WelBeiblNet - Psalms

Chapter 1

1:1  Mae'r un sy'n gwrthod gwrando ar gyngor pobl ddrwg wedi'i fendithio'n fawr; yr un sydd ddim yn cadw cwmni pechaduriaid, nac yn eistedd gyda'r rhai sy'n gwneud dim byd ond dilorni pobl eraill;

1:2  yr un sydd wrth ei fodd yn gwneud beth mae'r ARGLWYDD eisiau, ac yn myfyrio ar y pethau mae'n eu dysgu ddydd a nos.

1:3  Bydd fel coeden wedi'i phlannu wrth ffrydiau o ddŵr, yn dwyn ffrwyth yn ei thymor, a'i dail byth yn gwywo. Beth bynnag mae'n ei wneud, bydd yn llwyddo.

1:4  Ond fydd hi ddim felly ar y rhai drwg! Byddan nhw fel us yn cael eu chwythu i ffwrdd gan y gwynt.

1:5  Fydd y rhai drwg ddim yn gallu gwrthsefyll y farn. Fydd pechaduriaid ddim yn cael sefyll gyda'r dyrfa o rai cyfiawn.

1:6  Mae'r ARGLWYDD yn gofalu am y rhai sy'n ei ddilyn, ond bydd y rhai drwg yn cael eu difa.

Chapter 2

2:1  Pam mae'r cenhedloedd yn gwrthryfela? Pam mae pobloedd yn gwastraffu eu hamser yn cynllwynio?

2:2  Mae brenhinoedd daearol yn gwneud safiad; ac mae'r llywodraethwyr yn dod at ei gilydd i ymladd yn erbyn yr ARGLWYDD a'r un mae wedi'i ddewis, y brenin.

2:3  “Gadewch i ni dorri'n rhydd o'u cadwynau, a thaflu'r rhaffau sy'n ein rhwymo i ffwrdd!”

2:4  Mae'r Un sydd ar ei orsedd yn y nefoedd yn chwerthin – maen nhw'n destun sbort i'r ARGLWYDD!

2:5  Wedyn mae'n eu dychryn am ei fod mor ffyrnig, ac yn dweud wrthyn nhw'n ddig:

2:6  “Dw i wedi gosod fy mrenin yn Seion, fy mynydd cysegredig!”

2:7  Gadewch i mi ddweud beth mae'r ARGLWYDD wedi'i ddatgan: dwedodd wrtho i, “Ti ydy fy mab i; heddiw des i'n dad i ti.

2:8  Dim ond i ti ofyn, cei etifeddu'r cenhedloedd. Bydd dy ystad di'n ymestyn i ben draw'r byd.

2:9  Byddi'n eu malu â phastwn haearn yn ddarnau mân, fel darn o grochenwaith.”

2:10  Felly, chi frenhinoedd, byddwch ddoeth; dysgwch eich gwers, chi arweinwyr daearol!

2:11  Gwasanaethwch yr ARGLWYDD gyda pharch; byddwch yn falch ei fod wedi'ch dychryn chi!

2:12  Plygwch, a thalu teyrnged i'r mab; neu bydd yn digio, a cewch eich difa pan fydd yn dangos mor ddig ydy e. Mae pawb sy'n troi ato am loches wedi'u bendithio'n fawr!

Chapter 3

3:1  O ARGLWYDD, mae gen i gymaint o elynion! Mae cymaint o bobl yn ymosod arna i.

3:2  Mae cymaint ohonyn nhw'n dweud, “Fydd Duw ddim yn dod i'w achub e!” Saib

3:3  Ond ARGLWYDD, rwyt ti fel tarian o'm cwmpas. Ti ydy'r Un dw i'n brolio amdano! Ti ydy'r Un sy'n rhoi hyder i mi.

3:4  Dim ond i mi weiddi'n uchel ar yr ARGLWYDD, bydd e'n fy ateb i o'i fynydd cysegredig. Saib

3:5  Dw i wedi gallu gorwedd i lawr, cysgu a deffro, am fod yr ARGLWYDD yn gofalu amdana i.

3:6  Does gen i ddim ofn y miloedd o filwyr sy'n ymosod arna i o bob cyfeiriad.

3:7  Cod, ARGLWYDD! Achub fi, O fy Nuw. Rho glatsien iawn i'm gelynion i gyd. Torra ddannedd y rhai drwg.

3:8  “Yr ARGLWYDD sy'n achub!” Rwyt ti'n bendithio dy bobl! Saib

Chapter 4

4:1  O Dduw, ateb fi pan dw i'n galw arnat! Ti ydy'r un sy'n achub fy ngham! Dw i mewn argyfwng, ond gelli di ddod â fi allan ohono. Dangos drugaredd ata i, a gwrando ar fy ngweddi.

4:2  “Chi bobl feidrol, am faint fydd fy enw'n cael ei sarhau? Am faint ydych chi'n mynd i roi'ch bryd ar bethau diwerth, a dilyn pethau twyllodrus?” Saib

4:3  Deallwch fod yr ARGLWYDD yn cadw'r rhai ffyddlon iddo'i hun! Mae'r ARGLWYDD yn clywed pan dw i'n galw arno.

4:4  Dylech chi grynu mewn ofn, a stopio pechu! Myfyriwch ar y peth ar eich gwely, a dechreuwch wylo.

4:5  Dewch â chyflwyno'r aberthau iawn iddo; trowch a trystio'r ARGLWYDD.

4:6  Mae llawer yn gofyn, “Pryd welwn ni ddyddiau da eto?” O ARGLWYDD, wnei di fod yn garedig aton ni?

4:7  Gwna fi'n hapus eto, fel yr adeg pan mae'r cnydau ŷd a grawnwin yn llwyddo.

4:8  Bydda i'n gallu gorwedd i lawr a chysgu'n dawel, am dy fod ti, O ARGLWYDD, yn fy nghadw i'n saff.

Chapter 5

5:1  Gwranda ar beth dw i'n ddweud, O ARGLWYDD; ystyria yn ofalus beth sy'n fy mhoeni i.

5:2  Cymer sylw ohono i'n gweiddi am help, oherwydd arnat ti dw i'n gweddïo fy Mrenin a'm Duw.

5:3  Gwranda arna i ben bore, O ARGLWYDD; dw i'n pledio fy achos wrth iddi wawrio, ac yn disgwyl am ateb.

5:4  Ti ddim yn Dduw sy'n mwynhau drygioni; dydy pobl ddrwg ddim yn gallu aros yn dy gwmni.

5:5  Dydy'r rhai sy'n brolio ddim yn gallu sefyll o dy flaen di; ti'n casáu'r rhai sy'n gwneud drwg.

5:6  Byddi'n dinistrio'r rhai sy'n dweud celwydd; mae'n gas gen ti bobl sy'n dreisgar ac yn twyllo, O ARGLWYDD.

5:7  Ond dw i'n gallu mynd i mewn i dy dŷ di am fod dy gariad di mor anhygoel. Plygaf i addoli mewn rhyfeddod yn dy deml sanctaidd.

5:8  O ARGLWYDD, arwain fi i wneud beth sy'n iawn. Mae yna rai sy'n fy ngwylio i ac am ymosod arna i; plîs symud y rhwystrau sydd ar y ffordd o'm blaen i.

5:9  Achos dŷn nhw ddim yn dweud y gwir; eu hawydd dyfnaf ydy dinistrio pobl! Mae eu geiriau'n drewi fel bedd agored, a'u tafodau slic yn gwneud dim byd ond seboni.

5:10  Dinistria nhw, O Dduw! Gwna i'w cynlluniau nhw eu baglu! Tafla nhw i ffwrdd am eu bod wedi tynnu'n groes gymaint! Maen nhw wedi gwrthryfela yn dy erbyn di!

5:11  Ond gad i bawb sy'n troi atat ti am loches fod yn llawen! Gad iddyn nhw orfoleddu am byth! Cysgoda drostyn nhw, er mwyn i'r rhai sy'n caru dy enw di gael dathlu.

5:12  Oherwydd byddi di'n bendithio'r rhai cyfiawn, O ARGLWYDD; bydd dy ffafr fel tarian fawr o'u cwmpas nhw.

Chapter 6

6:1  O ARGLWYDD, paid bod yn ddig a'm cosbi i, paid dweud y drefn yn dy wylltineb.

6:2  Bydd yn garedig ata i, ARGLWYDD, achos dw i mor wan. Iachâ fi, ARGLWYDD, dw i'n crynu at yr asgwrn.

6:3  Dw i wedi dychryn am fy mywyd, ac rwyt ti, ARGLWYDD … – O, am faint mwy?

6:4  ARGLWYDD, tyrd! Achub fi! Dangos mor ffyddlon wyt ti. Gollwng fi'n rhydd!

6:5  Dydy'r rhai sydd wedi marw ddim yn dy gofio di. Pwy sy'n dy foli di yn ei fedd?

6:6  Dw i wedi blino tuchan. Mae fy ngwely'n wlyb gan ddagrau bob nos; mae dagrau wedi socian lle dw i'n gorwedd.

6:7  Mae fy llygaid wedi mynd yn wan gan flinder, dw i wedi ymlâdd o achos fy holl elynion.

6:8  Ewch i ffwrdd, chi sy'n gwneud drwg! Mae'r ARGLWYDD wedi fy nghlywed i'n crio.

6:9  Mae wedi fy nghlywed i'n pledio am help. Bydd yr ARGLWYDD yn ateb fy ngweddi.

6:10  Bydd fy holl elynion yn cael eu siomi a'u dychryn. Byddan nhw'n troi yn ôl yn sydyn, wedi'u siomi.

Chapter 7

7:1  O ARGLWYDD, fy Nuw, dw i'n troi atat ti am loches. Helpa fi i ddianc oddi wrth y rhai sy'n fy erlid. Achub fi,

7:2  rhag iddyn nhw, fel llew, fy rhwygo'n ddarnau, ie, yn ddarnau mân, nes bod neb yn gallu fy achub.

7:3  O ARGLWYDD, fy Nuw, os ydy e'n wir – os ydw i'n euog o wneud drwg,

7:4  os ydw i wedi bradychu fy ffrind (ie, fi, yr un a achubodd fy ngelyn am ddim gwobr),

7:5  yna gad i'r gelyn ddod ar fy ôl i, a'm dal i. Gad iddo fy sathru dan draed, a'm gadael i orwedd mewn cywilydd ar lawr. Saib

7:6  Cod, ARGLWYDD! Dangos dy fod ti'n ddig, a sefyll yn erbyn ymosodiadau ffyrnig y gelyn! Symud! Tyrd i ymladd ar fy rhan i, a dangos sut rwyt ti'n mynd i'w barnu nhw!

7:7  Mae'r bobloedd wedi ymgasglu o dy gwmpas; eistedd di ar dy orsedd uwch eu pennau!

7:8  Mae'r ARGLWYDD yn barnu'r cenhedloedd! Achub fy ngham, O ARGLWYDD, achos dw i wedi gwneud beth sy'n iawn. Dw i ddim ar fai.

7:9  O Dduw cyfiawn, yr un sy'n treiddio'r meddwl a'r gydwybod, stopia'r holl ddrygioni mae pobl yn ei wneud. Ond gwna'r rhai sy'n gwneud beth sy'n iawn yn gadarn.

7:10  Mae'r Duw mawr fel tarian i mi; mae'n achub yr un sy'n byw'n iawn.

7:11  Mae Duw yn farnwr cyfiawn, ond mae'n dangos bob dydd ei fod wedi digio

7:12  wrth y rhai sydd ddim yn troi cefn ar bechod. Mae'n rhoi min ar ei gleddyf, yn plygu ei fwa ac yn anelu.

7:13  Mae'n paratoi arfau marwol ac yn defnyddio saethau tanllyd i ymladd yn eu herbyn.

7:14  Edrychwch! Mae'r dyn drwg wrthi eto! Mae'n feichiog o ddrygioni, ac yn geni dim byd ond twyll!

7:15  Ond ar ôl cloddio twll dwfn i eraill, bydd yn syrthio i'w drap ei hun!

7:16  Bydd y drwg mae'n ei wneud yn ei daro'n ôl, a'i drais yn ei fwrw ar ei dalcen.

7:17  A bydda i'n moli'r ARGLWYDD am fod mor gyfiawn, ac yn canu emyn o fawl i enw'r ARGLWYDD Goruchaf.

Chapter 8

8:1  O ARGLWYDD, ein brenin, mae dy enw di mor fawr drwy'r byd i gyd! Mae dy ysblander yn gorchuddio'r nefoedd yn gyfan!

8:2  Gyda lleisiau plant bach a babanod rwyt yn dangos dy nerth, yn wyneb dy elynion, i roi diwedd ar y gelyn sy'n hoffi dial.

8:3  Wrth edrych allan i'r gofod, a gweld gwaith dy fysedd, y lleuad a'r sêr a osodaist yn eu lle,

8:4  Beth ydy pobl i ti boeni amdanyn nhw? Pam cymryd sylw o un person dynol?

8:5  Rwyt wedi'i wneud ond ychydig is na'r bodau nefol, ac wedi'i goroni ag ysblander a mawredd!

8:6  Rwyt wedi'i wneud yn feistr ar waith dy ddwylo, a gosod popeth dan ei awdurdod –

8:7  defaid ac ychen o bob math, a hyd yn oed yr anifeiliaid gwyllt;

8:8  yr adar sy'n hedfan, y pysgod sydd yn y môr, a phopeth arall sy'n teithio ar gerrynt y moroedd.

8:9  O ARGLWYDD, ein brenin, mae dy enw di mor fawr drwy'r byd i gyd!

Chapter 9

9:1  Addolaf di, ARGLWYDD, o waelod calon; a sôn am yr holl bethau rhyfeddol wnest ti.

9:2  Byddaf yn llawen, a gorfoleddaf ynot. Canaf emyn o fawl i dy enw, y Goruchaf.

9:3  Pan mae fy ngelynion yn ceisio dianc, maen nhw'n baglu ac yn cael eu dinistrio o dy flaen di,

9:4  am dy fod ti'n camu i mewn a gweithredu ar fy rhan i. Ti'n eistedd ar yr orsedd ac yn dyfarnu'n gyfiawn.

9:5  Ti sy'n ceryddu'r cenhedloedd, yn dinistrio'r rhai drwg, ac yn cael gwared â nhw am byth bythoedd!

9:6  Mae hi ar ben ar y gelyn! Mae eu trefi'n adfeilion, a fydd neb yn cofio ble roedden nhw.

9:7  Ond mae'r ARGLWYDD yn teyrnasu am byth! Mae ar ei orsedd, yn barod i farnu.

9:8  Bydd yn barnu'n deg, ac yn llywodraethu'r gwledydd yn gyfiawn.

9:9  Mae'r ARGLWYDD yn hafan ddiogel i'r rhai sy'n cael eu gorthrymu – yn hafan pan maen nhw mewn trafferthion.

9:10  Mae'r rhai sy'n dy nabod di yn dy drystio di. Ti ddim yn troi cefn ar y rhai sy'n dy geisio di, O ARGLWYDD.

9:11  Canwch fawl i'r ARGLWYDD sy'n teyrnasu yn Seion! Dwedwch wrth bawb beth mae wedi'i wneud!

9:12  Dydy e ddim yn diystyru cri y rhai sy'n dioddef; mae'r un sy'n dial ar y llofruddion yn gofalu amdanyn nhw.

9:13  Dangos drugaredd ata i, O ARGLWYDD; edrych fel mae'r rhai sy'n fy nghasáu yn gwneud i mi ddioddef. Dim ond ti all fy nghadw rhag mynd drwy giatiau marwolaeth.

9:14  Wedyn bydda i'n dy foli di o fewn giatiau Seion hardd. Bydda i'n dathlu am dy fod wedi fy achub i!

9:15  Mae'r cenhedloedd wedi llithro i'r twll wnaethon nhw ei gloddio, a'u traed wedi mynd yn sownd yn y rhwyd wnaethon nhw ei chuddio.

9:16  Mae'r ARGLWYDD wedi dangos sut un ydy e! Mae e'n gwneud beth sy'n iawn. Mae'r rhai drwg wedi'u dal gan eu dyfais eu hunain. (Yn ddwys:) Saib

9:17  Bydd y rhai drwg yn mynd i fyd y meirw. Dyna dynged y cenhedloedd sy'n diystyru Duw!

9:18  Ond fydd y rhai mewn angen ddim yn cael eu hanghofio am byth; fydd gobaith ddim yn diflannu i'r rhai sy'n cael eu cam-drin.

9:19  Cod, O ARGLWYDD! Paid gadael i ddynion meidrol gael eu ffordd! Boed i'r cenhedloedd gael eu barnu gen ti!

9:20  Dychryn nhw, O ARGLWYDD! Gad iddyn nhw wybod mai dim ond dynol ydyn nhw! Saib

Chapter 10

10:1  O ARGLWYDD, pam wyt ti'n cadw draw? Pam wyt ti'n aros o'r golwg pan mae pethau'n anodd arna i?

10:2  Mae'r rhai drwg mor hy! Maen nhw'n hela'r tlawd – gwna iddyn nhw gael eu dal gan eu dyfais eu hunain!

10:3  Mae'r un drwg yn brolio ei fod yn cael ei ffordd ei hun, a'r lleidr yn melltithio a dirmygu'r ARGLWYDD.

10:4  Mae'r un drwg mor falch, yn swancio ac yn dweud wrth ddirmygu'r ARGLWYDD: “Dydy e ddim yn galw neb i gyfri; dydy Duw ddim yn bodoli!”

10:5  Ydy, mae'n meddwl y bydd e'n llwyddo bob amser. Dydy e'n gwybod dim am dy safonau di, ac mae'n wfftio pawb sy'n ei wrthwynebu.

10:6  Mae'n meddwl wrtho'i hun, “Dw i'n hollol saff. Mae popeth yn iawn! Fydda i byth mewn trafferthion.”

10:7  Mae e mor gegog – yn llawn melltith a thwyll a gormes, a'i dafod yn gwneud dim ond drwg ac achosi trafferthion!

10:8  Mae'n cuddio wrth y pentrefi, yn barod i ymosod; mae'n neidio o'i guddfan a lladd y dieuog – unrhyw un sy'n ddigon anffodus.

10:9  Mae'n disgwyl yn ei guddfan fel llew yn ei ffau, yn barod i ddal y truan a'i gam-drin; ac mae'n ei ddal yn ei rwyd.

10:10  Mae'n plygu i lawr, yn swatio, ac mae rhywun anlwcus yn syrthio i'w grafangau.

10:11  Mae'n dweud wrtho'i hun, “Dydy Duw ddim yn poeni! Dydy e'n cymryd dim sylw. Dydy e byth yn edrych!”

10:12  Cod, O ARGLWYDD! Cod dy law i'w daro, O Dduw! Paid anghofio'r rhai sy'n cael eu gorthrymu.

10:13  Pam ddylai dyn drwg gael dilorni Duw a meddwl dy fod ti'n galw neb i gyfri?

10:14  Rwyt ti'n gweld y cwbl – ti'n sylwi ar y poen a'r dioddefaint. A byddi'n talu'n ôl! Mae'r un oedd yn anlwcus yn dy drystio di, am mai ti sy'n helpu plant amddifad.

10:15  Torra rym y dyn drwg! Galw fe i gyfrif am y drygioni roedd e'n meddwl na fyddet ti'n ei weld.

10:16  Mae'r ARGLWYDD yn frenin am byth a bydd y cenhedloedd yn diflannu o'r tir!

10:17  Ti'n gwrando ar lais y rhai sy'n cael eu gorthrymu yn crefu arnat, O ARGLWYDD. Byddan nhw'n teimlo'n saff am dy fod ti'n gwrando arnyn nhw.

10:18  Unwaith eto byddi'n rhoi cyfiawnder i'r amddifad a'r rhai sy'n cael eu sathru; byddi'n stopio dynion meidrol rhag eu gormesu.

Chapter 11

11:1  Dw i wedi troi at yr ARGLWYDD i'm cadw'n saff. Felly sut allwch chi ddweud wrtho i: “Dianc i'r mynyddoedd fel aderyn!”?

11:2  “Gwylia dy hun! Mae'r rhai drwg yn plygu eu bwa, ac yn gosod saeth ar y llinyn i saethu o'r cysgodion at y rhai sy'n byw'n gywir!”

11:3  Pan mae'r sylfeini wedi chwalu, beth all y cyfiawn ei gyflawni?

11:4  Mae'r ARGLWYDD yn ei balas sanctaidd! Ie, yr ARGLWYDD – mae ei orsedd yn y nefoedd! Mae e'n gweld y cwbl! Mae'n edrych yn fanwl ar y ddynoliaeth.

11:5  Mae'r ARGLWYDD yn gwylio y rhai cyfiawn, ond mae'n casáu y rhai drwg a'r rhai sy'n hoffi trais.

11:6  Bydd yn tywallt tân a lafa ar y rhai drwg! Corwynt dinistriol maen nhw'n ei haeddu!

11:7  Ydy, mae'r ARGLWYDD yn gyfiawn. Mae'n caru gweld cyfiawnder, a bydd y rhai sy'n byw'n gywir yn cael gweld ei wyneb.

Chapter 12

12:1  Help, ARGLWYDD! Does neb ffyddlon ar ôl! Mae'r rhai sy'n driw wedi diflannu.

12:2  Mae pawb yn dweud celwydd wrth ei gilydd; maen nhw'n seboni ond yn ddauwynebog.

12:3  Boed i'r ARGLWYDD roi stop ar eu geiriau ffals, a rhoi taw ar bob tafod sy'n brolio!

12:4  “Gallwn wneud unrhyw beth!” medden nhw. “Gallwn ddweud beth leiciwn ni! Dŷn ni'n atebol i neb!”

12:5  Ond meddai'r ARGLWYDD: “Am fod yr anghenus yn dioddef trais, a'r tlawd yn griddfan mewn poen, dw i'n mynd i weithredu. Bydda i'n ei gadw'n saff; ie, dyna mae'n dyheu amdano.”

12:6  Mae geiriau'r ARGLWYDD yn wir. Maen nhw fel arian wedi'i buro mewn ffwrnais bridd, neu aur wedi'i goethi'n drwyadl.

12:7  Byddi'n gofalu amdanon ni, ARGLWYDD, Byddwn ni'n saff o afael y genhedlaeth ddrwg yma

12:8  sy'n cerdded o gwmpas yn falch, a phobl yn canmol y pethau ofnadwy maen nhw'n eu gwneud!

Chapter 13

13:1  Am faint mwy, ARGLWYDD? Wyt ti'n mynd i'm diystyru i am byth? Am faint mwy rwyt ti'n mynd i droi cefn arna i?

13:2  Am faint mwy mae'n rhaid i mi boeni f'enaid, a dal i ddioddef fel yma bob dydd? Am faint mwy mae'r gelyn i gael y llaw uchaf?

13:3  Edrych arna i! Ateb fi, O ARGLWYDD, fy Nuw! Adfywia fi, rhag i mi suddo i gwsg marwolaeth;

13:4  rhag i'r gelyn ddweud, “Dw i wedi ennill!” ac i'r rhai sy'n fy nghasáu ddathlu wrth i mi syrthio.

13:5  Ond na, dw i'n trystio dy fod ti'n ffyddlon! Bydda i'n gorfoleddu am dy fod wedi f'achub i. Bydda i'n canu mawl i ti, ARGLWYDD, am achub fy ngham.

Chapter 14

14:1  Dim ond ffŵl sy'n meddwl wrtho'i hun, “Dydy Duw ddim yn bodoli.” Mae pobl yn gwneud pob math o bethau ffiaidd; does neb yn gwneud daioni.

14:2  Mae'r ARGLWYDD yn edrych i lawr o'r nefoedd ar y ddynoliaeth i weld a oes unrhyw un call; unrhyw un sy'n ceisio Duw.

14:3  Ond mae pawb wedi troi cefn arno, ac yn gwbl lygredig. Does neb yn gwneud daioni – dim un!

14:4  Ydyn nhw wir mor dwp – yr holl rhai drwg sy'n llarpio fy mhobl fel taen nhw'n llowcio bwyd, a byth yn galw ar yr ARGLWYDD?

14:5  Byddan nhw'n dychryn am eu bywydau, am fod Duw yn gofalu am y rhai cyfiawn.

14:6  Dych chi'n ceisio drysu hyder yr anghenus, ond mae'r ARGLWYDD yn ei gadw'n saff.

14:7  O, dw i eisiau i'r un sy'n achub Israel ddod o Seion! Pan fydd yr ARGLWYDD yn troi'r sefyllfa rownd bydd Jacob yn gorfoleddu, a bydd Israel mor hapus!

Chapter 15

15:1  ARGLWYDD, pwy sy'n cael aros yn dy babell di? Pwy sy'n cael byw ar dy fynydd cysegredig?

15:2  Y sawl sy'n byw bywyd di-fai, yn gwneud beth sy'n iawn, ac yn dweud y gwir bob amser.

15:3  Dydy e ddim yn defnyddio'i dafod i wneud drwg, i wneud niwed i neb, na gwneud hwyl am ben pobl eraill.

15:4  Mae'n ffieiddio'r rhai mae Duw'n eu gwrthod, ond yn anrhydeddu'r rhai sy'n parchu'r ARGLWYDD. Mae'n cadw ei air hyd yn oed pan mae hynny'n gostus iddo.

15:5  Dydy e ddim yn ceisio gwneud elw wrth fenthyg arian, na derbyn breib i gondemnio'r dieuog. Fydd yr un sy'n byw felly byth yn cael ei ysgwyd.

Chapter 16

16:1  Amddiffyn fi, O Dduw; dw i'n troi atat ti am loches.

16:2  Dwedais wrth yr ARGLWYDD, “Ti ydy fy Meistr i; mae fy lles i'n dibynnu arnat ti.”

16:3  Y bobl dduwiol yn y wlad ydy fy arwyr, dw i wrth fy modd gyda nhw.

16:4  Ond bydd y rhai sy'n dilyn duwiau eraill yn cael llwyth o drafferthion! Dw i eisiau dim i'w wneud â'u hoffrymau o waed. Dw i ddim am eu henwi nhw hyd yn oed!

16:5  Ti, ARGLWYDD, ydy'r un dw i eisiau. Mae fy nyfodol i yn dy law di.

16:6  Rwyt ti wedi rhoi tir da i mi; mae gen i etifeddiaeth hyfryd.

16:7  Bendithiaf yr ARGLWYDD am fy arwain i, ac am siarad gyda mi yn y nos.

16:8  Dw i mor ymwybodol fod yr ARGLWYDD gyda mi. Mae'n sefyll wrth fy ochr, a fydd dim byd yn fy ysgwyd.

16:9  Felly, mae fy nghalon i'n llawen; dw i'n gorfoleddu! Dw i'n gwybod y bydda i'n saff!

16:10  Wnei di ddim gadael i mi fynd i fyd y meirw, na gadael i'r un sydd wedi cysegru ei hun i ti bydru yn y bedd.

16:11  Rwyt wedi dangos y ffordd i fywyd i mi; bydd bod gyda ti yn fy llenwi â llawenydd a hyfrydwch diddiwedd bob amser.

Chapter 17

17:1  O ARGLWYDD, dw i'n gofyn am gyfiawnder. Gwranda arna i'n galw arnat ti. Clyw fy ngweddi, sy'n gwbl ddidwyll.

17:2  Ti sy'n gallu rhoi cyfiawnder i mi. Mae dy lygaid yn gweld y gwir.

17:3  Rwyt wedi dod ata i yn y nos, chwilio fy meddyliau, fy mhwyso a'm mesur a chael dim byd o'i le. Dw i'n benderfynol o beidio dweud dim i dy dramgwyddo di.

17:4  Dw i'n gweld beth mae pobl eraill yn ei wneud, ond dw i wedi cadw at beth rwyt ti'n ddweud, ac wedi cadw draw oddi wrth ffyrdd lladron.

17:5  Dw i wedi dilyn dy lwybrau di, a heb grwydro oddi ar y ffordd o gwbl.

17:6  Dw i'n galw arnat ti, achos byddi di'n ateb, O Dduw. Gwranda arna i. Clyw beth dw i'n ddweud.

17:7  Dangos mor ffyddlon wyt ti drwy wneud pethau rhyfeddol! Ti sy'n gallu achub y rhai sy'n troi atat i'w hamddiffyn rhag yr ymosodwyr.

17:8  Amddiffyn fi fel cannwyll dy lygad. Cuddia fi dan gysgod dy adenydd.

17:9  Cuddia fi oddi wrth y rhai drwg sy'n ymosod arna i, y gelynion o'm cwmpas sydd eisiau fy lladd.

17:10  Maen nhw'n gwbl ddidrugaredd! Maen nhw mor falch wrth gega!

17:11  Maen nhw wedi fy amgylchynu i, ac maen nhw am fy mwrw i'r llawr.

17:12  Maen nhw fel llew yn edrych am ysglyfaeth, neu lew ifanc yn llechu o'r golwg.

17:13  Cod, ARGLWYDD! Dos allan yn eu herbyn. Taro nhw i lawr gyda dy gleddyf! Achub fi rhag y rhai drwg;

17:14  achub fi o afael y llofruddion, ARGLWYDD! Lladd nhw! Paid gadael iddyn nhw fyw! Ond i'r rhai sy'n werthfawr yn dy olwg – rwyt yn llenwi eu boliau, mae eu plant yn cael eu bodloni a byddan nhw'n gadael digonedd i'w rhai bach.

17:15  Caf gyfiawnder, a bydda i'n gweld dy wyneb! Pan fyddaf yn deffro, bydd dy weld yn ddigon i mi!

Chapter 18

18:1  Dw i'n dy garu di, ARGLWYDD; ti sy'n rhoi nerth i mi.

18:2  Mae'r ARGLWYDD fel craig i mi, yn gastell ac yn achubwr. Mae fy Nuw yn graig i mi lechu dani, yn darian, yn gryfder ac yn hafan ddiogel.

18:3  Galwais ar yr ARGLWYDD sy'n haeddu ei foli, ac achubodd fi oddi wrth fy ngelynion.

18:4  Rôn i'n boddi dan donnau marwolaeth; roedd llifogydd dinistr yn fy llethu.

18:5  Roedd rhaffau byd y meirw o'm cwmpas, a maglau marwolaeth o'm blaen.

18:6  Galwais ar yr ARGLWYDD o ganol fy helynt, a gweiddi ar fy Nuw. Roedd yn ei deml, a chlywodd fy llais; gwrandawodd arna i'n galw.

18:7  Yna, dyma'r ddaear yn symud a chrynu. Roedd sylfeini'r mynyddoedd yn crynu ac yn ysgwyd am ei fod wedi digio.

18:8  Daeth mwg allan o'i ffroenau, a thân dinistriol o'i geg; roedd marwor yn tasgu ohono.

18:9  Agorodd yr awyr fel llenni a daeth i lawr. Roedd cwmwl trwchus dan ei draed.

18:10  Marchogai ar gerwbiaid yn hedfan, a chodi ar adenydd y gwynt.

18:11  Gwisgodd dywyllwch fel gorchudd drosto – cymylau duon stormus, a gwnaeth gymylau trwchus yr awyr yn ffau o'i gwmpas.

18:12  Roedd golau disglair o'i flaen; saethodd mellt o'r cymylau, cenllysg a marwor tanllyd.

18:13  Yna taranodd yr ARGLWYDD yn yr awyr – sŵn llais y Goruchaf yn galw.

18:14  Taflodd ei saethau a chwalu'r gelyn; roedd ei folltau mellt yn eu gyrru ar ffo.

18:15  Daeth gwely'r môr i'r golwg; ac roedd sylfeini'r ddaear yn noeth wrth i ti ruo, O ARGLWYDD, a chwythu anadl o dy ffroenau.

18:16  Estynnodd i lawr o'r uchelder a gafael ynof; tynnodd fi allan o'r dŵr dwfn.

18:17  Achubodd fi o afael y gelyn ffyrnig, a'r rhai sy'n fy nghasáu oedd yn gryfach na mi.

18:18  Dyma nhw'n ymosod pan oeddwn mewn helbul, ond dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu i.

18:19  Daeth â fi allan i ryddid! Achubodd fi am ei fod wrth ei fodd gyda mi.

18:20  Mae'r ARGLWYDD wedi bod yn deg â mi. Dw i wedi byw'n gyfiawn; mae fy nwylo'n lân ac mae wedi rhoi fy ngwobr i mi.

18:21  Do, dw i wedi dilyn yr ARGLWYDD yn ffyddlon, heb droi cefn ar Dduw na gwneud drwg.

18:22  Dw i wedi cadw ei ddeddfau'n ofalus; dw i ddim wedi anwybyddu ei reolau.

18:23  Dw i wedi bod yn ddi-fai ac yn ofalus i beidio pechu yn ei erbyn.

18:24  Mae'r ARGLWYDD wedi rhoi fy ngwobr i mi. Dw i wedi byw'n gyfiawn, ac mae e wedi gweld bod fy nwylo'n lân.

18:25  Rwyt ti'n ffyddlon i'r rhai sy'n ffyddlon, ac yn deg â'r rhai di-euog.

18:26  Mae'r rhai di-fai yn dy brofi'n ddi-fai, ond rwyt ti'n fwy craff na'r rhai anonest.

18:27  Ti'n achub pobl sy'n dioddef, ond yn torri crib y rhai balch.

18:28  Ie, ti sy'n goleuo fy lamp, o ARGLWYDD; fy Nuw sy'n rhoi golau i mi yn y tywyllwch.

18:29  Gyda ti gallaf ruthro allan i'r frwydr; gallaf neidio unrhyw wal gyda help fy Nuw!

18:30  Mae Duw yn gwneud beth sy'n iawn; mae'r ARGLWYDD yn dweud beth sy'n wir. Mae fel tarian yn amddiffyn pawb sy'n troi ato.

18:31  Oes duw arall ond yr ARGLWYDD? Oes craig arall ar wahân i'n Duw ni?

18:32  Fe ydy'r Duw sy'n rhoi nerth i mi – mae'n symud pob rhwystr o'm blaen.

18:33  Mae'n rhoi coesau fel carw i mi; fydda i byth yn llithro ar y creigiau uchel.

18:34  Dysgodd fi sut i ymladd – dw i'n gallu plygu bwa o bres!

18:35  Rwyt wedi fy amddiffyn fel tarian; mae dy law gref yn fy nghynnal. Mae dy ofal wedi gwneud i mi lwyddo.

18:36  Ti wnaeth i mi frasgamu ymlaen a wnes i ddim baglu.

18:37  Es ar ôl fy ngelynion, a'u dal nhw; wnes i ddim troi'n ôl nes roedden nhw wedi darfod.

18:38  Dyma fi'n eu taro nhw i lawr, nes eu bod yn methu codi; roeddwn i'n eu sathru nhw dan draed.

18:39  Ti roddodd y nerth i mi ymladd; ti wnaeth i'r gelyn blygu o'm blaen.

18:40  Ti wnaeth iddyn nhw gilio yn ôl. Dinistriais y rhai oedd yn fy nghasáu yn llwyr.

18:41  Roedden nhw'n galw am help, ond doedd neb i'w hachub! Roedden nhw'n galw ar yr ARGLWYDD hyd yn oed! Ond wnaeth e ddim ateb.

18:42  Dyma fi'n eu malu nhw'n llwch i'w chwythu i ffwrdd gan y gwynt; a'u taflu i ffwrdd fel baw ar y strydoedd.

18:43  Achubaist fi o afael y rhai oedd yn ymladd yn fy erbyn. Gwnest fi'n bennaeth ar y gwledydd. Mae pobloedd wyddwn i ddim amdanyn nhw yn derbyn fy awdurdod.

18:44  Maen nhw'n plygu wrth glywed amdana i – ie, estroniaid yn crynu o'm blaen!

18:45  Mae pobloedd estron wedi colli pob hyder, ac yn crynu wrth ddod allan o'u cuddfannau.

18:46  Ydy, mae'r ARGLWYDD yn fyw! Bendith ar y graig sy'n fy amddiffyn i! Boed i Dduw, wnaeth fy achub i, gael ei anrhydeddu!

18:47  Fe ydy'r Duw sydd wedi dial ar fy rhan i, a gwneud i bobloedd blygu o'm blaen.

18:48  Fe ydy'r Duw sydd wedi fy achub i rhag fy ngelynion, a'm cipio o afael y rhai sy'n fy nghasáu. Mae wedi fy achub o ddwylo dynion treisgar.

18:49  Felly, O ARGLWYDD, bydda i'n dy foli di o flaen y cenhedloedd ac yn canu mawl i dy enw:

18:50  mae'n rhoi buddugoliaeth i'w frenin – un fuddugoliaeth fawr ar ôl y llall! Mae'n aros yn ffyddlon i'w eneiniog – i Dafydd, ac i'w ddisgynyddion am byth.

Chapter 19

19:1  Mae'r nefoedd yn dangos ysblander Duw, a'r awyr yn dweud am grefftwaith ei ddwylo.

19:2  Mae'r neges yn mynd allan bob dydd; mae i'w gweld yn amlwg bob nos!

19:3  Does dim llais go iawn, na geiriau, na dim i'w glywed yn llythrennol.

19:4  Ond mae pawb wedi clywed beth maen nhw'n ddweud; a'r neges wedi mynd i ben draw'r byd! Cododd babell i'r haul yn yr awyr.

19:5  Mae'n dod allan fel priodfab o'i ystafell; neu athletwr yn frwd i redeg ras.

19:6  Mae'n codi ar y gorwel, ac yn symud o un pen i'r llall. Does dim yn gallu cuddio rhag ei wres.

19:7  Mae dysgeidiaeth yr ARGLWYDD yn berffaith – mae'n rhoi bywyd newydd i mi! Mae rheolau yr ARGLWYDD yn glir ac yn gwneud y person mwyaf cyffredin yn ddoeth.

19:8  Mae cyngor yr ARGLWYDD yn dangos beth sy'n iawn ac yn gwneud y galon yn llawen. Mae arweiniad yr ARGLWYDD yn bur ac yn ein goleuo ni.

19:9  Mae'r gorchymyn i barchu'r ARGLWYDD yn glir ac yn aros bob amser. Mae dyfarniad yr ARGLWYDD yn gywir – mae e'n gwbl deg bob amser.

19:10  Mae'r pethau yma'n fwy gwerthfawr nag aur – ie, llwythi o aur coeth! Maen nhw'n felysach na'r mêl sy'n diferu o'r diliau.

19:11  Ydyn, maen nhw'n rhoi goleuni i dy was; ac mae gwobr fawr i'r rhai sy'n ufuddhau.

19:12  Ond pwy sy'n gweld ei feiau ei hun? O, maddau i mi pan dw i'n pechu heb wybod,

19:13  a chadw fi rhag pechu'n fwriadol. Paid gadael i bechod reoli fy mywyd i. Yna byddaf yn ddi-fai, a dieuog o droseddu yn dy erbyn.

19:14  Gad i'r cwbl dw i'n ei ddweud a'i feddwl dy blesio di, O ARGLWYDD, fy nghraig a'm hachubwr.

Chapter 20

20:1  Boed i'r ARGLWYDD dy ateb pan wyt mewn trafferthion; boed i Dduw Jacob dy gadw di'n saff.

20:2  Boed iddo anfon help o'r cysegr, a rhoi nerth i ti o Seion.

20:3  Boed iddo gofio dy holl offrymau, a derbyn dy offrymau sydd i'w llosgi. Saib

20:4  Boed iddo roi i ti beth wyt ti eisiau, a dod â dy gynlluniau di i gyd yn wir.

20:5  Wedyn byddwn yn bloeddio'n llawen am dy fod wedi ennill y frwydr! Byddwn yn codi baner i enw ein Duw. Boed i'r ARGLWYDD roi i ti bopeth rwyt ti'n gofyn amdano!

20:6  Dw i'n gwybod y bydd yr ARGLWYDD yn achub ei eneiniog, y brenin. Bydd yn ei ateb o'r cysegr yn y nefoedd ac yn rhoi buddugoliaeth ryfeddol iddo, drwy ei nerth.

20:7  Mae rhai'n brolio yn eu cerbydau rhyfel a'u meirch, ond dŷn ni'n brolio'r ARGLWYDD ein Duw.

20:8  Byddan nhw'n syrthio ar lawr, ond byddwn ni'n sefyll yn gadarn.

20:9  Bydd yr ARGLWYDD yn achub y brenin. Bydd yn ateb pan fyddwn ni'n galw arno.

Chapter 21

21:1  O ARGLWYDD, mae'r brenin yn llawen am dy fod ti'n ei nerthu; mae'n gorfoleddu'n fawr am dy fod yn rhoi'r fuddugoliaeth iddo!

21:2  Ti wedi rhoi iddo beth oedd e eisiau, wnest ti ddim gwrthod beth roedd e'n gofyn amdano. Saib

21:3  Ti'n ei fendithio â phopeth da, ac yn gosod coron o aur pur ar ei ben.

21:4  Gofynnodd i ti ei gadw'n fyw, a dyma ti'n rhoi bywyd iddo – bywyd hir a llinach brenhinol fydd yn aros.

21:5  Mae'n enwog am dy fod wedi rhoi'r fuddugoliaeth iddo. Ti wedi rhoi iddo ysblander ac urddas.

21:6  Ti wedi rhoi bendithion fydd yn para am byth, a'r boddhad a'r llawenydd o fod yn dy gwmni.

21:7  Ydy, mae'r brenin yn trystio'r ARGLWYDD. Mae'n gwybod fod y Duw Goruchaf yn ffyddlon, felly fydd dim byd yn ei ysgwyd.

21:8  Byddi'n llwyddo i ddal dy holl elynion; byddi'n rhy gryf i'r rhai sy'n dy gasáu.

21:9  Pan fyddi'n dod i'r golwg byddi'n eu llosgi nhw mewn ffwrnais. Mae'r ARGLWYDD yn ddig, a bydd yn eu dinistrio nhw; bydd tân yn eu llosgi nhw.

21:10  Byddi'n cael gwared â'u disgynyddion o'r ddaear; byddan nhw'n diflannu o blith y ddynoliaeth.

21:11  Roedden nhw eisiau gwneud niwed i ti; roedd ganddyn nhw gynllun ond allen nhw byth lwyddo.

21:12  Ti'n gwneud iddyn nhw droi yn ôl drwy gymryd dy fwa ac anelu dy saethau atyn nhw.

21:13  Cod, ARGLWYDD, dangos dy nerth! Byddwn yn canu mawl i ti am wneud pethau mor fawr.

Chapter 22

22:1  Fy Nuw, fy Nuw, pam wyt ti wedi troi dy gefn arna i? Dw i'n griddfan mewn poen, pam wyt ti ddim yn fy achub i?

22:2  Fy Nuw, dw i'n galw arnat ti drwy'r dydd, ond ti ddim yn ateb. Dw i'n dal ati drwy'r nos heb orffwys o gwbl.

22:3  Ti ydy'r Duw Sanctaidd! Rwyt ti'n eistedd ar dy orsedd, ac yn derbyn mawl pobl Israel.

22:4  Ti oedd ein hynafiaid ni'n ei drystio. Roedden nhw'n dy drystio di a dyma ti'n eu hachub nhw.

22:5  Dyma nhw'n gweiddi arnat ti a llwyddo i ddianc; roedden nhw wedi dy drystio di, a chawson nhw mo'u siomi.

22:6  Dw i'n neb. Pryf ydw i, nid dyn! Dw i'n cael fy wfftio gan bobl, a'm dirmygu.

22:7  Dw i'n destun sbort i bawb. Maen nhw'n gwneud ystumiau arna i, ac yn ysgwyd eu pennau.

22:8  “Mae e wedi trystio'r ARGLWYDD; felly gadewch i'r ARGLWYDD ei achub, a'i ollwng e'n rhydd! Mae e mor hoff ohono!”

22:9  Ti ddaeth â fi allan o'r groth. Ti wnaeth i mi deimlo'n saff ar fron fy mam.

22:10  Dw i wedi dibynnu arnat ti o'r dechrau cyntaf. Ti ydy fy Nuw i ers i mi gael fy ngeni.

22:11  Paid cadw draw! Mae helyntion gerllaw a does gen i neb i'm helpu.

22:12  Mae teirw o'm cwmpas ym mhobman. Mae teirw cryfion Bashan yn fy mygwth.

22:13  Maen nhw'n barod i'm llyncu i, fel llewod yn rhuo ac yn rhwygo ysglyfaeth.

22:14  Dw i bron marw! Mae fy esgyrn i gyd wedi dod o'u lle, ac mae fy nghalon yn wan fel cwyr yn toddi tu mewn i mi.

22:15  Mae fy egni wedi sychu fel potyn pridd. Mae fy nhafod wedi glynu i dop fy ngheg. Rwyt wedi fy rhoi i lwch marwolaeth.

22:16  Mae cŵn wedi casglu o'm cwmpas! Criw o fwlis yn cau amdana i ac yn fy nal i lawr gerfydd fy nwylo a'm traed.

22:17  Dw i'n ddim byd ond swp o esgyrn, ac maen nhw'n syllu arna i a chwerthin.

22:18  Maen nhw'n rhannu fy nillad rhyngddyn nhw, ac yn gamblo am fy nghrys.

22:19  O ARGLWYDD, paid ti cadw draw. Ti sy'n rhoi nerth i mi. Brysia, helpa fi!

22:20  Achub fi rhag y cleddyf, achub fy mywyd o afael y cŵn!

22:21  Gad i mi ddianc oddi wrth y llew; achub fi rhag cyrn yr ych gwyllt. Ateb fi!

22:22  Bydda i'n dweud wrth fy mrodyr sut un wyt ti; ac yn canu mawl i ti gyda'r rhai sy'n dy addoli.

22:23  Ie, chi sy'n addoli'r ARGLWYDD, canwch fawl iddo! Chi ddisgynyddion Jacob, anrhydeddwch e! Chi bobl Israel i gyd, safwch o'i flaen mewn rhyfeddod!

22:24  Wnaeth e ddim dirmygu na diystyru cri'r anghenus; wnaeth e ddim troi ei gefn arno. Pan oedd yn gweiddi am help, gwrandawodd Duw.

22:25  Dyna pam dw i'n dy foli di yn y gynulleidfa fawr, ac yn cadw fy addewidion o flaen y rhai sy'n dy addoli.

22:26  Bydd yr anghenus yn bwyta ac yn cael digon! Bydd y rhai sy'n dilyn yr ARGLWYDD yn canu mawl iddo – byddwch yn llawen bob amser!

22:27  Bydd pobl drwy'r byd i gyd yn gwrando ac yn troi at yr ARGLWYDD. Bydd pobl y gwledydd i gyd yn ei addoli,

22:28  am mai'r ARGLWYDD ydy'r Brenin! Fe sy'n teyrnasu dros y cenhedloedd.

22:29  Bydd pawb sy'n iach yn plygu i'w addoli; a phawb sydd ar fin marw – ar wely angau – yn plygu glin o'i flaen!

22:30  Bydd plant yn ei wasanaethu; a bydd enw'r ARGLWYDD yn cael ei gyhoeddi i'r genhedlaeth sydd i ddod. Byddan nhw'n dweud am ei gyfiawnder wrth y rhai sydd ddim eto wedi'u geni! Ie, dweud beth mae e wedi'i wneud!

22:31  Bydd plant yn ei wasanaethu; a bydd enw'r ARGLWYDD yn cael ei gyhoeddi i'r genhedlaeth sydd i ddod. Byddan nhw'n dweud am ei gyfiawnder wrth y rhai sydd ddim eto wedi'u geni! Ie, dweud beth mae e wedi'i wneud!

Chapter 23

23:1  Yr ARGLWYDD ydy fy mugail i; mae gen i bopeth dw i angen.

23:2  Mae'n mynd â fi i orwedd mewn porfa hyfryd, ac yn fy arwain at ddŵr glân sy'n llifo'n dawel.

23:3  Mae'n rhoi bywyd newydd i mi, ac yn dangos i mi'r ffordd iawn i fynd. Ydy, mae e'n enwog am ei ofal.

23:4  Hyd yn oed mewn ceunant tywyll dychrynllyd, fydd gen i ddim ofn, am dy fod ti gyda mi. Mae dy ffon a dy bastwn yn fy amddiffyn i.

23:5  Rwyt ti'n paratoi gwledd i mi ac mae fy ngelynion yn gorfod gwylio. Rwyt ti'n tywallt olew ar fy mhen. Mae gen i fwy na digon!

23:6  Bydd dy ddaioni a dy ofal ffyddlon gyda mi weddill fy mywyd. A byddaf yn byw eto yn nhŷ'r ARGLWYDD am byth.

Chapter 24

24:1  Yr ARGLWYDD piau'r ddaear a phopeth sydd ynddi: y byd, a phawb sy'n byw ynddo.

24:2  Mae wedi gosod ei sylfeini ar y moroedd, a'i sefydlu ar ffrydiau'r dyfnder.

24:3  Pwy sy'n cael dringo mynydd yr ARGLWYDD? Pwy sy'n cael sefyll yn ei deml sanctaidd?

24:4  Yr un sy'n gwneud beth sy'n iawn a'i gymhellion yn bur; yr un sydd ddim yn twyllo neu'n addo rhywbeth heb fwriadu ei gyflawni.

24:5  Mae'r ARGLWYDD yn bendithio pobl felly; byddan nhw'n cael eu derbyn i berthynas iawn gyda'r Duw sy'n achub.

24:6  Dyma'r math o bobl sy'n cael troi ato: y rhai sydd eisiau dy gwmni di, O Dduw Jacob. Saib

24:7  Giatiau'r ddinas, edrychwch! Agorwch, chi ddrysau tragwyddol, er mwyn i'r Brenin gwych gael dod i mewn!

24:8  Pwy ydy'r Brenin gwych yma? Yr ARGLWYDD, cryf a dewr, Yr ARGLWYDD sy'n ennill pob brwydr!

24:9  Giatiau'r ddinas, edrychwch! Agorwch, chi ddrysau tragwyddol, er mwyn i'r Brenin gwych gael dod i mewn!

24:10  Pwy ydy'r Brenin gwych yma? – Yr ARGLWYDD hollbwerus! Fe ydy'r Brenin gwych! Saib

Chapter 25

25:1  O ARGLWYDD, dw i'n troi atat ti mewn gweddi.

25:2  Fy Nuw, dw i'n dy drystio di; paid â'm siomi; paid gadael i'm gelynion gael hwyl am fy mhen.

25:3  Does neb sy'n dy drystio di yn cael ei siomi. Y rhai sy'n twyllo fydd yn methu, nhw fydd yn cael eu siomi!

25:4  Dw i eisiau dy ddilyn di, ARGLWYDD; dysga dy ffyrdd i mi.

25:5  Arwain fi ar y ffordd iawn a dysga fi, achos ti ydy'r Duw sy'n fy achub i. Dw i'n dibynnu arnat ti bob amser.

25:6  O ARGLWYDD, cofia dy fod yn Dduw trugarog a ffyddlon – un felly wyt ti wedi bod erioed!

25:7  Paid dal yn fy erbyn y pechodau a'r holl bethau wnes i o'i le pan oeddwn i'n ifanc. Bydd yn garedig ata i, ARGLWYDD; rwyt ti'n Dduw mor ffyddlon.

25:8  Mae'r ARGLWYDD yn dda ac yn hollol deg, felly mae e'n dangos i bechaduriaid sut dylen nhw fyw.

25:9  Mae'n dangos y ffordd iawn i'r rhai sy'n plygu iddo ac yn eu dysgu nhw sut i fyw.

25:10  Mae'r ARGLWYDD bob amser yn ffyddlon, ac mae'r rhai sy'n cadw amodau'r ymrwymiad wnaeth e yn gallu dibynnu'n llwyr arno.

25:11  Er mwyn dy enw da, O ARGLWYDD, maddau'r holl ddrwg dw i wedi'i wneud – mae yna gymaint ohono!

25:12  Mae'r ARGLWYDD yn dangos i'r rhai sy'n ffyddlon iddo sut dylen nhw fyw.

25:13  Byddan nhw'n mwynhau bywyd, a bydd eu plant yn etifeddu'r tir.

25:14  Mae'r ARGLWYDD yn rhoi arweiniad i'w ddilynwyr ffyddlon, ac mae'n dysgu iddyn nhw oblygiadau'r ymrwymiad wnaeth e.

25:15  Dw i'n troi at yr ARGLWYDD am help bob amser, am mai fe sy'n fy ngollwng i'n rhydd o rwyd y gelyn.

25:16  Tyrd ata i, bydd yn garedig a helpa fi, dw i ar fy mhen fy hun, ac yn dioddef.

25:17  Achub fi o'r helbul dw i ynddo; gollwng fi'n rhydd o'r argyfwng yma.

25:18  Edrych arna i'n dioddef mewn poen. Maddau fy holl bechodau.

25:19  Edrych gymaint o elynion sydd gen i; maen nhw'n fy nghasáu i, ac am wneud niwed i mi!

25:20  Amddiffyn fi, ac achub fi! Paid gadael i mi gael fy siomi, achos dw i wedi troi atat ti am loches.

25:21  Amddiffyn fi, am fy mod i'n onest ac yn agored hefo ti; dw i'n dibynnu arnat ti, ARGLWYDD!

25:22  O Dduw, gollwng Israel yn rhydd o'i holl drafferthion!

Chapter 26

26:1  Achub fy ngham, O ARGLWYDD, dw i wedi bod yn onest. Dw i wedi dy drystio di, ARGLWYDD, bob amser.

26:2  Archwilia fi, ARGLWYDD; gosod fi ar brawf! Treiddia i'm meddwl a'm cydwybod.

26:3  Dw i'n gwybod mor ffyddlon wyt ti – a dyna sydd yn fy ysgogi i fynd ymlaen.

26:4  Dw i ddim yn derbyn cyngor gan bobl sy'n twyllo, nac yn cymysgu gyda rhai sy'n anonest.

26:5  Dw i'n casáu cwmni dynion drwg, ac yn gwrthod cyngor pobl felly.

26:6  Dw i'n golchi fy nwylo'n lân, ac am gerdded o gwmpas dy allor, O ARGLWYDD.

26:7  Dw i eisiau diolch i ti, a dweud am y pethau rhyfeddol wnest ti.

26:8  O ARGLWYDD, dw i'n caru'r deml lle rwyt ti'n byw; y fan lle mae dy ysblander i'w weld.

26:9  Paid ysgubo fi i ffwrdd gyda phechaduriaid, na'm lladd gyda'r bobl dreisgar

26:10  sydd bob amser yn cynllwynio rhyw ddrwg, neu'n barod i gynnig breib.

26:11  Dw i wedi bod yn onest. Gollwng fi'n rhydd! Bydd yn garedig ata i!

26:12  Dw i'n gwybod fy mod i'n saff. Bydda i'n addoli'r ARGLWYDD eto gyda'i bobl.

Chapter 27

27:1  Mae'r ARGLWYDD yn rhoi golau i mi, ac yn fy achub i; does gen i ofn neb. Mae'r ARGLWYDD fel caer yn fy amddiffyn i, does neb yn fy nychryn.

27:2  Pan oedd dynion drwg yn ymosod arna i i'm llarpio fel ysglyfaeth – nhw (y gelynion oedd yn fy nghasáu), ie, nhw wnaeth faglu a syrthio.

27:3  Petai byddin gyfan yn dod yn fy erbyn i, fyddai gen i ddim ofn. Petai rhyfel ar fin torri allan, byddwn i'n gwbl hyderus.

27:4  Gofynnais i'r ARGLWYDD am un peth – dyma beth dw i wir eisiau: dw i eisiau aros yn nhŷ'r ARGLWYDD am weddill fy mywyd, i ryfeddu ar haelioni'r ARGLWYDD, a myfyrio yn ei deml.

27:5  Bydd e'n fy nghuddio i pan dw i mewn perygl; bydda i'n saff yn ei babell. Bydd yn fy ngosod i ar graig ddiogel, allan o gyrraedd y gelyn.

27:6  Bydda i'n ennill y frwydr yn erbyn y gelynion sydd o'm cwmpas. Bydda i'n cyflwyno aberthau i Dduw, ac yn gweiddi'n llawen. Bydda i'n canu ac yn cyfansoddi cerddoriaeth i foli'r ARGLWYDD.

27:7  O ARGLWYDD, gwranda arna i'n galw arnat ti. Bydd yn garedig ata i. Ateb fi!

27:8  Dw i'n gwybod dy fod ti'n dweud, “Ceisiwch fi.” Felly, ARGLWYDD, dw i'n dy geisio di.

27:9  Paid troi cefn arna i. Paid gwthio fi i ffwrdd. Ti sy'n gallu fy helpu i. Paid gwrthod fi! Paid â'm gadael i. O Dduw, ti ydy'r un sy'n fy achub i.

27:10  Hyd yn oed petai dad a mam yn troi cefn arna i, byddai'r ARGLWYDD yn gofalu amdana i.

27:11  Dangos i mi sut rwyt ti eisiau i mi fyw, O ARGLWYDD. Arwain fi ar hyd y llwybr iawn, achos mae'r rhai sy'n fy nghasáu yn fy ngwylio i.

27:12  Paid gadael i'm gelynion i gael eu ffordd. Mae tystion celwyddog yn codi ac yn tystio yn fy erbyn i.

27:13  Ond dw i'n gwybod yn iawn y bydda i'n profi daioni'r ARGLWYDD ar dir y byw!

27:14  Gobeithia yn yr ARGLWYDD. Bydd yn ddewr ac yn hyderus. Ie, gobeithia yn yr ARGLWYDD.

Chapter 28

28:1  O ARGLWYDD, arnat ti dw i'n galw! Paid diystyru fi – ti ydy fy nghraig i. Os wnei di ddim ateb bydda i'n siŵr o ddisgyn i'r bedd!

28:2  Gwranda arna i'n galw – dw i'n erfyn am drugaredd! Dw i'n estyn fy nwylo at dy deml sanctaidd.

28:3  Paid llusgo fi i ffwrdd gyda'r rhai drwg, y bobl hynny sy'n gwneud dim byd ond drwg. Maen nhw'n dweud pethau sy'n swnio'n garedig ond does dim byd ond malais yn y galon.

28:4  Tala nôl iddyn nhw am wneud y fath beth! Rho iddyn nhw beth maen nhw'n ei haeddu! Cosba nhw!

28:5  Dŷn nhw ddim yn deall y ffordd mae'r ARGLWYDD yn gweithio. Bydd e'n eu bwrw nhw i lawr, a fyddan nhw byth yn codi eto!

28:6  Bendith ar yr ARGLWYDD! Ydy, mae e wedi gwrando arna i'n erfyn am drugaredd!

28:7  Mae'r ARGLWYDD yn rhoi nerth i mi; mae e'n darian i'm hamddiffyn. Dw i'n ei drystio fe'n llwyr. Daeth i'm helpu, a dw i wrth fy modd! Felly dw i'n mynd i ganu mawl iddo!

28:8  Mae'r ARGLWYDD yn gwneud ei bobl yn gryf. Mae e fel caer yn amddiffyn ac yn achub ei eneiniog, y brenin.

28:9  Achub dy bobl! Bendithia dy bobl sbesial! Gofala amdanyn nhw fel bugail a'u cario yn dy freichiau bob amser!

Chapter 29

29:1  Dewch, angylion, Cyhoeddwch! Cyhoeddwch mor wych ac mor gryf ydy'r ARGLWYDD!

29:2  Cyhoeddwch mor wych ydy ei enw da! Plygwch i addoli'r ARGLWYDD sydd mor hardd yn ei gysegr.

29:3  Mae llais yr ARGLWYDD i'w glywed uwchben y dŵr – sŵn y Duw gwych yn taranu. Mae'r ARGLWYDD yn taranu uwchben y dyfroedd mawr.

29:4  Mae llais yr ARGLWYDD yn rymus. Mae llais yr ARGLWYDD yn urddasol.

29:5  Mae llais yr ARGLWYDD yn dryllio'r cedrwydd; mae e'n dryllio coed cedrwydd Libanus.

29:6  Mae'n gwneud i Libanus brancio fel llo; a Sirion fel ych gwyllt ifanc.

29:7  Mae llais yr ARGLWYDD fel mellt yn fflachio.

29:8  Mae llais yr ARGLWYDD yn ysgwyd yr anialwch; mae'r ARGLWYDD yn ysgwyd anialwch Cadesh.

29:9  Mae llais yr ARGLWYDD yn plygu'r coed mawr, ac yn tynnu'r dail oddi ar y fforestydd. Ac yn ei deml mae pawb yn gweiddi, “Rwyt ti'n wych!”

29:10  Mae'r ARGLWYDD ar ei orsedd uwchben y llifogydd. Mae'r ARGLWYDD yn Frenin ar ei orsedd am byth.

29:11  Mae'r ARGLWYDD yn gwneud ei bobl yn gryf. Mae'r ARGLWYDD yn rhoi heddwch i'w bobl.

Chapter 30

30:1  Dw i'n dy ganmol di, O ARGLWYDD, am i ti fy nghodi ar fy nhraed; wnest ti ddim gadael i'm gelynion ddathlu.

30:2  O ARGLWYDD, fy Nuw, gwaeddais arnat ti a dyma ti'n fy iacháu i.

30:3  O ARGLWYDD, codaist fi allan o fyd y meirw, a'm cadw rhag disgyn i'r bedd.

30:4  Canwch i'r ARGLWYDD, chi sy'n ei ddilyn yn ffyddlon, a'i foli wrth gofio mor sanctaidd ydy e!

30:5  Dim ond am foment mae e'n ddig. Pan mae'n dangos ei ffafr mae'n rhoi bywyd. Gall rhywun fod yn crio wrth fynd i orwedd gyda'r nos; ond erbyn y bore mae pawb yn dathlu'n llawen.

30:6  Roedd popeth yn mynd yn dda a minnau'n meddwl, “All dim byd fynd o'i le.”

30:7  Pan oeddet ti'n dangos dy ffafr, ARGLWYDD, roeddwn i'n gadarn fel y graig. Ond dyma ti'n troi dy gefn arna i, ac roedd arna i ofn am fy mywyd.

30:8  Dyma fi'n galw arnat ti, ARGLWYDD, ac yn pledio arnat ti fy Meistr:

30:9  “Beth ydy'r pwynt os gwna i farw, a disgyn i'r bedd? Fydd fy llwch i'n gallu dy foli di? Fydd e'n gallu sôn am dy ffyddlondeb?

30:10  Gwranda arna i, ARGLWYDD, dangos drugaredd ata i. O ARGLWYDD, helpa fi!”

30:11  Yna dyma ti'n troi fy nhristwch yn ddawns; tynnu'r sachliain a rhoi gwisg i mi ddathlu!

30:12  Felly dw i'n mynd i ganu i ti gyda'm holl galon – wna i ddim tewi! O ARGLWYDD fy Nuw, bydda i'n dy foli di bob amser.

Chapter 31

31:1  Dw i'n troi atat ti am loches, O ARGLWYDD; paid gadael i mi gael fy siomi. Rwyt ti'n gyfiawn, felly achub fi.

31:2  Gwranda arna i! Achub fi'n fuan! Bydd yn graig ddiogel i mi, yn gaer lle bydda i'n hollol saff.

31:3  Ti ydy'r graig ddiogel yna; ti ydy'r gaer. Cadw dy enw da, dangos y ffordd i mi ac arwain fi.

31:4  Rhyddha fi o'r rhwyd sydd wedi'i gosod i'm dal i, Ie, ti ydy fy lle diogel i.

31:5  Dw i'n rhoi fy mywyd yn dy ddwylo di. Dw i'n gwybod y gwnei di fy rhyddhau i achos ti, o ARGLWYDD, ydy'r Duw ffyddlon.

31:6  Dw i'n casáu'r rhai sy'n addoli eilunod diwerth; ond dw i'n dy drystio di, ARGLWYDD.

31:7  Bydda i'n dathlu'n llawen am dy fod ti wedi bod yn ffyddlon. Ti wedi gweld mor anodd mae hi arna i ac yn gwybod am yr argyfwng dw i ynddo,

31:8  Paid gadael i'r gelyn fy nal i; gad i mi ddianc i le agored.

31:9  Helpa fi, O ARGLWYDD, mae hi'n argyfwng arna i. Mae fy llygaid wedi mynd yn wan gan flinder – fy nghorff i gyd, a dweud y gwir.

31:10  Dw i'n cael fy llethu gan boen; mae fy mlynyddoedd yn dod i ben mewn tuchan. Mae pechod wedi fy ngwneud i'n wan, ac mae fy esgyrn yn frau.

31:11  Mae'r holl elynion sydd gen i yn gwneud hwyl am fy mhen. Mae fy ffrindiau yn arswydo; mae pobl yn cadw draw pan maen nhw'n fy ngweld i ar y stryd.

31:12  Maen nhw wedi anghofio amdana i, fel petawn i wedi marw! Dw i'n dda i ddim, fel jar sydd wedi torri.

31:13  Dw i'n clywed beth maen nhw'n ei sibrwd, a'r straeon ofnadwy sy'n dod o bob cyfeiriad. Maen nhw'n cynllwynio yn fy erbyn i; maen nhw eisiau fy lladd i.

31:14  Ond dw i'n dy drystio di, O ARGLWYDD. Dw i'n datgan yn glir, “Ti ydy fy Nuw i!”

31:15  Dw i'n dy ddwylo di achub fi o afael y gelynion sydd ar fy ôl i.

31:16  Bydd yn garedig at dy was. Dangos mor ffyddlon wyt ti; achub fi!

31:17  O ARGLWYDD, paid â'm siomi pan dw i'n galw arnat. Gwna i'r rhai drwg gael eu siomi; cau eu cegau nhw unwaith ac am byth.

31:18  Rho daw ar y rhai sy'n dweud celwydd, y bobl hynny sy'n herio'r rhai sy'n byw'n iawn ac mor haerllug a dirmygus ohonyn nhw.

31:19  Ond mae gen ti gymaint o bethau da i'w rhoi i'r rhai sy'n dy addoli di. O flaen pawb, byddi'n rhoi'r cwbl iddyn nhw, sef y rhai sy'n troi atat ti am loches.

31:20  Rwyt ti gyda nhw, ac yn eu cuddio rhag y dynion sy'n cynllwynio yn eu herbyn. Ti'n cysgodi drostyn nhw ac maen nhw'n saff rhag y tafodau miniog sy'n ymosod.

31:21  Bendith ar yr ARGLWYDD! Mae wedi bod yn anhygoel o ffyddlon pan oedd y gelynion yn ymosod.

31:22  Rôn i mewn panig, ac yn meddwl, “Ti ddim yn gweld beth sy'n digwydd i mi!” Ond na, pan oeddwn i'n crefu am help roeddet ti wedi clywed.

31:23  Felly carwch yr ARGLWYDD, chi sy'n ei ddilyn yn ffyddlon. Mae'r ARGLWYDD yn amddiffyn y rhai sy'n ffyddlon iddo, ond mae'n talu'n ôl yn llawn i'r rhai sy'n haerllug.

31:24  Byddwch yn ddewr a hyderus, chi sy'n credu y bydd yr ARGLWYDD yn eich ateb chi.

Chapter 32

32:1  Mae'r un sydd wedi cael maddeuant am ei wrthryfel wedi'i fendithio'n fawr, mae ei bechodau wedi'u symud o'r golwg am byth.

32:2  Mae'r un dydy'r ARGLWYDD ddim yn dal ati i gyfri ei fai yn ei erbyn wedi'i fendithio'n fawr – yr un sydd heb dwyll yn agos i'w galon.

32:3  Pan oeddwn i'n cadw'n ddistaw am y peth, roedd fy esgyrn yn troi'n frau ac roeddwn i'n tuchan mewn poen drwy'r dydd.

32:4  Roeddet ti'n fy mhoenydio i nos a dydd; doedd gen i ddim egni, fel pan mae'r gwres yn llethol yn yr haf. Saib

32:5  Ond wedyn dyma fi'n cyfaddef fy mhechod. Wnes i guddio dim byd. “Dw i'n mynd i gyffesu'r cwbl i'r ARGLWYDD,” meddwn i, ac er fy mod i'n euog dyma ti'n maddau'r cwbl. Saib

32:6  Felly, pan mae rhywun sy'n dy ddilyn di'n ffyddlon yn darganfod ei fod wedi pechu, dylai weddïo arnat ti rhag i'r dyfroedd peryglus ei ysgubo i ffwrdd.

32:7  Ti ydy'r lle saff i mi guddio! Ti'n fy amddiffyn i rhag trafferthion. Mae pobl o'm cwmpas yn dathlu'n llawen am dy fod ti wedi fy achub i. Saib

32:8  Gadewch i mi ddangos y ffordd i chi, a'ch helpu chi i wybod sut i fyw. Gadewch i mi roi cyngor i chi, wyneb yn wyneb.

32:9  Peidiwch bod yn ystyfnig fel mul sy'n gwrthod bod yn ufudd, neu geffyl sydd angen ffrwyn i gadw rheolaeth arno.

32:10  Mae pobl ddrwg yn mynd i ddioddef yn fawr, ond mae'r ARGLWYDD yn hollol ffyddlon i'r rhai sy'n ei drystio fe.

32:11  Felly, chi sy'n gwneud beth sy'n iawn, dathlwch beth mae'r ARGLWYDD wedi'i wneud. Gorfoleddwch! Bloeddiwch yn llawen, bawb sy'n byw'n gywir!

Chapter 33

33:1  Chi, rai cyfiawn, canwch yn llawen i'r ARGLWYDD! Mae'n beth da i'r rhai sy'n byw'n gywir ei foli.

33:2  Molwch yr ARGLWYDD gyda'r delyn; canwch iddo ar yr offeryn dectant.

33:3  Canwch gân newydd iddo i gyfeiliant hyfryd a bwrlwm llawenydd.

33:4  Achos mae beth mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud yn iawn; ac mae'r cwbl mae'n ei wneud yn gywir.

33:5  Mae e'n caru beth sy'n deg ac yn gyfiawn, ac mae ei ofal ffyddlon i'w weld drwy'r byd i gyd.

33:6  Dwedodd y gair, a dyma'r awyr yn cael ei chreu. Anadlodd, a daeth y sêr a'r planedau i fod.

33:7  Mae e'n casglu dŵr y moroedd yn bentwr, ac yn ei gadw yn ei stordai.

33:8  Dylai'r byd i gyd barchu'r ARGLWYDD! Dylai pob person byw ei ofni!

33:9  Siaradodd, a digwyddodd y peth; rhoddodd orchymyn, a dyna fu.

33:10  Mae'r ARGLWYDD yn drysu cynlluniau'r cenhedloedd, ac yn rhwystro bwriadau pobloedd.

33:11  Beth mae'r ARGLWYDD yn ei fwriadu sy'n aros. Mae ei gynlluniau e'n para ar hyd y cenedlaethau.

33:12  Mae'r genedl sydd â'r ARGLWYDD yn Dduw iddi wedi'i bendithio'n fawr, sef y bobl hynny mae wedi'u dewis yn eiddo iddo'i hun.

33:13  Mae'r ARGLWYDD yn edrych i lawr o'r nefoedd; ac mae'n gweld y ddynoliaeth gyfan.

33:14  Mae'n syllu i lawr o'i orsedd ar bawb sy'n byw ar y ddaear.

33:15  Mae wedi gwneud pawb yn wahanol, ac mae'n sylwi ar bopeth maen nhw'n ei wneud.

33:16  Nid byddin fawr sy'n achub y brenin; na'i gryfder ei hun sy'n achub milwr dewr.

33:17  Dydy march rhyfel ddim yn gallu ennill brwydr; er ei fod mor gryf, dydy e ddim yn gallu achub.

33:18  Yr ARGLWYDD sy'n gofalu am ei bobl, sef y rhai sy'n credu ei fod e'n ffyddlon.

33:19  Fe sy'n eu harbed nhw rhag cael eu lladd, ac yn eu cadw nhw'n fyw mewn cyfnod o newyn.

33:20  Mae'n gobaith ni yn yr ARGLWYDD! Fe sy'n ein helpu ni, ac yn darian i'n hamddiffyn.

33:21  Fe sy'n ein gwneud ni mor llawen! Dŷn ni'n credu yn ei enw sanctaidd e.

33:22  O ARGLWYDD, gad i ni brofi dy haelioni, gan ein bod wedi credu ynot ti.

Chapter 34

34:1  Dw i am ganmol yr ARGLWYDD bob amser; a'i foli'n ddi-baid!

34:2  Dw i am frolio'r ARGLWYDD. Bydd y rhai sy'n cael eu cam-drin yn clywed ac yn llawenhau!

34:3  Dewch i ganmol yr ARGLWYDD gyda mi. Gadewch i ni ei foli gyda'n gilydd!

34:4  Rôn i wedi troi at yr ARGLWYDD am help, ac atebodd fi. Achubodd fi o'm holl ofnau.

34:5  Mae'r rhai sy'n troi ato yn wên i gyd; does dim mymryn o gywilydd ar eu hwynebau.

34:6  Dyma i chi ddyn anghenus wnaeth alw arno, a dyma'r ARGLWYDD yn gwrando ac yn ei achub o'i holl drafferthion.

34:7  Mae angel yr ARGLWYDD fel byddin yn amddiffyn y rhai sy'n ei ddilyn yn ffyddlon, ac mae'n eu hachub nhw.

34:8  Profwch drosoch eich hunain mor dda ydy'r ARGLWYDD. Mae'r rhai sy'n troi ato am loches wedi'u bendithio'n fawr.

34:9  Arhoswch yn ffyddlon i'r ARGLWYDD, chi sydd wedi'ch dewis ganddo, mae gan y rhai sy'n ffyddlon iddo bopeth sydd arnyn nhw ei angen.

34:10  Mae llewod ifanc yn gallu bod heb fwyd ac yn llwgu weithiau, ond fydd dim angen ar y rhai hynny sy'n troi at yr ARGLWYDD am help.

34:11  Dewch, blant, gwrandwch arna i. Dysga i chi beth mae parchu'r ARGLWYDD yn ei olygu.

34:12  Ydych chi eisiau mwynhau bywyd? Ydych chi eisiau byw yn hir a bod yn llwyddiannus?

34:13  Rhaid i chi reoli'ch tafod a stopio twyllo,

34:14  troi cefn ar ddrwg a gwneud beth sy'n dda; a gwneud eich gorau i gael perthynas dda gyda phawb.

34:15  Mae'r ARGLWYDD yn gofalu am y rhai sy'n gwneud beth sy'n iawn, ac yn gwrando'n astud pan maen nhw'n galw arno.

34:16  Ond mae e yn erbyn y rhai sy'n gwneud drygioni – bydd yn cael gwared â phob atgof ohonyn nhw o'r ddaear.

34:17  Pan mae'r rhai sy'n byw'n iawn yn gweiddi am help, mae'r ARGLWYDD yn gwrando ac yn eu hachub nhw o'u holl drafferthion.

34:18  Mae'r ARGLWYDD yn agos at y rhai sydd wedi torri eu calonnau. Mae e'n achub y rhai sydd wedi anobeithio.

34:19  Mae'r rhai sy'n byw yn iawn yn wynebu pob math o helyntion, ond bydd yr ARGLWYDD yn eu hachub nhw drwy'r cwbl.

34:20  Mae'n amddiffyn eu hesgyrn; fydd dim un yn cael ei dorri!

34:21  Mae pobl ddrwg yn cael eu dinistrio gan eu drygioni eu hunain. Bydd y rhai sy'n casáu pobl dduwiol yn cael eu cosbi.

34:22  Ond mae'r rhai sy'n gwasanaethu'r ARGLWYDD yn cael mynd yn rhydd! Fydd y rhai sy'n troi ato fe am loches ddim yn cael eu cosbi.

Chapter 35

35:1  O ARGLWYDD, delia gyda'r rhai sy'n ymladd yn fy erbyn. Ymosod ar y rhai sy'n ymosod arna i!

35:2  Coda dy darian fach a'r un fawr, a thyrd yma i'm helpu i!

35:3  Defnyddia dy waywffon a dy bicell yn erbyn y rhai sydd ar fy ôl i. Gad i mi dy glywed di'n dweud, “Gwna i dy achub di!”

35:4  Rhwystra'r rhai sydd am fy lladd i; coda gywilydd arnyn nhw! Gwna i'r rhai sydd eisiau gwneud niwed i mi droi'n ôl mewn dychryn.

35:5  Gwna nhw fel us yn cael ei chwythu i ffwrdd gan y gwynt wrth i angel yr ARGLWYDD ymosod arnyn nhw.

35:6  Pan fydd angel yr ARGLWYDD yn mynd ar eu holau, gwna eu llwybr nhw yn dywyll ac yn llithrig.

35:7  Roedden nhw wedi gosod rhwyd i'm dal i, a hynny am ddim rheswm. Roedden nhw wedi cloddio twll i mi ddisgyn iddo.

35:8  Gwna i drychineb annisgwyl ddod ar eu traws nhw; gad iddyn nhw gael eu dal yn eu rhwyd eu hunain. Gwna iddyn nhw ddisgyn i lawr i dwll dinistr!

35:9  Bydda i, wedyn, yn gallu moli'r ARGLWYDD, a llawenhau am ei fod wedi fy achub i!

35:10  Bydd y cwbl ohono i'n datgan, “Pwy sy'n debyg i ti, ARGLWYDD? Ti'n achub y gwan rhag un sy'n rhy gryf iddo – achub y gwan a'r diamddiffyn rhag yr un sydd am ddwyn oddi arno.”

35:11  Mae tystion celwyddog yn codi ac yn fy nghyhuddo i ar gam.

35:12  Maen nhw'n talu drwg i mi am yr holl ddaioni wnes i. Maen nhw eisiau gweld diwedd arna i.

35:13  Pan oedden nhw'n sâl roeddwn i'n gwisgo sachliain, ac yn mynd heb fwyd yn fwriadol. Rôn i'n gweddïo drostyn nhw yn ddi-baid.

35:14  Rôn i'n cerdded o gwmpas yn galaru fel y byddwn i'n galaru dros ffrind neu frawd. Rôn i'n dal fy mhen yn isel fel un yn galaru ar ôl ei fam.

35:15  Ond roedden nhw wrth eu boddau pan wnes i faglu. Dyma nhw'n dod at ei gilydd yn fy erbyn – wn i ddim pam; roedden nhw'n llarpio fel anifeiliaid gwyllt.

35:16  Dynion annuwiol yn gwawdio am sbort, ac yn ceisio dangos eu dannedd!

35:17  O ARGLWYDD, am faint wyt ti'n mynd i sefyll yna'n gwylio'r cwbl? Achub fi wrth iddyn nhw ymosod arna i; cadw fi'n saff oddi wrth y llewod ifanc!

35:18  Wedyn bydda i'n diolch i ti yn y gynulleidfa fawr; bydda i'n dy foli di o flaen tyrfa enfawr o bobl.

35:19  Paid gadael i'r rhai sy'n elynion heb reswm lawenhau, nac i'r rhai sy'n fy nghasáu i heb achos wincio ar ei gilydd.

35:20  Dŷn nhw ddim am wneud lles i neb, dim ond cynllwynio yn eu herbyn, a thwyllo pobl ddiniwed.

35:21  A dyma nhw'n barod i'm llyncu innau, “A-ha! Dŷn ni wedi dy ddal di!” medden nhw.

35:22  O ARGLWYDD, rwyt ti wedi gweld y cwbl, felly paid cadw draw. Tyrd yma.

35:23  Symud, deffra, amddiffyn fi! Fy Nuw a'm Harglwydd, ymladd drosto i!

35:24  Achub fy ngham, O ARGLWYDD fy Nuw, am dy fod ti'n gyfiawn. Paid gadael iddyn nhw ddal ati i wneud sbort.

35:25  Paid gadael iddyn nhw feddwl, “A-ha! Dyma'n union beth roedden ni eisiau!” Paid gadael iddyn nhw ddweud, “Dŷn ni wedi'i ddinistrio!”

35:26  Rhwystra'r rhai sydd am wneud niwed i mi; coda gywilydd arnyn nhw! Cymer y rhai sydd wedi bod yn gwawdio mor falch a gwisga nhw gyda chywilydd ac embaras!

35:27  Ond gad i'r rhai sydd am i ti achub fy ngham weiddi'n llawen! Gad iddyn nhw allu dweud bob amser, “Yr ARGLWYDD sy'n rheoli! Mae am weld ei was yn llwyddo.”

35:28  Wedyn bydda i'n dweud wrth bawb dy fod ti'n gwneud beth sy'n iawn. Bydda i'n canu mawl i ti drwy'r dydd.

Chapter 36

36:1  Mae'r duedd i droseddu yn ddwfn yng nghalon un drwg; does ganddo ddim parch at Dduw o gwbl.

36:2  Mae e mor llawn ohono'i hun, mae'n ddall ac yn methu gweld y drygioni i'w gasáu.

36:3  Mae popeth mae e'n ddweud yn ddrwg ac yn dwyllodrus; dydy e'n poeni dim am wneud daioni.

36:4  Mae e'n gorwedd ar ei wely'n cynllwynio; mae e'n dilyn llwybr sydd ddim yn dda, ac yn gwrthod troi cefn ar ddrygioni.

36:5  O ARGLWYDD, mae dy ofal cariadus yn uwch na'r nefoedd; mae dy ffyddlondeb di y tu hwnt i'r cymylau!

36:6  Mae dy haelioni di mor gadarn a'r mynyddoedd uchel; mae dy gyfiawnder yn ddwfn fel y moroedd. Ti'n gofalu am bobl ac anifeiliaid, ARGLWYDD.

36:7  Mae dy ofal cariadus mor werthfawr, O Dduw! Mae'r ddynoliaeth yn saff dan gysgod dy adenydd.

36:8  Mae pobl yn cael bwyta o'r wledd sydd yn dy dŷ, ac yn cael yfed dŵr dy afon hyfryd di.

36:9  Ti ydy'r ffynnon sy'n rhoi bywyd; dy olau di sy'n rhoi'r gallu i ni weld.

36:10  Dal ati i ofalu am y rhai sy'n ffyddlon i ti, ac achub gam y rhai sy'n byw'n gywir.

36:11  Paid gadael i'r rhai balch fy sathru dan draed, nac i'r rhai drwg fy ngwneud i'n ddigartref.

36:12  Dw i'n gweld y rhai sy'n gwneud drygioni wedi syrthio. Dacw nhw wedi'u bwrw i lawr; maen nhw'n methu codi!

Chapter 37

37:1  Paid digio pan mae pobl ddrwg yn llwyddo; paid bod yn genfigennus ohonyn nhw.

37:2  Byddan nhw'n gwywo'n ddigon sydyn, fel glaswellt, ac yn diflannu fel egin gwan.

37:3  Trystia'r ARGLWYDD a gwna beth sy'n dda. Setla i lawr yn y tir a mwynhau ei ffyddlondeb.

37:4  Ceisia ffafr yr ARGLWYDD bob amser, a bydd e'n rhoi i ti bopeth rwyt ti eisiau.

37:5  Rho dy hun yn nwylo'r ARGLWYDD a'i drystio fe; bydd e'n gweithredu ar dy ran di.

37:6  Bydd e'n achub dy gam di o flaen pawb. Bydd y ffaith fod dy achos yn gyfiawn mor amlwg â'r haul ganol dydd.

37:7  Bydd yn amyneddgar wrth ddisgwyl am yr ARGLWYDD. Paid digio pan wyt ti'n gweld pobl eraill yn llwyddo wrth ddilyn eu cynlluniau cyfrwys.

37:8  Paid gwylltio am y peth, na cholli dy dymer. Paid digio. Drwg ddaw iddyn nhw yn y diwedd!

37:9  Bydd pobl ddrwg yn cael eu taflu allan, ond bydd y rhai sy'n gobeithio yn yr ARGLWYDD yn meddiannu'r tir!

37:10  Fydd y rhai drwg ddim i'w gweld yn unman mewn ychydig. Byddi'n edrych amdanyn nhw, ond byddan nhw wedi mynd.

37:11  Y rhai sy'n cael eu cam-drin fydd yn meddiannu'r tir, a byddan nhw'n mwynhau heddwch a llwyddiant.

37:12  Mae'r rhai drwg yn cynllwynio yn erbyn y rhai sy'n byw yn iawn, ac yn ysgyrnygu eu dannedd fel anifeiliaid gwyllt.

37:13  Ond mae'r ARGLWYDD yn chwerthin am eu pennau; mae e'n gwybod fod eu tro nhw'n dod!

37:14  Mae'r rhai drwg yn tynnu eu cleddyfau ac yn plygu eu bwâu, i daro i lawr y rhai sy'n cael eu gorthrymu ac sydd mewn angen, ac i ladd y rhai sy'n byw'n gywir.

37:15  Ond byddan nhw'n cael eu trywanu gan eu cleddyfau eu hunain, a bydd eu bwâu yn cael eu torri!

37:16  Mae'r ychydig sydd gan berson sy'n byw yn iawn yn well na'r holl gyfoeth sydd gan y rhai drwg.

37:17  Bydd pobl ddrwg yn colli eu grym, ond mae'r ARGLWYDD yn cynnal y rhai sy'n byw yn iawn.

37:18  Mae'r ARGLWYDD yn gofalu amdanyn nhw bob dydd; mae ganddyn nhw etifeddiaeth fydd yn para am byth.

37:19  Fydd dim cywilydd arnyn nhw pan fydd hi'n ddyddiau anodd; pan fydd newyn bydd ganddyn nhw ddigon i'w fwyta.

37:20  Ond bydd y rhai drwg yn marw. Bydd gelynion yr ARGLWYDD yn cael eu difa, fel gwellt yn cael ei losgi mewn ffwrn.

37:21  Mae pobl ddrwg yn benthyg heb dalu'r ddyled yn ôl; ond mae'r rhai sy'n byw yn iawn yn hael ac yn dal ati i roi.

37:22  Bydd y bobl mae Duw'n eu bendithio yn meddiannu'r tir, ond y rhai mae'n eu melltithio yn cael eu gyrru i ffwrdd.

37:23  Mae'r ARGLWYDD yn sicrhau llwyddiant yr un sy'n byw i'w blesio.

37:24  Bydd yn baglu weithiau, ond fydd e ddim yn syrthio ar ei wyneb, achos mae'r ARGLWYDD yn gafael yn ei law.

37:25  Rôn i'n ifanc ar un adeg, ond bellach dw i mewn oed. Dw i erioed wedi gweld rhywun sy'n byw yn iawn yn cael ei siomi gan Dduw, na'i blant yn gorfod chwilio am fwyd.

37:26  Mae bob amser yn hael ac yn benthyg i eraill, ac mae ei blant yn cael eu bendithio.

37:27  Tro dy gefn ar ddrwg a gwna beth sy'n dda, a byddi'n saff am byth.

37:28  Mae'r ARGLWYDD yn caru beth sy'n gyfiawn, a dydy e byth yn siomi'r rhai sy'n ffyddlon iddo. Maen nhw'n saff bob amser; ond bydd plant y rhai drwg yn cael eu gyrru i ffwrdd.

37:29  Bydd y rhai sy'n byw yn iawn yn meddiannu'r tir, ac yn aros yno am byth.

37:30  Mae pobl dduwiol yn dweud pethau doeth, ac yn hybu cyfiawnder.

37:31  Cyfraith Duw sy'n rheoli eu ffordd o feddwl, a dŷn nhw byth yn llithro.

37:32  Mae'r rhai drwg yn disgwyl am gyfle i ymosod ar y sawl sy'n byw yn iawn, yn y gobaith o'i ladd;

37:33  ond fydd yr ARGLWYDD ddim yn gadael iddo syrthio i'w dwylo; fydd e ddim yn cael ei gondemnio yn y llys.

37:34  Disgwyl am yr ARGLWYDD! Dos y ffordd mae e'n dweud a bydd e'n rhoi'r gallu i ti feddiannu'r tir. Byddi'n gweld y rhai drwg yn cael eu gyrru i ffwrdd.

37:35  Dw i wedi gweld pobl ddrwg, greulon, yn llwyddo ac ymledu fel coeden ddeiliog yn ei chynefin.

37:36  Ond wedyn wrth basio heibio, sylwais eu bod wedi diflannu! Rôn i'n chwilio, ond doedd dim sôn amdanyn nhw.

37:37  Edrych ar y rhai gonest! Noda'r rhai sy'n byw'n gywir! Mae dyfodol i'r rhai sy'n hybu heddwch.

37:38  Ond bydd y rhai sy'n troseddu yn cael eu dinistrio'n llwyr. Does dim dyfodol i'r rhai drwg.

37:39  Mae'r ARGLWYDD yn achub y rhai sy'n byw'n gywir, ac yn eu hamddiffyn pan maen nhw mewn trafferthion.

37:40  Mae'r ARGLWYDD yn eu helpu ac yn eu hachub; mae'n eu hachub o afael pobl ddrwg, am eu bod wedi troi ato i'w hamddiffyn.

Chapter 38

38:1  O ARGLWYDD, paid bod yn ddig a'm cosbi i, a dweud y drefn yn dy wylltineb.

38:2  Mae dy saethau wedi fy anafu; mae dy law wedi fy nharo i.

38:3  Dw i'n sâl yn gorfforol o achos dy ddigofaint di! Does dim iechyd yn fy esgyrn am fy mod wedi pechu.

38:4  Dw i wedi cael fy llethu gan y drwg wnes i; mae fel baich sy'n rhy drwm i'w gario.

38:5  Mae'r briwiau ar fy nghorff wedi casglu a dechrau drewi, a'r cwbl am fy mod i wedi bod mor dwp.

38:6  Dw i wedi crymu. Mae gen i gywilydd ohono i'n hun. Dw i'n cerdded o gwmpas yn isel fy ysbryd drwy'r dydd.

38:7  Mae fy ochrau'n boenus i gyd; dw i'n teimlo'n sâl drwyddo i.

38:8  Mae rhyw boen mud yn fy llethu'n llwyr. Dw i'n griddfan mewn gwewyr meddwl.

38:9  O ARGLWYDD, ti'n gwybod yn iawn be dw i eisiau! Rwyt ti wedi nghlywed i'n griddfan.

38:10  Mae fy nghalon i'n curo'n gyflym; does gen i ddim nerth, a dw i'n colli fy ngolwg.

38:11  Mae fy ffrindiau a'm teulu yn cadw draw oddi wrtho i; a'm cymdogion yn sefyll yn bell i ffwrdd.

38:12  Mae'r rhai sydd am fy lladd i yn gosod trap i mi, a'r rhai sydd am wneud niwed i mi yn siarad yn faleisus ac yn dweud pethau twyllodrus drwy'r adeg.

38:13  Ond dw i'n ymateb fel tawn i'n fyddar – yn gwrthod gwrando. Dw i'n ymddwyn fel rhywun sy'n fud – yn dweud dim.

38:14  Dw i'n clywed dim, a dw i ddim am ddadlau gyda nhw.

38:15  Ond ARGLWYDD, dw i'n disgwyl amdanat ti; byddi di'n eu hateb nhw, fy meistr a'm Duw.

38:16  Dw i'n gweddïo, “Paid rhoi'r pleser iddyn nhw o gael eu ffordd!” Roedden nhw mor falch, ac yn gwawdio pan wnes i lithro.

38:17  Mae hi ar ben arna i! Dw i mewn poen ofnadwy drwy'r adeg.

38:18  Dw i'n cyfaddef mod i wedi gwneud drwg. Dw i'n poeni am fy mhechod.

38:19  Ond mae gen i gymaint o elynion heb achos, cymaint o rai sy'n fy nghasáu i am ddim rheswm:

38:20  pobl sy'n talu drwg am dda, ac yn tynnu'n groes am i mi geisio gwneud beth sy'n iawn.

38:21  Paid gadael fi, ARGLWYDD! O Dduw, paid ti cadw draw!

38:22  Brysia! Helpa fi, O ARGLWYDD, fy achubwr!

Chapter 39

39:1  Dyma fi'n penderfynu, “Dw i'n mynd i wylio fy hun a pheidio dweud dim byd i bechu. Dw i'n mynd i gau fy ngheg tra dw i yng nghwmni pobl ddrwg.”

39:2  Rôn i'n hollol dawel, yn brathu fy nhafod a dweud dim. Ond roeddwn i'n troi'n fwy a mwy rhwystredig.

39:3  Roedd y tensiwn yno i'n mynd o ddrwg i waeth. Rôn i'n methu ymatal. A dyma fi'n dweud:

39:4  “O ARGLWYDD, beth ydy'r pwynt, faint o amser sydd gen i ar ôl? Bydda i wedi mynd mewn dim o amser!

39:5  Ti wedi gwneud bywyd mor fyr. Dydy oes rhywun yn ddim byd yn dy olwg di. Mae bywyd y cryfaf yn mynd heibio fel tarth.” Saib

39:6  Mae pobl yn pasio drwy fywyd fel cysgodion. Maen nhw'n casglu cyfoeth iddyn nhw'u hunain, heb wybod pwy fydd yn ei gymryd yn y diwedd.

39:7  Beth alla i bwyso arno, felly, O ARGLWYDD? Ti dy hun ydy fy unig obaith i!

39:8  Achub fi rhag canlyniadau fy ngwrthryfel. Paid gadael i ffyliaid wneud hwyl am fy mhen.

39:9  Dw i'n fud, ac yn methu dweud dim o achos beth rwyt ti wedi'i wneud.

39:10  Plîs, paid dal ati i'm taro! Dw i wedi cael fy nghuro i farwolaeth, bron!

39:11  Ti'n disgyblu pobl mor llym am eu pechodau, er mwyn i'r ysfa i bechu ddiflannu fel gwyfyn yn colli ei nerth. Ydy, mae bywyd pawb fel tarth. Saib

39:12  Clyw fy ngweddi, O ARGLWYDD. Gwranda arna i'n gweiddi am help; paid diystyru fy nagrau! Dw i fel ffoadur, yn dibynnu arnat ti. Fel fy hynafiaid dw i angen dy help.

39:13  Stopia syllu mor ddig arna i. Gad i mi fod yn hapus unwaith eto, cyn i mi farw a pheidio â bod.

Chapter 40

40:1  Ar ôl disgwyl yn frwd i'r ARGLWYDD wneud rhywbeth, dyma fe'n troi ata i; roedd wedi gwrando arna i'n gweiddi am help.

40:2  Cododd fi allan o'r pwll lleidiog a'r mwd trwchus. Rhoddodd fy nhraed ar graig, a gwneud yn siŵr fy mod i ddim yn baglu.

40:3  Roedd gen i gân newydd i'w chanu – cân o fawl i Dduw! Bydd llawer o bobl yn gweld beth wnaeth e, ac yn dod i drystio'r ARGLWYDD.

40:4  Mae'r un sy'n trystio'r ARGLWYDD wedi'i fendithio'n fawr. Dydy e ddim yn troi am help at bobl sy'n brolio'u hunain ac yn dweud celwydd.

40:5  O ARGLWYDD fy Nuw, rwyt ti wedi gwneud cymaint – wedi gwneud pethau rhyfeddol i gyflawni dy bwrpas ynon ni. Does neb yn gallu dy rwystro di. Dw i eisiau sôn am y pethau hyn wrth bobl eraill, ond mae yna ormod ohonyn nhw i'w cyfrif!

40:6  Nid aberth ac offrwm rwyt ti eisiau; mae hynny'n gwbl amlwg i mi! Ddim am aberthau i'w llosgi ac offrymau dros bechod rwyt ti'n gofyn.

40:7  Felly dyma fi'n dweud, “O Dduw, dw i'n dod i wneud beth rwyt ti eisiau – fel mae wedi'i ysgrifennu amdana i yn y sgrôl.” Mae dy ddysgeidiaeth di'n rheoli fy mywyd i.

40:8  Felly dyma fi'n dweud, “O Dduw, dw i'n dod i wneud beth rwyt ti eisiau – fel mae wedi'i ysgrifennu amdana i yn y sgrôl.” Mae dy ddysgeidiaeth di'n rheoli fy mywyd i.

40:9  Dw i wedi dweud wrth y gynulleidfa fawr am dy gyfiawnder. Dw i wedi dal dim yn ôl. Ti'n gwybod hynny, O ARGLWYDD.

40:10  Wnes i ddim cadw'r peth i mi fy hun; ond dweud wrth bawb dy fod ti'n Dduw ffyddlon ac yn achub! Dw i ddim wedi cadw'n dawel am dy ofal ffyddlon di.

40:11  Tyrd, ARGLWYDD, paid atal dy dosturi oddi wrtho i. Dy ofal ffyddlon di fydd yn fy amddiffyn i bob amser.

40:12  Mae peryglon di-ben-draw o'm cwmpas i ym mhobman. Mae fy mhechodau wedi fy nal i. Maen nhw wedi fy nallu! Mae mwy ohonyn nhw nag sydd o wallt ar fy mhen! Dw i wedi dod i ben fy nhennyn!

40:13  Plîs, ARGLWYDD, achub fi! O ARGLWYDD, brysia i'm helpu!

40:14  Gwna i'r rhai sydd am fy lladd i deimlo embaras a chywilydd. Gwna i'r rhai sydd am wneud niwed i mi droi yn ôl mewn cywilydd.

40:15  Gwna i'r rhai sy'n chwerthin ar fy mhen i gael eu cywilyddio a'u dinistrio.

40:16  Ond gwna i bawb sy'n dy geisio di ddathlu'n llawen. Gwna i'r rhai sy'n mwynhau dy weld ti'n achub ddweud, “Mae'r ARGLWYDD mor fawr!”

40:17  Dw i mewn angen ac yn ddiamddiffyn, ond mae gan yr ARGLWYDD ei fwriadau ar fy nghyfer. Ti ydy'r un sy'n gallu fy helpu a'm hachub. O fy Nuw, paid oedi!

Chapter 41

41:1  Mae'r un sy'n garedig at y tlawd wedi'i fendithio'n fawr. Bydd yr ARGLWYDD yn ei gadw'n saff pan mae mewn perygl.

41:2  Bydd yr ARGLWYDD yn ei amddiffyn ac yn achub ei fywyd, A bydd yn profi bendith yn y tir. Fydd e ddim yn gadael i'w elynion gael eu ffordd.

41:3  Bydd yr ARGLWYDD yn ei gynnal pan fydd yn sâl yn ei wely, ac yn ei iacháu yn llwyr o'i afiechyd.

41:4  “O ARGLWYDD, dangos drugaredd ata i,” meddwn i. “Iachâ fi. Dw i'n cyfaddef mod i wedi pechu yn dy erbyn di.”

41:5  Mae fy ngelynion yn dweud pethau cas amdana i, “Pryd mae'n mynd i farw a chael ei anghofio?”

41:6  Mae rhywun yn ymweld â mi, ac yn cymryd arno ei fod yn ffrind; ond ei fwriad ydy gwneud drwg i mi, ac ar ôl mynd allan, mae'n lladd arna i.

41:7  Mae fy ngelynion yn sibrwd amdana i ymhlith ei gilydd, ac yn cynllwynio i wneud niwed i mi.

41:8  “Mae'n diodde o afiechyd ofnadwy; fydd e ddim yn codi o'i wely byth eto.”

41:9  Mae hyd yn oed fy ffrind agos – yr un roeddwn i'n ei drystio, yr un fu'n bwyta wrth fy mwrdd i – wedi troi yn fy erbyn i!

41:10  Felly, O ARGLWYDD, dangos drugaredd ata i; gad i mi godi eto, i mi gael talu'n ôl iddyn nhw!

41:11  Ond dw i'n gwybod mod i'n dy blesio di: a fydd y gelyn ddim yn bloeddio ei fod wedi ennill y fuddugoliaeth.

41:12  Rwyt ti'n fy nghynnal i am fy mod i'n onest gyda ti. Dw i'n cael aros yn dy gwmni di am byth.

41:13  Ie, bendith ar yr ARGLWYDD, Duw Israel, o hyn ymlaen ac i dragwyddoldeb! Amen ac Amen.

Chapter 42

42:1  Fel hydd yn brefu am ddiod o ddŵr, dw i'n hiraethu go iawn amdanat ti, O Dduw.

42:2  Mae gen i syched am Dduw, y Duw byw; O, pryd ga i fynd eto i sefyll o'i flaen yn ei deml?

42:3  Dw i'n methu bwyta, ac yn crio nos a dydd, wrth iddyn nhw wawdio'n ddiddiwedd, “Ble mae dy Dduw di, felly?”

42:4  Wrth gofio hyn i gyd dw i'n teimlo mor drist. Cofio mynd gyda'r dyrfa i dŷ Dduw; gweiddi a moli'n llawen gyda phawb arall wrth ddathlu'r Ŵyl!

42:5  F'enaid, pam wyt ti'n teimlo mor isel? Pam wyt ti mor anniddig? Rho dy obaith yn Nuw! Bydda i'n moli Duw eto am iddo ymyrryd i'm hachub i.

42:6  O fy Nuw, dw i'n teimlo mor isel. Felly dw i am feddwl amdanat ti tra dw i'n ffoadur yma. Yma mae'r Iorddonen yn tarddu o fryniau Hermon a Mynydd Misar,

42:7  lle mae sŵn dwfn y rhaeadrau yn galw ar ei gilydd. Mae fel petai tonnau mawr dy fôr yn llifo drosto i!

42:8  Ond dw i'n profi gofal ffyddlon yr ARGLWYDD drwy'r dydd; ac yn y nos dw i'n canu cân o fawl iddo ac yn gweddïo ar y Duw byw.

42:9  Dw i'n gofyn i Dduw, fy nghraig uchel, “Pam wyt ti'n cymryd dim sylw ohono i? Pam mae'n rhaid i mi gerdded o gwmpas yn drist, am fod y gelynion yn fy ngham-drin i?”

42:10  Mae'r rhai sy'n fy nghasáu i yn gwawdio; ac mae'n brathu i'r byw wrth iddyn nhw wawdio'n ddiddiwedd, “Ble mae dy Dduw di, felly?”

42:11  F'enaid, pam wyt ti'n teimlo mor isel? Pam wyt ti mor anniddig? Rho dy obaith yn Nuw! Bydda i'n moli Duw eto am iddo ymyrryd i'm hachub i.

Chapter 43

43:1  Achub fy ngham, O Dduw! Dadlau fy achos yn erbyn pobl anffyddlon. Achub fi rhag y twyllwyr drwg!

43:2  Ti ydy fy Nuw i – fy nghaer ddiogel i; felly pam wyt ti wedi fy ngwrthod? Pam mae'n rhaid i mi gerdded o gwmpas yn drist, am fod fy ngelynion yn fy ngham-drin i?

43:3  Rho dy olau i mi, gyda dy wirionedd, i'm harwain. Byddan nhw'n dod â fi yn ôl at y mynydd sanctaidd lle rwyt ti'n byw.

43:4  Bydda i'n cael mynd at allor Duw, y Duw sy'n fy ngwneud i mor hapus. Bydda i'n dy foli di gyda'r delyn, O Dduw, fy Nuw.

43:5  F'enaid, pam wyt ti'n teimlo mor isel? Pam wyt ti mor anniddig? Rho dy obaith yn Nuw! Bydda i'n moli Duw eto am iddo ymyrryd i'm hachub i.

Chapter 44

44:1  Dŷn ni wedi clywed, O Dduw, ac mae'n hynafiaid wedi dweud wrthon ni beth wnest ti yn eu dyddiau nhw, ers talwm.

44:2  Gyda dy nerth symudaist genhedloedd, a rhoi ein hynafiaid yn y tir yn eu lle. Gwnaethost niwed i'r bobl oedd yn byw yno, a gollwng ein hynafiaid ni yn rhydd.

44:3  Nid eu cleddyf roddodd y tir iddyn nhw; wnaethon nhw ddim ennill y frwydr yn eu nerth eu hunain. Na! Dy nerth di, dy allu di, dy ffafr di tuag atyn nhw wnaeth y cwbl! Roeddet ti o'u plaid nhw.

44:4  Ti ydy fy mrenin i, O Dduw, yr un sy'n rhoi'r fuddugoliaeth i bobl Jacob!

44:5  Ti sy'n ein galluogi ni i yrru'n gelynion i ffwrdd. Gyda dy nerth di dŷn ni'n sathru'r rhai sy'n ein herbyn.

44:6  Dw i ddim yn dibynnu ar fy mwa, ac nid cleddyf sy'n rhoi'r fuddugoliaeth i mi.

44:7  Ti sy'n rhoi'r fuddugoliaeth dros y gelyn. Ti sy'n codi cywilydd ar y rhai sy'n ein casáu ni.

44:8  Duw ydy'r un i frolio amdano bob amser. Dw i am foli ei enw'n ddi-baid. Saib

44:9  Ond bellach rwyt ti wedi'n gwrthod ni, a'n cywilyddio ni! Ti ddim yn mynd allan gyda'n byddin ni.

44:10  Ti'n gwneud i ni ffoi oddi wrth ein gelynion. Mae'n gelynion wedi cymryd popeth oddi arnon ni.

44:11  Rwyt wedi'n rhoi fel defaid i'w lladd a'u bwyta. Rwyt wedi'n chwalu ni drwy'r gwledydd.

44:12  Rwyt wedi gwerthu dy bobl am y nesa peth i ddim, wnest ti ddim gofyn pris uchel amdanyn nhw.

44:13  Rwyt wedi'n dwrdio ni o flaen ein cymdogion. Dŷn ni'n destun sbort i bawb o'n cwmpas.

44:14  Mae'r cenhedloedd i gyd yn ein gwawdio ni, pobl estron yn gwneud hwyl am ein pennau ni.

44:15  Does gen i ddim mymryn o urddas ar ôl. Dw i'n teimlo dim byd ond cywilydd

44:16  o flaen y gelyn dialgar sy'n gwawdio ac yn bychanu.

44:17  Mae hyn i gyd wedi digwydd i ni, er na wnaethon ni dy wrthod di na thorri amodau ein hymrwymiad i ti.

44:18  Dŷn ni ddim wedi bod yn anffyddlon i ti, nac wedi crwydro oddi ar dy lwybrau di.

44:19  Ac eto rwyt ti wedi'n sathru ni, a'n gadael ni fel adfail lle mae'r siacaliaid yn byw. Rwyt wedi'n gorchuddio ni gyda thywyllwch dudew.

44:20  Petaen ni wedi anghofio enw Duw ac estyn ein dwylo mewn gweddi at ryw dduw arall,

44:21  oni fyddai Duw wedi gweld hynny? Mae e'n gwybod beth sy'n mynd drwy'n meddyliau ni.

44:22  O'th achos di dŷn ni'n wynebu marwolaeth drwy'r amser, dŷn ni fel defaid ar eu ffordd i'r lladd-dy.

44:23  Symud! O ARGLWYDD, pam wyt ti'n cysgu? Deffra! Paid gwrthod ni am byth!

44:24  Pam wyt ti'n edrych i ffwrdd, ac yn cymryd dim sylw o'r ffordd dŷn ni'n cael ein cam-drin a'n gorthrymu?

44:25  Dŷn ni'n gorwedd ar ein hwynebau yn y llwch, ac yn methu codi oddi ar lawr.

44:26  Tyrd, helpa ni! Dangos dy ofal ffyddlon, a gollwng ni'n rhydd.

Chapter 45

45:1  Mae gen i destun cerdd hyfryd yn fy ysbrydoli. Dw i am adrodd fy marddoniaeth i'r brenin; mae fy nhafod fel ysgrifbin yn llaw awdur profiadol.

45:2  Ti ydy'r dyn mwya golygus sy'n bod, ac mae dy eiriau mor garedig. Mae'n dangos fod Duw wedi dy fendithio di bob amser.

45:3  Gwisga dy gleddyf ar dy glun, O ryfelwr! Dangos dy ysblander a dy fawredd.

45:4  Dangos dy fawredd! Dos allan i ennill buddugoliaeth! Marchoga dros y gwir a dros gyfiawnder. Drwy dy nerth byddi'n cyflawni pethau rhyfeddol!

45:5  Bydd dy saethau miniog yn trywanu calonnau dy elynion, a bydd pobloedd yn syrthio wrth dy draed.

45:6  Byddi di, O Dduw, yn frenin ar yr orsedd am byth; a byddi di'n teyrnasu mewn ffordd sy'n deg.

45:7  Ti'n caru beth sy'n iawn ac yn casáu drygioni; felly mae Duw, ie, dy Dduw di, wedi dy eneinio di a thywallt olew llawenydd arnat ti yn fwy na neb arall.

45:8  Mae arogl hyfryd myrr, aloes a chasia ar dy ddillad i gyd. Mae offerynnau llinynnol o balasau ifori yn cael eu canu i dy ddifyrru di.

45:9  Mae tywysogesau ymhlith dy westeion, ac mae dy briodferch yn sefyll wrth dy ochr, yn gwisgo tlysau o aur coeth Offir.

45:10  Clyw, o dywysoges! Gwrando'n astud! Anghofia dy bobl a dy deulu.

45:11  Gad i'r brenin gael ei hudo gan dy harddwch! Fe ydy dy feistr di bellach, felly ymostwng iddo.

45:12  Bydd pobl gyfoethog Tyrus yn ceisio dy ffafr, ac yn dod ag anrhegion i ti.

45:13  Mae'r dywysoges yn anhygoel o hardd, a'i gwisg briodas wedi'i brodio gyda gwaith aur manwl.

45:14  Mae hi'n cael ei harwain at y brenin, ac mae gosgordd o forynion yn ei dilyn, i'w chyflwyno i ti.

45:15  Maen nhw'n llawn bwrlwm wrth gael eu harwain i mewn i balas y brenin.

45:16  Bydd dy feibion yn dy olynu yn llinach dy hynafiaid, ac yn cael eu gwneud yn dywysogion yn y wlad.

45:17  Bydda i'n coffáu dy enw di ar hyd y cenedlaethau, a bydd pobloedd yn dy ganmol di am byth bythoedd.

Chapter 46

46:1  Mae Duw yn ein cadw ni'n saff ac yn rhoi nerth i ni. Mae e bob amser yna i'n helpu pan mae trafferthion.

46:2  Felly fydd gynnon ni ddim ofn hyd yn oed petai'r ddaear yn ysgwyd, a'r mynyddoedd yn syrthio i ganol y môr

46:3  gyda'i donnau gwyllt yn troelli ac yn ewynnu. Mae'r mynyddoedd yn crynu wrth iddo ymchwyddo. Saib

46:4  Y mae afon! Mae ei chamlesi yn gwneud dinas Duw yn llawen. Ie, y ddinas lle mae'r Duw Goruchaf yn byw.

46:5  Mae Duw yn ei chanol – fydd hi byth yn syrthio! Bydd Duw yn dod i'w helpu yn y bore bach.

46:6  Mae gwledydd mewn cyffro, a theyrnasoedd yn syrthio. Pan mae Duw yn taranu mae'r ddaear yn toddi.

46:7  Mae'r ARGLWYDD hollbwerus gyda ni! Mae Duw Jacob yn gaer ddiogel i ni! Saib

46:8  Dewch i weld beth mae'r ARGLWYDD wedi'i wneud; y difrod rhyfeddol mae wedi'i ddwyn ar y ddaear!

46:9  Mae'n dod â rhyfeloedd i ben drwy'r ddaear gyfan; mae'n malu'r bwa ac yn torri'r waywffon, ac yn llosgi cerbydau rhyfel mewn tân.

46:10  “Stopiwch! Mae'n bryd i chi ddeall mai Duw ydw i! Dw i'n llawer uwch na'r cenhedloedd; dw i'n llawer uwch na'r ddaear gyfan.”

46:11  Mae'r ARGLWYDD hollbwerus gyda ni! Mae Duw Jacob yn gaer ddiogel i ni! Saib

Chapter 47

47:1  Holl bobloedd y byd, curwch ddwylo! Gwaeddwch yn llawen wrth addoli Duw!

47:2  Mae'r ARGLWYDD Goruchaf yn Dduw i'w ryfeddu, ac yn Frenin mawr dros y byd i gyd.

47:3  Mae'n gwneud i bobloedd ymostwng i ni, ni sy'n eu rheoli nhw.

47:4  Dewisodd dir yn etifeddiaeth i ni – tir i Jacob, y bobl mae wedi'u caru, ymfalchïo ynddo. Saib

47:5  Mae Duw wedi esgyn i'w orsedd, a'r dyrfa'n gweiddi'n llawen. Aeth yr ARGLWYDD i fyny, a'r corn hwrdd yn seinio!

47:6  Canwch fawl i Dduw, canwch! canwch fawl i'n brenin ni, canwch!

47:7  Ydy, mae Duw yn frenin dros y byd i gyd; Canwch gân hyfryd iddo!

47:8  Mae Duw yn teyrnasu dros y cenhedloedd. Mae e'n eistedd ar ei orsedd sanctaidd.

47:9  Mae tywysogion y bobloedd wedi ymgasglu gyda phobl Duw Abraham. Mae awdurdod Duw dros lywodraethwyr y byd; mae e ymhell uwch eu pennau nhw i gyd.

Chapter 48

48:1  Mae'r ARGLWYDD mor fawr ac mae'n haeddu ei foli yn ninas ein Duw ar ei fynydd cysegredig –

48:2  y copa hardd sy'n gwneud yr holl fyd yn hapus. Mynydd Seion, sydd fel copaon Saffon, ydy dinas y Brenin mawr.

48:3  Mae Duw yn byw yn ei chaerau, ac mae'n adnabyddus fel caer ddiogel.

48:4  Edrychwch! Mae brenhinoedd yn ffurfio cynghrair, ac yn dod i ymosod gyda'i gilydd.

48:5  Ond ar ôl ei gweld roedden nhw'n fud, wedi dychryn am eu bywydau, ac yn dianc mewn panig!

48:6  Roedden nhw'n crynu drwyddynt, ac yn gwingo fel gwraig yn geni plentyn,

48:7  neu longau Tarshish yn cael eu dryllio gan wynt y dwyrain.

48:8  Dŷn ni bellach yn dystion i'r math o beth y clywson ni amdano; yn ninas yr ARGLWYDD hollbwerus, sef dinas ein Duw – mae e wedi'i gwneud hi'n ddiogel am byth! Saib

48:9  O Dduw, dŷn ni wedi bod yn myfyrio yn dy deml am dy ofal ffyddlon.

48:10  O Dduw, rwyt ti'n enwog drwy'r byd i gyd, ac yn haeddu dy foli! Rwyt ti'n sicrhau cyfiawnder.

48:11  Mae Mynydd Seion yn gorfoleddu! Mae pentrefi Jwda yn llawen, o achos beth wnest ti.

48:12  Cerdda o gwmpas Seion, dos reit rownd! Cyfra'r tyrau,

48:13  edrych yn fanwl ar ei waliau, a dos drwy ei chaerau, er mwyn i ti allu dweud wrth y genhedlaeth nesa.

48:14  Dyma sut un ydy Duw, ein Duw ni, bob amser. Bydd e'n ein harwain ni tra byddwn ni byw.

Chapter 49

49:1  Gwrandwch ar hyn, chi'r bobloedd; clywch, bawb drwy'r byd i gyd –

49:2  pobl o bob cefndir yn gyfoethog ac yn dlawd.

49:3  Dw i'n mynd i rannu doethineb gyda chi, a dweud pethau dwfn.

49:4  Dw i'n mynd i ddysgu cân am ddoethineb, a'i chanu i gyfeiliant y delyn.

49:5  Pam ddylwn i ofni'r amserau anodd pan mae drygioni'r rhai sy'n twyllo yn fy mygwth?

49:6  Maen nhw'n dibynnu ar eu cyfoeth, ac yn brolio'r holl bethau sydd ganddyn nhw.

49:7  Ond all dyn ddim ei ryddhau ei hun, na thalu i Dduw i'w ollwng yn rhydd!

49:8  (Mae pris bywyd yn rhy uchel; waeth iddo adael y mater am byth!)

49:9  Ydy e'n mynd i allu byw am byth, a pheidio gweld y bedd?

49:10  Na, mae hyd yn oed pobl ddoeth yn marw. Mae bywyd ffyliaid gwyllt yn dod i ben, ac maen nhw'n gadael eu cyfoeth i eraill.

49:11  Maen nhw'n aros yn eu beddau am byth; byddan nhw yno ar hyd y cenedlaethau. Mae pobl gyfoethog yn enwi tiroedd ar eu holau,

49:12  ond dydyn nhw eu hunain ddim yn aros. Maen nhw, fel yr anifeiliaid, yn marw.

49:13  Dyna ydy tynged y rhai ffôl, a diwedd pawb sy'n dilyn eu syniadau. Saib

49:14  Maen nhw'n cael eu gyrru i Annwn fel defaid; a marwolaeth yn eu bugeilio nhw. Bydd y duwiol yn teyrnasu drostyn nhw pan ddaw'r wawr. Bydd y bedd yn llyncu eu cyrff; fyddan nhw ddim yn byw yn eu tai crand ddim mwy.

49:15  Ond bydd Duw yn achub fy mywyd i o grafangau'r bedd; bydd e'n dal gafael ynof fi! Saib

49:16  Paid poeni pan mae dyn yn dod yn gyfoethog, ac yn ennill mwy a mwy o eiddo.

49:17  Pan fydd e'n marw fydd e'n mynd â dim byd gydag e! Fydd ei gyfoeth ddim yn ei ddilyn i lawr i'r bedd!

49:18  Gall longyfarch ei hun yn ystod ei fywyd – “Mae pobl yn fy edmygu i am wneud mor dda” –

49:19  ond bydd yntau'n mynd at ei hynafiaid, a fyddan nhw byth yn gweld golau dydd eto.

49:20  Dydy pobl gyfoethog ddim yn deall; maen nhw, fel anifeiliaid, yn marw.

Chapter 50

50:1  Mae Duw, y Duw go iawn, sef yr ARGLWYDD, wedi siarad, ac wedi galw pawb drwy'r byd i gyd i ddod at ei gilydd.

50:2  Mae Duw yn dod o Seion, y ddinas harddaf un; mae wedi ymddangos yn ei holl ysblander!

50:3  Mae ein Duw yn dod, a fydd e ddim yn dawel – mae tân yn difa popeth o'i flaen, ac mae storm yn rhuo o'i gwmpas.

50:4  Mae'n galw ar y nefoedd uchod, a'r ddaear isod, i dystio yn erbyn ei bobl.

50:5  “Galwch fy mhobl arbennig i mewn, y rhai sydd wedi ymrwymo i mi drwy aberth.”

50:6  Yna dyma'r nefoedd yn cyhoeddi ei fod yn gyfiawn, am mai Duw ydy'r Barnwr. Saib

50:7  “Gwrandwch yn ofalus, fy mhobl! Dw i'n siarad. Gwrando, Israel. Dw i'n tystio yn dy erbyn di. Duw ydw i, dy Dduw di!

50:8  Dw i ddim yn dy geryddu di am aberthu i mi, nac am gyflwyno offrymau i'w llosgi'n rheolaidd.

50:9  Ond does gen i ddim angen dy darw di, na bwch gafr o dy gorlannau.

50:10  Fi piau holl greaduriaid y goedwig, a'r anifeiliaid sy'n pori ar fil o fryniau.

50:11  Dw i'n nabod pob un o adar y mynydd, a fi piau'r pryfed yn y caeau!

50:12  Petawn i eisiau bwyd, fyddwn i ddim yn gofyn i ti, gan mai fi piau'r byd a phopeth sydd ynddo.

50:13  Ydw i angen cig eidion i'w fwyta, neu waed geifr i'w yfed? – Na!

50:14  Cyflwyna dy offrwm diolch i Dduw, a chadw dy addewidion i'r Goruchaf.

50:15  Galw arna i pan wyt mewn trafferthion, ac fe wna i dy achub di, a byddi'n fy anrhydeddu i.”

50:16  Ond dyma ddwedodd Duw wrth y rhai drwg: “Pa hawl sydd gen ti i sôn am fy nghyfreithiau, a thrafod yr ymrwymiad wnaethon ni?

50:17  Ti ddim eisiau dysgu gen i; ti'n cymryd dim sylw o beth dw i'n ddweud!

50:18  Pan wyt ti'n gweld lleidr, rwyt ti'n ei helpu. Ti'n cymysgu gyda dynion sy'n anffyddlon i'w gwragedd.

50:19  Ti'n dweud pethau drwg o hyd, ac yn twyllo pobl wrth siarad.

50:20  Ti'n cynllwynio yn erbyn dy frawd, ac yn gweld bai ar fab dy fam.

50:21  Am fy mod i'n dawel pan wnest ti'r pethau hyn, roeddet ti'n meddwl fy mod i run fath â ti! Ond dw i'n mynd i dy geryddu di, a dwyn cyhuddiadau yn dy erbyn di.

50:22  Felly meddylia am y peth, ti sy'n anwybyddu Duw! Neu bydda i'n dy rwygo di'n ddarnau, a fydd neb yn gallu dy achub di!

50:23  Mae'r un sy'n cyflwyno offrwm diolch yn fy anrhydeddu i. Bydd y person sy'n byw fel dw i am iddo fyw yn cael gweld Duw yn dod i'w achub.”

Chapter 51

51:1  O Dduw, dangos drugaredd ata i; rwyt ti mor llawn cariad. Gan dy fod ti mor barod i dosturio, wnei di ddileu'r gwrthryfel oedd yno i?

51:2  Golcha'r drygioni ohono i'n llwyr, a phura fi o'm pechod.

51:3  Dw i'n cyfaddef mod i wedi tynnu'n groes, a dw i'n ymwybodol iawn o'm methiant.

51:4  Yn dy erbyn di dw i wedi pechu, ie, dim ond ti, a gwneud beth sy'n ddrwg yn dy olwg. Mae beth rwyt ti'n ddweud yn hollol deg, ac rwyt ti'n iawn i'm cosbi i.

51:5  Y gwir ydy, ces fy ngeni'n bechadur; roedd y pechod yno pan wnaeth mam feichiogi arna i.

51:6  Ond rwyt ti eisiau gonestrwydd y tu mewn; rwyt ti eisiau i mi fod yn ddoeth.

51:7  Pura fi ag isop, i'm gwneud yn hollol lân; golcha fi, nes bydda i'n lanach nag eira.

51:8  Gad i mi wybod beth ydy bod yn hapus eto; rwyt ti wedi malu fy esgyrn – gad i mi lawenhau eto.

51:9  Paid edrych ar fy mhechodau i; dilea'r drygioni i gyd.

51:10  Crea galon lân yno i, O Dduw, a rhoi ysbryd penderfynol i mi unwaith eto.

51:11  Paid taflu fi i ffwrdd oddi wrthot ti, na chymryd dy Ysbryd Glân oddi arna i.

51:12  Gad i mi brofi'r wefr eto o gael fy achub gen ti, a gwna fi'n awyddus i fod yn ufudd i ti.

51:13  Wedyn bydda i'n dysgu'r rhai sy'n gwrthryfela i dy ddilyn di, a bydd pechaduriaid yn troi atat ti.

51:14  Maddau i mi am fod wedi tywallt gwaed, O Dduw. Ti ydy'r Duw sy'n fy achub i, a bydda i'n canu am dy faddeuant di.

51:15  O ARGLWYDD, agor fy ngheg, i mi gael dy foli.

51:16  Nid aberthau sy'n dy blesio di, a dydy offrwm i'w losgi ddim yn dy fodloni di.

51:17  Yr aberthau wyt ti eisiau ydy ysbryd wedi'i ddryllio, calon wedi'i thorri, ac ysbryd sy'n edifar – wnei di ddim diystyru peth felly, O Dduw.

51:18  Gwna i Seion lwyddo! Helpa hi! Adeilada waliau Jerwsalem unwaith eto!

51:19  Wedyn bydd aberthau sy'n cael eu cyflwyno'n iawn, ac offrymau cyflawn i'w llosgi, yn dy blesio di; a bydd teirw yn cael eu hoffrymu ar dy allor di.

Chapter 52

52:1  Wyt ti'n falch o'r drwg wnest ti, ac yn meddwl dy fod ti'n dipyn o arwr? Wel, dw i'n gwybod fod Duw yn ffyddlon!

52:2  Rwyt ti'n cynllwynio dinistr, ac mae dy dafod di fel rasel finiog, y twyllwr!

52:3  Mae drwg yn well na da gen ti, a chelwydd yn well na dweud y gwir. Saib

52:4  Ti'n hoffi dweud pethau sy'n gwneud niwed i bobl, ac yn twyllo pobl.

52:5  Ond bydd Duw yn dy daro i lawr unwaith ac am byth. Bydd yn dy gipio allan o dy babell, ac yn dy lusgo i ffwrdd o dir y byw. Saib

52:6  Bydd y rhai sy'n iawn gyda Duw yn gweld y peth, ac wedi'u syfrdanu. Byddan nhw'n chwerthin ar dy ben, ac yn dweud,

52:7  “Edrychwch! Dyma'r dyn oedd yn gwrthod troi at Dduw am help; y dyn oedd yn pwyso ar ei gyfoeth, ac yn meddwl ei fod yn dipyn o foi yn dinistrio pobl eraill!”

52:8  Ond dw i'n llwyddo fel coeden olewydd sy'n tyfu yn nhŷ Dduw! Dw i'n trystio Duw am ei fod yn ffyddlon bob amser.

52:9  Bydda i'n dy foli di am byth, O Dduw, am beth rwyt ti wedi'i wneud. Dw i'n mynd i obeithio yn dy enw di. Mae'r rhai sy'n ffyddlon i ti yn gwybod mor dda wyt ti!

Chapter 53

53:1  Dim ond ffŵl sy'n meddwl wrtho'i hun, “Dydy Duw ddim yn bodoli.” Mae pobl yn gwneud pob math o bethau ffiaidd. Does neb yn gwneud daioni!

53:2  Mae Duw yn edrych i lawr o'r nefoedd ar y ddynoliaeth i weld a oes unrhyw un call, unrhyw un sy'n ceisio Duw.

53:3  Ond mae pawb wedi troi cefn arno, ac yn gwbl lygredig. Does neb yn gwneud daioni – dim un!

53:4  Ydyn nhw wir mor dwp? – Yr holl rhai drwg sy'n llarpio fy mhobl fel taen nhw'n llowcio bwyd, a byth yn galw ar yr ARGLWYDD?

53:5  Byddan nhw'n dychryn am eu bywydau – fuodd erioed y fath beth o'r blaen – Bydd Duw yn chwalu esgyrn y rhai sy'n ymosod arnat ti. Byddi di'n codi cywilydd arnyn nhw, am fod Duw wedi'u gwrthod nhw.

53:6  O, dw i eisiau i'r un sy'n achub Israel ddod o Seion! Pan fydd Duw yn troi'r sefyllfa rownd bydd Jacob yn gorfoleddu, a bydd Israel mor hapus!

Chapter 54

54:1  O Dduw, tyrd ac achub fi! Amddiffyn fi gyda dy holl nerth.

54:2  O Dduw, gwrando ar fy ngweddi! Clyw beth dw i'n ddweud.

54:3  Mae pobl estron wedi troi yn fy erbyn i. Mae dynion creulon am fy lladd i. Does dim bwys ganddyn nhw am Dduw. Saib

54:4  Ond Duw ydy'r un sy'n fy helpu i. Yr ARGLWYDD sy'n fy nghadw i'n fyw.

54:5  Tro fwriadau drwg y gelynion yn eu herbyn! Dinistria nhw, fel rwyt wedi addo gwneud.

54:6  Wedyn bydda i'n dod ag offrwm gwirfoddol i'w aberthu i ti. Bydda i'n moli dy enw di, ARGLWYDD, am dy fod mor dda!

54:7  Ie, rwyt yn fy achub o'm holl drafferthion; dw i'n gweld fy ngelynion yn cael eu gorchfygu!

Chapter 55

55:1  Gwrando ar fy ngweddi, O Dduw; paid diystyru fi'n galw am dy help!

55:2  Gwranda arna i, ac ateb fi. Mae'r sefyllfa yma'n fy llethu; dw i wedi drysu'n lân!

55:3  Mae'r gelyn yn gweiddi arna i, ac yn bygwth pob math o ddrwg. Dŷn nhw ond eisiau creu helynt ac ymosod arna i'n wyllt.

55:4  Mae fy nghalon yn rasio tu mewn i mi. Mae ofn marw wedi mynd yn drech na mi.

55:5  Mae ofn a dychryn wedi fy llethu i – dw i'n methu stopio crynu!

55:6  “O na fyddai gen i adenydd fel colomen, i mi gael hedfan i ffwrdd a gorffwys!

55:7  Byddwn i'n hedfan yn bell i ffwrdd, ac yn aros yn yr anialwch. Saib

55:8  Byddwn i'n brysio i ffwrdd i guddio, ymhell o'r storm a'r cythrwfl i gyd.”

55:9  Dinistria nhw, ARGLWYDD, a drysu eu cynlluniau nhw! Dw i'n gweld dim byd ond trais a chweryla yn y ddinas.

55:10  Mae milwyr yn cerdded ei waliau i'w hamddiffyn ddydd a nos, ond y tu mewn iddi mae'r drwg go iawn:

55:11  pobl yn bygwth ei gilydd ym mhobman – dydy gormes a thwyll byth yn gadael ei strydoedd!

55:12  Nid y gelyn sy'n fy ngwawdio i – gallwn oddef hynny; nid y gelyn sy'n fy sarhau i – gallwn guddio oddi wrth hwnnw;

55:13  ond ti, sy'n ddyn fel fi, yn gyfaill agos, fy ffrind i!

55:14  Roedd dy gwmni di mor felys wrth i ni gerdded gyda'n gilydd yn nhŷ Dduw.

55:15  Gad i'r gelynion yn sydyn gael eu taro'n farw! Gad i'r bedd eu llyncu nhw'n fyw! Does dim ond drygioni lle bynnag maen nhw.

55:16  Ond dw i'n mynd i alw ar Dduw, a bydd yr ARGLWYDD yn fy achub i.

55:17  Dw i'n dal ati i gwyno a phledio, fore, nos a chanol dydd. Dw i'n gwybod y bydd e'n gwrando!

55:18  Bydd e'n dod â fi allan yn saff o ganol yr ymladd, er bod cymaint yn fy erbyn i.

55:19  Bydd Duw, sy'n teyrnasu o'r dechrau cyntaf, yn gwrando arna i ac yn eu trechu nhw. Saib Maen nhw'n gwrthod newid eu ffyrdd, a dangos parch tuag at Dduw.

55:20  Ond am fy ffrind wnaeth droi yn fy erbyn i, torri ei air wnaeth e.

55:21  Roedd yn seboni gyda'i eiriau, ond ymosod oedd ei fwriad. Roedd ei eiriau'n dyner fel olew, ond cleddyfau noeth oedden nhw go iawn.

55:22  Rho dy feichiau trwm i'r ARGLWYDD; bydd e'n edrych ar dy ôl di. Wnaiff e ddim gadael i'r cyfiawn syrthio.

55:23  O Dduw, byddi di'n taflu'r rhai drwg i bwll dinistr – Bydd y rhai sy'n lladd ac yn twyllo yn marw'n ifanc. Ond dw i'n dy drystio di.

Chapter 56

56:1  Dangos drugaredd ata i, O Dduw, dw i'n cael fy erlid! Mae'r gelynion yn ymosod arna i drwy'r amser.

56:2  Maen nhw'n fy ngwylio i ac yn fy erlid i'n ddi-baid. Mae cymaint ohonyn nhw yn ymladd yn fy erbyn! O Dduw, y Goruchaf.

56:3  Pan mae gen i ofn, dw i'n dy drystio di –

56:4  Duw, yr un dw i'n gwybod sy'n cadw ei air! Dw i'n trystio Duw, does gen i ddim ofn. Beth all dynion meidrol ei wneud i mi?

56:5  Maen nhw'n twistio fy ngeiriau a dim ond eisiau gwneud niwed i mi.

56:6  Maen nhw'n dod at ei gilydd i ysbïo arna i. Maen nhw'n gwylio pob symudiad, ac yn edrych am gyfle i'm lladd.

56:7  Wyt ti'n mynd i adael iddyn nhw lwyddo? Bwrw nhw i lawr yn dy lid, O Dduw!

56:8  Ti'n cadw cofnod bob tro dw i'n ochneidio. Ti'n casglu fy nagrau mewn costrel. Mae'r cwbl wedi'i ysgrifennu yn dy lyfr.

56:9  Bydd y gelyn yn ffoi pan fydda i'n galw arnat ti. Achos dw i'n gwybod un peth – mae Duw ar fy ochr i.

56:10  Duw, yr un dw i'n gwybod sy'n cadw ei air! Yr ARGLWYDD – dw i'n gwybod ei fod yn cadw ei air!

56:11  Dw i'n trystio Duw, does gen i ddim ofn. Beth all dynion meidrol ei wneud i mi?

56:12  Dw i'n mynd i gadw fy addewidion, O Dduw, a chyflwyno offrymau diolch i ti.

56:13  Ti wedi achub fy mywyd i, a chadw fy nhraed rhag llithro. Dw i'n gallu byw i ti, O Dduw, a mwynhau goleuni bywyd.

Chapter 57

57:1  Dangos drugaredd ata i, O Dduw, dangos drugaredd ata i! Dw i'n troi atat ti am loches. Dw i am guddio dan dy adenydd di nes bydd y storm yma wedi mynd heibio.

57:2  Dw i'n galw ar Dduw, y Goruchaf, ar y Duw sydd mor dda tuag ata i.

57:3  Bydd yn anfon help o'r nefoedd i'm hachub. Bydd yn herio'r rhai sy'n fy erlid. Saib Bydd yn dangos ei ofal ffyddlon amdana i!

57:4  Mae llewod ffyrnig o'm cwmpas i ym mhobman, rhai sy'n bwyta pobl. Mae eu dannedd fel picellau neu saethau, a'u tafodau fel cleddyfau miniog.

57:5  Dangos dy hun yn uwch na'r nefoedd, O Dduw, i dy ysblander gael ei weld drwy'r byd i gyd!

57:6  Maen nhw wedi gosod rhwyd i geisio fy nal – a minnau'n isel fy ysbryd. Maen nhw wedi cloddio twll ar fy nghyfer i, ond nhw fydd yn syrthio i mewn iddo! Saib

57:7  Dw i'n benderfynol, O Dduw; dw i'n hollol benderfynol. Dw i'n mynd i ganu mawl i ti.

57:8  Deffro, fy enaid! Deffro, nabl a thelyn! Dw i'n mynd i ddeffro'r wawr gyda'm cân.

57:9  Dw i'n mynd i ddiolch i ti, O ARGLWYDD, o flaen pawb! Dw i'n mynd i ganu mawl i ti o flaen pobl o bob cenedl!

57:10  Mae dy gariad di mor uchel â'r nefoedd, a dy ffyddlondeb di yn uwch na'r cymylau.

57:11  Dangos dy hun yn uwch na'r nefoedd, O Dduw, i dy ysblander gael ei weld drwy'r byd i gyd!

Chapter 58

58:1  Chi arweinwyr, ydych chi'n rhoi dedfryd gyfiawn? Ydych chi'n barnu pobl yn deg?

58:2  Na! Dych chi'n anghyfiawn, ac yn rhannu trais ym mhobman.

58:3  Mae rhai drwg felly'n troi cefn ers cael eu geni, yn dweud celwydd a mynd eu ffordd eu hunain o'r dechrau.

58:4  Maen nhw'n brathu fel neidr wenwynig, neu gobra sy'n cau ei chlustiau.

58:5  Mae'n gwrthod gwrando ar alaw'r swynwr, er mor hyfryd ydy'r alaw i'w hudo.

58:6  Torra eu dannedd nhw, O Dduw! Dryllia ddannedd y llewod ifanc, ARGLWYDD.

58:7  Gwna iddyn nhw ddiflannu fel dŵr mewn tir sych; gwna iddyn nhw saethu saethau wedi'u torri.

58:8  Gwna nhw fel ôl malwen sy'n toddi wrth iddi symud; neu blentyn wedi marw yn y groth cyn gweld golau dydd!

58:9  Bydd Duw yn eu hysgubo nhw i ffwrdd fel storm wyllt, cyn i grochan deimlo gwres tân agored.

58:10  Bydd y duwiol mor hapus wrth weld dial ar yr annhegwch. Byddan nhw'n trochi eu traed yng ngwaed y rhai drwg.

58:11  A bydd pobl yn dweud, “Felly mae'r rhai sy'n gwneud beth sy'n iawn yn cael gwobr! Mae yna Dduw sydd yn barnu ar y ddaear!”

Chapter 59

59:1  Achub fi rhag fy ngelynion, O Dduw. Amddiffyn fi rhag y rhai sy'n ymosod arna i.

59:2  Achub fi rhag y bobl ddrwg yma – y rhai sy'n ceisio fy lladd i.

59:3  Edrych arnyn nhw'n cuddio. Maen nhw'n barod i ymosod. Mae dynion cas yn disgwyl amdana i, a minnau heb wneud dim byd i'w croesi nhw, O ARGLWYDD.

59:4  Dw i ddim ar fai ond maen nhw'n rhuthro i ymosod arna i. Deffra! Gwna rywbeth i'm helpu!

59:5  O ARGLWYDD, y Duw hollbwerus, ti ydy Duw Israel. Symud! Tyrd i gosbi'r gwledydd! Paid dangos trugaredd at y bradwyr! Saib

59:6  Maen nhw'n dod allan bob nos, yn udo fel y cŵn sy'n prowla drwy'r ddinas.

59:7  Mae eu cegau'n glafoerio budreddi, a'u geiriau creulon fel cleddyfau – “Pwy sy'n clywed?” medden nhw.

59:8  Ond rwyt ti, ARGLWYDD, yn chwerthin am eu pennau. Byddi di'n gwawdio'r cenhedloedd.

59:9  Ti ydy fy nerth i. Dw i'n disgwyl amdanat ti. Rwyt ti, O Dduw, fel craig ddiogel i mi.

59:10  Ti ydy'r Duw ffyddlon fydd yn fy helpu; byddi'n gadael i mi orfoleddu dros fy ngelynion.

59:11  Paid lladd nhw'n syth, neu bydd fy mhobl yn anghofio'r wers. Anfon nhw ar chwâl gyda dy nerth, cyn eu llorio nhw, O ARGLWYDD, ein tarian.

59:12  Gad iddyn nhw gael eu baglu gan eu geiriau pechadurus a'r pethau drwg maen nhw'n ddweud – y balchder, y melltithion a'r celwyddau.

59:13  Dinistria nhw yn dy lid! Difa nhw'n llwyr! Yna bydd pawb drwy'r byd i gyd yn gwybod fod Duw yn teyrnasu dros bobl Jacob. Saib

59:14  Maen nhw'n dod allan bob nos, yn udo fel cŵn sy'n prowla drwy'r ddinas;

59:15  Maen nhw'n crwydro o gwmpas yn chwilio am fwyd, ac yn udo nes iddyn nhw gael eu bodloni.

59:16  Ond bydda i'n canu am dy rym di, ac yn gweiddi'n llawen bob bore am dy fod mor ffyddlon! Rwyt ti'n graig saff i mi, ac yn lle i mi guddio pan dw i mewn trafferthion.

59:17  Ti ydy fy nerth i, a dw i am ganu mawl i ti! O Dduw, rwyt fel craig ddiogel i mi – y Duw ffyddlon.

Chapter 60

60:1  O Dduw, rwyt ti wedi'n gwrthod ni a bylchu ein hamddiffyn. Buost yn ddig gyda ni. Plîs, adfer ni!

60:2  Gwnaethost i'r tir grynu, a'i hollti'n agored. Selia'r holltau, cyn i'r cwbl syrthio!

60:3  Ti wedi rhoi amser caled i dy bobl, a rhoi gwin i'w yfed sydd wedi'n gwneud ni'n chwil.

60:4  Coda faner i'r rhai sy'n dy ddilyn allu dianc ati rhag saethau'r bwa. Saib

60:5  Defnyddia dy gryfder o'n plaid, ac ateb ni er mwyn i dy rai annwyl gael eu hachub.

60:6  Mae Duw wedi addo yn ei gysegr: “Dw i'n mynd i fwynhau rhannu Sichem, a mesur dyffryn Swccoth.

60:7  Fi sydd biau Gilead a Manasse hefyd. Effraim ydy fy helmed i, a Jwda ydy'r deyrnwialen.

60:8  Ond bydd Moab fel powlen ymolchi. Byddaf yn taflu fy esgid at Edom, ac yn dathlu ar ôl gorchfygu Philistia!”

60:9  Pwy sy'n gallu mynd â fi i'r ddinas ddiogel? Pwy sy'n gallu fy arwain i Edom?

60:10  Onid ti, O Dduw? Ond rwyt wedi'n gwrthod ni! Wyt ti ddim am fynd allan gyda'n byddin, O Dduw?

60:11  Plîs, helpa ni i wynebu'r gelyn, achos dydy help dynol yn dda i ddim.

60:12  Gyda Duw gallwn wneud pethau mawr – bydd e'n sathru ein gelynion dan draed!

Chapter 61

61:1  Gwranda arna i'n galw, O Dduw. Gwranda ar fy ngweddi.

61:2  Dw i'n galw arnat ti o ben draw'r byd. Pan dw i'n anobeithio, arwain fi at graig uchel, ddiogel.

61:3  Achos rwyt ti'n lle saff i mi fynd; yn gaer gref lle all fy ngelynion ddim dod.

61:4  Gad i mi aros yn dy babell am byth, yn saff dan gysgod dy adenydd. Saib

61:5  O Dduw, clywaist yr addewidion wnes i; ti wedi rhoi etifeddiaeth i mi gyda'r rhai sy'n dy addoli.

61:6  Gad i'r brenin fyw am flynyddoedd eto! Gad iddo fyw am genedlaethau lawer,

61:7  ac eistedd ar yr orsedd o flaen Duw am byth! Gwylia drosto gyda dy gariad a dy ofal ffyddlon.

61:8  Yna byddaf yn canu mawl i dy enw am byth, wrth i mi gadw fy addewidion i ti bob dydd.

Chapter 62

62:1  Ydw, dw i'n disgwyl yn dawel am Dduw; fe ydy'r un all fy achub i.

62:2  Ie, fe ydy'r graig lle dw i'n ddiogel; lle i mi gysgodi sy'n hollol saff.

62:3  Pryd dych chi'n mynd i stopio ymosod ar ddyn, ymosod arno i'w ddifa fel wal sydd ar fin syrthio, neu ffens sy'n simsan?

62:4  Ydyn, maen nhw'n cynllunio i'w fwrw i lawr o'i safle dylanwadol. Maen nhw wrth eu boddau gyda chelwydd; maen nhw'n dweud pethau sy'n swnio'n garedig, ond yn ei felltithio yn eu calonnau. Saib

62:5  Ie, disgwyl di'n dawel am Dduw, fy enaid, achos fe ydy dy obaith di.

62:6  Fe ydy'r graig lle dw i'n ddiogel; lle i mi gysgodi sy'n hollol saff.

62:7  Mae Duw'n edrych ar ôl fy lles i, ac mae'n rhoi nerth i mi. Dw i'n gadarn fel y graig, ac yn hollol saff gyda Duw.

62:8  Gallwch ei drystio fe bob amser, bobl! Tywalltwch beth sydd ar eich calon o'i flaen. Duw ydy'n hafan ddiogel ni. Saib

62:9  Dydy pobl gyffredin yn ddim byd ond anadl, a phobl bwysig yn ddim ond rhith! Rhowch nhw ar glorian ac mae hi'n codi! – maen nhw i gyd yn pwyso llai nag anadl.

62:10  Peidiwch trystio trais i ennill cyfoeth. Peidiwch rhoi'ch gobaith mewn lladrad. Os ydych chi'n ennill cyfoeth mawr peidiwch dibynnu arno.

62:11  Un peth mae Duw wedi'i ddweud, ac mae wedi'i gadarnhau: Duw ydy'r un nerthol,

62:12  Ie ti, O ARGLWYDD, ydy'r un ffyddlon, sy'n rhoi i bawb beth maen nhw'n ei haeddu.

Chapter 63

63:1  O Dduw, ti ydy fy Nuw i! Dw i wir yn dy geisio di. Mae fy enaid yn sychedu amdanat. Mae fy nghorff yn dyheu amdanat, fel tir sych ac anial sydd heb ddŵr.

63:2  Ydw, dw i wedi dy weld di yn y cysegr, a gweld dy rym a dy ysblander!

63:3  Profi dy ffyddlondeb di ydy'r peth gorau am fywyd, ac mae fy ngwefusau'n dy foli di!

63:4  Dw i'n mynd i dy foli fel yma am weddill fy mywyd; codi fy nwylo mewn gweddi, a galw ar dy enw.

63:5  Dw i wedi fy modloni'n llwyr, fel ar ôl bwyta gwledd! Dw i'n canu mawl i ti â gwefusau llawen.

63:6  Dw i'n meddwl amdanat wrth orwedd ar fy ngwely, ac yn myfyrio arnat ti yng nghanol y nos;

63:7  Dw i'n cofio fel y gwnest ti fy helpu – rôn i'n gorfoleddu, yn saff dan gysgod dy adenydd.

63:8  Dw i am lynu'n dynn wrthot ti; dy law gref di sy'n fy nghynnal i.

63:9  Bydd y rhai sy'n ceisio fy lladd i yn mynd i lawr yn ddwfn i'r ddaear.

63:10  Bydd y rhai sydd am fy nharo gyda'r cleddyf yn cael eu gadael yn fwyd i siacaliaid.

63:11  Ond bydd y brenin yn dathlu beth wnaeth Duw. Bydd pawb sy'n tyngu llw iddo'n gorfoleddu, pan fydd e'n cau cegau y rhai celwyddog!

Chapter 64

64:1  Gwranda arna i, O Dduw, wrth i mi swnian. Amddiffyn fi rhag y gelynion sy'n ymosod.

64:2  Cuddia fi oddi wrth y mob o ddynion drwg, y gang sydd ddim ond am godi twrw.

64:3  Maen nhw'n hogi eu tafodau fel cleddyfau, ac yn anelu eu geiriau creulon fel saethau.

64:4  Maen nhw'n cuddio er mwyn saethu'r dieuog – ei saethu'n ddirybudd. Dŷn nhw'n ofni dim.

64:5  Maen nhw'n annog ei gilydd i wneud drwg, ac yn siarad am osod trapiau, gan feddwl, “Does neb yn ein gweld.”

64:6  Maen nhw'n cynllwynio gyda'i gilydd, “Y cynllun perffaith!” medden nhw. (Mae'r galon a'r meddwl dynol mor ddwfn!)

64:7  Ond bydd Duw yn eu taro nhw gyda'i saeth e; yn sydyn byddan nhw wedi syrthio.

64:8  Bydd eu geiriau'n arwain at eu cwymp, a bydd pawb fydd yn eu gweld yn ysgwyd eu pennau'n syn.

64:9  Bydd pawb yn sefyll yn syfrdan! Byddan nhw'n siarad am beth wnaeth Duw, ac yn dechrau deall sut mae e'n gweithredu.

64:10  Bydd y rhai sy'n byw'n gywir yn gorfoleddu yn yr ARGLWYDD, ac yn dod o hyd i le saff ynddo fe. Bydd pawb sy'n gwneud beth sy'n iawn yn dathlu.

Chapter 65

65:1  Safwn yn dawel, a dy addoli yn Seion, O Dduw, a chyflawni'n haddewidion i ti.

65:2  Ti sy'n gwrando gweddïau, boed i bob person byw ddod atat ti!

65:3  Pan mae'n holl bechodau yn ein llethu ni, rwyt ti'n maddau'r gwrthryfel i gyd.

65:4  Y fath fendith sydd i'r rhai rwyt ti'n eu dewis, a'u gwahodd i dreulio amser yn iard dy deml. Llenwa ni â bendithion dy dŷ, sef dy deml sanctaidd!

65:5  Ti'n gwneud pethau syfrdanol i wneud pethau'n iawn, a'n hateb, O Dduw, ein hachubwr. Mae pobl drwy'r byd i gyd, ac ymhell dros y môr, yn dibynnu arnat ti.

65:6  Ti, yn dy nerth, roddodd y mynyddoedd yn eu lle; rwyt ti mor gryf!

65:7  Ti sy'n tawelu'r môr stormus, a'i donnau gwyllt, a'r holl bobloedd sy'n codi terfysg.

65:8  Mae pobl ym mhen draw'r byd wedi'u syfrdanu gan dy weithredoedd. O'r dwyrain i'r gorllewin maen nhw'n gweiddi'n llawen.

65:9  Ti'n gofalu am y ddaear, yn ei dyfrio a'i gwneud yn hynod ffrwythlon. Mae'r sianel ddwyfol yn gorlifo o ddŵr! Ti'n rhoi ŷd i bobl drwy baratoi'r tir fel yma.

65:10  Ti'n socian y cwysi ac mae dŵr yn llifo i'r rhychau. Ti'n mwydo'r tir â chawodydd, ac yn bendithio'r cnwd sy'n tyfu.

65:11  Dy ddaioni di sy'n coroni'r flwyddyn. Mae dy lwybrau'n diferu digonedd.

65:12  Mae hyd yn oed porfa'r anialwch yn diferu, a'r bryniau wedi'u gwisgo â llawenydd.

65:13  Mae'r caeau wedi'u gorchuddio gyda defaid a geifr, a'r dyffrynnoedd dan flanced o ŷd. Maen nhw'n gweiddi ac yn canu'n llawen.

Chapter 66

66:1  Gwaeddwch yn uchel i Dduw, holl bobl y byd!

66:2  Canwch gân i ddweud mor wych ydy e, a'i foli'n hyfryd.

66:3  Dwedwch wrth Dduw, “Mae dy weithredoedd di mor syfrdanol! Am dy fod ti mor rymus mae dy elynion yn crynu o dy flaen.

66:4  Mae'r byd i gyd yn dy addoli, ac yn canu mawl i ti! Maen nhw'n dy foli di ar gân!” Saib

66:5  Dewch i weld beth wnaeth Duw. Mae'r hyn wna ar ran pobl yn syfrdanol.

66:6  Trodd y môr yn dir sych, a dyma nhw'n cerdded drwy'r afon! Gadewch i ni ddathlu'r peth!

66:7  Mae e'n dal i deyrnasu yn ei nerth, ac mae'n cadw ei lygaid ar y cenhedloedd; felly peidiwch gwrthryfela a chodi yn ei erbyn. Saib

66:8  O bobloedd, bendithiwch ein Duw ni; gadewch i ni glywed pobl yn ei foli!

66:9  Fe sy'n ein cadw ni'n fyw; dydy e ddim wedi gadael i'n traed lithro.

66:10  Ti wedi'n profi ni, O Dduw, a'n puro ni fel arian mewn ffwrnais.

66:11  Ti wedi'n dal ni mewn rhwyd, a gwneud i ni ddioddef baich trwm.

66:12  Ti wedi gadael i bobl farchogaeth droson ni. Dŷn ni wedi bod drwy ddŵr a thân, ond ti wedi dod â ni drwy'r cwbl i brofi digonedd.

66:13  Dw i'n dod i dy deml ag offrymau llosg ac yn cadw fy addewidion,

66:14  drwy wneud popeth wnes i addo pan oeddwn i mewn trafferthion.

66:15  Dw i'n dod ag anifeiliaid wedi'u pesgi yn offrymau llosg – arogl hyrddod yn cael eu llosgi, teirw a geifr yn cael eu haberthu. Saib

66:16  Dewch i wrando, chi sy'n addoli Duw, i mi ddweud wrthoch chi beth wnaeth e i mi.

66:17  Dyma fi'n gweiddi'n uchel arno am help – roeddwn i'n barod i'w foli.

66:18  Petawn i'n euog o feddwl yn ddrwg amdano, fyddai'r ARGLWYDD ddim wedi gwrando arna i.

66:19  Ond dyma Duw yn clywed, a gwrando ar fy ngweddi.

66:20  Mae Duw yn haeddu ei foli! Wnaeth e ddim diystyru fy ngweddi, na bod yn anffyddlon i mi.

Chapter 67

67:1  O Dduw, dangos drugaredd aton ni a'n bendithio ni. Bydd yn garedig aton ni. Saib

67:2  Wedyn bydd pawb drwy'r byd yn gwybod sut un wyt ti; bydd y gwledydd i gyd yn gwybod dy fod ti'n gallu achub.

67:3  Bydd pobloedd yn dy foli, O Dduw; bydd y bobloedd i gyd yn dy foli di!

67:4  Bydd y cenhedloedd yn dathlu ac yn gweiddi'n llawen, am dy fod ti'n barnu'n hollol deg, ac yn arwain cenhedloedd y ddaear. Saib

67:5  Bydd pobloedd yn dy foli, O Dduw; bydd y bobloedd i gyd yn dy foli di!

67:6  Mae'r tir yn rhoi ei gynhaeaf i ni! O Dduw, ein Duw, dal ati i'n bendithio.

67:7  O Dduw, bendithia ni! Wedyn bydd pobl drwy'r byd i gyd yn dy addoli.

Chapter 68

68:1  Pan mae Duw yn codi, mae'r gelynion yn cael eu gwasgaru; mae'r rhai sydd yn ei erbyn yn dianc oddi wrtho.

68:2  Chwytha nhw i ffwrdd, fel mwg yn cael ei chwythu gan y gwynt! Bydd pobl ddrwg yn cael eu difa gan Dduw, fel cwyr yn cael ei doddi gan dân.

68:3  Ond bydd y rhai cyfiawn yn dathlu, ac yn gorfoleddu o flaen Duw; byddan nhw wrth eu boddau!

68:4  Canwch i Dduw! Canwch gân o fawl iddo, a chanmol yr un sy'n marchogaeth y cymylau! Yr ARGLWYDD ydy ei enw! Dewch i ddathlu o'i flaen!

68:5  Tad plant amddifad, yr un sy'n amddiffyn gweddwon, ie, Duw yn ei gysegr.

68:6  Mae Duw yn rhoi'r digartref mewn teulu, ac yn gollwng caethion yn rhydd i sain cerddoriaeth. Ond bydd y rhai sy'n gwrthryfela yn byw mewn anialwch.

68:7  O Dduw, pan oeddet ti'n arwain dy bobl allan, ac yn martsio ar draws yr anialwch, Saib

68:8  dyma'r ddaear yn crynu, a'r awyr yn arllwys y glaw o flaen Duw, yr un oedd ar Sinai, o flaen Duw, sef Duw Israel.

68:9  Rhoist ddigonedd o law i'r tir, O Dduw, ac adfer dy etifeddiaeth pan oedd yn gwywo.

68:10  Dyna ble mae dy bobl yn byw. Buost yn dda, a rhoi yn hael i'r anghenus, O Dduw.

68:11  Mae'r ARGLWYDD yn dweud y gair, ac mae tyrfa o ferched yn cyhoeddi'r newyddion da:

68:12  Mae'r brenhinoedd a'u byddinoedd yn ffoi ar frys, a gwragedd tŷ yn rhannu'r ysbail.

68:13  “Er dy fod wedi aros adre rhwng y corlannau, dyma i ti adenydd colomen wedi'u gorchuddio ag arian a blaenau'r adenydd yn aur melyn coeth.”

68:14  Pan oedd y Duw Hollalluog yn gwasgaru'r brenhinoedd, roedd fel petai storm eira yn chwythu ar Fynydd Salmon!

68:15  O fynydd anferth, mynydd Bashan; O fynydd y copaon uchel, mynydd Bashan;

68:16  O fynydd y copaon uchel, pam wyt ti mor genfigennus o'r mynydd mae Duw wedi'i ddewis i fyw arno? Dyna lle bydd yr ARGLWYDD yn aros am byth!

68:17  Mae gan Dduw ddegau o filoedd o gerbydau, a miloedd ar filoedd o filwyr. Mae'r ARGLWYDD gyda nhw; mae Duw Sinai wedi dod i'w gysegr.

68:18  Ti wedi mynd i fyny i'r ucheldir, ac arwain caethion ar dy ôl, a derbyn rhoddion gan bobl – hyd yn oed gan y rhai oedd yn gwrthwynebu i ti aros yno, ARGLWYDD Dduw.

68:19  Mae'r ARGLWYDD yn Dduw bendigedig! Mae e'n edrych ar ein holau ni o ddydd i ddydd. Duw ydy'n hachubwr ni! Saib

68:20  Ein Duw ni ydy'r Duw sy'n achub! Gyda'r ARGLWYDD, ein Meistr, gallwn ddianc rhag marwolaeth.

68:21  Fe ydy'r Duw sy'n taro pennau ei elynion – pob copa walltog sy'n euog o'i flaen.

68:22  Dwedodd yr ARGLWYDD, “Bydda i'n dod â'r gelynion yn ôl o Bashan, ie, hyd yn oed yn ôl o waelod y môr!

68:23  Byddi'n trochi dy draed yn eu gwaed, a bydd tafodau dy gŵn yn cael eu siâr o'r cyrff.”

68:24  Mae pobl yn gweld dy orymdaith, O Dduw, yr orymdaith pan mae fy Nuw, fy mrenin, yn mynd i'r cysegr:

68:25  y cantorion ar y blaen, yna'r offerynnwr yng nghanol y merched ifanc sy'n taro'r tambwrîn.

68:26  “Bendithiwch Dduw yn y gynulleidfa fawr! Bendithiwch yr ARGLWYDD, bawb sy'n tarddu o ffynnon Israel.”

68:27  Dacw Benjamin, yr ifancaf, yn arwain; penaethiaid Jwda yn dyrfa swnllyd; penaethiaid Sabulon a Nafftali.

68:28  Mae dy Dduw yn dy wneud di'n gryf! O Dduw, sydd wedi gweithredu ar ein rhan, dangos dy rym

68:29  wrth ddod o dy deml yn Jerwsalem. Boed i frenhinoedd dalu teyrnged i ti!

68:30  Cerydda fwystfil y corsydd brwyn, y gyr o deirw a'r bobl sy'n eu dilyn fel lloi! Gwna iddyn nhw blygu o dy flaen a rhoi arian i ti'n rhodd. Ti'n gyrru'r bobloedd sy'n mwynhau rhyfel ar chwâl!

68:31  Bydd llysgenhadon yn dod o'r Aifft, a bydd pobl Affrica yn brysio i dalu teyrnged i Dduw.

68:32  Canwch i Dduw, chi wledydd y byd! Canwch fawl i'r ARGLWYDD. Saib

68:33  I'r un sy'n marchogaeth drwy'r awyr – yr awyr sydd yno o'r dechrau. Gwrandwch! Mae ei lais nerthol yn taranu.

68:34  Cyfaddefwch mor rymus ydy Duw! Mae e'n teyrnasu yn ei holl ysblander dros Israel, ac yn dangos ei rym yn yr awyr.

68:35  O Dduw, rwyt ti'n syfrdanol yn dod allan o dy gysegr! Ie, Duw Israel sy'n rhoi grym a nerth i'w bobl. Boed i Dduw gael ei anrhydeddu!

Chapter 69

69:1  Achub fi, O Dduw, mae'r dŵr i fyny at fy ngwddf.

69:2  Dw i'n suddo mewn cors ddofn, a does dim byd i mi sefyll arno. Dw i mewn dyfroedd dyfnion, ac yn cael fy ysgubo i ffwrdd gan y llifogydd.

69:3  Dw i wedi blino gweiddi am help; mae fy ngwddf yn sych; mae fy llygaid yn cau ar ôl bod yn disgwyl yn obeithiol am Dduw.

69:4  Mae mwy o bobl yn fy nghasáu i nag sydd o flew ar fy mhen. Mae cymaint o bobl gelwyddog yn fy erbyn i, ac eisiau fy nistrywio i. Sut alla i roi yn ôl rywbeth dw i heb ei ddwyn?

69:5  O Dduw, rwyt ti'n gwybod gymaint o ffŵl ydw i. Dydy'r pethau dw i'n euog o'u gwneud ddim wedi'u cuddio oddi wrthot ti.

69:6  Paid gadael i'r rhai sy'n dy drystio di fod â chywilydd ohono i, Feistr, ARGLWYDD hollbwerus. Paid gadael i'r rhai sy'n dy ddilyn di gael eu bychanu, O Dduw Israel.

69:7  Ti ydy'r rheswm pam dw i'n cael fy sarhau, a'm cywilyddio.

69:8  Dydy fy nheulu ddim eisiau fy nabod i; dw i fel rhywun estron i'm brodyr a'm chwiorydd.

69:9  Mae fy sêl dros dy dŷ di wedi fy meddiannu i; dw i'n cael fy sarhau gan y rhai sy'n dy sarhau di.

69:10  Hyd yn oed pan oeddwn i'n wylo ac yn ymprydio roeddwn i'n destun sbort.

69:11  Roedd pobl yn gwneud hwyl am fy mhen pan oeddwn i'n gwisgo sachliain.

69:12  Mae'r rhai sy'n eistedd wrth giât y ddinas yn siarad amdana i; a dw i'n destun cân i'r meddwon.

69:13  O ARGLWYDD, dw i'n gweddïo arnat ti ac yn gofyn i ti ddangos ffafr ata i. O Dduw, am dy fod ti mor ffyddlon, ateb fi ac achub fi.

69:14  Tynna fi allan o'r mwd yma. Paid gadael i mi suddo! Achub fi rhag y bobl sy'n fy nghasáu i – achub fi o'r dŵr dwfn.

69:15  Paid gadael i'r llifogydd fy ysgubo i ffwrdd! Paid gadael i'r dyfnder fy llyncu. Paid gadael i geg y pwll gau arna i.

69:16  Ateb fi, ARGLWYDD; rwyt ti mor ffyddlon. Tro ata i, gan dy fod ti mor drugarog;

69:17  Paid troi dy gefn ar dy was – dw i mewn trafferthion, felly brysia! Ateb fi!

69:18  Tyrd yma! Gollwng fi'n rhydd! Gad i mi ddianc o afael y gelynion.

69:19  Ti'n gwybod fel dw i wedi cael fy sarhau, a'm bychanu a'm cywilyddio. Ti'n gweld y gelynion i gyd.

69:20  Mae'r sarhau wedi torri fy nghalon i. Dw i'n anobeithio. Dw i'n edrych am gydymdeimlad, ond yn cael dim; am rai i'm cysuro, ond does neb.

69:21  Yn lle hynny maen nhw'n rhoi gwenwyn yn fy mwyd, ac yn gwneud i mi yfed finegr i dorri fy syched.

69:22  Gad i'w bwrdd bwyd droi'n fagl iddyn nhw, ac yn drap i'w ffrindiau nhw.

69:23  Gad iddyn nhw golli eu golwg a mynd yn ddall. Gwna iddyn nhw grynu mewn ofn drwy'r adeg.

69:24  Tywallt dy ddicter arnyn nhw. Gwylltia'n gynddeiriog gyda nhw.

69:25  Gwna eu gwersylloedd nhw'n anial, heb neb yn byw yn eu pebyll!

69:26  Maen nhw'n blino y rhai rwyt ti wedi'u taro, ac yn siarad am boen y rhai rwyt ti wedi'u hanafu.

69:27  Ychwanega hyn at y pethau maen nhw'n euog o'u gwneud. Paid gadael iddyn nhw fynd yn rhydd!

69:28  Rhwbia'u henwau oddi ar sgrôl y rhai sy'n fyw, Paid rhestru nhw gyda'r bobl sy'n iawn gyda ti.

69:29  Ond fi – yr un sy'n dioddef ac mewn poen – O Dduw, achub fi a chadw fi'n saff.

69:30  Dw i'n mynd i ganu cân o fawl i Dduw, a'i ganmol a diolch iddo.

69:31  Bydd hynny'n plesio'r ARGLWYDD fwy nag ych, neu darw gyda chyrn a charnau.

69:32  Bydd pobl gyffredin yn gweld hyn ac yn dathlu. Felly codwch eich calonnau, chi sy'n ceisio dilyn Duw!

69:33  Mae'r ARGLWYDD yn gwrando ar y rhai sydd mewn angen, a dydy e ddim yn diystyru ei bobl sy'n gaeth.

69:34  Boed i'r nefoedd a'r ddaear ei foli, a'r môr hefyd, a phopeth sydd ynddo!

69:35  Oherwydd bydd Duw yn achub Seion ac yn adeiladu trefi Jwda eto. Bydd y bobl sy'n ei wasanaethu yn byw yno ac yn meddiannu'r wlad.

69:36  Bydd eu disgynyddion yn ei hetifeddu, a bydd y rhai sy'n caru ei enw yn cael byw yno.

Chapter 70

70:1  O Dduw, achub fi! O ARGLWYDD, brysia i'm helpu!

70:2  Gwna i'r rhai sydd am fy lladd i deimlo embaras a chywilydd. Gwna i'r rhai sydd am wneud niwed i mi droi yn ôl mewn cywilydd.

70:3  Gwna i'r rhai sy'n chwerthin ar fy mhen droi yn ôl mewn cywilydd.

70:4  Ond gwna i bawb sy'n dy geisio di ddathlu'n llawen! Gwna i'r rhai sy'n mwynhau dy weld ti'n achub ddweud, “Mae Duw mor fawr!”

70:5  Dw i mewn angen ac yn ddiamddiffyn; O Dduw, brysia ata i! Ti ydy'r un sy'n gallu fy helpu a'm hachub. O ARGLWYDD, paid oedi!

Chapter 71

71:1  Dw i'n troi atat ti am loches, O ARGLWYDD; paid gadael i mi gael fy siomi.

71:2  Rwyt ti'n gyfiawn, felly achub fi a gollwng fi'n rhydd. Gwranda arna i! Achub fi!

71:3  Bydd yn graig i mi gysgodi tani – yn gaer lle bydda i'n hollol saff! Ti ydy'r graig ddiogel yna; ti ydy'r gaer.

71:4  Fy Nuw, achub fi o ddwylo'r rhai drwg, ac o afael y rhai anghyfiawn a chreulon.

71:5  Achos ti ydy fy ngobaith i, fy meistr, fy ARGLWYDD. Dw i wedi dy drystio di ers pan o'n i'n ifanc.

71:6  Dw i'n dibynnu arnat ti ers cyn i mi gael fy ngeni; ti wedi gofalu amdana i o groth fy mam, a thi ydy testun fy mawl bob amser.

71:7  Dw i wedi bod yn destun rhyfeddod i lawer, am dy fod ti wedi bod yn lle saff, cadarn i mi.

71:8  Dw i'n dy foli di drwy'r adeg, ac yn dy ganmol drwy'r dydd.

71:9  Paid taflu fi i ffwrdd yn fy henaint, a'm gadael wrth i'r corff wanhau.

71:10  Mae fy ngelynion yn siarad amdana i, a'r rhai sy'n gwylio fy mywyd yn cynllwynio.

71:11  “Mae Duw wedi'i adael,” medden nhw. “Ewch ar ei ôl, a'i ddal; fydd neb yn dod i'w achub!”

71:12  O Dduw, paid mynd yn rhy bell! Fy Nuw, brysia i'm helpu i!

71:13  Gad i'r rhai sy'n fy erbyn i gael eu cywilyddio'n llwyr. Gad i'r rhai sydd am wneud niwed i mi gael eu gwisgo mewn gwarth a chywilydd!

71:14  Ond bydda i'n gobeithio bob amser, ac yn dal ati i dy foli di fwy a mwy.

71:15  Bydda i'n dweud am dy gyfiawnder. Bydda i'n sôn yn ddi-baid am y ffordd rwyt ti'n achub; mae cymaint i'w ddweud!

71:16  Dw i'n dod i ddweud am y pethau mawr rwyt ti'n eu gwneud – fy meistr, fy ARGLWYDD – a dathlu'r ffaith dy fod mor gyfiawn – ie, ti yn unig!

71:17  O Dduw, dw i wedi profi'r peth ers pan oeddwn i'n ifanc, ac wedi bod yn sôn am y pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu gwneud hyd heddiw.

71:18  Dw i bellach yn hen a'm gwallt yn wyn, ond paid gadael fi nawr, O Dduw. Dw i eisiau dweud wrth y genhedlaeth sydd i ddod am dy gryfder a'r pethau mawr rwyt ti'n eu gwneud.

71:19  Mae dy gyfiawnder yn cyrraedd y nefoedd, O Dduw! Ti wedi gwneud pethau mor fawr – O Dduw, does neb tebyg i ti!

71:20  Er i ti adael i mi wynebu pob math o brofiadau chwerw, wnei di adael i mi fyw eto? Wnei di fy nghodi eto o ddyfnderoedd y ddaear?

71:21  Adfer fy enw da! Cysura fi unwaith eto.

71:22  Yna byddaf yn dy foli gyda'r nabl, a chanmol dy ffyddlondeb, O fy Nuw! Bydda i'n canu i ti gyda'r delyn, O Un Sanctaidd Israel.

71:23  Bydda i'n gweiddi'n llawen, ac yn canu i ti go iawn – ie, â'm holl nerth, am i ti ngollwng i'n rhydd.

71:24  Fydda i ddim yn stopio sôn am dy gyfiawnder. Bydd y rhai oedd am wneud niwed i mi yn cael eu siomi a'u cywilyddio!

Chapter 72

72:1  O Dduw, rho'r gallu i'r brenin i farnu'n deg, a gwna i fab y brenin wneud beth sy'n iawn.

72:2  Helpa fe i farnu'r bobl yn ddiduedd, a thrin dy bobl anghenus yn iawn.

72:3  Boed i'r mynyddoedd gyhoeddi heddwch a'r bryniau gyfiawnder i'r bobl.

72:4  Bydd e'n amddiffyn achos pobl dlawd, yn achub pawb sydd mewn angen ac yn cosbi'r rhai sy'n eu cam-drin.

72:5  Bydd pobl yn dy addoli tra bydd haul yn yr awyr, a'r lleuad yn goleuo, o un genhedlaeth i'r llall.

72:6  Bydd fel glaw mân yn disgyn ar dir ffrwythlon, neu gawodydd trwm yn dyfrhau'r tir.

72:7  Gwna i gyfiawnder lwyddo yn ei ddyddiau, ac i heddwch gynyddu tra bo'r lleuad yn yr awyr.

72:8  Boed iddo deyrnasu o fôr i fôr, ac o afon Ewffrates i ben draw'r byd!

72:9  Gwna i lwythau'r anialwch blygu o'i flaen, ac i'w elynion lyfu'r llwch.

72:10  Bydd brenhinoedd Tarshish a'r ynysoedd yn talu trethi iddo; brenhinoedd Sheba a Seba yn dod â rhoddion iddo.

72:11  Bydd y brenhinoedd i gyd yn plygu o'i flaen, a'r cenhedloedd i gyd yn ei wasanaethu.

72:12  Mae'n achub y rhai sy'n galw arno mewn angen, a'r tlawd sydd heb neb i'w helpu.

72:13  Mae'n gofalu am y gwan a'r anghenus, ac yn achub y tlodion.

72:14  Mae'n eu rhyddhau nhw o afael gormes a thrais; mae eu bywyd nhw'n werthfawr yn ei olwg.

72:15  Hir oes iddo! Boed iddo dderbyn aur o Sheba; boed i bobl weddïo drosto'n ddi-baid a dymuno bendith Duw arno bob amser.

72:16  Boed digonedd o ŷd yn y wlad – yn tyfu hyd at ben y mynyddoedd. Boed i'r cnydau lwyddo fel coed Libanus. Boed i bobl y trefi ffynnu fel glaswellt.

72:17  Boed iddo fod yn enwog am byth; a boed i'w linach aros tra bod haul yn yr awyr. Boed i bobl gael eu bendithio drwyddo, ac i genhedloedd weld mor hapus ydy e.

72:18  Bendith ar yr ARGLWYDD Dduw! Duw Israel, yr unig un sy'n gwneud pethau rhyfeddol.

72:19  Bendigedig fyddo'i enw gwych am byth! Boed i'w ysblander lenwi'r byd i gyd. Ie! Amen ac Amen.

72:20  Dyma ddiwedd y casgliad yma o weddïau Dafydd fab Jesse.

Chapter 73

73:1  Ydy wir, mae Duw mor dda wrth Israel; wrth y rhai sydd â chalon lân.

73:2  Ond bu bron i mi faglu; roeddwn i bron iawn â llithro.

73:3  Rôn i'n genfigennus o'r rhai balch, wrth weld pobl ddrwg yn llwyddo.

73:4  Does dim byd yn eu rhwymo nhw; maen nhw'n iach yn gorfforol.

73:5  Dŷn nhw ddim yn cael eu hunain i helyntion fel pobl eraill, a ddim yn dioddef fel y gweddill ohonon ni.

73:6  Maen nhw'n gwisgo balchder fel cadwyn aur am eu gwddf, a chreulondeb ydy'r wisg amdanyn nhw.

73:7  Maen nhw'n llond eu croen, ac mor llawn ohonyn nhw eu hunain hefyd!

73:8  Maen nhw'n gwawdio ac yn siarad yn faleisus, ac mor hunanhyderus wrth fygwth gormesu.

73:9  Maen nhw'n siarad fel petai piau nhw'r nefoedd, ac yn strytian yn falch wrth drin y ddaear.

73:10  Ac mae pobl Dduw yn dilyn eu hesiampl, ac yn llyncu eu llwyddiant fel dŵr.

73:11  “Na, fydd Duw ddim yn gwybod!” medden nhw. “Ydy'r Goruchaf yn gwybod unrhyw beth?”

73:12  Edrychwch! Dyna sut rai ydy pobl ddrwg! Yn malio dim, ac yn casglu cyfoeth.

73:13  Mae'n rhaid fy mod i wedi cadw fy nghalon yn lân i ddim byd, wedi bod mor ddiniwed wrth olchi fy nwylo!

73:14  Dw i wedi cael fy mhlagio'n ddi-baid, ac wedi dioddef rhyw gosb newydd bob bore.

73:15  Petawn i wedi siarad yn agored fel hyn byddwn i wedi bradychu dy bobl di.

73:16  Rôn i'n ceisio deall y peth, a doedd e'n gwneud dim sens,

73:17  nes i mi fynd i mewn i deml Dduw a sylweddoli beth oedd tynged y rhai drwg!

73:18  Byddi'n eu gosod nhw mewn lleoedd llithrig, ac yn gwneud iddyn nhw syrthio i ddinistr.

73:19  Byddan nhw'n cael eu dinistrio mewn chwinciad! Byddan nhw'n cael eu hysgubo i ffwrdd gan ofn.

73:20  Fel breuddwyd ar ôl i rywun ddeffro, byddi di'n deffro, O ARGLWYDD, a fyddan nhw'n ddim byd ond atgof.

73:21  Dw i wedi bod yn chwerw fel finegr, a gadael i'r cwbl gorddi tu mewn i mi.

73:22  Dw i wedi bod mor dwp ac afresymol. Dw i wedi ymddwyn fel anifail gwyllt o dy flaen di.

73:23  Ac eto, dw i'n dal gyda ti; rwyt ti'n gafael yn dynn ynof fi.

73:24  Ti sy'n dangos y ffordd ymlaen i mi, a byddi'n fy nerbyn ac yn fy anrhydeddu.

73:25  Pwy sydd gen i yn y nefoedd ond ti? A does gen i eisiau neb ond ti ar y ddaear chwaith.

73:26  Mae'r corff a'r meddwl yn pallu, ond mae Duw'n graig ddiogel i mi bob amser.

73:27  Bydd y rhai sy'n bell oddi wrthot ti'n cael eu difa; byddi'n dinistrio pawb sy'n anffyddlon i ti.

73:28  Ond dw i'n gwybod mai cadw'n agos at Dduw sydd orau. Mae fy Meistr, yr ARGLWYDD, yn fy nghadw'n saff. Dw i'n mynd i ddweud wrth bawb am beth rwyt ti wedi'i wneud!

Chapter 74

74:1  O Dduw, pam wyt ti'n ddig gyda ni drwy'r amser? Pam mae dy ffroenau'n mygu yn erbyn defaid dy borfa?

74:2  Cofia'r criw o bobl gymeraist ti i ti dy hun mor bell yn ôl, y bobl ollyngaist yn rhydd i fod yn llwyth sbesial i ti! Dyma Fynydd Seion, lle rwyt ti'n byw!

74:3  Brysia! Edrych ar yr adfeilion diddiwedd yma, a'r holl niwed mae'r gelyn wedi'i wneud i dy deml!

74:4  Mae'r gelynion wedi rhuo wrth ddathlu eu concwest yn dy gysegr; a gosod eu harwyddion a'u symbolau eu hunain yno.

74:5  Roedden nhw fel dynion yn chwifio bwyeill wrth glirio drysni a choed,

74:6  yn dryllio'r holl waith cerfio cywrain gyda bwyeill a morthwylion.

74:7  Yna rhoi dy gysegr ar dân, a dinistrio'n llwyr y deml lle roeddet ti'n aros.

74:8  “Gadewch i ni ddinistrio'r cwbl!” medden nhw. A dyma nhw'n llosgi pob cysegr i Dduw yn y tir.

74:9  Does dim arwydd o obaith i'w weld! Does dim proffwyd ar ôl, neb sy'n gwybod am faint mae hyn yn mynd i bara.

74:10  O Dduw, am faint mwy mae'r gelyn yn mynd i wawdio? Ydy e'n mynd i gael sarhau dy enw di am byth?

74:11  Pam wyt ti ddim yn gwneud rhywbeth? Pam wyt ti'n dal yn ôl? Plîs, gwna rywbeth!

74:12  O Dduw, ti ydy fy Mrenin i o'r dechrau! Ti ydy'r Duw sy'n gweithredu ac yn achub ar y ddaear!

74:13  Ti, yn dy nerth, wnaeth hollti'r môr. Ti ddrylliodd bennau'r ddraig yn y dŵr.

74:14  Ti sathrodd bennau Lefiathan, a'i adael yn fwyd i greaduriaid yr anialwch.

74:15  Ti agorodd y ffynhonnau a'r nentydd, a sychu llif yr afonydd.

74:16  Ti sy'n rheoli'r dydd a'r nos; ti osododd y lleuad a'r haul yn eu lle.

74:17  Ti roddodd dymhorau i'r ddaear; haf a gaeaf – ti drefnodd y cwbl!

74:18  Cofia fel mae'r gelyn wedi dy wawdio di, ARGLWYDD; fel mae pobl ffôl wedi dy sarhau di.

74:19  Paid rhoi dy golomen i'r bwystfil! Paid anghofio dy bobl druan yn llwyr.

74:20  Cofia'r ymrwymiad wnest ti! Mae lleoedd tywyll sy'n guddfan i greulondeb ym mhobman.

74:21  Paid gadael i'r bobl sy'n dioddef droi'n ôl yn siomedig. Gad i'r tlawd a'r anghenus foli dy enw.

74:22  Cod, O Dduw, a dadlau dy achos! Cofia fod ffyliaid yn dy wawdio drwy'r adeg.

74:23  Paid diystyru twrw'r gelynion, a bloeddio diddiwedd y rhai sy'n dy wrthwynebu di.

Chapter 75

75:1  Dŷn ni'n diolch i ti, O Dduw; ie, diolch i ti! Rwyt ti wrth law bob amser, ac mae pobl yn sôn am y pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu gwneud.

75:2  Meddai Duw, “Mae amser wedi'i drefnu pan fydda i'n barnu'n deg.

75:3  Pan mae'r ddaear a phawb sy'n byw arni yn crynu, fi sy'n cadw ei cholofnau'n gadarn. Saib

75:4  Dw i'n dweud wrth y balch, ‘Peidiwch brolio!’ ac wrth y rhai drwg, ‘Peidiwch bod yn rhy siŵr ohonoch eich hunain!

75:5  Peidiwch codi eich cyrn yn uchel a bod mor heriol wrth siarad.’”

75:6  Nid o'r gorllewin na'r dwyrain, nac o'r anialwch y daw buddugoliaeth –

75:7  Duw ydy'r un sy'n barnu; fe sy'n tynnu un i lawr ac yn codi un arall.

75:8  Oes, mae cwpan yn llaw'r ARGLWYDD ac mae'r gwin ynddi yn ewynnu ac wedi'i gymysgu. Bydd yn ei dywallt allan, a bydd y rhai drwg ar y ddaear yn ei yfed – yn yfed pob diferyn!

75:9  Ond bydda i'n ei glodfori am byth, ac yn canu mawl i Dduw Jacob, sy'n dweud,

75:10  “Bydda i'n torri cyrn y rhai drwg, ac yn rhoi'r fuddugoliaeth i'r rhai sy'n gwneud beth sy'n iawn.”

Chapter 76

76:1  Mae pawb yn Jwda'n gwybod am Dduw; mae ganddo enw da yn Israel.

76:2  Mae'n byw ar Fynydd Seion, yn Jerwsalem, dinas heddwch.

76:3  Dyna lle torrodd e'r saethau tanllyd, y darian, y cleddyf, a'r holl arfau rhyfel. Saib

76:4  Ti ydy'r Un Disglair, yr Un Hardd sy'n dod i lawr o'r mynyddoedd ar ôl trechu dy elynion.

76:5  Cafodd eu milwyr dewr eu hysbeilio! Maen nhw'n ‛cysgu‛ am y tro olaf! Doedd y rhyfelwr cryfaf ddim yn gallu codi bys!

76:6  Dyma ti'n rhoi bloedd, O Dduw Jacob, ac roedd pob marchog a gyrrwr cerbyd yn farw.

76:7  O, rwyt ti mor rhyfeddol! Pwy sy'n gallu sefyll yn dy erbyn pan wyt ti'n ddig?

76:8  Wrth i ti gyhoeddi dy ddedfryd o'r nefoedd, roedd y ddaear wedi'i pharlysu gan ofn,

76:9  wrth weld Duw yn codi i farnu ac achub y rhai sy'n cael eu cam-drin yn y tir. Saib

76:10  Bydd rhai mwyaf ffyrnig y ddaear yn dy gydnabod pan fyddi'n dangos dy ddigofaint yn llawn.

76:11  Gwnewch addunedau i'r ARGLWYDD eich Duw, a'u cadw! Boed i bawb sydd o'i gwmpas ddod â rhoddion i'r Duw sydd i'w ofni!

76:12  Mae'n torri crib y llywodraethwyr balch, ac yn dychryn brenhinoedd y ddaear.

Chapter 77

77:1  Dw i'n gweiddi'n uchel ar Dduw, yn gweiddi'n uchel ar iddo wrando arna i.

77:2  Dw i mewn helbul, ac yn troi at yr ARGLWYDD; dw i wedi bod yn estyn fy nwylo ato mewn gweddi drwy'r nos, ond ches i ddim cysur.

77:3  Dw i wedi bod yn ochneidio wrth feddwl am Dduw, dw i wedi bod yn myfyrio arno – ond yn anobeithio. Saib

77:4  Ti sydd wedi fy nghadw i'n effro; dw i mor boenus, wn i ddim beth i'w ddweud.

77:5  Dw i wedi bod yn meddwl am yr hen ddyddiau, flynyddoedd lawer yn ôl.

77:6  Cofio'r gân roeddwn i'n arfer ei chanu. Meddwl drwy'r nos am y peth, a chwilio am ateb.

77:7  “Ydy'r ARGLWYDD wedi troi cefn arnon ni am byth? Ydy e'n mynd i ddangos ei ffafr aton ni eto?

77:8  Ydy ei ffyddlondeb e wedi dod i ben yn llwyr? Ydy'r addewidion wnaeth e byth yn mynd i gael eu cyflawni?

77:9  Ydy Duw wedi anghofio sut i ddangos trugaredd? Ydy ei ddig yn gryfach na'i dosturi?” Saib

77:10  “Mae meddwl y fath beth yn codi cyfog arna i: fod y Goruchaf wedi newid ei ffyrdd.”

77:11  Dw i'n mynd i atgoffa fy hun beth wnaeth yr ARGLWYDD – ydw, dw i'n cofio'r pethau rhyfeddol wnest ti ers talwm!

77:12  Dw i'n mynd i gofio am bopeth wnest ti, a myfyrio ar y cwbl.

77:13  O Dduw, mae dy ffyrdd di'n gwbl unigryw! Oes yna dduw tebyg i'n Duw ni?

77:14  Na! Ti ydy'r Duw sy'n gwneud pethau anhygoel! Ti wedi dangos dy nerth i'r bobloedd i gyd.

77:15  Ti wnaeth ollwng dy bobl yn rhydd gyda dy fraich gref, sef disgynyddion Jacob a Joseff. Saib

77:16  Dyma'r dyfroedd yn dy weld di, O Dduw, dyma'r dyfroedd yn dy weld di ac yn cynhyrfu. Roedd y môr dwfn yn crynu mewn ofn!

77:17  Roedd y cymylau'n tywallt y glaw, yr awyr yn taranu, a dy saethau yn fflachio ym mhobman.

77:18  Roedd dy lais i'w glywed yn taranu yn y storm; dy fellt yn goleuo'r byd, a'r ddaear yn crynu drwyddi.

77:19  Agoraist ffordd drwy'r môr; cerddaist drwy'r dyfroedd cryfion, er bod neb yn gweld olion dy draed.

77:20  Dyma ti'n arwain dy bobl fel praidd dan ofal Moses ac Aaron.

Chapter 78

78:1  Gwrandwch arna i'n eich dysgu, fy mhobl! Trowch i wrando ar beth dw i'n ddweud.

78:2  Dw i'n mynd i adrodd straeon, a dweud am bethau o'r gorffennol sy'n ddirgelwch:

78:3  pethau glywson ni, a'u dysgu am fod ein hynafiaid wedi adrodd y stori.

78:4  A byddwn ni'n eu rhannu gyda'n plant, ac yn dweud wrth y genhedlaeth nesaf. Dweud fod yr ARGLWYDD yn haeddu ei foli! Sôn am ei nerth a'r pethau rhyfeddol a wnaeth.

78:5  Rhoddodd ei reolau i bobl Jacob, a sefydlu ei gyfraith yn Israel. Gorchmynnodd i'n hynafiaid eu dysgu i'w plant,

78:6  er mwyn i'r genhedlaeth nesaf wybod sef y plant sydd heb eu geni eto – iddyn nhw, yn eu tro, ddysgu eu plant.

78:7  Iddyn nhw ddysgu trystio Duw a pheidio anghofio'r pethau mawr mae'n eu gwneud. Iddyn nhw fod yn ufudd i'w orchmynion,

78:8  yn lle bod fel eu hynafiaid yn tynnu'n groes ac yn ystyfnig; cenhedlaeth oedd yn anghyson, ac yn anffyddlon i Dduw.

78:9  Fel dynion Effraim, bwasaethwyr gwych, yn troi cefn yng nghanol y frwydr.

78:10  Wnaethon nhw ddim cadw eu hymrwymiad i Dduw, na gwrando ar ei ddysgeidiaeth.

78:11  Roedden nhw wedi anghofio'r cwbl wnaeth e, a'r pethau rhyfeddol oedd wedi eu dangos iddyn nhw.

78:12  Gwnaeth bethau rhyfeddol o flaen eu hynafiaid yn yr Aifft, ar wastatir Soan.

78:13  Holltodd y môr a'u harwain nhw drwyddo, a gwneud i'r dŵr sefyll i fyny fel wal.

78:14  Eu harwain gyda chwmwl yn ystod y dydd, ac yna tân disglair drwy'r nos.

78:15  Holltodd greigiau yn yr anialwch, a rhoi digonedd o ddŵr iddyn nhw i'w yfed.

78:16  Nentydd yn arllwys o'r graig; dŵr yn llifo fel afonydd!

78:17  Ond roedden nhw'n dal i bechu yn ei erbyn, a herio'r Duw Goruchaf yn yr anialwch.

78:18  Roedden nhw'n fwriadol yn rhoi Duw ar brawf drwy hawlio'r bwyd roedden nhw'n crefu amdano.

78:19  Roedden nhw'n sarhau Duw drwy ofyn, “Ydy'r gallu gan Dduw i wneud hyn? All e baratoi gwledd i ni yn yr anialwch?

78:20  Mae'n wir ei fod wedi taro'r graig, a bod dŵr wedi pistyllio allan a llifo fel afonydd. Ond ydy e'n gallu rhoi bwyd i ni hefyd? Ydy e'n gallu rhoi cig i'w bobl?”

78:21  Roedd yr ARGLWYDD yn gynddeiriog pan glywodd hyn. Roedd fel tân yn llosgi yn erbyn pobl Jacob. Roedd wedi gwylltio'n lân gydag Israel,

78:22  am eu bod nhw heb drystio Duw, a chredu ei fod yn gallu achub.

78:23  Ond rhoddodd orchymyn i'r awyr uwch eu pennau, ac agorodd ddrysau'r nefoedd.

78:24  Glawiodd fanna iddyn nhw i'w fwyta; rhoddodd ŷd o'r nefoedd iddyn nhw!

78:25  Cafodd y bobl fwyta bara'r angylion! Roedd digonedd o fwyd i bawb.

78:26  Yna gwnaeth i wynt y dwyrain chwythu yn yr awyr, ac arweiniodd wynt y de drwy ei nerth.

78:27  Roedd hi'n glawio cig fel llwch, adar yn hedfan – cymaint â'r tywod ar lan y môr!

78:28  Gwnaeth iddyn nhw ddisgyn yng nghanol y gwersyll, o gwmpas y babell lle roedd e'i hun yn aros.

78:29  Felly cawson nhw fwy na digon i'w fwyta; rhoddodd iddyn nhw'r bwyd roedden nhw'n crefu amdano.

78:30  Ond cyn iddyn nhw orffen bwyta, pan oedd y bwyd yn dal yn eu cegau,

78:31  dyma Duw yn dangos mor ddig oedd e! Lladdodd y rhai cryfaf ohonyn nhw, a tharo i lawr rai ifanc Israel.

78:32  Ond hyd yn oed wedyn roedden nhw'n dal i bechu! Doedden nhw ddim yn credu yn ei allu rhyfeddol.

78:33  Yn sydyn roedd Duw wedi dod â'u dyddiau i ben; daeth y diwedd mewn trychineb annisgwyl.

78:34  Pan oedd Duw yn eu taro, dyma nhw'n ei geisio; roedden nhw'n troi'n ôl ato ac yn hiraethu amdano.

78:35  Dyma nhw'n cofio mai Duw oedd eu Craig ac mai'r Duw Goruchaf oedd wedi'u rhyddhau nhw.

78:36  Ond doedd eu geiriau'n ddim byd ond rhagrith; roedden nhw'n dweud celwydd.

78:37  Doedden nhw ddim wir o ddifrif, nac yn ffyddlon i'w hymrwymiad.

78:38  Ac eto, mae Duw mor drugarog! Roedd yn maddau iddyn nhw am fod mor wamal; wnaeth e ddim eu dinistrio nhw. Roedd yn ffrwyno'i deimladau dro ar ôl tro, yn lle arllwys ei ddicter ffyrnig arnyn nhw.

78:39  Roedd yn cofio mai pobl feidrol oedden nhw – chwa o wynt yn pasio heibio heb ddod yn ôl.

78:40  Roedden nhw wedi gwrthryfela mor aml yn yr anialwch, a pheri gofid iddo yn y tir diffaith.

78:41  Rhoi Duw ar brawf dro ar ôl tro, a digio Un Sanctaidd Israel.

78:42  Anghofio beth wnaeth e pan ollyngodd nhw'n rhydd o afael y gelyn.

78:43  Roedd wedi dangos iddyn nhw yn yr Aifft, a gwneud pethau rhyfeddol ar wastatir Soan:

78:44  Trodd yr afonydd yn waed, fel eu bod nhw'n methu yfed y dŵr.

78:45  Anfonodd haid o bryfed i'w pigo a llyffantod i ddifetha'r wlad.

78:46  Trawodd eu cnydau â phla o lindys, ffrwyth y tir â phla o locustiaid.

78:47  Dinistriodd y gwinwydd â chenllysg, a'r coed sycamorwydd â rhew.

78:48  Trawodd y cenllysg eu gwartheg, a'r mellt eu preiddiau.

78:49  Dangosodd ei fod yn ddig gyda nhw, yn wyllt gynddeiriog! Tarodd nhw â thrybini, ac anfon criw o angylion dinistriol

78:50  i agor llwybr i'w lid. Wnaeth e ddim arbed eu bywydau, ond anfon haint i'w dinistrio nhw.

78:51  Trawodd y mab hynaf ym mhob teulu yn yr Aifft, ffrwyth cyntaf eu cyfathrach ym mhebyll Cham.

78:52  Yna aeth â'i bobl allan fel defaid, a'u harwain fel praidd yn yr anialwch.

78:53  Arweiniodd nhw'n saff a heb ofn, ond cafodd y gelynion eu llyncu yn y môr.

78:54  Yna daeth â nhw i'w dir cysegredig, i'r mynydd oedd wedi'i gymryd drwy rym.

78:55  Gyrrodd allan genhedloedd o'u blaenau, a rhannu'r tir rhyngddyn nhw; gwnaeth i lwythau Israel setlo yn eu lle.

78:56  Ond dyma nhw'n rhoi'r Duw Goruchaf ar brawf eto! Gwrthryfela yn ei erbyn, a pheidio gwneud beth oedd yn ei ofyn.

78:57  Dyma nhw'n troi eu cefnau arno, a bod yn anffyddlon fel eu hynafiaid; roedden nhw fel bwa llac – yn dda i ddim!

78:58  Roedd eu hallorau paganaidd yn ei ddigio; a'u delwau metel yn ei wneud yn eiddigeddus.

78:59  Clywodd Duw nhw wrthi, ac roedd yn gynddeiriog; a gwrthododd Israel yn llwyr.

78:60  Trodd ei gefn ar ei dabernacl yn Seilo, sef y babell lle roedd yn byw gyda'i bobl.

78:61  Gadawodd i'w Arch gael ei dal; rhoddodd ei ysblander yn nwylo'r gelyn!

78:62  Gadawodd i'w bobl gael eu lladd â'r cleddyf; roedd wedi gwylltio gyda'i etifeddiaeth.

78:63  Daeth tân i ddinistrio'r dynion ifanc, ac roedd merched ifanc yn marw cyn priodi.

78:64  Tarodd y cleddyf eu hoffeiriaid i lawr, a doedd dim amser i'r gweddwon alaru.

78:65  Ond yna dyma'r Meistr yn deffro! Roedd fel milwr gwallgo wedi cael gormod o win.

78:66  Gyrrodd ei elynion yn eu holau a chodi cywilydd arnyn nhw am byth.

78:67  Ond yna gadawodd dir Joseff, a pheidio dewis llwyth Effraim.

78:68  Dewisodd lwyth Jwda, a Mynydd Seion mae mor hoff ohono.

78:69  Cododd ei deml yn uchel fel y nefoedd, ac yn ddiogel fel y ddaear, sydd wedi'i sefydlu am byth.

78:70  Dewisodd Dafydd, ei was, a'i gymryd oddi wrth y corlannau;

78:71  o fod yn gofalu am y defaid i ofalu am ei bobl Jacob, sef Israel, ei etifeddiaeth.

78:72  Gofalodd amdanyn nhw gydag ymroddiad llwyr; a'u harwain mor fedrus.

Chapter 79

79:1  O Dduw, mae'r gwledydd paganaidd wedi cymryd dy dir. Maen nhw wedi halogi dy deml sanctaidd a throi Jerwsalem yn bentwr o gerrig.

79:2  Maen nhw wedi gadael cyrff dy weision yn fwyd i'r adar, a chnawd dy bobl ffyddlon i anifeiliaid gwyllt.

79:3  Mae gwaed dy bobl yn llifo fel dŵr o gwmpas Jerwsalem, a does neb i gladdu'r cyrff.

79:4  Dŷn ni'n gyff gwawd i'n cymdogion; ac yn destun sbort a dirmyg i bawb o'n cwmpas.

79:5  Am faint mwy, O ARGLWYDD? Fyddi di'n ddig am byth? Fydd dy eiddigedd, sy'n llosgi fel tân, byth yn diffodd?

79:6  Tywallt dy lid ar y bobloedd sydd ddim yn dy nabod a'r teyrnasoedd hynny sydd ddim yn dy addoli!

79:7  Nhw ydy'r rhai sydd wedi llarpio Jacob a dinistrio'i gartref.

79:8  Aethon ni ar gyfeiliorn, ond paid dal hynny yn ein herbyn. Brysia! Dangos dosturi aton ni, achos dŷn ni mewn trafferthion go iawn!

79:9  Helpa ni, O Dduw ein hachubwr, er mwyn dy enw da. Achub ni a maddau ein pechodau, er mwyn dy enw da.

79:10  Pam ddylai'r paganiaid gael dweud, “Ble mae eu Duw nhw?” Gad i ni dy weld di'n rhoi gwers i'r cenhedloedd, a thalu'n ôl iddyn nhw am dywallt gwaed dy weision.

79:11  Gwrando ar y carcharorion rhyfel yn griddfan! Defnyddia dy nerth i arbed y rhai sydd wedi'u condemnio i farwolaeth!

79:12  Tala nôl yn llawn i'n cymdogion! Maen nhw wedi dy enllibio di, Feistr.

79:13  Yna byddwn ni, dy bobl a phraidd dy borfa, yn ddiolchgar i ti am byth ac yn dy foli di ar hyd y cenedlaethau!

Chapter 80

80:1  Gwrando, o fugail Israel sy'n arwain Joseff fel praidd. Ti sydd wedi dy orseddu uwchben y cerwbiaid, disgleiria

80:2  o flaen Effraim, Benjamin, a Manasse! Dangos dy nerth i ni, a thyrd i'n hachub!

80:3  Adfer ni, O Dduw! Gwena'n garedig arnon ni. Achub ni!

80:4  O ARGLWYDD Dduw hollbwerus, am faint mwy rwyt ti'n mynd i fod yn ddig gyda gweddïau dy bobl?

80:5  Ti wedi'u bwydo nhw â dagrau, a gwneud iddyn nhw yfed dagrau wrth y gasgen.

80:6  Ti wedi troi ein cymdogion yn ein herbyn; mae'n gelynion yn gwneud sbort ar ein pennau.

80:7  O Dduw hollbwerus, adfer ni! Gwena'n garedig arnon ni! Achub ni!

80:8  Cymeraist winwydden o'r Aifft, a gyrru cenhedloedd i ffwrdd er mwyn ei thrawsblannu hi.

80:9  Cliriaist le iddi, er mwyn iddi fwrw gwreiddiau a llenwi'r tir.

80:10  Roedd ei chysgod dros y mynyddoedd, a'i changhennau fel rhai coed cedrwydd.

80:11  Roedd ei changhennau'n cyrraedd at y môr, a'i brigau at afon Ewffrates.

80:12  Pam wnest ti fwrw'r wal o'i chwmpas i lawr, fel bod pwy bynnag sy'n pasio heibio yn pigo'i ffrwyth?

80:13  Mae'r baedd gwyllt wedi tyrchu o dani, a'r pryfed yn bwyta ei dail.

80:14  O Dduw hollbwerus, tro yn ôl aton ni! Edrych i lawr o'r nefoedd ac archwilia gyflwr dy winwydden!

80:15  Ti dy hun wnaeth ei phlannu, a gwneud iddi dyfu.

80:16  Ond bellach mae hi wedi'i llosgi a'i thorri i lawr! Mae wedi'i difetha gan dy gerydd di.

80:17  Nertha'r dyn rwyt wedi'i ddewis, yr un dynol rwyt wedi'i wneud yn gryf.

80:18  Wnawn ni ddim troi cefn arnat ti. Adfywia ni, a byddwn ni'n galw ar dy enw.

80:19  O ARGLWYDD Dduw hollbwerus, adfer ni! Gwena'n garedig arnon ni. Achub ni!

Chapter 81

81:1  Canwch yn llawen i Dduw, ein nerth! Gwaeddwch yn uchel ar Dduw Jacob!

81:2  Canwch gân, taro'r drwm, a chanu'r delyn fwyn a'r nabl!

81:3  Seiniwch y corn hwrdd ar y lleuad newydd, ar ddechrau'r Ŵyl pan mae'r lleuad yn llawn.

81:4  Dyma'r drefn yn Israel; gorchymyn wedi'i roi gan Dduw Jacob.

81:5  Rhoddodd hi'n rheol i bobl Joseff pan ymosododd ar yr Aifft i'w gollwng yn rhydd. Dw i'n clywed iaith dw i ddim yn ei deall –

81:6  “Cymerais y baich oddi ar dy ysgwyddau, a dy ollwng yn rhydd o orfod cario'r fasged.

81:7  Dyma ti'n gweiddi yn dy argyfwng, a dyma fi'n dy achub; atebais di o'r lle dirgel lle mae'r taranau. Yna dy roi ar brawf wrth Ffynnon Meriba. Saib

81:8  Gwrandwch, fy mhobl, dw i'n eich rhybuddio chi! O na fyddet ti'n gwrando arna i, Israel!

81:9  Ti ddim i gael duw arall na phlygu i lawr i addoli duw estron.

81:10  Fi, yr ARGLWYDD ydy dy Dduw di. Fi ddaeth â ti allan o wlad yr Aifft. Agor dy geg, a bydda i'n dy fwydo!

81:11  Ond wnaeth fy mhobl ddim gwrando. Wnaeth Israel ddim ufuddhau i mi;

81:12  felly dyma fi'n gadael iddyn nhw fod yn ystyfnig a gwneud beth bynnag roedden nhw eisiau.

81:13  O na fyddai fy mhobl yn gwrando arna i! O na fyddai Israel yn fy nilyn i!

81:14  Byddwn i'n trechu eu gelynion nhw yn syth; ac yn ymosod ar y rhai sy'n eu gwrthwynebu nhw.”

81:15  (Boed i'r rhai sy'n casáu'r ARGLWYDD wingo o'i flaen – dyna eu tynged nhw am byth!)

81:16  “Byddwn i'n bwydo Israel â'r ŷd gorau, ac yn dy fodloni gyda mêl o'r graig.”

Chapter 82

82:1  Mae Duw'n sefyll i fyny yn y cyngor dwyfol, ac yn cyhoeddi dedfryd yng nghanol y ‛duwiau‛.

82:2  “Am faint ydych chi'n mynd i farnu'n anghyfiawn a dangos ffafr at y rhai sy'n gwneud drwg?” Saib

82:3  “Dylech roi dedfryd o blaid y gwan a'r amddifad! Sefyll dros hawliau'r rhai anghenus sy'n cael eu gorthrymu!

82:4  Cadw'r rhai sy'n wan a di-rym yn saff a'u hachub nhw o afael pobl ddrwg!”

82:5  Ond dŷn nhw'n deall dim. Maen nhw'n crwydro yn y tywyllwch, tra mae sylfeini'r ddaear yn ysgwyd!

82:6  Dywedais, “Duwiau ydych chi, meibion y Duw Goruchaf bob un ohonoch.

82:7  Ond byddwch yn marw fel pobl feidrol; byddwch yn syrthio fel unrhyw arweinydd dynol.”

82:8  Cod, O Dduw, i farnu'r byd! Dy etifeddiaeth di ydy'r cenhedloedd i gyd.

Chapter 83

83:1  O Dduw, paid bod yn ddistaw! Paid diystyru ni a gwneud dim!

83:2  Edrych! Mae dy elynion di'n codi twrw. Mae'r rhai sy'n dy gasáu di yn codi eu pennau.

83:3  Maen nhw mor gyfrwys, ac yn cynllwynio yn erbyn dy bobl di. Maen nhw am wneud niwed i'r rhai rwyt ti'n eu trysori!

83:4  Maen nhw'n dweud, “Gadewch i ni eu difa nhw'n llwyr! Fydd dim sôn am genedl Israel byth mwy.”

83:5  Maen nhw'n unfrydol yn eu bwriad, ac wedi ffurfio cynghrair yn dy erbyn di –

83:6  pobl Edom a'r Ismaeliaid, Moab a'r Hagriaid,

83:7  Gebal, Ammon, ac Amalec, Philistia a phobl Tyrus.

83:8  Mae Asyria wedi ymuno â nhw hefyd, i roi help llaw i ddisgynyddion Lot. Saib

83:9  Delia gyda nhw fel y gwnest ti gyda Midian – fel y gwnest ti i Sisera a Jabin, wrth afon Cison.

83:10  Cawson nhw eu dinistrio yn En-dor. Roedd eu cyrff fel tail ar wyneb y tir!

83:11  Delia gyda'u harweinwyr nhw fel y gwnest ti gydag Oreb a Seëb. Gwna eu tywysogion nhw fel Seba a Tsalmwna,

83:12  oedd am ddwyn y tir i gyd oddi ar Dduw.

83:13  O fy Nuw, trin nhw fel plu ysgall, neu us yn cael ei chwythu gan y gwynt!

83:14  Difa nhw, fel mae tân yn llosgi coedwig, a'i fflamau'n lledu dros y bryniau.

83:15  Dos ar eu hôl nhw â'th storm, a'u dychryn nhw â'th gorwynt.

83:16  Coda gywilydd arnyn nhw, a gwna iddyn nhw dy gydnabod di, O ARGLWYDD.

83:17  Cywilydd a dychryn fydd byth yn dod i ben! Gad iddyn nhw farw yn eu gwarth!

83:18  Byddan nhw'n deall wedyn mai ti ydy'r ARGLWYDD, ie, ti yn unig! Ti ydy'r Duw Goruchaf sy'n rheoli'r byd i gyd!

Chapter 84

84:1  Mae lle rwyt ti'n byw mor hyfryd, O ARGLWYDD hollbwerus!

84:2  Dw i'n hiraethu; ydw, dw i'n ysu am gael mynd i deml yr ARGLWYDD. Mae'r cyfan ohono i'n gweiddi'n llawen ar y Duw byw!

84:3  Mae hyd yn oed aderyn y to wedi gwneud ei gartref yno! Mae'r wennol wedi gwneud nyth iddi'i hun, i fagu ei chywion wrth ymyl dy allor di, O ARGLWYDD hollbwerus, fy Mrenin a'm Duw.

84:4  Y fath fendith sydd i'r rhai sy'n aros yn dy dŷ di, y rhai sy'n dy addoli di drwy'r adeg! Saib

84:5  Y fath fendith sydd i'r rhai rwyt ti'n eu cadw nhw'n saff, wrth iddyn nhw deithio'n frwd ar bererindod i dy deml!

84:6  Wrth iddyn nhw basio drwy ddyffryn Bacha, byddi di wedi ei droi yn llawn ffynhonnau. Bydd y glaw cynnar wedi tywallt ei fendithion arno.

84:7  Byddan nhw'n symud ymlaen o nerth i nerth, a byddan nhw i gyd yn ymddangos o flaen Duw yn Seion.

84:8  O ARGLWYDD Dduw hollbwerus, gwrando ar fy ngweddi! Clyw fi, O Dduw Jacob. Saib

84:9  Edrych ar y brenin, ein tarian ni, O Dduw! Edrych yn ffafriol ar yr un wnest ti ei eneinio.

84:10  Mae un diwrnod yn dy deml yn well na miloedd yn rhywle arall! Byddai'n well gen i aros ar drothwy tŷ fy Nuw na mynd i loetran yng nghartrefi pobl ddrwg.

84:11  Mae'r ARGLWYDD Dduw yn haul ac yn darian i'n hamddiffyn ni! Mae'r ARGLWYDD yn garedig ac yn rhannu ei ysblander gyda ni. Mae e'n rhoi popeth da i'r rhai sy'n byw yn onest.

84:12  O ARGLWYDD hollbwerus, y fath fendith sydd i rywun sy'n dy drystio di!

Chapter 85

85:1  O ARGLWYDD, ti wedi bod yn garedig wrth dy dir, ac wedi rhoi llwyddiant i Jacob eto.

85:2  Ti wedi symud euogrwydd dy bobl, a maddau eu pechodau i gyd. Saib

85:3  Ti wedi tynnu dy lid yn ôl, a throi cefn ar dy wylltineb.

85:4  Tro ni'n ôl, O Dduw, ein hachubwr! Rho heibio dy ddicter tuag aton ni.

85:5  Wyt ti'n mynd i fod yn ddig gyda ni am byth? Wyt ti'n mynd i aros yn wyllt am genedlaethau?

85:6  Plîs, wnei di'n hadfywio ni unwaith eto, i dy bobl gael dathlu beth wnest ti!

85:7  O ARGLWYDD, dangos dy gariad ffyddlon i ni. Plîs, achub ni!

85:8  Dw i'n mynd i wrando beth sydd gan Dduw i'w ddweud. Ydy wir! Mae'r ARGLWYDD yn addo heddwch i'r rhai sy'n ei ddilyn yn ffyddlon – ond rhaid iddyn nhw beidio troi'n ôl at eu ffolineb!

85:9  Mae e'n barod iawn i achub y rhai sy'n ei ddilyn e; wedyn bydd ei ysblander i'w weld yn ein tir eto.

85:10  Bydd cariad a gwirionedd yn dod at ei gilydd; bydd cyfiawnder a heddwch yn cusanu.

85:11  Bydd gwirionedd yn tarddu o'r tir, a chyfiawnder yn edrych i lawr o'r nefoedd.

85:12  Bydd yr ARGLWYDD yn rhoi pethau da i ni; a bydd y tir yn rhoi ei gnydau.

85:13  Bydd cyfiawnder yn mynd o'i flaen ac yn paratoi'r ffordd iddo.

Chapter 86

86:1  Gwranda, O ARGLWYDD, ac ateb fi! Dw i'n wan ac yn ddiamddiffyn.

86:2  Cadw fi'n saff. Dw i'n ffyddlon i ti! Achub dy was. Ti ydy fy Nuw a dw i'n dy drystio di.

86:3  Dangos drugaredd ata i, O ARGLWYDD! Dw i wedi bod yn gweiddi arnat ti'n ddi-baid.

86:4  Gwna dy was yn llawen eto! Dw i'n gweddïo'n daer arnat ti, ARGLWYDD.

86:5  Rwyt ti, ARGLWYDD, yn dda ac yn maddau. Rwyt ti mor anhygoel o hael at y rhai sy'n galw arnat ti.

86:6  Gwranda ar fy ngweddi, O ARGLWYDD! Edrych, dw i'n erfyn am drugaredd!

86:7  Dw i mewn trafferthion ac yn galw arnat, am mai ti sy'n gallu fy ateb i.

86:8  Does dim un o'r duwiau eraill yn debyg i ti, ARGLWYDD. Does neb arall yn gallu gwneud y pethau rwyt ti'n eu gwneud.

86:9  Bydd yr holl genhedloedd rwyt ti wedi'u creu yn dod ac yn plygu o dy flaen di, O ARGLWYDD. Byddan nhw'n anrhydeddu dy enw di,

86:10  am dy fod ti'n Dduw mawr ac yn gwneud pethau anhygoel. Ti ydy'r unig Dduw go iawn!

86:11  Dysga fi sut i fyw, O ARGLWYDD, i mi dy ddilyn di'n ffyddlon. Gwna fi'n benderfynol o dy addoli di'n iawn.

86:12  Bydda i'n dy addoli o waelod calon, O ARGLWYDD fy Nuw, ac yn anrhydeddu dy enw am byth.

86:13  Mae dy gariad tuag ata i mor fawr! Ti wedi fy achub i o ddyfnder Annwn.

86:14  O Dduw, mae yna bobl haerllug wedi troi yn fy erbyn i. Mae yna griw creulon am fy lladd i, Does dim bwys ganddyn nhw amdanat ti.

86:15  Ond rwyt ti, O ARGLWYDD, mor drugarog a charedig, rwyt mor amyneddgar! Mae dy haelioni a dy ffyddlondeb di'n anhygoel!

86:16  Tro ata i, a dangos drugaredd! Rho dy nerth i dy was, Achub blentyn dy gaethferch!

86:17  Dangos i mi ryw arwydd o dy ddaioni, er mwyn i'r rhai sy'n fy nghasáu i weld hynny a chael eu cywilyddio am dy fod ti, ARGLWYDD, wedi fy helpu i a'm cysuro.

Chapter 87

87:1  Mae ei sylfeini ar y mynyddoedd sanctaidd!

87:2  Mae'r ARGLWYDD yn caru dinas Seion yn fwy nag unrhyw fan arall yn nhir Jacob.

87:3  Mae pethau hyfryd yn cael eu dweud amdanat ti, O ddinas Duw. Saib

87:4  Wrth sôn am yr Aifft a Babilon wrth y rhai sy'n fy nabod i – Philistia, Tyrus, a dwyrain Affrica hefyd – dywedir, “Cafodd hwn a hwn ei eni yno.”

87:5  A dyma fydd yn cael ei ddweud am Seion: “Cafodd pob un o'r rhain eu geni yno! Mae'r Duw Goruchaf ei hun yn ei gwneud hi'n ddiogel!”

87:6  Bydd yr ARGLWYDD yn cofrestru'r cenhedloedd: “Cafodd hwn a hwn ei eni yno.” Saib

87:7  Bydd cantorion a dawnswyr yn dweud amdani: “Mae ffynhonnell pob bendith ynot ti!”

Chapter 88

88:1  O ARGLWYDD, y Duw sy'n fy achub, dw i'n gweiddi am dy help bob dydd ac yn gweddïo arnat ti bob nos.

88:2  Plîs, cymer sylw o'm gweddi, a gwranda arna i'n galw arnat ti.

88:3  Dw i mewn helynt dychrynllyd; yn wir, dw i bron marw.

88:4  Mae pobl yn fy ngweld i fel un sydd ar ei ffordd i'r bedd, dyn cryf wedi colli ei nerth i gyd

88:5  ac wedi'i adael i farw a'i daflu i fedd cyffredin gyda'r milwyr eraill sydd wedi'u lladd – y rhai wyt ti ddim yn eu cofio bellach, ac sydd ddim angen dy ofal bellach.

88:6  Ti wedi fy ngosod i ar waelod y Pwll, mewn tywyllwch dudew yn y dyfnder.

88:7  Mae dy lid yn pwyso'n drwm arna i; dw i'n boddi dan dy donnau di. Saib

88:8  Ti wedi gwneud i'm ffrindiau agos gadw draw; dw i'n ffiaidd yn eu golwg nhw. Dw i wedi fy nal ac yn methu dianc.

88:9  Mae fy llygaid yn wan gan flinder; O ARGLWYDD, dw i wedi galw arnat ti bob dydd; dw i'n estyn fy nwylo mewn gweddi atat ti.

88:10  Wyt ti'n gwneud gwyrthiau i'r rhai sydd wedi marw? Ydy'r meirw yn codi i dy foli di? Saib

88:11  Ydy'r rhai sydd yn y bedd yn sôn am dy gariad ffyddlon? Oes sôn am dy ffyddlondeb di yn Abadon?

88:12  Ydy'r rhai sydd yn y lle tywyll yn gwybod am dy wyrthiau? Oes sôn am dy gyfiawnder ym myd angof?

88:13  Ond dw i wedi bod yn galw arnat ti am help, ARGLWYDD. Dw i'n gweddïo arnat ti bob bore.

88:14  Felly pam, O ARGLWYDD, wyt ti'n fy ngwrthod i? Pam wyt ti wedi troi dy gefn arna i?

88:15  Dw i wedi diodde a bron marw lawer gwaith ers yn ifanc; dw i wedi gorfod wynebu pethau ofnadwy, nes fy mod wedi fy mharlysu.

88:16  Mae dy lid wedi llifo drosto i; mae dy ddychryn wedi fy ninistrio.

88:17  Mae'r cwbl yn troelli o'm cwmpas fel llifogydd; maen nhw'n cau amdana i o bob cyfeiriad.

88:18  Ti wedi gwneud i ffrindiau a chymdogion gadw draw oddi wrtho i – Yr unig gwmni sydd gen i bellach ydy'r tywyllwch!

Chapter 89

89:1  Dw i'n mynd i ganu am byth am gariad yr ARGLWYDD; dweud am dy ffyddlondeb wrth un genhedlaeth ar ôl y llall.

89:2  Cyhoeddi fod dy haelioni yn ddiddiwedd; dy ffyddlondeb mor sicr â'r nefoedd.

89:3  Dwedaist, “Dw i wedi gwneud ymrwymiad i'r un dw i wedi'i ddewis, ac wedi tyngu llw i Dafydd fy ngwas:

89:4  ‘Bydda i'n gwneud dy ddisgynyddion yn sefydlog am byth ac yn cynnal dy orsedd ar hyd y cenedlaethau.’” Saib

89:5  Mae'r pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu gwneud yn cael eu canmol yn y nefoedd, O ARGLWYDD, a dy ffyddlondeb hefyd gan yr angylion sanctaidd!

89:6  Pwy sy'n debyg i'r ARGLWYDD yn y cymylau uchod? Pa un o'r bodau nefol sy'n debyg i'r ARGLWYDD?

89:7  Duw ydy'r un sy'n codi braw ar yr angylion sanctaidd; mae e mor syfrdanol i'r rhai sydd o'i gwmpas.

89:8  O ARGLWYDD Dduw hollbwerus, Oes rhywun mor gryf â ti, ARGLWYDD? Mae ffyddlondeb yn dy amgylchynu!

89:9  Ti sy'n rheoli'r môr mawr: pan mae ei donnau'n codi, rwyt ti'n eu tawelu.

89:10  Ti sathrodd yr anghenfil Rahab; roedd fel corff marw! Ti chwalodd dy elynion gyda dy fraich gref.

89:11  Ti sydd biau'r nefoedd, a'r ddaear hefyd; ti wnaeth y byd a phopeth sydd ynddo.

89:12  Ti greodd y gogledd a'r de; mae mynyddoedd Tabor a Hermon yn canu'n llawen i ti.

89:13  Mae dy fraich di mor bwerus, ac mae dy law di mor gref. Mae dy law dde wedi'i chodi'n fuddugoliaethus.

89:14  Tegwch a chyfiawnder ydy sylfaen dy orsedd. Cariad ffyddlon a gwirionedd sy'n dy nodweddu di.

89:15  Mae'r rhai sy'n dy addoli di'n frwd wedi'u bendithio'n fawr! O ARGLWYDD, nhw sy'n profi dy ffafr di.

89:16  Maen nhw'n llawenhau ynot ti drwy'r dydd; ac yn cael eu cynnal gan dy gyfiawnder.

89:17  Ti sy'n rhoi nerth ac ysblander iddyn nhw. Dy ffafr di sy'n rhoi'r fuddugoliaeth i ni!

89:18  Ti, ARGLWYDD, ydy'n tarian. Ti ydy'n brenin ni, Un Sanctaidd Israel.

89:19  Un tro, dyma ti'n siarad gyda dy ddilynwyr ffyddlon mewn gweledigaeth. “Dw i wedi rhoi nerth i ryfelwr,” meddet ti; “dw i wedi codi bachgen ifanc o blith y bobl.

89:20  Dw i wedi dod o hyd i Dafydd, fy ngwas; a'i eneinio'n frenin gyda'r olew sanctaidd.

89:21  Bydda i'n ei gynnal e, ac yn rhoi nerth iddo.

89:22  Fydd dim un o'i elynion yn ei gael i dalu teyrnged iddo, a fydd dim un gormeswr yn ei ddarostwng.

89:23  Bydda i'n sathru ei elynion o'i flaen; ac yn taro i lawr y rhai sy'n ei gasáu.

89:24  Bydd e'n cael profi fy ffyddlondeb a'm cariad; a bydda i'n ei anfon i ennill buddugoliaeth.

89:25  Bydda i'n gosod ei law chwith dros y môr, a'i law dde ar yr afonydd.

89:26  Bydd e'n dweud wrtho i, ‘Ti ydy fy Nhad i, fy Nuw, a'r graig sy'n fy achub i.’

89:27  Bydda i'n ei wneud e'n fab hynaf i mi, yn uwch na holl frenhinoedd y byd.

89:28  Bydda i'n aros yn ffyddlon iddo am byth; mae fy ymrwymiad iddo'n hollol ddiogel.

89:29  Bydd ei ddisgynyddion yn ei olynu am byth, a'i orsedd yn para mor hir â'r nefoedd.

89:30  Os bydd ei feibion yn troi cefn ar fy nysgeidiaeth ac yn gwrthod gwneud beth dw i'n ddweud;

89:31  os byddan nhw'n torri fy rheolau i, a ddim yn cadw fy ngorchmynion i,

89:32  bydda i'n eu cosbi nhw gyda gwialen am eu gwrthryfel; gyda plâu am iddyn nhw fynd ar gyfeiliorn.

89:33  Ond fydda i ddim yn stopio'i garu e, a fydda i ddim yn anffyddlon iddo.

89:34  Fydda i ddim yn torri'r ymrwymiad wnes i; bydda i'n gwneud beth wnes i addo iddo.

89:35  Dw i, y Duw sanctaidd, wedi tyngu llw, na fydda i byth yn twyllo Dafydd.

89:36  Bydd ei linach yn aros am byth, a'i orsedd yn para tra mae haul o'm blaen i.

89:37  Mae wedi'i sefydlu am byth, fel mae'r lleuad yn dyst ffyddlon i mi yn yr awyr.” Saib

89:38  Ond rwyt wedi'i wrthod, a'i wthio i'r naill ochr! Rwyt wedi gwylltio gyda'r brenin, dy eneiniog.

89:39  Rwyt wedi dileu'r ymrwymiad i dy was; ac wedi llusgo'i goron drwy'r baw.

89:40  Rwyt wedi bwrw ei waliau i lawr, a gwneud ei gaerau'n adfeilion.

89:41  Mae pawb sy'n pasio heibio yn dwyn oddi arno. Mae e'n destun sbort i'w gymdogion!

89:42  Ti wedi gadael i'r rhai sy'n ei gasáu ei goncro, a rhoi achos i'w elynion i gyd ddathlu.

89:43  Rwyt wedi troi min ei gleddyf arno fe'i hun, a heb ei helpu yn y frwydr.

89:44  Rwyt wedi dod â'i deyrnasiad gwych i ben, ac wedi bwrw ei orsedd i lawr.

89:45  Rwyt wedi'i droi'n hen ddyn cyn pryd; ac wedi'i orchuddio â chywilydd. Saib

89:46  Am faint mwy, O ARGLWYDD? Wyt ti wedi troi dy gefn arnon ni am byth? Fydd dy lid di'n llosgi fel tân am byth?

89:47  Cofia mor fyr ydy fy mywyd! Wyt ti wedi creu'r ddynoliaeth i ddim byd?

89:48  Does neb byw yn gallu osgoi marw. Pwy sy'n gallu achub ei hun o afael y bedd? Saib

89:49  O ARGLWYDD, ble mae'r cariad hwnnw wnest ti ei addo'n bendant i Dafydd?

89:50  Cofia, ARGLWYDD, sut mae dy weision wedi'u cam-drin; a'r baich dw i wedi'i gario wrth i baganiaid wneud hwyl am ein pennau.

89:51  Cofia sut mae dy elynion wedi'n cam-drin ni, O ARGLWYDD, ac wedi cam-drin dy eneiniog lle bynnag mae'n mynd.

89:52  Bendith ar yr ARGLWYDD am byth! Amen ac Amen.

Chapter 90

90:1  Fy Meistr, rwyt ti wedi bod yn lle saff i ni guddio ar hyd y cenedlaethau.

90:2  Cyn i'r mynyddoedd gael eu geni, a chyn bod y ddaear a'r byd yn bodoli, roeddet ti'n Dduw, o dragwyddoldeb pell.

90:3  Ti sy'n anfon pobl yn ôl i'r pridd drwy ddweud, “Ewch yn ôl, chi bobl feidrol!”

90:4  Mae mil o flynyddoedd yn dy olwg di fel diwrnod sydd wedi pasio heibio, neu fel gwylfa nos.

90:5  Ond mae pobl yn cael eu llethu gan gwsg, ac yna fel glaswellt yn adfywio yn y bore.

90:6  Mae'n tyfu ac yn llawn bywyd yn y bore, ond erbyn iddi nosi mae wedi gwywo a sychu.

90:7  Dyna sut dŷn ni'n gwywo pan wyt ti'n gwylltio; mae dy lid yn ein dychryn ni am ein bywydau.

90:8  Ti'n gwybod am ein methiant ni i gyd, ac yn gweld ein pechodau cudd ni.

90:9  Mae'n bywydau ni'n mynd heibio dan dy ddig; mae'n blynyddoedd ni'n darfod fel ochenaid.

90:10  Dŷn ni'n byw am saith deg o flynyddoedd, wyth deg os cawn ni iechyd; ond mae'r gorau ohonyn nhw'n llawn trafferthion! Maen nhw'n mynd heibio mor sydyn! A dyna ni wedi mynd!

90:11  Does neb eto wedi profi holl rym dy lid. Mae dy ddig yn hawlio parch!

90:12  Felly dysga ni i wneud y gorau o'n dyddiau, a gwna ni'n ddoeth.

90:13  Tro yn ôl aton ni, ARGLWYDD! Faint mwy mae'n rhaid i ni ddisgwyl? Dangos drugaredd at dy weision.

90:14  Gad i ni brofi dy gariad ffyddlon yn y bore, yn gwneud i ni ganu'n llawen bob dydd!

90:15  Gad i ni brofi hapusrwydd am yr un cyfnod ag rwyt ti wedi'n cosbi ni – sef y blynyddoedd hynny pan mae popeth wedi mynd o'i le.

90:16  Gad i dy weision dy weld ti'n gwneud pethau mawr eto! Gad i'n plant ni weld mor wych wyt ti!

90:17  Boed i'r Meistr, ein Duw ni, fod yn garedig aton ni. Gwna i'n hymdrechion ni lwyddo. Ie, gwna i'n hymdrechion ni lwyddo!

Chapter 91

91:1  Bydd y sawl mae'r Duw Goruchaf yn ei amddiffyn yn aros yn saff dan gysgod yr Hollalluog.

91:2  Dywedais, “ARGLWYDD, rwyt ti'n gaer ddiogel, yn lle hollol saff i mi fynd. Ti ydy fy Nuw i, yr un dw i'n ei drystio.”

91:3  Bydd Duw yn dy achub di o drap yr heliwr, a rhag y pla marwol.

91:4  Bydd e'n rhoi ei adain drosot ti, a byddi'n saff o dan blu ei adenydd. Mae'r ffaith fod Duw yn dweud y gwir yn darian sy'n dy amddiffyn di.

91:5  Paid bod ag ofn dim sy'n dy ddychryn yn y nos, na'r saeth sy'n hedfan yn y dydd;

91:6  yr haint sy'n llechu yn y tywyllwch, na'r dinistr sy'n taro'n sydyn ganol dydd.

91:7  Gall mil o ddynion syrthio ar dy law chwith, a deg mil ar y dde, ond fyddi di ddim yn cael dy gyffwrdd.

91:8  Byddi'n cael gweld drosot ti dy hun – byddi'n gweld y rhai drwg yn cael eu cosbi.

91:9  Wyt, rwyt ti'n lle saff i mi guddio, ARGLWYDD! Gad i'r Duw Goruchaf fod yn hafan ddiogel i ti,

91:10  a fyddi di ddim yn cael unrhyw niwed. Fydd dim haint yn dod yn agos i dy gartref di.

91:11  Achos bydd e'n gorchymyn i'w angylion dy amddiffyn di lle bynnag rwyt ti'n mynd.

91:12  Byddan nhw'n dy ddal yn eu breichiau fel na fyddi'n taro dy droed ar garreg.

91:13  Byddi di'n sathru'r llew a'r cobra dan draed; fydd llewod ifanc a nadroedd ddim yn beryg i ti.

91:14  “Dw i'n mynd i gadw'r un sy'n ffyddlon i mi yn saff,” meddai'r ARGLWYDD; “bydda i'n amddiffyn yr un sy'n fy nabod i.

91:15  Pan fydd e'n galw arna i, bydda i'n ateb. Bydda i gydag e drwy bob argyfwng. Bydda i'n ei achub e ac yn ei anrhydeddu.

91:16  Bydd e'n cael byw i oedran teg, a mwynhau bywyd, am fy mod wedi'i achub.”

Chapter 92

92:1  Mae'n beth da diolch i'r ARGLWYDD, a chanu mawl i dy enw di, y Duw Goruchaf.

92:2  Canu yn y bore am dy gariad, a chyda'r nos am dy ffyddlondeb,

92:3  i gyfeiliant offeryn dectant a nabl a thannau'r delyn.

92:4  Ti'n fy ngwneud i mor hapus, O ARGLWYDD; a dw i'n canu'n uchel o achos y cwbl rwyt ti'n wneud.

92:5  Ti'n gwneud pethau mawr, O ARGLWYDD! Mae dy feddyliau di mor ddwfn.

92:6  Dim ond twpsyn sydd ddim yn gweld hynny; dim ond ffŵl fyddai ddim yn deall!

92:7  Mae pobl ddrwg yn llwyddo – ond maen nhw fel glaswellt. Er bod y rhai sy'n gwneud drwg fel petaen nhw'n blodeuo, byddan nhw'n cael eu dinistrio am byth!

92:8  Ond ti ydy'r Un sydd uwchlaw popeth, a hynny am byth, O ARGLWYDD.

92:9  Bydd dy elynion di, ARGLWYDD, bydd dy elynion di'n cael eu dinistrio! Bydd pawb sy'n gwneud drygioni yn cael eu gwasgaru!

92:10  Ti wedi fy ngwneud i'n gryf fel ych gwyllt; ti wedi fy eneinio i ag olew iraidd.

92:11  Bydda i'n cael gweld y gelynion sy'n fy ngwylio yn cael eu trechu; a chlywed y rhai drwg sy'n ymosod arna i'n chwalu.

92:12  Ond bydd y rhai cyfiawn yn blodeuo fel palmwydd; ac yn tyfu'n gryf fel coed cedrwydd yn Libanus.

92:13  Maen nhw wedi'u plannu yn nheml yr ARGLWYDD, ac yn blodeuo yn yr iard sydd yno.

92:14  Byddan nhw'n dal i roi ffrwyth pan fyddan nhw'n hen; byddan nhw'n dal yn ffres ac yn llawn sudd.

92:15  Maen nhw'n cyhoeddi fod yr ARGLWYDD yn gyfiawn – mae e'n graig saff i mi, a does dim anghyfiawnder yn agos ato.

Chapter 93

93:1  Yr ARGLWYDD sy'n teyrnasu! Mae wedi'i arwisgo'n hardd. Mae'r ARGLWYDD wedi'i arwisgo, a'i gryfder fel gwregys am ei ganol. Mae'r ddaear yn saff, a does dim modd ei symud!

93:2  Cest dy orseddu'n frenin amser maith yn ôl; ti wedi bodoli bob amser!

93:3  Roedd y tonnau'n codi'n uchel, O ARGLWYDD, roedd sŵn y tonnau fel taranau, sŵn y tonnau trwm yn torri.

93:4  Ond roedd yr ARGLWYDD, sydd yn uwch na'r cwbl, yn gryfach na sŵn y dyfroedd mawr, ac yn gryfach na thonnau mawr y môr.

93:5  Mae dy orchmynion di yn hollol sicr. Sancteiddrwydd sy'n addurno dy dŷ, O ARGLWYDD, a hynny am byth!

Chapter 94

94:1  O Dduw sy'n dial pob cam. O ARGLWYDD! O Dduw sy'n dial pob cam, disgleiria!

94:2  Cod ar dy draed, Farnwr y ddaear, a rhoi beth maen nhw'n ei haeddu i'r rhai balch!

94:3  Am faint mwy mae'r rhai drwg, O ARGLWYDD – am faint mwy mae'r rhai drwg i gael dathlu?

94:4  Maen nhw'n chwydu eu geiriau balch wrth frolio'u hunain.

94:5  Maen nhw'n sathru dy bobl dan draed, O ARGLWYDD, ac yn cam-drin dy etifeddiaeth.

94:6  Maen nhw'n lladd y gweddwon a'r mewnfudwyr, ac yn llofruddio'r plant amddifad.

94:7  Maen nhw'n meddwl, “Dydy'r ARGLWYDD ddim yn gweld, dydy Duw Jacob yn cymryd dim sylw.”

94:8  Chi bobl dwp, mae'n bryd i chi ddeall! Chi ffyliaid, pryd dych chi'n mynd i gallio?

94:9  Ydy'r un roddodd siâp i'r glust ddim yn clywed? Ydy'r un wnaeth greu y llygad ddim yn gweld?

94:10  Ydy'r un sy'n disgyblu'r cenhedloedd ddim yn cosbi? – Fe ydy'r un sy'n dysgu gwersi i'r ddynoliaeth!

94:11  Mae'r ARGLWYDD yn gwybod fod cynlluniau dynol yn wastraff amser, fel tarth yn diflannu!

94:12  Mae'r un sy'n cael ei ddisgyblu gen ti wedi'i fendithio'n fawr, ARGLWYDD; yr un rwyt ti'n dysgu dy gyfraith iddo.

94:13  Mae'n dawel ei feddwl pan mae pethau'n anodd. Mae'n gwybod y bydd y rhai drwg yn syrthio i dwll.

94:14  Fydd yr ARGLWYDD ddim yn siomi ei bobl. Fydd e ddim yn troi cefn ar ei etifeddiaeth.

94:15  Cyfiawnder fydd yn cario'r dydd, a'r rhai sy'n byw'n gywir yn ei ddilyn.

94:16  Oes rhywun am ochri gyda fi yn erbyn y rhai drwg? Oes rhywun am sefyll hefo fi yn erbyn pobl ddrwg?

94:17  Na, byddai ar ben arna i oni bai fod yr ARGLWYDD wedi fy helpu!

94:18  Pan oeddwn i'n dweud, “Dw i'n llithro! Mae ar ben arna i!” roedd dy ffyddlondeb di, O ARGLWYDD, yn fy nghynnal.

94:19  Pan oeddwn i'n poeni am bob math o bethau, roedd dy gefnogaeth di yn fy ngwneud i'n llawen.

94:20  Wyt ti'n gallu partneru gyda llywodraeth anghyfiawn sy'n achosi dioddefaint drwy ei deddfau?

94:21  Maen nhw'n casglu at ei gilydd yn erbyn y cyfiawn, ac yn condemnio pobl ddiniwed i farwolaeth.

94:22  Ond mae'r ARGLWYDD yn gaer ddiogel i mi; mae fy Nuw yn graig lle dw i'n hollol saff.

94:23  Bydd e'n talu'n ôl iddyn nhw am eu drygioni! Bydd e'n defnyddio'u drygioni eu hunain i'w dinistrio! Bydd yr ARGLWYDD ein Duw yn eu dinistrio nhw!

Chapter 95

95:1  Dewch, gadewch i ni ganu'n llawen i'r ARGLWYDD, a gweiddi'n mawl i'r Graig sy'n ein hachub!

95:2  Gadewch i ni fynd ato yn llawn diolch; gweiddi'n uchel a chanu mawl iddo!

95:3  Achos yr ARGLWYDD ydy'r Duw mawr, y Brenin mawr sy'n uwch na'r ‛duwiau‛ i gyd.

95:4  Mae mannau dyfna'r ddaear yn ei ddwylo, a chopaon y mynyddoedd hefyd!

95:5  Fe sydd biau'r môr, am mai fe wnaeth ei greu; a'r tir hefyd, gan mai ei ddwylo fe wnaeth ei siapio.

95:6  Dewch, gadewch i ni ei addoli ac ymgrymu iddo, mynd ar ein gliniau o flaen yr ARGLWYDD, ein Crëwr.

95:7  Fe ydy'n Duw ni, a ni ydy ei bobl e; y defaid mae'n gofalu amdanyn nhw. O na fyddech chi'n gwrando arno heddiw!

95:8  “Peidiwch bod yn ystyfnig fel yn Meriba, neu ar y diwrnod hwnnw yn Massa, yn yr anialwch.

95:9  Yno roedd eich hynafiaid wedi herio fy awdurdod, a phrofi fy amynedd, er eu bod wedi gweld beth wnes i!

95:10  Am bedwar deg mlynedd rôn i'n eu ffieiddio nhw: ‘Maen nhw'n bobl hollol anwadal,’ meddwn i; ‘dŷn nhw ddim eisiau fy nilyn i.’

95:11  Felly digiais, a dweud ar lw, ‘Chân nhw byth fynd i'r lle sy'n saff i orffwys gyda mi!’”

Chapter 96

96:1  Canwch gân newydd i'r ARGLWYDD. Y ddaear gyfan, canwch i'r ARGLWYDD!

96:2  Canwch i'r ARGLWYDD, canmolwch ei enw, a dweud bob dydd sut mae e'n achub.

96:3  Dwedwch wrth y cenhedloedd mor wych ydy e; wrth yr holl bobloedd am y pethau rhyfeddol mae'n eu gwneud.

96:4  Mae'r ARGLWYDD yn Dduw mawr ac yn haeddu ei foli! Mae'n haeddu ei barchu'n fwy na'r ‛duwiau‛ eraill i gyd.

96:5  Eilunod diwerth ydy duwiau'r holl bobloedd, ond yr ARGLWYDD wnaeth greu'r nefoedd!

96:6  Mae ei ysblander a'i urddas yn amlwg; mae ei gryfder a'i harddwch yn ei deml.

96:7  Dewch, bobl y cenhedloedd! Cyhoeddwch! Cyhoeddwch mor wych ac mor gryf ydy'r ARGLWYDD!

96:8  Cyhoeddwch mor wych ydy ei enw da! Dewch i'w deml i gyflwyno rhodd iddo!

96:9  Plygwch i addoli'r ARGLWYDD sydd mor hardd yn ei gysegr! Crynwch o'i flaen, bawb drwy'r byd!

96:10  Dwedwch ymysg y cenhedloedd, “Yr ARGLWYDD sy'n teyrnasu!” Felly mae'r ddaear yn saff, does dim modd ei symud. Bydd e'n barnu'r byd yn deg.

96:11  Boed i'r nefoedd a'r ddaear ddathlu'n llawen. Boed i'r môr a phopeth sydd ynddo weiddi.

96:12  Boed i'r caeau a'u cnydau ddathlu. Bydd holl goed y goedwig yn siffrwd yn llawen

96:13  o flaen yr ARGLWYDD, am ei fod yn dod – mae'n dod i roi trefn ar y ddaear. Bydd yn barnu'r byd yn hollol deg, a'r bobloedd i gyd ar sail beth sy'n wir.

Chapter 97

97:1  Yr ARGLWYDD sy'n teyrnasu! Gall y ddaear ddathlu, a'r ynysoedd i gyd lawenhau!

97:2  Mae cwmwl trwchus o'i gwmpas; a'i orsedd wedi'i sylfaenu ar degwch a chyfiawnder.

97:3  Mae tân yn mynd allan o'i flaen, ac yn llosgi ei elynion ym mhobman.

97:4  Mae ei fellt yn goleuo'r byd; a'r ddaear yn gwingo wrth ei weld.

97:5  Mae'r mynyddoedd yn toddi fel cwyr o flaen yr ARGLWYDD, o flaen Meistr y ddaear gyfan.

97:6  Mae'r nefoedd yn cyhoeddi ei fod yn gyfiawn, a'r bobloedd i gyd yn gweld ei ysblander.

97:7  Mae'r rhai sy'n addoli eilun-dduwiau yn cywilyddio – y rhai oedd mor falch o'u delwau diwerth. Mae'r ‛duwiau‛ i gyd yn plygu o'i flaen.

97:8  Roedd Seion yn hapus pan glywodd hyn, ac roedd pentrefi Jwda'n dathlu am dy fod ti'n barnu'n deg, O ARGLWYDD.

97:9  Achos rwyt ti, ARGLWYDD, yn Dduw dros yr holl fyd; rwyt ti'n llawer gwell na'r holl ‛dduwiau‛ eraill i gyd.

97:10  Mae'r ARGLWYDD yn caru'r rhai sy'n casáu drygioni. Mae e'n amddiffyn y rhai sy'n ffyddlon iddo, ac yn eu hachub nhw o afael pobl ddrwg.

97:11  Mae golau'n disgleirio ar y rhai sy'n byw'n gywir, a llawenydd ar y rhai sy'n onest.

97:12  Chi, rai cyfiawn, byddwch yn llawen yn yr ARGLWYDD, a'i foli wrth gofio mor sanctaidd ydy e!

Chapter 98

98:1  Canwch gân newydd i'r ARGLWYDD, am ei fod wedi gwneud pethau anhygoel! Mae ei fraich gref, wedi ennill y fuddugoliaeth iddo.

98:2  Mae'r ARGLWYDD wedi dangos ei allu i achub! Mae wedi dangos i'r cenhedloedd ei fod yn Dduw cyfiawn.

98:3  Mae wedi cofio'i gariad a'i ffyddlondeb i bobl Israel; ac mae pawb drwy'r byd i gyd wedi gweld Duw yn achub.

98:4  Dewch, bawb drwy'r byd i gyd, gwaeddwch yn uchel i'r ARGLWYDD! Gweiddi'n llawen, a chanu mawl iddo!

98:5  Canwch fawl ar y delyn i'r ARGLWYDD; canwch gân hyfryd i gyfeiliant y delyn!

98:6  Seiniwch yr utgyrn a chwythu'r corn hwrdd. Dewch, bawb drwy'r byd i gyd, gwaeddwch yn uchel i'r ARGLWYDD, y Brenin!

98:7  Boed i'r môr a phopeth sydd ynddo weiddi; a'r byd hefyd, a phawb sy'n byw ynddo.

98:8  Boed i'r afonydd guro dwylo, ac i'r mynyddoedd ganu'n llawen gyda'i gilydd

98:9  o flaen yr ARGLWYDD! Achos mae e'n dod i roi trefn ar y ddaear. Bydd e'n barnu'r byd yn hollol deg, a'r bobloedd yn gwbl gyfiawn.

Chapter 99

99:1  Yr ARGLWYDD sy'n teyrnasu, felly dylai'r gwledydd grynu! Boed i'r ddaear gyfan grynu o flaen yr un sydd wedi'i orseddu uwchben y cerwbiaid!

99:2  Yr ARGLWYDD ydy'r Duw mawr yn Seion, yr un sy'n rheoli'r holl bobloedd.

99:3  Boed i bawb dy addoli di – y Duw mawr, rhyfeddol! Ti ydy'r Duw sanctaidd!

99:4  Ti ydy'r brenin cryf sy'n caru cyfiawnder! Ti ydy'r un sydd wedi dangos beth ydy tegwch, ac yn hybu cyfiawnder a chwarae teg yn Jacob.

99:5  Addolwch yr ARGLWYDD ein Duw! Ymgrymwch i lawr wrth ei stôl droed. Mae e'n sanctaidd.

99:6  Roedd Moses, ac Aaron ei offeiriad, a Samuel yn galw ar ei enw – roedden nhw'n galw ar yr ARGLWYDD, ac roedd e'n ateb.

99:7  Siaradodd gyda nhw o'r golofn o niwl. Roedden nhw'n ufudd i'w orchmynion, a'r rheolau roddodd e iddyn nhw.

99:8  O ARGLWYDD ein Duw, roeddet ti'n eu hateb nhw. Roeddet ti'n Dduw oedd yn barod i faddau iddyn nhw, ond roeddet ti hefyd yn eu galw i gyfrif am eu drygioni.

99:9  Addolwch yr ARGLWYDD ein Duw! Ymgrymwch i lawr ar ei fynydd cysegredig, achos mae'r ARGLWYDD ein Duw yn sanctaidd!

Chapter 100

100:1  Gwaeddwch yn uchel i'r ARGLWYDD holl bobl y byd!

100:2  Addolwch yr ARGLWYDD yn llawen; a dod o'i flaen gan ddathlu!

100:3  Cyffeswch mai'r ARGLWYDD sydd Dduw; fe ydy'r un a'n gwnaeth ni, a ni ydy ei bobl e – y defaid mae'n gofalu amdanyn nhw.

100:4  Ewch drwy'r giatiau gan ddiolch iddo, ac i mewn i'w deml yn ei foli! Rhowch ddiolch iddo! A bendithio'i enw!

100:5  Achos mae'r ARGLWYDD mor dda! Mae ei haelioni yn ddiddiwedd; ac mae'n aros yn ffyddlon o un genhedlaeth i'r llall.

Chapter 101

101:1  Canaf am ffyddlondeb a chyfiawnder. Canaf gân i ti, O ARGLWYDD!

101:2  Canaf delyneg am dy ffordd berffaith. Pryd wyt ti'n mynd i ddod ata i? Dw i wedi byw bywyd didwyll yn y palas.

101:3  Dw i ddim am ystyried bod yn anonest; dw i'n casáu twyll, ac am gael dim i'w wneud â'r peth.

101:4  Does gen i ddim meddwl mochaidd, a dw i am gael dim i'w wneud â'r drwg.

101:5  Dw i'n rhoi taw ar bwy bynnag sy'n enllibio'i gymydog yn y dirgel. Alla i ddim diodde pobl falch sy'n llawn ohonyn nhw eu hunain.

101:6  Dw i wedi edrych am y bobl ffyddlon yn y wlad, i'w cael nhw i fyw gyda mi. Dim ond pobl onest sy'n cael gweithio i mi.

101:7  Does neb sy'n twyllo yn cael byw yn y palas. Does neb sy'n dweud celwydd yn cael cadw cwmni i mi.

101:8  Dw i bob amser yn rhoi taw ar y rhai sy'n gwneud drwg yn y wlad. Dw i'n cael gwared â'r rhai sy'n gwneud drwg o ddinas yr ARGLWYDD.

Chapter 102

102:1  O ARGLWYDD, clyw fy ngweddi; gwrando arna i'n gweiddi am help.

102:2  Paid troi cefn arna i pan dw i mewn trafferthion. Gwranda arna i! Rho ateb buan i mi pan dw i'n galw.

102:3  Mae fy mywyd i'n diflannu fel mwg, ac mae fy esgyrn yn llosgi fel marwor poeth.

102:4  Dw i mor ddigalon, ac yn gwywo fel glaswellt. Dw i ddim yn teimlo fel bwyta hyd yn oed.

102:5  Dw i ddim yn stopio tuchan; mae fy esgyrn i'w gweld drwy fy nghroen.

102:6  Dw i fel jac-y-do yn yr anialwch; fel tylluan yng nghanol adfeilion.

102:7  Dw i'n methu cysgu. Dw i fel aderyn unig ar ben tŷ.

102:8  Mae fy ngelynion yn fy enllibio drwy'r dydd; maen nhw'n fy rhegi ac yn gwneud sbort am fy mhen.

102:9  Lludw ydy'r unig fwyd sydd gen i, ac mae fy niod wedi'i gymysgu â dagrau,

102:10  am dy fod ti'n ddig ac wedi gwylltio hefo fi. Rwyt ti wedi gafael yno i, a'm taflu i ffwrdd fel baw!

102:11  Mae fy mywyd fel cysgod ar ddiwedd y dydd; dw i'n gwywo fel glaswellt.

102:12  Ond byddi di, ARGLWYDD, ar dy orsedd am byth! Mae pobl yn galw ar dy enw ar hyd y cenedlaethau!

102:13  Byddi di'n codi ac yn dangos trugaredd at Seion eto. Mae'n bryd i ti fod yn garedig ati. Mae'r amser i wneud hynny wedi dod.

102:14  Mae dy weision yn caru ei meini, ac yn teimlo i'r byw wrth weld y rwbel!

102:15  Wedyn bydd y cenhedloedd yn parchu enw'r ARGLWYDD. Bydd brenhinoedd y byd i gyd yn ofni ei ysblander.

102:16  Bydd yr ARGLWYDD yn ailadeiladu Seion! Bydd yn cael ei weld yn ei holl ysblander.

102:17  Achos mae e'n gwrando ar weddi y rhai sydd mewn angen; dydy e ddim yn diystyru eu cri nhw.

102:18  Dylai hyn gael ei ysgrifennu i lawr ar gyfer y dyfodol, er mwyn i bobl sydd heb gael eu geni eto foli'r ARGLWYDD.

102:19  Bydd yr ARGLWYDD yn edrych i lawr o'i gysegr uchel iawn, Bydd yn edrych i lawr ar y ddaear o'r nefoedd uchod,

102:20  ac yn gwrando ar riddfan y rhai oedd yn gaeth. Bydd yn rhyddhau'r rhai oedd wedi'u condemnio i farwolaeth.

102:21  Wedyn bydd enw'r ARGLWYDD yn cael ei gyhoeddi o Seion, a bydd e'n cael ei addoli yn Jerwsalem.

102:22  Bydd pobl o'r gwledydd i gyd yn dod at ei gilydd i addoli'r ARGLWYDD.

102:23  Mae wedi ysigo fy nerth i ar ganol y daith, Mae wedi penderfynu rhoi bywyd byr i mi.

102:24  “O Dduw, paid cymryd fi hanner ffordd drwy fy mywyd! Rwyt ti'n aros ar hyd y cenedlaethau.

102:25  Ti osododd y ddaear yn ei lle ers talwm; a gwaith dy ddwylo di ydy'r sêr a'r planedau.

102:26  Byddan nhw'n darfod, ond rwyt ti'n aros. Byddan nhw'n mynd yn hen fel dillad wedi'u gwisgo. Byddi di'n eu tynnu fel dilledyn, a byddan nhw wedi mynd.

102:27  Ond rwyt ti yn aros am byth – dwyt ti byth yn mynd yn hen!

102:28  Bydd plant dy weision yn dal i gael byw yma, a bydd eu plant nhw yn saff yn dy bresenoldeb di.”

Chapter 103

103:1  Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD! Y cwbl ohono i, bendithia'i enw sanctaidd.

103:2  Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD! Paid anghofio'r holl bethau caredig a wnaeth.

103:3  Mae wedi maddau dy fethiant i gyd, ac wedi iacháu pob salwch oedd arnat.

103:4  Mae wedi dy gadw di rhag mynd i'r bedd, ac wedi dy goroni gyda'i gariad a'i drugaredd.

103:5  Mae wedi rhoi mwy na digon o bethau da i ti, nes gwneud i ti deimlo'n ifanc eto, yn gryf ac yn llawn bywyd fel eryr!

103:6  Mae'r ARGLWYDD bob amser yn deg, ac yn rhoi cyfiawnder i'r rhai sy'n cael eu gorthrymu.

103:7  Dwedodd wrth Moses sut oedd e am i ni fyw, a dangosodd i bobl Israel beth allai ei wneud.

103:8  Mae'r ARGLWYDD mor drugarog a charedig, mor amyneddgar ac anhygoel o hael!

103:9  Dydy e ddim yn ceryddu pobl yn ddiddiwedd, nac yn dal dig am byth.

103:10  Wnaeth e ddim delio gyda'n pechodau ni fel roedden ni'n haeddu, na thalu'n ôl i ni am ein holl fethiant.

103:11  Fel mae'r nefoedd yn uchel uwchben y ddaear, mae ei gariad ffyddlon fel tŵr dros y rhai sy'n ei barchu.

103:12  Mor bell ag y mae'r dwyrain o'r gorllewin, mae wedi symud y gosb am i ni wrthryfela.

103:13  Fel mae tad yn caru ei blant, mae'r ARGLWYDD yn caru'r rhai sy'n ei barchu.

103:14  Ydy, mae e'n gwybod am ein defnydd ni; mae'n cofio mai dim ond pridd ydyn ni.

103:15  Mae bywyd dynol fel glaswellt – mae fel blodyn gwyllt, yn tyfu dros dro;

103:16  pan mae'r gwynt yn dod heibio, mae wedi mynd; lle roedd gynt, does dim sôn amdano.

103:17  Ond mae cariad yr ARGLWYDD at y rhai sy'n ei barchu yn para am byth bythoedd! Mae e'n cadw ei air i genedlaethau o blant –

103:18  sef y rhai sy'n ffyddlon i'w ymrwymiad ac sy'n gofalu gwneud beth mae e'n ddweud.

103:19  Mae'r ARGLWYDD wedi sefydlu ei orsedd yn y nefoedd, ac mae'n teyrnasu yn frenin dros bopeth!

103:20  Bendithiwch yr ARGLWYDD, ei angylion – chi, rai cryfion sy'n gwneud beth mae'n ei ddweud, sy'n gwrando ac yn ufudd iddo.

103:21  Bendithiwch yr ARGLWYDD, ei holl fyddinoedd – chi weision sy'n ei wasanaethu.

103:22  Bendithiwch yr ARGLWYDD, bopeth mae wedi'i greu – ym mhobman lle mae e'n teyrnasu. Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD!

Chapter 104

104:1  Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD! O ARGLWYDD, fy Nuw, rwyt ti mor fawr! Rwyt wedi dy wisgo ag ysblander ac urddas.

104:2  Mae clogyn o oleuni wedi'i lapio amdanat. Ti wnaeth ledu'r awyr fel pabell uwch ein pennau.

104:3  Ti wnaeth osod trawstiau dy balas yn uwch fyth, a gwneud dy gerbyd o'r cymylau i deithio ar adenydd y gwynt.

104:4  Ti sy'n gwneud y gwyntoedd yn negeswyr i ti, a fflamau o dân yn weision.

104:5  Ti wnaeth osod y ddaear ar ei sylfeini, er mwyn iddi beidio gwegian byth.

104:6  Roedd y dyfroedd dwfn yn ei gorchuddio fel gwisg; roedd dŵr uwchben y mynyddoedd.

104:7  Ond dyma ti'n gweiddi, a dyma nhw'n ffoi, a rhuthro i ffwrdd rhag dy daranau swnllyd;

104:8  cododd y mynyddoedd, suddodd y dyffrynnoedd ac aeth y dŵr i'r lle roeddet ti wedi'i baratoi iddo.

104:9  Gosodaist ffiniau allai'r moroedd mo'u croesi, i'w rhwystro rhag gorchuddio'r ddaear byth eto.

104:10  Ti sy'n gwneud i nentydd lifo rhwng yr hafnau, a ffeindio'u ffordd i lawr rhwng y mynyddoedd.

104:11  Mae'r anifeiliaid gwyllt yn cael yfed, a'r asynnod gwyllt yn torri eu syched.

104:12  Mae adar yn nythu wrth eu hymyl ac yn canu yng nghanol y dail.

104:13  Ti sy'n dyfrio'r mynyddoedd o dy balas uchel. Ti'n llenwi'r ddaear â ffrwythau.

104:14  Ti sy'n rhoi glaswellt i'r gwartheg, planhigion i bobl eu tyfu iddyn nhw gael bwyd o'r tir –

104:15  gwin i godi calon, olew i roi sglein ar eu hwynebau, a bara i'w cadw nhw'n fyw.

104:16  Mae'r coed anferth yn cael digon i'w yfed – y cedrwydd blannodd yr ARGLWYDD yn Libanus

104:17  lle mae'r adar yn nythu, a'r coed pinwydd ble mae'r storc yn cartrefu.

104:18  Mae'r mynyddoedd uchel yn gynefin i'r geifr gwyllt, a'r clogwyni yn lloches i'r brochod.

104:19  Ti wnaeth y lleuad i nodi'r tymhorau, a'r haul, sy'n gwybod pryd i fachlud.

104:20  Ti sy'n dod â'r tywyllwch iddi nosi, pan mae anifeiliaid y goedwig yn dod allan.

104:21  Mae'r llewod yn rhuo am ysglyfaeth ac yn gofyn i Dduw am eu bwyd.

104:22  Wedyn, pan mae'r haul yn codi, maen nhw'n mynd i'w ffeuau i orffwys.

104:23  A dyna pryd mae pobl yn deffro, a mynd allan i weithio nes iddi nosi.

104:24  O ARGLWYDD, rwyt wedi creu cymaint o wahanol bethau! Rwyt wedi gwneud y cwbl mor ddoeth. Mae'r ddaear yn llawn o dy greaduriaid di!

104:25  Draw acw mae'r môr mawr sy'n lledu i bob cyfeiriad, a phethau byw na ellid byth eu cyfri ynddo – creaduriaid bach a mawr.

104:26  Mae'r llongau'n teithio arno, a'r morfil a greaist i chwarae ynddo.

104:27  Maen nhw i gyd yn dibynnu arnat ti i roi bwyd iddyn nhw pan mae ei angen.

104:28  Ti sy'n ei roi a nhw sy'n ei fwyta. Ti'n agor dy law ac maen nhw'n cael eu digoni.

104:29  Pan wyt ti'n troi dy gefn arnyn nhw, maen nhw'n dychryn. Pan wyt ti'n cymryd eu hanadl oddi arnyn nhw, maen nhw'n marw ac yn mynd yn ôl i'r pridd.

104:30  Ond pan wyt ti'n anadlu, maen nhw'n cael eu creu, ac mae'r tir yn cael ei adfywio.

104:31  Boed i ysblander yr ARGLWYDD gael ei weld am byth! Boed i'r ARGLWYDD fwynhau'r cwbl a wnaeth!

104:32  Dim ond iddo edrych ar y ddaear, mae hi'n crynu! Pan mae'n cyffwrdd y mynyddoedd, maen nhw'n mygu!

104:33  Dw i'n mynd i ganu i'r ARGLWYDD tra bydda i byw, moli fy Nuw ar gerddoriaeth tra bydda i.

104:34  Boed i'm myfyrdod ei blesio. Dw i'n mynd i fod yn llawen yn yr ARGLWYDD.

104:35  Boed i bechaduriaid gael eu dinistrio o'r tir, ac i bobl ddrwg beidio â bod ddim mwy. Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD! Haleliwia!

Chapter 105

105:1  Diolchwch i'r ARGLWYDD, a galw ar ei enw! Dwedwch wrth bawb beth mae wedi'i wneud.

105:2  Canwch iddo, a defnyddio cerddoriaeth i'w foli! Dwedwch am y pethau rhyfeddol mae'n eu gwneud.

105:3  Broliwch ei enw sanctaidd! Boed i bawb sy'n ceisio'r ARGLWYDD ddathlu.

105:4  Dewch at yr ARGLWYDD, profwch ei nerth; ceisiwch ei gwmni bob amser.

105:5  Cofiwch y pethau rhyfeddol a wnaeth – ei wyrthiau, a'r cwbl mae wedi ei ddyfarnu.

105:6  Ie, chi blant ei was Abraham; plant Jacob mae wedi'u dewis.

105:7  Yr ARGLWYDD ein Duw ni ydy e, yr un sy'n barnu'r ddaear gyfan.

105:8  Mae e'n cofio'i ymrwymiad bob amser, a'i addewid am fil o genedlaethau –

105:9  yr ymrwymiad wnaeth e i Abraham, a'r addewid wnaeth ar lw i Isaac.

105:10  Yna, ei gadarnhau yn rheol i Jacob – ymrwymiad i Israel oedd i bara am byth!

105:11  “Dw i'n rhoi gwlad Canaan i chi,” meddai, “yn etifeddiaeth i chi ei meddiannu.”

105:12  Dim ond criw bach ohonyn nhw oedd – rhyw lond dwrn yn byw yno dros dro,

105:13  ac yn crwydro o un wlad i'r llall, ac o un deyrnas i'r llall.

105:14  Wnaeth e ddim gadael i neb eu gormesu nhw; roedd wedi rhybuddio brenhinoedd amdanyn nhw:

105:15  “Peidiwch cyffwrdd fy mhobl sbesial i; peidiwch gwneud niwed i'm proffwydi.”

105:16  Ond wedyn daeth newyn ar y wlad; cymerodd eu bwyd oddi arnyn nhw.

105:17  Ond roedd wedi anfon un o'u blaenau, sef Joseff, gafodd ei werthu fel caethwas.

105:18  Roedd ei draed mewn cyffion; roedd coler haearn am ei wddf,

105:19  nes i'w eiriau ddod yn wir ac i neges yr ARGLWYDD ei brofi'n iawn.

105:20  Dyma'r brenin yn ei ryddhau o'r carchar; llywodraethwr y cenhedloedd yn ei ollwng yn rhydd.

105:21  Gwnaeth e'n gyfrifol am ei balas, a rhoi iddo'r awdurdod i reoli popeth oedd ganddo.

105:22  Disgyblu'r arweinwyr eraill fel y mynnai, a dysgu doethineb i'r cynghorwyr hŷn.

105:23  Yna dyma Israel yn symud i'r Aifft; aeth Jacob i fyw dros dro yn nhir Cham.

105:24  Gwnaeth Duw i'w bobl gael llawer o blant, llawer mwy na'u gelynion nhw.

105:25  Dechreuodd y gelynion gasáu ei bobl, a cham-drin ei weision.

105:26  Wedyn, dyma Duw yn anfon ei was Moses, ac Aaron, yr un oedd wedi'i ddewis.

105:27  Dyma nhw'n dweud am yr arwyddion gwyrthiol roedd Duw yn mynd i'w gwneud yn nhir Cham:

105:28  Anfon tywyllwch, ac roedd hi'n dywyll iawn! Wnaethon nhw ddim herio beth ddwedodd.

105:29  Troi eu dŵr nhw yn waed nes i'r pysgod i gyd farw.

105:30  Llenwi'r wlad hefo llyffantod – hyd yn oed y palasau brenhinol.

105:31  Rhoddodd orchymyn, a daeth haid o bryfed – gwybed drwy'r tir ym mhobman.

105:32  Anfonodd stormydd cenllysg yn lle glaw, a mellt drwy'r wlad i gyd.

105:33  Taro'u gwinwydd a'u coed ffigys, a bwrw coed i lawr drwy'r wlad.

105:34  Gorchymyn anfon locustiaid – llawer iawn gormod ohonyn nhw i'w cyfri.

105:35  Roedden nhw'n difetha'r planhigion i gyd, ac yn bwyta popeth oedd yn tyfu ar y tir!

105:36  Yna lladd plentyn hynaf pob teulu drwy'r wlad – ffrwyth cyntaf eu cyfathrach.

105:37  Daeth ag Israel allan yn cario arian ac aur! Doedd neb drwy'r llwythau i gyd yn baglu.

105:38  Roedd pobl yr Aifft mor falch pan aethon nhw, achos roedd Israel wedi codi dychryn arnyn nhw.

105:39  Wedyn rhoddodd Duw gwmwl i'w cysgodi, a tân i roi golau yn y nos.

105:40  Dyma nhw'n gofyn am fwyd, a dyma soflieir yn dod; rhoddodd ddigonedd o fwyd iddyn nhw o'r awyr.

105:41  Holltodd graig, nes bod dŵr yn pistyllio allan ohoni; roedd yn llifo fel afon drwy dir sych.

105:42  Oedd, roedd Duw'n cofio'r addewid cysegredig roedd wedi'i wneud i'w was Abraham.

105:43  Daeth â'i bobl allan yn dathlu! Roedd y rhai wedi'u dewis ganddo'n bloeddio canu.

105:44  Rhoddodd dir y cenhedloedd iddyn nhw; cawson nhw fwynhau ffrwyth llafur pobl eraill.

105:45  Gwnaeth hyn er mwyn iddyn nhw gadw'i reolau a bod yn ufudd i'w ddysgeidiaeth. Haleliwia!

Chapter 106

106:1  Haleliwia! Diolchwch i'r ARGLWYDD! Mae e mor dda aton ni; mae ei haelioni yn ddiddiwedd!

106:2  Pwy sy'n gallu dweud am yr holl bethau mawr mae'r ARGLWYDD wedi'u gwneud? Pwy sy'n gallu dweud cymaint mae e'n haeddu ei foli?

106:3  Y fath fendith sydd i'r rhai sy'n byw yn gywir, ac yn gwneud beth sy'n iawn bob amser!

106:4  Cofia fi, O ARGLWYDD, pan fyddi di'n helpu dy bobl; sylwa arna i pan fyddi di'n eu hachub nhw!

106:5  Dw i eisiau gweld y rhai rwyt ti wedi'u dewis yn llwyddo; dw i eisiau rhannu eu llawenydd nhw, a dathlu gyda dy bobl di.

106:6  Dŷn ni, fel ein hynafiaid, wedi pechu yn dy erbyn di; dŷn ni wedi mynd ar gyfeiliorn, a gwneud drwg.

106:7  Wnaeth ein hynafiaid yn yr Aifft ddim gwerthfawrogi dy wyrthiau rhyfeddol. Dyma nhw'n anghofio popeth wnest ti yn dy gariad, a gwrthryfela yn erbyn y Duw Goruchaf wrth y Môr Coch.

106:8  Ac eto achubodd nhw, er mwyn ei enw da, ac er mwyn dangos ei nerth.

106:9  Gwaeddodd ar y Môr Coch a'i sychu! Yna eu harwain drwy'r dyfnder, fel petai'n dir anial.

106:10  Cadwodd nhw'n saff rhag y rhai oedd yn eu casáu, a'u rhyddhau o afael y gelyn.

106:11  Dyma'r dŵr yn llifo'n ôl dros y gelynion, gan adael dim un ar ôl yn fyw.

106:12  Roedden nhw'n credu beth ddwedodd e wedyn, ac yn canu mawl iddo!

106:13  Ond dyma nhw'n anghofio'r cwbl wnaeth e'n fuan iawn! Wnaethon nhw ddim disgwyl am ei arweiniad.

106:14  Roedden nhw'n ysu am gael cig yn yr anialwch, a dyma nhw'n rhoi Duw ar brawf yn y tir sych.

106:15  Rhoddodd iddyn nhw beth roedden nhw eisiau, ond yna eu taro nhw gyda chlefyd oedd yn eu gwneud yn wan.

106:16  Roedd pobl yn y gwersyll yn genfigennus o Moses, ac o Aaron, yr un roedd yr ARGLWYDD wedi'i gysegru.

106:17  Agorodd y ddaear a llyncu Dathan, a gorchuddio'r rhai oedd gydag Abiram.

106:18  Cafodd tân ei gynnau yn eu plith nhw, a dyma'r fflamau'n llosgi'r bobl ddrwg hynny.

106:19  Wedyn dyma nhw'n gwneud eilun o darw yn Sinai, a phlygu i addoli delw o fetel!

106:20  Cyfnewid y Duw bendigedig am ddelw o ych sy'n bwyta glaswellt.

106:21  Roedden nhw wedi anghofio'r Duw achubodd nhw! Anghofio'r Duw wnaeth bethau mor fawr yn yr Aifft –

106:22  y gwyrthiau rhyfeddol yn nhir Cham, a'r pethau anhygoel wrth y Môr Coch.

106:23  Pan oedd Duw yn bygwth eu dinistrio nhw, dyma Moses, y dyn oedd wedi'i ddewis, yn sefyll yn y bwlch ac yn troi ei lid i ffwrdd oddi wrthyn nhw.

106:24  Wedyn dyma nhw'n gwrthod y tir hyfryd, ac yn gwrthod credu'r addewid roddodd e.

106:25  Roedden nhw'n cwyno yn eu pebyll ac yn gwrthod bod yn ufudd i'r ARGLWYDD.

106:26  Felly dyma Duw yn addo ar lw y byddai'n eu lladd nhw yn yr anialwch!

106:27  Byddai'n gwasgaru eu disgynyddion i'r cenhedloedd a'u chwalu nhw drwy'r gwledydd.

106:28  A dyma nhw'n dechrau addoli Baal-peor, a bwyta aberthau wedi'u cyflwyno i bethau marw!

106:29  Roedd beth wnaethon nhw'n gwneud Duw yn ddig, a dyma bla yn mynd ar led yn eu plith.

106:30  Yna dyma Phineas yn ymyrryd, a dyma'r pla yn stopio.

106:31  Cafodd ei dderbyn i berthynas iawn gyda Duw, a hynny am byth!

106:32  Dyma nhw'n digio Duw eto wrth Ffynnon Meriba a bu'n rhaid i Moses ddiodde o'u hachos.

106:33  Roedden nhw wedi'i wneud e mor chwerw nes iddo ddweud pethau byrbwyll.

106:34  Wedyn, wnaethon nhw ddim dinistrio'r cenhedloedd fel roedd yr ARGLWYDD wedi gorchymyn.

106:35  Yn lle hynny dyma nhw'n cymysgu gyda'r cenhedloedd a dechrau byw yr un fath â nhw.

106:36  Roedden nhw'n addoli eu duwiau, a dyma hynny'n gwneud iddyn nhw faglu.

106:37  Dyma nhw'n aberthu eu meibion a'u merched i gythreuliaid!

106:38  Ie, tywallt gwaed plant diniwed – gwaed eu meibion a'u merched eu hunain – a'u haberthu nhw i eilun-dduwiau Canaan. Roedd y tir wedi'i lygru gan y gwaed gafodd ei dywallt.

106:39  Roedd beth wnaethon nhw'n eu llygru nhw; roedden nhw'n ymddwyn yn anffyddlon.

106:40  Felly dyma'r ARGLWYDD yn gwylltio'n lân hefo nhw! Roedd yn ffieiddio ei bobl ei hun!

106:41  Dyma fe'n eu rhoi nhw yn nwylo'r cenhedloedd; a gadael i'w gelynion eu rheoli.

106:42  Roedd gelynion yn eu gormesu; roedden nhw dan eu rheolaeth nhw'n llwyr!

106:43  Er bod Duw wedi'u hachub nhw dro ar ôl tro, roedden nhw'n dal yn ystyfnig ac yn tynnu'n groes. Aeth pethau o ddrwg i waeth o achos eu drygioni.

106:44  Ond pan oedd Duw'n gweld eu bod nhw mewn trybini ac yn eu clywed nhw'n gweiddi am help,

106:45  roedd yn cofio'r ymrwymiad wnaeth e iddyn nhw ac yn ymatal o achos ei gariad atyn nhw.

106:46  Gwnaeth i bawb oedd yn eu dal nhw'n gaeth fod yn garedig atyn nhw.

106:47  Achub ni, O ARGLWYDD ein Duw! Casgla ni at ein gilydd o blith y cenhedloedd! Wedyn byddwn ni'n diolch i ti, y Duw sanctaidd, ac yn brolio'r cwbl rwyt ti wedi'i wneud.

106:48  Bendith ar yr ARGLWYDD, Duw Israel, o hyn ymlaen ac i dragwyddoldeb! Gadewch i'r bobl i gyd ddweud, “Amen!” Haleliwia!

Chapter 107

107:1  Diolchwch i'r ARGLWYDD! Mae e mor dda aton ni! Mae ei haelioni yn ddiddiwedd!

107:2  Gadewch i'r rhai mae'r ARGLWYDD wedi'u gollwng yn rhydd ddweud hyn, ie, y rhai sydd wedi'u rhyddhau o afael y gelyn.

107:3  Maen nhw'n cael eu casglu o'r gwledydd eraill, o'r dwyrain, gorllewin, gogledd a de.

107:4  Roedden nhw'n crwydro ar goll yn yr anialwch gwyllt, ac yn methu dod o hyd i dre lle gallen nhw fyw.

107:5  Roedden nhw eisiau bwyd ac roedd syched arnyn nhw, ac roedden nhw wedi colli pob egni.

107:6  Dyma nhw'n galw ar yr ARGLWYDD yn eu trybini, a dyma fe'n eu hachub o'u trafferthion,

107:7  ac yn eu harwain nhw'n syth i le y gallen nhw setlo i lawr ynddo.

107:8  Gadewch iddyn nhw ddiolch i'r ARGLWYDD am ei gariad ffyddlon, a'r pethau rhyfeddol mae wedi'u gwneud ar ran pobl!

107:9  Mae wedi rhoi diod i'r sychedig, a bwyd da i'r rhai oedd yn llwgu.

107:10  Roedd rhai yn byw mewn tywyllwch dudew, ac yn gaeth mewn cadwyni haearn,

107:11  am eu bod nhw wedi gwrthod gwrando ar Dduw, a gwrthod gwneud beth roedd y Goruchaf eisiau.

107:12  Deliodd hefo nhw drwy wneud iddyn nhw ddiodde. Roedden nhw'n baglu, a doedd neb i'w helpu.

107:13  Yna dyma nhw'n galw ar yr ARGLWYDD yn eu trybini, a dyma fe'n eu hachub o'u trafferthion.

107:14  Daeth â nhw allan o'r tywyllwch, a thorri'r rhaffau oedd yn eu rhwymo.

107:15  Gadewch iddyn nhw ddiolch i'r ARGLWYDD am ei gariad ffyddlon, a'r pethau rhyfeddol mae wedi'u gwneud ar ran pobl!

107:16  Mae wedi dryllio'r drysau pres, a thorri'r barrau haearn.

107:17  Buodd rhai yn anfoesol, ac roedd rhaid iddyn nhw ddiodde am bechu a chamfihafio.

107:18  Roedden nhw'n methu cadw eu bwyd i lawr, ac roedden nhw'n agos at farw.

107:19  Ond dyma nhw'n galw ar yr ARGLWYDD yn eu trybini, a dyma fe'n eu hachub o'u trafferthion.

107:20  Dyma fe'n gorchymyn iddyn nhw gael eu hiacháu, ac yn eu hachub nhw o bwll marwolaeth.

107:21  Gadewch iddyn nhw ddiolch i'r ARGLWYDD am ei gariad ffyddlon, a'r pethau rhyfeddol mae wedi'u gwneud ar ran pobl!

107:22  Gadewch iddyn nhw gyflwyno offrymau diolch iddo, a chanu'n llawen am y cwbl mae wedi'i wneud!

107:23  Aeth rhai eraill ar longau i'r môr, i ennill bywoliaeth ar y môr mawr.

107:24  Cawson nhw hefyd weld beth allai'r ARGLWYDD ei wneud, y pethau rhyfeddol wnaeth e ar y moroedd dwfn.

107:25  Roedd yn rhoi gorchymyn i wynt stormus godi, ac yn gwneud i'r tonnau godi'n uchel.

107:26  I fyny i'r awyr, ac i lawr i'r dyfnder â nhw! Roedd ganddyn nhw ofn am eu bywydau.

107:27  Roedd y cwch yn siglo a gwegian fel rhywun wedi meddwi, a doedd eu holl brofiad ar y môr yn dda i ddim.

107:28  Dyma nhw'n galw ar yr ARGLWYDD yn eu trybini, a dyma fe'n eu hachub o'u trafferthion.

107:29  Gwnaeth i'r storm dawelu; roedd y tonnau'n llonydd.

107:30  Roedden nhw mor falch fod y storm wedi tawelu, ac aeth Duw â nhw i'r porthladd o'u dewis.

107:31  Gadewch iddyn nhw ddiolch i'r ARGLWYDD am ei gariad ffyddlon, a'r pethau rhyfeddol mae wedi'u gwneud ar ran pobl!

107:32  Gadewch iddyn nhw ei ganmol yn y gynulleidfa, a'i foli o flaen yr arweinwyr.

107:33  Mae e'n gallu troi afonydd yn anialwch, a ffynhonnau dŵr yn grasdir sych,

107:34  tir ffrwythlon yn dir diffaith am fod y bobl sy'n byw yno mor ddrwg.

107:35  Neu gall droi'r anialwch yn byllau dŵr, a'r tir sych yn ffynhonnau!

107:36  Yna rhoi pobl newynog i fyw yno, ac adeiladu tref i setlo i lawr ynddi.

107:37  Maen nhw'n hau hadau yn y caeau ac yn plannu coed gwinwydd, ac yn cael cynhaeaf mawr.

107:38  Mae'n eu bendithio a rhoi llawer o blant iddyn nhw, a dydy e ddim yn gadael iddyn nhw golli anifeiliaid.

107:39  Bydd y rhai sy'n gorthrymu yn colli eu pobl, yn dioddef pwysau gormes, trafferthion a thristwch.

107:40  Mae Duw yn dwyn anfri ar dywysogion, ac yn eu gadael i grwydro mewn anialwch heb lwybrau.

107:41  Ond mae'n cadw'r rhai sydd mewn angen yn saff, rhag iddyn nhw ddiodde, ac yn cynyddu eu teuluoedd fel preiddiau.

107:42  Mae'r rhai sy'n byw yn gywir yn gweld hyn ac yn dathlu – ond mae'r rhai drwg yn gorfod tewi.

107:43  Dylai'r rhai sy'n ddoeth gymryd sylw o'r pethau hyn, a myfyrio ar gariad ffyddlon yr ARGLWYDD.

Chapter 108

108:1  Dw i'n gwbl benderfynol, O Dduw. Dw i am ymroi yn llwyr i ganu mawl i ti.

108:2  Deffro, nabl a thelyn! Dw i am ddeffro'r wawr gyda'm cân.

108:3  Dw i'n mynd i ddiolch i ti, O ARGLWYDD, o flaen pawb. Dw i'n mynd i ganu mawl i ti o flaen pobl o bob cenedl.

108:4  Mae dy gariad di'n uwch na'r nefoedd, a dy ffyddlondeb di'n uwch na'r cymylau!

108:5  Dangos dy hun yn uwch na'r nefoedd, O Dduw, i dy ysblander gael ei weld drwy'r byd i gyd!

108:6  Defnyddia dy gryfder o'n plaid, ac ateb ni er mwyn i dy rai annwyl gael eu hachub.

108:7  Mae Duw wedi addo yn ei gysegr: “Dw i'n mynd i fwynhau rhannu Sichem, a mesur dyffryn Swccoth.

108:8  Fi sydd biau Gilead, a Manasse hefyd; Effraim ydy fy helmed i a Jwda ydy'r deyrnwialen.

108:9  Ond bydd Moab fel powlen ymolchi. Byddaf yn taflu fy esgid at Edom, ac yn gorfoleddu ar ôl gorchfygu Philistia!”

108:10  Pwy sy'n gallu mynd â fi i'r ddinas ddiogel? Pwy sy'n gallu fy arwain i Edom?

108:11  Onid ti, O Dduw? Ond rwyt wedi'n gwrthod ni! Wyt ti ddim am fynd allan gyda'n byddin, O Dduw?

108:12  Plîs, helpa ni i wynebu'r gelyn, achos dydy help dynol yn dda i ddim.

108:13  Gyda Duw gallwn wneud pethau mawr – bydd e'n sathru ein gelynion dan draed!

Chapter 109

109:1  O Dduw, yr un dw i'n ei addoli, paid diystyru fi.

109:2  Mae pobl ddrwg a thwyllodrus yn siarad yn fy erbyn i, ac yn dweud celwydd amdana i.

109:3  Maen nhw o'm cwmpas ym mhobman gyda'u geiriau cas; yn ymosod arna i am ddim rheswm.

109:4  Dw i'n dangos cariad, ac maen nhw'n cyhuddo! Ond dw i'n dal i weddïo drostyn nhw.

109:5  Maen nhw'n talu drwg am dda, a chasineb am gariad.

109:6  “Anfon rywun drwg i ymosod arno!” medden nhw, “Gwna i rywun ei gyhuddo a mynd ag e i'r llys!

109:7  Anfon e i sefyll ei brawf, a chael ei ddedfrydu'n euog! Ystyria ei weddi yn bechod.

109:8  Paid gadael iddo gael byw'n hir! Gad i rywun arall gymryd ei waith.

109:9  Gwna ei blant yn amddifad, a'i wraig yn weddw!

109:10  Gwna i'w blant grwydro o adfeilion eu cartref, i gardota am fwyd.

109:11  Gwna i'r un mae mewn dyled iddo gymryd ei eiddo i gyd, ac i bobl ddieithr gymryd ei gyfoeth!

109:12  Paid gadael i rywun fod yn garedig ato; na dangos tosturi at ei blant!

109:13  Dinistria ei ddisgynyddion i gyd; gwna i enw'r teulu ddiflannu mewn un genhedlaeth!

109:14  Boed i'r ARGLWYDD gofio drygioni ei gyndadau, a boed i bechod ei fam byth ddiflannu.

109:15  Boed i'r ARGLWYDD eu cofio nhw bob amser, ac i'w henwau gael eu torri allan o hanes!

109:16  Dydy e erioed wedi dangos cariad! Mae wedi erlid pobl dlawd ac anghenus, a gyrru'r un sy'n ddigalon i'w farwolaeth.

109:17  Roedd e wrth ei fodd yn melltithio pobl – felly melltithia di fe! Doedd e byth yn bendithio pobl – cadw fendith yn bell oddi wrtho!

109:18  Roedd melltithio iddo fel gwisgo'i ddillad! Roedd fel dŵr yn ei socian, neu olew wedi treiddio i'w esgyrn.

109:19  Gwna felltith yn glogyn iddo'i wisgo gyda belt yn ei rwymo bob amser.”

109:20  Boed i'r ARGLWYDD dalu yn ôl i'm cyhuddwyr, y rhai sy'n dweud y pethau drwg yma amdana i.

109:21  Ond nawr, O ARGLWYDD, fy meistr, gwna rywbeth i'm helpu, er mwyn dy enw da. Mae dy gariad ffyddlon mor dda, felly achub fi!

109:22  Dw i'n dlawd ac yn anghenus, ac mae fy nghalon yn rasio o achos fy helbul.

109:23  Dw i'n diflannu fel cysgod ar ddiwedd y dydd. Dw i fel locust yn cael ei chwythu i ffwrdd.

109:24  Mae fy ngliniau yn wan ar ôl mynd heb fwyd; dw i wedi colli pwysau, ac yn denau fel styllen.

109:25  Dw i'n ddim byd ond testun sbort i bobl! Maen nhw'n edrych arna i ac yn ysgwyd eu pennau.

109:26  Helpa fi, O ARGLWYDD, fy Nuw; achub fi am fod dy gariad mor ffyddlon.

109:27  Wedyn bydd pobl yn gwybod mai dyna wyt ti'n wneud, ac mai ti, O ARGLWYDD, sydd wedi fy achub i.

109:28  Maen nhw'n melltithio, ond bendithia di fi! Wrth iddyn nhw ymosod, drysa di nhw, a bydd dy was yn dathlu!

109:29  Bydd y cyhuddwyr yn cael eu cywilyddio, byddan nhw'n gwisgo embaras fel clogyn.

109:30  Ond bydda i'n canu mawl i'r ARGLWYDD; ac yn ei ganmol yng nghanol y dyrfa fawr,

109:31  Mae e'n sefyll gyda'r un sydd mewn angen, ac yn ei achub o afael y rhai sy'n ei gondemnio.

Chapter 110

110:1  Dwedodd yr ARGLWYDD wrth fy arglwydd, “Eistedd yma yn y sedd anrhydedd nes i mi wneud dy elynion yn stôl dan dy draed di.”

110:2  Bydd yr ARGLWYDD yn estyn dy deyrnas o Seion, a byddi'n rheoli'r gelynion sydd o dy gwmpas!

110:3  Mae dy bobl yn barod i dy ddilyn i'r frwydr. Ar y bryniau sanctaidd bydd byddin ifanc yn dod atat fel gwlith yn codi o groth y wawr.

110:4  Mae'r ARGLWYDD wedi tyngu llw, a fydd e ddim yn torri ei air, “Rwyt ti'n offeiriad am byth, yr un fath â Melchisedec.”

110:5  Mae'r ARGLWYDD, sydd ar dy ochr dde di, yn sathru brenhinoedd ar y diwrnod pan mae'n ddig.

110:6  Mae'n cosbi'r cenhedloedd, yn pentyrru'r cyrff marw ac yn sathru eu harweinwyr drwy'r byd i gyd.

110:7  Ond bydd e'n yfed o'r nant ar ochr y ffordd, ac yn codi ar ei draed yn fuddugol.

Chapter 111

111:1  Haleliwia! Dw i'n diolch i'r ARGLWYDD o waelod calon, o flaen y gynulleidfa o'i bobl ffyddlon.

111:2  Mae'r ARGLWYDD yn gwneud pethau mor fawr! Maen nhw'n bleser pur i bawb sy'n myfyrio arnyn nhw.

111:3  Mae'r cwbl yn dangos ei ysblander a'i urddas, a'i fod e bob amser yn ffyddlon.

111:4  Mae pawb yn sôn am y pethau rhyfeddol mae'n eu gwneud! Mae'r ARGLWYDD mor garedig a thrugarog!

111:5  Mae e'n rhoi bwyd i'w rai ffyddlon; mae bob amser yn cofio'r ymrwymiad wnaeth e.

111:6  Dwedodd wrth ei bobl y byddai'n gwneud pethau mawr, a rhoi tir cenhedloedd eraill iddyn nhw.

111:7  Mae e wedi bod yn ffyddlon ac yn gyfiawn. Mae'r pethau mae'n eu dysgu yn gwbl ddibynadwy,

111:8  ac yn sefyll am byth. Maen nhw'n ffyddlon ac yn deg.

111:9  Mae wedi gollwng ei bobl yn rhydd, ac wedi sicrhau fod ei ymrwymiad yn sefyll bob amser. Mae ei enw'n sanctaidd ac i gael ei barchu.

111:10  Parchu'r ARGLWYDD ydy'r cam cyntaf i fod yn ddoeth. Mae pawb sy'n gwneud hynny yn gwneud y peth call. Mae e'n haeddu ei foli am byth!

Chapter 112

112:1  Haleliwia! Mae bendith fawr i'r un sy'n parchu'r ARGLWYDD ac wrth ei fodd yn gwneud beth mae'n ei ddweud.

112:2  Bydd ei ddisgynyddion yn llwyddiannus, cenhedlaeth o bobl dduwiol yn cael eu bendithio.

112:3  Bydd e'n gyfoethog, a bob amser yn byw'n gywir.

112:4  Mae golau'n disgleirio yn y tywyllwch i'r duwiol; y sawl sy'n garedig, yn drugarog ac yn gwneud beth sy'n iawn.

112:5  Mae pethau'n mynd yn dda i'r un sy'n hael wrth fenthyg ac yn rheoli ei fusnes yn gyfiawn.

112:6  Fydd dim byd yn tarfu arno; bydd pobl yn cofio ei fod wedi byw'n gywir.

112:7  Does ganddo ddim ofn newyddion drwg; mae e'n trystio'r ARGLWYDD yn llwyr.

112:8  Mae e'n dawel ei feddwl, ac yn ofni dim; mae'n disgwyl gweld ei elynion yn syrthio yn y diwedd.

112:9  Mae e'n rhannu ac yn rhoi yn hael i'r tlodion; bydd pobl yn cofio'i haelioni bob amser. Bydd yn llwyddo ac yn cael ei anrhydeddu.

112:10  Bydd pobl ddrwg yn gwylltio pan welan nhw hyn. Byddan nhw'n ysgyrnygu eu dannedd, ac yn colli pob hyder, am fod eu gobeithion nhw wedi diflannu.

Chapter 113

113:1  Haleliwia! Molwch e, weision yr ARGLWYDD! Molwch enw'r ARGLWYDD!

113:2  Boed i enw'r ARGLWYDD gael ei fendithio, nawr ac am byth.

113:3  Boed i enw'r ARGLWYDD gael ei foli drwy'r byd i gyd!

113:4  Yr ARGLWYDD sy'n teyrnasu dros yr holl genhedloedd! Mae ei ysblander yn uwch na'r nefoedd.

113:5  Does neb tebyg i'r ARGLWYDD ein Duw, sy'n eistedd ar ei orsedd uchel!

113:6  Mae'n plygu i lawr i edrych ar y nefoedd a'r ddaear oddi tano.

113:7  Mae e'n codi pobl dlawd o'r baw, a'r rhai sydd mewn angen o'r domen sbwriel.

113:8  Mae'n eu gosod i eistedd gyda'r bobl fawr, ie, gydag arweinwyr ei bobl.

113:9  Mae'n rhoi cartref i'r wraig ddi-blant, ac yn ei gwneud hi'n fam hapus. Haleliwia!

Chapter 114

114:1  Pan aeth pobl Israel allan o'r Aifft – pan adawodd teulu Jacob y wlad lle roedden nhw'n siarad iaith estron –

114:2  daeth Jwda yn dir cysegredig, ac Israel yn deyrnas iddo.

114:3  Dyma'r Môr Coch yn eu gweld nhw'n dod ac yn symud o'r ffordd. Dyma lif yr Iorddonen yn cael ei ddal yn ôl.

114:4  Roedd y mynyddoedd yn neidio fel hyrddod, a'r bryniau yn prancio fel ŵyn.

114:5  Beth wnaeth i ti symud o'r ffordd, fôr? Beth wnaeth dy ddal di yn ôl, Iorddonen?

114:6  Beth wnaeth i chi neidio fel hyrddod, fynyddoedd? Beth wnaeth i chi brancio fel ŵyn, fryniau?

114:7  Cryna, ddaear, am fod yr ARGLWYDD yn dod! Mae Duw Jacob ar ei ffordd!

114:8  Y Duw wnaeth droi'r graig yn bwll o ddŵr. Do, llifodd ffynnon ddŵr o garreg fflint!

Chapter 115

115:1  Nid ni, O ARGLWYDD, nid ni – ti sy'n haeddu'r anrhydedd i gyd, am ddangos y fath gariad a ffyddlondeb.

115:2  Pam ddylai pobl y cenhedloedd ddweud, “Ble mae eu Duw nhw nawr?”

115:3  Y gwir ydy fod Duw yn y nefoedd, ac yn gwneud beth bynnag mae e eisiau!

115:4  Dydy eu heilunod nhw'n ddim ond arian ac aur wedi'u siapio gan ddwylo dynol.

115:5  Mae ganddyn nhw gegau, ond allan nhw ddim siarad; llygaid, ond allan nhw ddim gweld;

115:6  clustiau, ond allan nhw ddim clywed; trwynau, ond allan nhw ddim arogli;

115:7  dwylo, ond allan nhw ddim teimlo; traed, ond allan nhw ddim cerdded; a dydy eu gyddfau ddim yn gallu gwneud sŵn!

115:8  Mae'r bobl sy'n eu gwneud nhw, a'r bobl sydd yn eu haddoli nhw, yn troi'n debyg iddyn nhw!

115:9  Israel, cred di yn yr ARGLWYDD! Fe sy'n dy helpu di ac yn dy amddiffyn di.

115:10  Chi offeiriaid, credwch yn yr ARGLWYDD! Fe sy'n eich helpu ac yn eich amddiffyn chi.

115:11  Chi sy'n addoli'r ARGLWYDD, credwch yn yr ARGLWYDD! Fe sy'n eich helpu chi ac yn eich amddiffyn chi.

115:12  Mae'r ARGLWYDD yn cofio amdanon ni, a bydd yn ein bendithio ni – bydd yn bendithio pobl Israel; bydd yn bendithio teulu Aaron;

115:13  bydd yn bendithio'r rhai sy'n addoli'r ARGLWYDD, yn ifanc ac yn hen.

115:14  Boed i'r ARGLWYDD roi plant i chi; ie, i chi a'ch plant hefyd!

115:15  Boed i'r ARGLWYDD, wnaeth greu'r nefoedd a'r ddaear, eich bendithio chi!

115:16  Yr ARGLWYDD sydd biau'r nefoedd, ond mae wedi rhoi'r ddaear yng ngofal y ddynoliaeth.

115:17  Dydy'r meirw ddim yn gallu moli'r ARGLWYDD, maen nhw wedi mynd i dawelwch y bedd.

115:18  Ond dŷn ni'n mynd i foli'r ARGLWYDD o hyn allan, ac am byth! Haleliwia!

Chapter 116

116:1  Dw i wir yn caru'r ARGLWYDD am ei fod yn gwrando ar fy ngweddi.

116:2  Mae e'n troi i wrando arna i a dw i'n mynd i ddal ati i alw arno bob amser.

116:3  Roedd rhaffau marwolaeth wedi'u rhwymo amdana i; roedd ofn y bedd wedi gafael ynof fi. Rôn i mewn helbul! Roedd fy sefyllfa'n druenus!

116:4  A dyma fi'n galw ar yr ARGLWYDD, “O ARGLWYDD, plîs, achub fi!”

116:5  Mae'r ARGLWYDD mor hael a charedig; ydy, mae ein Duw ni mor drugarog.

116:6  Mae'r ARGLWYDD yn amddiffyn pobl gyffredin; achubodd fi pan oeddwn i'n teimlo mor isel.

116:7  Ond bellach dw i'n gallu ymlacio eto. Mae'r ARGLWYDD wedi achub fy ngham!

116:8  Wyt, rwyt ti wedi achub fy mywyd i, cymryd y dagrau i ffwrdd, a'm cadw i rhag baglu.

116:9  Dw i'n mynd i fyw'n ffyddlon i'r ARGLWYDD ar dir y byw.

116:10  Rôn i'n credu ynddo pan ddwedais, “Dw i'n diodde'n ofnadwy,”

116:11  ond yna dweud mewn panig, “Alla i ddim trystio unrhyw un.”

116:12  Sut alla i dalu nôl i'r ARGLWYDD am fod mor dda tuag ata i?

116:13  Dyma offrwm o win i ddiolch iddo am fy achub, a dw i am alw ar enw'r ARGLWYDD.

116:14  Dw i am gadw fy addewidion i'r ARGLWYDD o flaen ei bobl.

116:15  Mae bywyd pob un o'i bobl ffyddlon yn werthfawr yng ngolwg yr ARGLWYDD.

116:16  Plîs, ARGLWYDD, dw i wir yn un o dy weision ac yn blentyn i dy forwyn. Rwyt ti wedi datod y clymau oedd yn fy rhwymo i.

116:17  Dw i'n cyflwyno offrwm i ddiolch i ti ac yn galw ar enw'r ARGLWYDD.

116:18  Dw i am gadw fy addewidion i'r ARGLWYDD o flaen y bobl sy'n ei addoli

116:19  yn ei deml yn Jerwsalem. Haleliwia!

Chapter 117

117:1  Molwch yr ARGLWYDD, chi genhedloedd i gyd! Canwch fawl iddo, holl bobloedd y byd!

117:2  Mae ei gariad tuag aton ni mor fawr! Mae'r ARGLWYDD bob amser yn ffyddlon. Haleliwia!

Chapter 118

118:1  Diolchwch i'r ARGLWYDD! Mae e mor dda aton ni! “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

118:2  Gadewch i Israel gyfan ddweud, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

118:3  Gadewch i'r offeiriaid ddweud, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

118:4  Gadewch i bawb arall sy'n addoli'r ARGLWYDD ddweud, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

118:5  Rôn i mewn helbul, a dyma fi'n galw ar yr ARGLWYDD. Dyma'r ARGLWYDD yn ateb ac yn fy helpu i ddianc.

118:6  Mae'r ARGLWYDD ar fy ochr, felly fydd gen i ddim ofn. Beth all pobl ei wneud i mi?

118:7  Mae'r ARGLWYDD ar fy ochr i'm helpu, felly bydda i'n gweld fy ngelynion yn syrthio.

118:8  Mae'n llawer gwell troi at yr ARGLWYDD am loches na trystio pobl feidrol!

118:9  Mae'n llawer gwell troi at yr ARGLWYDD am loches na trystio'r arweinwyr.

118:10  Roedd y paganiaid yn ymosod arna i; ond dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu i'w gyrru nhw i ffwrdd.

118:11  Roedden nhw'n ymosod arna i o bob cyfeiriad; ond dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu i'w gyrru nhw i ffwrdd.

118:12  Roedden nhw o'm cwmpas i fel haid o wenyn; ond dyma nhw'n diflannu mor sydyn â drain yn llosgi. Dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu i'w gyrru i ffwrdd.

118:13  Roedden nhw'n gwasgu arna i'n galed, a bu bron i mi syrthio; ond dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu.

118:14  Yr ARGLWYDD sy'n rhoi nerth a chân i mi! Fe sydd wedi fy achub i.

118:15  Mae pobl Dduw i'w clywed yn canu am y fuddugoliaeth yn eu pebyll, “Mae'r ARGLWYDD mor gryf!

118:16  Mae'r ARGLWYDD yn fuddugol! Mae'r ARGLWYDD mor gryf!”

118:17  Dw i'n fyw! Wnes i ddim marw! Bydda i'n dweud beth wnaeth yr ARGLWYDD!

118:18  Roedd yr ARGLWYDD wedi fy nghosbi'n llym, ond wnaeth e ddim gadael i mi gael fy lladd.

118:19  Agorwch giatiau cyfiawnder i mi er mwyn i mi fynd i mewn i ddiolch i'r ARGLWYDD!

118:20  Giât yr ARGLWYDD ydy hon – dim ond y rhai cyfiawn sy'n cael mynd drwyddi.

118:21  Diolch i ti am ateb fy ngweddi, ac am fy achub i.

118:22  Mae'r garreg wrthododd yr adeiladwyr wedi cael ei gwneud yn garreg sylfaen.

118:23  Yr ARGLWYDD wnaeth hyn, mae'r peth yn rhyfeddol yn ein golwg!

118:24  Mae heddiw'n ddiwrnod i'r ARGLWYDD – gadewch i ni ddathlu a bod yn llawen!

118:25  O ARGLWYDD, plîs achub ni! O ARGLWYDD, gwna i ni lwyddo!

118:26  Mae'r un sy'n dod i gynrychioli'r ARGLWYDD wedi'i fendithio'n fawr – Bendith arnoch chi i gyd o deml yr ARGLWYDD!

118:27  Yr ARGLWYDD ydy'r Duw go iawn, ac mae wedi rhoi ei olau i ni. Gadewch i ni ddathlu! Ewch at yr allor gyda changhennau coed palmwydd.

118:28  Ti ydy fy Nuw i a dw i'n diolch i ti! Ti ydy fy Nuw i a dw i'n dy ganmol di!

118:29  Diolchwch i'r ARGLWYDD! Mae e mor dda aton ni! “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

Chapter 119

119:1  Mae'r rhai sy'n byw yn iawn, ac yn gwneud beth mae cyfraith yr ARGLWYDD yn ei ddweud wedi'u bendithio'n fawr!

119:2  Mae'r rhai sy'n gwneud beth mae'n ddweud, ac yn rhoi eu hunain yn llwyr iddo wedi'u bendithio'n fawr!

119:3  Dŷn nhw'n gwneud dim drwg, ond yn ymddwyn fel mae e eisiau.

119:4  Ti wedi gorchymyn fod dy ofynion i gael eu cadw'n ofalus.

119:5  O na fyddwn i bob amser yn ymddwyn fel mae dy ddeddfau di'n dweud!

119:6  Wedyn fyddwn i ddim yn teimlo cywilydd wrth feddwl am dy orchmynion di.

119:7  Dw i'n diolch i ti o waelod calon wrth ddysgu mor deg ydy dy reolau.

119:8  Dw i'n mynd i gadw dy ddeddfau; felly paid troi cefn arna i'n llwyr!

119:9  Sut mae llanc ifanc i ddal ati i fyw bywyd glân? – drwy wneud fel rwyt ti'n dweud.

119:10  Dw i wedi rhoi fy hun yn llwyr i ti; paid gadael i mi grwydro oddi wrth dy orchmynion di.

119:11  Dw i'n trysori dy neges di yn fy nghalon, er mwyn peidio pechu yn dy erbyn.

119:12  Rwyt ti'n fendigedig, O ARGLWYDD! Dysga dy ddeddfau i mi.

119:13  Dw i'n ailadrodd yn uchel y rheolau rwyt ti wedi'u rhoi.

119:14  Mae byw fel rwyt ti'n dweud yn rhoi mwy o lawenydd na'r cyfoeth mwya.

119:15  Dw i am fyfyrio ar dy ofynion, a chadw fy llygaid ar dy ffyrdd.

119:16  Mae dy ddeddfau di'n rhoi'r pleser mwya i mi! Dw i ddim am anghofio beth rwyt ti'n ddweud.

119:17  Helpa dy was! Cadw fi'n fyw i mi allu gwneud beth ti'n ei ddweud.

119:18  Agor fy llygaid, i mi allu deall y pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu dysgu.

119:19  Dw i ddim ond ar y ddaear yma dros dro. Paid cuddio dy orchmynion oddi wrtho i.

119:20  Dw i'n ysu am gael gwybod beth ydy dy ddyfarniad di.

119:21  Rwyt ti'n ceryddu pobl falch, ac yn melltithio'r rhai sy'n crwydro oddi wrth dy orchmynion di.

119:22  Wnei di symud yr holl wawdio a'r cam-drin i ffwrdd? Dw i'n cadw dy reolau di.

119:23  Er bod arweinwyr yn cynllwynio yn fy erbyn i, mae dy was yn astudio dy ddeddfau.

119:24  Mae dy ofynion di'n hyfrydwch pur i mi, ac yn rhoi arweiniad cyson i mi.

119:25  Dw i'n methu codi o'r llwch! Adfywia fi fel rwyt wedi addo!

119:26  Dyma fi'n dweud beth oedd yn digwydd, a dyma ti'n ateb. Dysga dy ddeddfau i mi.

119:27  Gad i mi ddeall sut mae byw yn ffyddlon i dy ofynion, a bydda i'n myfyrio ar y pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu gwneud.

119:28  Mae tristwch yn fy lladd i! Cod fi ar fy nhraed fel gwnest ti addo!

119:29  Symud unrhyw dwyll sydd ynof fi; a rho dy ddysgeidiaeth i mi.

119:30  Dw i wedi dewis byw'n ffyddlon i ti, a chadw fy llygaid ar dy reolau di.

119:31  Dw i'n dal gafael yn dy orchmynion; ARGLWYDD, paid siomi fi!

119:32  Dw i wir eisiau byw'n ffyddlon i dy orchmynion; helpa fi i weld y darlun mawr.

119:33  O ARGLWYDD, dysga fi i fyw fel mae dy gyfraith di'n dweud; a'i dilyn i'r diwedd.

119:34  Helpa fi i ddeall, a bydda i'n cadw dy ddysgeidiaeth di; bydda i'n ymroi i wneud popeth mae'n ei ofyn.

119:35  Arwain fi i ddilyn llwybr dy orchmynion; dyna dw i eisiau'i wneud.

119:36  Gwna fi'n awyddus i gadw dy amodau di yn lle bod eisiau llwyddo'n faterol.

119:37  Cadw fi rhag edrych ar bethau diwerth! Gad i mi brofi bywyd wrth ddilyn dy ffyrdd di!

119:38  Gwna beth wnest ti ei addo i dy was, i ennyn parch ac addoliad ynof fi.

119:39  Cymer yr holl wawdio ofnadwy i ffwrdd, Mae dy ddedfryd di bob amser yn iawn.

119:40  Dw i'n dyheu am wneud beth rwyt ti'n ei ofyn; rho fywyd newydd i mi drwy dy ffyddlondeb.

119:41  Gad i mi brofi dy gariad, O ARGLWYDD. Achub fi, fel rwyt ti wedi addo.

119:42  Wedyn bydda i'n gallu ateb y rhai sy'n fy enllibio, gan fy mod i'n credu beth rwyt ti'n ei ddweud.

119:43  Paid rhwystro fi rhag dweud beth sy'n wir, dw i wedi rhoi fy ngobaith yn dy ddyfarniad di.

119:44  Wedyn bydda i'n ufudd i dy ddysgeidiaeth di am byth bythoedd!

119:45  Gad i mi gerdded yn rhydd am fy mod i wedi ymroi i wneud beth rwyt ti eisiau.

119:46  Bydda i'n dweud wrth frenhinoedd am dy ofynion. Fydd gen i ddim cywilydd.

119:47  Mae dy orchmynion yn rhoi'r pleser mwya i mi, dw i wir yn eu caru nhw!

119:48  Dw i'n cydnabod ac yn caru dy orchmynion, ac yn myfyrio ar dy ddeddfau.

119:49  Cofia beth ddwedaist ti wrth dy was – dyna beth sydd wedi rhoi gobaith i mi.

119:50  Yr hyn sy'n gysur i mi pan dw i'n isel ydy fod dy addewidion di yn rhoi bywyd i mi.

119:51  Mae pobl falch wedi bod yn fy ngwawdio i'n greulon, ond dw i ddim wedi gwyro oddi wrth dy ddysgeidiaeth di.

119:52  Dw i'n cofio dy reolau ers talwm, O ARGLWYDD, ac mae hynny'n rhoi cysur i mi.

119:53  Dw i'n gwylltio'n lân wrth feddwl am y bobl ddrwg hynny sy'n gwrthod dy ddysgeidiaeth di.

119:54  Dy ddeddfau di fu'n destun i'm cân ble bynnag dw i wedi byw!

119:55  Dw i'n cofio dy enw di yn y nos, O ARGLWYDD, ac yn gwneud beth rwyt ti'n ei ddysgu.

119:56  Dyna dw i wedi'i wneud bob amser – ufuddhau i dy ofynion di.

119:57  Ti, ARGLWYDD, ydy fy nghyfran i: Dw i'n addo gwneud fel rwyt ti'n dweud.

119:58  Dw i'n erfyn arnat ti o waelod calon: dangos drugaredd ata i, fel rwyt wedi addo gwneud.

119:59  Dw i wedi bod yn meddwl am fy mywyd, ac wedi penderfynu troi yn ôl at dy ofynion di.

119:60  Heb unrhyw oedi, dw i'n brysio i wneud beth rwyt ti'n ei orchymyn.

119:61  Mae pobl ddrwg yn gosod trapiau i bob cyfeiriad, ond dw i ddim yn anghofio dy ddysgeidiaeth di.

119:62  Ganol nos dw i'n codi i ddiolch am dy fod ti'n dyfarnu'n gyfiawn.

119:63  Dw i'n ffrind i bawb sy'n dy ddilyn di, ac yn gwneud beth rwyt ti'n ei ofyn.

119:64  Mae dy gariad di, O ARGLWYDD, yn llenwi'r ddaear! Dysga dy ddeddfau i mi.

119:65  Rwyt wedi bod yn dda tuag ata i fel y gwnest ti addo, O ARGLWYDD.

119:66  Rho'r gallu i mi wybod beth sy'n iawn; dw i'n trystio dy orchmynion di.

119:67  Rôn i'n arfer mynd ar gyfeiliorn, ac roeddwn i'n dioddef, ond bellach dw i'n gwneud beth rwyt ti'n ddweud.

119:68  Rwyt ti'n dda, ac yn gwneud beth sy'n dda: dysga dy ddeddfau i mi.

119:69  Mae pobl falch wedi bod yn palu celwydd amdana i, ond dw i'n gwneud popeth alla i i gadw dy orchmynion.

119:70  Pobl cwbl ddideimlad ydyn nhw, ond dw i wrth fy modd gyda dy ddysgeidiaeth di.

119:71  Roedd yn beth da i mi orfod dioddef, er mwyn i mi ddysgu cadw dy ddeddfau.

119:72  Mae beth rwyt ti'n ei ddysgu yn fwy gwerthfawr na miloedd o ddarnau arian ac aur.

119:73  Ti sydd wedi fy ngwneud i a'm siapio i; helpa fi i ddeall er mwyn dysgu dy orchmynion di.

119:74  Bydd pawb sy'n dy barchu mor hapus wrth weld y newid ynof fi, am mai dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi.

119:75  O ARGLWYDD, dw i'n gwybod fod beth rwyt ti'n ei benderfynu yn iawn; roeddet ti'n fy nisgyblu i am dy fod ti mor ffyddlon i mi.

119:76  Gad i dy gariad ffyddlon di roi cysur i mi, fel gwnest ti addo i dy was.

119:77  Mae dy ddysgeidiaeth di'n rhoi'r pleser mwya i mi felly gad i mi brofi dy dosturi, a chael byw.

119:78  Gad i'r rhai balch gael eu cywilyddio am wneud drwg i mi ar gam! Dw i'n mynd i astudio dy ofynion di.

119:79  Gwna i'r rhai sy'n dy barchu ac yn dilyn dy reolau fy nerbyn i yn ôl.

119:80  Gwna i mi roi fy hun yn llwyr i ddilyn dy ddeddfau fel bydd dim cywilydd arna i.

119:81  Dw i'n dyheu i ti fy achub i! Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!

119:82  Mae fy llygaid yn blino wrth ddisgwyl i ti wneud beth rwyt wedi'i addo: “Pryd wyt ti'n mynd i'm cysuro i?” meddwn i.

119:83  Dw i fel potel groen wedi crebachu gan fwg! Ond dw i ddim wedi diystyru dy ddeddfau.

119:84  Am faint mwy mae'n rhaid i mi ddisgwyl? Pryd wyt ti'n mynd i gosbi'r rhai sy'n fy erlid i?

119:85  Dydy'r bobl falch yna ddim yn cadw dy gyfraith di; maen nhw wedi cloddio tyllau i geisio fy nal i.

119:86  Dw i'n gallu dibynnu'n llwyr ar dy orchmynion di; mae'r bobl yma'n fy erlid i ar gam! Helpa fi!

119:87  Maen nhw bron â'm lladd i, ond dw i ddim wedi troi cefn ar dy orchmynion di.

119:88  Yn dy gariad ffyddlon, cadw fi'n fyw, a bydda i'n gwneud popeth rwyt ti'n ei ofyn.

119:89  Dw i'n gallu dibynnu ar dy eiriau di, ARGLWYDD; maen nhw'n ddiogel yn y nefoedd am byth.

119:90  Ti wedi bod yn ffyddlon ar hyd y cenedlaethau! Ti roddodd y ddaear yn ei lle, ac mae'n aros yno.

119:91  Mae popeth yn disgwyl dy arweiniad di, mae'r cwbl yn dy wasanaethu di.

119:92  Byddwn i wedi marw o iselder oni bai fy mod wrth fy modd gyda dy ddysgeidiaeth.

119:93  Wna i byth anghofio dy reolau di, rwyt ti wedi rhoi bywyd newydd i mi drwyddyn nhw.

119:94  Ti sydd biau fi. Achub fi! Dw i wedi ymroi i wneud beth wyt ti eisiau.

119:95  Mae dynion drwg eisiau fy ninistrio, ond dw i'n myfyrio ar dy orchmynion.

119:96  Mae yna ben draw i bopeth arall, ond mae dy orchmynion di'n ddiderfyn!

119:97  O, dw i wrth fy modd hefo dy ddysgeidiaeth di! Dw i'n myfyrio ynddi drwy'r dydd.

119:98  Mae dy orchmynion di gyda mi bob amser; maen nhw'n fy ngwneud i'n gallach na'm gelynion;

119:99  Dw i wedi dod i ddeall mwy na'm hathrawon i gyd, am fy mod i'n myfyrio ar dy ddeddfau di.

119:100  Dw i wedi dod i ddeall yn well na'r rhai mewn oed, am fy mod i'n cadw dy ofynion di.

119:101  Dw i wedi cadw draw o bob llwybr drwg er mwyn gwneud beth rwyt ti'n ddweud.

119:102  Dw i ddim wedi troi cefn ar dy reolau di, am mai ti dy hun sydd wedi fy nysgu i.

119:103  Mae'r pethau rwyt ti'n eu dweud mor dda, maen nhw'n felys fel mêl.

119:104  Dy orchmynion di sy'n rhoi deall i mi, ac felly dw i'n casáu pob ffordd ffals.

119:105  Mae dy eiriau di yn lamp i'm traed, ac yn goleuo fy llwybr.

119:106  Dw i wedi addo ar lw y bydda i'n derbyn dy ddedfryd gyfiawn.

119:107  Dw i'n dioddef yn ofnadwy; O ARGLWYDD, adfywia fi, fel rwyt wedi addo!

119:108  O ARGLWYDD, derbyn fy offrwm o fawl, a dysga dy ddeddfau i mi.

119:109  Er bod fy mywyd mewn perygl drwy'r adeg, dw i ddim wedi diystyru dy ddysgeidiaeth di.

119:110  Mae pobl ddrwg wedi gosod trap i mi, ond dw i ddim wedi crwydro oddi wrth dy ofynion.

119:111  Mae dy ddeddfau di wedi cael eu rhoi i mi am byth; maen nhw'n bleser pur i mi!

119:112  Dw i'n benderfynol o ddilyn dy ddeddfau: mae'r wobr yn para am byth.

119:113  Dw i'n casáu pobl ddauwynebog, ond dw i wrth fy modd hefo dy ddysgeidiaeth di.

119:114  Ti ydy'r lle saff i mi guddio! Ti ydy'r darian sy'n fy amddiffyn! Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!

119:115  Ewch i ffwrdd, chi sy'n gwneud drwg! Dw i'n bwriadu cadw gorchmynion fy Nuw.

119:116  Cynnal fi, fel rwyt wedi addo, i mi gael byw; paid gadael i mi gael fy siomi.

119:117  Cynnal fi a chadw fi'n saff, a bydda i'n myfyrio ar dy ddeddfau di bob amser.

119:118  Ti'n gwrthod y rhai sy'n crwydro oddi wrth dy ddeddfau – pobl ffals a thwyllodrus ydyn nhw.

119:119  Ti'n taflu pobl ddrwg y byd i ffwrdd fel sothach! Felly dw i wrth fy modd hefo dy ddeddfau di.

119:120  Mae meddwl amdanat ti'n codi croen gŵydd arna i; mae dy reolau di'n ddigon i godi ofn arna i.

119:121  Dw i wedi gwneud beth sy'n iawn ac yn dda; paid gadael fi yn nwylo'r rhai sydd am wneud drwg i mi.

119:122  Plîs, addo y byddi'n cadw dy was yn saff. Stopia'r bobl falch yma rhag fy ngormesu.

119:123  Mae fy llygaid wedi blino disgwyl i ti fy achub i, ac i dy addewid sicr ddod yn wir.

119:124  Dangos dy haelioni rhyfeddol at dy was; dysga dy ddeddfau i mi.

119:125  Dy was di ydw i. Helpa fi i ddeall a gwybod yn union beth rwyt ti'n ei orchymyn.

119:126  Mae'n bryd i ti weithredu, ARGLWYDD! Mae'r bobl yma'n torri dy reolau.

119:127  Dw i'n meddwl y byd o dy orchmynion di; mwy nag aur, yr aur mwyaf coeth.

119:128  Dw i'n dilyn dy ofynion di yn fanwl; dw i'n casáu pob ffordd ffals.

119:129  Mae dy ddeddfau di yn rhyfeddol, a dyna pam dw i'n eu cadw nhw.

119:130  Mae dy eiriau di yn goleuo materion, ac yn rhoi deall i bobl gyffredin.

119:131  Dw i'n dyheu, dw i'n disgwyl yn gegagored ac yn ysu am dy orchmynion di.

119:132  Tro ata i, a bydd yn garedig ata i; dyna rwyt ti'n ei wneud i'r rhai sy'n caru dy enw di.

119:133  Dangos di'r ffordd ymlaen i mi; paid gadael i'r rhai drwg gael y llaw uchaf arna i!

119:134  Gollwng fi'n rhydd o afael y rhai sy'n fy ngormesu, er mwyn i mi wneud beth rwyt ti'n ei ddweud.

119:135  Bydd yn garedig at dy was, a dysga dy ddeddfau i mi.

119:136  Mae'r dagrau yn llifo fel afon gen i am fod pobl ddim yn ufudd i dy ddysgeidiaeth di.

119:137  Rwyt ti yn gyfiawn, O ARGLWYDD; ac mae dy reolau di yn gwbl deg.

119:138  Mae'r deddfau rwyt ti wedi'u rhoi yn gyfiawn, ac yn gwbl ddibynadwy.

119:139  Dw i'n gwylltio'n lân wrth weld fy ngelynion yn diystyru beth rwyt ti'n ddweud.

119:140  Mae dy eiriau di wedi'u profi'n wir, ac mae dy was wrth ei fodd gyda nhw.

119:141  Er fy mod i'n cael fy mychanu a'm dirmygu, dw i ddim wedi diystyru dy orchmynion di.

119:142  Mae dy gyfiawnder di yn para am byth; mae dy ddysgeidiaeth di yn wir.

119:143  Pan dw i mewn trafferthion ac mewn trybini, mae dy orchmynion di'n hyfrydwch pur i mi.

119:144  Mae dy reolau cyfiawn yn para am byth; rho'r gallu i mi eu deall, i mi gael byw.

119:145  Dw i'n gweiddi arnat ti o waelod calon! “Ateb fi, ARGLWYDD, er mwyn i mi gadw dy ddeddfau.”

119:146  Dw i'n gweiddi arnat ti, “Achub fi, er mwyn i mi gadw dy reolau.”

119:147  Dw i'n codi cyn iddi wawrio i alw am dy help! Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!

119:148  Dw i'n dal yn effro cyn i wylfa'r nos ddechrau, ac yn myfyrio ar dy eiriau.

119:149  Gwranda arna i, yn unol â dy gariad ffyddlon; O ARGLWYDD, rho fywyd i mi, yn unol â dy gyfiawnder!

119:150  Mae'r rhai sydd am wneud drwg i mi yn dod yn nes! Maen nhw'n bell iawn o dy ddysgeidiaeth di.

119:151  Ond rwyt ti bob amser yn agos, ARGLWYDD, ac mae dy orchmynion di i gyd yn wir.

119:152  Dw i wedi dysgu ers talwm fod dy reolau di yn aros am byth.

119:153  Edrych fel dw i'n dioddef, ac achub fi! Dw i ddim wedi diystyru dy ddysgeidiaeth di.

119:154  Dadlau fy achos a helpa fi! Cadw fi'n saff, fel rwyt wedi addo gwneud.

119:155  Does gan y rhai drwg ddim gobaith cael eu hachub gen ti; dŷn nhw ddim yn ymroi i wneud beth rwyt ti eisiau.

119:156  Rwyt ti mor drugarog, O ARGLWYDD; adfywia fi yn unol â dy gyfiawnder!

119:157  Mae gen i lawer iawn o elynion yn fy erlid i; ond dw i ddim wedi gwyro oddi wrth dy ddeddfau di.

119:158  Mae gweld pobl heb ffydd yn codi pwys arna i, am eu bod nhw ddim yn cadw dy reolau di.

119:159  Dw i wrth fy modd hefo dy ofynion! O ARGLWYDD, cadw fi'n saff, fel rwyt wedi addo.

119:160  Mae popeth rwyt ti'n ddweud yn gwbl ddibynadwy; mae pob un o dy reolau cyfiawn yn para am byth.

119:161  Mae'r awdurdodau wedi fy erlid i ar gam! Ond mae dy eiriau di'n rhoi gwefr i mi.

119:162  Mae dy eiriau di yn fy ngwneud i mor hapus, fel rhywun sydd wedi dod o hyd i drysor gwerthfawr.

119:163  Dw i'n casáu ac yn ffieiddio diffyg ffydd; ond dw i wrth fy modd hefo dy ddysgeidiaeth di.

119:164  Dw i'n dy addoli di saith gwaith y dydd am dy fod ti'n dyfarnu'n gyfiawn.

119:165  Mae'r rhai sy'n caru dy ddysgeidiaeth di yn gwbl saff; does dim yn gwneud iddyn nhw faglu.

119:166  Dw i'n edrych ymlaen at gael fy achub gen ti, O ARGLWYDD! Dw i'n cadw dy orchmynion di;

119:167  dw i'n ufuddhau i dy ddeddfau di ac yn eu caru nhw'n fawr.

119:168  Dw i'n ufuddhau i dy orchmynion a dy ddeddfau di. Ti'n gwybod yn iawn am bopeth dw i'n wneud.

119:169  Gwranda arna i'n pledio o dy flaen di, O ARGLWYDD; helpa fi i ddeall, fel rwyt ti'n addo gwneud.

119:170  Dw i'n cyflwyno beth dw i'n ofyn amdano i ti. Achub fi fel rwyt wedi addo.

119:171  Bydd moliant yn llifo oddi ar fy ngwefusau, am dy fod ti'n dysgu dy ddeddfau i mi.

119:172  Bydd fy nhafod yn canu am dy eiriau, am fod dy reolau di i gyd yn gyfiawn.

119:173  Estyn dy law i'm helpu. Dw i wedi dewis dilyn dy orchmynion di.

119:174  Dw i'n dyheu i ti fy achub i, ARGLWYDD; mae dy ddysgeidiaeth di'n hyfrydwch pur i mi.

119:175  Gad i mi fyw, i mi gael dy foli! gad i dy reolau di fy helpu i.

119:176  Dw i wedi crwydro fel dafad oedd ar goll. Tyrd i edrych amdana i! Dw i ddim wedi diystyru dy orchmynion di.

Chapter 120

120:1  Yn fy argyfwng dyma fi'n galw ar yr ARGLWYDD ac atebodd fi!

120:2  “O ARGLWYDD, achub fi rhag gwefusau celwyddog, a thafodau twyllodrus!”

120:3  Dyma gei di ganddo – ie, dyma fydd dy gosb – ti, dafod twyllodrus:

120:4  saethau miniog y milwyr wedi'u llunio ar dân golosg!

120:5  Dw i wedi bod mor ddigalon, yn gorfod byw dros dro yn Meshech, ac aros yng nghanol pebyll Cedar.

120:6  Dw i wedi cael llond bol ar fyw yng nghanol pobl sy'n casáu heddwch.

120:7  Dw i'n siarad am heddwch, ac maen nhw eisiau rhyfela!

Chapter 121

121:1  Dw i'n edrych i fyny i'r mynyddoedd. O ble daw help i mi?

121:2  Daw help oddi wrth yr ARGLWYDD, yr Un wnaeth greu'r nefoedd a'r ddaear.

121:3  Fydd e ddim yn gadael i dy droed lithro; dydy'r Un sy'n gofalu amdanat ddim yn cysgu.

121:4  Wrth gwrs! Dydy'r un sy'n gofalu am Israel ddim yn gorffwys na chysgu!

121:5  Yr ARGLWYDD sy'n gofalu amdanat ti; mae'r ARGLWYDD wrth dy ochr di yn dy amddiffyn di.

121:6  Fydd yr haul ddim yn dy lethu di ganol dydd, na'r lleuad yn effeithio arnat ti yn y nos.

121:7  Bydd yr ARGLWYDD yn dy amddiffyn rhag pob perygl; bydd yn dy gadw di'n fyw.

121:8  Bydd yr ARGLWYDD yn dy gadw di'n saff ble bynnag ei di, o hyn allan ac am byth.

Chapter 122

122:1  Rôn i wrth fy modd pan ddwedon nhw wrtho i, “Gadewch i ni fynd i deml yr ARGLWYDD.”

122:2  Dyma ni'n sefyll y tu mewn i dy giatiau, O Jerwsalem!

122:3  Mae Jerwsalem yn ddinas wedi'i hadeiladu, i bobl ddod at ei gilydd ynddi.

122:4  Mae'r llwythau'n mynd ar bererindod iddi, ie, llwythau'r ARGLWYDD. Mae'n ddyletswydd ar bobl Israel i roi diolch i'r ARGLWYDD.

122:5  Dyma lle mae'r llysoedd barn yn eistedd, llysoedd barn llywodraeth Dafydd.

122:6  Gweddïwch am heddwch i Jerwsalem: “Boed i'r rhai sy'n dy garu di lwyddo.

122:7  Boed heddwch y tu mewn i dy waliau, a diogelwch o fewn dy gaerau.”

122:8  Er mwyn fy mhobl a'm ffrindiau dw i'n gweddïo am heddwch i ti.

122:9  Er mwyn teml yr ARGLWYDD ein Duw, dw i'n gofyn am lwyddiant i ti.

Chapter 123

123:1  Dw i'n edrych i fyny arnat ti sydd wedi dy orseddu yn y nefoedd.

123:2  Fel mae llygaid caethweision yn edrych ar law eu meistri, neu lygaid caethforwyn yn edrych ar law ei meistres, mae ein llygaid ni yn edrych ar yr ARGLWYDD ein Duw, ac yn disgwyl iddo ddangos ei ffafr.

123:3  Bydd yn garedig aton ni, O ARGLWYDD, dangos drugaredd! Dŷn ni wedi cael ein sarhau hen ddigon.

123:4  Dŷn ni wedi cael llond bol ar fod yn destun sbort i bobl hunanfodlon, a chael ein sarhau gan rai balch.

Chapter 124

124:1  Oni bai fod yr ARGLWYDD ar ein hochr ni – gall Israel ddweud yn glir –

124:2  oni bai fod yr ARGLWYDD ar ein hochr ni pan oedd dynion yn ymosod arnon ni,

124:3  bydden nhw wedi'n llyncu ni'n fyw. Roedden nhw mor ffyrnig yn ein herbyn!

124:4  Bydden ni wedi'n llethu'n llwyr gan y dyfroedd ac wedi boddi yn y llifogydd!

124:5  Byddai rhuthr y dŵr wedi'n llethu.

124:6  Bendith ar yr ARGLWYDD! Wnaeth e ddim gadael i'w dannedd ein rhwygo ni.

124:7  Dŷn ni fel aderyn wedi dianc o drap yr heliwr; torrodd y trap a dyma ni'n llwyddo i ddianc.

124:8  Yr ARGLWYDD wnaeth ein helpu – crëwr y nefoedd a'r ddaear.

Chapter 125

125:1  Mae'r rhai sy'n trystio'r ARGLWYDD fel Mynydd Seion – does dim posib ei symud, mae yna bob amser.

125:2  Fel mae Jerwsalem gyda bryniau o'i chwmpas, mae'r ARGLWYDD yn cofleidio'i bobl o hyn allan ac am byth.

125:3  Fydd teyrnwialen drygioni ddim yn cael aros ar y tir sydd wedi'i roi i'r rhai cyfiawn, rhag i'r rhai cyfiawn droi at ddrygioni.

125:4  Bydd yn dda, O ARGLWYDD, at y rhai da, sef y rhai hynny sy'n byw yn iawn.

125:5  Ond am y bobl sy'n dilyn eu ffyrdd troëdig – boed i'r ARGLWYDD eu symud nhw o'r ffordd gyda'r rhai sy'n gwneud drwg. Heddwch i Israel!

Chapter 126

126:1  Ar ôl i'r ARGLWYDD roi llwyddiant i Seion eto, roedden ni fel rhai'n breuddwydio –

126:2  roedden ni'n chwerthin yn uchel, ac yn canu'n llon. Roedd pobl y cenhedloedd yn dweud: “Mae'r ARGLWYDD wedi gwneud pethau mawr iddyn nhw!”

126:3  Ydy, mae'r ARGLWYDD wedi gwneud pethau mawr i ni. Dŷn ni mor hapus!

126:4  O ARGLWYDD, wnei di roi llwyddiant i ni eto, fel pan mae ffrydiau dŵr yn llifo yn anialwch y Negef?

126:5  Bydd y rhai sy'n wylo wrth hau yn canu'n llawen wrth fedi'r cynhaeaf.

126:6  Mae'r un sy'n cario'i sach o hadau yn crio wrth fynd i hau. Ond bydd yr un sy'n cario'r ysgubau yn dod adre dan ganu'n llon!

Chapter 127

127:1  Os ydy'r ARGLWYDD ddim yn adeiladu'r tŷ, mae'r adeiladwyr yn gweithio'n galed i ddim pwrpas. Os ydy'r ARGLWYDD ddim yn amddiffyn dinas, mae'r gwyliwr yn cadw'n effro i ddim byd.

127:2  Does dim pwynt codi'n fore nac aros ar eich traed yn hwyr i weithio'n galed er mwyn cael bwyd i'w fwyta. Ie, Duw sy'n darparu ar gyfer y rhai mae'n eu caru, a hynny tra maen nhw'n cysgu.

127:3  Ac ie, yr ARGLWYDD sy'n rhoi meibion i bobl; gwobr ganddo fe ydy ffrwyth y groth.

127:4  Mae meibion sy'n cael eu geni i ddyn pan mae'n ifanc fel saethau yn llaw'r milwr.

127:5  Mae'r dyn sy'n llenwi ei gawell gyda nhw wedi'i fendithio'n fawr! Fydd e ddim yn cael ei gywilyddio wrth ddadlau gyda'i elynion wrth giât y ddinas.

Chapter 128

128:1  Mae'r un sy'n parchu'r ARGLWYDD ac yn gwneud beth mae e eisiau, wedi'i fendithio'n fawr.

128:2  Byddi'n bwyta beth fuost ti'n gweithio mor galed i'w dyfu. Byddi'n cael dy fendithio, a byddi'n llwyddo!

128:3  Bydd dy wraig fel gwinwydden ffrwythlon yn dy dŷ. Bydd dy feibion o gwmpas dy fwrdd fel blagur ar goeden olewydd.

128:4  Dyna i ti sut mae'r dyn sy'n parchu'r ARGLWYDD yn cael ei fendithio!

128:5  Boed i'r ARGLWYDD dy fendithio di o Seion! Cei weld Jerwsalem yn llwyddo am weddill dy fywyd,

128:6  A byddi'n cael byw i weld dy wyrion. Heddwch i Israel!

Chapter 129

129:1  “Maen nhw wedi ymosod arna i lawer gwaith ers pan oeddwn i'n ifanc,” gall Israel ddweud.

129:2  “Maen nhw wedi ymosod arna i lawer gwaith ers pan oeddwn i'n ifanc, ond dŷn nhw ddim wedi fy nhrechu i.”

129:3  Mae dynion wedi aredig ar fy nghefn ac agor cwysi hir.

129:4  Ond mae'r ARGLWYDD yn ffyddlon, ac wedi torri'r rhaffau sy'n tynnu aradr y rhai drwg.

129:5  Gwna i bawb sy'n casáu Seion gael eu cywilyddio a'u gyrru yn ôl!

129:6  Gwna nhw fel glaswellt ar ben to yn gwywo cyn ei dynnu:

129:7  dim digon i lenwi dwrn yr un sy'n medi, na breichiau'r un sy'n casglu'r ysgubau!

129:8  A fydd y rhai sy'n pasio heibio ddim yn dweud, “Bendith yr ARGLWYDD arnoch chi! Bendith arnoch chi yn enw'r ARGLWYDD.”

Chapter 130

130:1  Dw i mewn dyfroedd dyfnion, ARGLWYDD, a dw i'n galw arnat ti.

130:2  O ARGLWYDD, gwrando ar fy nghri. Gwranda arna i'n galw arnat ti. Dw i'n erfyn yn daer am drugaredd!

130:3  O ARGLWYDD, os wyt ti'n cadw golwg ar bechodau, pa obaith sydd i unrhyw un?

130:4  Ond rwyt ti'n barod i faddau, ac felly mae pobl yn dy addoli di.

130:5  Dw i'n troi at yr ARGLWYDD; dw i'n troi ato ac yn disgwyl yn llawn gobaith. Dw i'n trystio beth mae e'n ddweud.

130:6  Dw i'n dyheu i'r Meistr ddod fwy na'r gwylwyr yn disgwyl am y bore, ie, y gwylwyr am y bore.

130:7  O Israel, trystia'r ARGLWYDD! Mae cariad yr ARGLWYDD mor ffyddlon, ac mae e mor barod i'n gollwng ni'n rhydd!

130:8  Fe ydy'r un fydd yn rhyddhau Israel o ganlyniadau ei holl ddrygioni!

Chapter 131

131:1  O ARGLWYDD, dw i ddim yn berson balch nac yn edrych i lawr ar bobl eraill. Dw i ddim yn chwilio am enwogrwydd nac yn gwneud pethau sy'n rhy anodd i mi.

131:2  Dw i wedi dysgu bod yn dawel a diddig, fel plentyn bach yn saff ym mreichiau ei fam. Ydw, dw i'n dawel a bodlon fel plentyn yn cael ei gario.

131:3  O Israel, trystia'r ARGLWYDD o hyn allan ac am byth.

Chapter 132

132:1  O ARGLWYDD, paid anghofio Dafydd. Roedd e wedi cael amser mor galed.

132:2  Roedd e wedi addo i'r ARGLWYDD a thyngu llw i Un Cryf Jacob:

132:3  “Dw i ddim am fynd i'r tŷ, na dringo i'm gwely;

132:4  dw i ddim am adael i'm llygaid orffwys, na chau fy amrannau,

132:5  nes dod o hyd i le i'r ARGLWYDD, ie, rhywle i Un Cryf Jacob fyw.”

132:6  Clywson fod yr Arch yn Effrata; a dod o hyd iddi yng nghefn gwlad Jaar.

132:7  Gadewch i ni fynd i mewn i'w dabernacl, ac ymgrymu wrth ei stôl droed!

132:8  O ARGLWYDD, dos i fyny i dy deml gyda dy Arch bwerus!

132:9  Boed i dy offeiriaid wisgo cyfiawnder, boed i'r rhai sy'n ffyddlon i ti weiddi'n llawen!

132:10  Paid troi cefn ar yr un rwyt wedi'i eneinio o achos Dafydd dy was.

132:11  Roedd yr ARGLWYDD wedi addo i Dafydd – aeth ar ei lw, a dydy e ddim yn torri ei air – “Dw i'n mynd i osod un o dy ddisgynyddion di ar dy orsedd.

132:12  Os bydd dy feibion yn cadw'r ymrwymiad wnaethon ni a'r amodau dw i wedi'u gosod iddyn nhw, bydd dy linach frenhinol yn para am byth.”

132:13  Mae'r ARGLWYDD wedi dewis Seion; mae e wedi penderfynu aros yno.

132:14  “Dyma lle bydda i'n gorffwys am byth,” meddai, “dw i'n mynd i deyrnasu yma. Ie, dyna dw i eisiau.

132:15  Dw i'n mynd i'w gwneud hi'n ddinas lwyddiannus, a rhoi digonedd o fwyd i'r rhai anghenus ynddi.

132:16  Dw i'n mynd i roi achubiaeth yn wisg i'w hoffeiriaid, a bydd ei rhai ffyddlon yn gweiddi'n llawen!

132:17  Dw i'n mynd i godi olynydd cryf i Dafydd; bydd fel lamp wedi'i rhoi i oleuo'r bobl.

132:18  Bydda i'n gwisgo ei elynion mewn cywilydd, ond bydd coron yn disgleirio ar ei ben e.”

Chapter 133

133:1  Mae mor dda, ydy, mae mor hyfryd pan mae pobl Dduw yn eistedd gyda'i gilydd.

133:2  Mae fel olew persawrus yn llifo i lawr dros y farf – dros farf Aaron ac i lawr dros goler ei fantell.

133:3  Mae fel gwlith Hermon yn disgyn ar fryniau Seion! Dyna lle mae'r ARGLWYDD wedi gorchymyn i'r fendith fod – bywyd am byth!

Chapter 134

134:1  Dewch! Bendithiwch yr ARGLWYDD, bawb ohonoch chi sy'n gwasanaethu'r ARGLWYDD, ac yn sefyll drwy'r nos yn nheml yr ARGLWYDD.

134:2  Codwch eich dwylo, a'u hestyn allan tua'r cysegr! Bendithiwch yr ARGLWYDD!

134:3  Boed i'r ARGLWYDD, sydd wedi creu'r nefoedd a'r ddaear, eich bendithio chi o Seion!

Chapter 135

135:1  Haleliwia! Molwch enw'r ARGLWYDD! Addolwch e, chi sy'n gwasanaethu'r ARGLWYDD

135:2  ac sy'n sefyll yn nheml yr ARGLWYDD, yn yr iard sydd yn nhŷ Dduw.

135:3  Molwch yr ARGLWYDD, am fod yr ARGLWYDD mor dda! Canwch i'w enw, mae'n hyfryd cael gwneud hynny!

135:4  Mae'r ARGLWYDD wedi dewis pobl Jacob iddo'i hun, ac Israel fel ei drysor sbesial.

135:5  Dw i'n gwybod fod yr ARGLWYDD yn fawr; mae ein Duw ni yn well na'r ‛duwiau‛ eraill i gyd.

135:6  Mae'r ARGLWYDD yn gwneud beth bynnag mae e eisiau, yn y nefoedd, ar y ddaear, ac i lawr i waelodion y moroedd dwfn.

135:7  Mae e'n gwneud i'r cymylau godi ym mhen draw'r ddaear; mae'n anfon mellt gyda'r glaw, ac yn dod â'r gwynt allan o'i stordai.

135:8  Fe wnaeth daro plentyn hynaf pob teulu yn yr Aifft, a'r anifeiliaid cyntafanedig hefyd.

135:9  Gwnaeth arwyddion gwyrthiol yn yr Aifft yn erbyn y Pharo a'i weision i gyd;

135:10  Concrodd lawer o wledydd a lladd nifer o frenhinoedd –

135:11  Sihon, brenin yr Amoriaid, Og, brenin Bashan, a theuluoedd brenhinol Canaan i gyd.

135:12  Rhoddodd eu tir yn etifeddiaeth – yn etifeddiaeth i'w bobl Israel.

135:13  O ARGLWYDD, mae dy enw di'n para am byth, ac yn cael ei gofio ar hyd y cenedlaethau.

135:14  Mae'r ARGLWYDD yn amddiffyn ei bobl ac yn tosturio wrth ei weision.

135:15  Dydy eilunod y cenhedloedd yn ddim byd ond arian ac aur, wedi'u siapio gan ddwylo dynol.

135:16  Mae ganddyn nhw gegau, ond allan nhw ddim siarad; llygaid, ond allan nhw ddim gweld;

135:17  clustiau, ond allan nhw ddim clywed. Does dim bywyd ynddyn nhw!

135:18  Mae'r bobl sy'n eu gwneud nhw, a'r bobl sydd yn eu haddoli hefyd, yn troi'n debyg iddyn nhw!

135:19  Bendithiwch yr ARGLWYDD, chi bobl Israel! Bendithiwch yr ARGLWYDD, chi offeiriaid!

135:20  Bendithiwch yr ARGLWYDD, chi Lefiaid! Bendithiwch yr ARGLWYDD, chi rai ffyddlon yr ARGLWYDD!

135:21  Boed i'r ARGLWYDD, sy'n byw yn Jerwsalem, gael ei fendithio yn Seion! Haleliwia!

Chapter 136

136:1  Diolchwch i'r ARGLWYDD! Mae e mor dda aton ni! “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:2  Rhowch ddiolch i'r Duw sy'n uwch na'r duwiau i gyd! “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:3  Rhowch ddiolch i Arglwydd yr Arglwyddi! “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:4  Fe ydy'r unig un sydd wedi gwneud gwyrthiau rhyfeddol. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:5  Fe sydd wedi creu'r nefoedd drwy ei allu. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:6  Fe sydd wedi lledu'r ddaear dros y dyfroedd. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:7  Fe sydd wedi gwneud y goleuadau mawr – “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:8  Yr haul i reoli'r dydd, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:9  a'r lleuad a'r sêr i reoli'r nos. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:10  Fe wnaeth daro plant hynaf yr Aifft, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:11  a dod ag Israel allan o'u canol nhw, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:12  gyda nerth a chryfder rhyfeddol. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:13  Fe wnaeth hollti'r Môr Coch, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:14  a gadael i Israel fynd drwy ei ganol. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:15  Fe wnaeth daflu'r Pharo a'i fyddin i'r Môr Coch, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:16  ac arwain ei bobl drwy'r anialwch. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:17  Fe wnaeth daro brenhinoedd cryfion i lawr, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:18  a lladd brenhinoedd enwog – “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:19  Sihon, brenin yr Amoriaid, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:20  ac Og, brenin Bashan. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:21  Rhoddodd eu tir yn etifeddiaeth; “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:22  yn etifeddiaeth i bobl Israel, sy'n ei wasanaethu. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:23  Cofiodd amdanon ni pan oedden ni'n isel, “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:24  a'n hachub ni o afael ein gelynion. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:25  Fe sy'n rhoi bwyd i bob creadur byw. “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

136:26  Rhowch ddiolch i'r Duw sy'n y nefoedd! “Mae ei haelioni yn ddiddiwedd.”

Chapter 137

137:1  Wrth afonydd Babilon, dyma ni'n eistedd ac yn wylo wrth gofio am Seion.

137:2  Dyma ni'n hongian ein telynau ar y coed poplys yno.

137:3  Roedd y rhai oedd yn ein dal ni'n gaeth eisiau i ni ganu, a'n poenydwyr yn ein piwsio i'w difyrru: “Canwch un o ganeuon Seion i ni!”

137:4  Sut allen ni ganu caneuon yr ARGLWYDD ar dir estron?

137:5  Os anghofia i di, Jerwsalem, boed i'm llaw dde gael ei pharlysu.

137:6  Boed i'm tafod lynu wrth dop fy ngheg petawn i'n anghofio amdanat ti, a phetai Jerwsalem yn ddim pwysicach na phopeth arall sy'n rhoi pleser i mi.

137:7  Cofia, O ARGLWYDD, beth wnaeth pobl Edom y diwrnod hwnnw pan syrthiodd Jerwsalem. Roedden nhw'n gweiddi, “Chwalwch hi! Chwalwch hi i'w sylfeini!”

137:8  Babilon hardd, byddi dithau'n cael dy ddinistrio! Bydd yr un fydd yn talu'n ôl i ti ac yn dy drin fel gwnest ti'n trin ni, yn cael ei fendithio'n fawr!

137:9  Bydd yr un fydd yn gafael yn dy blant di ac yn eu hyrddio nhw yn erbyn y creigiau yn cael ei fendithio'n fawr!

Chapter 138

138:1  Dw i'n diolch i ti o waelod calon, ac yn canu mawl i ti o flaen y duwiau!

138:2  Dw i'n ymgrymu i gyfeiriad dy deml sanctaidd ac yn moli dy enw am dy gariad a dy ffyddlondeb. Mae dy enw a dy addewid di yn well na phopeth sy'n bod.

138:3  Dyma fi'n galw, a dyma ti'n ateb, yn fy ysbrydoli, a rhoi hyder i mi.

138:4  Bydd brenhinoedd y byd i gyd yn diolch i ti, O ARGLWYDD, pan fyddan nhw'n clywed y cwbl rwyt ti'n ei addo.

138:5  Byddan nhw'n canu am weithredoedd yr ARGLWYDD: “Mae dy ysblander di, ARGLWYDD, mor fawr!”

138:6  Er bod yr ARGLWYDD mor fawr, mae'n gofalu am y gwylaidd; ac mae'n gwybod o bell am y balch.

138:7  Pan dw i mewn trafferthion, rwyt yn fy achub o afael y gelyn gwyllt; ti'n estyn dy law gref i'm helpu.

138:8  Bydd yr ARGLWYDD yn talu'n ôl ar fy rhan i! O ARGLWYDD, mae dy haelioni yn ddiddiwedd! Paid troi cefn ar dy bobl, gwaith dy ddwylo!

Chapter 139

139:1  O ARGLWYDD, rwyt ti'n fy archwilio i, ac yn gwybod popeth amdana i.

139:2  Ti'n gwybod pryd dw i'n eistedd ac yn codi; ti'n gwybod beth sydd ar fy meddwl i o bell.

139:3  Ti'n cadw golwg arna i'n teithio ac yn gorffwys; yn wir, ti'n gwybod am bopeth dw i'n wneud.

139:4  Ti'n gwybod beth dw i'n mynd i'w ddweud cyn i mi agor fy ngheg, ARGLWYDD.

139:5  Rwyt ti yna o mlaen i a'r tu ôl i mi, mae dy law di arna i i'm hamddiffyn.

139:6  Ti'n gwybod popeth amdana i! Mae tu hwnt i mi – mae'n ddirgelwch llwyr, mae'n ormod i mi ei ddeall.

139:7  Ble alla i fynd oddi wrth dy Ysbryd? I ble alla i ddianc oddi wrthot ti?

139:8  Petawn i'n mynd i fyny i'r nefoedd, rwyt ti yno; petawn i'n gorwedd i lawr yn Annwn, dyna ti eto!

139:9  Petawn i'n hedfan i ffwrdd gyda'r wawr ac yn mynd i fyw dros y môr,

139:10  byddai dy law yno hefyd, i'm harwain; byddai dy law dde yn gafael yn dynn ynof fi.

139:11  Petawn i'n gofyn i'r tywyllwch fy nghuddio, ac i'r golau o'm cwmpas droi'n nos,

139:12  dydy hyd yn oed tywyllwch ddim yn dywyll i ti! Mae'r nos yn olau fel y dydd i ti; mae goleuni a thywyllwch yr un fath!

139:13  Ti greodd fy meddwl a'm teimladau; a'm plethu i yng nghroth fy mam.

139:14  Dw i'n dy foli di, am fod dy waith di mor syfrdanol a rhyfeddol! Mae'r cwbl rwyt ti'n ei wneud yn anhygoel! Ti'n fy nabod i i'r dim!

139:15  Roeddet ti'n gweld fy ffrâm i pan oeddwn i'n cael fy siapio yn y dirgel, ac yn cael fy ngweu at ei gilydd yn nyfnder y ddaear.

139:16  Roeddet ti'n fy ngweld i cyn bod siâp arna i! Roedd hyd fy mywyd wedi'i drefnu – pob diwrnod wedi'i gofnodi yn dy lyfr, a hynny cyn i un fynd heibio!

139:17  O Dduw, mae dy feddyliau di'n rhy ddwfn i mi; mae gormod ohonyn nhw i'w deall!

139:18  Petawn i'n ceisio'u cyfri nhw, byddai mwy nag sydd o ronynnau tywod! Bob tro dw i'n deffro rwyt ti'n dal yna gyda mi!

139:19  O Dduw, pam wnei di ddim lladd y rhai drwg, a gwneud i'r dynion treisgar yma fynd i ffwrdd?

139:20  Maen nhw'n dweud pethau maleisus amdanat ti. Dy elynion di ydyn nhw! Maen nhw'n dweud celwydd!.

139:21  O ARGLWYDD, mae'n gas gen i'r rhai sy'n dy gasáu di. Mae'r bobl sy'n dy herio yn codi pwys arna i.

139:22  Dw i'n eu casáu nhw â chas perffaith. Maen nhw'n elynion i mi hefyd.

139:23  Archwilia fi, O Dduw, i weld beth sydd ar fy meddwl; treiddia'n ddwfn, a deall fel dw i'n poeni.

139:24  Edrych i weld a ydw i'n gwneud rhywbeth o'i le, ac arwain fi ar hyd yr hen lwybr.

Chapter 140

140:1  Achub fi, O ARGLWYDD, rhag pobl ddrwg. Cadw fi'n saff rhag y dynion treisiol

140:2  sy'n cynllwynio i wneud drwg i mi, ac yn ymosod a chreu helynt.

140:3  Mae ganddyn nhw dafodau miniog; maen nhw'n brathu fel nadroedd, ac mae gwenwyn neidr dan eu gwefusau. Saib

140:4  O ARGLWYDD, paid gadael i bobl ddrwg gael gafael ynof fi! Cadw fi'n saff rhag y dynion treisiol sydd eisiau fy maglu i.

140:5  Mae dynion balch yn cuddio trap i mi; pobl lygredig yn lledu rhwydau i mi; ac yn gosod maglau ar fy llwybr. Saib

140:6  Dwedais wrth yr ARGLWYDD: “Ti ydy fy Nuw i.” Gwranda, O ARGLWYDD, wrth i mi erfyn am drugaredd!

140:7  O ARGLWYDD, Meistr, ti ydy'r un cryf sy'n achub; ti oedd yn gysgod i mi yn y frwydr.

140:8  O ARGLWYDD, paid gadael i'r rhai drwg gael eu ffordd! Paid gadael i'w cynllwyn nhw lwyddo, rhag iddyn nhw ymffrostio. Saib

140:9  Ac am y rhai sydd o'm cwmpas i – boed i'r pethau drwg maen nhw wedi eu dweud eu llethu!

140:10  Boed i farwor tanllyd ddisgyn arnyn nhw! Boed iddyn nhw gael eu taflu i bydewau, byth i godi eto!

140:11  Paid gadael i enllibwyr aros yn y tir. Gad i ddrygioni'r dynion treisgar eu hela nhw a'u bwrw nhw i lawr.

140:12  Dw i'n gwybod y bydd yr ARGLWYDD yn gweithredu ar ran y rhai sy'n diodde. Bydd yn sicrhau cyfiawnder i'r rhai mewn angen.

140:13  Bydd y rhai cyfiawn yn sicr yn moli dy enw di! Bydd y rhai sy'n byw'n gywir yn aros yn dy gwmni di.

Chapter 141

141:1  ARGLWYDD, dw i'n galw arnat: brysia! Helpa fi! Gwranda arna i'n galw arnat ti.

141:2  Derbyn fy ngweddi fel offrwm o arogldarth, a'm dwylo sydd wedi'u codi fel aberth yr hwyr.

141:3  O ARGLWYDD, gwarchod fy ngheg a gwylia ddrws fy ngwefusau.

141:4  Paid gadael i mi feddwl dweud dim byd drwg, na gwneud dim gyda dynion sydd felly! Cadw fi rhag bwyta'u danteithion.

141:5  Boed i rywun sy'n byw'n gywir ddod i'm taro i, a'm ceryddu mewn cariad! Dyna'r olew gorau – boed i'm pen beidio'i wrthod. Dw i'n gweddïo o hyd ac o hyd yn erbyn eu drygioni.

141:6  Pan fyddan nhw'n syrthio i ddwylo'r Graig, eu Barnwr, byddan nhw'n gwerthfawrogi beth ddwedais i.

141:7  Fel petai rhywun yn aredig ac yn troi'r pridd, mae ein hesgyrn wedi'u gwasgaru wrth geg Annwn.

141:8  Arnat ti dw i'n edrych, O ARGLWYDD, fy Meistr; dw i'n dod atat am loches, paid a'm gadael mewn perygl!

141:9  Cadw fi i ffwrdd o'r trapiau maen nhw wedi'u gosod, ac oddi wrth faglau'r rhai drwg.

141:10  Gad iddyn nhw syrthio i'w rhwydi eu hunain, tra dw i'n llwyddo i ddianc.

Chapter 142

142:1  Dw i'n gweiddi'n uchel ar yr ARGLWYDD; dw i'n pledio ar i'r ARGLWYDD fy helpu.

142:2  Dw i'n tywallt y cwbl sy'n fy mhoeni o'i flaen, ac yn dweud wrtho am fy holl drafferthion.

142:3  Pan dw i wedi anobeithio'n llwyr, rwyt ti'n gwylio pa ffordd dw i'n mynd. Maen nhw wedi cuddio magl ar y llwybr o mlaen i.

142:4  Dw i'n edrych i'r dde – ond does neb yn cymryd sylw ohono i. Mae dianc yn amhosib – does neb yn poeni amdana i.

142:5  Dw i'n gweiddi arnat ti, ARGLWYDD; a dweud, “Ti ydy'r unig le saff i mi fynd, does gen i neb arall ar dir y byw!”

142:6  Gwranda arna i'n gweiddi, dw i'n teimlo mor isel. Achub fi o afael y rhai sydd ar fy ôl; maen nhw'n rhy gryf i mi.

142:7  Gollwng fi'n rhydd o'r carchar yma, er mwyn i mi foli dy enw di. Bydd y rhai cyfiawn yn casglu o'm cwmpas am dy fod ti wedi achub fy ngham.

Chapter 143

143:1  O ARGLWYDD, gwrando ar fy ngweddi. Gwranda arna i'n pledio am dy help di! Ti'n Dduw ffyddlon a chyfiawn, felly, plîs ateb fi.

143:2  Paid rhoi dy was ar brawf, achos does neb yn ddieuog yn dy olwg di.

143:3  Mae'r gelyn wedi dod ar fy ôl i, ac wedi fy sathru i'r llawr. Mae wedi gwneud i mi eistedd yn y tywyllwch fel y rhai sydd wedi marw ers talwm.

143:4  Dw i'n anobeithio, dw i wedi fy mharlysu gan ddychryn!

143:5  Ond wedyn dw i'n cofio am beth wnest ti yn y gorffennol, ac yn myfyrio ar y cwbl wnest ti ei gyflawni.

143:6  Dw i'n estyn fy nwylo allan atat ti. Dw i fel tir sych yn hiraethu am law! Saib

143:7  Brysia! Ateb fi, ARGLWYDD! Alla i ddim diodde dim mwy! Paid troi i ffwrdd oddi wrtho i, neu bydda i'n syrthio i bwll marwolaeth.

143:8  Gad i mi glywed am dy gariad ffyddlon di yn y bore, achos dw i'n dy drystio di. Gad i mi wybod pa ffordd i fynd – dw i'n dyheu amdanat ti!

143:9  Achub fi o afael y gelyn, O ARGLWYDD; dw i'n rhedeg atat ti am gysgod.

143:10  Dysga fi i wneud beth wyt ti eisiau, achos Ti ydy fy Nuw i. Boed i dy Ysbryd hael di fy arwain i rywle saff.

143:11  Achub fi, O ARGLWYDD, er mwyn dy enw da. Ti'n Dduw cyfiawn, felly arwain fi allan o'r helynt yma.

143:12  Rwyt ti mor ffyddlon. Delia gyda'r gelynion! Dinistria'r rhai sy'n ymosod arna i, achos dy was di ydw i.

Chapter 144

144:1  Bendith ar yr ARGLWYDD, fy nghraig i! Mae e wedi dysgu fy nwylo i ymladd, a'm bysedd i frwydro.

144:2  Mae'r Un ffyddlon fel castell o'm cwmpas; fy hafan ddiogel a'r un sy'n fy achub i. Fy nharian, a'r un dw i'n cysgodi ynddo. Mae e'n gwneud i wledydd eraill ymostwng i mi.

144:3  O ARGLWYDD, beth ydy pobl i ti boeni amdanyn nhw? Pam ddylet ti feddwl ddwywaith am berson dynol?

144:4  Mae pobl fel tarth. Mae bywyd fel cysgod yn pasio heibio.

144:5  O ARGLWYDD, gwthia'r awyr o'r ffordd, a thyrd i lawr! Cyffwrdd y mynyddoedd, a gwna iddyn nhw fygu!

144:6  Gwna i fellt fflachio a chwala'r gelyn! Anfon dy saethau i lawr a'u gyrru nhw ar ffo!

144:7  Estyn dy law i lawr o'r entrychion. Achub fi! Tynna fi allan o'r dŵr dwfn! Achub fi o afael estroniaid

144:8  sy'n dweud celwyddau ac sy'n torri pob addewid.

144:9  O Dduw, dw i am ganu cân newydd i ti, i gyfeiliant offeryn dectant.

144:10  Canu i ti sydd wedi rhoi buddugoliaeth i frenhinoedd, ac achub dy was Dafydd rhag y cleddyf marwol.

144:11  Achub fi o afael estroniaid sy'n dweud celwyddau ac sy'n torri pob addewid.

144:12  Bydd ein meibion fel planhigion ifanc wedi tyfu yn eu hieuenctid; a'n merched fel y pileri ar gorneli'r palas, wedi'u cerfio i harddu'r adeilad.

144:13  Bydd ein hysguboriau'n llawn o bob math o fwyd; a bydd miloedd o ddefaid, ie, degau o filoedd, yn ein caeau.

144:14  Bydd ein gwartheg yn iach – heb bla a heb erthyliad; a fydd dim wylo yn y strydoedd.

144:15  Mae pobl mor ffodus pan mae pethau felly. Mae'r bobl sydd â'r ARGLWYDD yn Dduw iddyn nhw wedi'u bendithio'n fawr!

Chapter 145

145:1  Dw i'n mynd i dy ganmol di, fy Nuw a'm brenin, a bendithio dy enw di am byth bythoedd!

145:2  Dw i eisiau dy ganmol di bob dydd a dy foli di am byth bythoedd!

145:3  Mae'r ARGLWYDD yn fawr, ac yn haeddu ei foli! Mae ei fawredd tu hwnt i'n deall ni.

145:4  Bydd un genhedlaeth yn dweud wrth y nesa am dy weithredoedd, ac yn canmol y pethau mawr rwyt ti'n eu gwneud.

145:5  Byddan nhw'n dweud mor rhyfeddol ydy dy ysblander a dy fawredd, a bydda i'n sôn am y pethau anhygoel rwyt ti'n eu gwneud.

145:6  Bydd pobl yn sôn am y pethau syfrdanol rwyt ti'n eu gwneud, a bydda i'n adrodd hanes dy weithredoedd mawr.

145:7  Byddan nhw'n cyhoeddi dy ddaioni diddiwedd di, ac yn canu'n llawen am dy gyfiawnder.

145:8  Mae'r ARGLWYDD mor garedig a thrugarog; mor amyneddgar ac anhygoel o hael!

145:9  Mae'r ARGLWYDD yn dda wrth bawb; mae'n dangos tosturi at bopeth mae wedi'i wneud.

145:10  Mae'r cwbl rwyt ti wedi'i greu yn dy foli di, O ARGLWYDD! Ac mae'r rhai sydd wedi profi dy gariad ffyddlon yn dy fendithio!

145:11  Byddan nhw'n dweud am ysblander dy deyrnasiad, ac yn siarad am dy nerth,

145:12  er mwyn i'r ddynoliaeth wybod am y pethau mawr rwyt ti'n eu gwneud, ac am ysblander dy deyrnasiad.

145:13  Mae dy deyrnasiad yn para drwy'r oesoedd, ac mae dy awdurdod yn para ar hyd y cenedlaethau! Mae'r ARGLWYDD yn cadw ei air, ac yn ffyddlon ym mhopeth mae'n ei wneud.

145:14  Mae'r ARGLWYDD yn cynnal pawb sy'n syrthio, ac yn gwneud i bawb sydd wedi'u plygu drosodd sefyll yn syth.

145:15  Mae popeth byw yn edrych yn ddisgwylgar arnat ti, a ti'n rhoi bwyd iddyn nhw pan mae ei angen.

145:16  Mae dy law di yn agored; rwyt ti mor hael! Ti'n rhoi'r bwyd sydd ei angen i bob creadur byw.

145:17  Mae'r ARGLWYDD yn gyfiawn bob amser, ac yn ffyddlon ym mhopeth mae'n ei wneud.

145:18  Mae'r ARGLWYDD yn agos at y rhai sy'n galw arno; at bawb sy'n ddidwyll pan maen nhw'n galw arno.

145:19  Mae'n rhoi eu dymuniad i'r rhai sy'n ei barchu; mae'n eu clywed nhw'n galw, ac yn eu hachub.

145:20  Mae'r ARGLWYDD yn amddiffyn pawb sy'n ei garu, ond bydd yn dinistrio'r rhai drwg i gyd.

145:21  Bydda i'n cyhoeddi fod yr ARGLWYDD i'w foli, a bydd pob creadur byw yn bendithio'i enw sanctaidd, … am byth bythoedd!

Chapter 146

146:1  Haleliwia! Mola'r ARGLWYDD, meddwn i wrthof fy hun!

146:2  Dw i'n mynd i foli'r ARGLWYDD ar hyd fy mywyd, a chanu mawl i'm Duw tra dw i'n bodoli!

146:3  Paid trystio'r rhai sy'n teyrnasu – dyn meidrol sydd ddim yn gallu achub.

146:4  Mae'r anadl yn mynd allan ohono, ac mae'n mynd yn ôl i'r pridd; a'r diwrnod hwnnw mae ei holl bolisïau yn dod i ben!

146:5  Mae'r un mae Duw Jacob yn ei helpu wedi'i fendithio'n fawr, yr un sy'n dibynnu ar yr ARGLWYDD ei Dduw –

146:6  y Duw a wnaeth y nefoedd, y ddaear, y môr a phopeth sydd ynddyn nhw. Mae e bob amser yn cadw ei air,

146:7  yn rhoi cyfiawnder i'r rhai sy'n cael eu gorthrymu, a bwyd i'r rhai newynog. Mae'r ARGLWYDD yn gollwng carcharorion yn rhydd.

146:8  Mae'r ARGLWYDD yn rhoi eu golwg i bobl ddall. Mae'r ARGLWYDD yn gwneud i bawb sydd wedi'u plygu drosodd sefyll yn syth. Mae'r ARGLWYDD yn caru'r rhai sy'n gwneud beth sy'n iawn.

146:9  Mae'r ARGLWYDD yn gofalu am y mewnfudwyr ac yn cynnal y plant amddifad a'r gweddwon. Ond mae e'n gwneud i'r rhai drwg golli eu ffordd.

146:10  Bydd yr ARGLWYDD yn teyrnasu am byth; dy Dduw di, Seion, ar hyd y cenedlaethau. Haleliwia!

Chapter 147

147:1  Haleliwia! Mae mor dda canu mawl i Dduw! Mae'n beth hyfryd rhoi iddo'r mawl mae'n ei haeddu.

147:2  Mae'r ARGLWYDD yn ailadeiladu Jerwsalem, ac yn casglu pobl Israel sydd wedi bod yn alltudion.

147:3  Mae e'n iacháu'r rhai sydd wedi torri eu calonnau, ac yn rhwymo'u briwiau.

147:4  Mae e wedi cyfri'r sêr i gyd, a rhoi enw i bob un ohonyn nhw.

147:5  Mae'n Meistr ni mor fawr, ac mor gryf! Mae ei ddeall yn ddi-ben-draw!

147:6  Mae'r ARGLWYDD yn rhoi hyder i'r rhai sy'n cael eu gorthrymu, ond yn bwrw'r rhai drwg i'r llawr.

147:7  Canwch gân o fawl i'r ARGLWYDD, a chreu alaw i Dduw ar y delyn fach.

147:8  Mae'n gorchuddio'r awyr gyda chymylau, ac yn rhoi glaw i'r ddaear. Mae'n gwneud i laswellt dyfu ar y mynyddoedd,

147:9  yn rhoi bwyd i bob anifail gwyllt, ac i gywion y gigfran pan maen nhw'n galw.

147:10  Dydy cryfder ceffyl ddim yn creu argraff arno, a dydy cyflymder rhedwr ddim yn ei ryfeddu.

147:11  Y bobl sy'n ei barchu sy'n plesio'r ARGLWYDD; y rhai hynny sy'n rhoi eu gobaith yn ei gariad ffyddlon.

147:12  O Jerwsalem, canmol yr ARGLWYDD! O Seion, mola dy Dduw!

147:13  Mae e wedi gwneud barrau dy giatiau yn gryf, ac wedi bendithio dy blant o dy fewn.

147:14  Mae'n gwneud dy dir yn ddiogel, ac yn rhoi digonedd o'r ŷd gorau i ti.

147:15  Mae'n anfon ei orchymyn drwy'r ddaear, ac mae'n cael ei wneud ar unwaith.

147:16  Mae'n anfon eira fel gwlân, yn gwasgaru barrug fel lludw,

147:17  ac yn taflu cenllysg fel briwsion. Pwy sy'n gallu goddef yr oerni mae'n ei anfon?

147:18  Wedyn mae'n gorchymyn i'r cwbl feirioli – mae'n anadlu arno ac mae'r dŵr yn llifo.

147:19  Mae wedi rhoi ei neges i Jacob, ei ddeddfau a'i ganllawiau i bobl Israel.

147:20  Wnaeth e ddim hynny i unrhyw wlad arall; dŷn nhw'n gwybod dim am ei reolau. Haleliwia!

Chapter 148

148:1  Haleliwia! Molwch yr ARGLWYDD o'r nefoedd! Molwch e o'r uchder.

148:2  Molwch e, ei holl angylion. Molwch e, ei holl fyddinoedd.

148:3  Molwch e, haul a lleuad. Molwch e, yr holl sêr.

148:4  Molwch e, y nefoedd uchod, a'r dŵr sydd uwchben y nefoedd.

148:5  Boed iddyn nhw foli enw'r ARGLWYDD, am mai fe orchymynodd iddyn nhw gael eu creu.

148:6  Fe roddodd nhw yn eu lle am byth bythoedd, a gosod trefn fydd byth yn newid.

148:7  Molwch yr ARGLWYDD, chi sydd ar y ddaear, a'r holl forfilod mawr yn y môr dwfn.

148:8  Y mellt a'r cenllysg, yr eira a'r niwl, a'r gwynt stormus sy'n ufudd iddo;

148:9  y mynyddoedd a'r bryniau i gyd, y coed ffrwythau a'r coed cedrwydd;

148:10  pob anifail gwyllt a dof, ymlusgiaid ac adar;

148:11  yr holl frenhinoedd a'r gwahanol bobloedd, yr arweinwyr a'r barnwyr i gyd;

148:12  bechgyn a merched hen ac ifanc gyda'i gilydd.

148:13  Boed iddyn nhw foli enw'r ARGLWYDD! Mae ei enw e'n uwch na'r cwbl; mae ei ysblander yn gorchuddio'r nefoedd a'r ddaear!

148:14  Mae wedi rhoi buddugoliaeth i'w bobl, ac enw da i bawb sydd wedi profi ei gariad ffyddlon, sef Israel, y bobl sy'n agos ato. Haleliwia!

Chapter 149

149:1  Haleliwia! Canwch gân newydd i'r ARGLWYDD, Rhowch foliant iddo yn y gynulleidfa o'i bobl ffyddlon.

149:2  Boed i Israel lawenhau yn ei Chrëwr! Boed i blant Seion gael eu gwefreiddio gan eu Brenin!

149:3  Boed iddyn nhw ei addoli gyda dawns; ac ar y drwm a'r delyn fach.

149:4  Achos mae'r ARGLWYDD wrth ei fodd gyda'i bobl! Mae'n gwisgo'r rhai sy'n cael eu gorthrymu gyda buddugoliaeth.

149:5  Boed i'r rhai sydd wedi profi ei gariad ffyddlon ddathlu, a gweiddi'n llawen wrth orffwys ar eu clustogau.

149:6  Canu mawl i Dduw gyda chleddyfau miniog yn eu dwylo,

149:7  yn barod i gosbi'r cenhedloedd, a dial ar y bobloedd.

149:8  Gan rwymo'u brenhinoedd â chadwyni, a'u pobl bwysig mewn hualau haearn.

149:9  Dyma'r ddedfryd gafodd ei chyhoeddi arnyn nhw; a'r fraint fydd i'r rhai sydd wedi profi ei gariad ffyddlon. Haleliwia!

Chapter 150

150:1  Haleliwia! Molwch Dduw yn ei deml. Molwch e yn ei nefoedd gadarn.

150:2  Molwch e am wneud pethau mor fawr. Molwch e am ei fod mor wych.

150:3  Molwch e drwy chwythu'r corn hwrdd. Molwch e gyda'r nabl a'r delyn.

150:4  Molwch e gyda drwm a dawns. Molwch e gyda llinynnau a ffliwt.

150:5  Molwch e gyda sŵn symbalau. Molwch e gyda symbalau'n atseinio.

150:6  Boed i bopeth sy'n anadlu foli'r ARGLWYDD. Haleliwia!