PolUGdanska - Psalms

Chapter 1

1:1  Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców;

1:2  Lecz ma upodobanie w prawie Pana i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.

1:3  Będzie on bowiem jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje swój owoc w swoim czasie; jego liść nie zwiędnie i wszystko, co robi, powiedzie się.

1:4  Nie tak niegodziwi; oni są jak plewa, którą wiatr rozmiata.

1:5  Dlatego niegodziwi nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.

1:6  Pan bowiem zna drogę sprawiedliwych, ale droga niegodziwych zaginie.

Chapter 2

2:1  Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2:2  Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko Panu i jego pomazańcowi, mówiąc:

2:3  Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

2:4  Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

2:5  Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

2:6  Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

2:7  Ogłoszę dekret: Pan powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

2:8  Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

2:9  Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

2:10  Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

2:11  Służcie Panu z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

2:12  Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Chapter 3

3:1  Panie, jakże się namnożyło moich nieprzyjaciół, jak wielu powstaje przeciwko mnie!

3:2  Wielu mówi o mojej duszy: Nie ma dla niego ratunku u Boga. Sela.

3:3  Ale ty, Panie, jesteś moją tarczą, moją chwałą, tym, który podnosi moją głowę.

3:4  Swym głosem wołałem do Pana i wysłuchał mnie ze swojej świętej góry. Sela.

3:5  Położyłem się i zasnąłem, i obudziłem się, bo Pan mnie podtrzymał.

3:6  Nie przestraszę się dziesiątków tysięcy ludzi, którzy zewsząd na mnie nastają.

3:7  Powstań, Panie! Wybaw mnie, mój Boże! Uderzyłeś bowiem w szczękę wszystkich moich wrogów i połamałeś zęby niegodziwych.

3:8  Od Pana jest zbawienie. Twoje błogosławieństwo jest nad twoim ludem. Sela.

Chapter 4

4:1  Wysłuchaj mnie, gdy cię wzywam, Boże mojej sprawiedliwości! Ty wyzwoliłeś mnie w czasie ucisku. Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mojej modlitwy.

4:2  Synowie ludzcy, jak długo będziecie znieważać moją chwałę? Jak długo będziecie miłować marność i szukać kłamstwa? Sela.

4:3  Wiedzcie, że Pan oddzielił dla siebie pobożnego. Pan wysłucha, gdy zawołam do niego.

4:4  Zadrżyjcie i nie grzeszcie. Rozmyślajcie w swym sercu na łożu i zamilczcie. Sela.

4:5  Składajcie ofiary sprawiedliwości i ufajcie Panu.

4:6  Wielu mówi: Któż pokaże nam dobro? Panie, wznieś nad nami światło twego oblicza.

4:7  Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie, gdy obfitowały ich zboże i wino.

4:8  W spokoju się położę i zasnę, bo ty sam, Panie, sprawiasz, że mieszkam bezpiecznie.

Chapter 5

5:1  Nakłoń ucha ku moim słowom, Panie, zważ na moje westchnienie.

5:2  Słuchaj pilnie głosu mego wołania, mój Królu i mój Boże, bo się do ciebie modlę.

5:3  Panie, z rana usłyszysz mój głos, z rana zaniosę do ciebie modlitwę i będę czekał.

5:4  Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.

5:5  Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.

5:6  Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwa. Pan brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.

5:7  Lecz ja dzięki obfitości twego miłosierdzia wejdę do twego domu, oddam pokłon przed twoim świętym przybytkiem w twojej bojaźni.

5:8  Prowadź mnie, Panie, w swojej sprawiedliwości ze względu na moich wrogów; wyprostuj przede mną twoją drogę.

5:9  Bo w ich ustach nie ma szczerości, ich wnętrze pełne przewrotności, ich gardło jest grobem otwartym, swoim językiem pochlebiają.

5:10  Spustosz ich, Boże! Niech upadną przez własne zamiary. Z powodu ich licznych występków odtrąć ich, ponieważ buntują się przeciwko tobie.

5:11  Lecz niech się radują wszyscy, którzy tobie ufają; niech zawsze wykrzykują z radości, bo ty będziesz ich osłaniał. Niech rozradują się w tobie ci, którzy miłują twoje imię.

5:12  Ty bowiem, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwego, osłonisz go dobrocią jak tarczą.

Chapter 6

6:1  Panie, nie karć mnie w swoim gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

6:2  Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem słaby; uzdrów mnie, Panie, bo moje kości drżą;

6:3  I moja dusza bardzo się zatrwożyła; lecz ty, Panie, jak długo jeszcze?

6:4  Zawróć, Panie, ocal moją duszę; wybaw mnie ze względu na twe miłosierdzie.

6:5  W śmierci bowiem nie ma pamięci o tobie, a w grobie któż cię będzie wysławiać?

6:6  Zmęczyłem się moim wzdychaniem, co noc zalewam łzami moje posłanie, moje łoże jest mokre od płaczu.

6:7  Moje oko zaćmiło się od smutku, zestarzało się z powodu wszystkich moich wrogów.

6:8  Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość, bo Pan usłyszał głos mego płaczu.

6:9  Usłyszał Pan moją prośbę, Pan przyjął moją modlitwę.

6:10  Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech uciekną i będą pohańbieni w jednej chwili.

Chapter 7

7:1  Panie, mój Boże, tobie ufam, wybaw mnie od wszystkich moich prześladowców i ocal mnie;

7:2  By ktoś jak lew nie porwał mojej duszy i nie rozszarpał, gdy nie będzie nikogo, kto by ją ocalił.

7:3  Panie, mój Boże, jeśli to zrobiłem, jeśli nieprawość jest na moich rękach;

7:4  Jeśli złem odpłaciłem temu, kto żył ze mną w pokoju, jeśli nie wyratowałem tego, który mnie dręczył bez przyczyny;

7:5  To niech wróg prześladuje moją duszę i niech pochwyci i wdepcze w ziemię moje życie, niech moją godność w proch obróci. Sela.

7:6  Powstań, Panie, w swoim gniewie; podnieś się przeciwko wściekłości moich wrogów. Przebudź się w mojej obronie, bo ustanowiłeś sąd.

7:7  Wtedy otoczy cię zgromadzenie narodów, a ty zasiądź na wysokości ze względu na nich.

7:8  Pan będzie sądził narody. Osądź mnie, Panie, według mojej sprawiedliwości i według mojej uczciwości, która jest we mnie.

7:9  Niech skończy się zło niegodziwych, a umocnij sprawiedliwego, Boże sprawiedliwy, ty, który badasz serca i nerki.

7:10  Moją tarczą jest Bóg, który wybawia ludzi prawego serca.

7:11  Bóg jest sędzią sprawiedliwym, Bóg codziennie gniewa się na bezbożnego.

7:12  Jeśli się nie nawróci, on swój miecz naostrzy; swój łuk napiął i przygotował go.

7:13  Przygotował na niego broń śmiertelną, a swoje strzały sporządził na prześladowców.

7:14  Oto bezbożny rodzi nieprawość, jest brzemienny krzywdą i zrodził kłamstwo.

7:15  Wykopał dół i pogłębił go, lecz sam wpadnie do jamy, którą przygotował.

7:16  Krzywda, którą wyrządzał, obróci się przeciwko niemu, a jego nieprawość spadnie mu na głowę.

7:17  Będę wysławiał Pana według jego sprawiedliwości, będę śpiewał imieniu Pana Najwyższego.

Chapter 8

8:1  O Panie, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi! Ty, który swoją chwałę wyniosłeś nad niebiosa.

8:2  Przez usta niemowląt i ssących ugruntowałeś swą potęgę z powodu twoich wrogów, aby poskromić nieprzyjaciela i mściciela.

8:3  Gdy przypatruję się twoim niebiosom, dziełu twoich palców, księżycowi i gwiazdom, które utwierdziłeś;

8:4  Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

8:5  Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś.

8:6  Dałeś mu panowanie nad dziełami twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy:

8:7  Owce i wszelkie bydło, a także zwierzęta polne;

8:8  Ptactwo niebieskie i ryby morskie, i wszystko, co przemierza szlaki mórz.

8:9  O Panie, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi!

Chapter 9

9:1  Będę cię wysławiał, Panie, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.

9:2  Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!

9:3  Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.

9:4  Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.

9:5  Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.

9:6  O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.

9:7  Ale Pan trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.

9:8  On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.

9:9  I będzie Pan ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.

9:10  I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.

9:11  Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.

9:12  Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.

9:13  Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;

9:14  Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.

9:15  Poganie wpadli w dół, który wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.

9:16  Pan dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. Higgajon. Sela.

9:17  Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.

9:18  Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.

9:19  Powstań, Panie, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.

9:20  Panie, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. Sela.

Chapter 10

10:1  Dlaczego, Panie, stoisz z daleka? Dlaczego ukrywasz się w czasie niedoli?

10:2  Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.

10:3  Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi sobie i znieważa Pana.

10:4  Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka Boga; całe jego myślenie to że nie ma Boga.

10:5  Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.

10:6  Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie zaznam zła po wszystkie pokolenia.

10:7  Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.

10:8  Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.

10:9  Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.

10:10  Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.

10:11  Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.

10:12  Powstań, Panie Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.

10:13  Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.

10:14  Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.

10:15  Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.

10:16  Pan jest Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.

10:17  Usłyszałeś pragnienia pokornych, Panie, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;

10:18  Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.

Chapter 11

11:1  W Panu pokładam ufność. Jakże więc możecie mówić mojej duszy: Odleć jak ptak na twoją górę?

11:2  Bo oto niegodziwi napinają łuk, kładą strzałę na cięciwę, aby w ciemności strzelać do tych, którzy są prawego serca.

11:3  Gdy zostaną zburzone fundamenty, cóż może zrobić sprawiedliwy?

11:4  Pan jest w swym świętym przybytku, tron Pana jest w niebie, jego oczy patrzą, jego powieki badają synów ludzkich.

11:5  Pan doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.

11:6  Spuści na niegodziwych deszcz sideł, ognia i siarki, a palący wicher będzie udziałem ich kielicha.

11:7  Bo sprawiedliwy Pan kocha sprawiedliwość, jego oczy patrzą na prawego.

Chapter 12

12:1  Ratuj, Panie, bo już nie ma pobożnego, zniknęli wierni spośród synów ludzkich.

12:2  Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią schlebiającymi wargami i z obłudnym sercem.

12:3  Niech Pan wytępi wszystkie wargi schlebiające i język mówiący przechwałki.

12:4  Oni mówią: Swoim językiem zwyciężymy, nasze wargi należą do nas, któż jest naszym panem?

12:5  Ze względu na ucisk ubogich i jęk nędzarzy teraz powstanę – mówi Pan – zapewnię bezpieczeństwo temu, na kogo zastawiają sidła.

12:6  Słowa Pana to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.

12:7  Ty, Panie, zachowasz ich, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.

12:8  Niegodziwi krążą wokoło, gdy najpodlejsi z ludzi zostają wywyższeni.

Chapter 13

13:1  Jak długo, Panie? Zapomnisz o mnie na wieki? Jak długo będziesz ukrywał przede mną swoje oblicze?

13:2  Jak długo będę szukał rady w swojej duszy i codziennie trapił się w sercu? Jak długo mój wróg będzie się nade mnie wynosił?

13:3  Spójrz i wysłuchaj mnie, Panie, mój Boże! Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci;

13:4  By nie powiedział mój wróg: Pokonałem go! Niech się nie cieszą moi nieprzyjaciele, gdy się zachwieję.

13:5  Lecz ja zaufałem twemu miłosierdziu; moje serce rozraduje się twoim zbawieniem.

13:6  Będę śpiewał Panu, bo obdarzył mnie dobrem.

Chapter 14

14:1  Głupi powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci, popełniają obrzydliwe czyny. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro.

14:2  Pan spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.

14:3  Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.

14:4  Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość, którzy pożerają mój lud, jakby chleb jedli, a Pana nie wzywają?

14:5  Tam ogarnie ich strach, gdyż Bóg jest pośród pokolenia sprawiedliwych.

14:6  Szydzicie z rady ubogiego, ale Pan jest jego ucieczką.

14:7  Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Gdy Pan odwróci niewolę swego ludu, Jakub się rozraduje i Izrael się rozweseli.

Chapter 15

15:1  Panie, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze?

15:2  Ten, kto postępuje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a w swoim sercu mówi prawdę;

15:3  Kto nie obmawia swym językiem, nie wyrządza bliźniemu nic złego, nie znieważa bliźniego;

15:4  Ten, przed którego oczami bezbożny jest wzgardzony, a który szanuje tych, co się boją Pana; kto, choć przysięga na własną niekorzyść, nie wycofuje się;

15:5  Kto swych pieniędzy nie pożycza na lichwę i nie daje się przekupić przeciwko niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Chapter 16

16:1  Strzeż mnie, o Boże, bo tobie ufam.

16:2  Moja dusza mówi do Pana: Ty jesteś moim Panem, a moja dobroć nie przynosi ci żadnej korzyści;

16:3  Lecz świętym, którzy są na ziemi, i szlachetnym, w których całe moje upodobanie.

16:4  Rozmnożą się boleści tych, którzy chodzą za obcymi bogami. Nie złożę im ofiar z krwi i nie wymówię ich imion swoimi ustami.

16:5  Pan jest udziałem mego dziedzictwa i kielicha; ty strzeżesz mojego losu.

16:6  Sznury miernicze wyznaczyły mi przyjemne miejsca i miłe jest moje dziedzictwo.

16:7  Będę błogosławił Pana, który udzielił mi rady, bo nawet w nocy pouczają mnie moje nerki.

16:8  Stawiam Pana zawsze przed oczami; skoro on jest po mojej prawicy, nie zachwieję się.

16:9  Dlatego cieszy się moje serce i raduje się moja chwała, a moje ciało będzie spoczywać bezpiecznie.

16:10  Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia.

16:11  Dasz mi poznać drogę życia, pełnię radości przed twoim obliczem, rozkosze po twojej prawicy na wieki.

Chapter 17

17:1  Wysłuchaj, Panie, mojej słusznej sprawy, zważ na moje wołanie, nakłoń ucha na modlitwę moich nieobłudnych ust.

17:2  Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed twego oblicza, niech twoje oczy widzą to, co słuszne.

17:3  Doświadczyłeś moje serce, nawiedziłeś mnie nocą, wypróbowałeś mnie ogniem, ale nic nie znalazłeś. Postanowiłem, że moje usta nie zgrzeszą.

17:4  Co się tyczy spraw ludzkich, dzięki słowom twoich ust wystrzegałem się dróg okrutnika.

17:5  Zatrzymaj moje kroki na twoich drogach, aby nie zachwiały się moje nogi.

17:6  Wzywam cię, Boże, bo mnie wysłuchasz. Nakłoń ku mnie swego ucha, wysłuchaj moich słów.

17:7  Okaż swoje miłosierdzie, ty, który wybawiasz ufających tobie od tych, którzy powstają przeciwko twojej prawicy.

17:8  Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł;

17:9  Przed niegodziwymi, którzy mnie gnębią, przed wrogami mojej duszy, którzy mnie osaczyli.

17:10  Okryli się swoim tłuszczem, zuchwale mówią swymi ustami.

17:11  Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, wytężają swój wzrok, aby nas powalić na ziemię.

17:12  Podobni są do lwa żądnego łupu, do lwiątka siedzącego w ukryciu.

17:13  Powstań, Panie, wystąp przeciwko niemu i powal go, swoim mieczem ocal moją duszę od niegodziwego;

17:14  A swoją ręką, Panie, od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest to życie, a których brzuchy napełniasz swymi skarbami, tak że nasyceni są nawet ich synowie, a resztę zostawiają ich dzieciom.

17:15  Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę twe oblicze, a gdy się obudzę, nasycę się twoim podobieństwem.

Chapter 18

18:1  Będę cię miłował, Panie, mocy moja.

18:2  Pan moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.

18:3  Wezwę Pana, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.

18:4  Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.

18:5  Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.

18:6  W moim utrapieniu wzywałem Pana i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.

18:7  Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.

18:8  Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.

18:9  Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.

18:10  Dosiadł cherubina i latał; latał na skrzydłach wiatru.

18:11  Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.

18:12  Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.

18:13  I zagrzmiał Pan na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.

18:14  Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, cisnął błyskawicami i ich rozgromił.

18:15  I ukazały się głębiny wód, i odsłoniły się fundamenty świata od twojego upomnienia, Panie, i od podmuchu tchnienia twoich nozdrzy.

18:16  Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął mnie z wielkich wód.

18:17  Ocalił mnie od potężnego wroga mego i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.

18:18  Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz Pan był moją podporą.

18:19  Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.

18:20  Nagrodził mnie Pan według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk.

18:21  Strzegłem bowiem dróg Pana i nie odstąpiłem niegodziwie od mego Boga.

18:22  Bo miałem przed oczyma wszystkie jego nakazy i nie odrzucałem od siebie jego praw.

18:23  Byłem wobec niego nienaganny i wystrzegałem się swojej nieprawości.

18:24  Dlatego oddał mi Pan według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk przed jego oczyma.

18:25  Ty z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z człowiekiem nienagannym postąpisz nienagannie.

18:26  Wobec czystego okażesz się czysty, a wobec przewrotnego postąpisz przewrotnie;

18:27  Ty bowiem lud strapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.

18:28  Bo ty zapalisz moją pochodnię; Pan, Bóg mój, rozjaśni moje ciemności.

18:29  Bo z tobą przebiłem się przez wojsko, z moim Bogiem przeskoczyłem mur.

18:30  Droga Boga jest doskonała, słowo Pana w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają.

18:31  Bo któż jest Bogiem oprócz Pana? Któż skałą oprócz naszego Boga?

18:32  To Bóg, który przepasuje mnie mocą i doskonałą czyni moją drogę.

18:33  Moje nogi czyni jak u łani i stawia mnie na wyżynach.

18:34  Ćwiczy moje ręce do walki, tak że mogę kruszyć spiżowy łuk swymi ramionami.

18:35  Dałeś mi też tarczę swego zbawienia i wspierała mnie twoja prawica, a twoja dobrotliwość uczyniła mnie wielkim.

18:36  Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, tak że moje stopy się nie zachwiały.

18:37  Ścigałem moich wrogów i dopadłem ich, nie zawróciłem, aż ich nie wytraciłem.

18:38  Powaliłem ich tak, że nie mogli powstać, upadli pod moje stopy.

18:39  Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pod moje stopy moich przeciwników.

18:40  Zmuszałeś moich wrogów do ucieczki, abym wykorzenił tych, którzy mnie nienawidzą.

18:41  Wołali, lecz nie było nikogo, kto by ich wybawił; wołali do Pana, lecz ich nie wysłuchał.

18:42  Starłem ich jak proch na wietrze, wyrzuciłem jak błoto uliczne.

18:43  Wyzwoliłeś mnie od kłótni ludzkich, ustanowiłeś mnie głową narodów. Będzie mi służył lud, którego nie znałem.

18:44  Jak tylko usłyszą o mnie, będą mi posłuszni, cudzoziemcy będą udawać uległość.

18:45  Cudzoziemcy zmarnieją i będą drżeć w swoich warowniach.

18:46  Pan żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia.

18:47  Bóg dokonuje za mnie zemsty i poddaje mi narody.

18:48  Ty wyzwalasz mnie od moich wrogów; ty wywyższyłeś mnie ponad moich przeciwników, ocaliłeś mnie od gwałtownika.

18:49  Dlatego będę cię, Panie, sławił wśród narodów i będę śpiewał twemu imieniu.

18:50  Bo dajesz wielkie wybawienie swemu królowi i na wieki okazujesz miłosierdzie swemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu.

Chapter 19

19:1  Niebiosa głoszą chwałę Boga, a firmament obwieszcza dzieło jego rąk.

19:2  Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy oznajmia wiedzę.

19:3  Nie ma języka ani mowy, w których nie słychać ich głosu.

19:4  Ich zasięg rozchodzi się po całej ziemi i na krańce świata ich słowa. Na nich wystawił namiot słońcu.

19:5  A ono wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty, cieszy się jak mocarz, który rozpoczyna bieg.

19:6  Wyrusza z jednego krańca nieba i obchodzi je aż na drugi kraniec, a nic nie ukryje się przed jego żarem.

19:7  Prawo Pana jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo Pana pewne, dające mądrość prostemu.

19:8  Nakazy Pana są prawe, radujące serce; przykazanie Pana czyste, oświecające oczy.

19:9  Bojaźń Pana jest czysta, trwająca na wieki; sądy Pana prawdziwe, wszystkie są słuszne.

19:10  Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu.

19:11  Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.

19:12  Lecz kto dostrzeże własne błędy? Oczyść mnie z tych, które są ukryte przede mną.

19:13  Chroń też swego sługę od zuchwałych grzechów, aby nie panowały nade mną. Wtedy będę nienaganny i wolny od wielkiego przestępstwa.

19:14  Niech będą ci miłe słowa moich ust i rozmyślanie mego serca, Panie, moja Skało i mój Odkupicielu!

Chapter 20

20:1  Niech cię wysłucha Pan w dniu utrapienia, niech cię chroni imię Boga Jakuba.

20:2  Niech ci ześle pomoc ze świątyni i niech cię wesprze z Syjonu.

20:3  Niech pamięta wszystkie twoje ofiary i niech przyjmie twoje całopalenia. Sela.

20:4  Niech da ci wszystko, czego pragnie twoje serce, i każdy twój zamysł niech wypełni.

20:5  Będziemy się radować z twojego zbawienia i w imię naszego Boga sztandary podniesiemy. Niech Pan spełni wszystkie twoje prośby.

20:6  Teraz wiem, że Pan wybawia swego pomazańca, wysłucha go ze swego świętego nieba zbawczą mocą swojej prawicy.

20:7  Jedni pokładają ufność w rydwanach, inni w koniach, lecz my będziemy wspominać imię Pana, naszego Boga.

20:8  Tamci zachwiali się i upadli, a my powstaliśmy i ostoimy się.

20:9  Panie, wybaw nas, a król niech nas wysłucha w dniu naszego wołania.

Chapter 21

21:1  Panie, król cieszy się z twojej mocy i bardzo się raduje twoim zbawieniem.

21:2  Spełniłeś pragnienie jego serca i prośbie jego ust nie odmówiłeś. Sela.

21:3  Wyszedłeś mu bowiem naprzeciw z hojnymi błogosławieństwami, koronę szczerozłotą włożyłeś mu na głowę.

21:4  Prosił cię o życie i dałeś mu je, długie dni na wieki wieków.

21:5  Wielka jest jego chwała dzięki twemu zbawieniu, okryłeś go sławą i dostojeństwem;

21:6  Bo uczyniłeś go błogosławieństwem na wieki, rozradowałeś go swoim obliczem.

21:7  Król bowiem w Panu pokłada nadzieję i nie zachwieje się dzięki miłosierdziu Najwyższego.

21:8  Twoja ręka znajdzie wszystkich twoich wrogów; twoja prawica dosięgnie wszystkich, którzy cię nienawidzą.

21:9  Uczynisz ich jakby piecem ognistym w czasie twego gniewu; Pan w swojej zapalczywości pochłonie ich, a ogień ich strawi.

21:10  Wytracisz z ziemi ich ród, a ich potomstwo spośród synów ludzkich.

21:11  Bo zamierzali zło przeciwko tobie, uknuli spisek, którego nie mogli wykonać.

21:12  Dlatego ich zmusisz do ucieczki, strzały na twej cięciwie wymierzysz w ich twarze.

21:13  Powstań, Panie, w swojej mocy; będziemy śpiewać i wysławiać twą potęgę.

Chapter 22

22:1  Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? Czemu jesteś tak daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

22:2  Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

22:3  Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

22:4  Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

22:5  Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

22:6  Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

22:7  Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, mówiąc:

22:8  Zaufał Panu, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

22:9  Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

22:10  Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

22:11  Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by mnie wspomógł.

22:12  Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

22:13  Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

22:14  Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

22:15  Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

22:16  Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

22:17  Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

22:18  Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

22:19  Ale ty, Panie, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

22:20  Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną duszę moją.

22:21  Wybaw mnie z lwiej paszczy, bo i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

22:22  Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

22:23  Chwalcie Pana, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

22:24  Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy ten do niego wołał, wysłuchał go.

22:25  Od ciebie pochodzi moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

22:26  Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić Pana będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

22:27  Przypomną sobie i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

22:28  Do Pana bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

22:29  Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

22:30  Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

22:31  Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.

Chapter 23

23:1  Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie.

23:2  Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody.

23:3  Posila moją duszę, prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na swoje imię.

23:4  Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.

23:5  Zastawiasz przede mną stół wobec moich wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, mój kielich przelewa się.

23:6  Zaprawdę dobroć i miłosierdzie pójdą w ślad za mną po wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu Pana przez długie czasy.

Chapter 24

24:1  Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.

24:2  Na morzach bowiem ugruntował go i utwierdził na rzekach.

24:3  Któż wstąpi na górę Pana? Kto stanie w jego świętym miejscu?

24:4  Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, który nie skłania swej duszy ku marności i nie przysięga podstępnie.

24:5  On otrzyma błogosławieństwo od Pana i sprawiedliwość od Boga, swego Zbawiciela.

24:6  To jest pokolenie tych, którzy go szukają, którzy szukają twego oblicza, Boże Jakuba. Sela.

24:7  Podnieście, o bramy, wasze głowy; podnieście się, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały.

24:8  Któż jest tym Królem chwały? Pan mocny i potężny, Pan potężny w boju.

24:9  Podnieście, o bramy, wasze głowy; podnieście się, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały.

24:10  Któż jest tym Królem chwały? Pan zastępów, on jest Królem chwały. Sela.

Chapter 25

25:1  Do ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.

25:2  Mój Boże, tobie ufam, niech nie doznam wstydu; niech moi wrogowie nie tryumfują nade mną.

25:3  Zaprawdę nikt, kto ciebie oczekuje, nie dozna wstydu; zawstydzą się ci, którzy bez powodu popełniają nieprawość.

25:4  Panie, daj mi poznać twe drogi, naucz mnie twoich ścieżek.

25:5  Prowadź mnie w twojej prawdzie i pouczaj mnie, bo ty jesteś Bogiem mego zbawienia; ciebie co dzień oczekuję.

25:6  Pamiętaj o swoim miłosierdziu, Panie, i o twoich łaskach, które trwają od wieków.

25:7  I nie wspominaj grzechów mojej młodości i moich występków; pamiętaj o mnie według twego miłosierdzia, ze względu na twą dobroć, Panie.

25:8  Pan jest dobry i prawy, dlatego grzeszników naucza drogi.

25:9  Poprowadzi pokornych w sprawiedliwości, pokornych nauczy swojej drogi.

25:10  Wszystkie ścieżki Pana to miłosierdzie i prawda dla tych, którzy strzegą jego przymierza i świadectwa.

25:11  Panie, przez wzgląd na twoje imię przebacz moją nieprawość, bo jest wielka.

25:12  Który to człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którą ma wybrać.

25:13  Jego dusza będzie trwać w szczęściu i jego potomstwo odziedziczy ziemię.

25:14  Tajemnica Pana jest objawiona tym, którzy się go boją, oznajmi im swoje przymierze.

25:15  Moje oczy nieustannie patrzą na Pana, bo on wyrwie z sidła moje nogi.

25:16  Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem nędzny i opuszczony.

25:17  Utrapienia mego serca rozmnożyły się, wyzwól mnie z moich udręczeń.

25:18  Spójrz na moje utrapienie i trud i przebacz wszystkie moje grzechy.

25:19  Popatrz, jak wielu jest moich wrogów i jak strasznie mnie nienawidzą.

25:20  Strzeż mojej duszy i ocal mnie, abym nie doznał wstydu; w tobie bowiem pokładam nadzieję.

25:21  Niech mnie strzegą uczciwość i prawość, bo ciebie oczekuję.

25:22  Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego udręczeń.

Chapter 26

26:1  Osądź mnie, Panie, bo postępuję uczciwie, zaufałem Panu i nie zachwieję się.

26:2  Zbadaj mnie, Panie, i doświadcz mnie; poddaj próbie moje nerki i serce.

26:3  Mam bowiem twoje miłosierdzie przed oczyma i postępuję w twojej prawdzie.

26:4  Nie zasiadałem z ludźmi próżnymi i nie zadaję się z obłudnikami.

26:5  Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i z niegodziwymi nie usiądę.

26:6  Umyję w niewinności swoje ręce i obejdę twój ołtarz, Panie;

26:7  Aby wznosić głos dziękczynienia i opowiadać o wszystkich twoich cudach.

26:8  Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa twoja chwała.

26:9  Nie zabieraj mojej duszy z grzesznikami ani mojego życia z krwawymi ludźmi;

26:10  W ich rękach jest przewrotność, a ich prawica pełna jest przekupstwa.

26:11  Lecz ja będę postępować uczciwie, odkup mnie i zmiłuj się nade mną.

26:12  Moja noga stoi na równej drodze, będę błogosławił Pana w zgromadzeniach.

Chapter 27

27:1  Pan jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? Pan jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać?

27:2  Gdy złoczyńcy, moi przeciwnicy i wrogowie, wystąpili przeciwko mnie, aby pożreć moje ciało, potknęli się i upadli.

27:3  Choćby wojsko rozbiło naprzeciw mnie obóz, moje serce się nie ulęknie; choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nawet wtedy będę ufał.

27:4  O jedno proszę Pana i o to będę zabiegał: abym mieszkał w domu Pana po wszystkie dni mego życia, abym oglądał piękno Pana i dowiadywał się w jego świątyni.

27:5  Skryje mnie bowiem w dniu niedoli w swoim przybytku, schowa mnie w ukryciu swego namiotu i wyniesie mnie na skałę.

27:6  A teraz moja głowa będzie wzniesiona nad moimi nieprzyjaciółmi, którzy mnie otaczają; będę składał w jego przybytku ofiary radości, będę śpiewał i oddawał Panu chwałę.

27:7  Usłysz, Panie, mój głos, gdy wołam; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.

27:8  Gdy mówiłeś: Szukajcie mojego oblicza, moje serce mówiło do ciebie: Twojego oblicza, Panie, będę szukać.

27:9  Nie ukrywaj przede mną twojego oblicza ani nie odtrącaj w gniewie swego sługi; ty jesteś moją pomocą, nie opuszczaj mnie i nie odchodź, Boże mego zbawienia.

27:10  Choćby ojciec i matka opuścili mnie, to Pan mnie przygarnie.

27:11  Naucz mnie, Panie, twojej drogi i prowadź mnie ścieżką prostą ze względu na moich wrogów.

27:12  Nie wydawaj mnie na pastwę moich nieprzyjaciół, bo powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie i ci, którzy dyszą okrucieństwem.

27:13  Zniechęciłbym się, gdybym nie wierzył, że będę oglądał dobroć Pana w ziemi żyjących.

27:14  Oczekuj Pana, bądź dzielny, a on umocni twoje serce; oczekuj więc Pana.

Chapter 28

28:1  Do ciebie wołam, Panie, Skało moja; nie bądź głuchy na moje wołanie, abym jeśli się nie odezwiesz, nie stał się podobny do zstępujących do dołu.

28:2  Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce ku twojemu miejscu najświętszemu.

28:3  Nie zabieraj mnie z niegodziwymi i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi, a zło jest w ich sercach.

28:4  Oddaj im według ich uczynków i według zła ich postępków; według czynów ich rąk odpłać im, oddaj im, co im się należy.

28:5  Skoro nie zważają na czyny Pana ani na dzieła jego rąk, on zniszczy ich i nie odbuduje.

28:6  Błogosławiony niech będzie Pan, bo wysłuchał głosu mego błagania.

28:7  Pan jest moją siłą i tarczą, moje serce jemu zaufało i doznałem pomocy; dlatego moje serce się rozweseliło i moją pieśnią będę go chwalić.

28:8  Pan jest siłą dla swoich i twierdzą zbawienia swego pomazańca.

28:9  Wybaw twój lud, Panie, błogosław twemu dziedzictwu, paś ich i nieś na wieki.

Chapter 29

29:1  Oddajcie Panu, synowie mocarzy, oddajcie Panu chwałę i moc.

29:2  Oddajcie Panu chwałę należną jego imieniu, oddajcie Panu pokłon w ozdobie świętości.

29:3  Głos Pana nad wodami; zagrzmiał Bóg chwały, Pan nad wielkimi wodami.

29:4  Głos Pana potężny, głos Pana pełen majestatu.

29:5  Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Libanu;

29:6  I sprawia, że skaczą jak cielę, Liban i Sirion jak młody jednorożec.

29:7  Głos Pana krzesze płomienie ognia.

29:8  Głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz.

29:9  Głos Pana sprawia, że z bólem rodzą łanie i ogołacają się lasy, a w jego świątyni każdy opowiada o jego chwale.

29:10  Pan zasiada nad potopem, Pan zasiada jako Król na wieki.

29:11  Pan doda mocy swojemu ludowi, Pan pobłogosławi swój lud pokojem.

Chapter 30

30:1  Panie, będę cię wywyższać, bo podniosłeś mnie i nie pozwoliłeś mym wrogom cieszyć się z mojego powodu.

30:2  Panie, Boże mój, wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mnie.

30:3  Panie, wyprowadziłeś moją duszę z piekła, zachowałeś mnie przy życiu, abym nie zstąpił do dołu.

30:4  Śpiewajcie Panu, święci jego, i wysławiajcie go, wspominając jego świętość.

30:5  Jego gniew bowiem trwa tylko chwilę, a jego łaskawość przez całe życie; choćby płacz trwał przez noc, rankiem nastanie radość.

30:6  Powiedziałem w czasie mej pomyślności: Nigdy się nie zachwieję.

30:7  Panie, w swojej łaskawości umocniłeś moją górę; ale gdy ukryłeś swoje oblicze, strwożyłem się.

30:8  Wołałem do ciebie, Panie, modliłem się do Pana:

30:9  Jaki pożytek z mojej krwi, gdybym zstąpił do dołu? Czy proch będzie cię chwalić? Czy będzie głosić twoją prawdę?

30:10  Usłysz, Panie, i zmiłuj się nade mną; Panie, bądź moim pomocnikiem.

30:11  Mój płacz zmieniłeś w taniec, zdjąłeś ze mnie wór pokutny, a przepasałeś mnie radością;

30:12  Aby moja chwała śpiewała ci i nie milkła; Panie, mój Boże, będę cię wysławiać na wieki.

Chapter 31

31:1  W tobie, Panie, pokładam nadzieję, niech nigdy nie doznam wstydu, wyzwól mnie w swojej sprawiedliwości.

31:2  Nakłoń ku mnie swego ucha, czym prędzej mnie ocal; bądź mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mnie wybawił.

31:3  Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą; dlatego przez wzgląd na twoje imię kieruj mnie i prowadź.

31:4  Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie, bo ty jesteś moją siłą.

31:5  W twoje ręce powierzam mego ducha; odkupiłeś mnie, Panie, Boże wierny.

31:6  Nienawidzę tych, którzy zważają na próżne marności, bo ja w Panu pokładam nadzieję.

31:7  Będę się radował i weselił w twoim miłosierdziu, bo wejrzałeś na moje utrapienie i poznałeś udręki mojej duszy;

31:8  I nie wydałeś mnie w ręce wroga, postawiłeś moje nogi na miejscu przestronnym.

31:9  Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem uciśniony, od żałości osłabły moje oczy, a także moja dusza i moje wnętrzności.

31:10  W bólu bowiem upływa moje życie, a moje lata na wzdychaniu; moja siła osłabła z powodu mej nieprawości, a moje kości wyschły.

31:11  Stałem się pośmiewiskiem dla wszystkich moich wrogów, zwłaszcza dla moich sąsiadów, i postrachem dla znajomych; ci, którzy mnie widzą na dworze, uciekają przede mną.

31:12  Zapomniano o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.

31:13  Słyszę bowiem oszczerstwa wielu; strach czai się zewsząd; gdy wspólnie naradzają się przeciwko mnie, spiskują, jak odebrać mi życie.

31:14  Ale ja zaufałem tobie, Panie; powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem.

31:15  Mój czas jest w twoich rękach, ocal mnie z ręki moich nieprzyjaciół i od tych, którzy mnie prześladują.

31:16  Rozjaśnij swe oblicze nad twoim sługą, wybaw mnie w twoim miłosierdziu.

31:17  Panie, niech nie doznam wstydu, skoro cię wzywam; niech niegodziwi się wstydzą i zamilkną w grobie.

31:18  Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu.

31:19  Jakże wielka jest twoja dobroć, którą zachowujesz dla bojących się ciebie i okazujesz tym, co ufają tobie wobec synów ludzkich!

31:20  Ukryjesz ich pod osłoną twojej obecności przed pychą człowieka, ochronisz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.

31:21  Błogosławiony niech będzie Pan, bo okazał mi swą cudowną łaskę w mieście warownym.

31:22  Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu; lecz ty wysłuchałeś głosu mego błagania, gdy wołałem do ciebie.

31:23  Miłujcie Pana, wszyscy jego święci, bo Pan strzeże wiernych, a postępującym wyniośle odpłaca z nawiązką.

31:24  Bądźcie dzielni, wszyscy, którzy pokładacie nadzieję w Panu, a on umocni wasze serca.

Chapter 32

32:1  Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto.

32:2  Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje nieprawości i w którego duchu nie ma podstępu.

32:3  Gdy milczałem, moje kości schły od moich całodziennych narzekań.

32:4  We dnie i w nocy bowiem ciążyła na mnie twoja ręka, usychałem jak podczas letniej suszy. Sela.

32:5  Wyznałem ci swój grzech i nie kryłem mojej nieprawości. Powiedziałem: Wyznam moje występki Panu, a ty przebaczyłeś nieprawość mego grzechu. Sela.

32:6  Dlatego do ciebie będzie się modlił każdy pobożny w czasie, gdy można cię znaleźć; nawet w czasie powodzi wielkich wód, one go nie dosięgną.

32:7  Ty jesteś moim schronieniem, zachowasz mnie od ucisku; otaczasz mnie pieśniami wybawienia. Sela.

32:8  Pouczę cię i nauczę cię drogi, którą masz kroczyć, poprowadzę cię swoim okiem.

32:9  Nie bądźcie bezrozumni jak koń czy jak muł, których pyski trzeba okiełznać uzdą i wędzidłem, aby się na ciebie nie porywały.

32:10  Wiele cierpień spada na niegodziwego, lecz ufającego Panu otoczy miłosierdzie.

32:11  Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.

Chapter 33

33:1  Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, bo prawym przystoi chwała.

33:2  Wysławiajcie Pana na harfie, śpiewajcie mu przy cytrze i z instrumentem o dziesięciu strunach.

33:3  Śpiewajcie mu nową pieśń, pięknie i głośno mu grajcie.

33:4  Słowo Pana bowiem jest prawe i wszystkie jego dzieła są dokonane w wierności.

33:5  On miłuje sprawiedliwość i sąd, pełna jest ziemia miłosierdzia Pana.

33:6  Słowem Pana zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

33:7  On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.

33:8  Niech cała ziemia boi się Pana, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.

33:9  On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.

33:10  Pan udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.

33:11  Zamiar Pana trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.

33:12  Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.

33:13  Pan patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.

33:14  Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.

33:15  Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.

33:16  Nie wybawi króla liczne wojsko ani nie ocali wojownika wielka siła.

33:17  Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.

33:18  Oto oko Pana nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;

33:19  Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.

33:20  Nasza dusza oczekuje Pana, on jest naszą pomocą i tarczą.

33:21  W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.

33:22  Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, Panie, według pokładanej w tobie nadziei.

Chapter 34

34:1  Będę błogosławił Pana w każdym czasie, jego chwała zawsze będzie na moich ustach.

34:2  Moja dusza będzie się chlubić Panem; pokorni to usłyszą i rozradują się.

34:3  Uwielbiajcie Pana ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.

34:4  Szukałem Pana, a on mnie wysłuchał i uwolnił od wszystkich mych trwóg.

34:5  Spojrzeli na niego i rozpromienili się, a ich oblicza nie doznały wstydu.

34:6  Ten oto biedak wołał, a Pan wysłuchał i wybawił go ze wszystkich jego utrapień.

34:7  Anioł Pana rozbija obóz dokoła tych, którzy się go boją, i wybawia ich.

34:8  Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan: Błogosławiony człowiek, który mu ufa.

34:9  Bójcie się Pana, jego święci, bo niczego nie braknie tym, którzy się go boją.

34:10  Lwięta cierpią niedostatek i głód, lecz szukającym Pana nie zabraknie żadnego dobra.

34:11  Chodźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni Pana.

34:12  Który człowiek chce długo żyć i pragnie wiele dni, aby móc oglądać dobro?

34:13  Strzeż swego języka od zła, a swoich warg od podstępnej mowy.

34:14  Odwróć się od zła i czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego.

34:15  Oczy Pana są zwrócone na sprawiedliwych, a jego uszy nachylone na ich wołanie;

34:16  Lecz oblicze Pana jest przeciwko złoczyńcom, aby pamięć o nich wymazać z ziemi.

34:17  Wołają sprawiedliwi, a Pan wysłuchuje ich i uwalnia od wszelkich trudności.

34:18  Bliski jest Pan skruszonym w sercu i wybawia złamanych na duchu.

34:19  Liczne są cierpienia sprawiedliwego, ale Pan uwalnia go od nich wszystkich.

34:20  On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana.

34:21  Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni;

34:22  Pan odkupi dusze swoich sług i nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają.

Chapter 35

35:1  Spieraj się, Panie, z tymi, którzy się ze mną spierają; walcz z tymi, którzy walczą ze mną.

35:2  Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.

35:3  Dobądź włóczni i zagrodź drogę tym, którzy mnie prześladują. Powiedz mojej duszy: Ja jestem twoim zbawieniem.

35:4  Niech hańba i wstyd okryją tych, którzy czyhają na moją duszę; niech cofną się i niech będą zawstydzeni ci, którzy obmyślają zło przeciwko mnie.

35:5  Niech będą jak plewy na wietrze i niech anioł Pana ich rozproszy.

35:6  Niech droga ich będzie ciemna i śliska i niech anioł Pana ich ściga.

35:7  Bez powodu bowiem zastawili na mnie w dole sieci, bez powodu wykopali dół na moją duszę.

35:8  Niech niespodziewanie przyjdzie na nich zniszczenie; niech złowi ich sieć, którą zastawili. Niech w nią wpadną ku zniszczeniu.

35:9  A moja dusza będzie się radować w Panu, będzie się weselić jego zbawieniem.

35:10  Wszystkie moje kości powiedzą: Panie, któż podobny do ciebie, który uwalniasz uciśnionego od silniejszego, a nędznego i ubogiego od łupieżcy?

35:11  Powstają fałszywi świadkowie i pytają mnie o to, czego nie wiem.

35:12  Odpłacają mi złem za dobro, chcąc pozbawić mnie mojej duszy.

35:13  Lecz ja, gdy oni chorowali, wkładałem wór pokutny, umartwiałem postem moją duszę i moja modlitwa wracała do mojej piersi.

35:14  Postępowałem jak z przyjacielem, jak z bratem, uginałem się pod brzemieniem smutku jak w żałobie po matce.

35:15  Lecz gdy ja byłem strapiony, oni się cieszyli i zbierali się; gromadzili się przeciwko mnie nikczemni, a tego nie widziałem; szarpali mnie nieustannie.

35:16  Wraz z obłudnikami, szydercami i pochlebcami zgrzytali na mnie zębami.

35:17  Panie, jak długo będziesz na to patrzeć? Wybaw od zniszczenia moją duszę, od lwów drogą duszę moją.

35:18  Będę cię wysławiał w wielkim zgromadzeniu, wśród licznego ludu będę cię chwalił.

35:19  Niech się nie cieszą z mojego powodu ci, którzy bez przyczyny są moimi wrogami, niech nie mrugają okiem ci, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.

35:20  Nie mówią bowiem o pokoju, lecz przeciwko spokojnym na ziemi obmyślają zdradliwe słowa.

35:21  Owszem, otwierają przeciw mnie swe usta, mówiąc: Ha, ha! Widzieliśmy to na własne oczy.

35:22  Widziałeś to, Panie, nie milcz; Panie, nie oddalaj się ode mnie.

35:23  Obudź się i wystąp w mojej obronie, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!

35:24  Osądź mnie według swojej sprawiedliwości, Panie, mój Boże! Niech się nie cieszą z mojego powodu.

35:25  Niech nie mówią w swoim sercu: Ha! Tego chcieliśmy! Niech nie mówią: Pożarliśmy go!

35:26  Niech się zawstydzą i zawiodą wszyscy, którzy cieszą się z mojego nieszczęścia; niech się okryją wstydem i hańbą ci, którzy wynoszą się nade mnie.

35:27  Ale niech śpiewają i radują się ci, którzy sprzyjają mojej słusznej sprawie; niech mówią nieustannie: Niech będzie wywyższony Pan, który pragnie pokoju dla swego sługi.

35:28  A mój język będzie głosił twoją sprawiedliwość i chwałę twoją przez cały dzień.

Chapter 36

36:1  Nieprawość niegodziwego świadczy w mym sercu, że nie ma bojaźni Bożej przed jego oczyma.

36:2  Schlebia sobie bowiem w swoich oczach, aż jego nieprawość okaże się obrzydliwa.

36:3  Słowa jego ust to niegodziwość i fałsz, porzucił mądrość i czynienie dobra.

36:4  Na swoim łożu obmyśla nieprawość, stoi na drodze niedobrej i nie brzydzi się złem.

36:5  Panie, twoje miłosierdzie sięga niebios, twoja wierność aż do obłoków.

36:6  Twoja sprawiedliwość jak najwyższe góry, twoje sądy jak wielka przepaść; ty, Panie, zachowujesz ludzi i zwierzęta!

36:7  Jak cenne jest twoje miłosierdzie, Boże! Dlatego synowie ludzcy chronią się w cieniu twoich skrzydeł.

36:8  Nasycą się obfitością twego domu, napoisz ich strumieniem twoich rozkoszy.

36:9  U ciebie bowiem jest źródło życia, w twojej światłości ujrzymy światłość.

36:10  Roztocz twe miłosierdzie nad tymi, którzy cię znają, a twoją sprawiedliwość nad ludźmi prawego serca.

36:11  Niech nie następuje na mnie noga pyszałka, niech nie wygania mnie ręka niegodziwego.

36:12  Oto tam upadli czyniący nieprawość, zostali powaleni i nie będą mogli powstać.

Chapter 37

37:1  Nie oburzaj się z powodu złoczyńców ani nie zazdrość czyniącym nieprawość.

37:2  Jak trawa bowiem prędko zostaną podcięci i zwiędną jak świeża zieleń.

37:3  Ufaj Panu i czyń dobrze; będziesz mieszkał na ziemi i na pewno będziesz nakarmiony.

37:4  Rozkoszuj się Panem, a on spełni pragnienia twego serca.

37:5  Powierz Panu swoją drogę i zaufaj mu, a on wszystko wykona;

37:6  I wyniesie twoją sprawiedliwość jak światłość, a twoją prawość jak południe.

37:7  Poddaj się Panu i oczekuj go; nie oburzaj się na tego, komu powodzi się w drodze, na człowieka, który spełnia swe złe zamiary.

37:8  Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości; nie zapalaj się gniewem do czynienia zła.

37:9  Złoczyńcy bowiem będą wytępieni, a ci, którzy oczekują Pana, odziedziczą ziemię.

37:10  Jeszcze chwila, a nie będzie niegodziwego; spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie.

37:11  Lecz pokorni odziedziczą ziemię i będą się rozkoszować obfitością pokoju.

37:12  Niegodziwy knuje przeciwko sprawiedliwemu i zgrzyta na niego zębami.

37:13  Lecz Pan śmieje się z niego, bo widzi, że nadchodzi jego dzień.

37:14  Niegodziwi dobyli miecz i napinają swój łuk, aby powalić ubogiego i potrzebującego, aby zgładzić tych, którzy idą prawą drogą;

37:15  Lecz ich miecz przeszyje ich własne serca, a ich łuki będą złamane.

37:16  Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwa wielu niegodziwych;

37:17  Ramiona bowiem niegodziwych będą połamane, ale sprawiedliwych Pan podtrzymuje.

37:18  Pan zna dni nienagannych, ich dziedzictwo będzie trwać na wieki.

37:19  W czasie nieszczęścia nie doznają wstydu, a w dniach głodu będą nasyceni.

37:20  Niegodziwi zaś wyginą, a wrogowie Pana znikną jak tłuszcz barani, jak dym się rozwieją.

37:21  Niegodziwy pożycza i nie zwraca, a sprawiedliwy lituje się i rozdaje.

37:22  Błogosławieni przez Pana odziedziczą ziemię, a przeklęci przez niego zostaną wytępieni.

37:23  Pan kieruje krokami dobrego człowieka i jego droga mu się podoba.

37:24  Choćby upadł, nie zostanie całkowicie powalony, bo Pan podtrzymuje go swą ręką.

37:25  Byłem młody i jestem już stary, lecz nie widziałem sprawiedliwego, który by był opuszczony, ani żeby jego potomstwo żebrało o chleb.

37:26  Każdego dnia lituje się i pożycza, a jego potomstwo jest błogosławione.

37:27  Odstąp od złego i czyń dobrze, a będziesz trwał na wieki.

37:28  Pan bowiem miłuje prawość i nie opuszcza swoich świętych, strzeże ich na wieki; a potomstwo niegodziwych będzie wytępione.

37:29  Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i będą na niej mieszkać na wieki.

37:30  Usta sprawiedliwego wypowiadają mądrość, a jego język mówi o sądzie.

37:31  Prawo jego Boga jest w jego sercu, jego kroki się nie zachwieją.

37:32  Niegodziwy czyha na sprawiedliwego i szuka sposobności, aby go zabić.

37:33  Lecz Pan nie zostawi go w jego ręku i nie potępi, gdy będzie sądzony.

37:34  Oczekuj Pana i strzeż jego drogi, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; zobaczysz zatracenie niegodziwych.

37:35  Widziałem niegodziwego bardzo wyniosłego i rozpierającego się jak zielone drzewo laurowe;

37:36  Lecz przeminął i oto już go nie było; szukałem go, ale nie mogłem go znaleźć.

37:37  Spójrz na nienagannego i przypatruj się prawemu, bo ten na końcu osiągnie pokój.

37:38  Lecz przestępcy razem zginą, niegodziwi na końcu zostaną wytępieni.

37:39  Zbawienie zaś sprawiedliwych pochodzi od Pana; on jest ich siłą w czasie utrapienia.

37:40  Pan ich wspomoże i wyzwoli; wyzwoli ich od niegodziwych i wybawi, bo w nim pokładają nadzieję.

Chapter 38

38:1  Panie, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

38:2  Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.

38:3  Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.

38:4  Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.

38:5  Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.

38:6  Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.

38:7  Moje wnętrze bowiem pali straszna dolegliwość i nie ma nic zdrowego w moim ciele.

38:8  Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.

38:9  Panie, przed tobą są wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.

38:10  Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.

38:11  Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.

38:12  Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.

38:13  Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i byłem jak niemy, który nie otwiera swych ust.

38:14  I stałem się jak człowiek, który nic nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.

38:15  Ciebie bowiem, Panie, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.

38:16  Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnie się, niech nie wynoszą się nade mnie.

38:17  Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.

38:18  Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.

38:19  Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.

38:20  Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.

38:21  Nie opuszczaj mnie, Panie, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.

38:22  Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.

Chapter 39

39:1  Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki niegodziwy będzie przede mną.

39:2  Zaniemówiłem oniemiały, zamilkłem nawet w dobrej sprawie, lecz moja boleść się wzmagała.

39:3  Rozgorzało we mnie serce; gdy rozmyślałem, zapłonął ogień, a wtedy mój język tak przemówił:

39:4  Panie, daj mi poznać mój kres i miarę moich dni, abym wiedział, jak jestem słaby.

39:5  Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. Sela.

39:6  Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.

39:7  A teraz czego mam oczekiwać, Panie? W tobie jest moja nadzieja.

39:8  Uwolnij mnie od wszystkich moich występków, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca.

39:9  Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty to sprawiłeś.

39:10  Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.

39:11  Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, to jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. Sela.

39:12  Wysłuchaj mojej modlitwy, Panie, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie i przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

39:13  Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.

Chapter 40

40:1  Z tęsknotą czekałem na Pana, a skłonił się ku mnie i wysłuchał mojego wołania.

40:2  Wyciągnął mnie ze strasznego dołu i z błota grząskiego i postawił moje stopy na skale, i umocnił moje kroki.

40:3  I włożył w moje usta nową pieśń, chwałę dla naszego Boga. Wielu to zobaczy i ulęknie się, i zaufa Panu.

40:4  Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu swoją nadzieję, a nie ma względu na pysznych ani na tych, którzy podążają za kłamstwem.

40:5  Wiele uczyniłeś cudów, Panie, mój Boże, a twoich zamysłów wobec nas nikt nie potrafi wyliczyć przed tobą; gdybym chciał je opowiedzieć i ogłosić, jest ich więcej, niż zdołałbym wypowiedzieć.

40:6  Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.

40:7  Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;

40:8  Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu.

40:9  Głosiłem twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem moich ust; ty wiesz o tym, Panie.

40:10  Twojej sprawiedliwości nie kryłem w głębi serca, opowiadałem twoją wierność i zbawienie; nie taiłem twego miłosierdzia i prawdy w wielkim zgromadzeniu.

40:11  Dlatego ty, Panie, nie odmawiaj mi twej litości; twoje miłosierdzie i prawda niech mnie zawsze strzegą.

40:12  Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia, których nie sposób zliczyć; dosięgły mnie moje nieprawości, tak że nie mogę ich przejrzeć; więcej ich niż włosów na mej głowie, więc serce we mnie ustaje.

40:13  Panie, racz mnie ocalić; Panie, pospiesz mi na pomoc.

40:14  Niech się zawiodą i zawstydzą wszyscy, którzy czyhają, by zatracić moją duszę; niech się cofną i zawstydzą ci, którzy mi źle życzą.

40:15  Niech będą spustoszeni wskutek swej hańby ci, którzy mi mówią: Ha, ha!

40:16  Niech się radują i weselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają; niech ci, którzy miłują twoje zbawienie, mówią zawsze: Niech Pan będzie wywyższony.

40:17  Ja wprawdzie jestem ubogi i nędzny, lecz Pan myśli o mnie. Ty jesteś moją pomocą i wybawicielem, mój Boże, nie zwlekaj.

Chapter 41

41:1  Błogosławiony, kto zważa na ubogiego, Pan go wybawi w dniu niedoli.

41:2  Pan będzie go strzegł, zachowa przy życiu, będzie mu błogosławił na ziemi i nie wyda go na pastwę jego wrogów.

41:3  Pan pokrzepi go na łożu boleści, w czasie choroby poprawi całe jego posłanie.

41:4  Powiedziałem: Panie, zmiłuj się nade mną, uzdrów moją duszę, bo zgrzeszyłem przeciwko tobie.

41:5  Moi wrogowie źle o mnie mówią: Kiedy on umrze i zginie jego imię?

41:6  Jeśli któryś przychodzi mnie odwiedzić, mówi obłudnie; w swoim sercu gromadzi nieprawość, a gdy wychodzi, rozpowiada.

41:7  Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, szepczą wspólnie przeciwko mnie, przeciwko mnie obmyślają zło;

41:8  Mówiąc: Spadła na niego złośliwa zaraza, położył się i już nie wstanie.

41:9  Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem, który jadł mój chleb, podniósł przeciwko mnie piętę.

41:10  Ale ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podnieś mnie, abym im odpłacił.

41:11  Po tym poznam, że mnie sobie upodobałeś, że mój wróg nie będzie triumfował nade mną.

41:12  Ty zaś wesprzesz mnie ze względu na moją uczciwość i na wieki postawisz mnie przed swoim obliczem.

41:13  Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków aż na wieki. Amen, amen.

Chapter 42

42:1  Jak jeleń pragnie wód strumieni, tak moja dusza pragnie ciebie, Boże.

42:2  Moja dusza jest spragniona Boga, Boga żywego. Kiedy przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?

42:3  Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest twój Bóg?

42:4  Wylewam swą duszę, gdy wspominam, jak krocząc w tłumie, szedłem z nimi do domu Bożego wśród głosów radości i chwały, pośród świętującego tłumu.

42:5  Dlaczego się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał za jego zbawcze oblicze.

42:6  Mój Boże, smuci się we mnie moja dusza, dlatego wspominam cię z ziemi Jordanu i Hermonu, z góry Misar.

42:7  Przepaść przyzywa przepaść szumem twoich upustów; wszystkie twoje fale i nawałnice przewalają się nade mną.

42:8  Lecz we dnie Pan udzieli mi swego miłosierdzia, a w nocy będzie we mnie jego pieśń i moja modlitwa do Boga mego życia.

42:9  Powiem Bogu, mojej skale: Czemu o mnie zapomniałeś? Czemu chodzę smutny z powodu ucisku wroga?

42:10  Jak rana w moich kościach, tak mnie urągają moi wrogowie, gdy mówią do mnie każdego dnia: Gdzie jest twój Bóg?

42:11  Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.

Chapter 43

43:1  Osądź mnie, Boże, broń mojej sprawy przeciwko narodowi bezbożnemu; wybaw mnie od człowieka podstępnego i bezbożnego;

43:2  Bo ty jesteś Bogiem mojej siły. Czemu mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny z powodu ucisku wroga?

43:3  Ześlij twoje światło i prawdę, niech mnie wiodą i wprowadzą na twoją świętą górę i do twoich przybytków.

43:4  Wtedy przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, mojego wesela i radości; będę cię wysławiał na harfie, Boże, mój Boże.

43:5  Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.

Chapter 44

44:1  Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

44:2  Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

44:3  Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

44:4  Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

44:5  Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

44:6  Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

44:7  Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

44:8  Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. Sela.

44:9  Teraz jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

44:10  Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

44:11  Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

44:12  Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

44:13  Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

44:14  Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

44:15  Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

44:16  Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

44:17  To wszystko nas spotkało, a jednak nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

44:18  Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

44:19  Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

44:20  Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

44:21  Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

44:22  Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

44:23  Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

44:24  Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

44:25  Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

44:26  Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.

Chapter 45

45:1  Wezbrało moje serce dobrym słowem; dzieła, które wypowiadam, dotyczą króla; mój język będzie jak pióro biegłego pisarza.

45:2  Ty jesteś najpiękniejszym z synów ludzkich; wdzięk rozlał się na twoich wargach, dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.

45:3  Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, w swej chwale i majestacie.

45:4  A w swym dostojeństwie wyrusz szczęśliwie ze słowem prawdy, łagodności i sprawiedliwości, a twoja prawica dokona strasznych rzeczy.

45:5  Twoje ostre strzały, od których upadają narody pod twoje stopy, przenikają serce wrogów króla.

45:6  Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.

45:7  Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy.

45:8  Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowej, z których cię rozweselają.

45:9  Córki królewskie są wśród twoich czcigodnych kobiet, królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

45:10  Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swoim narodzie i o domu swojego ojca;

45:11  A król zapragnie twojego piękna, bo on jest twoim Panem; oddaj mu pokłon.

45:12  Także córka Tyru przyjdzie z darami, najbogatsi z narodów będą zabiegać o twą przychylność.

45:13  Córka królewska jest pełna chwały w swej komnacie, a jej szaty złotem tkane.

45:14  W szacie haftowanej będą ją wieść do króla, za nią dziewice, jej towarzyszki, przyprowadzą do ciebie.

45:15  Wiodą je z weselem i z radością i wejdą do królewskiego pałacu.

45:16  Miejsce twoich ojców zajmą twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi.

45:17  Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia; dlatego narody będą cię wysławiać na wieki wieków.

Chapter 46

46:1  Bóg jest naszą ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w utrapieniu.

46:2  Dlatego nie będziemy się bać, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w sam środek morza;

46:3  Choćby huczały i burzyły się jego wody i zatrzęsły się góry od jego nawałnicy. Sela.

46:4  Jest rzeka, której strumienie rozweselają miasto Boże, miejsce święte przybytków Najwyższego.

46:5  Bóg jest pośrodku niego, nie będzie zachwiane; Bóg je wspomoże zaraz o świcie.

46:6  Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, on wydał swój głos i rozpłynęła się ziemia.

46:7  Pan zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest naszą twierdzą. Sela.

46:8  Chodźcie, zobaczcie dzieła Pana, jakie spustoszenia uczynił na ziemi.

46:9  On kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, kruszy łuki i łamie włócznie, a rydwany pali ogniem.

46:10  Uspokójcie się i uznajcie, że ja jestem Bogiem; będę wywyższony wśród narodów, będę wywyższony na ziemi.

46:11  Pan zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest naszą twierdzą. Sela.

Chapter 47

47:1  Klaszczcie w dłonie, wszystkie narody, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem.

47:2  Gdyż Pan Najwyższy budzi grozę, jest wielkim Królem nad całą ziemią.

47:3  Podda nam ludzi i narody pod nasze stopy.

47:4  Wybrał nam nasze dziedzictwo, chlubę Jakuba, którego umiłował. Sela.

47:5  Wstąpił Bóg wśród okrzyków, Pan przy dźwięku trąby.

47:6  Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie naszemu Królowi, śpiewajcie.

47:7  Bóg bowiem jest Królem całej ziemi, śpiewajcie pieśni pouczające.

47:8  Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.

47:9  Władcy narodów zebrali się z ludem Boga Abrahama, bo do Boga należą tarcze ziemi; on jest wielce wywyższony.

Chapter 48

48:1  Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały w mieście naszego Boga, na swej świętej górze.

48:2  Pięknie wzniesiona, radością całej ziemi jest góra Syjon na krańcach północy, miasto wielkiego Króla.

48:3  Bóg w pałacach jego jest uznany za twierdzę.

48:4  Bo oto zgromadzili się królowie i razem ruszyli.

48:5  Gdy zobaczyli, zdumieli się, przerazili się i uciekli.

48:6  Strach ich tam ogarnął i ból, jak rodzącą kobietę.

48:7  Wiatrem wschodnim rozbijasz okręty Tarszisz.

48:8  To, co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy w mieście Pana zastępów, w mieście naszego Boga; Bóg je ugruntuje na wieki. Sela.

48:9  Rozważamy, o Boże, twoje miłosierdzie we wnętrzu twej świątyni.

48:10  Jak twoje imię, Boże, tak i chwała twoja sięga aż po krańce ziemi; twoja prawica pełna jest sprawiedliwości.

48:11  Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki Judy z powodu twoich sądów.

48:12  Okrążcie Syjon i obejdźcie go, policzcie jego wieże.

48:13  Przyjrzyjcie się jego wałom obronnym, oglądajcie jego pałace, abyście mogli opowiadać przyszłemu pokoleniu.

48:14  Bo ten Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków, on będzie nas prowadził aż do śmierci.

Chapter 49

49:1  Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.

49:2  Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.

49:3  Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca będzie roztropność.

49:4  Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.

49:5  Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, gdy otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?

49:6  Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;

49:7  Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu;

49:8  (Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);

49:9  Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.

49:10  Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.

49:11  Myślą, że ich domy są wieczne, a ich mieszkania będą trwać z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.

49:12  Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.

49:13  Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. Sela.

49:14  Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie.

49:15  Ale Bóg wykupi moją duszę z mocy grobu, bo mnie przyjmie. Sela.

49:16  Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;

49:17  Bo gdy umrze, niczego ze sobą nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.

49:18  Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;

49:19  Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.

49:20  Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie tego, podobny jest do bydląt, które giną.

Chapter 50

50:1  Bóg nad bogami, Pan, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.

50:2  Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.

50:3  Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.

50:4  Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:

50:5  Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.

50:6  Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg jest sędzią. Sela.

50:7  Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.

50:8  Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

50:9  Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

50:10  Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

50:11  Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

50:12  Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój jest świat i wszystko, co go napełnia.

50:13  Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

50:14  Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

50:15  I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a ty mnie uwielbisz.

50:16  Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;

50:17  Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?

50:18  Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.

50:19  Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.

50:20  Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.

50:21  To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, ale będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.

50:22  Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym was nie rozszarpał, a nie byłoby nikogo, kto by was ocalił.

50:23  Kto mi ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi prostą drogą, ukażę Boże zbawienie.

Chapter 51

51:1  Zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia; według twojej wielkiej litości zgładź moje występki.

51:2  Obmyj mnie zupełnie z mojej nieprawości i oczyść mnie z mego grzechu.

51:3  Uznaję bowiem moje występki, a mój grzech zawsze jest przede mną.

51:4  Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie.

51:5  Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.

51:6  Oto miłujesz prawdę wewnętrzną i w głębi serca dasz mi poznać mądrość.

51:7  Oczyść mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a stanę się bielszy od śniegu.

51:8  Daj mi usłyszeć radość i wesele; niech się rozradują kości, które skruszyłeś.

51:9  Odwróć swe oblicze od moich grzechów i zgładź wszystkie moje nieprawości.

51:10  Stwórz we mnie serce czyste, o Boże, i odnów we mnie ducha prawego.

51:11  Nie odrzucaj mnie sprzed twego oblicza i nie odbieraj mi swego Ducha Świętego.

51:12  Przywróć mi radość twego zbawienia i wesprzyj mnie duchem ochoczym.

51:13  Wtedy będę nauczał przestępców twoich dróg i grzesznicy nawrócą się do ciebie.

51:14  Uwolnij mnie od winy za przelanie krwi, o Boże, Boże mego zbawienia, a mój język będzie wysławiał twoją sprawiedliwość.

51:15  Panie, otwórz moje wargi, a moje usta będą głosić twoją chwałę.

51:16  Ty bowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani nie przyjmiesz całopalenia.

51:17  Ofiary dla Boga to duch skruszony; sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, o Boże!

51:18  Okaż dobroć Syjonowi według twego upodobania; odbuduj mury Jeruzalem.

51:19  Wtedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste i całopalenia; wtedy będą składać cielce na twoim ołtarzu.

Chapter 52

52:1  Czemu chlubisz się złem, mocarzu? Miłosierdzie Boże trwa nieustannie.

52:2  Twój język knuje przewrotność, ostry jak brzytwa, działający podstępnie.

52:3  Miłujesz zło bardziej niż dobro i kłamstwo bardziej niż mowę sprawiedliwą. Sela.

52:4  Miłujesz wszelkie słowa szkodliwe, podstępny języku.

52:5  Dlatego Bóg zniszczy cię na wieki, pochwyci cię i wyrwie z namiotu, i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.

52:6  Zobaczą to sprawiedliwi i zlękną się, i będą się z niego śmiać:

52:7  Oto człowiek, który nie uczynił Boga swoją siłą, ale ufał swym wielkim bogactwom i umacniał się w swojej nieprawości.

52:8  Ja zaś jestem jak zielone drzewo oliwne w domu Bożym, zaufałem miłosierdziu Boga na wieki wieków.

52:9  Będę cię wysławiał na wieki, że to uczyniłeś, i będę oczekiwał twego imienia, gdyż jest dobre w oczach twoich świętych.

Chapter 53

53:1  Głupi mówi w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci i czynią obrzydliwą nieprawość; nie ma nikogo, kto by czynił dobro.

53:2  Bóg spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.

53:3  Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli; nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.

53:4  Czyż są nierozumni czyniący nieprawość, którzy pożerają mój lud, jakby chleb jedli, a Boga nie wzywają?

53:5  Tam ogarnął ich strach, gdzie nie było powodu do strachu, Bóg bowiem rozproszył kości tych, którzy cię oblegali; ty okryjesz ich hańbą, bo Bóg nimi wzgardził.

53:6  Któż ześle z Syjonu zbawienie Izraelowi? Gdy Bóg odwróci niewolę swego ludu, Jakub się rozraduje i rozweseli się Izrael.

Chapter 54

54:1  Boże, wybaw mnie twoim imieniem i twoją mocą broń mojej sprawy.

54:2  Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha ku słowom moich ust.

54:3  Gdyż obcy powstali przeciwko mnie, a okrutnicy czyhają na moją duszę; nie mają Boga przed oczami. Sela.

54:4  Oto Bóg jest moim pomocnikiem; Pan jest z tymi, którzy podtrzymują moje życie.

54:5  Odpłaci złem moim wrogom; w twojej prawdzie wytrać ich.

54:6  Będę ci dobrowolnie składał ofiary, będę wysławiał twoje imię, Panie, bo jest dobre.

54:7  Uwolniłeś mnie bowiem z każdego utrapienia, a moje oko widziało zemstę nad moimi wrogami.

Chapter 55

55:1  Boże, nakłoń ucha ku mojej modlitwie i nie ukrywaj się przed moją prośbą.

55:2  Posłuchaj uważnie i wysłuchaj mnie; uskarżam się w swej modlitwie i jęczę;

55:3  Z powodu głosu wroga, z powodu ucisku niegodziwego; zwalają na mnie nieprawość i w gniewie sprzeciwiają mi się.

55:4  Moje serce boleje we mnie i dopadł mnie strach przed śmiercią.

55:5  Przyszły na mnie bojaźń i drżenie i przejęła mnie trwoga.

55:6  I powiedziałem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, uleciałbym i odpoczął.

55:7  Oto bym uleciał daleko i zamieszkał na pustyni. Sela.

55:8  Pospieszyłbym, aby ujść przed wichrem i nawałnicą.

55:9  Zniszcz, Panie, rozdziel ich język, bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.

55:10  Dniem i nocą krążą wokoło po jego murach, a wewnątrz niego zło i ucisk.

55:11  Wewnątrz niego jest niegodziwość, a z jego ulic nie znika oszustwo i podstęp.

55:12  Bo to nie wróg mnie lżył, co mógłbym znieść; nie powstał przeciwko mnie ten, który mnie nienawidził – wtedy ukryłbym się przed nim;

55:13  Ale ty, człowiek równy mi, mój wódz i przyjaciel.

55:14  Mile naradzaliśmy się ze sobą i razem chodziliśmy do domu Bożego.

55:15  Niech śmierć ich zaskoczy, niech żywcem zstąpią do piekła, bo w ich domach i wśród nich mieszka zło.

55:16  Ja zaś do Boga zawołam i Pan mnie wybawi.

55:17  Wieczorem, rano i w południe będę się modlić i głośno wołać, a on wysłucha mego głosu.

55:18  Odkupił moją duszę, abym miał spokój od walki, jaką ze mną toczyli, bo wielu ich było przy mnie.

55:19  Bóg wysłucha i będzie ich trapić ten, który trwa od wieków. Sela. Bo nie poprawiają się i nie boją się Boga.

55:20  Podniósł rękę na tych, którzy utrzymywali z nim pokój; złamał swoje przymierze.

55:21  Gładsze niż masło były słowa jego ust, lecz wrogość miał w sercu; miększe niż oliwa jego słowa, ale były jak obnażone miecze.

55:22  Przerzuć swój ciężar na Pana, a on cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.

55:23  Ale ty, Boże, wtrącisz ich w dół zatracenia; ludzie krwawi i podstępni nie dożyją połowy swoich dni; ja zaś zaufam tobie.

Chapter 56

56:1  Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.

56:2  Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.

56:3  Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.

56:4  W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.

56:5  Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.

56:6  Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.

56:7  Czy unikną zemsty za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.

56:8  Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz też moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są spisane w twojej księdze?

56:9  Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.

56:10  W Bogu będę wysławiać jego słowa, w Panu będę chwalić jego słowo.

56:11  Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.

56:12  Tobie, Boże, śluby złożyłem, dlatego też tobie oddam chwałę.

56:13  Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.

Chapter 57

57:1  Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo moja dusza ufa tobie; w cieniu twoich skrzydeł będę się chronił, aż przeminie nieszczęście.

57:2  Będę wołał do Boga Najwyższego, do Boga, który doprowadzi moją sprawę do końca.

57:3  On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie od urągania tego, który chce mnie pochłonąć. Sela. Ześle mi Bóg swoje miłosierdzie i prawdę.

57:4  Moja dusza przebywa wśród lwów; leżę wśród płonących, wśród synów ludzkich, których zęby są jak włócznie i strzały, a język jak miecz ostry.

57:5  Bądź wywyższony, Boże, ponad niebiosa, a twoja chwała ponad całą ziemię.

57:6  Zastawili sidła na moje kroki, zgnębili moją duszę, wykopali przede mną dół, ale sami do niego wpadli. Sela.

57:7  Gotowe jest moje serce, Boże, gotowe jest moje serce; będę śpiewał i oddawał chwałę.

57:8  Obudź się, moja chwało, obudź się, cytro i harfo; ja się zbudzę o świcie.

57:9  Będę cię wysławiał wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.

57:10  Bo wielkie jest twoje miłosierdzie, aż do niebios, i aż pod obłoki twoja prawda.

57:11  Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a ponad całą ziemię twoja chwała.

Chapter 58

58:1  O zgromadzenie, czy rzeczywiście mówicie to, co sprawiedliwe? Czy słusznie sądzicie, synowie ludzcy?

58:2  Przeciwnie, w sercu knujecie nieprawości, wymierzacie przemoc waszych rąk na ziemi.

58:3  Niegodziwi zeszli na bezdroża już od łona matki, od urodzenia błądzą, mówiąc kłamstwo.

58:4  Ich jad podobny do jadu węża, są jak głucha żmija, która zatyka uszy;

58:5  Aby nie słyszeć głosu zaklinaczy ani czarownika, co biegle zaklina.

58:6  Boże, skrusz zęby w ich ustach; Panie, połam zęby trzonowe lwiąt.

58:7  Niech znikną jak spływająca woda, niech będą jak ten, który naciąga łuk, lecz jego strzały się łamią.

58:8  Niech przeminą jak ślimak, który się rozpływa; jak poroniony płód kobiety niech nie zobaczą słońca.

58:9  Zanim wasze ciernie wypuszczą kolce, gdy jeszcze są zielone, porwie je wicher gniewu Boga.

58:10  Będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; swoje stopy umyje we krwi niegodziwego.

58:11  A ludzie powiedzą: Jest, doprawdy, nagroda dla sprawiedliwego; doprawdy jest Bóg, który sądzi na ziemi.

Chapter 59

59:1  Ocal mnie od moich wrogów, mój Boże; obroń mnie przed tymi, którzy powstają przeciwko mnie.

59:2  Ocal mnie od czyniących nieprawość i wybaw mnie przed krwawymi ludźmi.

59:3  Oto bowiem czyhają na moją duszę; zbierają się przeciwko mnie mocarze, chociaż nie zawiniłem ani nie zgrzeszyłem, Panie.

59:4  Chociaż nie popełniłem nieprawości, biegną i szykują się; powstań, wyjdź mi na spotkanie i zobacz.

59:5  Ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela, obudź się, aby nawiedzić wszystkie narody; nie lituj się nad żadnym z tych nikczemnych przestępców. Sela.

59:6  Wracają wieczorem, ujadają jak psy i krążą po mieście.

59:7  Oto bluzgają swymi ustami, miecze na ich wargach. Mówią bowiem: Któż słyszy?

59:8  Lecz ty, Panie, będziesz się śmiał z nich, szydzić będziesz ze wszystkich narodów.

59:9  Z powodu jego mocy będę się trzymać ciebie, bo ty, Boże, jesteś moją twierdzą.

59:10  Mój miłosierny Bóg wyjdzie mi naprzeciw, Bóg pozwoli mi oglądać zemstę nad moimi wrogami.

59:11  Nie zabijaj ich, aby mój lud nie zapomniał, lecz rozprosz ich swoją mocą i powal, o Panie, nasza tarczo.

59:12  Za grzech ich ust i słowa ich warg niech schwytani będą w swej pysze; za złorzeczenia i kłamstwa, które mówią.

59:13  Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było. Niech poznają, że Bóg panuje w Jakubie i po krańce ziemi. Sela.

59:14  I niech wracają wieczorem, niech ujadają jak psy i krążą po mieście.

59:15  Niech się włóczą, szukając pokarmu; niech warczą, gdy się nie nasycą.

59:16  Ale ja będę śpiewał o twojej mocy, rankiem będę wysławiać twoje miłosierdzie, bo ty stałeś się dla mnie twierdzą i ucieczką w dniu mego ucisku.

59:17  Moja mocy, tobie będę śpiewał; bo ty, Boże, jesteś moją twierdzą, Boże mój miłosierny.

Chapter 60

60:1  Boże, odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas i rozgniewałeś się; powróć znowu do nas.

60:2  Wstrząsnąłeś ziemią i rozdarłeś ją; ulecz jej rozpadliny, bo się chwieje.

60:3  Okazywałeś twemu ludowi ciężkie rzeczy, napoiłeś nas winem odurzającym.

60:4  Dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby wynieśli ją z powodu twej prawdy. Sela.

60:5  Aby byli ocaleni twoi umiłowani, wybaw ich swoją prawicą i wysłuchaj mnie.

60:6  Bóg przemówił w swojej świętości; będę się radował, rozdzielę Sychem i wymierzę dolinę Sukkot.

60:7  Mój jest Gilead, mój i Manasses, Efraim mocą mojej głowy, Juda moim prawodawcą.

60:8  Moab moją misą do mycia, na Edom wrzucę mój but; Filisteo, wykrzykuj z mojego powodu.

60:9  Kto mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto mnie doprowadzi aż do Edomu?

60:10  Czy nie ty, o Boże, który nas odrzuciłeś i nie wychodziłeś, Boże, z naszymi wojskami?

60:11  Udziel nam pomocy w utrapieniu, bo próżna jest pomoc ludzka.

60:12  W Bogu będziemy mężni, bo on podepcze naszych nieprzyjaciół.

Chapter 61

61:1  Wysłuchaj, Boże, mojego wołania, miej wzgląd na moją modlitwę.

61:2  Z krańców ziemi wołam do ciebie, gdy moje serce jest zatrwożone; wprowadź mnie na skałę, która jest wyższa ode mnie.

61:3  Ty bowiem jesteś moją ucieczką i wieżą warowną przed wrogiem.

61:4  Będę mieszkał w twoim przybytku na wieki, chroniąc się pod osłoną twych skrzydeł. Sela.

61:5  Bo ty, Boże, wysłuchałeś moich ślubów; dałeś dziedzictwo tym, którzy się boją twego imienia.

61:6  Przedłużysz dni króla, jego lata – z pokolenia na pokolenie.

61:7  Będzie trwał na wieki przed Bogiem; przygotuj miłosierdzie i prawdę, niech go strzegą.

61:8  Tak będę śpiewał twemu imieniu na wieki i będę spełniał moje śluby każdego dnia.

Chapter 62

62:1  Tylko w Bogu spoczywa moja dusza, od niego pochodzi moje zbawienie.

62:2  Tylko on jest moją skałą i zbawieniem, moją twierdzą; nie zachwieję się za bardzo.

62:3  Jak długo będziecie knuć zło przeciwko człowiekowi? Wy wszyscy będziecie zabici, będziecie jak pochylona ściana i jak walący się mur.

62:4  Oni tylko naradzają się, jak go strącić z dostojeństwa; mają upodobanie w kłamstwie, ustami swymi błogosławią, ale w sercu złorzeczą. Sela.

62:5  Tylko w Bogu spocznij, moja duszo, bo od niego pochodzi moja nadzieja.

62:6  On jedynie jest moją skałą i zbawieniem, moją twierdzą; nie zachwieję się.

62:7  W Bogu moje wybawienie i moja chwała; skała mojej mocy, moja ucieczka jest w Bogu.

62:8  Ufajcie mu w każdym czasie, o narody, wylewajcie przed nim wasze serca; Bóg jest naszą ucieczką. Sela.

62:9  Doprawdy synowie ludzcy są marnością, synowie mocarzy – zawodni; położeni na wagę, wszyscy razem są lżejsi niż marność.

62:10  Nie pokładajcie ufności w ucisku ani nie łudźcie się grabieżą; jeśli przybędzie wam bogactw, nie przywiązujcie do nich serca.

62:11  Bóg raz przemówił, dwa razy to słyszałem, że moc należy do Boga;

62:12  I do ciebie, Panie, należy miłosierdzie, bo ty oddajesz każdemu według jego uczynków.

Chapter 63

63:1  Boże, ty jesteś moim Bogiem, od rana cię szukam; pragnie ciebie moja dusza, tęskni do ciebie moje ciało w ziemi suchej i spragnionej, w której nie ma wody;

63:2  Abym widział twoją moc i chwałę tak, jak cię ujrzałem w twojej świątyni;

63:3  Skoro lepsze jest twoje miłosierdzie niż życie, moje wargi będą cię chwaliły;

63:4  Tak błogosławić cię będę póki żyję, wzniosę swe ręce w imię twoje.

63:5  Jak tłuszczem i sadłem będzie nasycona moja dusza, moje usta będą cię wielbić radosnymi wargami;

63:6  Gdy cię wspominam na moim posłaniu i rozmyślam o tobie podczas nocnych straży.

63:7  Ponieważ byłeś mi pomocą, w cieniu twoich skrzydeł będę się weselił.

63:8  Moja dusza przylgnęła do ciebie, twoja prawica mnie podtrzymuje.

63:9  Ale ci, którzy dążą do zguby mojej duszy, sami zejdą do głębi ziemi.

63:10  Będą wydani pod ostrze miecza, staną się łupem lisów.

63:11  Lecz król będzie się weselił w Bogu, będzie się chlubił każdy, kto na niego przysięga, a usta kłamców zostaną zamknięte.

Chapter 64

64:1  Wysłuchaj, o Boże, mego głosu, gdy się modlę; zachowaj moje życie od strachu przed wrogiem.

64:2  Ukryj mnie przed tajemną radą złoczyńców, przed zgrają czyniących nieprawość;

64:3  Którzy naostrzyli swój język jak miecz, nałożyli swoje strzały, słowa jadowite;

64:4  Aby strzelać z ukrycia w niewinnego; strzelają znienacka i nikogo się nie boją.

64:5  Utwierdzają się w złym zamiarze, zmawiają się, jak ukryć pułapki, i mówią: Któż je zobaczy?

64:6  Szukają nieprawości, starannie jej poszukują; ich wnętrze i serce są głębokie.

64:7  Ale Bóg wypuści na nich strzałę, nagle odniosą rany;

64:8  Własny język doprowadzi ich do upadku; wszyscy, którzy ich zobaczą, uciekną.

64:9  I zlękną się wszyscy ludzie, będą opowiadali o dziele Boga i zrozumieją jego czyny.

64:10  A sprawiedliwy będzie się weselić w Panu i będzie mu ufał; i będą się chlubili wszyscy prawego serca.

Chapter 65

65:1  Tobie, Boże, należy się chwała na Syjonie i tobie złożone śluby należy wypełnić.

65:2  Ty wysłuchujesz modlitwy, dlatego do ciebie przyjdzie wszelkie ciało.

65:3  Wielkie nieprawości wzięły górę nad nami; ty oczyszczasz nasze występki.

65:4  Błogosławiony, kogo ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.

65:5  Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.

65:6  Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, przepasany potęgą;

65:7  Ty, który uciszasz szum morza, szum jego fal, i wrzawę narodów;

65:8  Mieszkańcy krańców ziemi boją się twoich znaków; ty radujesz ich nastawaniem poranka i wieczora.

65:9  Nawiedzasz ziemię i zraszasz ją, wzbogacasz ją obficie strumieniem Bożym pełnym wody. Przygotowujesz im zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.

65:10  Nawadniasz jej zagony, wyrównujesz jej bruzdy, zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz jej urodzaje.

65:11  Wieńczysz rok swoją dobrocią, a twoje ścieżki ociekają tłuszczem.

65:12  Skrapiasz pustynne pastwiska, a pagórki przepasują się radością.

65:13  Łąki przyodziewają się stadami, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują radośnie i śpiewają.

Chapter 66

66:1  Radośnie wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie;

66:2  Wyśpiewujcie chwałę jego imienia, oddawajcie mu chwalebną cześć.

66:3  Powiedzcie Bogu: Jak straszliwe są twe dzieła! Z powodu twojej wielkiej mocy poddadzą się twoi wrogowie.

66:4  Cała ziemia odda ci pokłon i śpiewać ci będzie; śpiewać będzie twemu imieniu. Sela.

66:5  Chodźcie, zobaczcie dzieła Boże, straszliwe są jego dzieła pośród synów ludzkich.

66:6  Zamienił morze w suchą ziemię, pieszo przeszli przez rzekę; tam się nim weseliliśmy.

66:7  Panuje w swej mocy na wieki, jego oczy patrzą na narody, buntownicy nie wywyższą się. Sela.

66:8  Błogosławcie, narody, naszego Boga i rozgłaszajcie jego chwałę.

66:9  Zachował przy życiu naszą duszę i nie dał się zachwiać naszej nodze.

66:10  Doświadczyłeś nas bowiem, Boże, wypróbowałeś nas ogniem, jak srebro jest oczyszczone.

66:11  Zaprowadziłeś nas w sidła, włożyłeś ucisk na nasze biodra.

66:12  Pozwoliłeś ludziom deptać nam po głowach, przeszliśmy przez ogień i wodę, ale nas wyprowadziłeś na miejsce obfitości.

66:13  Dlatego wejdę do twego domu z całopaleniem i wypełnię śluby;

66:14  Które wyraziły moje wargi i wypowiedziały moje usta w utrapieniu.

66:15  Będę ci składał w ofierze całopalenia z tłustych zwierząt wraz z wonnością baranów, ofiaruję ci woły i kozły. Sela.

66:16  Chodźcie, słuchajcie, wszyscy, którzy się boicie Boga, a opowiem, co uczynił dla mojej duszy.

66:17  Do niego wołałem moimi ustami i wychwalałem go moim językiem.

66:18  Gdybym zważał na nieprawość w swoim sercu, Pan by mnie nie wysłuchał.

66:19  A jednak Bóg wysłuchał, przychylił się do głosu mojej modlitwy.

66:20  Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił mojej modlitwy i nie odebrał mi swego miłosierdzia.

Chapter 67

67:1  Niech Bóg się zmiłuje nad nami i błogosławi nam, niech rozjaśni nad nami swoje oblicze. Sela.

67:2  Aby poznano na ziemi twoją drogę, wśród wszystkich narodów twoje zbawienie.

67:3  Niech cię wysławiają ludy, o Boże, niech cię wysławiają wszystkie ludy.

67:4  Niech narody się radują i wykrzykują, bo ty będziesz sądził ludy sprawiedliwie i rządzić będziesz narodami na ziemi. Sela.

67:5  Niech cię wysławiają ludy, o Boże, niech cię wysławiają wszystkie ludy.

67:6  Wtedy ziemia wyda swój plon i Bóg, nasz Bóg, będzie nam błogosławić.

67:7  Niech nam Bóg błogosławi i niech się go boją wszystkie krańce ziemi.

Chapter 68

68:1  Niech Bóg powstanie, a rozproszeni będą jego wrogowie; niech pouciekają przed jego obliczem ci, którzy go nienawidzą.

68:2  Jak dym jest rozwiany, tak ich rozpędzisz; jak wosk się rozpływa od ognia, tak niegodziwi poginą przed obliczem Boga.

68:3  A sprawiedliwi będą się weselić i cieszyć przed obliczem Boga, i będą się radować niezmiernie.

68:4  Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie psalmy jego imieniu, wywyższajcie tego, który przemierza niebiosa; Pan to jego imię, radujcie się przed jego obliczem.

68:5  Ojcem dla sierot i sędzią dla wdów jest Bóg w swym świętym przybytku.

68:6  Bóg samotnym daje dom, więźniów uwalnia z oków, ale oporni mieszkają w suchej ziemi.

68:7  Boże, gdy wyruszałeś przed swoim ludem, gdy kroczyłeś przez pustynię. Sela;

68:8  Ziemia się trzęsła, a niebiosa rozpływały się przed obliczem Boga i sama góra Synaj zadrżała przed obliczem Boga, Boga Izraela.

68:9  Zesłałeś obfity deszcz, Boże, otrzeźwiłeś swoje dziedzictwo, gdy omdlewało.

68:10  Twoje zastępy mieszkają w nim; ty, Boże, w swojej dobroci przygotowałeś je dla ubogiego.

68:11  Pan dał swoje słowo, wielki był zastęp zwiastujących dobre wieści.

68:12  Królowie wojsk uciekali, uciekali; a ta, która doglądała domu, dzieliła łupy.

68:13  Chociaż musieliście leżeć wśród kotłów, będziecie jak skrzydła gołębicy pokryte srebrem, a jej pióra żółtym złotem.

68:14  Gdy Wszechmogący rozproszył królów w ziemi, była biała jak śnieg na górze Salmon.

68:15  Góra Boża jest jak góra Baszanu, wzgórze wysokie, jak góra Baszanu.

68:16  Dlaczego wyskakujecie, wzgórza wysokie? Na tej górze spodobało się Bogu mieszkać, tam Pan będzie mieszkał na wieki.

68:17  Rydwanów Bożych jest dwadzieścia tysięcy, wiele tysięcy aniołów; Pan przebywa wśród nich w świątyni, jak na Synaju.

68:18  Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby Pan Bóg mógł z nimi zamieszkać.

68:19  Błogosławiony Pan; codziennie obsypuje nas swymi dobrami Bóg naszego zbawienia. Sela.

68:20  Nasz Bóg jest Bogiem zbawienia, Pan Bóg wybawia od śmierci.

68:21  Bóg zrani głowę swoich wrogów i owłosioną czaszkę tego, który trwa w swoich grzechach.

68:22  Pan powiedział: Wyprowadzę znów swoich z Baszanu, wyprowadzę ich znowu z głębin morskich;

68:23  Aby twoja stopa była skąpana we krwi, a język twoich psów we krwi wrogów.

68:24  Widzieli twoje pochody, Boże; pochody mego Boga, mego Króla w świątyni.

68:25  Przodem szli śpiewacy, za nimi grający na instrumentach, wśród nich dziewczęta uderzające w bębenki.

68:26  W zgromadzeniach błogosławcie Boga, Pana, wy, którzy pochodzicie ze źródła Izraela.

68:27  Tam jest mały Beniamin, który im przewodzi, władcy Judy i ich hufce, władcy Zebulona i władcy Neftalego.

68:28  Twój Bóg obdarzył cię siłą; umocnij, Boże, to, co dla nas uczyniłeś.

68:29  Ze względu na twoją świątynię w Jeruzalem królowie będą przynosić ci dary.

68:30  Zgrom rzeszę kopijników, stado byków z cielcami ludu, chlubiących się kawałkiem srebra; rozprosz narody pragnące wojny.

68:31  Przyjdą dostojnicy z Egiptu; Etiopia szybko wyciągnie swe ręce do Boga.

68:32  Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, wysławiajcie Pana. Sela.

68:33  Temu, który przemierza najwyższe niebiosa odwieczne; oto wydaje swój głos, głos potężny.

68:34  Uznajcie moc Boga, jego majestat jest nad Izraelem i jego moc w obłokach.

68:35  Groźny jesteś, Boże, ze swych świętych przybytków; Bóg Izraela sam daje moc i siłę swemu ludowi. Niech będzie Bóg błogosławiony.

Chapter 69

69:1  Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do mojej duszy.

69:2  Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

69:3  Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

69:4  Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

69:5  Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

69:6  Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie Boże zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

69:7  Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

69:8  Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

69:9  Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

69:10  Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.

69:11  Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

69:12  Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.

69:13  Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, Panie, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

69:14  Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

69:15  Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

69:16  Wysłuchaj mnie, Panie, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

69:17  Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

69:18  Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

69:19  Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.

69:20  Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.

69:21  Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

69:22  Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

69:23  Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

69:24  Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

69:25  Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

69:26  Bo prześladują tego, którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

69:27  Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

69:28  Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

69:29  Ja zaś jestem strapiony i zbolały; niech twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

69:30  Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

69:31  I będzie to milsze Panu niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

69:32  Pokorni to ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

69:33  Pan bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

69:34  Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

69:35  Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę ziemię.

69:36  Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.

Chapter 70

70:1  Boże, racz mnie ocalić; Panie, pospiesz mi na pomoc.

70:2  Niech się zawstydzą i okryją hańbą ci, którzy czyhają na moją duszę; niech się cofną ze wstydem ci, którzy mi źle życzą.

70:3  Niech się cofną wskutek swej hańby ci, którzy mi mówią: Ha, ha!

70:4  Niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają; niech ci, którzy miłują twoje zbawienie, mówią zawsze: Niech Bóg będzie wywyższony!

70:5  Ja zaś jestem nędzny i ubogi, Boże, pospiesz ku mnie, ty jesteś moją pomocą i wybawicielem; Panie, nie zwlekaj.

Chapter 71

71:1  W tobie, Panie, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.

71:2  Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.

71:3  Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.

71:4  Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.

71:5  Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie Boże, moją ufnością od młodości.

71:6  Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.

71:7  Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.

71:8  Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.

71:9  Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.

71:10  Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;

71:11  Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma nikogo, kto by go ocalił.

71:12  Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.

71:13  Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.

71:14  Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.

71:15  Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam ich miary.

71:16  Pójdę w wielkiej mocy Pana Boga, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.

71:17  Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.

71:18  Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy temu pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.

71:19  Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?

71:20  Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.

71:21  Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.

71:22  A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!

71:23  Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś.

71:24  Również mój język będzie głosił przez cały dzień twoją sprawiedliwość, bo okryli się wstydem i hańbą ci, którzy szukali mego nieszczęścia.

Chapter 72

72:1  Boże, daj królowi swoje sądy i swoją sprawiedliwość synowi króla;

72:2  Będzie sądził twój lud w sprawiedliwości, a twoich ubogich w prawości.

72:3  Góry przyniosą ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.

72:4  Będzie sądził ubogich z ludu, wybawi synów potrzebującego, a zgniecie ciemiężyciela.

72:5  Będą się bać ciebie, póki trwać będzie słońce i księżyc, z pokolenia na pokolenie.

72:6  Zstąpi jak deszcz na skoszoną trawę, jak krople deszczu nawadniające ziemię.

72:7  Za jego dni zakwitnie sprawiedliwy i będzie obfitość pokoju, dopóki księżyc trwa.

72:8  Będzie panował od morza do morza, od rzeki aż po krańce ziemi.

72:9  Przed nim upadną mieszkańcy pustyni, a jego wrogowie będą proch lizać.

72:10  Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę.

72:11  I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie; wszystkie narody będą mu służyć.

72:12  Ocali bowiem ubogiego, gdy zawoła, i nędznego, który nie ma pomocnika.

72:13  Zmiłuje się nad ubogim i potrzebującym i wybawi dusze nędzarzy.

72:14  Wybawi ich dusze od podstępu i przemocy, bo ich krew jest cenna w jego oczach.

72:15  I będzie żył, i dadzą mu złoto z Szeby; nieustannie będą się za niego modlić i codziennie mu błogosławić.

72:16  Gdy się zasieje garść zboża w ziemi na szczytach gór, jego plon zaszumi jak Liban, a mieszkańcy miast zakwitną jak polna trawa.

72:17  Jego imię trwać będzie na wieki; póki słońce trwa, trwać będzie jego imię; ludzie będą błogosławieni w nim, a wszystkie narody nazwą go błogosławionym.

72:18  Błogosławiony niech będzie Pan Bóg, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda.

72:19  I błogosławione na wieki jego chwalebne imię; niech cała ziemia będzie napełniona jego chwałą. Amen, amen.

72:20  I tu się kończą modlitwy Dawida, syna Jessego.

Chapter 73

73:1  Doprawdy Bóg jest dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

73:2  Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

73:3  Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

73:4  Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

73:5  Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

73:6  Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

73:7  Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

73:8  Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

73:9  Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

73:10  Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

73:11  Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

73:12  Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

73:13  A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

73:14  Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

73:15  Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

73:16  Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

73:17  Aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

73:18  Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

73:19  Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

73:20  Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

73:21  Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

73:22  Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę.

73:23  A jednak zawsze jestem z tobą, bo mnie trzymałeś za prawą rękę.

73:24  Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

73:25  Kogo innego mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym nie mam upodobania.

73:26  Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

73:27  Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, odstępując od ciebie.

73:28  Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu Bogu moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.

Chapter 74

74:1  Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? Czemu płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?

74:2  Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.

74:3  Pospiesz na miejsce ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!

74:4  Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.

74:5  Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.

74:6  A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.

74:7  Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i obaliwszy na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.

74:8  Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.

74:9  Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to ma trwać.

74:10  Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? Czy wróg będzie wiecznie bluźnił przeciwko twemu imieniu?

74:11  Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?

74:12  Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.

74:13  Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.

74:14  Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.

74:15  Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.

74:16  Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.

74:17  Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.

74:18  Pamiętaj o tym, że wróg zelżył ciebie, Panie, a głupi lud urągał twemu imieniu.

74:19  Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.

74:20  Zważ na twoje przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne są siedlisk przemocy.

74:21  Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.

74:22  Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, którą co dzień wyrządza ci głupiec.

74:23  Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.

Chapter 75

75:1  Wysławiamy cię, Boże, wysławiamy, bo bliskie twoje imię; opowiadają to twoje cudowne dzieła.

75:2  Gdy wyznaczę czas, będę sądzić sprawiedliwie.

75:3  Roztopiła się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, ale ja umacniam jej filary. Sela.

75:4  Powiedziałem głupcom: Nie szalejcie, a niegodziwym: Nie podnoście rogu.

75:5  Nie podnoście wysoko swego rogu i nie mówcie wyniośle;

75:6  Bo nie ze wschodu ani z zachodu, ani z południa przychodzi wywyższenie.

75:7  Lecz Bóg jest sędzią; tego poniża, a tamtego wywyższa.

75:8  W ręku Pana bowiem jest kielich mętnego wina, pełnego przypraw; z niego nalewa tak, że wszyscy niegodziwi ziemi wycisną nawet męty i wypiją je.

75:9  Ja zaś będę zawsze opowiadał, będę śpiewał Bogu Jakuba.

75:10  I połamię wszystkie rogi niegodziwych, a rogi sprawiedliwego będą wzniesione.

Chapter 76

76:1  Bóg znany jest w Judzie, jego imię jest wielkie w Izraelu.

76:2  W Salem jest jego przybytek, a jego mieszkanie na Syjonie.

76:3  Tam połamał ogniste strzały łuku, tarczę i miecz i położył kres bitwie. Sela.

76:4  Wspanialszy jesteś i dostojniejszy niż góry zdobyczy.

76:5  Odważni stali się łupem, pogrążyli się we śnie, mężni nie znaleźli siły w swych rękach.

76:6  Od twego gromienia, Boże Jakuba, mocno zasnęły wozy i konie.

76:7  Ty, ty sam, jesteś straszliwy; i któż się ostoi przed twoim obliczem, gdy się rozgniewasz?

76:8  Z nieba dajesz słyszeć swój wyrok, ziemia się zlękła i zamilkła;

76:9  Gdy Bóg powstał na sąd, aby wybawić wszystkich pokornych na ziemi. Sela.

76:10  Doprawdy nawet gniew człowieka będzie cię chwalić, a ty resztkę tego gniewu powstrzymasz.

76:11  Składajcie śluby i wypełniajcie je wobec Pana, waszego Boga; wszyscy otaczający go, przynoście dary temu, który napawa strachem.

76:12  On zabierze ducha książąt, on wzbudza strach u królów ziemi.

Chapter 77

77:1  Wzniosłem swój głos do Boga i zawołałem; wzniosłem swój głos do Boga i mnie wysłuchał.

77:2  W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć.

77:3  Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. Sela.

77:4  Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem tak zaniepokojony, że nie potrafię mówić.

77:5  Rozpamiętuję dni przeszłe i dawne lata.

77:6  Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka:

77:7  Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski?

77:8  Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni?

77:9  Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? Sela.

77:10  I powiedziałem: To jest moja niemoc; jednak będę wspominał lata prawicy Najwyższego.

77:11  Będę wspominał dzieła Pana, będę wspominał twoje dawne cuda.

77:12  Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił.

77:13  Boże, święta jest twoja droga; który bóg jest tak wielki, jak nasz Bóg?

77:14  Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda; dałeś poznać narodom swoją moc.

77:15  Odkupiłeś swoim ramieniem twój lud, synów Jakuba i Józefa. Sela.

77:16  Widziały cię wody, o Boże, widziały cię wody i ulękły się, poruszyły się głębiny.

77:17  Chmury spłynęły wodą, niebiosa wydały gromy i poleciały twoje strzały.

77:18  Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła.

77:19  Twoja droga wiodła przez morze, twoje ścieżki przez wielkie wody i nie było znać twoich śladów.

77:20  Prowadziłeś swój lud jak stado owiec ręką Mojżesza i Aarona.

Chapter 78

78:1  Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

78:2  Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

78:3  Cośmy słyszeli i poznali i co nam opowiadali nasi ojcowie.

78:4  Nie zataimy tego przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale Pana, o jego mocy i cudach, które czynił.

78:5  Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

78:6  Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali je swoim synom;

78:7  Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

78:8  Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

78:9  Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

78:10  Bo nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

78:11  Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

78:12  Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

78:13  Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

78:14  Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

78:15  Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

78:16  Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

78:17  Lecz oni jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

78:18  I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

78:19  I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

78:20  Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

78:21  Gdy Pan to usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

78:22  Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

78:23  Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

78:24  I zesłał im jak deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

78:25  Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

78:26  Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

78:27  Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

78:28  Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

78:29  Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

78:30  A gdy jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, gdy jeszcze pokarm był w ich ustach;

78:31  Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

78:32  Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

78:33  Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

78:34  Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

78:35  Przypominali sobie, że Bóg jest ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

78:36  Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

78:37  A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

78:38  On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał ich; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

78:39  Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

78:40  Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni i zasmucali go na pustkowiu!

78:41  Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

78:42  Nie pamiętali jego ręki ani dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

78:43  Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

78:44  Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli z nich pić.

78:45  Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

78:46  I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

78:47  Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

78:48  Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada na pastwę błyskawic.

78:49  Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

78:50  Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

78:51  Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny ich mocy w namiotach Chama;

78:52  Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

78:53  Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

78:54  I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

78:55  Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

78:56  Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

78:57  Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

78:58  Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

78:59  Gdy Bóg to usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

78:60  I opuścił przybytek w Szilo; namiot, który rozbił wśród ludzi;

78:61  I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

78:62  Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

78:63  Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

78:64  Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

78:65  Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

78:66  I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

78:67  Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

78:68  Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

78:69  I zbudował swoją świątynię jak wysoki pałac; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

78:70  Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

78:71  Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi owcami, aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

78:72  A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.

Chapter 79

79:1  Boże, poganie wtargnęli do twego dziedzictwa, splugawili twoją świętą świątynię, Jeruzalem zamienili w ruiny.

79:2  Zwłoki twoich sług dali na żer ptactwu niebieskiemu, ciała twoich świętych bestiom ziemskim.

79:3  Rozlali ich krew jak wodę wokół Jeruzalem i nie było nikogo, kto by ich pogrzebał.

79:4  Staliśmy się hańbą dla naszych sąsiadów, pośmiewiskiem i drwiną dla tych, którzy są wokoło nas.

79:5  Jak długo, Panie? Czy wiecznie będziesz się gniewać? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień?

79:6  Wylej twój gniew na pogan, którzy cię nie znają, i na królestwa, które nie wzywają twego imienia.

79:7  Pożarli bowiem Jakuba i spustoszyli jego mieszkanie.

79:8  Nie pamiętaj nam dawnych nieprawości naszych, niech nas prędko spotka twoje miłosierdzie, bo jesteśmy bardzo wynędzniali.

79:9  Wspomóż nas, Boże naszego zbawienia, dla chwały imienia twego; ocal nas i przebacz nam grzechy ze względu na twoje imię.

79:10  Dlaczego poganie mają mówić: Gdzież jest ich Bóg? Niech będzie znany wśród pogan na naszych oczach przez dokonanie zemsty za przelaną krew twoich sług.

79:11  Niech dotrze do ciebie jęk więźniów, według potęgi twego ramienia zachowaj skazanych na śmierć.

79:12  I odpłać naszym sąsiadom siedmiokrotnie w ich zanadrze za zniewagę, którą ci wyrządzili, Panie!

79:13  My zaś, twój lud i owce twego pastwiska, będziemy cię wielbić na wieki, będziemy głosić twoją chwałę z pokolenia na pokolenie.

Chapter 80

80:1  Posłuchaj, Pasterzu Izraela, ty, który prowadzisz Józefa jak stado owiec, ty, który zasiadasz między cherubinami, zabłyśnij.

80:2  Przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem wzbudź swoją moc i przyjdź nas zbawić.

80:3  Boże, odnów nas, rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy wybawieni.

80:4  Panie, Boże zastępów, jak długo będziesz się gniewał na modlitwę swego ludu?

80:5  Nakarmiłeś ich chlebem płaczu i napoiłeś ich łzami nad miarę.

80:6  Zrobiłeś z nas przedmiot sporu dla naszych sąsiadów, a nasi wrogowie śmieją się z nas.

80:7  Boże zastępów, odnów nas, rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy wybawieni.

80:8  Ty przeniosłeś winorośl z Egiptu; wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.

80:9  Przygotowałeś jej miejsce i sprawiłeś, że zapuściła korzenie i napełniła ziemię.

80:10  Góry okryły się jej cieniem, a jej gałęzie były jak najwyższe cedry.

80:11  Wypuścił swe latorośle aż do morza i swoje pędy aż do rzeki.

80:12  Dlaczego więc zburzyłeś jej ogrodzenie, tak że obrywają ją wszyscy, którzy przechodzą drogą?

80:13  Niszczy ją dzik leśny, a zwierzę polne pożera ją.

80:14  O Boże zastępów, proszę, powróć, spójrz z nieba i zobacz, nawiedź tę winorośl;

80:15  Tę winnicę, którą zasadziła twoja prawica, i latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

80:16  Spalona jest ogniem i wycięta; giną od zgromienia twojego oblicza.

80:17  Niech twoja ręka będzie nad mężem twojej prawicy, nad synem człowieczym, którego umocniłeś dla siebie.

80:18  A my nie odstąpimy od ciebie; zachowaj nas przy życiu, a będziemy wzywać twego imienia.

80:19  Panie, Boże zastępów, odnów nas, rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy wybawieni.

Chapter 81

81:1  Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej mocy; radośnie wykrzykujcie Bogu Jakuba.

81:2  Weźcie psalm, przynieście bęben, wdzięczną harfę i cytrę.

81:3  Zadmijcie w trąbę w czas nowiu, w czasie wyznaczonym, w dniu naszego uroczystego święta.

81:4  Jest bowiem taki nakaz w Izraelu, prawo Boga Jakuba.

81:5  Ustanowił to świadectwem dla Józefa, kiedy wyszedł przeciw ziemi Egiptu, gdzie słyszałem język, którego nie zrozumiałem.

81:6  Uwolniłem od brzemienia jego barki, a jego ręce od dźwigania kotłów.

81:7  Wzywałeś mnie w ucisku i wybawiłem cię; odpowiedziałem ci w skrytości gromu, doświadczyłem cię u wód Meriba. Sela.

81:8  Słuchaj, mój ludu, a oświadczę ci; Izraelu, jeśli będziesz mnie słuchał;

81:9  Nie będziesz miał cudzego boga ani nie oddasz pokłonu obcemu bogu;

81:10  Ja, Pan, jestem twoim Bogiem, który cię wyprowadził z ziemi Egiptu; otwórz usta, a ja je napełnię.

81:11  Lecz mój lud nie usłuchał mego głosu, a Izrael nie chciał mnie.

81:12  Zostawiłem ich więc żądzom ich serca i postępowali według swoich zamysłów.

81:13  O, gdyby mój lud mnie posłuchał, a Izrael chodził moimi drogami!

81:14  W krótkim czasie poniżyłbym ich nieprzyjaciół i zwróciłbym rękę przeciw ich wrogom.

81:15  Nienawidzący Pana, choć obłudnie, musieliby mu się poddać, a ich czas trwałby wiecznie.

81:16  I karmiłbym ich wyborną pszenicą, a nasyciłbym cię miodem ze skały.

Chapter 82

82:1  Bóg stoi w zgromadzeniu Bożym, pośród bogów sprawuje sąd:

82:2  Jak długo będziecie sądzić niesprawiedliwie i trzymać stronę niegodziwych? Sela.

82:3  Bierzcie w obronę ubogiego i sierotę, oddajcie sprawiedliwość strapionemu i potrzebującemu.

82:4  Wyzwólcie biedaka i nędzarza, ocalcie go z ręki niegodziwych.

82:5  Lecz oni nic nie wiedzą i nie rozumieją, ciągle chodzą w ciemności; zachwiały się wszystkie fundamenty ziemi.

82:6  Powiedziałem: Jesteście bogami i wszyscy wy jesteście synami Najwyższego.

82:7  Lecz pomrzecie jak inni ludzie i upadniecie jak jeden z książąt.

82:8  Powstań, Boże, osądź ziemię, bo ty otrzymasz w dziedzictwo wszystkie narody.

Chapter 83

83:1  Boże, nie milcz; nie bądź głuchy i bezczynny, Boże!

83:2  Bo oto burzą się twoi wrogowie, a ci, którzy cię nienawidzą, podnoszą głowę.

83:3  Przeciwko twemu ludowi knują spisek i naradzali się przeciw tym, których ochraniasz;

83:4  Mówiąc: Chodźcie, wytępmy ich, niech nie będą narodem, żeby więcej nie wspominano imienia Izraela.

83:5  Zmówili się bowiem jednomyślnie, przeciwko tobie zawarli przymierze:

83:6  Namioty Edomitów i Izmaelitów, Moab i Hagaryci;

83:7  Gebal, Ammon i Amalek; Filistyni z mieszkańcami Tyru.

83:8  Także Assur przyłączył się do nich, wsparł swym ramieniem synów Lota. Sela.

83:9  Uczyń im tak, jak Midianitom, jak Syserze, jak Jabinowi nad potokiem Kiszon;

83:10  Którzy zostali wytępieni w Endor, stali się jak gnój dla ziemi.

83:11  Z ich dostojnikami postąp jak z Orebem i Zeebem, jak z Zebachem i Salmunną, ze wszystkimi ich książętami;

83:12  Którzy mówili: Weźmy w posiadanie przybytki Boże.

83:13  Mój Boże, uczyń ich jak koło i jak źdźbło na wietrze.

83:14  Jak ogień, który pali las, i jak płomień, który wypala góry;

83:15  Tak ty ich ścigaj swoją nawałnicą i swoją burzą zatrwóż ich.

83:16  Okryj ich twarze hańbą, aby szukali twego imienia, Panie!

83:17  Niech się zawstydzą i zatrwożą na wieki, niech się okryją hańbą i zginą.

83:18  Niech poznają, że jedynie ty, którego imię jest Pan, ty jesteś Najwyższy ponad całą ziemią.

Chapter 84

84:1  O, jak miłe są twoje przybytki, Panie zastępów!

84:2  Moja dusza wzdycha i omdlewa z tęsknoty do przedsionków Pana; moje serce i ciało wołają radośnie do Boga żywego.

84:3  Oto nawet wróbel znalazł sobie dom i jaskółka gniazdo, gdzie składa swe pisklęta, u twoich ołtarzy, Panie zastępów, mój Królu i mój Boże!

84:4  Błogosławieni ci, którzy mieszkają w twoim domu, nieustannie będą cię chwalić. Sela.

84:5  Błogosławiony człowiek, którego siła jest w tobie, w którego sercu są twoje drogi;

84:6  Ci, którzy przechodząc przez dolinę Baka, zmieniają ją w źródło, a deszcz okrywa ją błogosławieństwem.

84:7  I idą z mocy w moc, i ukażą się przed Bogiem na Syjonie.

84:8  O Panie, Boże zastępów, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha, Boże Jakuba. Sela.

84:9  Spójrz, Boże, nasza tarczo, i wejrzyj na oblicze twego pomazańca.

84:10  Lepszy bowiem jest jeden dzień w twoich przedsionkach niż tysiąc gdzie indziej; wolę raczej stać w progu domu mego Boga, niż mieszkać w namiotach niegodziwców.

84:11  Pan Bóg bowiem jest słońcem i tarczą, Pan obdarza łaską i chwałą, nie odmawia dobra tym, którzy postępują nienagannie.

84:12  Panie zastępów, błogosławiony człowiek, który ufa tobie.

Chapter 85

85:1  Panie, okazałeś łaskę swej ziemi, przyprowadziłeś z niewoli Jakuba.

85:2  Przebaczyłeś nieprawość twego ludu, zakryłeś wszystkie ich grzechy. Sela.

85:3  Uśmierzyłeś całe swoje zagniewanie, odwróciłeś się od zapalczywości twojego gniewu.

85:4  Odnów nas, Boże naszego zbawienia, i odwróć od nas swój gniew.

85:5  Czy wiecznie będziesz się na nas gniewać? Czy rozciągniesz swój gniew na wszystkie pokolenia?

85:6  Czy nie ożywisz nas na nowo, aby twój lud rozradował się w tobie?

85:7  Panie, okaż nam twoje miłosierdzie i daj nam swoje zbawienie.

85:8  Posłucham, co będzie mówił Bóg, Pan; zaprawdę, ogłosi pokój swojemu ludowi i swoim świętym, aby tylko nie wracali do swojej głupoty.

85:9  Doprawdy jego zbawienie jest blisko tych, którzy się go boją, aby jego chwała zamieszkała w naszej ziemi.

85:10  Miłosierdzie i prawda spotkają się ze sobą, sprawiedliwość i pokój ucałują się.

85:11  Prawda wyrośnie z ziemi, a sprawiedliwość wyjrzy z nieba.

85:12  Pan też obdarzy tym, co dobre, a nasza ziemia wyda swój plon.

85:13  Sprawiedliwość przed nim pójdzie i będzie wytyczać drogę jego krokom.

Chapter 86

86:1  Nakłoń swego ucha, Panie, wysłuchaj mnie, bo jestem nędzny i ubogi.

86:2  Strzeż mojej duszy, bo jestem pobożny; mój Boże, wybaw twego sługę, który ufa tobie.

86:3  Zmiłuj się nade mną, Panie, bo do ciebie codziennie wołam.

86:4  Rozraduj duszę twego sługi, bo do ciebie, Panie, wznoszę swą duszę.

86:5  Bo ty, Panie, jesteś dobry i przebaczający, i pełen miłosierdzia dla wszystkich, którzy cię wzywają.

86:6  Wysłuchaj, Panie, mojej modlitwy i zważ na głos mojego błagania.

86:7  Wzywam cię w dniu mego ucisku, bo ty mnie wysłuchasz.

86:8  Nie ma wśród bogów podobnego tobie, Panie, i nie ma dzieł takich jak twoje.

86:9  Wszystkie narody, które stworzyłeś, przyjdą i oddadzą ci pokłon, Panie, i będą wielbić twoje imię;

86:10  Bo ty jesteś wielki i czynisz cuda; tylko ty jesteś Bogiem.

86:11  Naucz mnie, Panie, twojej drogi, abym chodził w twojej prawdzie; nakłoń moje serce ku bojaźni twego imienia.

86:12  Będę cię chwalił, Panie, mój Boże, z całego serca i będę wielbił twoje imię na wieki;

86:13  Bo wielkie jest twoje miłosierdzie dla mnie; ty ocaliłeś moją duszę z najgłębszego piekła.

86:14  Boże, pyszni powstali przeciwko mnie i zgraja gwałtowników czyhała na moją duszę, a nie mają ciebie przed oczyma.

86:15  Ale ty, Panie, jesteś Bogiem łaskawym i litościwym, nieskorym do gniewu, pełnym miłosierdzia i prawdy.

86:16  Spójrz na mnie i zmiłuj się nade mną, udziel swojej mocy twemu słudze i wybaw syna twojej służącej.

86:17  Daj mi znak twojej dobroci, aby ci, którzy mnie nienawidzą, zobaczyli i zawstydzili się, że ty, Panie, wspomogłeś mnie i pocieszyłeś.

Chapter 87

87:1  Jego fundament jest na świętych górach.

87:2  Pan miłuje bramy Syjonu bardziej niż wszystkie przybytki Jakuba.

87:3  Chwalebne rzeczy mówi się o tobie, o miasto Boże. Sela.

87:4  Wspomnę Rahab i Babilon wśród tych, którzy mnie znają; oto Filistea i Tyr, i Etiopia: Ten się tam urodził.

87:5  O Syjonie też będą mówić: Ten i tamten urodził się w nim; a sam Najwyższy go utwierdzi.

87:6  Pan wyliczy, spisując narody: Ten się tam urodził. Sela.

87:7  I pląsając, będą śpiewać: W tobie są wszystkie me źródła.

Chapter 88

88:1  Panie, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

88:2  Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.

88:3  Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu.

88:4  Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

88:5  Zaliczono mnie do umarłych; jestem jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

88:6  Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

88:7  Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. Sela.

88:8  Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

88:9  Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, Panie, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

88:10  Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? Sela.

88:11  Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

88:12  Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

88:13  Lecz ja, Panie, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

88:14  Dlaczego, Panie, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

88:15  Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

88:16  Twój srogi gniew spadł na mnie i wyniszczyła mnie twoja groza.

88:17  Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

88:18  Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.

Chapter 89

89:1  Będę śpiewać o miłosierdziu Pana na wieki, swymi ustami będę głosił twoją wierność przez wszystkie pokolenia.

89:2  Powiedziałem bowiem: Miłosierdzie będzie budowane na wieki, na niebiosach utwierdziłeś swoją wierność.

89:3  Zawarłem przymierze z moim wybrańcem; przysiągłem Dawidowi, swemu słudze;

89:4  Na wieki utwierdzę twoje potomstwo i zbuduję twój tron na wszystkie pokolenia. Sela.

89:5  Panie, niebiosa wysławiają twoje cuda i twoją wierność w zgromadzeniu świętych.

89:6  Któż bowiem na niebie może się równać z Panem? Kto pośród synów mocarzy jest podobny do Pana?

89:7  Bóg jest straszliwy w zgromadzeniu świętych i budzi grozę wśród wszystkich, którzy są wokół niego.

89:8  Panie, Boże zastępów, któż jest jak ty, Pan mocny? Twoja wierność bowiem cię otacza.

89:9  Ty panujesz nad wzburzonym morzem; gdy się podnoszą jego fale, ty je poskramiasz.

89:10  Ty zmiażdżyłeś Rahaba jak rannego, mocą twego ramienia rozproszyłeś swoich wrogów.

89:11  Twoje są niebiosa, twoja też ziemia; ty ugruntowałeś świat i wszystko, co go napełnia.

89:12  Ty stworzyłeś północ i południe; Tabor i Hermon śpiewają o twoim imieniu.

89:13  Twoje ramię jest mocne, twoja ręka potężna, a twoja prawica wzniesiona.

89:14  Sprawiedliwość i sąd są podstawą twego tronu, miłosierdzie i prawda idą przed twoim obliczem.

89:15  Błogosławiony lud, który zna okrzyk radości; będzie chodzić w świetle twego oblicza, Panie.

89:16  W twoim imieniu będą się weselić każdego dnia, a w twojej sprawiedliwości będą wywyższeni.

89:17  Ty bowiem jesteś chwałą ich mocy i z twojej woli nasz róg będzie wzniesiony.

89:18  Bo Pan jest naszą tarczą, a Święty Izraela naszym królem.

89:19  Powiedziałeś wtedy w widzeniu do twego świętego: Udzieliłem pomocy mocarzowi, wywyższyłem wybranego z ludu.

89:20  Znalazłem Dawida, mego sługę, namaściłem go swoim świętym olejem.

89:21  Moja ręka będzie przy nim i wzmocni go moje ramię.

89:22  Nie będzie uciskany przez wroga, a syn nieprawości go nie pognębi.

89:23  Zetrę na jego oczach jego przeciwników, a tych, którzy go nienawidzą, powalę.

89:24  Ponadto moja prawda i miłosierdzie będą z nim, a w moim imieniu jego róg będzie wzniesiony.

89:25  I położę na morzu jego rękę i na rzekach jego prawicę.

89:26  On zawoła: Ty jesteś moim ojcem, moim Bogiem i skałą mego zbawienia.

89:27  Ja też uczynię go pierworodnym i najwyższym wśród królów ziemi.

89:28  Na wieki zachowam dla niego swoje miłosierdzie, a moje przymierze z nim będzie trwałe.

89:29  Jego potomstwo utrwalę na wieki, a jego tron – jak dni niebios.

89:30  Ale jeśli jego synowie porzucą moje prawo i nie będą postępowali według moich nakazów;

89:31  Jeśli moje ustawy znieważą, a moich przykazań nie będą przestrzegać;

89:32  Wtedy ukarzę rózgą ich przestępstwo, a ich nieprawość biczami.

89:33  Ale nie odbiorę mu mojego miłosierdzia ani nie zawiodę w mojej wierności.

89:34  Nie złamię mego przymierza ani nie zmienię tego, co wyszło z moich ust.

89:35  Raz przysiągłem na moją świętość, że nie skłamię Dawidowi.

89:36  Jego potomstwo będzie trwać na wieki, a jego tron jak słońce przede mną;

89:37  Jak księżyc będzie utwierdzone na wieki i jak wierny świadek na niebie. Sela.

89:38  A jednak odrzuciłeś go i wzgardziłeś nim, rozgniewałeś się na twego pomazańca.

89:39  Zerwałeś przymierze z twoim sługą, strąciłeś na ziemię jego koronę.

89:40  Zburzyłeś wszystkie jego płoty i rozwaliłeś jego baszty.

89:41  Grabią go wszyscy, którzy przechodzą drogą; stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów.

89:42  Podniosłeś prawicę jego przeciwników, sprawiłeś radość wszystkim jego wrogom.

89:43  Stępiłeś też ostrze jego miecza i nie wsparłeś go w walce.

89:44  Położyłeś koniec jego chwale, a jego tron obaliłeś na ziemię.

89:45  Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go hańbą. Sela.

89:46  Jak długo, Panie? Czy wiecznie będziesz się ukrywał? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień?

89:47  Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie; czy na próżno stworzyłeś wszystkich synów ludzkich?

89:48  Któż z ludzi może żyć i nie ujrzeć śmierci? Któż wyrwie swą duszę z mocy grobu? Sela.

89:49  Gdzie są, o Panie, twoje dawne łaski, które przysiągłeś Dawidowi w swej prawdzie?

89:50  Pamiętaj, Panie, o zniewadze twoich sług; o tym, że noszę w swym zanadrzu wzgardę wszystkich możnych narodów;

89:51  Którą twoi wrogowie znieważają, Panie, którą znieważają ścieżki twego pomazańca.

89:52  Błogosławiony niech będzie Pan na wieki. Amen, amen.

Chapter 90

90:1  Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.

90:2  Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty jesteś Bogiem.

90:3  Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.

90:4  Tysiąc lat bowiem w twoich oczach jest jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.

90:5  Porywasz ich jakby powodzią, są jak sen i jak trawa, która rośnie o poranku.

90:6  Rano kwitnie i rośnie, a wieczorem zostaje skoszona i usycha.

90:7  Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.

90:8  Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte grzechy w świetle twego oblicza.

90:9  Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.

90:10  Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to tylko kłopot i cierpienie, bo szybko mijają, a my odlatujemy.

90:11  Któż zna srogość twego gniewu? Albo kto, bojąc się ciebie, zna twoją zapalczywość?

90:12  Naucz nas liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

90:13  Powróć, Panie. Jak długo jeszcze? Zlituj się nad swymi sługami.

90:14  Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.

90:15  Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.

90:16  Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.

90:17  Niech dobroć Pana, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!

Chapter 91

91:1  Kto mieszka pod osłoną Najwyższego, w cieniu Wszechmocnego przebywać będzie.

91:2  Będę mówił o Panu: Moja ucieczka i twierdza, mój Bóg, jemu będę ufał.

91:3  Zaprawdę, on wybawi cię z sideł łowcy i od zgubnej zarazy.

91:4  Okryje cię swymi piórami i pod jego skrzydłami będziesz bezpieczny; jego prawda będzie ci tarczą i puklerzem.

91:5  Nie ulękniesz się strachu nocnego ani strzały lecącej za dnia;

91:6  Ani zarazy, która przychodzi w ciemności, ani dżumy, która pustoszy w południe.

91:7  Tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy, lecz ciebie to nie dosięgnie.

91:8  Tylko zobaczysz na własne oczy i ujrzysz zapłatę daną niegodziwym.

91:9  Ponieważ Pana, moją ucieczkę i Najwyższego, uczyniłeś swoim mieszkaniem;

91:10  Nie spotka cię nic złego ani żadna plaga nie zbliży się do twego namiotu.

91:11  Rozkaże bowiem o tobie swoim aniołom, aby cię strzegli na wszystkich twoich drogach.

91:12  Na rękach będą cię nosić, byś przypadkiem nie uderzył swojej nogi o kamień.

91:13  Będziesz stąpał po lwie i po żmii, lwiątko i smoka podepczesz.

91:14  Wybawię go, bo mnie umiłował; wywyższę go, bo poznał moje imię.

91:15  Będzie mnie wzywał, a ja go wysłucham; będę z nim w utrapieniu, wyrwę go i otoczę chwałą.

91:16  Długimi dniami go nasycę i ukażę mu moje zbawienie.

Chapter 92

92:1  Dobrą rzeczą jest wysławiać Pana i śpiewać twemu imieniu, o Najwyższy.

92:2  Głosić rankiem twoje miłosierdzie, a nocami twoją wierność;

92:3  Na instrumencie o dziesięciu strunach, na cytrze i na harfie ze śpiewaniem.

92:4  Ty bowiem rozradowałeś mnie, Panie, twymi czynami; będę śpiewać o dziełach twoich rąk.

92:5  Jakże wielkie są twoje dzieła, Panie; bardzo głębokie są twoje myśli.

92:6  Prostak nie zna, a głupi tego nie rozumie:

92:7  Gdy niegodziwi wyrastają jak ziele i kwitną wszyscy czyniący nieprawość, to tylko po to, aby byli wykorzenieni aż na wieki;

92:8  Ty zaś, Panie, jesteś Najwyższy na wieki.

92:9  Oto bowiem twoi wrogowie, Panie, oto bowiem twoi wrogowie zginą, rozproszą się wszyscy czyniący nieprawość.

92:10  Ale mój róg wzniesiesz jak u jednorożca, będę namaszczony świeżym olejem.

92:11  I moje oko zobaczy nieszczęście tych, którzy na mnie czyhają; moje uszy usłyszą o klęsce złoczyńców, którzy powstają przeciwko mnie.

92:12  Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie.

92:13  Zasadzeni w domu Pana rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.

92:14  Nawet w starości wydadzą owoc, pełni sił i kwitnący;

92:15  Aby opowiadać, że Pan jest prawy; on jest moją skałą i nie ma w nim żadnej nieprawości.

Chapter 93

93:1  Pan króluje, przyoblekł się w majestat, odział się Pan i przepasał potęgą; utwierdził też świat, że się nie zachwieje.

93:2  Twój tron jest utwierdzony od wieków, ty jesteś od wieczności.

93:3  Podniosły rzeki, Panie, podniosły rzeki swój szum, podniosły rzeki swoje fale.

93:4  Nad szum wielkich wód, nad potężne fale morskie mocniejszy jest Pan na wysokości.

93:5  Twoje świadectwa są bardzo pewne; twemu domowi, Panie, przystoi świętość na wieczne czasy.

Chapter 94

94:1  Boże zemsty, Panie Boże zemsty, objaw się!

94:2  Powstań, Sędzio całej ziemi, odpłać pysznym.

94:3  Jak długo niegodziwi, Panie, jak długo niegodziwi będą się radować?

94:4  Jak długo będą pleść, mówić zuchwale i chełpić się wszyscy czyniący nieprawość?

94:5  Depczą twój lud, Panie, i gnębią twoje dziedzictwo.

94:6  Mordują wdowy i przybysza, zabijają sieroty.

94:7  I mówią: Pan tego nie widzi, nie dostrzega tego Bóg Jakuba.

94:8  Zrozumcie, nierozumni wśród ludu! A wy, głupcy, kiedy zmądrzejecie?

94:9  Czy ten, który wszczepił ucho, nie słyszy? Czy ten, który ukształtował oko, nie widzi?

94:10  Czy ten, który chłoszcze narody, nie będzie karał? Ten, który uczy człowieka wiedzy, czy nie wie?

94:11  Pan zna myśli ludzkie; wie, że są marnością.

94:12  Błogosławiony mąż, którego ty chłoszczesz, Panie, i uczysz go twym prawem;

94:13  Aby dać mu odpocząć od złych dni, aż będzie wykopany dół dla niegodziwego.

94:14  Pan bowiem nie odrzuci swego ludu i nie opuści swego dziedzictwa.

94:15  Ale sąd powróci do sprawiedliwości, a wszyscy serca prawego pójdą za nim.

94:16  Któż stanie przy mnie przeciwko złoczyńcom? Kto ujmie się za mną przeciwko czyniącym nieprawość?

94:17  Gdyby Pan nie przyszedł mi z pomocą, moja dusza przebywałaby w milczeniu.

94:18  Gdy powiedziałem: Moja noga się chwieje, twoje miłosierdzie, Panie, mnie wsparło.

94:19  W niezliczonych myślach mego serca twoje pociechy rozweselają moją duszę.

94:20  Czy sprzymierzy się z tobą tron nieprawości, który wyrządza krzywdę pod pozorem prawa?

94:21  Zbierają się przeciw duszy sprawiedliwego i krew niewinną potępiają.

94:22  Lecz Pan jest moją twierdzą, mój Bóg – skałą mojej ucieczki.

94:23  On obróci przeciwko nim ich nieprawość i za ich zło ich wytraci; wytraci ich Pan, nasz Bóg.

Chapter 95

95:1  Chodźcie, śpiewajmy Panu, wykrzykujmy radośnie skale naszego zbawienia.

95:2  Przyjdźmy przed jego oblicze z chwałą, radośnie śpiewajmy mu psalmy.

95:3  Pan bowiem jest wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi bogami.

95:4  W jego rękach są głębiny ziemi i jego są szczyty gór.

95:5  Jego jest morze, bo on je uczynił, i jego ręce ukształtowały suchy ląd.

95:6  Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed Panem, naszym Stwórcą.

95:7  On bowiem jest naszym Bogiem, a my ludem jego pastwiska i owcami jego rąk. Dzisiaj, jeśli jego głos usłyszycie;

95:8  Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

95:9  Kiedy mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie, doświadczali mnie i widzieli moje dzieła.

95:10  Przez czterdzieści lat czułem odrazę do tego pokolenia i powiedziałem: Ten lud błądzi sercem i nie poznał moich dróg;

95:11  Przysiągłem im w gniewie, że nie wejdą do mego odpoczynku.

Chapter 96

96:1  Śpiewajcie Panu nową pieśń, śpiewaj Panu, cała ziemio!

96:2  Śpiewajcie Panu, błogosławcie jego imię, opowiadajcie o jego zbawieniu dzień po dniu.

96:3  Głoście wśród narodów jego chwałę, wśród wszystkich ludów jego cuda.

96:4  Wielki bowiem jest Pan i godny wszelkiej chwały, straszliwszy nad wszystkich bogów.

96:5  Gdyż wszyscy bogowie narodów są bożkami, a Pan uczynił niebiosa.

96:6  Cześć i majestat przed jego obliczem, moc i piękno w jego świątyni.

96:7  Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i moc.

96:8  Oddajcie Panu chwałę jego imienia, przynieście dary i wejdźcie do jego przedsionków.

96:9  Oddajcie Panu pokłon w ozdobie świętości, niech cała ziemia drży przed nim.

96:10  Mówcie wśród pogan: Pan króluje; świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył, i on będzie sądził ludzi sprawiedliwie.

96:11  Niech się weselą niebiosa i niech raduje się ziemia; niech zaszumi morze i to, co w nim jest.

96:12  Niech radują się pola i wszystko, co jest na nich, wtedy radośnie wykrzykną wszystkie drzewa leśne;

96:13  Przed obliczem Pana, bo idzie, zaprawdę idzie, aby sądzić ziemię. Będzie sądził świat w sprawiedliwości, a narody w swojej prawdzie.

Chapter 97

97:1  Pan króluje, raduj się, ziemio, i weselcie się, niezliczone wyspy!

97:2  Chmury i ciemność wokół niego, sprawiedliwość i sąd podstawą jego tronu.

97:3  Ogień idzie przed nim i pożera jego wrogów wokoło.

97:4  Jego błyskawice oświetlają świat, widzi to ziemia i drży.

97:5  Góry topią się jak wosk przed obliczem Pana, przed obliczem Pana całej ziemi.

97:6  Niebiosa opowiadają jego sprawiedliwość, a wszystkie narody widzą jego chwałę.

97:7  Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą posągom, którzy chlubią się bożkami; oddajcie mu pokłon, wszyscy bogowie.

97:8  Syjon to usłyszał i weseli się, a córki Judy będą się radować z powodu twoich sądów, Panie!

97:9  Ty bowiem, Panie, jesteś Najwyższy na całej ziemi, wywyższony ponad wszystkich bogów.

97:10  Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło; on strzeże dusz swoich świętych, ocala ich z ręki niegodziwych.

97:11  Światło jest zasiane dla sprawiedliwego i radość dla tych, którzy są prawego serca.

97:12  Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, i wysławiajcie go, pamiętając o jego świętości.

Chapter 98

98:1  Śpiewajcie Panu nową pieśń, bo cudownych rzeczy dokonał, jego prawica i święte ramię przyniosły mu zwycięstwo.

98:2  Pan objawił swoje zbawienie, okazał swoją sprawiedliwość na oczach pogan.

98:3  Pamiętał o swoim miłosierdziu i swojej prawdzie wobec domu Izraela; wszystkie krańce ziemi ujrzały zbawienie naszego Boga.

98:4  Radośnie wykrzykuj Panu, cała ziemio; wykrzykujcie, weselcie się i śpiewajcie.

98:5  Grajcie Panu na harfie, na harfie, przy słowach pieśni.

98:6  Przy trąbach i dźwięku kornetów wykrzykujcie radośnie przed Panem, Królem.

98:7  Niech zaszumi morze i to, co w nim jest, świat i jego mieszkańcy.

98:8  Niech rzeki klaszczą w dłonie, niech góry radują się wspólnie;

98:9  Przed Panem, bo przychodzi, by sądzić ziemię. Będzie sądził świat sprawiedliwie i narody według słuszności.

Chapter 99

99:1  Pan króluje, niech drżą narody; siedzi między cherubinami, niech zachwieje się ziemia.

99:2  Wielki jest Pan na Syjonie i wywyższony nad wszystkie narody.

99:3  Niech wysławiają twoje wielkie i straszne imię, bo jest święte.

99:4  Moc króla miłuje sąd, ty ustanowiłeś słuszność, ty wykonujesz sąd i sprawiedliwość w Jakubie.

99:5  Wywyższajcie Pana, naszego Boga, i oddajcie pokłon u podnóżka jego stóp, bo on jest święty.

99:6  Mojżesz i Aaron wśród jego kapłanów, a Samuel wśród tych, którzy wzywają jego imienia; wołali do Pana, a on ich wysłuchał.

99:7  W słupie obłoku mówił do nich, a oni strzegli jego świadectw i praw, które im dał.

99:8  Panie, nasz Boże, ty ich wysłuchiwałeś, byłeś dla nich Bogiem, który przebacza, choć karałeś ich za ich występki.

99:9  Wywyższajcie Pana, naszego Boga, i oddajcie pokłon na jego świętej górze, bo Pan, nasz Bóg, jest święty.

Chapter 100

100:1  Radośnie wykrzykujcie Panu, wszystkie ziemie!

100:2  Służcie Panu z weselem, przychodźcie z radością przed jego oblicze.

100:3  Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, to on nas uczynił, a nie my sami siebie; jesteśmy jego ludem i owcami jego pastwiska.

100:4  Wejdźcie w jego bramy z dziękczynieniem i do jego przedsionków z wychwalaniem; wysławiajcie go, błogosławcie jego imię;

100:5  Pan bowiem jest dobry, jego miłosierdzie trwa na wieki, a jego prawda z pokolenia na pokolenie.

Chapter 101

101:1  Będę śpiewał o miłosierdziu i sądzie; tobie, Panie, będę śpiewać.

101:2  Kroczyć będę mądrze drogą prawą. Kiedy przyjdziesz do mnie? Będę postępował w swoim domu w prawości serca.

101:3  Nie będę stawiał przed oczami niegodziwej rzeczy; nienawidzę czynów ludzi występnych, nie przylgną one do mnie.

101:4  Serce przewrotne odstąpi ode mnie, nie chcę znać złego.

101:5  Zgładzę tego, który potajemnie oczernia swego bliźniego, nie zniosę wyniosłych oczu i nadętego serca.

101:6  Moje oczy zwrócone będą na wiernych tej ziemi, aby mieszkali ze mną; kto chodzi drogą prawą, ten będzie mi służyć.

101:7  Nie zamieszka w moim domu oszust, kłamca nie ostoi się przed mymi oczyma.

101:8  Każdego ranka będę tępić wszystkich niegodziwych na ziemi, aby tak wykorzenić z miasta Pana wszystkich złoczyńców.

Chapter 102

102:1  Panie, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

102:2  Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

102:3  Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

102:4  Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

102:5  Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

102:6  Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

102:7  Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

102:8  Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

102:9  Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

102:10  Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

102:11  Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

102:12  Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

102:13  Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

102:14  Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

102:15  A poganie będą się bać imienia Pana i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

102:16  Gdy Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

102:17  Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

102:18  Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić Pana.

102:19  Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; Pan popatrzył z nieba na ziemię;

102:20  Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

102:21  Aby głosili na Syjonie imię Pana i jego chwałę w Jeruzalem;

102:22  Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć Panu.

102:23  Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

102:24  Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem trwają z pokolenia na pokolenie.

102:25  Ty dawno założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

102:26  One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

102:27  Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

102:28  Synowie twoich sług będą trwać u ciebie, a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.

Chapter 103

103:1  Błogosław, moja duszo, Pana, i całe moje wnętrze – jego święte imię.

103:2  Błogosław, moja duszo, Pana, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.

103:3  On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;

103:4  On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.

103:5  On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.

103:6  Pan wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.

103:7  Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.

103:8  Łaskawy i litościwy jest Pan, nieskory do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia.

103:9  Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie gniewu chował.

103:10  Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.

103:11  Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, tak wielkie jest jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.

103:12  Jak daleko jest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas nasze występki.

103:13  Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak Pan ma litość nad tymi, którzy się go boją.

103:14  On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.

103:15  Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.

103:16  Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.

103:17  Ale miłosierdzie Pana od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;

103:18  Nad tymi, którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.

103:19  Pan na niebiosach ustanowił swój tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.

103:20  Błogosławcie Pana, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.

103:21  Błogosławcie Pana, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.

103:22  Błogosławcie Pana, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, Pana.

Chapter 104

104:1  Błogosław, moja duszo, Pana. Panie, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

104:2  Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

104:3  Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

104:4  Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

104:5  Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

104:6  Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

104:7  Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

104:8  Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

104:9  Wyznaczyłeś im granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

104:10  Wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami;

104:11  I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą w nich swoje pragnienie.

104:12  Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

104:13  Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

104:14  Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

104:15  I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

104:16  Nasycone są drzewa Pana, cedry Libanu, które zasadził;

104:17  Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian ma swój dom.

104:18  Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały są schronieniem dla królików.

104:19  Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

104:20  Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

104:21  Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

104:22  Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

104:23  Wtedy wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

104:24  O, jak liczne są twoje dzieła, Panie! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

104:25  Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

104:26  Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

104:27  Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

104:28  Gdy dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

104:29  Lecz gdy ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

104:30  Gdy wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

104:31  Niech chwała Pana trwa na wieki, niech się raduje Pan swymi dziełami.

104:32  Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

104:33  Będę śpiewał Panu, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

104:34  Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w Panu.

104:35  Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, Pana. Alleluja.

Chapter 105

105:1  Wysławiajcie Pana, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.

105:2  Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.

105:3  Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających Pana.

105:4  Szukajcie Pana i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.

105:5  Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.

105:6  Wy, potomkowie Abrahama, jego słudzy; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!

105:7  On jest Panem, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.

105:8  Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;

105:9  O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

105:10  Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;

105:11  Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;

105:12  Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.

105:13  I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu;

105:14  Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc:

105:15  Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie nic złego.

105:16  Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.

105:17  Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;

105:18  Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;

105:19  Aż do tego czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo Pana doświadczało go.

105:20  Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.

105:21  Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;

105:22  Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.

105:23  Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;

105:24  Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.

105:25  Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.

105:26  Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;

105:27  Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.

105:28  Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.

105:29  Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.

105:30  Ich ziemia wydała mnóstwo żab, były nawet w komnatach królewskich.

105:31  Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju.

105:32  Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.

105:33  Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.

105:34  Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw;

105:35  I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.

105:36  Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.

105:37  Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.

105:38  Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.

105:39  Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.

105:40  Na ich żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.

105:41  Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach jak rzeka;

105:42  Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.

105:43  Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.

105:44  I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;

105:45  Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.

Chapter 106

106:1  Alleluja. Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

106:2  Któż wypowie wielkie dzieła Pana i ogłosi całą jego chwałę?

106:3  Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

106:4  Pamiętaj o mnie, Panie, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

106:5  Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

106:6  Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

106:7  Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

106:8  A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

106:9  Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.

106:10  Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

106:11  Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

106:12  Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

106:13  Szybko jednak zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

106:14  Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

106:15  I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

106:16  Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu Pana;

106:17  Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

106:18  I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

106:19  Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;

106:20  I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

106:21  Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

106:22  Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

106:23  Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by ich nie wytracił.

106:24  Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

106:25  I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi Pana.

106:26  Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

106:27  Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

106:28  Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary składane umarłym.

106:29  Tak pobudzili Boga do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

106:30  Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

106:31  Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

106:32  Rozgniewali go znowu u wód Meriba, tak że Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

106:33  Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił nierozważnie swymi ustami.

106:34  Nie wytępili narodów, jak im to Pan nakazał.

106:35  Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

106:36  I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

106:37  Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;

106:38  I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

106:39  Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

106:40  Dlatego Pan zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

106:41  I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

106:42  I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

106:43  Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

106:44  A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

106:45  Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

106:46  Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

106:47  Wybaw nas, Panie, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

106:48  Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.

Chapter 107

107:1  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

107:2  Niech to mówią odkupieni przez Pana, ci, których odkupił z ręki wroga;

107:3  I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

107:4  Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.

107:5  Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.

107:6  A gdy zawołali do Pana w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;

107:7  I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.

107:8  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

107:9  Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.

107:10  Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;

107:11  Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.

107:12  Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.

107:13  A gdy wołali do Pana w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;

107:14  Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.

107:15  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

107:16  Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle.

107:17  Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.

107:18  Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.

107:19  A gdy wołają do Pana w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

107:20  Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.

107:21  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

107:22  I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.

107:23  Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

107:24  Widzą dzieła Pana i jego cuda w głębinach.

107:25  Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

107:26  Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

107:27  Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

107:28  Gdy wołają do Pana w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

107:29  Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

107:30  Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

107:31  Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

107:32  Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

107:33  Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;

107:34  Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.

107:35  Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.

107:36  I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;

107:37  I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.

107:38  Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.

107:39  Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;

107:40  On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.

107:41  Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.

107:42  Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.

107:43  Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość Pana?

Chapter 108

108:1  Boże, moje serce jest gotowe; będę ci śpiewać i wysławiać cię, także i moja chwała.

108:2  Obudź się, cytro i harfo, gdy o świcie powstanę.

108:3  Będę cię wysławiać wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.

108:4  Twoje miłosierdzie bowiem jest wielkie, sięga ponad niebiosa, a twoja prawda aż pod obłoki.

108:5  Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a twoja chwała ponad całą ziemię;

108:6  Aby twoi umiłowani byli ocaleni, wybaw ich swoją prawicą i wysłuchaj mnie.

108:7  Bóg przemówił w swej świętości: Będę się weselić, rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę.

108:8  Mój jest Gilead, mój i Manasses, Efraim mocą mojej głowy, Juda moim prawodawcą.

108:9  Moab jest moją miednicą do mycia, na Edom rzucę moje obuwie, nad Filisteą zatriumfuję.

108:10  Kto mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto mnie doprowadzi aż do Edomu?

108:11  Czy nie ty, Boże, który nas odrzuciłeś? Czy nie wyruszysz, Boże, z naszymi wojskami?

108:12  Udziel nam pomocy w ucisku, bo próżna jest pomoc ludzka.

108:13  W Bogu będziemy mężni, on podepcze naszych wrogów.

Chapter 109

109:1  Boże mojej chwały, nie milcz;

109:2  Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

109:3  Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

109:4  Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się za nich modliłem.

109:5  Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

109:6  Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

109:7  Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

109:8  Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

109:9  Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

109:10  Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą z dala od swoich opustoszałych miejsc.

109:11  Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią owoc jego pracy.

109:12  Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

109:13  Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

109:14  Niech Pan pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

109:15  Niech będą zawsze przed Panem, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

109:16  Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

109:17  Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; skoro nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

109:18  Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

109:19  Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

109:20  Taka niech będzie zapłata od Pana dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

109:21  Ale ty, Boże, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

109:22  Jestem bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

109:23  Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

109:24  Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

109:25  Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; gdy mnie widzą, kiwają głowami.

109:26  Wspomóż mnie, Panie, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

109:27  Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, Panie, to uczyniłeś.

109:28  Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; gdy powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

109:29  Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

109:30  Będę wielce wysławiał Pana swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

109:31  Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.

Chapter 110

110:1  Powiedział Pan do mego Pana: Usiądź po mojej prawicy, aż położę twoich wrogów jako podnóżek pod twoje stopy.

110:2  Laskę twojej mocy pośle Pan z Syjonu, mówiąc: Panuj pośród twoich wrogów.

110:3  Twój lud będzie ochoczy w dniu twej potęgi, w ozdobie świętości i z łona jutrzenki; twoja jest rosa młodości.

110:4  Pan przysiągł i nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.

110:5  Pan po twojej prawicy zetrze królów w dniu swego gniewu.

110:6  Będzie sądził narody i trupami napełni wszystko; roztrzaska głowy panujące nad wieloma ziemiami.

110:7  Ze strumienia będzie pił po drodze, dlatego podniesie głowę.

Chapter 111

111:1  Alleluja. Będę wysławiał Pana całym sercem w radzie prawych i w zgromadzeniu.

111:2  Wielkie są dzieła Pana, rozważane przez wszystkich, którzy je miłują.

111:3  Jego dzieło jest chwalebne i wspaniałe, a jego sprawiedliwość trwa na wieki.

111:4  Pamiętnymi uczynił swe cuda; miłosierny i litościwy jest Pan.

111:5  Dał pokarm tym, którzy się go boją, pamięta wiecznie o swoim przymierzu.

111:6  Okazał swemu ludowi potęgę swoich dzieł, dając mu dziedzictwo pogan.

111:7  Dzieła rąk jego to prawda i sąd, niezmienne są wszystkie jego przykazania;

111:8  Ustalone na wieki wieków, ustanowione w prawdzie i prawości.

111:9  Zesłał swemu ludowi odkupienie, ustanowił na wieki swoje przymierze; jego imię jest święte i straszne.

111:10  Bojaźń Pana jest początkiem mądrości; prawdziwego rozumu nabywają wszyscy, którzy wypełniają jego przykazania; jego chwała trwa na wieki.

Chapter 112

112:1  Alleluja. Błogosławiony człowiek, który boi się Pana i ma upodobanie w jego przykazaniach.

112:2  Jego potomstwo będzie potężne na ziemi, pokolenie prawych będzie błogosławione.

112:3  Dobrobyt i bogactwo są w jego domu, a jego sprawiedliwość trwa na wieki.

112:4  Dla prawych wschodzi światłość w ciemności; on jest łaskawy, miłosierny i sprawiedliwy.

112:5  Dobry człowiek lituje się i pożycza, i prowadzi swoje sprawy rozważnie.

112:6  Na pewno nigdy się nie zachwieje, sprawiedliwy na wieki pozostanie w pamięci.

112:7  Nie będzie się bał złej nowiny, jego serce jest stateczne, ufa Panu.

112:8  Jego serce jest umocnione, nie będzie się bał, aż zobaczy pomstę nad swymi wrogami.

112:9  Rozrzucił i dał ubogim, jego sprawiedliwość trwa na wieki, jego róg będzie wywyższony w chwale.

112:10  Niegodziwy zobaczy to i rozgniewa się, zgrzytnie zębami i uschnie, pragnienie niegodziwych zginie.

Chapter 113

113:1  Alleluja. Chwalcie, słudzy Pana, chwalcie imię Pana.

113:2  Niech imię Pana będzie błogosławione, odtąd aż na wieki.

113:3  Od wschodu słońca aż do jego zachodu, niech imię Pana będzie pochwalone.

113:4  Pan jest wywyższony ponad wszystkie narody, jego chwała ponad niebiosa.

113:5  Któż jak Pan, nasz Bóg, który mieszka na wysokości;

113:6  Który zniża się, aby patrzeć na to, co jest na niebie i na ziemi?

113:7  Podnosi nędznego z prochu, a z gnoju podnosi ubogiego;

113:8  Aby go posadzić z książętami, z książętami swego ludu;

113:9  On sprawia, że niepłodna staje się matką domu, cieszącą się dziećmi. Alleluja.

Chapter 114

114:1  Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba spośród ludu obcego języka;

114:2  Juda stał się jego świątynią, Izrael jego panowaniem.

114:3  Morze to ujrzało i uciekło, Jordan wstecz się odwrócił.

114:4  Góry skakały jak barany, pagórki jak jagnięta.

114:5  Morze, cóż ci się stało, żeś uciekło, a tobie, Jordanie, że wstecz się odwróciłeś?

114:6  Góry, że skakałyście jak barany, a wy, pagórki, jak jagnięta?

114:7  Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana, przed obliczem Boga Jakuba;

114:8  Który zamienia skałę w jezioro, a krzemień w źródło wód.

Chapter 115

115:1  Nie nam, Panie, nie nam, ale twemu imieniu daj chwałę za twoje miłosierdzie i prawdę.

115:2  Czemu mają mówić poganie: Gdzież teraz jest ich Bóg?

115:3  A nasz Bóg jest w niebie, czyni wszystko, co zechce.

115:4  Ich bożki to srebro i złoto, dzieło rąk ludzkich.

115:5  Usta mają, ale nie mówią; mają oczy, ale nie widzą.

115:6  Uszy mają, ale nie słyszą; mają nozdrza, ale nie czują.

115:7  Ręce mają, ale nie dotykają; mają nogi, ale nie chodzą; ani gardłem swoim nie wydają głosu.

115:8  Niech będą do nich podobni ci, którzy je robią, i wszyscy, którzy im ufają.

115:9  Izraelu, ufaj Panu; on jest ich pomocą i tarczą.

115:10  Domu Aarona, ufaj Panu; on jest ich pomocą i tarczą.

115:11  Wy, którzy się boicie Pana, ufajcie Panu; on jest ich pomocą i tarczą.

115:12  Pan pamięta o nas, będzie błogosławił; będzie błogosławił domowi Izraela, będzie błogosławił domowi Aarona.

115:13  Będzie błogosławił tym, którzy boją się Pana, i małym, i wielkim.

115:14  Rozmnoży was Pan, was i waszych synów.

115:15  Błogosławieni jesteście przez Pana, który stworzył niebo i ziemię.

115:16  Niebiosa są niebiosami Pana, ale ziemię dał synom ludzkim.

115:17  Umarli nie będą chwalili Pana ani nikt z tych, którzy zstępują do miejsca milczenia.

115:18  Ale my będziemy błogosławili Pana, odtąd aż na wieki. Alleluja.

Chapter 116

116:1  Miłuję Pana, bo usłyszał mój głos i moje prośby.

116:2  Nakłonił bowiem swego ucha ku mnie, dlatego będę go wzywał za moich dni.

116:3  Otoczyły mnie boleści śmierci, utrapienia piekła przeniknęły mnie; przyszły na mnie ucisk i boleść.

116:4  Wtedy wezwałem imienia Pana, mówiąc: Panie, proszę, wybaw moją duszę.

116:5  Łaskawy jest Pan i sprawiedliwy, nasz Bóg jest miłosierny.

116:6  Pan strzeże ludzi prostych; byłem uciśniony, a wybawił mnie.

116:7  Powróć, moja duszo, do swego odpoczynku, bo Pan dobrze ci uczynił.

116:8  Wybawił bowiem moją duszę od śmierci, oczy moje od płaczu, moją nogę od upadku.

116:9  Będę chodził przed obliczem Pana w ziemi żyjących.

116:10  Uwierzyłem i dlatego przemówiłem; byłem bardzo strapiony.

116:11  Powiedziałem w zatrwożeniu: Każdy człowiek to kłamca.

116:12  Cóż oddam Panu za wszystkie jego dobrodziejstwa, które mi wyświadczył?

116:13  Wezmę kielich zbawienia i będę wzywać imienia Pana.

116:14  Moje śluby złożone Panu wypełnię teraz przed całym jego ludem.

116:15  Cenna jest w oczach Pana śmierć jego świętych.

116:16  O Panie, jestem twoim sługą; jestem twoim sługą i synem twojej służącej; rozerwałeś moje więzy.

116:17  Tobie złożę ofiarę chwały i będę wzywać imienia Pana.

116:18  Moje śluby złożone Panu wypełnię teraz przed całym jego ludem;

116:19  W dziedzińcach domu Pana, pośrodku ciebie, Jeruzalem! Alleluja.

Chapter 117

117:1  Chwalcie Pana, wszystkie narody! Chwalcie go, wszyscy ludzie!

117:2  Wielkie jest bowiem jego miłosierdzie nad nami, a prawda Pana trwa na wieki. Alleluja.

Chapter 118

118:1  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

118:2  Niech powie teraz Izrael, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

118:3  Niech powie teraz dom Aarona, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

118:4  Niech powiedzą teraz ci, którzy się boją Pana, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

118:5  Wzywałem Pana w ucisku; Pan mnie wysłuchał i postawił mnie na miejscu przestronnym.

118:6  Pan jest ze mną, nie będę się bał; cóż może mi uczynić człowiek?

118:7  Pan jest ze mną wśród tych, którzy mi pomagają, więc zobaczę pomstę nad tymi, którzy mnie nienawidzą.

118:8  Lepiej ufać Panu, niż polegać na człowieku.

118:9  Lepiej ufać Panu, niż polegać na władcach.

118:10  Wszystkie narody mnie otoczyły, ale w imię Pana wytępiłem je.

118:11  Otoczyły mnie, tak, otoczyły mnie, ale w imię Pana wytępiłem je.

118:12  Otoczyły mnie jak pszczoły, ale zgasły jak ogień z cierni, bo w imię Pana wytępiłem je.

118:13  Pchnąłeś mnie silnie, abym upadł, ale Pan mi pomógł.

118:14  Pan jest moją siłą i pieśnią, on stał się moim zbawieniem.

118:15  Głos radości i zbawienia w namiotach sprawiedliwych: Prawica Pana działa potężnie;

118:16  Prawica Pana jest wywyższona, prawica Pana działa potężnie.

118:17  Nie umrę, lecz będę żył i opowiadał dzieła Pana.

118:18  Pan ukarał mnie surowo, ale nie wydał mnie na śmierć.

118:19  Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wejdę w nie i będę wysławiał Pana.

118:20  To jest brama Pana, którą wchodzą sprawiedliwi.

118:21  Będę cię wysławiać, bo mnie wysłuchałeś i stałeś się moim zbawieniem.

118:22  Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym.

118:23  Pan to sprawił i jest to cudowne w naszych oczach.

118:24  Oto dzień, który Pan uczynił, weselmy się i radujmy się w nim.

118:25  Proszę, Panie, wybaw teraz; proszę, Panie, daj pomyślność.

118:26  Błogosławiony, który przychodzi w imię Pana; błogosławimy wam z domu Pana.

118:27  Bóg jest Panem, on nas oświecił; przywiążcie baranki powrozami aż do rogów ołtarza.

118:28  Ty jesteś moim Bogiem, będę cię wysławiać; mój Boże, będę cię wywyższać.

118:29  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

Chapter 119

119:1  Błogosławieni ci, których droga jest nieskalana, którzy zgodnie z prawem Pana postępują.

119:2  Błogosławieni ci, którzy strzegą jego świadectw i szukają go całym sercem;

119:3  Którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą jego drogami.

119:4  Ty rozkazałeś pilnie przestrzegać twoich nakazów.

119:5  Oby moje drogi były skierowane na przestrzeganie twoich praw!

119:6  Wtedy nie doznam wstydu, gdy będę zważał na wszystkie twoje przykazania.

119:7  Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy nauczę się twoich sprawiedliwych praw.

119:8  Będę przestrzegał twoich praw, nigdy mnie nie opuszczaj.

119:9  W jaki sposób oczyści młodzieniec swoją ścieżkę? Gdy zachowuje się według twego słowa.

119:10  Z całego serca cię szukam, nie pozwól mi zboczyć od twoich przykazań.

119:11  W swoim sercu zachowuję twoje słowa, aby nie zgrzeszyć przeciwko tobie.

119:12  Błogosławiony jesteś, Panie; naucz mnie twoich praw.

119:13  Swoimi wargami opowiadam wszystkie nakazy twoich ust.

119:14  Cieszę się drogą twoich świadectw bardziej niż z wszelkiego bogactwa.

119:15  Rozmyślam o twoich przykazaniach i przypatruję się twoim drogom.

119:16  Rozkoszuję się twoimi prawami i nie zapominam twoich słów.

119:17  Okaż dobroć swemu słudze, abym żył i przestrzegał twoich słów.

119:18  Otwórz moje oczy, abym ujrzał cuda twego prawa.

119:19  Jestem obcym na ziemi, nie ukrywaj przede mną twoich przykazań.

119:20  Moja dusza omdlewa, tęskniąc cały czas za twoimi sądami.

119:21  Zgromiłeś pysznych, przeklęci są ci, którzy odstępują od twoich przykazań.

119:22  Oddal ode mnie hańbę i wzgardę, gdyż przestrzegam twoich świadectw.

119:23  Władcy też zasiadają i mówią przeciwko mnie, lecz twój sługa rozmyśla o twoich prawach.

119:24  Twoje świadectwa też są moją rozkoszą i moimi doradcami.

119:25  Moja dusza przylgnęła do prochu, ożyw mnie według twego słowa.

119:26  Opowiedziałem ci moje drogi i wysłuchałeś mnie; naucz mnie twoich praw.

119:27  Spraw, bym zrozumiał drogę twoich nakazów, a będę rozmyślał o twoich cudownych dziełach.

119:28  Dusza moja rozpływa się we łzach ze smutku, umocnij mnie według twego słowa.

119:29  Oddal ode mnie drogę kłamstwa, a obdarz mnie swoim prawem.

119:30  Wybrałem drogę prawdy, a twoje nakazy stawiam przed sobą.

119:31  Przylgnąłem do twoich świadectw; Panie, nie pozwól mi zaznać wstydu.

119:32  Pobiegnę drogą twoich przykazań, gdy rozszerzysz moje serce.

119:33  Naucz mnie, Panie, drogi twoich praw, a będę jej strzegł aż do końca.

119:34  Daj mi rozum, abym zachował twoje prawo; żebym go przestrzegał z całego serca.

119:35  Spraw, bym chodził ścieżką twoich przykazań, gdyż w nich mam upodobanie.

119:36  Nakłoń moje serce do twoich świadectw, a nie do chciwości.

119:37  Odwróć moje oczy, aby nie patrzyły na marność, ożyw mnie na twojej drodze.

119:38  Utwierdź swoje słowo względem twego sługi, który się oddał twojej bojaźni.

119:39  Oddal ode mnie mą hańbę, której się boję, bo twoje sądy są dobre.

119:40  Oto pragnę twoich nakazów; ożyw mnie w swej sprawiedliwości.

119:41  Niech zstąpi na mnie twoja łaskawość, Panie, twoje zbawienie według twego słowa;

119:42  Abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga, bo ufam twojemu słowu.

119:43  I nie wyjmuj z moich ust słowa prawdy, bo twoich sądów oczekuję.

119:44  I będę zawsze strzegł twego prawa, na wieki wieków.

119:45  A będę chodził drogą przestronną, bo szukam twoich nakazów.

119:46  Owszem, będę mówił o twoich świadectwach przed królami i nie doznam wstydu.

119:47  Będę się rozkoszował twoimi przykazaniami, które umiłowałem.

119:48  Wznoszę też swoje ręce ku twoim przykazaniom, które miłuję, i będę rozmyślał o twoich prawach.

119:49  Pamiętaj o słowie danym twemu słudze, na którym to słowie kazałeś mi polegać.

119:50  To jest moja pociecha w utrapieniu, bo twoje słowo mnie ożywia.

119:51  Pyszni bardzo się ze mnie naśmiewają, lecz nie odstępuję od twego prawa.

119:52  Pamiętam o twoich wiecznych sądach, Panie, i pocieszam się nimi.

119:53  Strach mnie ogarnął z powodu niegodziwych, którzy porzucają twoje prawo.

119:54  Twoje prawa są dla mnie pieśniami w domu mego pielgrzymowania.

119:55  Nocą wspominam twoje imię, Panie, i strzegę twego prawa.

119:56  To mam, bo przestrzegam twoich przykazań.

119:57  Panie, ty jesteś moim udziałem, przyrzekłem przestrzegać twoich słów.

119:58  Modliłem się przed twoim obliczem z całego serca, zlituj się nade mną według twego słowa.

119:59  Rozmyślałem nad moimi drogami i zwracałem kroki ku twoim świadectwom.

119:60  Spieszyłem się i nie zwlekałem z przestrzeganiem twoich przykazań.

119:61  Hufce niegodziwych złupiły mnie, ale nie zapominam twojego prawa.

119:62  O północy wstaję, aby wysławiać cię za twoje sprawiedliwe sądy.

119:63  Jestem przyjacielem wszystkich, którzy boją się ciebie, i tych, którzy przestrzegają twoich przykazań.

119:64  Panie, ziemia jest pełna twego miłosierdzia; naucz mnie twoich praw.

119:65  Wyświadczyłeś dobro twemu słudze, Panie, według twego słowa.

119:66  Naucz mnie trafnego sądu i wiedzy, bo uwierzyłem twoim przykazaniom.

119:67  Zanim doznałem utrapienia, błądziłem; lecz teraz przestrzegam twego słowa.

119:68  Jesteś dobry i czynisz dobro; naucz mnie twoich praw.

119:69  Zuchwali zmyślili przeciwko mnie kłamstwo, ale ja całym sercem strzegę twoich przykazań.

119:70  Serce ich utyło jak sadło, ale ja rozkoszuję się twoim prawem.

119:71  Dobrze to dla mnie, że zostałem uciśniony, abym się nauczył twoich praw.

119:72  Prawo twoich ust jest lepsze dla mnie niż tysiące sztuk złota i srebra.

119:73  Twoje ręce mnie uczyniły i ukształtowały; daj mi rozum, abym się nauczył twoich przykazań;

119:74  Bojący się ciebie, widząc mnie, będą się radować, że pokładam nadzieję w twoim słowie.

119:75  Wiem, Panie, że twoje sądy są sprawiedliwe i że słusznie mnie trapiłeś.

119:76  Proszę cię, niech mnie ucieszy twoje miłosierdzie według twego słowa do twego sługi.

119:77  Niech przyjdzie na mnie twoje miłosierdzie, abym żył; bo twoje prawo jest moją rozkoszą.

119:78  Niech się zawstydzą zuchwali, bo niesłusznie znieważali mnie, ale ja będę rozmyślać o twoich przykazaniach.

119:79  Niech się zwrócą do mnie ci, którzy się boją ciebie, i ci, którzy znają twoje świadectwa.

119:80  Niech moje serce będzie nienaganne w twoich prawach, abym nie doznał wstydu.

119:81  Moja dusza tęskni do twego zbawienia, pokładam nadzieję w twoim słowie.

119:82  Moje oczy słabną, czekając na twoje słowo, gdy mówię: Kiedy mnie pocieszysz?

119:83  Chociaż jestem jak bukłak w dymie, jednak nie zapomniałem twoich praw.

119:84  Ile będzie dni twego sługi? Kiedy wykonasz wyrok na tych, którzy mnie prześladują?

119:85  Doły wykopali dla mnie zuchwali, którzy nie postępują według twego prawa.

119:86  Wszystkie twoje przykazania są prawdą; bez powodu mnie prześladują; pomóż mi.

119:87  Omal nie zgładzili mnie na ziemi; ja zaś nie porzuciłem twoich przykazań.

119:88  Według twego miłosierdzia ożyw mnie, abym strzegł świadectwa twoich ust.

119:89  Na wieki, o Panie, twoje słowo trwa w niebie.

119:90  Z pokolenia na pokolenie twoja prawda; ugruntowałeś ziemię i trwa.

119:91  Wszystko trwa do dziś według twego rozporządzenia; to wszystko służy tobie.

119:92  Gdyby twoje prawo nie było moją rozkoszą, dawno zginąłbym w moim utrapieniu.

119:93  Nigdy nie zapomnę twoich przykazań, bo nimi mnie ożywiłeś.

119:94  Twoim jestem, wybaw mnie, bo szukam twoich przykazań.

119:95  Czyhają na mnie niegodziwi, aby mnie stracić, ale ja rozważam twoje świadectwa.

119:96  Widziałem koniec wszelkiej doskonałości, ale twoje przykazanie jest bezkresne.

119:97  O, jakże miłuję twoje prawo! Przez cały dzień o nim rozmyślam.

119:98  Czynisz mnie mądrzejszym od moich nieprzyjaciół dzięki twoim przykazaniom, bo mam je zawsze przed sobą.

119:99  Stałem się rozumniejszy od wszystkich moich nauczycieli, bo rozmyślam o twoich świadectwach.

119:100  Jestem roztropniejszy od starszych, bo przestrzegam twoich przykazań.

119:101  Powstrzymuję swoje nogi od wszelkiej drogi złej, abym strzegł twego słowa.

119:102  Nie odstępuję od twoich nakazów, bo ty mnie uczysz.

119:103  O, jakże słodkie są twoje słowa dla mego podniebienia! Są słodsze niż miód dla moich ust.

119:104  Dzięki twoim przykazaniom nabywam rozumu; dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki fałszywej.

119:105  Twoje słowo jest pochodnią dla moich nóg i światłością na mojej ścieżce.

119:106  Złożyłem przysięgę i wypełnię ją, będę przestrzegał twoich sprawiedliwych nakazów.

119:107  Jestem bardzo strapiony; Panie, ożyw mnie według słowa twego.

119:108  Panie, przyjmij dobrowolne ofiary moich ust i naucz mnie twoich nakazów.

119:109  Moja dusza jest stale w niebezpieczeństwie, ale nie zapominam twojego prawa.

119:110  Niegodziwi zastawili na mnie sidła, lecz ja nie odstępuję od twoich przykazań.

119:111  Wziąłem twoje świadectwa jako wieczne dziedzictwo, bo są radością mego serca.

119:112  Nakłoniłem moje serce, by zawsze wykonywać twoje prawa, aż do końca.

119:113  Nienawidzę chwiejnych myśli, ale miłuję twoje prawo.

119:114  Ty jesteś moją ucieczką i tarczą, pokładam nadzieję w twoim słowie.

119:115  Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy, będę strzegł przykazania mojego Boga.

119:116  Wesprzyj mnie według słowa twego, abym żył, i niech nie doznam wstydu ze względu na moją nadzieję.

119:117  Podtrzymaj mnie, a będę wybawiony i będę rozmyślał zawsze o twoich prawach.

119:118  Podeptałeś wszystkich, którzy odstępują od twoich praw, bo ich zdrada to fałsz.

119:119  Odrzucasz jak żużel wszystkich niegodziwych ziemi; dlatego miłuję twoje świadectwa.

119:120  Moje ciało drży ze strachu przed tobą, bo lękam się twoich sądów.

119:121  Sprawowałem sąd i sprawiedliwość; nie wydawaj mnie moim ciemięzcom.

119:122  Bądź poręczycielem dla twego sługi ku dobremu, aby nie uciskali mnie zuchwalcy.

119:123  Moje oczy słabną, czekając na twoje zbawienie i na słowo twojej sprawiedliwości.

119:124  Postąp ze swoim sługą według twego miłosierdzia i naucz mnie twoich praw.

119:125  Jestem twoim sługą, daj mi rozum, abym poznał twoje świadectwa.

119:126  Już czas, Panie, abyś działał, bo naruszono twoje prawo.

119:127  Dlatego umiłowałem twoje przykazania nad złoto, nad szczere złoto.

119:128  Bo wszystkie twoje przykazania uznaję za prawdziwe, a nienawidzę wszelkiej fałszywej drogi.

119:129  Twoje świadectwa są przedziwne, dlatego moja dusza ich strzeże.

119:130  Początek twoich słów oświeca i daje rozum prostym.

119:131  Otwieram usta i wzdycham, bo pragnąłem twoich przykazań.

119:132  Spójrz na mnie i zmiłuj się nade mną, jak postępujesz z tymi, którzy miłują twoje imię.

119:133  Utwierdź moje kroki w twoim słowie, niech nie panuje nade mną żadna nieprawość.

119:134  Wybaw mnie z ludzkiego ucisku, abym strzegł twoich nakazów.

119:135  Rozjaśnij swe oblicze nad twoim sługą i naucz mnie twoich praw.

119:136  Strumienie wód płyną z mych oczu, bo nie strzegą twego prawa.

119:137  Sprawiedliwy jesteś, Panie, i słuszne są twoje sądy.

119:138  Twoje świadectwa, które nadałeś, są sprawiedliwe i bardzo wierne.

119:139  Gorliwość pożarła mnie, bo moi nieprzyjaciele zapominają twoje słowa.

119:140  Twoje słowo jest w pełni wypróbowane, dlatego twój sługa je kocha.

119:141  Ja jestem mały i wzgardzony, lecz nie zapominam twoich przykazań.

119:142  Twoja sprawiedliwość jest sprawiedliwością wieczną, a twoje prawo jest prawdą.

119:143  Ucisk i utrapienie spadły na mnie, lecz twoje przykazania są moją rozkoszą.

119:144  Sprawiedliwość twoich świadectw trwa na wieki; daj mi rozum, a będę żył.

119:145  Wołam z całego serca, wysłuchaj mnie, o Panie, a będę strzegł twoich praw.

119:146  Wołam do ciebie, wybaw mnie, a będę strzegł twoich świadectw.

119:147  Wstaję przed świtem i wołam, oczekuję na twoje słowo.

119:148  Moje oczy wyprzedzają straże nocne, abym mógł rozmyślać o twoim słowie.

119:149  Panie, usłysz mój głos według twego miłosierdzia; ożyw mnie według twego wyroku.

119:150  Zbliżają się niegodziwi prześladowcy, są daleko od twego prawa.

119:151  Blisko jesteś, Panie, i wszystkie twoje przykazania są prawdą.

119:152  Od dawna wiem o twoich świadectwach, że ugruntowałeś je na wieki.

119:153  Wejrzyj na moje utrapienie i wyzwól mnie, bo nie zapomniałem twojego prawa.

119:154  Broń mojej sprawy i wybaw mnie; ożyw mnie według twego słowa.

119:155  Zbawienie jest daleko od niegodziwych, bo nie szukają twoich praw.

119:156  Wielka jest twoja litość, Panie; ożyw mnie według twoich wyroków.

119:157  Liczni są moi prześladowcy i nieprzyjaciele; lecz nie uchylam się od twoich świadectw.

119:158  Widziałem przestępców i czułem odrazę, że nie przestrzegali twego słowa.

119:159  Patrz, jak miłuję twoje nakazy, Panie; ożyw mnie według twego miłosierdzia.

119:160  Podstawą twego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.

119:161  Władcy prześladują mnie bez przyczyny; moje serce zaś boi się twoich słów.

119:162  Raduję się z twego słowa jak ten, który znajduje wielki łup.

119:163  Nienawidzę kłamstwa i brzydzę się nim, ale miłuję twoje prawo.

119:164  Chwalę cię siedem razy dziennie za twoje sprawiedliwe sądy.

119:165  Wielki pokój dla tych, którzy miłują twoje prawo, a nie doznają żadnego zgorszenia.

119:166  Panie, oczekuję na twoje zbawienie i zachowuję twoje przykazania.

119:167  Moja dusza przestrzega twoich świadectw, bo bardzo je miłuję.

119:168  Przestrzegam twoich przykazań i świadectw, bo wszystkie moje drogi są przed tobą.

119:169  Panie, niech dotrze moje wołanie przed twoje oblicze, daj mi zrozumienie według słowa twego.

119:170  Niech dojdzie moja prośba przed twoje oblicze, ocal mnie według twojej obietnicy.

119:171  Moje wargi wygłoszą chwałę, gdy nauczysz mnie twoich praw.

119:172  Mój język będzie głosił twoje słowo, bo wszystkie twoje przykazania są sprawiedliwością.

119:173  Niech twoja ręka będzie mi pomocą, bo wybrałem twoje przykazania.

119:174  Panie, pragnę twego zbawienia, a twoje prawo jest moją rozkoszą.

119:175  Pozwól mojej duszy żyć, a będzie cię chwalić; niech twoje nakazy będą dla mnie pomocą.

119:176  Błądzę jak zgubiona owca; szukaj twego sługi, bo nie zapominam twoich przykazań.

Chapter 120

120:1  Wołałem do Pana w swoim utrapieniu i wysłuchał mnie.

120:2  Ocal, Panie, moją duszę od warg kłamliwych i od zdradliwego języka.

120:3  Cóż będzie ci dane albo co się stanie z tobą, zdradliwy języku?

120:4  Ostre strzały mocarza i węgle z jałowca.

120:5  Biada mi, że przebywam w Meszek i mieszkam w namiotach Kedaru.

120:6  Moja dusza długo mieszka z tymi, którzy nienawidzą pokoju.

120:7  Ja jestem za pokojem, ale gdy o tym mówię, oni są za wojną.

Chapter 121

121:1  Oczy moje podnoszę ku górom, skąd przyjdzie mi pomoc.

121:2  Moja pomoc jest od Pana, który stworzył niebo i ziemię.

121:3  Nie pozwoli zachwiać się twojej nodze; twój stróż nie drzemie.

121:4  Oto ten, który strzeże Izraela, nie zdrzemnie się ani nie zaśnie.

121:5  Pan jest twoim stróżem, Pan jest cieniem twoim po twojej prawicy.

121:6  Słońce nie porazi cię za dnia ani księżyc w nocy.

121:7  Pan będzie cię strzegł od wszelkiego zła; on będzie strzegł twojej duszy.

121:8  Pan będzie strzegł twego wyjścia i przyjścia, odtąd aż na wieki.

Chapter 122

122:1  Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pana.

122:2  Nasze nogi stanęły w twoich bramach, o Jeruzalem!

122:3  Jeruzalem, pięknie budowane jak miasto, w jedną całość zespolone;

122:4  Bo tam wstępują pokolenia, pokolenia Pana, do świadectwa Izraela, aby wysławiać imię Pana.

122:5  Tam bowiem są postawione trony sądu, trony domu Dawida.

122:6  Proście o pokój dla Jeruzalem: Niech się szczęści tym, którzy cię miłują.

122:7  Niech będzie pokój w twoich murach i spokój w twoich pałacach.

122:8  Ze względu na moich braci i dla moich przyjaciół będę teraz ci życzył pokoju.

122:9  Ze względu na dom Pana, naszego Boga, będę zabiegał o twoje dobro.

Chapter 123

123:1  Do ciebie podnoszę moje oczy, który mieszkasz w niebie.

123:2  Oto jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów i jak oczy służącej na ręce jej pani, tak nasze oczy na Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.

123:3  Zmiłuj się nad nami, Panie; zmiłuj się nad nami, bo jesteśmy nad miarę nasyceni wzgardą.

123:4  Nasza dusza jest nad miarę nasycona szyderstwem bezbożnych i wzgardą pysznych.

Chapter 124

124:1  Gdyby Pan nie był z nami, niech powie teraz Izrael;

124:2  Gdyby Pan nie był z nami, gdy ludzie powstawali przeciwko nam;

124:3  Wtedy połknęliby nas żywcem, gdy płonęli gniewem przeciwko nam;

124:4  Wtedy wody zalałyby nas, a potok porwałby nasze dusze;

124:5  Wtedy gwałtowne wody porwałyby nasze dusze.

124:6  Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom.

124:7  Nasza dusza umknęła jak ptak z sideł ptaszników; sidła się podarły, a my uciekliśmy.

124:8  Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.

Chapter 125

125:1  Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, która się nie porusza, ale trwa na wieki.

125:2  Jak góry otaczają Jeruzalem, tak Pan otacza swój lud, teraz i na wieki.

125:3  Nie zaciąży bowiem berło niegodziwych nad losem sprawiedliwych, by sprawiedliwi nie wyciągali swych rąk ku nieprawości.

125:4  Czyń dobrze, Panie, dobrym i tym, którzy są prawego serca.

125:5  A tych, którzy zbaczają na kręte swe drogi, niech Pan odprawi wraz z czyniącymi nieprawość. Niech będzie pokój nad Izraelem.

Chapter 126

126:1  Gdy Pan odwrócił niewolę Syjonu, byliśmy jak we śnie.

126:2  Wtedy usta nasze napełniły się śmiechem, a nasz język radością; wtedy mówiono między narodami: Pan uczynił wielkie rzeczy dla nich.

126:3  Pan uczynił dla nas wielkie rzeczy i z tego się radujemy.

126:4  Odwróć, Panie, naszą niewolę jak strumienie na południu.

126:5  Ci, którzy sieją we łzach, będą żąć z radością.

126:6  Kto wychodzi z płaczem, niosąc drogie ziarno, powróci z radością, przynosząc swoje snopy.

Chapter 127

127:1  Jeśli Pan nie zbuduje domu, na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą; jeśli Pan nie będzie strzegł miasta, na próżno czuwa strażnik.

127:2  Daremne jest dla was wstawać rano, wysiadywać do późna i jeść chleb boleści, bo to on daje sen swemu umiłowanemu.

127:3  Oto dzieci są dziedzictwem od Pana, a owoc łona nagrodą.

127:4  Jak strzały w ręku mocarza, tak są dzieci zrodzone za młodu.

127:5  Błogosławiony mąż, który napełnił nimi swój kołczan; nie doznają wstydu, gdy się w bramie będą rozprawiać z nieprzyjaciółmi.

Chapter 128

128:1  Błogosławiony każdy, kto się boi Pana; kto kroczy jego drogami.

128:2  Bo będziesz spożywać z pracy twoich rąk; będziesz błogosławionym i będzie ci się dobrze wiodło.

128:3  Twoja żona będzie jak płodna winorośl obok twego domu; twoje dzieci jak sadzonki oliwne dokoła twego stołu.

128:4  Oto tak będzie błogosławiony mąż, który się boi Pana.

128:5  Niech ci Pan błogosławi z Syjonu, abyś oglądał dobro Jeruzalem po wszystkie dni twego życia;

128:6  I abyś oglądał dzieci twoich synów i pokój nad Izraelem.

Chapter 129

129:1  Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

129:2  Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

129:3  Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

129:4  Ale Pan jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

129:5  Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

129:6  Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

129:7  Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

129:8  I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo Pana albo: Błogosławimy wam w imię Pana.

Chapter 130

130:1  Z głębokości wołam do ciebie, Panie.

130:2  Panie, wysłuchaj mego głosu. Nakłoń swych uszu na głos mojego błagania.

130:3  Panie, jeśli będziesz zważał na nieprawości, o Panie, któż się ostoi?

130:4  Ale u ciebie jest przebaczenie, aby się ciebie bano.

130:5  Oczekuję Pana, moja dusza oczekuje; i w jego słowie pokładam nadzieję.

130:6  Moja dusza oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu, bardziej niż ci, którzy strzegą do poranka.

130:7  Niech Izrael oczekuje Pana; u Pana bowiem jest miłosierdzie i u niego obfite odkupienie.

130:8  On sam odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości.

Chapter 131

131:1  Panie, moje serce nie wywyższa się i moje oczy nie są wyniosłe ani nie ubiegam się o wielkie rzeczy albo zbyt cudowne dla mnie.

131:2  Doprawdy uciszyłem i uspokoiłem swoją duszę jak dziecko odstawione od piersi swej matki; moja dusza jest jak dziecko odstawione.

131:3  Niech Izrael pokłada nadzieję w Panu odtąd na wieki.

Chapter 132

132:1  Pamiętaj, Panie, Dawida i wszystkie jego utrapienia;

132:2  Jak przysiągł Panu i ślubował potężnemu Bogu Jakuba, mówiąc:

132:3  Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;

132:4  I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;

132:5  Póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla potężnego Boga Jakuba.

132:6  Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

132:7  Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.

132:8  Powstań, Panie, i wejdź do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.

132:9  Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.

132:10  Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.

132:11  Przysiągł Pan Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.

132:12  Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.

132:13  Pan bowiem wybrał Syjon i upodobał go sobie na mieszkanie:

132:14  To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.

132:15  Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.

132:16  Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.

132:17  Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.

132:18  Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.

Chapter 133

133:1  Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia zgodnie mieszkają.

133:2  Jest to jak wyborny olejek na głowę, który spływa na brodę, na brodę Aarona; który spływa na brzeg jego szat;

133:3  Jak rosa Hermonu, która opada na góry Syjon; tam bowiem Pan daje błogosławieństwo i życie na wieki.

Chapter 134

134:1  Oto błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pana, którzy nocami stoicie w domu Pana.

134:2  Wznieście wasze ręce ku świątyni i błogosławcie Pana.

134:3  Niech cię błogosławi z Syjonu Pan, który stworzył niebo i ziemię.

Chapter 135

135:1  Alleluja. Chwalcie imię Pana; chwalcie, słudzy Pana;

135:2  Którzy stoicie w domu Pana, w przedsionkach domu naszego Boga.

135:3  Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry; śpiewajcie jego imieniu, bo jest wdzięczne.

135:4  Pan bowiem wybrał sobie Jakuba i Izraela na swoją szczególną własność.

135:5  Wiem, że wielki jest Pan, a nasz Pan jest ponad wszystkimi bogami.

135:6  Wszystko, co Pan chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

135:7  On sprawia, że mgły wznoszą się z krańców ziemi; wywołuje błyskawice i deszcz, wydobywa wiatr ze swoich skarbców;

135:8  Poraził pierworodnych w Egipcie, od człowieka aż do zwierzęcia.

135:9  Zesłał znaki i cuda pośród ciebie, Egipcie; na faraona i na wszystkie jego sługi.

135:10  Pobił wiele narodów i zgładził potężnych królów;

135:11  Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu, i wszystkie królestwa Kanaanu;

135:12  I dał ich ziemię w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, swemu ludowi.

135:13  Twoje imię, Panie, trwa na wieki; twoja pamięć, Panie, z pokolenia na pokolenie.

135:14  Bo Pan będzie sądzić swój lud i zmiłuje się nad swymi sługami.

135:15  Bożki pogan to srebro i złoto, dzieło ludzkich rąk.

135:16  Mają usta, ale nie mówią; mają oczy, ale nie widzą;

135:17  Mają uszy, ale nie słyszą, i nie ma oddechu w ich ustach.

135:18  Podobni są do nich ci, którzy je robią, i wszyscy, którzy w nich pokładają ufność.

135:19  Domu Izraela, błogosławcie Pana; domu Aarona, błogosławcie Pana.

135:20  Domu Lewiego, błogosławcie Pana; wy, którzy się boicie Pana, błogosławcie Pana.

135:21  Niech będzie błogosławiony z Syjonu Pan, który mieszka w Jeruzalem. Alleluja.

Chapter 136

136:1  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry; bo na wieki jego miłosierdzie.

136:2  Wysławiajcie Boga bogów, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:3  Wysławiajcie Pana panów, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:4  Tego, który sam czyni wielkie cuda, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:5  Tego, który w mądrości uczynił niebiosa, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:6  Tego, który rozpostarł ziemię nad wodami, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:7  Tego, który uczynił wielkie światła, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:8  Słońce, aby panowało we dnie, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:9  Księżyc i gwiazdy, aby panowały w nocy, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:10  Tego, który poraził Egipt w jego pierworodnych, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:11  Tego, który wyprowadził spośród niego Izraela, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:12  Mocną ręką i wyciągniętym ramieniem, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:13  Tego, który rozdzielił Morze Czerwone na części, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:14  I przeprowadził środkiem Izraela, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:15  I wrzucił faraona z jego wojskiem w Morze Czerwone, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:16  Tego, który prowadził swój lud przez pustynię, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:17  Tego, który pobił wielkich królów, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:18  I zgładził potężnych królów, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:19  Sychona, króla Amorytów, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:20  I Oga, króla Baszanu, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:21  I dał ich ziemię w dziedzictwo, bo na wieki jego miłosierdzie;

136:22  W dziedzictwo Izraelowi, swemu słudze, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:23  Tego, który w naszym poniżeniu pamiętał o nas, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:24  I wybawił nas od naszych nieprzyjaciół, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:25  Tego, który daje pokarm wszelkiemu ciału, bo na wieki jego miłosierdzie.

136:26  Wysławiajcie Boga niebios, bo na wieki jego miłosierdzie.

Chapter 137

137:1  Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

137:2  Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

137:3  Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu.

137:4  Jakże możemy śpiewać pieśń Pana na obcej ziemi?

137:5  Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

137:6  Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

137:7  Pamiętaj, Panie, synów Edomu i dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie je aż do jego fundamentu.

137:8  O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś.

137:9  Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.

Chapter 138

138:1  Będę cię wysławiał, Panie, z całego mego serca; będę ci śpiewał wobec bogów.

138:2  Oddam ci pokłon ku twej świętej świątyni i będę wysławiał twoje imię za miłosierdzie twoje i prawdę; bo wywyższyłeś twoje imię i słowo ponad wszystko.

138:3  W dniu, gdy cię wzywałem, wysłuchałeś mnie i mocą posiliłeś moją duszę.

138:4  Wszyscy królowie będą cię wysławiali, Panie, gdy usłyszą słowa twoich ust.

138:5  I będą śpiewali o drogach Pana, że wielka jest chwała Pana.

138:6  A choć wywyższony jest Pan, jednak ma wzgląd na pokornego, a wyniosłego poznaje z daleka.

138:7  Choćbym chodził pośród utrapienia, ożywisz mnie; wyciągniesz swoją rękę przeciw gniewowi moich nieprzyjaciół, a twoja prawica mnie wybawi.

138:8  Pan dokona wszystkiego za mnie. Panie, twoje miłosierdzie trwa na wieki; nie opuszczaj dzieł twoich rąk.

Chapter 139

139:1  Panie, przeniknąłeś mnie i znasz mnie.

139:2  Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.

139:3  Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.

139:4  Zanim na moim języku pojawi się słowo, ty, Panie, już je znasz.

139:5  Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.

139:6  Zbyt cudowna jest dla mnie twoja wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.

139:7  Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?

139:8  Jeśli wstąpię do nieba, jesteś tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś.

139:9  Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;

139:10  I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.

139:11  Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc będzie dokoła mnie światłem.

139:12  Nawet ciemność nic przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.

139:13  Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.

139:14  Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna je bardzo dobrze.

139:15  Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.

139:16  Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego ciała; w twojej księdze są zapisane wszystkie moje członki i dni, w które były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

139:17  Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!

139:18  Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.

139:19  Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;

139:20  Którzy mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą twoje imię.

139:21  Czy nie nienawidzę tych, Panie, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?

139:22  Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam ich za wrogów.

139:23  Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;

139:24  I zobacz, czy jest we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.

Chapter 140

140:1  Wybaw mnie, Panie, od złego człowieka; strzeż mnie od okrutnika;

140:2  Od tych, którzy knują w sercu złe rzeczy, każdego dnia zbierają się na wojnę.

140:3  Wyostrzają swe języki jak węże, jad żmii pod ich wargami. Sela.

140:4  Zachowaj mnie, Panie, od rąk niegodziwego, strzeż mnie od okrutnika; od tych, którzy postanowili zwalić mnie z nóg.

140:5  Pyszni zastawili na mnie sidła i przygotowali powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieżce; zastawili na mnie pułapkę. Sela.

140:6  Powiedziałem Panu: Ty jesteś moim Bogiem; wysłuchaj, Panie, głosu moich błagań.

140:7  Panie Boże, mocy mego zbawienia, który osłaniasz moją głowę w dniu bitwy;

140:8  Nie spełniaj, Panie, pragnień niegodziwego; nie wspomagaj jego złych zamysłów, aby się nie podniósł. Sela.

140:9  Niech nieprawość ich własnych warg okryje wodza tych, którzy mnie otoczyli.

140:10  Niech na nich spadną rozżarzone węgle; niech będą wrzuceni do ognia i do głębokich dołów, by już nie powstali.

140:11  Niech oszczerca nie będzie utwierdzony na ziemi, a człowiek okrutny upadnie przygnieciony złem.

140:12  Wiem, że Pan ujmie się za strapionym i pomści krzywdę nędzarzy.

140:13  Zaprawdę sprawiedliwi będą wysławiać twoje imię, a prawi będą mieszkać przed twoim obliczem.

Chapter 141

141:1  Panie, wołam do ciebie, pospiesz ku mnie; wysłuchaj mego głosu, gdy wołam do ciebie.

141:2  Niech moja modlitwa będzie przed tobą jak kadzidło, a podniesienie moich rąk jak wieczorna ofiara.

141:3  Panie, postaw straż przy moich ustach; strzeż drzwi moich warg.

141:4  Nie skłaniaj mego serca ku złemu, abym nie popełniał czynów niegodziwych z ludźmi, którzy czynią nieprawość, i żebym się nie karmił ich rozkoszami.

141:5  Niech mnie bije sprawiedliwy, a przyjmę to za miłosierdzie; i niech mnie strofuje, a będzie mi to jak wyborny olejek, który nie zaszkodzi mojej głowie; bo jeszcze będę się modlił w czasie ich nieszczęścia.

141:6  Gdy ich sędziowie będą zrzuceni do miejsc skalistych, usłyszą moje słowa, bo są wdzięczne.

141:7  Jak gdyby kto rąbał i łupał drwa na ziemi, tak nasze kości są rozrzucone przy wejściu do grobu.

141:8  Ale podnoszę swoje oczy do ciebie, Boże, Panie; tobie ufam, nie porzucaj mojej duszy.

141:9  Strzeż mnie od sidła, które zastawili na mnie, i od pułapek czyniących nieprawość.

141:10  Niech niegodziwi wpadną w swoje sieci, podczas gdy ja ujdę cało.

Chapter 142

142:1  Swoim głosem wołam do Pana; swoim głosem modlę się do Pana.

142:2  Wylewam przed nim swoją troskę i opowiadam mu swoje utrapienie.

142:3  Gdy mój duch jest we mnie zdruzgotany, ty znasz moją ścieżkę; na drodze, którą chodziłem, zastawili na mnie sidło.

142:4  Oglądałem się na prawo i spojrzałem, ale nie było nikogo, kto mnie znał; nie było dla mnie ucieczki, nikt się nie troszczył o moją duszę.

142:5  Panie, wołam do ciebie, mówiąc: Ty jesteś moją nadzieją, ty jesteś moim udziałem w ziemi żyjących.

142:6  Wysłuchaj mego wołania, bo jestem bardzo udręczony; ocal mnie od moich prześladowców, bo są mocniejsi ode mnie.

142:7  Wyprowadź moją duszę z więzienia, abym chwalił twoje imię; sprawiedliwi otoczą mnie, gdy okażesz mi dobroć.

Chapter 143

143:1  Panie, wysłuchaj mojej modlitwy i nadstaw ucha na moje prośby; wysłuchaj mnie w swojej wierności i sprawiedliwości.

143:2  A nie stawiaj przed sądem swojego sługi, bo nikt z żyjących nie będzie usprawiedliwiony przed tobą.

143:3  Nieprzyjaciel bowiem prześladuje moją duszę, powalił na ziemię moje życie; sprawił, że muszę mieszkać w ciemności jak dawno umarły.

143:4  I mój duch jest zdruzgotany we mnie, serce we mnie niszczeje.

143:5  Wspominam dawne dni, rozmyślam o wszystkich twoich dziełach i rozważam czyny twoich rąk.

143:6  Wyciągam ku tobie swoje ręce; moja dusza pragnie ciebie jak sucha ziemia. Sela.

143:7  Wysłuchaj mnie prędko, Panie; mój duch omdlewa; nie ukrywaj przede mną swego oblicza, bym się nie stał jak ci, którzy schodzą do dołu.

143:8  Spraw, abym rano słyszał o twoim miłosierdziu, bo tobie ufam; oznajmij mi drogę, którą mam chodzić, bo do ciebie wznoszę moją duszę.

143:9  Ocal mnie od moich wrogów, Panie; do ciebie się uciekam.

143:10  Naucz mnie czynić twoją wolę, bo ty jesteś moim Bogiem; twój duch jest dobry; prowadź mnie do ziemi prawości.

143:11  Ożyw mnie, Panie, dla twojego imienia; ze względu na twoją sprawiedliwość wyprowadź moją duszę z utrapienia.

143:12  W swoim miłosierdziu wytrać moich wrogów i zgładź wszystkich przeciwników mojej duszy, bo jestem twoim sługą.

Chapter 144

144:1  Błogosławiony Pan, moja skała, który zaprawia moje ręce do walki, a moje palce do wojny.

144:2  Moje miłosierdzie i moja twierdza, moja warownia, mój wybawiciel i moja tarcza; ten, któremu ufam, on mi poddaje mój lud.

144:3  Panie, czym jest człowiek, że zwracasz na niego uwagę? Albo syn człowieczy, że go poważasz?

144:4  Człowiek jest podobny do marności; jego dni jak cień, który przemija.

144:5  Panie, nachyl twoich niebios i zstąp; dotknij gór, a będą dymić.

144:6  Zabłyśnij błyskawicą i rozprosz ich; wypuść swoje strzały i poraź ich.

144:7  Wyciągnij swą rękę z wysokości; wybaw mnie i ocal z wielkich wód, z rąk cudzoziemców;

144:8  Których usta mówią kłamstwo, a ich prawica jest prawicą fałszywą.

144:9  Boże, zaśpiewam tobie nową pieśń; będę ci śpiewał przy dźwiękach lutni i harfy o dziesięciu strunach.

144:10  Ty dajesz królom zwycięstwo, a Dawida, swego sługę, wybawiasz od srogiego miecza.

144:11  Wybaw mnie i ocal z rąk cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a ich prawica jest prawicą fałszywą;

144:12  Aby nasi synowie byli jak szczepy wyrosłe w swojej młodości, a nasze córki jak kamienie węgielne, wyrzeźbione na wzór pałacu;

144:13  Aby nasze spichlerze były pełne, obficie zaopatrzone we wszystko, nasze stada rodziły tysiące i dziesięć tysięcy w naszych zagrodach;

144:14  Aby nasze woły były tłuste, żeby nie było włamań ani ucieczek, ani narzekania na naszych ulicach.

144:15  Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan.

Chapter 145

145:1  Będę cię wywyższać, Boże mój, królu mój, i będę błogosławić twe imię na wieki wieków.

145:2  Każdego dnia będę cię błogosławić i chwalić twoje imię na wieki wieków.

145:3  Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a jego wielkość jest niezbadana.

145:4  Pokolenie pokoleniu będzie wychwalać twoje dzieła i opowiadać o twoich potężnych czynach.

145:5  Będę wysławiać wspaniałość chwały twojego majestatu i twoje cudowne dzieła.

145:6  I będą mówić o mocy twoich straszliwych czynów, a ja będę opowiadać twoją wielkość.

145:7  Będą wysławiać pamięć twojej wielkiej dobroci i śpiewać o twojej sprawiedliwości.

145:8  Łaskawy jest Pan i litościwy, nieskory do gniewu i bardzo miłosierny.

145:9  Dobry jest Pan dla wszystkich, a jego miłosierdzie nad wszystkimi jego dziełami.

145:10  Twoje dzieła będą cię wysławiać, Panie, a twoi święci będą ci błogosławić.

145:11  Będą opowiadać o chwale twego królestwa i mówić o twojej potędze;

145:12  Aby oznajmić synom ludzkim jego potężne czyny i wspaniałą chwałę jego królestwa.

145:13  Twoje królestwo jest królestwem wiecznym, a twoje panowanie trwa przez wszystkie pokolenia.

145:14  Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich przygnębionych.

145:15  Oczy wszystkich oczekują ciebie, a ty im dajesz pokarm we właściwym czasie.

145:16  Otwierasz swoją rękę i nasycasz do woli wszystko, co żyje.

145:17  Sprawiedliwy jest Pan we wszystkich swoich drogach i miłosierny we wszystkich swoich dziełach.

145:18  Bliski jest Pan wszystkim, którzy go wzywają; wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.

145:19  Spełni pragnienia tych, którzy się go boją; usłyszy ich wołanie i wybawi ich.

145:20  Pan strzeże wszystkich, którzy go miłują; a wytraci wszystkich niegodziwych.

145:21  Moje usta będą głosić chwałę Pana i niech wszelkie ciało błogosławi jego święte imię na wieki wieków.

Chapter 146

146:1  Alleluja. Chwal, duszo moja, Pana.

146:2  Będę chwalić Pana, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki będę istniał.

146:3  Nie pokładajcie ufności we władcach ani w żadnym synu ludzkim, u którego nie ma wybawienia.

146:4  Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli.

146:5  Błogosławiony ten, kogo pomocą jest Bóg Jakuba, kto nadzieję pokłada w Panu, jego Bogu;

146:6  Który uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; który dochowuje prawdy na wieki;

146:7  Który oddaje sprawiedliwość pokrzywdzonym i daje chleb głodnym; Pan uwalnia więźniów.

146:8  Pan otwiera oczy ślepych; Pan podnosi przygnębionych; Pan miłuje sprawiedliwych.

146:9  Pan strzeże przychodniów, wspomaga sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę niegodziwych.

146:10  Pan będzie królował na wieki, twój Bóg, o Syjonie, z pokolenia na pokolenie. Alleluja.

Chapter 147

147:1  Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać naszemu Bogu; jest to bowiem miłe i piękna jest chwała.

147:2  Pan buduje Jeruzalem i gromadzi rozproszonych Izraela.

147:3  On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

147:4  On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

147:5  Wielki jest nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

147:6  Pan podnosi pokornych, a niegodziwych poniża aż do ziemi.

147:7  Śpiewajcie Panu z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

147:8  Który okrywa niebiosa obłokami i przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

147:9  Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym do niego.

147:10  Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

147:11  Pan ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

147:12  Chwal Pana, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

147:13  On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

147:14  Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

147:15  On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

147:16  On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

147:17  Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

147:18  Posyła swoje słowo i lody topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

147:19  Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

147:20  Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.

Chapter 148

148:1  Alleluja. Chwalcie Pana z niebios, chwalcie go na wysokościach.

148:2  Chwalcie go, wszyscy jego aniołowie; chwalcie go, wszystkie jego zastępy.

148:3  Chwalcie go, słońce i księżycu; chwalcie go, wszystkie gwiazdy święcące.

148:4  Chwalcie go, niebiosa nad niebiosami i wody, które są nad niebiosami.

148:5  Niech chwalą imię Pana, on bowiem rozkazał i zostały stworzone.

148:6  I ustanowił je na wieki wieków; dał prawo, które nie przeminie.

148:7  Chwalcie Pana z ziemi, smoki i wszystkie głębiny.

148:8  Ogniu i gradzie, śniegu i paro, wietrze gwałtowny, wykonujący jego rozkaz;

148:9  Góry i wszystkie pagórki, drzewa owocowe i wszystkie cedry;

148:10  Zwierzęta i wszelkie bydło, istoty pełzające i ptactwo skrzydlate.

148:11  Królowie ziemscy i wszystkie narody; władcy i wszyscy sędziowie ziemi;

148:12  Młodzieńcy, a także dziewice, starzy i dzieci;

148:13  Niech chwalą imię Pana, bo tylko jego imię jest wzniosłe, a jego chwała nad ziemią i niebem.

148:14  I wywyższył róg swego ludu, chwałę wszystkich jego świętych, zwłaszcza synów Izraela, ludu mu bliskiego. Alleluja.

Chapter 149

149:1  Alleluja. Śpiewajcie Panu nową pieśń; niech jego chwała zabrzmi w zgromadzeniu świętych.

149:2  Niech Izrael cieszy się swoim Stwórcą; niech synowie Syjonu radują się swoim Królem.

149:3  Niech chwalą jego imię tańcem; niech grają mu na bębnie i na harfie.

149:4  Pan bowiem swój lud upodobał sobie; zdobi pokornych zbawieniem.

149:5  Niech święci się radują w chwale Bożej, niech śpiewają na swych posłaniach.

149:6  Niech chwała Boża będzie na ich ustach, a miecz obosieczny w ich rękach;

149:7  Aby dokonali zemsty na poganach i ukarali narody;

149:8  Aby zakuli ich królów w kajdany, a ich dostojników w żelazne okowy;

149:9  Aby wykonali na nich zapisany wyrok. Taka jest chwała wszystkich jego świętych. Alleluja.

Chapter 150

150:1  Alleluja. Chwalcie Boga w jego świątyni; chwalcie go na firmamencie jego mocy.

150:2  Chwalcie go za jego potężne dzieła; chwalcie go za jego wielką dostojność.

150:3  Chwalcie go na głośnych trąbach; chwalcie go na cytrze i na harfie.

150:4  Chwalcie go bębnem i tańcem; chwalcie go na strunach i na fletach.

150:5  Chwalcie go na głośnych cymbałach; chwalcie go na cymbałach brzęczących.

150:6  Niech wszystko, co oddycha, chwali Pana. Alleluja.