VulgClementine - Psalms

Chapter 1

1:1  Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiæ non sedit ;

1:2  sed in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte.

1:3  Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo : et folium ejus non defluet ; et omnia quæcumque faciet prosperabuntur.

1:4  Non sic impii, non sic ; sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.

1:5  Ideo non resurgent impii in judicio, neque peccatores in concilio justorum :

1:6  quoniam novit Dominus viam justorum, et iter impiorum peribit.

Chapter 2

2:1  Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania ?

2:2  Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.

2:3  Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.

2:4  Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.

2:5  Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.

2:6  Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.

2:7  Dominus dixit ad me : Filius meus es tu ; ego hodie genui te.

2:8  Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.

2:9  Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.

2:10  Et nunc, reges, intelligite ; erudimini, qui judicatis terram.

2:11  Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.

2:12  Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.

2:13  Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.

Chapter 3

3:1  Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui.

3:2  Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me ? Multi insurgunt adversum me ;

3:3  multi dicunt animæ meæ : Non est salus ipsi in Deo ejus.

3:4  Tu autem Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum.

3:5  Voce mea ad Dominum clamavi ; et exaudivit me de monte sancto suo.

3:6  Ego dormivi, et soporatus sum ; et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.

3:7  Non timebo millia populi circumdantis me. Exsurge, Domine ; salvum me fac, Deus meus.

3:8  Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa ; dentes peccatorum contrivisti.

3:9  Domini est salus ; et super populum tuum benedictio tua.

Chapter 4

4:1  In finem, in carminibus. Psalmus David.

4:2  Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ, in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam.

4:3  Filii hominum, usquequo gravi corde ? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium ?

4:4  Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum ; Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.

4:5  Irascimini, et nolite peccare ; quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.

4:6  Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt : Quis ostendit nobis bona ?

4:7  Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine : dedisti lætitiam in corde meo.

4:8  A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.

4:9  In pace in idipsum dormiam, et requiescam ;

4:10  quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.

Chapter 5

5:1  In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David.

5:2  Verba mea auribus percipe, Domine ; intellige clamorem meum.

5:3  Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus.

5:4  Quoniam ad te orabo, Domine : mane exaudies vocem meam.

5:5  Mane astabo tibi, et videbo quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.

5:6  Neque habitabit juxta te malignus, neque permanebunt injusti ante oculos tuos.

5:7  Odisti omnes qui operantur iniquitatem ; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.

5:8  Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ introibo in domum tuam ; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.

5:9  Domine, deduc me in justitia tua : propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam.

5:10  Quoniam non est in ore eorum veritas ; cor eorum vanum est.

5:11  Sepulchrum patens est guttur eorum ; linguis suis dolose agebant : judica illos, Deus. Decidant a cogitationibus suis ; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine.

5:12  Et lætentur omnes qui sperant in te ; in æternum exsultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,

5:13  quoniam tu benedices justo. Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.

Chapter 6

6:1  In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava.

6:2  Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

6:3  Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum ; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.

6:4  Et anima mea turbata est valde ; sed tu, Domine, usquequo ?

6:5  Convertere, Domine, et eripe animam meam ; salvum me fac propter misericordiam tuam.

6:6  Quoniam non est in morte qui memor sit tui ; in inferno autem quis confitebitur tibi ?

6:7  Laboravi in gemitu meo ; lavabo per singulas noctes lectum meum : lacrimis meis stratum meum rigabo.

6:8  Turbatus est a furore oculus meus ; inveteravi inter omnes inimicos meos.

6:9  Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.

6:10  Exaudivit Dominus deprecationem meam ; Dominus orationem meam suscepit.

6:11  Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei ; convertantur, et erubescant valde velociter.

Chapter 7

7:1  Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini.

7:2  Domine Deus meus, in te speravi ; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me :

7:3  nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.

7:4  Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,

7:5  si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis.

7:6  Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat ; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat.

7:7  Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum : et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,

7:8  et synagoga populorum circumdabit te : et propter hanc in altum regredere :

7:9  Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me.

7:10  Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus.

7:11  Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde.

7:12  Deus judex justus, fortis, et patiens ; numquid irascitur per singulos dies ?

7:13  Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit ; arcum suum tetendit, et paravit illum.

7:14  Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit.

7:15  Ecce parturiit injustitiam ; concepit dolorem, et peperit iniquitatem.

7:16  Lacum aperuit, et effodit eum ; et incidit in foveam quam fecit.

7:17  Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.

7:18  Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi.

Chapter 8

8:1  In finem, pro torcularibus. Psalmus David.

8:2  Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra ! quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.

8:3  Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem.

8:4  Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas quæ tu fundasti.

8:5  Quid est homo, quod memor es ejus ? aut filius hominis, quoniam visitas eum ?

8:6  Minuisti eum paulominus ab angelis ; gloria et honore coronasti eum ;

8:7  et constituisti eum super opera manuum tuarum.

8:8  Omnia subjecisti sub pedibus ejus, oves et boves universas, insuper et pecora campi,

8:9  volucres cæli, et pisces maris qui perambulant semitas maris.

8:10  Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra !

Chapter 9

9:1  In finem, pro occultis filii. Psalmus David.

9:2  Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ; narrabo omnia mirabilia tua.

9:3  Lætabor et exsultabo in te ; psallam nomini tuo, Altissime.

9:4  In convertendo inimicum meum retrorsum ; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.

9:5  Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.

9:6  Increpasti gentes, et periit impius : nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.

9:7  Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu ;

9:8  et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum,

9:9  et ipse judicabit orbem terræ in æquitate : judicabit populos in justitia.

9:10  Et factus est Dominus refugium pauperi ; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.

9:11  Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.

9:12  Psallite Domino qui habitat in Sion ; annuntiate inter gentes studia ejus :

9:13  quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ; non est oblitus clamorem pauperum.

9:14  Miserere mei, Domine : vide humilitatem meam de inimicis meis,

9:15  qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :

9:16  exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.

9:17  Cognoscetur Dominus judicia faciens ; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.

9:18  Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.

9:19  Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ; patientia pauperum non peribit in finem.

9:20  Exsurge, Domine ; non confortetur homo : judicentur gentes in conspectu tuo.

9:21  Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.

9:22  Ut quid, Domine, recessisti longe ; despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?

9:23  Dum superbit impius, incenditur pauper : comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.

9:24  Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.

9:25  Exacerbavit Dominum peccator : secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.

9:26  Non est Deus in conspectu ejus ; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus ; omnium inimicorum suorum dominabitur.

9:27  Dixit enim in corde suo : Non movebor a generatione in generationem, sine malo.

9:28  Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ; sub lingua ejus labor et dolor.

9:29  Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.

9:30  Oculi ejus in pauperem respiciunt ; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem ; rapere pauperem dum attrahit eum.

9:31  In laqueo suo humiliabit eum ; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.

9:32  Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ; avertit faciem suam, ne videat in finem.

9:33  Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ; ne obliviscaris pauperum.

9:34  Propter quid irritavit impius Deum ? dixit enim in corde suo : Non requiret.

9:35  Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper ; orphano tu eris adjutor.

9:36  Contere brachium peccatoris et maligni ; quæretur peccatum illius, et non invenietur.

9:37  Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ; peribitis, gentes, de terra illius.

9:38  Desiderium pauperum exaudivit Dominus ; præparationem cordis eorum audivit auris tua :

9:39  judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.

Chapter 10

10:1  In finem. Psalmus David.

10:2  In Domino confido ; quomodo dicitis animæ meæ : Transmigra in montem sicut passer ?

10:3  Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum ; paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde :

10:4  quoniam quæ perfecisti destruxerunt ; justus autem, quid fecit ?

10:5  Dominus in templo sancto suo ; Dominus in cælo sedes ejus. Oculi ejus in pauperem respiciunt ; palpebræ ejus interrogant filios hominum.

10:6  Dominus interrogat justum et impium ; qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.

10:7  Pluet super peccatores laqueos ; ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum.

10:8  Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit : æquitatem vidit vultus ejus.

Chapter 11

11:1  In finem, pro octava. Psalmus David.

11:2  Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.

11:3  Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum ; labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.

11:4  Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.

11:5  Qui dixerunt : Linguam nostram magnificabimus ; labia nostra a nobis sunt. Quis noster dominus est ?

11:6  Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari ; fiducialiter agam in eo.

11:7  Eloquia Domini, eloquia casta ; argentum igne examinatum, probatum terræ, purgatum septuplum.

11:8  Tu, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac in æternum.

11:9  In circuitu impii ambulant : secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.

Chapter 12

12:1  In finem. Psalmus David. Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem ? usquequo avertis faciem tuam a me ?

12:2  quamdiu ponam consilia in anima mea ; dolorem in corde meo per diem ?

12:3  usquequo exaltabitur inimicus meus super me ?

12:4  Respice, et exaudi me, Domine Deus meus. Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte ;

12:5  nequando dicat inimicus meus : Prævalui adversus eum. Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero ;

12:6  ego autem in misericordia tua speravi. Exsultabit cor meum in salutari tuo. Cantabo Domino qui bona tribuit mihi ; et psallam nomini Domini altissimi.

Chapter 13

13:1  In finem. Psalmus David. Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis ; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

13:2  Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

13:3  Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum ; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum, quorum os maledictione et amaritudine plenum est ; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt ; non est timor Dei ante oculos eorum.

13:4  Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis ?

13:5  Dominum non invocaverunt ; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.

13:6  Quoniam Dominus in generatione justa est : consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est.

13:7  Quis dabit ex Sion salutare Israël ? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.

Chapter 14

14:1  Psalmus David. Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo ? aut quis requiescet in monte sancto tuo ?

14:2  Qui ingreditur sine macula, et operatur justitiam ;

14:3  qui loquitur veritatem in corde suo : qui non egit dolum in lingua sua, nec fecit proximo suo malum, et opprobrium non accepit adversus proximos suos.

14:4  Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus ; timentes autem Dominum glorificat. Qui jurat proximo suo, et non decipit ;

14:5  qui pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem non accepit : qui facit hæc non movebitur in æternum.

Chapter 15

15:1  Tituli inscriptio, ipsi David. Conserva me, Domine, quoniam speravi in te.

15:2  Dixi Domino : Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges.

15:3  Sanctis qui sunt in terra ejus, mirificavit omnes voluntates meas in eis.

15:4  Multiplicatæ sunt infirmitates eorum : postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus, nec memor ero nominum eorum per labia mea.

15:5  Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei : tu es qui restitues hæreditatem meam mihi.

15:6  Funes ceciderunt mihi in præclaris ; etenim hæreditas mea præclara est mihi.

15:7  Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum ; insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei.

15:8  Providebam Dominum in conspectu meo semper : quoniam a dextris est mihi, ne commovear.

15:9  Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea ; insuper et caro mea requiescet in spe.

15:10  Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. Notas mihi fecisti vias vitæ ; adimplebis me lætitia cum vultu tuo : delectationes in dextera tua usque in finem.

Chapter 16

16:1  Oratio David. Exaudi, Domine, justitiam meam ; intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis.

16:2  De vultu tuo judicium meum prodeat ; oculi tui videant æquitates.

16:3  Probasti cor meum, et visitasti nocte ; igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.

16:4  Ut non loquatur os meum opera hominum : propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.

16:5  Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.

16:6  Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus ; inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.

16:7  Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te.

16:8  A resistentibus dexteræ tuæ custodi me ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me

16:9  a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt ;

16:10  adipem suum concluserunt : os eorum locutum est superbiam.

16:11  Projicientes me nunc circumdederunt me ; oculos suos statuerunt declinare in terram.

16:12  Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam, et sicut catulus leonis habitans in abditis.

16:13  Exsurge, Domine : præveni eum, et supplanta eum : eripe animam meam ab impio ; frameam tuam

16:14  ab inimicis manus tuæ. Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum ; de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis, et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.

16:15  Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo ; satiabor cum apparuerit gloria tua.

Chapter 17

17:1  In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit :

17:2  Diligam te, Domine, fortitudo mea.

17:3  Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.

17:4  Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.

17:5  Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.

17:6  Dolores inferni circumdederunt me ; præoccupaverunt me laquei mortis.

17:7  In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi : et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.

17:8  Commota est, et contremuit terra ; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt : quoniam iratus est eis.

17:9  Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit ; carbones succensi sunt ab eo.

17:10  Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus.

17:11  Et ascendit super cherubim, et volavit ; volavit super pennas ventorum.

17:12  Et posuit tenebras latibulum suum ; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris.

17:13  Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ; grando et carbones ignis.

17:14  Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam : grando et carbones ignis.

17:15  Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.

17:16  Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.

17:17  Misit de summo, et accepit me ; et assumpsit me de aquis multis.

17:18  Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me ;

17:19  prævenerunt me in die afflictionis meæ : et factus est Dominus protector meus.

17:20  Et eduxit me in latitudinem ; salvum me fecit, quoniam voluit me,

17:21  et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi :

17:22  quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo ;

17:23  quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me.

17:24  Et ero immaculatus cum eo ; et observabo me ab iniquitate mea.

17:25  Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.

17:26  Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris,

17:27  et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris.

17:28  Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis.

17:29  Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ; Deus meus, illumina tenebras meas.

17:30  Quoniam in te eripiar a tentatione ; et in Deo meo transgrediar murum.

17:31  Deus meus, impolluta via ejus ; eloquia Domini igne examinata : protector est omnium sperantium in se.

17:32  Quoniam quis deus præter Dominum ? aut quis deus præter Deum nostrum ?

17:33  Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam ;

17:34  qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me ;

17:35  qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea,

17:36  et dedisti mihi protectionem salutis tuæ : et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit.

17:37  Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea.

17:38  Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ; et non convertar donec deficiant.

17:39  Confringam illos, nec poterunt stare ; cadent subtus pedes meos.

17:40  Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me.

17:41  Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.

17:42  Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ; ad Dominum, nec exaudivit eos.

17:43  Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ; ut lutum platearum delebo eos.

17:44  Eripies me de contradictionibus populi ; constitues me in caput gentium.

17:45  Populus quem non cognovi servivit mihi ; in auditu auris obedivit mihi.

17:46  Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.

17:47  Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.

17:48  Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me ; liberator meus de inimicis meis iracundis.

17:49  Et ab insurgentibus in me exaltabis me ; a viro iniquo eripies me.

17:50  Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam ;

17:51  magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum.

Chapter 18

18:1  In finem. Psalmus David.

18:2  Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.

18:3  Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.

18:4  Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.

18:5  In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum.

18:6  In sole posuit tabernaculum suum ; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam ;

18:7  a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus ; nec est qui se abscondat a calore ejus.

18:8  Lex Domini immaculata, convertens animas ; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.

18:9  Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda ; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.

18:10  Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi ; judicia Domini vera, justificata in semetipsa,

18:11  desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum.

18:12  Etenim servus tuus custodit ea ; in custodiendis illis retributio multa.

18:13  Delicta quis intelligit ? ab occultis meis munda me ;

18:14  et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.

18:15  Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.

Chapter 19

19:1  In finem. Psalmus David.

19:2  Exaudiat te Dominus in die tribulationis ; protegat te nomen Dei Jacob.

19:3  Mittat tibi auxilium de sancto, et de Sion tueatur te.

19:4  Memor sit omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat.

19:5  Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet.

19:6  Lætabimur in salutari tuo ; et in nomine Dei nostri magnificabimur.

19:7  Impleat Dominus omnes petitiones tuas ; nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum. Exaudiet illum de cælo sancto suo, in potentatibus salus dexteræ ejus.

19:8  Hi in curribus, et hi in equis ; nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.

19:9  Ipsi obligati sunt, et ceciderunt ; nos autem surreximus, et erecti sumus.

19:10  Domine, salvum fac regem, et exaudi nos in die qua invocaverimus te.

Chapter 20

20:1  In finem. Psalmus David.

20:2  Domine, in virtute tua lætabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer.

20:3  Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.

20:4  Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis ; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.

20:5  Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum, in sæculum, et in sæculum sæculi.

20:6  Magna est gloria ejus in salutari tuo ; gloriam et magnum decorem impones super eum.

20:7  Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi ; lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.

20:8  Quoniam rex sperat in Domino, et in misericordia Altissimi non commovebitur.

20:9  Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis ; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.

20:10  Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui : Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis.

20:11  Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum,

20:12  quoniam declinaverunt in te mala ; cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire.

20:13  Quoniam pones eos dorsum ; in reliquiis tuis præparabis vultum eorum.

20:14  Exaltare, Domine, in virtute tua ; cantabimus et psallemus virtutes tuas.

Chapter 21

21:1  In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.

21:2  Deus, Deus meus, respice in me : quare me dereliquisti ? longe a salute mea verba delictorum meorum.

21:3  Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies ; et nocte, et non ad insipientiam mihi.

21:4  Tu autem in sancto habitas, laus Israël.

21:5  In te speraverunt patres nostri ; speraverunt, et liberasti eos.

21:6  Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt ; in te speraverunt, et non sunt confusi.

21:7  Ego autem sum vermis, et non homo ; opprobrium hominum, et abjectio plebis.

21:8  Omnes videntes me deriserunt me ; locuti sunt labiis, et moverunt caput.

21:9  Speravit in Domino, eripiat eum : salvum faciat eum, quoniam vult eum.

21:10  Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.

21:11  In te projectus sum ex utero ; de ventre matris meæ Deus meus es tu :

21:12  ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.

21:13  Circumdederunt me vituli multi ; tauri pingues obsederunt me.

21:14  Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.

21:15  Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea : factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.

21:16  Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis : et in pulverem mortis deduxisti me.

21:17  Quoniam circumdederunt me canes multi ; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos ;

21:18  dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.

21:19  Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.

21:20  Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me ; ad defensionem meam conspice.

21:21  Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.

21:22  Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.

21:23  Narrabo nomen tuum fratribus meis ; in medio ecclesiæ laudabo te.

21:24  Qui timetis Dominum, laudate eum ; universum semen Jacob, glorificate eum.

21:25  Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me : et cum clamarem ad eum, exaudivit me.

21:26  Apud te laus mea in ecclesia magna ; vota mea reddam in conspectu timentium eum.

21:27  Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum : vivent corda eorum in sæculum sæculi.

21:28  Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium :

21:29  quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.

21:30  Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

21:31  Et anima mea illi vivet ; et semen meum serviet ipsi.

21:32  Annuntiabitur Domino generatio ventura ; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.

Chapter 22

22:1  Psalmus David. Dominus regit me, et nihil mihi deerit :

22:2  in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me ;

22:3  animam meam convertit. Deduxit me super semitas justitiæ propter nomen suum.

22:4  Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt.

22:5  Parasti in conspectu meo mensam adversus eos qui tribulant me ; impinguasti in oleo caput meum : et calix meus inebrians, quam præclarus est !

22:6  Et misericordia tua subsequetur me omnibus diebus vitæ meæ ; et ut inhabitem in domo Domini in longitudinem dierum.

Chapter 23

23:1  Prima sabbati. Psalmus David. Domini est terra, et plenitudo ejus ; orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.

23:2  Quia ipse super maria fundavit eum, et super flumina præparavit eum.

23:3  Quis ascendet in montem Domini ? aut quis stabit in loco sancto ejus ?

23:4  Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec juravit in dolo proximo suo :

23:5  hic accipiet benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo.

23:6  Hæc est generatio quærentium eum, quærentium faciem Dei Jacob.

23:7  Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ.

23:8  Quis est iste rex gloriæ ? Dominus fortis et potens, Dominus potens in prælio.

23:9  Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ.

23:10  Quis est iste rex gloriæ ? Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.

Chapter 24

24:1  In finem. Psalmus David. Ad te, Domine, levavi animam meam :

24:2  Deus meus, in te confido ; non erubescam.

24:3  Neque irrideant me inimici mei : etenim universi qui sustinent te, non confundentur.

24:4  Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas, Domine, demonstra mihi, et semitas tuas edoce me.

24:5  Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die.

24:6  Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.

24:7  Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.

24:8  Dulcis et rectus Dominus ; propter hoc legem dabit delinquentibus in via.

24:9  Diriget mansuetos in judicio ; docebit mites vias suas.

24:10  Universæ viæ Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.

24:11  Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo ; multum est enim.

24:12  Quis est homo qui timet Dominum ? legem statuit ei in via quam elegit.

24:13  Anima ejus in bonis demorabitur, et semen ejus hæreditabit terram.

24:14  Firmamentum est Dominus timentibus eum ; et testamentum ipsius ut manifestetur illis.

24:15  Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.

24:16  Respice in me, et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego.

24:17  Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt : de necessitatibus meis erue me.

24:18  Vide humilitatem meam et laborem meum, et dimitte universa delicta mea.

24:19  Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me.

24:20  Custodi animam meam, et erue me : non erubescam, quoniam speravi in te.

24:21  Innocentes et recti adhæserunt mihi, quia sustinui te.

24:22  Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis.

Chapter 25

25:1  In finem. Psalmus David. Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum, et in Domino sperans non infirmabor.

25:2  Proba me, Domine, et tenta me ; ure renes meos et cor meum.

25:3  Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et complacui in veritate tua.

25:4  Non sedi cum concilio vanitatis, et cum iniqua gerentibus non introibo.

25:5  Odivi ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo.

25:6  Lavabo inter innocentes manus meas, et circumdabo altare tuum, Domine :

25:7  ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua.

25:8  Domine, dilexi decorem domus tuæ, et locum habitationis gloriæ tuæ.

25:9  Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam :

25:10  in quorum manibus iniquitates sunt ; dextera eorum repleta est muneribus.

25:11  Ego autem in innocentia mea ingressus sum ; redime me, et miserere mei.

25:12  Pes meus stetit in directo ; in ecclesiis benedicam te, Domine.

Chapter 26

26:1  Psalmus David, priusquam liniretur. Dominus illuminatio mea et salus mea : quem timebo ? Dominus protector vitæ meæ : a quo trepidabo ?

26:2  Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas, qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt.

26:3  Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum ; si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo.

26:4  Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ ; ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus.

26:5  Quoniam abscondit me in tabernaculo suo ; in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui.

26:6  In petra exaltavit me, et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis ; cantabo, et psalmum dicam Domino.

26:7  Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te ; miserere mei, et exaudi me.

26:8  Tibi dixit cor meum : Exquisivit te facies mea ; faciem tuam, Domine, requiram.

26:9  Ne avertas faciem tuam a me ; ne declines in ira a servo tuo. Adjutor meus esto ; ne derelinquas me, neque despicias me, Deus salutaris meus.

26:10  Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me ; Dominus autem assumpsit me.

26:11  Legem pone mihi, Domine, in via tua, et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos.

26:12  Ne tradideris me in animas tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi.

26:13  Credo videre bona Domini in terra viventium.

26:14  Expecta Dominum, viriliter age : et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.

Chapter 27

27:1  Psalmus ipsi David. Ad te, Domine, clamabo ; Deus meus, ne sileas a me : nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.

27:2  Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te ; dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.

27:3  Ne simul trahas me cum peccatoribus, et cum operantibus iniquitatem ne perdas me ; qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.

27:4  Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis ; redde retributionem eorum ipsis.

27:5  Quoniam non intellexerunt opera Domini, et in opera manuum ejus destrues illos, et non ædificabis eos.

27:6  Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ.

27:7  Dominus adjutor meus et protector meus ; in ipso speravit cor meum, et adjutus sum : et refloruit caro mea, et ex voluntate mea confitebor ei.

27:8  Dominus fortitudo plebis suæ, et protector salvationum christi sui est.

27:9  Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ ; et rege eos, et extolle illos usque in æternum.

Chapter 28

28:1  Psalmus David, in consummatione tabernaculi. Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum.

28:2  Afferte Domino gloriam et honorem ; afferte Domino gloriam nomini ejus ; adorate Dominum in atrio sancto ejus.

28:3  Vox Domini super aquas ; Deus majestatis intonuit : Dominus super aquas multas.

28:4  Vox Domini in virtute ; vox Domini in magnificentia.

28:5  Vox Domini confringentis cedros, et confringet Dominus cedros Libani :

28:6  et comminuet eas, tamquam vitulum Libani, et dilectus quemadmodum filius unicornium.

28:7  Vox Domini intercidentis flammam ignis ;

28:8  vox Domini concutientis desertum : et commovebit Dominus desertum Cades.

28:9  Vox Domini præparantis cervos : et revelabit condensa, et in templo ejus omnes dicent gloriam.

28:10  Dominus diluvium inhabitare facit, et sedebit Dominus rex in æternum.

28:11  Dominus virtutem populo suo dabit ; Dominus benedicet populo suo in pace.

Chapter 29

29:1  Psalmus cantici, in dedicatione domus David.

29:2  Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me.

29:3  Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.

29:4  Domine, eduxisti ab inferno animam meam ; salvasti me a descendentibus in lacum.

29:5  Psallite Domino, sancti ejus ; et confitemini memoriæ sanctitatis ejus.

29:6  Quoniam ira in indignatione ejus, et vita in voluntate ejus : ad vesperum demorabitur fletus, et ad matutinum lætitia.

29:7  Ego autem dixi in abundantia mea : Non movebor in æternum.

29:8  Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem ; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.

29:9  Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor.

29:10  Quæ utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem ? numquid confitebitur tibi pulvis, aut annuntiabit veritatem tuam ?

29:11  Audivit Dominus, et misertus est mei ; Dominus factus est adjutor meus.

29:12  Convertisti planctum meum in gaudium mihi ; conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia :

29:13  ut cantet tibi gloria mea, et non compungar. Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.

Chapter 30

30:1  In finem. Psalmus David, pro extasi.

30:2  In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum : in justitia tua libera me.

30:3  Inclina ad me aurem tuam ; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias :

30:4  quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.

30:5  Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.

30:6  In manus tuas commendo spiritum meum ; redemisti me, Domine Deus veritatis.

30:7  Odisti observantes vanitates supervacue ; ego autem in Domino speravi.

30:8  Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam ; salvasti de necessitatibus animam meam.

30:9  Nec conclusisti me in manibus inimici : statuisti in loco spatioso pedes meos.

30:10  Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.

30:11  Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt.

30:12  Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis ; qui videbant me foras fugerunt a me.

30:13  Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde ; factus sum tamquam vas perditum :

30:14  quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.

30:15  Ego autem in te speravi, Domine ; dixi : Deus meus es tu ;

30:16  in manibus tuis sortes meæ : eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.

30:17  Illustra faciem tuam super servum tuum ; salvum me fac in misericordia tua.

30:18  Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum ;

30:19  muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.

30:20  Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te ; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum !

30:21  Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum ; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.

30:22  Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.

30:23  Ego autem dixi in excessu mentis meæ : Projectus sum a facie oculorum tuorum : ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.

30:24  Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.

30:25  Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.

Chapter 31

31:1  Ipsi David intellectus. Beati quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.

31:2  Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu ejus dolus.

31:3  Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum clamarem tota die.

31:4  Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.

31:5  Delictum meum cognitum tibi feci, et injustitiam meam non abscondi. Dixi : Confitebor adversum me injustitiam meam Domino ; et tu remisisti impietatem peccati mei.

31:6  Pro hac orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Verumtamen in diluvio aquarum multarum, ad eum non approximabunt.

31:7  Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me ; exsultatio mea, erue me a circumdantibus me.

31:8  Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris ; firmabo super te oculos meos.

31:9  Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te.

31:10  Multa flagella peccatoris ; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.

31:11  Lætamini in Domino, et exsultate, justi ; et gloriamini, omnes recti corde.

Chapter 32

32:1  Psalmus David. Exsultate, justi, in Domino ; rectos decet collaudatio.

32:2  Confitemini Domino in cithara ; in psalterio decem chordarum psallite illi.

32:3  Cantate ei canticum novum ; bene psallite ei in vociferatione.

32:4  Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide.

32:5  Diligit misericordiam et judicium ; misericordia Domini plena est terra.

32:6  Verbo Domini cæli firmati sunt, et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.

32:7  Congregans sicut in utre aquas maris ; ponens in thesauris abyssos.

32:8  Timeat Dominum omnis terra ; ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem.

32:9  Quoniam ipse dixit, et facta sunt ; ipse mandavit et creata sunt.

32:10  Dominus dissipat consilia gentium ; reprobat autem cogitationes populorum, et reprobat consilia principum.

32:11  Consilium autem Domini in æternum manet ; cogitationes cordis ejus in generatione et generationem.

32:12  Beata gens cujus est Dominus Deus ejus ; populus quem elegit in hæreditatem sibi.

32:13  De cælo respexit Dominus ; vidit omnes filios hominum.

32:14  De præparato habitaculo suo respexit super omnes qui habitant terram :

32:15  qui finxit sigillatim corda eorum ; qui intelligit omnia opera eorum.

32:16  Non salvatur rex per multam virtutem, et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ.

32:17  Fallax equus ad salutem ; in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur.

32:18  Ecce oculi Domini super metuentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus :

32:19  ut eruat a morte animas eorum, et alat eos in fame.

32:20  Anima nostra sustinet Dominum, quoniam adjutor et protector noster est.

32:21  Quia in eo lætabitur cor nostrum, et in nomine sancto ejus speravimus.

32:22  Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te.

Chapter 33

33:1  Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.

33:2  Benedicam Dominum in omni tempore ; semper laus ejus in ore meo.

33:3  In Domino laudabitur anima mea : audiant mansueti, et lætentur.

33:4  Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum.

33:5  Exquisivi Dominum, et exaudivit me ; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.

33:6  Accedite ad eum, et illuminamini ; et facies vestræ non confundentur.

33:7  Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.

33:8  Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos.

33:9  Gustate et videte quoniam suavis est Dominus ; beatus vir qui sperat in eo.

33:10  Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum.

33:11  Divites eguerunt, et esurierunt ; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.

33:12  Venite, filii ; audite me : timorem Domini docebo vos.

33:13  Quis est homo qui vult vitam ; diligit dies videre bonos ?

33:14  Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum.

33:15  Diverte a malo, et fac bonum ; inquire pacem, et persequere eam.

33:16  Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum.

33:17  Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.

33:18  Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos ; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.

33:19  Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.

33:20  Multæ tribulationes justorum ; et de omnibus his liberabit eos Dominus.

33:21  Custodit Dominus omnia ossa eorum : unum ex his non conteretur.

33:22  Mors peccatorum pessima ; et qui oderunt justum delinquent.

33:23  Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo.

Chapter 34

34:1  Ipsi David. Judica, Domine, nocentes me ; expugna impugnantes me.

34:2  Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi.

34:3  Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me ; dic animæ meæ : Salus tua ego sum.

34:4  Confundantur et revereantur quærentes animam meam ; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.

34:5  Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos.

34:6  Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos.

34:7  Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui ; supervacue exprobraverunt animam meam.

34:8  Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum.

34:9  Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo.

34:10  Omnia ossa mea dicent : Domine, quis similis tibi ? eripiens inopem de manu fortiorum ejus ; egenum et pauperem a diripientibus eum.

34:11  Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.

34:12  Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ.

34:13  Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio ; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur.

34:14  Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam ; quasi lugens et contristatus sic humiliabar.

34:15  Et adversum me lætati sunt, et convenerunt ; congregata sunt super me flagella, et ignoravi.

34:16  Dissipati sunt, nec compuncti ; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione ; frenduerunt super me dentibus suis.

34:17  Domine, quando respicies ? Restitue animam meam a malignitate eorum ; a leonibus unicam meam.

34:18  Confitebor tibi in ecclesia magna ; in populo gravi laudabo te.

34:19  Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.

34:20  Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur ; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.

34:21  Et dilataverunt super me os suum ; dixerunt : Euge, euge ! viderunt oculi nostri.

34:22  Vidisti, Domine : ne sileas ; Domine, ne discedas a me.

34:23  Exsurge et intende judicio meo, Deus meus ; et Dominus meus, in causam meam.

34:24  Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.

34:25  Non dicant in cordibus suis : Euge, euge, animæ nostræ ; nec dicant : Devoravimus eum.

34:26  Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis ; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.

34:27  Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam ; et dicant semper : Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.

34:28  Et lingua mea meditabitur justitiam tuam ; tota die laudem tuam.

Chapter 35

35:1  In finem. Servo Domini ipsi David.

35:2  Dixit injustus ut delinquat in semetipso : non est timor Dei ante oculos ejus.

35:3  Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.

35:4  Verba oris ejus iniquitas, et dolus ; noluit intelligere ut bene ageret.

35:5  Iniquitatem meditatus est in cubili suo ; astitit omni viæ non bonæ : malitiam autem non odivit.

35:6  Domine, in cælo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes.

35:7  Justitia tua sicut montes Dei ; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine,

35:8  quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.

35:9  Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ, et torrente voluptatis tuæ potabis eos :

35:10  quoniam apud te est fons vitæ, et in lumine tuo videbimus lumen.

35:11  Prætende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde.

35:12  Non veniat mihi pes superbiæ, et manus peccatoris non moveat me.

35:13  Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem ; expulsi sunt, nec potuerunt stare.

Chapter 36

36:1  Psalmus ipsi David. Noli æmulari in malignantibus, neque zelaveris facientes iniquitatem :

36:2  quoniam tamquam fœnum velociter arescent, et quemadmodum olera herbarum cito decident.

36:3  Spera in Domino, et fac bonitatem ; et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.

36:4  Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui.

36:5  Revela Domino viam tuam, et spera in eo, et ipse faciet.

36:6  Et educet quasi lumen justitiam tuam, et judicium tuum tamquam meridiem.

36:7  Subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua ; in homine faciente injustitias.

36:8  Desine ab ira, et derelinque furorem ; noli æmulari ut maligneris.

36:9  Quoniam qui malignantur exterminabuntur ; sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram.

36:10  Et adhuc pusillum, et non erit peccator ; et quæres locum ejus, et non invenies.

36:11  Mansueti autem hæreditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis.

36:12  Observabit peccator justum, et stridebit super eum dentibus suis.

36:13  Dominus autem irridebit eum, quoniam prospicit quod veniet dies ejus.

36:14  Gladium evaginaverunt peccatores ; intenderunt arcum suum : ut dejiciant pauperem et inopem, ut trucident rectos corde.

36:15  Gladius eorum intret in corda ipsorum, et arcus eorum confringatur.

36:16  Melius est modicum justo, super divitias peccatorum multas :

36:17  quoniam brachia peccatorum conterentur : confirmat autem justos Dominus.

36:18  Novit Dominus dies immaculatorum, et hæreditas eorum in æternum erit.

36:19  Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur :

36:20  quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati, deficientes quemadmodum fumus deficient.

36:21  Mutuabitur peccator, et non solvet ; justus autem miseretur et tribuet :

36:22  quia benedicentes ei hæreditabunt terram ; maledicentes autem ei disperibunt.

36:23  Apud Dominum gressus hominis dirigentur, et viam ejus volet.

36:24  Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus supponit manum suam.

36:25  Junior fui, etenim senui ; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem.

36:26  Tota die miseretur et commodat ; et semen illius in benedictione erit.

36:27  Declina a malo, et fac bonum, et inhabita in sæculum sæculi :

36:28  quia Dominus amat judicium, et non derelinquet sanctos suos : in æternum conservabuntur. Injusti punientur, et semen impiorum peribit.

36:29  Justi autem hæreditabunt terram, et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.

36:30  Os justi meditabitur sapientiam, et lingua ejus loquetur judicium.

36:31  Lex Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur gressus ejus.

36:32  Considerat peccator justum, et quærit mortificare eum.

36:33  Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus, nec damnabit eum cum judicabitur illi.

36:34  Exspecta Dominum, et custodi viam ejus, et exaltabit te ut hæreditate capias terram : cum perierint peccatores, videbis.

36:35  Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani :

36:36  et transivi, et ecce non erat ; et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.

36:37  Custodi innocentiam, et vide æquitatem, quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.

36:38  Injusti autem disperibunt simul ; reliquiæ impiorum interibunt.

36:39  Salus autem justorum a Domino ; et protector eorum in tempore tribulationis.

36:40  Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos ; et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos, quia speraverunt in eo.

Chapter 37

37:1  Psalmus David, in rememorationem de sabbato.

37:2  Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me :

37:3  quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.

37:4  Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :

37:5  quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

37:6  Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.

37:7  Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ; tota die contristatus ingrediebar.

37:8  Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.

37:9  Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ; rugiebam a gemitu cordis mei.

37:10  Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.

37:11  Cor meum conturbatum est ; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

37:12  Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt ; et qui juxta me erant, de longe steterunt : et vim faciebant qui quærebant animam meam.

37:13  Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.

37:14  Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ; et sicut mutus non aperiens os suum.

37:15  Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.

37:16  Quoniam in te, Domine, speravi ; tu exaudies me, Domine Deus meus.

37:17  Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

37:18  Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.

37:19  Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.

37:20  Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me : et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

37:21  Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.

37:22  Ne derelinquas me, Domine Deus meus ; ne discesseris a me.

37:23  Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.

Chapter 38

38:1  In finem, ipsi Idithun. Canticum David.

38:2  Dixi : Custodiam vias meas : ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me.

38:3  Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ; et dolor meus renovatus est.

38:4  Concaluit cor meum intra me ; et in meditatione mea exardescet ignis.

38:5  Locutus sum in lingua mea : Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi.

38:6  Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.

38:7  Verumtamen in imagine pertransit homo ; sed et frustra conturbatur : thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.

38:8  Et nunc quæ est exspectatio mea : nonne Dominus ? et substantia mea apud te est.

38:9  Ab omnibus iniquitatibus meis erue me : opprobrium insipienti dedisti me.

38:10  Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti ;

38:11  amove a me plagas tuas.

38:12  A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus : propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus : verumtamen vane conturbatur omnis homo.

38:13  Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei.

38:14  Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.

Chapter 39

39:1  In finem. Psalmus ipsi David.

39:2  Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi.

39:3  Et exaudivit preces meas, et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos, et direxit gressus meos.

39:4  Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt, et sperabunt in Domino.

39:5  Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus, et non respexit in vanitates et insanias falsas.

39:6  Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua ; et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi et locutus sum : multiplicati sunt super numerum.

39:7  Sacrificium et oblationem noluisti ; aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti ;

39:8  tunc dixi : Ecce venio. In capite libri scriptum est de me,

39:9  ut facerem voluntatem tuam. Deus meus, volui, et legem tuam in medio cordis mei.

39:10  Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna ; ecce labia mea non prohibebo : Domine, tu scisti.

39:11  Justitiam tuam non abscondi in corde meo ; veritatem tuam et salutare tuum dixi ; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.

39:12  Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me ; misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.

39:13  Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus ; comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me.

39:14  Complaceat tibi, Domine, ut eruas me ; Domine, ad adjuvandum me respice.

39:15  Confundantur et revereantur simul, qui quærunt animam meam ut auferant eam ; convertantur retrorsum et revereantur, qui volunt mihi mala.

39:16  Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi : Euge, euge !

39:17  Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te ; et dicant semper : Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.

39:18  Ego autem mendicus sum et pauper ; Dominus sollicitus est mei. Adjutor meus et protector meus tu es ; Deus meus, ne tardaveris.

Chapter 40

40:1  In finem. Psalmus ipsi David.

40:2  Beatus qui intelligit super egenum et pauperem : in die mala liberabit eum Dominus.

40:3  Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.

40:4  Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.

40:5  Ego dixi : Domine, miserere mei ; sana animam meam, quia peccavi tibi.

40:6  Inimici mei dixerunt mala mihi : Quando morietur, et peribit nomen ejus ?

40:7  Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.

40:8  In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ; adversum me cogitabant mala mihi.

40:9  Verbum iniquum constituerunt adversum me : Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?

40:10  Etenim homo pacis meæ in quo speravi, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem.

40:11  Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me ; et retribuam eis.

40:12  In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.

40:13  Me autem propter innocentiam suscepisti ; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.

40:14  Benedictus Dominus Deus Israël a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.

Chapter 41

41:1  In finem. Intellectus filiis Core.

41:2  Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.

41:3  Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum ; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei ?

41:4  Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie : Ubi est Deus tuus ?

41:5  Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.

41:6  Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei,

41:7  et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est : propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico.

41:8  Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum ; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.

41:9  In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus ; apud me oratio Deo vitæ meæ.

41:10  Dicam Deo : Susceptor meus es ; quare oblitus es mei ? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus ?

41:11  Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies : Ubi est Deus tuus ?

41:12  Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.

Chapter 42

42:1  Psalmus David. Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta : ab homine iniquo et doloso erue me.

42:2  Quia tu es, Deus, fortitudo mea : quare me repulisti ? et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus ?

42:3  Emitte lucem tuam et veritatem tuam : ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.

42:4  Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.

42:5  Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.

Chapter 43

43:1  In finem. Filiis Core ad intellectum.

43:2  Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.

43:3  Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ; afflixisti populos, et expulisti eos.

43:4  Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos : sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.

43:5  Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.

43:6  In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.

43:7  Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me :

43:8  salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.

43:9  In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

43:10  Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.

43:11  Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.

43:12  Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.

43:13  Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.

43:14  Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.

43:15  Posuisti nos in similitudinem gentibus ; commotionem capitis in populis.

43:16  Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me :

43:17  a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.

43:18  Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.

43:19  Et non recessit retro cor nostrum ; et declinasti semitas nostras a via tua :

43:20  quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.

43:21  Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,

43:22  nonne Deus requiret ista ? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die ; æstimati sumus sicut oves occisionis.

43:23  Exsurge ; quare obdormis, Domine ? exsurge, et ne repellas in finem.

43:24  Quare faciem tuam avertis ? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?

43:25  Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ; conglutinatus est in terra venter noster.

43:26  Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.

Chapter 44

44:1  In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto.

44:2  Eructavit cor meum verbum bonum : dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribæ velociter scribentis.

44:3  Speciosus forma præ filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis : propterea benedixit te Deus in æternum.

44:4  Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.

44:5  Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam ; et deducet te mirabiliter dextera tua.

44:6  Sagittæ tuæ acutæ : populi sub te cadent, in corda inimicorum regis.

44:7  Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi ; virga directionis virga regni tui.

44:8  Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem ; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo lætitiæ, præ consortibus tuis.

44:9  Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis ; ex quibus delectaverunt te

44:10  filiæ regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate.

44:11  Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam ; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.

44:12  Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.

44:13  Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur ; omnes divites plebis.

44:14  Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus, in fimbriis aureis,

44:15  circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam ; proximæ ejus afferentur tibi.

44:16  Afferentur in lætitia et exsultatione ; adducentur in templum regis.

44:17  Pro patribus tuis nati sunt tibi filii ; constitues eos principes super omnem terram.

44:18  Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem : propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi.

Chapter 45

45:1  In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus.

45:2  Deus noster refugium et virtus ; adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis.

45:3  Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.

45:4  Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum ; conturbati sunt montes in fortitudine ejus.

45:5  Fluminis impetus lætificat civitatem Dei : sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.

45:6  Deus in medio ejus, non commovebitur ; adjuvabit eam Deus mane diluculo.

45:7  Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna : dedit vocem suam, mota est terra.

45:8  Dominus virtutum nobiscum ; susceptor noster Deus Jacob.

45:9  Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram,

45:10  auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma, et scuta comburet igni.

45:11  Vacate, et videte quoniam ego sum Deus ; exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.

45:12  Dominus virtutum nobiscum ; susceptor noster Deus Jacob.

Chapter 46

46:1  In finem, pro filiis Core. Psalmus.

46:2  Omnes gentes, plaudite manibus ; jubilate Deo in voce exsultationis :

46:3  quoniam Dominus excelsus, terribilis, rex magnus super omnem terram.

46:4  Subjecit populos nobis, et gentes sub pedibus nostris.

46:5  Elegit nobis hæreditatem suam ; speciem Jacob quam dilexit.

46:6  Ascendit Deus in jubilo, et Dominus in voce tubæ.

46:7  Psallite Deo nostro, psallite ; psallite regi nostro, psallite :

46:8  quoniam rex omnis terræ Deus, psallite sapienter.

46:9  Regnabit Deus super gentes ; Deus sedet super sedem sanctam suam.

46:10  Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham, quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.

Chapter 47

47:1  Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati.

47:2  Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.

47:3  Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion ; latera aquilonis, civitas regis magni.

47:4  Deus in domibus ejus cognoscetur cum suscipiet eam.

47:5  Quoniam ecce reges terræ congregati sunt ; convenerunt in unum.

47:6  Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt.

47:7  Tremor apprehendit eos ; ibi dolores ut parturientis :

47:8  in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.

47:9  Sicut audivimus, sic vidimus, in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri : Deus fundavit eam in æternum.

47:10  Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui.

47:11  Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ ; justitia plena est dextera tua.

47:12  Lætetur mons Sion, et exsultent filiæ Judæ, propter judicia tua, Domine.

47:13  Circumdate Sion, et complectimini eam ; narrate in turribus ejus.

47:14  Ponite corda vestra in virtute ejus, et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.

47:15  Quoniam hic est Deus, Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi : ipse reget nos in sæcula.

Chapter 48

48:1  In finem, filiis Core. Psalmus.

48:2  Audite hæc, omnes gentes ; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem :

48:3  quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.

48:4  Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.

48:5  Inclinabo in parabolam aurem meam ; aperiam in psalterio propositionem meam.

48:6  Cur timebo in die mala ? iniquitas calcanei mei circumdabit me.

48:7  Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.

48:8  Frater non redimit, redimet homo : non dabit Deo placationem suam,

48:9  et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum ;

48:10  et vivet adhuc in finem.

48:11  Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes : simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas,

48:12  et sepulchra eorum domus illorum in æternum ; tabernacula eorum in progenie et progenie : vocaverunt nomina sua in terris suis.

48:13  Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.

48:14  Hæc via illorum scandalum ipsis ; et postea in ore suo complacebunt.

48:15  Sicut oves in inferno positi sunt : mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino ; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.

48:16  Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.

48:17  Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus :

48:18  quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.

48:19  Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ; confitebitur tibi cum benefeceris ei.

48:20  Introibit usque in progenies patrum suorum ; et usque in æternum non videbit lumen.

48:21  Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.

Chapter 49

49:1  Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.

49:2  Ex Sion species decoris ejus :

49:3  Deus manifeste veniet ; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet ; et in circuitu ejus tempestas valida.

49:4  Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum.

49:5  Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.

49:6  Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est.

49:7  Audi, populus meus, et loquar ; Israël, et testificabor tibi : Deus, Deus tuus ego sum.

49:8  Non in sacrificiis tuis arguam te ; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.

49:9  Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos :

49:10  quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves.

49:11  Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est.

49:12  Si esuriero, non dicam tibi : meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.

49:13  Numquid manducabo carnes taurorum ? aut sanguinem hircorum potabo ?

49:14  Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua.

49:15  Et invoca me in die tribulationis : eruam te, et honorificabis me.

49:16  Peccatori autem dixit Deus : Quare tu enarras justitias meas ? et assumis testamentum meum per os tuum ?

49:17  Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum.

49:18  Si videbas furem, currebas cum eo ; et cum adulteris portionem tuam ponebas.

49:19  Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.

49:20  Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.

49:21  Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis : arguam te, et statuam contra faciem tuam.

49:22  Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum, nequando rapiat, et non sit qui eripiat.

49:23  Sacrificium laudis honorificabit me, et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.

Chapter 50

50:1  In finem. Psalmus David,

50:2  cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

50:3  Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

50:4  Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

50:5  Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.

50:6  Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.

50:7  Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.

50:8  Ecce enim veritatem dilexisti ; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

50:9  Asperges me hyssopo, et mundabor ; lavabis me, et super nivem dealbabor.

50:10  Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.

50:11  Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.

50:12  Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.

50:13  Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

50:14  Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.

50:15  Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.

50:16  Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.

50:17  Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.

50:18  Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique ; holocaustis non delectaberis.

50:19  Sacrificium Deo spiritus contribulatus ; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

50:20  Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.

50:21  Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta ; tunc imponent super altare tuum vitulos.

Chapter 51

51:1  In finem. Intellectus David,

51:2  cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli : Venit David in domum Achimelech.

51:3  Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate ?

51:4  Tota die injustitiam cogitavit lingua tua ; sicut novacula acuta fecisti dolum.

51:5  Dilexisti malitiam super benignitatem ; iniquitatem magis quam loqui æquitatem.

51:6  Dilexisti omnia verba præcipitationis ; lingua dolosa.

51:7  Propterea Deus destruet te in finem ; evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra viventium.

51:8  Videbunt justi, et timebunt ; et super eum ridebunt, et dicent :

51:9  Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum ; sed speravit in multitudine divitiarum suarum, et prævaluit in vanitate sua.

51:10  Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei ; speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.

51:11  Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti ; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.

Chapter 52

52:1  In finem, pro Maëleth intelligentiæ David. Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus.

52:2  Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus ; non est qui faciat bonum.

52:3  Deus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

52:4  Omnes declinaverunt ; simul inutiles facti sunt : non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

52:5  Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis ?

52:6  Deum non invocaverunt ; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent : confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.

52:7  Quis dabit ex Sion salutare Israël ? cum converterit Deus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.

Chapter 53

53:1  In finem, in carminibus. Intellectus David,

53:2  cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul : Nonne David absconditus est apud nos ?

53:3  Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.

53:4  Deus, exaudi orationem meam ; auribus percipe verba oris mei.

53:5  Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

53:6  Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.

53:7  Averte mala inimicis meis ; et in veritate tua disperde illos.

53:8  Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.

53:9  Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.

Chapter 54

54:1  In finem, in carminibus. Intellectus David.

54:2  Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam :

54:3  intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum

54:4  a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.

54:5  Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.

54:6  Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebræ.

54:7  Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, et volabo, et requiescam ?

54:8  Ecce elongavi fugiens, et mansi in solitudine.

54:9  Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.

54:10  Præcipita, Domine ; divide linguas eorum : quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.

54:11  Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ; et labor in medio ejus,

54:12  et injustitia : et non defecit de plateis ejus usura et dolus.

54:13  Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.

54:14  Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus :

54:15  qui simul mecum dulces capiebas cibos ; in domo Dei ambulavimus cum consensu.

54:16  Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes : quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.

54:17  Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me.

54:18  Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ; et exaudiet vocem meam.

54:19  Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi : quoniam inter multos erant mecum.

54:20  Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante sæcula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.

54:21  Extendit manum suam in retribuendo ; contaminaverunt testamentum ejus :

54:22  divisi sunt ab ira vultus ejus, et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum ; et ipsi sunt jacula.

54:23  Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ; non dabit in æternum fluctuationem justo.

54:24  Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos ; ego autem sperabo in te, Domine.

Chapter 55

55:1  In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.

55:2  Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo ; tota die impugnans, tribulavit me.

55:3  Conculcaverunt me inimici mei tota die, quoniam multi bellantes adversum me.

55:4  Ab altitudine diei timebo : ego vero in te sperabo.

55:5  In Deo laudabo sermones meos ; in Deo speravi : non timebo quid faciat mihi caro.

55:6  Tota die verba mea execrabantur ; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.

55:7  Inhabitabunt, et abscondent ; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,

55:8  pro nihilo salvos facies illos ; in ira populos confringes.

55:9  Deus, vitam meam annuntiavi tibi ; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua :

55:10  tunc convertentur inimici mei retrorsum. In quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.

55:11  In Deo laudabo verbum ; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi : non timebo quid faciat mihi homo.

55:12  In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudationes tibi :

55:13  quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.

Chapter 56

56:1  In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam.

56:2  Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas.

56:3  Clamabo ad Deum altissimum, Deum qui benefecit mihi.

56:4  Misit de cælo, et liberavit me ; dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,

56:5  et eripuit animam meam de medio catulorum leonum. Dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus.

56:6  Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua.

56:7  Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam.

56:8  Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ; cantabo, et psalmum dicam.

56:9  Exsurge, gloria mea ; exsurge, psalterium et cithara : exsurgam diluculo.

56:10  Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus :

56:11  quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.

56:12  Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.

Chapter 57

57:1  In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem.

57:2  Si vere utique justitiam loquimini, recta judicate, filii hominum.

57:3  Etenim in corde iniquitates operamini ; in terra injustitias manus vestræ concinnant.

57:4  Alienati sunt peccatores a vulva ; erraverunt ab utero : locuti sunt falsa.

57:5  Furor illis secundum similitudinem serpentis, sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,

57:6  quæ non exaudiet vocem incantantium, et venefici incantantis sapienter.

57:7  Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum ; molas leonum confringet Dominus.

57:8  Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens ; intendit arcum suum donec infirmentur.

57:9  Sicut cera quæ fluit auferentur ; supercecidit ignis, et non viderunt solem.

57:10  Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum, sicut viventes sic in ira absorbet eos.

57:11  Lætabitur justus cum viderit vindictam ; manus suas lavabit in sanguine peccatoris.

57:12  Et dicet homo : Si utique est fructus justo, utique est Deus judicans eos in terra.

Chapter 58

58:1  In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret.

58:2  Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.

58:3  Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.

58:4  Quia ecce ceperunt animam meam ; irruerunt in me fortes.

58:5  Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine ; sine iniquitate cucurri, et direxi.

58:6  Exsurge in occursum meum, et vide : et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes : non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.

58:7  Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes : et circuibunt civitatem.

58:8  Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum : quoniam quis audivit ?

58:9  Et tu, Domine, deridebis eos ; ad nihilum deduces omnes gentes.

58:10  Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es :

58:11  Deus meus misericordia ejus præveniet me.

58:12  Deus ostendet mihi super inimicos meos : ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine :

58:13  delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum ; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur

58:14  in consummatione : in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.

58:15  Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes : et circuibunt civitatem.

58:16  Ipsi dispergentur ad manducandum ; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.

58:17  Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam : quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.

58:18  Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es ; Deus meus, misericordia mea.

Chapter 59

59:1  In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,

59:2  cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.

59:3  Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ; iratus es, et misertus es nobis.

59:4  Commovisti terram, et conturbasti eam ; sana contritiones ejus, quia commota est.

59:5  Ostendisti populo tuo dura ; potasti nos vino compunctionis.

59:6  Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus ; ut liberentur dilecti tui.

59:7  Salvum fac dextera tua, et exaudi me.

59:8  Deus locutus est in sancto suo : lætabor, et partibor Sichimam ; et convallem tabernaculorum metibor.

59:9  Meus est Galaad, et meus est Manasses ; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus ;

59:10  Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum : mihi alienigenæ subditi sunt.

59:11  Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?

59:12  nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?

59:13  Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

59:14  In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.

Chapter 60

60:1  In finem. In hymnis David.

60:2  Exaudi, Deus, deprecationem meam ; intende orationi meæ.

60:3  A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum ; in petra exaltasti me. Deduxisti me,

60:4  quia factus es spes mea : turris fortitudinis a facie inimici.

60:5  Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula ; protegar in velamento alarum tuarum.

60:6  Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam ; dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.

60:7  Dies super dies regis adjicies ; annos ejus usque in diem generationis et generationis.

60:8  Permanet in æternum in conspectu Dei : misericordiam et veritatem ejus quis requiret ?

60:9  Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi, ut reddam vota mea de die in diem.

Chapter 61

61:1  In finem, pro Idithun. Psalmus David.

61:2  Nonne Deo subjecta erit anima mea ? ab ipso enim salutare meum.

61:3  Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ; susceptor meus, non movebor amplius.

61:4  Quousque irruitis in hominem ? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.

61:5  Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ; cucurri in siti : ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant.

61:6  Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea :

61:7  quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.

61:8  In Deo salutare meum et gloria mea ; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.

61:9  Sperate in eo, omnis congregatio populi ; effundite coram illo corda vestra : Deus adjutor noster in æternum.

61:10  Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.

61:11  Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere ; divitiæ si affluant, nolite cor apponere.

61:12  Semel locutus est Deus ; duo hæc audivi : quia potestas Dei est,

61:13  et tibi, Domine, misericordia : quia tu reddes unicuique juxta opera sua.

Chapter 62

62:1  Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ.

62:2  Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea ; quam multipliciter tibi caro mea !

62:3  In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.

62:4  Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.

62:5  Sic benedicam te in vita mea, et in nomine tuo levabo manus meas.

62:6  Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.

62:7  Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.

62:8  Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.

62:9  Adhæsit anima mea post te ; me suscepit dextera tua.

62:10  Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam : introibunt in inferiora terræ ;

62:11  tradentur in manus gladii : partes vulpium erunt.

62:12  Rex vero lætabitur in Deo ; laudabuntur omnes qui jurant in eo : quia obstructum est os loquentium iniqua.

Chapter 63

63:1  In finem. Psalmus David.

63:2  Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor ; a timore inimici eripe animam meam.

63:3  Protexisti me a conventu malignantium, a multitudine operantium iniquitatem.

63:4  Quia exacuerunt ut gladium linguas suas ; intenderunt arcum rem amaram,

63:5  ut sagittent in occultis immaculatum.

63:6  Subito sagittabunt eum, et non timebunt ; firmaverunt sibi sermonem nequam. Narraverunt ut absconderent laqueos ; dixerunt : Quis videbit eos ?

63:7  Scrutati sunt iniquitates ; defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum,

63:8  et exaltabitur Deus. Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum,

63:9  et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum. Conturbati sunt omnes qui videbant eos,

63:10  et timuit omnis homo. Et annuntiaverunt opera Dei, et facta ejus intellexerunt.

63:11  Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo, et laudabuntur omnes recti corde.

Chapter 64

64:1  In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire.

64:2  Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.

64:3  Exaudi orationem meam ; ad te omnis caro veniet.

64:4  Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.

64:5  Beatus quem elegisti et assumpsisti : inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ ; sanctum est templum tuum,

64:6  mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.

64:7  Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia ;

64:8  qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,

64:9  et timebunt qui habitant terminos a signis tuis ; exitus matutini et vespere delectabis.

64:10  Visitasti terram, et inebriasti eam ; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis ; parasti cibum illorum : quoniam ita est præparatio ejus.

64:11  Rivos ejus inebria ; multiplica genimina ejus : in stillicidiis ejus lætabitur germinans.

64:12  Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.

64:13  Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.

64:14  Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento ; clamabunt, etenim hymnum dicent.

Chapter 65

65:1  In finem. Canticum psalmi resurrectionis. Jubilate Deo, omnis terra ;

65:2  psalmum dicite nomini ejus ; date gloriam laudi ejus.

65:3  Dicite Deo : Quam terribilia sunt opera tua, Domine ! in multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui.

65:4  Omnis terra adoret te, et psallat tibi ; psalmum dicat nomini tuo.

65:5  Venite, et videte opera Dei : terribilis in consiliis super filios hominum.

65:6  Qui convertit mare in aridam ; in flumine pertransibunt pede : ibi lætabimur in ipso.

65:7  Qui dominatur in virtute sua in æternum ; oculi ejus super gentes respiciunt : qui exasperant non exaltentur in semetipsis.

65:8  Benedicite, gentes, Deum nostrum, et auditam facite vocem laudis ejus :

65:9  qui posuit animam meam ad vitam, et non dedit in commotionem pedes meos.

65:10  Quoniam probasti nos, Deus ; igne nos examinasti, sicut examinatur argentum.

65:11  Induxisti nos in laqueum ; posuisti tribulationes in dorso nostro ;

65:12  imposuisti homines super capita nostra. Transivimus per ignem et aquam, et eduxisti nos in refrigerium.

65:13  Introibo in domum tuam in holocaustis ; reddam tibi vota mea

65:14  quæ distinxerunt labia mea : et locutum est os meum in tribulatione mea.

65:15  Holocausta medullata offeram tibi, cum incenso arietum ; offeram tibi boves cum hircis.

65:16  Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum, quanta fecit animæ meæ.

65:17  Ad ipsum ore meo clamavi, et exaltavi sub lingua mea.

65:18  Iniquitatem si aspexi in corde meo, non exaudiet Dominus.

65:19  Propterea exaudivit Deus, et attendit voci deprecationis meæ.

65:20  Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam, et misericordiam suam a me.

Chapter 66

66:1  In finem, in hymnis. Psalmus cantici David.

66:2  Deus misereatur nostri, et benedicat nobis ; illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri :

66:3  ut cognoscamus in terra viam tuam, in omnibus gentibus salutare tuum.

66:4  Confiteantur tibi populi, Deus : confiteantur tibi populi omnes.

66:5  Lætentur et exsultent gentes, quoniam judicas populos in æquitate, et gentes in terra dirigis.

66:6  Confiteantur tibi populi, Deus : confiteantur tibi populi omnes.

66:7  Terra dedit fructum suum : benedicat nos Deus, Deus noster !

66:8  Benedicat nos Deus, et metuant eum omnes fines terræ.

Chapter 67

67:1  In finem. Psalmus cantici ipsi David.

67:2  Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus ; et fugiant qui oderunt eum a facie ejus.

67:3  Sicut deficit fumus, deficiant ; sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.

67:4  Et justi epulentur, et exsultent in conspectu Dei, et delectentur in lætitia.

67:5  Cantate Deo ; psalmum dicite nomini ejus : iter facite ei qui ascendit super occasum. Dominus nomen illi ; exsultate in conspectu ejus. Turbabuntur a facie ejus,

67:6  patris orphanorum, et judicis viduarum ; Deus in loco sancto suo.

67:7  Deus qui inhabitare facit unius moris in domo ; qui educit vinctos in fortitudine, similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris.

67:8  Deus, cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto,

67:9  terra mota est, etenim cæli distillaverunt, a facie Dei Sinai, a facie Dei Israël.

67:10  Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hæreditati tuæ ; et infirmata est, tu vero perfecisti eam.

67:11  Animalia tua habitabunt in ea ; parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.

67:12  Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.

67:13  Rex virtutum dilecti, dilecti ; et speciei domus dividere spolia.

67:14  Si dormiatis inter medios cleros, pennæ columbæ deargentatæ, et posteriora dorsi ejus in pallore auri.

67:15  Dum discernit cælestis reges super eam, nive dealbabuntur in Selmon.

67:16  Mons Dei, mons pinguis : mons coagulatus, mons pinguis.

67:17  Ut quid suspicamini, montes coagulatos ? mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo ; etenim Dominus habitabit in finem.

67:18  Currus Dei decem millibus multiplex, millia lætantium ; Dominus in eis in Sina, in sancto.

67:19  Ascendisti in altum, cepisti captivitatem, accepisti dona in hominibus ; etenim non credentes inhabitare Dominum Deum.

67:20  Benedictus Dominus die quotidie : prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.

67:21  Deus noster, Deus salvos faciendi ; et Domini, Domini exitus mortis.

67:22  Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum, verticem capilli perambulantium in delictis suis.

67:23  Dixit Dominus : Ex Basan convertam, convertam in profundum maris :

67:24  ut intingatur pes tuus in sanguine ; lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.

67:25  Viderunt ingressus tuos, Deus, ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.

67:26  Prævenerunt principes conjuncti psallentibus, in medio juvencularum tympanistriarum.

67:27  In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Israël.

67:28  Ibi Benjamin adolescentulus, in mentis excessu ; principes Juda, duces eorum ; principes Zabulon, principes Nephthali.

67:29  Manda, Deus, virtuti tuæ ; confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis.

67:30  A templo tuo in Jerusalem, tibi offerent reges munera.

67:31  Increpa feras arundinis ; congregatio taurorum in vaccis populorum : ut excludant eos qui probati sunt argento. Dissipa gentes quæ bella volunt.

67:32  Venient legati ex Ægypto ; Æthiopia præveniet manus ejus Deo.

67:33  Regna terræ, cantate Deo ; psallite Domino ; psallite Deo.

67:34  Qui ascendit super cælum cæli, ad orientem : ecce dabit voci suæ vocem virtutis.

67:35  Date gloriam Deo super Israël ; magnificentia ejus et virtus ejus in nubibus.

67:36  Mirabilis Deus in sanctis suis ; Deus Israël ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suæ. Benedictus Deus !

Chapter 68

68:1  In finem, pro iis qui commutabuntur. David.

68:2  Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

68:3  Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.

68:4  Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

68:5  Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste ; quæ non rapui, tunc exsolvebam.

68:6  Deus, tu scis insipientiam meam ; et delicta mea a te non sunt abscondita.

68:7  Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum ; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.

68:8  Quoniam propter te sustinui opprobrium ; operuit confusio faciem meam.

68:9  Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.

68:10  Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

68:11  Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.

68:12  Et posui vestimentum meum cilicium ; et factus sum illis in parabolam.

68:13  Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.

68:14  Ego vero orationem meam ad te, Domine ; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ.

68:15  Eripe me de luto, ut non infigar ; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.

68:16  Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.

68:17  Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua ; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

68:18  Et ne avertas faciem tuam a puero tuo ; quoniam tribulor, velociter exaudi me.

68:19  Intende animæ meæ, et libera eam ; propter inimicos meos, eripe me.

68:20  Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam ;

68:21  in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam : et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit ; et qui consolaretur, et non inveni.

68:22  Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.

68:23  Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

68:24  Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva.

68:25  Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos.

68:26  Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

68:27  Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

68:28  Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam.

68:29  Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.

68:30  Ego sum pauper et dolens ; salus tua, Deus, suscepit me.

68:31  Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude :

68:32  et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.

68:33  Videant pauperes, et lætentur ; quærite Deum, et vivet anima vestra :

68:34  quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.

68:35  Laudent illum cæli et terra ; mare, et omnia reptilia in eis.

68:36  Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.

68:37  Et semen servorum ejus possidebit eam ; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.

Chapter 69

69:1  In finem. Psalmus David in rememorationem, quod salvum fecerit eum Dominus.

69:2  Deus, in adjutorium meum intende ; Domine, ad adjuvandum me festina.

69:3  Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam.

69:4  Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala ; avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi : Euge, euge !

69:5  Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te ; et dicant semper : Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.

69:6  Ego vero egenus et pauper sum ; Deus, adjuva me. Adjutor meus et liberator meus es tu ; Domine, ne moreris.

Chapter 70

70:1  Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum.

70:2  In justitia tua libera me, et eripe me : inclina ad me aurem tuam, et salva me.

70:3  Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias : quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.

70:4  Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui :

70:5  quoniam tu es patientia mea, Domine ; Domine, spes mea a juventute mea.

70:6  In te confirmatus sum ex utero ; de ventre matris meæ tu es protector meus ; in te cantatio mea semper.

70:7  Tamquam prodigium factus sum multis ; et tu adjutor fortis.

70:8  Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.

70:9  Ne projicias me in tempore senectutis ; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.

70:10  Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,

70:11  dicentes : Deus dereliquit eum : persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.

70:12  Deus, ne elongeris a me ; Deus meus, in auxilium meum respice.

70:13  Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.

70:14  Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.

70:15  Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,

70:16  introibo in potentias Domini ; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.

70:17  Deus, docuisti me a juventute mea ; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.

70:18  Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam,

70:19  et justitiam tuam, Deus, usque in altissima ; quæ fecisti magnalia, Deus : quis similis tibi ?

70:20  Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas ! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.

70:21  Multiplicasti magnificentiam tuam ; et conversus consolatus es me.

70:22  Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus ; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.

70:23  Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi ; et anima mea quam redemisti.

70:24  Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.

Chapter 71

71:1  Psalmus, in Salomonem.

71:2  Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis ; judicare populum tuum in justitia, et pauperes tuos in judicio.

71:3  Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam.

71:4  Judicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum, et humiliabit calumniatorem.

71:5  Et permanebit cum sole, et ante lunam, in generatione et generationem.

71:6  Descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram.

71:7  Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis, donec auferatur luna.

71:8  Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.

71:9  Coram illo procident Æthiopes, et inimici ejus terram lingent.

71:10  Reges Tharsis et insulæ munera offerent ; reges Arabum et Saba dona adducent :

71:11  et adorabunt eum omnes reges terræ ; omnes gentes servient ei.

71:12  Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor.

71:13  Parcet pauperi et inopi, et animas pauperum salvas faciet.

71:14  Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum, et honorabile nomen eorum coram illo.

71:15  Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei.

71:16  Et erit firmamentum in terra in summis montium ; superextolletur super Libanum fructus ejus, et florebunt de civitate sicut fœnum terræ.

71:17  Sit nomen ejus benedictum in sæcula ; ante solem permanet nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ ; omnes gentes magnificabunt eum.

71:18  Benedictus Dominus Deus Israël, qui facit mirabilia solus.

71:19  Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.

71:20  Defecerunt laudes David, filii Jesse.

Chapter 72

72:1  Psalmus Asaph. Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde !

72:2  Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei :

72:3  quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.

72:4  Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum.

72:5  In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur.

72:6  Ideo tenuit eos superbia ; operti sunt iniquitate et impietate sua.

72:7  Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum ; transierunt in affectum cordis.

72:8  Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam ; iniquitatem in excelso locuti sunt.

72:9  Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra.

72:10  Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis.

72:11  Et dixerunt : Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso ?

72:12  Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias.

72:13  Et dixi : Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas,

72:14  et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.

72:15  Si dicebam : Narrabo sic ; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.

72:16  Existimabam ut cognoscerem hoc ; labor est ante me :

72:17  donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum.

72:18  Verumtamen propter dolos posuisti eis ; dejecisti eos dum allevarentur.

72:19  Quomodo facti sunt in desolationem ? subito defecerunt : perierunt propter iniquitatem suam.

72:20  Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.

72:21  Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt ;

72:22  et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi :

72:23  ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.

72:24  Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.

72:25  Quid enim mihi est in cælo ? et a te quid volui super terram ?

72:26  Defecit caro mea et cor meum ; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.

72:27  Quia ecce qui elongant se a te peribunt ; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.

72:28  Mihi autem adhærere Deo bonum est ; ponere in Domino Deo spem meam : ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.

Chapter 73

73:1  Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ?

73:2  Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.

73:3  Leva manus tuas in superbias eorum in finem : quanta malignatus est inimicus in sancto !

73:4  Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ; posuerunt signa sua, signa :

73:5  et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus

73:6  exciderunt januas ejus in idipsum ; in securi et ascia dejecerunt eam.

73:7  Incenderunt igni sanctuarium tuum ; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.

73:8  Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul : Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.

73:9  Signa nostra non vidimus ; jam non est propheta ; et nos non cognoscet amplius.

73:10  Usquequo, Deus, improperabit inimicus ? irritat adversarius nomen tuum in finem ?

73:11  Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ?

73:12  Deus autem rex noster ante sæcula : operatus est salutem in medio terræ.

73:13  Tu confirmasti in virtute tua mare ; contribulasti capita draconum in aquis.

73:14  Tu confregisti capita draconis ; dedisti eum escam populis Æthiopum.

73:15  Tu dirupisti fontes et torrentes ; tu siccasti fluvios Ethan.

73:16  Tuus est dies, et tua est nox ; tu fabricatus es auroram et solem.

73:17  Tu fecisti omnes terminos terræ ; æstatem et ver tu plasmasti ea.

73:18  Memor esto hujus : inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.

73:19  Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.

73:20  Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.

73:21  Ne avertatur humilis factus confusus ; pauper et inops laudabunt nomen tuum.

73:22  Exsurge, Deus, judica causam tuam ; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.

73:23  Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum : superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.

Chapter 74

74:1  In finem, ne corrumpas. Psalmus cantici Asaph.

74:2  Confitebimur tibi, Deus, confitebimur, et invocabimus nomen tuum ; narrabimus mirabilia tua.

74:3  Cum accepero tempus, ego justitias judicabo.

74:4  Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea : ego confirmavi columnas ejus.

74:5  Dixi iniquis : Nolite inique agere : et delinquentibus : Nolite exaltare cornu :

74:6  nolite extollere in altum cornu vestrum ; nolite loqui adversus Deum iniquitatem.

74:7  Quia neque ab oriente, neque ab occidente, neque a desertis montibus :

74:8  quoniam Deus judex est. Hunc humiliat, et hunc exaltat :

74:9  quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc ; verumtamen fæx ejus non est exinanita : bibent omnes peccatores terræ.

74:10  Ego autem annuntiabo in sæculum ; cantabo Deo Jacob :

74:11  et omnia cornua peccatorum confringam, et exaltabuntur cornua justi.

Chapter 75

75:1  In finem, in laudibus. Psalmus Asaph, canticum ad Assyrios.

75:2  Notus in Judæa Deus ; in Israël magnum nomen ejus.

75:3  Et factus est in pace locus ejus, et habitatio ejus in Sion.

75:4  Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum.

75:5  Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis ;

75:6  turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum, et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis.

75:7  Ab increpatione tua, Deus Jacob, dormitaverunt qui ascenderunt equos.

75:8  Tu terribilis es ; et quis resistet tibi ? ex tunc ira tua.

75:9  De cælo auditum fecisti judicium : terra tremuit et quievit

75:10  cum exsurgeret in judicium Deus, ut salvos faceret omnes mansuetos terræ.

75:11  Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi, et reliquiæ cogitationis diem festum agent tibi.

75:12  Vovete et reddite Domino Deo vestro, omnes qui in circuitu ejus affertis munera : terribili,

75:13  et ei qui aufert spiritum principum : terribili apud reges terræ.

Chapter 76

76:1  In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.

76:2  Voce mea ad Dominum clamavi ; voce mea ad Deum, et intendit mihi.

76:3  In die tribulationis meæ Deum exquisivi ; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea ;

76:4  memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.

76:5  Anticipaverunt vigilias oculi mei ; turbatus sum, et non sum locutus.

76:6  Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.

76:7  Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.

76:8  Numquid in æternum projiciet Deus ? aut non apponet ut complacitior sit adhuc ?

76:9  aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem ?

76:10  aut obliviscetur misereri Deus ? aut continebit in ira sua misericordias suas ?

76:11  Et dixi : Nunc cœpi ; hæc mutatio dexteræ Excelsi.

76:12  Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum :

76:13  et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.

76:14  Deus, in sancto via tua : quis deus magnus sicut Deus noster ?

76:15  Tu es Deus qui facis mirabilia : notam fecisti in populis virtutem tuam.

76:16  Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.

76:17  Viderunt te aquæ, Deus ; viderunt te aquæ, et timuerunt : et turbatæ sunt abyssi.

76:18  Multitudo sonitus aquarum ; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt ;

76:19  vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ ; commota est, et contremuit terra.

76:20  In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.

76:21  Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.

Chapter 77

77:1  Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei.

77:2  Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio.

77:3  Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.

77:4  Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.

77:5  Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis :

77:6  ut cognoscat generatio altera : filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,

77:7  ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant :

77:8  ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.

77:9  Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.

77:10  Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.

77:11  Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.

77:12  Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.

77:13  Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre :

77:14  et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.

77:15  Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.

77:16  Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.

77:17  Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.

77:18  Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.

77:19  Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ?

77:20  quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo ?

77:21  Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël :

77:22  quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.

77:23  Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.

77:24  Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.

77:25  Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia.

77:26  Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.

77:27  Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.

77:28  Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.

77:29  Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis :

77:30  non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,

77:31  et ira Dei ascendit super eos : et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.

77:32  In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.

77:33  Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.

77:34  Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.

77:35  Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.

77:36  Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ;

77:37  cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.

77:38  Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.

77:39  Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.

77:40  Quoties exacerbaverunt eum in deserto ; in iram concitaverunt eum in inaquoso ?

77:41  Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.

77:42  Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis :

77:43  sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ;

77:44  et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.

77:45  Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ;

77:46  et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ;

77:47  et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ;

77:48  et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ;

77:49  misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.

77:50  Viam fecit semitæ iræ suæ : non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit :

77:51  et percussit omne primogenitum in terra Ægypti ; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham :

77:52  et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto :

77:53  et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.

77:54  Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;

77:55  et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.

77:56  Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.

77:57  Et averterunt se, et non servaverunt pactum : quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.

77:58  In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.

77:59  Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.

77:60  Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.

77:61  Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.

77:62  Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.

77:63  Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.

77:64  Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.

77:65  Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.

77:66  Et percussit inimicos suos in posteriora ; opprobrium sempiternum dedit illis.

77:67  Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit :

77:68  sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.

77:69  Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.

77:70  Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post fœtantes accepit eum :

77:71  pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam.

77:72  Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.

Chapter 78

78:1  Psalmus Asaph. Deus, venerunt gentes in hæreditatem tuam ; polluerunt templum sanctum tuum ; posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam.

78:2  Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli ; carnes sanctorum tuorum bestiis terræ.

78:3  Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu Jerusalem, et non erat qui sepeliret.

78:4  Facti sumus opprobrium vicinis nostris ; subsannatio et illusio his qui in circuitu nostro sunt.

78:5  Usquequo, Domine, irasceris in finem ? accendetur velut ignis zelus tuus ?

78:6  Effunde iram tuam in gentes quæ te non noverunt, et in regna quæ nomen tuum non invocaverunt :

78:7  quia comederunt Jacob, et locum ejus desolaverunt.

78:8  Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum ; cito anticipent nos misericordiæ tuæ, quia pauperes facti sumus nimis.

78:9  Adjuva nos, Deus salutaris noster, et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos : et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum.

78:10  Ne forte dicant in gentibus : Ubi est Deus eorum ? et innotescat in nationibus coram oculis nostris ultio sanguinis servorum tuorum qui effusus est.

78:11  Introëat in conspectu tuo gemitus compeditorum ; secundum magnitudinem brachii tui posside filios mortificatorum :

78:12  et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum ; improperium ipsorum quod exprobraverunt tibi, Domine.

78:13  Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ, confitebimur tibi in sæculum ; in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.

Chapter 79

79:1  In finem, pro iis qui commutabuntur. Testimonium Asaph, psalmus.

79:2  Qui regis Israël, intende ; qui deducis velut ovem Joseph. Qui sedes super cherubim, manifestare

79:3  coram Ephraim, Benjamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos.

79:4  Deus, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.

79:5  Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui ?

79:6  cibabis nos pane lacrimarum, et potum dabis nobis in lacrimis in mensura ?

79:7  Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris, et inimici nostri subsannaverunt nos.

79:8  Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.

79:9  Vineam de Ægypto transtulisti : ejecisti gentes, et plantasti eam.

79:10  Dux itineris fuisti in conspectu ejus ; plantasti radices ejus, et implevit terram.

79:11  Operuit montes umbra ejus, et arbusta ejus cedros Dei.

79:12  Extendit palmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propagines ejus.

79:13  Ut quid destruxisti maceriam ejus, et vindemiant eam omnes qui prætergrediuntur viam ?

79:14  Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus est eam.

79:15  Deus virtutum, convertere, respice de cælo, et vide, et visita vineam istam :

79:16  et perfice eam quam plantavit dextera tua, et super filium hominis quem confirmasti tibi.

79:17  Incensa igni et suffossa, ab increpatione vultus tui peribunt.

79:18  Fiat manus tua super virum dexteræ tuæ, et super filium hominis quem confirmasti tibi.

79:19  Et non discedimus a te : vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus.

79:20  Domine Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.

Chapter 80

80:1  In finem, pro torcularibus. Psalmus ipsi Asaph.

80:2  Exsultate Deo adjutori nostro ; jubilate Deo Jacob.

80:3  Sumite psalmum, et date tympanum ; psalterium jucundum cum cithara.

80:4  Buccinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ :

80:5  quia præceptum in Israël est, et judicium Deo Jacob.

80:6  Testimonium in Joseph posuit illud, cum exiret de terra Ægypti ; linguam quam non noverat, audivit.

80:7  Divertit ab oneribus dorsum ejus ; manus ejus in cophino servierunt.

80:8  In tribulatione invocasti me, et liberavi te. Exaudivi te in abscondito tempestatis ; probavi te apud aquam contradictionis.

80:9  Audi, populus meus, et contestabor te. Israël, si audieris me,

80:10  non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum.

80:11  Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti. Dilata os tuum, et implebo illud.

80:12  Et non audivit populus meus vocem meam, et Israël non intendit mihi.

80:13  Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum ; ibunt in adinventionibus suis.

80:14  Si populus meus audisset me, Israël si in viis meis ambulasset,

80:15  pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem, et super tribulantes eos misissem manum meam.

80:16  Inimici Domini mentiti sunt ei, et erit tempus eorum in sæcula.

80:17  Et cibavit eos ex adipe frumenti, et de petra melle saturavit eos.

Chapter 81

81:1  Psalmus Asaph. Deus stetit in synagoga deorum ; in medio autem deos dijudicat.

81:2  Usquequo judicatis iniquitatem, et facies peccatorum sumitis ?

81:3  Judicate egeno et pupillo ; humilem et pauperem justificate.

81:4  Eripite pauperem, et egenum de manu peccatoris liberate.

81:5  Nescierunt, neque intellexerunt ; in tenebris ambulant : movebuntur omnia fundamenta terræ.

81:6  Ego dixi : Dii estis, et filii Excelsi omnes.

81:7  Vos autem sicut homines moriemini, et sicut unus de principibus cadetis.

81:8  Surge, Deus, judica terram, quoniam tu hæreditabis in omnibus gentibus.

Chapter 82

82:1  Canticum Psalmi Asaph.

82:2  Deus, quis similis erit tibi ? ne taceas, neque compescaris, Deus :

82:3  quoniam ecce inimici tui sonuerunt, et qui oderunt te extulerunt caput.

82:4  Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos.

82:5  Dixerunt : Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur nomen Israël ultra.

82:6  Quoniam cogitaverunt unanimiter ; simul adversum te testamentum disposuerunt :

82:7  tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ, Moab et Agareni,

82:8  Gebal, et Ammon, et Amalec ; alienigenæ cum habitantibus Tyrum.

82:9  Etenim Assur venit cum illis : facti sunt in adjutorium filiis Lot.

82:10  Fac illis sicut Madian et Sisaræ, sicut Jabin in torrente Cisson.

82:11  Disperierunt in Endor ; facti sunt ut stercus terræ.

82:12  Pone principes eorum sicut Oreb, et Zeb, et Zebee, et Salmana : omnes principes eorum,

82:13  qui dixerunt : Hæreditate possideamus sanctuarium Dei.

82:14  Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stipulam ante faciem venti.

82:15  Sicut ignis qui comburit silvam, et sicut flamma comburens montes,

82:16  ita persequeris illos in tempestate tua, et in ira tua turbabis eos.

82:17  Imple facies eorum ignominia, et quærent nomen tuum, Domine.

82:18  Erubescant, et conturbentur in sæculum sæculi, et confundantur, et pereant.

82:19  Et cognoscant quia nomen tibi Dominus : tu solus Altissimus in omni terra.

Chapter 83

83:1  In finem, pro torcularibus filiis Core. Psalmus.

83:2  Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum !

83:3  Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini ; cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum.

83:4  Etenim passer invenit sibi domum, et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos : altaria tua, Domine virtutum, rex meus, et Deus meus.

83:5  Beati qui habitant in domo tua, Domine ; in sæcula sæculorum laudabunt te.

83:6  Beatus vir cujus est auxilium abs te : ascensiones in corde suo disposuit,

83:7  in valle lacrimarum, in loco quem posuit.

83:8  Etenim benedictionem dabit legislator ; ibunt de virtute in virtutem : videbitur Deus deorum in Sion.

83:9  Domine Deus virtutum, exaudi orationem meam ; auribus percipe, Deus Jacob.

83:10  Protector noster, aspice, Deus, et respice in faciem christi tui.

83:11  Quia melior est dies una in atriis tuis super millia ; elegi abjectus esse in domo Dei mei magis quam habitare in tabernaculis peccatorum.

83:12  Quia misericordiam et veritatem diligit Deus : gratiam et gloriam dabit Dominus.

83:13  Non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia : Domine virtutum, beatus homo qui sperat in te.

Chapter 84

84:1  In finem, filiis Core. Psalmus.

84:2  Benedixisti, Domine, terram tuam ; avertisti captivitatem Jacob.

84:3  Remisisti iniquitatem plebis tuæ ; operuisti omnia peccata eorum.

84:4  Mitigasti omnem iram tuam ; avertisti ab ira indignationis tuæ.

84:5  Converte nos, Deus salutaris noster, et averte iram tuam a nobis.

84:6  Numquid in æternum irasceris nobis ? aut extendes iram tuam a generatione in generationem ?

84:7  Deus, tu conversus vivificabis nos, et plebs tua lætabitur in te.

84:8  Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam, et salutare tuum da nobis.

84:9  Audiam quid loquatur in me Dominus Deus, quoniam loquetur pacem in plebem suam, et super sanctos suos, et in eos qui convertuntur ad cor.

84:10  Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius, ut inhabitet gloria in terra nostra.

84:11  Misericordia et veritas obviaverunt sibi ; justitia et pax osculatæ sunt.

84:12  Veritas de terra orta est, et justitia de cælo prospexit.

84:13  Etenim Dominus dabit benignitatem, et terra nostra dabit fructum suum.

84:14  Justitia ante eum ambulabit, et ponet in via gressus suos.

Chapter 85

85:1  Oratio ipsi David. Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me, quoniam inops et pauper sum ego.

85:2  Custodi animam meam, quoniam sanctus sum ; salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te.

85:3  Miserere mei, Domine, quoniam ad te clamavi tota die ;

85:4  lætifica animam servi tui, quoniam ad te, Domine, animam meam levavi.

85:5  Quoniam tu, Domine, suavis et mitis, et multæ misericordiæ omnibus invocantibus te.

85:6  Auribus percipe, Domine, orationem meam, et intende voci deprecationis meæ.

85:7  In die tribulationis meæ clamavi ad te, quia exaudisti me.

85:8  Non est similis tui in diis, Domine, et non est secundum opera tua.

85:9  Omnes gentes quascumque fecisti venient, et adorabunt coram te, Domine, et glorificabunt nomen tuum.

85:10  Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia ; tu es Deus solus.

85:11  Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua ; lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum.

85:12  Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo, et glorificabo nomen tuum in æternum :

85:13  quia misericordia tua magna est super me, et eruisti animam meam ex inferno inferiori.

85:14  Deus, iniqui insurrexerunt super me, et synagoga potentium quæsierunt animam meam : et non proposuerunt te in conspectu suo.

85:15  Et tu, Domine Deus, miserator et misericors ; patiens, et multæ misericordiæ, et verax.

85:16  Respice in me, et miserere mei ; da imperium tuum puero tuo, et salvum fac filium ancillæ tuæ.

85:17  Fac mecum signum in bonum, ut videant qui oderunt me, et confundantur : quoniam tu, Domine, adjuvisti me, et consolatus es me.

Chapter 86

86:1  Filiis Core. Psalmus cantici. Fundamenta ejus in montibus sanctis ;

86:2  diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob.

86:3  Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei !

86:4  Memor ero Rahab et Babylonis, scientium me ; ecce alienigenæ, et Tyrus, et populus Æthiopum, hi fuerunt illic.

86:5  Numquid Sion dicet : Homo et homo natus est in ea, et ipse fundavit eam Altissimus ?

86:6  Dominus narrabit in scripturis populorum et principum, horum qui fuerunt in ea.

86:7  Sicut lætantium omnium habitatio est in te.

Chapter 87

87:1  Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ.

87:2  Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te.

87:3  Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.

87:4  Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit.

87:5  Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio,

87:6  inter mortuos liber ; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.

87:7  Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.

87:8  Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.

87:9  Longe fecisti notos meos a me ; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar ;

87:10  oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die ; expandi ad te manus meas.

87:11  Numquid mortuis facies mirabilia ? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi ?

87:12  Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione ?

87:13  Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua ? et justitia tua in terra oblivionis ?

87:14  Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.

87:15  Ut quid, Domine, repellis orationem meam ; avertis faciem tuam a me ?

87:16  Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea ; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.

87:17  In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me :

87:18  circumdederunt me sicut aqua tota die ; circumdederunt me simul.

87:19  Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.

Chapter 88

88:1  Intellectus Ethan Ezrahitæ.

88:2  Misericordias Domini in æternum cantabo ; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.

88:3  Quoniam dixisti : In æternum misericordia ædificabitur in cælis ; præparabitur veritas tua in eis.

88:4  Disposui testamentum electis meis ; juravi David servo meo :

88:5  Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam.

88:6  Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine ; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.

88:7  Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino ; similis erit Deo in filiis Dei ?

88:8  Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.

88:9  Domine Deus virtutum, quis similis tibi ? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.

88:10  Tu dominaris potestati maris ; motum autem fluctuum ejus tu mitigas.

88:11  Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum ; in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos.

88:12  Tui sunt cæli, et tua est terra : orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti ;

88:13  aquilonem et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt :

88:14  tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua :

88:15  justitia et judicium præparatio sedis tuæ : misericordia et veritas præcedent faciem tuam.

88:16  Beatus populus qui scit jubilationem : Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,

88:17  et in nomine tuo exsultabunt tota die, et in justitia tua exaltabuntur.

88:18  Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.

88:19  Quia Domini est assumptio nostra, et sancti Israël regis nostri.

88:20  Tunc locutus es in visione sanctis tuis, et dixisti : Posui adjutorium in potente, et exaltavi electum de plebe mea.

88:21  Inveni David, servum meum ; oleo sancto meo unxi eum.

88:22  Manus enim mea auxiliabitur ei, et brachium meum confortabit eum.

88:23  Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non apponet nocere ei.

88:24  Et concidam a facie ipsius inimicos ejus, et odientes eum in fugam convertam.

88:25  Et veritas mea et misericordia mea cum ipso, et in nomine meo exaltabitur cornu ejus.

88:26  Et ponam in mari manum ejus, et in fluminibus dexteram ejus.

88:27  Ipse invocabit me : Pater meus es tu, Deus meus, et susceptor salutis meæ.

88:28  Et ego primogenitum ponam illum, excelsum præ regibus terræ.

88:29  In æternum servabo illi misericordiam meam, et testamentum meum fidele ipsi.

88:30  Et ponam in sæculum sæculi semen ejus, et thronum ejus sicut dies cæli.

88:31  Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint ;

88:32  si justitias meas profanaverint, et mandata mea non custodierint :

88:33  visitabo in virga iniquitates eorum, et in verberibus peccata eorum ;

88:34  misericordiam autem meam non dispergam ab eo, neque nocebo in veritate mea,

88:35  neque profanabo testamentum meum : et quæ procedunt de labiis meis non faciam irrita.

88:36  Semel juravi in sancto meo, si David mentiar :

88:37  semen ejus in æternum manebit. Et thronus ejus sicut sol in conspectu meo,

88:38  et sicut luna perfecta in æternum, et testis in cælo fidelis.

88:39  Tu vero repulisti et despexisti ; distulisti christum tuum.

88:40  Evertisti testamentum servi tui ; profanasti in terra sanctuarium ejus.

88:41  Destruxisti omnes sepes ejus ; posuisti firmamentum ejus formidinem.

88:42  Diripuerunt eum omnes transeuntes viam ; factus est opprobrium vicinis suis.

88:43  Exaltasti dexteram deprimentium eum ; lætificasti omnes inimicos ejus.

88:44  Avertisti adjutorium gladii ejus, et non es auxiliatus ei in bello.

88:45  Destruxisti eum ab emundatione, et sedem ejus in terram collisisti.

88:46  Minorasti dies temporis ejus ; perfudisti eum confusione.

88:47  Usquequo, Domine, avertis in finem ? exardescet sicut ignis ira tua ?

88:48  Memorare quæ mea substantia : numquid enim vane constituisti omnes filios hominum ?

88:49  Quis est homo qui vivet et non videbit mortem ? eruet animam suam de manu inferi ?

88:50  Ubi sunt misericordiæ tuæ antiquæ, Domine, sicut jurasti David in veritate tua ?

88:51  Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum, quod continui in sinu meo, multarum gentium :

88:52  quod exprobraverunt inimici tui, Domine ; quod exprobraverunt commutationem christi tui.

88:53  Benedictus Dominus in æternum. Fiat, fiat.

Chapter 89

89:1  Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.

89:2  Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.

89:3  Ne avertas hominem in humilitatem : et dixisti : Convertimini, filii hominum.

89:4  Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit : et custodia in nocte

89:5  quæ pro nihilo habentur, eorum anni erunt.

89:6  Mane sicut herba transeat ; mane floreat, et transeat ; vespere decidat, induret, et arescat.

89:7  Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.

89:8  Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo ; sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.

89:9  Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur ;

89:10  dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor ; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.

89:11  Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam

89:12  dinumerare ? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.

89:13  Convertere, Domine ; usquequo ? et deprecabilis esto super servos tuos.

89:14  Repleti sumus mane misericordia tua ; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.

89:15  Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti ; annis quibus vidimus mala.

89:16  Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.

89:17  Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.

Chapter 90

90:1  Laus cantici David. Qui habitat in adjutorio Altissimi, in protectione Dei cæli commorabitur.

90:2  Dicet Domino : Susceptor meus es tu, et refugium meum ; Deus meus, sperabo in eum.

90:3  Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium, et a verbo aspero.

90:4  Scapulis suis obumbrabit tibi, et sub pennis ejus sperabis.

90:5  Scuto circumdabit te veritas ejus : non timebis a timore nocturno ;

90:6  a sagitta volante in die, a negotio perambulante in tenebris, ab incursu, et dæmonio meridiano.

90:7  Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis ; ad te autem non appropinquabit.

90:8  Verumtamen oculis tuis considerabis, et retributionem peccatorum videbis.

90:9  Quoniam tu es, Domine, spes mea ; Altissimum posuisti refugium tuum.

90:10  Non accedet ad te malum, et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo.

90:11  Quoniam angelis suis mandavit de te, ut custodiant te in omnibus viis tuis.

90:12  In manibus portabunt te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.

90:13  Super aspidem et basiliscum ambulabis, et conculcabis leonem et draconem.

90:14  Quoniam in me speravit, liberabo eum ; protegam eum, quoniam cognovit nomen meum.

90:15  Clamabit ad me, et ego exaudiam eum ; cum ipso sum in tribulatione : eripiam eum, et glorificabo eum.

90:16  Longitudine dierum replebo eum, et ostendam illi salutare meum.

Chapter 91

91:1  Psalmus cantici, in die sabbati.

91:2  Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime :

91:3  ad annuntiandum mane misericordiam tuam, et veritatem tuam per noctem,

91:4  in decachordo, psalterio ; cum cantico, in cithara.

91:5  Quia delectasti me, Domine, in factura tua ; et in operibus manuum tuarum exsultabo.

91:6  Quam magnificata sunt opera tua, Domine ! nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ.

91:7  Vir insipiens non cognoscet, et stultus non intelliget hæc.

91:8  Cum exorti fuerint peccatores sicut fœnum, et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem, ut intereant in sæculum sæculi :

91:9  tu autem Altissimus in æternum, Domine.

91:10  Quoniam ecce inimici tui, Domine, quoniam ecce inimici tui peribunt ; et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem.

91:11  Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum, et senectus mea in misericordia uberi.

91:12  Et despexit oculus meus inimicos meos, et in insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea.

91:13  Justus ut palma florebit ; sicut cedrus Libani multiplicabitur.

91:14  Plantati in domo Domini, in atriis domus Dei nostri florebunt.

91:15  Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi, et bene patientes erunt :

91:16  ut annuntient quoniam rectus Dominus Deus noster, et non est iniquitas in eo.

Chapter 92

92:1  Laus cantici ipsi David, in die ante sabbatum, quando fundata est terra. Dominus regnavit, decorem indutus est : indutus est Dominus fortitudinem, et præcinxit se. Etenim firmavit orbem terræ, qui non commovebitur.

92:2  Parata sedes tua ex tunc ; a sæculo tu es.

92:3  Elevaverunt flumina, Domine, elevaverunt flumina vocem suam ; elevaverunt flumina fluctus suos,

92:4  a vocibus aquarum multarum. Mirabiles elationes maris ; mirabilis in altis Dominus.

92:5  Testimonia tua credibilia facta sunt nimis ; domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum.

Chapter 93

93:1  Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus ; Deus ultionum libere egit.

93:2  Exaltare, qui judicas terram ; redde retributionem superbis.

93:3  Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur ;

93:4  effabuntur et loquentur iniquitatem ; loquentur omnes qui operantur injustitiam ?

93:5  Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt.

93:6  Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.

93:7  Et dixerunt : Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.

93:8  Intelligite, insipientes in populo ; et stulti, aliquando sapite.

93:9  Qui plantavit aurem non audiet ? aut qui finxit oculum non considerat ?

93:10  Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam ?

93:11  Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.

93:12  Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum :

93:13  ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.

93:14  Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet,

93:15  quoadusque justitia convertatur in judicium : et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.

93:16  Quis consurget mihi adversus malignantes ? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem ?

93:17  Nisi quia Dominus adjuvit me, paulominus habitasset in inferno anima mea.

93:18  Si dicebam : Motus est pes meus : misericordia tua, Domine, adjuvabat me.

93:19  Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.

93:20  Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto ?

93:21  Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.

93:22  Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.

93:23  Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos : disperdet illos Dominus Deus noster.

Chapter 94

94:1  Laus cantici ipsi David. Venite, exsultemus Domino ; jubilemus Deo salutari nostro ;

94:2  præoccupemus faciem ejus in confessione, et in psalmis jubilemus ei :

94:3  quoniam Deus magnus Dominus, et rex magnus super omnes deos.

94:4  Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitudines montium ipsius sunt ;

94:5  quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formaverunt.

94:6  Venite, adoremus, et procidamus, et ploremus ante Dominum qui fecit nos :

94:7  quia ipse est Dominus Deus noster, et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus.

94:8  Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra

94:9  sicut in irritatione, secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri : probaverunt me, et viderunt opera mea.

94:10  Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi : Semper hi errant corde.

94:11  Et isti non cognoverunt vias meas : ut juravi in ira mea : Si introibunt in requiem meam.

Chapter 95

95:1  Canticum ipsi David, quando domus ædificabatur post captivitatem. Cantate Domino canticum novum ; cantate Domino omnis terra.

95:2  Cantate Domino, et benedicite nomini ejus ; annuntiate de die in diem salutare ejus.

95:3  Annuntiate inter gentes gloriam ejus ; in omnibus populis mirabilia ejus.

95:4  Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis : terribilis est super omnes deos.

95:5  Quoniam omnes dii gentium dæmonia ; Dominus autem cælos fecit.

95:6  Confessio et pulchritudo in conspectu ejus ; sanctimonia et magnificentia in sanctificatione ejus.

95:7  Afferte Domino, patriæ gentium, afferte Domino gloriam et honorem ;

95:8  afferte Domino gloriam nomini ejus. Tollite hostias, et introite in atria ejus ;

95:9  adorate Dominum in atrio sancto ejus. Commoveatur a facie ejus universa terra ;

95:10  dicite in gentibus, quia Dominus regnavit. Etenim correxit orbem terræ, qui non commovebitur ; judicabit populos in æquitate.

95:11  Lætentur cæli, et exsultet terra ; commoveatur mare et plenitudo ejus ;

95:12  gaudebunt campi, et omnia quæ in eis sunt. Tunc exsultabunt omnia ligna silvarum

95:13  a facie Domini, quia venit, quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terræ in æquitate, et populos in veritate sua.

Chapter 96

96:1  Huic David, quando terra ejus restituta est. Dominus regnavit : exsultet terra ; lætentur insulæ multæ.

96:2  Nubes et caligo in circuitu ejus ; justitia et judicium correctio sedis ejus.

96:3  Ignis ante ipsum præcedet, et inflammabit in circuitu inimicos ejus.

96:4  Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ ; vidit, et commota est terra.

96:5  Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini ; a facie Domini omnis terra.

96:6  Annuntiaverunt cæli justitiam ejus, et viderunt omnes populi gloriam ejus.

96:7  Confundantur omnes qui adorant sculptilia, et qui gloriantur in simulacris suis. Adorate eum omnes angeli ejus.

96:8  Audivit, et lætata est Sion, et exsultaverunt filiæ Judæ propter judicia tua, Domine.

96:9  Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram ; nimis exaltatus es super omnes deos.

96:10  Qui diligitis Dominum, odite malum : custodit Dominus animas sanctorum suorum ; de manu peccatoris liberabit eos.

96:11  Lux orta est justo, et rectis corde lætitia.

96:12  Lætamini, justi, in Domino, et confitemini memoriæ sanctificationis ejus.

Chapter 97

97:1  Psalmus ipsi David. Cantate Domino canticum novum, quia mirabilia fecit. Salvavit sibi dextera ejus, et brachium sanctum ejus.

97:2  Notum fecit Dominus salutare suum ; in conspectu gentium revelavit justitiam suam.

97:3  Recordatus est misericordiæ suæ, et veritatis suæ domui Israël. Viderunt omnes termini terræ salutare Dei nostri.

97:4  Jubilate Deo, omnis terra ; cantate, et exsultate, et psallite.

97:5  Psallite Domino in cithara ; in cithara et voce psalmi ;

97:6  in tubis ductilibus, et voce tubæ corneæ. Jubilate in conspectu regis Domini :

97:7  moveatur mare, et plenitudo ejus ; orbis terrarum, et qui habitant in eo.

97:8  Flumina plaudent manu ; simul montes exsultabunt

97:9  a conspectu Domini : quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terrarum in justitia, et populos in æquitate.

Chapter 98

98:1  Psalmus ipsi David. Dominus regnavit : irascantur populi ; qui sedet super cherubim : moveatur terra.

98:2  Dominus in Sion magnus, et excelsus super omnes populos.

98:3  Confiteantur nomini tuo magno, quoniam terribile et sanctum est,

98:4  et honor regis judicium diligit. Tu parasti directiones ; judicium et justitiam in Jacob tu fecisti.

98:5  Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate scabellum pedum ejus, quoniam sanctum est.

98:6  Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus, et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus : invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos ;

98:7  in columna nubis loquebatur ad eos. Custodiebant testimonia ejus, et præceptum quod dedit illis.

98:8  Domine Deus noster, tu exaudiebas eos ; Deus, tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiones eorum.

98:9  Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate in monte sancto ejus, quoniam sanctus Dominus Deus noster.

Chapter 99

99:1  Psalmus in confessione.

99:2  Jubilate Deo, omnis terra ; servite Domino in lætitia. Introite in conspectu ejus in exsultatione.

99:3  Scitote quoniam Dominus ipse est Deus ; ipse fecit nos, et non ipsi nos : populus ejus, et oves pascuæ ejus.

99:4  Introite portas ejus in confessione ; atria ejus in hymnis : confitemini illi. Laudate nomen ejus,

99:5  quoniam suavis est Dominus, in æternum misericordia ejus, et usque in generationem et generationem veritas ejus.

Chapter 100

100:1  Psalmus ipsi David. Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine ; psallam,

100:2  et intelligam in via immaculata : quando venies ad me ? Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ.

100:3  Non proponebam ante oculos meos rem injustam ; facientes prævaricationes odivi ; non adhæsit mihi

100:4  cor pravum ; declinantem a me malignum non cognoscebam.

100:5  Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar : superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam.

100:6  Oculi mei ad fideles terræ, ut sedeant mecum ; ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat.

100:7  Non habitabit in medio domus meæ qui facit superbiam ; qui loquitur iniqua non direxit in conspectu oculorum meorum.

100:8  In matutino interficiebam omnes peccatores terræ, ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.

Chapter 101

101:1  Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.

101:2  Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.

101:3  Non avertas faciem tuam a me : in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.

101:4  Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.

101:5  Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.

101:6  A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.

101:7  Similis factus sum pellicano solitudinis ; factus sum sicut nycticorax in domicilio.

101:8  Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.

101:9  Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant :

101:10  quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,

101:11  a facie iræ et indignationis tuæ : quia elevans allisisti me.

101:12  Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.

101:13  Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.

101:14  Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus :

101:15  quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.

101:16  Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam :

101:17  quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.

101:18  Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.

101:19  Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.

101:20  Quia prospexit de excelso sancto suo ; Dominus de cælo in terram aspexit :

101:21  ut audiret gemitus compeditorum ; ut solveret filios interemptorum :

101:22  ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem :

101:23  in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.

101:24  Respondit ei in via virtutis suæ : Paucitatem dierum meorum nuntia mihi :

101:25  ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.

101:26  Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.

101:27  Ipsi peribunt, tu autem permanes ; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ;

101:28  tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.

101:29  Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.

Chapter 102

102:1  Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.

102:2  Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus.

102:3  Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis ; qui sanat omnes infirmitates tuas :

102:4  qui redimit de interitu vitam tuam ; qui coronat te in misericordia et miserationibus :

102:5  qui replet in bonis desiderium tuum ; renovabitur ut aquilæ juventus tua :

102:6  faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.

102:7  Notas fecit vias suas Moysi ; filiis Israël voluntates suas.

102:8  Miserator et misericors Dominus : longanimis, et multum misericors.

102:9  Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur.

102:10  Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.

102:11  Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se ;

102:12  quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras.

102:13  Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se.

102:14  Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum ; recordatus est quoniam pulvis sumus.

102:15  Homo, sicut fœnum dies ejus ; tamquam flos agri, sic efflorebit :

102:16  quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum.

102:17  Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum,

102:18  his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.

102:19  Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur.

102:20  Benedicite Domino, omnes angeli ejus : potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.

102:21  Benedicite Domino, omnes virtutes ejus ; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.

102:22  Benedicite Domino, omnia opera ejus : in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.

Chapter 103

103:1  Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino : Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,

103:2  amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,

103:3  qui tegis aquis superiora ejus : qui ponis nubem ascensum tuum ; qui ambulas super pennas ventorum :

103:4  qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.

103:5  Qui fundasti terram super stabilitatem suam : non inclinabitur in sæculum sæculi.

103:6  Abyssus sicut vestimentum amictus ejus ; super montes stabunt aquæ.

103:7  Ab increpatione tua fugient ; a voce tonitrui tui formidabunt.

103:8  Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.

103:9  Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.

103:10  Qui emittis fontes in convallibus ; inter medium montium pertransibunt aquæ.

103:11  Potabunt omnes bestiæ agri ; expectabunt onagri in siti sua.

103:12  Super ea volucres cæli habitabunt ; de medio petrarum dabunt voces.

103:13  Rigans montes de superioribus suis ; de fructu operum tuorum satiabitur terra :

103:14  producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,

103:15  et vinum lætificet cor hominis : ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.

103:16  Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit :

103:17  illic passeres nidificabunt : herodii domus dux est eorum.

103:18  Montes excelsi cervis ; petra refugium herinaciis.

103:19  Fecit lunam in tempora ; sol cognovit occasum suum.

103:20  Posuisti tenebras, et facta est nox ; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ :

103:21  catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.

103:22  Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.

103:23  Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.

103:24  Quam magnificata sunt opera tua, Domine ! omnia in sapientia fecisti ; impleta est terra possessione tua.

103:25  Hoc mare magnum et spatiosum manibus ; illic reptilia quorum non est numerus : animalia pusilla cum magnis.

103:26  Illic naves pertransibunt ; draco iste quem formasti ad illudendum ei.

103:27  Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.

103:28  Dante te illis, colligent ; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.

103:29  Avertente autem te faciem, turbabuntur ; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.

103:30  Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.

103:31  Sit gloria Domini in sæculum ; lætabitur Dominus in operibus suis.

103:32  Qui respicit terram, et facit eam tremere ; qui tangit montes, et fumigant.

103:33  Cantabo Domino in vita mea ; psallam Deo meo quamdiu sum.

103:34  Jucundum sit ei eloquium meum ; ego vero delectabor in Domino.

103:35  Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.

Chapter 104

104:1  Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ; annuntiate inter gentes opera ejus.

104:2  Cantate ei, et psallite ei ; narrate omnia mirabilia ejus.

104:3  Laudamini in nomine sancto ejus ; lætetur cor quærentium Dominum.

104:4  Quærite Dominum, et confirmamini ; quærite faciem ejus semper.

104:5  Mementote mirabilium ejus quæ fecit ; prodigia ejus, et judicia oris ejus :

104:6  semen Abraham servi ejus ; filii Jacob electi ejus.

104:7  Ipse Dominus Deus noster ; in universa terra judicia ejus.

104:8  Memor fuit in sæculum testamenti sui ; verbi quod mandavit in mille generationes :

104:9  quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac :

104:10  et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum,

104:11  dicens : Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ :

104:12  cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus.

104:13  Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum.

104:14  Non reliquit hominem nocere eis : et corripuit pro eis reges.

104:15  Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari.

104:16  Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit.

104:17  Misit ante eos virum : in servum venumdatus est, Joseph.

104:18  Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ; ferrum pertransiit animam ejus :

104:19  donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum.

104:20  Misit rex, et solvit eum ; princeps populorum, et dimisit eum.

104:21  Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ :

104:22  ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret.

104:23  Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham.

104:24  Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus.

104:25  Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus.

104:26  Misit Moysen servum suum ; Aaron quem elegit ipsum.

104:27  Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham.

104:28  Misit tenebras, et obscuravit ; et non exacerbavit sermones suos.

104:29  Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum.

104:30  Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum.

104:31  Dixit, et venit cœnomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum.

104:32  Posuit pluvias eorum grandinem : ignem comburentem in terra ipsorum.

104:33  Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum.

104:34  Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus :

104:35  et comedit omne fœnum in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum.

104:36  Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum.

104:37  Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus.

104:38  Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos.

104:39  Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem.

104:40  Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos.

104:41  Dirupit petram, et fluxerunt aquæ : abierunt in sicco flumina.

104:42  Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum.

104:43  Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia.

104:44  Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt :

104:45  ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant.

Chapter 105

105:1  Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

105:2  Quis loquetur potentias Domini ; auditas faciet omnes laudes ejus ?

105:3  Beati qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore.

105:4  Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui ; visita nos in salutari tuo :

105:5  ad videndum in bonitate electorum tuorum ; ad lætandum in lætitia gentis tuæ : ut lauderis cum hæreditate tua.

105:6  Peccavimus cum patribus nostris : injuste egimus ; iniquitatem fecimus.

105:7  Patres nostri in Ægypto non intellexerunt mirabilia tua ; non fuerunt memores multitudinis misericordiæ tuæ. Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum ;

105:8  et salvavit eos propter nomen suum, ut notam faceret potentiam suam.

105:9  Et increpuit mare Rubrum et exsiccatum est, et deduxit eos in abyssis sicut in deserto.

105:10  Et salvavit eos de manu odientium, et redemit eos de manu inimici.

105:11  Et operuit aqua tribulantes eos ; unus ex eis non remansit.

105:12  Et crediderunt verbis ejus, et laudaverunt laudem ejus.

105:13  Cito fecerunt ; obliti sunt operum ejus : et non sustinuerunt consilium ejus.

105:14  Et concupierunt concupiscentiam in deserto, et tentaverunt Deum in inaquoso.

105:15  Et dedit eis petitionem ipsorum, et misit saturitatem in animas eorum.

105:16  Et irritaverunt Moysen in castris ; Aaron, sanctum Domini.

105:17  Aperta est terra, et deglutivit Dathan, et operuit super congregationem Abiron.

105:18  Et exarsit ignis in synagoga eorum : flamma combussit peccatores.

105:19  Et fecerunt vitulum in Horeb, et adoraverunt sculptile.

105:20  Et mutaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis fœnum.

105:21  Obliti sunt Deum qui salvavit eos ; qui fecit magnalia in Ægypto,

105:22  mirabilia in terra Cham, terribilia in mari Rubro.

105:23  Et dixit ut disperderet eos, si non Moyses, electus ejus, stetisset in confractione in conspectu ejus, ut averteret iram ejus, ne disperderet eos.

105:24  Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem ; non crediderunt verbo ejus.

105:25  Et murmuraverunt in tabernaculis suis ; non exaudierunt vocem Domini.

105:26  Et elevavit manum suam super eos ut prosterneret eos in deserto :

105:27  et ut dejiceret semen eorum in nationibus, et dispergeret eos in regionibus.

105:28  Et initiati sunt Beelphegor, et comederunt sacrificia mortuorum.

105:29  Et irritaverunt eum in adinventionibus suis, et multiplicata est in eis ruina.

105:30  Et stetit Phinees, et placavit, et cessavit quassatio.

105:31  Et reputatum est ei in justitiam, in generationem et generationem usque in sempiternum.

105:32  Et irritaverunt eum ad aquas contradictionis, et vexatus est Moyses propter eos :

105:33  quia exacerbaverunt spiritum ejus, et distinxit in labiis suis.

105:34  Non disperdiderunt gentes quas dixit Dominus illis :

105:35  et commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum ;

105:36  et servierunt sculptilibus eorum, et factum est illis in scandalum.

105:37  Et immolaverunt filios suos et filias suas dæmoniis.

105:38  Et effuderunt sanguinem innocentem, sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan. Et infecta est terra in sanguinibus,

105:39  et contaminata est in operibus eorum : et fornicati sunt in adinventionibus suis.

105:40  Et iratus est furore Dominus in populum suum, et abominatus est hæreditatem suam.

105:41  Et tradidit eos in manus gentium ; et dominati sunt eorum qui oderunt eos.

105:42  Et tribulaverunt eos inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum ;

105:43  sæpe liberavit eos. Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo, et humiliati sunt in iniquitatibus suis.

105:44  Et vidit cum tribularentur, et audivit orationem eorum.

105:45  Et memor fuit testamenti sui, et pœnituit eum secundum multitudinem misericordiæ suæ :

105:46  et dedit eos in misericordias, in conspectu omnium qui ceperant eos.

105:47  Salvos nos fac, Domine Deus noster, et congrega nos de nationibus : ut confiteamur nomini sancto tuo, et gloriemur in laude tua.

105:48  Benedictus Dominus Deus Israël, a sæculo et usque in sæculum ; et dicet omnis populus : Fiat, fiat.

Chapter 106

106:1  Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

106:2  Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici, et de regionibus congregavit eos,

106:3  a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari.

106:4  Erraverunt in solitudine, in inaquoso ; viam civitatis habitaculi non invenerunt.

106:5  Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit.

106:6  Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos ;

106:7  et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis.

106:8  Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.

106:9  Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis.

106:10  Sedentes in tenebris et umbra mortis ; vinctos in mendicitate et ferro.

106:11  Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Altissimi irritaverunt.

106:12  Et humiliatum est in laboribus cor eorum ; infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret.

106:13  Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur ; et de necessitatibus eorum liberavit eos.

106:14  Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis, et vincula eorum dirupit.

106:15  Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.

106:16  Quia contrivit portas æreas, et vectes ferreos confregit.

106:17  Suscepit eos de via iniquitatis eorum ; propter injustitias enim suas humiliati sunt.

106:18  Omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis.

106:19  Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos.

106:20  Misit verbum suum, et sanavit eos, et eripuit eos de interitionibus eorum.

106:21  Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.

106:22  Et sacrificent sacrificium laudis, et annuntient opera ejus in exsultatione.

106:23  Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis :

106:24  ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo.

106:25  Dixit, et stetit spiritus procellæ, et exaltati sunt fluctus ejus.

106:26  Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos ; anima eorum in malis tabescebat.

106:27  Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius, et omnis sapientia eorum devorata est.

106:28  Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur ; et de necessitatibus eorum eduxit eos.

106:29  Et statuit procellam ejus in auram, et siluerunt fluctus ejus.

106:30  Et lætati sunt quia siluerunt ; et deduxit eos in portum voluntatis eorum.

106:31  Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.

106:32  Et exaltent eum in ecclesia plebis, et in cathedra seniorum laudent eum.

106:33  Posuit flumina in desertum, et exitus aquarum in sitim ;

106:34  terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea.

106:35  Posuit desertum in stagna aquarum, et terram sine aqua in exitus aquarum.

106:36  Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis :

106:37  et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum nativitatis.

106:38  Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis ; et jumenta eorum non minoravit.

106:39  Et pauci facti sunt et vexati sunt, a tribulatione malorum et dolore.

106:40  Effusa est contemptio super principes : et errare fecit eos in invio, et non in via.

106:41  Et adjuvit pauperem de inopia, et posuit sicut oves familias.

106:42  Videbunt recti, et lætabuntur ; et omnis iniquitas oppilabit os suum.

106:43  Quis sapiens, et custodiet hæc, et intelliget misericordias Domini ?

Chapter 107

107:1  Canticum Psalmi, ipsi David.

107:2  Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ; cantabo, et psallam in gloria mea.

107:3  Exsurge, gloria mea ; exsurge, psalterium et cithara ; exsurgam diluculo.

107:4  Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus :

107:5  quia magna est super cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.

107:6  Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua :

107:7  ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me.

107:8  Deus locutus est in sancto suo : Exsultabo, et dividam Sichimam ; et convallem tabernaculorum dimetiar.

107:9  Meus est Galaad, et meus est Manasses, et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus ;

107:10  Moab lebes spei meæ : in Idumæam extendam calceamentum meum ; mihi alienigenæ amici facti sunt.

107:11  Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?

107:12  nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris ?

107:13  Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

107:14  In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.

Chapter 108

108:1  In finem. Psalmus David.

108:2  Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.

108:3  Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me : et expugnaverunt me gratis.

108:4  Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi ; ego autem orabam.

108:5  Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.

108:6  Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.

108:7  Cum judicatur, exeat condemnatus ; et oratio ejus fiat in peccatum.

108:8  Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.

108:9  Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.

108:10  Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.

108:11  Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.

108:12  Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.

108:13  Fiant nati ejus in interitum ; in generatione una deleatur nomen ejus.

108:14  In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.

108:15  Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum :

108:16  pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,

108:17  et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.

108:18  Et dilexit maledictionem, et veniet ei ; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum ; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.

108:19  Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.

108:20  Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.

108:21  Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.

108:22  Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.

108:23  Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.

108:24  Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.

108:25  Et ego factus sum opprobrium illis ; viderunt me, et moverunt capita sua.

108:26  Adjuva me, Domine Deus meus ; salvum me fac secundum misericordiam tuam.

108:27  Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.

108:28  Maledicent illi, et tu benedices : qui insurgunt in me confundantur ; servus autem tuus lætabitur.

108:29  Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.

108:30  Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum :

108:31  quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.

Chapter 109

109:1  Psalmus David. Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.

109:2  Virgam virtutis tuæ emittet Dominus ex Sion : dominare in medio inimicorum tuorum.

109:3  Tecum principium in die virtutis tuæ in splendoribus sanctorum : ex utero, ante luciferum, genui te.

109:4  Juravit Dominus, et non pœnitebit eum : Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech.

109:5  Dominus a dextris tuis ; confregit in die iræ suæ reges.

109:6  Judicabit in nationibus, implebit ruinas ; conquassabit capita in terra multorum.

109:7  De torrente in via bibet ; propterea exaltabit caput.

Chapter 110

110:1  Alleluja. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, in consilio justorum, et congregatione.

110:2  Magna opera Domini : exquisita in omnes voluntates ejus.

110:3  Confessio et magnificentia opus ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi.

110:4  Memoriam fecit mirabilium suorum, misericors et miserator Dominus.

110:5  Escam dedit timentibus se ; memor erit in sæculum testamenti sui.

110:6  Virtutem operum suorum annuntiabit populo suo,

110:7  ut det illis hæreditatem gentium. Opera manuum ejus veritas et judicium.

110:8  Fidelia omnia mandata ejus, confirmata in sæculum sæculi, facta in veritate et æquitate.

110:9  Redemptionem misit populo suo ; mandavit in æternum testamentum suum. Sanctum et terribile nomen ejus.

110:10  Initium sapientiæ timor Domini ; intellectus bonus omnibus facientibus eum : laudatio ejus manet in sæculum sæculi.

Chapter 111

111:1  Alleluja, reversionis Aggæi et Zachariæ. Beatus vir qui timet Dominum : in mandatis ejus volet nimis.

111:2  Potens in terra erit semen ejus ; generatio rectorum benedicetur.

111:3  Gloria et divitiæ in domo ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi.

111:4  Exortum est in tenebris lumen rectis : misericors, et miserator, et justus.

111:5  Jucundus homo qui miseretur et commodat ; disponet sermones suos in judicio :

111:6  quia in æternum non commovebitur.

111:7  In memoria æterna erit justus ; ab auditione mala non timebit. Paratum cor ejus sperare in Domino,

111:8  confirmatum est cor ejus ; non commovebitur donec despiciat inimicos suos.

111:9  Dispersit, dedit pauperibus ; justitia ejus manet in sæculum sæculi : cornu ejus exaltabitur in gloria.

111:10  Peccator videbit, et irascetur ; dentibus suis fremet et tabescet : desiderium peccatorum peribit.

Chapter 112

112:1  Alleluja. Laudate, pueri, Dominum ; laudate nomen Domini.

112:2  Sit nomen Domini benedictum ex hoc nunc et usque in sæculum.

112:3  A solis ortu usque ad occasum laudabile nomen Domini.

112:4  Excelsus super omnes gentes Dominus, et super cælos gloria ejus.

112:5  Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat,

112:6  et humilia respicit in cælo et in terra ?

112:7  Suscitans a terra inopem, et de stercore erigens pauperem :

112:8  ut collocet eum cum principibus, cum principibus populi sui.

112:9  Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum lætantem.

Chapter 113

113:1  Alleluja. In exitu Israël de Ægypto, domus Jacob de populo barbaro,

113:2  facta est Judæa sanctificatio ejus ; Israël potestas ejus.

113:3  Mare vidit, et fugit ; Jordanis conversus est retrorsum.

113:4  Montes exsultaverunt ut arietes, et colles sicut agni ovium.

113:5  Quid est tibi, mare, quod fugisti ? et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum ?

113:6  montes, exsultastis sicut arietes ? et colles, sicut agni ovium ?

113:7  A facie Domini mota est terra, a facie Dei Jacob :

113:8  qui convertit petram in stagna aquarum, et rupem in fontes aquarum.

113:9  Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam :

113:10  super misericordia tua et veritate tua ; nequando dicant gentes : Ubi est Deus eorum ?

113:11  Deus autem noster in cælo ; omnia quæcumque voluit fecit.

113:12  Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum.

113:13  Os habent, et non loquentur ; oculos habent, et non videbunt.

113:14  Aures habent, et non audient ; nares habent, et non odorabunt.

113:15  Manus habent, et non palpabunt ; pedes habent, et non ambulabunt ; non clamabunt in gutture suo.

113:16  Similes illis fiant qui faciunt ea, et omnes qui confidunt in eis.

113:17  Domus Israël speravit in Domino ; adjutor eorum et protector eorum est.

113:18  Domus Aaron speravit in Domino ; adjutor eorum et protector eorum est.

113:19  Qui timent Dominum speraverunt in Domino ; adjutor eorum et protector eorum est.

113:20  Dominus memor fuit nostri, et benedixit nobis. Benedixit domui Israël ; benedixit domui Aaron.

113:21  Benedixit omnibus qui timent Dominum, pusillis cum majoribus.

113:22  Adjiciat Dominus super vos, super vos et super filios vestros.

113:23  Benedicti vos a Domino, qui fecit cælum et terram.

113:24  Cælum cæli Domino ; terram autem dedit filiis hominum.

113:25  Non mortui laudabunt te, Domine, neque omnes qui descendunt in infernum :

113:26  sed nos qui vivimus, benedicimus Domino, ex hoc nunc et usque in sæculum.

Chapter 114

114:1  Alleluja. Dilexi, quoniam exaudiet Dominus vocem orationis meæ.

114:2  Quia inclinavit aurem suam mihi, et in diebus meis invocabo.

114:3  Circumdederunt me dolores mortis ; et pericula inferni invenerunt me. Tribulationem et dolorem inveni,

114:4  et nomen Domini invocavi : o Domine, libera animam meam.

114:5  Misericors Dominus et justus, et Deus noster miseretur.

114:6  Custodiens parvulos Dominus ; humiliatus sum, et liberavit me.

114:7  Convertere, anima mea, in requiem tuam, quia Dominus benefecit tibi :

114:8  quia eripuit animam meam de morte, oculos meos a lacrimis, pedes meos a lapsu.

114:9  Placebo Domino in regione vivorum.

Chapter 115

115:1  Alleluja. Credidi, propter quod locutus sum ; ego autem humiliatus sum nimis.

115:2  Ego dixi in excessu meo : Omnis homo mendax.

115:3  Quid retribuam Domino pro omnibus quæ retribuit mihi ?

115:4  Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo.

115:5  Vota mea Domino reddam coram omni populo ejus.

115:6  Pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum ejus.

115:7  O Domine, quia ego servus tuus ; ego servus tuus, et filius ancillæ tuæ. Dirupisti vincula mea :

115:8  tibi sacrificabo hostiam laudis, et nomen Domini invocabo.

115:9  Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi ejus ;

115:10  in atriis domus Domini, in medio tui, Jerusalem.

Chapter 116

116:1  Alleluja. Laudate Dominum, omnes gentes ; laudate eum, omnes populi.

116:2  Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus, et veritas Domini manet in æternum.

Chapter 117

117:1  Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

117:2  Dicat nunc Israël : Quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

117:3  Dicat nunc domus Aaron : Quoniam in sæculum misericordia ejus.

117:4  Dicant nunc qui timent Dominum : Quoniam in sæculum misericordia ejus.

117:5  De tribulatione invocavi Dominum, et exaudivit me in latitudine Dominus.

117:6  Dominus mihi adjutor ; non timebo quid faciat mihi homo.

117:7  Dominus mihi adjutor, et ego despiciam inimicos meos.

117:8  Bonum est confidere in Domino, quam confidere in homine.

117:9  Bonum est sperare in Domino, quam sperare in principibus.

117:10  Omnes gentes circuierunt me, et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.

117:11  Circumdantes circumdederunt me, et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.

117:12  Circumdederunt me sicut apes, et exarserunt sicut ignis in spinis : et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.

117:13  Impulsus eversus sum, ut caderem, et Dominus suscepit me.

117:14  Fortitudo mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem.

117:15  Vox exsultationis et salutis in tabernaculis justorum.

117:16  Dextera Domini fecit virtutem ; dextera Domini exaltavit me : dextera Domini fecit virtutem.

117:17  Non moriar, sed vivam, et narrabo opera Domini.

117:18  Castigans castigavit me Dominus, et morti non tradidit me.

117:19  Aperite mihi portas justitiæ : ingressus in eas confitebor Domino.

117:20  Hæc porta Domini : justi intrabunt in eam.

117:21  Confitebor tibi quoniam exaudisti me, et factus es mihi in salutem.

117:22  Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli.

117:23  A Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris.

117:24  Hæc est dies quam fecit Dominus ; exsultemus, et lætemur in ea.

117:25  O Domine, salvum me fac ; o Domine, bene prosperare.

117:26  Benedictus qui venit in nomine Domini : benediximus vobis de domo Domini.

117:27  Deus Dominus, et illuxit nobis. Constituite diem solemnem in condensis, usque ad cornu altaris.

117:28  Deus meus es tu, et confitebor tibi ; Deus meus es tu, et exaltabo te. Confitebor tibi quoniam exaudisti me, et factus es mihi in salutem.

117:29  Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

Chapter 118

118:1  Alleluja. Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini.

118:2  Beati qui scrutantur testimonia ejus ; in toto corde exquirunt eum.

118:3  Non enim qui operantur iniquitatem in viis ejus ambulaverunt.

118:4  Tu mandasti mandata tua custodiri nimis.

118:5  Utinam dirigantur viæ meæ ad custodiendas justificationes tuas.

118:6  Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis.

118:7  Confitebor tibi in directione cordis, in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.

118:8  Justificationes tuas custodiam ; non me derelinquas usquequaque.

118:9  In quo corrigit adolescentior viam suam ? in custodiendo sermones tuos.

118:10  In toto corde meo exquisivi te ; ne repellas me a mandatis tuis.

118:11  In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi.

118:12  Benedictus es, Domine ; doce me justificationes tuas.

118:13  In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.

118:14  In via testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus divitiis.

118:15  In mandatis tuis exercebor, et considerabo vias tuas.

118:16  In justificationibus tuis meditabor : non obliviscar sermones tuos.

118:17  Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos.

118:18  Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua.

118:19  Incola ego sum in terra : non abscondas a me mandata tua.

118:20  Concupivit anima mea desiderare justificationes tuas in omni tempore.

118:21  Increpasti superbos ; maledicti qui declinant a mandatis tuis.

118:22  Aufer a me opprobrium et contemptum, quia testimonia tua exquisivi.

118:23  Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur ; servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.

118:24  Nam et testimonia tua meditatio mea est, et consilium meum justificationes tuæ.

118:25  Adhæsit pavimento anima mea : vivifica me secundum verbum tuum.

118:26  Vias meas enuntiavi, et exaudisti me ; doce me justificationes tuas.

118:27  Viam justificationum tuarum instrue me, et exercebor in mirabilibus tuis.

118:28  Dormitavit anima mea præ tædio : confirma me in verbis tuis.

118:29  Viam iniquitatis amove a me, et de lege tua miserere mei.

118:30  Viam veritatis elegi ; judicia tua non sum oblitus.

118:31  Adhæsi testimoniis tuis, Domine ; noli me confundere.

118:32  Viam mandatorum tuorum cucurri, cum dilatasti cor meum.

118:33  Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum, et exquiram eam semper.

118:34  Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam, et custodiam illam in toto corde meo.

118:35  Deduc me in semitam mandatorum tuorum, quia ipsam volui.

118:36  Inclina cor meum in testimonia tua, et non in avaritiam.

118:37  Averte oculos meos, ne videant vanitatem ; in via tua vivifica me.

118:38  Statue servo tuo eloquium tuum in timore tuo.

118:39  Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum, quia judicia tua jucunda.

118:40  Ecce concupivi mandata tua : in æquitate tua vivifica me.

118:41  Et veniat super me misericordia tua, Domine ; salutare tuum secundum eloquium tuum.

118:42  Et respondebo exprobrantibus mihi verbum, quia speravi in sermonibus tuis.

118:43  Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque, quia in judiciis tuis supersperavi.

118:44  Et custodiam legem tuam semper, in sæculum et in sæculum sæculi.

118:45  Et ambulabam in latitudine, quia mandata tua exquisivi.

118:46  Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum, et non confundebar.

118:47  Et meditabar in mandatis tuis, quæ dilexi.

118:48  Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi, et exercebar in justificationibus tuis.

118:49  Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedisti.

118:50  Hæc me consolata est in humilitate mea, quia eloquium tuum vivificavit me.

118:51  Superbi inique agebant usquequaque ; a lege autem tua non declinavi.

118:52  Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine, et consolatus sum.

118:53  Defectio tenuit me, pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.

118:54  Cantabiles mihi erant justificationes tuæ in loco peregrinationis meæ.

118:55  Memor fui nocte nominis tui, Domine, et custodivi legem tuam.

118:56  Hæc facta est mihi, quia justificationes tuas exquisivi.

118:57  Portio mea, Domine, dixi custodire legem tuam.

118:58  Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo ; miserere mei secundum eloquium tuum.

118:59  Cogitavi vias meas, et converti pedes meos in testimonia tua.

118:60  Paratus sum, et non sum turbatus, ut custodiam mandata tua.

118:61  Funes peccatorum circumplexi sunt me, et legem tuam non sum oblitus.

118:62  Media nocte surgebam ad confitendum tibi, super judicia justificationis tuæ.

118:63  Particeps ego sum omnium timentium te, et custodientium mandata tua.

118:64  Misericordia tua, Domine, plena est terra ; justificationes tuas doce me.

118:65  Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine, secundum verbum tuum.

118:66  Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me, quia mandatis tuis credidi.

118:67  Priusquam humiliarer ego deliqui : propterea eloquium tuum custodivi.

118:68  Bonus es tu, et in bonitate tua doce me justificationes tuas.

118:69  Multiplicata est super me iniquitas superborum ; ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.

118:70  Coagulatum est sicut lac cor eorum ; ego vero legem tuam meditatus sum.

118:71  Bonum mihi quia humiliasti me, ut discam justificationes tuas.

118:72  Bonum mihi lex oris tui, super millia auri et argenti.

118:73  Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me : da mihi intellectum, et discam mandata tua.

118:74  Qui timent te videbunt me et lætabuntur, quia in verba tua supersperavi.

118:75  Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua, et in veritate tua humiliasti me.

118:76  Fiat misericordia tua ut consoletur me, secundum eloquium tuum servo tuo.

118:77  Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam, quia lex tua meditatio mea est.

118:78  Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me ; ego autem exercebor in mandatis tuis.

118:79  Convertantur mihi timentes te, et qui noverunt testimonia tua.

118:80  Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis, ut non confundar.

118:81  Defecit in salutare tuum anima mea, et in verbum tuum supersperavi.

118:82  Defecerunt oculi mei in eloquium tuum, dicentes : Quando consolaberis me ?

118:83  Quia factus sum sicut uter in pruina ; justificationes tuas non sum oblitus.

118:84  Quot sunt dies servi tui ? quando facies de persequentibus me judicium ?

118:85  Narraverunt mihi iniqui fabulationes, sed non ut lex tua.

118:86  Omnia mandata tua veritas : inique persecuti sunt me, adjuva me.

118:87  Paulominus consummaverunt me in terra ; ego autem non dereliqui mandata tua.

118:88  Secundum misericordiam tuam vivifica me, et custodiam testimonia oris tui.

118:89  In æternum, Domine, verbum tuum permanet in cælo.

118:90  In generationem et generationem veritas tua ; fundasti terram, et permanet.

118:91  Ordinatione tua perseverat dies, quoniam omnia serviunt tibi.

118:92  Nisi quod lex tua meditatio mea est, tunc forte periissem in humilitate mea.

118:93  In æternum non obliviscar justificationes tuas, quia in ipsis vivificasti me.

118:94  Tuus sum ego ; salvum me fac : quoniam justificationes tuas exquisivi.

118:95  Me exspectaverunt peccatores ut perderent me ; testimonia tua intellexi.

118:96  Omnis consummationis vidi finem, latum mandatum tuum nimis.

118:97  Quomodo dilexi legem tuam, Domine ! tota die meditatio mea est.

118:98  Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo, quia in æternum mihi est.

118:99  Super omnes docentes me intellexi, quia testimonia tua meditatio mea est.

118:100  Super senes intellexi, quia mandata tua quæsivi.

118:101  Ab omni via mala prohibui pedes meos, ut custodiam verba tua.

118:102  A judiciis tuis non declinavi, quia tu legem posuisti mihi.

118:103  Quam dulcia faucibus meis eloquia tua ! super mel ori meo.

118:104  A mandatis tuis intellexi ; propterea odivi omnem viam iniquitatis.

118:105  Lucerna pedibus meis verbum tuum, et lumen semitis meis.

118:106  Juravi et statui custodire judicia justitiæ tuæ.

118:107  Humiliatus sum usquequaque, Domine ; vivifica me secundum verbum tuum.

118:108  Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine, et judicia tua doce me.

118:109  Anima mea in manibus meis semper, et legem tuam non sum oblitus.

118:110  Posuerunt peccatores laqueum mihi, et de mandatis tuis non erravi.

118:111  Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum, quia exsultatio cordis mei sunt.

118:112  Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum, propter retributionem.

118:113  Iniquos odio habui, et legem tuam dilexi.

118:114  Adjutor et susceptor meus es tu, et in verbum tuum supersperavi.

118:115  Declinate a me, maligni, et scrutabor mandata Dei mei.

118:116  Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam, et non confundas me ab exspectatione mea.

118:117  Adjuva me, et salvus ero, et meditabor in justificationibus tuis semper.

118:118  Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis, quia injusta cogitatio eorum.

118:119  Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ ; ideo dilexi testimonia tua.

118:120  Confige timore tuo carnes meas ; a judiciis enim tuis timui.

118:121  Feci judicium et justitiam : non tradas me calumniantibus me.

118:122  Suscipe servum tuum in bonum : non calumnientur me superbi.

118:123  Oculi mei defecerunt in salutare tuum, et in eloquium justitiæ tuæ.

118:124  Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam, et justificationes tuas doce me.

118:125  Servus tuus sum ego : da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua.

118:126  Tempus faciendi, Domine : dissipaverunt legem tuam.

118:127  Ideo dilexi mandata tua super aurum et topazion.

118:128  Propterea ad omnia mandata tua dirigebar ; omnem viam iniquam odio habui.

118:129  Mirabilia testimonia tua : ideo scrutata est ea anima mea.

118:130  Declaratio sermonum tuorum illuminat, et intellectum dat parvulis.

118:131  Os meum aperui, et attraxi spiritum : quia mandata tua desiderabam.

118:132  Aspice in me, et miserere mei, secundum judicium diligentium nomen tuum.

118:133  Gressus meos dirige secundum eloquium tuum, et non dominetur mei omnis injustitia.

118:134  Redime me a calumniis hominum ut custodiam mandata tua.

118:135  Faciem tuam illumina super servum tuum, et doce me justificationes tuas.

118:136  Exitus aquarum deduxerunt oculi mei, quia non custodierunt legem tuam.

118:137  Justus es, Domine, et rectum judicium tuum.

118:138  Mandasti justitiam testimonia tua, et veritatem tuam nimis.

118:139  Tabescere me fecit zelus meus, quia obliti sunt verba tua inimici mei.

118:140  Ignitum eloquium tuum vehementer, et servus tuus dilexit illud.

118:141  Adolescentulus sum ego et contemptus ; justificationes tuas non sum oblitus.

118:142  Justitia tua, justitia in æternum, et lex tua veritas.

118:143  Tribulatio et angustia invenerunt me ; mandata tua meditatio mea est.

118:144  Æquitas testimonia tua in æternum : intellectum da mihi, et vivam.

118:145  Clamavi in toto corde meo : exaudi me, Domine ; justificationes tuas requiram.

118:146  Clamavi ad te ; salvum me fac : ut custodiam mandata tua.

118:147  Præveni in maturitate, et clamavi : quia in verba tua supersperavi.

118:148  Prævenerunt oculi mei ad te diluculo, ut meditarer eloquia tua.

118:149  Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine, et secundum judicium tuum vivifica me.

118:150  Appropinquaverunt persequentes me iniquitati : a lege autem tua longe facti sunt.

118:151  Prope es tu, Domine, et omnes viæ tuæ veritas.

118:152  Initio cognovi de testimoniis tuis, quia in æternum fundasti ea.

118:153  Vide humilitatem meam, et eripe me, quia legem tuam non sum oblitus.

118:154  Judica judicium meum, et redime me : propter eloquium tuum vivifica me.

118:155  Longe a peccatoribus salus, quia justificationes tuas non exquisierunt.

118:156  Misericordiæ tuæ multæ, Domine ; secundum judicium tuum vivifica me.

118:157  Multi qui persequuntur me, et tribulant me ; a testimoniis tuis non declinavi.

118:158  Vidi prævaricantes et tabescebam, quia eloquia tua non custodierunt.

118:159  Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine : in misericordia tua vivifica me.

118:160  Principium verborum tuorum veritas ; in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.

118:161  Principes persecuti sunt me gratis, et a verbis tuis formidavit cor meum.

118:162  Lætabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa.

118:163  Iniquitatem odio habui, et abominatus sum, legem autem tuam dilexi.

118:164  Septies in die laudem dixi tibi, super judicia justitiæ tuæ.

118:165  Pax multa diligentibus legem tuam, et non est illis scandalum.

118:166  Exspectabam salutare tuum, Domine, et mandata tua dilexi.

118:167  Custodivit anima mea testimonia tua, et dilexit ea vehementer.

118:168  Servavi mandata tua et testimonia tua, quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.

118:169  Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine ; juxta eloquium tuum da mihi intellectum.

118:170  Intret postulatio mea in conspectu tuo ; secundum eloquium tuum eripe me.

118:171  Eructabunt labia mea hymnum, cum docueris me justificationes tuas.

118:172  Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum, quia omnia mandata tua æquitas.

118:173  Fiat manus tua ut salvet me, quoniam mandata tua elegi.

118:174  Concupivi salutare tuum, Domine, et lex tua meditatio mea est.

118:175  Vivet anima mea, et laudabit te, et judicia tua adjuvabunt me.

118:176  Erravi sicut ovis quæ periit : quære servum tuum, quia mandata tua non sum oblitus.

Chapter 119

119:1  Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me.

119:2  Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa.

119:3  Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam ?

119:4  Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

119:5  Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est ! habitavi cum habitantibus Cedar ;

119:6  multum incola fuit anima mea.

119:7  Cum his qui oderunt pacem eram pacificus ; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.

Chapter 120

120:1  Canticum graduum. Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi.

120:2  Auxilium meum a Domino, qui fecit cælum et terram.

120:3  Non det in commotionem pedem tuum, neque dormitet qui custodit te.

120:4  Ecce non dormitabit neque dormiet qui custodit Israël.

120:5  Dominus custodit te ; Dominus protectio tua super manum dexteram tuam.

120:6  Per diem sol non uret te, neque luna per noctem.

120:7  Dominus custodit te ab omni malo ; custodiat animam tuam Dominus.

120:8  Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum, ex hoc nunc et usque in sæculum.

Chapter 121

121:1  Canticum graduum. Lætatus sum in his quæ dicta sunt mihi : In domum Domini ibimus.

121:2  Stantes erant pedes nostri in atriis tuis, Jerusalem.

121:3  Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas, cujus participatio ejus in idipsum.

121:4  Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini : testimonium Israël, ad confitendum nomini Domini.

121:5  Quia illic sederunt sedes in judicio, sedes super domum David.

121:6  Rogate quæ ad pacem sunt Jerusalem, et abundantia diligentibus te.

121:7  Fiat pax in virtute tua, et abundantia in turribus tuis.

121:8  Propter fratres meos et proximos meos, loquebar pacem de te.

121:9  Propter domum Domini Dei nostri, quæsivi bona tibi.

Chapter 122

122:1  Canticum graduum. Ad te levavi oculos meos, qui habitas in cælis.

122:2  Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum ; sicut oculi ancillæ in manibus dominæ suæ : ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri.

122:3  Miserere nostri, Domine, miserere nostri, quia multum repleti sumus despectione ;

122:4  quia multum repleta est anima nostra opprobrium abundantibus, et despectio superbis.

Chapter 123

123:1  Canticum graduum. Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israël,

123:2  nisi quia Dominus erat in nobis : cum exsurgerent homines in nos,

123:3  forte vivos deglutissent nos ; cum irasceretur furor eorum in nos,

123:4  forsitan aqua absorbuisset nos ;

123:5  torrentem pertransivit anima nostra ; forsitan pertransisset anima nostra aquam intolerabilem.

123:6  Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus eorum.

123:7  Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium ; laqueus contritus est, et nos liberati sumus.

123:8  Adjutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit cælum et terram.

Chapter 124

124:1  Canticum graduum. Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion : non commovebitur in æternum, qui habitat

124:2  in Jerusalem. Montes in circuitu ejus ; et Dominus in circuitu populi sui, ex hoc nunc et usque in sæculum.

124:3  Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum super sortem justorum : ut non extendant justi ad iniquitatem manus suas,

124:4  benefac, Domine, bonis, et rectis corde.

124:5  Declinantes autem in obligationes, adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. Pax super Israël !

Chapter 125

125:1  Canticum graduum. In convertendo Dominus captivitatem Sion, facti sumus sicut consolati.

125:2  Tunc repletum est gaudio os nostrum, et lingua nostra exsultatione. Tunc dicent inter gentes : Magnificavit Dominus facere cum eis.

125:3  Magnificavit Dominus facere nobiscum ; facti sumus lætantes.

125:4  Converte, Domine, captivitatem nostram, sicut torrens in austro.

125:5  Qui seminant in lacrimis, in exsultatione metent.

125:6  Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua. Venientes autem venient cum exsultatione, portantes manipulos suos.

Chapter 126

126:1  Canticum graduum Salomonis. Nisi Dominus ædificaverit domum, in vanum laboraverunt qui ædificant eam. Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam.

126:2  Vanum est vobis ante lucem surgere : surgite postquam sederitis, qui manducatis panem doloris. Cum dederit dilectis suis somnum,

126:3  ecce hæreditas Domini, filii ; merces, fructus ventris.

126:4  Sicut sagittæ in manu potentis, ita filii excussorum.

126:5  Beatus vir qui implevit desiderium suum ex ipsis : non confundetur cum loquetur inimicis suis in porta.

Chapter 127

127:1  Canticum graduum. Beati omnes qui timent Dominum, qui ambulant in viis ejus.

127:2  Labores manuum tuarum quia manducabis : beatus es, et bene tibi erit.

127:3  Uxor tua sicut vitis abundans in lateribus domus tuæ ; filii tui sicut novellæ olivarum in circuitu mensæ tuæ.

127:4  Ecce sic benedicetur homo qui timet Dominum.

127:5  Benedicat tibi Dominus ex Sion, et videas bona Jerusalem omnibus diebus vitæ tuæ.

127:6  Et videas filios filiorum tuorum : pacem super Israël.

Chapter 128

128:1  Canticum graduum. Sæpe expugnaverunt me a juventute mea, dicat nunc Israël ;

128:2  sæpe expugnaverunt me a juventute mea : etenim non potuerunt mihi.

128:3  Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores ; prolongaverunt iniquitatem suam.

128:4  Dominus justus concidit cervices peccatorum.

128:5  Confundantur, et convertantur retrorsum omnes qui oderunt Sion.

128:6  Fiant sicut fœnum tectorum, quod priusquam evellatur exaruit :

128:7  de quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.

128:8  Et non dixerunt qui præteribant : Benedictio Domini super vos. Benediximus vobis in nomine Domini.

Chapter 129

129:1  Canticum graduum. De profundis clamavi ad te, Domine ;

129:2  Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ.

129:3  Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit ?

129:4  Quia apud te propitiatio est ; et propter legem tuam sustinui te, Domine. Sustinuit anima mea in verbo ejus :

129:5  speravit anima mea in Domino.

129:6  A custodia matutina usque ad noctem, speret Israël in Domino.

129:7  Quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio.

129:8  Et ipse redimet Israël ex omnibus iniquitatibus ejus.

Chapter 130

130:1  Canticum graduum David. Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis, neque in mirabilibus super me.

130:2  Si non humiliter sentiebam, sed exaltavi animam meam : sicut ablactatus est super matre sua, ita retributio in anima mea.

130:3  Speret Israël in Domino, ex hoc nunc et usque in sæculum.

Chapter 131

131:1  Canticum graduum. Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis ejus :

131:2  sicut juravit Domino ; votum vovit Deo Jacob :

131:3  Si introiero in tabernaculum domus meæ ; si ascendero in lectum strati mei ;

131:4  si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem,

131:5  et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Jacob.

131:6  Ecce audivimus eam in Ephrata ; invenimus eam in campis silvæ.

131:7  Introibimus in tabernaculum ejus ; adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.

131:8  Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuæ.

131:9  Sacerdotes tui induantur justitiam, et sancti tui exsultent.

131:10  Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui.

131:11  Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam : De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.

131:12  Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea hæc quæ docebo eos, et filii eorum usque in sæculum sedebunt super sedem tuam.

131:13  Quoniam elegit Dominus Sion : elegit eam in habitationem sibi.

131:14  Hæc requies mea in sæculum sæculi ; hic habitabo, quoniam elegi eam.

131:15  Viduam ejus benedicens benedicam ; pauperes ejus saturabo panibus.

131:16  Sacerdotes ejus induam salutari, et sancti ejus exsultatione exsultabunt.

131:17  Illuc producam cornu David ; paravi lucernam christo meo.

131:18  Inimicos ejus induam confusione ; super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.

Chapter 132

132:1  Canticum graduum David. Ecce quam bonum et quam jucundum, habitare fratres in unum !

132:2  Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, quod descendit in oram vestimenti ejus ;

132:3  sicut ros Hermon, qui descendit in montem Sion. Quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, et vitam usque in sæculum.

Chapter 133

133:1  Canticum graduum. Ecce nunc benedicite Dominum, omnes servi Domini : qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri.

133:2  In noctibus extollite manus vestras in sancta, et benedicite Dominum.

133:3  Benedicat te Dominus ex Sion, qui fecit cælum et terram.

Chapter 134

134:1  Alleluja. Laudate nomen Domini ; laudate, servi, Dominum :

134:2  qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri.

134:3  Laudate Dominum, quia bonus Dominus ; psallite nomini ejus, quoniam suave.

134:4  Quoniam Jacob elegit sibi Dominus ; Israël in possessionem sibi.

134:5  Quia ego cognovi quod magnus est Dominus, et Deus noster præ omnibus diis.

134:6  Omnia quæcumque voluit Dominus fecit, in cælo, in terra, in mari et in omnibus abyssis.

134:7  Educens nubes ab extremo terræ, fulgura in pluviam fecit ; qui producit ventos de thesauris suis.

134:8  Qui percussit primogenita Ægypti, ab homine usque ad pecus.

134:9  Et misit signa et prodigia in medio tui, Ægypte : in Pharaonem, et in omnes servos ejus.

134:10  Qui percussit gentes multas, et occidit reges fortes :

134:11  Sehon, regem Amorrhæorum, et Og, regem Basan, et omnia regna Chanaan :

134:12  et dedit terram eorum hæreditatem, hæreditatem Israël populo suo.

134:13  Domine, nomen tuum in æternum ; Domine, memoriale tuum in generationem et generationem.

134:14  Quia judicabit Dominus populum suum, et in servis suis deprecabitur.

134:15  Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum.

134:16  Os habent, et non loquentur ; oculos habent, et non videbunt.

134:17  Aures habent, et non audient ; neque enim est spiritus in ore ipsorum.

134:18  Similes illis fiant qui faciunt ea, et omnes qui confidunt in eis.

134:19  Domus Israël, benedicite Domino ; domus Aaron, benedicite Domino.

134:20  Domus Levi, benedicite Domino ; qui timetis Dominum, benedicite Domino.

134:21  Benedictus Dominus ex Sion, qui habitat in Jerusalem.

Chapter 135

135:1  Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:2  Confitemini Deo deorum, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:3  Confitemini Domino dominorum, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:4  Qui facit mirabilia magna solus, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:5  Qui fecit cælos in intellectu, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:6  Qui firmavit terram super aquas, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:7  Qui fecit luminaria magna, quoniam in æternum misericordia ejus :

135:8  solem in potestatem diei, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:9  lunam et stellas in potestatem noctis, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:10  Qui percussit Ægyptum cum primogenitis eorum, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:11  Qui eduxit Israël de medio eorum, quoniam in æternum misericordia ejus,

135:12  in manu potenti et brachio excelso, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:13  Qui divisit mare Rubrum in divisiones, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:14  et eduxit Israël per medium ejus, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:15  et excussit Pharaonem et virtutem ejus in mari Rubro, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:16  Qui traduxit populum suum per desertum, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:17  Qui percussit reges magnos, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:18  et occidit reges fortes, quoniam in æternum misericordia ejus :

135:19  Sehon, regem Amorrhæorum, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:20  et Og, regem Basan, quoniam in æternum misericordia ejus :

135:21  et dedit terram eorum hæreditatem, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:22  hæreditatem Israël, servo suo, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:23  Quia in humilitate nostra memor fuit nostri, quoniam in æternum misericordia ejus ;

135:24  et redemit nos ab inimicis nostris, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:25  Qui dat escam omni carni, quoniam in æternum misericordia ejus.

135:26  Confitemini Deo cæli, quoniam in æternum misericordia ejus. Confitemini Domino dominorum, quoniam in æternum misericordia ejus.

Chapter 136

136:1  Psalmus David, Jeremiæ. Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion.

136:2  In salicibus in medio ejus suspendimus organa nostra :

136:3  quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum ; et qui abduxerunt nos : Hymnum cantate nobis de canticis Sion.

136:4  Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena ?

136:5  Si oblitus fuero tui, Jerusalem, oblivioni detur dextera mea.

136:6  Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui ; si non proposuero Jerusalem in principio lætitiæ meæ.

136:7  Memor esto, Domine, filiorum Edom, in die Jerusalem : qui dicunt : Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.

136:8  Filia Babylonis misera ! beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis.

136:9  Beatus qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.

Chapter 137

137:1  Ipsi David. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi ;

137:2  adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo : super misericordia tua et veritate tua ; quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum.

137:3  In quacumque die invocavero te, exaudi me ; multiplicabis in anima mea virtutem.

137:4  Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ, quia audierunt omnia verba oris tui.

137:5  Et cantent in viis Domini, quoniam magna est gloria Domini ;

137:6  quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit, et alta a longe cognoscit.

137:7  Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me ; et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam, et salvum me fecit dextera tua.

137:8  Dominus retribuet pro me. Domine, misericordia tua in sæculum ; opera manuum tuarum ne despicias.

Chapter 138

138:1  In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ;

138:2  tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.

138:3  Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :

138:4  et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.

138:5  Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.

138:6  Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.

138:7  Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?

138:8  Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.

138:9  Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,

138:10  etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.

138:11  Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.

138:12  Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.

138:13  Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.

138:14  Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.

138:15  Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.

138:16  Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.

138:17  Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.

138:18  Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.

138:19  Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :

138:20  quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.

138:21  Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?

138:22  Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.

138:23  Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.

138:24  Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.

Chapter 139

139:1  In finem. Psalmus David.

139:2  Eripe me, Domine, ab homine malo ; a viro iniquo eripe me.

139:3  Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.

139:4  Acuerunt linguas suas sicut serpentis ; venenum aspidum sub labiis eorum.

139:5  Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos :

139:6  absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum ; juxta iter, scandalum posuerunt mihi.

139:7  Dixi Domino : Deus meus es tu ; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.

139:8  Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.

139:9  Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori : cogitaverunt contra me ; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.

139:10  Caput circuitus eorum : labor labiorum ipsorum operiet eos.

139:11  Cadent super eos carbones ; in ignem dejicies eos : in miseriis non subsistent.

139:12  Vir linguosus non dirigetur in terra ; virum injustum mala capient in interitu.

139:13  Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.

139:14  Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.

Chapter 140

140:1  Psalmus David. Domine, clamavi ad te : exaudi me ; intende voci meæ, cum clamavero ad te.

140:2  Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo ; elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.

140:3  Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circumstantiæ labiis meis.

140:4  Non declines cor meum in verba malitiæ, ad excusandas excusationes in peccatis ; cum hominibus operantibus iniquitatem, et non communicabo cum electis eorum.

140:5  Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me : oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum :

140:6  absorpti sunt juncti petræ judices eorum. Audient verba mea, quoniam potuerunt.

140:7  Sicut crassitudo terræ erupta est super terram, dissipata sunt ossa nostra secus infernum.

140:8  Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei ; in te speravi, non auferas animam meam.

140:9  Custodi me a laqueo quem statuerunt mihi, et a scandalis operantium iniquitatem.

140:10  Cadent in retiaculo ejus peccatores : singulariter sum ego, donec transeam.

Chapter 141

141:1  Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio.

141:2  Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.

141:3  Effundo in conspectu ejus orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio :

141:4  in deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi.

141:5  Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me : periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.

141:6  Clamavi ad te, Domine ; dixi : Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

141:7  Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.

141:8  Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo ; me exspectant justi donec retribuas mihi.

Chapter 142

142:1  Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus. Domine, exaudi orationem meam ; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua ; exaudi me in tua justitia.

142:2  Et non intres in judicium cum servo tuo, quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.

142:3  Quia persecutus est inimicus animam meam ; humiliavit in terra vitam meam ; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.

142:4  Et anxiatus est super me spiritus meus ; in me turbatum est cor meum.

142:5  Memor fui dierum antiquorum ; meditatus sum in omnibus operibus tuis : in factis manuum tuarum meditabar.

142:6  Expandi manus meas ad te ; anima mea sicut terra sine aqua tibi.

142:7  Velociter exaudi me, Domine ; defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me, et similis ero descendentibus in lacum.

142:8  Auditam fac mihi mane misericordiam tuam, quia in te speravi. Notam fac mihi viam in qua ambulem, quia ad te levavi animam meam.

142:9  Eripe me de inimicis meis, Domine : ad te confugi.

142:10  Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.

142:11  Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me : in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,

142:12  et in misericordia tua disperdes inimicos meos, et perdes omnes qui tribulant animam meam, quoniam ego servus tuus sum.

Chapter 143

143:1  Psalmus David. Adversus Goliath. Benedictus Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad prælium, et digitos meos ad bellum.

143:2  Misericordia mea et refugium meum ; susceptor meus et liberator meus ; protector meus, et in ipso speravi, qui subdit populum meum sub me.

143:3  Domine, quid est homo, quia innotuisti ei ? aut filius hominis, quia reputas eum ?

143:4  Homo vanitati similis factus est ; dies ejus sicut umbra prætereunt.

143:5  Domine, inclina cælos tuos, et descende ; tange montes, et fumigabunt.

143:6  Fulgura coruscationem, et dissipabis eos ; emitte sagittas tuas, et conturbabis eos.

143:7  Emitte manum tuam de alto : eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum :

143:8  quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.

143:9  Deus, canticum novum cantabo tibi ; in psalterio decachordo psallam tibi.

143:10  Qui das salutem regibus, qui redemisti David servum tuum de gladio maligno,

143:11  eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.

143:12  Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua ; filiæ eorum compositæ, circumornatæ ut similitudo templi.

143:13  Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud ; oves eorum fœtosæ, abundantes in egressibus suis ;

143:14  boves eorum crassæ. Non est ruina maceriæ, neque transitus, neque clamor in plateis eorum.

143:15  Beatum dixerunt populum cui hæc sunt ; beatus populus cujus Dominus Deus ejus.

Chapter 144

144:1  Laudatio ipsi David. Exaltabo te, Deus meus rex, et benedicam nomini tuo in sæculum, et in sæculum sæculi.

144:2  Per singulos dies benedicam tibi, et laudabo nomen tuum in sæculum, et in sæculum sæculi.

144:3  Magnus Dominus, et laudabilis nimis, et magnitudinis ejus non est finis.

144:4  Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam pronuntiabunt.

144:5  Magnificentiam gloriæ sanctitatis tuæ loquentur, et mirabilia tua narrabunt.

144:6  Et virtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam narrabunt.

144:7  Memoriam abundantiæ suavitatis tuæ eructabunt, et justitia tua exsultabunt.

144:8  Miserator et misericors Dominus : patiens, et multum misericors.

144:9  Suavis Dominus universis, et miserationes ejus super omnia opera ejus.

144:10  Confiteantur tibi, Domine, omnia opera tua, et sancti tui benedicant tibi.

144:11  Gloriam regni tui dicent, et potentiam tuam loquentur :

144:12  ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam, et gloriam magnificentiæ regni tui.

144:13  Regnum tuum regnum omnium sæculorum ; et dominatio tua in omni generatione et generationem. Fidelis Dominus in omnibus verbis suis, et sanctus in omnibus operibus suis.

144:14  Allevat Dominus omnes qui corruunt, et erigit omnes elisos.

144:15  Oculi omnium in te sperant, Domine, et tu das escam illorum in tempore opportuno.

144:16  Aperis tu manum tuam, et imples omne animal benedictione.

144:17  Justus Dominus in omnibus viis suis, et sanctus in omnibus operibus suis.

144:18  Prope est Dominus omnibus invocantibus eum, omnibus invocantibus eum in veritate.

144:19  Voluntatem timentium se faciet, et deprecationem eorum exaudiet, et salvos faciet eos.

144:20  Custodit Dominus omnes diligentes se, et omnes peccatores disperdet.

144:21  Laudationem Domini loquetur os meum ; et benedicat omnis caro nomini sancto ejus in sæculum, et in sæculum sæculi.

Chapter 145

145:1  Alleluja, Aggæi et Zachariæ.

145:2  Lauda, anima mea, Dominum. Laudabo Dominum in vita mea ; psallam Deo meo quamdiu fuero. Nolite confidere in principibus,

145:3  in filiis hominum, in quibus non est salus.

145:4  Exibit spiritus ejus, et revertetur in terram suam ; in illa die peribunt omnes cogitationes eorum.

145:5  Beatus cujus Deus Jacob adjutor ejus, spes ejus in Domino Deo ipsius :

145:6  qui fecit cælum et terram, mare, et omnia quæ in eis sunt.

145:7  Qui custodit veritatem in sæculum ; facit judicium injuriam patientibus ; dat escam esurientibus. Dominus solvit compeditos ;

145:8  Dominus illuminat cæcos. Dominus erigit elisos ; Dominus diligit justos.

145:9  Dominus custodit advenas, pupillum et viduam suscipiet, et vias peccatorum disperdet.

145:10  Regnabit Dominus in sæcula ; Deus tuus, Sion, in generationem et generationem.

Chapter 146

146:1  Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus ; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.

146:2  Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit :

146:3  qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum ;

146:4  qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.

146:5  Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.

146:6  Suscipiens mansuetos Dominus ; humilians autem peccatores usque ad terram.

146:7  Præcinite Domino in confessione ; psallite Deo nostro in cithara.

146:8  Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam ; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum ;

146:9  qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.

146:10  Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

146:11  Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.

Chapter 147

147:1  Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum ; lauda Deum tuum, Sion.

147:2  Quoniam confortavit seras portarum tuarum ; benedixit filiis tuis in te.

147:3  Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.

147:4  Qui emittit eloquium suum terræ : velociter currit sermo ejus.

147:5  Qui dat nivem sicut lanam ; nebulam sicut cinerem spargit.

147:6  Mittit crystallum suam sicut buccellas : ante faciem frigoris ejus quis sustinebit ?

147:7  Emittet verbum suum, et liquefaciet ea ; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.

147:8  Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.

147:9  Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.

Chapter 148

148:1  Alleluja. Laudate Dominum de cælis ; laudate eum in excelsis.

148:2  Laudate eum, omnes angeli ejus ; laudate eum, omnes virtutes ejus.

148:3  Laudate eum, sol et luna ; laudate eum, omnes stellæ et lumen.

148:4  Laudate eum, cæli cælorum ; et aquæ omnes quæ super cælos sunt,

148:5  laudent nomen Domini. Quia ipse dixit, et facta sunt ; ipse mandavit, et creata sunt.

148:6  Statuit ea in æternum, et in sæculum sæculi ; præceptum posuit, et non præteribit.

148:7  Laudate Dominum de terra, dracones et omnes abyssi ;

148:8  ignis, grando, nix, glacies, spiritus procellarum, quæ faciunt verbum ejus ;

148:9  montes, et omnes colles ; ligna fructifera, et omnes cedri ;

148:10  bestiæ, et universa pecora ; serpentes, et volucres pennatæ ;

148:11  reges terræ et omnes populi ; principes et omnes judices terræ ;

148:12  juvenes et virgines ; senes cum junioribus, laudent nomen Domini :

148:13  quia exaltatum est nomen ejus solius.

148:14  Confessio ejus super cælum et terram ; et exaltavit cornu populi sui. Hymnus omnibus sanctis ejus ; filiis Israël, populo appropinquanti sibi. Alleluja.

Chapter 149

149:1  Alleluja. Cantate Domino canticum novum ; laus ejus in ecclesia sanctorum.

149:2  Lætetur Israël in eo qui fecit eum, et filii Sion exsultent in rege suo.

149:3  Laudent nomen ejus in choro ; in tympano et psalterio psallant ei.

149:4  Quia beneplacitum est Domino in populo suo, et exaltabit mansuetos in salutem.

149:5  Exsultabunt sancti in gloria ; lætabuntur in cubilibus suis.

149:6  Exaltationes Dei in gutture eorum, et gladii ancipites in manibus eorum :

149:7  ad faciendam vindictam in nationibus, increpationes in populis ;

149:8  ad alligandos reges eorum in compedibus, et nobiles eorum in manicis ferreis ;

149:9  ut faciant in eis judicium conscriptum : gloria hæc est omnibus sanctis ejus. Alleluja.

Chapter 150

150:1  Alleluja. Laudate Dominum in sanctis ejus ; laudate eum in firmamento virtutis ejus.

150:2  Laudate eum in virtutibus ejus ; laudate eum secundum multitudinem magnitudinis ejus.

150:3  Laudate eum in sono tubæ ; laudate eum in psalterio et cithara.

150:4  Laudate eum in tympano et choro ; laudate eum in chordis et organo.

150:5  Laudate eum in cymbalis benesonantibus ; laudate eum in cymbalis jubilationis.

150:6  Omnis spiritus laudet Dominum ! Alleluja.