnej i w ramieniu wyciągnionem; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:13  Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:14  I przeprowadził lud Izraelski pośrodkiem jego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:15  I wrzucił Faraona z wojskiem jego w morze Czerwone; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:16  Który prowadził lud swój przez puszczę; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:17  Który poraził królów wielkich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:18  I pobił królów możnych; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:19  Sehona; króla Amorejskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:20  I Oga, króla Basańskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:21  I dał ziemię ich w dziedzictwo; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

136:22  W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:23  Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:24  I wybawił nas od nieprzyjaciół naszych; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:25  Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

136:26  Wysławiajcież Boga niebios; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Chapter 137

137:1  Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

137:2  Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

137:3  A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni,( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

137:4  Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

137:5  Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

137:6  Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

137:7  Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

137:8  O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

137:9  Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.

Chapter 138

138:1  Psalm Dawidowy. Wysławiać cię będę, Panie! ze wszystkiego serca mego; przed bogami śpiewać ci będę.

138:2  Będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu, i będę wysławiał imię twoje dla miłosierdzia twego, i dla prawdy twojej; boś nade wszystko uwielbił imię twoje i wyroki twoje.

138:3  W dzień, któregom cię wzywał, wysłuchałeś mię, a posiliłeś mocą duszę moję.

138:4  Wysławiać cię będą, Panie! wszyscy królowie ziemi, gdy usłyszą wyroki ust twoich.

138:5  I będą śpiewali o drogach Pańskich, a iż wielka jest chwała Pańska.

138:6  A choć wywyższony jest Pan, wszakże na uniżonego patrzy, a wysokomyślnego z daleka poznaje.

138:7  Jeźlibym chodził w pośród utrapienia, ożywisz mię; przeciw popędliwości nieprzyjaciół moich wyciągniesz rękę twoję, a prawica twoja wyswobodzi mię.

138:8  Pan wszystko za mię wykona. O Panie! miłosierdzie twoje trwa na wieki; sprawy rąk twoich nie opuścisz.

Chapter 139

139:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

139:2  Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

139:3  Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.

139:4  Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.

139:5  Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.

139:6  Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.

139:7  Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?

139:8  Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.

139:9  Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,

139:10  I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.

139:11  Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

139:12  Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.

139:13  Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.

139:14  Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.

139:15  Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.

139:16  Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

139:17  Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.

139:18  Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.

139:19  Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;

139:20  Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.

139:21  Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?

139:22  Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.

139:23  Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

139:24  I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.

Chapter 140

140:1  Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

140:2  Wyrwij mię, Panie! od człowieka złego, od męża okrutnego strzeż mię;

140:3  Którzy myślą złe rzeczy w sercu , a na każdy dzień zbierają się na wojnę.

140:4  Zaostrzają język swój, jako wąż; jad żmij pod wargami ich. Sela.

140:5  Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje.

140:6  Hardzi na mię zastawili sidło, i powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieszce, a sidła swe zastawili na mię. Sela.

140:7  Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój! wysłuchajże, Panie! głos modlitw moich.

140:8  O Panie, Panie mocy zbawienia mego, który przykrywasz głowę moję w dzień bitwy!

140:9  Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. Sela.

140:10  A wodza tych, którzy mię obstąpili, nieprawość warg ich niech ich okryje.

140:11  Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali.

140:12  Potwarca nie będzie utwierdzony na ziemi, a mąż okrutny złością ułowiony będąc upadnie.

140:13  Wiem, że Pan uczyni sąd utrapionemu, i pomstę nędznych. A tak sprawiedliwi będą wysławiać imię twoje, a szczerzy będą mieszkać przed obliczem twojem.

Chapter 141

141:1  Pieśń Dawidowa. Panie! wołam do ciebie, pośpiesz się do mnie: posłuchaj głosu mego, gdy wołam do ciebie.

141:2  Niech będzie przyjemna modlitwa moja, jako kadzidło przed obliczem twoim, a podnoszenie rąk moich jako ofiara wieczorna.

141:3  Panie! połóż straż ustom moim; strzeż drzwi warg moich.

141:4  Nie nachylaj serca mego do złej rzeczy, abym nie czynił spraw niepobożnych z mężami czyniącymi nieprawość, i żebym się nie karmił rozkoszami ich.

141:5  Niech mię bije sprawiedliwy, a przyjmę to za miłosierdzie; i niech mię gromi, a będzie mi to za najwyborniejszy olejek, który nie zarazi głowy mojej; albowiem jeszczeć modlitwa moja płatna będzie przeciwko złości ich.

141:6  Niech będą zrzuceni do miejsc opoczystych sędziowie ich, aby słyszeli słowa moje, że były wdzięczne.

141:7  Jako gdyby kto rąbał i łupał drwa na ziemi, tak się rozlatują kości nasze aż do ust grobowych.

141:8  Ale do ciebie, Panie, Panie! podnoszę oczy moje; w tobie ufam, nie odpychaj duszy mojej.

141:9  Strzeż mię od sidła, które na mię zastawili, i od sideł czyniących nieprawość.

141:10  Niech wpadną razem w sieci swoje niepobożni, a ja za tem przeminę.

Chapter 142

142:1  Pieśń wyuczająca Dawidowa, gdy był w jaskini, modlitwa jego.

142:2  Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę.

142:3  Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

142:4  Gdy bywa ściśniony duch mój we mnie, ty znasz ścieszkę moję; na drodze, którą chodzę, ukryli na mię sidło.

142:5  Oglądamli się na prawą stronę, a przypatruję się, niemasz ktoby mię znał; zginęła ucieczka moja, niemasz ktoby się ujął o duszę moję.

142:6  Panie! do ciebie wołam, mówiąc: Tyś nadzieja moja, tyś dział mój w ziemi żyjących.

142:7  Posłuchaj pilnie wołania mego, bom bardzo znędzony; wyrwij mię od tych, którzy mię prześladują, albowiem są mocniejszymi nad mię. Wywiedźże z ciemnicy duszę moję, abym chwalił imię twoje; obstąpią mię sprawiedliwi, gdy mi dobrodziejstwo uczynisz.

Chapter 143

143:1  Psalm Dawidowy. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a przyjmij w uszy prośby moje; dla prawdy twojej wysłuchaj mię i dla sprawiedliwości twojej.

143:2  A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.

143:3  Gdyż prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, potarł równo z ziemią żywot mój; sprawił to, że muszę mieszkać w ciemnościach, jako ci, którzy z dawna pomarli.

143:4  I ściśniony jest we mnie duch mój, a we wnętrznościach moich niszczeje serce moje.

143:5  Wspominam sobie dni dawne, i rozmyślam o wszystkich sprawach twoich, i uczynki rąk twoich rozbieram.

143:6  Wyciągam ręce moje ku tobie; dusza moja, jako sucha ziemia, ciebie pragnie. Sela.

143:7  Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

143:8  Spraw, abym rano słyszał miłosierdzie twoje, bo w tobie ufam; oznajmij mi drogę, którąbym miał chodzić; bo do ciebie podnoszę duszę moję.

143:9  Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, Panie! do ciebie się uciekam.

143:10  Naucz mię czynić wolę twoję, albowiemeś ty Bóg mój; duch twój dobry niech mię prowadzi po ziemi prawej.

143:11  Dla imienia twego, Panie!ożyw mię; dla sprawiedliwości twojej wywiedź z utrapienia duszę moję.

143:12  I dla miłosierdzia twego wytrać nieprzyjaciół moich, a wygładź wszystkich przeciwników duszy mojej; bom ja sługa twój.

Chapter 144

144:1  Pieśń Dawidowa. Błogosławiony Pan, skała moja, który ćwiczy ręce moje do bitwy, a palce moje do wojny.

144:2  Miłosierdziem mojem, i twierdzą moją, ucieczką moją, wybawicielem moim, i tarczą moją on mi jest, przetoż w nim ufam; onci podbija pod mię lud mój.

144:3  Panie! cóż jest człowiek, że nań masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?

144:4  Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

144:5  Panie! nakłoń niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

144:6  Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.

144:7  Ściągnij rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwij mię z wód wielkich, z ręki cudzoziemców.

144:8  Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna.

144:9  Boże! pieśń nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesięciu stronach śpiewać ci będę.

144:10  Bóg daje zwycięstwo królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego.

144:11  Wybawże mię, a wyrwij mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich prawica omylna;

144:12  Aby synowie nasi byli jako szczepy rosnące w młodości swojej, a córki nasze, jako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.

144:13  Szpiżarnie nasze pełne niech wydawają wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.

144:14  Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zajęcia, ani narzekania po ulicach naszych.

144:15  Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan.

Chapter 145

145:1  Chwalebna pieśń Dawidowa. Wywyższać cię będę, Boże mój, królu mój! i błogosławić będę imieniowi twemu na wieki wieków.

145:2  Na każdy dzień błogosławić cię będę, a chwalić imię twoje na wieki wieków.

145:3  Pan wielki jest i bardzo chwalebny, a wielkość jego nie może być dościgniona.

145:4  Naród narodowi wychwalać będzie sprawy twoje, a mocy twoje opowiadać będą.

145:5  Ozdobę chwały wielmożności twojej, i dziwne twe sprawy wysławiać będę.

145:6  I moc strasznych uczynków twoich ogłaszać będą, i ja zacność twoję opowiadać będę,

145:7  Pamięć obfitej dobroci twojej wysławiać, o sprawiedliwości twojej śpiewać będą, mówiąc:

145:8  Dobrotliwy i miłosierny jest Pan, nierychły do gniewu, i wielkiego miłosierdzia.

145:9  Dobryć jest Pan wszystkim, a miłosierdzie jego nad wszystkiem sprawami jego.

145:10  Niech cię wysławiają, Panie! wszystkie sprawy twoje, a święci twoi niech ci błogosławią.

145:11  Sławę królestwa twego niech opowiadają, a o możności twojej niech rozmawiają;

145:12  Aby oznajmili synom ludzkim mocy jego, a chwałę i ozdobę królestwa jego.

145:13  Królestwo twoje jest królestwo wszystkich wieków, a panowanie twoje nie ustaje nad wszystkimi narodami.

145:14  Trzyma Pan wszystkich upadających, a podnosi wszystkich obalonych.

145:15  Oczy wszystkich w tobie nadzieję mają, a ty im dajesz pokarm ich czasu swojego.

145:16  Otwierasz rękę twoję, a nasycasz wszystko, co żyje, według upodobania twego.

145:17  Sprawiedliwy jest Pan we wszystkich drogach swoich, i miłosierny we wszystkich sprawach swoich.

145:18  Bliski jest Pan wszystkim, którzy go wzywają, wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.

145:19  Wolę tych czyni, którzy się go boją, a wołanie ich wysłuchiwa, i ratuje ich.

145:20  Strzeże Pan wszystkich, którzy go miłują; ale wszystkich niepobożnych wytraci.

145:21  Chwałę Pańską wysławiać będą usta moje; a błogosławić będzie wszelkie ciało imię święte jego na wieki wieków.

Chapter 146

146:1  Halleluja.

146:2  Chwal, duszo moja! Pana. Chwalić będę Pana, pókim żyw; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

146:3  Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia.

146:4  Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzień zginą wszystkie myśli jego.

146:5  Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego;

146:6  Który uczynił niebo, i ziemię, morze, i wszystko, co w nich jest, który przestrzega prawdy aż na wieki;

146:7  Który czyni sprawiedliwość ukrzywdzonym, i daje chleb zgłodniałym; Pan rozwiązuje więźniów.

146:8  Pan otwiera oczy ślepych; Pan podnosi upadłych; Pan miłuje sprawiedliwych.

146:9  Pan strzeże przychodniów, sierotce i wdowie pomaga; ale drogę niepobożnych podwraca.

146:10  Pan będzie królował na wieki; Bóg twój, o Syonie! od narodu do narodu. Halleluja.

Chapter 147

147:1  Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

147:2  Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

147:3  Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

147:4  Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

147:5  Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

147:6  Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

147:7  Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

147:8  Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

147:9  Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

147:10  Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

147:11  Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

147:12  Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże , Syonie! Boga twego.

147:13  Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

147:14  On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

147:15  On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

147:16  On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

147:17  Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

147:18  Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

147:19  Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

147:20  Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

Chapter 148

148:1  Halleluja. Chwalcie Pana na niebiosach; chwalcież go na wysokościach.

148:2  Chwalcie go wszyscy Aniołowie jego; chwalcie go wszystkie wojska jego.

148:3  Chwalcie go słońce i miesiącu; chwalcie go wszystkie jasne gwiazdy.

148:4  Chwalcie go niebiosa nad niebiosami, i wody, które są nad niebem.

148:5  Chwalcie imię Pańskie; albowiem on rozkazał, a stworzone są.

148:6  I wystawił je na wieki wieczne; założył im kres, którego nie przestępują.

148:7  Chwalcie Pana na ziemi, smoki i wszystkie przepaści.

148:8  Ogień i grad, śnieg i para, wiatr gwałtowny, wykonywający rozkaz jego;

148:9  Góry, i wszystkie pagórki, drzewa rodzaje, i wszystkie cedry;

148:10  Zwierzęta, i wszystko bydło, gadziny, i ptastwo skrzydlaste.

148:11  Królowie ziemscy, i wszystkie narody; książęta i wszyscy sędziowie ziemi;

148:12  Młodzieńcy, także i panny, starzy i młodzi,

148:13  Chwalcie imię Pańskie; albowiem wywyższone jest imię jego samego, a chwała jego nad ziemią i niebem.

148:14  I wywyższył róg ludu swego, chwałę wszystkich świętych jego, mianowicie synów Izraelskich, ludu jemu najbliższego. Halleluja.

Chapter 149

149:1  Halleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową; chwała jego niechaj zabrzmi w zgromadzeniu świętych.

149:2  Wesel się, Izraelu! w Twórcy swoim; synowie Syońscy! radujcie się w królu swoim.

149:3  Chwalcie imię jego na piszczałkach; na bębnie i na harfie grajcie mu.

149:4  Albowiem się kocha Pan w ludu swym; pokornych zbawieniem uwielbia.

149:5  Radować się będą święci w chwale Bożej, a śpiewać będą w pokojach swych.

149:6  Wysławiania Boże będą w ustach ich, a miecz na obie strony ostry w rękach ich,

149:7  Aby wykonywali pomstę nad poganami, a karali narody;

149:8  Aby wiązali pętami królów ich, a szlachtę ich okowami żelaznemi;

149:9  Aby postąpili z nimi według prawa zapisanego.Tać jest sława wszystkich świętych jego. Halleluja.

Chapter 150

150:1  Halleluja. Chwalcie Boga w świątnicy jego; chwalcie go na rozpostarciu mocy jego.

150:2  Chwalcie go ze wszelkiej mocy jego; chwalcie go według wielkiej dostojności jego.

150:3  Chwalcie go na głośnych trąbach; chwalcie go na lutni i na harfie.

150:4  Chwalcie go na bębnie, i na piszczałce; chwalcie go stronach i na organach.

150:5  Chwalcie go na cymbałach głośnych; chwalcie go cymbałach krzykliwych.

150:6  Niech wszelki duch chwali Pana! Halleluja.