Bela - Psalms

Chapter 1

1:1  Дабрашчасны той муж, што ня ходзіць на раду бязбожных, і не стаіць на дарозе грэшных, і не сядзіць на зборні распустаў;

1:2  а ў законе Гасподнім воля ягоная, і пра закон Ягоны ўдзень і ўначы разважае!

1:3  І будзе ён, быццам дрэва, над плынямі водаў пасаджанае, што родзіць свой плод у свой час, і ліст у якога ня жухне; і ва ўсім, што ён учыняе, пашчасьціць яму .

1:4  Ня так у бязбожнікаў; яны — быццам пыл, ветрам падняты.

1:5  Таму ня ўстояць бязбожнікі на Божым судзе, а грэшнікі — на сходзе праведных.

1:6  Бо дарогу праведных ведае Гасподзь, а дарога бязбожнікаў прападзе!

Chapter 2

2:1  Псальма Давідава. Навошта бунтуюць народы, і намышляюць плямёны марнае?

2:2  Паўстаюць зямныя цары, і ўмаўляюцца разам князі супраць Госпада і супраць Памазанца Ягонага:

2:3  "Парвёмце ж іхнія кайданы і скінем зь сябе іхнія аковы".

2:4  Той, Хто ў нябёсах жыве, пасьмяецца, Гасподзь паганьбіць іх.

2:5  Тады Ён у гневе Сваім скажа ім, і лютасьцю Сваёй іх настрашыць;

2:6  "Я памазаў Цара Майго над Сіёнам, сьвятою гарою Маёю.

2:7  Я абвяшчу пастанову: Гасподзь сказаў Мне: "Ты Сын Мой; Я сёньня Цябе спарадзіў;

2:8  прасі ў Мяне, і дам народы ў спадчыну Табе, і ўладаньні Твае — аж па край зямлі!

2:9  Ты паб'еш іх жалезным жазлом, патаўчэш іх, як посуд ганчарны".

2:10  Дык вось — урымсьціцеся, цары; навучэцеся, судзьдзі зямныя,

2:11  служэце Госпаду богабаязна, і радуйцеся з трымценьнем.

2:12  Ушануйце Сына, каб Ён не загневаўся, і каб не загінуць вам у дарозе вашай, бо гнеў Ягоны загарыцца неўзабаве. Шчасныя ўсе, хто на Яго спадзяецца.

Chapter 3

3:1  Псальма Давіда, калі ён уцякаў ад Авэсалома, сына свайго.

3:2  Госпадзе! — як пабольшала ворагаў маіх! як многа іх на мяне паўстае!

3:3  Шмат каторыя кажуць душы маёй: "Няма яму ў Богу ратунку!" Сэла

3:4  Але Ты, Госпадзе, — шчыт перада мною, слава мая, і Ты ўзносіш маю галаву.

3:5  Сваім голасам клічу да Госпада, — і Ён чуе мяне са сьвятое гары Свае. Сэла

3:6  Кладуся я, сплю і ўстаю, бо Гасподзь абараняе мяне.

3:7  І не збаюся я процьмы людзей, што адусюль аблажылі мяне.

3:8  Паўстань, Госпадзе! ацалі мяне, Божа мой! бо Ты б'еш маіх ворагаў па шчацэ, зубы грэшнікам крышыш.

3:9  Ратунак у Госпадзе. Над народам Тваім дабраслаўленьне Тваё. Сэла

Chapter 4

4:1  Кіроўцу хору. На струнных інструмэнтах . Псальма Давідава.

4:2  Калі клічу я, — акажыся мне, Божа праўды маёй! Ты даваў мне прастору ў цясноцьці. Умілажалься зь мяне і пачуй малітву маю.

4:3  Сынове людзкія! дакуль ганьбавацьмецца слава мая? Дакуль марнасьць любіць будзеце, дакуль няпраўды шукацьмеце? Сэла

4:4  Ведайце, што сьвятога Свайго Гасподзь Сабе вылучыў, чуе Гасподзь, калі я клічу Яго.

4:5  У гневе грахоў не рабеце: на ложках сваіх разважайце ў сэрцах сваіх, і суцешыцеся! Сэла

4:6  Ахвяры праўды прыносьце і майце надзею на Бога.

4:7  Многія кажуць: "Хто нам пакажа дабро?" Пакажы нам, Госпадзе, сьвятло аблічча Твайго!

4:8  Ты напоўніў радасьцю сэрца маё з той пары, як пабольшала ў іх хлеба й віна.

4:9  Я спакойна кладуся і сплю, бо Ты, Госпадзе, адзін даеш мне жыць у бясьпецы.

Chapter 5

5:1  Кіроўцу хору. На духавых. Псальма Давідава.

5:2  Пачуй, Госпадзе, словы мае, зразумей мае помыслы.

5:3  Дай увагі енку скаргі маёй, Цару мой і мой Божа! Я малюся Табе.

5:4  Госпадзе! раніцай голас пачуй мой, — раніцай стану прад Табою і буду чакаць.

5:5  Бо Ты, Божа, беззаконьняў ня любіш; ліхадзей пры Табе не аселіцца;

5:6  бязбожнікі прад вачыма Тваімі ня выстаяць: Ты ненавідзіш усіх ліхадзеяў.

5:7  Ты загубіш усіх ашуканцаў; крыважэрцамі і падступнымі Гасподзь пагарджае.

5:8  А я, зь вялікай ласкі Тваёй, увайду ў харомы Твае, пакланюся храму сьвятому твайму богабаязна.

5:9  Госпадзе! вядзі мяне па дарозе ў праўдзе Тваёй, на супастатаў маіх; спрастуй перада мною дарогу Тваю.

5:10  Бо ў іх вуснах праўды няма: сэрца іхняе — згубнасьць, горла іхняе — дамавіна адчыненая, лісьлівяць яны языком сваім.

5:11  Асудзі іх, Божа! Няхай прападуць ад намыслаў сваіх; за ліхадзействы вялікія адкінь іх, бо яны ўзбунтаваліся на Цябе.

5:12  А ўсе, хто на Цябе спадзяецца, будуць радавацца вечна; і Ты будзеш іх асланяць; і будуць хваліцца Табою тыя, хто любіць імя Тваё.

5:13  Дабраслаўляеш Ты, Госпадзе, праведніка; упадабаньнем, нібы шчытом, ахінаеш яго.

Chapter 6

6:1  Кіроўцу хору. На васьміструнным. Псальма Давідава.

6:2  Ня ў ятры Тваёй выкрывай мяне, Госпадзе, і ня ў гневе Тваім карай мяне.

6:3  Умілажалься зь мяне, Госпадзе, бо я нямоглы; дай мне гаеньня, Госпадзе, бо косьці мае растрывожаныя,

6:4  і душа мая моцна ўстрывожаная; — а Ты, Госпадзе, дакуль?

6:5  Павярніся, Госпадзе, душу маю выратуй, уратуй мяне дзеля ласкі Тваёй,

6:6  бо ў сьмерці няма пра Цябе памятаньня: у магіле хто Цябе славіць будзе?

6:7  Стаміўся я ад зітханьняў маіх: кожнае ночы я ложак свой абмываю, сьлязьмі маімі пасьцель акрапляю маю.

6:8  Высахла ад маркоты вока маё, пастарэла яно праз маіх ворагаў.

6:9  Адступецеся ад мяне, усе ліхадзеі, бо пачуў Гасподзь голас плачу майго,

6:10  пачуў Гасподзь маленьне маё; Гасподзь прыме малітву маю,

6:11  хай усе мае ворагі пасаромлены і моцна настрашаны будуць; хай вернуцца — і пасаромеюцца імгненна.

Chapter 7

7:1  Песьня-плач, якую Давід сьпяваў Госпаду ў справе Хуса, з племя Веньямінавага.

7:2  Госпадзе Божа мой! на Цябе спадзяваньне маё; уратуй мяне ад усіх маіх ганіцеляў, і вызвалі мяне;

7:3  хай ня вырве ён душы маёй, быццам леў, які турзае, калі збаўцы няма.

7:4  Госпадзе Божа мой! калі што я зрабіў, калі ёсьць няпраўда ў руках маіх,

7:5  калі я ліхам плаціў таму, хто быў у згодзе са мною, — а я ж ратаваў і таго, хто бяз прычыны стаўся маім ворагам,

7:6  дык няхай вораг перасьледуе душу маю і дагоніць, і жыцьцё маё хай удратуе ў зямлю, і славу маю хай аберне ў нішто. Сэла

7:7  Устань, Госпадзе, у гневе Тваім; паўстань супраць шаленства маіх ворагаў, прачніся дзеля мяне на суд, які Ты прызначыў,

7:8  сьціжма людзей стане навокал Цябе; над ёй падыміся ў вышыні.

7:9  Гасподзь судзіць народы. Судзі мяне, Госпадзе, паводле праўды маёй, паводле беспахібнасьці маёй.

7:10  Хай суймецца злосьць бязбожных, а справядлівага ўмацуй, бо Ты выпрабоўваеш сэрца й нутрыну, праведны Божа!

7:11  Шчыт мой у Богу, Які шчырых сэрцам ратуе.

7:12  Бог — судзьдзя справядлівы і Бог — кожны дзень спаганяе сурова,

7:13  калі хто не навяртаецца, Ён вострыць Свой меч, напінае Свой лук і цаляе зь яго;

7:14  рыхтуе яму прылады сьмерці, і вагністымі робіць стрэлы Свае.

7:15  Вось напраўду зачаў бязбожны, зацяжарыў крыўдаю і ману сабе спарадзіў,

7:16  капаў дол і выкапаў яго, і ўпаў у яму, якую выкапаў:

7:17  абернецца злосьць ягоная на ягоную галаву, і зладзейства ягонае на цела ягонае ападзе.

7:18  Слаўлю Госпада па праўдзе Ягонай і сьпяваю імю Госпада Ўсявышняга.

Chapter 8

8:1  Кіроўцу хору. На Гэцкім інструмэньце . Псальма Давідава.

8:2  Госпадзе Божа наш! якое велічнае імя Тваё па ўсёй зямлі! Слава Твая па-над нябёсы!

8:3  З вуснаў дзяцей і немаўлятак Ты зладзіў хвалу, дзеля ворагаў Тваіх, каб зьнямовіць мсьціўцу і ворага.

8:4  Калі я гляджу на нябёсы Твае, — твор Тваіх рук, на месяц і зоркі, якія Ты паставіў,

8:5  дык што ёсьць чалавек, якога Ты памятаеш, і сын чалавечы, якога наведваеш Ты?

8:6  Нядужа Ты зьменшыў яго перад анёламі: славаю, гонарам увянчаў яго;

8:7  паставіў яго ўладаром над творамі рук Тваіх; пад ногі паклаў яму ўсё:

8:8  валоў і авечак усіх, і польных зьвяроў гэтак сама,

8:9  птушак нябесных і рыбін марскіх, усё, што праходзіць марскімі шляхамі.

8:10  Госпадзе Божа наш! Якое велічнае імя Тваё па ўсёй зямлі!

Chapter 9

9:1  Кіроўцу хору. Пасьля сьмерці Лабэна. Псальма Давідава.

9:2  Славіць буду Цябе , Госпадзе, усім сэрцам маім, абвяшчаць пра ўсе цуды Твае,

9:3  я буду радавацца, весяліцца, імя Тваё апяваць, Усявышні.

9:4  Як павернуць назад мае ворагі, — спатыкнуцца й загінуць прад абліччам Тваім,

9:5  бо Ты вёў мой суд і маю цяжбіну; Ты сеў на троне, Судзьдзя справядлівы.

9:6  Ты абурыўся на народы, бязбожнага зьнішчыў, сьцёр іх імёны навечна.

9:7  У ворага зброі ня стала зусім, і гарады Ты разбурыў; загінула зь імі памяць пра іх.

9:8  А Гасподзь жыве вечна; Ён трон Свой на суд падрыхтаваў,

9:9  і Ён будзе судзіць сьвет па праўдзе, па справядлівасьці суд над народамі ўчыніць.

9:10  І будзе Гасподзь прытулкам прыгнечанаму, прытулкам у скрушлівы час;

9:11  І спадзявацьмуцца на Цябе тыя, што ведаюць імя Тваё, бо Ты не пакідаеш тых, што шукаюць Цябе, Госпадзе.

9:12  Сьпявайце Госпаду, Які жыве на Сіёне, абвяшчайце ў народах дзеі Ягоныя,

9:13  бо Ён спаганяе за кроў; памятае іх, не забывае енку прыгнечаных.

9:14  Умілажалься зь мяне, Госпадзе; глянь на цярпеньні мае ад ненавісьнікаў маіх, — Ты, Які ўзносіш мяне над брамаю сьмерці,

9:15  каб я абвяшчаў усю славу Тваю ў браме дачкі Сіёна: буду радавацца з майго ратаваньня Табою.

9:16  Народы пападалі ў яму, якую выкапалі; у сетку, якую схавалі яны, ублыталі ногі свае.

9:17  Гасподзь быў спазнаны праз суд, які Ён учыніў; бязбожнік злоўлены дзеямі рук сваіх. Сэла

9:18  Хай шыбуюць бязбожнікі ў пекла, — усе народы, што забываюць Бога,

9:19  бо не назаўсёды забудзецца ўбогі, і надзея ўбогіх не назаўсёды загіне.

9:20  Паўстань, Госпадзе, хай чалавек не адужае, хай народы судзяцца прад абліччам Тваім.

9:21  Навядзі, Госпадзе, страху на іх; хай знаюць народы, што людзі яны. Сэла

9:22  Навошта, Госпадзе, зводдаль стаіш, хаваеш Сябе ў часе скрухі?

9:23  Бязбожны з пагарды сваёй перасьледуе беднага; хай схоплены будуць яны хітрынамі, якія намысьлілі самі.

9:24  Бязбожны бо хваліцца пажадай душы сваёй; а карысьлівец сам сабе дагаджае.

9:25  Пыхліва бязбожнік пагарджае Богам; "не спагоніць"; ва ўсіх думках ягоных: няма Бога!

9:26  У кожным часе шляхі ягоныя згубныя; суды Твае далёкія ад яго; на ўсіх ворагаў сваіх ён глядзіць грэбліва;

9:27  і кажа ў сэрцы сваім: "не пахіснуся; і ніколі мяне не спадобіць ліха".

9:28  Вусны ягоныя поўныя праклёну, хітрасьці, крыўды; пад языком у яго пакуты і згуба.

9:29  Сядзіць у засадзе ў задвор'і, у патайных мясьцінах забівае невінаватага; вочы ягоныя цікуюць за бедным;

9:30  у патайнай мясьціне пільнуе, нібы ў логвішчы леў; пільнуе ў засадзе, каб схапіць беднага; хапае беднага, цягне ў сеткі свае,

9:31  згінаецца, прыпадае, — і бедныя падаюць у моцныя кіпці ягоныя;

9:32  кажа ў сэрцы сваім: "забыў Бог, засланіў Свой твар, ня ўбачыць ніколі".

9:33  Паўстань, Госпадзе Божа, падай руку Тваю, не забудзь прыгнечаных.

9:34  Навошта бязбожнік грэбуе Богам, кажучы ў сэрцы сваім: "Ты не спагоніш?"

9:35  Ты бачыш; бо Ты глядзіш на крыўды і ўціскі, каб аддаць Тваёю рукою. Табе аддае сябе бедны; сіраце Ты памочнік.

9:36  Зламай мышцу бязбожнаму і ліхому, каб шукаць і не знайсьці ягонага грэху.

9:37  Гасподзь — цар навечна, назаўсёды; зьнікнуць язычнікі зь зямлі Ягонай.

9:38  Госпадзе! Ты чуеш жаданьні лагодных, умацуй сэрца ім; адкрый вуха Тваё,

9:39  каб даць суд сіраце і прыгнечанаму, хай не палохае больш чалавек на зямлі.

Chapter 10

10:1  На Госпада спадзяюся; як жа вы кажаце душы маёй: "Як птушка ўзьляці на гару вашу"?

10:2  Бо вось бязбожнікі лук напялі, на цяціву стралу наклалі, каб у змроку цаляць у праведных сэрцам.

10:3  Калі разбураны асновы, што можа зрабіць праведнік?

10:4  Гасподзь у сьвятым Сваім храме, Гасподзь — трон Ягоны на нябёсах, вочы Ягоныя бачаць, павекі Ягоныя выпрабоўваюць сыноў чалавечых.

10:5  Гасподзь выпрабоўвае праведніка; а бязбожніка і ліхадзея ненавідзіць душа Ягоная.

10:6  Дажджом вылье Ён на бязбожных жар, вагонь і серку; і палючы вецер — доля іхняй чары;

10:7  бо Гасподзь справядлівы, — любіць праўду; аблічча Ягонае бачыць праведніка.

Chapter 11

11:1  Кіроўцу хору. На васьміструнным. Псальма Давідава.

11:2  Ратуй, Госпадзе; бо няма пабожнага, бо няма верных сярод сыноў чалавечых.

11:3  Кожны хлусіць блізкаму свайму; вусны лісьлівыя ад няшчырага сэрца гавораць.

11:4  Зьнішчыць Гасподзь усе вусны лісьлівыя, язык велягурысты,

11:5  тых, што кажуць: "языком нашым адужаем; вусны нашыя з намі; хто нам гаспадар?"

11:6  Дзеля пакутаў убогіх і стогнаў гаротнікаў сёньня паўстану, кажа Гасподзь, і дам бясьпеку таму, каго хочуць злавіць.

11:7  Словы Гасподнія — словы чыстыя, срэбра, ачышчанае ад зямлі ў горане, сем разоў ператопленае.

11:8  Ты, Госпадзе, захаваеш іх, аслоніш навекі ад гэтага роду.

11:9  Усюды ходзяць бязбожныя, калі нікчэмнасьць з сыноў чалавечых узвысілася.

Chapter 12

12:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

12:2  Дакуль, Госпадзе, зусім забывацьмеш мяне, дакуль аблічча хавацьмеш Сваё ад мяне?

12:3  Дакуль буду вагацца ў душы маёй, скруху ў сэрцы маім насіцьму штодзённа? Дакуль вораг мой будзе ўзносіцца нада мною?

12:4  Глянь, пачуй мяне, Госпадзе Божа мой! Прасьвятлі мне вочы, каб не заснуў я сном сьмерці;

12:5  хай ня скажа мой вораг: "Я адолеў яго". Хай ня радуюцца супастаты мае, калі завагаюся.

12:6  А я спадзяюся на літасьць Тваю; хай сэрца маё суцешыцца ратаваньнем Тваім; засьпяваю Госпаду, Які дабром надарыў мяне.

Chapter 13

13:1  Сказаў шаленец у сэрцы сваім: няма Бога. Яны разбэсьціліся, нарабілі брыдоты ўсялякай: няма дабрадзейных.

13:2  Гасподзь глянуў зь нябёсаў на сыноў чалавечых, каб пабачыць, ці ёсьць той, хто разумее, хто шукае Бога.

13:3  Усе ўхіліліся, зрабіліся аднолькава непатрэбныя; ніхто ня робіць дабра, ніхто аніводзін.

13:4  Няўжо ня ўрымсьцяцца беззаконьнікі, якія народ мой ядуць, быццам хлеб, і Госпада не заклікаюць?

13:5  Там страхам яны апантаюцца; бо Бог сярод роду праведнікаў.

13:6  Вы пасьмяяліся з думкі гаротніка, што Гасподзь — спадзяваньне ягонае.

13:7  "Хто падасьць зь Сіёна ратунак Ізраілю?" Калі Гасподзь скасуе палон народу Свайго, тады ўзрадуецца Якаў і ўзьвесяліцца Ізраіль.

Chapter 14

14:1  Госпадзе! Хто можа быць у жытле Тваім? хто можа жыць на сьвятой гары Тваёй?

14:2  Той, хто ходзіць бязгрэшна і робіць па праўдзе, і гаворыць ісьціну ў сэрцы сваім;

14:3  хто не паклёпнічае языком сваім, хто ня робіць блізкаму шкоды і ня прымае наганы суседу;

14:4  той, хто пагарджае злачынцам, але славіць богабаязных; хто прысягае, хай хоць ліхому, і ня здраджвае;

14:5  хто срэбра сваё на ліхву не здае, і ня купляецца супроць невінаватага. Хто робіць так, не пахісьнецца ніколі.

Chapter 15

15:1  Барані мяне, Божа; бо я на Цябе спадзяюся.

15:2  Я сказаў Госпаду: Ты Гасподзь мой; даброты мае Табе не патрэбныя.

15:3  Да сьвятых на зямлі і да дзівосных Тваіх — да іх уся зычлівасьць мая.

15:4  Хай памножацца смуткі ў тых, што цякуць да бога чужога; я ня вылью крывавых ахвяраў іхніх, і не спамяну іх імёнаў вуснамі маімі.

15:5  Гасподзь — частка спадчыны маёй і чары маёй. Ты трымаеш долю маю.

15:6  Межы мае прайшлі па цудоўных мясьцінах , і спадчына мая мне прыемная.

15:7  Дабраслаўлю Госпада, Які навучыў мяне; нават і ноччу ўшчувае мяне нутрына мая.

15:8  Заўсёды перад сабою я Госпада бачыў, бо Ён праваруч мяне; не пахіснуся.

15:9  Таму ўзрадавалася сэрца маё; і ўзьвесяліўся мой язык; нават і цела маё супакоіцца ў спадзяваньні;

15:10  бо Ты не пакінеш душы мае ў пекле і не дасі сьвятому Твайму ўбачыць тленьне.

15:11  Ты пакажаш мне шлях жыцьцёвы: паўната радасьці прад абліччам Тваім, шчасьце ў правіцы Тваёй навечна.

Chapter 16

16:1  Пачуй, Госпадзе, праўду маю, уважы скарзе маёй, прымі мальбу з вуснаў неманлівых!

16:2  Ад аблічча Твайго хай будзе мне суд; хай паглядзяць вочы Твае на справядлівасьць.

16:3  Ты праверыў сэрца маё, ноччу мяне наведаў, выпрабаваў мяне, і не знайшоў анічога; ад думак маіх не адступаюцца вусны мае.

16:4  У дзеях людзскіх, па слове вуснаў Тваіх, я ахоўваў сябе ад шляхоў прыгнятальніка.

16:5  Умацуй мае крокі на дарогах Сваіх, хай ногі мае не пахіснуцца.

16:6  Да Цябе заклікаю, бо Ты пачуеш мяне, Божа; прыхілі Тваё вуха да мяне, пачуй словы мае.

16:7  Пакажы Тваю літасьць дзівосную; Ратаўнік тых, што на Цябе спадзяюцца, ад тых, што супрацівяцца правіцы Тваёй;

16:8  ахавай мяне, як вока; у цяні Тваіх крылаў аслані мяне

16:9  ад бязбожных, што на мяне нападаюць, — ад ворагаў душы маёй, што абступілі мяне:

16:10  яны замкнуліся ў тлушчы сваім, пагардліва гавораць вуснамі сваімі.

16:11  На кожным кроку нашым цяпер абступаюць нас; напружылі вочы свае, каб скінуць мяне на зямлю;

16:12  яны падобныя на ільва, што прагне здабычы, падобныя на ільвяня, што сядзіць у схованцы.

16:13  Паўстань, Госпадзе, папярэдзь іх, скінь іх. Выбаві душу маю ад бязбожнага мечам Тваім,

16:14  ад людзей — рукою Тваёю, Госпадзе, ад людзей сьвету, чыя доля, у гэтым жыцьці, чыё чэрава Ты напаўняеш са скарбонак Тваіх; сыны іхнія сытыя, і рэшту пакінуць дзецям сваім.

16:15  А я ў праўдзе буду глядзець на аблічча Тваё; прачнуўшыся, буду насычацца вобразам Тваім.

Chapter 17

17:1  Кіроўцу хору. Раба Гасподняга Давіда, калі ён прамовіў ад Госпада словы гэтай песьні ў той дзень, як Гасподзь вызваліў яго з рук усіх ягоных ворагаў і з рукі Саўлавай. І ён сказаў:

17:2  палюблю Цябе, Госпадзе, моц мая!

17:3  Гасподзь мой прытулак і цьвярдыня мая, мой Бог — скала мая; на Яго я спадзяюся, шчыт мой, рог ратунку майго і прытулак мой.

17:4  Паклічу Госпада, годнага пакланеньня, і ад ворагаў маіх уратуюся.

17:5  Агарнулі мяне пакуты сьмяротныя, і патокі бяспраўя напалохалі мяне;

17:6  ланцугі пекла аблеглі мяне, і сеткі сьмерці аблыталі мяне.

17:7  У цеснаце маёй паклікаў я Госпада, і да Госпада майго зьвярнуўся. І пачуў Ён зь сьвятых харомаў Сваіх голас мой, і енк мой дайшоў да слыху Ягонага.

17:8  Затрэслася і захісталася зямля; уздрыгнулі і зрушыліся асновы гор; бо ўгневаўся Бог ;

17:9  падняўся дым ад гневу Ягонага, і з вуснаў Ягоных вагонь пажыральны; гарачае вугольле сыпалася зь Яго.

17:10  Нахіліў Ён нябёсы і сышоў, і змрок — пад нагамі ў Яго.

17:11  І сеў на херувімаў і паляцеў, і памчаўся на крылах ветру.

17:12  І зрабіў сваёю заслонаю змрок, і ценем вакол Сябе змрок водаў, хмараў нябесных.

17:13  Ад бляску, што прад Ім, уцякалі аблокі Ягоныя, град і вугольле вогненнае.

17:14  І загрымеў у нябёсах Гасподзь, і падаў Усявышні Свой голас, град і вогненнае вугольле.

17:15  Пусьціў стрэлы Свае, і расьсеяў іх, мноства маланак, і рассыпаў іх.

17:16  І сталіся крыніцы водаў, і адчыніліся асновы сусьвету ад грознага голасу Твайго, Госпадзе, ад подыху гнеўнага духу Твайго.

17:17  Ён працягнуў з вышыні Сваю руку і ўзяў мяне, і дастаў мяне з многіх водаў,

17:18  уратаваў мяне ад ворага майго дужага і ад ненавісьнікаў маіх, якія былі дужэйшыя за мяне.

17:19  Яны паўсталі на мяне ў дзень няшчасьця майго, але Гасподзь быў мне апораю.

17:20  Ён вывеў мяне на шырокае месца і вызваліў мяне; бо ўпадабаў мяне.

17:21  Даў мне Гасподзь паводле праўды маёй, па чысьціні рук маіх узнагародзіў мяне;

17:22  бо я трымаўся дарог Гасподніх і ня быў бязбожны прад Богам маім;

17:23  бо ўсе наказы Ягоныя перада мною, і ад пастановаў Ягоных я не адступаўся.

17:24  Я быў прад Ім беззаганны і асьцерагаўся, каб не зграшыць,

17:25  і даў мне Гасподзь паводле праўды маёй, па чысьціні рук маіх прад вачыма Ягонымі.

17:26  Зь літасьцівым Ты літасьцівы, з чалавекам шчырым — шчыры,

17:27  з чыстым — чысты, а з хітрым — паводле хітрыны ягонай.

17:28  Бо Ты людзей прыгнечаных цешыш, а вочы пагардлівыя прыніжаеш.

17:29  Ты запальваеш сьветач мой, Госпадзе; Бог мой прасьвятляе цемру маю.

17:30  З табою я пабіваю войска, з Богам маім узыходжу на мур.

17:31  Бог! — Беззаганны шлях Ягоны, чыстае слова ў Госпада; Ён шчыт усім, хто на Яго спадзяецца.

17:32  Бо хто Бог, апрача Госпада, і хто абарона, апрача Бога нашага?

17:33  Бог апаясвае мяне сілаю і пракладае мне правільны шлях,

17:34  робіць ногі мае, як у аленя, і на вышынях маіх становіць мяне;

17:35  вучыць рукі мае змагацца, і мышцы мае ламаюць лук медны.

17:36  Ты даў мне шчыт ратунку Твайго, і правіца Твая падтрымлівае мяне, і міласьць Твая ўзьвялічвае мяне.

17:37  Ты пашыраеш крок мой пада мною, і ня хістаюцца ногі мае.

17:38  Я перасьледую ворагаў маіх і даганяю іх, і не вяртаюся, пакуль ня вынішчу іх;

17:39  пабіваю іх, і ня могуць яны падняцца; пападаюць пад ногі мае,

17:40  бо Ты аперазаў мяне сілаю для вайны і кінуў пад ногі мне тых, што на мяне паўсталі;

17:41  ты павярнуў да мяне тылам ворагаў маіх; і я зьнішчаю тых, што ненавідзяць мяне:

17:42  яны лямантуюць, ды няма каму іх ратаваць; да Госпада — але Ён ня слухае іх;

17:43  я расьсейваю іх, як пыл перад абліччам ветру, як вулічны бруд тапчу іх.

17:44  Ты збавіў мяне ад бунту народу, паставіў мяне галавою іншапляменцаў; народ, якога я ня ведаў, служыць мне;

17:45  па адной чутцы пра мяне скараюцца мне; чужынцы лісьлівяцца перада мною.

17:46  Іншапляменцы бялеюць і трымцяць ва ўмацаваньнях сваіх.

17:47  Жывы Гасподзь, і дабраславёны мой абаронца! Хай будзе ўслаўлены Бог ратунку майго.

17:48  Бог, Які помсьціць за мяне і ўпакорвае мне народы,

17:49  і вызваляе мяне ад ворагаў маіх! Ты ўзьнёс мяне над тымі, хто паўстае супраць мяне, і ад чалавека жорсткага мяне выбавіў.

17:50  За гэта праслаўлю Цябе, Госпадзе, сярод іншапляменцаў і буду сьпяваць імю Твайму;

17:51  таму, хто велічна ратуе цара і творыць міласьць памазанцу Твайму Давіду і роду Ягонаму навечна.

Chapter 18

18:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

18:2  Нябёсы прапаведуюць славу Божую, і пра дзею рук Ягоных абвяшчае цьвердзь.

18:3  Дзень дню перадае слова, і ноч ночы адмыкае веды.

18:4  Няма мовы, і няма гаворкі, дзе ня чуўся б іхні голас.

18:5  Па ўсёй зямлі праходзіць іхні гук, і па край сьвету словы іхнія. Ён паставіў у іх жытло сонцу,

18:6  і яно выходзіць, як малады са шлюбных харомаў сваіх, радуецца, быццам волат, прабегчы дарогу-прагон:

18:7  ад краю нябёсаў зыход ягоны, і шэсьце ягонае да краю іхняга, і нічога не схавана ад ягонае цяплыні.

18:8  Закон Госпада дасканалы, ён мацуе душу; адкрыцьцё Госпада слушнае, умудрае простых.

18:9  Загады Госпада справядлівыя, разьвясельваюць сэрца; наказ Госпада сьветлы, прасьвятляе вочы.

18:10  Страх Гасподні чысты, застаецца навечна. Суды Гасподнія — ісьціна, усе справядлівыя;

18:11  яны больш жаданыя за золата і нават за мноства золата чыстага, за мёд саладзейшыя і за кропелькі з сотаў;

18:12  і раб Твой вартуецца імі; у захаваньні іхнім вялікая дзяка.

18:13  Хто ўгледзіць пагрэшкі свае? Ад тайных маіх ачысьці мяне,

18:14  і ад наўмысных утрымай раба Твайго, каб не завалодалі мною. Тады я буду беззаганны і чысты ад вялікай разбэшчанасьці.

18:15  Хай будуць словы з вуснаў маіх і помыслы сэрца майго даспадобы Табе, Госпадзе, цьвярдыня мая і Збаўца мой!

Chapter 19

19:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

19:2  Хай пачуе цябе Гасподзь у дзень скрухі, хай абароніць цябе імя Бога Якаўлевага.

19:3  Хай пашле табе дапамогу са Сьвятыні, і зь Сіёна хай падмацуе цябе.

19:4  Хай успомніць усе прынашэньні ахвяраў твае і цэласпаленьне тваё хай зробіць тлустым. Сэла

19:5  Няхай дасьць табе, што па сэрцы табе, і ўсе намеры твае няхай выканае.

19:6  Мы парадуемся выратаваньню твайму, і ў імя Бога нашага падымем сьцяг. Няхай выканае Гасподзь усе просьбы твае.

19:7  Сёньня спазнаў я, што Гасподзь ратуе памазанца Свайго; адказвае яму са сьвятых нябёсаў Сваіх магутнасьцю ратавальнай правіцы Сваёй.

19:8  Некаторыя калясьніцамі, некаторыя конямі, а мы імем Госпада, Бога нашага, хвалімся:

19:9  яны пахіснуліся, і ўпалі, а мы ўсталі, і стаім проста.

19:10  Госпадзе! уратуй цара, і пачуй нас, калі паклічам.

Chapter 20

20:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

20:2  Госпадзе! сілаю Тваёю радуецца цар, і з Твайго ратаваньня цешыцца бясконца.

20:3  Ты даў яму, чаго хацела сэрца ягонае, і просьбы вуснаў ягоных не адкінуў.

20:4  Бо сустрэў Ты яго дабраславеньнямі даброці, на галаву яму ўсклаў вянок з чыстага золата.

20:5  Ён прасіў у Цябе жыцьця; Ты даў яму даўгалецьце на векі вечныя.

20:6  Вялікая слава ягоная ў ратаваньні Тваім; Ты ўсклаў на яго гонар і веліч.

20:7  Ты ўсклаў на яго дабраславеньне навечна, разьвесяліў яго радасьцю аблічча Твайго,

20:8  бо цар спадзяецца на Госпада, і з даброці Ўсявышняга не пахісьнецца.

20:9  Рука Твая знойдзе ўсіх ворагаў Тваіх, правіца Твая знойдзе Тваіх ненавісьнікаў.

20:10  У час гневу Твайго Ты зробіш іх, як печ вогненную;у гневе Сваім Гасподзь іх пагубіць, і паглыне іх вагонь.

20:11  Ты вынішчыш плод іхні — спасярод сыноў чалавечых,

20:12  бо яны ўчынілі зло супроць Цябе, змовы склалі, але ня здолелі нічога,

20:13  Ты іх паставіш пад стрэлы, з лукаў Тваіх пацэліш у твар ім.

20:14  Узьнясіся, Госпадзе, у сіле Тваёй: мы будзем апяваць і славіць Тваю магутнасьць.

Chapter 21

21:1  Кіроўцу хору. На золку. Псальма Давідава.

21:2  Божа мой! Божа мой! нашто Ты пакінуў мяне? Далёкія словы крыку майго ад ратунку майго.

21:3  Божа мой! я клічу ўдзень — і Ты не аказваешся, уначы — і няма мне супакаеньня.

21:4  Але Ты, Сьвяты, жывеш сярод пахвалаў Ізраіля.

21:5  На Цябе спадзяваліся нашы бацькі; спадзяваліся, і Ты вызваляў іх,

21:6  да Цябе заклікалі яны, і былі ратаваныя; на Цябе спадзяваліся, і ня былі пасаромленыя.

21:7  А я чарвяк, а не чалавек, зьнявага ў людзей і пагарда ў народзе.

21:8  Усе, хто бачыць мяне, клянуць мяне; кажуць вуснамі, галавою ківаюць:

21:9  "ён спадзяваўся на Госпада; хай вызваліць яго, хай уратуе, калі ён даспадобы Яму".

21:10  Але Ты вывеў мяне з улоньня матчынага ; уклаў у мяне надзею каля грудзей маці маёй.

21:11  Табе я даручаны ад нараджэньня; ад улоньня маці маёй Ты — мой Бог.

21:12  Не адыходзь ад мяне, бо блізіцца скруха, а памочніка няма.

21:13  Многа цялят абступілі мяне, тлустыя Васанскія акружылі мяне;

21:14  разьзявілі пашчу сваю на мяне, як леў, які прагне здабычы і рыкае.

21:15  Я разьліўся, нібы вада; усе косткі мае рассыпаліся; сэрца маё, быццам воск, зрабілася, растала ў нутрыне маёй.

21:16  Моц мая высахла, як чарапок; язык мой прыліп да гартані маёй, і Ты зьвёў мяне ў пыл сьмяротны.

21:17  Бо сабакі мяне атачылі, хэўра злыдняў мяне абступіла, прабілі рукі мае і ногі мае;

21:18  можна было палічыць усе косткі мае, а яны дзівяцца, робяць зь мяне відовішча,

21:19  дзеляць рызы мае між сабою; і за адзежу маю кідаюць жэрабя.

21:20  Але Ты, Госпадзе, не адыходзь ад мяне; сіла мая! пасьпяшайся мне на дапамогу;

21:21  душу маю аслані ад меча і ад сабак самотную маю;

21:22  уратуй мяне ад ільвінае пашчы і ад рагоў аднарогаў, пачуўшы, выратуй мяне.

21:23  Буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, славіць буду Цябе на сходзе.

21:24  Вы, што баіцеся Госпада! Усхвалеце Яго. Увесь род Якаваў! праславі Яго. Хай баіцца Яго ўвесь род Ізраілеў!

21:25  Бо Ён не пагрэбаваў скрухаю спрагненага і не адцураўся яе, і ня ўхіліў ад яго аблічча Свайго, а пачуў яго, калі той паклікаў Яго.

21:26  Табе хвала мая на сходзе вялікім; спраўджу свае абяцаньні перад тымі, хто баіцца Яго.

21:27  Хай ядуць бедныя і насычаюцца; хай уславяць Госпада тыя, што шукаюць Яго; хай жывуць сэрцы вашыя векапомна!

21:28  Схамянуцца і да Госпада вернуцца ўсе канцы зямлі, і схіляцца прад Табою ўсе плямёны язычнікаў,

21:29  бо Гасподняе ёсьць царства, і Ён — Уладар над народамі.

21:30  Будуць есьці і пакланяцца ўсе сытыя на зямлі; схіляцца прад Ім усе, што сыходзяць у тло і ня могуць захаваць жыцьця свайго.

21:31  І нашчадкі служыцьмуць Яму, і будуць звацца Гасподнімі вечна,

21:32  прыйдуць і абвяшчацьмуць праўду Ягоную людзям, якія народзяцца, якіх стварыў Гасподзь.

Chapter 22

22:1  Гасподзь — Пастыр мой; я ніякай нястачы ня мецьму:

22:2  Ён пасьвіць мяне на пашах зялёных, на ціхія воды водзіць мяне.

22:3  Ён душу маю мацуе, кіруе мяне на сьцежкі праўды дзеля імя Свайго.

22:4  Калі я пайду далінай сьмяротнага ценю, не ўбаюся ліха, бо Ты са мною; Тваё жазло і Твой посах — яны супакойваюць мяне.

22:5  Ты перада мною паставіў трапезу на вачах у маіх ворагаў; намасьціў алеем галаву маю; чара мая перапоўнена.

22:6  Так, ласка і мілажаль хай будуць са мною ва ўсе дні жыцьця майго, і я буду ў доме Гасподнім многія дні.

Chapter 23

23:1  Гасподняя зямля і ўсё, што на ёй, сусьвет і ягоныя жыхары,

23:2  бо Ён заснаваў яе на морах, і на рэках яе ўгрунтаваў.

23:3  Хто падымецца на гару Гасподнюю, альбо хто стане на сьвятым месцы Ягоным?

23:4  Той, у каго рукі невінаватыя і чыстае сэрца, не прысягаў хто душою сваёю напуста і не бажыўся хлусьліва,

23:5  той атрымае дабраславеньне ад Госпада і літасьць ад Бога, Збаўцы свайго.

23:6  Такі род усіх, што шукаюць Яго, шукаюць аблічча Твайго, Божа Якаваў! Сэла

23:7  Падымеце шчыты свае, брамы, і падымецеся, дзьверы вечныя, і ўвойдзе Цар славы!

23:8  Хто гэты Цар славы? — Гасподзь, моцны і дужы, Гасподзь, дужы ў змаганьні.

23:9  Падымеце шчыты вашыя, брамы, і падымецеся, дзверы вечныя, і ўвойдзе Цар славы!

23:10  Хто гэты Цар славы? — Гасподзь сілаў, Ён — Цар славы. Сэла

Chapter 24

24:1  Да Цябе, Госпадзе, узношу душу маю.

24:2  Божа мой! на цябе спадзяюся, хай ня будзе мне сорамна, хай не апануюць мяне мае ворагі.

24:3  Хай ня будзе сораму ўсім, хто на Цябе спадзяецца: хай будзе тым брыдка, хто бяз прычыны беззаконьне ўчыняе.

24:4  Пакажы мне, Госпадзе, дарогі Твае, наставі мяне на сьцежкі Твае.

24:5  Накіруй мяне на праўду Тваю, і навучы мяне, бо Ты Бог ратунку майго; на Цябе спадзяюся кожны дзень.

24:6  Успомні шчадроты Твае, Госпадзе, і міласэрнасьць Тваю, бо спрадвеку яны.

24:7  Грахоў маладосьці маёй і злачынстваў маіх не ўспамінай; з ласкі Тваёй успомні мяне Ты, Госпадзе, дзеля даброці Тваёй!

24:8  Добры і справядлівы Гасподзь; таму настаўляе грэшных на шлях,

24:9  вядзе пакорлівых да праўды, і навучае ціхмяных шляхам Сваім.

24:10  Усе дарогі Гасподнія — міласьць і праўда тым, хто трымаецца запавету Ягонага і адкрыцьця Ягонага.

24:11  Дзеля імя Твайго, Госпадзе, даруй мне мой грэх; бо вялікі ён.

24:12  Хто ёсьць чалавек, што баіцца Госпада? Яму пакажа Ён шлях, які трэба абраць.

24:13  Душа ягоная жыцьме ў дабры, і род ягоны ўспадкуе зямлю,

24:14  Тайна Гасподняя тым, што баяцца Яго, і запавет Свой Ён ім адкрывае.

24:15  Вочы мае заўсёды да Госпада; бо Ён дастае зь сеткі ногі мае.

24:16  Паглядзі на мяне і пашкадуй мяне, бо я адзінокі і прыгнечаны.

24:17  Скруха сэрца майго павялічылася; выведзі мяне зь нягодаў маіх,

24:18  падзівіся на пакуты мае і на зьнямогу маю, і даруй усе грахі мае.

24:19  Падзівіся на ворагаў маіх, як іх многа, і якою нянавісьцю ненавідзяць мяне.

24:20  Аслані душу маю, і ўратуй мяне, хай ня будзе мне сораму, што я на Цябе спадзяюся.

24:21  Беззаганнасьць і слушнасьць хай ахаваюць мяне; бо я на Цябе спадзяюся.

24:22  Вызвалі, Божа, Ізраіля ад усіх служкаў ягоных.

Chapter 25

25:1  Рассудзі мяне, Госпадзе, бо хадзіў я ў беспахібнасьці маёй, і, у надзеі на Госпада не пахіснуся.

25:2  Выпрабуй мяне, Госпадзе, растапі мне вантробы і сэрца маё,

25:3  бо міласьць Твая перад маімі вачыма, і ў праўдзе Тваёй я хадзіў,

25:4  не сядзеў я зь людзьмі аблуднымі і з падступнымі не пайду;

25:5  я зьненавідзеў зборню зламысьнікаў, і зь бязбожнікамі ня сяду;

25:6  буду мець у нявіннасьці рукі мае і абыходзіць Твой ахвярнік, Госпадзе,

25:7  каб абвяшчаць Табе голасна славу і пра ўсе цуды Твае расказаць.

25:8  Госпадзе! палюбіў я жытло Твайго дома і месца, дзе слава Твая жыве.

25:9  Не загубі душы мае з грэшнікамі і жыцьця майго з крыважэрнымі,

25:10  у чыіх руках ліхадзейства, і чыя правіца поўная зьдзірства.

25:11  А я хаджу ў сваёй беззаганнасьці; вызвалі мяне, і ўмілажалься зь мяне.

25:12  Нага мая стаіць на роўным; на сходах праслаўлю Госпада.

Chapter 26

26:1  Гасподзь — сьвятло маё і ратунак мой: каго мне баяцца? Гасподзь — цьвярдыня жыцьця майго: каго мне палохацца?

26:2  Калі будуць наступаць на мяне зласьліўцы, супастаты і ворагі мае, каб зжэрці цела маё, яны спатыкнуцца самі і ўпадуць.

26:3  Калі выступіць супраць мяне кагорта, не збаіцца сэрца маё; калі на мяне паўстане вайна, і тады спадзявацца буду.

26:4  Аднаго я прасіў у Госпада, толькі таго шукаю, каб жыць мне ў доме Гасподнім ва ўсе дні жыцьця майго, сузіраць хараство Гасподняе і наведваць сьвятыню Ягоную;

26:5  бо Ён схаваў бы мяне ў Сваёй скініі ў дзень няшчасьця; схаваў бы мяне ў патайным месцы Свайго селішча, узьнёс бы мяне на скалу.

26:6  Тады ўзьнеслася б галава мая над ворагамі наўкола мяне; і прынёс бы я ў Ягонай скініі ахвяры славаслоўя; сьпяваў бы і славіў бы прад Госпадам.

26:7  Пачуй, Госпадзе, голас мой, якім я клічу; зьлітуйся зь мяне і азьвіся мне.

26:8  Сэрца маё кажа ад Цябе: "шукайце аблічча Майго"; і я буду шукаць аблічча Тваё, Госпадзе.

26:9  Не схавай ад мяне аблічча Твайго, не адкінь у гневе раба Твайго. Ты быў мой памочнік; не гані мяне і не пакінь мяне, Божа, Ратаўнік мой!

26:10  Бо мой бацька і маці мая кінулі мяне; але Гасподзь мяне прыме;

26:11  навучы мяне, Госпадзе, шляху Твайму, і накіруй мяне на сьцежку праўды, дзеля ворагаў маіх;

26:12  не выдавай мяне сваволі ворагаў маіх; бо паўсталі на мяне сьведкі аблудныя і дыхаюць злосьцю.

26:13  Але я веру, што ўбачу даброць Гасподнюю на зямлі жывых.

26:14  Май надзею на Госпада, будзь мужны; і хай мацуецца сэрца тваё, май надзею на Госпада.

Chapter 27

27:1  Цябе, Госпадзе, заклікаю: цьвярдыня мая! ня будзь бязмоўны са мною, каб пры маўчаньні Тваім ня стаўся я падобным да тых, што ў магілу сыходзяць.

27:2  Пачуй голас маленьняў маіх, калі я клічу Цябе, калі падымаю рукі мае да сьвятога храма Твайго.

27:3  Не загубі мяне з грэшнікамі і з тымі, што крыўду ўчыняюць, якія з блізкімі сваімі гавораць пра мір, а ў сэрцы ў іх ліхое.

27:4  Аддай ім паводле іхніх дзеяў, паводле ліхіх учынкаў іхніх; паводле дзеяў іхніх рук ім аддай; аддай ім, што заслужылі яны.

27:5  За тое, што не зважаюць на дзеі Гасподнія і на справы рук Ягоных, Ён іх разбурыць і ня збудуе іх.

27:6  Дабраславёны Гасподзь, бо Ён пачуў голас маленьняў маіх.

27:7  Гасподзь — цьвярдыня мая і мой шчыт; на яго спадзявалася сэрца маё; і я праслаўлю Яго песьняй маёю.

27:8  Гасподзь — сіла народу Свайго і ратавальная абарона памазанца Свайго.

27:9  Ратуй Твой народ, і дабраславі Тваю спадчыну; і гадуй іх і ўзвышай іх вечна!

Chapter 28

28:1  Псальма Давідава. Напрыканцы сьвята Кучак. Аддайце Госпаду, сыны Божыя, аддайце Госпаду славу і чту,

28:2  аддайце Госпаду славу імя Ягонага; пакланецеся Госпаду ў пышнай сьвятасьці Ягонай.

28:3  Голас Гасподні над водамі, Бог славы загрымеў, Гасподзь над вялікімі водамі.

28:4  Голас Гасподні моцны; голас Гасподні велічны.

28:5  Голас Гасподні ламае кедры; Гасподзь ламае кедры Ліванскія

28:6  і прымушае іх скакаць, як цялят, Ліван і Сірыён — як маладога аднарога.

28:7  Голас Гасподні выкрасае полымя вогненнае.

28:8  Голас Гасподні трасе пустыню; трасе Гасподзь пустыню Кадэс.

28:9  Голас Гасподні прымушае касуль каціцца, і агаляе лясы; і ў храме Ягоным абвяшчае пра славу Ягоную .

28:10  Гасподзь сядзеў над патопам, і сядзецьме Гасподзь царом вечна.

28:11  Гасподзь дасьць сілу народу Свайму; Гасподзь дабраславіць народ Свой мірам.

Chapter 29

29:1  Псальма Давідава пры абнаўленьні дома.

29:2  Услаўлю Цябе, Госпадзе, што Ты падняў мяне і ня даў маім ворагам перамагчы мяне.

29:3  Госпадзе Божа мой! я паклікаў Цябе, і Ты мяне вылечыў.

29:4  Госпадзе! Ты вывеў зь пекла душу маю і ажывіў мяне, каб я ня сышоў у магілу.

29:5  Сьпявайце Госпаду, сьвятыя Ягоныя, слаўце памяць сьвятыні Ягонай,

29:6  бо на хвіліну гнеў Ягоны, на ўсё жыцьцё ўпадабаньне Ягонае: увечары пачынаецца плач, а на раніцу — радасьць.

29:7  І я казаў у дабрадзействе маім: "не пахіснуся вавек".

29:8  Па ўпадабаньні Тваім, Госпадзе,Ты ўмацаваў гару маю; але Ты схаваў аблічча Тваё, і я сумеўся:

29:9  Тады Цябе, Госпадзе, я клікаў, і Госпада майго я маліў:

29:10  "якая карысьць у крыві маёй, калі я сыду ў магілу? ці ж будзе тло маё Цябе славіць? ці будзе ўзьвяшчаць Тваю праўду?

29:11  пачуй, Госпадзе, і памілуй мяне, Госпадзе! будзь мне памочнікам".

29:12  І Ты скаргі мае абярнуў у радасьць, вярэту маю зьняў зь мяне і аперазаў мяне весялосьцю,

29:13  хай славіць Цябе душа мая і хай не змаўкае. Госпадзе Божа мой! буду славіць Цябе вечна.

Chapter 30

30:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

30:2  На Цябе, Госпадзе, надзея мая, хай сораму вавек ня мецьму; па праўдзе Тваёй збаві мяне;

30:3  прыхілі да мяне вуха Тваё, пасьпяшайся збавіць мяне. Будзь мне каменнаю цьвярдыняю, прыстанішчам, каб уратаваць мяне,

30:4  бо Ты каменная гара мая і агароджа мая; дзеля імя Твайго вядзі мяне і кіруй мною.

30:5  Выведзі мяне зь сеткі, якую тайна раскінулі на мяне; бо Ты цьвярдыня мая.

30:6  У Тваю руку аддаю дух мой; Ты выбаўляў мяне, Госпадзе, Божа праўды.

30:7  Ненавіджу шаноўцаў марных ідалаў; а на Госпада надзея мая.

30:8  Буду радавацца і весяліцца ў міласьці Тваёй, бо Ты прыгледзеўся да бедства майго, уведаў гора душы маёй,

30:9  і не перадаў мяне ў рукі ворагаў; паставіў ногі мае на прасторным месцы.

30:10  Умілажалься зь мяне, Госпадзе, бо мне цесна; высахла з гора вока маё, душа мая і нутроба мая.

30:11  Вычарпалася ў скрусе жыцьцё маё і леты мае ў стагнотах; зьнемагла ад грахоў маіх сіла мая, і высахлі косткі мае.

30:12  Ад усіх маіх ворагаў стаўся я кляцьбою нават у суседзяў маіх і страшыдлам знаёмым маім; хто бачыць мяне на вуліцы, уцякае.

30:13  Я забыты ў сэрцах, як мёртвы; я — як посуд разьбіты,

30:14  бо чую ліхаслоўе многіх; адусюль жудасьць, калі яны змаўляюцца супраць мяне, намышляюць вырваць душу маю.

30:15  А я на Цябе, Госпадзе, спадзяюся; я кажу: Ты мой Бог.

30:16  У Тваёй руцэ дні мае; вызваль мяне ад рукі маіх ворагаў і ад тых, што гоняць мяне.

30:17  Пакажы сьветлае аблічча Тваё рабу Твайму; уратуй мяне літасьцю Тваёю.

30:18  Госпадзе! хай ня будзе мне сораму, што я Цябе заклікаю; а бязбожным хай будзе брыдка, хай прападуць у пекле.

30:19  Хай зьнямеюць вусны аблудныя, што гідоту гавораць на праведнага з пыхаю і пагардаю.

30:20  Як многа ў Цябе дабротаў, якія Ты прыхаваў тым, што баяцца Цябе, і якія Ты падрыхтаваў тым, што на Цябе спадзяюцца перад сынамі чалавечымі!

30:21  Ты хаваеш іх пад аслонай аблічча Твайго ад людзкіх бунтаў; хаваеш іх у зацішку ад ліхіх языкоў.

30:22  Дабраславёны Гасподзь, што ўчыніў мне дзівосны Свой мілажаль ва ўмацаваным горадзе!

30:23  У сумненьні маім я думаў: адхілены я ад вачэй Тваіх; але Ты пачуў голас малітвы маёй, калі я паклікаў Цябе.

30:24  Любеце Госпада, усе праведнікі Ягоныя; Гасподзь ахоўвае верных, а пагарднікам зь лішкам вяртае.

30:25  Будзьце мужныя, і хай мацуецца сэрца ваша, усе, хто надзею на Госпада мае!

Chapter 31

31:1  Дабрашчасны, каму дараваны злачынствы, і чые грахі адшкадаваныя,

31:2  дабрашчасны той, каму Гасподзь грахоў не залічыць, і ў чыім духу хітрыны няма!

31:3  Калі я маўчаў, састарэлі косткі мае ад штодзённага стогну майго,

31:4  бо дзень і ноч нада мною рука Твая цяжкая; зьнікла сьвежасьць мая, як у летнюю сушу. Сэла

31:5  Але Я адкрыў табе грэх мой і ня ўтоіў беззаконьня майго; я сказаў: "вызнаю Госпаду злачынствы мае"; і Ты зьняў зь мяне віну грэху майго.

31:6  За тое памоліцца Табе кожны праведнік у час адпаведны, і тады разьліва вялікай вады не дастане яго.

31:7  Ты — маё покрыва; Ты асланяеш мяне ад скрухі, атачаеш мяне радасьцямі збавеньня. Сэла

31:8  "Увяду цябе ў розум, настаўлю цябе на шлях, па якім табе йсьці; буду табой кіраваць, вока Маё над табою".

31:9  "Ня будзьце, як конь, як мул бязглузды, чые храпы цугляць трэба кілзамі і аброцьцю, каб яны Табе ўпакорваліся.

31:10  Шмат смуткаў бязбожнаму; а таго, хто на Госпада мае надзею, атачае міласьць.

31:11  Весялецеся ў Госпадзе, цешцеся, праведныя; сьпявайце радасна ўсе, у каго шчырае сэрца.

Chapter 32

32:1  Радуйцеся, праведнікі, у Госпадзе: шчырым прыстоіць хваліць!

32:2  Услаўляйце Госпада арфамі, сьпявайце Яму на дзесяціструннай псалтыры;

32:3  новую песьню сьпявайце Яму; зладжана пойце Яму, з ускліцаньнем,

32:4  бо слова Гасподняе — шчырае, і ўсе дзеі Ягоныя правільныя.

32:5  Ён любіць праўду і суд; Гасподняю міласьцю зямля поўніцца.

32:6  Словам Госпада створаны нябёсы, і духам вуснаў Ягоных — усе сілы нябесныя.

32:7  Ён сабраў, быццам груды, марскія воды; бездані склаў у каморах.

32:8  Хай баіцца Госпада ўся зямля; хай трымціць прад Ім усё жывое на сьвеце,

32:9  бо сказаў Ён — і сталася; Ён загадаў — і зьявілася.

32:10  Гасподзь разбурае рады язычнікаў; зьнішчае намыслы народаў.

32:11  А рада Гасподняя вечна стаяцьме; задумы сэрца Ягонага — з роду ў род.

32:12  Дабрашчасны народ, у якога Гасподзь ёсьць Бог, — племя, якое Ён выбраў у спадчыну Сабе.

32:13  Гасподзь паглядае зь нябёсаў, бачыць усіх сыноў чалавечых;

32:14  з трона Свайго Ён пазірае на ўсіх, што жывуць на зямлі:

32:15  Ён стварыў сэрцы ўсіх іх, і ўважае ўсім іхнім дзеям.

32:16  Цар не ўратуецца мноствам войска; не ўбароніць волата вялікая сіла.

32:17  Ненадзейны конь для ратаваньня, ня вызваліць сілай вялікай сваёю.

32:18  Вось, вока Гасподняе над тымі, хто баіцца Яго, і хто спадзяецца на літасьць Ягоную,

32:19  што Ён душу іхнюю ўратуе ад сьмерці і ў час галодны накорміць іх.

32:20  Душа наша мае надзею на Госпада: Ён дапамога наша;

32:21  Ім радуецца сэрца наша, бо на сьвятое імя Ягонае мы спадзяваліся.

32:22  Хай будзе ласка Твая, Госпадзе, з намі, мы так на Цябе надзею ўскладаем.

Chapter 33

33:1  Псальма Давіда, калі ён удаваў зь сябе вар'ята перад Авімэлэхам і быў ад яго выгнаны, і пайшоў.

33:2  Дабраслаўляю Госпада ва ўсякую пору; хвала Яму няспынная ў вуснах маіх.

33:3  Госпадам будзе хваліцца душа мая; пачуюць пакорныя і ўзьвяселяцца.

33:4  Вялічайце Госпада са мною, і ўзносьма імя Ягонае разам.

33:5  Я шукаў Госпада, і Ён пачуў мяне і ад усякіх небясьпекаў маіх вызваліў мяне.

33:6  Хто прыглядваўся да Яго, тыя прасьвятліліся, і твары іхнія ня зьведаюць сораму.

33:7  Вось убогі паклікаў, — і Гасподзь пачуў і ўратаваў яго ад усіх ягоных бедаў.

33:8  Гасподні анёл паўстае вакол тых, хто баіцца Яго, — і іх вызваляе.

33:9  Паспытайце і ўбачыце, які добры Гасподзь! Дабрашчасны той чалавек, што на яго спадзяецца!

33:10  Бойцеся Госпада, усе сьвятыя Ягоныя; бо ня маюць нястачы тыя, што баяцца Яго.

33:11  Ільвяняты церпяць нягоды і голад, а богашукальнікі ня церпяць нястачы ні ў якім дабры.

33:12  Прыйдзеце, дзеці, паслухайце мяне: страху Гасподняму вас навучу.

33:13  Ці хоча чалавек жыць і ці любіць дабрадзенства, каб бачыць дабро?

33:14  Трымай язык свой ад злога і вусны свае ад падступных словаў.

33:15  Ухіляйся ад ліха і рабі дабро; шукай міру і йдзі за ім.

33:16  Вочы Гасподнія — на праведных, і вушы Ягоныя — на скаргу іхнюю.

33:17  А аблічча Гасподняе — супроць тых, што робяць ліхое, каб зьвесьці зь зямлі памяць пра іх.

33:18  Клічуць, і Гасподзь чуе, і ад усіх уціскаў іх вызваляе.

33:19  Блізкі Гасподзь да тых, у каго зламанае сэрца, і пакорлівых духам — уратуе.

33:20  Многа турботаў у праведніка, і ад усіх іх Гасподзь вызваляе.

33:21  Ён хавае ўсе косткі ягоныя; і ніводная не паламаецца!

33:22  Зло заб'е грэшніка, і ненавісьнікі праведнасьці загінуць.

33:23  Гасподзь вызваліць душу рабоў Сваіх, і не загіне ніхто, хто на Яго спадзяецца.

Chapter 34

34:1  Заступіся, Госпадзе, перад тымі, хто судзіцца са мною, зваюй тых, хто ваюе мяне;

34:2  вазьмі шчыт і латы, і ўстань на дапамогу мне;

34:3  агалі меч, і заступі дарогу тым, што гоняць мяне; скажы душы маёй: Я — ратунак твой!

34:4  Хай пасаромяцца і паганьбуюцца тыя, хто цікуе душу маю, хай адступяцца і пакрыюцца ганьбаю тыя, хто шкоду мне намышляе;

34:5  хай будуць яны, як пыл на ветры, і анёл Гасподні хай праганяе іх .

34:6  Хай будзе шлях іхні цёмны і коўзкі, і анёл Гасподні няхай гоніць іх,

34:7  бо яны бязь віны схавалі мне яму — сетку сваю; выкапалі яе на бязьвінную душу маю!

34:8  Хай спадзе на яго пагібель нянаджаная, і сетка ягоная, якую ён схаваў на мяне, хай яго самога і ўловіць; хай у яе і ўпадзе на пропадзь сваю.

34:9  А душа мая зарадуецца ў Госпадзе; усьцешыцца збавеньнем ад Яго.

34:10  Усе косткі мае скажуць: "Госпадзе! хто да Цябе падобны? Ты ратуеш слабога ад дужага, беднага і ўбогага ад зьдзірцы ягонага?"

34:11  Паўсталі на мяне сьведкі няправедныя: чаго я ня ведаю, — выпытваюць у мяне;

34:12  плацяць мне злом за дабро, сіроцтвам душы маёй.

34:13  А як былі хварэлі яны, я апранаўся ў вярэту, душу маю таміў пастом, і малітва мая вярталася ў нетру маю.

34:14  Я рабіў, быццам сябру, як брату майму; я хадзіў смутны, панурыўшы голаў, як бы аплакваючы маці.

34:15  А калі я спатыкаўся, яны радаваліся і зьбіраліся; зьбіраліся агуднікі супроць мяне, ня ведаю завошта, ганілі мяне, і не пераставалі;

34:16  з крывадушнымі пакепнікамі скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

34:17  Госпадзе! ці доўга будзеш глядзець на гэта? Адвядзі душу маю ад злачынстваў іхніх, ад ільвоў — самотную душу маю!

34:18  Я праслаўлю Цябе на сходзе вялікім, сярод процьмы народу ўсхвалю Цябе,

34:19  каб не збыткавалі зь мяне тыя, што ваявалі супроць мяне несправядліва, і не перамігваліся вачыма тыя, што ненавідзяць мяне бязьвіннага;

34:20  бо не за мір прамаўляюць яны, а супроць мірных на землях плятуць аблудныя намыслы;

34:21  разьзьяўляюць на мяне вусны свае; кажуць: "добра! добра! бачыла наша вока".

34:22  Ты бачыў, Госпадзе, не змаўчы; Госпадзе! не аддаляйся ад мяне.

34:23  Устань, прачніся на суд мой, на цяжбіну маю, Божа мой і Госпадзе мой!

34:24  Судзі мяне па праўдзе Тваёй, Госпадзе, Божа мой, і хай ня радуюцца яны празь мяне;

34:25  хай ня кажуць у сэрцы сваім: "добра! добра!, нам да душы!" Хай ня кажуць: "мы праглынулі яго".

34:26  Няхай пасаромяцца і паганьбуюцца ўсе, хто радуецца зь няшчасьця майго; хай убяруцца ў сорам і ганьбу, хай фанабэрацца над мною.

34:27  Няхай радуюцца і весяляцца, хто маёй слушнасьці прагне, і няхай кажуць заўсёды: "хай праславіцца Гасподзь, Які зычыць міру рабу Свайму!"

34:28  І язык мой будзе абвяшчаць Тваю праўду і хвалу Табе дзень у дзень.

Chapter 35

35:1  Кіроўцу хору. Раба Гасподняга Давіда.

35:2  Грэшнасьць бязбожніка гаворыць у сэрцы маім: няма страху Божага перад вачыма ягонымі,

35:3  бо ягоныя вочы лісьлівяць яму, быццам шукаюць віну, каб зьненавідзець яе;

35:4  словы з вуснаў ягоных — няпраўда і хітрына; ня хоча ён быць мудрым, каб рабіць дабро.

35:5  Несправядлівасьць намышляе ён на пасьцелі сваёй, на благі становіцца шлях, ня грэбуе злом.

35:6  Госпадзе! ласка Твая да нябёсаў, праўда Твая пад хмары!

35:7  Праўда Твая — як горы Божыя, і суды Твае — бездань вялікая! Людзей і быдла захоўваеш Ты, Госпадзе!

35:8  Якая каштоўная ласка Твая, Божа! Сынам чалавечым у цені крылаў Тваіх спакойна;

35:9  наядаюцца сытасьцю дома Твайго, і з плыні слодычаў Тваіх Ты выпойваеш іх,

35:10  бо ў Табе крыніца жыцьця; у сьвятле Тваім мы бачым сьвятло.

35:11  Пашыры ласку Тваю на тых, што Цябе ведаюць, і праўду Тваю на людзей, шчырых сэрцам,

35:12  хай не наступіць на мяне нага гардзеі, і рука грэшніка хай не прагоніць мяне.

35:13  Там упалі беззаконьнікі, скінутыя, і ня могуць устаць.

Chapter 36

36:1  Ня гневайся на злачынцаў, не зайздросьці несправядлівым,

36:2  бо яны, як трава, неўзабаве скошаны будуць, і як былінка зялёная, завянуць.

36:3  Спадзявайся на Госпада і рабі дабро; жыві на зямлі і праўды трымайся.

36:4  Суцяшайся Госпадам, і Ён спраўдзіць жаданьні сэрца твайго.

36:5  Госпаду перадай дарогу тваю, і на яго спадзявайся, і Ён зробіць,

36:6  і выведзе, як сьвятло, праўду тваю, і справядлівасьць тваю, як полудзень.

36:7  Скарыся Госпаду і на Яго спадзявайся. Не зайздросьці таму, каму шчасьціць у дарозе ягонай, чалавеку хітрамыснаму.

36:8  Перастань гневацца і пакінь запальчывасьць; ня імкніся рабіць благое,

36:9  бо хто робіць благое, будзе зьнішчаны, а хто спадзяецца на Госпада, зямлю ўспадкуе.

36:10  Яшчэ трохі, і злачынца ня стане; паглядзіш на месца ягонае, і няма яго.

36:11  А пакорныя зямлю ўспадкуюць, і ўраскошуюцца спакоем вялікім.

36:12  Бязбожны зло намышляе супроць праведніка і скрыгоча на яго зубамі сваімі;

36:13  а Гасподзь пасьміхаецца зь яго; бо бачыць, што прыходзіць дзень ягоны.

36:14  Бязбожныя вымаюць меч і напінаюць лук свой, каб паваліць беднага і ўбогага, каб зваліць тых, у каго дарога простая:

36:15  меч іхні ўвойдзе ў іхняе сэрца, і лукі іхнія паламаюцца.

36:16  Лепш — малое ў праведніка, чым багацьце — у многіх бязбожнікаў,

36:17  бо зламаюцца плечы ў бязбожных, а праведных сіліць Гасподзь!

36:18  Гасподзь ведае дні беззаганных і дастатак іхні застаецца навечна.

36:19  Ня будуць яны пасаромлены ў люты час, і ў дні голаду сытыя будуць;

36:20  а бязбожныя загінуць, і ворагі Гасподнія, як авечы лой, зьнікнуць, у дыме зьнікнуць.

36:21  Пазычае бязбожны — і не аддае, а праведны ўмілажальваецца і дае,

36:22  бо ўміласлаўленыя Ім — зямлю ўспадкуюць, а праклятыя Ім — будуць вынішчаны.

36:23  Ад Госпада крокі чалавека пабожнага ставяцца моцна, і Ён дабраволіць дарозе ягонай:

36:24  калі ён будзе падаць, не ўпадзе, бо Гасподзь падтрымлівае яго за руку.

36:25  Я быў малады і састарыўся, а ня бачыў праведніка пакінутага, і нашчадкаў яго, каб хлеба прасілі:

36:26  ён кожны дзень шкадуе і пазычае, і нашчадкам ягоным — дабраславеньне будзе.

36:27  Ухіляйся ад благога, і рабі дабро, і жыць будзеш вечна:

36:28  бо і Гасподзь любіць праўду, і не пакідае богабаязных Сваіх; навек ацалёныя будуць яны; а насеньне бязбожных вынішчыцца.

36:29  Праведныя ўспадкуюць зямлю, і будуць жыць на ёй вечна.

36:30  Вусны праведніка мудрасьць маўляюць, і язык ягоны вымаўляе праўду.

36:31  Закон Божы ў сэрцы ў яго; не пахіснуцца ногі ягоныя.

36:32  Бязбожны падглядвае праведніка і спрабуе забіць яго;

36:33  але Гасподзь не аддасьць яго ў рукі ягоныя, і ня дасьць зьвінаваціць яго, калі яго будуць судзіць.

36:34  Спадзявайся на Госпада, і трымайся дарогі Ягонай: і Ён падыме цябе, каб ты зямлю ўспадкаваў; і калі будуць зьнішчаць бязбожных, ты ўбачыш.

36:35  Бачыў я бязбожніка грознага, які разгаліноўваўся, нібы самарослае расахатае дрэва;

36:36  але ён прайшоў, і вось, няма яго; шукаю яго і не знаходжу.

36:37  Назірай за беспахібным і дзівіся на праведнага; бо чалавеку міралюбнаму — будучыня;

36:38  а беззаконьнікі ўсе вынішчацца; будучыня беззаконьнікаў зьнікне.

36:39  Ад Госпада выратаваньне праведнікам, Ён — абарона ім у часіны жальбы:

36:40  і дапаможа ім Гасподзь і вызваліць іх; выбавіць іх ад бязбожных і ўратуе іх, бо яны на Яго надзею кладуць.

Chapter 37

37:1  Псальма Давідава. На ўспамін пра суботу .

37:2  Госпадзе! ня выкрывай мяне ў гневе Тваім, і не карай мяне ў гневе Тваім,

37:3  бо стрэлы Твае ўпіліся ў мяне і рука Твая мяне ацяжае.

37:4  Няма цэлага месца на целе маім ад гневу Твайго; няма спакою ў костках маіх ад грахоў маіх.

37:5  бо злачынствы мае вышэй галавы, як вялікі цяжар, зьнясілілі мяне,

37:6  сьмярдзяць, гнаяцца раны мае ад безгалоўя майго.

37:7  Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу;

37:8  бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім.

37:9  Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.

37:10  Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.

37:11  Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх — і таго няма ў мяне.

37:12  Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.

37:13  Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;

37:14  а я, як глухі, ня чую, і як нямко, што вуснаў сваіх не растуляе;

37:15  і стаў я, як чалавек, што ня чуе і ня мае ў вуснах сваіх адказу,

37:16  бо на Цябе, Госпадзе, спадзяюся я; Ты пачуеш, Госпадзе, Божа мой.

37:17  І сказаў я: няхай не падымуцца нада мною мае ворагі ; калі дрыжыць нага мая, хай ня ўзносяцца яны нада мною.

37:18  Я да ўпадку гатовы, і скруха мая заўжды перада мною.

37:19  Беззаконьне сваё я ўсьведамляю; і ўбольваюся ў грэху маім.

37:20  А мае ворагі жывуць і мацуюцца, і памнажаюцца тыя, што ненавідзяць мяне, невінаватага;

37:21  і тыя, што плацяць мне злом за дабро, ваююць супроць мяне, бо я за добрым іду.

37:22  Не пакінь мяне, Госпадзе Божа мой! не адыходзь ад мяне;

37:23  пасьпяшайся на дапамогу мне, Госпадзе, Збаўца мой!

Chapter 38

38:1  Кіроўцу хору, Ідытуму. Псальма Давідава.

38:2  Я сказаў: пільнавацьмуся дарогі сваёй, каб маім языком не грашыць; цугляцьму я вусны мае, пакуль бязбожны перада мною.

38:3  Я быў нямы і безгалосы і маўчаў нават пра добрае; і жальба мая памацнела,

38:4  запалілася сэрца маё ўва мне; у думках маіх загарэўся вагонь; я пачаў гаварыць языком маім;

38:5  скажы мне, Госпадзе, пра канец мой і лік дзён маіх, які ён, каб я ведаў, які мой век.

38:6  Вось, Ты далоняю вымераў дні мае, а век мой — як нішто прад Табою. Сапраўды, поўная марнасьць — кожны жывы чалавек. Сэла

38:7  Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід; і марны клопат яго, зьбірае і ня ведае, каму дастанецца гэта.

38:8  І сёньня чаго мне чакаць, Госпадзе? надзея мая на Цябе.

38:9  Ад усіх беззаконьняў маіх вызвалілі мяне, не аддавай мяне на паглум неразумным.

38:10  Я зрабіўся нямы, не растульваю вуснаў маіх, бо Ты ўчыніў гэта.

38:11  Ухілі ад мяне ўразы Твае; я зьнікаю ад удару пагібельнай рукі Тваёй.

38:12  Калі Ты дакорамі будзеш караць чалавека за злачынствы, рассыплецца, як ад молі, прывабнасьць ягоная. Так кожны чалавек — марны. Сэла

38:13  Пачуй, Госпадзе, малітву маю, і выслухай енкі мае, ня будзь бязуважны да сьлёз маіх, бо вандроўнік я ў Цябе і прыхадзень, як бацькі мае ўсе.

38:14  Адступі ад мяне, каб я мог умацавацца, перш чым адыду і ня будзе мяне.

Chapter 39

39:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

39:2  Цьвёрда я спадзяваўся на Госпада, і Ён да мяне прыхіліўся і крык мой пачуў;

39:3  падняў мяне са згубнага рова, з балоцістай багны, і паставіў на камені ногі мае, і ўмацаваў ступакі мае;

39:4  і даў новую песьню ў вусны мае — хвалу Богу нашаму. Убачаць многія і збаяцца, і будуць на Госпада спадзявацца.

39:5  Дабрашчасны той чалавек, які на Госпада надзею сваю кладзе і не зьвяртаецца да ганарыстых і да тых, што да няпраўды горнуцца.

39:6  Многа зрабіў Ты, Госпадзе Божа мой. Твае цуды і думкі Твае, толькі пра нас — няма Табе роўных! — хацеў бы я прапаведаваць і гаварыць, але ім ліку няма.

39:7  Ахвяры і прынашэньня Ты не схацеў; Ты адкрыў мне вушы; цэласпаленьня і ахвяры за грэх Ты не спатрабаваў.

39:8  Тады я сказаў: вось, іду; у зьвітку кніжным пра мяне напісана:

39:9  я хачу спраўдзіць волю Тваю, Божа мой, і закон Твой у сэрцы ў мяне.

39:10  Я абвяшчаў праўду Тваю на зборні вялікай; я не забараняў вуснам маім: Ты, Госпадзе, ведаеш.

39:11  Праўды Тваёй не хаваў у сэрцы маім, абвяшчаў вернасьць Тваю і выратаваньне Тваё, ня ўтойваў Тваёй ласкі і праўды Тваёй перад сходам вялікім.

39:12  Не запыняй, Госпадзе, шчадротаў Тваіх ад мяне; ласка Твая і праўда Твая хай няспынна ахоўваюць мяне,

39:13  бо няшчасьці мяне абступілі безьлічныя; беззаконьні мае дасягнулі мяне, так што і бачыць не магу; іх болей, чым валос на маёй галаве; сэрца маё пакінула мяне.

39:14  Удабраволься, Госпадзе, выбавіць мяне; Госпадзе! пасьпяшайся на дапамогу мне.

39:15  Хай пасаромяцца і хай паганьбаваныя будуць усе, што шукаюць згубы душы маёй! Няхай адхіснуцца назад і абсьмяяныя будуць, хто зычыць мне ліха!

39:16  Хай скамянеюць ад ганьбы тыя, што кажуць мне: добра! добра!

39:17  Хай радуюцца і весяляцца Табою ўсе, што шукаюць Цябе, і хто любіць збавеньне Тваё, хай кажуць увесь час: "вялікі Гасподзь!".

39:18  А я гаротны і ўбогі, але Гасподзь пра Мяне дбае. Ты — дапамога мая і Ратунак мой, Божа мой! не спазьніся!

Chapter 40

40:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава,

40:2  Дабрашчасны, хто дбае пра ўбогага! У дзень бедства выбавіць яго Гасподзь.

40:3  Гасподзь ахавае яго і жыцьцё яму зьберажэ; дабрашчасны ён на зямлі будзе. І Ты не здасі яго на волю ворагаў ягоных.

40:4  Гасподзь умацуе яго на ложку хваробы ягонай. Ты зьменіш увесь ложак ягоны ў хваробе ягонай.

40:5  Я сказаў: Госпадзе! зьлітуйся зь мяне, вылечы душу маю; бо зграшыў я прад Табою.

40:6  Ворагі мае пра мяне кажуць благое: "Калі ён памрэ, і загіне імя ягонае?"

40:7  І калі хто прыходзіць пабачыць мяне, кажа няпраўду; сэрца ягонае складае ў сабе няпраўду, і ён, выйшаўшы, гаворыць пра тое.

40:8  Усе ненавідзяць мяне, шэпчуцца паміж сабою супроць мяне, благое супроць мяне намышляюць:

40:9  "слова Веліяла прыйшло на яго; ён лёг; і болей ня ўстане".

40:10  Нават чалавек мірны са мною, на якога я спадзяваўся, які еў мой хлеб, падняў на мяне нагу.

40:11  А Ты, Госпадзе, зьлітуйся зь мяне і мяне падымі, і я ім заплачу.

40:12  З таго даведаюся, што Ты любіш мяне, калі вораг мой не апануе мяне,

40:13  а мяне захаваеш у цэласьці маёй і паставіш прад абліччам Тваім навечна.

40:14  Дабраславёны Гасподзь, Бог Ізраілеў, адвечна й навечна! Амін, амін!

Chapter 41

41:1  Кіроўцу хору. Вучэньне. Сыноў Карэевых.

41:2  Як сарна імкнецца да водных патокаў, так душа мая імкнецца да Цябе, Божа!

41:3  Душа мая прагне Бога моцнага і жывога: калі я прыйду і зьяўлюся прад аблічча Божае!

41:4  Сьлёзы мае былі мне хлебам удзень і ўначы, калі мне казалі штодзень: дзе твой Бог?

41:5  Калі ўспамінаю пра гэта, душу маю выліваю, бо хадзіў я з мноствам людзей; уступаў зь імі ў храм Божы з голасам радасьці і падзякі натоўпу сьвяточнага.

41:6  Чаго ты падупадаеш, душа мая, чаго непакоішся? Май надзею на Бога; бо я буду славіць Яго, Збаўцу майго і Бога майго.

41:7  Падупадае ўва мне душа мая, бо я пра Цябе ўспамінаю зь зямлі Ярданскай, зь Ярмона, з гары Цаар.

41:8  Бездань прорву заклікае голасам вадаспадаў Тваіх; усе воды Твае і хвалі Твае прайшлі нада мною.

41:9  Удзень удзяляе Гасподзь Свае ласкі і ўночы Яму мая песьня, малітва да Бога жыцьця майго.

41:10  Скажу Богу, заступніку майму: навошта забыў Ты мяне? Навошта хаджу я і бядую ад варожых зьнявагаў?

41:11  Быццам косьці ламаюць мае, збыткуюць зь мяне мае супастаты, калі кажуць мне кожнага дня: дзе твой Бог?

41:12  Чаго ж ты журышся, душа мая, чаго ты маркоцішся? май надзею на Бога; бо я буду славіць Яго, Збаўцу майго і Бога майго.

Chapter 42

42:1  Разваж мяне, Божа, і ўбарані маю цяжбіну ад нядобрых людзей. Ад чалавека падступнага і несправядлівага мяне вызвалі.

42:2  Бо Ты Бог цьвярдыні маёй. Нашто Ты пакінуў мяне? Навошта хаджу я і бядую ад варожых зьнявагаў?

42:3  Спашлі Тваю праўду, Тваё сьвятло; хай вядуць яны мяне і завядуць на сьвятую гару Тваю і ў селішчы Твае.

42:4  І падыду да ахвярніка Божага, да Бога радасьці і ўцехі маёй, і на арфе праслаўлю Цябе, Божа, Божа мой!

42:5  Чаго ж ты журышся, душа мая, чаго ты маркоцішся? Май надзею на Бога; бо я буду славіць Яго, Збаўцу майго, і Бога майго.

Chapter 43

43:1  Кіроўцу хору. Вучэньне. Сыноў Карэевых.

43:2  Божа, мы чулі на вушы свае, бацькі нашыя нам апавядалі пра дзею, якую ўчыніў Ты ў іхнія дні, у дні пракаветныя.

43:3  Ты рукою Тваёю панішчыў народы, а іх насадзіў; расьсеяў плямёны і выгнаў іх;

43:4  бо ня мечам сваім яны зямлю набылі, і ня іхняя мышца іх выратавала, а Твая правіца і мышца Твая і сьвятло аблічча Твайго; бо дабраволіў ім.

43:5  Божа, Цару мой! Ты — той самы; даруй ратунак Якаву.

43:6  З табою паборам рагамі супраціўнікаў нашых; у імя Тваё патопчам нагамі і тых, што паўсталі на нас;

43:7  бо не на лук мой спадзяюся, і ня меч мой уратуе мяне;

43:8  а Ты ўратуеш нас ад ворагаў нашых, і пасароміш ненавісьнікаў нашых.

43:9  Хваліцьмемся Богам штодня, і імя Тваё будзем славіць вечна.

43:10  Ад сёньня Ты адкінуў нас і пасароміў, і ня выходзіш з войскам нашым,

43:11  змусіў нас уцякаць ад ворага, і ненавісьнікі нашы рабуюць нас;

43:12  Ты аддаў нас, як авечак, на поед, і расьсеяў нас між народамі;

43:13  бяз выгоды прадаў Ты народ Твой, і не падвысіў яму цаны;

43:14  аддаў нас на зьдзекі суседзям, на глум і зьнявагу наўкольным;

43:15  Ты зрабіў нас пагудкаю паміж народамі, і галавою хітаюць народы з нас.

43:16  Кожны дзень зьнявага мая перада мною, і сорам на твары маім

43:17  ад голасу паклёпнікаў і зьняважнікаў, ад позіркаў ворага і помсьніка:

43:18  усё гэта найшло на нас; але мы не забылі Цябе і запавету Твайго не парушылі.

43:19  Не адступілася сэрца наша, і ня ўхіліліся нашыя ногі ад дарогі Тваёй,

43:20  калі скрышыў Ты нас у зямлі шакалаў і акрыў нас ценем сьмяротным.

43:21  Калі б мы забыліся імя Бога нашага і працягнулі рукі нашы да Бога чужога,

43:22  дык ці не спагнаў бы за гэта Бог? Бо Ён ведае таямніцы сэрца.

43:23  Але за Цябе забіваюць нас кожнага дня, прымаюць нас за авечак ахвярных...

43:24  Паўстань, чаго сьпіш, Госпадзе! прачніся, не адкінь назаўсёды.

43:25  Навошта хаваеш аблічча Тваё, забываеш пра скруху нашу і пра нашыя ўціскі?

43:26  бо душа наша зьніжаная да пылу, і да зямлі наша цела прыпала.

43:27  Паўстань жа на дапамогу нам, і дзеля ласкі Тваёй выратуй нас.

Chapter 44

44:1  Кіроўцу хору. На музычным інструмэньце Шошан. Вучэньне. Сыноў Карэевых. Песьня каханьня.

44:2  Маё сэрца вылілася добрым словам; я кажу: песьня мая пра Цара; язык мой — пяро хуткага пісьма.

44:3  Ты прыгажэйшы за сыноў чалавечых; мілата з Тваіх вуснаў вылілася; таму дабраславіў Цябе Бог навечна.

44:4  Аперажыся мечам па паясьніцы Тваёй, Магутны, славаю Тваёю і хараством Тваім,

44:5  і ў гэтым уборы Тваім пасьпяшайся, сядзь на калясьніцу дзеля праўды і лагоды і справядлівасьці, і правіца Твая пакажа Табе дзівосныя дзеі.

44:6  Вострыя стрэлы Твае — народы ўпадуць прад Табою, — яны — у сэрцы ворагаў Царовых.

44:7  Трон Твой, Божа, навечна; жазло праўды — жазло царства Твайго.

44:8  Ты палюбіў праўду і зьненавідзеў бяспраўе, таму памазаў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасьці больш, чым саўдзельцаў Тваіх.

44:9  Усё адзеньне Тваё — як сьмірна і альяс і касія; з харомаў слановай косьці Цябе зьвесяляюць.

44:10  Дочкі царскія ў Цябе сярод ганаровых; стала царыца праваруч Цябе ў Афірскім золаце.

44:11  Слухай, дачка, і глядзі, і прыхілі тваё вуха, і забудзь народ твой і дом бацькі твайго.

44:12  І запрагне Цар прыгажосьці тваёй; бо Ён Гасподзь твой, і ты пакланіся Яму.

44:13  І дачка Тырская прыйдзе з дарункамі, і будуць прасіць цябе найбагацейшыя людзі.

44:14  Уся слава Царовай дачкі ўсярэдзіне; адзежа яе шытая золатам;

44:15  ва ўзорыстай адзежы вядуць яе да Цара; за ёю вядуць да Цябе дзяўчат, сябровак яе.

44:16  Прыводзяць іх з радасьцю і пацяшэньнем, уваходзяць у харомы Царовыя.

44:17  Замест бацькоў Тваіх будуць сыны Твае; Ты паставіш іх валадарамі на ўсёй зямлі.

44:18  Зраблю імя Тваё памятным ва ўсіх пакаленьнях; таму народы будуць славіць Цябе векавечна.

Chapter 45

45:1  Кіроўцу хору. Сыноў Карэевых. На музычным інструмэньце Аламот. Песьня.

45:2  Бог нам прыстанішча і сіла, хуткі памочнік у нягодах.

45:3  Таму не ўбаімся, хоць бы зямля здрыганулася і горы рушыліся б у сэрцы мораў.

45:4  Хай шумяць, уздымаюцца воды іх, трасуцца горы ад хваляваньня іх. Сэла

45:5  Рачныя патокі весяляць горад Божы, сьвятое жытло Ўсявышняга.

45:6  Бог сярод яго; ён не пахісьнецца: Бог дапаможа яму з самае раніцы.

45:7  Зашумелі народы; пахіснуліся царствы: а Ён голас падаў Свой, і растала зямля.

45:8  Гасподзь сілы з намі, Бог Якава заступнік наш. Сэла

45:9  Прыйдзеце і пабачце дзеі Гасподнія, — якія ўчыніў Ён на зямлі спусташэньні:

45:10  спыняючы войны да краю зямлі, зламаў лук і струшчыў дзіду, калясьніцы спаліў вагнём.

45:11  Спынецеся і ўведайце, што Я — Бог: буду праслаўлены сярод народаў, праслаўлены на зямлі.

45:12  Гасподзь сілы з намі, заступнік наш Бог Якава.

Chapter 46

46:1  Кіроўцу хору. Сыноў Карэевых. Псальма.

46:2  Пляскайце ў далоні, усе народы, клікніце Богу голасам радасьці;

46:3  бо Гасподзь Усявышні грозны, — вялікі Цар над усёю зямлёю;

46:4  скарыў нам народы і плямёны пад ногі нашыя;

46:5  выбраў нам спадчыну нашу, красу Якава, якога палюбіў. Сэла

46:6  Узышоў Бог пад воклічы, Гасподзь пад гукі трубныя.

46:7  Сьпявайце Богу нашаму, сьпявайце; сьпявайце цару нашаму, сьпявайце;

46:8  бо Бог — Цар усёй зямлі; сьпявайце ўсе разумна.

46:9  Бог зацараваў над народамі, Бог сеў на сьвятым троне Сваім;

46:10  сабраліся валадары народаў да народу Бога Абрагамавага; бо шчыты зямлі — Божыя; Ён узьнесены над намі .

Chapter 47

47:1  Песьня. Псальма сыноў Карэевых.

47:2  Вялікі Гасподзь і праслаўлены вельмі ў горадзе Бога нашага, на сьвятой гары Ягонай.

47:3  Прыгожае ўзвышша, радасьць усёй зямлі гара Сіён; на паўночным схіле яе горад вялікага Цара.

47:4  Бог у харомах ягоных вядомы як цьвярдыня:

47:5  бо вось, сышліся цары і прайшлі ўсе міма;

47:6  убачылі і дзіву даліся, спалохаліся і паўцякалі:

47:7  агарнуў іх там страх і пакута, быццам боль парадзіху;

47:8  усходнім ветрам разьбіў Ты Тарсіскія караблі.

47:9  Як мы чулі, так і ўбачылі ў горадзе Госпада сілы, у горадзе Бога нашага; Бог уцьвердзіць яго навечна. Сэла

47:10  Разважалі мы, Божа, пра добрасьць Тваю пасярод храма Твайго.

47:11  Як імя Тваё, Божа, так і слава Твая да краю зямлі; правіца Твая поўная праўды.

47:12  Хай весяліцца гара Сіён, хай радуюцца дочкі Юдэйскія дзеля судоў Тваіх, Госпадзе .

47:13  Атачэце Сіён, і абступеце яго; палічэце ягоныя вежы;

47:14  Зьвярнеце сэрца ваша на ўмацаваньні ягоныя; разгледзьце будынкі ягоныя, каб расказаць пакаленьню наступнаму,

47:15  бо гэты Бог ёсьць Бог наш на векі вечныя; Ён будзе павадыром нам да самае сьмерці.

Chapter 48

48:1  Кіроўцу хору. Сыноў Карэевых. Псальма.

48:2  Слухайце гэта, усе народы; уважайце гэтаму ўсе, хто жыве на сьвеце,

48:3  і простыя, і знакамітыя, багаты, гэтак сама і бедны;

48:4  вусны мае вымавяць мудрасьць, а развагі сэрца майго — веданьне.

48:5  Нахілю вуха маё да прыпавесьці; адкрыю загадку маю на арфе:

48:6  "чаго мне баяцца ў дні бедства, калі абчэпіць мяне злосьць шляхоў маіх беззаконных",

48:7  якія надзею кладуць на багацьце і сваімі дастаткамі хваляцца?

48:8  Чалавек ня выкупіць брата свайго ніяк і за яго ня дасьць выкупу Богу;

48:9  бо выкуп за душы іхнія дарагі, і ня будзе таго вавек,

48:10  каб застаўся хто жыць назаўсёды і ня ўбачыў магілы.

48:11  Кожны бачыць, што і мудрыя паміраюць, як і невукі і бязглуздыя гінуць, пакідаюць маёмасьць сваю іншым.

48:12  У думках у іх, што хаты іхнія вечныя, і што харомы іхнія з роду да роду, і землі свае яны называюць сваімі імёнамі.

48:13  Ды не застанецца ў пашане чалавек, падобна жывёле, якая гіне.

48:14  Такая дарога іхняя ёсьць іхняя неразумнасьць, хоць за імі ідуць тыя, што думку іхнюю ўхваляюць. Сэла

48:15  Як авечак, у апраметную іх зьвядуць: сьмерць будзе іх пасьвіць, а раніцай праведнікі запануюць над імі; сіла іхняя вычарпаецца; магіла — жытлішча іхняе.

48:16  Але вызваліць Бог душу маю ад улады сьмяротнага краю, калі прыме мяне. Сэла

48:17  Ня бойся, калі чалавек багацее, калі слава дома ягонага множыцца:

48:18  бо, памерлы, нічога з сабою ня возьме; ня пойдзе за ім слава ягоная,

48:19  хоць пры жыцьці ён душы сваёй патураў, і ўслаўляюць цябе, калі ты сабе робіш дабро,

48:20  але ён пойдзе да роду бацькоў сваіх, якія ніколі ня ўбачаць сьвятла.

48:21  Чалавек у пашане, але неразумны, падобны да жывёлы, якая гіне.

Chapter 49

49:1  Бог над багамі, Гасподзь, прамовіў, і заклікае зямлю, ад усходу сонца да захаду.

49:2  Зь Сіёна, які ёсьць карона красы, зьяўляецца Бог,

49:3  ідзе Бог наш — і не маўчыць: перад ім вагонь пажыральны, а вакол Яго моцная бура.

49:4  Ён заклікае нябёсы згары, і зямлю — народ Свой судзіць:

49:5  "зьбярэце Мне пабожных Маіх, што пры ахвяры склалі са мной запавет".

49:6  І абвесьцяць нябёсы праўду Ягоную; бо судзьдзя гэты — Бог.

49:7  Слухай, народзе Мой, буду Я прамаўляць, Ізраіле! буду Я сьведчыць супроць цябе: Я — Бог, твой Бог.

49:8  Не за ахвяры твае Я дакарацьму цябе; цэласпаленьні твае заўжды прада Мною,

49:9  не вазьму цяляці з дома твайго, ні казлоў з кашараў тваіх;

49:10  бо Мае ўсе зьвяры ў лесе, і быдла на тысячы гор,

49:11  ведаю ўсё птаства ў гарах і зьвер польны прада Мною.

49:12  Калі б Я быў галодны, дык не сказаў бы табе; бо Мой сусьвет і ўсё, што яго напаўняе.

49:13  Ці ем Я валовае мяса, і ці п'ю Я казьліную кроў?

49:14  Прынясі Богу ў ахвяру падзяку, і выконвай твае абяцаньні Ўсявышняму,

49:15  і пакліч Мяне ў дзень смутку; Я ўратую цябе, і ты ўславіш Мяне.

49:16  А грэшніку кажа Бог: чаго прапаведуеш ты ўстанаўленьні Мае і бярэш Мой запавет у вусны твае,

49:17  а сам ненавідзіш Маё настаўленьне, і словы Мае за сябе адкідаеш?

49:18  Калі бачыш ты злодзея, лагодзішся зь ім, і зь пералюбцамі стасункуешся,

49:19  вусны твае пускаеш на слова ліхое і язык твой хітрыну пляце;

49:20  сядзіш і на брата твайго намаўляеш, на сына маці тваёй паклёпы пускаеш;

49:21  ты гэта рабіў, і Я маўчаў; ты падумаў, што Я такі самы, як ты. Выкрыю цябе, і пакажу вачам тваім грахі твае.

49:22  Зразумейце гэта вы, хто забывае Бога, каб Я не забраў вас, бо ня будзе каму ратаваць.

49:23  Хто ў ахвяру падзяку прыносіць, той шануе Мяне, і хто на дарогі свае зважае, таму пакажу Я Божы ратунак!

Chapter 50

50:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава,

50:2  калі да яго прыходзіў прарок Натан пасьля таго, як Давід увайшоў да Вірсавіі.

50:3  Зьлітуйся, Божа, зь мяне ў вялікай ласцы Тваёй, і ў мностве шчадротаў Тваіх загладзь беззаконьні мае!

50:4  Адмый мяне шматкроць ад беззаконьня майго, і ад грэху майго ачысьці мяне:

50:5  бо беззаконьне маё я ўсьведамляю, і грэх мой заўсёды перада мною.

50:6  Табе, Табе аднаму я зграшыў і прад вачыма Тваімі благое ўчыніў: таму справядлівы Ты будзеш у прысудзе Тваім, і чысты ў судзе Тваім.

50:7  Вось, я ў беззаконьні зачаты, і ў грэху маці мая нарадзіла мяне.

50:8  Вось, палюбіў Ты праўду ў сэрцы і ўліў у мяне тайную мудрасьць.

50:9  Акрапі мяне ісопам, і ачышчуся: абмый мяне, і бялей за сьнег адбялюся.

50:10  Дай мне ўцеху пачуць і радасьць, і ўзрадуюцца косьці, Табою паламаныя.

50:11  Адвярні аблічча Тваё ад грахоў маіх і загладзь усе беззаконьні мае.

50:12  Чыстае сэрца ўмацуй ува мне, Божа, і дух справядлівы аднаві ўва мне.

50:13  Не адкінь мяне ад аблічча Твайго і Духа Твайго Сьвятога не адбірай у мяне.

50:14  Вярні мне радасьць збавеньня Твайго, і Духам Уладным мяне падтрымай.

50:15  Я навучу беззаконцаў шляхам Тваім, і бязбожныя да Цябе навернуцца.

50:16  Вызваль мяне ад крывавасьці, Божа, Божа ратунку майго; і язык мой уславіць праўду Тваю.

50:17  Госпадзе! адкрый вусны мае, і вусны мае прагалосяць славу Табе:

50:18  бо калі б ахвяры Ты пажадаў, я даў бы яе; цэласпаленьне Табе не падабаецца.

50:19  Ахвяра Богу — дух упакораны; сэрца ўпакоранае і зьміранае Бог ня зьнішчае.

50:20  Ушчасьліві, Госпадзе, добрай воляй Тваёю Сіён, і хай паўстануць муры Ерусалімскія.

50:21  Тады ўпадабаеш Ты ахвяру праўды, прынашэньні і цэласпаленьні; тады пакладуць на алтар Твой цялят.

Chapter 51

51:1  Кіроўцу хору. Вучэньне Давідава.

51:2  пасьля таго, як прыходзіў Доік Ідумэянін, і данёс Саўлу, і сказаў яму, што Давід прыйшоў у дом Ахімэлэхаў.

51:3  Чаго хвалішся злачынствам, магутны? Ласка Божая заўжды са мною ;

51:4  твой язык наклікае пагібель; як брытва навостраная ён у цябе, падступнік!

51:5  Ты болей любіш зло, чым дабро, а няпраўду болей за праўду казаць; Сэла

51:6  ты любіш усякія шкадлівыя словы, язык аблудны.

51:7  За гэта Бог зруйнуе цябе дарэшты, выкіне цябе і вырве цябе зь сялібы тваёй і корань твой зь зямлі жывых. Сэла

51:8  Убачаць праведнікі і напалохаюцца; пасьмяюцца зь іх і скажуць:

51:9  вось чалавек, які ня ў Богу закладваў цьвярдыню сваю, а спадзяваўся на мностьва багацьця свайго, мацаваўся ў злачынстве сваім.

51:10  А я, як аліва зялёная, у доме Божым; і надзею кладу на міласьць Божую на векі вечныя,

51:11  вечна буду славіць Цябе за тое, што Ты ўчыніў, і на Тваё спадзявацца імя, бо яно добрае перад сьвятымі Тваімі.

Chapter 52

52:1  Кіроўцу хору. На духавым інструмэньце . Навучальная псальма Давідава.

52:2  Сказаў шаленец у сэрцы сваім: няма Бога. Разбэсьціліся яны, і ўчынілі гнюсныя злачынствы; няма дабрачынца.

52:3  Бог зь нябёсаў паглядзеў на сыноў чалавечых, каб пабачыць, ці ёсьць той, хто разумее, шукае Бога.

52:4  Усе ўхіліліся, зрабіліся аднолькава непатрэбнымі; ніхто ня робіць дабра, ніхто аніводзін.

52:5  Няўжо ня ўрымсьцяцца беззаконьнікі, якія народ мой ядуць, быццам хлеб ядуць, і не заклікаюць Бога?

52:6  Там страхам яны напалохаюцца, дзе страху няма, бо рассыпле Бог косткі таго, хто супраць Цябе ўзбурыўся, Ты іх пасароміш, бо іх Бог заняхаіў.

52:7  Хто дасьць з Сіёна ратунак Ізраілю? Калі Бог скасуе палон народу Свайго, тады зарадуецца Якаў і ўзьвесяліцца Ізраіль.

Chapter 53

53:1  Кіроўцу хору. На струнных. Вучэньне Давідава,

53:2  калі прыйшлі Зіфэі і сказалі Саўлу: "ці ня ў вас хаваецца Давід?"

53:3  Божа! імем Тваім уратуй мяне, і сілаю Тваёю судзі мяне.

53:4  Божа! пачуй малітву маю; уваж словам вуснаў маіх,

53:5  бо на мяне чужыя паўсталі, і дужыя шукаюць душы мае; яны ня маюць Бога перад сабою. Сэла

53:6  Вось, Бог мой памочнік; Гасподзь мацуе душу маю.

53:7  Ён за зло ворагаў маіх пакарае; ісьцінай Тваёю зьнішчыць іх.

53:8  Я рупліва ахвяру Табе прынясу, праслаўлю імя Тваё, Госпадзе, бо яно добрае,

53:9  бо Ты выбавіў мяне ад усіх нягодаў, і на воргаў глядзела вока маё.

Chapter 54

54:1  Кіроўцу хору. На струнных інструмэнтах. Вучэньне Давідава.

54:2  Пачуй, Божа, малітву маю, і ад маленьня майго не хавайся;

54:3  уваж мне і пачуй мяне; я стагну ў гароце маёй і бянтэжуся

54:4  ад крыку варожага, ад уціску бязбожнага; бо яны мне накідаюць беззаконьне і ў гневе супроць мяне варагуюць.

54:5  Сэрца маё трапеча ўва мне і сьмяротныя страхі мяне ахапілі;

54:6  страх і жудасьць мяне агарнулі, і вусьцішна мне.

54:7  І сказаў я: "Хто даў бы мне крылы, як у голуба? Я паляцеў бы і супакоіўся;

54:8  далёка заляцеў бы, і ў пустыні застаўся б; Сэла

54:9  пасьпяшаўся б схавацца ад буры й віхуры".

54:10  Разладзь, Госпадзе, і падзялі языкі іхнія, бо я гвалт і нязгоду ў горадзе бачу;

54:11  удзень і ўначы яны ходзяць навокал па ягоных мурах; зладзействы і бедствы ў ім;

54:12  сярод яго згуба; ашука і подступ ня сыходзяць з вуліц ягоных:

54:13  бо ня вораг мяне кляне, — гэта я ператрываў бы; не ненавісьнік мой узьвялічваецца нада мною — ад яго я схаваўся б;

54:14  а ты, хто быў мне тым, што і сам я сабе, сябар мой і паплечнік мой,

54:15  з кім мы шчырыя гутаркі мелі і разам хадзілі ў дом Божы.

54:16  Хай іх сьмерць ня міне; хай сыдуць яны жывыя ў пекла; бо злачынства ў сялібах іхніх, у іхнім сэрцы,

54:17  я ж паклічу Бога, і Гасподзь мяне выратуе.

54:18  Увечары і раніцай і апоўдні я буду маліць і прасіць, і Ён пачуе мой голас;

54:19  выбавіць душу маю ў спакоі ад тых, хто на мяне паўстае; бо іх многа ў мяне;

54:20  Бог выслухае, і суцешыць іх Той, Хто адвеку сядзіць на троне, бо няма ў іх перамены, і Бога яны не баяцца;

54:21  рукі свае паднялі на тых, якія зь імі ў міры, парушылі згоду сваю;

54:22  вусны ў іх гладкія, нібы масла, а ў сэрцы варожасьць у іх; словы іхнія лагаднейшыя за алей, а самі яны — мячы аголеныя.

54:23  Пакінь Госпаду клопат твой, і Ён падтрымае цябе. Ніколі ня дасьць Ён праведніку пахіснуцца.

54:24  Ты, Божа, зьвядзеш іх у яму пагібельную; крыважэрныя і падступныя не пражывуць палавіны дзён сваіх. А на Цябе, Госпадзе , спадзяюся.

Chapter 55

55:1  Кіроўцу хору. Пра галубіцу маўклівую ў пустках далёкіх. Залатая псальма Давіда, калі Філістымляне схапілі яго былі ў Гэце.

55:2  Зьлітуйся, Божа, зь мяне. Бо чалавек хоча мяне праглынуць; кожнага дня на мяне нападаючы, уціскае мяне.

55:3  Цэлы дзень ворагі віжуюць за мною заўзята, многа іх паўстае на мяне, Усявышні!

55:4  Калі страх агартае мяне, я надзею кладу на Цябе.

55:5  У Богу я ўслаўлю слова Ягонае; на Бога надзею кладу, не баюся; што зробіць мне цела?

55:6  Кожнага дня пераварочваюць словы мае; усе іхнія намыслы супраць мяне — на ліхое:

55:7  зьбіраюцца, тояцца, сьлед мой высочваюць, каб улавіць душу маю.

55:8  Няўжо яны ўнікнуць адплаты за няпраўду сваю? У гневе адкінь, Божа, народы.

55:9  Палічыў Ты туляньні мае; пакладзі мае сьлёзы ў сасуд прад Табою, — ці ня ў кнізе яны Тваёй?

55:10  Ворагі мае ўцякаюць назад, калі я клічу Цябе; з гэтага я і даведваюся, што Бог за мяне.

55:11  У Богу я ўслаўлю слова Ягонае , у Госпадзе ўслаўлю слова Ягонае .

55:12  На Бога надзею кладу, не баюся; што зробіць мне чалавек?

55:13  На мне, Божа, прысягі Табе; Табе аддам ахвяры хвалы,

55:14  бо Ты збавіў душу маю ад сьмерці, і ногі мае ад спатыканьня, каб хадзіў я прад абліччам Божым у сьвятле жывых.

Chapter 56

56:1  Кіроўцу хору. Не загубі. Залатая псальма Давіда, калі ён уцёк ад Саўла ў пячору.

56:2  Зьлітуйся, Божа, зь мяне, зьлітуйся; бо на Цябе спадзяецца душа мая, і ў цяні крылаў Тваіх я схаваюся, пакуль ня мінуцца нягоды.

56:3  Паклічу Бога Ўсявышняга, Бога, Які мне чыніць дабро;

56:4  Ён зь нябёсаў пашле, і ўратуе мяне; пасароміць таго, хто спрабуе мяне праглынуць, пашле Бог Сваю літасьць і праўду Сваю.

56:5  Душа мая сярод ільвоў; я ляжу сярод тых, што дыхаюць полымем, сярод сыноў чалавечых, чые зубы — як дзіды і стрэлы, чый язык — востры меч.

56:6  Будзь услаўлены вышэй за нябёсы, Божа, і над усёю зямлёю хай будзе слава Твая!

56:7  На ногі мае ўгатавалі сетку: душа мая панікла; выкапалі перада мною яму, і самі ўпалі ў яе. Сэла

56:8  Гатовае сэрца маё, Божа, гатовае сэрца маё: буду сьпяваць і славіць.

56:9  Паўстань, слава мая, паўстань, псалтыр і арфа! Я ўстану рана.

56:10  Славіць буду Цябе, Госпадзе, сярод народаў; славіць буду Цябе сярод плямёнаў,

56:11  бо да нябёсаў вялікая ласка Твая і ў пазахмар'і праўда Твая.

56:12  Узьнясіся вышэй за нябёсы, Божа, і над усёю зямлёю хай будзе слава Твая.

Chapter 57

57:1  Кіроўцу хору. Не загубі. Залатая псальма Давідава.

57:2  Няўжо-такі праўду вы кажаце, судзьдзі, няўжо справядліва судзіце, сыны чалавечыя?

57:3  Пакідаеце крыўды на сэрцы, кладзяце на вагі злачынствы рук вашых на зямлі.

57:4  З нараджэньня свайго адступіліся вы, бязбожныя; ад улоньня маці сваёй заблудзіліся, кажучы ману.

57:5  Яд у іх — нібыта яд зьмяіны, як атрута гадзюкі глухое, што вушы свае затуляе

57:6  і ня чуе голасу заклінача, самага спраўнага ў заклёнах.

57:7  Божа! скрышы ім зубы ў іхніх вуснах; разьбі, Госпадзе, сківіцы львам!

57:8  Няхай зьнікнуць, як вада цякучая; калі напнуць стрэлы, хай яны паламаюцца.

57:9  Няхай счэзнуць, як сьлімак, які ў сьлізі сваёй распускаецца; няхай сонца ня бачаць, як скідзень у жанчыны.

57:10  Пакуль гаршкі вашы пачуюць распалены цёрн, — няхай вецер яго разьнясе, ці сьвежае, а ці спаленае!

57:11  А праведны ўсьцешыцца; помсту пабачыўшы, у крыві бязбожнага ступакі ён абмые!

57:12  І скажа чалавек: "Сапраўды ёсьць плод справядліваму! Сапраўды ёсьць Бог — судзьдзя на зямлі!"

Chapter 58

58:1  Кіроўцу хору. Не загубі. Залатая псальма Давіда, калі Саўл паслаў пільнаваць дом ягоны, каб забіць яго.

58:2  Вызваль мяне ад маіх ворагаў, Божа мой! абарані мяне ад тых, што на мяне паўстаюць.

58:3  вызваль мяне ад злачынцаў; уратуй ад крыважэрных,

58:4  бо вось, яны цікуюць за душою маёю; на мяне зьбіраюцца дужыя, не за правіну маю і не за грэх мой, Госпадзе;

58:5  бязь віны маёй зьбягаюцца і зброю рыхтуюць; паўстань мне на дапамогу, і паглядзі.

58:6  Ты, Госпадзе, Божа сілы, Божа Ізраілеў, паўстань, каб наведаць усе народы, не шкадуй нікога зь бязбожных беззаконьнікаў: Сэла

58:7  увечары вяртаюцца яны, як сабакі скуголяць, і вакол горада ходзяць:

58:8  вось, яны вырыгаюць нагану сваім языком; у іхніх вуснах — мечы: "бо", думаюць , "хто чуе?".

58:9  Але Ты, Госпадзе, зь іх пасьмяешся; Ты пасароміш усе народы.

58:10  Сіла — у іх, але я да Цябе іду, бо Бог — мой заступнік.

58:11  Бог мой, Які любіць мяне, папярэдзіць мяне; Бог дасьць мне глядзець на ворагаў маіх.

58:12  Не забівай іх, каб не забыўся народ мой; разьвей іх сілаю Тваёю, і скінь іх, Госпадзе, наш абаронца.

58:13  Слова іхняга языка ёсьць грэх іхніх вуснаў; няхай пыхай сваёю яны зловяцца, за прысягу і за ману, якую яны вымаўляюць.

58:14  У гневе іх зьнішчы, зьнішчы, каб прапалі яны; і хай ведаюць, што Бог валадарыць над Якавам аж да краю зямлі.

58:15  Хай вяртаюцца ўвечары, як сабакі скуголяць, і вакол горада ходзяць;

58:16  хай бадзяюцца, ежу шукаюць, і ў нянасыці ночы праводзяць.

58:17  А я буду славіць сілу Тваю і з самае раніцы ласку Тваю абвяшчаць; бо Ты быў аслонаю мне і сховам у дзень майго бедства.

58:18  Сіла мая! Цябе буду я апяваць; бо Бог — мой заступнік, Бог мой, Які любіць мяне.

Chapter 59

59:1  Кіроўцу хору. На музычным інструмэньце Шушан-Эдут. Залатая псальма Давідава для навучаньня,

59:2  калі ён ваяваў зь Сірыяй Месапатамскай і зь Сірыяй Цаванскай, і калі Ёаў, вяртаючыся, перамог дванаццаць тысяч Ідумэяў у даліне Салянай.

59:3  Божа! Ты нас адкінуў, Ты паглуміў нас, угневаўся Ты; вярніся да нас,

59:4  Ты зямлю скалануў, разьбіў яе: загаі разломы яе, бо яна хістаецца.

59:5  Ты даў народу Твайму зьведаць жорсткае, напаіў нас віном зьдзіўленьня.

59:6  Дай сьцяг тым, хто баіцца Цябе, каб яны паднялі яго дзеля ісьціны, Сэла

59:7  каб вызваліліся аблюбенцы Твае; уратуй правіцай Тваёю, і пачуй мяне.

59:8  Бог сказаў у сьвятыні Сваёй: "перамагу, — падзялю Я Сіхем, і даліну Сукот абмераю;

59:9  Мой Галаад, Мой Манасія, Яфрэм крэпасьць Маёй галавы, Юда скіпетр Мой,

59:10  Мааў умывальная шаля Мая; на Эдом абуткам кіну Маім". Кліч мяне, зямля Філістымская!

59:11  Хто ўвядзе мяне ў горад умацаваны? Хто давядзе мяне да Эдома?

59:12  Ці ня Ты, Божа, Які нас адкінуў, і ня выходзіш, Божа, з войскам нашым?

59:13  Дай дапамогу нам ва ўціску, бо дапамога людзкая — марнота.

59:14  З Богам мы выявім сілу; Ён скіне ворагаў нашых.

Chapter 60

60:1  Кіроўцу хору. На струнным інструмэньце . Псальма Давідава.

60:2  Пачуй, Божа, мой лямант, уваж малітве маёй,

60:3  ад краю зямлі заклікаю Цябе ў заняпаласьці сэрца майго; узьвядзі мяне на скалу, недасягальную мне,

60:4  бо Ты апора мая, Ты моцная абарона ад ворага.

60:5  Хай жыцьму я вечна ў сялібе Тваёй, і ўпакоюся пад покрывам крылаў Тваіх,

60:6  бо Ты, Божа, пачуў абяцаньні мае і даў мне спадчыну тых, хто баіцца Твайго імя.

60:7  Памнож цару дні на дні, гады падоўжы яму — з роду ў род,

60:8  няхай жыцьме ён прад Богам вечна; накажы мілажалю і праўдзе ахоўваць яго.

60:9  І я сьпяваць буду імю Твайму вечна, абяцаньні мае выконваць дзень у дзень.

Chapter 61

61:1  Кіроўцу хору Ідутумавага. Псальма Давідава.

61:2  Толькі ў Богу душа мая суцяшаецца; ад Яго выратаваньне маё.

61:3  Толькі Ён — цьвярдыня мая, ратунак мой, сховы мае: не пахіснуся болей.

61:4  Дакуль будзеце налягаць на чалавека? Абвалены будзеце вы, усе вы, як сьцяна нахіленая, як плот расхістаны.

61:5  Яны скінуць яго з вышыні намысьлілі, ашукаю скарысталіся; вуснамі дабраслаўляюць, а ў сэрцы сваім клянуць. Сэла

61:6  Толькі ў Богу, душа мая, супакойвайся! бо на Яго ўся надзея мая.

61:7  Толькі Ён — цьвярдыня мая і ратунак мой, сховы мае: не пахіснуся.

61:8  У Богу выратаваньне маё і слава мая; скала сілы маёй і надзея мая ў Богу.

61:9  Народзе! на Яго спадзявайся ўвесь час; сэрца маё прад Ім вылівайце: Бог — нам прыстанішча.

61:10  Сыны чалавечыя — марнасьць адна; сыны мужоў — ашуканства; калі іх пакласьці на вагі, усе яны разам лягчэйшыя за пустату.

61:11  Не спадзявайцеся на рабункі, і не выхваляйцеся крадзяжом; калі багацьце множыцца, ня хілецеся да яго сэрцам.

61:12  Аднойчы сказаў Бог, і двойчы я гэта пачуў, што сіла — у Богу,

61:13  і ў Цябе, Госпадзе, міласьць, бо Ты плаціш кожнаму паводле ўчынкаў ягоных.

Chapter 62

62:1  Псальма Давідава, калі ён быў у пустыні Юдэйскай.

62:2  Божа! Ты Бог мой, Цябе я шукаю ад золку; Цябе прагне душа мая, па Табе маё цела тужыць у зямлі пустой, высахлай і бязводнай,

62:3  каб бачыць сілу Тваю і славу Тваю, як бачыў Цябе ў сьвятыні:

62:4  бо ласка Твая лепшая за жыцьцё. Уславяць вусны мае Цябе.

62:5  Так дабраслаўлю Цябе ў жыцьці маім; у імя Тваё рукі мае падыму.

62:6  Як лоем і алеем душа мая насычаецца, і радасным голасам вусны мае Цябе славяць,

62:7  калі ўспамінаю Цябе я на ложку маім, думаю пра Цябе ў часіну начную ,

62:8  бо Ты дапамога мая, і ў цяні крылаў Тваіх я парадуюся;

62:9  Душа мая да Цябе прыляпілася; правіца Твая трымае мяне.

62:10  А тыя, што шукаюць пагібелі душы маёй, сыдуць у апраметную зямлі;

62:11  паб'юць іх сілаю меча; стануць здабычаю лісаў;

62:12  а цар усьцешыцца ў Богу, будзе ўслаўлены кожны, хто Яму прысягае, бо замкнуцца вусны ў тых, што гавораць няпраўду.

Chapter 63

63:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

63:2  Пачуй, Божа, голас мой у малітве маёй; ад страху ворага душу маю аслані.

63:3  Ахавай мяне ад намыслаў падступных, ад бунту злыдняў,

63:4  якія язык свой навастрылі, як меч; напнулі лук свой — слова зьедлівае,

63:5  каб употай страляць у беззаганнага; яны зьнянацку страляюць па ім, і не баяцца.

63:6  Яны ўмацавалі сябе ў намеры ў ліхім; змовіліся таемна сеткі паставіць; казалі: хто іх убачыць?

63:7  Яны крыўды шукаюць, віжуюць і сочаць і падкопваюцца да нутра чалавечага і да глыбіняў сэрца.

63:8  Але Бог паб’е іх стралою: зьнянацку будуць яны пацэлены.

63:9  Языком сваім яны заб'юць самі сябе; усе, хто іх бачыць, адыдуць ад іх .

63:10  І збаяцца ўсе людзі, і абвесьцяць дзею Божую, і зразумеюць, што гэта дзея Яго.

63:11  А праведны ўзьвесяліцца ў Богу і на Яго спадзявацца будзе; і пахвалены будуць усе справядлівыя сэрцам!

Chapter 64

64:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава для сьпяваньня.

64:2  Табе, Божа, належыць хвала на Сіёне, і Табе будзе дадзена абяцаньне ў Ерусаліме .

64:3  Ты чуеш малітву; да Цябе ўсё жывое прыходзіць.

64:4  Учынкі грахоўных адольваюць мяне. Ты ачысьціш злачынствы нашыя.

64:5  Дабрашчасны, каго Ты абраў і наблізіў, каб ён жыў у сялібах Тваіх. Насыцімся дабром дома Твайго, сьвятога храма Твайго.

64:6  Страшны ў правасудзьдзі, пачуй нас, Божа, Ратаўнік наш, надзея ўсіх канцоў зямлі і ўсіх, хто далёка ў моры,

64:7  Ты, Хто горы паставіў сілаю Сваёю, магутнасьцю аперазаны,

64:8  Хто таймуе гул мораў, плёскат іхніх хваляў, і бунт народаў!

64:9  І забаяцца азнакаў Тваіх жыхары ўсіх канцоў зямлі . І ранак і вечар абудзіш на славу Тваю .

64:10  Ты наведваеш сушу і спатольваеш смагу яе, шчодра яе ўзбагачаеш: паток Божы поўны вады; Ты яе збожжа гатуеш, бо так яе зладзіў;

64:11  Ты поіш барозны яе, раўняеш камлыгі яе, пульхніш яе кроплямі дажджу, дабраслаўляеш расьліннасьць яе;

64:12  вянчаеш лета даброці Тваёй, і сьцежкі Твае кроплямі тлушчу цякуць;

64:13  цякуць на пустэльныя пашы, і пагоркі радасьцю апяразваюцца,

64:14  лугі апранаюцца ў статкі, і даліны ўкрываюцца збажыною, гукаюць яны і сьпяваюць.

Chapter 65

65:1  Клікніце Богу, уся зямля.

65:2  Сьпявайце славу імю Ягонаму; гонар славе Ягонай, хвала Яму.

65:3  Скажэце Богу: грозны Ты ў дзеях Тваіх! У вялікай сіле Тваёй упакорацца Табе ворагі Твае.

65:4  Хай паклоніцца Табе ўся зямля і сьпявае Табе, хай сьпявае імю Твайму, Усявышні ! Сэла

65:5  Прыйдзеце і гляньце на дзеі Бога, грознага ў дзеях супроць сыноў чалавечых.

65:6  Ён мора ў сушу ператварыў: раку перайшлі нагамі; там радасьць была нам у Ім.

65:7  Магутнасьцю Сваёю ўладарыць Ён вечна; вочы Ягоныя глядзяць на народы, хай ня ўзносяцца бунтаўшчыкі. Сэла

65:8  Дабраславеце, народы, Бога нашага і ўзнясеце славу Яму.

65:9  Ён жыцьцё захаваў душы нашай, і назе нашай ня даў пахіснуцца.

65:10  Ты нас выпрабаваў, Божа, ператапіў нас, як топяць срэбра.

65:11  Ты ўвёў нас у сетку, аковы паклаў нам на сьцёгны нашыя,

65:12  пасадзіў чалавека на галаву нам. Мы ўвайшлі ў вагонь і ў ваду, і Ты вывеў нас на волю.

65:13  Увайду ў дом Твой з цэласпаленьнямі, аддам Табе зарукі мае,

65:14  якія вымавілі вусны мае і сказаў язык мой у скрусе маёй.

65:15  Цэласпаленьні тлустыя прынясу я Табе, з дымам ахвярным з авечага лою; ахвярую валоў і казлоў. Сэла

65:16  Прыйдзеце, паслухайце ўсе, богабаязныя, і я абвяшчу вам, што стварыў Ён душы маёй.

65:17  Я паклікаў Яго вуснамі маімі і ўславіў Яго языком маім.

65:18  Калі б угледзеў я беззаконьне ў сэрцы маім, дык не пачуў бы мяне Гасподзь.

65:19  Але Бог пачуў, уважыў голасу маленьня майго.

65:20  Дабраславёны Бог, Які не адкінуў малітвы маёй і не адвярнуў ад мяне ласкі Свае.

Chapter 66

66:1  Кіроўцу хору. На струнных інструмэнтах . Псальма. Песьня.

66:2  Божа! будзь літасьцівы да нас і дабраславі нас, асьвятлі нас абліччам Сваім, Сэла

66:3  каб мы спазналі на зямлі дарогу Тваю, ва ўсіх народах выратаваньне Тваё.

66:4  Хай уславяць народы Цябе, Божа; хай уславяць усе народы Цябе.

66:5  Хай весяляцца і радуюцца плямёны; бо Ты судзіш народы справядліва і кіруеш на зямлі плямёнамі.

66:6  Хай уславяць народы Цябе, Божа, хай уславяць усе народы Цябе.

66:7  Зямля дала плод свой: хай дабраславіць нас Бог, Бог наш.

66:8  Хай дабраславіць нас Бог, і хай збаяцца Яго ўсе межы зямлі.

Chapter 67

67:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава. Песьня.

67:2  Няхай паўстане Бог — і расьсеюцца ворагі Ягоныя, і хай ад аблічча Ягонага ўцякуць Яго ненавісьнікі!

67:3  Як дым разьвейваецца, так іх разьвей; як топіцца воск ад вагню, так бязбожнікі прад абліччам Божым хай загінуць!

67:4  А праведнікі хай узрадуюцца і ўсьцешацца прад Богам, і ўзьвесяляцца ў радасьці.

67:5  Сьпявайце Богу нашаму, сьпявайце імю Ягонаму, праслаўляйце Таго, Хто па нябёсах ідзе; Гасподзь імя Яму, — і прад абліччам Ягоным радуйцеся.

67:6  Сіротам Бацька і ўдовам судзьдзя Бог у сьвятой сялібе Сваёй!

67:7  Бог самотных уводзіць у дом, вызваляе вязьняў з кайданаў; а непакорлівыя застаюцца ў скварнай пустыні.

67:8  Божа! калі Ты выходзіў перад народам Тваім, калі Ты ішоў па пустыні, Сэла

67:9  зямля скаланалася, нават нябёсы плавіліся, ад аблічча Божага, і гэты Сінай — ад аблічча Бога, Бога Ізраілевага.

67:10  Шчодры дождж праліваў Ты, Божа, на Тваю спадчыну, і калі яна зьнемагала ад працы, Ты падмацоўваў яе.

67:11  Народ Твой там жыў; з даброці Тваёй, Божа, ты ўдзяляў беднаму.

67:12  Гасподзь дасьць слова: зьвястунак вялікае мноства.

67:13  "Цары войска ўцякаюць, уцякаюць, а тая, што дома сядзіць, дзеліць здабычу.

67:14  Калі спачываеце вы ў сваіх вотчынах, вы — як галубіца, у якое крылы срэбрам пакрытыя, а пёры чыстым золатам:

67:15  калі Ўсемагутны расьсеяў цароў на гэтай зямлі , яна забялела, быццам сьнег на Сэлмоне.

67:16  Гара Божая! — гара Васанская! гара высокая — гара Васанская!

67:17  Што ж вы зайздросьліва глядзіце, горы высокія, на гару, на якой Бог з добрай волі жыве, і Гасподзь жыцьме вечна!

67:18  Калясьніц Божых процьма, тысячы тысяч сярод іх; сярод іх Гасподзь на Сінаі, у сьвятыні.

67:19  Ты ўзышоў на вышыню, запалоніў палон, прыняў дары дзеля людзей, каб і адступнікі жыць маглі ў Госпада Бога.

67:20  Дабраславёны Бог кожны дзень, Бог ускладае на нас цяжар, але Ён і ратуе нас. Сэла

67:21  Бог нам — Бог на ратаваньне; ва ўладзе Госпада Ўладыкі брама сьмерці.

67:22  Але Бог патрушчыць голаў ворагам Сваім, валасатае цемя таго, хто ў грахах сваіх закасьцянеў.

67:23  Гасподзь сказаў: ад Васана вярну, выведу з прадоньня марскога,

67:24  каб ты апусьціў нагу тваю, як сабакі твае язык свой, у кроў ворагаў.

67:25  Бачылі шэсьце Тваё, Божа, шэсьце Бога майго, Цара майго ў сьвятыні:

67:26  наперадзе йшлі сьпевакі, ззаду ішлі музыкі, пасярэдзіне дзевы з тымпанамі:

67:27  "Дабраслаўляйце Бога Госпада на сходах, вы — ад семені Ізраілевага!"

67:28  Там Веньямін малодшы — іхні князь; князі Юдавы — уладыкі іхнія; князі Завулонавы, князі Нэфталімавы.

67:29  Бог твой наказаў табе сілу. Умацуй, Божа, тое, што Ты зрабіў нам!

67:30  Дзеля храма Твайго ў Ерусаліме цары прынясуць Табе дары.

67:31  Утаймуй зьвера ў трысьнягу, — статак валоў сярод цялят народаў, якія хваляцца зьліткамі срэбра; рассып народы, што бітваў прагнуць.

67:32  Прыйдуць вяльможы з Егіпта; Эфіопія рукі свае працягне да Бога.

67:33  Царствы зямныя! сьпявайце Богу, услаўляйце Госпада,

67:34  Які крочыць на нябёсах нябёсаў спрадвеку. Вось, Ён дае голасу Свайму голас моцы.

67:35  Узьнясеце славу Богу! веліч Ягоная — на Ізраіле, і магутнасьць Ягоная — на аблоках.

67:36  Грозны Ты, Божа, у Сьвятыні Тваёй. Бог Ізраілеў — Ён дае сілу і моц народу Свайму . Дабраславёны Бог!

Chapter 68

68:1  Кіроўцу хору. На шошаніме. Псальма Давідава.

68:2  Ратуй мяне, Божа; бо воды дайшлі да душы маёй .

68:3  Я заграз у глыбокай багне, і няма на чым стаць; увайшоў у глыбіні водаў, і хуткая плынь іх панесла мяне.

68:4  Я зьнямог ад крыку; засьмягла горла маё; стаміліся вочы мае, выглядаючы Бога майго .

68:5  Тых, што ненавідзяць мяне бязь віны, болей, чым валос на маёй галаве: ворагі мае, што бязьвінна мяне перасьледуюць, набраліся сілы; чаго я не адбіраў, тое мушу аддаць.

68:6  Божа! Ты ведаеш дурасьць маю, і грахі мае ад Цябе не схаваны.

68:7  Хай не пасаромяцца празь мяне тыя, што на Цябе спадзяюцца, Госпадзе, Божа сілы. Хай не пасаромяцца празь мяне тыя, што шукаюць Цябе, Божа Ізраілеў;

68:8  бо дзеля Цябе я цярплю зьнявагу, і ганьбаю пакрываюць аблічча маё.

68:9  Счужынеў я братам маім, чужынцам зрабіўся сынам маці маёй,

68:10  бо клопат па доме Тваім пажырае мяне, і ліхаслоўе тых, што Цябе ліхасловяць, падае на мяне,

68:11  і постам выплакаў я душу маю, і гэта робяць зьнявагаю мне.

68:12  І замест вопраткі я на сябе нацягнуў валасяніцу — і раблюся ім прытчаю;

68:13  і пра мяне балабоняць, седзячы каля брамы, і сьпяваюць у песьнях тыя, што п'юць віно.

68:14  А я з малітвай маёю да Цябе, Госпадзе; у час добрай зычлівасьці, Божа, па вялікай даброці Тваёй, пачуй мяне ў праўдзе ратунку Твайго;

68:15  дастань мяне з багавіньня, каб не загразнуў я: хай я вызвалюся ад ненавісьнікаў маіх і ад глыбокіх водаў;

68:16  хай не пацягне мяне цячэньне вады, хай не паглыне мяне багна, хай не замкне нада мною прорва пашчы свае.

68:17  Пачуй мяне, Госпадзе, бо добрая міласьць Твая; у мностве шчадротаў Тваіх дагледзь мяне,

68:18  не хавай твару Твайго ад раба Твайго, бо я смуткую; хутка пачуеш мяне;

68:19  Наблізься да душы маёй, вызваль яе; дзеля ворагаў маіх уратуй мяне.

68:20  Ты ведаеш паганьбеньне маё, сорам мой і агуду маю; ворагі мае ўсе прад Табою.

68:21  Маё сэрца зламала агуда, і я зьнямогся; чакаў спагады, але няма яе — і спагадцаў, ды не знаходжу.

68:22  І далі мне за ежу жоўць, і ў смазе маёй воцатам напаілі мяне.

68:23  Няхай стане трапеза іхняя сеткаю ім, і мірнае застольле іхняе — пасткаю;

68:24  няхай запамрочацца іхнія вочы, каб ім ня бачыць, і сьцёгны расслабі ім назаўсёды;

68:25  вылі на іх лютасьць Тваю, і полымя гневу Твайго хай абдыме іх;

68:26  селішча іхняе няхай запусьцее, і ў палатках іхніх хай ніхто ня жыве,

68:27  бо, каго Ты забіў, яны яшчэ перасьледуюць, і пакуты Табою параненых памнажаюць.

68:28  Прыкладзі беззаконьне да іхняга беззаконьня, і хай ня ўвойдуць яны ў праўду Тваю;

68:29  няхай скрэсьлены будуць з кнігі жывых, і хай ня будуць запісаны з праведнымі.

68:30  А я бедны і пакутую; дапамога Твая, Божа, хай адродзіць мяне.

68:31  Я буду славіць імя Бога майго ў песьні, буду ўзьвялічваць яго праслаўленьнем,

68:32  і будзе гэта даспадобы Госпаду болей, чым вол, чым цяля з рагамі і з капытамі.

68:33  Угледзяць гэта спрагненыя, і зарадуюцца. І ажыве сэрца ваша, богашукальнікі;

68:34  бо Гасподзь чуе ўбогіх і не пагарджае вязьнямі Сваімі.

68:35  Хай праславяць Яго зямля і нябёсы, моры, і ўсё рухомае ў іх,

68:36  бо ўратуе Бог Сіён, створыць гарады Юдавыя, і паселяцца там, і ўспадкуюць яго,

68:37  і нашчадкі рабоў Ягоных умацуюцца ў ім, і тыя, што любяць імя Ягонае, сяліцца ў ім будуць.

Chapter 69

69:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава. На ўспамін.

69:2  Пасьпяшайся, Божа, вызваль мяне, пасьпяшайся , Госпадзе, на дапамогу мне.

69:3  Хай пасаромяцца і хай паганьбаваныя будуць усе, што шукаюць загубы душы маёй! Няхай адхіснуцца і абсьмяяныя будуць тыя, што зычаць мне ліха!

69:4  Няхай адхіснуцца за паганьбаваньне мяне і тыя, што кажуць мне: "добра! добра!".

69:5  Няхай радуюцца і весяляцца Табою ўсе, што Цябе шукаюць, і хто любіць збавеньне Тваё, хай кажуць заўсёды: вялікі Гасподзь!

69:6  А я гаротны і ўбогі: Божа, пасьпяшайся да мяне! Ты — дапамога мая і Збаўца мой; Госпадзе! не спазьніся.

Chapter 70

70:1  На Цябе, Госпадзе, спадзяюся; хай ня буду вавек пасаромлены.

70:2  Праўдай Тваёй мяне вызвалі і выбаві; прыхілі вуха Тваё да мяне, і ўратуй мяне.

70:3  Будзь мне трывалым прыстанішчам, куды я заўсёды мог бы схавацца; Ты наказаў уратаваць мяне, бо цьвярдыня мая і моцнасьць мая — Ты.

70:4  Божа мой! вызвалі мяне з рук бязбожніка, з рук бязбожніка і прыгнятальніка.

70:5  Бо Ты — надзея мая, Госпадзе Божа, спадзяваньне маё зь юнацтва майго.

70:6  На Цябе апіраўся я быў ад улоньня; Ты вывеў мяне з чэрава маці маёй; Табе хвала мая ня спыніцца.

70:7  Многім я стаўся нібыта дзівам; але Ты — цьвёрдая надзея мая.

70:8  Няхай вусны мае хвалою напоўняцца, каб я Табе славу сьпяваў , кожны дзень апяваў Тваю веліч.

70:9  Не адкідай мяне на час старасьці; як пачне мая сіла слабнуць, не пакінь мяне,

70:10  бо ворагі мае супраць мяне змаўляюцца, і тыя, што цікуюць душу маю, — ладзяць нарады,

70:11  кажучы: "Бог яго кінуў; даганеце і схапеце яго; бо няма таго, хто б яго ўратаваў".

70:12  Божа! не аддаляйся ад мяне; Божа мой! пасьпяшайся мне на дапамогу.

70:13  Хай пасаромяцца і зьнікнуць супастаты душы маёй; хай сорам і ганьба пакрые тых, што зычаць мне ліха!

70:14  А я заўсёды буду на Цябе спадзявацца і памнажаць Тваю славу.

70:15  Вусны мае абвяшчацьмуць праўду Тваю, кожны дзень Твае добрыя дзеі; бо я ня ведаю ліку ім.

70:16  Буду славіць усемагутнасьць Госпада Бога; згадаю праўду Тваю — адзіна Тваю.

70:17  Божа! Ты навучаў мяне зь дзён маёй маладосьці, і да сёньня дзівосы Твае я абвяшчаю.

70:18  І да старасьці, і да сівізны не пакінь мяне, Божа, пакуль не абвяшчу Тваю сілу гэтаму роду і ўсім будучым магутнасьць Тваю.

70:19  Праўда Твая, Божа, да найвышэйшых; вялікія дзеі ўчыніў Ты; Божа, хто падобны да Цябе?

70:20  Ты пасылаў на мяне многія і лютыя беды, але і зноў ажыўляў мяне і зь бездані зямлі зноў выводзіў мяне.

70:21  Ты ўзвышаў мяне і суцяшаў мяне, і зь бездані зямлі выводзіў мяне .

70:22  І я буду славіць Цябе на псалтыры, Тваю праўду, Божа мой; буду Цябе апяваць на арфе, Сьвяты Ізраілеў!

70:23  Радуюцца вусны мае, калі я сьпяваю Табе, і душа мая, якую Ты вызваліў;

70:24  і язык мой кожны дзень будзе абвяшчаць праўду Тваю, бо пасаромленыя, бо паганьбёныя тыя, што ліха шукаюць мне.

Chapter 71

71:1  Божа! даруй цару Твой суд і сыну цара Тваю праўду,

71:2  няхай судзіць людзей Тваіх справядліва і ўбогіх Тваіх на судзе;

71:3  няхай прынясуць горы мір людзям і пагоркі праўду;

71:4  няхай судзіць убогіх народу, няхай выратуе сыноў убогага, і суйме прыгнятальніка, -

71:5  і будуць баяцца Цябе, пакуль будуць сонца і месяц, у роды родаў.

71:6  Ён сыдзе, як дождж на скошаны луг, як кроплі, што арашаюць зямлю;

71:7  У дні ягоныя праведнік будзе цьвісьці, і будзе вялікі спакой, пакуль ня спыніцца месяц:

71:8  ён будзе валадарыць ад мора да мора і ад ракі да краёў зямлі;

71:9  упадуць перад ім жыхары пустыняў, і ворагі ягоныя будуць лізаць пыл;

71:10  цары Тарсіса і выспаў даніну яму паднясуць; цары Аравіі і Савы дары паднясуць;

71:11  і паклоняцца яму ўсе цары; усе народы служыцьмуць яму;

71:12  бо вызваліць ён убогага, што галосіць, і прыгнечанага, што дапамогі ня мае,

71:13  умілажаліцца з гаротніка ўбогага, і душы гаротнікаў уратуе;

71:14  ад хітрыны і гвалту вызваліць душы іхнія, і каштоўнаю будзе кроў перад вачыма ягонымі;

71:15  і будзе жыць, і будуць даваць яму золата Аравіі, і будуць маліцца за яго няспынна, кожнага дня дабраслаўляць яго;

71:16  на зямлі будзе шчодрае збожжа, наверсе гор; і плады ягоныя захвалююцца, быццам лес на Ліване, і ў гарадах размножацца людзі, як трава на зямлі;

71:17  будзе імя ягонае дабраславёнае навечна; пакуль сонца жыве, будзе перадавацца імя ягонае; і дабраславяцца ў ім усе плямёны зямныя, усе народы будуць злагоджваць яго.

71:18  Дабраславёны Гасподзь Бог, Бог Ізраілеў, адзіны, Хто творыць цуды,

71:19  і дабраславёнае імя славы Ягонае навечна, і напоўніцца славаю Яго ўся зямля. Амін і амін.

71:20  Скончыліся малітвы Давіда, сына Ясэевага.

Chapter 72

72:1  Які добры Бог да Ізраіля, да чыстых сэрцам!

72:2  А я — ледзь ногі мае не пахіснуліся, ледзь падэшвы мае не пакаўзнуліся, —

72:3  я быў ліхім пазайздросьціў, як пабачыў дабрадзенства бязбожных,

72:4  бо няма ім цярпеньняў да самае сьмерці, і сіла моцная ў іх;

72:5  на працы людзкой іх няма, і разам зь людзьмі яны ўціску ня знаюць.

72:6  Вось таму іхняя пыха, як нашыйнік, абклала іх, і дзёрзкасьць, як убор, аблягае іх;

72:7  вылазяць ім вочы ад тлушчу, жаданьні ў сэрцы іхнім варушацца,

72:8  сьмяюцца яны з усяго; зласьліва паклёпы наводзяць; ганарыста гавораць;

72:9  вусны свае ўзносяць да неба, — а іхні язык па зямлі валачэцца.

72:10  Таму туды ж зьвяртаецца народ ягоны, і п'юць ваду поўнаю чараю

72:11  і кажуць: "як уведае Бог? і ці мае Ўсявышні веданьне?"

72:12  І вось гэтыя грэшнікі песьцяцца на гэтым сьвеце і памнажаюць багацьце.

72:13  І сказаў я : ці ж не дарма ачышчаў я сэрца маё і ў нянавісьці абмываў мае рукі,

72:14  і ўвесь дзень я цярплю ўдары, і кожнае раніцы кару прымаю?

72:15  Калі б я сказаў: буду так разважаць, як яны, — дык здрадзіў бы роду сыноў Тваіх.

72:16  І задумаўся я, як зразумець гэта; але цяжка яно ў вачах маіх,

72:17  пакуль не ўвайшоў я ў сьвятыню Божую, і не зразумеў іхняга канца.

72:18  Так! на коўзкіх шляхах паставіў Ты іх, і скідаеш іх у прорвішчы.

72:19  Як зьнянацку яны ўвайшлі ў спусташэньне, згінулі, зьніклі ад жахаў!

72:20  Як сном пасьля абуджэньня, так Ты, Госпадзе, іх разбудзіўшы, зьнішчыш іхнія мроі.

72:21  Калі кіпела сэрца маё і трымцела нутрына мая,

72:22  быў я тады неразумны, нічога ня цяміў; як быдла быў я прад Табою.

72:23  Але заўжды я з Табою; Ты трымаеш мяне за правую руку:

72:24  Ты вядзеш мяне паводле радаў Тваіх, і потым у славу прымаеш мяне.

72:25  Хто мне на небе? і з Табою нічога не хачу на зямлі.

72:26  Зьнемагае цела маё і сэрца маё; Бог — цьвярдыня сэрца майго і частка мая навечна,

72:27  бо вось гінуць усе, хто збочвае ад Цябе; Ты нішчыш кожнага, хто ад Цябе адступаецца.

72:28  А мне добра набліжацца да Бога! На Госпада Бога паклаў я надзею маю, каб абвяшчаць усе дзеі Твае!

Chapter 73

73:1  Навошта, Божа, назаўсёды Ты нас адкінуў? распаліўся Твой гнеў на авечак пашаў Тваіх?

73:2  Успомні пра збор Твой, які Ты прыдбаў здавён, пра племя спадчыны Тваёй, якое Ты адкупіў, — пра гэту гару Сіён, на якой Ты пасяліўся.

73:3  Падымі Твае ногі да вечных руінаў: усё вораг разбурыў у сьвятыні.

73:4  Рыкаюць ворагі Твае сярод сходаў Тваіх, паставілі знакі свае замест нашых азнакаў;

73:5  выдавалі сябе падобнымі на таго, хто падымаў сякеру на перавітае вецьце дрэва;

73:6  і сёньня ўсе рэзьбы ў ім адным разам разьбілі яны сякерамі і бярдышамі;

73:7  сьвятыню Тваю на вагонь аддалі, сялібу Твайго імя дашчэнту заплямілі;

73:8  сказалі ў сэрцы сваім: "зруйнуем іх зусім!" — і спалілі ўсе мясьціны Божых сходаў на зямлі.

73:9  Азнакаў нашых мы ня бачым, няма больш прарока, і няма з намі таго, хто ведаў бы, дакуль гэта будзе .

73:10  Дакуль, Божа, вораг зьдзек чыніць будзе? ці вечна будзе агуднік імя Тваё ганіць?

73:11  Навошта ўхіляеш руку Тваю і правіцу Тваю? Зь сярэдзіны ўлоньня Твайго іх панішчы.

73:12  Божа, Цару мой адвеку, Ты чыніш ратаваньне пасярод зямлі!

73:13  Ты разьдзяліў сілаю Тваёю мора, Ты патрушчыў галовы зьмеям на водах;

73:14  Ты струшчыў галаву левіяфану, аддаў яго на ежу народу ў пустыні.

73:15  Ты выкрасаў паток і крыніцу, Ты высушыў рэкі вялікія.

73:16  Твой дзень і Твая ноч; падрыхтаваў Ты сьвяцілы і сонца;

73:17  Ты правёў усе межы зямлі, лета і зіму Ты ўтварыў.

73:18  Прыгадай жа: вораг Госпада зьневажае, і неразумныя людзі ганяць імя Тваё.

73:19  Не аддай зьвярам душы Тваёй галубіцы; сходаў убогіх Тваіх не забудзь назаўсёды.

73:20  Дагледзь запавет Твой, бо цямноты зямлі поўныя жытлішчамі гвалту.

73:21  Хай ня вернецца прыгнечаны ў сораме; гаротны і ўбогі хай славяць імя Тваё.

73:22  Паўстань, Божа, абарані дзеі Твае, успомні штодзённае зьневажаньне Цябе неразумнымі;

73:23  не забудзь крыкаў ворагаў Тваіх; шум паўсталых супроць Цябе ўвесь час падымаецца.

Chapter 74

74:1  Кіроўцу хору. Не загубі. Псальма Асафава. Песьня.

74:2  Славім Цябе, Божа, славім; бо блізка імя Тваё; абвяшчаюць цуды Твае.

74:3  "Калі Я выберу час, Я ўчыню суд па праўдзе.

74:4  Хістаюцца зямля і ўсе, хто на ёй жыве: Я ўмацую стаўпы яе". Сэла

74:5  Кажу ліхамысным: не шалейце, і бязбожным: не падымайце рога,

74:6  не падымайце высока рога вашага, не гаварэце цьвёрдалоба,

74:7  бо не ад усходу і не ад захаду і не ад пустыні ўзвышэньне;

74:8  а Бог ёсьць Судзьдзя: аднаго прыніжае, а другога ўзносіць;

74:9  бо чара ў руцэ ў Госпада, віно ў ёй кіпіць, поўнае мяшанага, і Ён палівае зь яе. Нават дрожджы зь яе будуць выціскаць і піць усе бязбожнікі зямлі.

74:10  А я буду абвяшчаць вечна, буду апяваць Бога Якаўлевага.

74:11  Усе рогі бязбожнікаў паламаю, і ўзьнясуцца рогі праведніка.

Chapter 75

75:1  Кіроўцу хору. На струнных. Псальма Асафава. Песьня.

75:2  Вядомы Бог у Юдэі; Ягонае імя вялікае ў Ізраіля.

75:3  І было ў Саліме селішча Ягонае, і жыў Ён — на Сіёне.

75:4  Ён там паламаў стрэлы лука, шчыт і меч і вайну. Сэла

75:5  Ты слаўны, магутнейшы за дзікія горы.

75:6  Моцныя сэрцам здабычаю сталі, заснулі сном сваім, і не знайшлі ўсе мужчыны сілы ў руках сваіх.

75:7  Ад клічу Твайго, Божа Якаваў, задрамалі і калясьніца і конь.

75:8  Ты грозны, і хто ўстоіць прад абліччам Тваім у час гневу Твайго?

75:9  Зь нябёсаў Ты суд абвясьціў: зямля забаялася і замоўкла,

75:10  калі паўстаў Бог на суд, каб выратаваць усіх прыгнечаных на зямлі. Сэла

75:11  І гнеў чалавечы абярнуўся на славу Табе, рэшту гневу Ты ўтаймуеш.

75:12  Рабеце і давайце зарокі Госпаду, Богу вашаму; усе, хто вакол Яго, хай прынясуць дарункі Страшнаму.

75:13  Ён таймуе дух валадароў, Ён страшны царам зямным.

Chapter 76

76:1  Кіроўцу хору Ідутумавага. Псальма Асафава.

76:2  Голас мой да Бога, і я буду клікаць; голас мой да Бога, і Ён пачуе мяне.

76:3  У дзень скрухі маёй шукаю Госпада; рука мая працягнута ўначы, і не апускаецца; душа мая ня хоча суцешанай быць.

76:4  Пра Бога згадваю, і дрыжу; разважаю, і зьнемагае мой дух. Сэла

76:5  Ты не даеш мне вачэй маіх зьмежыць; я ашаломлены, і не магу гаварыць.

76:6  Разважаю пра даўнія дні, пра гады пракаветныя ;

76:7  узгадваю песьні мае начныя, гутару з сэрцам маім, і выпрабоўвае дух мой:

76:8  няўжо назаўсёды адкінуў, Гасподзь, і ня будзе больш дабраволіць?

76:9  няўжо назаўсёды міласьць Яго перастала быць, і спынілася слова Ягонае з роду ў род?

76:10  няўжо Бог забыўся мілаваць? няўжо ў гневе спыніў шчадроты Свае? Сэла

76:11  І сказаў я: вось гора маё — перамена правіцы Ўсявышняга.

76:12  Буду ўспамінаць пра дзеі Гасподнія! буду ўспамінаць пра даўнія цуды Твае.

76:13  Буду ў кожны Твой чын заглыбляцца, разважаць пра вялікія дзеі Твае.

76:14  Божа! сьвятая дарога Твая. Які Бог такі вялікі, як Бог наш!

76:15  Ты — Бог, Які творыць цуды; Ты паказаў магутнасьць Сваю сярод народаў;

76:16  Ты вызваліў народ Твой рукою сыноў Якава і Язэпа. Сэла

76:17  Бачылі Цябе, Божа, воды, бачылі Цябе воды, і напалохаліся, і скалануліся бездані.

76:18  Аблокі вылівалі воды, хмары аддавалі гром, і лёталі стрэлы Твае.

76:19  Голас грому Твайго ў коле нябесным; маланкі асьвятлялі сьвет; зямля трэслася і скаланалася.

76:20  Шлях Твой у моры, і сьцежка Твая ў водах вялікіх, і сьляды Твае невядомыя.

76:21  Як статак, вёў Ты народ Твой рукою Майсея і Аарона.

Chapter 77

77:1  Слухай, народзе мой, закону майго, прыхілеце вуха вашае да словаў з вуснаў маіх.

77:2  Разамкну мае вусны ў прытчы і вымаўлю старадаўнія прыпавесьці.

77:3  Што чулі мы і даведаліся і бацькі нашы нам пераказалі,

77:4  не схаваем ад дзяцей іхніх, і абвесьцім роду будучаму славу Госпада, і сілу Ягоную, і цуды Ягоныя, што Ён утварыў.

77:5  Ён устанавіў засьведчаньне ў Якаве і паклаў закон у Ізраілі, які наказаў бацькам нашым абвяшчаць дзецям іхнім,

77:6  каб ведаў будучы род, дзеці, якія народзяцца, і каб яны ў свой час абвяшчалі дзецям сваім,

77:7  класьці на Бога надзею сваю, і не забываць дзеяў Божых, і захоўваць наказы Ягоныя,

77:8  і ня быць падобным да бацькоў іхніх, роду ўпарцістага і мяцежнага, сэрцам неўладкаванага і нявернага Богу духам сваім.

77:9  Сыны Яфрэмавыя, узброеныя, лучнікі, павярнулі назад у дзень бітвы:

77:10  яны не захавалі запавету Божага і адмовіліся хадзіць у законе Ягоным:

77:11  забылі дзеі Ягоныя і цуды, якія Ён нам паказаў.

77:12  Ён перад вачыма бацькоў іхніх тварыў цуды ў зямлі Егіпецкай, на полі Цаан.

77:13  Падзяліў мора і правёў іх празь яго, і паставіў воды сьцяною;

77:14  і ўдзень вёў іх вобмацкам, а ўначы сьвятлом вагню;

77:15  расьсек камень у пустыні, і напаіў іх, як зь вялікае бездані;

77:16  са скалы вывеў патокі, і пацяклі воды, як рэкі.

77:17  Але яны ўсё грашылі прад Ім і раздражнялі ў сявышнага ў пустыні:

77:18  спакушалі Бога ў сэрцы сваім, патрабавалі ежы па душы сваёй,

77:19  і казалі супраць Бога, і сказалі: "ці можа Бог згатаваць трапезу ў пустыні?"

77:20  Вось, Ён ударыў па камені, і пацяклі воды, і паліліся ручаіны. "Ці можа Ён даць і хлеб, ці можа гатаваць мяса народу Свайму?"

77:21  Гасподзь пачуў, і ўспалымніўся гневам, і вагонь загарэўся на Якава, і гнеў падняўся супроць Ізраіля,

77:22  за тое, што ня верылі ў Бога і не спадзяваліся на ратаваньне Ягонае.

77:23  Ён загадаў аблокам угары, і адчыніў дзьверы неба,

77:24  і пусьціў, быццам дождж, на іх манну ў ежу, і хлеб нябесны ім даў.

77:25  Хлеб анёльскі еў чалавек, паслаў Ён ім ежы ўдосыць.

77:26  Ён падняў на небе вецер усходні, і навёў паўднёвы сілаю Сваёю

77:27  і, як пыл, паслаў на іх мяса дажджом, і, як пясок марскі, птушак крылатых;

77:28  і кінуў іх сярод табара іхняга, каля жытлішчаў іхніх,

77:29  і яны елі і наеліся; і даў ім, чаго яны зажадалі.

77:30  Але яшчэ не прайшло хаценьне іхняе, яшчэ ежа была ў вуснах у іх,

77:31  гнеў Божы прыйшоў на іх, забіў тлустых іхніх, і юнакоў Ізраілевых паваліў.

77:32  Пры ўсім гэтым яны ўсё ж грашылі далей, і ня верылі ў цуды Ягоныя.

77:33  І загубіў дні іхнія ў марнасьці і гады іхнія ў страху.

77:34  Калі Ён забіваў іх, яны шукалі Яго, і вярталіся, і з раніцы шукалі Бога,

77:35  і прыгадвалі, што Бог — іхняе прыстанішча і Бог Усявышні — Збаўца іхні,

77:36  і вуснамі сваімі лісьлівілі Яму, і языком сваім хлусілі прад Ім;

77:37  а сэрца іхняе нямоцна стаяла прад Ім, і ня былі яны верныя запавету Ягонаму.

77:38  Але Ён, Міласэрны, дараваў грэх і ня зьнішчаў іх; шматкроць адводзіў гнеў Свой і ня ятрыў лютасьці Сваёй.

77:39  Ён памятаў, што яны — цялесныя, дыханьне, якое выходзіць і ня вяртаецца.

77:40  Колькі разоў яны раздражнялі Яго ў пустыні і гневалі Яго ў краі неабжытым!

77:41  І зноў спакушалі Бога, і зьневажалі Сьвятога Ізраілевага,

77:42  не памяталі рукі Ягонай, дня, калі выбавіў іх ад прыгнёту,

77:43  калі аказаў у Егіпце азнакі Свае і цуды Свае на полі Цаан.

77:44  і ператварыў рэкі іхнія і патокі іхнія ў кроў, каб яны піць не маглі;

77:45  паслаў на іх заедзь, каб джаліла іх, і жаб, каб губілі іх;

77:46  парасьліну зямную іхнюю аддаў вусеням і працу іхнюю — саранчы;

77:47  вінаград іхні пабіў градам і шаўкоўніцы іхнія аддаў сьцюжы;

77:48  быдла іхняе аддаў граду і статкі іхнія — маланкам;

77:49  паслаў на іх полымя гневу Свайго, і абурэньне, і лютасьць і беды, пасольства ліхіх анёлаў;

77:50  Ён дарогу выпрастаў гневу Свайму, не ахоўваў іхніх душаў ад сьмерці, і быдла іхняе аддаў пошасьці;

77:51  пабіў кожнага першынца ў Егіпце, пачаткі сілаў у намётах Хамавых;

77:52  і павёў народ Свой, як авечак, пустыняю;

77:53  вёў іх бясьпечна, і яны не баяліся, а ворагаў іхніх пакрыла мора;

77:54  і прывёў іх у зямлю сьвятую Сваю, на гару гэтую, якую правіца Ягоная набыла.

77:55  Прагнаў ад аблічча іхняга народы, і зямлю іхнюю разьдзяліў у спадчыну ім, і плямёны Ізраілевыя пасяліў у намётах іхніх.

77:56  Але яны яшчэ спакушалі і засмучалі Бога Ўсявышняга, і пастановаў Ягоных ня трымаліся;

77:57  адступалі і здраджвалі, як бацькі іхнія; вярталіся назад, як падманлівы лук;

77:58  засмучалі Яго курганамі сваімі, ды ідаламі сваімі абуджалі зайздрасьць Ягоную.

77:59  Пачуў Бог, і ўспалымніўся гневам, і моцна абурыўся супроць Ізраіля;

77:60  пакінуў селішча ў Сіломе, скінію, у якой жыў Ён сярод людзей;

77:61  і аддаў у няволю Ён моцнасьць Сваю і славу Сваю ў рукі ворага;

77:62  і аддаў Ён мечу народ Свой, і прагневаўся на спадчыну Сваю.

77:63  Хлопцаў ягоных пажыраў вагонь, і дзяўчатам ягоным не сьпявалі шлюбных песьняў;

77:64  сьвятары ягоныя падалі ад меча, і ўдовы ягоныя ня плакалі.

77:65  Але быццам ад сну, абудзіўся Гасподзь, быццам волат, віном пераможаны,

77:66  і ўдарыў ворагам ягоным у тыл, і пасароміў іх навекі,

77:67  і адкінуў палатку Язэпаву, і роду Яфрэмавага не абраў.

77:68  а выбраў калена Юдава, гару Сіён, якую палюбіў,

77:69  і зладзіў, як неба, сьвятыню Сваю, і, як зямлю, угрунтаваў яе навечна,

77:70  і выбраў Давіда, раба Свайго, і ўзяў яго ад кашараў,

77:71  і ад даяроў прывёў яго пасьвіць народ свой, Якаваў, і спадчыну Сваю — Ізраіля.

77:72  І ён пасьвіў іх у чысьціні сэрца свайго, і рукамі мудрымі вадзіў іх.

Chapter 78

78:1  Божа! язычнікі прыйшлі ў спадчыну Тваю; апаганілі сьвяты храм Твой; Ерусалім ператварылі ў руіны;

78:2  трупы рабоў Тваіх аддалі на поед птушкам нябесным, целы сьвятых Тваіх зьвярам зямным;

78:3  пралілі кроў іхнюю, як ваду, вакол Ерусаліма, і ня было каму іх пахаваць.

78:4  Мы зрабіліся пасьмешышчам у суседзяў нашых, ганьбаю і сараматою тых, хто вакол нас.

78:5  Дакуль, Госпадзе, не перастанеш гневацца, будзе рэўнасьць Твая палаць, як вагонь?

78:6  Вылі гнеў Твой на народы, якія Цябе ня ведаюць, і на царствы, якія імя Твайго не заклікаюць,

78:7  бо яны пажэрлі Якава, і селішча ягонае спустошылі.

78:8  Не спамяні нам грахоў нашых продкаў; хай неўзабаве запабегнуць нас шчадроты Твае; бо мы зусім аслаблі.

78:9  Памажы нам, Божа, Збаўца наш, дзеля славы імя Твайго; вызвалі нас, і даруй нам грахі нашыя дзеля імя Твайго.

78:10  Навошта казаць язычнікам: "дзе Бог іхні?" Хай стане вядомая сярод язычнікаў перад вачыма нашымі помста за пралітую кроў рабоў Тваіх.

78:11  Хай прыйдзе прад аблічча Тваё стогн вязьня; магутнасьцю сілы Тваёй захавай асуджаных на сьмерць.

78:12  Сем разоў вярні суседзям нашым у нетры іхнія кляцьбу, якою яны Цябе, Госпадзе, пракліналі.

78:13  А мы, народ Твой і Тваёй пашы авечкі, вечна славіць будзем Цябе, і род у род узносіць славу Табе.

Chapter 79

79:1  Кіроўцу хору. На музычным інструмэньце Шошанім-Эдуф. Псальма Асафава.

79:2  Пастыр Ізраілеў! паслухай; Ты, што водзіш, як авечак, Язэпа, і сядзіш на хэрувімах, акажы Сябе.

79:3  Перад Яфрэмам і Веньямі-нам і Манасіем абудзі сілу Тваю і прыйдзі выратаваць нас.

79:4  Божа! навярні нас; няхай зазьзяе аблічча Тваё, і ўратуемся!

79:5  Госпадзе, Божа сіл! дакуль будзеш гнеўны да малітваў народу Твайго?

79:6  Ты накарміў іх хлебам сьлёзным, і напаіў іх сьлязьмі, у вялікай меры,

79:7  паклаў нас супярэчкаю нашым суседзям, і ворагі нашыя зьдзекуюцца.

79:8  Божа сіл! узнаві нас; няхай зазьзяе аблічча Тваё, і ўратуемся!

79:9  Зь Егіпта перанёс Ты лазу вінаградную, выгнаў народы, і пасадзіў яе;

79:10  ачысьціў пад яе месца, і ўгрунтаваў карэньне яе, і яна напоўніла замлю.

79:11  Горы накрыліся ценем яе, і гольле яе нібы кедры Божыя:

79:12  яна пусьціла гольле сваё да мора і пасынкі свае да ракі.

79:13  Навошта разбурыў Ты агароджу яе, так што скубуць яе ўсе, хто ідзе па дарозе?

79:14  Лясны вепр яе падкопвае, і зьвер польны яе аб’ядае.

79:15  Божа сіл! азірніся, паглядзі зь неба і ўбач, і наведай вінаграднік гэты;

79:16  ахавай тое, што пасадзіла правіца Твая, і пасынкі, якія Ты Сабе ўмацаваў.

79:17  Яно спалена вагнём, абсечана; хай ад зьзяньня аблічча Твайго загінуць,

79:18  хай будзе рука Твая над мужам правіцы Тваёй, над сынам чалавечым, якога Ты ўмацаваў Сабе,

79:19  і мы ад Цябе не адступімся; ажыві нас, і мы будзем імя Тваё заклікаць.

79:20  Госпадзе, Божа сіл! узнаві нас; няхай зазьзяе аблічча Тваё, і ўратуемся.

Chapter 80

80:1  Кіроўцу хору. На Гэцкім інструмэньце. Псальма Асафава.

80:2  Сьпявайце радасна Богу, цьвярдыні нашай; усклікайце Богу Якава!

80:3  Вазьмеце псальму, зайграйце на бубне, на арфе з гукам прыемным, на псалтыры;

80:4  трубеце ў трубу парою маладзіка, у пэўны час, у дзень сьвята нашага;

80:5  бо гэта закон Ізраілю, пастанова ад Бога Якаўлевага.

80:6  Ён пастанавіў гэта ў сьведчаньне Язэпу, калі той выйшаў зь зямлі Егіпецкай, дзе пачуў гукі мовы, якое ня ведаў:

80:7  "Я зьняў з плячэй ягоны цяжар, і рукі ягоныя вызваліліся ад кашоў".

80:8  У гароце ты паклікаў Мяне, і Я цябе вызваліў; зь сярэдзіны грому пачуў Я цябе; пры водах Мэрывы выпрабаваў цябе.

80:9  Слухай, народзе Мой, і Я буду сьведчыць табе; Ізраіле! о, калі б ты паслухаў Мяне!

80:10  Хай ня будзе ў цябе іншага Бога, і не пакланяйся богу чужому.

80:11  Я Гасподзь, Бог твой, Які вывеў цябе зь зямлі Егіпецкай; разамкні твае вусны, і Я напоўню іх".

80:12  Але народ Мой ня слухаўся голасу Майго, і Ізраіль не ўпакорваўся Мне;

80:13  таму Я пакінуў іх упартасьці іхняга сэрца, хай ходзяць паводле намераў сваіх.

80:14  О, калі б народ Мой слухаў Мяне і Ізраіль хадзіў Маімі шляхамі!

80:15  Я хутка ўпакорыў бы ворагаў іхніх і павярнуў бы руку Маю на прыгнятальнікаў іхніх;

80:16  ненавісьнікі Госпада поўзалі б перад імі, а дабрашчасьце доўжылася б заўсёды.

80:17  я карміў бы іх тлушчам пшаніцы і насычаў бы іх мёдам са скалы.

Chapter 81

81:1  Бог стаяў у гурце багоў; сярод багоў правіў суд:

81:2  дакуль будзеце вы судзіць несправядліва і патураць бязбожным? Сэла

81:3  Чынеце суд беднаму і сіраце; прыгнечанаму і гаротнаму справядлівасьць рабеце;

81:4  вызваляйце беднага і ўбогага; вырывайце яго з рук бязбожнікаў.

81:5  Ня ведаюць, не разумеюць, у цемрадзі ходзяць; усе асновы зямлі хістаюцца.

81:6  Я сказаў: вы — багі, і сыны Ўсявышняга — усе вы;

81:7  але вы памраце, як людзі, і ўпадзяце, як кожны з князёў.

81:8  Паўстань, Божа, судзі зямлю, бо Ты спадкуеш усе народы.

Chapter 82

82:1  Песьня. Псальма Асафава.

82:2  Божа! Не перамоўчы, не маўчы, і не заставайся спакойны, Божа!

82:3  Бо вось, ворагі Твае зашумелі, і ненавісьнікі Твае паднялі галаву:

82:4  супроць народу Твайго склалі падступную змову, і раяцца супроць тых, каго Ты ахоўваеш;

82:5  сказалі: "пойдзем і вынішчым іх з народаў, каб і ня згадвалася болей імя Ізраіля".

82:6  Змовіліся аднадушна, склалі супроць Цябе хаўрус:

82:7  селішчы Эдомавыя і Ізмаільцяне, Мааў і Агаране,

82:8  Гевал і Амон і Амалік, Філістымляне з жыхарамі Тыра;

82:9  і Асур прыстаў да іх; яны сталі сілаю ўсім сынам Лота-вым. Сэла

82:10  Зрабі ім тое самае, што Мадыяму, што Сісару, што Явіну каля патока Кісона,

82:11  якія вынішчаны ў Аэндоры, зрабіліся гноем зямлі.

82:12  Зрабі зь імі, з уладарамі іхнімі, як з Орывам і Зівам, і з усімі правадырамі іхнімі, як зь Зэвэем і Салманам,

82:13  якія казалі: "возьмем сабе на валоданьне селішчы Божыя".

82:14  Божа мой! хай будуць яны, як пыл у віхуры, як на вятры салома.

82:15  Як вагонь выпальвае лес, і як полымя апальвае горы,

82:16  так гані іх бураю Тваёю, і настрашы іх бураю Тваёю,

82:17  напоўні аблічча іхняе сорамам, каб шукалі яны імя Тваё, Госпадзе!

82:18  Хай пасаромяцца і настрашаны будуць навечна, хай брыдка ім будзе і хай загінуць,

82:19  і няхай яны ведаюць, што Ты, Каму адзінаму імя — Гасподзь, Усявышні над усёю зямлёю.

Chapter 83

83:1  Кіроўцу хору. На Гэцкім інструмэньце . Сыноў Карэевых. Псальма.

83:2  Якія жаданыя селішчы Твае, Госпадзе сіл!

83:3  Душа мая стужылася, прагнучы ў двары Гасподнія; сэрца маё і цела маё імкнуцца да Бога жывога.

83:4  І птушка знаходзіць сабе жытло, і ластаўка гняздо сабе, дзе пакласьці птушанятак сваіх, каля алтароў Тваіх, Госпадзе сіл, Цару мой і Божа мой!

83:5  Дабрашчасныя тыя, што жывуць у доме Тваім; яны няспынна будуць славіць Цябе. Сэла

83:6  Дабрашчасны чалавек, сіла Якога ў Табе, і ў якога ў сэрцы сьцежкі вядуць да Цябе .

83:7  Ідучы далінаю плачу, яны адчыняюць у ёй крыніцы, і дождж пакрывае яе дабраславеньнем;

83:8  прыходзяць ад сілы ў сілу, паўстаюць прад Богам на Сіёне

83:9  Госпадзе, Божа сіл! Пачуй малітву маю, уважы, Божа Якаваў!

83:10  Божа, абаронца наш! Прынікні і дагледзь аблічча памазанца Твайго. Сэла

83:11  Бо адзін дзень у дварах Тваіх лепшы за тысячу. Хачу лепей быць каля парога ў доме Божым, чым жыць у намётах няславы.

83:12  Бо Гасподзь Бог ёсьць сонца і шчыт, Гасподзь дае мілату і славу; дабра не адмаўляе тым, хто ў беззаганнасьці ходзіць.

83:13  Госпадзе сіл! Дабрашчасны той чалавек, які на Цябе спадзяецца!

Chapter 84

84:1  Кіроўцу хору. Сыноў Карэевых. Псальма.

84:2  Госпадзе! Ты ўмілажаліўся зь зямлі Тваёй, вярнуў палон Якаваў;

84:3  беззаконьне народу Твайго дараваў, усе грахі ягоныя пакрыў,

84:4  гнеў Твой увесь суняў, адвярнуў лютасьць гневу Твайго.

84:5  Узнаві нас, Божа ратунку нашага, і спыні абуранасьць Тваю намі.

84:6  Няўжо вечна будзеш гневацца на нас, і пашырыш Твой гнеў з роду ў род?

84:7  Няўжо зноў не ажывіш нас, каб народ Твой зарадаваўся Табе?

84:8  Пакажы нам, Госпадзе, ласку Тваю, і даруй нам выратаваньне Тваё.

84:9  Паслухаю, што скажа Гасподзь Бог. Ён скажа мір народу Свайму і выбранцам Сваім; і няхай не ўпадуць яны зноў у неразважлівасьць.

84:10  Сапраўды, выратаваньне Ягонае блізкае тым, хто баіцца Яго, каб слава Ягоная жыла ў нашай зямлі.

84:11  Вернасьць і мілата сустрэнуцца, справядлівасьць і мір пацалуюцца;

84:12  зь зямлі вернасьць вырасьце, а справядлівасьць прыхіліцца зь неба;

84:13  і Гасподзь дабрадзенства ўдзеліць, і ўродзіць зямля наша плод свой;

84:14  прад Ім справядлівасьць пойдзе, і дарогу нам вызначыць крокам Ягоным.

Chapter 85

85:1  Малітва Давідава. Нахілі, Госпадзе вуха Тваё, і пачуй мяне; бо я бедны і ўбогі.

85:2  Ахавай душу маю, бо я богабаязны; уратуй, Божа мой, раба Твайго, які на Цябе спадзяецца.

85:3  Зьлітуйся зь мяне, Госпадзе, бо Цябе я клічу кожнага дня.

85:4  Разьвесялі душу раба Твайго, бо да Цябе, Госпадзе, узношу душу сваю,

85:5  бо Ты, Госпадзе, добры і міласэрны і мілажальны да ўсіх, хто кліча Цябе.

85:6  Пачуй, Госпадзе, малітву маю, і прыслухайся да голасу маленьня майго.

85:7  У дзень смутку майго я клічу Цябе, бо Ты пачуеш мяне.

85:8  Няма, Госпадзе, паміж багамі такога, як Ты, і дзеяў няма, як Твае.

85:9  Усе народы, Табою створаныя, прыйдуць і схіляцца прад Табою, Госпадзе, і праславяць імя Тваё,

85:10  бо Ты вялікі, творыш дзівосы, — Ты, Божа, адзіны Ты.

85:11  Настаў мяне, Госпадзе, на дарогу Тваю, і хадзіцьму ў праўдзе Тваёй; умацуй сэрца маё ў страху імя Твайго

85:12  Буду славіць Цябе, Госпадзе, Божа мой, усім сэрцам маім і славіць імя Тваё вечна,

85:13  бо вялікая ласка Твая да мяне; Ты выбавіў душу маю ад пекла апраметнага.

85:14  Божа! на мяне гардуны паўсталі, і хэўра мяцежнікаў шукае душы маёй; і перад сабою ня ставяць Цябе.

85:15  Але Ты, Госпадзе, Божа шчодры і сэрцам шчыры, доўгацярплівы і шматлітасьцівы і справядлівы,

85:16  паглядзі на мяне і ўмілажалься зь мяне; дай моц Тваю рабу Твайму, і ўратуй сына рабы Тваёй;

85:17  учыні на мне азнаку на добрае, хай бачаць мяне ненавісьнікі мае і пасаромяцца, бо Ты, Госпадзе, дапамог мне і суцешыў мяне.

Chapter 86

86:1  Псальма. Песьня. Сыноў Карэевых.

86:2  Падмурак ягоны на горах сьвятых. Гасподзь любіць браму Сіёна больш за ўсе паселішчы Якава.

86:3  Славутае абвяшчаецца пра цябе, горадзе Божы!

86:4  Згадаю тым, хто знае мяне, пра Раава і Вавілон; вось Філістымляне, і Тыр з Эфіопіяю, — скажуць : "такі-а-такі нарадзіўся там".

86:5  А пра Сіён казаць будуць: "такі-а-такі і такі-а-такі муж нарадзіўся ў ім, і Сам Усявышні ўмацаваў яго".

86:6  Гасподзь у перапісе народу напіша: "такі-а-такі нарадзіўся там".

86:7  І ўсе, хто сьпявае і грае, — усе крыніцы мае ў табе.

Chapter 87

87:1  Песьня. Псальма. Сыноў Карэевых. Кіроўцу хору на Махалат, для сьпяваньня. Вучэньне Этана Эзрахіта.

87:2  Госпадзе, Божа ратунку майго! удзень лямантую і ўначы прад Табою.

87:3  Хай дойдзе малітва мая прад аблічча Тваё; нахілі вуха Тваё да маленьня майго.

87:4  Бо душа мая насыцілася немарасьцямі, і жыцьцё маё наблізілася да апраметнай.

87:5  Я дараўнаўся да тых, што ў магілу сыходзяць; я стаў, як чалавек бязь сілы,

87:6  паміж мёртвымі кінуты, — як забітыя, што ляжаць у магіле, пра якіх Ты больш не ўспамінаеш і якія ад рукі Тваёй адкінутыя.

87:7  Ты паклаў мяне ў дол апраметны, у морак, у бездань.

87:8  Легла на мяне лютасьць Твая, і ўсімі хвалямі Тваімі Ты пабіў мяне . Сэла

87:9  Ты адвёў ад мяне знаёмых маіх, зрабіў мяне агідным для іх; я ўвязьнены і не магу выйсьці.

87:10  Вока маё ад гароты стамілася; цэлы дзень я клікаў Цябе, Госпадзе; працягваў рукі свае да Цябе.

87:11  Хіба над мёртвымі ўчыніш Ты цуд? Хіба мёртвыя ўстануць і будуць славіць Цябе? Сэла

87:12  Альбо ў магіле будзе абвяшчацца ласка Твая, і праўда Твая — у месцы тленьня?

87:13  Хіба ж у мораку спазнаюцца дзівосы Твае, і ў зямлі забыцьця — праўда Твая?

87:14  але я Цябе, Госпадзе, клічу, і рана раніцай малітва мая сустракае Цябе.

87:15  Навошта, Госпадзе, адкідаеш душу маю, хаваеш аблічча Тваё ад мяне?

87:16  Я няшчасны і парахнею зь дзяцінства; нясу жахі Твае, і зьнемагаю.

87:17  Над мною прайшла лютасьць Твая; страхоцьці Твае зламалі мяне,

87:18  кожны дзень абступаюць мяне, як вада: аблягаюць мяне ўсе разам.

87:19  Ты аддаліў ад мяне сябра і блізкага; знаёмых маіх ня відаць.

Chapter 88

88:1  Вучэньне Этана Эзрахіта.

88:2  Пра ласкі Твае , Госпадзе, буду сьпяваць вечна, з роду ў род абвяшчаць праўду Тваю вуснамі маімі,

88:3  бо кажу: будзе навек пакладзена ласка, на нябёсах уцьвердзіў Ты праўду Тваю, калі сказаў :

88:4  "Я склаў запавет з выбранцам Маім, прысягаўся Давіду, рабу Майму:

88:5  навечна ўгрунтую семя тваё, і твой род уладжу навечна". Сэла

88:6  І праславяць нябёсы дзівосныя дзеі Твае, Госпадзе, і праўду Тваю ў саборы сьвятых,

88:7  бо хто на нябёсах дараўнаецца з Богам? хто паміж сынамі Божымі спадобніцца Госпаду?

88:8  Грозны Бог у вялікім гурце сьвятых, грозны Ён усім, хто Яго атачае.

88:9  Госпадзе, Божа сіл! хто моцны, як Ты, Госпадзе? І праўда Твая навокал Цябе.

88:10  Ты валадарыш над лютасьцю мора; калі ўздымаюцца хвалі яго, Ты іх таймуеш.

88:11  Ты скінуў Раава, як пабітага; моцнаю мышцай Тваёю расьсеяў ворагаў Тваіх.

88:12  Твае — нябёсы і Твая — зямля; сусьвет, і што напаўняе яго, Ты заснаваў.

88:13  Поўнач і поўдзень Ты стварыў; Фавор і Ярмон зь імя Твайго радуюцца.

88:14  Моцная мышца Твая, дужая рука, высокая правіца Твая!

88:15  Правасудзьдзе й істасьць — аснова трона Твайго; любасьць і праўда прад абліччам Тваім ходзяць.

88:16  Дабрашчасны народ, які ведае трубны кліч! Яны ходзяць у сьвятле аблічча Твайго, Госпадзе;

88:17  а зь імя Твайго радуюцца кожны дзень, і праўдаю Тваёю хваляцца,

88:18  бо Ты акраса сілы іхняе, і добраю воляй Тваёю ўзвышаецца рог наш.

88:19  Ад Госпада — шчыт наш, і ад Сьвятога Ізраілевага цар наш.

88:20  Калісьці казаў Ты ва ўяве сьвятому Твайму і сказаў: "Я дапамог мужнаму, узьнёс абранца з народу.

88:21  Я здабыў Давіда, раба Майго, сьвятым алеем Маім памазаў яго.

88:22  Рука Мая будзе зь ім, і мышца Мая ўмацуе яго.

88:23  Вораг не пераможа яго, і сын беззаконьня ня ўцісьне яго.

88:24  Скрышу перад ім ворагаў ягоных, і паб’ю ненавісьнікаў ягоных,

88:25  і праўда Мая і ласка Мая зь ім, і Маім імем узвысіцца рог ягоны,

88:26  і пакладу на мора руку ягоную, і на рэкі — правіцу ягоную

88:27  Ён будзе клікаць мяне: Ты Бацька мой, Бог мой і цьвярдыня ратунку майго..

88:28  І Я зраблю яго першынцам, вышэйшым за цароў зямных,

88:29  навек захаваю яму ласку Маю, і запавет Мой зь ім будзе правільны.

88:30  І прадоўжу навечна семя ягонае, і ягоны трон — як дні неба.

88:31  Калі сыны ягоныя пакінуць закон Мой, і ня будуць хадзіць паводле наказаў Маіх;

88:32  калі парушаць пастановы Мае, і загадаў Маіх не захаваюць:

88:33  наведаю жазлом беззаконьне іхняе, і ўдарамі — няпраўду іхнюю;

88:34  а ласкі Маёй не пазбаўлю яго, і не зьмяню ісьціны Маёй.

88:35  Не парушу запавету Майго, і не памяняю таго, што выйшла з вуснаў Маіх,

88:36  Аднойчы прысягнуў сьвятасьцю Маёю: а ці зманю Давіду?

88:37  Семя ягонае будзе вечна, і трон ягоны, як сонца, прада Мною;

88:38  вечна будзе цьвёрды, як месяц, і сьведка праўдзівы на нябёсах". Сэла

88:39  Але Ты адкінуў і пагардзіў, угневаўся на памазанца Твайго;

88:40  занядбаў запавет з рабом Тваім, кінуў на зямлю вянок ягоны;

88:41  разбурыў усе агароджы ягоныя, абярнуў у руіны крэпасьці ягоныя.

88:42  Рабуюць яго ўсе, хто праходзіць дарогаю; пасьмешышчам стаўся ён суседзям сваім.

88:43  Ты ўзвысіў правіцу супраціўцаў ягоных, парадаваў усіх ворагаў ягоных.

88:44  Ты павярнуў назад лязо меча ягонага, і не ўмацаваў яго ў бітве;

88:45  адабраў у яго бляск, і трон ягоны скінуў долу;

88:46  скараціў дні маладосьці ягонай, і пакрыў яго сорамам". Сэла

88:47  Дакуль, Госпадзе, будзеш хавацца няспынна, будзе палаць лютасьць Твая, як вагонь?

88:48  Прыгадай, які век мой: на якую марноту стварыў Ты ўсіх сыноў чалавечых?

88:49  Хто зь людзей жыў — і ня бачыў сьмерці, выбавіў душу сваю ад рукі апраметнай? Сэла

88:50  Дзе ранейшыя міласьці Твае, Госпадзе? Ты прысягаў Давіду ісьцінай Тваёю.

88:51  Прыгадай, Госпадзе, паганьбеньне рабоў Тваіх, якое нашу я ў нетрах маіх ад усіх моцных народаў,

88:52  як бэсьцяць ворагі Твае, Госпадзе, як няславяць сьляды памазанца Твайго.

88:53  Дабраславёны Гасподзь навечна! Амін, амін!

Chapter 89

89:1  Малітва Майсея, чалавека Божага.

89:2  Госпадзе! Ты нам прыстанішча з роду ў род.

89:3  Перш чым нарадзіліся горы, і Ты стварыў зямлю і сусьвет, і ад веку да веку Ты — Бог.

89:4  Ты вяртаеш чалавека ў тло, і кажаш: вярнецеся, сыны чалавечыя!

89:5  Бо прад вачыма Тваімі тысяча гадоў, як дзень учарашні, калі ён прыйшоў, як варта начная.

89:6  Ты быццам паводкаю зносіш іх; яны — як сон, як трава, што раніцаю вырастае, раніцаю цьвіце і зелянее, увечары вяне і сохне;

89:7  бо мы зьнікаем ад гневу Твайго, і ад лютасьці Тваёй мы разгубленыя.

89:8  Ты паклаў прад Сабою правіны нашыя і нашы тайноты ў сьвятло аблічча Твайго.

89:9  Усе дні нашыя прайшлі ў гневе Тваім; мы трацім гады нашыя, нібы гук.

89:10  Дзён гадоў нашых -семдзесят гадоў; а пры большай моцы восемдзесят гадоў; а самая лепшая іх пара — праца і хвароба, бо праходзяць хутка, і мы ляцім.

89:11  Хто ведае сілу гневу Твайго, і лютасьць Тваю па меры страху Твайго?

89:12  Навучы нас так лічыць нашыя дні, каб нам мудрае сэрца набыць.

89:13  Павярніся, Госпадзе! Дакуль? Умілажалься з рабоў Тваіх,

89:14  раніцай насыці нас міласэрнасьцю Тваёю, і мы будзем радавацца і весяліцца ўсе дні нашыя.

89:15  Разьвесялі нас за дні, калі Ты пабіваў нас, за леты, калі мы бачылі нягоды.

89:16  Хай выявіцца на рабах Тваіх дзея Твая, і на сынах іхніх — слава Твая;

89:17  і хай будзе добрая воля Госпада Бога нашага на нас, і ў дзеях рук нашых пасабляй нам, у дзеях рук нашых пасабляй.

Chapter 90

90:1  Пахвальная песьня Давідава. Хто жыве пад аслонаю Ўсявышняга, той пакоіцца ў засені Ўсемагутнага,

90:2  кажа Госпаду: прыстанішча мне і Заступніку мой, Божа мой, на Цябе спадзяюся!

90:3  Ён цябе вызваліць зь сетак лаўца, ад пагібельнай пошасьці;

90:4  пер’ем Сваім Ён цябе ўзасьціць, і пад крыльлем ягоным убясьпечышся; шчыт і аслона — ісьціна Ягоная.

90:5  Не збаішся страху начнога, ні стралы, што ўдзень пралятае,

90:6  ні пошасьці, што ў цемры ходзіць, ані пошасьці, што нішчыць апоўдні.

90:7  Упадзе тысяча побач з табою, і дзесяць тысяч праваруч ад цябе; але да цябе не наблізіцца:

90:8  толькі глядзецьмеш вачыма тваімі і ўбачыш помсту бязбожнікам.

90:9  Бо сказаў Ты: Гасподзь — надзея мая; Усявышняга выбраў ты прыстанішчам тваім;

90:10  ліха цябе не спаткае, і пошасьць жытла твайго не зачэпіць;

90:11  бо анёлам Сваім наказвае пра цябе — ахоўваць цябе на ўсіх дарогах тваіх,

90:12  і на руках цябе панясуць, каб не спатыкнуўся ты аб камень нагою тваёю;

90:13  на асьпіда і васіліска наступіш і патопчаш ільва і дракона.

90:14  "За тое, што ён палюбіў Мяне, уратую яго; абараню яго, бо ён спазнаў імя Маё.

90:15  Пакліча Мяне і пачую яго: зь ім Я ў жалобе, вызвалю яго, і праслаўлю яго;

90:16  даўжынёю дзён напоўню яго, і пакажу яму выратаваньне Маё".

Chapter 91

91:1  Псальма. Песьня на дзень суботні.

91:2  Дабро ёсьць — славіць Госпада і сьпяваць імю Твайму, Усявышні,

91:3  абвяшчаць раніцай ласку Тваю і праўду Тваю ўначы,

91:4  на дзесяціструнным і на псалтыры, зь песьняю на арфе.

91:5  Бо Ты ўсьцешыў мяне, Госпадзе, тварэньнем Тваім; я захапляюся дзеямі рук Тваіх.

91:6  Якія вялікія дзеі Твае, Госпадзе! дзівосна глыбокія помыслы Твае:

91:7  Чалавек няцямны ня ведае, і недавумак не разумее таго.

91:8  Тым часам як бязбожныя растуць, бы трава, і ліхадзеі квітнеюць, каб зьнікнуць навечна, —

91:9  Ты, Госпадзе, высокі векавечна!

91:10  Бо вось, ворагі Твае, Госпадзе, — вось, ворагі Твае гінуць, і рассыпаюцца ўсе ліхадзеі;

91:11  а мой рог Ты падымаеш, як рог аднарога, і я ўмашчаны сьвежым алеем;

91:12  і вока маё глядзіць на ворагаў маіх, і вушы мае чуюць пра паўсталых на мяне злыдняў.

91:13  Праведнік цьвіце, як пальма, узвышаецца, быццам кедр на Ліване.

91:14  Пасаджаныя ў доме Гасподнім, яны цьвітуць на падворках Бога нашага;

91:15  яны і ў старасьці пладаносныя, сакавітыя і сьвежыя,

91:16  каб абвяшчаць, што Гасподзь справядлівы, цьвярдыня мая, і няма ў Ім няпраўды

Chapter 92

92:1  Царуе Гасподзь; Ён у веліч убраны, убраны Гасподзь у магутнасьць і перапаясаны: сусьвет таму цьвёрды, ня зрушыцца.

92:2  Трон Твой угрунтаваны спаконвечна; Ты — ад вечнасьці.

92:3  Узвышаюць рэкі, Госпадзе, узвышаюць рэкі голас свой, узвышаюць рэкі хвалі свае.

92:4  Але над шумам водаў вялікіх, моцных хваляў марскіх, моцны ў вышынях Гасподзь.

92:5  Сьведчаньні Твае бяз сумненьня пэўныя. Дому Твайму, Госпадзе, належыць сьвятасьць на доўгія дні.

Chapter 93

93:1  Божа помсты, Госпадзе. Божа помсты, акажы Сябе!

93:2  Паўстань, Судзьдзя зямлі, аддай ганарліўцам адплату.

93:3  Дакуль, Госпадзе, бязбожнікі, дакуль бязбожнікі радавацца будуць?

93:4  Яны вырыгаюць дзёрзкія словы; пышаюцца ўсе беззаконьнікі;

93:5  топчуць народ Твой, Госпадзе, прыгнятаюць спадчыну Тваю.

93:6  Удаву і прыхадня забіваюць, і мардуюць сіротак,

93:7  і кажуць: ня ўбачыць Гасподзь, і не даведаецца Бог Якаваў.

93:8  Схамянецеся, бязглуздыя людзі! калі вы паразумнееце, недавумкі?

93:9  Хіба Той, што вуха наставіў, не пачуе? і Той, Хто вока стварыў, ня ўбачыць?

93:10  Хто настаўляе народы, ці ж ня выкрые, — Той, Хто вучыць чалавека разуменьню?

93:11  Гасподзь ведае думкі чалавечыя, што яны марныя.

93:12  Дабрашчасны той чалавек, якога настаўляеш Ты, Госпадзе, і вучыш законам Тваім,

93:13  каб даць яму спакой у бядотныя дні, пакуль бязбожнаму будзе выкапана яма!

93:14  Бо не адкіне Гасподзь народу Свайго і не пакіне спадчыны Сваёй.

93:15  Бо суд вернецца да праўды, і за ім усе, хто шчырыя сэрцам.

93:16  Хто паўстане за мяне супроць злыдняў? хто стане за мяне супроць ліхадзеяў?

93:17  Калі б не Гасподзь быў мне памочнікам, неўзабаве ўсялілася б душа мая ў моўчу.

93:18  Калі я казаў: хістаецца нага мая, — ласка Твая, Госпадзе, падтрымала мяне.

93:19  Пры памнажэньні смуткаў маіх у сэрцы маім, суцяшэньні Твае душу маю шчасьцяць.

93:20  Ці стане каля Цябе седала душагубаў, якія гвалт намышляюць насуперак закону?

93:21  Натоўпам ідуць яны на душу праведніка, і асуджаюць кроў невінаватую.

93:22  Але Гасподзь — абарона мая, і Бог мой — цьвярдыня прытулку майго,

93:23  і аберне на іх беззаконьне іхняе, і зладзействам іхнім вынішчыць іх, вынішчыць іх Гасподзь Бог наш.

Chapter 94

94:1  Прыйдзеце, засьпяваем Госпаду, усклікнем Богу , цьвярдыні ратунку нашага;

94:2  станьма прад абліччам Ягоным з хвалою, у песьнях усклікнем Яму,

94:3  бо Гасподзь ёсьць Бог вялікі і Цар над усімі багамі.

94:4  У руцэ Ягонай глыбіні зямлі, і вяршыні гор — Ягоныя;

94:5  Ягонае — мора, і Ён стварыў яго, і сушу стварылі рукі Ягоныя.

94:6  Прыйдзеце, паклонімся і прыпадзем, укленчым прад абліччам Госпада, Творцы нашага,

94:7  бо Ён ёсьць Бог наш, і мы — людзі паствы Ягонай і авечкі рукі Ягонай. О, калі б вы сёньня паслухалі голасу Яго:

94:8  "ня ўпускайце жорсткасьць у сэрца вашае, як у Мэрыве, як у дзень спакушэньня ў пустыні,

94:9  дзе спакушалі Мяне бацькі вашыя, выпрабоўвалі Мяне, і бачылі дзею Маю.

94:10  Сорак гадоў раздражняў Мяне род гэты, Я сказаў: гэта народ, які заблудзіўся сэрцам; яны не спазналі дарог Маіх;

94:11  і таму прысягнуў Я ў гневе Маім, што яны ня ўвойдуць у Мой спакой".

Chapter 95

95:1  Засьпявайце Госпаду песьню новую; засьпявайце Госпаду, уся зямля;

95:2  сьпявайце Госпаду, дабраслаўляйце імя Ягонае, зьвястуйце дзень у дзень выратаваньне Ягонае;

95:3  абвяшчайце ў народах славу Ягоную, ва ўсіх плямёнах дзівосы Ягоныя;

95:4  бо вялікі Гасподзь і праслаўлены, грозны Ён над багамі ўсімі.

95:5  Бо ўсе багі народаў — ідалы, а Гасподзь нябёсы стварыў.

95:6  Слава і веліч прад абліччам Ягоным, сіла і вялікае хараство ў сьвятыні Ягонай.

95:7  Дайце Госпаду, плямёны народаў, дайце Госпаду славу і гонар;

95:8  дайце Госпаду славу імя Ягонага, нясеце дары, і ідзеце ў двары Ягоныя;

95:9  пакланецеся Госпаду ў аздобе сьвятыні. Трымцеце прад абліччам Ягоным, уся зямля!

95:10  Скажэце народам: валадарыць Гасподзь! таму сусьвет цьвёрды, не пахісьнецца. Ён будзе судзіць народы па праўдзе.

95:11  Хай весяляцца нябёсы, і хай радуецца зямля; хай шуміць мора і ўсё, што ў ім;

95:12  хай радуецца поле і ўсё, што на ім, і хай сьпяваюць тады ўсе дрэвы ў дубровах

95:13  прад абліччам Госпада, бо ідзе судзіць зямлю. Ён будзе судзіць сусьвет па праўдзе, і народы паводле ісьціны Сваёй.

Chapter 96

96:1  Валадарыць Гасподзь: хай радуецца зямля; хай весяляцца шматлікія выспы.

96:2  Хмара і змрок навокал Яго; праўда і суд — аснова трона Ягонага.

96:3  Прад Ім ідзе вагонь, і наўкол выпальвае ворагаў Ягоных.

96:4  Маланкі Ягоныя асьвятляюць сусьвет; зямля бачыць, і трымціць.

96:5  Горы, як воск, растаюць ад аблічча Гасподняга, ад аблічча Госпада ўсёй зямлі.

96:6  Нябёсы абвяшчаюць праўду Ягоную, і ўсе народы бачаць славу Ягоную.

96:7  Хай пасаромяцца ўсе, хто служыць балванам, хто хваліцца ідаламі. Пакланецеся Яму, усе багі.

96:8  Чуе Сіён, і радуецца, і весяляцца дочкі Юдавы дзеля судоў Тваіх, Госпадзе,

96:9  бо Ты, Госпадзе, высокі над усёю зямлёю, узьнесены над усімі божышчамі.

96:10  Хто любіць Госпада, ненавідзьце зло! Ён захоўвае душы сьвятых Сваіх; з рукі бязбожных вызваляе іх.

96:11  Сьвятло зьзяе на праведніка, і на тых, хто справядлівы сэрцам, лье весялосьць.

96:12  Радуйцеся, праведныя, у Госпадзе, і слаўце памяць сьвятыні Ягонай.

Chapter 97

97:1  Засьпявайце Госпаду новую песьню; бо Ён дзівосы стварыў. Ягоная правіца і сьвятая мышца Ягоная прынесьлі Яму перамогу.

97:2  Паказаў Гасподзь выратаваньне Сваё, адкрыў перад вачыма народаў праўду Сваю.

97:3  Успомніў Ён міласьць Сваю да Якава і вернасьць Сваю да дома Ізраілевага. Усе канцы зямлі ўбачылі ратунак Бога нашага.

97:4  Усклікайце Госпаду, уся зямля; радуйцеся, весялецеся і сьпявайце;

97:5  сьпявайце Госпаду з арфаю, з арфаю і з псальмамі;

97:6  з гукамі труб і рога радуйцеся прад Валадаром Госпадам.

97:7  Хай шуміць мора і ўсё, што ў ім, сусьвет і ўсё, што жыве ў ім;

97:8  хай у далоні пляскаюць рэкі; хай радуюцца разам горы

97:9  прад абліччам Госпада; бо Ён ідзе судзіць зямлю. Ён будзе судзіць сусьвет справядліва і народы — па праўдзе.

Chapter 98

98:1  Валадарыць Гасподзь: хай дрыжаць народы! Ён сядзіць на хэрувімах: хай трасецца зямля!

98:2  Гасподзь на Сіёне вялікі, і высокі Ён над усімі народамі.

98:3  Хай славіць вялікае і грознае імя Тваё: сьвятое яно!

98:4  І магутнасьць цара любіць суд. Ты сьцьвердзіў справядлівасьць; суд і праўду Ты ўчыніў у Якаве.

98:5  Праслаўляйце Госпада, Бога нашага, і пакланяйцеся падножжу Ягонаму: сьвятое яно!

98:6  Майсей і Аарон паміж сьвятарамі, і Самуіл паміж тымі, хто кліча імя Ягонае, клікаў да Госпада, і Ён слухаў іх;

98:7  У слупе хмарным прамаўляў Ён да іх; яны захоўвалі Яго запаведзі і пастановы, якія Ён даў ім.

98:8  Госпадзе, Божа наш! Ты слухаў іх; Ты быў ім Богам, Які даруе і карае за дзеі іхнія.

98:9  Праслаўляйце Госпада, Бога нашага, і пакланяйцеся на сьвятой гары Ягонай; бо сьвяты Гасподзь, Бог наш.

Chapter 99

99:1  Усклікніце Госпаду, уся зямля!

99:2  Служэце Госпаду з радасьцю; ідзеце прад абліччам Ягоным з пахвалою!

99:3  Ведайце, што Гасподзь ёсьць Бог, што Ён стварыў нас, і мы — Ягоныя, Ягоны народ і авечкі паствы Ягонай.

99:4  Уваходзьце ў браму Ягоную з праслаўленьнем, у двары Ягоныя — з пахвалою. Слаўце Яго, дабраслаўляйце імя Ягонае.

99:5  Бо добры Гасподзь: міласьць Ягоная навечна, і праўда Ягоная з роду ў род.

Chapter 100

100:1  Пра міласьць і суд буду сьпяваць: Табе, Госпадзе, буду сьпяваць.

100:2  Думаць буду пра шлях беззаганны: калі прыйдзеш Ты да мяне? Буду хадзіць у беззаганнасьці сэрца майго сярод дома майго.

100:3  Не пакладу перад вачыма маімі непатрэбнае рэчы; дзею злачынную я ненавіджу; ня прыстане яна да мяне.

100:4  Сэрца разбэшчанае будзе далёка ад мяне, ліхога я ведаць ня буду.

100:5  Таго, хто таемна паклёпнічае на блізкага свайго, праганю; ганарыстага вачамі і пагардлівага сэрцам не патрываю.

100:6  Вочы мае — на верных зямлі, каб яны заставаліся пры мне; хто ходзіць дарогаю беззаганнасьці, той будзе служыць мне.

100:7  Ня жыцьме ў доме маім той, хто ўчыняе падступна; і хто няпраўду гаворыць, ня стане перад вачыма маімі.

100:8  З самае раніцы буду зьнішчаць усіх бязбожных зямлі, каб выкарчаваць з горада Гасподняга ўсіх, хто злачынства ўчыняе.

Chapter 101

101:1  Малітва спрагненага, калі ён смуткуе і вылівае прад Госпадам скруху сваю.

101:2  Госпадзе! пачуй малітву маю, і енк мой хай дойдзе да Цябе.

101:3  Не хавай аблічча Твайго ад мяне; у дзень смутку майго прыхілі да мяне вуха Тваё; у дзень, калі паклічу Цябе , адразу пачуй мяне.

101:4  Бо зьніклі, як дым, дні мае, і косткі мае абпаленыя, як галавешка;

101:5  сэрца маё ўражанае, і высахла, як трава, аж я забываюся есьці мой хлеб;

101:6  ад голасу стогну майго косткі мае прысталі да плоці маёй.

101:7  Я стаў падобны да пелікана ў пустыні; я зрабіўся як сыч у руінах;

101:8  ня сплю і сяджу, як адзінокая птушка на даху.

101:9  Кожны дзень клянуць мяне ворагі мае, і неабольнікі мае ганяць мяне.

101:10  Я попел ем замест хлеба, і пітво маё разбаўляю сьлязьмі,

101:11  ад гневу Твайго і абурэньня Твайго; бо Ты ўзвысіў мяне і скінуў мяне.

101:12  Дні мае быццам цень, які ўхіляецца; і я высах, быццам трава.

101:13  Ты ж, Госпадзе, вечна жывеш, і памяць пра Цябе з роду ў род.

101:14  Ты паўстанеш, умілажалішся з Сіёна? бо час літаваць яго, бо прысьпеў час;

101:15  бо рабы Твае палюбілі і каменьне ягонае, і попел ягоны шкадуюць.

101:16  І збаяцца народы імя Гасподняга, і ўсе цары зямныя — славы Тваёй.

101:17  Бо збудуе Гасподзь Сіён, і зьявіцца ў славе Сваёй;

101:18  паглядзіць на малітву бездапаможных, і не пагардзіць малітваю іхняй.

101:19  Пра гэта напісана будзе роду наступнаму, і пакаленьне наступнае ўславіць Госпада,

101:20  бо Ён прынік са святой гары Сваёй; зь нябёсаў глянуў Гасподзь на зямлю,

101:21  каб пачуць стогны вязьняў, раскаваць сыноў сьмерці,

101:22  каб абвяшчалі на Сіёне імя Гасподняе, і славу Яму — у Ерусаліме,

101:23  калі зьбяруцца народы разам і царствы служыць Госпаду.

101:24  Стаміў Ён на шляху сілу маю, скараціў дні мае.

101:25  Я сказаў: Божа мой! не забяры мяне на палавіне дзён маіх. Твае гады ў роды родаў.

101:26  На пачатку Ты, Госпадзе, заснаваў зямлю, і нябёсы — дзея рук Тваіх;

101:27  яны загінуць, а Ты застанешся; і ўсе яны, як рыза, спарахнеюць, і, як адзеньне, Ты пераменіш іх, — і зьменяцца;

101:28  але Ты — той самы, і гады Твае ня скончацца.

101:29  Сыны рабоў Тваіх будуць жыць, і семя іхняе ўмацуецца прад абліччам Тваім.

Chapter 102

102:1  Дабраславі, душа мая, Госпада, і ўсё нутро маё — сьвятое імя Ягонае.

102:2  Дабраславі, душа мая, Госпада, і не забывай усіх добрых дзеяў Ягоных.

102:3  Ён даруе ўсе беззаконьні твае; ацаляе усе немачы твае;

102:4  ад магілы жыцьцё тваё вызваляе, вянчае цябе міласьцю і шчадротамі;

102:5  насычае дабротамі жаданьні твае: абнаўляецца, як арол, юнацтва тваё.

102:6  Гасподзь творыць праўду і суд усім пакрыўджаным.

102:7  Ён паказаў шляхі Свае Майсею, сынам Ізраілевым — дзеі Свае.

102:8  Шчодры і міласьцівы Гасподзь, вельмі цярплівы і шчодраміласьцівы:

102:9  не да канца гневаецца і не навек абураецца.

102:10  Не паводле злачынстваў нашых стварыў нам, і не паводле грахоў нашых аддаў нам:

102:11  бо, як высока неба над зямлёю, так вялікая ласка Госпада да тых, хто баіцца Яго;

102:12  як далёка ўсход ад захаду, так аддаліў Ён ад нас беззаконьні нашыя;

102:13  як бацька даруе сынам, так даруе Гасподзь тым, хто баіцца Яго.

102:14  Бо Ён ведае склад наш, памятае, што мы — пыл.

102:15  Дні чалавечыя — як трава; як польная краска, так ён цьвіце.

102:16  Пройдзе над ім вецер, і няма яго, і месца ягонае ўжо не пазнае яго.

102:17  А ласка Гасподняя зьвеку й давеку тым, хто баіцца Яго,

102:18  і праўда Ягоная на сынах сыноў, якія захоўваюць запавет Ягоны і памятаюць наказы Ягоныя, каб выконваць іх.

102:19  Гасподзь на нябёсах паставіў Свой трон, і царства Ягонае ўсім валодае.

102:20  Дабраславеце Госпада, усе анёлы Ягоныя, моцныя сілаю, выканаўцы слова Ягонага.

102:21  Дабраславеце Госпада, усе войскі Ягоныя, службіты Ягоныя, што выконваюць волю Ягоную.

102:22  Дабраславеце Госпада, усе дзеі Ягоныя, ва ўсіх месцах валадарства Ягонага. Дабраславі, душа мая, Госпада!

Chapter 103

103:1  Дабраславі, душа мая, Госпада! Госпадзе, Божа мой! Ты дзівосна вялікі. Ты ўбраны ў славу і ў веліч,

103:2  Ты ўбіраешся ў сьвятло, як у шаты, прасьціраеш нябёсы, як заслону,

103:3  ладзіш над водамі вышынныя харомы Твае, робіш хмары Твае калясьніцаю, крочыш на крылах ветру.

103:4  Ты творыш анёлаў Тваіх з духаў, слуг Тваіх — з вагню палымянага.

103:5  Ты паставіў зямлю на цьвёрдых асновах: не пахісьнецца яна векавечна.

103:6  Безданьню, як вопраткаю, накрыў Ты яе; на горах воды стаяць.

103:7  Ад пагрозы Тваёй уцякаюць яны, ад голасу грому Твайго пабеглі яны;

103:8  узыходзяць на горы, сыходзяць у даліны, на месца, якое Ты ім назначыў.

103:9  Ты паклаў мяжу, якой не пяройдуць, і ня вернуцца зямлю пакрыць.

103:10  Ты паслаў крыніцы ў даліны; паміж гор цякуць воды ,

103:11  пояць усіх зьвяроў польных; дзікія аслы спатольваюць смагу сваю.

103:12  Каля іх жывуць птушкі нябесныя, з гольля падаюць галасы.

103:13  Ты напойваеш горы з вышыняў Тваіх, плёнам дзеяў Тваіх зямля насычаецца.

103:14  Ты росьціш быдлу траву, і зеляніну на спажытак чалавеку, каб ежу зь зямлі здабываў,

103:15  і віно, якое вяселіць сэрца чалавеку, і алей, ад якога блішчыць твар ягоны, і хлеб, які мацуе сэрца чалавеку.

103:16  Насычаюцца дрэвы Госпада, кедры Ліванскія, якія Ён пасадзіў;

103:17  на іх гняздуюцца птушкі: яліны — пад гняздо буслам,

103:18  высокія горы — сарнам; каменныя скалы — сховы зайцам.

103:19  Ён стварыў месяц на азначэньне часу; сонца ведае свой захад.

103:20  Ты прасьціраеш цемру, і бывае ноч: уначы бадзяюцца ўсе лясныя зьвяры;

103:21  ільвы, якія рыкаюць па здабычы і просяць у Бога ежы сабе.

103:22  Устае сонца, і яны зьбіраюцца і кладуцца ў свае логвішчы;

103:23  выходзіць чалавек на дзеі свае і на працу сваю да вечара.

103:24  Як многа дзеяў Тваіх, Госпадзе! Усё стварыў Ты мудра; зямля поўная твораў Тваіх.

103:25  Гэта мора — вялікае і шырокае: там паўзуны, якім ліку няма, жывёлы малыя і вялікія;

103:26  там плаваюць караблі, там гэты левіяфан, якога Ты стварыў гуляць у ім.

103:27  Усе яны ад Цябе чакаюць, каб Ты даў ім ежу сваечасова.

103:28  Даеш ім — прымаюць; адкрываеш далоню Тваю — насычаюцца дабром;

103:29  схаваеш аблічча Тваё — палохаюцца; забіраеш у іх дух — паміраюць, і ў пыл свой вяртаюцца.

103:30  пашлеш дух Твой — ствараюцца, і Ты абнаўляеш улоньне зямлі.

103:31  Хай будзе Госпаду слава навечна; хай радуецца Гасподзь дзеямі Сваімі.

103:32  Паглядзіць на зямлю, і яна трасецца; дакранецца да гор, і дымяцца.

103:33  Буду сьпяваць Госпаду ўсё жыцьцё маё, буду сьпяваць Богу майму, пакуль я ёсьць.

103:34  Хай Яму паспрыяе песьня мая; буду радавацца ў Госпадзе.

103:35  Хай зьнікнуць грэшнікі зь зямлі, і бязбожных хай болей ня будзе. Дабраславі, душа мая, Госпада! Алілуя!

Chapter 104

104:1  Слаўце Госпада; заклікайце імя Ягонае; абвяшчайце ў народах дзеі Ягоныя.

104:2  Сьпявайце Яму і грайце Яму; раскажэце пра ўсе цуды Ягоныя.

104:3  Хвалецеся імем Ягоным сьвятым; хай цешыцца сэрца ў тых, хто шукае Госпада.

104:4  Шукайце Госпада і сілы Ягонай, шукайце аблічча Ягонага заўсёды.

104:5  Згадвайце цуды Ягоныя, якія ўчыніў, азнакі Ягоныя і суд вуснаў Ягоных,

104:6  вы, семя Абрагамавае, рабы Ягоныя, сыны Якава, выбранцы Ягоныя.

104:7  Ён Гасподзь Бог наш; па ўсёй зямлі суды Ягоныя.

104:8  Вечна Ён памятае Свой запавет, слова, якое запавядаў тысячам родаў,

104:9  якое запавядаў Абрагаму, і клятву сваю Ісааку,

104:10  і паставіў тое Якаву законам, і Ізраілю запаветам вечным,

104:11  кажучы: табе дам зямлю Ханаанскую як часьціну спадчыны вашай.

104:12  Калі іх было яшчэ лікам мала, вельмі мала, і былі яны прыхадні ў ёй,

104:13  і пераходзілі ад народу да народу, з царства да іншага племя,

104:14  нікому не дазваляў крыўдзіць іх, і за іх цароў дакараў:

104:15  "не дакранайцеся да памазанцаў Маіх, і прарокам Маім не рабеце зла".

104:16  І наклікаў голад на зямлю; кожнае хлебнае сьцябло паламаў.

104:17  Паслаў перад імі чалавека: у рабы быў прададзены Язэп.

104:18  Скавалі аковамі ногі яму, у жалеза ўвайшла душа ягоная,

104:19  пакуль спраўдзілася слова Ягонае: слова Гасподняе выпрабавала яго.

104:20  Паслаў цар, і разьвязалі яго; уладар народаў, і вызваліў яго.

104:21  Паставіў яго гаспадаром над домам сваім і ўпраўцам над усім валоданьнем сваім,

104:22  каб ён настаўляў валадароў ягоных паводле сваёй душы і старэйшын ягоных вучыў мудрасьці.

104:23  Тады прыйшоў Ізраіль у Егіпет, і перасяліўся Якаў у зямлю Хамаву,

104:24  і вельмі размножыў Бог народ Свой, і зрабіў яго мацнейшым за ворагаў ягоных.

104:25  Абудзіў у сэрцы іхнім нянавісьць супроць народу Ягонага і хітрасьць супроць рабоў Ягоных.

104:26  Паслаў Майсея, раба Свайго, Аарона, якога абраў.

104:27  Яны паказалі сярод іх слова азнакаў Ягоных і дзівосы Ягоныя ў зямлі Хамавай.

104:28  Паслаў цемру, і зрабіў морак, і не зрабілі супору слову Ягонаму.

104:29  Ператварыў іхнюю ваду ў кроў, і замарыў рыбу іхнюю.

104:30  Зямля іхняя ўрадзіла шмат жаб нават у спальні цароў іхніх.

104:31  Ён сказаў, і прыйшлі розныя насякомыя, воды ва ўсе іхнія межы.

104:32  Замест дажджу паслаў на іх град, вагонь пякучы на зямлю іхнюю.

104:33  І пабіў вінаград іхні і смакоўніцы іхнія, і паваліў дрэвы ў межах іхніх.

104:34  Сказаў, і прыйшла саранча, і безьліч вусеняў;

104:35  і паелі ўсю траву на зямлі іхняй, і паелі плады на палях іхніх.

104:36  І забіў кожнага першынца ў зямлі іхняй, пачаткі ўсёй сілы іхняй.

104:37  І вывеў іх з срэбрам і золатам, і ня было ў іхніх плямёнах хворага.

104:38  Узрадаваўся Егіпет выхаду іхняму; бо страх ад іх напаў на яго.

104:39  Прасьцёр ім хмару як заслону і вагонь, каб сьвяціў ім ноччу.

104:40  Прасілі, і Ён паслаў перапёлак, і хлебам нябесным карміў іх.

104:41  Раскалоў камень, і пацяклі воды, пацяклі ракою па мясьцінах сухіх,

104:42  бо ўзгадаў Ён сьвятое слова Сваё да Абрагама, раба Свайго,

104:43  і вывеў народ Свой у радасьці, выбранцаў Сваіх у весялосьці:

104:44  і даў ім землі народаў, і перанялі яны працу людзкую,

104:45  каб трымаліся пастановаў Ягоных і законы Ягоныя захоўвалі. Алілуя!

Chapter 105

105:1  Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо навечна ласка Ягоная.

105:2  Хто выкажа магутнасьць Госпада, хто абвесьціць усю славу Ягоную?

105:3  Дабрашчасныя — хто трымаецца права, хто чыніць па праўдзе ва ўсякі час!

105:4  Спамяні пра мяне, Госпадзе, у зычлівасьці да народу Твайго; наведай мяне ратаваньнем Тваім,

105:5  каб угледзеў я дабрадзенства выбранцаў Тваіх, каб радаваўся я радасьцю народу Твайго, каб хваліўся я спадчынаю Тваёю.

105:6  Зграшылі мы з бацькамі нашымі, учынілі бяспраўе, скрывілі праўду.

105:7  Бацькі нашыя ў Егіпце не зразумелі цудаў Тваіх, не памяталі безьлічы міласьцяў Тваіх і ўзбунтаваліся каля мора, Чэрмнага мора.

105:8  Але Ён уратаваў іх дзеля імя Свайго, каб паказаць магутнасьць Сваю.

105:9  Грозна прамовіў мору Чэрмнаму, і яно высахла; і правёў іх прадоньнем, як па сухім;

105:10  і ўратаваў іх ад рукі ненавісьніка і выбавіў іх ад рукі ворага.

105:11  Воды накрылі ворагаў іхніх; ніводнага зь іх не засталося.

105:12  І паверылі яны словам Ягоным, і пасьпявалі славу Яму.

105:13  Але неўзабаве забылі дзеі Ягоныя, не дачакаліся Ягонага пажаданьня:

105:14  і загарэліся ў пустыні пажадай, і спакусілі Бога ў бязьлюднай.

105:15  І Ён выканаў іхнюю просьбу, але паслаў на іх душы пошасьць.

105:16  І пазайздросьцілі ў табары Майсею і Аарону, сьвятому Гасподняму.

105:17  Раскалолася зямля, і паглынула Датана, і накрыла Ааронавую зборню.

105:18  І загарэўся вагонь на зборні іхняй, полымя папаліла бязбожных.

105:19  Зрабілі цяля каля Харыва, і пакланіліся ідалу;

105:20  і памянялі славу сваю на выяву вала, які есьць траву.

105:21  Забыліся Бога, Збаўцу свайго, Які велічнае ў Егіпце ўчыніў,

105:22  дзівоснае ў зямлі Хамавай, страшэннае каля Чэрмнага мора.

105:23  І хацеў вынішчыць іх, калі б Майсей, выбранец Ягоны, ня стаў прад Ім у расколіне, каб адвесьці ятру Ягоную, не пагубіць іх.

105:24  І пагардзілі яны зямлёю жаданаю, ня верылі слову Ягонаму;

105:25  і наракалі ў палатках сваіх, ня слухаліся голасу Гасподняга.

105:26  І падняў Ён руку Сваю на іх, каб зубожыць іх у пустыні,

105:27  і зубожыць іхні род сярод народаў і расьсеяць іх па зямлі.

105:28  Яны прыляпіліся да Ваалфэгора, і елі ахвяры бяздушным,

105:29  і разгневалі Бога сваімі ўчынкамі, і напала пошасьць на іх.

105:30  І паўстаў Фінээс, і ўчыніў суд, — і спынілася пошасьць

105:31  І залічана гэта яму ў праведнасьць на векі вечныя з роду ў род.

105:32  І ўгневалі Бога каля водаў Мэрывы, і Майсей пацярпеў за іх,

105:33  бо засмуцілі яны дух ягоны, і ён паграшыў вуснамі сваімі.

105:34  Ня вынішчылі народаў, пра якія сказаў ім Гасподзь;

105:35  а зьмяшаліся зь язычнікамі, і навучыліся дзеяў іхніх;

105:36  служылі ідалам іхнім, якія былі ім сеткаю,

105:37  і прыносілі сыноў сваіх і дачок сваіх у ахвяру дэманам;

105:38  пралівалі кроў бязьвінную, кроў сыноў сваіх і дочак сваіх, якіх прыносілі ў ахвяру ідалам Ханаанскім, — і зьнячысьцілася зямля крывёю;

105:39  зьнячышчалі сябе дзеямі сваімі і распусьнічалі ўчынкамі сваімі.

105:40  І запалаў гнеў Гасподні на народ Ягоны, і пагрэбаваў Ён спадчынай Сваёю

105:41  і перадаў іх у рукі язычнікам, і ненавісьнікі іх завалодалі імі.

105:42  Ворагі іхнія ўціскалі іх, і яны ўпакорваліся пад рукою іхняю.

105:43  Шмат разоў Ён іх вызваляў; а яны немарасьціліся прад Ім, і прыніжаліся за беззаконьне сваё.

105:44  Але Ён зважаў на іх смутак, калі чуў іхнія енкі,

105:45  і прыгадваў запавет Свой зь імі, і раскайваўся ў многіх міласьцях Сваіх,

105:46  і абуджаў спагаду да іх ва ўсіх, хто іх браў у палон.

105:47  Ратуй нас, Госпадзе, Божа наш, зьбяры нас спаміж народаў, каб мы славілі сьвятое імя Тваё, хваліліся Тваёю славаю.

105:48  Дабраславёны Гасподзь, Бог Ізраілеў, спрадвеку і навечна! І хай скажа ўвесь народ: амін! Алілуя!

Chapter 106

106:1  Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо навечна літасьць Ягоная!

106:2  Так хай скажуць уратаваныя Госпадам, як іх збавіў Ён ад рук ворага

106:3  і сабраў з краін, ад усходу і захаду, ад поўначы і мора.

106:4  Яны блукалі ў пустыні бязьлюднымі шляхамі, і не знаходзілі населенага горада;

106:5  цярпелі голад і смагу, душа іхняя тлелася ў іх.

106:6  Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён выбавіў іх ад нягодаў іхніх,

106:7  і павёў іх простай дарогай, каб яны ішлі да населенага горада.

106:8  Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за дзівосныя дзеі Ягоныя для сыноў чалавечых:

106:9  бо Ён спатоліў душу спрагненую, і душу сьмяглую напоўніў дабром.

106:10  Яны сядзелі ў цемры і ў засені сьмяротнай, скаваныя скрухаю і жалезам;

106:11  бо не ўпакорваліся словам Божым і волю Ўсявышняга занядбалі.

106:12  Ён упакорыў ім сэрца працаю; і яны зьнемаглі, і ня было памочніка.

106:13  Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён выратаваў іх ад бедстваў іхніх,

106:14  вывеў іх зь цемры і засені сьмяротнай, і разарваў іхнія путы.

106:15  Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за цудоўныя справы Ягоныя для сыноў чалавечых:

106:16  бо Ён разбурыў браму медную, і жалезныя кайданы паламаў.

106:17  Неразумныя цярпелі за беззаконныя шляхі свае і за няпраўды свае;

106:18  усякаю ежаю грэбавала душа іх, і яны набліжаліся да брамы сьмерці.

106:19  Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён уратаваў іх у іхняй нягодзе;

106:20  паслаў слова Сваё, і ацаліў іх, і выбавіў іх ад магілаў іхніх.

106:21  Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за цудоўныя дзеі Ягоныя сынам чалавечым!

106:22  Хай прыносяць Яму ахвяру хвалы, і хай абвяшчаюць пра справы Ягоныя песьняю!

106:23  Хто выпраўляецца на караблях у мора, хто справы ўчыняе на водах вялікіх, —

106:24  бачыць Гасподнія дзеі і цуды Ягоныя ў бездані:

106:25  Ён маўляе, — і паўстае буйны вецер, і высока падымае хвалі яго:

106:26  узыходзяць да неба, ападаюць у бездань; душа іхняя растае ў нягодах;

106:27  яны кружацца і хістаюцца, нібы п’яныя, і ўся мудрасьць іхняя зьнікае.

106:28  Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён вывеў іх зь нягодаў іхніх.

106:29  Ён ператварае буру ў цішыню, і хвалі сунімаюцца.

106:30  І радуюцца, што яны суцішыліся, і Ён прыводзіць іх да жаданае прыстані.

106:31  Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за дзівосныя дзеі Ягоныя сынам чалавечым!

106:32  Хай славяць Яго на сходзе народным, і хай славяць Яго ў гурце старэйшынаў!

106:33  Ён ператварае рэкі ў пустыню і крыніцы вады — у сушу,

106:34  зямлю пладавітую — у саланчак, за бязбожнасьць тых, што жывуць на ёй.

106:35  Ён ператварае пустыню ў возера, і зямлю высахлую — у крыніцу вады;

106:36  і пасяляе там спрагненых, і яны будуюць горад, каб жыць у ім;

106:37  засяваюць палеткі, садзяць вінаграднікі, якія родзяць ім багатыя плады.

106:38  Ён дабраслаўляе іх, і яны вельмі памнажаюцца, і ў іх быдла ня менее.

106:39  Паменшыліся яны, і ўпалі ад прыгнёту, гароты і скрухі;

106:40  Ён вылівае зьнявагу на князёў, і пакідае іх блукаць у пустыні, дзе дарог няма.

106:41  А гаротнага выцягвае з гароты, і род ягоны памнажае, як статак авечак.

106:42  Праведнікі бачаць гэта, і радуюцца, а ўсякае няверства засланяе вусны свае.

106:43  Хто мудры, той заўважыць гэта, і зразумее ласку Госпада.

Chapter 107

107:1  Песьня. Псальма Давідава.

107:2  Гатовае сэрца маё, Божа, гатовае сэрца маё ; буду пяяць і апяваць у славе маёй.

107:3  Паўстань, псалтыр і арфа! Я ўстану рана.

107:4  Славіць буду Цябе, Госпадзе, сярод народаў; славіць буду Цябе, сярод плямёнаў,

107:5  бо вышэй за нябёсы ласка Твая і ў пазахмар’і праўда Твая.

107:6  Узьнясіся вышэй за нябёсы, Божа; і над усёю зямлёю будзе слава Твая,

107:7  каб вызваліліся аблюбенцы Твае: уратуй правіцай Тваёю, і пачуй мяне.

107:8  Бог сказаў у сьвятыні Сваёй: няхай разьвесялюся — падзялю Я Сіхем, і даліну Сукот абмераю.

107:9  Мой Галаад, Мой Манасія, Яфрэм крэпасьць Маёй галавы, Юда скіпетр Мой,

107:10  Мааў умывальная шаля Мая, на Эдом абуткам кіну Маім, над зямлёю Філістымскаю клікаць буду.

107:11  Хто ўвядзе мяне ў горад умацаваны? Хто давядзе мяне да Эдома?

107:12  Ці ня Ты, Божа, Які нас адкінуў, і ня выходзіш, Божа, з войскам нашым?

107:13  Падай дапамогу нам ва ўціску, бо абарона людзкая — марнота.

107:14  З Богам мы выявім сілу; Ён скіне ворагаў нашых.

Chapter 108

108:1  Божа хвалы маёй! не прамаўчы,

108:2  бо разьзявіліся на мяне вусны бязбожныя і вусны падступныя;

108:3  адусюль атачылі мяне словамі нянавісьці, узбройваюць супраць мяне бяз прычыны;

108:4  за любоў маю ваююць супраць мяне; а я малюся;

108:5  аддаюць мне злом за дабро, за любоў маю — нянавісьцю.

108:6  Пастаў над імі бязбожнага, і д’ябал хай стане праваруч яго.

108:7  Калі будзе судзіцца, хай будзе вінаваты, і малітва ягоная няхай стане грэхам;

108:8  хай дні ягоныя будуць кароткія, і пасад ягоны іншы хай прыймае;

108:9  дзеці ягоныя няхай будуць сіротамі, а жонка ягоная — удавою;

108:10  хай бадзяюцца дзеці ягоныя і жабруюць, і просяць хлеба з руінаў сваіх;

108:11  хай захопіць ліхвяр усё, што ёсьць у яго, хай другія захопяць працу ягоную;

108:12  хай ніхто яму не паспагадае; хай ніхто ня зьлітуецца зь сіротаў ягоных;

108:13  хай будуць нашчадкі ягоныя на пагібель, і хай забудзецца іхняе імя ў наступным родзе;

108:14  хай згадаецца прад Госпадам беззаконьне бацькоў ягоных, і грэх маці ягонай хай не загладзіцца;

108:15  хай будуць заўсёды яны ў вачах Госпада, і хай вынішчыць Ён на зямлі пра іх памяць

108:16  за тое, што ён ня думаў пра літасьць, а гнаў чалавека беднага і ўбогага і зламанага сэрцам, каб забіць яго;

108:17  палюбіў праклён, і праклён спадобіць яго; не захацеў дабраславеньня, яно ад яго і адыдзе;

108:18  хай у пракляцьце апранецца, быццам у рызу, і хай увойдзе яно, як вада, у нутробу ягоную і, як алей, у косткі ягоныя;

108:19  хай будзе яно яму, нібы вопратка, у якую ён апранецца, і як пояс, якім заўсёды перапаясваецца.

108:20  Такая аддача ад Госпада ворагам маім і тым, што ліхасловяць душу маю!

108:21  Са мною, Госпадзе, Госпадзе, чыні дзеля імя Твайго, бо добрая міласьць Твая; уратуй мяне,

108:22  бо я бедны і ўбогі, і сэрца маё паранена ўва мне.

108:23  Я зьнікаю, быццам цень, калі хіліцца дзень, гоняць мяне, як саранчу.

108:24  Калені мае зьнемаглі ад посту, і цела маё засталося бяз тлушчу.

108:25  Я зрабіўся для іх пасьмешышчам; убачыўшы мяне, галовамі круцяць.

108:26  Памажы мне, Госпадзе, Божа мой; уратуй мяне з ласкі Тваёй,

108:27  хай уведаюць, што гэта Твая рука, і што Ты, Госпадзе, учыніў гэта.

108:28  Яны праклінаюць, а Ты дабраславі; яны паўстаюць, але няхай будуць пасаромленыя; а раб Твой хай радуецца.

108:29  Хай апрануцца праціўнікі мае ў ганьбу і, як вопраткаю, хай накрыюцца сорамам сваім.

108:30  І я голасна буду вуснамі сваімі славіць Госпада і сярод мноства Яго праслаўляць:

108:31  бо Ён стаіць праваруч беднага, каб ратаваць яго ад судзьдзяў душы ягонай.

Chapter 109

109:1  Сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх.

109:2  Жазло сілы Тваёй пашле Гасподзь зь Сіёна: валадары сярод ворагаў Тваіх.

109:3  У дзень моцы Тваёй народ Твой гатовы ў аздобах сьвятыні; з улоньня дзяньніцы падобнае да расы Тваё нараджэньне.

109:4  Прысягаўся Гасподзь і не раскаецца: Ты Сьвятар навекі паводле абраду Мэлхісэдэкавага.

109:5  Гасподзь праваруч Цябе. Ён у дзень гневу Свайго пакарае цароў;

109:6  учыніць суд над народамі, напоўніць зямлю трупамі, раструшчыць галаву ў зямлі шырокай.

109:7  З патока на дарозе будзе піць, і таму падыме галаву.

Chapter 110

110:1  Слаўлю Цябе , Госпадзе, усім сэрцам маім на радзе праведных і на сходні.

110:2  Вялікія дзеі Гасподнія, вабныя ўсім, хто іх любіць.

110:3  Дзея Ягоная — слава і хараство, і праўда Ягоная застаецца навечна.

110:4  Незабыўнымі зрабіў Ён цуды Свае; літасьцівы і шчодры Гасподзь.

110:5  Ежу дае тым, хто баіцца Яго; вечна памятае Свой запавет.

110:6  Сілу дзеяў Сваіх паказаў Ён народу Свайму, каб даць яму спадчыну язычнікаў.

110:7  Дзеі рук Ягоных праўда і суд; усе Яго запаведзі правільныя,

110:8  цьвёрдыя на вякі вечныя, заснаваныя на праўдзе і слушнасьці.

110:9  Збавеньне паслаў Ён народу Свайму; наказаў навечна Свой запавет. Сьвятое і страшнае імя Ягонае!

110:10  Пачатак мудрасьці страх Гасподні: розум правільны ва ўсіх, хто выконвае запаведзі Ягоныя . Хвала Яму няхай будзе вечная.

Chapter 111

111:1  Дабрашчасны муж, што баіцца Госпада і шчыра любіць ягоныя запаведзі.

111:2  Моцнае будзе насеньне ягонае на зямлі; род праведных дабраславёны будзе.

111:3  Дастатак і багацьце ў доме ў яго, і праўда Ягоная трывае вечна.

111:4  У цемры ўзыходзіць сьвятло справядлівым; добрае яно і міласэрнае і праведнае.

111:5  Добры чалавек міласэрны і пазычае; ён дасьць цьвёрдасьць словам сваім на судзе.

111:6  Ён вавек не пахісьнецца, у вечнай памяці праведны будзе.

111:7  Не пабаіцца нядобрае славы; сэрца ў яго цьвёрдае, спадзяецца на Госпада.

111:8  Умацаванае сэрца ў яго; ён не збаіцца, калі гляне на ворагаў сваіх.

111:9  Ён шчодра раздаў, абдарыў убогіх; праўда ягоная застаецца навечна; рог ягоны ўзьнясецца ў славе.

111:10  Бязбожны гэта пабачыць і будзе злавацца. заскрыгоча зубамі сваімі, і растане. Жаданьне бязбожных загіне.

Chapter 112

112:1  Хвалеце, рабы Гасподнія, хвалеце імя Гасподняе.

112:2  Хай будзе імя Гасподняе дабраславёна ад сёньня і навечна,

112:3  ад усходу сонца да захаду хай будзе праслаўлена імя Гасподняе;

112:4  Высокі над усімі народамі Гасподзь; над нябёсамі слава Ягоная.

112:5  Хто — як Гасподзь, Бог наш, Які, жывучы ў высях,

112:6  прыхіляецца, каб дагледзець неба і зямлю;

112:7  з тла падымае беднага, з гразі ўзвышае ўбогага,

112:8  каб пасадзіць яго з князямі, з князямі народе Ягонага;

112:9  няплодную ўсяляе ў дом мацераю, што радуецца за дзяцей? Алілуя!

Chapter 113

113:1  Калі выйшаў Ізраіль зь Егіпта, дом Якава — з народу іншапляменнага,

113:2  Юда зрабіўся сьвятыняю Ягонаю, Ізраіль — валоданьнем Ягоным.

113:3  Мора ўгледзела, і пабегла; Ярдан павярнуўся назад.

113:4  Горы скакалі, як бараны, і пагоркі, як ягняткі.

113:5  Што з табою, мора, чаго ты пабегла, і з табою , Ярдане, чаго павярнуўся назад?

113:6  Чаго вы скачаце, горы, як бараны, і вы, пагоркі, як ягняткі?

113:7  Прад абліччам Госпада дрыжы, зямля, прад абліччам Бога Якава,

113:8  Які ператварае скалу ў возера вады і камень — у крыніцу вады.

113:9  Ня нам, Госпадзе, ня нам, а імю Твайму дай славу, дзеля ласкі Тваёй, дзеля праўды Тваёй.

113:10  Навошта язычнікі кажуць: дзе ж іхні Бог?

113:11  Бог наш на небе і на зямлі ; творыць усё, што хоча.

113:12  А іхнія ідалы — срэбра і золата, творы рук чалавечых.

113:13  Ёсьць у іх вусны, але не гавораць; ёсьць у іх вочы, але ня бачаць;

113:14  ёсьць у іх вушы, але ня чуюць; ёсьць у іх ноздры, але нюху няма;

113:15  ёсьць у іх рукі, але не адчуваюць; ёсьць у іх ногі, але ня ходзяць; і яны гукаў не выдабываюць з горла свайго.

113:16  Няхай будуць да іх падобныя тыя, што іх робяць, і ўсе, хто на іх спадзяецца.

113:17  Доме Ізраілеў! спадзявайся на Госпада; Ён — нам дапамога і шчыт.

113:18  Доме Ааронаў! спадзявайся на Госпада; Ён — нам дапамога і шчыт.

113:19  Хто баіцца Госпада! спадзявайся на Госпада; Ён — нам дапамога і шчыт.

113:20  Гасподзь нас памятае, дабраслаўляе нас , дабраслаўляе Ізраілеў дом, дабраслаўляе Ааронаў дом;

113:21  дабраслаўляе тых, што баяцца Госпада, малых і вялікіх.

113:22  Няхай дадасьць вам Гасподзь болей і болей, вам і дзецям вашым,

113:23  дабраславёныя вы Госпадам, Які стварыў неба і зямлю.

113:24  Неба — неба Госпаду, а зямлю Ён даў сынам чалавечым.

113:25  Ня мёртвыя ўславяць Госпада, ні ўсё, што ў магілу сыходзіць,

113:26  а мы жывыя дабраслаўляцьмем Госпада ад сёньня і давеку. Алілуя.

Chapter 114

114:1  Я радуюся, што Гасподзь пачуў голас мой, малітву маю,

114:2  прыхіліў да мяне вуха Сваё; і таму буду клікаць Яго ўсе дні мае.

114:3  Агарнулі мяне хваробы сьмяротныя, пакуты пякельныя агарнулі мяне; сустрэў я ўціскі і смуткі.

114:4  Тады клікнуў я імя Гасподняе: Госпадзе! уратуй душу маю.

114:5  Гасподзь літасьцівы і справядлівы, міласэрны Бог наш.

114:6  Асланяе Гасподзь прастадушных: я ўвесь зьнямог, і Ён дапамог мне.

114:7  Вярніся, душа мая, у спакой твой; бо Гасподзь умілажаліўся зь цябе.

114:8  Ты збавіў душу маю ад сьмерці, вочы мае — ад сьлёз і ногі мае — ад спатыканьня.

114:9  Буду хадзіць прад абліччам Гасподнім па зямлі жывых.

Chapter 115

115:1  Я вераваў і таму казаў: я моцна засмучаны.

115:2  Я сказаў неабачліва: усякі чалавек — мана.

115:3  Што аддам Госпаду за ўсе дабрачынствы Ягоныя мне?

115:4  Чару ратунку прыму, і імя Гасподняе клікну.

115:5  Зарокі мае аддам Госпаду перад усім народам Ягоным.

115:6  Дарагая ў Гасподніх вачах сьмерць сьвятых Ягоных!

115:7  О, Госпадзе! я раб Твой, я раб Твой і сын рабыні Тваёй, Ты разамкнуў мне кайданы.

115:8  Табе прынясу ахвяру хвалы, і імя Гасподняе клікну.

115:9  Зарокі мае аддам Госпаду перад усім народам Ягоным,

115:10  у дварах дома Гасподняга, сярод цябе, Ерусаліме! Алілуя.

Chapter 116

116:1  Хвалеце Госпада, усе народы, услаўляйце Яго, усе плямёны;

116:2  бо вялікая літасьць да нас у Яго, і праўда Гасподняя застаецца навечна. Алілуя.

Chapter 117

117:1  Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо вечная ласка Ягоная.

117:2  Хай скажа сёньня дом Ізраілеў: Ён добры , бо вечная ласка Ягоная.

117:3  Хай скажа сёньня дом Ааронаў: Ён добры , бо вечная ласка Ягоная.

117:4  Хай скажуць сёньня, хто баіцца Госпада: Ён добры , бо вечная ласка Ягоная.

117:5  З уціску паклікаў я Госпада, і пачуў мяне, і на шырокае месца вывеў мяне Гасподзь.

117:6  Гасподзь за мяне — не збаюся: што зробіць мне чалавек?

117:7  Гасподзь мне памочнік: буду глядзець на ворагаў маіх.

117:8  Лепей спадзявацца на Госпада, чым спадзявацца на чалавека.

117:9  Лепей спадзявацца на Госпада, чым спадзявацца на князёў.

117:10  Усе народы абступілі мяне, але імем Гасподнім я іх скінуў;

117:11  Абступілі мяне, атачылі мяне; але імем Гасподнім я іх скінуў.

117:12  Абселі мяне, як пчолы соты , і пагасьлі, як вагонь у цёрне; імем Гасподнім я іх скінуў.

117:13  Моцна штурхнулі мяне, каб я ўпаў; але Гасподзь падтрымаў мяне.

117:14  Гасподзь сіла мая і песьня; Ён зрабіўся выратаваньнем маім.

117:15  Голас радасьці і выратаваньня ў жытлішчах праведнікаў; правіца Гасподняя творыць сілу!

117:16  Правіца Гасподняя высока, правіца Гасподняя творыць сілу!

117:17  Не памру, а жыць буду і абвяшчацьму дзеі Гасподнія.

117:18  Строга пакараў мяне Гасподзь, але сьмерцю мяне не скараў.

117:19  Адчынеце мне браму праўды: увайду ў яе, праслаўлю Госпада,

117:20  вось брама Госпада, праведныя ўвойдуць у яе.

117:21  Слаўлю Цябе, што Ты пачуў мяне і зрабіўся ратункам маім.

117:22  Камень, які адкінулі будаўнікі, зрабіўся галавою вугла.

117:23  Гэта — ад Госпада, і гэта дзівосна ў нашых вачах.

117:24  Гэты дзень стварыў Гасподзь: парадуемся і ўзьвесялімся ў дзень гэты!

117:25  О, Госпадзе, выратуй! О, Госпадзе, пашчасьці!

117:26  Дабраславёны, хто ідзе ў імя Гасподняе! Дабраслаўляем вас з дома Гасподняга.

117:27  Бог — Гасподзь, і апраменіў нас; зьвяжэце шнурамі ахвяру, вядзеце да нарожнікаў ахвярніка.

117:28  Ты — Бог мой: славіць буду Цябе; Ты — Бог мой: славіць буду Цябе, (славіць буду Цябе, бо Ты пачуў мяне і зрабіўся маім ратаваньнем).

117:29  Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо вечная ласка Ягоная.

Chapter 118

118:1  Дабрашчасныя — беззаганныя ў дарозе, што ходзяць у законе Гасподнім.

118:2  Дабрашчасныя — хто прымае сьведчаньні Ягоныя, хто ўсім сэрцам шукае Яго!

118:3  Яны крыўды ня чыняць, ходзяць шляхамі Ягонымі.

118:4  Ты запавёў наказы Твае выконваць дакладна.

118:5  О, каб дарогі мае былі простыя да захаваньня Тваіх пастановаў!

118:6  Тады не пасаромеўся б я, гледзячы на ўсе Твае запаведзі;

118:7  шчырым сэрцам Я славіў бы Цябе, вучыўся б судам Тваёй праўды.

118:8  Буду трымацца Тваіх пастановаў; не пакідай мяне назусім.

118:9  Чым юнак утрымае свой шлях у чысьціні? — Калі будзе трымацца словаў Тваіх.

118:10  Цэлым сэрцам сваім я шукаю Цябе! ня дай мне збочыць ад запаведзяў Тваіх.

118:11  У сэрцы маім я схаваў слова Тваё, каб не грашыць прад Табою.

118:12  Дабраславёны Ты, Госпадзе! навучы мяне пастановам Тваім.

118:13  Вуснамі маімі абвяшчаў я ўсе суды Тваіх вуснаў.

118:14  На шляху Тваіх сьведчаньняў я радуюся, як у кожным багацьці.

118:15  Пра запаведзі Твае разважаю, і гляджу на шляхі Твае.

118:16  Пастановамі Тваімі суцяшаюся; не забываю слова Твайго.

118:17  Акажы ласку рабу Твайму, і буду я жыць і трымацца слова Твайго.

118:18  Разамкні вочы мае і пабачу дзівосы закона Твайго.

118:19  Прыхадзень я на зямлі; не хавай ад мяне запаведзяў Тваіх.

118:20  Зьнемагла душа мая ад жаданьня судоў Тваіх ва ўсялякі час.

118:21  Утаймаваў Ты пыхлівых, праклятых, што ўхіляюцца ад Тваіх запаведзяў.

118:22  Адвярні ад мяне зьнявагу і сорам, бо я захоўваю сьведчаньні Твае.

118:23  Князі сядзяць і змаўляюцца супраць мяне; а раб Твой разважае пра пастановы Твае.

118:24  Сьведчаньні Твае — суцяшэньне маё, і пастановы Твае — дарадцы мае.

118:25  Душа мая кінута ў пыл; ажыві мяне словам Тваім.

118:26  Абвясьціў я дарогі мае, і Ты пачуў мяне; навучы мяне пастановам Тваім.

118:27  Дай зразумець мне шлях загадаў Тваіх, і буду разважаць пра дзівосы Твае.

118:28  Душа мая растае ад журботы: умацуй мяне паводле слова Твайго.

118:29  Адвярні ад мяне дарогу маны, і закон Твой даруй мне.

118:30  Я выбраў дарогу праўды, паставіў перад сабою суды Твае.

118:31  Я прыляпіўся да сьведчаньняў Тваіх, Госпадзе; не пасаромі мяне.

118:32  Пацяку шляхам запаведзяў Тваіх, калі Ты расшырыш сэрца маё.

118:33  Пакажы мне, Госпадзе, шлях пастановаў Тваіх, і я буду трымацца яго да канца.

118:34  Дай мне зразумець, і буду трымацца закону Твайго і захоўваць яго ўсім сэрцам.

118:35  Пастаў мяне на сьцежку запаведзяў Тваіх, бо я жадаю яе.

118:36  Прыхілі маё сэрца да адкрыцьцяў Тваіх, а не да карысьлівасьці.

118:37  Адвядзі вочы мае, каб ня бачыць марноты; ажыві Ты мяне на дарозе Тваёй.

118:38  Сьцьвердзі слова Тваё рабу Твайму, каб багавейны я быў прад Табою.

118:39  Адвядзі ад мяне зьнявагу, якое баюся; бо суды Твае добрыя.

118:40  Вось, я пажадаў загадаў Тваіх; ажыві мяне праўдаю Тваёю.

118:41  Хай сыдзе на мяне, Госпадзе, міласьць Твая, выратаваньне паводле слова Твайго,

118:42  і я адкажу таму, хто мяне зьневажае, бо я спадзяюся на слова Тваё.

118:43  Не адбірай зусім ад вуснаў маіх слова праўды, бо я спадзяюся на суды Твае.

118:44  і буду трымацца суду Твайго заўсёды, на векі вечныя;

118:45  буду хадзіць свабодна, бо наказаў Тваіх я шукаю,

118:46  буду маўляць пра адкрыцьці Твае перад царамі, і не пасаромеюся;

118:47  буду суцяшацца запаведзямі Тваімі, якія я палюбіў;

118:48  рукі мае працягну да запаведзяў Тваіх, якія я палюбіў, і разважаць пра Твае пастановы.

118:49  Згадай слова Тваё да раба Твайго, на якое Ты загадаў мне спадзявацца:

118:50  гэта — суцяшэньне ў нягодзе маёй, што слова Тваё суцяшае мяне.

118:51  Гардуны зь мяне надта глуміліся, але я ня ўхіліўся ад закона Твайго.

118:52  Згадваў суды Твае, Госпадзе, зьвеку, і суцяшаўся.

118:53  Жах агартае мяне, калі бачу бязбожных, якія законы Твае пакідаюць.

118:54  Пастановы Твае былі песьнямі мне ў мясьцінах вандровак маіх.

118:55  Уначы ўспамінаў я імя Тваё, Госпадзе, і трымаўся закону Твайго.

118:56  Ён зрабіўся маім, бо загады Твае я шаную.

118:57  Доля мая, Госпадзе, сказаў я, трымацца слова Твайго.

118:58  Маліўся Табе я ўсім сэрцам: памілуй мяне паводле слова Твайго.

118:59  Разважаў пра шляхі мае, і павярнуў свае ногі да сьведчаньняў Тваіх.

118:60  Сьпяшаўся і не марудзіў выконваць запаведзі Твае.

118:61  Сеткі бязбожных акружылі мяне; але не забываў я закона Твайго.

118:62  Апоўначы падымаўся славіць Цябе за справядлівыя суды Твае.

118:63  Саўдзельнік я ўсім, хто баіцца Цябе і хто наказы Твае шануе.

118:64  Ласкаю Тваёй, Госпадзе, поўніцца ўся зямля; навучы мяне пастановам Тваім.

118:65  Добра зрабіў Ты рабу Твайму, Госпадзе, паводле слова Твайго.

118:66  Добраму разуменьню і веданьню навучы мяне, бо запаведзям Тваім я веру.

118:67  Пакуль я цярпеў, я блукаў; а сёньня слова Твайго трымаюся.

118:68  Добры і дабрадзейны Ты, Госпадзе ; навучы мяне пастановам Тваім.

118:69  Гардуны плятуць на мяне ману; а я ўсім сэрцам загады Твае шанавацьму.

118:70  Затлусьцела ў іх сэрца, стала, як лой; а я законам Тваім суцяшаюся.

118:71  Добра мне, што я пацярпеў, каб навучыцца Тваім пастановам.

118:72  Закон Тваіх вуснаў мне лепей за тысячы золата і срэбра.

118:73  Рукі Твае стварылі мяне і збудавалі мяне; дай мне розуму і навучуся запаведзям Тваім.

118:74  Хто баіцца Цябе, убачаць мяне і парадуюцца, што я спадзяюся на слова Тваё.

118:75  Ведаю, Госпадзе, што суды Твае справядлівыя, і па справядлівасьці Ты пакараў мяне.

118:76  Хай жа міласьць Твая будзе мне ўцехаю паводле слова Твайго рабу Твайму.

118:77  Хай прыйдзе мне Твой мілажаль, і буду я жыць; бо закон Твой — суцяшэньне маё.

118:78  Хай пасаромлены будуць пыхлівыя, бо бязь віны прыгнятаюць мяне; я разважаю пра загады Твае.

118:79  Хай зьвернуцца да мяне тыя, што баяцца Цябе і ведаюць сьведчаньні Твае.

118:80  Хай будзе сэрца маё беззаганнае ў вуснах Тваіх, каб я не пасаромеўся!

118:81  Душа мая прападае па ратунку Тваім; спадзяюся на слова Тваё.

118:82  Прападаюць вочы мае па слове Тваім; я кажу: калі Ты суцешыш мяне?

118:83  Я зрабіўся, як мех у дыме; а пастановаў Тваіх не забыўся.

118:84  Колькі дзён у раба Твайго? Калі ўчыніш суд над маімі ганіцелямі?

118:85  Яму выкапалі мне гардзеі насуперак закону Твайму.

118:86  Усе запаведзі Твае — праўда; несправядліва перасьледуюць мяне; памажы мне.

118:87  Ледзьве не загубілі мяне на зямлі, але я не пакінуў загадаў Тваіх.

118:88  Па літасьці Тваёй ажыўляй мяне, і буду захоўваць сьведчаньні вуснаў Тваіх.

118:89  Навечна, Госпадзе, слова Тваё сьцьверджана на нябёсах;

118:90  праўда Твая з роду ў род. Ты паставіў зямлю, і стаіць яна.

118:91  Паводле Тваіх вызначэньняў усё стаіць і дагэтуль; бо ўсё служыць Табе.

118:92  Калі б не закон Твой быў суцяшэньнем маім, загінуў бы я ў нягодах маіх.

118:93  Вавек не забуду загадаў Тваіх, бо імі Ты ажыўляеш мяне.

118:94  Я Твой: уратуй мяне; бо я наказаў Тваіх шукаю.

118:95  Бязбожнікі пільнуюць мяне, каб загубіць; а я паглыбляюся ў адкрыцьці Твае.

118:96  Я бачыў мяжу дасканаласьці ўсякай; але Твая запаведзь надта шырокая.

118:97  Як люблю я закон Твой! увесь дзень пра яго разважаю.

118:98  Запаведзьдзю Тваёю Ты зрабіў мяне мудрэйшым за ворагаў маіх; бо яна заўсёды са мною.

118:99  Я стаўся разумнейшы за настаўнікаў маіх; бо разважаю пра сьведчаньні Твае.

118:100  Я ведаю болей за старцаў; бо загады Твае шаную.

118:101  Ад усякай ліхое дарогі ўхіляю ногі мае, каб трымацца слова Твайго;

118:102  ад судоў Тваіх ня ўхіляюся, бо Ты навучаеш мяне.

118:103  Якое салодкае слова Тваё майму паднябеньню! лепей за мёд вуснам маім.

118:104  Ад наказаў Тваіх я стаўся разумнейшы, таму ненавіджу любы шлях маны.

118:105  Слова Тваё- сьветач нагам маім і сьвятло сьцежцы маёй.

118:106  Я прысягнуў шанаваць справядлівыя суды Твае, і выканаю.

118:107  Моцна прыгнечаны я, Госпадзе; ажыві мяне паводле слова Твайго.

118:108  Хай будзе воля Твая, Госпадзе, прыняць дабраахвотную ахвяру вуснаў маіх, і судам Тваім навучы мяне.

118:109  Душа мая бесьперастанку ў руцэ маёй; але закона Твайго не забываю.

118:110  Бязбожнікі паставілі на мяне пастку; але я ня ўхіліўся ад загадаў Тваіх.

118:111  Сьведчаньні Твае я прыняў, як спадчыну вечную; бо яны злагада сэрца майго.

118:112  Я прыхіліўся сэрцам да выкананьня загадаў Тваіх навек, да канца.

118:113  Вымудры паняверныя ненавіджу, а закон Твой люблю.

118:114  Ты — маё покрыва і шчыт мой; на слова Тваё спадзяюся.

118:115  Адыдзеце ад мяне, беззаконныя, і буду захоўваць запаведзі Бога майго.

118:116  Умацуй мяне словам Тваім, і буду жыць; не пасаромі мяне ў надзеі маёй;

118:117  падтрымай мяне, і ўратуюся; і ў Твае пастановы ўдумвацца няспынна буду.

118:118  Усіх адступнікаў ад пастановаў Тваіх Ты скідаеш, бо вымудры іхнія — няпраўда.

118:119  Як шашаль, зьмятаеш Ты ўсіх бязбожных зь зямлі; таму палюбіў я адкрыцьці Твае.

118:120  Дрыжыць ад страху прад Табою цела маё, і судоў Тваіх баюся я.

118:121  Я чыніў суд і праўду; не аддавай мяне ганіцелям маім.

118:122  Даручы Ты на добрае раба Твайго, каб не прыгняталі мяне гардуны.

118:123  Растаюць мае вочы, чакаючы ратунку Твайго і слова праўды Тваёй.

118:124  Учыні рабу Твайму паводле ласкі Тваёй і пастановам Тваім навучы мяне.

118:125  Я раб Твой; дай розуму мне, і спазнаю адкрыцьці Твае.

118:126  Час настаў Госпаду дзейнічаць: закон Твой зьняважнілі.

118:127  А я люблю запаведзі Твае болей за золата, золата чыстае.

118:128  Усе загады Твае — усе прызнаю справядлівымі: усякі шлях маны ненавіджу.

118:129  Дзівосныя адкрыцьці Твае; таму іх трымае душа мая.

118:130  Сьведчаньне словаў Тваіх прасьвятляе, простым розум дае.

118:131  Размыкаю вусны мае, і ўздыхаю; бо запаведзяў Тваіх прагну.

118:132  Паглядзі на мяне і памілуй мяне, як робіш з тымі, што любяць імя Тваё.

118:133  Умацуй ногі мае ў слове Тваім, і ня дай авалодаць мною ніякаму беззаконьню;

118:134  вызвалі мяне ад прыгнёту чалавечага, і буду наказы Твае шанаваць.

118:135  Апрамень раба Твайго сьвятлом аблічча Твайго, і навучы мяне пастановам Тваім.

118:136  З вачэй маіх цякуць патокі вады, бо не шануюць закона Твайго.

118:137  Справядлівы Ты, Госпадзе, і суды Твае справядлівыя.

118:138  Сьведчаньні Твае, якія Ты запавядаў, — праўда і дасканалая ісьціна.

118:139  Руплівасьць мая зьядае мяне, бо мае ворагі забылі словы Твае.

118:140  Слова Тваё вельмі чыстае, і раб Твой палюбіў яго.

118:141  Малы я і пагарджаны; але наказаў Тваіх не забываю.

118:142  Праўда Твая — праўда вечная, а закон Твой — ісьціна.

118:143  Скруха і гора мяне агарнулі; запаведзі Твае — суцяшэньне маё.

118:144  Праўда адкрыцьцяў Тваіх — вечная: дай мне розуму, і буду жыць.

118:145  Клічу ўсім сэрцам маім : пачуй мяне, Госпадзе; і захаваю Твае пастановы.

118:146  Заклікаю Цябе; уратуй мяне, і буду захоўваць адкрыцьці Твае.

118:147  Сустракаючы ранак, я заклікаю; на слова Тваё спадзяюся.

118:148  Вочы мае сустракаюць ранішнюю варту, каб мне заглыбляцца ў слова Тваё.

118:149  Пачуй голас мой зь міласьці Тваёй, Госпадзе; судом Тваім ажыві мяне.

118:150  Наблізіліся тыя, што намышляюць хітрыну; далёка яны ад закона Твайго.

118:151  Блізкі Ты, Госпадзе, і ўсе запаведзі Твае — ісьціна.

118:152  Здаўна Я даведаўся пра сьведчаньні Твае, што Ты сьцьвердзіў іх навечна.

118:153  Паглядзі на нягоды мае, і вызваль мяне; бо я не забываю закона Твайго.

118:154  Заступіся за справу маю, і абарані мяне; словам Тваім ажыві мяне.

118:155  Далёка ад бязбожных выратаваньне, бо яны пастановаў Тваіх ня шукаюць.

118:156  Многа шчадротаў Тваіх, Госпадзе; судом Тваім ажыві мяне.

118:157  Многа ў мяне ганіцеляў і ворагаў; але ад сьведчаньняў Тваіх не адступлюся.

118:158  Бачу адступнікаў, і брыджуся імі; бо яны не шануюць слова Твайго.

118:159  Падзівіся, як я люблю наказы Твае; міласьцю Тваёю, Госпадзе, ажыві мяне.

118:160  Аснова слова Твайго сапраўдная, і вечны ўсякі суд праўды Тваёй.

118:161  Князі перасьледуюць мяне бязьвінна; але сэрца маё баіцца слова Твайго.

118:162  Радуюся я слову Твайму, як той, хто вялікі дастатак прыдбаў.

118:163  Ненавіджу ману і грэбую ёю; а закон Твой люблю.

118:164  Сямікроць на дзень праслаўляю Цябе за суды праўды Тваёй.

118:165  Вялікі мір у тых, што любяць закон Твой, і не спатыкаюцца яны.

118:166  Спадзяюся на выратаваньне Тваё, Госпадзе, і запаведзі Твае выконваю.

118:167  Душа мая песьціць сьведчаньні Твае, і я люблю іх моцна.

118:168  Шаную наказы Твае і адкрыцьці Твае; бо ўсе шляхі мае прад Табою.

118:169  Хай наблізіцца енк мой прад аблічча Тваё, Госпадзе; словам Тваім дай мне розум.

118:170  Хай прыйдзе маленьне маё прад аблічча Тваё, словам Тваім збаві мяне.

118:171  Вусны мае вымавяць славу, калі Ты навучыш мяне пастановам Тваім.

118:172  Язык мой абвесьціць слова Тваё; бо ўсе запаведзі Твае справядлівыя.

118:173  Хай будзе рука Твая дапамогаю мне; бо я выбраў Твае загады.

118:174  Прагну выратаваньня Твайго, Госпадзе, і закон Твой суцяшэньне маё.

118:175  Хай жыве душа мая і славіць Цябе, і суды Твае хай дапамогуць мне.

118:176  Я заблудзіўся, як авечка, згубленая: знайдзі раба Твайго; бо я запаведзяў Тваіх не забыўся.

Chapter 119

119:1  Да Госпада зьвярнуўся я ў скрусе маёй, і Ён пачуў мяне.

119:2  Госпадзе! ратуй душу маю ад вуснаў манлівых, ад языка падступнага!

119:3  Што дасьць табе і што дадасьць табе язык падступны?

119:4  Вострыя стрэлы моцнага, з жарам ад ядлоўцу.

119:5  Гора мне, што я застаюся ў Мосаха, жыву пад намётамі Кідарскімі.

119:6  Доўга жыла душа мая зь ненавісьнікамі міру.

119:7  Я міралюбны; але як толькі скажу пра мір, яны — ідуць ваяваць.

Chapter 120

120:1  Падымаю вочы мае ўгору, адкуль прыйдзе дапамога мая.

120:2  Дапамога мая ад Госпада, Які стварыў неба й зямлю.

120:3  Ня дасьць Ён пахіснуцца назе тваёй, не задрэмле Той, Хто асланяе цябе:

120:4  ня дрэмле і ня сьпіць, Хто асланяе Ізраіля.

120:5  Гасподзь — ахавальнік твой; Гасподзь — шата твая з правай рукі Тваёй.

120:6  Удзень сонца цябе не заб’е, ані месяц уночы.

120:7  Гасподзь аслоніць цябе ад усякага ліха; ахавае душу тваю Гасподзь .

120:8  Гасподзь будзе ахоўваць твой выхад і ўваход ад сёньня і вечна.

Chapter 121

121:1  Усьцешыўся я, калі мне сказалі: пойдзем у дом Гасподні.

121:2  Вось стаяць ногі нашыя ў браме тваёй, Ерусаліме, —

121:3  Ерусалім, пабудаваны як горад, зьліты ў адно,

121:4  куды сыходзяцца плямёны, плямёны Гасподнія паводле закону Ізраіля славіць імя Гасподняе.

121:5  Там стаяць троны суду, троны дома Давідавага.

121:6  Прасеце спакою Ерусаліму: хай жывуць у дабрадзенстве тыя, хто любіць цябе!

121:7  Хай будзе спакой у мурах тваіх, дабрадзенства — у харомах тваіх!

121:8  Дзеля братоў маіх і блізкіх маіх кажу я: "Мір табе!"

121:9  Дзеля дома Госпада, Бога нашага, зычу табе дабра.

Chapter 122

122:1  Я ўздымаю вочы мае да Цябе, Хто жыве ў нябёсах!

122:2  Вось, як вочы рабоў глядзяць на руку іхніх паноў, як вочы рабыні на руку іхняе гаспадыні, так нашыя вочы да Госпада, Бога нашага, пакуль Ён зьлітуецца з нас.

122:3  Зьлітуйся з нас, Госпадзе, зьлітуйся з нас; бо даволі мы сытыя пагардай.

122:4  Даволі насычана душа нашая зьдзекамі ганарліўцаў і пагардай пыхлівых.

Chapter 123

123:1  Калі б не Гасподзь быў з намі, — хай скажа Ізраіль, —

123:2  калі б не Гасподзь быў з намі, калі паўсталі на нас людзі, —

123:3  дык жывых нас яны праглынулі б, калі загарэлася ў іх ятра на нас;

123:4  воды патапілі б нас, паток прайшоў бы над душою нашаю;

123:5  прайшлі б над душою нашаю воды бурлівыя.

123:6  Дабраславёны Гасподзь, Які ня даў нас на здабычу іхнім зубам!

123:7  Душа наша вызвалілася, як птушка, зь сеткі лавецкай; сетка парвана, і мы вызваліліся.

123:8  Дапамога нашая ў імені Госпада, Які стварыў неба й зямлю.

Chapter 124

124:1  Той, хто надзею кладзе на Госпада, як гара Сіён, не захістаецца, стаяцьме вечна.

124:2  Горы вакол Ерусаліма, а Гасподзь вакол народу Свайго ад сёньня і давеку.

124:3  Бо не пакіне Гасподзь жазла бязбожных над доляю праведных, каб праведныя не працягнулі рукі свае да беззаконьня.

124:4  Рабі ж, Госпадзе, дабро добрым і справядлівым у сэрцах іх.

124:5  А тых, што збочваюць на крывыя сьцяжыны свае, хай пакіне Гасподзь хадзіць зь беззаконнымі. Мір на Ізраіля!

Chapter 125

125:1  Калі вяртаў Гасподзь палон Сіёна, мы былі быццам у сьне.

125:2  Тады вусны нашы былі поўныя весялосьці, і язык наш — сьпяваў; тады між народамі казалі: "вялікае стварыў Гасподзь над імі!".

125:3  Вялікае стварыў Гасподзь над намі: мы радаваліся.

125:4  Вярні, Госпадзе, паланёных нашых, як патокі на поўдзень.

125:5  Хто са сьлязьмі сеяў, пажынацьме з радасьцю.

125:6  Хто з плачу нясе насеньне, вернецца з радасьцю, нясучы снапы свае.

Chapter 126

126:1  Калі Гасподзь ня збудуе дома, марна працуюць будаўнікі яго; калі Гасподзь не ахавае горада, марна чувае варта.

126:2  Дарэмна вы рана ўстаяце, позна праседжваеце, ясьце хлеб журботы, тым часам як любаснаму Свайму Ён дае сон.

126:3  Вось спадчына ад Госпада: дзеці; узнагарода Ягоная — плод ад улоньня.

126:4  Што стрэлы ў руках у дужага, тое сыны маладыя.

126:5  Дабраславёны чалавек, які напоўніў імі калчан свой! Не застануцца яны ў сораме, калі гаварыцьмуць з ворагамі ў браме.

Chapter 127

127:1  Дабрашчасны кожны, хто баіцца Госпада, хто ходзіць шляхамі Ягонымі!

127:2  Ты будзеш есьці ад працы рук тваіх; дабрашчасны ты, і добра табе!

127:3  Жонка твая, як лаза плодная, у доме тваім; сыны твае, як аліўнае гольле, вакол трапезы тваёй:

127:4  так мілаславіцца чалавек, які баіцца Госпада!

127:5  Дабраславіць Цябе Гасподзь зь Сіёна, і ўбачыш бясьпеку Ерусаліма ва ўсе дні жыцьця твайго.

127:6  Убачыш сыноў у сыноў тваіх. Мір на Ізраіля!

Chapter 128

128:1  Шмат уціскалі мяне зь юнацтва майго, хай скажа Ізраіль:

128:2  шмат уціскалі мяне зь юнацтва майго, але не адолелі мяне.

128:3  На хрыбце маім аралі аратыя, вялі доўгія барозны свае.

128:4  Але Гасподзь справядлівы; Ён расьсек путы бязбожнікаў.

128:5  Хай пасаромяцца і павернуць назад усе ненавісьнікі Сіёна.

128:6  Хай будуць, як трава на дахах, якая раней, чым вырвана будзе, засыхае,

128:7  якою жнец не напоўніць рукі сваёй, а хто вяжа снапы — жмені сваёй;

128:8  і хто праходзіць міма, ня скажа: дабраславеньне Гасподняе на вас; дабраслаўляем вас імем Гасподнім!

Chapter 129

129:1  З глыбіні клічу Цябе, Госпадзе.

129:2  Госпадзе! пачуй голас мой. Хай будуць вушы Твае ўважлівыя да голасу маленьняў маіх.

129:3  Калі Ты, Госпадзе, будзеш заўважаць беззаконьні, — Госпадзе! хто ўстоіць?

129:4  Але ў Цябе дараваньне, хай багавеюць прад Табою.

129:5  Спадзяюся на Госпада, спадзяецца душа мая; на слова Ягонае спадзяюся.

129:6  Душа мая чакае Госпада, болей, чым варта — раніцы, болей, чым варта — раніцы.

129:7  Хай спадзяецца Ізраіль на Госпада; бо ў Госпада літасьць і вялікае ў Яго збавеньне,

129:8  і Ён збавіць Ізраіля ад усіх беззаконьняў ягоных.

Chapter 130

130:1  Госпадзе! ня пышылася сэрца маё і ня ўзносіліся вочы мае, і я не ўваходзіў у вялікае і недасяжнае мне.

130:2  Ці ж ня цугляў я, ці ж не супакойваў душы маёй, як дзіцяці, аднятаму ад грудзей маці? Душа мая была ўва мне, як дзіця, аднятае ад грудзей.

130:3  Хай спадзяецца Ізраіль на Госпада ад сёньня і вечна.

Chapter 131

131:1  Спамяні, Госпадзе, Давіда, і ўсе ягоныя пакуты:

131:2  як ён прысягаў Госпаду, даваў зарок Моцнаму Якава;

131:3  "не ўвайду ў палатку дома майго, ня ўзыду на ложак мой;

131:4  ня дам сну вачам маім і павекам маім дрымоты,

131:5  пакуль не знайду месца Госпаду, жытлішча Моцнаму Якава".

131:6  Вось, мы чулі пра яго ў Эфраце, знайшлі яго на палях Ярыма.

131:7  Пойдзем да жытлішча Ягонага, паклонімся падножжу ног Ягоных.

131:8  Стань, Госпадзе, на месца пакою Твайго, Ты і каўчэг магутнасьці Тваёй.

131:9  Сьвятары Твае апранаюцца ў праўду, і сьвятыя Твае ўзрадуюцца.

131:10  Дзеля Давіда, раба Твайго, не адвярні аблічча памазанца Твайго.

131:11  Прысягаў Гасподзь Давіду ў ісьціне, і не зрачэцца яе; "ад плоду ўлоньня твайго пасаджу на троне тваім.

131:12  Калі сыны твае будуць шанаваць запавет Мой і Мае сведчаньні, якім Я іх навучу: дык і іхнія сыны вечна сядзецьмуць на троне тваім".

131:13  Бо выбраў Гасподзь Сіён; пажадаў яго жытлом Сабе.

131:14  "Гэта — спакой Мой навечна; тут пасялюся, бо Я пажадаў яго.

131:15  Ежу ягоную дабраслаўляючы дабраслаўлю, убогіх ягоных накармлю хлебам;

131:16  сьвятароў ягоных апрану ў выратаваньне, і сьвятыя ягоныя радасьцю ўзрадуюцца.

131:17  Там згадую рог Давіду, пастаўлю сьветач памазанцу Майму.

131:18  Ворагаў ягоных апрану ў сорам; а на ім будзе зьзяць вянок ягоны".

Chapter 132

132:1  Як добра і як прыемна жыць разам з братамі!

132:2  Гэта — як каштоўны алей на галаве, які сьцякае на бараду, бараду Ааронавую, сьцякае на край ягонае шаты;

132:3  як раса Ярмонская, што ападае на горы Сіёнскія, бо там наказаў Гасподзь дабраславеньне і жыцьцё навечна.

Chapter 133

133:1  Песьня ўзыходжаньня. Дабраславеце насеньне Госпада, усе рабы Гасподнія, што стаяць у доме Гасподнім у пару начную.

133:2  Узьнясеце рукі вашыя да сьвяцілішча, і дасбраславеце Госпада.

133:3  Дабраславіць цябе зь Сіёна Гасподзь, Які стварыў неба й зямлю.

Chapter 134

134:1  Хвалеце імя Гасподняе, хвалеце, рабы Гасподнія,

134:2  усе, хто стаіць у доме Гасподнім, у дварах Бога нашага.

134:3  Хвалеце Госпада, бо Гасподзь добры; сьпявайце імю Ягонаму, бо гэта соладка,

134:4  бо Гасподзь абраў сабе Якава, Ізраіля ўласнасьцю Сваёю.

134:5  Я ўведаў, што Гасподзь вялікі, і Гасподзь наш вышэйшы за ўсіх багоў.

134:6  Гасподзь творыць усё, што хоча, на нябёсах і на зямлі, на морах і ва ўсіх прадоньнях;

134:7  узводзіць хмары ад краю зямлі, творыць маланкі пры дажджы, выводзіць вецер са сховішчаў Сваіх.

134:8  Ён пабіў першынцаў Егіпта, ад чалавека да быдла,

134:9  паслаў азнакі і цуды сярод цябе, Егіпце, на фараона і на ўсіх рабоў ягоных,

134:10  пабіў народы многія, і вынішчыў цароў моцных:

134:11  Сігона, цара Амарэйскага, і Ога, цара Васанскага, і ўсе царствы Ханаанскія;

134:12  і аддаў зямлю іхнюю ў спадчыну, у спадчыну Ізраілю, народу Свайму.

134:13  Госпадзе! імя Тваё навечна; Госпадзе! памяць пра Цябе з роду ў род.

134:14  Бо Гасподзь судзіцьме народ Свой, і з рабоў Сваіх умілажаліцца.

134:15  Ідалы язычнікаў — срэбра і золата, утворы рук чалавечых.

134:16  Ёсьць у іх вусны, але не маўляюць, ёсьць у іх вочы, але ня бачаць;

134:17  ёсьць у іх вушы, але ня чуюць, і няма дыханьня ў вуснах у іх.

134:18  Спадобняцца ім тыя, што робяць іх, і кожны, хто спадзяецца на іх.

134:19  Доме Ізраілеў! дабраславеце Госпада. Доме Ааронаў! дабраславеце Госпада.

134:20  Доме Лявія! дабраславеце Госпада. Хто баіцца Госпада, дабраславеце Госпада.

134:21  Дабраславёны Гасподзь ад Сіёна, Які жыве ў Ерусаліме! Алілуя!

Chapter 135

135:1  Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо вечная ласка Яго.

135:2  Слаўце Бога багоў, бо вечная ласка Яго.

135:3  Слаўце Госпада ўладароў, бо вечная ласка Яго.

135:4  Таго, Які адзін творыць цуды вялікія, бо вечная ласка Яго;

135:5  Які мудра стварыў нябёсы, бо вечная ласка Яго;

135:6  уцьвердзіў зямлю на водах, бо вечная ласка Яго;

135:7  стварыў сьвяцілы вялікія, бо вечная ласка Яго;

135:8  сонца — на кіраваньне днём, бо вечная ласка Яго;

135:9  месяц і зоркі — на кіраваньне ноччу, бо вечная ласка Яго;

135:10  пабіў Егіпет у першынцах ягоных, бо вечная ласка Яго;

135:11  вывеў Ізраіля з асяродзьдзя яго, бо вечная ласка Яго;

135:12  рукою моцнаю і мышцаю прасьцёртаю, бо вечная ласка Яго;

135:13  разьвёў Чэрмнае мора, бо вечная ласка Яго;

135:14  і правёў Ізраіля пасярод яго, бо вечная ласка Яго;

135:15  і скінуў фараона і войска ягонае ў Чэрмнае мора, бо вечная ласка Яго;

135:16  правёў народ Свой цераз пустыню, бо вечная ласка Яго;

135:17  пабіў цароў вялікіх, бо вечная ласка Яго;

135:18  і забіў цароў моцных, бо вечная ласка Яго;

135:19  Сігона, цара Амарэйскага, бо вечная ласка Яго;

135:20  і Ога, цара Васанскага, бо вечная ласка Яго;

135:21  і аддаў зямлю іхнюю ў спадчыну, бо вечная ласка Яго;

135:22  у спадчыну Ізраілю, рабу Свайму, бо вечная ласка Яго;

135:23  спамянуў нас у прыніжэньні нашым, бо вечная ласка Яго;

135:24  і збавіў нас ад ворагаў нашых, бо вечная ласка Яго;

135:25  ежу дае ўсякаму целу, бо вечная ласка Яго.

135:26  Слаўце Бога нябёсаў, бо вечная ласка Яго.

Chapter 136

136:1  Над рэкамі Вавілона, там сядзелі і плакалі мы, калі згадвалі пра Сіён.

136:2  На вербах пасярод яго павесілі мы свае арфы.

136:3  А тыя, што нас паланілі, песьняў ад нас патрабавалі, а нашыя прыгнятальнікі — весялосьці: "пасьпявайце нам зь песьняў Сіёна".

136:4  Як нам сьпяваць Гасподнюю песьню на чужынскай зямлі?

136:5  Калі забуду цябе, Ерусаліме, хай забудзе мяне правіца мая;

136:6  хай прыліпне язык мой да паднябеньня, калі помніць цябе я ня буду, калі не пастаўлю Ерусаліма на чале весялосьці маёй.

136:7  Прыгадай, Госпадзе, сынам Эдомавым дзень Ерусаліма, калі казалі яны: "руйнуйце, руйнуйце да падмурка яго".

136:8  Дачка Вавілона, спусташальніца! дабрашчасны, хто ўдзеліць табе за тое, што зрабіла ты нам!

136:9  Дабрашчасны, хто возьме й заб’е немаўлятак тваіх аб камень!

Chapter 137

137:1  Слаўлю Цябе ўсім сэрцам маім, перад багамі сьпяваю Табе, /1

137:2  кланяюся перад сьвятым храмам Тваім, і слаўлю імя Тваё за ласку Тваю і за праўду Тваю; бо Ты праславіў слова Тваё вышэй за ўсякае найменьне Тваё.

137:3  У дзень, калі я паклікаў, Ты пачуў мяне; усяліў у душу маю бадзёрасьць.

137:4  Праславяць Цябе, Госпадзе, усе цары зямныя, калі пачуюць словы вуснаў Тваіх

137:5  і апяюць шляхі Гасподнія, бо вялікая слава Гасподняя.

137:6  Высокі Гасподзь: і пакорнага бачыць, і гардзея здалёк пазнае.

137:7  Калі я пайду сярод нягодаў, Ты ажывіш мяне, на ятру ворагаў маіх пашлеш руку Тваю і ўратуе мяне правіца Твая.

137:8  Гасподзь зробіць за мяне! Ласка Твая, Госпадзе, вечная; дзеяў рук Тваіх не пакідай.

Chapter 138

138:1  Госпадзе! Ты выпрабаваў мяне і ведаеш.

138:2  Ты ведаеш, калі я сядаю і калі ўстаю; Ты разумееш думкі мае здалёк.

138:3  Ці іду я, ці адпачываю, — Ты акружаеш мяне і ўсе дарогі мае Табе вядомыя.

138:4  Яшчэ слова няма на мове маёй, — Ты, Госпадзе, ужо ведаеш яго дасканала.

138:5  Ззаду і сьпераду атачыў Ты мяне і кладзеш на мяне руку Тваю.

138:6  Дзіўнае мне Тваё веданьне — высока, дасягнуць яго не магу!

138:7  Куды пайду ад Духа Твайго, ад аблічча Твайго куды ўцяку?

138:8  Ці на неба ўзыду — Ты там; ці сыду ў апраметную — і там Ты.

138:9  Ці вазьму крылы золку і перасялюся на край мора, —

138:10  і там рука Твая мяне павядзе, і ўтрымае мяне правіца Твая.

138:11  Ці скажу: можа, цемра ўкрые мяне, і сьвятло навокал мяне зробіцца ноччу;

138:12  але і цемра Цябе ад мяне не зацемрыць, і ноч сьветлая, быццам дзень; як цемра, так і сьвятло.

138:13  Бо Ты ўладзіў вантробы мае і выткаў мяне ў чэраве маці маёй.

138:14  Слаўлю Цябе, бо я дзівосна зладжаны. Дзівосныя дзеі Твае, і душа мая ўсьведамляе гэта,

138:15  Не схаваны былі ад Цябе косткі мае, калі мяне ў таямніцы стваралі, складалі мяне ў глыбіні нутрыны.

138:16  Зародак мой бачылі вочы Твае; у Тваёй кнізе запісаны ўсе дні, мне назначаныя, калі ніводнага зь іх яшчэ ня было.

138:17  Якія ўзьнёслыя для мяне намеры Твае, Божа, і як многа іх лікам!

138:18  Ці ж палічу іх, калі іх больш, чым пяску, калі прачынаюся, я ўсё Яшчэ з Табою.

138:19  О, калі б Ты, Божа, пабіў бязбожнага! Адыдзеце ад мяне, крыважэрныя!

138:20  Яны гавораць супроць Цябе бязбожна; марнае намышляюць ворагі Твае.

138:21  Ці ж мне ненавідзець Тваіх ненавісьнікаў, Госпадзе, і не пагрэбаваць тымі, што паўстаюць на Цябе?

138:22  Поўнаю нянавісьцю ненавіджу іх; ворагі яны мне.

138:23  Выпрабуй мяне, Божа, і ўведай сэрца маё; выпрабуй мяне, і ўведай намеры мае.

138:24  і глядзі, ці дарога мая бясьпечная, і накіруй мяне на шлях вечны.

Chapter 139

139:1  Кіроўцу хору. Псальма Давідава.

139:2  Збаві мяне, Госпадзе, ад чалавека ліхога; ахавай мяне ад прыгнятальніка:

139:3  яны ліхое думаюць у сэрцы, кожны дзень на бойку ладзяцца,

139:4  яны востраць свой язык, як зьмей, яд асьпіда пад вуснамі іхнімі. Сэла

139:5  Упільнуй мяне, Госпадзе, ад рук бязбожнага, ахавай мяне ад прыгнятальнікаў, якія намысьлілі пахіснуць ногі мае.

139:6  Гардзеі паставілі на мяне пасткі і петлі, раскінулі сетку на дарозе, цянёты раскінулі на мяне.

139:7  Я сказаў Госпаду: Ты: Бог мой; пачуй, Госпадзе, голас маленьняў маіх!

139:8  Госпадзе, Госпадзе, сіла ратунку майго! Ты пакрыў галаву маю ў дзень бою.

139:9  Ня дай, Госпадзе, жаданага бязбожніку; ня дай посьпеху ліхому намыслу яго; яны заганарацца. Сэла

139:10  Хай пакрые галовы тых, што мяне абступілі, ліха ад іхніх жа вуснаў.

139:11  Хай ападзе на іх распалены жар; хай будуць укінуты ў вагонь, у прорвы, каб і ня ўсталі.

139:12  Чалавек злоязыкі хай не ўмацуецца на зямлі; а ліха няхай прыгнятальніка ў пропадзь зьвядзе.

139:13  Ведаю, што Гасподзь ўчыніць суд над прыгнятальнікамі і справядлівасьць бедным.

139:14  Так! праведныя ўславяць імя Тваё: беззаганныя будуць жыць прад абліччам Тваім.

Chapter 140

140:1  Госпадзе! да Цябе заклікаю; пасьпяшайся да мяне, уваж голасу маленьня майго, калі клічу Цябе.

140:2  Хай пойдзе малітва мая, як фіміям, да аблічча Твайго, уздыманьне рук маіх — як ахвяра вячэрняя.

140:3  Пакладзі, Госпадзе, ахову на вусны мае, і аслані дзьверы вуснаў маіх;

140:4  ня дай нахіліцца сэрцу майму да словаў падступных, і на перапросіны дзеяў грахоўных і людзей, што беззаконьне ўчыняюць, і хай не скаштую я іхніх прысмакаў.

140:5  Хай карае мяне праведнік: гэта — міласьць; хай выкрывае мяне: гэта — найлепшы алей, які не пашкодзіць галаве маёй; а малітвы мае — супраць зладзействаў іхніх.

140:6  іхнія правадыры рассыпаліся па скалах, і чуюць, што словы мае лагодныя.

140:7  Быццам зямлю расьсякаюць і трушчаць нас; сыплюцца косткі нашыя ў шчэлепы апраметнай.

140:8  Але да Цябе, Госпадзе, Госпадзе, вочы мае; на Цябе спадзяюся, не адкінь душы маёй!

140:9  Ахавай мяне ад пастак, пастаўленых на мяне, ад цянётаў беззаконцаў.

140:10  Хай трапяць бязбожнікі ў сеткі свае, а я перайду.

Chapter 141

141:1  Голасам маім да Госпада заклікаў я, голасам маім Госпаду памаліўся;

141:2  выліў перад ім малітву маю; адкрыў Яму скруху маю.

141:3  Калі зьнемагаў ува мне дух мой, Ты ведаў сьцежку маю. На дарозе, па якой я хадзіў, яны тайна паставілі сеткі на мяне.

141:4  Гляджу праваруч і бачу, што ніхто не прызнае мяне: ня стала мне сховаў, ніхто за душу маю ня мае турботы.

141:5  Я паклікаў Цябе, Госпадзе, я сказаў: Ты прыстанішча маё і частка мая на зямлі жывых.

141:6  Уваж енку майму, бо я вельмі зьнямогся. Аслані мяне ад ганіцеляў маіх, бо яны дужэйшыя за мяне.

141:7  Выведзі зь цямніцы душу маю, каб я славіў імя Тваё. Вакол мяне зьбяруцца праведныя, калі Ты пакажаш мне дабрадзейнасьць.

Chapter 142

142:1  Госпадзе, пачуй малітву маю, уваж маленьню майму па праўдзе Тваёй; пачуй мяне па праўдзе Тваёй

142:2  і не ўваходзь у суд з рабом Тваім, бо не апраўдаецца прад Табою ніводзін жывы.

142:3  Вораг перасьледуе душу маю, затаптаў у зямлю жыцьцё маё, прымусіў мяне жыць у цемры, як даўно памерлых,

142:4  і засмуціўся ўва мне дух мой, зьнямела ўва мне сэрца маё.

142:5  Прыгадваю дні мінулыя, думаю пра ўсе дзеі Твае, разважаю пра дзеі рук Тваіх,

142:6  працягваю да Цябе рукі мае; душа мая — да Цябе, як перасохлая зямля. Сэла

142:7  Хутчэй пачуй мяне, Госпадзе: дух мой зьнемагае; не хавай аблічча Твайго ад мяне, каб я не спадобіўся тым, што ў магілу ідуць.

142:8  Дай мне рана пачуць ласку Тваю, бо я на Цябе спадзяюся. Пакажы мне, Госпадзе, дарогу, па якой мне ісьці, бо да Цябе я ўзношу душу маю.

142:9  Вызвалі мяне, Госпадзе, ад ворагаў маіх; да Цябе прыбягаю.

142:10  Навучы мяне выконваць волю Тваю, бо Ты — Бог мой; Дух Твой добры вядзе мяне ў зямлю праўды.

142:11  Дзеля імя Твайго, Госпадзе, ажыві мяне; дзеля праўды Тваёй выведзі зь нягоды душу маю

142:12  і зь літасьці Тваёй зьлічы ворагаў маіх, і загубі ўсіх, што ўціскаюць душу маю, бо я — Твой раб.

Chapter 143

143:1  Дабраславёны Гасподзь, цьвярдыня мая, які навучае рукі мае да бою і пальцы мае — да вайны,

143:2  літасьць мая і аслона мая, сховішча маё і Збаўца мой, шчыт мой, — і я на Яго спадзяюся; Ён мой народ мне паддае.

143:3  Госпадзе! што ёсьць чалавек, што пра яго Ты ведаеш, і сын чалавечы, як на яго зважаеш?

143:4  Чалавек падобны да дыханьня; дні ягоныя — як цень мінушчы.

143:5  Госпадзе! Нахілі нябёсы Твае, і сыдзі; дакраніся да гор, і задымяцца;

143:6  блісьні маланкаю, і расьсей іх; пусьці стрэлы Твае, і разладзь іх.

143:7  Працягні з вышыні руку Тваю, збаві мяне і ўратуй ад водаў вялікіх, ад рукі сыноў чужынскіх,

143:8  чые вусны маўляюць марнае, і чыя правіца — правіца маны.

143:9  Божа! новую песьню Табе засьпяваю, на дзесяціструннай псалтыры Табе засьпяваю,

143:10  даравальніку перамогі царам і збаўцу Давіда, раба Твайго, ад лютага меча.

143:11  Збаві мяне і ўратуй мяне ад рукі сыноў чужынскіх, чые вусны маўляюць марнае, і чыя правіца — правіца маны.

143:12  Хай будуць сыны нашыя, як расьліны збуялыя ў іх маладосьці; дочкі нашыя — як слупы на акрасу разьбёныя ў харомах.

143:13  Хай будуць засекі нашыя поўныя, поўныя ўсякім збожжам, хай плодзяцца авечкі нашыя тысячамі і цьмамі на палетках нашых;

143:14  хай будуць валы нашыя сытыя; хай ня будзе ні крадзяжу, ні пропадзі, ні енку на вуліцах нашых.

143:15  Дабрашчасны народ, які гэта мае. Дабрашчасны народ, у якога Гасподзь ёсьць Бог.

Chapter 144

144:1  Хваліць буду Цябе, Божа мой, Цару мой, і дабраслаўляць імя Тваё векі вечныя.

144:2  Кожны дзень дабраслаўляць буду Цябе і хваліць імя Тваё векі вечныя.

144:3  Вялікі Гасподзь і праслаўлены вельмі, і веліч Ягоная недасьледная.

144:4  Род у род будзе хваліць дзеі Твае і абвяшчаць магутнасьць Тваю.

144:5  А я буду разважаць пра высокую славу велічы Тваёй і пра дзівосныя дзеі Твае.

144:6  Буду казаць пра моц страшных дзеяў Тваіх, і я буду абвяшчаць веліч Тваю.

144:7  Будуць абвяшчаць памяць вялікай даброці Тваёй і распавядацьмуць праўду Тваю.

144:8  Шчодры і міласэрны Гасподзь, вельмі цярплівы і вельмі мілажальны.

144:9  Добры Гасподзь да ўсіх, і шчадроты Ягоныя на ўсіх дзеях Ягоных.

144:10  Хай славяць Цябе, Госпадзе, усе дзеі Твае, і хай дабраслаўляюць Цябе сьвятыя Твае;

144:11  хай прапаведуюць славу царства Твайго і распавядаюць пра магутнасьць Тваю,

144:12  каб перадаць сынам чалавечым пра моц Тваю і пра слаўную веліч царства Твайго.

144:13  Царства Тваё — царства ўсіх вякоў, і валадарства Тваё — ва ўсе роды.

144:14  Гасподзь падтрымлівае ўсіх, хто падае, і падымае ўсіх, хто ўпаў.

144:15  Вочы ўсіх спадзяюцца на Цябе, і Ты даеш ім ежу сваім часам;

144:16  адкрываеш руку Тваю і корміш усіх жывых па добрай волі.

144:17  Праведны Гасподзь на ўсіх дарогах Сваіх і добры ва ўсіх дзеях Сваіх.

144:18  Блізкі Гасподзь да ўсіх, хто кліча Яго, да ўсіх, хто кліча Яго ў праўдзе.

144:19  Жаданьне тых, што баяцца Яго, Ён выконвае, скаргі іхнія чуе, і ратуе іх.

144:20  Асланяе Гасподзь усіх, хто любіць Яго, а ўсіх бязбожных зьнішчае.

144:21  Вусны мае вымавяць хвалу Гасподнюю, і хай дабраслаўляе ўсякае цела сьвятое імя Ягонае вечна.

Chapter 145

145:1  Алілуя. Хвалі душа мая Госпада.

145:2  Буду славіць Госпада, пакуль жыву; пецьму Богу майму, пакуль існую.

145:3  Не кладзеце надзеяў на князёў, на сына людзкога, у якім ратунку няма.

145:4  Выходзіць дух ягоны, і ён вяртаецца ў зямлю сваю; у той дзень зьнікаюць усе намеры ягоныя.

145:5  Шчасны, каму памочнік Бог Якаваў, у каго надзея на Госпада Бога ягонага,

145:6  Які стварыў неба і зямлю, мора і ўсё, што ў іх, Які вечна захоўвае вернасьць,

145:7  творыць суд пакрыўджаным, дае хлеб галодным. Гасподзь вызваляе вязьняў;

145:8  Гасподзь размыкае вочы сьляпым, Гасподзь сагнутых выпроствае; Гасподзь любіць праведных.

145:9  Гасподзь ахоўвае прыхадняў, падтрымлівае сірату і ўдаву; а шлях бязбожных — скрыўляе.

145:10  Гасподзь будзе валадарыць вечна, Бог твой, Сіёне, з роду ў род. Алілуя.

Chapter 146

146:1  Хвалеце Госпада, бо гэта добра — сьпяваць Богу нашаму, бо гэта соладка — Яму належыць хвала.

146:2  Гасподзь будуе Ерусалім, зьбірае выгнанцаў Ізраіля.

146:3  Ён ацаляе зьнявечаных сэрцам, і лекуе скрухі іхнія.

146:4  Вылічвае колькасьць зорак; усіх іх называе імёнамі іхнімі.

146:5  Вялікі Гасподзь наш і вялікая моц Ягоная , і розум Ягоны нявымерны.

146:6  Пакорлівых узвышае Гасподзь, а бязбожных прыгінае да зямлі.

146:7  Сьпявайце па чарзе славаслоўе Госпаду; грайце Богу нашаму на арфе.

146:8  Ён засьцілае неба хмарамі, рыхтуе зямлі дождж, росьціць на горах траву;

146:9  дае быдлу пашу ягоную і крумкача птушанятам, што клічуць Яго .

146:10  Не на сілу каня глядзіць ён, ня хуткасьці ног чалавечых дабраволіць;

146:11  дабраволіць Гасподзь тым, хто баіцца Яго, хто спадзяецца на ласку Ягоную.

Chapter 147

147:1  Хвалі, Ерусаліме, Госпада; хвалі, Сіёне, Бога твайго,

147:2  бо Ён мацуе завалы ў брамах тваіх, дабраслаўляе сыноў тваіх сярод неба;

147:3  сьцьвярджае ў межах тваіх спакой; тлушчам пшаніцы корміць цябе,

147:4  пасылае слова Сваё на зямлю; хутка цячэ слова Ягонае,

147:5  дае сьнег, як хвалю; сыпле іней, як попел;

147:6  кідае град Свой кавалкамі; перад марозам Ягоным хто выстаіць?

147:7  Пашле слова Сваё, і ўсё растае; падзьме ветрам Сваім, і пацякуць воды.

147:8  Ён абвясьціў слова Сваё Якаву, пастановы Свае і суды Свае Ізраілю.

147:9  Не зрабіў Ён таго ніякаму іншаму народу, і судоў Ягоных яны ня ведаюць. Алілуя.

Chapter 148

148:1  Хвалеце Госпада зь нябёсаў, хвалеце Яго ў вышынях.

148:2  Хвалеце Яго, усе анёлы Ягоныя, хвалеце Яго, усе войскі Ягоныя.

148:3  Хвалеце Яго, сонца і месяц, хавалеце Яго, усе зоркі сьвету.

148:4  Хвалеце Яго, нябёсы нябёсаў і воды, якія вышэй за неба.

148:5  Хай хваляць імя Госпада, бо Ён сказаў — і сталася, Ён загадаў, і стварылася,

148:6  паставіў іх на векі вечныя; даў наказ, які не праміне.

148:7  Хвалеце Госпада зь зямлі, вялікія рыбы і ўсе прадоньні,

148:8  вагонь і град, сьнег і туман, буйны вецер, які напаўняе слова Ягонае,

148:9  горы і ўсе пагоркі, дрэвы плодныя і ўсе кедры,

148:10  зьвяры і ўсякае быдла, паўзуны і птушкі крылатыя,

148:11  цары зямныя і ўсе народы, князі і ўсе судзьдзі зямныя,

148:12  хлопцы і дзяўчаты, старцы і падлеткі

148:13  хай хваляць імя Госпада; бо толькі Ягонае імя высока ўзьнесена, слава Ягоная на зямлі і на нябёсах.

148:14  Ён падняў рог народу Свайго, славу ўсіх сьвятых Сваіх, сыноў Ізраілевых, народу, блізкага Яму. Алілуя.

Chapter 149

149:1  Сьпявайце Госпаду песьню новую; слава Яму на сходні сьвятых.

149:2  Хай радуецца Ізраіль за Творцу свайго; сыны Сіёна хай радуюцца за Цара свайго.

149:3  Хай хваляць імя Ягонае скокамі; на тымпане і арфе хай сьпяваюць Яму,

149:4  бо дабраволіць Гасподзь народу Свайму, праслаўляе пакорных ратункам.

149:5  Хай радуюцца сьвятыя ў славе, хай сьпяваюць на ложках сваіх.

149:6  Хай будуць праслаўленьні Богу ў іхніх вуснах, і меч двусечны ў руцэ іхняй,

149:7  каб помсьціць народам, караць плямёны,

149:8  закоўваць цароў іхніх у кайданы і вяльможаў іхніх — у путы жалезныя,

149:9  чыніць над імі суд пісаны. Гонар гэты — усім сьвятым Ягоным. Алілуя.

Chapter 150

150:1  Хвалеце Бога ў сьвятыні Ягонай; хвалеце Яго на цьвердзі сілы Ягонай.

150:2  Хвалеце Яго паводле магутнасьці Ягонай, хвалеце Яго паводле мноства велічы Ягонай.

150:3  Хвалеце Яго гукам трубным, хвалеце Яго на псалтыры і арфе.

150:4  Хвалеце Яго тымпанам і танцам, хвалеце Яго струнамі і арганам.

150:5  Хвалеце Яго гучнымі кімваламі, хвалеце Яго кімваламі гучнагалосымі.

150:6  Усё, што дыхае, хай славіць Госпада! Алілуя.

Chapter 151

151:1  Я быў найменшы сярод братоў маіх і наймалодшы ў доме ў бацькі майго; пасьвіў авечкі бацькі майго.

151:2  Рукі мае зрабілі арган, пальцы мае наладжвалі псалтыр.

151:3  І хто абвясьціў бы Госпаду майму? Сам Гасподзь, Сам пачуў мяне.

151:4  Ён паслаў вястуна Свайго, і забраў мяне ад авечак бацькі майго, і памазаў мяне алеем памазаньня Свайго.

151:5  Браты мае прыгожыя і вялікія; але Гасподзь не ўдабраволіўся выбраць зь іх.

151:6  Я выйшаў насустрач чужынцу, і ён пракляў мяне ідаламі сваімі.

151:7  Але я, вырваўшы меч у яго, адцяў яму галаву, і выбавіў сыноў Ізраілевых ад зьнявагі.